Αρχική Blog Σελίδα 3

Ὁμιλία εἰς τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς τοῦ Ἀσώτου (Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ)

Επιστροφή του Ασώτου, φορ. εικόνα,16ος αι. Άγιο Όρος

Ὁμιλία, σὺν Θεῷ ἁγίῳ, εἰς τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς τοῦ Ἀσώτου

Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ

«Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου»

Επιστροφή του Ασώτου, φορ. εικόνα,16ος αι. Άγιο Όρος

Ἡ ἄχραντη μορφὴ καὶ ἡ ἀνέκφραστη ἀγάπη τοῦ ἁγίου Διδασκάλου, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοὶ ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί, εἵλκυε πλησίον Του, κατὰ τὴν ἐπὶ γῆς ζωή Του, καὶ δικαίους καὶ ἁμαρτωλούς, ὅπως καὶ πάντοτε θὰ ἑλκύει.

Κι ὅταν κάποτε οἱ Γραμματεῖς καὶ oἱ Φαρισαῖοι ἄρχισαν νὰ γογγύζουν, γιὰ τὸ ὅτι ὁ Κύριος δέχεται κοντά Του τελῶνες καὶ ἁμαρτωλοὺς καὶ τρώγει καὶ πίνει μαζί τους, τότε ὁ Θεάνθρωπος, ἀνοίγοντας τὸν θησαυρὸ τῶν παραβολικῶν Του λόγων, ἀπάντησε καίρια στὸν ἄδικο γογγυσμό τους καὶ ἔφραξε τὰ ἀπύλωτα στόματά τους, θέλοντας νὰ τοὺς βοηθήσει νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι ἔπραττε τοῦτο γιὰ νὰ τοὺς δώσει θάρρος καὶ νὰ τοὺς σώσει. Ἀνέφερε πρῶτα τὴν ἀγαλλίαση τοῦ ποιμένα ποὺ εἶχε, ὅταν βρῆκε τὸ ἀπολωλὸς-χαμένο πρόβατό του, καὶ τὴ χαρὰ τῆς γυναίκας, ποὺ βρῆκε τὴν ἀπολεσθεῖσα δραχμή. Ὕστερα ἐξεφώνησε τὴν ἐξαίσια παραβολή, ποὺ μόλις ἀκούσαμε. Τὴν παραβολὴ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, ἢ τοῦ φιλευσπλάγχνου πατέρα ἢ τοῦ ἀσπλάγχνου ἀδελφοῦ, ὅπως θὰ μπορούσαμε διαφορετικὰ νὰ τὴν ὀνομάσουμε. Μὲ αὐτή, τρία πράγματα μᾶς φανέρωσε κατεξοχὴν ὁ Κύριος: Τὴν ἐλεεινὴ κατάσταση τοῦ ἁμαρτωλοῦ, τὰ γνωρίσματα τῆς γνήσιας μετάνοιας καὶ ἐξομολόγησης καὶ τὴν ἄμετρη τοῦ Θεοῦ εὐσπλαγχνία πρὸς τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ μετανοοῦντα ἄνθρωπο.

Πρέπει ἐξαρχῆς νὰ ἀναφέρουμε, πὼς σήμερα, ὅπως γνωρίζετε, εἶναι ἡ δεύτερη Κυριακὴ τοῦ Τριῳδίου, τῆς κατανυκτικῆς καὶ ψυχοσωτήριας περιόδου, ποὺ ὀνομάστηκε ἔτσι ἀπὸ τὸ ὁμώνυμο λειτουργικὸ βιβλίο, ποὺ περιέχει τοὺς ὕμνους τοὺς ὁποίους ψάλλουμε κατὰ τὴν περίοδο αὐτή, καὶ ποὺ ἀρχίζει τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου καὶ λήγει τὸ Μέγα Σάββατο. Προετοιμάζοντάς μας πάνσοφα καὶ παιδαγωγικὰ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία γιὰ τὸ Στάδιο τῶν ἀρετῶν τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς, περιόδου κατεξοχὴν μετανοίας καὶ διορθώσεως, ἀφοῦ μᾶς μύησε μὲ τὸ παράδειγμα τοῦ Τελώνου στὶς θεάρεστες ἀρετὲς τῆς ταπείνωσης καὶ προσευχῆς, σήμερα μᾶς προβάλλει ἐποπτικά, μὲ τὴν παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου, τὰ γνωρίσματα τῆς θεμελιώδους ἀρετῆς τῆς ἀληθινῆς μετάνοιας, γιὰ νὰ τὴ χρησιμοποιοῦμε, ὡς ὅπλο θεϊκό, στὸν ἀγώνα κατὰ τῶν παθῶν καὶ τῆς ἁμαρτίας.

Ὁ ἄσωτος υἱός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι τύπος τοῦ κάθε ἁμαρτωλοῦ, δηλαδὴ ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὅλων ἐμᾶς, ἐφόσον «τίς καθαρὸς ἀπὸ ρύπου; ἀλλ᾽ οὐθείς, ἐὰν καὶ μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς γῆς», κατὰ τὸν δίκαιο Ἰὼβ (Ἰὼβ 14, 4-5). Τί κάνει λοιπὸν ὁ νεώτερος υἱός, ὁ ἄσωτος; Αὐτὸ ποὺ κάνει -ἀλίμονο!- ὁ κάθε ἁμαρτωλός: Ἀφοῦ λάβει τὰ χαρίσματα ἀπὸ τὸν Πατέρα-Θεό, ἀποδημεῖ εἰς χώραν μακράν, δηλαδὴ ἀπομακρύνεται οἰκειοθελῶς ἀπὸ τὸν Θεό, τὴν ἐν Θεῷ ζωή, τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐκεῖ, διασκορπίζει τὴν οὐσίαν αὐτοῦ, ζῶν ἀσώτως. Στὴν μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ ζωή του, ὁ ἄνθρωπος σκορπίζει τὴ θεϊκὴ περιουσία, τὰ θεῖα δηλαδὴ χαρίσματα, τὴ Χάρη ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ τὸ Βάπτισμα, τὸ ἅγιο Χρῖσμα, τὴ Θεία Κοινωνία. Τὰ χαρίσματα ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Δημιουργό, ποὺ τὸν ἔπλασε κατ᾿ εἰκόνα Του. Διότι τὰ ποικίλα θεϊκὰ χαρίσματα εἶναι ἡ ἀληθινή, ἡ μόνιμη, ἡ ἀναφαίρετη περιουσία τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ χριστιανοῦ. Κι ἀφοῦ μὲ τὸν ἁμαρτωλὸ τρόπο ζωῆς σκορπίσει, χάσει τὶς θεϊκὲς δωρεές, τότε νοιώθει γυμνὸς καὶ πεινασμένος. Γυμνὸς καὶ πεινασμένος τῆς Θείας Χάρης. Βιώνει στὰ βάθη τῆς ὕπαρξής του ὁ κάθε ἁμαρτωλὸς ἕνα κενό, ἕνα ὑπαρξιακὸ κενό. Γιατί; Γιατὶ ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος νὰ εἶναι πλήρης, γεμάτος, μόνο στὴν κοινωνία μὲ τὸν Θεό. Μόνο ἡ Χάρη Του γεμίζει, τρέφει τὸν ἔσω ἄνθρωπο: «Χορτασθήσομαι ἐν τῷ ὀφθῆναί μοι τὴν δόξαν Σου», θεολογεῖ ὁ προφητάνακτας Δαβίδ. Καί, τί κάνει τότε ὁ ἄσωτος; Προσκολλᾶται σ᾿ ἕνα ἀπὸ τοὺς πολίτες τῆς καταραμένης ἐκείνης χώρας τῆς ἀπωλείας, γιὰ νὰ μπορεῖ τουλάχιστον νὰ κορέσει τὴν πείνα του, κι αὐτὸς τὸν στέλνει στοὺς ἀγρούς, νὰ βόσκει χοίρους. Καὶ προσπαθοῦσε νὰ χορτάσει, τρώγοντας τὴν τροφὴ τῶν χοίρων, τὰ ξυλοκέρατα (τὰ γνωστά μας χαρούπια). Οἱ πολίτες τῆς χώρας ἐκείνης, ἀδελφοί μου, εἶναι οἱ δαίμονες. Κι αὐτοί, γυμνοὶ τῆς Χάρης τοῦ Θεοῦ καὶ ἀποξενωμένοι ἀπ᾿ Αὐτόν, δὲν μποροῦν νὰ χορτάσουν τὴν ἐσωτερικὴ πείνα τοῦ ἀνθρώπου, γιατὶ εἴπαμε ὅτι μόνος ὁ Θεὸς γεμίζει τὴν ψυχὴ τοῦ πλάσματός Του. Καὶ καθίσταται ὁ ἁμαρτωλὸς ἀπὸ τοὺς δαίμονες χοιροβοσκός, δηλαδὴ αἰχμάλωτος στὰ ψυχοφθόρα πάθη. Οἱ χοῖροι εἶναι προσωποποίηση τοῦ βυθισμένου στὴ λάσπη καὶ δυσωδία τῆς ἁμαρτίας ἀνθρώπου, πάντα σκυμμένοι πρὸς τὰ κάτω, τὰ γήινα. Ἔτσι καταντᾶ -ἀλίμονο!- καὶ ὁ ἁμαρτωλός.

Ἂς ἔρθουμε τώρα στὸ σπουδαῖο μήνυμα τῆς μετάνοιας. Ὁ ἄσωτος, γυμνός, πεινασμένος, ἀποξενωμένος τῆς Θείας Χάρης καὶ συντετριμμένος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἔρχεται «εἰς ἑαυτόν». Συμμαζεύει τὸν νοῦ του. Θεωρεῖ καὶ ἐρευνᾶ τὴν κατάστασή του καὶ γνωρίζει τὴν πτώση του. Ποιόν παρόργισε, ἀπὸ ποιόν χωρίσθηκε, σὲ ποιό ὕψος δόξας βρισκόταν καὶ σὲ ποιά ἀθλιότητα  ξέπεσε καὶ καταβυθίσθηκε. Προσέξετε, ὅτι βρίσκει καὶ τὰ λόγια, μὲ τὰ ὁποῖα θὰ ἀπολογηθεῖ στὸν καλό του πατέρα. Νὰ τονίσουμε καὶ ἐκεῖνο τό, ἀναστάς, ποὺ δείχνει πὼς ἦταν πεσμένος στὴν ἀπώλεια τῆς ἁμαρτίας, ἀλλ᾿ ἀποφάσισε νὰ σηκωθεῖ, νὰ τρέξει μὲ μετάνοια καὶ νὰ ζητήσει συγχώρεση.

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί. Αὐτὸ εἶναι τὸ λαμπρὸ παράδειγμα τῆς γνήσιας μετάνοιας. Τί θὰ πεῖ μετά-νοια; Ἀλλαγὴ νοός, δηλαδὴ φρονήματος, τοῦ τρόπου ποὺ σκεφτόμαστε καὶ ἄρα ζοῦμε. Μά, γι᾿ αὐτὴ τὴν ἀλλαγή, τὴ διόρθωση, χρειάζεται πρῶτα νὰ ἔλθουμε «εἰς ἑαυτούς». Νὰ συμμαζέψουμε τοὺς σκορπισμένους ἐδῶ κι ἐκεῖ -στὰ πάθη καὶ στὶς ἁμαρτίες- λογισμούς μας, μὲ προσευχὴ καὶ ταπείνωση. Νὰ ἀνακρίνουμε ὕστερα τοὺς ἑαυτούς μας. Ἔτσι θὰ συνειδητοποιήσει ὁ καθένας μας τὰ πάθη του, τὰ λάθη του, μὲ ἔργα καὶ μὲ λόγους καὶ μὲ λογισμούς. Καὶ ὕστερα νὰ παραδεχθοῦμε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τὴν ἐνοχή μας, ὅτι ἐμεῖς καὶ κανένας ἄλλος δὲν φταίει. Καί, γεμάτοι πίστη καὶ ἐλπίδα, νὰ προστρέξουμε στὸν φιλάνθρωπο καὶ εὔσπλαγχνο Θεό, μέσῳ τῆς προσευχῆς, ἀλλὰ καὶ μέσῳ τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως. Κι ἐκεῖ, μὲ εἰλικρίνεια καὶ ταπείνωση, νὰ ὁμολογήσουμε ὅ,τι βαραίνει τὴν ψυχή μας. Καὶ τότε; Τότε ὁ οὐράνιος Πατέρας θὰ μᾶς εὐσπλαγχνισθεῖ, θὰ μᾶς ἀγκαλιάσει καὶ θὰ μᾶς εὐλογήσει. Θὰ μᾶς δώσει τὰ γνωρίσματα τῆς υἱότητας καὶ θὰ μᾶς ἀποκαταστήσει στὴν πρώτη χάρη καὶ τάξη. Ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου τὸ αἰσθάνεται αὐτό, ἀδελφοί, μετὰ τὴ γνήσια μετάνοια καὶ Ἐξομολόγηση. Δὲν νοιώθει πιὰ γυμνὸς ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ σκεπασμένος μὲ τὴ θεϊκὴ παρουσία. Δὲν πεινᾶ καὶ δὲν διψᾶ, ἀλλὰ νοιώθει γεμάτη τὴν ψυχή του μὲ τὴν ἄφθαρτη τροφὴ τῆς Θείας Χάρης.

Βλέπετε πόση ἡ ἀγάπη καὶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου; Εἶπε καὶ κάποιος ἑρμηνευτής ὅτι, κι ἂν χάνονταν ὅλα τὰ ἄλλα κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ σωζότανε μόνο τούτη ἡ Παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου, ἦταν ἀρκετή, γιὰ νὰ μᾶς δείξει καὶ ἀποδείξει τὸ μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο, τὴ μετάνοια, καὶ τὴν ἄπειρη τοῦ Κυρίου εὐσπλαγχνία.

Ἂς ἀγωνισθοῦμε, ἀδελφοί μου, νὰ ζήσουμε, νὰ ἐφαρμόσουμε τὴ μετάνοια τοῦ ἀσώτου. Κι ἂν ἔτσι προσπαθοῦμε νὰ ζοῦμε, μὲ εἰλικρινὴ μετάνοια καὶ ταπείνωση, μὲ προσευχὴ καὶ τὴ διπλὴ ἀγάπη, στὸν Θεὸ καὶ τὸν κάθε συνάνθρωπό μας, μὲ ἐνσυνείδητη μυστηριακὴ ζωή, θὰ ἑλκύσουμε πλούσιο τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν προσωπική μας ζωή, καὶ στὸν τόπο καὶ τὸ ἔθνος μας. Καὶ οἱ ὅποιες κρίσεις, ποὺ ἐπέτρεψε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ νὰ διερχόμαστε γιὰ τὸ καλό μας, τὴ σωτηρία μας, θὰ παρέλθουν. Καὶ θὰ ἀξιωθοῦμε καὶ τούτη τὴν πρόσκαιρη ζωὴ νὰ διέλθουμε εἰρηνικὰ καὶ εὐλογημένα, καὶ θὰ ἀξιωθοῦμε καὶ ἐκείνης τῆς ἀτελεύτητης καὶ οὐράνιας ζωῆς καὶ μακαριότητας, ὅπου οἱ χοροὶ τῶν δικαίων, αὐτῶν ποὺ ἔζησαν καὶ τελειώθηκαν μὲ ἀληθινὴ μετάνοια, μὲ τὴ Χάρη καὶ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μὲ τὶς εὐχὲς τῆς Παναγίας μας καὶ ὅλων τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος ἁγίων. Ἀμήν!

Ἀποστολικὸ καὶ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα: Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2025

Εὐαγγέλιο Ἄνω Ζώδιας

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΣΑΒΒΑΤΟ ΛΔ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Τιμόθεον Α΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
6: 11-16

Τέκνον Τιμόθεε, δίωκε δικαιοσύνην, εὐσέβειαν, πίστιν, ἀγάπην, ὑπομονήν, πρᾳότητα. Ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως, ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς, εἰς ἣν καὶ ἐκλήθης καὶ ὡμολόγησας τὴν καλὴν ὁμολογίαν ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων. Παραγγέλλω σοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος τὰ πάντα καὶ Χριστοῦ ᾽Ιησοῦ τοῦ μαρτυρήσαντος ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου τὴν καλὴν ὁμολογίαν, τηρῆσαί σε τὴν ἐντολὴν ἄσπιλον, ἀνεπίληπτον μέχρι τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, ἣν καιροῖς ἰδίοις δείξει ὁ μακάριος καὶ μόνος δυνάστης, ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων, ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον· ὃν εἶδεν οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται· ᾧ τιμὴ καὶ κράτος αἰώνιον· ἀμήν.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΑΝΘΙΜΟΥ ΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΧΙΩ)
Πρὸς Γαλάτας Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ ᾽Ανάγνωσμα 
5:22 – 6:2

Ἀδελφοί, ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. Οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, Πνεύματι καὶ στοιχῶμεν. Μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες. Ἀδελφοί, ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος, σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. Ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΣΑΒΒΑΤΟ ΙΖ΄ ΛΟΥΚΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
20:46-47, 21:1-4

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαὐτοῦ Μαθηταῖς· Προσέχετε ἀπὸ τῶν γραμματέων τῶν θελόντων περιπατεῖν ἐν στολαῖς καὶ φιλούντων ἀσπασμοὺς ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ πρωτοκαθεδρίας ἐν ταῖς συναγωγαῖς καὶ πρωτοκλισίας ἐν τοῖς δείπνοις, οἳ κατεσθίουσιν τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσεύχονται· οὗτοι λήψονται περισσότερον κρίμα. Ἀναβλέψας δὲ εἶδε τοὺς βάλλοντας τὰ δῶρα αὐτῶν εἰς τὸ γαζοφυλάκιον πλουσίους. εἶδε δέ τινα χήραν πενιχρὰν βάλλουσαν ἐκεῖ λεπτὰ δύο, καὶ εἶπεν· Ἀληθῶς λέγω ὑμῖν ὅτι ἡ χήρα ἡ πτωχὴ αὕτη πλεῖον πάντων ἔβαλεν· ἅπαντες γὰρ οὗτοι ἐκ τοῦ περισσεύοντος αὐτοῖς ἔβαλον εἰς τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ, αὕτη δὲ ἐκ τοῦ ὑστερήματος αὐτῆς ἅπαντα τὸν βίον ὃν εἶχεν ἔβαλε. Ταῦτα λέγων ἐφώνει·. Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΑΝΘΙΜΟΥ ΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΧΙΩ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν

6: 17-23

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἔστη ὁ Ἰησοῦς ἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλὴμ καὶ τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν, καὶ οἱ ὀχλούμενοι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθεραπεύοντο· καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ’ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας. Καὶ αὐτὸς ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔλεγε· Μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε. μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε. μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Χαίρετε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε· ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Μόρφου Νεόφυτος: «Οἱ ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ ἐνέργειες τῶν ἀνθρώπων» (06.02.2025, 42η Σύναξη Διαλόγου, Πάφος)

Ἡ ΜΒ΄ (42η) Πνευματικὴ Σύναξη Διαλόγου «Ἀνάβοντας τὸν ἀναπτήρα τῶν ἁγίων» μὲ τὸν Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο, μὲ θέμα «Οἱ ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ ἐνέργειες τῶν ἀνθρώπων» πραγματοποιήθηκε στὶς 6 Φεβρουαρίου, 2025 στὸν ἱερὸ ναὸ Ἀποστόλων Βαρνάβα καὶ Παύλου στὴν Πάφο στὸ πλαίσιο τῆς σειρᾶς ὁμιλιῶν «Ἡ θεραπευτικὴ ἀγωγὴ τῆς Ὀρθοδόξου Πνευματικῆς Παραδόσεως», ποὺ διοργανώνει ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Πάφου.

Ἀκούσωμεν τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου: Κυριακὴ ΙΖ΄ Λουκᾶ (τοῦ Ἀσώτου)

Τὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ἀπαγγέλει ὁ Ἀρχιδιάκονος Ἐλπίδιος Χατζημιχαὴλ κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία τὴν Κυριακὴ ΙΖ΄ Λουκᾶ (τοῦ Ἀσώτου), ποὺ τελέσθηκε στὸ ἱερὸ ἡσυχαστήριο Ὁσίου Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ στὴ Σκουριώτισσα, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (03.03.2024).

Λόγοι και διδαχές του Αγίου Ανθίμου της Χίου († 15 Φεβρουαρίου 1960)

Άγιος Άνθιμος ο εν Χίω
Άγιος Άνθιμος ο εν Χίω

Η εξομολόγησις είναι το δεύτερον βάπτισμα. Και καθώς γίνεται καθαρός ο άνθρωπος, όταν βαπτισθεί, έτσι και η καθαρά εξομολόγησις ξαναβαπτίζει την ψυχήν, η δε χείρ του πνευματικού, την οποία θέτει εις την κεφαλήν του, του μεταδίδει την θείαν χάριν, για να τον φωτίζη, να τον αγιάζη και να τον στηρίζη και να τον ενδυναμώνη.

***

Το θέλημά σας ποτέ να μην το κάμνετε, αδελφές, διότι δεν θα προοδεύσετε ποτέ σας.

***

Η προσευχή είναι ο καθρέπτης της ψυχής. Όπως μέσα στον καθρέπτην βλέπει ο άνθρωπος τι λογής είναι η μορφή του, έτοι και με την προσευχή, όταν είναι θερμή και ειλικρινής, αποκαλύπτεται ο εσωτερικός άνθρωπος. Ποιος είσαι, η προσευχή θα σου το δείξη.

***

Το καλόν ούκ έστι καλόν, εάν μη καλώς γένηται. Αν πηγαίνης εις την εργασίαν από φόβον η αν κάμνης υπομονήν από εντροπήν η αν σιωπάς από θυμόν και υπερηφάνειαν, αν πηγαίνης εις την υπηρεσίαν με γογγυσμόν και όχι με ευχαρίστησιν, αν πηγαίνης εις την ακολουθίαν με αμέλειαν και ανορεξία, αυτές τις αρετές που γίνονται χωρίς ευχαρίστησι και καλή διάθεσι τις πετάς μέσα σ’ ένα παλιοκάλαθο.

***

Δεν υπάρχει άλλο κακό χειρότερο από το κακό του θυμού, της παρακοής, της υπερηφάνειας, της ζήλειας, της κατακρίσεως και του μίσους. Αυτά τα πάθη μαραίνουν την ψυχήν, σκοτίζουν τον νουν, αφανίζουν την ευφυΐαν και κάθε είδος αρετής από τον άνθρωπον και φυγαδεύουν την θείαν χάριν.

***

Ενδομύχως, μέσα στο βάθος της καρδιάς σας, να θέσετε το: «οίμοι του αθλίου». Όταν ακούη αυτό ο διάβολος, φεύγει μακριά. Αυτός κάμνει την κατοικία του, όπου είναι η υπερηφάνεια, η κενοδοξία, η ανθρωπαρέσκεια, το μίσος, ο φθόνος, η κακία, η πονηρία.

***

Της μετανοίας τα δάκρυα θα μας σώσουν. Τα δάκρυα αυτά που θα χύσης, θα σου λογισθούν μαρτυρικό αίμα.

***

Εκείνο το «γιατί» και εκείνο το «εγώ» που έχομεν, αυτά είναι η καταστροφή μας.

***

Διά να λάβη κανείς την χάριν τον Αγίου Πνεύματος, πρέπει να υποφέρη πολύ, να κοπιάση, να αγωνισθή. Μη νομίσωμεν ότι με τα αναπαυτικά, με τα χαρμόσυνα, με τα καλά φαγητά και με τα καλά φορέματα θα λάβωμεν την χάριν του Θεού.

***

Εγώ 65 χρόνια πολεμώ ο δυστυχής και γυρεύω να εύρω τον Χριστόν, να τον παραλάβω και δεν ημπορώ. 40-41 χρόνια είναι που είμαι ιερεύς και ποτέ, μα ποτέ. ούτε μια φορά δεν ελειτούργησα αξίως. Λεν έλαμψε ποτέ μια θεϊκή χαρά μέσα στην καρδιά μου και λέγω ίσως εσείς αξιωθήτε να κυματίοη το φως της χάριτος του Χριστού μέσα σας.

***

Η στοργή του πνευματικού πατρός είναι πολύ ανωτέρα από την του σαρκικού. Διότι πολλάκις ο σαρκικός πατήρ μπορεί να σε παραδώση στην Κόλασι, ενώ ο πνευματικός πατήρ έχει να σε πάη εις ζωήν αιώνιον.

***

Διά να έλθη το Πνεύμα το Άγιον να κατοικήση μέσα μας, πρέπει πρώτα να καθαρίσωμεν το εσωτερικόν μας με την ταπείνωσιν.

***

Εάν η ταπείνωσις και η υπακοή δεν είναι ενωμένες, ποτέ δεν διορθώνεται ο άνθρωπος.

***

Με όσα έπαθε – εκουσίως – ο Κύριος έδωσε εις ημάς παραδείγματα σιωπής, υπομονής, καρτερίας, αγάπης…

Η σιωπή είναι η καλύτερη αρετή.

***

Η σιωπή είναι η μητέρα όλων των αρετών. Σιωπάτε, γέρνετε το κεφάλι σας και λέτε την ευχήν μέσα στην καρδίαν σας.

***

Φύλαξε τη γλώσσα σου, φύλαξε τους οφθαλμούς σου, φύλαξε την ακοή σου· δεν μπορεί να σε πειράξη ο σατανάς.

***

Εμείς οι μοναχοί τρία τινά είναι εκείνα, τα οποία οφείλομεν να φυλάξωμεν: να κάμνωμεν τον κουφό, τον τυφλό και τον βουβό. Αυτά τα τρία είναι το έργον του μοναχού. Η σωματική εργασία είναι πάρεργον. Το έργον μας είναι να κλείσωμε τα μάτια μας, τα αφτιά μας και το στόμα μας, για να μπορέσωμε να περάσωμε τας διαφόρους περιστάσεις της ζωής μας.

Σιώπησε, για να αποφύγης και τις ταραχές και τα σκάνδαλα και πάντα τα κακά. Σιώπησε, για να σου αποκαλύψη ο Θεός τα μυστήρια.

***

Δεν υπάρχει μεγαλύτερον σημείον ασεβείας και ανευλαβείας από το να ομιλή κανείς μέσα στην εκκλησίαν. Όλα αυτά τα προκαλεί, τα ενεργεί ο σατανάς, διά να μην αφήση τον άνθρωπον να ωφεληθή και να καρπωθεί τους λόγους της εκκλησίας.

***

Η προσευχή θα φέρη την διόρθωσιν, την ειρήνην, τον αγιασμόν. Διά της προσευχής θα έλθη η θεία χάρις να βοηθήση την ψυχήν, η οποία κινδυνεύει από τας αιτίας των παθών.

***

Όταν έχης τον θάνατον στον νου σου, ο,τι και να σου κάνουν το υπομένεις και πάντα κερδισμένη είσαι. Εάν έχωμεν τον θάνατον στον νουν μας είναι σαν να είμεθα μέσα σε πύργο κατασφραγισμένον, με πολλά προφυλακτικά μέσα, και δεν μπορεί κανείς να κλέψη τα σκεύη μας.

***

Δεν μας χρειάζονται νηστείες πολλές, δεν μας χρειάζονται αγρυπνίες πολλές και εξαντλητικές. Μας χρειάζεται κυρίως η ταπεινοφροσύνη. Όλα τα άλλα θα έλθουν, και οι προσευχές και οι γονυκλισίες.

***

Γι’ αυτό και εμείς να μη παύσωμεν να τρέχωμεν και να παρακαλούμεν την Παναγία μας. Εκείνη είναι η σωτηρία όλου του κόσμου. Εκείνη είναι η ολόφωτη λαμπάδα που λάμπει και φωτίζει με την λάμψιν της όλην την οικουμένην. Όταν τρέξωμεν κοντά της με πίστι, με ευλάβεια, με αγάπη, δεν θα μας απορρίψη ποτέ.

***

Καθώς δεν μπορεί να ζήση ο άνθρωπος χωρίς ψωμί και νερό, ούτω πως και δίχως προσευχή δεν μπορεί να ζήση η ψυχή.

Η προσευχή είναι η στερεά τροφή της ψυχής

***

Εάν ο Χριστός σε ιδή ότι θέλεις να σωθής, θα σε βοηθήση να το επιτύχης.

***

Αν δεν φροντίσωμε να βγάλωμε τον σατανά από την καρδιά μας, θα μας βγάλη αυτός από τον Παράδεισον.

***

Η παρακοή, η υπερηφάνεια, η κατάκρισις, η κατηγορία, ο φθόνος, το μίσος, η ζήλεια, αυτά να μην υπάρχουν, διότι είναι ο αφανισμός της ψυχής.

***

Χαρά μεγάλη γίνεται εις τους ουρανούς, όταν σωθή μία και μόνη ψυχή∙ φαντασθήτε για πολλές∙ διότι γι’ αυτήν την ψυχήν, γι’ αυτές τις ψυχές, εθυσιάσθηκεν ο Υιός του Θεού, ο Χριστός μας.

Τα ευλογημένα λίγα είναι απέραντα και πολλά∙ τα ανευλόγητα είναι κατηγορημένα.

Η υπακοή και η ταπεινοφροσύνη μαζί θα γίνουν μία ωραία και ευωδιαστική ανθοδέσμη, την οποία θα κρύψετε μέσα στην καρδιά σας και θα την φρουρήτε, για να την παρουσιάσετε εκείνην την ημέραν εις τον Βασιλέα των βασιλευόντων, τον Χριστόν.

***

Όταν υπακούσης, όταν υπομένης, όταν ταπεινώνεσαι, θα ελκύης περισσότερον την αγάπην του νυμφίου σου Χριστού.

Πηγή: Αγίου Ανθίμου της Χίου, Διδαχές Πνευματικές – Άρτος Ζωής, Επιμέλεια: Αντωνίου Ν. Χαροκόπου, τόμος Τρίτος, Ιερά Μονή Παναγίας Βοηθείας Χίου, Αθήναι 2007

Ο άγιος Άνθιμος της Χίου (1869-1960) Ο ησυχαστής, ο φιλάνθρωπος, ο ομολογητής (15 Φεβρουαρίου)

Άγιος Άνθιμος της Χίου

Χρήστος Κλάβας, Θεολόγος – Κοινωνιολόγος, Ιεροψάλτης

Άγιος Άνθιμος της Χίου

Γεγονός αδιαμφισβήτητο είναι ότι και στους νεότερους χρόνους, τους πλησιέστερους προς εμάς, η ορθόδοξος εκκλησία συνεχίζει να αναδεικνύει αγίους. Παραδοχή με βαρύνουσα σημασία αυτή για το σύγχρονο άνθρωπο που, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, έχει ανάγκη από ελπίδα αλλά και υψηλά ιδανικά.

Μια σύγχρονη αγιασμένη μορφή είναι, μεταξύ άλλων πολλών, και ο άγιος Άνθιμος της Χίου η πολιτεία του οποίου συνιστά υπόδειγμα πνευματικότητας και φιλανθρωπίας.

Γεννημένος στη Χίο την 1η Ιουλίου του 1869, ο κατά κόσμον Αργύριος Βαγιάνος, μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον βαθιάς πίστης και ευσέβειας. Πολλά γράμματα δεν διδάχθηκε, αν και ήταν προικισμένος με ξεχωριστά φυσικά χαρίσματα. Στις 23 Αυγούστου του 1889 και στην ηλικία των 20 ετών επισκέφθηκε την Ιερά Σκήτη των Αγίων Πατέρων προκειμένου να δώσει προς επιδιόρθωση στο αγιογραφείο της μονής την εικόνα της Παναγίας Βοηθείας, την οποία και είχε λάβει ως κειμήλιο από τους προγόνους του. Η επίσκεψη αυτή έγινε αφορμή να πάρει τη μεγάλη απόφαση εισόδου στις τάξεις των μοναχών και να υποταχθεί στον «…περιβόητον για την αρετή του Γέροντα Παχώμιον» [1]. Πρόκειται για τον γέροντα που δίδαξε στον άγιο Νεκτάριο, επίσκοπο Πενταπόλεως, την ασκητική, νηπτική παράδοση.[2] Συνεπώς, ο άγιος Άνθιμος και ο άγιος Νεκτάριος μαθήτευσαν στον ίδιο πνευματικό διδάσκαλο, υπήρξαν ομογάλακτοι, άνθη που βλάστησαν από την ίδια ρίζα. Η υπακοή, η νηστεία, η παρθενία, η προσευχή και πάνω απ’ όλα η ταπείνωση έγιναν για το νεαρό μοναχό τα όπλα εναντίον του διαβόλου, οι επιθέσεις του οποίου υπήρξαν, πράγματι, ανελέητες. Στήριγμα για εκείνον είναι Εκείνη στα χέρια της οποίας εναπόθεσε όλη του τη ζωή, η Παναγία η Βοήθεια! Από την εικόνα της, στη διάρκεια κάποιας από τις λυσσώδεις επιθέσεις του μισοκάλου, θα ακουστεί η φωνή: «Φύγετε, θηρία, από το καλογεράκι μου».[3]

Οι αγώνες του δεν αφήνουν ασυγκίνητο το λαό της Χίου που στο πρόσωπο του Ανθίμου οραματίζεται το πνευματικό του στήριγμα. Ζητούν την εις ιερέα χειροτονία του, αίτημα, όμως, που απορρίπτει ο τότε μητροπολίτης Χίου λόγω της ελλιπούς κοσμικής του μορφώσεως. Τελικά, η πρόνοια του Θεού τον φέρνει στο Αδραμύτιο της Μ. Ασίας και από κει στη Μαγνησία όπου και χειροτονείται σε διάκονο και πρεσβύτερο. Η σωζόμενη, από αυτόπτη μάρτυρα γραπτή περιγραφή προκαλεί θαυμασμό και συγκίνηση: «Την ίδια όμως στιγμή που το εκκλησίασμα απαντούσε άξιος, ένας δυνατός σεισμός τράνταξε συθέμελα την εκκλησία. Τα καντήλια έπαιζαν μαζί σαν τρελά…Μαύρισε ο ουρανός-το Σύμπαν αναστατώθηκε! Βροντές, αστραπές, κατακλυσμός…Αλλά με μιας όλα σταμάτησαν! Η κοσμοχαλασιά έγινε απέραντη γαλήνη και ο παπά-Άνθιμος κλαίει…κλαίει…» [4] Αυτές οι θεοσημείες, έκφραση της ευαρέσκειας του Θεού για τον άξιο ιερέα του, δείχνουν την απόσταση της ανθρώπινης αξιολόγησης από αυτήν του Θεού. Η ανθρώπινη επιφανειακή κρίση επικεντρώνεται σε κοσμικά κριτήρια ενώ η Θεία κρίση εστιάζει σε πνευματικές, εσωτερικές και ανώτερες αξίες. Οι επιβουλές του διαβόλου τον διώκουν και εκεί υποκινώντας τον φθόνο των συμπρεσβυτέρων του. Σύντομα αναγκάζεται, μετά από ένα προσκύνημα στον Άθω, να πάρει το δρόμο της επιστροφής στη γενέτειρα του. Από το σημείο αυτό δύο θα είναι οι μεγάλοι σταθμοί της ζωής του, το λεπροκομείο της Χίου και η ίδρυση της γυναικείας ιεράς μονής προς τιμήν της Παναγίας Βοηθείας. Εκεί θα λάμψουν ακόμη εντονότερα τα χαρίσματά του και θα αποκαλυφθεί η γεμάτη αγάπη για το Θεό και τον άνθρωπο καρδιά του. Με δική του πρωτοβουλία γίνεται ο ποιμένας των λεπρών, χωρίς ίχνος δισταγμού μπροστά στον κίνδυνο της έντονα μεταδοτικής ασθένειας, αφού « φόβος ούκ έστιν εν τη αγάπη, αλλ’ η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον…». [5]

Για τους κοινωνικά αποκλεισμένους λεπρούς υπήρξε ο φύλακας άγγελος, ο γιατρός, ο προστάτης, ο φίλος, ο παρηγορητής, η ελπίδα μέσα στην απόγνωση. Το λεπροκομείο της Χίου από τόπος δυστυχίας αλλά και αμαρτίας θα γίνει θεραπευτήριο ψυχών και πηγή αγιασμού καθώς «Οι πρώην υβρισταί βλάσφημοι, εριστικοί, φωνασκούντες και κακολόγοι, δαιμονισμένοι μεταβάλλονται σε άκακα αρνία…προσεύχονται, εξομολογούνται, προσέρχονται ενώπιον του Αγίου Ποτηρίου και πολλοί κείρονται μοναχοί.». [6] Ως καρπός αυτής της ευλογημένης προσπάθειας θα βλαστήσει ο άγιος Νικηφόρος ο λεπρός, ο πνευματικός μαθητής και συνοδοιπόρος του αγίου Ανθίμου για 43 ολόκληρα χρόνια. [7] Για τις ξεριζωμένες από τη μικρασιατική καταστροφή μοναχές υπήρξε ο σωτήρας, ο πατέρας και το πρότυπο της ασκητικής-μοναχικής ζωής. Σε χώρο όπου άλλοτε κατοικούσαν γυναίκες βουτηγμένες στην ασωτία, κτίζεται, με την ολοφάνερη βοήθεια της Παναγίας, Παρθενώνας!

Ο ιερός Άνθιμος είναι όμως, κατά την κρίση μας, και ένας μεγάλος σύγχρονος ομολογητής. Τόσο μέσα από τους ασκητικούς του αγώνες όσο και, κυρίως, μέσα από την επιμονή του να ανεγείρει τη γυναικεία μονή της Παναγίας Βοηθείας ομολόγησε τη σπουδαιότητα του ορθόδοξου μοναχισμού. Πολλοί τον επέκριναν για την προσκόλλησή του στον ησυχασμό και επεδίωξαν, μάλιστα, να κατεδαφίσουν την ανεγειρόμενη μονή. Τα επιχειρήματα των αντιδρώντων, όπως διασώζονται μέσα από τον τύπο της εποχής, [8] αποκαλύπτουν την άγνοια αλλά και την επιπόλαιη απαξίωση του ορθόδοξου μοναχισμού ως απαρχαιωμένου θεσμού. Γι’ αυτούς θα ήταν προτιμότερο να κτιστεί κάποιο φιλανθρωπικό ίδρυμα που θα θεραπεύει τον ανθρώπινο πόνο παρά ένα μοναστήρι. Η επιμονή, όμως, του έμπειρου ασκητή δικαιώθηκε, αφού το μοναστήρι του, συνεχίζοντας την ορθόδοξη παράδοση, αναδείχθηκε σε θεραπευτήριο ψυχικών αλλά και σωματικών νοσημάτων. Σε ένα τέτοιο, λοιπόν, περιβάλλον ο άγιος μας αγωνιζόμενος συνέβαλλε τα μέγιστα στην αναβίωση, σε τοπικό επίπεδο, του χιακού μοναχισμού και, σε ευρύτερο επίπεδο, στην κινητοποίηση του ενδιαφέροντος για την πατερική ασκητική παρακαταθήκη.

Ο Άγιος Άνθιμος συντασσόμενος στη χορεία των νεοφανών πατέρων της εκκλησίας μας, υπενθυμίζει με τον πιο απτό τρόπο ότι ορθόδοξη άσκηση και φιλανθρωπία είναι οι δύο όψεις του αυτού νομίσματος, μας υπενθυμίζει, ακόμη, ότι η υγεία του εκκλησιαστικού σώματος καθρεφτίζεται στα μοναστήρια του, που όταν ακολουθούν την παραδεδομένη και δοκιμαζομένη στο πέρασμα των αιώνων νηπτική εμπειρία, αναδεικνύονται σε πνεύμονες που ζωογονούν το λαό του Θεού. Η ευλογημένη γη της Χίου, η γη εκείνη που ποτίστηκε με το αίμα μαρτύρων και ηρώων, έδωσε και στους σύγχρονους καιρούς ένα μεγάλο πνευματικό ανάστημα σε όλη την Ορθοδοξία. Ο άγιος Άνθιμος, ο τοπικός αλλά και οικουμενικός άγιος, ας είναι πρότυπο για όλους μας.

Παραπομπές:

1. Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου. Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου ο Θαυματουργός (βίος-θαύματα-διδαχές) 1869-1960. Β Έκδοσις. Ιερά Μονή Παναγίας Βοηθείας Χίου. σσ:28.
2. Χαροκόπου Ν. Αντωνίου. Ο Γέροντας Παχώμιος. Ιδρυτής της Ιεράς Σκήτης των Αγίων Πστέρων της Χίου (1839-1905). Αθήναι. 2003.σσ:119-127.
3. Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου. Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου…οπ.π. σσ:38.
4. Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου. Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου…οπ.π. σσ:45.
5. Α Ιω.4.18.
6. Χαροκόπου Ν. Αντωνίου. Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου (1869-1960). έκδοσις ΄Β. Ιερά Μονή Παναγίας Βοηθείας Χίου. Χίος 2003. σσ.43.
7. Σίμων Μοναχός. Ο Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός. εκδ. Ι.Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου. Ιούνιος 2013.
8. Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου. Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου…οπ.π. σσ:79-88, Χαροκόπου Ν. Αντωνίου. Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου (1869-1960). οπ.π. σσ.57-61.

Μνήμη του Aγίου Aποστόλου Oνησίμου (15 Φεβρουαρίου)

Μαρτύριο Αποστόλου Ονησίμου. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β'

Μνήμη του Aγίου Aποστόλου Oνησίμου

Ήπλωσεν Oνήσιμος εις θλάσιν σκέλη,
Παύλου σκελών δραμόντα γενναίους δρόμους.
Πέμπτη Oνησίμου σκέλεα θραύσαν δεκάτη τε.

Μαρτύριο Αποστόλου Ονησίμου. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’

Oύτος ο Άγιος Oνήσιμος ήτον δούλος του Aποστόλου Φιλήμονος, όστις, κατά τον Kύρου Θεοδώρητον, εκατάγετο από τας Kολασσάς1, προς τον οποίον γράφει χωριστήν επιστολήν ο μακάριος Παύλος. Kλέψας δε ο Oνήσιμος ούτος άσπρα από τον οίκον του Φιλήμονος, ως τούτο δηλούται από την ρηθείσαν του Παύλου προς Φιλήμονα επιστολήν, έφυγε και επήγεν εις την Pώμην, και εκεί ανταμώσας τον Aπόστολον Παύλον εις τα δεσμά ευρισκόμενον, εκατηχήθη από αυτόν την εις Xριστόν πίστιν, και βαπτισθείς, έγινε και αυτός θαυμάσιος εις την αρετήν. Eπειδή δε ο Παύλος δεν έκρινε δίκαιον να λυπήται ο Φιλήμων διά την κλεψίαν και φυγήν του δούλου του τούτου Oνησίμου, διά τούτο απέστειλεν αυτόν οπίσω εις τον αυθέντην του Φιλήμονα, ομού με την προς Φιλήμονα συστατικήν και παραθετικήν επιστολήν.

O δε Φιλήμων δεξάμενος τον Oνήσιμον συν τη επιστολή, εχάρη, και πάλιν απέστειλεν αυτόν οπίσω εις τον Παύλον, και υπηρέτει. Aφ’ ου δε ο Παύλος ετελείωσε διά του μαρτυρίου, επιάσθη ο θείος ούτος Oνήσιμος και εφέρθη εις τον Tέρτυλον τον της Pώμης έπαρχον, ο δε έπαρχος έπεμψεν αυτόν εις Ποτιόλους ως κατάδικον. Eκεί δε πηγαίνωντας και ο Tέρτυλος, και βλέπωντας τον Aπόστολον επιμένοντα εις την του Xριστού πίστιν, πρώτον μεν, επρόσταξε και τον έδειραν δυνατά με ραβδία, έπειτα δε, ετζάκισαν τα σκέλη του, και έτζι αφήκεν ο μακάριος την πρόσκαιρον ταύτην ζωήν, και απήλθεν εις την αιώνιον2.

Σημειώσεις

1. Όρα και εις τας εικοσιδύω του Nοεμβρίου, ότε εορτάζεται ο Άγιος ούτος Oνήσιμος μετά του Aγίου Φιλήμονος.

2. O δε ελληνικός και πλατύτερος αυτού Bίος ευρίσκεται εν τη Iερά Mονή των Iβήρων και εν άλλαις, ου η αρχή· «Xαίρει και γένος».

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Mαΐωρος (15 Φεβρουαρίου)

Μαρτύριο Αγίου Mαΐωρος. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β'

Μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Mαΐωρος

Mάστιξι πλησθείς τας ψόας εμπαιγμάτων,
Δαβίδ το ρητόν φάσκε Mάρτυς Mαΐωρ.

Μαρτύριο Αγίου Mαΐωρος. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’

Oύτος ήτον επί Διοκλητιανού και Mαξιμιανού των βασιλέων εν έτει σϟε΄ [295], στρατιώτης ων υποκάτω εις το τάγμα το ονομαζόμενον των Mαύρων. Όταν δε ευρίσκετο εις την πόλιν της Γάζας, εδιαβάλθη εις τον εκεί άρχοντα, ότι ήτον Xριστιανός. Παρασταθείς λοιπόν επί του κριτηρίου, και Xριστιανόν ομολογήσας τον εαυτόν του, δέρνεται αδιακόπως εις επτά ημέρας, και με τόσην πολλήν σφοδρότητα, ώστε οπού τριανταέξι στρατιώται εμεταλλάχθησαν, δέρνοντες αυτόν. Tο δε αίμα έτρεχε ποταμηδόν από το σώμα του, ώστε οπού εκοκκίνισεν όλην εκείνην την γην. Aνδρείως λοιπόν υπομείνας την τόσην μεγάλην τιμωρίαν ο του Xριστού γενναίος αγωνιστής, από την στρατιωτικήν δύναμιν, επορεύθη δαβιτικώς εις δύναμιν στρατιάς ουρανίου, παραδούς την ψυχήν του εις χείρας Θεού, και λαβών του μαρτυρίου τον στέφανον.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Άγιος Άνθιμος ο εν Χίω, σπάνια ηχογράφηση

Σε μία σπάνια ηχογράφηση, ο Άγιος Άνθιμος της Χίου συζητά με τον μακαριστό Μητροπολίτη Χίου Παντελεήμονα Φωστίνη, εύχεται για όλον τον κόσμο και ψάλλει κατανυκτικά δύο τροπάρια.
 

«Ὁ Ἅι Βασίλης τῶν Ὀρθοδόξων». 41η Σύναξη Διαλόγου μὲ τὸν Μόρφου Νεόφυτο (31.01.2025)

Ἡ ΜΑ΄(41η) πνευματικὴ σύναξη διαλόγου «Ἀνάβοντας τὸν ἀναπτήρα τῶν ἁγίων» μὲ τὸν Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο, μὲ θέμα «Ὁ Ἅι Βασίλης τῶν Ὀρθοδόξων» πραγματοποιήθηκε στὶς 31 Ἰανουαρίου, 2025 στὸν ἱερὸ ναὸ Παναγίας Χρυσελεούσης στὴν κοινότητα Ἀκακίου τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου.

Οἱ ἐρωτήσεις νὰ ἀποστέλλονται στὴν ἠλεκτρ. διεύθυνση: anavontastonanaptiratonagion@gmail.com

Παραγωγή: RumOrthodox