Συνέντευξη με τον κ. Αντώνη Μ. Μωραϊτάκη, συνταξιούχο υπάλληλο του τομέα ΕΚΑΜ Μοιρών Κρήτης.

Κύριε Αντώνη, σε γνωρίσαμε όταν ερχόμασταν από την Κύπρο και επισκεπτόμασταν την Γερόντισσα.  Καταλάβαμε την σεμνότητα και την διάκριση που σε διακρίνει.  Μας είπες ότι δεν θέλεις προβολές και δημοσιότητα.  Το κατανοούμε απόλυτα στα πλαίσια του ήθους σου.

Θεωρήσαμε όμως ωφέλιμο να κάνουμε μια σύντομη αναφορά στην μακαριστή πλέον Γερόντισσα Γαλακτία με μία μικρή συνέντευξη από τους στενότερους ανθρώπους της καθημερινότητάς της.  Εσένα, την κ. Ριρίκα Χρονάκη και άλλους.  Πρέπει να μάθει ο υπόλοιπος κόσμος που δεν την γνώρισε κάποια βασικά πράγματα και να ωφεληθεί.  Ευχαριστούμε που έστω και πιεζόμενος ανταποκρίθηκες. 

– Πότε και πώς γνώρισες την Γερόντισσα;

– Την Γερόντισσα την γνώρισα το 2007 τότε που συνδέθηκα με τον π. Αντώνιο.  Κατάλαβα αμέσως ότι ήταν διαφορετικής ποιότητας άνθρωπος από τους συνηθισμένους.  Ακόμη κι αυτούς που λέμε καλούς ανθρώπους.  Δεν μπορώ να περιγράψω ακριβώς τί ένοιωθα γιατί αυτό δεν λέγεται με λόγια.  Ολόκληρο τον παράδεισο ζούσες κοντά σ’ αυτή την Γερόντισσα…

– Ήσουν ο θετός γιός της και ήταν η μάνα σου.  Έτσι πληροφορήθηκα.  Ισχύει;

– Νομίζω πως ισχύει και με το παραπάνω.  Δεν χωρίσαμε ούτε μία μέρα.  Το πρωί πίναμε καφέ μαζί, το βράδυ είχαμε αρκετή τηλεφωνική συνομιλία.  Ό,τι ήθελε απευθυνότανε σε μένα.  Εγώ πάλι προσπαθούσα να ανταποκρίνομαι στις ανάγκες της πριν μου τις εκφράσει.  Ευχαριστώ το Θεό πού επέτρεψε αυτή την στενή σχέση, που δεν την αξίζω.  Μακάρι να με βοηθήσει στην προκοπή μου, στη σωτηρία μου.

– Ασφαλώς θα άκουσες, θα είδες και θα έζησες πολλά…

– Τόσα πολλά που δεν περιγράφονται.  Έχει μπλοκάρει η μνήμη μου από τα πολλά που έχει καταγράψει.  Όταν στην κηδεία άκουα τον π. Αντώνιο στον επικήδειο, πέρασαν σαν κινηματογραφική ταινία όλα από μπροστά μου.  Τα θυμόμουνα ένα ένα…

– Τί είναι αυτό που σε εντυπωσίασε περισσότερο;

– Όλα! Ειδικά η φιλανθρωπία.  Ταυτίστηκε απόλυτα με τις ανάγκες των άλλων.  Έκλαιγε π.χ. γιατί είχε αυτή κουβέρτα να σκεπαστεί και άλλοι δεν είχαν.  Αυτό το ζούσε.  Ζούσε πόνο αφόρητο.  Δεν ήταν αυτά συναισθηματικά λογάκια μιας στιγμής όπως γίνεται μ’ εμάς.  Μ’ εμένα δηλαδή.  Ύστερα ο καλός λογισμός για όλους.  Έψαχνε και στον εγκληματία να βρει κάτι καλό.  Αν κάτι λέγαμε κακό για κάποιον, όχι μόνο άλλαζε συζήτηση και μας εμάλωνε, αλλά διόρθωνε και το λογισμό μας.  Έλεγε: «έχει αυτό το καλό ο άνθρωπος.  Γιατί δεν το θωρείτε μόνο λέτε για τα άλλα;».

– Είχε μεγάλα πνευματικά χαρίσματα.  Τα εντόπισες εσύ;

– Ποιος δεν τα κατάλαβε;  Δεν είχε απλώς διόραση.  Είχε ουράνιο ραντάρ, τηλεόραση καθαρότατη.  Δεν ξεφεύγαμε από τίποτα.  Εμένα π.χ. με παρακολουθούσε συνέχεια.  Ήξερε και την παραμικρή λεπτομέρεια της καθημερινότητάς μου.  Το ίδιο και τον πάτερ, τη Σούλα Δριμισκιανάκη, την Ριρίκα και άλλους.  Έβλεπε ό,τι ήθελε, πήγαινε όπου ήθελε.  Αν μου τα λέγανε αυτά λίγα χρόνια πριν να μπω συνειδητά στην Εκκλησία, πριν να τα ζήσω αυτά, θα έσκαγα στα γέλια και θα έλεγα, ότι αυτοί που τα λένε θένε ψυχίατρο.  Όμως τα ζούσα, και έγιναν και συνήθεια και έφθασα σε σημείο να μη με εντυπωσιάζουν και πολύ.  Θαύμαζα, πίστευα όλο και περισσότερο αλλά τα θεωρούσα όλα αυτά και φυσική κατάσταση για έναν άγιο.  Τώρα καταλαβαίνομε ακόμη πιο πολύ τι είχαμε κοντά μας…

– Συνδεόταν στενά και με τους δύο άλλους μεγάλους ασκητές των Αστερουσίων και σύγχρονους αγίους Γέροντες Αναστάσιο τον Κουδουμιανό και Νείλο τον Αγιοφαραγγίτη;

– Βέβαια!  Και οι δύο έτρεφαν μεγάλο σεβασμό στην Γερόντισσα.  Αντάλλασσαν επισκέψεις.  Της φιλούσαν το χέρι.  Ο Γέροντας Νείλος κατέβαινε κάθε μήνα να την επισκεφθεί και να πάρει την ευχή της.  Έκαναν σαν τα μικρά κοπέλια από χαρά.  Έπαιρνε από εκείνη το παξιμάδι του μήνα γιατί το θεωρούσε ευλογία!

– Εσύ είδες ποτέ κάτι υπερφυσικό οφθαλμοφανώς όσο ήσουν κοντά της;  Ο π. Αντώνιος ανέφερε στον επικήδειο λόγο του ότι μία οικονόμος της είδε ζωντανά τον Αρχάγγελο Μιχαήλ…

– Αυτή το χρειαζότανε για να πιστέψει. Ήταν νυχτερινή οικονόμος.  Τον είδε ζωντανά έπειτα από τοπικό σεισμό στο σπίτι.  Τον είδε πελώριο με όλα του τα χαρακτηριστικά.  Της μίλησε και της έδωσε συστάσεις.  Το πρωί τον αναγνώρισε επακριβώς σε μία από τις πολλές εικόνες του Αρχαγγέλου Μιχαήλ που είχε το σπίτι.  Ο π. Αντώνιος της την χάρισε.  Προσωπικά ένοιωθα μόνο έντονη μυροβλυσία κάποιες φορές, γύρω από το σημείο που καθόταν ή από το κρεβάτι της.  Όταν κάθε βράδυ μιλούσαμε στο τηλέφωνο πήγαιναν οι δαίμονες.  Ατρόμητη μου περιέγραφε τις παράουρες όψεις και την βρώμα τους.  Δεν είδα πιο άφοβο άνθρωπο μπροστά στη φανερή παρουσία των πονηρών πνευμάτων.  Τριγυρνούσαν γύρω της αλλά δεν την άγγιζαν.  Με ένα χάδι του χεριού της στην εικόνα της Παναγίας και του Αρχαγγέλου φεύγανε ολοταχώς από το απέναντί της κλειστό παράθυρο. 

– Δεν φοβόσουνα όταν την άκουες να σου τα λέει αυτά;

– Όχι.  Είχα την δική της σιγουριά.  Άλλοι δεν το μπορούσαν.  Ο π. Αντώνιος της έκλεινε το τηλέφωνο όταν του έλεγε τι έβλεπε εκείνη την ώρα.  Όταν ήταν κατάκοιτη, ένα μεσημέρι ήταν δίπλα της ο φίλος μου αστυνομικός Γιώργης Βερεράκης και ο Στέλιος Τσούγκας που αργότερα έγινε Ιερέας.  Η γιαγιά φώναζε κοιτάζοντας προς την μεσόπορτα του δωματίου: «ψιτ! ψιτ! ψιτ! φύγε! φύγε!».  Γύρισαν εκείνοι και τι να δουν!  Ένας πελώριος σκούρος τριχωτός κάτης (γάτος), σαν θηρίο!  Είχε την ουρά γυρισμένη σαν σκορπιός και στην άκρη είχε ένα βέλος.  Με το που του είπε η γιαγιά «ψιτ! φύγε!» έφυγε από την κλειστή εξώπορτα του δωματίου!

– Καταλάβαινε τα μεγάλα χαρίσματα που είχε;

– Είχε μια μοναδική παιδική αθωότητα και θεωρούσε πως της τα έδωσε ο Θεός για να την καλοπιάσει να μετανοήσει.  Ο π. Αντώνιος της έλεγε πως τα έχουν όλοι ο γέροι που δεν μπορούν να βγουν έξω από το σπίτι για να βλέπουν και αυτοί κάτι να παρηγορούνται.  Το πίστευε έτσι και δόξαζε το Θεό.

– Μπορείς να μας πεις κάτι σημαντικό που έκανε σ’ εσένα;

– Αυτά είναι πολλά και δεν ξέρω ποιο πρώτο και ποιο δεύτερο να επιλέξω.  Όταν π.χ. πριν μερικά χρόνια υπέφερα από μεγάλη κήλη και ετοιμαζόμουν για χειρουργείο, ένα πρωί εξαφανίσθηκε.  Πέρασαν 15 μέρες και κήλη δεν υπήρχε.  Δεν είπα σε κανένα τίποτα.  Ένα πρωινό που πίναμε μαζί καφέ, γυρίζει και μου λέει: «γιατί δεν μας λες ότι δεν έχεις τώρα κήλη;  Καλά είσαι τώρα!  Δεν πονείς στην κήλη!  Καλά είσαι…».  Ήταν και ο π. Αντώνιος.  Μείναμε άφωνοι.  Μετά εξήγησα στον πάτερ τι είχε συμβεί.  Μου είπε εκείνος να το παρακολουθήσω ένα μήνα.  Πέρασε ένας, δύο μήνες, ήμουν καλά.  Όταν βεβαιώθηκα πλέον για το θαύμα, την ρώτησα ένα άλλο πρωινό: «θα μου πεις τουλάχιστον με ποιο άγιο μου έκανες την παρέμβαση στην κήλη να τον ευχαριστήσω;».  Απάντησε: «έστειλα τον Άγιό σου.  Τον Μέγα Αντώνιο!!!».  Τότε αυτομάτως άνοιξε ο νους μου και θυμήθηκα ότι είχα δει τον Άγιο Αντώνιο στον ύπνο μου μπροστά στο τέμπλο μιας Εκκλησίας να με ευλογεί…    Όταν πάλι έπαθε αποκόλληση πλακούντα στον 7^ο μήνα η κόρη μου, η αιμορραγία ήταν τεράστια.  Πλημμύρισε το σπίτι.  Κινδύνευε μάνα και παιδί.  Την πήρε το ασθενοφόρο και την μετέφερε ολοταχώς στο ΠΑΓΝΗ.  Σώθηκαν από θαύμα.  Ένα ελάχιστο κρατούσε ο πλακούντας με το παιδί.  Έτσι μας είπαν οι γιατροί.  Ήταν ξημέρωμα Κυριακής.  Τηλεφώνησα αμέσως στη Γερόντισσα.  Είχε όμως τοποθετήσει πρόχειρα το ακουστικό και δεν λειτουργούσε το τηλέφωνο.  Το πρωί μου τηλεφώνησε εκείνη.  Με ρώτησε: «τι σου συνέβηκε απόψε»;  Εγώ αιφνιδιάστηκα και της είπα: «γιατί με ρωτάς»;  Εκείνη εξήγησε ότι είδε όλο το σκηνικό στο σπίτι μου, τη γυναίκα μου με μια πράσινη ρόμπα που είχε πανικό, εμένα που προσπαθούσα να την ηρεμήσω, το ασθενοφόρο, την μεταφορά, την γέννα κλπ.  Το πιο σημαντικό είναι, ότι μου είπε: «σε μια μπαμπακερή κλωστή εκρεμούντανε το κοπέλι!  Αλλά έπεψα πολλούς Αγίους και το ανεβαστούσανε» μου είπε δηλαδή ό,τι μου είπανε και οι γιατροί, ότι δηλαδή ένα ελάχιστο κρατούσε ο πλακούντας και τους παραξένεψε πώς δεν αποκολλήθηκε τελείως.  Η Γερόντισσα την επομένη μέρα επανέλαβε τα ίδια λόγια αλλά έδωσε και την εξήγηση…

– Μεταθανατίως έδειξε κάτι;

– Πώς!  Πλημμύρισε από ευωδία το κοιμητήριο την ώρα της κηδείας.  Το βεβαιώνουν τα πλήθη των ανθρώπων που ήρθαν παρά το ταχύ της διαδικασίας.  Θα σας πω και σημερινό μεταθανάτιο γεγονός. Μία νεαρή γυναίκα, με προχωρημένο καρκίνο πήγαινε τρείς ημέρες συνεχώς στον τάφο της.  Αισθανόταν άρρητη ευωδία σε σημείο που δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Παρακαλούσε τη Γερόντισσα.  Έκανε εξετάσεις μετά για να δει την πορεία της ασθένειας που ήταν οξεία μέχρι τώρα.  Βγήκαν προχθές τα αποτελέσματα.  Όλα πεντακάθαρα..!  Της είπαν οι γιατροί: «μεγάλο θαύμα!  Άθικτη από τη νόσο!  Σαν να μην πέρασες τίποτα»!  Ανάρτησε και το παρακάτω μήνυμα:  «τέλος!!! Τελείωσαν όλα!!! Αυτή η σελίδα της ζωής μου που λεγόταν επιθετικό καρκίνωμα του επιθηλίου έκλεισε!!  Η Γερόντισσα Γαλακτία το πήρε από επάνω με θαύμα.  Είδατε η δυνατή ευωδία;  Και όλα αυτά είναι επιβεβαιωμένα με επίσημο πόρισμα, εξετάσεις ιστολογικές κλπ.  Φαίνομαι σαν να μην νόσησα ποτέ!!!  Και έχω και όλα τα μέλη μου.  Ακόμη κι αυτά που είχαν καταστραφεί έγιναν καινούργια.  Συγκεκριμένα μου είπαν ότι μπορώ ακόμα και να τεκνοποιήσω!!!  Ο άντρας μου έχει εκπλαγεί.  Την ευχή της μεγάλης οσίας να έχει ο κόσμος όλος».

– Κλείνοντας τί θα ήθελες να πεις;

– Ένα λόγο:  δεύτερη Γαλάτεια δεν θα ξανασυναντήσω στη ζωή μου!  Το ξέρω αυτό και δεν έχω και απαίτηση.  Γνωρίσαμε Αγίους.  Τώρα εμείς πρέπει λίγο να τους σιμώσομε.  Να έχει όλος ο κόσμος την ευχή της.

Κυκλοφορει ὰπὸ τὶς ἐκδόσεις «Θεομόρφου» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου τὸ βιβλίο «Ὁ ἀγιος Αυξίβιος Α΄ Επίσκοπος Σόλων».  

Ἡ παροῦσα ἔκδοση ἀποτελεῖται ἀπὸ 100 σελίδες καὶ περιέχει μεταξὺ τῶν ἄλλων τὰ κείμενα: «Βίος καὶ πολιτεία τοῦ ἁγίου καὶ ἐνδόξου πατρὸς ἡμῶν ἀρχιεπισκόπου καὶ θαυματουργοῦ Αὐξιβίου». Μοναχῆς Ἰσιδώρας, «Παρακλητικὸς Κανὼν πρὸς τὸν ἅγιον Αὐξίβιον» καὶ «Χαιρετιστήριοι Οἶκοι πρὸς τὸν ἅγιον Αὐξίβιον».  Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακείμ, «Ἡ βασιλικὴ καὶ τὸ ἐπισκοπεῖο τῶν Σόλων κατὰ τὴν περίοδο τῶν ἀραβικῶν κατὰ τῆς Κύπρου ἐπιδρομῶν (649-965)».  Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου, « Ἡ τιμὴ τοῦ ἁγίου Αὐξιβίου ἀπὸ τοὺς Σόλους στὴν Ἀσίνου καὶ ἀπὸ τὴν Ἀσίνου στὸν Ἀστρομερίτη». 

Παραδίδοντας τὸ ἀνὰ χεῖρας βιβλίο τοῦ ἁγίου Αὐξιβίου στὸ φιλάγιο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, αἰσθανόμαστε τὴν ἀνάγκη νὰ ἐκφράσουμε τὴν εὐγνωμοσύνη μας σὲ ὅλους ὅσους ἐργάστηκαν ἐπὶ δεκαετίες γιὰ νὰ ἀποκαταστήσουν, ὅσο ἦταν δυνατόν, τὸ πρωτότυπο ἀρχαῖο κείμενο τοῦ Βίου, ὅπως τοῦτο καταγράφηκε στὸ πρῶτο μισὸ τοῦ 7^ου αἰώνα μ.Χ.. Ἐκφράζουμε ἀκόμα τὴν εὐχή, ὁ Βίος τοῦ ἁγίου νὰ γίνει ἀφορμὴ νὰ ἀνανεώσουμε τὴ σχέση μας μὲ τὸ πρόσωπό του, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἀποστολικὴ παράδοση, τῆς ὁποίας ὁ ἅγιος Αὐξίβιος ὑπῆρξε ὁ πρῶτος κρίκος γιὰ τὴν περιοχὴ τῆς ἐπισκοπικῆς περιφέρειας τῶν Σόλων, καί, κατ᾽ ἐπέκταση, τῆς διαδόχου της, μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου, καθόσον ἡ ἀποστολικὴ παράδοση ἀποτελεῖ τὸν ζωντανό μας δεσμὸ μὲ τὸν ἴδιο τὸν Σωτῆρα Χριστό.

Εὐχαριστοῦμε ὅσους συνέβαλαν, ὥστε ἡ ἔκδοση αὐτὴ νὰ γίνει κατορθωτή, ἰδιαιτέρως, τοὺς κληρικοὺς καὶ τὴν ἀνεγερτικὴ ἐπιτροπὴ τοῦ νέου ἱεροῦ ναοῦ Ἁγίου Αὐξιβίου τῆς κοινότητας Ἀστρομερίτη.

Στὴ συνέχεια παραθέτουμε ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν Πρόλογο τοῦ βιβλίου, τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεόφυτου.

«Ὁ ἅγιος Αὐξίβιος, Ρωμαῖος στὸ γένος καὶ οὐρανοπολίτης στὸ φρόνημα, εἶναι ὁ θεμελιωτὴς τοῦ χριστιανισμοῦ στὴν παλαίφατη ἐπισκοπὴ τῶν Σόλων καὶ ἡ ἀπαρχὴ μίας λαμπρῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορικῆς παραδόσεως στὴ θεόσωστη Μητρόπολη Μόρφου. Ὁ ἅγιος βαπτίσθηκε καὶ χειροτονήθηκε στὴν παραθαλάσσια περιοχὴ τοῦ Λιμνίτη ἀπὸ τὸν ἀπόστολο καὶ Εὐαγγελιστὴ Μᾶρκο μεταξὺ τῶν ἐτῶν 53-55. Εἶχε προηγηθεῖ ὁ μαρτυρικὸς θάνατος τοῦ ἁγίου ἀποστόλου Βαρνάβα στὴ Σαλαμίνα, γεγονὸς ποὺ ἀνάγκασε τὸν Εὐαγγελιστὴ Μᾶρκο καὶ τοὺς συνοδούς του, ἀποστόλους Τίμωνα καὶ Ρόδωνα, κυνηγημένους ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους, νὰ φτάσουν ἐκεῖ. Ἀργότερα, ὁ Αὐξίβιος, μὲ ἐπιστολιμαία ἐντολὴ τοῦ ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν Παύλου, ἐνθρονίστηκε καὶ ἐγκαθιδρύθηκε ὡς πρῶτος ἐπίσκοπος Σόλων ἀπὸ τὸν μεγάλο ἱεράρχη τῆς Ταμασσοῦ, ἅγιο Ἡρακλείδιο, ποὺ ἐκτελοῦσε χρέη ἀρχιεπισκόπου τῆς νήσου.

» Ἔκτοτε, καὶ γιὰ εἴκοσι τόσους αἰῶνες, λάμπρυνε τὴν ἐκκλησιαστικὴ περιφέρειά μας μία ἐκλεκτὴ ὁμήγυρη ἁγίων ἐπισκόπων Σόλων, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ δύο πρῶτοι μὲ τὸ ὄνομα Αὐξίβιος. Μαζὶ μὲ τὸν ἅγιο ἱερομάρτυρα Ἀρτέμονα, ἐπίσκοπο, προερχόμενο ἀπὸ τὴ Λαοδίκεια τῆς Συρίας, ποὺ ἔδρασε στὴν Αὐλώνα-Ἀκάκι περὶ τὰ τέλη τοῦ γ΄ αἰώνα, κατόρθωσαν οἱ ἔνθεοι τοῦτοι ἱεράρχες νὰ ἀποδιώξουν τὴν ἀρχαιοελληνικὴ εἰδωλολατρία, τὸν παγανισμὸ καὶ τὴ μαγεία καὶ νὰ μᾶς εἰσαγάγουν στὴ φωτοχυσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καθιστῶντας μας μέλη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ».

——————–

Συγγραφέας: Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος

Από τις εκδόσεις «Η Μετάμορφωσις του Σωτήρος» του Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι, κυκλοφόρησε το βιβλίο «Ο άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός και ο Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης» του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου.

Πρόκειται για ένα καλαίσθητο κι επιμελημένο βιβλίο, το οποίο περιέχει την ομιλία  του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου «Ο άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός και ο Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης», που προδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου το 2015.

Στον πρόλογο ο εκδότης αναφέρει: «Όταν ακούσαμε στο διαδίκτυο τις ομιλίες του Πανιερωτάτου για τους αγίους που έπασχαν από τη νόσο του Χάνσεν, αμέσως σκεφτήκαμε ότι έπρεπε αυτές να τυπωθούν για να γίνει περισσότερο γνωστή η πρόνοια και η αγάπη του Θεού προς εμάς. Αυτό που προσέξαμε ιδιαιτέρως είναι ότι ο καθένας από τους αναφερόμενους αγίους είχε καθοδηγητή στην πνευματική του πορεία έναν άλλο άγιο, υπάρχει δηλαδή μια αδιάσπαστη αλυσίδα αγίων. Αυτό δείχνει πόσο σημαντικό είναι να έχει ο χριστιανός πνευματικό καθοδηγητή έμπειρο στον δρόμο του Θεού». 

Από την εισαγωγή του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου:  

“Πολλές φορές εμείς οι σύγχρονοι χριστιανοί αναζητούμε να βρούμε την αγιότητα που μας βολεύει. Μια εύκολη αγιότητα, μια αγιότητα «της καρέκλας», που να είναι δηλαδή απαλλαγμένη από τον κόπο, τη θυσία και την εκκοπή του ιδίου θελήματος. Η Εκκλησία όμως μας προβάλλει διαχρονικά το τέλειο πρότυπο αγιότητας, θυσίας και υπακοής, τον Εσταυρωμένο Θεάνθρωπο! Επειδή όμως ο Εσταυρωμένος και Αναστημένος Θεός, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, θέλει τον άνθρωπο κοντά του, «θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν», ανά τους αιώνες και μέχρι τις ημέρες μας, στους εσχάτους και πονηρούς τούτους χρόνους, αναδεικνύει ανθρώπους Του, που αγωνίσθηκαν να Τον  μιμηθούν και έφθασαν σε μέτρα αγιότητας, για να αποτελέσουν για όλους εμάς τα απτά παραδείγματα της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο.

Θα ήθελα λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας μερικές εκφάνσεις της αγίας βιοτής δυο τέτοιων συγχρόνων ανθρώπων του Θεού: Του Γέροντος Ευμενίου Σαριδάκη του Λεπρού (1931-1999), με τον οποίο είχα την ιδιαίτερη ευλογία να συνδεθώ κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων (1981-1987), καθώς και μετά, μέχρι το 1992, που συνέχισα να τον επισκέπτομαι· και, συνάμα -μέσα από σχετικές διηγήσεις και εμπειρίες του Γέροντος Ευμενίου-, του οσίου Γέροντός του, Νικηφόρου του Λεπρού (1887-1964), που υπήρξε κι αυτός πνευματικό τέκνο μίας άλλης μεγάλης σύγχρονης οσιακής μορφής, του αγίου Ανθίμου Βαγιάνου της Χίου (1869-1960)”.

Κυκλοφορεῖ ὰπὸ τὶς ἐκδόσεις «Θεομόρφου» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου τὸ βιβλίο «Ὁ ὅσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ καὶ τὸ ἱερὸ ἡσυχαστήριό του στὴ Σκουριώτισσα»

Ἡ παροῦσα ἔκδοση ἀποτελεῖται ἀπὸ 80 σελίδες καὶ περιέχει μεταξὺ τῶν ἄλλων τὰ κείμενα: «Αὐτὲς οἱ βάσεις θὰ διώξουν τὶς βάσεις» Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ.κ. Νεοφύτου, «Ὁ πολυαγαπημένος ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ» Φωτίου Κόντογλου, «Παρακλητικὸς Κανὼν εἰς τὸν Ὅσιον Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ» Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου κ. Ἀθανασίου Σιμωνοπετρίτου καὶ «Χαιρετιστήριοι Οἶκοι εἰς τὸν Ὅσιον Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ» Ἰσιδώρας μοναχῆς.

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ κείμενο «Αὐτὲς οἱ βάσεις θὰ διώξουν τὶς βάσεις»  τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεόφυτου.

«Τὸ μικρὸ ἡσυχαστήριο τοῦ Ὁσίου Σεραφεὶμ λειτουργεῖ σὰν μία βάση πνευματική, ὅπως προφήτευσε ὁ ὅσιος Παΐσιος. Κι ὅταν οἱ μονές, τὰ ἡσυχαστή- ρια, οἱ ἐνορίες, οἱ οἰκογένειες καὶ οἱ καρδιές μας λειτουργοῦν «τὰς βάσεις ὡς ἀναβάσεις», σὰν βάσεις πνευματικές, τότε κι ὁ λόγος τοῦ ὁσίου Σεραφείμ, «ὁ σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», ποὺ εἶπε στὸν Μοτο- βίλωφ, γίνεται χειροπιαστός, γίνεται ἡ ἀρχὴ τῆς ἐν Χριστῷ Ζωῆς. Καὶ φρονοῦμε ὅτι μὲ αὐτὸ τὸν λόγο ὁ ὅσιος ἐννοεῖ τὴν ἐνεργοποίηση τῶν χαρισμάτων του Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι λάβαμε μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα καί, ἐξαιρέτως, μὲ τὸ Μυστήριο τοῦ Χρίσματος. Εὔχομαι ἀπὸ καρδίας στὸν πατέρα Ἀμβρόσιο καὶ τὴ συνοδία του, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους τοὺς προσκυνητὲς τοῦ ἡσυχαστηρίου, νὰ ἀποκτήσουν τὴν αἴσθηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴ ζωή μας».

*******

Συγγραφέας: Διάφοροι

Εκδότης: Θεομόρφου

ISBN: 978-9963-553-91-4

Γλώσσα: Ελληνικά

Έτος Έκδοσης: 2017

Τόπος Έκδοσης: Λευκωσία

Αριθμός Σελίδων: 80

Εξώφυλλο: Μαλακό

Διαστάσεις: 22χ16

Τιμή: € 7.00

Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακείμ, Οἱ ἅγιοι μάρτυρες καὶ ὁμολογητὲς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κατὰ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες, (ἐκδ.) Ostracon Publishing, Θεσσαλονίκη 2017

Τὸ παρὸν βιβλίο ἀποτελεῖ τὴ μεταπτυχιακὴ Διπλωματικὴ ἐργασία τοῦ συγγραφέα, ποὺ ἐκπονήθηκε ὡς Διπλωματικὴ τοῦ Προγράμματος Μεταπτυχιακῶν Σπουδῶν τοῦ Τμήματος Ποιμαντικῆς καὶ Κοινωνικῆς Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ., στὸν τομέα εἰδίκευσης Πατερικῆς Γραμματείας καὶ Ἁγιολογίας, κάτω ἀπὸ τὴν ἐπίβλεψη τοῦ καθηγητῆ κ. Συμεὼν Πασχαλίδη, ποὺ ὑποβλήθηκε τὸν Ὀκτώβριο 2015 στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καὶ ἐγκρίθηκε παμψηφεὶ μὲ ἄριστα.

Θὰ πρέπει νὰ ἐπισημανθεῖ ὅτι ἡ ἐργασία αὐτὴ δὲν συντελέστηκε ἁπλῶς στὰ καθοριζόμενα χρονικὰ πλαίσια ἐκπόνησης μεταπτυχιακῶν ἐργασιῶν. Στὴν πραγματικότητα, ἀποτελεῖ προϊὸν μίας μακρόχρονης καὶ ἐπίπονης ἐνασχόλησης τοῦ συγγραφέα περὶ τὴν Κυπριακὴ Ἁγιολογία. Ὅπως ἀναφέρει στὸν Πρόλογό του, ὅταν πρὸς εἰκοσαετίας πρωτοάρχιζε τὴν εὐρύτερη αὐτὴ προσπάθειά του·

«Ἦταν τότε, στὴν ἑκάστοτε προσπάθεια συγκέντρωσης τοῦ ἀναγκαίου πηγαίου ὑλικοῦ, ποὺ συνειδητοποιήσαμε τὰ ποικίλα ἐγγενῆ προβλήματα στὴν Κυπριακὴ Ἁγιολογία καὶ τὴ μεγάλη σύγχυση καὶ ἀσάφεια ποὺ ἐπικρατοῦσε γύρω ἀπὸ πολλὰ μεμονωμένα πρόσωπα ἀλλὰ καὶ ὁμάδες τῶν ἐν Κύπρῳ ἁγίων. Καὶ ἀντιληφθήκαμε ὅτι γιὰ μία σοβαρὴ ἐνασχόληση μὲ τὸ θέμα δὲν ἔπρεπε νὰ ἀκολουθήσουμε πλέον τὴν ἀντιγραφὴ ἀντιγραφῶν καὶ τὴ διαιώνιση μὲ τὸν τρόπο τοῦτο τῶν κληροδοτηθέντων πολλαπλῶν σχετικῶν σφαλμάτων τοῦ παρελθόντος. Ἀσφαλῆ καὶ ὀρθὴ βάση γιὰ τὴν περαιτέρω ἐνασχόλησή μας μὲ τοὺς ἐν Κύπρῳ ἁγίους μποροῦσε νὰ ἀποτελέσει μία κατὰ τὸ δυνατὸν ἀναθεώρηση καὶ ἀποκατάσταση τοῦ Ἁγιολογίου τῆς κατὰ Κύπρον Ἐκκλησίας. Σύνθημά μας θέσαμε πλέον τὸ adfontes (ἐπὶ τὰς πηγάς)! Ἀποδυθήκαμε ἐφεξῆς (ἀπὸ τοῦ ἔτους 1998, περίπου), μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Κυρίου, σὲ μία μακρόπνοη προσπάθεια ἐντοπισμοῦ καὶ μελέτης ὅλων τῶν συναφῶν πηγῶν, στὶς ὁποῖες ἦταν βεβαίως δυνατὸν νὰ ἔχουμε πρόσβαση. Καὶ τὸ πολυετὲς τοῦτο ἐγχείρημα δὲν ἦταν ἀσφαλῶς εὔκολο, οὔτε καὶ θεωροῦμε σήμερα ὅτι ἔληξε!»

Ὅπως περαιτέρω σημειώνει στὸ Προλόγισμά του στὴν ἔκδοση αὐτὴ ὁ Καθηγητὴς Χριστιανικῆς Γραμματείας (Τμῆμα Θεολογίας) τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Χρῆστος Ἀραπατζῆς·

 «Στὸ ἔργο του, Οἱ ἅγιοι μάρτυρες καὶ ὁμολογητὲς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου κατὰ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες, ὁ π. Φώτιος Ἰωακεὶμ ἐπιχειρεῖ νὰ ἐπιλύσει μιὰ σειρὰ ἐγγενῶν καὶ δυσεπίλυτων προβλημάτων τῆς Κυπριακῆς Ἁγιολογίας ποὺ ἀπασχολοῦν, τόσο τὴ σύγχρονη ἔρευνα, ὅσο καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Τὰ περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ σχετίζονται μὲ τὴ μεγάλη σύγχυ¬ση καὶ ἀσάφεια ποὺ ἐπικρατοῦσε μέχρι σήμερα γύρω ἀπὸ πολλὰ μεμονωμέ¬να πρόσωπα ἀλλὰ καὶ ὁμάδες τῶν ἐν Κύπρῳ ἁγίων.

»Ἡ μεθοδολογία ποὺ χρησιμοποίησε ὁ π. Φώτιος, ὅπως καὶ ἡ συνέπειά του στὶς ἀρχές της, ἐντυπωσιάζει. Προσπάθησε νὰ ἐντοπίσει ὅλες τὶς συναφεῖς μὲ τὴν ἔρευνά του πηγὲς καὶ νὰ προσδιορίσει μὲ τὴ μεγαλύτερη δυνατὴ ἀκρίβεια, πότε ἤκμασε ὁ κάθε ἅγιος, ποιές εἶναι οἱ ἀσφαλεῖς πηγὲς περὶ τοῦ βίου του, ποιά εἶναι ἡ κα¬ταγωγὴ καὶ ἡ πορεία του πρὸς τὴν ἁγιότητα καὶ τὸ μαρτύριο, ἂν τιμήθηκε λειτουργικὰ-ὑμνολογικὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ποιές οἱ ἡμέρες μνήμης του, ἂν ὑπάρχουν ναοὶ ἀφιερωμένοι στὴ μνήμη του καὶ ποῦ διασώζονται τὰ ἱερά του λείψα¬να.

»Γνήσιος καρπὸς αὐτῆς τῆς ἐργώδους, ἐπίπονης καὶ μακροχρόνιας προσπάθειάς του εἶναι ἡ παρούσα μελέτη, ἡ ὁποία κατὰ τὸ μᾶλλον ἢ ἧττον ἀποκαθιστᾶ τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια γύρω ἀπὸ τὰ πρόσωπα τῶν ἁγίων μαρτύρων καὶ ὁμολογητῶν τῆς ἐν Κύπρῳ Ἐκκλησίας καὶ ἀποτελεῖ ἐξέχουσα συμβολὴ στὴν ἀναθεώρηση σχετικῶν ἁγιολογικῶν δεδομένων. Ἡ ἔρευνά του ἀποτελεῖ σταθμὸ στὴν ἐπιστημονικὴ προσέγγιση καὶ ἀνάλυση τῶν ἁγιολογικῶν πηγῶν καὶ ἰδιαίτερα στὴ διερεύνηση τῶν ἐν Κύπρῳ ἀκμασάντων καὶ τιμωμένων ἁγίων.

»Ἡ συμπερίληψή της στὴ Σειρὰ “CollectaAcademica” τῶν ἐκδόσεων Ostracon θεωροῦμε ὅτι θὰ βοηθήσει τὰ μέγιστα, τόσο τοὺς ἑπόμενους ἐρευνητές, ποὺ θὰ ἐπιθυμοῦσαν νὰ ἐντρυφήσουν στὰ δεδομένα τῆς Κυπριακῆς Ἁγιολογίας, ὅσο καὶ τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία, ποὺ πολλὲς φορές, μὴ ἔχοντας σαφῆ δεδομένα, ἀδυνατεῖ νὰ ἀποδώσει ἢ ἀποδίδει λανθασμένα συναξαριακὰ κείμενα καὶ Βίους σὲ Μάρτυρες καὶ Ὁμολογητές της.»

Ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενό της, μετὰ ἀπὸ τοὺς Προλόγους, τὶς Πηγὲς-Βιβλιογραφία καὶ τὴ σχετικὴ Εἰσαγωγή, τὸ θέμα τῆς ἐργασίας ὑποδιαιρεῖται σὲ τέσσερεις ὑποενότητες.

Στὸ Μέρος Α´ («Οἱ ἅγιοι μάρτυρες καὶ ὁμολογητὲς τῆς Ἐκκλησίας [1ος-5ος αἰ.]»), περιλαμβάνει σὲ 19 λήμματα μεμονωμένα πρόσωπα ἢ ὁμάδες μαρτύρων, ποὺ πληροῦν μὲ βεβαιότητα τὶς προϋποθέσεις ἔνταξής τους στὸ ἔργο, σύμφωνα μὲ τὰ κριτήρια ποὺ ὁ συγγραφέας ἔθεσε στὴν Εἰσαγωγὴ (σσ. 69-70). Τὸ πρῶτο ὀφειλετικὰ καὶ ἐκτενέστερο λῆμμα εἶναι ἀφιερωμένο στὸν ἀπόστολο Βαρνάβα, θεμελιωτὴ καὶ προστάτη τῆς κατὰ Κύπρον Ἐκκλησίας.

Στὸ Μέρος Β´ («Ἀμφίβολης ἐποχῆς ἢ τεκμηρίωσης μάρτυρες τῆς Κύπρου») ἔχουν περιληφθεῖ 10 ἀντίστοιχα λήμματα μεμονωμένων προσώπων ἢ ὁμάδων μαρτύρων.

Στὸ Μέρος Γ´ («Ἀρχαιολογικὰ τεκμήρια γιὰ τὴν τιμὴ ἁγίων μαρτύρων στὴν Κύπρο»), ἐπιχειρεῖται μία πρωτότυπη σύνθεση. Γίνεται δηλαδὴ προσπάθεια, μαζὶ μὲ τὴ βοήθεια εἰδημόνων στὸν τομέα, νὰ συναθροισθοῦν, ὅσο τὸ δυνατὸν συστηματικὰ καὶ μέσα στὸ πλαίσιο μίας Διπλωματικῆς ἐργασίας, οἱ περιπτώσεις τιμῆς ἁγίων μαρτύρων στὴ νῆσο, ποὺ τεκμαίρονται μέσα ἀπὸ ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα, χωρὶς νὰ γνωρίζουμε ἐὰν ταυτίζονται -τουλάχιστον σὲ κάποιες ἀπὸ αὐτές- πρὸς ὁρισμένους ἀπὸ τοὺς μάρτυρες, ποὺ περιλαμβάνονται ἤδη στὴν παροῦσα ἐργασία.

Στὸ Ἐπίμετρον, τέλος, περιλαμβάνονται τρεῖς περιπτώσεις ἁγίων, ποὺ ἐσφαλμένως ἐντάχθηκαν σὲ προγενέστερους καταλόγους ἁγίων μαρτύρων τῆς Κύπρου, ἐνῶ, ὅπως ἐδῶ διαφαίνεται, εἴτε εἶναι πρόσωπα πλαστά, εἴτε δὲν ἀνήκουν στὴν Ἐκκλησία τῆς Κύπρου.

Τὸ ἔργο περατώνεται μὲ τὰ σχετικὰ συμπεράσματα καὶ περίληψή του στὴν ἀγγλική.

Τὸ βιβλίο, μὲ ISBN 978-618-5146-51-1, σὲ σχῆμα 4ο (23,7Χ16 ἑκ.), ἀριθμεῖ 472 σελίδες, ἀποτελεῖ ἰδιαίτερα καλαίσθητη ἔκδοση, καὶ κοσμεῖται μὲ 28 τετράχρωμες ποιοτικὲς φωτογραφίες, ὁρισμένες ἀνέκδοτες.

Τὴν κεντρικὴ διάθεση τοῦ βιβλίου στὴν Ἑλλάδα ἔχουν οἱ ἐκδόσεις:

ἐνῶ στὴν Κύπρο οἱ ἐκδόσεις «Θεομόρφου»,

Βιβλίο  

Το βιβλίο «Το Εικονοφυλάκιο της Ιεράς Μονής του Οσίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή στον Καλοπαναγιώτη» στην Αγγλική γλώσσα του Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου αναφέρεται στα εκθέματα του Εικονοφυλακίου, που διασώθηκαν στο Μοναστήρι του Οσίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή και στις άλλες εκκλησίες και στα εξωκκλήσια του Καλοπαναγιώτη, από τον 12ο μέχρι τον 19ο αιώνα.

Παρουσίαση βιβλίου

Από τις εκδόσεις «Η Μετάμορφωσις του Σωτήρος» του Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι, κυκλοφόρησε το βιβλίο «Πορφύριος ο όσιος των μυστικών συχνοτήτων» του Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου.

Πρόκειται για ένα καλαίσθητο κι επιμελημένο βιβλίο, το οποίο περιέχει το κείμενο του Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου «Πορφύριος ο όσιος των μυστικών συχνοτήτων», που προδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου.

Στον πρόλογο ο εκδότης αναφέρει: «Ο Πανιερωτάτος Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος στο κείμενο του επισημαίνει μαζί με πολλές και άλλες ωραίες συμβουλές του γέροντος Πορφυρίου και την συμβουλή του «αγαπήσατε τον Χριστό», ως και την μεγάλη σημασία που έδιδε ο άγιος εις την αγάπη του ανθρώπου προς τον Θεό. Κρίναμε ότι το εξαιρετικό αυτό κείμενο πρέπει να γίνει ευρύτερα γνωστό, διότι θα βοηθήσει τους χριστιανούς στην πνευματική τους κατάρτιση. Ευχαριστούμε τον Πανιερώτατο μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτο, ο οποίος μας έδωσε την άδεια να το δημοσιεύσουμε προς ωφέλεια των χριστιανών»

Μόλις ἔχει κυκλοφορήσει ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Νικολάου Ὀρούντας, προνοίᾳ τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, ἡ δεύτερη ἐπαυξημένη ἔκδοση τοῦ βιβλίου: «Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Φιλούμενος ὁ Κύπριος».

Ἡ ἰδιαίτερα καλαίσθητη αὐτὴ ἔκδοση εἶναι 8ου σχήματος καὶ ἀριθμεῖ 256 σελίδες. Ἡ ἐξαίρετη πρωτότυπη εἰκονογράφηση τοῦ ἐξωφύλλου ἀποτελεῖ ἔργο τοῦ ταλαντούχου ἁγιογράφου καὶ κληρικοῦ τῆς Μητροπόλεώς μας, Ρώσου Ἀρχιμανδρίτου Ἀμβροσίου Γκορελώβ, καὶ ἀπεικονίζει τὸν Ἅγιο, μὲ μία ἰδιαίτερη ἐκφραστικότητα, μὲ φόντο τὸν χῶρο, ὅπου ἀγίασε καὶ ἁγιάστηκε, μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸ μαρτύριό του, τὴν πόλη τῶν Ἱεροσολύμων. Τὸ βιβλίο κοσμεῖται ἀπὸ πλῆθος ἐγχρώμων φωτογραφιῶν, πολλὲς τῶν ὁποίων βλέπουν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος γιὰ πρώτη φορά, καθὼς καὶ ὡραιότατα μονόχρωμα ἐπίτιτλα-γραβοῦρες στὴν ἀρχὴ κάθε κεφαλαίου, ἔργα τοῦ ἁγιογραφείου τῆς ἐκδότριας Μονῆς.

Ὁ Ἅγιος Φιλούμενος ἦταν Ἀρχιμανδρίτης τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητας καὶ ἐτελειώθη μαρτυρικὰ στὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ τὴν 29η Νοεμβρίου τοῦ 1979. Καταγόταν ἀπὸ τὸ χωριὸ Ὀροῦντα τῆς Μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου, καὶ γι᾽ αὐτὸ τιμᾶται ἰδιαιτέρως ἀπὸ τὴν παρακείμενη στὸ χωριὸ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἡ ὁποία ἔχει ἐκδώσει στὸ παρελθόν, τόσο τὸν Βίο, ὅσο καὶ τὴν ᾀσματικὴ Ἀκολουθία του.

Στὴ νέα ἐπαυξημένη ἔκδοση τοῦ Βίου τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου, παρουσιάζεται μὲ πληρέστερα στοιχεῖα σύνολη ἡ εὐλογημένη ἐπίγεια ζωή του: Τὰ παιδικά του χρόνια, κατὰ τὰ ὁποῖα ἔλαβε τὴν πρώτη πνευματική του καθοδήγηση ἀπὸ τοὺς θεοφιλεῖς γονεῖς καὶ τὴν εὐλογημένη του γιαγιά· ἡ ἀναχώρησή του ὡς ἐφήβου γιὰ τὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Σταυροβουνίου,  ὅπου ἔζησε γιὰ κάποια χρόνια ὡς δόκιμος μοναχὸς καί, τέλος, ἡ ὁσιακή του βιοτὴ ὡς μέλους τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητας στὴν Ἁγία Γῆ, ἡ ὁποία ἐπιστέφθηκε ἐν τέλει μὲ τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρίου. Ἡ βιογραφία ὁλοκλήρωνεται μὲ τὴν ἐπίσημη διακήρυξη τῆς ἁγιότητας τοῦ Ἁγίου ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων καὶ τὶς σχετικὲς ἐκκλησιαστικὲς τελετές.  Γίνεται ἐπίσης ἀναφορὰ σὲ θαύματα, ποὺ ἐπιτέλεσε ὁ Ἅγιος ἐν ζωῇ, καθὼς καὶ σ᾽ αὐτὰ ποὺ ἐνήργησε καὶ ἐνεργεῖ μετὰ τὸ μαρτυρικό του τέλος καὶ ποὺ συνεχῶς αὐξάνονται.

Στὴ συνέχεια τοῦ ἔργου βιογραφεῖται μὲ συντομία ὁ ὁσιακῆς μνήμης κατὰ σάρκα δίδυμος ἀδελφὸς τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου, Γέροντας Ἐλπίδιος, ἐνῶ στὸ Ἐπίμετρο, ποὺ ἀκολουθεῖ, παρατίθενται αὐτούσιες ἐπιστολὲς καὶ μαρτυρίες, ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Ἁγίου μας. Τὴν ἔκδοση ἐπισφραγίζει Παρακλητικὸς Κανὼν πρὸς τὸν Ἱερομάρτυρα, ποίημα τοῦ γνωστοῦ δοκίμου Ὑμνογράφου τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας, κ. Χαραλάμπους Μπούσια.

Ἡ συγγραφὴ τοῦ Βίου τοῦ Ἁγίου στηρίχθηκε κυρίως σὲ μαρτυρίες κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, οἱ ὁποῖοι, εἴτε τὸν γνώρισαν κατὰ τὴ διάρκεια τῆς διακονίας του στὰ Ἱεροσόλυμα, εἴτε ἦταν παρόντες στὰ γεγονότα ποὺ ἀκολούθησαν τὸ μαρτυρικό του τέλος. Γιὰ τὴ συλλογὴ τῶν πληροφοριῶν αὐτῶν πολύτιμη ὑπῆρξε ἡ συμβολὴ τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ ὁποίου ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος καὶ οἱ μοναχὲς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Ὀρούντας μετέβησαν στοὺς Ἁγίους Τόπους, γιὰ τὴν ἐκ νέου διερεύνηση τοῦ βίου τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου. Οἱ συνεντεύξεις ποὺ ἐλήφθησαν ἔφεραν στὸ φῶς πληθώρα καινούργιων στοιχείων, ποὺ ἀφοροῦν στὸν Ἅγιο, τὰ ὁποῖα ὁδήγησαν στὴν παροῦσα δεύτερη ἐπαυξημένη ἔκδοση. Σημαντικὲς ὑπῆρξαν ἐπίσης καὶ οἱ μαρτυρίες τῶν ἐν ζωῇ συγγενῶν του, ὅπως καὶ ἀνθρώπων ποὺ εἶχαν τὴν εὐλογία νὰ βιώσουν κάποια θαυμαστὴ παρέμβασή του στὴ ζωή τους. Μέσα ἀπὸ τὶς μαρτυρίες αὐτὲς γίνεται κατορθωτὴ ἡ σκιαγράφηση τῆς ἐπίγειας ζωῆς καὶ τοῦ μαρτυρίου ἑνὸς συγχρόνου νέου Ἱερομάρτυρος, πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ ἐνίσχυση τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

«Τὸ μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου», ὅπως ἀναφέρει στὸν Πρόλογο τοῦ βιβλίου ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, «καταδεικνύει τὸ ἀμετάβλητο τῆς κλήσεως τοῦ Χριστοῦ μέσα ἀπὸ τοὺς αἰῶνες. Σὲ καιροὺς ὀλιγοπιστίας, ἀμφιβολίας, ἀναστατώσεων, ὁ ταπεινὸς Φιλούμενος κράτησε ἀκλόνητη τὴ βεβαιότητα τῆς πίστεως, θέτοντας τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ πάνω καὶ ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ ζωή του. Ἔτσι μὲ τὸν θάνατό του χαρίζει σὲ ὅλους περίσσειαν ζωῆς. Καθὼς φαίνεται, στὸν αἰῶνα, τὸν ὁποῖο διανύουμε, θὰ κληθοῦμε οἱ ὅπου γῆς ὀρθόδοξοι νὰ καταθέσουμε τὴ μαρτυρία τοῦ πεφιλημένου Ἁγίου Φιλουμένου. Πρόκειται γιὰ μαρτυρία-κατάθεση ὀρθοδόξου τρόπου ζωῆς. Αἰωνίου Ζωῆς.»

Στὴ συνέχεια σταχυολογοῦμε χαρακτηριστικὰ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο.

Ἀπὸ τὸ κεφάλαιο: «Διακονία στους Ἁγίους Τόπους», σελ. 72-73.

«Ὅταν ὁ Ἅγιος Φιλούμενος ἦταν ἡγούμενος στὴν περιοχή μας, στὴ Ραμάλα», θυμᾶται ἡ Μαριλὲν Odeh, «ἐρχόταν πολὺ συχνὰ στὸ σπίτι μας, γιατὶ ἡ μητέρα μου ἔψαλλε στὴν ἐκκλησία καὶ ἔτσι εἴχαμε καλὲς σχέσεις μὲ ὅλους τοὺς μοναχοὺς τοῦ Πατριαρχείου, ποὺ διορίζονταν ἐδῶ. Ἔχουμε πάρα πολὺ καλὲς ἀναμνήσεις ἀπὸ αὐτόν. Ὁ ἀδελφός μου, ὁ Σαμίρ, ὁ ὁποῖος ἦταν τότε μικρὸ παιδάκι -δυόμισι ἕως τριῶν ἐτῶν-, καθόταν πάντοτε στὰ πόδια του καὶ τὸν παρακαλοῦσε νὰ τοῦ διηγεῖται βίους ἁγίων. Γενικά, εἶχε πολὺ καλὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸ ποίμνιό του, ἀλλὰ μ᾽ ἐμᾶς ἦταν σὰν νὰ εἴμαστε μία οἰκογένεια.  Ὅμως, παρόλο ποὺ εἴχαμε αὐτὴ τὴν ἄνεση μεταξύ μας, οἱ ἐπισκέψεις του ἦταν πάντοτε «μετρημένες», πνευματικές, ἴσως γιατὶ καὶ ὁ ἴδιος ἦταν πάρα πολὺ αὐστηρὸς στὸ πρόγραμμα καὶ τὶς ἀρχές του.

»Ἦταν πάρα πολὺ καλὸς ἄνθρωπος. Ἀλλὰ δὲν ἦταν μόνο αὐτό. Ἀπὸ τότε φαινόταν ὅτι εἶχε κάτι ξεχωριστό. Ξεχώριζε ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους ἀνθρώπους. Χωρὶς νὰ τοῦ μιλᾶς, ἔνιωθες κοντά του εἰρήνη, σιγουριά, ἀσφάλεια. Καὶ αὐτὸς καταλάβαινε τί ἤθελες, χωρὶς νὰ χρειαστεῖ νὰ τοῦ μιλήσεις, δίνοντάς σου μάλιστα πολλὲς φορὲς καὶ τὴν ἀπάντηση ποὺ χρειαζόσουν. Ὅταν μιλοῦσε, ἦταν πάρα πολὺ ἤρεμος. Καὶ σοῦ μετέδιδε αὐτὴ τὴν ἠρεμία. Μιλοῦσε γιὰ τὸν Χριστό, γιὰ τὴν Ἐκκλησία, γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἀπὸ τὸν καιρὸ ποὺ ζοῦσε, νιώθαμε ὅτι ὅλα ὅσα εἴχαμε διαβάσει γιὰ τοὺς ἁγίους καὶ τὴ ζωή τους ἐκπληρώνονταν σ᾽ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο».

Οἱ πολλοὶ πνευματικοὶ ἀγῶνες τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου, καθὼς καὶ ἡ ἀνυπόκριτη ἀγάπη, μὲ τὴν ὁποία περιέβαλλε τὸ ποίμνιό του, προσείλκυαν τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι αἰσθάνονταν κοντά του παρηγοριὰ καὶ ἀνάπαυση. Ὅλοι γνώριζαν ὅτι στὸ πρόσωπό του θὰ βροῦν τὸν καλὸ ποιμένα, τὸν ἀληθινὸ πνευματικὸ πατέρα, τὸν γνήσιο μαθητὴ τοῦ Χριστοῦ. Ἡ  Χάρη τοῦ Θεοῦ τὸν συνόδευε παντοῦ καὶ οἱ πλησίον του ἀντιλαμβάνονταν τὶς ἐνέργειές της, ἀκόμη καὶ μὲ μόνη τὴν ἁπλῆ παρουσία του.

Ἀπὸ τὸ κεφάλαιο: «Ἀποπεράτωση τοῦ Ναοῦ στὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ» (σελ. 148-149)

Ὁ Ἅγιος Φιλούμενος σώζει τὸν ναὸ στὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ

Ἔτσι λοιπὸν ὁ ναὸς ἔφτασε στὶς κολῶνες, στὰ τόξα, στὴ σκεπή. Φτιάχτηκε καὶ ὁ τροῦλος. Χτίστηκε τὸ πρῶτο καμπαναριὸ καὶ σιγὰ-σιγὰ ἔγινε καὶ τὸ δεύτερο. Τὸ 2005, ἐνῶ ὁ ναὸς εἶχε σχεδὸν ὁλοκληρωθεῖ, δέχτηκε ἐπίθεση ἀπὸ δύο ἑβραϊκὰ τάνκς. «Τὴν ὥρα ποὺ ἔγινε ἡ ἐπίθεση, στὶς 3:45 π.μ.», θυμᾶται ὁ π. Ἰουστῖνος, «βρισκόμουν στὸ ἡγουμενεῖο. Μοῦ τηλεφώνησε ἡ γυναίκα τοῦ φύλακα ποὺ δουλεύει ἐδῶ, ἡ ὁποία μένει ἀκριβῶς ἀπέναντι ἀπὸ τὴν κεντρικὴ πύλη τοῦ προσκυνήματος, καὶ μοῦ εἶπε: “Πρόσεξε, μὴν πλησιάσεις στὰ παράθυρα, διότι δύο τὰνκς εἶναι ἕτοιμα νὰ κτυπήσουν τὸ Μοναστήρι!”

»Ἔμεινα πραγματικὰ μέσα καί κοιτάζοντας πλαγίως ἀπὸ τὸ ἕνα παράθυρο εἶδα μία ὀβίδα νὰ κτυπᾶ τὴν ἐκκλησία. “ Ἅγιε Ἰακώβ… Ἁγία Φωτεινή…”, φώναξα. ‘‘ Ἐγὼ ἔφτιαξα τὸ σπίτι σας μὲ τὸ ὑστέρημα τοῦ φτωχοῦ λαοῦ. Προστατέψτε το, διότι μπροστὰ στὰ τὰνκς δὲν μπορῶ νὰ κάνω τίποτα!” Ὅταν ὅμως ἄκουσα καὶ τὸ δεύτερο κτύπημα κάτω ἀπὸ τὸ καμπαναριό, δίπλα στὸν σταυρό, ἀπελπίστηκα καὶ εἶπα: ” Ἔ, πάτερ Φιλούμενε, ἂν εἶσαι Ἅγιος, δεῖξε μου το τώρα!” Καὶ τότε πραγματικά, μὲ αὐτὰ τὰ ἁμαρτωλά μου μάτια εἶδα τὸν Ἅγιο μὲ τὸ γκρίζο του ἀντερὶ ἐπάνω στὸν σταυρό, στὸ κέντρο τῆς προσόψεως τοῦ ναοῦ, νὰ κινεῖ τὰ χέρια του, σὰν νὰ ἔδιωχνε κάτι. Ἔπειτα διαπίστωσα, ὅτι αὐτὸ ποὺ ἔδιωχνε ἦταν τρεῖς ὀβίδες, οἱ ὁποῖες ἔπεσαν κάτω χωρὶς νὰ ἐκραγοῦν καὶ κατρακυλοῦσαν πάνω στὸ λιθόστρωτο, σὰν νὰ ἦταν μπουκάλια. Ἔτσι, τὰ τάνκς ἀπεχώρησαν ἄπρακτα καὶ σώθηκε ὁ ναός.»

 Κεντρικὴ διάθεσις τοῦ βιβλίου:

Δελτίον Τύπου Πολιτιστικού Ιδρύματος Τραπέζης Κύπρου

Κυκλοφόρησε ο έβδομος τόμος στη σειρά των Οδηγών Βυζαντινών Μνημείων της Κύπρου με τίτλο: Ο ναός της Παναγίας της Χρυσοκουρδαλιώτισσας στο Κούρδαλι. Η έκδοση έγινε από το Πολιτιστικό Ίδρυμα Tραπέζης Kύπρου σε συνεργασία με την Iερά Mητρόπολη Μόρφου και το Tμήμα Aρχαιοτήτων. 

Η σειρά των οδηγών θα καλύψει εκτός από τα βυζαντινά μνημεία της Kύπρου, τα οποία ανήκουν στην Παγκόσμια Πολιτιστική Kληρονομιά (UNESCO) και άλλα σημαντικά βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία του τόπου.  Τα καθαρά έσοδα από την πώληση των Οδηγών, κατατίθενται στα ειδικά ταμεία των Ιερών Μητροπόλεων και των Μονών και χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες συντήρησης των μνημείων.

Την έκδοση προλογίζει ο Γιάννης Κυπρή, Πρόεδρος του Πολιτιστικού Ιδρύματος Τραπέζης Κύπρου και χαιρετίζουν ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος.

Μέσα από τις σελίδες του Οδηγού γίνεται αναδρομή στην ιστορία και τη θέση του χωριού  Κούρδαλι, το οποίο βρίσκεται στη γεωγραφική περιοχή της Πιτσιλιάς, 60 περίπου χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Λευκωσίας.

Ακολουθεί το κεφάλαιο για την αρχιτεκτονική του καθολικού της Μονής, το οποίο είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Ο ναός ανήκει στον τύπο του τρίκλιτου ξυλόστεγου ναού, ο οποίος είναι χαρακτηριστικός της κυπριακής ναοδομίας και απαντά κυρίως στην ορεινή περιοχή του Τροόδους.Στο κεφάλαιο εκτός από την τυπολογία του μνημείου παρουσιάζονται οι διάφορες οικοδομικές φάσεις και τα υλικά δομής.

Στο κεφάλαιο για το ιστορικό πλαίσιο αναπτύσσεται η καλλιτεχνική παραγωγή επί Ενετοκρατίας (1489-1571), δηλαδή την εποχή που κτίστηκε και διακοσμήθηκε το καθολικό της μονής της Παναγίας Χρυσοκουρδαλιώτισσας. Επίσης σε ξεχωριστό κεφάλαιο παρατίθενται όσα στοιχεία είναι γνωστά για τους κτήτορες του ναού Ιωάννη και Λέοντα Κούρδαλη. Στο κεφάλαιο για τις τοιχογραφίες, περιγράφονται οι αξιόλογες τοιχογραφίες, κυπροαναγεννησιακής (ή ιταλοβυζαντινής) τεχνοτροπίας, ενώ στο αντίστοιχο κεφάλαιο για το εικονοστάσιο και τις φορητές εικόνες, περιγράφονται το κιβώριο της αγίας Τράπεζας και τα ξυλόγλυπτα στασίδια.

Στη συνέχεια παρατίθεται η Βιβλιογραφία και κατάλογος ολοσέλιδων φωτογραφιών. Τέλος, υπάρχει άνοψη με αρίθμηση όλων των τοιχογραφιών του καθολικού και ονομαστικός κατάλογος των τοιχογραφιών αυτών.

Τα κείμενα του Οδηγού συνέγραψε ο δρ Ιωάννης Ηλιάδης, Βυζαντινολόγος. Η φωτογράφηση έγινε από τον Βάσο Στυλιανού, ενώ έχουν χρησιμοποιηθεί και φωτογραφίες από το Αρχείο του Τμήματος Αρχαιοτήτων και το Αρχείο του συγγραφέα. Η καλλιτεχνική και τυπογραφική επιμέλεια καθώς και ο διαχωρισμός των χρωμάτων έγινε από το Εν Τύποις Βούλα Κοκκίνου Λτδ και η εκτύπωση στα τυπογραφεία Χρ. Νικολάου και Υιοί  Λτδ.  Την ευθύνη έκδοσης της Σειράς των Οδηγών έχει ο δρ Χριστόδουλος Χατζηχριστοδούλου, Αρχαιολόγος, Έφορος Συλλογών του Πολιτιστικού Ιδρύματος.  O Οδηγός θα κυκλοφορήσει στα Aγγλικά και Ρωσικά προσεχώς.

Ο Οδηγός, είναι διαστάσεων 22×16 εκ., αριθμεί 104 σελίδες με 83 ασπρόμαυρες και έγχρωμες εικόνες και 3 σχέδια.  Διατίθεται στην τιμή των € 9,00 από την Αγορά, το πωλητήριο του Πολιτιστικού Ιδρύματος, την Ιερά Μητρόπολη Μόρφου, την Ιερά Μονή Παναγίας της Χρυσοκουρδαλιώτισσας στο Κούρδαλι, γνωστά βιβλιοπωλεία σε όλη την Κύπρο και στο διαδίκτυο στη διεύθυνση www.boccf.org

Λευκωσία, 9 Αυγούστου 2012