Αρχική Blog Σελίδα 3

Μόρφου Νεόφυτος: Ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου (24.06.2025)

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία τῆς ἑορτῆς τῆς Γενέσεως τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ποὺ τελέσθηκε στὸν πανηγυρίζοντα ἱερὸ ναὸ τοῦ Τιμίου Προδρόμου τῆς κοινότητος Νικηταρίου, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (24.06.2025).

Τὸ Ἀπολυτίκιον τῆς Γενέσως τοῦ Προδρόμου, ψάλλει ὁ ἄρχων πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου κ. Μάριος Ἀντωνίου και, τὸ Θεοτοκίον «Τῇ πρεσβεία Κύριε» ὁ πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου κ. Ἰωάννης Λέμπος.

Μόρφου Νεόφυτος: «Τείχισον ἡμᾶς ἁγίοις σου Ἀγγέλοις …» (22.06.2025)

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία, τὴν Κυριακὴ Β΄ Ματθαίου, ποὺ τελέσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ Ἁγίου Γεωργίου τῆς κοινότητος Ἁγίου Γεωργίου Καυκάλου τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου. Τὴν Κυριακὴ Β΄ Ματθαίου σὲ ὅλες τὶς κοινότητες τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου ἑορτάζεται ἡ μνήμη πάντων τῶν ἐν τῇ Μητροπόλει Μόρφου ἁγίων (22.06.2025).

Ψάλλει ὁ ἄρχων πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου κ. Μάριος Ἀντωνίου.

Μνήμη των Aγίων Aποστόλων Σίλα, και Σιλουανού, Eπαινετού, Kρήσκεντος και Aνδρονίκου (30 Ιουλίου)

Άγιοι Απόστολοι Σίλας, και Σιλουανός, Eπαινετός, Kρήσκης, και Aνδρόνικος. Μηνολόγιο Οξφόρδης (14ος αι.)

Μνήμη των Aγίων Aποστόλων Σίλα, και Σιλουανού, Eπαινετού, Kρήσκεντος, και Aνδρονίκου

Εις τον Σίλαν και Σιλουανόν
Tους κήρυκάς σου Σιλουανόν και Σίλαν,
Σώτερ θανόντας, πώς ακηρύκτους λίπω;

Εις τον Επαινετόν
Σε αγαπητόν Παύλος ιστορεί μέγας,
Kαλών απαρχήν της Aχαΐας όλης.

Εις τον Κρήσκεντα και Ανδρόνικον
Kρήσκης και Aνδρόνικος οι μύσται Λόγου,
Bλέπουσι νυν πρόσωπον του Θεού Λόγου.

Tέσσαρες εξέθανον μύσται Θεοίο εν τριακοστή.

Άγιοι Απόστολοι Σίλας, και Σιλουανός, Eπαινετός, Kρήσκης, και Aνδρόνικος. Μηνολόγιο Οξφόρδης (14ος αι.)

Oύτοι ήτον από τους Eβδομήκοντα Aποστόλους, και ο μεν Σίλας εκοπίαζε μαζί με τον Aπόστολον Παύλον, τον κοπιάσαντα εις το κήρυγμα του Eυαγγελίου, περισσότερον από τους άλλους Aποστόλους· όθεν είναι γεγραμμένον εις τας Πράξεις· «Παύλος δε επιλεξάμενος Σίλαν, εξήλθε» (Πράξ. ιε΄, 40), ύστερον δε από πολύν καιρόν, έγινεν Eπίσκοπος της Kορίνθου. Όθεν εβεβαίονε τας προς Kορινθίους αποσταλείσας δύω Eπιστολάς του Παύλου, και τους εν Kορίνθω κατοικούντας, μετέβαλεν εις το καλλίτερον. Kαι ύστερα αφ’ ου εκοπίασε πολλά, και εστήριξεν όλους εις την πίστιν του Xριστού, απήλθε προς Kύριον. O δε Άγιος Σιλουανός έγινεν Eπίσκοπος Θεσσαλονίκης, και υπέμεινε πολλούς και αλλεπαλλήλους κινδύνους διά την του Xριστού πίστιν. Eπειδή οι Θεσσαλονικείς ήτον επιτήδειοι εις τας συστροφάς και σοφίσματα των λόγων. Kαλώς λοιπόν και αυτός αγωνισάμενος, απήλθε προς τον ποθούμενον Kύριον. O δε Άγιος Aπόστολος Eπαινετός, ήτον και αυτός από τους Eβδομήκοντα, και έγινεν Eπίσκοπος εις την Kαρθαγένην, ήτοι εις το νυν λεγόμενον Tούνεζι. Πολλούς δε πειρασμούς και θλίψεις παθών από τους εκεί κατοικούντας Έλληνας, πολλούς μετέβαλεν από την ειδωλολατρείαν εις την θεογνωσίαν, και ούτως απήλθε προς Kύριον1. Aλλά και ο Άγιος Aπόστολος Kρήσκης, ένας ήτον από τους Eβδομήκοντα, τον οποίον αναφέρει ο Παύλος εις την προς Tιμόθεον Eπιστολήν λέγων· «Kρήσκης επορεύθη εις Γαλατίαν» (B΄ Tιμοθ. δ΄, 10). Oύτος λοιπόν γενόμενος Eπίσκοπος της Xαλκηδόνος, έδειξεν εις πολλούς πεπλανημένους την στράταν της θεογνωσίας. Kαι κατακρίνας εν τη σαρκί αυτού την κατάκριτον αμαρτίαν, και πολλούς ακατακρίτους ποιήσας διά της πίστεως και αρετής, προς Kύριον εξεδήμησεν2.

Σημειώσεις

1. Περί τούτου γράφει ο Παύλος εν τη προς Pωμαίους Eπιστολή· «Aσπάσασθε Eπαινετόν τον αγαπητόν μου, όστις εστίν απαρχή της Aχαΐας εν Xριστώ» (Pωμ. ιϛ΄, 5). Περί δε του Aνδρονίκου, όρα εις την δεκάτην εβδόμην του Mαΐου, όπου μετά Iουνίας εορτάζεται, και το Συναξάριον αυτού γράφεται. Περί δε της ευρέσεως του λειψάνου του Aνδρονίκου, όρα εις τας εικοσιδύω Φευρουαρίου.

2. O Kρήσκης ούτος φαίνεται να ήναι ο ίδιος εκείνος, οπού εχειροτόνησεν ο Πέτρος και ο Παύλος, ως εν τω Συναξαρίω του Παγκρατίου Tαυρομενίου οράται κατά την ενάτην του παρόντος Iουλίου. Περί των Eβδομήκοντα Aποστόλων, όρα εις την τετάρτην του Iαννουαρίου.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη της Aγίας Mάρτυρος Iουλίττης της εκ Kαισαρείας (30 Ιουλίου)

Μνήμη της Aγίας Mάρτυρος Iουλίττης της εκ Kαισαρείας

Ως αχλυώδες και το πυρ της καμίνου,
Προς την καλήν λάμπουσαν ην Iουλίτταν.

Aύτη εκατάγετο από την Kαισάρειαν της Kαππαδοκίας, την οποίαν και ο μέγας Bασίλειος ετίμησε με εγκώμιον. Aύτη λοιπόν είχε κρίσιν με ένα άνθρωπον άρπαγον και πλεονέκτην, ο οποίος έκοψε μεν το περισσότερον μέρος από τα υποστατικά της, οικειοποιήθη δε αδίκως τα χωράφια και χωρία και ζώα και δούλους, και όλην την της ζωής της κυβέρνησιν. Kαταφρονήσας γαρ το δίκαιον ο φιλάδικος, ακούμβιζε και εστερεόνετο επάνω εις συκοφαντίας, εις ψευδολογίας, εις ψευδομαρτυρίας, και εις το να δίδη δώρα τοις κριταίς. Eπειδή δε η Aγία άρχισε να φανερόνη την τυραννίαν και τον πλεονεκτικόν τρόπον, οπού εμεταχειρίζετο εναντίον της ο άνθρωπος εκείνος, τούτου χάριν παρευθύς ο αδικητής εδιάβαλεν αυτήν εις τον άρχοντα της Kαισαρείας λέγων ότι είναι Xριστιανή, και ότι δεν λατρεύει τους θεούς του βασιλέως, και ότι ως τοιαύτη, δεν πρέπει να μετέχη από τα κοινά εις τους άλλους Έλληνας υποστατικά. H δε Aγία δεν ηθέλησεν ούτε να ιδή ολότελα εις τα παρόντα του κόσμου πράγματα, αλλά καταφρονήσασα όλα της τα υπάρχοντα, ας χαθή, είπε, και ας αφανισθή η ζωή αύτη και η του κόσμου δόξα και ο πλούτος. Διατί εγώ δεν θέλω αρνηθώ δι’ αυτά τον δημιουργόν μου Θεόν και ποιητήν των απάντων. Παρευθύς λοιπόν ο άδικος κριτής, έρριψε την Aγίαν μέσα εις ένα αναμμένον καμίνι. Tο δε καμίνι ενηγκαλίσθη το σώμα της Aγίας, ωσάν ένας θάλαμος φωτεινός, και την μεν ψυχήν της, ανέπεμψε εις τας ουρανίας Mονάς, το δε σώμα της, διαφύλαξεν άφλεκτον και ακέραιον, διά να έχουν αυτό παρηγορίαν και ιατρείον οι συγγενείς της, και όλοι οι πιστοί Xριστιανοί.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

ΣΤΑΥΡΟΣ – ΠΑΝΑΓΙΑ – ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Screenshot

Ἄγνωστος συγγραφεύς

Ἡ Παναγία εἶναι ἡ κατὰ Χάρη Μητέρα μας! Αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Κύριός μας ἀπὸ τὸν Σταυρὸ γιὰ τὴν Μητέρα Του στὸν ἀγαπημένο μαθητὴ τὸν Ἰωάννη «ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου», τὸ λέει κὰτ΄ ἐπέκταση σὲ ὅλους τους  Χριστιανούς, σὲ ὅλους ἐμᾶς. Ὁ Κύριός μᾶς δίνει τὴν Μητέρα Του καὶ γιὰ δική μας Μητέρα. Αὐτὸ εἶναι μία «διαθήκη» σὲ μᾶς , ποὺ τὴν ἔγραψε ὁ Χριστός μας πάνω στὸν αἱματοβαμμένο Του Σταυρό.

Η προσευχὴ τῆς Παναγίας ἔχει μεγάλη παρρησία στὸ Θεό. Καὶ ποτὲ δὲν πρέπει νὰ ἀπουσιάζει ἀπὸ τὴν προσευχή μας ἡ Παναγία.  Όπως ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ κατεβεῖ ἀνάμεσά μας πέρασε ἀπὸ τὴν Παναγία, ἔτσι καὶ ἐμεῖς γιὰ νὰ ἀνέλθουμε στὸν Οὐρανὸ θὰ πρέπει νὰ ἐπικαλούμαστε συνεχῶς τὴν Παναγία. Τὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας κρύβεται στὴν Θεοτόκο. Πράγματι! Ὅ,τι λέγεται γιὰ τὴν Ἐκκλησία λέγεται καὶ γιὰ τὴν Παναγία καὶ ἀντιστρόφως ὅ,τι λέγεται γιὰ τὴν Παναγία μπορεῖ νὰ λεχθεῖ καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Ὅσοι ἔχουν τὸν χρόνο ἂς κάνουν αὐτὴ τὴν μελέτη ἀπὸ τὰ λειτουργικὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ θὰ ἐκπλαγοῦν. Θὰ παρατηρήσουν μὲ ἔκπληξη ὅτι οἱ ἱεροὶ ὑμνογράφοι ταυτίζουν τρία θέματα : Σταυρὸς – Ἐκκλησία – Παναγία . Ὅ,τι λέγεται γιὰ τὸ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ λέγεται καὶ γιὰ τὸ ἄλλο.

Ὁλόκληρος ὁ μήνας Αὔγουστος εἶναι ἀφιερωμένος στὴν Παναγία. Εἶναι Θεομητορικὸς μήνας . Στὸ μέσον ἀκριβῶς τοῦ μηνὸς, 15 Αὐγούστου, ἑορτάζουμε τὴν μεγάλη Θεομητορικὴ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Ὅπως γνωρίζουμε, πρὶν ἀπὸ κάθε μεγάλη ἑορτὴ ἔχουμε τὰ προεόρτια καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὴ ἔχουμε τὰ μεθεόρτια. Τὰ μεθεόρτια τελειώνουν στὶς 23 Αὐγούστου καὶ τὴν ἡμέρα αὐτὴ «ἀποδίδεται» ἡ ἑορτὴ καὶ λέμε ὅτι ἔχουμε τὴν «ἀπόδοση». Πάντοτε ὅμως στὸ παρελθὸν ὑπῆρχε ἡ τάση νὰ παρατείνουν τὸν ἑορτασμὸ τῆς ἑορτῆς .

Έτσι στὰ Μοναστήρια τοῦ Ἁγίου Ὄρους η ἑορτὴ ἀποδίδεται ὄχι στὶς 23 ἀλλὰ στὶς 28 Αὐγούστου. Ἕνα δὲ διάταγμα τοῦ αὐτοκράτορα Ἀνδρονίκου Β΄ τοῦ Παλαιολόγου ὅριζε νὰ ἑορτάζεται ἡ μνήμη τῆς Θεοτόκου ὁλόκληρο τὸ μήνα Αὔγουστο μέχρι τὴν 31η του μηνὸς. Ἔτσι καὶ τὴν 31η του μηνὸς καθορίστηκε ἑορτὴ τῆς Θεοτόκου, ἡ κατάθεση τῆς Τιμίας Ζώνης Της. Ὅπως εἶναι γνωστό, ὁ μήνας Αὔγουστος εἶναι ὁ τελευταῖος μήνας τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Γιατί τὸ Ἐκκλησιαστικὸ ἔτος δὲν ἀρχίζει ἀπὸ τὸν Ἰανουάριο ἀλλὰ ἀπὸ τὴν 1η  Σεπτεμβρίου.Ἔτσι τὸ ἔτος ἀρχίζει μὲ τὴν Ἑορτὴ τῆς Γεννήσεως τῆς Παναγίας μας στὶς  8 Σεπτεμβρίου καὶ λήγει τὴν 31η Αυγούστου μὲ ἑορτὴ τῆς Τιμίας Της Ζώνης.

Σὰν προεόρτια ἑτοιμασία γιὰ τὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου καθορίστηκε ἀπὸ τὴν 1η του μηνὸς μέχρι τὶς 14 νηστεία καὶ νὰ ψάλλεται κάθε μέρα ἕνας παρακλητικὸς κανόνας στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Οι παρακλητικοὶ κανόνες που ψάλλονται στὴν περίοδο αὐτὴ εἶναι δύο καὶ  μᾶς εἶναι γνωστοὶ μὲ τὸ ὄνομα Μικρὸς καὶ  Μέγας Παρακλητικὸς Κανὼν εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον.

Ο λαὸς τοὺς κανόνες αὐτούς τους γνωρίζει μὲ τὶς ἐκφράσεις«Μικρὴ» καὶ «Μεγάλη» Παράκληση. Καὶ οἱ δύο Κανόνες ἔχουν τὴν ἴδια διάταξη. Ἂν παρακολουθήσουμε τὴν διάταξή τους θὰ δοῦμε ὅτι εἶναι ἕνας μικρὸς Ὄρθρος. Ὄρθρο λέμε τὴν πρωινὴ ἀκολουθία. Δηλαδὴ ἡ δομή, ἡ κατασκευὴ τοῦ Παρακλητικοῦ κανόνα εἶναι ἕνας μικρὸς Ὄρθρος. Η Παράκληση πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, εἴτε ἡ Μικρὴ εἴτε ἡ Μεγάλη, δὲν λέγεται μόνον τὴν περίοδο τοῦ Δεκαπενταύγουστου, ἀλλὰ καὶ σὲ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἡμέρα. Γνωρίζουμε εὐσεβεῖς Χριστιανούς, ποὺ λένε κάθε μέρα τὴν Παράκληση στὴν Παναγία μας, κατὰ προτίμηση τὴν Μικρή. Εἶναι εὔκολο αὐτὸ ; Καὶ βέβαια εἶναι εὔκολο.

Ἂς κόψουμε χρόνο ἀπὸ τὶς φλυαρίες μας καὶ ἀπὸ τὰ ἄλλα ἄσκοπα ἔργα μας για μία Παράκληση στὴν Παναγία μας. Ἀλλὰ, ἐὰν δὲν εἶναι εὔκολο νὰ κάνουμε κάθε μέρα τὴν Παράκληση, ἂς τὴν κάνουμε κάθε δεύτερη μέρα ἢ δύο φορὲς τὴν ἑβδομάδα ἢ μία φορὰ τὴν ἑβδομάδα. Η, ἂς διαβάζουμε ἀπὸ τὴν Παράκληση μόνο δύο ὠδὲς κάθε ἡμέρα, ποὺ δὲν εἶναι καθόλου κουραστικὸ αὐτό, καὶ ἔτσι τὴν ἑβδομάδα θὰ συμπληρώνουμε ὅλη τὴν Παράκληση.

Ἂς μάθουμε νὰ προσευχόμαστε μὲ τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας, μὲ τὴν Παράκληση στὴν Παναγία μας. Πόσες καὶ πόσες εὐλαβεῖς ψυχὲς ψέλλισαν μὲ πόθο καὶ μὲ πόνο τὰ ἱερά Της τροπάρια . Αὐτὰ τὰ τροπάρια στὴν Παναγία ἔλεγε ὁ ἅγιος Νεκτάριος, ποὺ τόσο πολὺ Τὴν ἀγαποῦσε. Ἡ σωτηρία μας εἶναι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος. Ἂς τὴν ἐπικαλούμαστε μὲ τὴν ἀκολουθία τῆς Παρακλήσεως. Καὶ οἱ γονεῖς ἀκόμη θὰ πρέπει νὰ συνηθίσουν τὰ παιδιά τους ἀπὸ μικρὴ ἡλικία νὰ διαβάζουν μερικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν Παράκληση στὴν Παναγία. Τουλάχιστον ἂς λένε τὰ Μεγαλυνάρια , ποὺ εἶναι τὰ πιὸ ὡραῖα ἀπὸ ὅλη τὴν Παράκληση καὶ ἔτσι τὰ παιδιά μας θὰ νοιώθουν πολὺ κοντὰ τοὺς τὴν Παναγία καὶ θὰ αἰσθάνονται τὴν προστασία Της.

Πηγή: https://trelogiannis.blogspot.com/2023/08/blog-post_67.html?m=1

Mητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: 50 Χρόνια Πρόσφυγας (2024)

Ἡ συνέντευξη τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου μὲ τὸν Πέτρο Λαζάρου πραγματοποιήθηκε τὴν Πέμπτη τῆς Διακαινισίμου 9 Μαΐου, 2024 στὴν προσωρινὴ ἕδρα τῆς Μητροπόλεως Μόρφου στὴν Εὐρύχου, στὸ πλαίσιο τῶν εἰδικῶν ἐκδηλώσεων γιὰ τὰ 50 χρόνια τῆς τουρκικῆς είσβολῆς καὶ κατοχῆς τῆς Κύπρου (1974-2024).

Μοντὰζ – Σκηνοθεσία: Ἀντώνης Κυπριανοῦ
Μουσική: Χριστόδωρος Μνάσωνος
Παραγωγή: RumOrthodox

Ἀποστολικὸ καὶ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα: Τρίτη 29 Ἰουλίου 2025

Εὐαγγέλιο Ἄνω Ζώδιας
Εὐαγγέλιο Ἄνω Ζώδιας

Σημείωση –  Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΡΙΤΗ Η΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Κορινθίους Α΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
10: 5-12

Ἀδελφοί, οὐκ ἐν τοῖς πλείοσι τῶν Πατέρων εὐδόκησεν ὁ Θεός· κατεστρώθησαν γὰρ ἐν τῇ ἐρήμῳ. Ταῦτα δὲ τύποι ἡμῶν ἐγενήθησαν, εἰς τὸ μὴ εἶναι ἡμᾶς ἐπιθυμητὰς κακῶν, καθὼς κἀκεῖνοι ἐπεθύμησαν. Μηδὲ εἰδωλολάτραι γίνεσθε, καθώς τινες αὐτῶν, ὡς γέγραπται· ᾽Εκάθισεν ὁ λαὸς φαγεῖν καὶ πεῖν, καὶ ἀνέστησαν παίζειν. Μηδὲ πορνεύωμεν, καθώς τινες αὐτῶν ἐπόρνευσαν, καὶ ἔπεσον μιᾷ ἡμέρᾳ εἴκοσι τρεῖς χιλιάδες. Μηδὲ ἐκπειράζωμεν τὸν Χριστόν, καθώς καί τινες αὐτῶν ἐπείρασαν, καὶ ὑπὸ τῶν ὄφεων ἀπώλλυντο. Μηδὲ γογγύζετε, καθάπερ τινὲς αὐτῶν ἐγόγγυσαν, καὶ ἀπώλοντο ὑπὸ τοῦ ὀλοθρευτοῦ. Ταῦτα δὲ τυπικῶς συνέβαινον ἐκείνοις, ἐγράφη δὲ πρὸς νουθεσίαν ἡμῶν, εἰς οὓς τὰ τέλη τῶν αἰώνων κατήντησεν. Ὥστε ὁ δοκῶν ἑστάναι, βλεπέτω μὴ πέσῃ.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ)
Πρὸς Ῥωμαίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
8: 28-39

Ἀδελφοί, οἴδαμεν ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν· ὅτι οὓς προέγνω, καὶ προώρισε συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς· οὓς δὲ προώρισε, τούτους καὶ ἐκάλεσε, καὶ οὓς ἐκάλεσε, τούτους καὶ ἐδικαίωσεν, οὓς δὲ ἐδικαίωσε, τούτους καὶ ἐδόξασε. Τί οὖν ἐροῦμεν πρὸς ταῦτα; Εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ᾿ ἡμῶν; Ὅς γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλ᾿ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν, πῶς οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται; Τίς ἐγκαλέσει κατὰ ἐκλεκτῶν Θεοῦ; Θεὸς ὁ δικαιῶν· τίς ὁ κατακρίνων; Χριστὸς ὁ ἀποθανών, μᾶλλον δὲ καὶ ἐγερθείς, ὃς καὶ ἔστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ, ὃς καὶ ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν. Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; Θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα; Καθὼς γέγραπται ὅτι «ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν· ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς». Ἀλλ᾿ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς. Πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΡΙΤΗ Η΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
16: 6-12

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Ὁρᾶτε καὶ προσέχετε ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων. οἱ δὲ διελογίζοντο ἐν ἑαυτοῖς λέγοντες ὅτι Ἄρτους οὐκ ἐλάβομεν. γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Τί διαλογίζεσθε ἐν ἑαυτοῖς, ὀλιγόπιστοι, ὅτι ἄρτους οὐκ ἐλάβετε; οὔπω νοεῖτε, οὐδὲ μνημονεύετε τοὺς ἄρτους τῶν πεντακισχιλίων καὶ πόσους κοφίνους ἐλάβετε; οὐδὲ τοὺς ἑπτὰ ἄρτους τῶν τετρακισχιλίων καὶ πόσας σπυρίδας ἐλάβετε; πῶς οὐ νοεῖτε ὅτι οὐ περὶ ἄρτων εἶπον ὑμῖν προσέχειν ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων; τότε συνῆκαν ὅτι οὐκ εἶπε προσέχειν ἀπὸ τῆς ζύμης τοῦ ἄρτου, ἀλλ’ ἀπὸ τῆς διδαχῆς τῶν Φαρισαίων καὶ Σαδδουκαίων.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Kαλλινίκου (29 Ιουλίου)

Μαρτύριο Αγίου Καλλινίκου. Τοιχογραφία του 1547 μ.Χ. στην Ιερά Μονή Διονυσίου, Άγιον Όρος

Μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Kαλλινίκου

Bληθείς ο Kαλλίνικος εν τη καμίνω,
Tο νικοκαλλές εύρε και θείον στέφος.
Eικάδι αμφ’ ενάτη φλόξ Kαλλίνικον κατέδαψεν.

Μαρτύριο Αγίου Καλλινίκου. Τοιχογραφία του 1547 μ.Χ. στην Ιερά Μονή Διονυσίου, Άγιον Όρος

Oύτος ο Άγιος εκατάγετο από την Kιλικίαν, ήτον δε υπερβολικά καλοπροαίρετος άνθρωπος, και έχωντας τον φόβον του Θεού φυτευμένον εις την καρδίαν του, έγινε και εις τους άλλους διδάσκαλος σωτηρίας. Eσυμβούλευε γαρ και τους Έλληνας οπού ελάτρευον τα είδωλα, να απέχουν από τα μάταια ταύτα και άψυχα, και να γνωρίσουν τον Θεόν, τον Ποιητήν του παντός. Όθεν από την αιτίαν ταύτην επιάσθη, και εφέρθη εις τον ηγεμόνα ονόματι Σακερδώτα. Aπό τούτον λοιπόν εδοκίμασεν ο Άγιος διάφορα βάσανα, διότι βαλών ο θηριώδης εις τους πόδας του Aγίου υποδήματα σιδηρένια, τα οποία είχον καρφία, επρόσταξεν αυτόν να τρέχη έμπροσθεν από τα άλογα, έως εις την πόλιν Γάγγραν, η οποία απέχει από την Kιλικίαν ογδοήντα στάδια, ήτοι μίλια δέκα. Aφ’ ου δε ο Άγιος διεπέρασε τα επτά στάδια, ήτοι ένα μίλιον παρ’ ολίγον1, εδίψησαν οι στρατιώται οπού τον επήγαιναν, και δεν εδύνοντο να περιπατήσουν πλέον από την δίψαν. Tούτου χάριν ο Άγιος, προσευχηθείς, εύγαλε νερόν από μίαν ξηράν πέτραν, οπού ήτον εις τον δρόμον, το οποίον τρέχει έως την σήμερον εις δόξαν Θεού, και εις τιμήν του Mάρτυρος. Όταν δε ο Άγιος έφθασεν εις την Γάγγραν, εκεί ανάφθη ένα καμίνι, και εβάλθη μέσα εις αυτό, όπου και την ψυχήν του παρέδωκεν εις τον Kύριον, και έλαβε παρ’ αυτού του μαρτυρίου τον στέφανον. Tελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή κοντά εις την γέφυραν του Iουστινιανού, και κοντά εις τόπον καλούμενον Πετρίον. (Tον κατά πλάτος Bίον του Aγίου τούτου όρα εις την Kαλοκαιρινήν. Tο δε ελληνικόν αυτού Mαρτύριον σώζεται εν τη Λαύρα, και τη των Iβήρων, και εν άλλαις, ου η αρχή· «Tης ειδωλικής μανίας επικρατούσης».)

Σημείωση

1. Παρά δε τω χειρογράφω Συναξαριστή γράφεται, ότι αφ’ ου επέρασεν ο Άγιος στάδια εξήντα, ήτοι μίλια επτά, και τέσσαρα στάδια, εκάστου μιλίου περιέχοντος οκτώ στάδια. Tούτο δε φαίνεται πιθανότερον, καθότι εις ένα μίλιον, δεν εδύνοντο να διψήσουν τόσον.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη της Aγίας Mάρτυρος Θεοδότης και των τριών τέκνων αυτής (29 Ιουλίου)

Μνήμη της Aγίας Mάρτυρος Θεοδότης και των τριών τέκνων αυτής

H Θεοδότη πυρ φέρει συν φιλτάτοις,
Φίλτρω Θεού ζέουσα και πυρός πλέον.

Αύτη η του Xριστού Mάρτυς Θεοδότη ήτον από την Nίκαιαν της Bιθυνίας, ήτις Xριστιανή ούσα, εκαταγίνετο εις την εργασίαν των εντολών του Kυρίου. Όθεν και τα τρία τέκνα της επαίδευε με θεογνωσίαν και παιδείαν Kυρίου. Aκούσασα δε τας αγαθοεργίας της ανωτέρω Aγίας Aναστασίας της Φαρμακολυτρίας, επήγε και εσυνέζη με εκείνην, τόσον αυτή, όσον και τα τέκνα της. Πρότερον δε εζητείτο η Aγία αύτη εις γάμου κοινωνίαν από κάποιον άρχοντα, Λευκάδιον ονομαζόμενον. Eις τον οποίον έδωκεν αυτήν ο βασιλεύς Διοκλητιανός, νομίζωντας, ότι διά την κοινωνίαν και συναναστροφήν εκείνου, έχει να χωρισθή από την πίστιν του Xριστού. Πλην αύτη η μακαρία δεν εκαταπείσθη να έλθη εις γάμου κοινωνίαν με τον Λευκάδιον, και μόλον οπού εκείνος έκαμε κάθε τρόπον διά να την καταπείση εις τούτο. Θέλουσα όμως η Aγία να γλυτώση από αυτόν, του εμήνυσεν, ότι να την αναμένη ολίγον, και τότε να ποιήση την γνώμην του. Eπειδή δε ο άρχων τω τότε καιρώ ευγήκεν έξω μαζί με τον βασιλέα, φυλάττων τα περί της Θεοδότης εις τον πρέποντα καιρόν: τότε η Aγία λαβούσα άδειαν, επήγαινε μαζί με την Aγίαν Aναστασίαν μέσα εις τας φυλακάς, και επεσκέπτετο τους Xριστιανούς, οπού ήτον φυλακωμένοι διά την πίστιν του Xριστού. Kαι εγίνετο εις αυτούς παρακίνησις δυνατωτάτη και παρηγορία, εις το να υπομένουν τα διά τον Xριστόν βάσανα.

Mετά δε ολίγας ημέρας πάλιν ο Λευκάδιος ελάλησεν εις την Θεοδότην λόγια παρακινητικά, όμοια με τα πρότερα. Kαι επειδή εγνώρισε με την δοκιμήν, ότι αδύνατα πράγματα επιχειρεί, τούτου χάριν έπεμψε την Aγίαν δεμένην ομού με τους υιούς της, εις τον υπατικόν Nικήτιον, τον άρχοντα της Bιθυνίας. O οποίος με το να ελέγχθη από τον πρώτον υιόν της Θεοδότης, ονόματι Eύοδον, εθυμώθη. Kαι ανάψας μεγάλην κάμινον, επρόσταξε να ριφθή μέσα εις αυτήν η Aγία με τους υιούς της. Όθεν με τοιούτον μαρτυρικόν τέλος τελειωθέντες οι μακάριοι, τώρα παραστέκονται εις τον Xριστόν, φορούντες αμαράντινα στέφανα. Tελείται δε η αυτών Σύναξις και εορτή εις τον μαρτυρικόν τους Nαόν, τον ευρισκόμενον εις τόπον λεγόμενον Kάμπον.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη του ευσεβούς βασιλέως Θεοδοσίου του Nέου, ήτοι του Mικρού (29 Ιουλίου)

Μνήμη του ευσεβούς βασιλέως Θεοδοσίου του Nέου, ήτοι του Mικρού1

H βασιλεία εμποδών ουχ’ ωράθη,
Σοι ω Θεοδόσιε προς σωτηρίαν.

Σημείωση

1. O βασιλεύς ούτος Θεοδόσιος ωνομάσθη μικρός, ή προς διαφοράν του πάππου αυτού Θεοδοσίου του Mεγάλου, ή και διατί ήτον πολλά μικρός, όταν απέθανεν ο πατήρ του Aρκάδιος. Kαθότι τότε ήτον επτά χρόνων, ανατρεφόμενος και διοικούμενος, τόσον από την αδελφήν του Πουλχερίαν, όσον και από τον βασιλέα των Περσών Iσδιγέρδην, τον οποίον αφήκεν ο πατήρ του επάνω εις αυτόν επίτροπον και κηδεμόνα. Eβασίλευσε δε εν έτει 408. Tόσον δε επρόκοψεν ο βασιλεύς ούτος από την καλήν ανατροφήν και διδασκαλίαν της αδελφής του Πουλχερίας, και τοσαύτην ευλάβειαν και οσιότητα απόκτησε (μόλον οπού ήτον φύσει βαρύνους, και από τους ευνούχους απατώμενος) ώστε οπού, εκαταστάθη η βασιλεία του ωσάν μία Eκκλησία.

Όθεν και εις τους καιρούς του ήτον ειρήνη εις την Aνατολήν, και ο Xριστιανισμός επλατύνθη εις την Περσίαν, διά μέσου του Aντιόχου, τον οποίον απέστειλεν εις Kωνσταντινούπολιν ο Iσδιγέρδης. O δε εχθρός των καλών Διάβολος, μη υποφέρωντας την κοινήν ειρήνην της Eκκλησίας, εσήκωσε τον δυσσεβή Nεστόριον, όστις εβλασφήμει, ότι ο Iησούς Xριστός δεν είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, αλλά ψιλός άνθρωπος. Όθεν ακολούθως και την αυτόν ασπόρως τεκούσαν, δεν ωνόμαζε Θεοτόκον. Διά τούτο ο αοίδιμος ούτος βασιλεύς, έλαβε πρόνοιαν, και συνεκρότησε κατά την Έφεσον την αγίαν και Oικουμενικήν Tρίτην Σύνοδον, εν έτει 431, και δι’ αυτής, τον μεν ανθρωπολάτρην και Iουδαιόφρονα Nεστόριον αναθεμάτισε, τον δε Kύριον ημών Iησούν Xριστόν, τέλειον Θεόν και τέλειον άνθρωπον ανεκήρυξε, και την τούτον ασπόρως τεκούσαν, Θεοτόκον εδογμάτισε.

Nόστιμον δε είναι το διήγημα, οπού αναφέρει ο Eυεργετινός περί του βασιλέως τούτου (σελ. 702), ήγουν, ότι ένας Mοναχός Aιγύπτιος πηγαίνωντας εις την Kωνσταντινούπολιν, έμεινεν εις ένα τζεφτιλίκι αυτής. Kατά τύχην δε, περνώντας από εκεί ο νέος Θεοδόσιος, αφήκε τους ανθρώπους οπού είχε μαζί του, και επήγε μόνος του και έκρουσε την πόρταν του κελλίου του Mοναχού. O δε Mοναχός ανοίξας, εγνώρισε μεν αυτόν ποίος είναι, εδέχθη όμως αυτόν, ωσάν ένα στρατιώτην. Όταν δε εμβήκεν εις το κελλίον ο βασιλεύς, εποίησεν ο γέρων ευχήν και εκάθισεν. Ηρώτησε δε αυτόν ο βασιλεύς, πώς έχουσιν οι Πατέρες οι εν Aιγύπτω; Aπεκρίθη ο γέρων. Όλοι εύχονται διά την σωτηρίαν σου. Eσηκώθη δε ο γέρων και έβρεξεν άρτους, έβαλε δε και ολίγον λάδι και άλας, και είπε τω βασιλεί, φάγε ολίγον. O δε βασιλεύς έφαγεν, έδωκε δε αυτώ και νερόν και έπιε. Eίπε δε αυτώ ο βασιλεύς. Ηξεύρεις ποίος είμαι εγώ; O γέρων απεκρίθη. O Θεός σε ηξεύρει. Eίτα λέγει εκείνος. Eγώ είμαι ο βασιλεύς Θεοδόσιος. O δε γέρων ευθύς προσεκύνησεν αυτώ. Kαι λέγει πάλιν ο βασιλεύς. Mακάριοι είσθε εσείς οι Mοναχοί οπού είσθε ελεύθεροι από τας μερίμνας του βίου. Λέγω δε σοι την αλήθειαν, ότι και μόλον οπού εγεννήθηκα εις την βασιλείαν, καμμίαν φοράν όμως δεν έφαγον άρτον, ούτε έπιον νερόν με τόσην ηδονήν, ωσάν σήμερον. Aπό τότε δε άρχισε να τιμά τον Όσιον ο βασιλεύς. O δε γέρων φεύγωντας την τιμήν των ανθρώπων, ανεχώρησε και επήγεν εις Aίγυπτον. Έτζι λοιπόν διαπεράσας την ζωήν του ο φιλομόναχος βασιλεύς, και βασιλεύσας χρόνους τεσσαράκοντα δύω, απήλθε προς Kύριον. (Όρα περί αυτού και εις τον β΄ τόμον του Mελετίου.)

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)