Τον άγιο Παίσιο τον γνώρισα το 1982, όταν ήμουν φοιτητής Νομικής. Ήταν ο άνθρωπος που περίμενε ν’ ακούσει κάτι πονεμένο για να έχει καρδιακή προσευχή, κι ήταν πάντοτε εν αναμονή στο ακουστικό του σύγχρονου κόσμου. Ένας ασκητής για τον κόσμο. Του άνοιγες την καρδιά σου και σου άνοιγε τον νου. «Φως Χρίστου φαίνει πάσι».

Επέμενε να μην πάω στο Άγιο Όρος μοναχός «Στην Κύπρο να πας» μου είπε. «Να κάνετε βάσεις πνευματικές, κι αυτές οι βάσεις θα διώξουν τις βάσεις». Όταν του είπα δεν κατάλαβα το τελευταίο, μου είπε χαριτολογώντας: «Αμερικανάκι είσαι και δεν καταλαβαίνεις. Ελληνικά μιλώ… Το πρόβλημα της Κύπρου είναι πνευματικό. Τώρα εφαρμόζεται ο πνευματικός νόμος. Όταν φτιάξετε μοναστήρια, ενορίες, οικογένειες ορθόδοξες, τότε οι βάσεις της αμαρτίας και της κατοχής θα εξαφανιστούν».

Με έβγαλε έξω στην αυλή του κελιού του και σχημάτισε στο χώμα ένα μεγάλο ορθογώνιο σχήμα. Το μοίρασε σε δύο τετράγωνα και μου είπε: «Θα ‘ρθει καιρός που θα φτιάξεις μοναστήρια, δύο αυλές να κάνεις. Μία για τους λαϊκούς και μία δεύτερη μόνο για μοναχούς». Εγώ απόρησα για αυτά που μου είπε γιατί ήμουν ένας απλός φοιτητής και, συμπλήρωσε, «αργότερα θα τα κάνεις αυτά». Πράγματι αργότερα ως ιερομόναχος κι αρχιερέας κτίσαμε την Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Μαυροβουνίου και την Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου παρά την Ορούντα, με τον τρόπο που μας υπέδειξε ο Άγιος Παίσιος. Εκ τότε όποτε πήγαινα στο Άγιο Όρος τον έβλεπα και μου είπε πολλά τα οποία δεν είναι του παρόντος.

Ο άγιος Παίσιος είναι ο Καππαδόκης που έγινε Αγιορείτης και τώρα πια οικουμενικός διδάσκαλος της Ορθοδοξίας, θαυμαστός προφήτης του γένους μας που δοκιμάζει την πίστη και την απιστία πολλών!     

Διήγησις τοῦ π. Σάββα Ἁγιορείτη περί τοῦ Ἁγίου Παϊσίου: «Μοῦ διηγήθηκε κάποια κυρία ἀπό τήν Θεσσαλονίκη, ὅτι κάποτε ὁ Ὅσιος Παΐσιος ἔδωσε δυναμικό τέλος σ’ ἕνα φορτικό καί ἄκρως ἐφάμαρτο συζυγικό της βάσανο. Εἶχαν διαφορετικό Πνευματικό ἐκείνη καί ὁ σύζυγός της. Ὁ δικός της Πνευματικός ἦταν πατερικός καί εὐσυνείδητος καί ὑπεδείκνυε τίς θεοχάρακτες γραμμές καί προϋποθέσεις τοῦ τίμιου γάμου.

Ὁ Πνευματικός τοῦ συζύγου της ἦταν νεωτεριστής καί μεταπατερικός καί ἔλεγε στό σύζυγό της τό γνωστό καί βλάσφημο καί ἀμοραλιστικό λόγιο ὅτι “ὁ Θεός ἀφήνει ἐλεύθερες τίς κρεβατοκάμαρες καί δέν ἀσχολεῖται μέ τό τί κάνουν οἱ σύζυγοι κατά τήν σχέση, ἀλλά μέ τήν καρδιά…”. Ὁ σύζυγος ἀπαιτοῦσε νά μεταβληθεῖ ἡ σύζυγός του σέ χοιρώδη καί λασπώδη κρεάτινη μάζα καί διαρκῶς τήν πίεζε νά ἐνδώσει, μέ εὐλογία τοῦ Πνευματικοῦ του, στήν παρά φύσιν θεομίσητη καί βδελυρή ἁμαρτία!!! Ἐκείνη ἀκολουθοῦσε τήν ὑπόδειξη τῆς φωνῆς τοῦ Θεοῦ μέσω τοῦ καλοῦ της Πνευματικοῦ καί οὐδέποτε διανοήθηκε νά προβεῖ σέ ἕνα τέτοιο παθογενές ἀνοσιούργημα..

Κάποτε ἀπελπισμένη κατέφυγε στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Σουρωτῆς καί συνάντησε τόν ἐκεῖ παρεπιδημοῦντα Γέροντα τῆς ἀδελφότητος Ὅσιο καί Θεοφόρο πατέρα Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη. Τοῦ ἐκμυστηρεύθηκε τό πρόβλημά της καί ζήτησε τήν βοήθειά του. Ὁ Ὅσιος, κατά μαρτυρία τῆς γυναίκας, ἔγινε κατά τό κοινῶς λεγόμενο «ἡφαίστειο» ἀπό ἱερά ἀγανάκτηση. Ὑπέδειξε στή γυναίκα νά μήν ἐνδώσει οὔτε καί μέ ἀπειλή θανάτου στίς σιχαμερότερες καί θανασιμότερες ἁμαρτίες πού ἔχει νά παρουσιάσει ὀ ἐκπεσών ἄνθρωπος. Ἐξήγησε ὅτι μέσω αὐτῶν τῶν ἁμαρτιῶν ἐπεισέρχεται ὁ διάβολος στό γάμο καί φυγαδεύεται ὁ Παράκλητος. Γίνονται οἱ ἄνθρωποι ὑποκτηνώδη ὄντα, πού ἔπρεπε νἀ ἐντρέπονται τά φυσιολογικά κτήνη καί νά διδάσκονται ἀπ’ αὐτά. Ἐξήγησε ἀκόμη ὅτι εἶναι ἀναίρεση τοῦ σκοποῦ τοῦ γάμου πού διασώζει τό κατά φύσιν καί ἀναγάγει στό ὑπερ φύσιν, καί ὅτι οἱ βδελυρές καί πυρίκαυστες οὐρανόθεν στά Σόδομα αὐτές πράξεις εἶναι οἱ προσφιλέστερες στόν διάβολο, γιατί ὁδηγοῦν τόν κατ’ εἰκόνα καί ὁμοίωσιν Θεοῦ πλασθέντα ἄνθρωπο στήν κατακόρυφη πτωτική κατεύθυνση τοῦ διεστραμμένου δαίμονα καί ὄχι στήν ὑπερυψωθεῖσα θριαμβευτική θέση, πού ὑπέδειξε ἡ τεθεωμένη ἀνθρώπινη φύση πού προσέλαβε ὁ Χριστός, ἤτοι στά δεξιά τοῦ Πατρός… Ὀνόμασε τίς πράξεις αὐτές μάστιγα τῆς ἐποχῆς καί παθογένεια γιά τά διαζύγια, τήν ψυχική διάσπαση τῶν συζύγων, καί ἰδίως γιά τήν διαστροφή καί κατρακύλα τῶν σημερινῶν παιδιῶν, πού εἰσροφοῦν δαιμονική ἐνέργεια ἀπό τά κυριαρχικά δικαιώματα πού ἔχει ὁ διάβολος ἐπί τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ ἀπό τό ὁποῖο προέρχονται καί ἀπό τίς χαίνουσες πνευματικές πληγές, πού ὐπάρχουν ἀθεράπευτες στίς ψυχές τῶν γονέων τους..

Ἐκεῖνο πού ἔκανε ἰδιαίτερη ἐντύπωση στήν κυρία ἐκείνη, ἦταν ἡ ἐπιμονή τοῦ Ὁσίου Παϊσίου νά καταγγείλει τόν «Πνευματικό» τοῦ συζύγου της στόν Ἐπίσκοπο του γιά νά τόν καθαιρέσει. Τῆς εἶπε ἐπί λέξει: «Νά πᾶς νά τό πεῖς στό Δεσπότη γιά νά τόν ξυρίσει!!!».

Διαπιστώνουμε τήν ξεκάθαρη, σύμφωνη μέ ὅλους τούς Ἁγίους Πατέρες, θέση τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, ἐνάντια στίς ὅποιες σαρκικές διαστροφές εἴτε ἐκτός, εἴτε ἐντός τοῦ γάμου. Αὐτές καθιστοῦν τό γάμο ἕναν «νομιμοφανή» σοδομισμό μέ καταστροφικές συνέπειες τόσο στούς συζύγους, πού ἄν δέν μετανοήσουν κολάζονται, ὄσο καί στά τέκνα τους. Διαπιστώνουμε ἐπίσης τήν ἁγιοπατερική στάση του ἀπέναντι ἐκείνων τῶν «Πνευματικῶν», τῶν χωρίς Ἅγιο Πνεῦμα, πού συμβουλεύουν ὀλέθρια τά πνευματικά τους τέκνα «χαϊδεύοντας» τά πάθη τους. Ὅπως μᾶς διδάσκει ἡ Ἁγιοπατερική Γραμματεία ὁ Πνευματικός ἔχει ἐξουσία νά συγχωρεῖ ἐκεῖνα πού συγχωροῦνται σύμφωνα μέ τόν νόμο τοῦ Θεοῦ καί ὄχι τά πάντα. Ἡ ἐθελοτυφλία καί ἡ ἄνομη κακή συγχώρηση αὐτῶν πού ἁμαρτάνουν ἀμετανόητα κολάζει τόσο τόν ἐξομολογούμενο  ὅσο καί τόν Πνευματικό του.

 Ὁ Κύριος νά μᾶς δίνει σύνεση καί νά μᾶς εὐλογεῖ ὅλους δι’ εὐχῶν τοῦ Ἁγίου Του, Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου».

Πηγή: https://hristospanagia3.blogspot.com/2018/07/blog-post_957.html#more