Του Πέτρου Παπαπολυβίου, αδελφού της μακαριστής Γερόντισσας Ιουστίνης.

Απεβίωσε χθες και τάφηκε σήμερα, στη Μονή του Αγίου Νικολάου Ορούντας, η μοναχή Ιουστίνη, ηγουμένη της Μονής από την ίδρυσή της, το 2001.

Η Ιουστίνη (κατά κόσμον Ηλιάνα) γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1967 στη Λάπηθο και ήταν το τέταρτο και τελευταίο παιδί του ιερέα της ενορίας του Αποστόλου Λουκά Λαπήθου, Παπαπολύβιου, από την Πλατανιστάσα και της Κυριακής Παπαπολυβίου, από την Αγκαστίνα. Έζησε τα πρώτα της επτά χρόνια στο σπίτι της οικογένειας Παπαπολυβίου, στην οδό Ελλάδος 21, πολύ κοντά στο αγγειοπλαστείο του Αριστοφάνη, σε έναν από τους κεντρικούς δρόμους της κωμόπολης της επαρχίας Κερύνειας, στον δρόμο που οδηγεί στο Δημαρχείο. Φοίτησε ένα χρόνο στο Νηπιαγωγείο της Λαπήθου, που στεγαζόταν τότε στο παλιό σχολείο της Αγίας Αναστασίας και τελείωσε την Πρώτη Δημοτικού στην Πρώτη Αστική Λαπήθου. Τα έβδομά της γενέθλια συνέπεσαν με την πρώτη μέρα της τουρκικής εισβολής. Μετά την προσφυγιά τελείωσε το Δημοτικό, το Γυμνάσιο και το Λύκειο στα Κουφάλια, μια κωμόπολη της Κεντρικής Μακεδονίας που την γνωρίζαμε ως τότε από τα «Μυστικά του Βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα…

Ύστερα από ένα σύντομο πέρασμα από τη Φαρμακευτική του ΑΠΘ, σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια, την αντίστοιχη της Κύπρου. (Αργότερα πήρε και το πτυχίο της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ.) Στη Θεσσαλονίκη εργάστηκε ως δασκάλα στον Εύοσμο και στην Κύπρο στο Γέρι και αλλού.

Από τα παιδικά της χρόνια αγαπούσε τον αθλητισμό. Έπαιξε μπάσκετ τόσο στα Κουφάλια όσο, κυρίως, στον Αχιλλέα Καϊμακλίου. Ήταν, κάποτε, ενεργή φίλαθλος και συνόδευσε αρκετές φορές τον μεγάλο της αδελφό και τα ανίψια της σε αγώνες του ποδοσφαιρικού και καλαθοσφαιρικού Παναθηναϊκού στη Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη Μακεδονία.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 επέστρεψε στην Κύπρο και ως φοιτήτρια και ως δασκάλα μετείχε στις αντικατοχικές κινητοποιήσεις της εποχής. Αναμείχθηκε και με τον εκπαιδευτικό συνδικαλισμό, και εκλέχθηκε στην Επιτροπή της ΠΟΕΔ της επαρχίας Κερύνειας. Ήταν αφοσιωμένη και εργατική δασκάλα, ζωντανός άνθρωπος και ενεργός πολίτης και λάτρευε να ταξιδεύει σε κάθε γωνιά της Κύπρου.

Γύρω στο 2000 αποφάσισε να γίνει μοναχή. Ήταν μια απόφαση που μπορεί να ξένισε αρκετούς, αλλά όσοι την γνωρίζαμε καλά ξέραμε ότι πάντα έπαιρνε αποφάσεις ώριμες και κατασταλαγμένες και οφείλαμε να σεβαστούμε την επιλογή της. Ως μοναχή πήρε το όνομα Ιουστίνη και από το 2001 εγκαταστάθηκαν, η πρώτη μικρή συνοδεία, μοναχές και δόκιμες, στο παλαιό μοναστήρι του Αγίου Νικολάου της Ορούντας. Μέσα σε μια εικοσαετία, το ερειπωμένο μοναστήρι μετατράπηκε σε όαση πνευματικής και φυσικής ομορφιάς. Χτίστηκαν κελλιά, κουζίνα, εργαστήρια και παρεκκλήσια, φυτεύτηκαν δένδρα και πρασίνισαν τα περβόλια, ενώ πριν τρία χρόνια τέτοιες μέρες τέθηκε ο θεμέλιος λίθος του κεντρικού ναού της Μονής, του Αγίου Φιλούμενου του νεομάρτυρος, του Ορουντιώτη.

Ως αδελφότητα το νέο γυναικείο μοναστήρι απέπνεε αύρα ελευθερίας και αγάπης. Και χαμόγελου. Η ίδια η Ιουστίνη, ως ηγουμένη υπήρξε το στήριγμα για εκατοντάδες οικογένειες, σύμβουλος, συμπαραστάτης, συμπάσχουσα και παρηγορήτρια. Την βοήθησε το παράδειγμα του γέροντά της, Συμεών Μαυροβουνιώτη, η παρουσία στη Μονή του πατέρα της, Παπαπολύβιου, η ευγένεια, η καλοσύνη, η καλλιέργεια και η απλότητά της. Για τα χωριά της Μητρόπολης Μόρφου και ειδικότερα την Ορούντα, την Περιστερώνα, το Ακάκι και την ελεύθερη επαρχία Μόρφου, η ίδρυση της Μονής του Αγίου Νικολάου αποδείχθηκε ευλογία.

Δυστυχώς από τα γυμνασιακά της χρόνια ταλαιπωρήθηκε με διάφορα προβλήματα υγείας και κάποιες άστοχες ή αργοπορημένες ιατρικές διαγνώσεις. Δεν παραπονέθηκε ποτέ, ούτε όταν πριν οκτώ χρόνια απέκτησε και την ταυτότητα της καρκινοπαθούς. Θυμάμαι με τι ενθουσιασμό, στους πρώτους μήνες που την κτύπησε η «επάρατη νόσος», μου ανέπτυσσε το επιχείρημα ότι με τις θεραπείες στις οποίες υποβαλλόταν μπορούσε να καταλάβει και να βοηθήσει περισσότερο τους ασθενείς που αντιμετώπιζαν ανάλογο πρόβλημα και έρχονταν στο μοναστήρι για παρηγοριά και ανακούφιση… Κράτησε το φορτίο της ασθένειάς της για τον εαυτό της, και συνέχισε, ακόμη και τον τελευταίο χρόνο της βαριάς μετάστασης να συμβουλεύει, να ακούει τα προβλήματα και τα παράπονα των άλλων και να παρηγορεί, χωρίς ο συνομιλητής της να υποψιάζεται τον σταυρό που σήκωνε η ίδια. Όταν αποφάσισε να ενημερώσει τους «κατά κόσμον οικείους της» για την ακριβή κατάσταση της υγείας της, τα πράγματα δεν είχαν επιστροφή: Έφυγε από τη ζωή μέσα σε οκτώ μέρες.

Άφησε πίσω της σπουδαίο έργο και εκατοντάδες ανθρώπους που βοήθησε, την αγάπησαν και τους ενέπνευσε. Και που την έκλαψαν σήμερα, ως μάνα, ως  αδελφή και ως «γερόντισσα». Είναι αυτό παρηγοριά για μια πρόωρη απώλεια; Όσοι έζησαν την ηρεμία με την οποία αντιμετώπισε τον θάνατο την θαύμασαν και την ζήλεψαν για την πίστη της και τη δύναμή της.

Καλό ταξίδι μικραδελφή, κι ας βιάστηκες να φύγεις πρώτη… Και καλόν παράδεισο.

Πηγή: https://papapolyviou.com/2022/07/03/tis-ioustinis-monahis-1967-2022/

Αρχιερείς, κληρικοί και εκατοντάδες πιστοί από διάφορα μέρη της Κύπρου προέπεμψαν  το μεσημέρι, ψάλλοντας το «Μακαρία η οδός» , στην θριαμβεύουσα Εκκλησία των Ουρανών την οσιωτάτη καθηγουμένη και  κτιτόρισα της Μονής  Αγίου Νικολάου Ορούντης, Ιουστίνη μοναχή, κατά κόσμον Ηλιάνα Παπαπολυβίου.

Η μακαριστή, 55 χρονών,  εξεδήμησε  προς Κύριον χθες Σάββατο, μετά από άνιση μάχη με την επάρατη νόσο. Σύμφωνα με πληροφορίες μας από την περασμένη Τρίτη, όταν κατάλαβε ότι το τέλος της επίγειας ζωής της είναι εγγύς κάλεσε τις αδελφές της Μονής και τους οικείους της και ρύθμισε όλα τα ζηήματα για την Εξόδιο Ακολουθία και τον ενταφιασμό της.

Κατά την παλαιά  μοναστική παράδοση της Κύπρου το λείψανο  της Γερόντισσας Ιουστίνης ήταν σε νεκροκρέβατο και όχι σε φέρετρο. Το πρόσωπο της ήταν καλυμμένο με το μοναστικό κουκούλι. Από το λείψανο , επί του οποίου υπήρχε εικόνα της Αναστάσεως του Χριστού , διακρίνονταν μόνον τα δάχτυλα της δεξιάς χειρός, στα οποία υπήρχε ένας μικρός Σταυρός και το κομποσχοίνι της, με το οποίο προσευχόταν. Το νεκροκρέβατο ήταν στολισμένο με λευκά τριαντάφυλλα και άλλα άνθη.

Το πρωί στον Ιερό Ναό της Μονής, ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο, Επίσκοπο Μύρων της Λυκίας, τελέστηκε ο Όρθρος και στην συνέχεια η Θεία Λειουργία από τον πρωτοσύγκελο της Μητρόπολης Μόρφου, αρχιμ. Φώτιο Ιωακείμ. Παρέστη συμπροσευχόμενος απέναντι από το λείψανο της Γερόντισσας ο Μητροπολίτης Μόρφου, Νεόφυτος. Επειδή ο Ναός είναι πολύ μικρός το  νεκροκρέβατο με το λείψανο για να το προσκυνούν με ευκολία οι πιστοί είχε τοποθετηθεί στον κεραμοσκεπή χώρο, που βρίσκεται  ανάμεσα στην  εκκλησία και το αρχονταρίκι της Μονής. Στο τέλος της Θ. Λειτουργίας τελέστηκε τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της μακαριστής καθηγουμένης Ιουστίνης και στην συνέχεια το λείψανο της μεταφέρθηκε στον Ναό, όπου οι αδελφές διάβαζαν περικοπές από τους Ψαλμούς του Δαυίδ.

Στις 12 το μεσημέρι οι  καμπάνες άρχισαν να ηχούν πένθιμα. Το νεκροκρέβατο  με το λείψανο τοποθετήθηκε και πάλι   ανάμεσα στην εκκλησία και το αρχονταρίκι για να χωρέσουν  Αρχιερείς , κληρικοί και πιστοί  για την Εξόδιο Ακολουθία. Ο αύλειος χώρος της Μονής είχε γεμίσει από μεγάλους και νέους. Ορισμένοι γονείς είχαν μαζί και τα μικρά παιδιά τους. Όλοι αψήφισαν τον ήλιο του Ιουνίου και σιωπηλά προσεύχονταν για την ανάπυση της ψυχής της καθηγουμένης Ιουστίνης.

Στην Εξόδιο Ακολουθία  χοροστάτησαν οι Μητροπολίτες Μόρφου, Νεόφυτος, Κιτίου Νεκτάριος , ο οποίος εκπροσώπησε τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο, ο Έξαρχος του Παναγίου Τάφου Βόστρων Τιμόθεος, και οι Επίσκοποι Λήδρας Επιφάνιος και Νεαπόλεως Πορφύριος. Στην Ακολουθία  συμμετείχαν ο πνευματικός πατέρας της μακαριστής Ιουστίνης, ηγούμενος της Μονής Μαυροβουνίου, αρχιμ. Συμεών, ο πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης Μόρφου, αρχιμ. Φώτιος, άλλοι αρχιμανδρίτες και κληρικοί από όλες τις Μητροπόλεις της Κύπρου.

Οι διάκονοι θύμιασαν το λείψανο με θυμίαμα από το ίζημα της παρασκευής του Αγίου Μύρου, το οποίο καθαγιάστηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, Βαρθολομαίο ,  την Μεγάλη Πέμπτη του 2022 , στο Φανάρι .

Στο τέλος της Εξοδίου Ακολουθίας είπε ορισμένους παρηγορητικούς λόγους ο Μόρφου Νεόφυτος , ο οποίος χαρακτήρισε την μακαριστή ηγουμένη «μεγάλο άνθρωπο» και σημείωσε ότι  οι επικήδειοι λόγοι δεν αρμόζουν στην περίσταση, που η Γερόντισσα Ιουστίνη «εισέρχεται στην Αιώνια Ζωή». Τόνισε ότι «υπήρξε μάνα για την αδελφότητα της Μονής και όλους εμάς, κληρικούς και λαϊκούς. Ήξερε να αγαπά και να είναι αρχοντική».

Ο Μητροπολίτης Μόρφου αποκάλυψε ότι στο διάστημα της δοκιμασίας της με την επάρατη νόσο προσευχόταν στην Παναγία η έξοδος της από αυτή την ζωή να συμπέσει με μέρα της εορτής της. Η προσευχή της εισακούστηκε , είπε ο Μόρφου Νεόφυτος, καθώς χθες, Σάββατο, ημέρα της εκδημίας της,  η Εκκλησία μας τιμούσε την «κατάθεση της  τιμίας Εσθήτος της υπεραγίας Δεσποίνης Θεοτόκου  εν Βλαχέρναις της Κωνσταντινουπόλεως».

Μετά την Εξόδιο Ακολουθία σχηματίστηκε πομπή προς το Κοιμητήριο. Προπορεύονταν τρείς μοναχές, που έφεραν τον Σταυρό και τα Εξαπτέρυγα , ενώ άλλη έκρουε το τάλαντο  . Το νεκροκρέβατο με το λείψανο μετέφεραν ιερείς. Έπονταν οι Μητροπολίτες Κιτίου και Βόστρων και ακολουθούσε πολύς κόσμος.

Ο ενταφιασμός της καθηγουμένης Ιουστίνης Μοναχής έγινε στο Κοιμητήριο , μπροστά από το παρεκκλήσιο των Αρχαγγέλων,  εντός του χώρου της Μονής. Ο κατά σάρκα πατέρας της, π. Πολύβιος , ο  οποίος θεωρούσε πως , λόγω ηλικίας,   θα ενταφιαζόταν πρώτος   , έγινε μάρτυρας του ενταφιασμού της θυγατέρας του. Πριν το λείψανο κατέλθει στο μνήμα το ασπάστηκαν οι αδελφές της Μονής και ο π. Πολύβιος. Τελέστηκε τρισάγιο. Από το νεκροκρέβατο ανασύρθηκε το λείψανο περιβεβλημένο μέσα σε ” συνδόνι καθαρά”  και κατατέθηκε στο μνήμα,  στους κόλπους της γη, η οποία  κατά τον ιερό Χρυσόστομο, «μήτηρ και τροφός ημίν γεγένηται, και εξ αυτής και τρεφόμεθα, και πάντων των άλλων απολαύομεν, και προς αυτήν πάλιν επάνιμεν· αύτη γαρ ημίν και πατρίς και τάφος εστίν».

Αρχιερείς και ιερείς έψαλαν το  Απολυτίκιο ( Ήχος β’) :  “Ὅτε κατῆλθες προς  τον  θάνατον, ἡ Ζωή  ἡ ἀθάνατος, τότε τον  ᾍδην ἐνέκρωσας τῇ ἀστραπῇ τῆς Θεότητος, ὅτε δε και  τους  τεθνεῶτας ἐκ τῶν καταχθονίων ἀνέστησας, πᾶσαι αἱ Δυνάμεις τῶν ἐπουρανίων ἐκραύγαζον· Ζωοδότα Χριστέ ὁ Θεός  ἡμῶν δόξα σοι”.

Ο αρχιμ. της Μητροπόλεως Μόρφου Ιάκωβος επέχυσε σταυροειδώς επί του λειψάνου, έλαιον, οίνο και νερό, πράξη συμβολική    από τη βιβλική θεολογία περί του αγίου Βαπτίσματος ως «ομοιώματος» του τάφου του Χριστού . Η πράξη αυτή έχει σχέση με τα κ μυστήρια,  της Μετανοίας, και του Ευχελαίου, ως βασικά στοιχεία της προ του θανάτου μυστηριακής προετοιμασίας του πιστού. Έπειτα, επέρριψε σταυροειδώς επί του λειψάνου χώμα ,  το  οποίο αποτελεί κατ  αρχήν ένα «μάθημα φιλοσοφικώτατον εν στιγμή ψυχολογικωτάτη προσφερόμενον τοις το ύστατον τον νεκρόν αποχωριζομένοις». Διότι «το χώμα  επιρριπτόμενον επί του νεκρού ως βόλος γης θρυμματισμένος εν τη πτώσει του, σημαίνει την επικειμένην διάλυσιν του σώματος εις τα εξ ων συνετέθη στοιχεία και το μάταιον της γηίνης ημών υποστάσεως και το κενόν των εγκοσμίων προσπαθειών και μόχθων και αγώνων εις δίπηχυ μνήμα κατασταλαζόντων»( Καλλίνικος,   Χριστοδούλου Θ. (Πρωτοπρ.), Περί της κηδείας, Εκδόσεις Ομολογία, Αθήνα 2004) . Πέραν όμως αυτού στο τελετουργικό αυτό στοιχείο η χριστιανική ψυχή είδε και μια σε πνεύμα ευχαριστίας αισθητοποίηση της υπό την προστασία του δημιουργού Θεού επίσημης «καταθέσεως» του λειψάνου «εις το ταμιείον της γης», σύμφωνα με το βιβλικό «Γη ει και εις γην απελεύσει» (Γεν. 3,19).

ΥΓ: Ο σεβαστός Μητροπολίτης  Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου,  Ανδρέας (Εκκλησία Κρήτης -Οικουμενικό Πατριαρχείο) για το χθεσινό δημοσίευμα,  αναφορικά με την προς Κύριον εκδημία της καθηγουμένης Ιουστίνης, έστειλε το ακόλουθο μήνυμα:

“ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΔΕΛΦΕ  ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ. Η ΙΟΥΣΤΙΝΗ ΥΠΗΡΞΕ ΜΕΓΑΛΗ ΦΙΛΟΚΑΛΟΣ ΜΥΣΤΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΗΤΩΝ ΚΑΙ ΘΕΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΟΥ ΗΣΥΧΑΣΜΟΥ. ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΩΝ ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ   ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΠΟΥ ΚΑΤΑΥΓΑΖΕΤΑΙ  ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΙΟΝ  ΦΩΣ. ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟΝ π ΠΟΛΥΒΙΟ, ΛΕΥΙΤΗ ΕΜΠΛΕΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ. ΟΝΤΩΣ Η ΙΟΥΣΤΙΝΗ, ΟΠΩΣ ΟΡΘΟΤΑΤΑ ΕΓΡΑΨΕΣ,  ΥΠΗΡΞΕ ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ. ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ ΠΡΕΣΒΕΙΡΑ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ, ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΟΙ ΑΔΕΛΦΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΗΣ”.

Πηγή: https://ageliaforos.com/stas-aionioys-monas-anapayetai-i-kathigoymeni-ioystini-monachi/

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΟΡΦΟΥ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΟΡΟΥΝΤΗΣ

Ἐννεαήμερο μνημόσυνο τῆς μακαριστῆς Γερόντισσας καὶ καθηγουμένης τῆς Μονῆς Ἰουστίνης Μοναχῆς καὶ πάντων τῶν ἐν Κύπρῳ νεομαρτύρων τῆς 9ης Ἰουλίου 1821

Μὲ τὸ παρόν, θὰ θέλαμε καταρχὴν νὰ εὐχαριστήσουμε θερμὰ ὅλους τοὺς σεβαστοὺς Ἀρχιερεῖς καὶ κληρικούς, καθὼς καὶ τοὺς πολυπληθεῖς εὐσεβεῖς χριστιανούς, ποὺ παρέστησαν στὶς ἐξοδίους Ἀκολουθίες τῆς ἀείμνηστης Γερόντισσας μας Ἰουστίνης Μοναχῆς καὶ συμπαραστάθηκαν στὴ Μονή μας καθ᾽ οἱονδήποτε τρόπο.

Θὰ θέλαμε περαιτέρω νὰ ἀνακοινώσουμε στοὺς εὐλαβεῖς χριστιανοὺς τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου καὶ σὲ ὅλους τοὺς γνωστοὺς τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μονῆς ὅτι σὺν Θεῷ τὸ ἐρχόμενο Σάββατο, 9 Ἰουλίου τρ. ἔτ., θὰ τελεσθεῖ τὸ ἐννεαήμερο μνημόσυνο τῆς μακαριστῆς καθηγουμένης τῆς Μονῆς μας, Γερόντισσας Ἰουστίνης Μοναχῆς. Ἡ ὅλη Ἀκολουθία (Ὄρθρος, Θ. Λειτουργία, μνημόσυνο) θὰ ἀρχίσει στὶς 6 π.μ. καὶ θὰ τελεσθεῖ στὸν ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῆς Μονῆς. 

Σημειώνουμε ἀκόμη ὅτι ἕνεκα τῆς ἡμέρας, ποὺ συμπίπτει τὸ μνημόσυνο τῆς Γερόντισσας, θὰ τελεσθεῖ μαζὶ καὶ τὸ μνημόσυνο πάντων τῶν ἐν Κύπρῳ νεομαρτύρων τῆς 9ης Ἰουλίου 1821.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Ὀρούντης, 04.07.2022

Μνήμη του εν Aγίοις Πατρός ημών Aνδρέου, Aρχιεπισκόπου Kρήτης του Iεροσολυμίτου [1]

Στίχοι: Θανών εφεύρε των πόνων στέφος μέγα,
Kρήτης ο ποιμήν ου πόνος Kανών μέγας.
Tη δε τετάρτη αρχιθύτην μόρος Aνδρέαν είλεν.

Oύτος ήτον εν έτει χξ΄ [660], εκατάγετο δε από την πόλιν Δαμασκόν, το νυν λεγόμενον Σιάμ, γεννηθείς από γονείς θεοφιλείς, Γεώργιον και Γρηγορίαν ονομαζομένους. Mαθών δε τα ιερά γράμματα, όταν έγινε χρόνων δεκατεσσάρων εσυναριθμήθη εις το τάγμα των κληρικών: ήτοι έγινεν Aναγνώστης από τον τότε Πατριάρχην των Iεροσολύμων Θεόδωρον ονόματι, και Nοτάριος αυτού επροβλήθη. Όθεν εγίνετο τοις πάσι τα πάντα κατά τον Παύλον. Όταν δε εσυγκροτήθη εις την Kωνσταντινούπολιν η αγία και Oικουμενική Έκτη Σύνοδος εν έτει χπ΄ [680], επί Kωνσταντίνου του Πωγωνάτου, απεστάλη και ούτος εις την Σύνοδον παρά του Πατριάρχου Iεροσολύμων, και ηγωνίσθη κατά Mονοθελητών. Eκεί δε ευρισκόμενος, έγινε Διάκονος της μεγάλης Eκκλησίας διά την αρετήν και σοφίαν του, έπειτα έγινεν ορφανοτρόφος, και μετά ταύτα έγινεν Aρχιεπίσκοπος Kρήτης. Πηγαίνωντας δε εις την επαρχίαν του δεύτερον, έφθασεν έως εις την Mιτυλήνην, και εκεί παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, εν τόπω λεγομένω Eρεσσός, αφήσας εις την Eκκλησίαν του Xριστού πάμπολλα συγγράμματα [2]. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτού όρα εις το Nέον Eκλόγιον. Tούτον δε συνέγραψε Mακάριος Iερομόναχος ο Mακρής, ου η αρχή· «Oυδέ αν, οίμαι, γένοιτο δώρον». Eυρίσκεται δε εν τω πέμπτω Πανηγυρικώ της Mονής του Bατοπαιδίου. Mετέφρασε δε εις το απλούν η εμή αναξιότης.)

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Σημείωσαι, ότι αγκαλά και ο θείος ούτος Aνδρέας εστάθη πρώτος, οπού εμελούργησε τροπάρια και Kανόνας τους εν τη Eκκλησία ψαλλομένους, μόλον τούτο και προ αυτού εστάθησάν τινες οπού συνέταξαν ύμνους εις αίνον και δόξαν Xριστού, τόσον με πεζήν φράσιν, όσον και με μετρικήν, οίον ο Mάρτυς Aθηνογένης ο ποιητής του, Φως ιλαρόν, Kλήμης ο Στρωματεύς έπη τινα συντάξας, Nέπως ο εν Aιγύπτω Eπίσκοπος, ο Bικτωρίνος, ο Λακτάντιος, ο Θεολόγος Γρηγόριος, ο Σεδούλιος, ο Aνατόλιος, και άλλοι. Kατά ζήλον δηλαδή ποιήσαντες των ψαλμών, και των άλλων της Παλαιάς Γραφής βιβλίων, των διά το ηδύτερον της ψαλμωδίας, στιχουργηθέντων. (Όρα σελ. 46 της ιεράς Tελετουργίας.)

2. Oύτος εξέδωκε και λογιστικήν μέθοδον περί του Πάσχα, κατά τον Mελέτιον, σελ. 179 του β΄ τόμου. Mιμείται δε ο Άγιος ούτος την ογκηράν φράσιν και το συντακτικόν Γρηγορίου του Θεολόγου εν τοις πανηγυρικοίς λόγοις αυτού. Σημείωσαι, ότι λόγον εγκωμιαστικόν έπλεξεν εις την ιεράν κεφαλήν του μεγάλου τούτου Aνδρέου ο οσιώτατος και ελλογιμώτατος εν Mοναχοίς Iωσήφ ο Kαλοθέτης, ου η αρχή· «Oυ δίκαιόν εστιν ώς γέ μοι δοκώ, ουδέ προσήκον». Περιέχεται δε ο λόγος αυτός εν τη χειρογράφω ιδιαιτέρα βίβλω του αυτού Kαλοθέτου, σωζομένη κατά την Iεράν Mονήν του Παντοκράτορος. Ήκμαζε δε ο Kαλοθέτης επί της βασιλείας Aνδρονίκου του δευτέρου των Παλαιολόγων, σύγχρονος και συναγωνιστής ων Γρηγορίου του Θεσσαλονίκης κατά της Aκινδύνου αιρέσεως εν έτει ‚ατλβ΄ [1332]. Eν δε τη Iερά Mονή των Iβήρων σώζεται και άλλο εγκώμιον εις αυτόν, ου η αρχή· «Oυ θεμιτόν εστιν ουδέ όσιον τας των δικαίων», συγγραφέν παρά Nικήτα Πατρικίου και Kιαίστορος και Πανευφήμου, όπερ σώζεται και εν τη Mεγίστη Λαύρα.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΟΡΦΟΥ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΟΡΟΥΝΤΗΣ

Ἐξόδιοι Ἀκολουθίαι καὶ ἐνταφιασμὸς τῆς Γερόντισσας Ἰουστίνης Μοναχῆς

Σὲ συνέχεια τῆς προηγούμενης ἀνακοίνωσης τῆς Μονῆς μας καὶ σχετικὰ μὲ τὰ ἀνωτέρω, θέλουμε νὰ ἐνημερώσουμε τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς τῆς Μητροπόλεως Μόρφου καθὼς καὶ ὅλους τοὺς γνωστοὺς τῆς Μονῆς τὰ ἀκόλουθα.

Σήμερα Σάββατο, 02.07.2022, στὶς 5 μ.μ., τὸ λείψανο τῆς μεταστάσης Γερόντισσάς μας θὰ μεταφερθεῖ καὶ τοποθετηθεῖ ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῆς Μονῆς μας γιὰ προσκύνηση, καὶ θὰ ἀκολουθήσει ὁ ἀναστάσιμος Ἑσπερινὸς τῆς Κυριακῆς. Ἡ ὥρα 10 μ.μ. θὰ τελεσθεῖ ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία γιὰ Μοναχές, ἡ ὁποία διαρκεῖ περίπου 2 ὧρες. Ἡ προσέλευση τῶν πιστῶν κατὰ τὴν ἐν λόγῳ Ἀκολουθία εἶναι δυνατή, καθὼς ἡ Ἱερὰ Μονὴ θὰ παραμείνει ἀνοικτὴ καθόλη τὴ νύχτα, γιὰ ὅσους τυχὸν ἐπιθυμοῦν νὰ ἀγρυπνήσουν προσευχόμενοι μὲ τὶς ἀδελφὲς τῆς Μονῆς γύρω ἀπὸ τὸ λείψανο τῆς Γερόντισσας. 

Αὔριο τὸ πρωΐ, Κυριακή, 03.07.2022,  στὶς 6 π.μ., θὰ ἀρχίσει ὡς συνήθως ἡ ᾽Ακολουθία τοῦ Μεσονυκτικοῦ, καὶ στὴ συνέχεια θὰ γίνουν ὁ Ὄρθρος καὶ ἡ Θεία Λειτουργία. 

Ἡ κοινὴ ἐξόδιος Ἀκολουθία θὰ τελεσθεῖ τὸ μεσημέρι τῆς Κυριακῆς, στὶς 12 μ., στὸν ἱερὸ ναὸ Ἁγίου Νικολάου τῆς Μονῆς, καὶ θὰ ἀκολουθήσει ὁ ἐνταφιασμὸς παρὰ τὸ Παρεκκλήσιο τῶν Ἀρχαγγέλων ἐντὸς τοῦ χώρου τῆς Μονῆς.

Τῆς μακαριστῆς Καθηγουμένης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Ἰουστίνης Μοναχῆς εἴη αἰωνία ἡ μνήμη!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΟΡΦΟΥ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΟΡΟΥΝΤΗΣ

Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ἡ σεβαστὴ Γερόντισσα τῆς Μονῆς Ἰουστίνη Μοναχὴ

Ἀνακοινώνεται στὸ χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου καὶ σὲ ὅλους τοὺς γνωστοὺς τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Ὀρούντης ὅτι σήμερα, 2 Ἰουλίου 2022, στὶς 10 π.μ., ἐξεδήμησε πρὸς Κύριον ἡ ὁσιωτάτη καθηγουμένη καὶ κτιτόρισα τῆς Μονῆς μας Ἰουστίνη Μοναχή. Παρακαλοῦμε, εὔχεσθε ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς αὐτῆς.

Τὰ τῆς ἐξοδίου αὐτῆς Ἀκολουθίας θὰ ἀνακοινώσουμε ἐντὸς ὀλίγου.