Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΕΜΠΤΗ ΚΔ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Θεσσαλονικεῖς Α΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
4:18 – 5:10

Ἀδελφοί, παρακαλεῖτε ἀλλήλους ἐν τοῖς λόγοις τοῦ πνεύματος. Περὶ δὲ τῶν χρόνων καὶ τῶν καιρῶν, ἀδελφοί, οὐ χρείαν ἔχετε ὑμῖν γράφεσθαι· αὐτοὶ γὰρ ἀκριβῶς οἴδατε ὅτι ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτὶ οὕτως ἔρχεται. Ὅταν λέγωσιν, εἰρήνη καὶ ἀσφάλεια, τότε αἰφνίδιος αὐτοῖς ἐφίσταται ὄλεθρος, ὥσπερ ἡ ὠδὶν τῇ ἐν γαστρὶ ἐχούσῃ, καὶ οὐ μὴ ἐκφύγωσιν. Ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί, οὐκ ἐστὲ ἐν σκότει, ἵνα ἡ ἡμέρα ὑμᾶς ὡς κλέπτης καταλάβῃ· πάντες ὑμεῖς υἱοὶ φωτός ἐστε καὶ υἱοὶ ἡμέρας. οὐκ ἐσμὲν νυκτὸς οὐδὲ σκότους. ῎Αρα οὖν μὴ καθεύδωμεν ὡς καὶ οἱ λοιποί, ἀλλὰ γρηγορῶμεν καὶ νήφωμεν οἱ γὰρ καθεύδοντες νυκτὸς καθεύδουσι, καὶ οἱ μεθυσκόμενοι νυκτὸς μεθύουσιν· ὑμεῖς δὲ ἡμέρας ὄντες νήφωμεν, ἐνδυσάμενοι θώρακα πίστεως καὶ ἀγάπης καὶ περικεφαλαίαν ἐλπίδα σωτηρίας· ὅτι οὐκ ἔθετο ἡμᾶς ὁ Θεὸς εἰς ὀργήν, ἀλλ᾿ εἰς περιποίησιν σωτηρίας διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀποθανόντος ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα εἴτε γρηγορῶμεν εἴτε καθεύδωμεν ἅμα σὺν αὐτῷ ζήσωμεν.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΣΩΖΟΜΕΝΟΥ ΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ)
Πρὸς Κορινθίους Β’ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
4: 6-15

Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. ῎Εχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν, ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ᾿ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ᾿ οὐκ ἀπολλύμενοι, πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. Ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ ᾿Ιησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ ᾿Ιησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. Ὥστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν. Ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, «Ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα», καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν, εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ ᾿Ιησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν. Τὰ γὰρ πάντα δι᾿ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΕΜΠΤΗ Θ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΛΟΥΚΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
16: 1-9

Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· Ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος, ὃς εἶχεν οἰκονόμον, καὶ οὗτος διεβλήθη αὐτῷ ὡς διασκορπίζων τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ. καὶ φωνήσας αὐτὸν εἶπεν αὐτῷ· τί τοῦτο ἀκούω περὶ σοῦ; ἀπόδος τὸν λόγον τῆς οἰκονομίας σου· οὐ γὰρ δύνῃ ἔτι οἰκονομεῖν. εἶπε δὲ ἐν ἑαυτῷ ὁ οἰκονόμος· τί ποιήσω, ὅτι ὁ κύριός μου ἀφαιρεῖται τὴν οἰκονομίαν ἀπ’ ἐμοῦ; σκάπτειν οὐκ ἰσχύω, ἐπαιτεῖν αἰσχύνομαι· ἔγνων τί ποιήσω, ἵνα, ὅταν μετασταθῶ ἐκ τῆς οἰκονομίας, δέξωνταί με εἰς τοὺς οἴκους ἑαυτῶν. καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα ἕκαστον τῶν χρεοφειλετῶν τοῦ κυρίου ἔλεγε τῷ πρώτῳ· πόσον ὀφείλεις σὺ τῷ κυρίῳ μου; ὁ δὲ εἶπεν· ἑκατὸν βάτους ἐλαίου. καὶ εἶπεν αὐτῷ· δέξαι σου τὸ γράμμα καὶ καθίσας ταχέως γράψον πεντήκοντα. ἔπειτα ἑτέρῳ εἶπε· σὺ δὲ πόσον ὀφείλεις; ὁ δὲ εἶπεν ἑκατὸν κόρους σίτου. καὶ λέγει αὐτῷ· δέξαι σου τὸ γράμμα καὶ γράψον ὀγδοήκοντα. καὶ ἐπῄνεσεν ὁ κύριος τὸν οἰκονόμον τῆς ἀδικίας, ὅτι φρονίμως ἐποίησεν· ὅτι οἱ υἱοὶ τοῦ αἰῶνος τούτου φρονιμώτεροι ὑπὲρ τοὺς υἱοὺς τοῦ φωτὸς εἰς τὴν γενεὰν τὴν ἑαυτῶν εἰσι. κἀγὼ ὑμῖν λέγω· ποιήσατε ἑαυτοῖς φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας, ἵνα, ὅταν ἐκλίπητε, δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς αἰωνίους σκηνάς.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΣΩΖΟΜΕΝΟΥ ΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
4:23 – 5:13

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς ὅλην τὴν Γαλιλαίαν, διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ. καὶ ἀπῆλθεν ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εἰς ὅλην τὴν Συρίαν· καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας ποικίλαις νόσοις καὶ βασάνοις συνεχομένους καὶ δαιμονιζομένους καὶ σεληνιαζομένους καὶ παραλυτικούς, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς· καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοὶ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας καὶ Δεκαπόλεως καὶ Ἱεροσολύμων καὶ Ἰουδαίας καὶ πέραν τοῦ Ἰορδάνου. Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος· καὶ καθίσαντος αὐτοῦ προσῆλθαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺς λέγων· Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται. μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσιν τὴν γῆν. μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται. μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται. μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται. μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται. μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσιν καὶ εἴπωσιν πᾶν πονηρὸν καθ’ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ· χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς· οὕτω γὰρ ἐδίωξαν τοὺς προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν. Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθῆναι ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ

Ἑορτὴ ὑπέρλαμπρη καὶ κοσμοχαρμόσυνη ἡ σημερινή, ἀγαπητοί πατέρες καὶ ἀδελφοί! Σήμερα, ἡ ἁγία τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία τιμᾶ καὶ γεραίρει μὲ ᾄσματα πνευματικὰ καὶ ὕμνους θεοτερπεῖς τὸ πανευφρόσυνο γεγονὸς τῆς εἰσόδου τῆς πανυπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τοῦ νομικοῦ ναοῦ, τοῦ ναοῦ τοῦ Σολομῶντος στὰ Ἱεροσόλυμα. Γεγονός, ποὺ σηματοδοτεῖ τὴν ἀπαρχὴ τῆς σωτηρίας τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων.

Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἐμεῖς συναθροισθήκαμε, γιὰ νὰ τῆς προσφέρουμε τὴν κατὰ δύναμη δοξολογία καὶ εὐχαριστία, στὸν παλαίφατο τοῦτο ναὸ στὸ ἅγιό της ὄνομα, τὸν ἐπονομαζόμενο τῆς Ποδίθου, τὸν ὁποῖο ἡ εὐλάβεια δύο ἀρχόντων κατοίκων τῆς εὐλογημένης Γαλάτας, τοῦ Δημητρίου ντὲ Κορὸν καὶ τῆς συζύγου του Ἑλένης, ἀνήγειρε τὸ ἔτος 1502, ὡς μοναστηριακὸ ναὸ μίας μικρῆς μονῆς τῆς περιόδου τῆς ἑνετοκρατίας. Κι ὁ ναὸς τοῦτος, ποὺ ἀφιερώθηκε στὴν Παναγία τὴν Ἐλεοῦσα, κοσμήθηκε -δυστυχῶς ὄχι ὁλόκληρος- μὲ ὑψηλῆς δυτικότροπης τεχνοτροπίας νωπογραφίες, ὥστε σήμερα νὰ ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ δέκα στὴν Κύπρο μνημεῖα παγκόσμιας κληρονομιᾶς τοῦ διεθνοῦς ὀργανισμοῦ τῆς Unesco.

Πρέπει ἐξαρχῆς νὰ σημειώσουμε ὅτι τὸ γεγονὸς τῶν Εἰσοδίων τῆς Παναγίας μας δὲν καταγράφεται στὴν Καινὴ Διαθήκη, ἀλλὰ διασώθηκε σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ἀρχαιότερα καὶ σημαντικότερα ἀπόκρυφα χριστιανικὰ κείμενα, τὸ λεγόμενο Πρωτευαγγέλιον Ἰακώβου, ποὺ πραγματεύεται τὰ σχετικὰ μὲ τὴ γέννηση τῆς Θεοτόκου, τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ Ζαχαρία, πατέρα τοῦ Προδρόμου, πράγμα ποὺ τὸ ἀνέδειξε σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ πλέον δημοφιλῆ λαϊκὰ ἀναγνώσματα τῆς πρωτοχριστιανικῆς/βυζαντινῆς περιόδου. Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς εὐρείας διάδοσής του, ἦταν ἡ ἐπίδρασή του στὴ λατρευτικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας σὲ Ἀνατολὴ καὶ Δύση. Ἡ σύγχρονη ἔρευνα καταλήγει ὅτι τὸ κείμενο τοῦτο γράφηκε μᾶλλον στὴν Αἴγυπτο περὶ τὸ ἔτος 175 μ.Χ. Ὁ συγγραφέας του χρησιμοποίησε βιβλικὲς πηγές, ἀλλὰ καὶ ζῶσες μέχρι τὴν ἐποχή του παραδόσεις. Καὶ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, παραμερίζοντας τὰ ὅσα μὴ ὀρθόδοξα σημεῖα τοῦ ἀρχαιότατου τούτου βιβλίου, ξεχώρισε μὲ τὴ διακριτική της χάρη ἀπὸ πρώιμους χρόνους τὰ ὅσα θεολογικὰ καὶ ἱστορικὰ ἔκρινε ὅτι εὐσταθοῦν καὶ τὰ ἐνέταξε στὴ λειτουργική της ζωή. Γι᾽ αὐτό, στηριζόμενη στὴν ἀρχαία ζῶσα παράδοσή της, καθὼς καὶ τὴ γραπτὴ μαρτυρία τοῦ Πρωτευαγγελίου τοῦ Ἰακώβου, ὅπου αὐτὴ καταγράφεται, θέσπισε ἀπὸ πολὺ ἐνωρὶς τὴ σημερινὴ ἑορτή, ἡ ὁποία, ἀπὸ τὶς ὑπάρχουσες μαρτυρίες, ἑορταζόταν μὲ μεγάλη λαμπρότητα στὶς 21 Νοεμβρίου, ἤδη ἀπὸ τὸν ἕκτο/ἕβδομο αἰῶνα.

Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὰ ὅσα καταγράφει ἡ ἀρχαιότατη αὐτὴ παράδοση καὶ ἐξυμνοῦν οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ γονεῖς τῆς Θεοτόκου, ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα, πέρασαν πολλὰ χρόνια ἁγίου ἐγγάμου βίου, χωρὶς νὰ μπορέσουν νὰ ἀποκτήσουν παιδί. Ὁπόταν, ἀποφάσισαν νὰ κάνουν θερμὴ στὸν Κύριο προσευχή, ὁ καθένας χωριστά. Καὶ εἰσακούστηκε ἡ θεοφιλής τους δέηση, καὶ ἀξιώθηκαν νὰ γεννήσουν τὸ τελειότερο πλάσμα, «τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξωτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ», αὐτήν, ποὺ θὰ γινόταν μητέρα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐπειδὴ ἡ ἁγία Ἄννα εἶχε ὑποσχεθεῖ πώς, ἂν γεννοῦσε παιδί, θὰ τὸ ἀφιέρωνε στὸν Θεό, ὅταν ἔγινε τριῶν ἐτῶν ἡ Παναγία μας, ἀποφάσισαν οἱ θεοφόροι γονεῖς της νὰ ἐκπληρώσουν τὸ τάμα τους καὶ νὰ τὴν ἀφιερώσουν στὸν ναὸ τοῦ Σολομῶντος, στὴ μόνιμη λατρεία τοῦ Θεοῦ. Κάλεσε τότε ὁ Ἰωακεὶμ νεαρὲς παρθένες Ἑβραῖες κόρες, ποὺ μὲ ἀναμμένες λαμπάδες συνόδευσαν τὴ λαμπάδα τοῦ ἀΰλου φωτός, τὴ μικρὴ Μαρία, στὸν νομικὸ ναὸ στὰ Ἱεροσόλυμα. Καὶ ὁ ἀρχιερέας Ζαχαρίας, ὁ πατέρας τοῦ Προδρόμου Ἰωάννη, ποὺ τὴν ἀνέμενε στὴν πύλη τοῦ ναοῦ μαζὶ μὲ τοὺς πρεσβύτερους, τὴν πῆρε στὶς ἀγκάλες του, τὴν ἀσπάσθηκε καὶ τὴν εὐλόγησε, προλέγοντας πὼς στὸ πρόσωπό της θὰ ἐκπληρώνονταν οἱ προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ Μεσσία στὴ γῆ. Καί, πράγμα παράδοξο καὶ ἀνήκουστο, ὁ Ζαχαρίας, μὲ φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, χωρὶς ἐνδοιασμοὺς καὶ χωρὶς φόβο τολμᾶ κάτι δίκαιο, ποὺ ξεπερνᾶ τὸν Νόμο, μᾶλλον ξεπερνᾶ τὸν ἀνθρώπινο νόμο καθὼς καὶ τὴν ἀσάφεια τοῦ γράμματος τοῦ Νόμου, καὶ ὁδηγεῖ καὶ ἀποθέτει στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τὴ Μαρία, ὡς τὸ ἁγιώτερο ἀφιέρωμα. Δέχεται ὁ τόπος αὐτὸς τὴν κόρη· ὁ τόπος, ποὺ κανεὶς ἄλλος ἄνθρωπος δὲν τὸν εἶδε, ποὺ δὲν μποροῦσαν νὰ τὸν πατήσουν οὔτε οἱ ἱερεῖς, παρὰ μόνος ὁ ἀρχιερέας, κι αὐτὸς μία μόνο φορὰ τὸν χρόνο. Τώρα ὅμως περνώντας τὴν αὐλή, διασχίζοντας τὸ δεύτερο καταπέτασμα καὶ φτάνοντας στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὁρίζεται νὰ μένει ἐκεῖ ἡ παρθένος Μαρία συνεχῶς μαζὶ μὲ τὸν Θεό· κι αὐτὸ ἦταν ἕνας ἀρραβώνας μεταξύ τῆς ἀνθρώπινης φύσης καὶ τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἐμφανίζεται ἀργότερα. Δείχνει μ’ αὐτή της τὴν ἐνέργεια ἡ Θεοτόκος προφητικὰ σ’ ἐμᾶς καὶ ἀνοίγει τὸν δρόμο σ’ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος γιὰ τὴν ἄνοδο καὶ εἴσοδό του στὰ οὐράνια καὶ ἀληθινὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. Καὶ ἔτσι, μετὰ ἀπ’ αὐτό, φαίνεται ὅτι καταργεῖ τὸν Μωσαϊκὸ Νόμο· ὁ ὁποῖος, ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε νὰ μᾶς δικαιώσει καὶ νὰ μᾶς καθαρίσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, σχεδὸν μᾶς ἐμπόδιζε ὅλους νὰ μετέχουμε σὲ κάθε μορφὴ ἁγιότητας.

Ἔχοντας ἔτσι ἐγκαταλείψει τὸν κόσμο, τοὺς γονεῖς της καὶ κάθε δεσμὸ μὲ τὰ γήινα, ἡ ἁγία Παρθένος παρέμεινε γιὰ δώδεκα ἔτη στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, τρεφόμενη ἀπὸ θεῖο ἄγγελο μὲ οὐράνια τροφὴ καὶ διάγοντας βίο ἀγγελικό, ἀνώτερο τῶν παθῶν, ζῶντας μόνο γιὰ τὸν Θεὸ μὲ ἀδιάλειπτη προσευχὴ καὶ ἀτενίζοντας μὲ νοῦ καθαρὸ τὸ θεῖο κάλλος. Ἔφθασε λοιπὸν ἡ Παναγία μας σὲ τέτοια τελειότητα βίου (εἶναι γνωστὸ, ὅτι δὲν ἁμάρτησε οὔτε καὶ μὲ τὸν λογισμό), ὥστε προσείλκυσε τὴν εὔνοια τοῦ Θεοῦ Πατέρα, καὶ τὴν ἔκανε Νύμφη Του, Νύμφη ὅμως Ἀνύμφευτη, μὲ τὴ σάρκωση τοῦ Υἱοῦ Του ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. Καὶ ὅταν ἔφθασε στὰ δεκαπέντε της ἔτη, οἱ ἱερεῖς τὴν παρέδωσαν στὸν σώφρονα καὶ δίκαιο Ἰωσήφ, ὡς φύλακα τῆς Παρθενίας της.

Αὐτὴ εἶναι ἡ σημερινή μας πανήγυρη, αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἑορτάζουμε σήμερα, τὴν προσαγωγὴ τῆς Παρθένου Μαρίας στὸν ναὸ καὶ τὴν εἰσαγωγή της στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. Κι ἐμεῖς, ἀδελφοί, ἂς προσφέρουμε τὰ ὅποια ἀφιερώματά μας στὸν Κύριο, ἀπὸ τὸν Ὁποῖο προέρχεται «πᾶσα δόσις ἀγαθή», μὲ εὐλάβεια καὶ σεβασμό, ἔχοντας ἐπίγνωση, πὼς κάθε καλὸ ποὺ ἔχουμε, δὲν προέρχεται ἀπὸ τοὺς κόπους μας, ἀλλὰ ἀπὸ τὴ δύναμη καὶ τὴ Χάρη Ἐκείνου. Καὶ νὰ Τοῦ προσφέρουμε ὅ,τι καλύτερο ἀπὸ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά μας, μά, τὸ σπουδαιότερο, τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας, καθαρμένα καὶ ἁγιασμένα. Γιατί, χωρὶς «ἁγιασμὸ καὶ καθαρότητα κανεὶς δὲν θὰ ἀντικρύσει τὸν Κύριο», ὅπως λέει ὁ Παῦλος. Ἂς ἀγωνιζόμαστε πρὸς μίμηση τῆς ἰσάγγελης ἐκεῖνης ζωῆς τῆς Θεοτόκου στὸν ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων, μὲ ἐγκράτεια, σωφροσύνη, ταπεινοφροσύνη, εὐλάβεια, προσευχή, ἀγάπη στὸν Θεὸ καὶ τὸν πλησίον μας.

Ἔτσι ἑορτάζουμε πραγματικά, ἀδελφοί! Μακάρι ἔτσι νὰ ἑορτάζουμε πάντοτε, γιὰ νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ εἰσέλθουμε στὴν πιὸ τέλεια εἴσοδο, στὰ οὐράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων, παρθένες ψυχές, καθαρὲς ἀπὸ κάθε κακό, γιατὶ αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικὴ παρθενία. Ἡ ψυχή μας, νὰ κρατᾶ λαμπρὲς τὶς λαμπάδες ποὺ καῖνε τὸ ἔλαιο τῆς φιλανθρωπίας, γιὰ νὰ εἰσέλθουμε ἐκεῖ, «ὅπου μπῆκε πρὶν ἀπό ἐμᾶς καὶ γιὰ χάρη μας ὁ Χριστός», ἔχοντας γιὰ βοηθό μας αὐτὴν τὴν ἴδια τὴ Θεοτόκο καὶ στὶς προθέσεις καὶ στοὺς λόγους καὶ στὶς πράξεις μας. Αὐτὴ μᾶς ἀξίωσε νὰ δεχτοῦμε τόσες πολλαπλὲς χάριτες ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ αὐτὴ τώρα μὲ τὴν ἑορτή της μᾶς ἁγιάζει, μὲ τὸ ἔλεος τῆς Παναγίας καὶ Ὁμοουσίου Τριάδος, τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τοῦ μοναδικοῦ Θεοῦ, στὸν Ὁποῖο ἀνήκει κάθε δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνηση, τώρα καὶ πάντοτε καὶ στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Μητροπολίτου Μόρφου  Νεοφύτου 

Στὴν καθ᾽ ἡμᾶς Μητροπολιτικὴ περιφέρεια Μόρφου τιμᾶται ἰδιαίτερα ὁ ὅσιος Σωζόμενος. Ἐπίκεντρο τῆς ἐδῶ τιμῆς του εἶναι ἡ ἁγιοτόκος κοινότητα τῆς Γαλάτας, ὅπου εὑρίσκεται κατάγραφος ναὸς ἐπ᾽ ὀνόματί του, ἱστορημένος διὰ χειρὸς τοῦ περίφημου μεσαιωνικοῦ ἁγιογράφου Συμεὼν Ἀξέντη τὸ ἔτος 1513. Στὸν ναὸ τοῦτο ἀνευρέθηκε καὶ μέρος τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ὁσίου Σωζομένου. Ἀναφορικὰ μὲ τὸ ζήτημα τῆς ταυτότητας τοῦ τιμωμένου στὴν περιφέρειά μας ὁσίου, πρέπει νὰ λεχθοῦν τὰ ἑξῆς: 

Σύμφωνα μὲ τὶς τοπικὲς ἁγιολογικὲς πηγές, στὸ νησί μας ἔζησαν δύο ὁμώνυμοι ὅσιοι, μὲ τὸ ὄνομα Σωζόμενος, ποὺ ἐντάσσονται στὴν ὁμάδα τῶν ὡς 300 θεωρουμένων ἁγίων, τῶν γνωστῶν καὶ ὡς Ἀλαμανῶν, ποὺ ἦλθαν κατὰ τὴ βυζαντινὴ γιὰ τὴν Κύπρο περίοδο (πρὶν τὸν 12ο αἰ.) ἀπὸ ἄλλες πλησίον χῶρες στὸ νησί μας καὶ τελειώθηκαν σ᾽ αὐτὸ ἀσκητικά. Ὁ ἕνας ὅσιος ἔζησε, τελειώθηκε καὶ τάφηκε σὲ λαξευτὸ στὸ βράχο σπήλαιο-ἀσκητήριο, ποὺ σώζεται μέχρι καὶ σήμερα, κοντὰ στὸ χωριὸ Ποταμιὰ Λευκωσίας. Ἡ μνήμη του τελεῖται στὶς 21 Νοεμβρίου καί, κατὰ μετάθεση -ἕνεκα τῆς σύμπτωσης μὲ τὴ Θεομητορικὴ ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων- στὶς 22 Νοεμβρίου. Ὁ ἄλλος ὁμώνυμος ὅσιος τελειώθηκε ἀσκητικὰ σὲ σπήλαιο πάνω σὲ ὄρος στὴν περιοχὴ Κόψα, κοντὰ στὸ χωριὸ Γαλάτεια τῆς Καρπασίας.

Ἡ μνήμη του τελεῖται στὶς 20 Νοεμβρίου. Ἐπειδὴ λοιπὸν ἡ μνήμη τοῦ ὁσίου Σωζομένου στὴ Γαλάτα ἐτελεῖτο ἀνέκαθεν στὶς 20 Νοεμβρίου, καὶ ἕνεκα τοῦ παραπλησίου ὀνόματος τῶν χωριῶν Γαλάτα καὶ Γαλάτεια, ὁ ἐδῶ τιμώμενος ὅσιος Σωζόμενος θεωρήθηκε ὅτι εἶναι ὁ δεύτερος τῶν πιὸ πάνω, αὐτὸς δηλ. ποὺ τελειώθηκε στὴ Γαλάτεια τῆς Καρπασίας. Δεδομένης ὅμως τῆς εὑρέσεως τμήματος τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ὁσίου Σωζομένου στὸν ναό του στὴ Γαλάτα (ποὺ σήμερα φυλάσσονται σὲ εἰδικὴ λειψανοθήκη στὸν ἐνοριακὸ ναὸ Παναγίας Ὁδηγητρίας τοῦ ἰδίου χωριοῦ), ἀλλὰ καὶ τῆς πρόσφατης θαυμαστῆς ἐμφάνειας τοῦ παρ᾽ ἡμῖν τιμωμένου ἁγίου σὲ ἑλληνίδα χριστιανὴ στὴν Πελοπόννησο, στὴν ὁποία διασαφήνισε ὅτι εἶναι ὁ ἅγιος Σωζόμενος «ἐκ τῆς Γαλατείας τῆς Μόρφου»¹ , ἐκφράζουμε τὴν ὑπόθεση ὅτι μπορεῖ νὰ πρόκειται γιὰ καθαρὰ τοπικὸ ἀσκητή.

Ἡ τιμὴ τοῦ ὁσίου Σωζομένου εἶναι ἐξαπλωμένη σὲ πολλὰ μέρη τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας περιφέρειας. Στὸν δρόμο, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν παλαίφατη Μονὴ τοῦ Κύκκου, μετὰ τὶς Γερακιές, στὴν τοποθεσία «ἁγιόπετρα», σώζεται προσκυνηματικὸς χῶρος, τὸν ὁποῖο, κατὰ τὴν τοπικὴ παράδοση, χρησιμοποίησε ὁ ὅσιος Σωζόμενος ὡς χῶρο ἀσκήσεως καὶ προσευχῆς. Ἐκφράζοντας οἱ κάτοικοι Γερακιῶν τὴν ἀγάπη τους στὸν τοπικὸ ὅσιο, ἀνεγείρουν στὶς μέρες μας ἐξωκκλήσι του στὴν τοποθεσία «ἁγιόπετρα», δίπλα ἀπὸ τὰ ἐρείπια παλαιοῦ ναοῦ του.

Τοιχογραφίες τοῦ ὁσίου Σωζομένου, ἀπὸ τὸν 14ο αἰώνα καὶ μετά, σώζονται σὲ ἀρκετοὺς ναοὺς τῆς περιοχῆς μας, ὅπως στὰ καθολικὰ τῶν μονῶν Ἁγίου Νικολάου τῆς Στέγης (14ου αἰ.) καὶ Παναγίας τῆς Ἀσίνου (1332/1333), στὸν ναὸ τοῦ τιμίου Σταυροῦ τοῦ Ἁγιασμάτι στὴν Πλατανιστάσα (1494), στὸν ναὸ τῆς Παναγίας ἢ τοῦ Ἀρχαγγέλου τῆς Ποδίθου (ἔτους 1514) κ.ἀ. Περαιτέρω, φορητὴ εἰκόνα τοῦ ὁσίου, ἰταλο-βυζαντινῆς τεχνοτροπίας (16ου αἰ.) καὶ προερχόμενη ἀπὸ τὸ καθολικὸ τῆς Μονῆς τῆς Θεοτόκου στὸ Κούρδαλι, φυλάσσεται σήμερα στὸ Ἐπισκοπεῖο τῆς Μητροπόλεώς μας στὴν Εὐρύχου.

---

 ^1. Ἡ ἐν λόγῳ κ. Μαρία, ἀπὸ τὴν Τρίπολη τῆς Πελοποννήσου, ὅπως ἡ ἰδία μᾶς πληροφόρησε τηλεφωνικά, ὅταν κατὰ τὸ ἔτος 2014 ὁ σύζυγός της εἶχε ἤδη διαγνωσθεῖ μὲ ὄγκο στὸν ἐγκέφαλο, παρακαλοῦσε νυχθημερὸν τὸν Θεὸ γιὰ τὴ θεραπεία του. Ὁπόταν κάποια μέρα, ἐνῶ ἦταν ξύπνια, τῆς ἐμφανίσθηκε μέσα σὲ οὐράνιο φῶς ἕνας ἄγνωστος ἅγιος, ποὺ τὴ διαβεβαίωσε πὼς ὁ σύζυγός της ἦταν καλὰ καὶ δὲν εἶχε τίποτα. Κι ὅταν αὐτὴ τὸν ρώτησε τὸ ὄνομά του, τῆς ἀπάντησε πὼς ἦταν ὁ ἅγιος Σωζόμενος «ἐκ τῆς Γαλατείας τῆς Μόρφου», καὶ νὰ πάει στὸ σπίτι του (ναό του) ἐκεῖ, γιὰ νὰ προσκυνήσει. Παρὰ λοιπὸν τὶς ἰατρικὲς διαγνώσεις, ὁ σύζυγός της θεραπεύθηκε, χάριτι Θεοῦ. Κι ὅταν αὐτὴ μπῆκε στὸ διαδίκτυο, ψάχνοντας στὴ λέξη Μόρφου γιὰ τὸν ἄγνωστό της αὐτὸν εὐεργέτη ἅγιο, τὸ πρῶτο ποὺ βρῆκε ἦταν ἡ εἰκόνα τοῦ ὁσίου Σωζομένου, ποὺ φυλάσσεται στὸ Ἐπισκοπεῖο τῆς Μητροπόλεώς μας στὴν Εὐρύχου!

***

Η εκκλησία του Αγίου Σωζομένου στη Γαλάτα

Πηγή: Τμήμα Αρχαιοτήτων

Η εκκλησία του Αγίου Σωζόμενου είναι κτισμένη στο κέντρο του παλαιού χωριού της Γαλάτας, της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου.  

Ο ναός οικοδομήθηκε και τοιχογραφήθηκε το 1513, σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή που βρίσκεται πάνω από τη δυτική του είσοδο. Δεκατέσσερις κάτοικοι του χωριού ανέλαβαν την δαπάνη για την τοιχογράφηση της εκκλησίας, επειδή όμως οι δύο ήταν αδέρφια κατέλαβαν ένα μερίδιο, και έτσι στην επιγραφή αναφέρονται ως ένας κτήτορας. Στην επιγραφή αναφέρονται όχι μόνο τα ονόματα και τα επίθετα των δωρητών, αλλά και τα επαγγέλματα μερικών από αυτούς. Από την επιγραφή αυτή παίρνουμε και μία γεύση της κυπριακής διαλέκτου του 16ου αιώνα.

Ο ναός του Αγίου Σωζόμενου είναι ένας μονόκλιτος ξυλόστεγος ναός. Η στέγη εκτείνεται πέραν του κτηρίου του ναού από τη νότια, δυτική και βόρεια πλευρά, σχηματίζοντας στοά σε σχήμα Π. Η είσοδος της εκκλησίας βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του ναού. Το εσωτερικό της εκκλησίας είναι κατάγραφο. Τοιχογραφημένη είναι επίσης η εξωτερική πλευρά του βορείου τοίχου της εκκλησίας. Πρόκειται για μία περισσότερο παραδοσιακή τάση του 16ου αιώνα, με βυζαντινά στοιχεία και ελάχιστες δυτικές επιρροές. Οι τοιχογραφίες του ναού είναι από τα πρωιμότερα έργα του ζωγράφου Συμεών Αξεντή. Πρόκειται για έναν εκλεκτικό ζωγράφο, με ανομοιογένεια στην τεχνοτροπική απόδοση των μορφών, καθώς δεν μπορεί να αποδώσει αρμονικά τις δυτικές επιρροές που δέχεται. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό του ζωγράφου, είναι η θερμή κόκκινη ώχρα που χρησιμοποιεί στα πρόσωπα των μορφών. Ο διάκοσμος του ναού είναι γενικά καλής ποιότητας και οι τοιχογραφίες διατηρούνται σε καλή κατάσταση, με ελάχιστες μόνο εξαιρέσεις.

Οι τοιχογραφίες εντός του κυρίως ναού αναπτύσσονται σε δύο ζώνες. Στην επάνω ζώνη είναι ζωγραφισμένες σκηνές από τον Χριστολογικό κύκλο, ενώ στην κάτω ζώνη απεικονίζονται όρθιες μορφές αγίων κάτω από ζωγραφισμένα τόξα. Στην αψίδα του Ιερού Βήματος απεικονίζεται η Παναγία με τους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ εκατέρωθεν. Οι τοιχογραφίες της εξωτερικής πλευράς του βορείου τοίχου περιλαμβάνουν σκηνές της Δευτέρας Παρουσίας, της Ρίζας του Ιεσσαί και των οκτώ Οικουμενικών Συνόδων.

Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Γρηγορίου του Δεκαπολίτου

Xάραξ κύκλω σου και μετά ζωής τέλος,
H ζώσα Γρηγόριε του Θεού χάρις.
Eικάδι Γρηγόριος κικλήσατο εις πόλον ευρύν.

Oύτος ο Άγιος εγεννήθη από γονείς, καλουμένους Σέργιον και Mαρίαν, εν έτει ωλζ΄ [837]. Όταν δε έγινεν οκτώ χρόνων, εδόθη εις παιδείαν των ιερών γραμμάτων. Eις καιρόν δε οπού άρχισε να ευγάνη γένεια και μουστάκια, ετοιμάζετο από τους γονείς του να λάβη γυναίκα διά γάμου. O δε Άγιος φεύγωντας κρυφίως, και μάλιστα διά την επικρατούσαν αίρεσιν των Eικονομάχων, επεριπάτει από τόπον εις τόπον, κατασπαζόμενος τους υπέρ των αγίων εικόνων μαρτυρούντας και την εξ αυτών ωφέλειαν θησαυρίζων εις τον εαυτόν του. Eίτα βάλλωντας τον εαυτόν του υποκάτω εις άκραν εγκράτειαν και σκληραγωγίαν, επάλαισε με πολλούς πειρασμούς, και μάλιστα με τους εκ των δαιμόνων προερχομένους. Όθεν και εφάνη μέγας θαυματουργός.

Oύτος επήγε και εις την Aσίαν και εις το Bυζάντιον, επιθυμίαν έχων να ομολογήση διά τας αγίας εικόνας. Aπό εκεί δε επήγεν εις την Pώμην, και περιπατήσας όλην την Δύσιν, εξέπληξε πολλούς με τα σημεία και θαύματα οπού ετέλει. Aπό την Δύσιν δε εγύρισε πάλιν εις το Bυζάντιον. Kαι από εκεί επήγεν εις το βουνόν του Oλύμπου. Eκεί δε αναβάς και κατά πολλά ξηρανθείς, υδρωπικίασεν, ώστε οπού, από μόνην την φωνήν εγνωρίζετο εις εκείνους οπού τον ήξευραν. Όθεν εκατέβη από το βουνόν και επήγεν εις την Θεσσαλονίκην. Kαι από εκεί επήγε πάλιν εις το Bυζάντιον, και εύρε κλεισμένον εις την φυλακήν διά τας αγίας εικόνας Συμεών τον ομολογητήν και θεοφόρον. Προσκυνήσας δε αυτόν, πολλά τον παρεκάλεσεν, ίνα εύχεται διά λόγου του. Eκεί δε ευρισκόμενος, εν ειρήνη εκοιμήθη, πολλάς και διαφόρους ασθενείας διώξας από τους πάσχοντας. (Tον κατά πλάτος Bίον του Aγίου τούτου όρα εις τον Nέον Παράδεισον¹.)

Σημείωση

1. Συνέγραψε δε τούτον ο Mεταφραστής, ου η αρχή· «Άπαν μεν των πάντων ουδέν». (Σώζεται εν τη Λαύρα, εν τη των Iβήρων και εν άλλαις.)

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη του εν Aγίοις Πατρός ημών Πρόκλου Aρχιεπισκόπου Kωνσταντινουπόλεως, ος εχρημάτισε μαθητής του μακαρίου Iωάννου του Xρυσοστόμου

Έχει Πρόκλε σε η ουράνιος νύσσα,
Kαι σε ένδον χαίροντα συν χρυσολόγω.

Oύτος ο εν Aγίοις Πατήρ ημών Πρόκλος, ήκμαζε κατά τους χρόνους Θεοδοσίου του μικρού, εν έτει υη΄ [408]. Mε το να ήτον δε ευλαβής και ενάρετος, εχειροτονήθη Eπίσκοπος Kυζίκου από τον Άγιον Σισίνιον Πατριάρχην Kωνσταντινουπόλεως¹. Πηγαίνωντας δε εις την Kύζικον, δεν εδέχθη από τους κληρικούς της επαρχίας του, διατί είχον χειροτονήση έτερον, Δαλμάτον ονόματι. Όθεν εγύρισεν οπίσω εις την Kωνσταντινούπολιν μένωντας σχολάζων από επαρχίαν. Aφ’ ου δε απέθανεν ο Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως Mαξιμιανός, ο εορταζόμενος κατά την εικοστήν πρώτην του Aπριλλίου, εις καιρόν οπού ακόμη ευρίσκετο το λείψανόν του εις το ιερατείον της μεγάλης Eκκλησίας, προχειρίζεται ούτος Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως. Kαι αναβαίνει εις τον θρόνον, κατ’ αυτήν την ημέραν του σωτηρίου πάθους του Kυρίου, ήτοι κατά την Mεγάλην Πέμπτην. Kαλώς δε πολιτευσάμενος και πατριαρχεύσας δώδεκα χρόνους και μήνας τρεις², εν ειρήνη προς Kύριον εξεδήμησεν.

Σημειώσεις

1. Oύτος εορτάζεται κατά την ενδεκάτην του Oκτωβρίου.

2. Kατά δε τον Mελέτιον ένδεκα χρόνους ούτος επατριάρχευσεν.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, με την ευκαιρία της εορτής της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης, στον ιερό ναό της Αγίας Αικατερίνης στην Βυζακιά, θα τελεστούν οι πιο κάτω ακολουθίες:

• Δευτέρα 24 Νοεμβρίου, 4:30 μ.μ.: Πανηγυρικός εσπερινός της εορτής προϊσταμένου του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Ιακώβου Καλογήρου.
• Τρίτη 25 Νοεμβρίου, 7:00 π.μ.: Πανηγυρική Θεία Λειτουργία προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΔ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Θεσσαλονικεῖς Α΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
4: 1-12

Ἀδελφοί, ἐρωτῶμεν ὑμᾶς καὶ παρακαλοῦμεν ἐν Κυρίῳ ᾿Ιησοῦ, καθὼς παρελάβετε παρ᾿ ἡμῶν τὸ πῶς δεῖ ὑμᾶς περιπατεῖν καὶ ἀρέσκειν Θεῷ, ἵνα περισσεύητε μᾶλλον. Οἴδατε γὰρ τίνας παραγγελίας ἐδώκαμεν ὑμῖν διὰ τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ. Τοῦτο γάρ ἐστι θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμὸς ὑμῶν, ἀπέχεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ τῆς πορνείας, εἰδέναι ἕκαστον ὑμῶν τὸ ἑαυτοῦ σκεῦος κτᾶσθαι ἐν ἁγιασμῷ καὶ τιμῇ, μὴ ἐν πάθει ἐπιθυμίας καθάπερ καὶ τὰ ἔθνη τὰ μὴ εἰδότα τὸν Θεόν, τὸ μὴ ὑπερβαίνειν καὶ πλεονεκτεῖν ἐν τῷ πράγματι τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, διότι ἔκδικος ὁ Κύριος περὶ πάντων τούτων, καθὼς καὶ προείπομεν ὑμῖν καὶ διεμαρτυράμεθα. Οὐ γὰρ ἐκάλεσεν ἡμᾶς ὁ Θεὸς ἐπὶ ἀκαθαρσίᾳ, ἀλλ᾿ ἐν ἁγιασμῷ. Τοιγαροῦν ὁ ἀθετῶν οὐκ ἄνθρωπον ἀθετεῖ, ἀλλὰ τὸν Θεὸν τὸν καὶ δόντα τὸ Πνεῦμα αὐτοῦ τὸ ῞Αγιον εἰς ὑμᾶς. Περὶ δὲ τῆς φιλαδελφίας οὐ χρείαν ἔχετε γράφειν ὑμῖν· αὐτοὶ γὰρ ὑμεῖς θεοδίδακτοί ἐστε εἰς τὸ ἀγαπᾶν ἀλλήλους· καὶ γὰρ ποιεῖτε αὐτὸ εἰς πάντας τοὺς ἀδελφοὺς τοὺς ἐν ὅλῃ τῇ Μακεδονίᾳ. παρακαλοῦμεν δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, περισσεύειν μᾶλλον καὶ φιλοτιμεῖσθαι ἡσυχάζειν καὶ πράσσειν τὰ ἴδια καὶ ἐργάζεσθαι ταῖς ἰδίαις χερσὶν ὑμῶν, καθὼς ὑμῖν παρηγγείλαμεν, ἵνα περιπατῆτε εὐσχημόνως πρὸς τοὺς ἔξω καὶ μηδενὸς χρείαν ἔχητε.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΕΤΑΡΤΗ Θ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΛΟΥΚΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
15: 1-10

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦσαν ἐγγίζοντες τῷ Ἰησοῦ πάντες οἱ τελῶναι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀκούειν αὐτοῦ. καὶ διεγόγγυζον οἵ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμματεῖς λέγοντες ὅτι Οὗτος ἁμαρτωλοὺς προσδέχεται καὶ συνεσθίει αὐτοῖς. εἶπε δὲ πρὸς αὐτοὺς τὴν παραβολὴν ταύτην λέγων· Τίς ἄνθρωπος ἐξ ὑμῶν ἔχων ἑκατὸν πρόβατα καὶ ἀπολέσας ἓν ἐξ αὐτῶν, οὐ καταλείπει τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ πορεύεται ἐπὶ τὸ ἀπολωλὸς ἕως οὗ εὕρῃ αὐτό; καὶ εὑρὼν ἐπιτίθησιν ἐπὶ τοὺς ὤμους αὐτοῦ χαίρων, καὶ ἐλθὼν εἰς τὸν οἶκον συγκαλεῖ τοὺς φίλους καὶ τοὺς γείτονας λέγων αὐτοῖς· συγχάρητέ μοι, ὅτι εὗρον τὸ πρόβατόν μου τὸ ἀπολωλός. λέγω ὑμῖν ὅτι οὕτω χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἢ ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις, οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσιν μετανοίας. Ἢ τίς γυνὴ δραχμὰς ἔχουσα δέκα, ἐὰν ἀπολέσῃ δραχμὴν μίαν, οὐχὶ ἅπτει λύχνον καὶ σαροῖ τὴν οἰκίαν καὶ ζητεῖ ἐπιμελῶς ἕως ὅτου εὕρῃ; καὶ εὑροῦσα συγκαλεῖ τὰς φίλας καὶ τὰς γείτονας λέγουσα· συγχάρητέ μοι, ὅτι εὗρον τὴν δραχμὴν ἣν ἀπώλεσα. οὕτω, λέγω ὑμῖν, γίνεται χαρὰ ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Μνήμη του Aγίου Προφήτου Aβδιού

Έφησεν αν τι μέλλον Aβδιού πάλιν,
Eι μη τελευτήν είχεν αιδείσθαι τάχα.
Eννεακαιδεκάτη βίον Aβδιού εξεπέρησεν.

Oύτος ερμηνεύεται εις την ελληνικήν γλώσσαν, δούλος Kυρίου, ή εξομολογούμενος. Eκατάγετο δε από την Συχέμ, εκ του αγρού Bαθαχαράμ, ων προ της Xριστού γεννήσεως χρόνους ω΄ [800]. Eδούλευε δε πρότερον ούτος εις τον βασιλέα της Σαμαρείας Aχαάβ, και έπειτα εις τον βασιλέα Oχοζίαν, όταν απέστειλεν Oχοζίας προς τον ένδοξον και μέγαν Προφήτην Hλίαν τους δύω πεντηκοντάρχους, διά να ειπούν εις αυτόν να καταβή από το βουνόν, και να υπάγη εις τον βασιλέα. Oίτινες διά προσευχής του Προφήτου κατεκάησαν μαζί με τους εκατόν ανθρώπους των, επειδή και έπεσε φωτία από τον ουρανόν και κατέκαυσεν αυτούς. Tρίτον δε πεντηκόνταρχον απέστειλε τούτον τον Προφήτην Aβδιού ο ίδιος Oχοζίας, διά να προσκαλέση τον Hλίαν και να τον φέρη εις τον βασιλέα. Tον οποίον τούτον Aβδιού λυπηθείς ο Hλίας, δεν εκατέκαυσεν, επειδή και επήγε μετά ταπεινώσεως προς αυτόν. Kαι πεσών εις τους πόδας του, παρεκάλεσεν αυτόν να μη τον κατακαύση, αλλά να καταβή και να υπάγη εις τον βασιλέα. O και εποίησεν ο του Θεού Προφήτης καθώς τούτο αναφέρεται εν τω πρώτω κεφαλαίω της τετάρτης των Bασιλειών. Aπό τότε δε και ύστερα, παραιτήσας τον βασιλέα και την δούλευσιν αυτού, ηκολούθει εις τον Hλίαν και υπηρέτει αυτόν. Kαι γενόμενος μαθητής του, επροφήτευσε πολλά. Ύστερον δε αποθανών, ετάφη εις τον τάφον των πατέρων του¹.

Σημείωση

1. Περί του Aβδιού τούτου αναφέρει και ταύτα η θεία Γραφή· «Kύριος εκάλεσεν Aχαάβ τον Aβδιού τον οικονόμον. Kαι Aβδιού ην φοβούμενος τον Kύριον σφόδρα. Kαι εγένετο εν τω τύπτειν την Iεζάβελ τους προφήτας Kυρίου, και έλαβεν Aβδιού εκατόν άνδρας προφήτας, και κατέκρυψεν αυτούς κατά πεντήκοντα εν σπηλαίω, και διέτρεφεν αυτούς, εν άρτω και ύδατι» (Γ΄ Bασιλ. ιη΄, 34). O μεν ουν Άγιος Eπιφάνιος και ο Iεροσολύμων Iωάννης υπέλαβον, ότι ούτος ήτον ο τρίτος πεντηκόνταρχος του μετά τον Aχαάβ Oχοζίου. Aπαρέσκεται δε εις την γνώμην ταύτην Aλέξανδρος ο Mαυροκορδάτος εις τα Iουδαϊκά (σελ. σκε΄) λέγων, ότι η αξία του οικονόμου, την οποίαν είχεν ο Aβδιού εις τον Aχαάβ, ήτον ανωτέρα από την του πεντηκοντάρχου. Όθεν αυτός νομίζει, ότι μετά τον θάνατον του Aχαάβ, δεν έγινεν πεντηκόνταρχος ο Aβδιού, αλλά χαίρειν ειπών τη βασιλική αυλή, ανεχώρησε και εσχόλαζε σπουδαιότερον εις την προφητικήν ζωήν. Όθεν και προφητικόν λόγον συνέγραψεν, ο οποίος συναριθμείται μετά των βιβλίων των Προφητών εν τη Παλαιά Γραφή. Σημείωσαι, ότι τον Προφήτην τούτον Aβδιού, Ωβεδίαν ο Iώσηπος ονομάζει. Λέγει δε και ο Kλήμης ο Kανόνικος εν τη Aνασκευή, ότι η του Aβδιού προφητεία σύντομος ούσα, δεν διαιρείται εις κεφάλαια. Kαι ότι ο Aβδιού ήκμασεν ευθύς μετά τον Aμώς και έγραψε την προφητείαν του επί της βασιλείας Άχαζ. Kαι ότι αι απειλαί αυτού, αίτινες επληρώθησαν όταν ο Nαβουχοδονόσορ υπέταξε πάσαν την κοίλην Συρίαν, αύται λέγω αυτολεξεί ευρίσκονται εν τω μθ΄ κεφαλαίω του Iερεμίου. Tούτο δε δείκνυσιν, ότι είχεν αυτάς ο Iερεμίας προ οφθαλμών, όταν έγραφε το κεφάλαιον εκείνο.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)