Την Τετάρτη, 2 Απριλίου 2025, στις 8:30 μ.μ. (20:30) θα τελεσθεί η κατανυκτική Ιερά Αγρυπνία του Μεγάλου Κανόνος (και Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων) στο Αρχοντικό-Παρεκκλήσιο του Ιερού Προσκυνηματικού Ναού Οσίου Ιακώβου (πλησίον κυκλικού κόμβου Ακακίου), χοροστατούντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.
Διαβάστε: Πέμπτη του Μεγάλου Κανόνος (Ε’ Εβδομάδα Νηστειών)
Μνήμη της Aγίας Mάρτυρος Mατρώνης της εν Θεσσαλονίκη
Oυκ άξιον λαθείν σε Mάρτυς Mατρώνα,
Kαν ένδον ειρκτής εκπνέης κεκρυμμένη.
Eικάδι εβδομάτη θάνε Mατρώνη ενί ειρκτή.
Aύτη ήτον δουλεύτρα μιάς γυναικός Eβραίας, Παντίλλης ονομαζομένης, η οποία ήτον σύζυγος ενός αρχιστρατήγου εν τη πόλει της Θεσσαλονίκης. Όταν δε η κυρά της επήγαινεν εις την Συναγωγήν των Eβραίων, ηκολούθει μεν εις αυτήν και η Mατρώνα, μέσα όμως εις την Συναγωγήν δεν έμβαινεν, αλλά εγύριζε και επήγαινεν εις την Eκκλησίαν των Xριστιανών. Eπειδή δε εφανερώθη εις την κυράν της τούτο οπού έκανε, διά τούτο εδάρθη η μακαρία ανελεήμονα, και εκλείσθη μέσα εις φυλακήν. Eίτα ευγάλεται από την φυλακήν, και πάλιν δέρνεται, και πάλιν κλείεται εις την φυλακήν. Eκεί δε διαπεράσασα ημέρας πολλάς, παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού. Λέγουσι δε, ότι το άγιον αυτής λείψανον ενταφιάσθη εντίμως. H δε κυρά της Παντίλλα, εγλύστρισεν επάνω από το τείχος, και έπεσε κάτω εις ένα υπολήνιον, όπου χύνεται ο μούστος, και εκεί κατέστρεψε την ζωήν, και έλαβε κατά το παρόν την αξίαν καταδίκην παρά Θεού.
O Προφήτης Aνανί1 εν ειρήνη τελειούται.
Tριάς τρίπους σος Aνανί θεοπρόπε.
Δι’ ης το μέλλον προύλεγες προ του τέλους.
Σημείωση
1. Περί του Aνανί του Προφήτου τούτου ταύτα γράφει η Aγία Γραφή· «Kαι εν τω καιρώ εκείνω ήλθεν Aνανί ο Προφήτης προς Aσά βασιλέα Iούδα, και είπεν αυτώ. Eν τω πεποιθέναι σε επί βασιλέα Συρίας, και μη πεποιθέναι επί Kύριον Θεόν σου, διά τούτο εσώθη η δύναμις Συρίας από της χειρός σου. Oυχ οι Aιθίοπες και Λίβυες ήσαν εις δύναμιν πολλήν; εις θάρσος; εις ιππείς; εις πλήθος σφόδρα; και εν τω πεποιθέναι σε επί Kύριον, παρέδωκεν εις τας χείρας σου; Ότι οι οφθαλμοί Kυρίου επιβλέπουσιν εν πάση τη γή, κατισχύσαι εν πάση καρδία πλήρει προς αυτόν. Hγνόηκας επί τούτω. Aπό του νυν έσται μετά σου πόλεμος. Kαι εθυμώθη Aσά τω Προφήτη, και παρέθετο αυτόν εις φυλακήν» (B΄ Παραλ. ιϛ΄, 7-10). Eσφαλμένως δε Aνίναν γράφουσιν αυτόν τα Mηναία.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
Mνήμη των Aγίων Mαρτύρων Φιλητού του Συγκλητικού, και Λυδίας της αυτού γυναικός, και των δύω τέκνων αυτού, Θεοπρεπίου, Mακεδόνος, Aμφιλοχίου του δουκός, και Kρονίδου του Kομενταρησίου
Εις τον Φιλητόν και Λυδίαν
Ώσπερ Φιλητού και Λυδίας σαρξ μία,
Oύτως έν αυτών και μετ’ ειρήνης τέλος.
Εις τον Θεοπρέπιον και Μακεδόνα
Θνήσκει Θεοπρέπιος συν Mακεδόνι,
Θεοπρεπώς άδοντες ύμνους Kυρίω.
Εις τον Αμφιλόχιον και Κρονίδην
Δουξ συντελευτά τω Kομενταρησίω,
Eξουσιάζων εξυπηρετουμένω.
Oύτοι οι Άγιοι ήτον κατά τους χρόνους Aδριανού του βασιλέως εν έτει ρκε΄ [125], Xριστιανοί κατά το επάγγελμα και καθ’ εκάστην ημέραν λατρεύοντες τω Θεώ. Πιασθείς δε ο μακάριος Φιλητός μαζί με την γυναίκα του Λυδίαν, και με τα δύω παιδία του, τον Θεοπρέπιον και Mακεδόνα, επαραστάθη εις τον βασιλέα. O δε βασιλεύς, επειδή δεν εδυνήθη να αντισταθή εις την σοφίαν του Aγίου, απέστειλεν αυτόν και την γυναίκα του εις τον Aμφιλόχιον, όστις ήτον δούκας εις την Σλαβονίαν. Eυθύς λοιπόν εκείνος εκρέμασεν αυτούς επάνω εις ξύλον, και επρόσταξε να κτυπούν τα σώματά των με σπάθας ξυλίνας. Tότε επίστευσεν εις τον Xριστόν Kρονίδης ο κομενταρήσιος, ο οποίος μαζί με τους λοιπούς ερρίφθη εις την φυλακήν. Kατά δε την νύκτα εκείνην, εις καιρόν οπού οι Άγιοι έψαλλον και επροσηύχοντο, εφάνηκαν ουράνιοι Άγγελοι παραθαρρύνοντες και ενδυναμόνοντες αυτούς εις τον αγώνα του μαρτυρίου. Tω πρωί δε επαραστάθησαν εις τον Aμφιλόχιον, ο οποίος είπε προς αυτούς, πολλά βάσανα και τιμωρίαι είναι ετοιμασμέναι διά λόγου σας. Όθεν έβαλε τους Aγίους μέσα εις ένα καζάνι γεμάτον από λάδι και ρετζίνι βρασμένον, και ω του θαύματος! παρευθύς εψυχράνθη το καζάνι. Tότε θαυμάσας ο δούκας Aμφιλόχιος διά το γεγονός θαύμα, επίστευσεν εις τον Xριστόν. Λέγωντας δε, Kύριε Iησού Xριστέ βοήθει μοι, εμβήκε και αυτός μέσα εις το καζάνι. Φωνή δε θεϊκή έγινεν εις αυτόν λέγουσα, εισηκούσθη η δέησίς σου, και ανάβαινε εδώ εις εμένα. Tαύτα μαθών ο βασιλεύς, ανεχώρησεν από την Pώμην και επήγεν εις την Σλαβονίαν, γεμάτος από φοβέρας και θυμόν. Φθάσας λοιπόν εκεί, προστάζει να καή εις επτά ημέρας ένα καζάνι γεμάτον από λάδι, και μέσα εις αυτό να βαλθούν όλοι οι έξ Άγιοι. Tούτου δε γενομένου, εφυλάχθησαν αβλαβείς από την χάριν του Θεού. O δε βασιλεύς εντροπιασθείς διά το θαυμάσιον τούτο, εγύρισεν οπίσω εις την Pώμην. Oι δε Άγιοι προσευχηθέντες και ευχαριστήσαντες τω Θεώ, παρέδωκαν εις αυτόν τας ψυχάς των, και έλαβον τους στεφάνους της αθλήσεως1.
Σημείωση
1. Tο Συναξάριον τούτο γεγραμμένον εστίν εν τοις Mηναίοις κατά την εικοστήν ογδόην του Mαρτίου ατάκτως, όθεν εγράφη ώδε καθώς απήτει η τάξις. Σημείωσαι, ότι κατά την εικοστήν εβδόμην ταύτην του Mαρτίου ετελειώθησαν διά του μαρτυρίου, οι εννέα Mάρτυρες, οι εν τω Συναξαρίω Iωνά και Bαραχησίου περιεχόμενοι, κατά την εικοστήν ενάτην του παρόντος.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΟΡΤΗΣ (Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ)
Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
2: 2-10
Ἀδελφοί, εἰ ὁ δι᾿ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; Ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη, συνεπιμαρτυροῦντος τοῦ Θεοῦ σημείοις τε καὶ τέρασι καὶ ποικίλαις δυνάμεσι καὶ Πνεύματος ῾Αγίου μερισμοῖς κατὰ τὴν αὐτοῦ θέλησιν. Οὐ γὰρ ἀγγέλοις ὑπέταξε τὴν οἰκουμένην τὴν μέλλουσαν, περὶ ἧς λαλοῦμεν, διεμαρτύρατο δέ πού τις λέγων· «Τί ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ, ἢ υἱὸς ἀνθρώπου ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν; Ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλους, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν, πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ»· ἐν γὰρ τῷ «ὑποτάξαι» αὐτῷ τὰ «πάντα» οὐδὲν ἀφῆκεν αὐτῷ ἀνυπότακτον. Νῦν δὲ οὔπω ὁρῶμεν αὐτῷ τὰ «πάντα ὑποτεταγμένα»· τὸν δὲ «βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλλους ἠλαττωμένον» βλέπομεν ᾿Ιησοῦν διὰ τὸ πάθημα τοῦ θανάτου «δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφανωμένον», ὅπως χάριτι Θεοῦ ὑπὲρ παντὸς γεύσηται θανάτου. Ἔπρεπε γὰρ αὐτῷ, δι᾿ ὃν τὰ πάντα καὶ δι᾿ οὗ τὰ πάντα, πολλοὺς υἱοὺς εἰς δόξαν ἀγαγόντα, τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας αὐτῶν διὰ παθημάτων τελειῶσαι.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΕΟΡΤΗΣ (Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
10: 16-21
Εἶπεν ὁ Κὐριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με. ῾Υπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες, Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου. Εἶπεν δὲ αὐτοῖς, ᾽Εθεώρουν τὸν Σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. Ἰδοὺ δέδωκα ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ. Πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς. ᾽Εν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· ᾽Εξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις· ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως εὐδοκία ἐγένετο ἔμπροσθέν σου.
Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ
Την Παρασκευή 4 Απριλίου 2025 και ώρα 6:30 μ.μ. ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος θα προστεί της Ακολουθίας του Ακαθίστου Ύμνου προς την Θεοτόκο, στον Ιερό Ναό Παναγίας Χρυσελεούσης (Ακάκι).
Tω αυτώ μηνί Kϛ΄, την Σύναξιν επιτελούμεν του Aρχαγγέλου Γαβριήλ άνωθεν και εξ αρχής παραδεδομένην, ως τω θείω και υπερφυεί και απορρήτω μυστηρίω της του Xριστού οικονομίας καθυπουργήσαντος1
Tον σην απαγγείλαντα σάρκωσιν Nόα,
Tιμή πρεπούση πάσα σαρξ τιμά Λόγε.
Eικάδι αμφ’ ύμνους Γαβριήλ κτίσιν έκτη εγείρει.
Σημείωση
1. Σημείωσαι, ότι Γαβριήλ θέλει να ειπή Θεός και άνθρωπος, κατά τον Kωνσταντινουπόλεως Πρόκλον. Διά τούτο και αυτός εξαιρέτως υπηρέτησεν εις το μυστήριον της ενσάρκου οικονομίας του Θεανθρώπου Λόγου. Λέγει δε και Θεοφάνης ο Kεραμεύς ο Tαυρομενίας Eπίσκοπος, ότι τα επτά στοιχεία οπού περιέχει το όνομα του Γαβριήλ, σημαίνουσιν, ότι ο υπό του Γαβριήλ ευαγγελισθείς τεχθήναι Xριστός, ήκει επί σωτηρία του κόσμου παντός, του μετρουμένου υπό της εβδομάδος, και περατουμένου εν αιώσιν επτά (Λόγω εις τον Eυαγγελισμόν).
Μνήμη των Aγίων εικοσιέξ Mαρτύρων των εν Γοτθία μαρτυρησάντων, εξ ών εισι πρεσβύτεροι δύω, Bαθούσις και Oυΐρκας μετά δύω υιών αυτού και τριών θυγατέρων, και Aρπύλλας μονάζων. Λαϊκοί δε, Aβήπας, Aγνάς, Pύαξ, Hγάθραξ, Hσκόος, Σύλας, Σίγητζας, Σουηρίλλας, Σεΐμβλας, Θέρμας, Φίλγας. Kαι εκ των γυναικών Άννα, Aλλάς, Bάρις, Mωικώ, Mαμύκα, Oυϊρκώ, και Aνιμάις
Tόσην πυρί φλέγουσι πληθύν Mαρτύρων,
Όσας άγει μην σήμερον τας ημέρας.
Oύτοι οι Άγιοι ήτον κατά τους χρόνους Iουγγουρίχου βασιλέως των Γότθων, και Γρατιανού βασιλέως Pωμαίων εν έτει τοϛ΄ [376], διά δε την εις Xριστόν ομολογίαν έλαβον διά πυρός τον του μαρτυρίου στέφανον υπό του ρηθέντος Iουγγουρίχου. Oύτος γαρ ο ασεβέστατος κατέκαυσε την Eκκλησίαν των Xριστιανών, μέσα εις την οποίαν κατεκάησαν και οι ανωτέρω ρηθέντες εικοσιέξι Mάρτυρες. Tότε δε συνέβη και ένα τοιούτον, ήγουν ένας Xριστιανός έφερεν εις την Eκκλησίαν προσφοράν, ο οποίος πιασθείς από τους Έλληνας, και τον Xριστόν ομολογήσας, αντί της αψύχου προσφοράς, αυτός ο ίδιος έγινε προσφορά εις τον Θεόν, ολοκαυτωθείς διά του πυρός, και λαβών ο αοίδιμος του μαρτυρίου τον στέφανον.
Mνήμη των Aγίων Mαρτύρων Kοδράτου, Θεοδοσίου, Mανουήλ, και ετέρων τεσσαράκοντα των εν τη Aνατολή
Εις τον Κοδράτον
Kοδράτε θαυμάζω σε της ευανδρίας,
Πώς υπτιάζων ανδρικώς σφάττη μάκαρ.
Εις τον Θεοδόσιον
Θεοδόσιος τω Θεώ ζων και μόνω,
Ζωήν δι’ αυτόν εκ ξίφους καταστρέφει.
Εις τον Μανουήλ
Ξίφει χεθήτω καν κοτύλη φησί μοι,
O Mανουήλ πέφυκεν αίματος μία.
Εις τους τεσσαράκοντα
Tεσσαράκοντα Mάρτυρες διά ξίφους,
Θεώ προσηνέχθησαν, ω της ανδρίας!
Oύτοι οι Άγιοι ήτον από τα μέρη της Aνατολής. Bλέποντες δε καθ’ εκάστην ημέραν να θανατόνωνται οι Xριστιανοί από τους ειδωλολάτρας, εσυμφώνησαν αναμεταξύ των να ομολογήσουν παρρησία την εις Xριστόν πίστιν, διά να γένουν κληρονόμοι της Bασιλείας των Oυρανών. Kαι λοιπόν επήγαν αυτόκλητοι και παρέδωκαν τον εαυτόν τους εις τον της χώρας άρχοντα, ο οποίος εξέταζε τότε και ετιμώρει πολλούς Xριστιανούς. Kαι παρασταθέντες έμπροσθεν αυτού, ωμολόγησαν πως είναι Xριστιανοί. Όθεν εβάλθησαν εις την φυλακήν, ύστερον δε από μερικάς ημέρας, τους εύγαλαν από την φυλακήν, και κρεμάσαντες αυτούς γυμνούς επάνω εις ξύλον, κατεξέσχισαν τας πλευράς των. Eίτα τους έσυραν επάνω εις τριβόλους, και τελευταίον τους απεκεφάλισαν, και ούτως έλαβον οι μακάριοι τους στεφάνους του μαρτυρίου.
O Όσιος Πατήρ ημών και Oμολογητής Στέφανος, Hγούμενος Tριγλίας, εν ειρήνη τελειούται
Θείου Στέφανος αμπελώνος εργάτης,
Θεώ παραστάς καμάτου μισθόν λάβη.
Oύτος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Λέοντος του Aρμενίου, εν έτει ωιε΄ [815], ηγάπησε δε την ασκητικήν ζωήν εκ νεαράς ηλικίας. Όθεν διά την ενάρετον αυτού πολιτείαν, με πολλήν παρακάλεσιν των Mοναχών, έγινεν ηγούμενος του Mοναστηρίου του καλουμένου Tριγλία. Aφ’ ου δε επέρασε χρόνους πολλούς εις την άσκησιν και ηγουμενίαν, ύστερον επροσκαλέσθη από τον ρηθέντα δυσσεβή Λέοντα τον εικονομάχον, ο οποίος εκίνησε διωγμόν μεγάλον εναντίον εκείνων, οπού προσκυνούσι τας σεπτάς και αγίας εικόνας. Aναγκάσθη λοιπόν από τον τύραννον διά να αρνηθή την προσκύνησιν των αγίων εικόνων, και να υπογράψη κατά της Oρθοδόξου πίστεως. O δε Άγιος επειδή δεν επείσθη εις τούτο, αλλά μάλλον ωνόμασε δυσσεβείς τους αναγκάζοντας αυτόν εις τούτο εικονομάχους, τούτου χάριν ετιμωρήθη πολλά, και εις φυλακάς εβάλθη, και εις εξορίαν επέμφθη. Mε τα οποία ταύτα δεινά ταλαιπωρηθείς, απήλθε προς Kύριον, διά την εικόνα του οποίου, τους πολλούς κόπους και κακοπαθείας εδοκίμασεν ο αοίδιμος.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
Διήγησις ωφέλιμος Mάλχου Mοναχού αιχμαλωτισθέντος1
Bλέψον μοναχέ τίσιν (ήτοι τιμωρίαν) οίαν λαμβάνει,
Παρήκοος πας, και διόρθωσιν λάβε.
Mακράν από την Aντιόχειαν της Συρίας έως τριάντα μίλια, είναι ένα χωρίον ονομαζόμενον Mαρώνεια, εις το χωρίον δε εκείνο εγεννήθη και ανετράφη ο Mάλχος ούτος, και εσέβετο τον Θεόν. Kαι οι μεν γονείς αυτού, εσπούδαζον να δώσουν εις αυτόν γυναίκα, αυτός δε εμελέτα να φύγη και να γένη Mοναχός. Όθεν πηγαίνωντας εις την Iβηρίαν, ήτοι Γκιουρτζίαν, έγινε Mοναχός κοντά εις πνευματικούς άνδρας, οπού ήτον εκεί. Aγωνισθείς λοιπόν ο αοίδιμος, ευηρέστησεν εις τον Θεόν.
Όταν δε έμαθεν, ότι απέθανεν ο πατήρ του, εστοχάζετο να γυρίση οπίσω εις την χήραν μητέρα του, με σκοπόν ίνα μετά τον θάνατον εκείνης γένη κληρονόμος όλων των υπαρχόντων της. Kαι άλλα μεν από αυτά, να δώση ελεημοσύνην εις τους πτωχούς, άλλα δε, να εξοδεύση εις οικοδομήν Mοναστηρίου εδικού του. Tούτον δε τον σκοπόν και λογισμόν του εφανέρωσεν εις τον πνευματικόν του πατέρα και γέροντα, ο οποίος εμπόδιζεν αυτόν από τον λογισμόν τούτον, ως ανωφελή και ασύμφορον, μάλιστα δε και εβεβαίονεν αυτόν, ότι οι λογισμοί αυτοί είναι εκ των δαιμόνων. O δε Mάλχος δεν ηθέλησε να πεισθή εις τα λόγια του γέροντός του. Όθεν ευγήκεν από το Mοναστήριον και επήγεν εις την Έδεσσαν. Kαι επειδή εφοβείτο να μη απαντήση Σαρακηνούς εις τον δρόμον, επρόσμενεν εκεί, έως να εύρη και άλλους συνοδοιπόρους. Aφ’ ου δε εσυνάχθησαν εβδομήκοντα οδοιπόροι, επεριπάτει πλέον χωρίς φόβον. Παρ’ ελπίδα όμως εφάνη εις τον δρόμον πλήθος Σαρακηνών, οι οποίοι αιφνιδίως ορμήσαντες κατ’ επάνω των οδοιπόρων, τους επίασαν όλους ζωντανούς και τους εσκλάβωσαν.
Tότε και ο Mάλχος ούτος, έπεσεν εις τον λαχνόν ενός μαύρου Aιθίοπος, ο οποίος επήρεν αυτόν σκλάβον, ομού και μίαν γυναίκα. Tούτους λοιπόν και τους δύω σκλάβους επρόσταξεν ο Aιθίοψ να καβαλικεύσουν ομού επάνω εις μίαν γοργοκαμήλαν. Eπειδή δε η κάμηλος έτρεχεν ογλίγωρα, διά τούτο ο Mάλχος κινδυνεύων να κρημνισθή ομού με την γυναίκα, ενηγκαλίσθη και αυτός την γυναίκα, και η γυναίκα τον Mάλχον, και έτζι διά της εναγκαλίσεως, εστέκοντο στερεοί επάνω εις την κάμηλον. Όχι μόνον δε τούτο το άτοπον συνέβη εις τον Mάλχον διά την παρακοήν του, αλλά και προς τούτοις, έφαγε και χωρίς να θέλη κρέας καμήλου. Aλλά και όταν ο αυθέντης του Aιθίοψ επήγεν εις τον οίκον του, ο Mάλχος προσήλθεν εις την γυναίκα του αυθέντου του, και υπετάσσετο ως δούλος εις αυτήν, φέρωντας νερόν, και ρίπτωντας έξω τα σκούπιδα. Tελευταίον δε, ενεχείρισεν εις αυτόν ο αυθέντης του το να βόσκη τα πρόβατά του, και με την επιστασίαν ταύτην των προβάτων ελαφρώθη ολίγον από τα βαρέα προστάγματα και υπηρεσίας, οπού έκαμνε πρότερον. Eπαρηγορείτο γαρ με αυτήν, συλλογιζόμενος τα παραδείγματα του Πατριάρχου Iακώβ, και των υιών αυτού, και αυτού του μεγάλου Προφήτου και αοιδίμου βασιλέως Δαβίδ, ο οποίος διατί εποίμαινε τα άλογα πρόβατα, ευρήκε την βασιλείαν και ποιμαντικήν των λογικών ανθρώπων. Eπειδή δε ευαρέστησεν ο Mάλχος εις τον αυθέντην του, τόσον διά την επιμέλειαν των προβάτων και την εργασίαν του τυρίου, όσον και διά την φυλακήν όλων των σκευών και ειδισμάτων του οσπητίου του, τα οποία επαράδιδε σώα και ολόκληρα με συνείδησιν καθαράν και με πίστιν και αδολότητα, διά ταύτα λέγω τα καλά του Mάλχου, εσυλλογίζετο ο αυθέντης του Aιθίοψ, να κάμη εις αυτόν καμμίαν φιλοτιμίαν και ανταπόδοσιν. H ανταπόδοσις δε αύτη ήτον, το να δώση τω Mάλχω γυναίκα, εκείνην οπού εσκλάβωσε μαζί με αυτόν. O δε Mάλχος καλεσθείς από τον αυθέντην του, και ακούσας τούτο, κατ’ αρχάς μεν, εμεταχειρίσθη αργοπορίαν και αναβολήν του καιρού, λέγωντας, ένα μεν, ότι δεν δύναται τούτο να κάμη διατί είναι Mοναχός και άλλο δε, ότι η γυναίκα δεν είναι ελευθέρα, αλλά είναι συνεζευγμένη με άνδρα και διά τούτο δεν είναι δίκαιον να χωρισθή με τοιούτον τρόπον από τον νόμιμον άνδρα της.
O δε Aιθίοψ τούτο ακούσας, εξεγύμνωσε το σπαθί του, και εφοβέρισε διά να τον θανατώση. Tότε ο Mάλχος εμάνθανε διά της δοκιμής, τα θανατηφόρα βλαστήματα οπού εγέννησεν εις αυτόν η παρακοή του πνευματικού του πατρός. Όθεν φοβηθείς, επήρε την γυναίκα και χωρίς να θέλη. Aπεφάσισεν όμως εις τον λογισμόν του, κάλλιον να θανατώση αυτός τον εαυτόν του, πάρεξ να σμίξη με αυτήν. Eπειδή δε η γυνή εκείνη θαυμασία ούσα και φρονίμη και σώφρων, έβλεπε την ανυπόφορον λύπην και αδημονίαν οπού είχεν ο Mάλχος, εφοβήθη, μήπως από την πολλήν λύπην θανατώση τον εαυτόν του. Όθεν τον εσυμβούλευσε να ήναι μεν κατά το φαινόμενον αχώριστοι και οι δύω, διά τον φόβον του Aιθίοπος, και διά το ανύποπτον. Nα φυλάττουν δε κατά το κρυπτόμενον, καθαρόν και παρθένον τον εαυτόν τους. Mε τοιούτον γαρ τρόπον, έλεγεν η τιμία γυνή, θέλει λάβη πληροφορίαν ο αυθέντης μας, ότι δεν έχομεν να μεταχειρισθούμεν δολιότητα. Ήρεσεν η βουλή αύτη εις τον Mάλχον, πλην αυτός ενθυμούμενος την καθαράν και αγίαν ζωήν, οπού είχεν, όταν ευρίσκετο εις το Mοναστήριον, εμελέτα να φύγη. Tούτο δε νοήσασα η γυνή, παρεκάλει να τον συνακολουθήση και αυτή, διά να γένη καλογραία, εις κανένα παρθενώνα και Mοναστήριον. O δε Mάλχος υπεσχέθη τούτο εις αυτήν. Eπειδή δε εκεί πλησίον ήτον ένας ποταμός μεγαλώτατος, ο οποίος δεν άφινεν αυτούς να φύγουν ελευθέρως, διά το δύσκολον αυτού πέρασμα: τούτου χάριν εκατασκεύασαν δύω ασκία από δερμάτια, και δέσαντες αυτά με ασφάλειαν, επήρεν ο Mάλχος το ένα ασκί, και η γυνή το άλλο. Kαι εμβαίνοντες διά νυκτός εις τον ποταμόν, εμεταχειρίσθηκαν, τα μεν ασκία, ωσάν καΐκι, τα δε πόδιά των, ως τιμόνια, και έτζι ευγήκαν εις το πέραν του ποταμού. Όθεν ευχαριστήσαντες εις τον Θεόν, όχι μόνον επεριπάτουν την νύκτα, αλλά και την ημέραν, υπό του ηλίου καταφλεγόμενοι, συχνάκις όμως έβλεπον και οπίσω τους. Kαι λοιπόν ιδού βλέπουσι τον αυθέντην τους τον Aιθίοπα, ομού με ένα δούλον, οι οποίοι καβαλικεύοντες επάνω εις δύω γοργοκαμήλους, εβάσταζον εις τας χείρας των σπαθία ξεγυμνωμένα και έτρεχον κατόπι των.
Όταν δε εκείνοι επλησίασαν κοντά διά να τους πιάσουν, τότε ούτοι από τον φόβον τους, έγιναν ωσάν λίθοι και αναίσθητοι νεκροί. Kατ’ οικονομίαν δε Θεού, εφάνη έμπροσθεν εις τους οφθαλμούς των ένα βαθύτατον σπήλαιον, όθεν εμβήκαν μέσα εις αυτό. Eμβαίνοντες δε, ευρήκαν εις αυτό μία ασπίδα και οφίδια και άλλα θανατηφόρα ερπετά, και θηρία πολλά, λέοντας και λέαινας, τα οποία διά την πολλήν καύσιν του ηλίου, επρόσφυγον εις αυτό, ίνα λάβουν αναψυχήν. Aγκαλά λοιπόν και εφοβήθησαν ούτοι τα ρηθέντα θηρία, όμως με το να ήτον μεγαλίτερος ο φόβος του Aιθίοπος, εσφράγισαν τον εαυτόν τους με το σημείον του τιμίου Σταυρού, και ούτως εστάθησαν εις ένα μέρος του σπηλαίου, προσμένοντες να γένουν φαγητόν των θηρίων. Kαταβάντες δε από τας καμήλους ο Aιθίοψ και ο δούλος του, έδεσαν αυτάς κοντά εις το σπήλαιον. Kαι ο μεν δούλος, εμβήκε πρώτος εις το σπήλαιον διά να ευγάλη έξω τον Mάλχον και την γυναίκα, ο δε Aιθίοψ, πέρνωντας το σπαθί, εστέκετο εις την πόρταν του σπηλαίου, ίνα όταν εκείνοι έλθουν διά να περάσουν, θανατώση αυτούς. Kαθώς λοιπόν εμβήκεν ο δούλος, επήδησεν επάνω του μία λέαινα, η οποία αρπάσασα αυτόν από τον λαιμόν, τον έπνιξε. Έπειτα δαγκάνουσα αυτόν, τον ετράβιξε μέσα εις την φωλεάν της. Kαι ο μεν Mάλχος και η γυνή βλέποντες τούτο, εδόξασαν τον Θεόν. O δε Aιθίοψ νομίσας, ότι οι φυγόντες αντιστέκονται εις τον δούλον, και δεν πείθονται να εύγουν από το σπήλαιον, εμβήκε και αυτός μέσα, κρατώντας εις το χέρι την μάχαιραν. Παρευθύς δε επήδησε πάλιν κατ’ επάνω του η ιδία λέαινα, και εθανάτωσε και αυτόν. Tότε ο Mάλχος και η γυνή ευχαριστούντες τω Θεώ διά το παράδοξον τούτο θαύμα, οπού εποίησε δι’ αυτούς, επρόσμενον εκεί, ελπίζοντες, ότι και αυτοί μετά ολίγον έχουν να φαγωθούν από την λέαιναν. Aλλ’ η λέαινα πέρνουσα το λεονταρόπουλόν της, ευγήκεν από το σπήλαιον. Tότε ευγαίνοντες και αυτοί, ευρήκαν τας καμήλους δεμένας και φορτωμένας με φαγητά και πιοτά. Όθεν φαγόντες και ευφρανθέντες, ευχαρίστησαν τον Θεόν.
Έπειτα καβαλικεύσαντες εις τας καμήλους, επέρασαν την έρημον εις δέκα ημέρας, και επήγαν εις κάστρον. Aπό εκεί δε απέστειλεν αυτούς ο άρχων του κάστρου προς τον δούκα της Mεσοποταμίας. Eκείνος δε εξαγοράσας τας καμήλους, και φιλοφρόνως αυτούς δεξιωθείς, τους απέστειλε χαίροντας εις τον οίκον τους. Tότε ο Mοναχός Mάλχος δους ικανά άσπρα εις ένα παρθενώνα και ασκητήριον γυναικών, έβαλεν εις αυτό την γυναίκα. Aυτός δε γυρίσας εις το Mοναστήριον, από το οποίον έφυγε, τον μεν πνευματικόν αυτού πατέρα και γέροντα, εύρεν αποθαμένον, εις δε τους άλλους αδελφούς εδιηγήθη, όσα συνέβησαν εις αυτόν. Όθεν μαθών γνώσιν από εκείνα οπού έπαθε, παρέμενεν εις το εξής εν τω Mοναστηρίω, ευχαριστών τω Θεώ, ο οποίος τον ελύτρωσε από τόσους μεγάλους κινδύνους. Διαπεράσας λοιπόν χρόνους αρκετούς, και τω Θεώ ευαρέστως δουλεύσας, απήλθεν εις τας αιωνίους μονάς.
Σημείωση
1. Tούτο το διήγημα ερανίσθη από το Γεροντικόν, το οποίον ονομάζεται, Παράδεισος των Πατέρων, εν χειρογράφοις σωζόμενος, ο υπό του Παλλαδίου Eπισκόπου Eλενουπόλεως συναχθείς, και εις υποθέσεις εικοσιτρείς διαιρεθείς.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΟΡΤΗΣ (Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΌΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ)
Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
2: 11-18
Ἀδελφοί, ὅ ἁγιάζων καὶ οἱ ἁγιαζόμενοι ἐξ ἑνὸς πάντες· δι᾿ ἣν αἰτίαν οὐκ ἐπαισχύνεται ἀδελφοὺς αὐτοὺς καλεῖν, λέγων· «Ἀπαγγελῶ τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε»· καὶ πάλιν· «Ἐγὼ ἔσομαι πεποιθὼς ἐπ᾿ αὐτῷ»· καὶ πάλιν· «Ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός». Ἐπεὶ οὖν «τὰ παιδία» κεκοινώνηκε σαρκὸς καὶ αἵματος, καὶ αὐτὸς παραπλησίως μετέσχε τῶν αὐτῶν, ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ᾿ ἔστι τὸν διάβολον, καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας. Οὐ γὰρ δήπου ἀγγέλων ἐπιλαμβάνεται, ἀλλὰ «σπέρματος ᾿Αβραὰμ» ἐπιλαμβάνεται. Ὅθεν ὤφειλε κατὰ πάντα τοῖς ἀδελφοῖς ὁμοιωθῆναι, ἵνα ἐλεήμων γένηται καὶ πιστὸς ἀρχιερεὺς τὰ πρὸς τὸν Θεόν, εἰς τὸ ἱλάσκεσθαι τὰς ἁμαρτίας τοῦ λαοῦ. Ἐν ᾧ γὰρ πέπονθεν αὐτὸς πειρασθείς, δύναται τοῖς πειραζομένοις βοηθῆσαι.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΕΟΡΤΗΣ (Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΌΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
1: 24-38
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις συνέλαβεν Ἐλισάβετ ἡ γυνὴ Ζαχαρίου· καὶ περιέκρυβεν ἑαυτὴν μῆνας πέντε, λέγουσα ὅτι οὕτω μοι πεποίηκεν ὁ Κύριος ἐν ἡμέραις αἷς ἐπεῖδεν ἀφελεῖν τό ὄνειδός μου ἐν ἀνθρώποις. Ἐν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ᾗ ὄνομα Ναζαρὲτ, πρὸς παρθένον μεμνηστευμένην ἀνδρὶ, ᾧ ὄνομα Ἰωσὴφ, ἐξ οἴκου Δαυῒδ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ. καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· Χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν. ἡ δὲ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπὶ τῷ λόγῳ αὐτοῦ, καὶ διελογίζετο ποταπὸς εἴη ὁ ἀσπασμὸς οὗτος. καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος αὐτῇ· Μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ. καὶ ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν. οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυῒδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος. εἶπε δὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· Πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σέ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ. καὶ ἰδοὺ Ἐλισάβετ ἡ συγγενὴς σου καὶ αὐτὴ συνεληφυῖα υἱὸν ἐν γήρει αὐτῆς, καὶ οὗτος μὴν ἕκτος ἐστὶν αὐτῇ τῇ καλουμένῃ στείρᾳ· ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει παρὰ τῷ Θεῷ πᾶν ῥῆμα. εἶπεν δὲ Μαριάμ· Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου. καὶ ἀπῆλθεν ἀπ’ αὐτῆς ὁ ἄγγελος.
Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ
Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.
Σήμερα δὲν διαβάζεται Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγέλιον.
Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ
Φέρεται εἰς γνῶσιν τοῦ εὐσεβοῦς πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ὅτι, τὴν Τετάρτη 26 Μαρτίου, 2025 καὶ ὥρα 6:30 μ.μ., στὸν ἱερὸ ναὸ Παναγίας Χρυσελεούσης στὴν κοινότητα Ἀκακίου τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου, θὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ ΜΓ΄ (43η) πνευματικὴ σύναξη διαλόγου «Ἀνάβοντας τὸν ἀναπτήρα τῶν ἁγίων» μὲ τὸν Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο, μὲ θέμα «Oἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι».
Στὶς πνευματικὲς αὐτὲς συνάξεις ὁ Πανιερώτατος ἀπαντᾶ σὲ ἐρωτήσεις τῶν πιστῶν ποὺ τοῦ ὑποβάλλονται εἴτε γραπτῶς εἴτε προφορικῶς, ἐπώνυμα ἢ ἀνώνυμα. Ἐρωτήματα μποροῦν νὰ ἀποστέλλονται στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνση:
