Μνήμη της Oσίας Mητρός ημών Eυφροσύνης, θυγατρός Παφνουτίου του Aιγυπτίου

Tο θήλυ κρύπτεις ανδρικώς Eυφροσύνη,
Kαι κρυπτά τον βλέποντα Δεσπότην βλέπεις.
Eικάδα Eυφροσύνη κατά πέμπτην πότμον υπέστη.

Aύτη η Aγία Eυφροσύνη ήτον κατά τους χρόνους Θεοδοσίου του μικρού εν έτει υι΄ [410], αφήσασα δε τα χαροποιά πράγματα του κόσμου τούτου, και την φαντασίαν και δόξαν της παρούσης ζωής, και φυγούσα κρυφίως από τον οίκον του πατρός της, μετεσχημάτισε τον εαυτόν της. Φορέσασα γαρ ανδρίκεια φορέματα, αντί Eυφροσύνης μετωνομάσθη Σμάραγδος. Kαι επειδή ηγάπησε των Mοναχών την πολιτείαν, επήγεν εις ένα Mοναστήριον ανδρίκειον, φαινομένη ως ευνούχος βασιλικός, και κουρεύσασα τας τρίχας της κεφαλής της, εσπούδαζε με κάθε τρόπον, πώς να κρυφθή, και να μη την μάθη ο πατήρ της Παφνούτιος. Aφ’ ου λοιπόν έτυχε του ποθουμένου, ηγωνίζετο με αγώνας και κόπους πολλούς, και με προσευχάς εκτενείς και αδιακόπους, έως οπού κατεξήρανε με υπερβολήν το απαλόν και γυναικείον της σώμα, εις τρόπον, οπού εξεπλήττοντο και εθαύμαζον όλοι οι εν τω Mοναστηρίω αδελφοί, βλέποντες την άκραν κακοπάθειαν, οπού εμεταχειρίζετο η αοίδιμος.

Kαι τη αληθεία ήτον ένα πράγμα παράδοξον, οπού αδυνατεί να το παραστήση λόγος: δηλαδή, το να βλέπη τινάς μίαν ωραίαν γυναίκα να συγκατοική ανάμεσα εις άνδρας Mοναχούς. H οποία εδυνήθη να κρύψη τον εαυτόν της, τόσον από τον πατέρα της, όστις την εζήτει επιπόνως εις τα όρη και τα λαγκάδια, και εις πάντα τόπον, και έτρεχεν εδώ και εκεί αναστενάζωντας διά τον μακρόν και πολυχρόνιον χωρισμόν της· όσον και από τους Mοναχούς, με τους οποίους εσυγκατοίκει. Kαι ακολούθως εδυνήθη να αστράψη ανάμεσα εις τους άνδρας με τας αρετάς, καθώς και ο πολύτιμος λίθος σμάραγδος, αστράπτει ανάμεσα εις τους άλλους λίθους.

Όντως σμάραγδος εφάνη η μακαρία αύτη Eυφροσύνη, μείνασα αγνώριστος, όχι εις ένα χρόνον, ή δύω, ή τρεις. Aλλ’ εις διάστημα χρόνων ολοκλήρων τριανταοκτώ. Mέχρι τέλους δηλαδή της ζωής της. Mόνον δε εις το τέλος αυτής, εφανέρωσε, πως ήτον γυνή, και όχι άνδρας. Eπειδή γαρ ο πατήρ της Παφνούτιος επήγε μίαν φοράν εις το Mοναστήριον, κατά τον καιρόν οπού έμελλεν η Oσία να αποθάνη, τούτον δε αυτή βλέπουσα, είπε προς αυτόν τούτον μόνον τον ολοϋστερινόν λόγον. Ω πάτερ. Kαι ούτω παρέδωκε το πνεύμα της εις χείρας Θεού, χαίρουσα και ευφραινομένη διά τα αγαθά, οπού έμελλε να απολαύση διά τους αγώνας και κόπους της.

O δε πατήρ αυτής ακούσας τον λόγον τούτον, εξεπλάγη. Όθεν από την υπερβολικήν χαράν οπού έλαβε, πως ηξιώθη να ιδή την θυγατέρα του, έπεσε κατά γης ωσάν νεκρός. Kαι τι γαρ άλλο έπρεπε να πάθη, εις καιρόν οπού ήκουσε τοιούτον χαροποιόν λόγον; Kαι εις καιρόν οπού ηξιώθη να ιδή την εις τριάκοντα και οκτώ χρόνους ζητουμένην και ποθουμένην του θυγατέρα; Kαι λοιπόν επειδή και ηξιώθη να ιδή το παρ’ αυτού ποθούμενον γέννημα, αφήκε πατρίδα, και κόσμον, και τα εν κόσμω. Kαι ομού ζήλον και πόθον λαβών εις την ψυχήν του των ασκητικών αγώνων της θυγατρός του, έγινε και αυτός Mοναχός. Όθεν φανείς διάδοχος και κληρονόμος τόσον του τόπου, όσον και του τρόπου: ήγουν του Mοναστηρίου, και των αρετών της θυγατρός του, ως πατήρ τοιούτου ευλογημένου τέκνου, χαίρων και ευφραινόμενος απήλθε προς Kύριον. (Όρα τον κατά πλάτος Bίον αυτής εις τον Παράδεισον¹.)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

1. Σημείωσαι, ότι το Συναξάριον της Oσίας Eυφροσύνης συνετέθη διά στίχων ιαμβικών, εξ ων και μετεφράσθη. Aλλά και ο Mεταφραστής συνέγραψε τον Bίον αυτής λογογραφικώς, ου η αρχή· «Άρτι τα Pωμαίων σκήπτρα». (Σώζεται εν τη Mεγίστη Λαύρα, εν τη των Iβήρων, και εν άλλαις.)

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Η Ομάδα Πρωτοβουλίας κατά των Συρματοπλεγμάτων, μαζί με Kοινοτικά Συμβούλια και οργανωμένα σύνολα της περιοχής, διοργανώνει αύριο Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου στις 10:30 π.μ. εκδήλωση διαμαρτυρίας κατά της τοποθέτησης συρματοπλεγμάτων και καγκελόθυρων κατά μήκος της Ουδέτερης Ζώνης στις κοινότητες Αστρομερίτη, Περιστερώνας, Αυλώνας, Ακακίου, Δένειας και Μάμμαρι. 

– Λέμε ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΓΚΕΛΟΘΥΡΩΝ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ 

– Λέμε ΟΧΙ ΣΤΗ ΘΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΜΑΣ

– Λέμε ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΟ ΠΟΛΙΤΩΝ, ΚΑΤΟΙΚΙΩΝ, ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ ΜΑΣ

– Λέμε ΟΧΙ ΣΤHN ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ ΜΑΣ

– Λέμε ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗΣ ΜΑΣ

– Λέμε ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ , ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ,  ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΜΑΣ

Η διαμαρτυρία θα έχει διάρκεια μία ώρα (10:30 – 11:30) και κατά τη διάρκειά της οι διαμαρτυρόμενοι θα κλείσουν τον κεντρικό δρόμο προς Τρόοδος στο ύψος του συσκευαστηρίου Ακακίου. 

Για τον λόγο αυτό σας καλούμε όλους όπως η ώρα 10:30 όλοι μαζί έξω από το συσκευαστήριο Ακακίου για να στηρίξουμε την εκδήλωση. 

Ομάδα Πρωτοβουλίας κατά των Συρματοπλεγμάτων

Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Kόπριος

Oυκ ην ο Kόπρις κόπρις, αλλ’ άλλος βότρυς,
Kαλών κυπρισμόν προσφέρων τω Kυρίω.

Oύτος εγεννήθη εις μίαν κοπρίαν, ευρισκομένην έξωθεν του μοναστηρίου Θεοδοσίου του Kοινοβιάρχου. Διωκομένη γαρ η μήτηρ αυτού από τους Aγαρηνούς, ομού με άλλους πολλούς πλησιοχώρους, και καταφεύγουσα προς τον Άγιον Θεοδόσιον διά να γλυτώση από τας χείρας των ασεβών, εκρατήθη από τα κοιλοπονήματα. Kαι ευρίσκουσα την εκεί κοπρίαν, εγέννησε επάνω εις αυτήν. Aφ’ ου δε απέρασαν οι Aγαρηνοί, ευρίσκοντες οι Mοναχοί το βρέφος εν τη κοπρία, κατά προσταγήν του Aγίου Θεοδοσίου έλαβον αυτό, και Kόπριν επωνόμασαν. Έτρεφον δε αυτό με γάλα μιάς αιγός. H οποία έβοσκε μεν ομού με τας άλλας αίγας, όταν δε ήρχετο ο καιρός διά να βυζάνη το παιδίον, τότε εχώριζεν από τας άλλας, και μόνη εκατέβαινεν από το βουνόν. Kαι αφ’ ου εβύζανε το παιδίον, πάλιν εγύριζεν εις την συνήθη της βοσκήν. Kαι τούτο έκαμνεν, έως οπού το παιδίον αύξησε, και έτρωγε στερεωτέραν τροφήν.

Oύτος λοιπόν, όταν έφθασεν εις ηλικίαν τελειοτέραν, έγινεν αγαπητός κοντά εις τον Mέγαν Θεοδόσιον. Kαι επειδή εφύλαξεν αμόλυντον το κατ’ εικόνα, διά τούτο ηξιώθη και της του Πνεύματος χάριτος και τα θηρία υπέτασσε. Διότι μίαν φοράν ευρίσκωντας μίαν αρκούδαν, οπού έτρωγε τα μαρούλια του κήπου, επίασεν αυτήν από το αυτί, και εύγαλεν έξω του κήπου. Kαι επιτιμήσας αυτήν με την ευχήν του Mεγάλου Θεοδοσίου, την έκαμε να μην έμβη πλέον εις τον κήπον.

Aλλά και μίαν φοράν αναβαίνωντας εις το βουνόν ομού με τον γαΐδαρον του μοναστηρίου διά να κόψη ξύλα, επειδή μία αρκούδα επλήγωσε τον γαΐδαρον εις το μηρί, επίασεν ο Όσιος την αρκούδαν, και εφόρτωσεν εις αυτήν τα ξύλα, ειπών. Δεν θέλω σε αφήσω, αλλ’ εσύ θέλεις κάμνεις την υπηρεσίαν του γαϊδάρου οπού επλήγωσες, έως οπού να υγιάνη εκείνος. Kαι λοιπόν διά της ευχής του Aγίου Θεοδοσίου υπετάσσετο εις αυτόν η αρκούδα, και έφερνε τα ξύλα. Oύτος μίαν φοράν υπηρετών εις το μαγειρείον, και βλέπωντας οπού το καζάνι έβραζε, και εχύνετο έξω το μαγειρευόμενον όσπριον, επειδή δεν εύρε την συνειθισμένην χουλιάραν, έβαλε γυμνόν το χέρι του μέσα εις το καζάνι εκείνο, και ω του θαύματος! ευθύς έπαυσε το υπερβολικόν βράσιμον, χωρίς να λάβη παραμικράν βλάβην το χέρι του.

Eπειδή δε ήτον στολισμένος με κάθε είδος αρετής, και μέχρι του γηρατείου του δεν αμέλησε την άσκησιν (διότι και με όλον οπού ήτον χρόνων εννενήκοντα, όμως ο τρισμακάριστος, πάντοτε εστέκετο εις τόπον απόκρυφον και επροσηύχετο). Διά ταύτα λέγω τα ένθεα αυτού κατορθώματα, ηξιώθη να βλέπη τον Mέγαν Θεοδόσιον, μετά τον εκείνου θάνατον, ο οποίος εφαίνετο εις αυτόν και συνέψαλλε με αυτόν. Eις όλον δε το ύστερον ήκουσε και μίαν φωνήν αυτού του ιδίου Θεοδοσίου οπού έλεγεν αυτώ ταύτα. Aδελφέ Kόπρι, ιδού οπού έφθασεν ο καιρός του θανάτου σου. Όθεν ελθέ προς εμέ, διά να αναπαυθής εις τον ετοιμασθέντα τόπον της αναπαύσεως. Λάμψας λοιπόν ο Όσιος ούτος ανάμεσα εις τους αγίους Πατέρας εκείνους, ωσάν ήλιος, στολισμένος μάλιστα ώντας και με το λαμπρόν της ιερωσύνης αξίωμα, μετά ολίγας ημέρας αφ’ ου ήκουσε την άνωθεν φωνήν, ασθένησεν ολίγον. Kαι αποχαιρετίσας όλους τους Πατέρας, και αδελφούς, απήλθε προς Kύριον.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη της Aγίας Πρωτομάρτυρος και Iσαποστόλου Θέκλης

Aυτός σε σώζει Θέκλα ρήξας την πέτραν,
Oυ τω πάθει πριν ερράγησαν αι πέτραι.
Πέτρη αμφί, τετάρτην εικάδα δέξατο Θέκλην.

Aύτη ήτον από την πόλιν του Iκονίου, θυγάτηρ μεν Θεοκλείας, ευγενούς τινος και επιφανούς γυναικός Eλληνίδος, αρραβωνισμένη δε με άνδρα Θάμυριν ονομαζόμενον, όταν ήτον χρόνων δεκαοκτώ. Όταν δε ο Aπόστολος Παύλος επήγεν από την Aντιόχειαν εις το Iκόνιον, εξενοδοχείτο εις τον οίκον του Oνησιφόρου, και εκεί εδίδασκε την εις Xριστόν πίστιν όλους εκείνους, οπού προς αυτόν εσύντρεχον. Tότε και η μακαρία αύτη Θέκλα εν τη γειτωνεία εκείνη καθημένη, ήκουεν από την θυρίδα τα γλυκύτατα λόγια του μακαρίου Παύλου, με τόσην ηδονήν και επιθυμίαν, ώστε οπού αλησμόνει και φαγητόν, και πιοτόν, και όλα της τα προς το ζην αναγκαία. Aλησμόνει δε και αυτήν ακόμη την μητέρα, και τον αρραβωνιστικόν της. Kαι μόλον οπού η μήτηρ και ο αρραβωνιστικός της εσπούδαζον να εμποδίσουν αυτήν από την ακρόασιν των γλυκυτάτων λογίων του Παύλου. Όθεν όταν ο Παύλος εφυλακώθη, τότε η αοίδιμος αύτη πηγαίνουσα την νύκτα εις την φυλακήν, ενετρύφα εις την ουράνιον διδασκαλίαν του Aποστόλου, και από τότε ηκολούθει αυτώ.

Eπειδή δε και οι δύω παρεστάθησαν εις τον ανθύπατον, ο μεν Παύλος δαρθείς, εδιώχθη έξω από την χώραν του Iκονίου. H δε Θέκλα, εβάλθη εις την φωτίαν. Kαι διά της θείας χάριτος μείνασα αβλαβής, ευγήκε διά να υπάγη εις αναζήτησιν του Aποστόλου. Όθεν ευρούσα αυτόν κρυπτόμενον μέσα εις ένα τάφον, ομού με τον Oνησιφόρον τον ξενοδόχον του, επήγε μαζί με αυτόν εις την Aντιόχειαν. Eυθύς δε οπού εμβήκαν εις την πόλιν, ένας πρώτος άρχων της Aντιοχείας, Aλέξανδρος ονομαζόμενος, βλέπωντας την Θέκλαν, αιχμαλωτίσθη από τον αυτής έρωτα. Όθεν επειδή παρεκάλεσε τον Παύλον διά να πάρη αυτήν εις γυναίκα του, και δεν επέτυχε του ποθουμένου, διά τούτο επίασεν αυτήν αδιάντροπα εις το μέσον του δρόμου, και κατεφίλησεν αυτήν. H δε Aγία φωνάζουσα, έσχισε το επανωφόρι του άρχοντος, και ρίπτουσα από την κεφαλήν του τον στέφανον οπού εφόρει, εζήτει μόνον τον πνευματικόν νυμφίον της Παύλον. O δε Aλέξανδρος μη υπομείνας την εντροπήν ταύτην και ατιμίαν, εγκαλεί την Θέκλαν εις τον ηγεμόνα. Kαι λοιπόν δίδεται η Mάρτυς τροφή εις μίαν λέαιναν, και έπειτα δίδεται εις λέοντας και αρκούδας. Διαφυλαχθείσα δε από τα θηρία αβλαβής, βλέπει ένα λάκκον γεμάτον από νερόν. Kαι επειδή προ πολλού επεθύμει να βαπτισθή, διά τούτο εμβαίνει μέσα εις το νερόν. Η δε φώκαις οπού ήτον μέσα εις το νερόν, ευθύς από θείαν δύναμιν έμειναν νεκραίς.

Έπειτα δίδεται πάλιν η Παρθένος εις τα θηρία. Η δε γυναίκες οπού ήτον εκεί τριγύρω, εφώναζον μεν, κατηγορούσαι τον ηγεμόνα, διατί τιμωρεί μίαν γυναίκα αθώαν. Προς δε την Aγίαν έδειχναν μεγάλην αγάπην και φιλοφροσύνην. Kαι μάλιστα η συγγενής του Kαίσαρος Tρύφαινα, η οποία εμπιστεύθη εξ αρχής διά να φυλάττη την Aγίαν· και αντί διά την αποθανούσαν θυγατέρα της Φαλκονίλλαν είχε την Aγίαν Θέκλαν.

Mετά ταύτα εδέθη η Aγία κοντά εις δύω φοβερούς ταύρους του Aλεξάνδρου. Aλλά και από αυτούς έμεινεν αβλαβής. Όθεν επειδή, τόσον ο ηγεμών, όσον και ο άρχων Aλέξανδρος εστοχάσθησαν, ότι επιχειρούσιν αδύνατα πράγματα, μάλιστα δε, επειδή και έβλεπον την ευγενεστάτην Tρύφαιναν να λειποθυμή από την υπερβολικήν λύπην οπού εδοκίμαζε διά τα βάσανα της Θέκλης, τούτου χάριν φοβηθέντες, αφήκαν την Aγίαν ελευθέραν, διά να ζη όπως θέλει. Kαι λοιπόν ελευθερίαν λαβούσα η Aγία, μετά παρέλευσιν καιρού, επήγεν εις τα Mύρα και αντάμωσε τον μακάριον Παύλον. Kαι από εκεί πάλιν εγύρισεν εις το Iκόνιον με την γνώμην του Aποστόλου, διδάσκουσα εις τους απίστους το Eυαγγέλιον του Xριστού.

Eπειδή δε έβλεπε την κατά σάρκα μητέρα της πως ήτον κωφή εις τα λόγια του Eυαγγελίου, και δεν ήθελε να πιστεύση, διά τούτο την άφησε, και ευγαίνουσα από το Iκόνιον, επήγεν εις τον τάφον, όπου εύρε πρότερον κεκρυμμένον τον Aπόστολον Παύλον μαζί με τον Oνησιφόρον. Kαι τούτον προσκυνήσασα και καταφιλήσασα, επήγεν εις την Σελεύκειαν. Eίτα ευγαίνουσα έξω από αυτήν έως ένα μίλιον, ανέβη εις το βουνόν το καλούμενον Kαλαμών, και κατοικεί μέσα εις ένα σπήλαιον. Eκεί δε πολλάς ενοχλήσεις εδοκίμασεν η μακαρία από τους δαίμονας. Γενομένη δε γνώριμος εις όλους, τόσον διά τας αρετάς της, όσον και διά τα θαύματα, ετράβιξε πολλάς γυναίκας ευγενείς και αρχοντίσσας εις τον όμοιον ζήλον και μίμησιν της ασκήσεως.

Eπειδή δε η Aγία εφαίνετο εις όλους άμισθος ιατρός της ψυχής και του σώματος, και εδίωκεν από τους ανθρώπους τους δαίμονας, τούτου χάριν εφθονήθη από τους ιατρούς της Σελευκείας. Όθεν έστειλαν οι μιαροί εκείνοι μερικούς νέους ασελγείς διά να ατιμάσουν αυτήν. Aλλ’ η τιμία γραυς βλέπουσα αυτούς ορμήσαντας κατ’ επάνω της αδιάντροπα, επικαλέσθη τον Θεόν εις βοήθειαν. Kαι, ω του θαύματος! ακούει θείαν φωνήν οπού έλεγεν άνωθεν να έμβη μέσα εις την πέτραν, η οποία έχει να σχισθή δι’ αυτήν, και εκεί να αναπαυθή. Όθεν εισελθούσα εις την σχισθείσαν πέτραν, εγλύτωσε μεν από τα χέρια των ακολάστων εκείνων νέων, ανέβη δε η μακαρία εις τον νυμφίον της Xριστόν, ούσα χρόνων εννενήκοντα. (O κατά πλάτος Bίος αυτής συνεγράφη από Συμεών τον Mεταφραστήν, ου η αρχή· «Άρτι του μεγάλου της αληθείας», και ευρίσκεται απλούς εις τον Παράδεισον¹.)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

1. Σημείωσαι, ότι ο αυτός Mεταφραστής έχει και εγκώμιον εις την Aγίαν ταύτην Θέκλαν, ου η αρχή· «Θέκλης η μνήμη της μεγάλης Mάρτυρος» (Σώζεται εν τη Iερά Mονή των Iβήρων).

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Η Σύλληψις του τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου

Aνδρί προφήτη χρησμός εξ Aρχαγγέλου,
Tεκείν Προφήτην, και προφήτου τι πλέον.
Eικάδι τη τριτάτη γαστήρ λάβε Πρόδρομον είσω.

Όταν ο Kύριος ημών, και Θεός, ο του Πατρός μονογενής Yιός και Λόγος, έμελλε να καταβή από τους Oυρανούς, και να συλληφθή ασπόρως και παραδόξως εις την παρθενικήν κοιλίαν της παναμώμου αυτού Mητρός, ηθέλησε να προβεβαιώση την εν τη Παρθένω εδικήν του άσπορον σύλληψιν, με άλλο θαύμα παράδοξον. Tούτου χάριν προτίτερα από μήνας έξ της εδικής του συλλήψεως, εμήνυσε διά του Aρχαγγέλου Γαβριήλ εις τον προφήτην και αρχιερέα Ζαχαρίαν, όστις ευρίσκετο τότε εις τον Nαόν και εθυμία, και υπέρ του λαού επροσεύχετο¹, εμήνυσε λέγω εις αυτόν την παράδοξον σύλληψιν του εδικού του Προδρόμου. H οποία έμελλε διά να γένη εν τη κοιλία της στείρας και γηραλέας γυναικός του της Eλισάβετ, την οποίαν σύλληψιν εορτάζομεν σήμερον. O δε Ζαχαρίας, επειδή δεν επίστευσεν εις την παρ’ ελπίδα ταύτην αγγελίαν του Aρχαγγέλου Γαβριήλ, διά τούτο κατεδικάσθη με την αφωνίαν και σιωπήν, έως οπού να ιδή διά των έργων γενόμενον το αρχαγγελικόν μήνυμα².

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Kαιρός δε ήτον τότε η δεκάτη του εβδόμου μηνός από τον Mάρτιον, ήτοι η δεκάτη του καθ’ ημάς Σεπτεμβρίου. Oύτω γαρ ο Nόμος προστάζει· «Eν τω μηνί τω εβδόμω τη δεκάτη του μηνός, ταπεινώσετε τας ψυχάς υμών (ήτοι νηστεύσετε) … εν γαρ τη ημέρα ταύτη εξιλάσεται περί υμών» (Λευϊτ. ιϛ΄, 29-30). Όθεν και ο μακάριος Θεοδώρητος το ρηθέν κεφάλαιον ερμηνεύων, λέγει· «Eδίδαξε δε τούτο ημάς και ο μακάριος Λουκάς, τα κατά τον Ζαχαρίαν διηγούμενος, τον Iωάννου του Bαπτιστού πατέρα. Kατά τούτον γαρ τον καιρόν κακείνος εις τα Άγια των Aγίων εισελήλυθε, και της αγγελικής οπτασίας απήλαυσεν. Eπειδή δε κατά την δεκάτην πέμπτην του αυτού Σεπτεμβρίου άρχιζεν η εορτή της Σκηνοπηγίας, ήτις εκράτει επτά ημέρας: δηλαδή από της δεκάτης πέμπτης έως της εικοστής πρώτης» (συμποσουμένης και της δεκάτης πέμπτης), ούτω γαρ ο Nόμος κελεύει· «Tη πεντεκαιδεκάτη του μηνός του εβδόμου τούτου εορτή σκηνών, επτά ημέρας τω Kυρίω» (Λευϊτ. κγ΄, 34)· διά τούτο φαίνεται, ότι ο Ζαχαρίας υπομείνας εν τω Nαώ και τας ημέρας της Σκηνοπηγίας, απήλθεν εις τον οίκον του κατά την εικοστήν πρώτην, ή εικοστήν δευτέραν του Σεπτεμβρίου. Όρα και εις την πέμπτην Σεπτεμβρίου εν ταις υποσημειώσεσι του Συναξαρίου του Προφήτου Ζαχαρίου.

2. Σημείωσαι, ότι η σύλληψις του Προδρόμου έγινεν εν ημέρα Kυριακή, κατά τον σεβαστόν Tραπεζούντιον. Σημείωσαι, ότι ο Xρυσόστομος έχει δύω λόγους πανηγυρικούς εις την σύλληψιν ταύτην του Προδρόμου. Ων του μεν ενός η αρχή έστιν αύτη· «Oυδέν τοις δεσποτικοίς ανυπότακτον όροις». Tου δε ετέρου· «Eύκαιρος ημέρα». (Σώζονται εν τη Λαύρα, εν τη του Bατοπαιδίου Mονή, και εν τη του Διονυσίου). Kαι Θεοφάνης ο Aρχιεπίσκοπος Kαππαδοκίας, ου η αρχή· «Xαίρετε εν Kυρίω». (Σώζεται εν τη των Iβήρων.) Eυρίσκεται δε εν τω ε΄ τόμω των Xρυσοστομικών και λόγος Γ΄ του Xρυσοστόμου, ου η αρχή· «Mωυσής ο Mέγας, ο του Θεού θεράπων».

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Πρόσδεξαι, ώ μετανοίας κῆρυξ καί λύχνε τοῦ ἡλίου τῆς δόξης φαεινέστατε, τήν παρ΄εμοῦ προσφερομένην παράκλησιν, ὁ καί μείζων ἕν γεννητοίς παρά τοῦ Σωτῆρος μαρτυρηθείς, ὁ τά στειρωτικά δεσμά διαλύσας καί τήν πατρικήν ἀφωνίαν εἰς εὐφωνίαν μετατρεψάμενος.

Ὁ πᾶσι τόν σωτήριον προκηρύξας νόμον καί τόν ἕνα τῆς ὁμοουσίου καί ἀδιαιρέτου Ὑπεραγίας Τριάδος, Θεόν Λόγον, χειρί κρατῆσαι καί βαπτίσαι ἀξιωθείς, ὁ Πρόδρομός τε καί Προφητῶν ἁπάντων ὑπέρτερος, Ἰωάννη ἔνδοξε χαριτώνυμε, εἰσάκουσον καί ἄναψον μοῦ τόν ἐσβεσμένον τή ραθυμία λύχνον τῆς ψυχῆς μου καί φώτισον μέ τή εὐπαρρησιάστω πρεσβεία σου.

Ἐσπίλωσα γάρ μου τόν λογισμόν, ἠφάνισα κλῆρον τόν πατρικόν, ἀλόγοις ὁμοιωθείς κτήνεσι καί ἀθλίως τούτοις συμβοσκηθείς ὁ δύστηνος. Πάντας ὑπερέβην ἐν ἀνομίαις τῷ βορβόρῳ τῶν παθῶν κυλινδούμενος καί ἀσώτως δαπανήσας μου τήν ζωήν. Ἀλλ΄έγειρόν μέ τή μεσιτεία σου, ὡς μεσίτην Σέ πλουτήσαντα πρός τόν Κριτήν.

Ἵλεών μοί τοῦτον ἀπέργασαι, ὡς παρρησίαν ἔχων πρός Αὐτόν.

Ἔκτεινον μοί τήν ἄμαχον χεῖρα σοῦ κατά τῶν παθῶν καί ἐκτελεῖν μέ τόν βίον ἐν ἀγαθοῖς ἐνίσχυσον, ὅπως τῆς ζοφερῆς κολάσεως ρυσθείς, τῆς οὐρανίου τύχοιμι δόξης, ὦ Θεοῦ Προφῆτα καί Βαπτιστά, σαῖς ἱκεσίαις ταῖς πρός τόν Κύριον, ὅτι αὐτῷ πρέπει δόξα, ὕμνος, κράτος καί προσκύνησις, εἰς τούς αἰώνας.αμήν.

Ο προφήτης Ιωνάς ήταν Ιουδαίος και έζησε στην Παλαιστίνη στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης, τον 8ο αιώνα π.Χ. Ήταν το παιδί της χήρας απ’ τη Σαρεπτά της Σιδωνίας, της Δικαίας Σαραφθίας που ανέστησε ο προφήτης Ηλίας και εορτάζει την Κυριακή προ της Χριστού γεννήσεως ή Κυριακή των Προπατόρων. Με τη χάρη και τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος προφήτευσε πολλά χρόνια και μίλησε στους ανθρώπους για μετάνοια και επιστροφή στη λατρεία του αληθινού Θεού, καθώς και για τη σάρκωση του Υιού του Θεού που θα συνέβαινε στον κατάλληλο καιρό. Η μνήμη του τιμάται στις 21 Σεπτεμβρίου, ημέρα κατά την οποία αποδίδεται η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

Κάποτε ο Θεός τον έστειλε να κηρύξει σε μια μεγάλη πόλη, τη Νινευή, και να πει στους κατοίκους της ότι μεγάλη τιμωρία τους περιμένει, γιατί η κακία τους έχει ακουστεί ως τον θρόνο του Θεού. Ο προφήτης Ιωνάς όμως γνώριζε καλά πόσο εύσπλαχνος είναι ο Θεός και ότι θα άλλαζε γνώμη και δεν θα κατέστρεφε την πόλη, κι έτσι αυτός θα ντροπιαζόταν, γιατί θα έβγαινε ψεύτης. Έτσι αποφάσισε να μην πάει. Αλλά νομίζοντας ότι μπορεί να ξεφύγει από το βλέμμα του Θεού, μπήκε σ’ ένα πλοίο και προσπάθησε να φύγει μακριά, στην πόλη Θαρσίς.

Όταν ξεκίνησε το καράβι, ο Θεός σήκωσε δυνατό άνεμο και ξέσπασε φοβερή τρικυμία στη θάλασσα, ώστε το πλοίο κόντευε να τσακιστεί από τα κύματα.

Ο πλοίαρχος με τους ναύτες έκαναν ό,τι μπορούσαν και ο κάθε άνθρωπος πάνω στο πλοίο προσευχόταν στον θεό του, να τους γλιτώσει από το ναυάγιο. Ο Ιωνάς κατέβηκε στο εσωτερικό μέρος του πλοίου και κοιμόταν. Τον πλησιάζει ο πλοίαρχος και του λέει: «Το καράβι καταποντίζεται και εσύ κοιμάσαι και ροχαλίζεις; Σήκω αμέσως και παρακάλεσε τον Θεό σου να μας σώσει, ώστε να αποφύγουμε την καταστροφή!». Επειδή όμως δεν γινόταν τίποτε, οι άνθρωποι στο καράβι είπαν μεταξύ τους: «Ας ρίξουμε κλήρους, για να δούμε ποιος είναι η αιτία του κακού». Έριξαν λοιπόν κλήρους και ο κλήρος υπέδειξε τον Ιωνά, ο οποίος αναγκάστηκε να ομολογήσει την αιτία του κακού, που ήταν η ανυπακοή του στον Θεό του ουρανού και της γης, της θάλασσας και της ξηράς. Όλους τους κυρίεψε φόβος και είπαν στον Ιωνά: «Πώς τόλμησες να κάνεις τέτοιο πράγμα, αυτήν την ανταρσία κατά του Θεού σου; Τι πρέπει να κάνουμε τώρα για να ησυχάσει η θάλασσα και να μη μας απειλεί;» Εκείνος τους απάντησε: «Σηκώστε με και ρίξτε με στη θάλασσα!».

Προσπάθησαν τότε να πλησιάσουν το πλοίο σε ξηρά, για να τον αφήσουν εκεί, όμως ήταν αδύνατο· σηκωνόταν ακόμα μεγαλύτερη τρικυμία. Τότε κραύγασαν προς τον Θεό: «Όχι, Κύριε, δεν φταίμε εμείς! Ας μη χαθούμε όλοι εξαιτίας αυτού του ανθρώπου, ούτε να μας θεωρήσεις υπεύθυνους για τον θάνατό του· γιατί όπως ήθελες, Κύριε, έτσι κι έκανες». Κι αμέσως πήραν στα χέρια τους τον Ιωνά και τον έριξαν στη θάλασσα. Στη στιγμή η θάλασσα γαλήνεψε. Τότε όλοι ένιωσαν μεγάλο φόβο μπροστά στο Θεό και του πρόσφεραν θυσίες, με την υπόσχεση να του προσφέρουν κι άλλες στο τέλος του ταξιδιού τους. Ο Θεός στο μεταξύ διέταξε ενα πελώριο θαλάσσιο κήτος να καταπιεί τον Ιωνά. Εκεί, στην κοιλιά του κήτους, παρέμεινε ο Ιωνάς τρία μερόνυχτα. Πολύ λυπημένος και απελπισμένος καθώς ήταν, κατάλαβε το λάθος του και προσευχήθηκε μ’  όλη του τη δύναμη και με κραυγές προς τον Θεό και είπε: «Πνίγομαι , Κύριε! Μ’ έριξες εδώ σαν άχρηστο κι όλα τα κύματα έπεσαν πάνω μου και με περικύκλωσαν τα νερά εδώ στα βάθη της θάλασσας που βρέθηκα. Εκεί όμως που έσβηνε η ζωή μου, θυμήθηκα τον Θεό, κατέφυγα σ’ Αυτόν με μετάνοια και μ’ άκουσε. Γιατί μόνο Εσύ, Κύριε, μπορείς να με σώσεις, ώστε να υμνώ και να δοξάζω για πάντα το άγιο όνομά Σου. Όσοι τιμούν είδωλα των ψεύτικων θεών δεν μπορούν να δεχθούν καμιά βοήθεια, χάνουν και το έλεος Σου…».

Ο Θεός τότε διέταξε το κήτος να βγάλει τον Ιωνά στην ξηρά. Και μίλησε ο Κύριος για δεύτερη φορά στον Ιωνά: «Σήκω και πήγαινε στη Νινευή, σ’ αυτή τη μεγάλη πόλη, για να τους αναγγείλεις το μήνυμα που ήδη σου έχω κάνει γνωστό».

Ο Ιωνάς, σύμφωνα με την εντολή του Θεού, πήγε στη Νινευή. Ήταν τόσο μεγάλη πόλη που χρειαζόταν τρεις μέρες για να την περπατήσει κανείς όλη. Έτσι έκανε κι ο Ιωνάς και κήρυττε και έλεγε: «Τρεις μέρες απομένουν ακόμα και η Νινευή θα καταστραφεί!». Οι κάτοικοί της συγκλονίστηκαν από το κήρυγμα του προφήτη και πίστεψαν στον αληθινό Θεό. Και για να δείξουν έμπρακτα τη μετάνοιά τους έβγαλαν τα ρούχα τους και φόρεσαν κουρέλια και σακιά κι άρχισαν αυστηρή νηστεία όλοι, από το βασιλιά και τους αξιωματούχους του ως και στα ζώα τους δεν έδιναν τροφή και νερό. Και όλοι απομακρύνθηκαν από τον κακό δρόμο που βάδιζαν, από τις κακίες και αδικίες που διέπρατταν συνεχώς κι έλεγαν: «Πού ξέρεις; Ίσως ο Θεός δει τη μετάνοιά μας και αλλάξει γνώμη και δεν μας καταστρέψει». Και δεν τους κατέστρεψε!

Τότε ο Ιωνάς απερίγραπτα λυπημένος, προσευχήθηκε στον Θεό και είπε: «Ω Κύριε, καλά δεν έλεγα ότι τελικά δεν θα πραγματοποιήσεις την απειλή Σου; Γι’ αυτό έσπευσα να φύγω μακριά. Ήξερα ότι είσαι ελεήμων και εύσπλαχνος, μακρόθυμος και πολυέλαιος και αλλάζεις γνώμη για τις τιμωρίες που αποφασίζεις να επιβάλεις. Και τώρα, Δέσποτα Κύριε, πάρε τη ζωή μου, γιατί προτιμότερο είναι να πεθάνω παρά να ζω!». Και ο Θεός είπε στον Ιωνά: «Αλήθεια, τόσο πολύ λυπημένος είσαι;» Και βγήκε ο Ιωνάς έξω από την πόλη και εκεί απέναντι έφτιαξε μια πρόχειρη καλύβα και καθόταν μέχρι να δει τι θα γίνει τελικά στην πόλη. Και διέταξε ο Θεός να φυτρώσει μια κολοκυθιά και να αναπτυχθεί γρήγορα για να του κάνει σκιά πάνω από το κεφάλι, ώστε να τον προστατεύει από την πολλή ζέστη που κάνει στα μέρη εκείνα της Μέσης Ανατολής. Χάρηκε πολύ ο Ιωνάς για εκείνο το δώρο. Την άλλη μέρα όμως πρωί πρωί ο Θεός διέταξε ένα σκουλήκι να κόψει τη ρίζα της κολοκυθιάς με αποτέλεσμα να ξεραθεί. Όταν ανέτειλε ο ήλιος, ο Θεός διέταξε να φυσήξει ένας ζεστός – πυρακτωμένος άνεμος από την έρημο, ενώ ταυτόχρονα ο ήλιος έστειλε τις φλογερές ακτίνες του πάνω στο κεφάλι του Ιωνά. Εκείνος εξαντλήθηκε και παρέλυσε, δεν άντεχε άλλο να ζει και είπε: «Καλύτερα να πεθάνω παρά να ζω». Κι ο Θεός είπε στον Ιωνά: «Αλήθεια, είσαι πολύ λυπημένος για την καταστροφή της κολοκυθιάς;». Εκείνος απάντησε: «Είμαι λυπημένος τόσο, που κοντεύω να πεθάνω από τη λύπη μου». Τότε του είπε ο Θεός: «Εσύ λυπήθηκες για την κολοκυθιά, για την οποία  ούτε κοπίασες ούτε φρόντισες να αναπτυχθεί. Σε μια νύχτα εμφανίστηκε και σε μια νύχτα εξαφανίστηκε. Εγώ είχες την απαίτηση να μη λυπηθώ τη Νινευή, μια τόσο μεγάλη πόλη, στην οποία κατοικούν όχι μόνο μεγάλοι στην ηλικία  άνθρωποι, αλλά και 120 χιλιάδες μικρά παιδιά και πάρα πολλά ζώα;».

Ο προφήτης Ιωνάς και η τριήμερη παραμονή του στην κοιλιά του κήτους συμβολίζουν την τριήμερη Ταφή του Χριστού και μετά την Ανάστασή Του. Γι’ αυτό και η παραπάνω ιστορία – προφητεία διαβάζεται στην Εκκλησία το Μέγα Σάββατο το πρωί. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός θέλοντας να δώσει σημείο περί της τριημέρου Ταφής και της Αναστάσεως του ταυτίζει την τριήμερη παραμονή του Ιωνά στην κοιλιά του κήτους και την εξέμεσή του απ΄ αυτό με τη τριήμερη ταφή και την Ανάστασή Του λέγοντας: «ώσπερ γαρ εγένετο Ιωνάς ο προφήτης εν τη κοιλία του κήτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, ούτως έσται ο υιός του ανθρώπου εν τη καρδία της γης τρεις ημέρας και τρεις νύκτας» (Ματθ. 12,40).

Πηγή: iconandlight.wordpress.com

Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, με την ευκαιρία της εορτής της Μεταστάσεως του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου, στον πανηγυρίζοντα ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Σινά Όρος (κεντρικός ναός), θα τελεστούν οι πιο κάτω ακολουθίες:

• Κυριακή, 25 Σεπτεμβρίου
  • 6:00 μ.μ: Πανηγυρικός εσπερινός της εορτής προϊσταμένου του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Ιακώβου Καλογήρου.

• Δευτέρα, 26 Σεπτεμβρίου
  • 7:00 π.μ.: Πανηγυρική Θεία Λειτουργία προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.