Αρχική Blog Σελίδα 447

Ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον (Α΄ Ἰωαν. 4,18) (Γ΄ Χαιρετισμοί 20.3.2020)

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴν Ἀκολουθία τῆς Γ΄ Στάσεως τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ποὺ τελέσθηκε στὴν ἱερὰ μονὴ Παναγίας Χρυσοκουρδαλιώτισσας στὸ χωριὸ Κούρδαλι τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (20.3.2020).
 

Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
ἀναγράφω σοι ἡ πόλις σου, Θεοτόκε.
Ἀλλ’ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Η προσκυνηματική εικόνα της Παναγίας Οδηγήτριας, 16ος αιώνας

Χαῖρε ἡ κεχαριτωμένη, η πλήρης χαρά, η Θεοτόκος μας που μας αξιώνει και εφέτος σ᾿ αυτές τις δύσκολες στιγμές της οικουμένης, να της ψάλλομε την Γ΄ Στάση των Χαιρετισμών της, ενώπιον αυτής της θαυματουργής εικόνος τής Παναγίας τής Χρυσοκουρδαλιώτισσας, εδώ στην ορεινή Σολέα. Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου, εἰς σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον ἡμᾶς ὑπὸ τὴν σκέπην σου.

Σπάνια η προσευχή αυτή, ο ύμνος τούτος, ακούεται τόσον επίκαιρος όσον σήμερον. Και όμως, ενώ η επικαιρότητα αυτού του ύμνου, η εναπόθεσις δηλαδή όλης μας της ελπίδας, εις την μητέρα του Θεού την Θεοτόκο Μαρία, να μας φυλάξει υπό την σκέπην της, πάντας ημάς σ᾿ αυτές τις ώρες που πολλοί,  κλήρου και λαού, φοβούνται, φοβούμαστε ασθένειες θανατηφόρες και μεταδοτικές. Και εμείς οι ολίγοι, εμείς οι ολιγόπιστοι, διότι ποιος τολμά να ειπεί ότι έχει την πίστη των αγίων, όταν η ολιγοπιστία απειλεί το περικάρδιο κάθε χριστιανού και κάθε ανθρώπου της γης. Μόνον οι άγιοι έχουν την πίστη που προσδοκεί ο Θεός γιατί καθάρισαν την καρδία τους πρώτα και αυτή η καθαρή καρδία και αυτός ο γρήγορος νους που ακούσαμε προηγουμένως, καὶ δὸς ἡμῖν γρήγορον νοῦν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσα, αυτός ο γρήγορος νους, έρχεται στην καθαρή καρδία και θρονιάζεται και κάθεται και ενώνονται μαζί, νους και καρδία. Έναν από τα αποτελέσματα αυτής της ευλογημένης ενώσεως, αυτού του ευλογημένου γάμου, νου και καρδίας, είναι να φεύγει μια μεγάλη-μεγάλη αρρώστια  της ψυχής και του σώματος , φεύγει σαν δαιμόνιο, η αρρώστια του φόβου. Δεν μπορεί να μείνει μέσα σε μίαν καθαρή καρδία και σε έναν γρήγορο μετανοούντα νουν, ο φόβος και αυτό είναι το πρόβλημα μας σήμερα, δεν είναι η ασθένεια η λεγόμενη του κορωναϊού, αλλά είναι ο φόβος το πρόβλημά μας. 

Και όμως, ο Ευαγγελιστής της αγάπης, ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο φίλος του Χριστού, ο παρθένος μαθητής και Ευαγγελιστής, μας λέει ξεκάθαρα, ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον. Ποιος τολμά όμως να πει, εγώ έχω τελείαν αγάπη. Προσωπικά δεν τολμώ να εκφράσω τέτοιαν αλαζονεία. Συντάσσομαι μαζί με τον Απόστολο Πέτρο που όταν άρχισε να βυθίζεται μέσα στα νερά, μέσα στα ύδατα, όταν αντελήφθη ότι με θαυμαστό τρόπο περπατά πάνω στα ύδατα σε ώρες τρικυμιώδους θάλασσας ολιγοπίστησε και άρχισε να βυθίζεται. Τότε του είπε ο Χριστός εκείνο το ωραίον “Ὀλιγόπιστε, εἰς τί ἐδίστασας;” Και αλλού, ακούομε τον ίδιο μαθητή τον Πέτρο αλλά και άλλους καινοδιαθηκικούς ανθρώπους να κράζουν και να φωνάζουν, “Πιστεύω, Κύριε, βοήθει μοι τῇ ἀπιστίᾳ”. 

Άρα, ὕμνος ἅπας ἡττᾶται, κάθε λόγος δικός μας, κάθε ύμνος δικός μας, έχει μέσα του τα στοιχεία της ηττοπάθειας αλλά τουλάχιστον, αυτή η ηττοπάθεια και αυτός ο φόβος να μην είναι καθολικός, να μην είναι ολοκληρωτικός αλλά να είναι λίγος. Να υπάρχει μια γωνιά πάντοτε μέσα μας, που θα είναι η γωνιά του Χριστού. Είναι τόσο ταπεινός ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, που Του φτάνει η γωνιά της καρδιάς μας, μια καθαρή γωνιά. Το επαναλαμβάνω αυτό, να είναι καθαρή η γωνιά και να ξέρετε ότι δεν θα ᾿ρθει ποτέ ο Χριστός σε ακάθαρτη γωνία.

Όταν είναι όλο το σπίτι λερωμένο, θα πάει να βρει την πιο καθαρή γωνιά και θα ᾿ρθει εκεί με το Πνεύμα Του το Άγιον το οποίο θα καθαρίσει Εκείνο καλύτερα την γωνία και μετά θα ᾿ρθει να καθίσει ταπεινά-ταπεινά, ο Κύριος της δόξης, Ιησούς Χριστός. Φτάνει εμείς να Του κτυπούμε την πόρτα, ζητεῖτε καὶ εὑρήσετε, κρούετε καὶ ἀνοιγήσεται. Φτάνει να μην είμαστε χλιαροί, όπως λέει στον επίσκοπο της Λαοδίκειας στην αποκάλυψη, ήλθα, του λέει, ο Χριστός και δεν σε βρήκα. ούτε θερμόν ούτε κρύον, σε βρήκα χλιαρόν και του λέει, θα σε ἐμέσω. Ξέρετε τι σημαίνει, θα σε ἐμέσω; Θα σε κάμω εμετό. Ώρες-ώρες ο Χριστός μας δεν είναι μόνον ταπεινός και Θεός της αγάπης αλλά είναι και Θεός της δικαιοσύνης. 

Γι αυτό, αυτές τις ώρες που δοκιμάζεται η πίστη μας, όλων μας επαναλαμβάνω και πρώτα εμέ που λέω τους μεγάλους λόγους το πρώτον υγιές είναι: Πιστεύω Κύριε Βοήθει μοι τῇ ἀπιστίᾳ. Κάποιες γωνιές φόβου υπάρχουν και εις τη δική μου καρδιά. Αυτό είναι πολύ-πολύ υγιές και ορθόδοξο. Γιατί είναι υγιές και ορθόδοξο; Γιατί είναι ταπεινόν φρόνημα, Πᾶς ὁ ταπεινῶν ὑψωθήσεται. Και πώς φαίνεται το ταπεινόν φρόνημα; Όταν παραδέχομαι την αρρώστια μου, την αρρώστια της καρδίας μου που επαναλαμβάνω. Τώρα το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο κορωνοϊός και η μολυσματική μεταδοτική ασθένεια, βεβαίως να προσέχουμε για να μας προσέχει και ο Θεός αλλά όχι με όλον αυτό τον πανικό, αυτό το φόβο όλοι να κλειστούμε στο σπίτι. Για να κάμουμε τι; Ηλεκτρονικήν θέαση έτι και έτι περισσότερη, να αυξήσουμε δηλαδή την αρρώστια που χαρακτηρίζει την εποχή μας, όλα να έχουν γίνει ηλεκτρονικά. Συνεχώς να βλέπουμε μιαν οθόνη, να μην ζούμε δηλαδή και βεβαίως να μην επικοινωνούμε με τον διπλανό μας και να μην κοινωνούμε με τον Θεό μας. 

Αυτό συμβαίνει εδώ και χρόνια, όχι λόγω του ιού, ξεχάσαμε δηλαδή οι περισσότεροι πώς να επικοινωνούμε με τον συνάνθρωπό μας και πώς να κοινωνούμε τον Θεάνθρωπό μας. Αυτή είναι η αλήθεια. Και έρχεται τώρα να ολοκληρωθεί η αποστασία μας από την ζωή  την επίγειο που είναι ο συνάνθρωπός μου, ο διπλανός μου, ο πλησίον μου αλλά και την ουράνιον που είναι η Θεία Λειτουργία, που είναι οι ιερές ακολουθίες, που είναι ο ναός του Θεού, του Τριαδικού Θεού, πλήρης ενεργείας αγίου Πνεύματος. Αρχίσαμε τώρα ένεκεν ενός ιού, να αμφισβητούμε τη δύναμη του Υιού του Θεούν ακόμα και την εικόνα του Θεού. Όχι μόνον αυτές τις ζωγραφισμένες αγιογραφίες και τοιχογραφίες που κάθε ορθόδοξη Εκκλησία έχει, αλλά και τον πλησίον μας. Ο κάθε συνάνθρωπός μας είναι εικόνα Θεού είναι υποψήφια μάλλον εικόνα του Θεού, αρκεί ο συνάνθρωπός μας και εγώ, να νικήσω δύο πράγματα. Τον θυμό και τες επιθυμίες μου. Πάλι η μετάνοια, πάλι η καθαρή καρδία ἡ νήφουσα, που ακούσαμε προηγουμένως εις το Απόδειπνο, πάλι ο γάμος του νου με την καρδία την καθαρά, πάλι η καθαρή γωνιά του Χριστού ἐν Πνεύματι ἁγίω πάντοτε. 

Και φαίνεται λοιπόν ότι δεν αμφισβητούμε μόνον την εικόνα του Θεού που είναι ο συνάνθρωπός μας, αλλά ακόμη και αυτή την ζωγραφιστή εικόνα που σε λίγο θα πρέπει να προσκυνήσουμε κατά το τυπικόν της ορθοδόξου Εκκλησίας. Είτε υπάρχει ιός, κορωναϊός όπως τον λεν, αν τον λέω σωστά, είτε υπάρχει πανούκλα, είτε υπάρχει χολέρα, είτε υπάρχει οποιαδήποτε μεταδοτική ασθένεια, λέπρα που ήλθε κάποτε. Το τυπικόν λέει, στο τέλος προσκυνώ την εικόνα της Παναγίας και το χέρι του ιερέως ή του αρχιερέως γιατί  η εικόνα και το χέρι του ιερέως ή του αρχιερέως, είναι γεμάτο από ενέργεια του αγίου Πνεύματος. 

Αλλά  σας λέω και ο κάθε συνάνθρωπός μας, όταν τον πλησιάζομε με συμπόνια, με ευσπλαχνία, με συμπάθεια, με αγάπη, με διάθεση καλή, διάθεση διακονίας και όχι με σκοπιμότητα, όχι με ζήλια, όχι με ανταγωνισμό, αυτά παράγουν μικρόβια πρώτα πνευματικά, μετά ψυχικά και ύστερα γίνονται και σωματικά, αλλά εάν πλησιάζουμε τον συνάνθρωπό μας με συμπόνια, με ευσπλαχνία, με καλοσύνη, τότε αναπτύσσονται άλλες δυνάμεις, αγγελικές, ουράνιες. Ενέργειες του Θεού δηλαδή Κύριε τῶν δυνάμεων, λέει, μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ, ἄλλον γὰρ ἐκτός Σου βοηθὸν ἐν θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν, Κύριε τῶν δυνάμεων, ἐλέησον ἡμᾶς.  Ποιος είναι ο Κύριος των δυνάμεων; Ο Κύριος των αγγέλων. 

Μόλις ήλθα, αν προσέξατε, είπα της αδελφής Ισιδώρας να ανάψει και τες πάνω λαμπάδες εις τα μανουάλια μας. Και απόρησε η αδελφή επειδή ξέρει καλόν τυπικό. Κανονικά αυτές δεν ανάβουν απόψε αλλά ανάβουν αύριο αν γίνει λειτουργία στους Αίνους επειδή είναι των αγγέλων οι πάνω λαμπάδες. Οι πιο κάτω λαμπάδες είναι οι λαμπάδες οι δικές μας, οι προσευχές οι δικές μας. Και της λέω, άναψε και τες πάνω λαμπάδες γιατί, τόσο λίγοι έρχονται τώρα στην Εκκλησία αυτές τις ώρες και αυτές τις ημέρες, που έχομε ανάγκη περισσότερο την παρουσία των αγγέλων για να γίνουμε πολλοί και χάριτι Θεού και ήλθαν και έρχονται οι άγιοι άγγελοι διότι αυτοί έχουν την τελείαν αγάπην, ποὺ ἔξω βάλλει τὸν φόβον και αγαπούν την τελείαν αγάπη που είναι ο Χριστός με τέλειον τρόπο και δοξάζουν συνεχώς αφόβως τον Κύριον της δόξης. Και εμείς, ψέλνομε αυτό που ακούομε στην εβδόμη ωδή Ὃν ἱκεύτευε πάσης νῦν βλάβης ῥύσασθαι, τοὺς πιστῶς Σε προσκυνοῦντας”.

 Τώρα λοιπόν που κατά την τάξην και κατά το τυπικόν, θα πάει ένας-ένας να προσκυνήσει την Παναγία και όποιος θέλει και τολμά και το αμαρτωλό μου χέρι. να έχετε κατά νουν, ότι αφού χαιρετήσετε την Παναγία την άσπιλον, την αμόλυντον, ακόμα και οι λέξεις τώρα αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα και επικαιρότητα, την άσπιλον, την ολοκάθαρη δηλαδή, την αμόλυντον, την άφθορον, μετά θα έρθετε σε μένα, τον μολυσμένο, τον βλαμένο, τον κουτό, τον ανόητο, αλλά τον επίσκοπο. Αλλά τον επίσκοπο, που έχει όλη την Χάριν του αγίου Πνεύματος και όποιος προσκυνά όπως λέει ο ύμνος , τοὺς πιστῶς Σὲ προσκυνοῦντας, όποιος προσκυνά με πίστη, ῥήσασθαι, λέει, ελευθερώνεται από κάθε βλάβη, από κάθε μολισμό, από κάθε ιόν. Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα. 

Τώρα ήλθεν η ώρα να δώσει εξετάσεις και η πίστη μας, τι πίστην έχει ο καθένας. Είπεν ένας σοφός θεολόγος, ο πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης, το 2001 κοιμήθηκε, “Από δω και πέρα το πρόβλημα θα είναι οι επίσκοποί μας”, και συμπλήρωσε ποιο θα είναι το πρόβλημα των επισκόπων μας, εμένα δηλαδή, Τι πίστην έχουμε. Ακούτε; Ποιο θα είναι το πρόβλημα από δω και πέρα; Φάνηκε αυτές τις μέρες. Δεν είναι, αγαπητοί μου, τόσο δικό σας πρόβλημα αλλά είναι δικό μας πρόβλημα πρώτα των αρχιερέων και ύστερα των ιερέων, τι πίστην έχουμε. Πιστεύουμε αυτά που γράφουν τα βιβλία μας; Το ιερόν Ευαγγέλιο, η υμνολογία μας, οι ευχές της Εκκλησίας; Τότε, όποια και να είναι η βλάβη και ο μολυσμός, πάσης νῦν βλάβης ῥήσασθαι, τοὺς πιστῶς Σε προσκυνοῦντας. Αυτά για προβληματισμό. 

Τώρα, το ζήτημα είναι ένα. Αφού το πρόβλημα είναι η πίστη  όλων μας, κλήρου και λαού δεν μπορούμε να κρίνουμε και να κατακρίνουμε κανέναν. Φυσικά λίγη κρίση κάμνουμε η αλήθεια, ψεύτης δεν έγινα ποτέ μου, αλλά τουλάχιστον να μην κατακρίνουμε διότι τα σημερινά δικά σου, μπορεί να γίνουν δικά μου αύριο. Η ίαση εις την ολιγοπιστία μας  μία είναι και μου το έλεγε αυτό ο άγιος γέροντάς μου Ιάκωβος ο εν Ευβοία ο Τσαλίκης, ο με συγχωρείτε. Εμένα που με βλέπεις, Νεόφυτέ μου, μου είπε, που μιλώ στην εικόνα του αγίου Δαυίδ και κάμνει θαύματα και με ακούει εμένα τον αμαρτωλό ο όσιος του Θεού Δαυίδ, κάθε βράδυ κάνω μια προσευχή και Του λέω, πιστεύω Κύριε, βοήθει μοι τῇ ἀπιστίᾳ, αύξησε την πίστη μου, πρόσθες ἡμῖν πίστιν. Αύξησέ μου, Του έλεγε, Χριστέ μου, κάθε νύχτα, την πίστη μου. Δεν εμπιστευόταν να πει, μα εγώ πιστεύω, ποτέ δεν βάζουν το εγώ μπροστά τους οι άγιοι. Το εγώ είναι θανατηφόρο.

Γέροντας Σωφρόνιος

Ήμουν τότε είκοσι με είκοσι τριών χρονών, δεν τα καταλάβαινα αυτά. Δεν καταλάβαινα πόσο σημαντικό είναι η πίστις εις τον άνθρωπο, ότι είναι ό,τι σημαντικότερο. Όλα τα άλλα είναι πέτρες που τες χτίζεις πάνω στο θεμέλιο της πίστεως. Και ένας άλλος άγιος του αιώνα μας, ο όσιος πατήρ ημών Σωφρόνιος του Έσσεξ, έλεγε αυτός το δικό του φάρμακον.  Ο Σωφρόνιος του Έσσεξ ήταν λόγιος, ήταν μορφωμένος Ρώσος και έκαμε στη Γαλλία, στην Αγγλία. Κοσμογύριστος. Ήξερε  να διατυπώνει την πίστη του με θεολογικούς όρους και να κάμνει  ωραίες προσευχές. Μια ωραία προσευχή που είναι το φάρμακο της ολιγοπιστίας, που είναι το φάρμακο της εποχής μας δηλαδή, των ημερών μας, αρκεί να γίνεται με ταπεινόν και πονεμένο φρόνημα από όλους μας, πρώτα τους πατριάρχες μας, μετά ημών των αρχιερέων, των ιερέων μας, των διακόνων μας, των μοναχών μας και εσάς του λαού. Χριστέ μου, Δός μου την υπομονή και την πίστη των αγίων, αυτή είναι η προσευχή, αυτό είναι το φάρμακο. Να το πείτε τριάντα τρεις φορές εις το κομποσκοίνι σας, να το πείτε πενήντα φορές, να το πείτε εκατόν, τα το πείτε τριακόσιες, ανάλογα με το τι κομποσκοίνι έχετε, κάμετε το, κάθε μέρα. Και θα έχετε την μεγαλύτερη προίκα για να διαχειριστείτε και τις ημέρες που ήλθαν και αυτές που έρχονται και τα χρόνια που έρχονται. Διότι αυτά που θα συμβούν από δω και πέρα, θα είναι κατά τον άγιο Παΐσιο, μπόρες-μπόρες. Οι Έλληνες δεν θα έχουν πολλά-πολλά αλλά θα έχομε για να δοκιμαστεί η ολιγοπιστία μας, να γονατίσουμε. Πρώτα να μετανοήσουμε, να κλάψομε και να Του πούμε, Χριστέ μου, δος μου την υπομονή και την πίστη των αγίων. Δός μοι δάκρυα μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως. 

Και όταν έτσι έλθει η υπομονή των αγίων, η πίστη των αγίων, τα δάκρυα και η μετάνοια των αγίων, τότε θα φυγαδευτεί η ολιγοπιστία και ο φόβος που γεννά η ολιγοπιστία. Και τότε θα καταλάβομε τι εννοεί ο Απόστολος της αγάπης Ιωάννης ο Θεολόγος ότι, ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον.

Καλή δύναμη να έχετε όλοι. Εύχομαι αυτές τες υπόλοιπες ημέρες να είναι ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Οι Εκκλησίες μας εδώ στη Μητρόπολη της Μόρφου είναι ανοιχτές. Όποιος θέλει να έρχεται, να προσεύχεται και να κοινωνά αυτό το Σώμα και το Αίμα του Θεανθρώπου Χριστού που νίκησε τον θάνατο, που νίκησε τον διάβολο, που νίκησε την αμαρτία, δηλαδή τον φόβο. Και το αντίθετο της αγάπης, να  θυμάστε δεν είναι το μίσος όπως μας έμαθε η νεκατωμένη Ευρώπη. Το αντίθετο της αγάπης είναι ο φόβος. Και όποιος σας φοβίζει, να ξέρετε, ότι εμπνέεται από δαιμονικές δυνάμεις. Πολύ δολίως όπως ακούσαμε, τα βέλη του πονηρού που κατευθύνονται σε εμάς, εις την καρδία μας ιδιαιτέρως, αυτές τις ημέρες και ώρες. Πότε τα εξοβελίζει αυτά τα βέλη του φόβου και της δειλίας και της ολιγοπιστίας ο πειρασμός; Παραμονές της Σταυροπροσκύνησης αύριο την Κυριακή, παραμονές του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Αυτή που έγινε η γέφυρα ουρανού και γης για να νικηθεί ο θάνατος και ο διάβολος. Παραμονές του Πάσχα, παρακαλώ. Δεν είναι καθόλου μα καθόλου τυχαίο γιατί αυτός που υποκινεί όλα αυτά, ο διάβολος και η αμαρτία μας που είναι έργο του διαβόλου όταν εμείς συναινούμε στους λογισμούς που μας βάζει και στες επιθυμίες που μας ενεργοποιεί,  Έναν φοβάται, Τον Τίμιο Σταυρό, το όνομα της Παναγίας. Παναγία μου, Δέσποινά μου, Θεοτόκε Μαρία, πρέσβευε υπέρ ημών. Φοβάται το Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν ἅγιον, Κύριον, Ἰησοῦν Χριστόν. Όλα αυτά γίνονται για το Χριστὸς Ἀνέστη, για το Ἀληθῶς Ἀνέστη,να μην έχομε Πάσχα χαρούμενο οι ορθόδοξοι. Αυτό είναι που τους καίει και την Νέα Τάξη Πραγμάτων, και τα εναέρια πνεύματα, και μερικούς επίγειους υπηρέτες τους. 

Εμείς οι ολίγοι δεν πρέπει να τους κάμουμε την χάρη αλλά όχι με εγωισμούς, όχι με κρίσεις και κατακρίσεις αλλά με αυτή την προσευχή που σας είπα Χριστέ μου, δος μου την υπομονή και την πίστη των αγίων. Τότε, θα έχομε τον Τίμιο Σταυρό δύναμή μας, θα έχομε την Παναγία βοήθειά μας, θα έχομε την Ανάσταση του Χριστού την ώρα του θανάτου μας, να περάσουμε το γιοφύρι του θανάτου για να πάμε απέναντι στην αιώνια ζωή του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος.

Τὴν ὡραιότητα τῆς Παρθενίας σου, καὶ τὸ ὑπέρλαμπρον τὸ τῆς ἁγνείας σου, ὁ Γαβριὴλ καταπλαγείς, ἐβόα σοι Θεοτόκε· Ποῖόν σοι ἐγκώμιον, προσαγάγω ἐπάξιον, τὶ δὲ ὀνομάσω σε; ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι. Διὸ ὡς προσετάγην βοῶ σοι· Χαῖρε, ἡ Κεχαριτωμένη. 

 

Μόρφου Νεόφυτος: Ἡ κατάβασις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἀνάβασις τοῦ ἀνθρώπου (09.12.2021)

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴ Θεία Λειτουργία τῆς ἑορτῆς τῆς Συλλήψεως τῆς Θεοτόκου ὑπὸ τῆς ἁγίας Ἄννης ποὺ τελέσθηκε στὸν πανηγυρίζοντα ἱερὸ ναὸ Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης τῆς κοινότητος Καλλιανῶν, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (09.12.2021).

Ψάλλει ὁ πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου κ. Μάριος Ἀντωνίου.

Παναγιώτης Νεοχωρίτης: Δοξαστικόν του Εσπερινού των Χριστουγέννων (“Αυγούστου Μοναρχήσαντος”)

Αὐγούστου μοναρχήσαντος ἐπὶ τῆς γῆς, ἡ πολυαρχία τῶν ἀνθρώπων ἐπαύσατο, καὶ σοῦ ἐνανθρωπήσαντος ἐκ τῆς Ἁγνῆς, ἡ πολυθεΐα τῶν εἰδώλων κατήργηται. Ὑπὸ μίαν βασιλείαν ἐγκόσμιον, αἱ πόλεις γεγένηνται· καὶ εἰς μίαν Δεσποτείαν Θεότητος, τὰ Ἔθνη ἐπίστευσαν. Ἀπεγράφησαν οἱ λαοί, τῷ δόγματι τοῦ Καίσαρος, ἐπεγράφημεν οἱ πιστοί, ὀνόματι Θεότητος, σοῦ τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ ἡμῶν. Μέγα σου τὸ ἔλεος, δόξα σοι.

Ο Χριστός κοντά στα άλλα που έπαθε για τον άνθρωπο, ΕΠΑΘΕ και ΑΠΟΓΡΑΦΗ

Πηγή: https://trelogiannis.blogspot.com/2021/12/blog-post_332.html

Ένα “ξεχασμένο” σωτηριολογικό γεγονός, με βαθιά θεολογική προέκταση

Γράφει ο Στ. Σάκκος:
 
“Οι Ρωμαίοι, όταν αποτελούσαν κράτος μόνοι τους, έκαναν απογραφή κάθε πέντε χρόνια. Όταν κατέκτησαν λαούς πολλούς και έγιναν μία αχανής αυτοκρατορία, επειδή ήταν δύσκολο να διοργανώνουν απογραφή κάθε πενταετία, τριπλασίασαν το διάστημα και το έκαναν δεκαπενταετία. Η απογραφή άρχιζε κάθε φορά με ένα διάταγμα του αυτοκράτορα. Ο ευαγγελιστής Λουκάς το διάταγμα αυτό το λέει στα ελληνικά «δόγμα». Οι πρώτες παγκόσμιες απογραφές άρχισαν επί του Ρωμαίου αυτοκράτορα Οκταβιανού Αυγούστου, ο οποίος μετά από πολλούς εξωτερικούς και εμφυλίους πολέμους επικράτησε ως μονάρχης όλου του γνωστού τότε κόσμου. Η πρώτη απογραφή στους Εβραίους συνέπεσε με τη γέννηση του Χριστού. Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία τότε περιλάμβανε πολλά έθνη. Ορισμένα από τα έθνη αυτά είχαν δικούς τους βασιλιάδες. Αλλά όλοι οι βασιλιάδες εκείνοι ήταν δούλοι του αυτοκράτορα της Ρώμης, ο οποίος ήταν βασιλιάς των βασιλιάδων και διόριζε ή απέλυε τους βασιλιάδες σαν ιδιωτικούς υπαλλήλους. Κατά τους χρόνους που γεννήθηκε ο Χριστός, είναι γνωστό σε όλους ότι αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο Αύγουστος και βασιλιάς υποτελής των Εβραίων ο Ηρώδης.
 
Όπως κάθε δεκαπενταετία έτσι και τη φορά εκείνη, που η απογραφή εφαρμόσθηκε στον Ισραήλ για πρώτη φορά, ο Αύγουστος εξέδωσε διάταγμα να απογραφεί όλος σχεδόν ο γνωστός τότε κόσμος. «Εγένετο δε», γράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς, που είναι ένας καταπληκτικός ιστορικός, «εν ταις ημέραις εκείναις εξήλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αυγούστου απογράφεσθαι πάσαν την οικουμένην. Αύτη η απογρα­φή πρώτη εγένετο ηγεμονεύοντος της Συρίας Κυρηνίου». Κυρήνιος λεγόταν ο τότε Ρωμαίος γενικός διοικητής της Συρίας. Το Ρωμαϊκό κράτος χωριζόταν σε μεγάλα γεωγραφικά διαμερίσματα, όπως είναι σήμερα στη χώρα μας η Μακεδονία, η Ήπειρος, η Θεσσαλία κλπ. Η Συρία ήταν ένα τέτοιο διαμέρισμα. Τα διαμερίσματα αυτά χωρίζονταν σε άλλα μικρότερα, όπως περίπου είναι σήμερα οι νομοί. Η Παλαιστίνη ήταν νομός της Συρίας. Ο Ηρώδης ήταν υφιστάμενος του Κυρηνίου. Οι αρχαίοι, όταν ήθελαν να σημειώσουν τη χρονολογία, έγραφαν το όνομα του ηγεμόνα στις μέρες του οποίου συνέβαινε ένα γεγονός. Γι’ αυτό και ο Λουκάς σημειώνει· «ηγεμονεύοντος της Συρίας Κυρηνίου».
 
Στο διάταγμα του βασιλιά των βασιλιάδων Αυγούστου υπάκουαν όλοι. Έφευγαν από τις πόλεις, όπου κατοικούσαν, και πήγαιναν στην πόλη από την οποία κατάγονταν, για να απογραφούν όπως κάνουμε και μεις σήμερα, όταν ψηφίζουμε. «Και επορεύοντο πάντες απογράφεσθαι, έκαστος εις την ιδίαν πόλιν. Ανέβη δε και Ιωσήφ από της Γαλιλαίας εκ πόλεως Ναζαρέτ εις την Ιουδαίαν εις πόλιν Δαυίδ, ήτις καλείται Βηθλεέμ, διά το είναι αυτόν εξ οίκου και πατριάς Δαυίδ, απογράψασθαι συν Μαριάμ τη μεμνηστευμένη αυτώ γυναικί ούση εγκύω» (Λκ 2,3-5). Οι διαταγές ήταν αυστηρές, οι Ρωμαίοι αξιωματικοί επίσης αυστηροί. Κάθε καθυστέρηση ή απουσία τιμωρούνταν παραδειγματικά. Δεν γινόταν καμία εξαίρεση. Κόσμος πολύς κατέφθανε απ’ όλες τις περιοχές στα κέντρα απογραφής. Κανείς δεν υπολόγιζε τις ταλαιπωρίες· έβαζε την οικογένεια του σε μία άμαξα ή, αν ήταν φτωχός, έβαζε τα άρρωστα και ανήλικα μέλη σε ένα – δύο άλογα και οι υπόλοιποι πεζοί πήγαιναν στην πατρική πόλη. Οι δρόμοι γεμάτοι από πλήθη. Τα πανδοχεία, τα ξενοδοχεία της εποχής εκείνης, δεν είχαν χώρο ούτε στη σκάλα ούτε στην αυλή. Εννοείται ότι τα αρχαία ξενοδοχεία δεν είχαν κρεβάτια ούτε στρώματα ούτε καν δωμάτια ατομικά. Ανάμεσα στο πλήθος ήταν και ο φτωχός Βηθλεεμίτης Ιωσήφ, που κατοικούσε χρόνια τώρα στη Ναζαρέτ. Πήγαινε να απογραφεί στη πατρίδα του· μαζί του ταλαιπωρούνταν και η απλοϊκή κόρη Μαριάμ, η έγκυος παρθένος, που βρισκόταν στις τελευταίες ήμερες της εγκυμοσύνης. Και αυτοί και ο Χριστός, που ήταν ακόμη στα σπλάγχνα της μητέρας του, πήγαιναν να απογραφούν σαν αντικείμενα της περιουσίας του Αυγούστου!
 
Μετά από τη ταλαιπωρία του ταξιδιού έφθασαν στη Βηθλεέμ και, όπως όλοι οι ταξιδιώτες, κατέλυσαν σε κάποιο πανδοχείο. Τα πανδοχεία διέθεταν μεγάλους χώρους όπου συνωστίζονταν οι πελάτες και κατακλίνονταν, αν μπορούσαν να κατακλιθούν, ο ένας δίπλα στον άλλο. Κοντά σε κάθε πανδοχείο υπήρχε απαραίτητα ο στάβλος – όπως σήμερα κοντά στο ξενοδοχείο υπάρχει το πάρκιγκ – για να βρίσκουν εκεί τροφή και ανάπαυση τα μεταφορικά μέσα της εποχής, τα υποζύγια. Το βράδυ που έφθασε η αγία οικογένεια στη Βηθλεέμ, ιστορεί ο ευαγγελιστής Λουκάς, συμπληρώθηκαν οι μέρες να γεννήσει η Μαρία και γέννησε τον υιό της τον πρωτότοκο και τον σπαργάνωσε μέσα στο παχνί (του στάβλου), διότι «ουκ ην αυτοίς τόπος εν τω καταλύματι» (Λκ 2,7). Δεν υπήρχε στο πανδοχείο ιδιαίτερος τόπος για το έκτακτο γεγονός της γέννας και φυσικά δεν ήταν δυνατόν να γεννήσει η Παρθένος μπροστά σ’ όλους τους ενοίκους του πανδοχείου. Έτσι το πρώτο κρεβατάκι στο όποιο ακούμπησαν το νεογέννητο Χριστό ήταν η φάτνη, το παχνί όπου ρίχνουν το άχυρο των ζώων, διότι δεν υπήρχε καθαρότερο μέρος. Την άλλη μέρα, ή τις άλλες, πήραν σειρά να απογραφούν. Και ο μεν Ιωσήφ δήλωσε ένα μέλος περισσότερο, ο δε Αύγουστος απέγραψε ένα δούλο περισσότερο. Ο ενανθρωπήσας Θεός γεννήθηκε δούλος, την ώρα που αγεληδόν γινόταν η καταμέτρηση των δούλων, και η πρώτη υποχρέωση της ζωής του ήταν να εξαγοράσει τον εαυτό του για ένα χρόνο. Τί ταπείνωση! Και ενώ αυτός ήταν ο βασιλιάς των βασιλιάδων της οικουμένης, άλλος κρατούσε φαινομενικά τη θέση του βασιλιά των βασιλιάδων, ο Αύγουστος· κι αυτός γεννήθηκε σαν κτήμα και μέρος της περιουσίας εκείνου. Ενώ ο Ιησούς ήταν ο βασιλιάς του Ισραήλ, ως υιός του Δαυίδ, και η γνησιότητα της καταγωγής του από τον Δαυίδ φαινόταν από τα έγγραφα της απογραφής, τα οποία τον υποχρέωσαν να απογραφεί στη πόλη του Δαυίδ Βηθλεέμ, εν τούτοις άλλος καθόταν ως τύραννος στο τράχηλο του Ισραήλ, ο Ιδουμαίος Ηρώδης, που όχι υιός του Δαυίδ δεν ήταν, αλλά ούτε Ισραηλίτης. Όταν γεννήθηκε ο αληθινός βασιλιάς του κόσμου, ο ένας βασιλιάς, ο Αύγουστος, τον απέγραφε ως κτήμα του και ο άλλος βασιλιάς, ο Ηρώδης, τον κυνηγούσε ως θύμα του, ήθελε να τον σφάξει.
 
Οι ποιητές της Εκκλησίας κάτω από το γεγονός της απογραφής βλέπουν μία άλλη απογραφή, πνευματική. Μονάρχησε ο Αύγουστος στη γη για να παύσει η πολυαρχία· ενανθρώπησε ο Χριστός, για να παύσει η πολυθεΐα. Απογράφηκαν οι λαοί με το διάταγμα του Καίσαρα Αυγούστου· επιγραφήκαμε οι πιστοί με το όνομα του Χριστού, πήραμε το όνομά του, για δικό μας, ονομαστήκαμε Χριστιανοί. Απογράφηκε ο Θεός ως δούλος του Αυγούστου, για να μας ελευθερώσει από τη δουλεία της αμαρτίας. Απογράφηκε ο Ιησούς στα φορολογικά βιβλία του Αυγούστου, για να πληρώνει χρηματικό φόρο· απογραφήκαμε και μείς στο βιβλίο της ζωής και προσφέρουμε «υπέρ την χρηματικήν φορολογίαν πλουτισμόν ορθοδό­ξου θεολογίας». Ακούμε τα υψηλά αυτά μελωδήματα στη γιορτή των Χριστουγέννων.
 
Άθλιοι όσοι απογράφονταν ως δούλοι του Καίσαρα Αυγούστου. Μακάριοι όσοι απογραφόμαστε ως δούλοι του παμβασιλέα Χριστού. Τρισάθλιοι όσοι πλήρωναν φόρο σώματος στο μονάρχη Αύγουστο. Τρισευτυχισμένοι όσοι λυτρωθήκαμε ψυχικά και σωματικά με το αίμα του αιωνίου μονάρχη Ιησού και πληρώνουμε σ’ αυτόν φόρο πίστεως. Απολαμβάνουμε την ευλογία αυτή, διότι ο Ιησούς υπέφερε την αθλιότητα εκείνη”.
 
Και η θεσπέσια Κασσιανή μελωδεί στο Δοξαστικό του Εσπερινού της Εορτης , που με χαρά θα αξιωθούμε αύριο μεθαύριο:
 
Αὐγούστου μοναρχήσαντος ἐπὶ τῆς γῆς, ἡ πολυαρχία τῶν ἀνθρώπων ἐπαύσατο, καὶ σοῦ ἐνανθρωπήσαντος ἐκ τῆς Ἁγνῆς, ἡ πολυθεΐα τῶν εἰδώλων κατήργηται. Ὑπὸ μίαν βασιλείαν ἐγκόσμιον, αἱ πόλεις γεγένηνται· καὶ εἰς μίαν Δεσποτείαν Θεότητος, τὰ Ἔθνη ἐπίστευσαν. Ἀπεγράφησαν οἱ λαοί, τῷ δόγματι τοῦ Καίσαρος, ἐπεγράφημεν οἱ πιστοί, ὀνόματι Θεότητος, σοῦ τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ ἡμῶν. Μέγα σου τὸ ἔλεος, δόξα σοι.
 

Αγρυπνία προς τιμήν του Θεοφόρου πατρός ημών Σπυρίδωνα, επισκόπου Τριμυθούντος, του Θαυματουργού

Το Σάββατο προς Κυριακή, 11-12 Δεκεμβρίου 2021 και ώρα 7:30 μ.μ., ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος θα προστεί της Αγρυπνίας και θα κηρύξει τον θείο λόγο με την ευκαιρία της μνήμης του Θεοφόρου πατρός ημών Σπυρίδωνα, επισκόπου Τριμυθούντος, του Θαυματουργού, στην Ιερά Μονή Παναγίας Παντανάσσης, στο χωριό Κοτσιάτης (επαρχία Λευκωσίας).

Εφραίμ της Αριζόνας: “Η πίστις θα κλονισθή μέχρι τα θεμέλια. Τα επόμενα χρόνια, θα είναι τα τελευταία και ένδοξα…”

Πηγή: https://trelogiannis.blogspot.com/2021/12/blog-post_550.html

“Όσοι λένε την ευχή του Ιησού (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με), αυτοί θα ξεπεράσουν όσα έρχονται με τη βοήθεια του Θεού…”.

 
Τα δεινά χρόνια πλησιάζουν. Όταν δούμε πολέμους και σεισμούς και διάφορα γεγονότα, εγγύς το τέλος. Περιμένουμε πολλά να μας συμβούν σύμφωνα με τις προφητείες των αγίων, εις τους εσχάτους χρόνους θα συμβούν μεγάλα γεγονότα. Και ο λόγος του Θεού και των αγίων είναι αλήθεια.
 
Το άθλημα, το οποίον περιμένουμε να δώσουμε είναι για την πίστι στην Θεανθρωπία του Ιησού, αφού βέβαια πιστεύουμε ότι ο Χριστός ήτο Θεός κι έγινε άνθρωπος κι ότι κατέβηκε στη γη, να δώση τη λύτρωσι και να διώξη το σκοτάδι της απιστίας και της αθεΐας. Κι εμείς σαν στρατιώτες του Χριστού μας, αφού αποτελούμε το στράτευμα του Χριστού, οφείλουμε να προετοιμαστούμε, να οπλισθούμε. Ένα κράτος, όταν αντιληφθή ότι κάποιο άλλο κράτος ετοιμάζει επίθεσι αρχίζει την προετοιμασία της άμυνας και της αντεπιθέσεως. Ούτω πως και εμείς. Και η προετοιμασία είναι γνωστή.
 
Να πιστεύουμε κατά πρώτον, ότι εάν έχουμε πίστι και ταπείνωσι θα ελκύσουμε την Χάρι κι αυτή τη μεγάλη δύναμι του Χριστού, για να μαρτυρήσουμε. Ποτέ να μη πιστέψουμε και να τολμήσουμε να σκεφθούμε, ότι εμείς μόνοι μας έχουμε αυτή τη δύναμι. Θα λέμε: «Εγώ είμαι αδύναμος, είμαι ανίκανος, είμαι αμαρτωλός, είμαι τίποτα, είμαι μηδέν, είμαι ο πιο άχρηστος άνθρωπος»…
 
Μόνον η ταπείνωσις θα ελκύση τη δύναμι του Χριστού και θα νικήση. Διότι όπου ο Χριστός επιφοιτά με την υπερφυσική Του δύναμι, υπέρ φύσιν ποιεί πράγματα. Μη νομίσετε ότι με τις προσωπικές και τις ανθρώπινες δυνάμεις θα αντιμετωπίσουμε οιανδήποτε ενέργεια και επέμβασι του διαβόλου και των συνεργατών του. Ποτέ. Ο άνθρωπος είναι ασθενικός, δεν έχει καμμία δύναμι να αντιμετωπίση όλα αυτά τα δεινά, παρά μόνο με τη δύναμι του Θεού…
 
Να πιστέψουμε ότι, όταν ο Θεός μας καλέση σ’ αυτό το μαρτύριο, θα δώση «συν τω πειρασμώ και την έκβασιν» (Α’ Κορινθ. ι’ 13) κι ότι όταν εν ταπεινώσει δεχθούμε να δώσουμε αυτή τη μαρτυρία, θα πάρουμε τη Χάρι του Θεού, για να νικήσουμε τον πονηρό και να στεφανωθούμε.
 
Εν συνεχεία πρέπει να διορθώσουμε τη ζωή μας, να την κάνουμε ορθόδοξη από απόψεως αρετών και αγωνισμάτων, για να αισθανθούμε, να γευθούμε και να πιστέψουμε πραγματικά στον Θεό. Όταν πιστέψουμε ότι ο Χριστός εις τον καιρό των μαρτυρίων έκανε θαύματα στους αγίους και τους ενίσχυε στον αγώνα, θα νοιώσουμε την ύπαρξη Του μέσα μας ζωντανή, όπως την ένοιωσαν οι Μάρτυρες.
 
Βλέπουμε στα μαρτύρια των αγίων, ότι και οι Μάρτυρες και οι Ασκηταί εδέχοντο επίσκεψι θεϊκή, μαρτυρική, οράματα θεία και επεμβάσεις Χάριτος, χωρίς οι γύρω τους να το αντιλαμβάνωνται, κι έτσι έπαιρναν δύναμι. Κι όλα αυτά τους βοηθούσαν και ξεπερνούσαν τη μαρτυρική δυσκολία και έτσι ετελειώνοντο εν Κυρίω. Ο Απόστολος Παύλος σε μία από τις Επιστολές του λέγει: «Δια πίστεως οι άγιοι πάντες κατηγωνίσαντο βασιλείας, …επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας…» (Εβρ. ια’, 33-40) και τόσα άλλα έπαθον.
 
Δια της πίστεως οι Μάρτυρες κατώρθωσαν όλα αυτά τα μεγάλα. αγωνίσθηκαν εναντίον βασιλέων, εναντίον τυράννων, εναντίον βασάνων, εναντίον του πυρός και τόσων άλλων δεινών και εθριάμβευσαν και εστεφανώθησαν και ηγίασαν. Αλλά λέμε: Αφού τώρα δεν βλέπουμε αρετή, έχουμε βαθύ σκότος αμαρτίας και απιστίας και ιδιαίτερα στις χώρες αυτές, που μας κατακλύζουν όλες οι θρησκείες, όλες οι φυλές, όλα τα χρώματα, οι σατανιστές, που έχουν μεγάλη ισχύ, και τόσες άλλες δοξασίες και βλασφημίες και αιρέσεις, πώς θα αναδει­χθούν σήμερα οι Άγιοι; Αφού έχει εκλείψει κάθε αρετή, αφού ασκητάς δεν έχουμε τώρα, όπως τα παληά χρόνια, που ηγίαζαν στας ερήμους, αφού η πίστις θα κλονισθή μέχρι τα θεμέλια, ποιοι θα είναι οι Άγιοι των τελευταίων χρόνων;
 
Και όμως οι Άγιοι δεν θα εκλείψουν μέχρι της συντελείας των αιώνων. Μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία η Εκκλησία θα καρποφορή Αγίους. Και επειδή τα χρόνια αυτά θα είναι πολύ κοντινά και περιμένουμε να δώσουμε αυτή τη μεγάλη μαρτυρία, οφείλουμε όλοι να προετοιμαζώμεθα και να ενισχύουμε συνεχώς και τα παιδιά μας, έστω και με τα λίγα, που γνωρίζουμε, και να τα τονώνουμε την Ορθόδοξη πίστι και στο μαρτύριο.
 
Όποιος θα αξιωθή να δώση αυτή τη μαρτυρία της πίστεως τα επόμενα χρόνια, τα οποία θα είναι τα τελευταία και τα ένδοξα, αυτός ο Μάρτυς θα είναι δέκα φορές λαμπρότερος εις την Βασιλείαν των Ουρανών από τους προηγουμένους Μάρτυρας, που εορτάζει η Εκκλησία μας. Ας ελπίσουμε κι εμείς, με τη Χάρι του Κυρίου, ότι θα αξιωθούμε αυτής της μεγάλης τιμής του μαρτυρίου στους εσχάτους χρόνους. Αμήν. Γένοιτο.

Metropolit av Morphou Neophytos: “Tror vi på evig liv?” (4.10.2021)

En tale av Hans Eminense Neophytos av Morphou. Talen ble holdt under den Hellige Liturgi i forbindelse med feiringen av Sankt John av Lampadistis. Feiringen fant sted i klosteret som er oppkalt etter denne store helgenen. Sankt Lampadistis Kloster i landsbyen Kalapanagiotis i Morphou regionen (04.10.2021).

Måtte hver og en av dere få mange velsignede år. Det er mitt ønske for dere alle.

Vi feirer og gir ære til det Evige minne tilhørende de avdøde eiere og fornyere av dette Hellige Klosteret. Et kloster, et sted, en pilgrimsplass i 2000 år. Sankt Heraclidius i det første millennium og Sankt John av Lampadisti i det andre millennium. Og så i de senere år under det Ottomanske Imperiet i 1821 på den grusomme dagen- 9 Juli. På denne dagen ble øverste presten fra denne landsbyen Kalapanagiotis myrdet i Nicosia. Den Hellige Martyr Lavrentios, biskop i Kyrenia.

Han ble slaktet av tyrkerne sammen med Erkebiskop Kyprianos og alle de andre hierarkene, presteskapet, lekfolket og andre rettferdige mennesker. Disse menneskene som ikke gav de Ottomanske herskerne noe særlig oppmerksomhet. De nektet å følge deres ordre og fryktet dem heller ikke.

Har vi noen gang reflektert over hvordan alle disse menneskene var i stand til å ikke underkaste seg de barbariske herskerne?

Så hvilket mål hadde Laurentius egentlig ?

Laurentius, som ifølge mine egne beregninger ble født i 1750 på den tid da Makridiakos gikk inn i martyr døden i Morphou. I 1821 var Laurentius 71 år gammel. Han kunne ikke si : “ Maratherne ( innbyggere i Marathas dalen i fjell regionen Troodos) lever vanligvis i 90 år før de dør, jeg har i hvert fall 20 år til foran meg. Så hvor skulle jeg ta meg bryet med å vitne nå ? Herskerne vil til og med utnevne meg til en Aga! ”Dette er det han og alle de andre ble tilbudt av de Ottomanske herskerne. “ Vi kan utnevne deg til Pasha, Aga og Vizier. Vi vil gi deg stor makt ! Og om du føler for mye skam til å bli boende på Kypros som er ditt hjemland, så kan vi sende deg til Konstantinopel, til Lille Asia hvor du kan bo i den store Sultanens palass. Vi vil gi deg penger og hva enn mer du måtte ønske !”.

Og til dette svarte Laurentius : “ Nei ! Jeg svikter ikke min Herre Jesus Kristus !”  Hvorfor ? Hvilken hensikt hadde Laurentius ? Og hva var intensjonen til Sankt John av Lampadistis som- kan du i det hele tatt forestille deg -i en alder av 22 år og ikke 70 år, utholdt den komplett urettferdige blindheten forårsaket av hans notoriske svigerfar. Han kom så hit til dette klosteret sammen med sin trofaste tjener John, og praktiserte askese i et par år. Men han levde hele hans ungdom fra 12-22 år i det blinde mørket. Og han var ikke født blind, dette er vesentlig. Fordi å bli blind senere i livet -etter at du har kunnet se, etter du har kunnet hvile blikket på alt det vakre i denne verden….det er en sann martyrdød.

Dere er alle regnet som vitner, akkurat som de jeg nevnte tidligere, som gav sitt blod. Det er derfor, hvis dere ser på avbildningen av han, at han alltid holder korset. Slik som alle martyrene gjør, som ikon malerene som regel maler med et kors i hånden. Det første vitne er Guds Sønn vår Herre Jesus Kristus som ble menneske. Han som på korset seiret over vår død , seiret over vår synd og seiret over djevelen. Dette ble gjort for oss slik at vi kan se for oss det alle de så for seg. Alle helgenene og alle de rettferdige.

Hva var det de så foran seg som fikk dem til å foretrekke å vitne om sin tro ? Disse helgenene, rettferdige og martyrene som heller valgte å lide og ofre sin ungdom. Mange vitnet om sin tro i ung alder og gav deres liv. Hvorfor denne dumskapen ? spør de. De – som i dagens forente og morgendagens oppløste Europa.

Hvorfor ? Fordi de hadde tro, la oss legge merke til dette, de hadde tro ned i dypet av deres hjerter og av hele deres væren. De trodde på at bortsett fra dette synlige livet på jorden, så finnes det også et Evig liv. Så, hva er det vi oppnår i det vi mottar Nattverd ? Hva hører du; “ Det er den hellige Nattverd hvor Guds tjener mottar Jesus Kristus Blod og Legeme som han ga til soning for alle våre synder.” La oss ikke bære på skyld for syndene vi har angret og bekjent på veien mot Evig liv.

Det var på grunn av dette at alle helgenene, apostlene, hiarkene, martyrene og de rettferdige hadde visdom. Fordi de visste at et nytt liv ventet dem. Et liv som Jesus Kristus innviet på korset og i gravkammeret, hans Hellige grav. Dette nye livet venter på oss alle. Om det er noe som har falmet i vår tid, så er det ikke bare vår tro slik det har vist seg i ulike prøvelser. Både eldre og nyere…

Etter vi har ankommet kirkerommet; så bekjenner vi våre synder. All ære til Gud- mange kommer og bekjenner sine synder i dag. Vi mottar den Hellige Nattverd og vi ser på det som vinner loddet i det vår åndelige far gir oss klarsignal: “ Gå og motta den Hellige Nattverd.”

Hva er det som har falmet inni oss, menneskene i det 21 århundre. Min oppfatning er, jeg ønsker jeg tar feil og jeg gjentar; jeg ønsker jeg tar feil. Det som har falmet inni oss er vår tro på muligheten for Evig liv. Troen på at etter min død, så vil kroppen min gå i graven, men sjelen min den vil fortsette å leve. Sjelen min fortsetter å leve for alltid i Guds Nåde og vil aldri død. Og hele min kropp, som sannsynligvis vil bli brutt ned av insekter, den vil gjenoppstå i Jesus andre tilbakekomst. Som det står skrevet i trosbekjennelsen: “ Jeg tror på de dødes oppstandelse.” Og hele Neophytos i den tilstanden han er nå, og til og med yngre som den var i en alder av 33 år, den vil leve i Guds Herlighet. Og når du hører Guds Herlighet i Den Hellige Treenighet , så er det ikke bare storhet, det er noe dypere. Guds Herlighet er Lyset. Vi lever i det Guddommelige Uopprettede Lyset fra den Hellige Treenighet.

Hvorfor er dette Guddommelige Uopprettede Lyset så attraktivt at vi lengter etter å leve i det og ofre all vår velvære og helse om nødvendig; til og med ofre våre liv om det trengs. For å bli vitner, helgener eller rettferdige. Svaret på dette er : fordi dette Lyset og denne Herligheten er full av informasjon. Det forteller helgenene som har glede av det også den dag i dag.

Det finnes helgener og det vil alltid finnes de ydmyke, tålmodige, Guds skjulte tjenere som forteller oss: “ Det er et Lys, full av informasjon i henhold til våre dypeste lengsler.” Det vil aldri være mangel på dette Lyset i det Evige liv. Det vil bli øst ut konstant fra Gud Faderen, fra Gud Jesus Kristus og fra Gud Den Hellige Ånd. Faderen er Lys, Ordet er Lys og Den Hellige Ånd er Lys. Den Hellige Treenighet- hvor Faderen, Sønnen og Den Hellige Ånd er uatskillelige.

Så dette Guddommelige Lyset og all dets informasjon er tilgjengelig for de av oss som gjør krav på Evig liv.

Så, hvordan er det Evige liv ?

Sankt John av Lampadistis foretrakk å forbli blind framfor å gå til en magiker. Han kunne gått til en magiker, en slik som hadde gjort magi på ham. Denne andre magikeren kunne sagt til ham: “ La meg fjerne forbannelsen som ligger over deg.”

Dette kan også skje. Å gå fra demon til demon på jakt etter helbredelse. Men skulle John ha gjort dette måtte han ha ofret sin Evige sjel til satan. Men han sa; “Nei, jeg vil ikke gå til noen magikere, jeg vil ikke ofre min sjel til satan. Jeg forblir heller blind. Selv som blind vil jeg vandre som pilgrim til Sankt Heraclius plass. “ Det var det stedet het på den tiden.

Og her kom han og praktiserte askese. Og han så det Guddommelige Lyset i løpet av de få årene han tilbragte her. Og Herren Jesus Kristus viste ham at Herren Jesus Kristus er det Guddommelige Lys, det udødelige og Evige Lys. Noen dager før Sankt John gikk bort,  fikk han synet tilbake. Han så en ørn med gull vinger som fløy i himmelen og han innså at det var et tegn og en beskjed. En beskjed om at hans sjel ville forlate kroppen hans og dra opp til det Evige og Guddommelige Lyset i Jesus Kristus.

Og slik skjedde det, på en sånn dag for omtrent 1000 år siden. Hans udødelige sjel steg opp. Fra den gang fram til i dag deltar Sankt John i Herligheten, i det Guddommelige Lyset og i all informasjonen fra i dette Lyset sammen med alle de andre helgenene.  Og så påstår vi ;” Vi deltar i dette Uopprettede Lyset.” I dette Lyset fullt av informasjon, så mye informasjon …Til og med den yngre generasjon i dag som jobber med datamaskiner og annen teknologi, hva har de å tilby oss ? Kunnskap. Antatt kunnskap….

Vel, dette Uopprettede Lyset er det eneste Lyset som kan gi oss kunnskapen om den Hellige Treenighet, Englenes Glede og Den Hellige Ånds Fred. Vi vil alle få muligheten til å møte den Hellige Jomfru Maria, først med den Hellige Treenighet og så den Hellige Jomfru Maria, Døperen Johannes og alle helgenene.

Jeg spør ofte ; Kastet helgenene bort tiden sin på dette Lyset ? Var de “dumme” som kunne være istand til å leve i hvor mange år…100 og etter det ? Helgenene var ekte kjøpmenn ble det sagt i et idiom av St. Barbara: “ Bedervelige gikk dere til grunne, men etter det mottok dere det udødelige.” Helgenene hadde altså interesse for det Evige.

Vi glemte dette, fordi teknologien har bedratt oss, den bedro oss først og deretter ble vi bedratt av Europas ateist skrifter. Som Papoulakos sa ; “ å veve slektens likklede” dette er det vi har lidd under. Vi har blitt fylt av frykt, sorg, depresjon, og usikkerhet fordi vi tror at livene våres ender med døden. Med dette ble vi bedratt.

Sankt John klarte likevel i en alder av 22 selv i mørke av hans blindhet å alltid se dette Lyset full av informasjon. Via denne informasjonen får vi lære å kjenne hele det Hellige Akkompagnement. Som det står skrevet i den Stående Salme : “ Fryd deg, stjernen av det Helligste. Innta verden til den store Sol ; Fryd  deg Eden, Jeg har åpnet Paradisets stengte dører. Fryd deg, ildens Søyle som fører mennesket til Evig liv.

Lytt til hva det er skrevet så vakkert om den Hellige Jomfru Maria:

“ Du er en stjerne, min mor Maria, som aldri vil falme !”

“Introduserer til verden den Store Sol.” Hvem er denne Store Solen som blir introdusert til verden, det er Kristus. “ Fryd deg Eden, Jeg er åpnet.” Fryd deg, Maria Guds Mor som åpner “det lukkede Agni” Paradiset som var stengt.

“Fryd deg Ildens Søyle som fører menneskeheten til Evig liv.” Her finnes det, alt det jeg har talt om: “ I menneskets Evige liv.” Fra dette ble jeg inspirert til å skrive denne prekenen som dere har lyttet her i dag. Så mye informasjon en salme kan gi oss ! Bare ved de to linjene: “ I det Evige liv” det livet som den Hellige Jomfru Maria presenterte til oss alle i fødselen av Guds Sønn- Jesus Kristus.

Jeg håper vi alle har innsett hva som er til vårt eget beste ! Å innse at en stor familie venter på oss, en familie som konstant mottar den Hellige Nattverd, akkurat slik som vi så vakkert har mottatt Nattverd her i dag. Og på plassen til salme sangerne står englene og synger. Og på plassen til øverste presten står Jesus Kristus selv. Slik som det er blitt sagt i en av bønnene :

“Fordi du er den som tilbyr og du er selve gaven. Du er den som aksepterer gavene og den som deler.”

Og hvor er den Hellige Jomfru Maria når Jesus Kristus utøver Nattverdens Hellige Liturgi ?

Inne i det aller helligste, det er derfor du ser maleriet av den Hellige Jomfru Maria inne i det Hellige Alter.

Så det er hvordan den Hellige Familien venter på oss. Og ikke slik som katolikkene tror familen er. Hvor de putter Jomfru Maria sammen med Josef. Dette er ikke riktig og vær så snill å ikke ha stående denne type avbildning . Den Hellige Familie er Kristus “pluss alle helgenene”, dette venter på oss. Der skal vi få æren av å møte selveste Sankt John av Lampadistis.

Måtte Gud gjøre krav på dette Lyset for oss, på denne kunnskapen, på denne Hellige informasjonen, denne Herligheten og denne Familien ! Jeg ønsker det for dere alle-og at dere ønsker det samme for oss !

Metropolitan Neofytos of Morfou: “Do we believe in eternal life?” (4.10.2021)

A sermon by his Eminence Metropolitan Neophytos of Morphou. A sermon performed in the Divine Liturgy for the feast of St. John of Lampadistis. The speech was held at the celebration in the monastery that carries the name of this great Saint. St. Lampadistis Monastery in the community of Kalopanagiotis in the Metropolitan region of Morphou (04.10.2021).

It is my wish for all of you- that you may have many blessed years.

We celebrate and honour the Eternal memory of the late owners and renovators of this Holy Monastery.

A monastery, a place, a pilgrimage of 2000 years.

Saint Herakleidios in the first millennium and Saint John of Lampadistis in the second millennium.

And then in the later years of the Ottoman Empire in 1821 on the terrible day -the 9th of July. On this day the high priest from this village of Kalopanagiotis – the holy hieromartyr Lavrentios, bishop of Kyrenia was martyred in Nicosia.

He was slaughtered by the turks together with Archbishop Kyprianos and all the other hierarchs, clergy, dignitaries, lay people and other righteous people of that time who at first didn’t give much attention to the Ottoman rulers. Neither did they follow their orders, nor did they fall into fear.

Have we ever contemplated how all of these people were able to not bow down to these barbaric rulers, how they managed not to succumb to the emperors of that time.

So,what interest did Laurentius have then?

Laurentius, who according to my own calculations was born in 1750 at the time when Makridiakos was martyred in Morphou. In 1821 Laurentius was 71 years old. He could not say : “The Maratheftes (inhabitants of the Marathas valley of the mountain region of Troodos) normally spend 90 years to die, I have at least 20 more years ahead of me. So why should I bother to go testify now? The rulers will even make me an Aga too!“.

This is what he and everyone else were told by the Ottoman rulers. “We can make you a Pasha, an Aga and a Vizier. We will give you great power!  And if you will be too ashamed to stay in Cyprus which is your homeland, we will send you to Constantinople, to Asia Minor to live in the great Sultans palace.  We will give you money and whatever else you may desire!”.

And then Laurentius replied : “No! I do not betray my Christ!“.

Why?  What interest did Laurentius have?

And what was the interest of Saint John of Lampadistis – can you even imagine –  who in the age of 22 and not at 70, endured the completely unjust blindness caused by his notorious father in-law. He then came here to this monastery with his faithful servant, John, and practised asceticism for a few years. But he lived all his youth from 12 to 22 years in the blind darkness. And he was not born blind, this matters a-lot. Because to be blinded later in life – after you have seen the light, after you have gazed into the beauty of this world… this is truly a great martyrdom.

You all are considered witnesses, just like those I mentioned before, who gave their blood. That is why, if you look at his picture, he always holds the cross. Like all the martyrs do, whom the hagiographers usually paint holding the cross.

The first witness is the Son of God our Lord Jesus Christ who became fully human. He who on the Cross conquered our death, conquered our sin, conquered the devil himself. This was done for us to have what they all had before their eyes. All the saints and all the righteous people.

What did they have before their eyes that made them – the saints, the martyrs and the righteous prefer to testify? To suffer for the moment and to sacrifice their youth?

Many at an early age testified and gave their lives. Why this nonsense, they ask. They – as in todays United and tomorrows Disintegrated Europe.

Why? Because they had faith, let us pay attention to this, they had faith to the depths of their hearts and with all their being. They believed that apart from this visible life, there is also Eternal life. So, what are we communicating when we are receiving the Holy Communion. What do you hear; “ It is the Holy Communion in which the Servant of God is receiving the Body and Blood of Jesus Christ in remission of sins”. Let us not carry guilt for the sins that we have repented and confessed on our road towards Eternal life.

For this reason all the saints, the apostles, the hierarchs, the martyrs and the righteous were wise. Because they knew that a new life awaited them. A life which Christ inaugurated on the Cross and in the tomb, His Holy Sepulchre.

This new life awaits us all. If there is something that has weakened in our time, it is not just our faith as it has appeared in various trials. Both old and present…

After we have entered the church; we confess. Glory be to God- many do confess now.  We receive the Holy Communion and we consider it a golden ticket when the spiritual father tells us : “Go and receive the Holy Communion”.

What is it that has weakened within us, the people of the 21st century.

My opinion is, I wish I am wrong and I repeat I wish I am wrong. What has weakened within us is our faith in the prospect of the eternal life. The belief that after my death, my body will enter the grave, but my soul it continues to live. My soul continues to live forever by the Grace of God and will never die. And my whole body , which will probably be eaten by the worms, will be resurrected in the Second Coming of the Lord.

Like it is written in the Creed (The Belief prayer): “ I expect the resurrection of the dead”.  This body will be resurrected and united with my soul. And the whole Neophytos  in the form it has now, and even younger as it was at the age of 33, will live in Glory. And when you hear the Glory of the Holy Trinity God, it is not just greatness, it is something deeper. Glory is the Light. We will live in the Holy Uncreated Light of the Holy Trinity.

Why is this Holy Uncreated Light so attractive that we want to be alive in it and sacrifice our well-being and our health if needed ; even sacrifice our lives if needed and become witnesses or saints or righteous?

The answer to this is : because this Light and this Glory is full of information. So say the Saints who enjoy it even to this day.

There are Saints and there will always be the humble, the meek, the hidden people of God who tell us: “ It is a Light, full of information according to our deepest desires. There will never be a lack of this Light in the Eternal life. It will always be poured out constantly from God the Father, from God Jesus Christ and from God the Holy Spirit.  The Father is Light, the Word of God is Light and the Holy Spirit is Light. The Holy Trinity -where the Father, the Son and the Holy Spirit are co- essential and inseparable.

So this glorious light and this information will be for those of us who claim Eternal life. So then, how is this Eternal life?

Saint John of Lampadistis preferred to remain blind rather than to go to a magician. He could go to a magician, like one of those who did magic on him. This other magician could say to him “Let me solve the magic curse that lies upon you”.

This also happens. To go from demon to demon seeking healing. But then he would have to give his eternal soul to satan.

But he said: “No, I will not go to the magicians, I will not give up my soul to satan. I rather stay blind.  Even blinded I will go as a pilgrim to the place of  Saint Heraclius”. That was the name of the place then.

And he came here and practiced asceticism. And he saw the Light during the few years he lived here. And the Lord Jesus Christ did show to him that He is the Holy Light, the immortal and Eternal Light.

A few days before his passing, his earthly eyes were opened. He saw a golden-winged eagle flying in the sky and he realised that this was a sign and a message. A message that said that his soul would leave the body and go up to the Eternal and the Glorious Light of Jesus Christ.

And so it happened, on such a day about 1000 years ago. His immortal soul ascended. From then until today Saint John participates in the Glory, in the Divine Light and in the information of this Light together with all the Saints. And then we say ; “I participate in the Uncreated Light”, in this Light full of information. So much information…

Even the youngest ones of today who work with computers and technology , what do they offer us ? Knowledge. Supposed knowledge…

Well this Uncreated Light is the only Light that will give us the knowledge of the Holy Trinity, the Joy of the Angels and the peace of the Holy Spirit. We will have opportunity to meet with Virgin Mary, first with the Holy Trinity and the Virgin Mary, John the Baptist and with all the Saints.

I  often say: were the Saints wasting their interest on this Light ? Where they “stupid” for being able to live for how many years….100 and after ?  The Saints were real merchants it is said in an idiom of St. Barbara; “perishables, you perished, but after you received the incorruptibles”. The Saints, therefore, had their interests in the Eternal.

We forgot this, because technology deceived us, it deceived us in the first place and in the second place we were deceived by the atheist writings of Europe. Like Papoulakos said; “weaving the shroud of the genus” this is what we suffered. We were filled with fears, sorrows, depressions and insecurities, because we think our life ends with our death. With this we were deceived.

Saint John, however, even in the darkness of his blindness at the age of 22, still managed to always see this Light that is full of information. Through this information in which we get to know all of the holy accompaniment.

As it is written in the Standing Hymn : Rejoice, star of the sanctuary. Enter the world of the great Sun; rejoice, Eden, I have opened the closed doors of Paradise. Rejoice, pillar of fire who leads the human being to Eternal Life.

Listen to what is so beautifully written about the Virgin Mary :

You are a star, my Mother Mary, that never will fade !

“Introducing to the world the Great Sun”. Who is this great Sun being introduced to the world, it is Christ.

“Rejoice Eden, I have opened”. Rejoice, Mary Mother of God for opening “the closed, Agni” the Paradise that was closed.

“Rejoice Pillar of Fire who leads the human being to Eternal Life”, rejoice you who lead the human race to the Eternal Life.

Here it is, all that I have talked about : “In the Eternal Life of Man”, from this I was inspired to create this sermon that you have heard. How much information a psalm can give us! Just by the two lyrics : “In the Eternal Life”, the life which Virgin Mary introduced to all of us through the birth of the Son of God – Jesus Christ.

I hope we have realised what is in our best interest ! To realise that a big family is waiting for us, a family that is constantly receiving the Holy Communion, just as we have received the Holy Communion so beautifully here today. And in the place of the psalm singers the angels are performing the psalmody. And in the place of the high priest is Christ himself. As it has been said in one of the prayers:

“Because you are the one who offers and you are the offering itself. You are the one who accepts the gifts and the one who shares”.

And where is the Holy Virgin Mary sitting when Christ is performing the Divine Liturgy of the Eucharist ?

Inside the Sanctuary, that is why you see the painting of The Holy Virgin Mary inside the Sanctuary – the Holy Altar.

So that’ s how the Holy Family is waiting for us. And not like how the Catholics think of the Family. Who put the Virgin Mary together with Joseph. This is not right and do not keep this icon in your shrine. The Holy Family is Christ “Plus all the Saints”, this is what awaits us. There we will get to meet St. John of Lampadistis in person.

May God claim for us to have this Light, this Knowledge, this Holy information, this Glory and this Family ! I wish it for all of you – and for you to wish it for us too!

Ἡ πρώτη Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία τοῦ Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὸν Πεδουλᾶ, (14.09.1998)

Ἡ πρώτη Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου τελέσθηκε στὶς 14 Σεπτεμβρίου 1998 στὸν ἱερὸ ναὸ προόδου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στὴν κοινότητα τοῦ Πεδουλᾶ τῆς μητροπολιτκῆς περιφέρειας Μόρφου, συλλειτουργούντων τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κυροῦ Γερασίμου Φωκᾶ και τοῦ μακαριστοῦ ἡγουμένου τῆς ἱερᾶς μονῆς Ὁσίου Δαϋὶδ τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ, ὁσίου Γέροντος Κυρίλλου Γεραντώνη.

Πηγή: Rum Orthodox
https://www.youtube.com/watch?v=Lq_UE…

Ανακοίνωση: Λειτουργίες και κηρύγματα 12 Δεκεμβρίου – 19 Δεκεμβρίου 2021

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ

Το Σάββατο προς Κυριακή, 11-12 Δεκεμβρίου 2021 και ώρα 7:30 μ.μ., ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος θα προστεί της Αγρυπνίας και θα κηρύξει τον θείο λόγο με την ευκαιρία της μνήμης του Θεοφόρου πατρός ημών Σπυρίδωνα, επισκόπου Τριμυθούντος, του Θαυματουργού, στην Ιερά Μονή Παναγίας Παντανάσσης, στο χωριό Κοτσιάτης (επαρχία Λευκωσίας).

Την Κυριακή, 12 Δεκεμβρίου 2021, θα λειτουργήσουν και θα κηρύξουν τον θείο λόγο: 

Ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Φώτιος Ιωακείμ στον ιερό ναό Παναγίας, στην κοινότητα Γαλάτας.

Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου π. Ιάκωβος Καλογήρου στον ιερό ναό Αγίας Παρασκευής, στην κοινότητα Μουτουλλάς. 

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΜΟΔΕΣΤΟΥ

Την Τετάρτη, 15 Δεκεμβρίου 2021, και ώρα 5:00 μ.μ., ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος θα προστεί της Ακολουθίας του πανηγυρικού Εσπερινού και θα κηρύξει τον θείο λόγο στό πανηγυρίζον ιερό παρεκκλήσιο του Αγίου Μοδέστου, στην κοινότητα Αστρομερίτης. Ανήμερα της εορτής στο ίδιο πανηγυρίζον ιερό παρεκκλήσιο θα τελέσει τη θεία Λειτουργία και θα κηρύξει τον θείο λόγο ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Φώτιος Ιωακείμ.

19/12/2021 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Την Κυριακή, 19 Δεκεμβρίου 2021, θα λειτουργήσουν και θα κηρύξουν τον θείο λόγο: 

Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος στον ιερό ναό Παναγίας, στην κοινότητα Γαλάτας.

Ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Φώτιος Ιωακείμ στον ιερό ναό αγίου Θεοδώρου, στην κοινότητα Άγιος Θεόδωρος (Σολέας).

Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου π. Ιάκωβος Καλογήρου στον ιερό ναό  Αγίας Παρασκευής, στην κοινότητα Τεμβριά. 

1...446447448...499Σελίδα 447 από 499

ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΕΙΣΦΟΡΕΣ

© 2021 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΟΡΦΟΥ