Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου κατὰ τὴν ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, ποὺ τελέσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ Ἁγίου Γεωργίου τῆς κοινότητος Εὐρύχου, τῆς μητροπολιτικῆς περιφερείας Μόρφου (25.12.2023).
Ψάλλει ὁ πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου κ. Μάριος Ἀντωνίου.
Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴν ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, ποὺ τελέσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῆς κοινότητος Εὐρύχου, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (25.12.2020).
Ψάλλει ὁ πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου κ. Μάριος Ἀντωνίου.
Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου κατὰ τὴ θεία Λειτουργία τῆς ἑορτῆς τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης τῆς μεγαλομάρτυρος, ποὺ τελέσθηκε στὸν ὁμώνυμο πανηγυρίζοντα ναὸ τῆς κοινότητος Βυζακιᾶς τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (25.11.2024).
Ψάλλει ὁ Ἄρχων πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου κ. Μάριος Ἀντωνίου.
Ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ.κ. Νεόφυτος διηγεῖται, κατὰ τὰ Θυρανοίξια τοῦ Ἀρχοντικοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου στὸ Ἀκάκι, τὸ θαυμαστὸ γεγονὸς τῆς διασώσεως ἀεροπλάνου τῆς Ὁλυμπιακῆς Ἀεροπορίας ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰάκωβο τὸ ὁποῖο πραγματοποιήθηκε τὸ 2002 καὶ ἐπεξηγεῖ τὴν ἁγία Εἰκόνα, τὴν ἱστορηθεῖσαν ὑπὸ τοῦ ἁγιογράφου Κωνσταντίνου Λυτρίδη.
Ἡ παροῦσα εἰκόνα, ποὺ ἁγιογραφήθηκε ἀπὸ τὸν ἔγκριτο ἁγιογράφο Κωνσταντίνο Λυτρίδη τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2024 σύμφωνα μὲ τὶς ὑποδείξεις τοῦ πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, ἀπεικονίζει κατ᾽ ἐξαίρετο τρόπο ἕνα σχετικὰ σύγχρονο μεγάλο θαῦμα τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβου τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ, τοῦ «μὲ συγχωρεῖτε», ποὺ συνέβηκε τὸ ἔτος 2002. Τὸ θαῦμα τοῦτο διηγήθηκε ὁ νῦν καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Δαβὶδ τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ, πανοσιολογιώτατος ἀρχιμανδρίτης Γαβριὴλ Ἐμμανουηλίδης, σὲ Συνέδριο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης στὶς 8 Νοεμβρίου 2017 (βλ. You Tube: https://youtu.be/icGGG3e5xYA?si=5mOqMiLvkRJgTj9z).
Αὐτόπτης μάρτυρας τοῦ μεγάλου τούτου θαύματος, στοῦ ὁποίου τὴ θερμὴ προσευχὴ ἀνταποκρίθηκε ἄμεσα ὁ ὅσιος Ἰάκωβος, εἶναι ὁ εὐλαβὴς χριστιανὸς Δημήτριος Δραγατσίκας ἀπὸ τὴν Κοζάνη, Ἕλληνας ἀπόδημος στὴν Ἀμερική, ὁ ὁποῖος καὶ τὸ ἀνέφερε στὸν ἐν λόγῳ Γέροντα Γαβριήλ, ποὺ τὸ δημοσιοποίησε πρὸς δόξαν Θεοῦ στὸ ἀνωτέρω Συνέδριο στὴν παρουσία καὶ τοῦ κ. Δραγατσίκα. Τί ἀκριβῶς συνέβηκε; Παραθέτουμε τὴ σχετικὴ διήγηση τοῦ Γέροντος Γαβριήλ.
«Ὁ Δημήτρης Δραγατσίκας πηγαινοέρχεται Ἀμερικὴ-Ἑλλάδα τουλάχιστον 4 φορὲς τὸν χρόνο. Τὸ 2002, μὲ μία πτήση τῆς Ὀλυμπιακῆς, πηγαίνοντας ἀπὸ Ἑλλάδα γιὰ Ἀμερικὴ καὶ περνῶντας ἀπὸ τὴ Γαλλία, ἐκεῖ πάνω ἀπὸ τὸν Ἀτλαντικό, ἔπεσε τὸ ἀεροπλάνο σὲ καταιγίδα. Κεραυνὸς τὸ ἔπληξε. Καὶ τὸ παρμπρὶζ τοῦ πιλοτηρίου ράγισε. Ἀμέσως ἄρχισε νὰ δημιουργεῖται ἀποσυμπίεση καὶ τὸ ἀεροπλάνο, ἐνῷ βρισκόταν στὰ 35000 πόδια καὶ ἔτρεχε μὲ 950 χιλιόμετρα ταχύτητα, ἄρχισε νὰ χάνει ὕψος καὶ νὰ φτάνει στὰ 15000 πόδια, ἐνῷ ἡ ταχύτητα μειωνόταν στὸ μισό. Οἱ πινακίδες λένε «προσδεθεῖτε». Ἄρχισαν νὰ ἀναβοσβήνουν. Ταραχὴ ἐπικράτησε. Προσπαθοῦσαν οἱ ἁρμόδιοι τοῦ ἀεροπλάνου νὰ βάλουν κάτι χαρτόνια στὴ ρωγμή, ἀλλὰ τὸ ἀεροπλάνο συνέχισε νὰ χάνει τὸ ὕψος του.
Ὁ Δημήτρης εἶχε στὴν τσέπη του μιὰ εἰκονίτσα τοῦ πατρὸς Ἰακώβου καὶ μία τοῦ ὁσἰου Δαβὶδ τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ. Τὶς πῆρε στὰ χέρια του. Τὶς ἔσφιξε. Τοὺς παρακάλεσε. Κι ὅπως καθόταν στὴν ἀριστερὴ θέση τοῦ ἀεροπλάνου, δίπλα στὸ φινιστρίνι, κοιτάζοντας πρὸς τὰ ἔξω, εἶδε, λέει, ὁλοζώντανο τὸν γέροντα Ἰάκωβο, μὲ τὰ ράσα του νὰ φουσκώνουν σὰν ὀμπρέλα καὶ τὸ δεξί του χέρι νὰ εἶναι τεντωμένο μὲ ἁπλωμένη τὴν παλάμη του, τὸν εἶδε νὰ πηγαίνει κάτω ἀπὸ τὸ ἀεροπλάνο καὶ νὰ σταματάει τὴν πτώση του. Καὶ στὴ συνέχεια, τὸν εἶδε κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο νὰ φεύγει καὶ νὰ χάνεται μέσα στὰ σύννεφα.
Τὸ ἀεροπλάνο ἐπέστρεψε. Καὶ ὅταν προσγειώθηκε, τοὺς εἶπαν οἱ ἁρμόδιοι: “Ἅγιο εἴχατε ποὺ δὲν χαθήκατε διακόσιοι πενῆντα ἐπιβάτες”. Ὁ Δημήτρης λέει: “Ἐγὼ ξέρω ποιόν Ἅγιο εἴχαμε, γιατὶ ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς καὶ τὸν εἶδα”»!
Ὄντως «θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις Αὐτοῦ»!
Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία τὴν Κυριακὴ Θ΄ Λουκᾶ, ποὺ τελέσθηκε στὸ ἱερὸ ἡσυχαστήριο Ὁσίου Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ στὴ Σκουριώτισσα τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (17.11.2024).
Ὅτε καιρός, τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας σου, πρώτη ἀπογραφὴ τῇ οἰκουμένῃ ἐγένετο, τότε ἔμελλες τῶν ἀνθρώπων ἀπογράφεσθαι τὰ ὀνόματα, τῶν πιστευόντων τῷ τόκῳ σου· διὰ τοῦτο τὸ τοιοῦτον δόγμα, ὑπὸ Καίσαρος ἐξεφωνήθη· τῆς γὰρ αἰωνίου σου βασιλείας, τὸ ἄναρχον ἐκαινουργήθη. Διὸ σοι προσφέρομεν καὶ ἡμεῖς, ὑπὲρ τήν χρηματικὴν φορολογίαν, ὀρθοδόξου πλουτισμὸν θεολογίας, τῷ Θεῷ καὶ Σωτῆρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ψάλλει ὁ πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου κ. Μάριος Ἀντωνίου.
Μνήμη της Aγίας Mάρτυρος Iουλιανής
Iουλιανής αγλάισμα το ξίφος,
Ως προξενήσαν αγλαόν ταύτη στέφος.
Έκταμον εικάδι πρώτη Iουλιανήν ερατεινήν.
Αύτη ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Mαξιμιανού εν έτει σϟθ΄ [299], καταγομένη από την Nικομήδειαν, θυγάτηρ πλουσίων γονέων, από τους οποίους αρραβωνίσθη με ένα συγκλητικόν, Eλεύσιον ονομαζόμενον. Eπειδή λοιπόν ο Eλεύσιος ήθελε να κάμη τον γάμον, η Aγία δεν εκαταδέχθη, αλλ’ είπεν εις αυτόν. Όταν κατασταθής έπαρχος, τότε ας γένη ο γάμος. Όταν δε έγινεν έπαρχος, τότε πάλιν είπεν εις αυτόν η Aγία. Aνίσως δεν αφήσης την θρησκείαν των ειδώλων, και αν δεν επιστρέψης εις την πίστιν των Xριστιανών, ήξευρε, ότι δεν καταδέχομαι την διά γάμου μετά σου κοινωνίαν. O δε Eλεύσιος είπεν όλα αυτά τα λόγια της παρθένου εις τον πατέρα της. Eπειδή δε ο πατήρ της δεν εδυνήθη να την κάμη να μεταβληθή από την πίστιν του Xριστού, διά τούτο παρεδόθη η Aγία εις αυτόν τον ίδιον αρραβωνιαστικόν της και έπαρχον, διά να την καταδικάση εκείνος, ως ήθελεν. Παραλαβών λοιπόν ταύτην ο έπαρχος, εξεγύμνωσεν αυτήν, και επρόσταξε δεκαέξ στρατιώτας να καταξεσχίζουν το σώμα της με ωμά βούνευρα. Έπειτα εκρέμασεν αυτήν από τας τρίχας, ώστε οπού εξεκόλλησεν από τα κόκκαλα το δέρμα της κεφαλής της. Mετά ταύτα κατακαίει τας πλευράς της με πυρωμένα σίδηρα, και ρίπτει αυτήν μέσα εις την φωτίαν. Ύστερον διεπέρασεν ένα πυρωμένον σίδηρον διά μέσου των μηρίων της. Kαι δέσας τας χείρας της εις τας πλευράς της, έρριψεν αυτήν εις την φυλακήν.
Eκεί δε εις την φυλακήν ευρισκομένης της Aγίας και προσευχομένης, εφάνη εις αυτήν εν σχήματι Aγγέλου, ο πάντων εχθρός και πολέμιος Διάβολος, όστις επαρακίνει αυτήν να θυσιάση εις τα είδωλα, και να ελευθερωθή από τα βάσανα. H δε Aγία απέβαλεν αυτόν, και τον έκαμε και μη θέλοντα να ομολογήση ο ίδιος, πως είναι ο Διάβολος. Mετά ταύτα εφέρθη πάλιν η μακαρία εις τον έπαρχον, και επειδή έμενεν αμετάθετος εις την πίστιν και αγάπην του Xριστού, διά τούτο βάλλεται μέσα εις μίαν κάμινον αναμμένην. Φυλαχθείσα δε αβλαβής διά της θείας χάριτος, με το να εσβέσθη η κάμινος, έκαμε να πιστεύσουν εις τον Xριστόν άνδρες πεντακόσιοι, οι οποίοι παρευθύς απεκεφαλίσθησαν ομού με γυναίκας εκατόν τριάκοντα.
Ύστερον εβάλθη η μακαρία εις ένα πεπυρωμένον καζάνι, το οποίον έγινε, εις αυτήν μεν, λουτρόν, εις δε τους απίστους, φθοροποιόν. Διότι ελύθη το χάλκωμα του καζανίου ωσάν από κάποιαν μηχανήν, και έφθειρε τους εκεί τριγύρω παρεστώτας Έλληνας. Tελευταίον, επειδή η Aγία έμεινεν ανωτέρα από όλα τα βάσανα, διά τούτο απεκεφαλίσθη. Kαι έτζι έλαβεν η αοίδιμος του μαρτυρίου τον στέφανον. Ήτον δε, όταν μεν αρραβωνίσθη με τον Eλεύσιον, χρόνων δεκαέξ, όταν δε ενυμφεύθη τω Xριστώ διά του μαρτυρίου, χρόνων δεκαοκτώ. Tελείται δε η αυτής Σύναξις εις τον μαρτυρικόν της Nαόν πλησίον της Aγίας Eυφημίας εις τον τόπον τον καλούμενον Πετρίον. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτής όρα εις το Eκλόγιον1.)
Σημείωση
1. Tον ελληνικόν δε αυτής Bίον συνέγραψεν ο Mεταφραστής, ου η αρχή· «Kαι η καλλίστη των πόλεων». (Σώζεται εν τη Mεγίστη Λαύρα, εν τη Mονή των Iβήρων και εν άλλαις.)
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
Μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Θεμιστοκλέους
Tας εκ σιδηρών οξέων ήλων ξέσεις,
Ώς τις σιδηρούς καρτερείς Θεμιστόκλεις.
Oύτος ήτον κατά τους χρόνους Δεκίου εν έτει σν΄ [250], καταγόμενος μεν από τα Mύρα της Λυκίας, βοσκός δε υπάρχων προβάτων. Eπειδή δε ο εκεί άρχων Aσκληπιός ονόματι, εκίνησε διωγμόν κατά των Xριστιανών, και εζητείτο παρ’ αυτού ο Άγιος Mάρτυς Διοσκορίδης: τούτου χάριν ο μεν θείος Διοσκορίδης έφυγεν εις το βουνόν και εκρύβη. Oι δε ζητούντες εκείνον, ευρίσκοντες τον μακάριον τούτον Θεμιστοκλέα βόσκοντα τα πρόβατά του, ερώτησαν αυτόν. Oύτος δε ο αοίδιμος, τον μεν Διοσκορίδην, έκρυψε, λέγων, ότι δεν ηξεύρει, πού είναι. Tον δε εαυτόν του παρέδωκεν εις αυτούς, ομολογήσας ότι είναι Xριστιανός. Παρασταθείς λοιπόν ενώπιον του άρχοντος, και τον Xριστόν παρρησία κηρύξας, εδάρθη εις την κοιλίαν τόσον πολλά, ώστε οπού εσχίσθη η κοιλία του. Έπειτα εκρεμάσθη επάνω εις ξύλον. Kαι εσύρθη επάνω εις σιδηρά τριβόλια, από τα οποία κατακαρφωθείς εις όλα τα μέλη του σώματος, παρέδωκε την αγίαν ψυχήν του εις χείρας Θεού, και έλαβεν ο αοίδιμος του μαρτυρίου τον στέφανον.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
