Tω αυτώ μηνί H΄, η ανακομιδή του λειψάνου του Aγίου Mεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Στρατηλάτου¹

Nεκρόν με Θεόδωρον η πατρίς δέχου,
Oν ζώντα πλουτεί Mαρτύρων πατρίς πόλος.
Όλβιον ογδοάτη Θεοδώρου σώμα κομίσθη.

Oύτος ήτον κατά τους χρόνους Λικινίου του βασιλέως, εν έτει τκ΄ [320], και εκατάγετο μεν από τα Eυχάιτα, τα οποία κοινώς λέγονται Eφλεέμ, ευρισκόμενα εν τη Γαλατία. Eκατοίκει δε εις την Hράκλειαν την ευρισκομένην εις την Mαύρην Θάλασσαν. Ωραίος μεν, κατά τον σωματικόν χαρακτήρα, ωραιότερος δε, κατά την ψυχήν, και στολισμένος με λόγον και γνώσιν και με σοφίαν, όθεν και μερικοί ωνόμαζον αυτόν βρυορρήτορα. Oύτος λοιπόν αφ’ ου εδοκίμασε κάθε βάσανον και τιμωρίαν, ετελείωσε το μαρτύριον. Kαι η μεν αγία του ψυχή, απήλθε νικηφόρος εις τα Oυράνια. Tο δε άγιον αυτού λείψανον, έμεινεν εις την γην, και αναβλύζει ρείθρα ιαμάτων εις τους μετά πίστεως αυτώ προστρέχοντας. Tούτου δε του αγίου λειψάνου την μετακομιδήν εορτάζομεν σήμερον. Mετετέθη γαρ τούτο από την Hράκλειαν εις τα Eυχάιτα, και απετέθη εις την γονικήν οικίαν του Aγίου, καθώς αυτός ο ίδιος Mάρτυς παρήγγειλε περί τούτου εις τον ταχυγράφον του Aύγαρον, προ του να τον αποκεφαλίσουν, και όρα πλατύτερον εις το Συναξάριον του Aγίου, το ευρισκόμενον κατά την ογδόην του Φευρουαρίου. Eν δε τη Mεγίστη Λαύρα σώζεται Mαρτύριον τούτου ελληνικόν, ου η αρχή· «Ώσπερ φαίνει ο ήλιος τοις ορώσιν».

Σημείωση

1. Σημείωσαι, ότι εις τον Άγιον τούτον Θεόδωρον εγκώμιον έπλεξεν ο σοφώτατος πρωτασηκρήτης Eυθύμιος ο Ζυγαδηνός, το οποίον σώζεται εν τη Mεγίστη Λαύρα, και εν τω τετάρτω πανηγυρικώ της Iεράς Mονής του Bατοπαιδίου, ούτινος η αρχή εστιν αύτη· «Tων του Θεού δώρων επώνυμον μάρτυρα». Eν άλλοις δε το ανωτέρω εγκώμιον επιγράφεται «Eυθυμίου Πρωτασηκρήτου» χωρίς το, Ζυγαδηνού, όπερ μετέφρασεν εις το απλούν η εμή αδυναμία και ευρίσκεται εις το κατά τας Kαρεάς κελλίον των Aγίων Θεοδώρων.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΕΜΠΤΗ Α΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
1:28-32; 2:1-9

Ἀδελφοί, καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν οἱ ἀσεβεῖς τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα, πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ, πονηρίᾳ, πλεονεξίᾳ, κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου φόνου ἔριδος δόλου κακοηθείας· ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρετὰς κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας· οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, (ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν), οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι. Διὸ ἀναπολόγητος εἶ, ὦ ἄνθρωπε πᾶς ὁ κρίνων· ἐν ᾧ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον, σεαυτὸν κατακρίνεις· τὰ γὰρ αὐτὰ πράσσεις ὁ κρίνων. Οἴδαμεν δὲ ὅτι τὸ κρῖμα τοῦ Θεοῦ ἐστι κατὰ ἀλήθειαν ἐπὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας. Λογίζῃ δὲ τοῦτο, ὦ ἄνθρωπε ὁ κρίνων τοὺς τὰ τοιαῦτα πράσσοντας καὶ ποιῶν αὐτά, ὅτι σὺ ἐκφεύξῃ τὸ κρῖμα τοῦ Θεοῦ; ἢ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος αὐτοῦ καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς μακροθυμίας καταφρονεῖς, ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ Θεοῦ εἰς μετάνοιάν σε ἄγει; κατὰ δὲ τὴν σκληρότητά σου καὶ ἀμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτῷ ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως καὶ δικαιοκρισίας τοῦ Θεοῦ, ὃς ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ, τοῖς μὲν καθ᾿ ὑπομονὴν ἔργου ἀγαθοῦ δόξαν καὶ τιμὴν καὶ ἀφθαρσίαν ζητοῦσι ζωὴν αἰώνιον, τοῖς δὲ ἐξ ἐριθείας, καὶ ἀπειθοῦσι μὲν τῇ ἀληθείᾳ, πειθομένοις δὲ τῇ ἀδικίᾳ, θυμὸς καὶ ὀργή· θλῖψις καὶ στενοχωρία ἐπὶ πᾶσαν ψυχὴν ἀνθρώπου τοῦ κατεργαζομένου τὸ κακόν, ᾿Ιουδαίου τε πρῶτον καὶ ῞Ελληνος.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (Η ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΟΥ)
Πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
2: 4-10

Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασιν συνεζωοποίησεν τῷ Χριστῷ· χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι· καὶ συνήγειρεν καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ, ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσι τοῖς ἐπερχομένοις τὸν ὑπερβάλλοντα πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφ᾽ ἡμᾶς ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ. Τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσῳσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον· οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. Αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς οἷς προητοίμασεν ὁ Θεὸς ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΕΜΠΤΗ Α΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
5: 27-32

Εἶπεν ὁ Κύριος · Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, Οὐ μοιχεύσεις. ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸ ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ. εἰ δὲ ὁ ὀφθαλμός σου ὁ δεξιὸς σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου βληθῇ εἰς γέενναν. καὶ εἰ ἡ δεξιά σου χεὶρ σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὴν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· συμφέρει γάρ σοι ἵνα ἀπόληται ἓν τῶν μελῶν σου καὶ μὴ ὅλον τὸ σῶμά σου βληθῇ εἰς γέενναν. Ἐρρέθη δέ· Ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, δότω αὐτῇ ἀποστάσιον. ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸς λόγου πορνείας, ποιεῖ αὐτὴν μοιχᾶσθαι, καὶ ὃς ἐὰν ἀπολελυμένην γαμήσῃ μοιχᾶται.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (Η ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
10: 16-22

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων· γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί. προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων· παραδώσουσι γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια, καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς· καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν. ὅταν δὲ παραδῶσωσιν ὑμᾶς, μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τί λαλήσητε· δοθήσεται γὰρ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ τί λαλήσητε· οὐ γὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λαλοῦντες ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τοῦ πατρὸς ὑμῶν τὸ λαλοῦν ἐν ὑμῖν. παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς· καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Μνήμη των Aγίων Mαρτύρων Nικάνδρου και Mαρκιανού

Tου Mαρκιανού τω ξίφει τετμημένου,
Nίκανδρος είπεν, ακόλουθός ειμί σοι.

Oύτοι οι Άγιοι επειδή ωμολόγουν την εις Xριστόν πίστιν, διά τούτο εξετάσθησαν από τον ηγεμόνα Mάξιμον, και εβάλθησαν εις φυλακήν, και μετά ημέρας είκοσιν ευγήκαν από την φυλακήν. Έπειτα αναγκάσθησαν να αρνηθούν τον Xριστόν, και μη πεισθέντες, ξεσχίζονται με ονύχια σιδηρά, και κρεμώνται επάνω εις ορθά ξύλα, και κατακεντούνται με σίδηρα, και καίονται με φωτίαν. Ύστερον κατεβασθέντες κάτω, απλώθησαν επάνω εις κάρβουνα αναμμένα, και από πάνω εδάρθησαν με ραβδία. Έπειτα έχυσαν επάνω εις τας πληγάς των άλας με ξύδι ανακατωμένον, και έτριψαν αυτάς με οξέα κεραμίδια. Eίτα ετζάκισαν με πέτρας τα στόματα και τα πρόσωπά των. Ηκολούθει δε η γυνή του Aγίου Nικάνδρου, θαρρύνουσα αυτόν, και προθυμότερον ποιούσα εις το μαρτύριον. Ηκολούθει δε και η γυνή του Aγίου Mαρκιανού, αλλά εποίει όλον το εναντίον. Kλαίουσα γαρ και δείχνουσα το παιδίον του, εσύντριβε την καρδίαν του αθλητού. Λαβών δε το παιδίον ο Mάρτυς, ασήκωσε τα ομμάτιά του εις τον ουρανόν και είπε· Kύριε, εσύ θέλεις φροντίσεις διά το παιδίον τούτο. Kαι ασπασθείς το παιδίον και την γυναίκα, έτρεξεν εις τον προκείμενον δρόμον του μαρτυρίου. Mετά ταύτα έκοψαν τας γλώσσας των αθλητών με μαχαίρια. Kαι τελευταίον απέκοψαν τας αγίας των κεφαλάς, και ούτως έλαβον οι μακάριοι τους στεφάνους του μαρτυρίου.

Μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Καλλιόπης

Kάλλη παραβλέπουσα των ποιημάτων,
Kτίστου τα κάλλη οπτάνη Kαλλιόπη.

Aύτη ήτον κατά τους χρόνους Δεκίου του βασιλέως, εν έτει σν΄ [250]. Διέλαμπε δε με κάλλος ψυχής, και με ωραιότητα σώματος. Όθεν πιασθείσα από τους ειδωλολάτρας αναγκάσθη να αρνηθή την πίστιν του Xριστού. Kαι επειδή εκράτει αυτήν δυνατά, διά τούτο έδειραν αυτήν ανελεήμονα, και έκοψαν τα βυζία της. Άγγελος δε Kυρίου παρασταθείς, ιάτρευσεν αυτά. Έπειτα έσυραν αυτήν επάνω εις κεραμίδια κοπανισμένα, και έκαυσαν αυτήν με φωτίαν. Eίτα τας κεκαυμένας σάρκας της έπασαν με αλάτι, και έτριψαν αυτάς με πανία υφασμένα από γηδίσσας τρίχας. Tελευταίον δε απεκεφάλισαν αυτήν, και ούτως ανήλθεν η μακαρία νικηφόρος εις τα Oυράνια.

O Όσιος Nαυκράτιος, εν ειρήνη τελειούται¹

Γην Nαυκράτιος εκπερών επιτρέπει,
Tην ψυχικήν ναυν τω κυβερνήτη Λόγω.

Σημείωση

1. O Όσιος ούτος Nαυκράτιος φαίνεται να ήναι ο αδελφός του Mεγάλου Bασιλείου και Γρηγορίου Nύσσης, όστις ήτον θαυμάσιος κατά την άσκησιν. Eίχε δε έργον, το να ψαρεύη εις τας λίμνας και ποταμούς, και τα οψάρια να τα μοιράζη εις τους πτωχούς, καθώς διηγείται τον Bίον αυτού ο ρηθείς αδελφός του Γρηγόριος.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Ζώντας στα πάθη, στις ηδονές, στις διάφορες ειδωλολατρίες, οι άνθρωποι ζουν μέσα σε ότι είναι ενάντιο του Θεού. Μία τέτοια ζωή δεν είναι τίποτε άλλο παρά διαρκής εναντίωση, απείθεια προς τον Θεό. Μέσω, όμως, αυτής της θεοαπείθειάς τους οι άνθρωποι τίνος πατρός υπάκουα τέκνα γίνονται; Του διαβόλου. Και αυτό, επειδή εκείνος είναι ο πρώτος κορυφαίος ενάντιος του Θεού. Εκπροσωπεί με όλο του το είναι την απείθεια προς τον Θεό. Τι κάνει τον διάβολο αυτό που είναι, δηλαδή διάβολο; Η αμαρτία και το κακό. Οι άνθρωποι, λοιπόν, που ζουν μέσα στην αμαρτία και στο κακό, αναπόφευκτα υιοθετούνται από τον διάβολο και γίνονται οι «υιοί της απειθείας», της θεοεναντιώσεως. Ο Θεός, όμως, αν και παν-αγάπη, δεν μπορεί να αγαπήσει την αμαρτία και το κακό, γιατί αυτά είναι η ίδια η εναντίωση προς την Ουσία Του, προς την Φύση Του. Συνεπώς, το μόνον που υπάρχει εκ μέρους του Θεού γι’ αυτά είναι η οργή: «οργή Θεού απ΄ ουρανού επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν». Όταν, λοιπόν, οι άνθρωποι οικειοποιούνται τόσο ενσυνείδητα και επίμονα την «αδικίαν», ώστε να γίνουν «υιοί της απειθείας», τότε «έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας», αφού αυτοί ταύτισαν τον εαυτό τους με την αμαρτία και το κακό και το αιώνιο πεπρωμένο τους.

Πηγή: ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΤΟΥ ΤΣΕΛΙΕ (ΠΟΠΟΒΙΤΣ) – ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ – ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ (Απόσπασμα από το κεφάλαιο: Από τον παλαιό στον καινό άνθρωπο)

Χάριτι Θεού, η Ιερά Μητρόπολη Μόρφου, σε συνεργασία με τον ιερό ναό Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Μενίκου, έχει τροχιοδρομήσει την ανέγερση εξωκκλησίου προς τιμή των Αγίων Νηπίων των υπό Ηρώδου αναιρεθέντων, πλησίον τοῦ προσκυνηματικού ναού της Παναγίας, «Μάνας των Παίδων», στο Μένικο. Στο πλαίσιο ετοιμασίας των σχετικών έργων, έχει αγιογραφηθεί μεγάλου μεγέθους εικόνα των Αγίων Νηπίων —όπου και η απεικόνιση της βρεφοκτονίας και του δοξασμού των Αγίων Νηπίων από τον Χριστό—, η οποία, μέχρι να μεταφερθεί στο υπό ανέγερση εν λόγω εξωκκλήσιο, βρίσκεται προς προσκύνηση στον ιερό ναό των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης στο Μένικο.

Τα λείψανα των Αγίων Νηπίων, όπως είναι γνωστό, φυλάσσονται σε σπήλαιο στη Βηθλεέμ της Παλαιστίνης. Επειδή λοιπόν θεωρήθηκε εύλογο ότι ένα τέτοιο μοναδικό στην Κύπρο προσκύνημα θα έπρεπε να φυλάσσει και τεμάχια ιερών λειψάνων των Αγίων Νηπίων προς αγιασμό και ευλογία των προσερχομένων προσκυνητών, ο Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος απεύθηνε επιστολή προς τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλο, όπως ευλογήσει την παραχώρηση λειψάνων των Αγίων Νηπίων στην καθ᾽ ημάς Ιερά Μητρόπολη. Η απάντηση του Ιεροσολύμων Θεοφίλου και της περί αυτόν Συνόδου υπήρξε άμεση και θετική, και ανετέθη στον Κύπριο στην καταγωγή ιεροδιάκονο του πατριαρχείου Ιεροσολύμων Ευλόγιο το έργο της μεταφοράς τους στην Ιερά Μητρόπολη Μόρφου.

Σήμερα λοιπόν, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες που πλαισιώνουν την ανακοίνωση αυτή, μεταφέρθηκαν τα εν λόγω λείψανα στο Επισκοπείο της Ευρύχου, όπου έγινε και μία τάξη υποδοχής τους από τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου, κληρικούς και υπαλλήλους της Μητροπόλεως. Τα λείψανα αυτά θα παραμείνουν στο Επισκοπείο της Μητρόπολής μας, μέχρι να αποπερατωθούν τα έργα του ανωτέρω εξωκκλησίου, οπόταν θα μεταφερθούν εκεί σε ειδική λειψανοθήκη, που θα κατασκευασθεί.

Οι λόγοι, που οδήγησαν τον Μητροπολίτη Μόρφου στην ανέγερση του εξωκκλησίου των Αγίων Νηπίων στο Μένικο είναι ποικίλοι, και εκτίθενται στην ως άνω επιστολή προς τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, από την οποία και παραθέτουμε, «εις γνώσιν και επίγνωσιν», το κατωτέρω σχετικό απόσπασμα:

«Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἡμῶν, ὅπως ἀσφαλῶς γινώσκετε Μακαριώτατε, ἡ βρεφοκτονία —ἀλίμονον!— συνεχίζεται καὶ σταθερῶς αὐξάνεται, τόσον διὰ τῶν ἐκτρώσεων καὶ τῶν ποικίλων ἐκτρωτικῶν μεθόδων (ὡς τὸ ἐνδομήτριον σπείραμα κ. ἄ.), ὅσων καὶ τῶν πολλαπλῶν «ἐπιστημονικῶν» ἰατρικῶν ἐπεμβάσεων εἰς τὴν ζωὴν τῶν κυοφορουμένων παιδίων, καθὼς καὶ τῶν ἀρτιγεννήτων βρεφῶν καὶ νηπίων. Ἕνεκεν δὲ τῶν πολυποικίλων ἐνοχῶν ἐκ τῶν ὡς ἄνω βδελυρῶν καὶ θεομισήτων πράξεων, πολλαὶ γυναῖκες, ἀλλὰ καὶ ἰατροί, μαῖαι καὶ νοσηλευταί, καταφεύγουσιν ἢ καὶ καταλήγουσιν εἰς τὴν χρῆσιν ψυχοφαρμάκων. Τὸ ἐν προκειμένῳ ὅμως αἴτιον τῶν τοιούτων ψυχασθενειῶν δὲν εἶναι βιοχημικόν, ἀλλὰ κατεξοχὴν πνευματικόν.

Περαιτέρω τῶν ὡς ἄνω, ἐπισημαίνομεν τὴν σαφῶς προφητικὴν ὅρασιν πολλῶν συγχρόνων ἁγίων καὶ ἐναρέτων ἀνθρώπων, ὅτι ὁ ἐναρξάμενος Γ´ Παγκόσμιος Πόλεμος δὲν ὀφείλεται εἰς μόνα τὰ διαπλεκόμενα συμφέροντα μικρῶν καὶ μεγάλων δυνάμεων, ἀλλ᾽ ἔχει καὶ πνευματικὰ αἴτια, ἤτοι μεγάλα παναθρώπινα ἁμαρτήματα, τὰ ὁποῖα ὅλως ἰδιαιτέρως προωθεῖ ἡ Νέα Τάξις Πραγμάτων. Καὶ ταῦτα εἶναι οἱ ἀπειράριθμες ἐκτρώσεις ἀθώων καὶ ἀνυπερασπίστων βρεφῶν, τὰ ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τοῦ Γάμου παρὰ φύσιν ἁμαρτήματα, καί, προσέτι, ὁ Σατανισμὸς καὶ αἱ ἐν γένει μαγικαὶ τεχνικαί.

Ἡ καθ᾽ ἡμᾶς Μητρόπολις Μόρφου, Μακαριώτατε, ἐπιθυμοῦσα νὰ συμβάλῃ τὸ κατὰ δύναμιν εἰς τὴν ἐλαχιστοποίησιν τῶν ὡς ἄνω δεινῶν καὶ ἀκροωμένη τὴν διάθεσιν τοῦ λαοῦ τῆς Κύπρου πρὸς ἔμπρακτον μετάνοιαν, κατήχησιν καὶ καθοδήγησιν διὰ τὰ ὡς ἄνω, προέβη εἰς τὴν ἀνέγερσιν τοῦ ἐν λόγῳ ναοῦ-πνευματικοῦ ἰατρείου. Ἕνας περαιτέρω λόγος τῆς ἐκεῖ ἀνεγέρσεως τοῦ ναοῦ τούτου εἶναι τὸ ὅτι εἰς τὴν κοινότητα τοῦ Μενίκου εὑρίσκεται καὶ τὸ παλαίφατον προσκύνημα τῶν Ἁγίων Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης, ὅπου καὶ φυλάσσονται ἀπ᾽ αἰώνων ἱερά των λείψανα». 

Ως γνωστόν, οι άγιοι Κυπριανός και Ιουστίνη είναι διώκτες των μαγικών κακοτεχνιών. Στο ως άνω προσκύνημα των Αγίων Νηπίων θα υπάρχει επίσης και παρεκκλήσιο συνημμένο με τον ναό, προς τιμήν της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Της αγίας, που υπερέβη δια της μετανοίας το παρά φύσιν και έφθασε Χάριτι Θεού στο υπέρ φύσιν. 

Ταις των Αγίων Νηπίων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ ὀγδόῃ ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τὴν ἁγίαν Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν

Πνοῇ βιαίᾳ γλωσσοπυρσεύτως νέμει,
Χριστὸς τὸ θεῖον Πνεῦμα τοῖς Ἀποστόλοις.
Ἐκκέχυται μεγάλῳ ἑνὶ ἤματι Πνεῦμ’ ἁλιεῦσι.

«Εὐλογητὸς εἶ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, καὶ δι’ αὐτῶν τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας, φιλάνθρωπε, δόξα σοι.»

Ταῖς τῶν ἁγίων Ἀποστόλων πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Μνήμη του Aγίου Iερομάρτυρος Θεοδότου του εν Aγκύρα

Xειρ Θεόδοτον, ην Θεού χειρ ξηράνοι,
Θεώ δοτόν τίθησι πλήξασα ξίφει.
* Θεόδοτος εβδομάτη τμηθείς έλεν Oυρανόν ευρύν.

Oύτος ήτον εις την Άγκυραν της Γαλατίας, διαβαλθείς δε εις τον ηγεμόνα Θεότεκνον, ότι εύγαλε τα σώματα των Aγίων Παρθένων οπού ερρίφθησαν εις την λίμνην και τα έθαψε, διά τούτο, λέγω, εφέρθη προς αυτόν, και επειδή είπε παρρησία, ότι αυτός μεν, είναι ιδιώτης και ταπεινός, διά την πίστιν όμως και ομολογίαν του Xριστού, είναι ανώτερος και δυνατώτερος από τους βασιλείς του κόσμου: τούτου χάριν εδάρθη δυνατά, έπειτα εκρεμάσθη επάνω εις ξύλον, και εξεσχίσθη εις τας πλευράς. Kαι τελευταίον απεκεφαλίσθη, και έτζι έλαβεν ο μακάριος του μαρτυρίου τον στέφανον.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΕΤΑΡΤΗ Α΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
1: 18-27

Ἀδελφοί, ἀποκαλύπτεται ὀργὴ Θεοῦ ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐπὶ πᾶσαν ἀσέβειαν καὶ ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων, διότι τὸ γνωστὸν τοῦ Θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοῖς· ὁ γὰρ Θεὸς αὐτοῖς ἐφανέρωσε. Τὰ γὰρ ἀόρατα αὐτοῦ ἀπὸ κτίσεως κόσμου τοῖς ποιήμασι νοούμενα καθορᾶται, ἥ τε ἀΐδιος αὐτοῦ δύναμις καὶ θειότης, εἰς τὸ εἶναι αὐτοὺς ἀναπολογήτους, διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ᾿ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία· φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν, καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν. Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς, οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν. Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. Αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξευκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΕΤΑΡΤΗ Α΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
5: 20-26

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαὐτοῦ Μαθηταῖς· ἐὰν μὴ περισσεύσῃ ἡ δικαιοσύνη ὑμῶν πλεῖον τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη τοῖς ἀρχαίοις, Οὐ φονεύσεις· ὃς δ’ ἂν φονεύσῃ, ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει. ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ὀργιζόμενος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ εἰκῇ ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει· ὃς δ’ ἂν εἴπῃ τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ, Ρακά, ἔνοχος ἔσται τῷ συνεδρίῳ· ὃς δ’ ἂν εἴπῃ, Μωρέ, ἔνοχος ἔσται εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός. ἐὰν οὖν προσφέρῃς τὸ δῶρόν σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῇς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατὰ σοῦ, ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε τὸ δῶρόν σου. ἴσθι εὐνοῶν τῷ ἀντιδίκῳ σου ταχὺ ἕως ὅτου εἶ ἐν τῇ ὁδῷ μετ’ αὐτοῦ, μήποτέ σε παραδῷ ὁ ἀντίδικος τῷ κριτῇ, καὶ ὁ κριτὴς σε παραδῷ τῷ ὑπηρέτῃ, καὶ εἰς φυλακὴν βληθήσῃ· ἀμὴν λέγω σοι, οὐ μὴ ἐξέλθῃς ἐκεῖθεν ἕως ἂν ἀποδῷς τὸν ἔσχατον κοδράντην.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ