Αρχική Blog Σελίδα 438

Κυρά

Κατεχόμενο χωριό της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου που βρίσκεται περί τα 29,5 χμ. δυτικά της πόλης της Λευκωσίας.

Η Κυρά είναι κτισμένη σε πεδινή περιοχή σε μέσο υψόμετρο 100 μέτρων. Το τοπίο του χωριού είναι διαμελισμένο απο το ποτάμιο δίκτυο του ποταμού Οβγού, ο οποίος ρέει στα βόρεια του οικισμού. Εξάλλου κατά μήκος των νοτίων συνόρων του χωριού ρέε ο ποταμός Σερράχης·

Από γεωλογικής απόψεως, στη διοικητική έκταση του χωριού κυριαρχούν οι αποθέσεις του σχηματισμού Αθαλάσσας (ασβεστολιθικοί ψαμμίτες, άμμοι και αμμώδεις μάργες), οι αποθέσεις του φλύσχη της Κυθρέας και οι πρόσφατες αλλουβιακές αποθέσεις της Ολόκαινης γεωλογικής περιόδου. Πάνω στα πετρώματα αυτά αναπτύχθηκαν καφκάλλες, ξερορεντζίνες, ασβεστούχα και προσχωσιγενή εδάφη.

Η Κυρά δέχεται μια χαμηλή μέση ετήσια βροχόπτωση, που κυμαίνεται περί τα 320 χιλιοστόμετρα. ‘Ομως το νότιο τμήμα του χωριού βρίσκεται στην περιοχή του σημαντικότερου υδροφόρου στρώματος της Κύπρου, εκείνου της δυτικής Μεσαορίας ή Μόρφου. Στην περιοχή έχουν ανορυχθεί αρκετές διατρήσεις που, μαζί με την αξιοποίηση των νερών των ποταμών Σερράχη και Οβγού, συνέβαλαν στην επέκταση των αρδευομένων εκτάσεων στο χωριό. Εξάλλου το φράγμα του ποταμού Οβγού χωρητικότητας 845.000 μ3 νερού, που βρίσκεται μέσα στη διοικητική έκταση του χωριού, βοή­θησε στην άρδευση αρκετής έκτασης γης. Οι κυριότερες καλλιέργειες στην Κυρά, πριν από την τουρκική εισβολή του 1974, ήσαν τα εσπεριδοειδή (κυρίως πορτοκάλια και κιτρόμηλα), τα λαχανικά, τα σιτηρά και τα νομευτικά φυτά. Από κτηνοτροφικής απόψεως, το 1973 εκτρέφονταν από 78 κτηνοτρόφους 589 πρόβατα, 520 κατσίκες και 1.410 πουλερικά.

Από συγκοινωνιακής απόψεως, η Κυ­ρά συνδέεται στα βορειοδυτικά με το Καλό Χωριό Μόρφου ([Καπούτι], περί τα 5,5 χμ.), στα δυτικά με την κωμόπολη της Μόρφου (περί τα 6 χμ.) και στα νοτιοανατολικά με τα χωριά Μάσαρι (περί τα 2 χμ.) και Φιλιά (περί τα 3,5 χμ.) και μέσω της με την πρωτεύουσα.

Η Κυρά γνώρισε συνεχή πληθυσμιακή αύξηση από το 1881 μέχρι το 1973. Σ’ αυτό συνέβαλαν, σε μεγάλο βαθμό, οι προσοδοφόρες γεωργικές εκμεταλλεύσεις, η καλή οδική της σύνδεση και η γειτνίασή της με την κωμόπολη της Μόρφου. Το 1881 οι κάτοικοι του χωριού ήσαν 193 που αυξήθηκαν στους 196 το 1891, στους 239 το 1901, στους 247 το 1911, στους 248 το 1921, στους 264 το 1931, στους 362 το 1946, στους 580 το 1960 και στους 782 το 1973.

Το χωριό υφίστατο τουλάχιστον από την περίοδο της φραγκοκρατίας και βρίσκεται σημειωμένο σε παλαιούς χάρτες ως Chora. Κατά την περίοδο της φραγκοκρατίας το χωριό ήταν φέουδο που ανήκε αρχικά στους Ναΐτες ιππότες, μετά τη διάλυση του τάγματος τους όμως περιήλθε στην κατοχή των Ιωαννιτών ιπποτών, αποτελούσε δε ιδιοκτησία της κομμανταρίας του Τέμπλους.

Με την περίοδο της φραγκοκρατίας φαίνεται να συνδέεται και τοπική παράδοση, την οποία αναφέρει ο Νέαρχος Κληρίδης, σχετική και με την ονομασία της Κυράς: Στην περιοχή του χωριού διέμενε μια βασίλισσα (ή ευγενής;) δηλαδή μια κυρά. Υπήρχε δε και μεγάλη, δεξαμενή διαστάσεων (κατά τον Κληρίδη) 200X100X10 ποδών, στην οποία η κυρά αυτή των μεσαιωνικών χρονών λουζόταν αλλά έκανε ακόμη και τη βαρκάδα της. Σώζονται κοντά στο σχολείο του χωριού τα θεμέλια της δεξαμενής αυτής η οποία, πιθανώτατα, εξυπηρετούσε αρδευτικούς σκοπούς. Η δεξαμενή ετροφοδοτείτο με νερό από μια πηγή που υπήρχε στη γειτονική εκκλησία. Η πηγή στέρεψε αργότερα, πιθανόν εξαιτίας των πολλών διατρήσεων που έγιναν στην περιοχή.

Ο G. Jeffery σημειώνει ότι στην περιο­χή του χωριού υφίστατο, κατά την περί­οδο της φραγκοκρατίας, μεγάλο κτήμα (casal) ονομαζόμενο Zenuri ή και Tenuri. Η ονομασία του κτήματος αποτελεί πα­ραφθορά του επωνύμου de Nores (ντε Νόρες*], της μεγάλης και γνωστής μεσαιωνικής οικογένειας της Κύπρου. Ο Gunnis θεωρεί πιθανό ότι στην ίδια περιοχή υφίστατο και μικρός πύργος ή παρατηρητήριο.

Ωστόσο η ονομασία του χωριού φαίνεται να είναι παλαιότερη της περιόδου της φραγκοκρατίας και ανάγεται στην Βυζαντινή περίοδο, οπότε Κυρά απεκαλείτο η Παναγία. Ο Ν. Κληρίδης (Χωριά και Πολιτείες της Κύπρου, 1961, σ. 127) δίνει και την επιπρόσθετη πληροφορία ότι στην περιοχή του χωριού υφίστατο μοναστήρι αφιερωμένο στην Παναγία την Κυρά. Η προσωνυμία Κυρά της Παναγίας απαντάται και σε αρκετά άλλα μέρη της Κύπρου.

Η εκκλησία του χωριού εξάλλου, κτισμένη πάνω από την πηγή που τροφοδο­τούσε την μεγάλη δεξαμενή, είναι αφιερωμένη στην Παναγία Χρυσελεούσα. Πρόκειται για οικοδόμημα του 16ου αιώνα που όμως ανακαινίστηκε το 1879.

Στην περιοχή του χωριού Κυρά βρίσκονται και άλλα αξιόλογα χριστιανικά κατάλοιπα. Στ’ ανατολικά, σε κορφή ενός λόφου, βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Ρηγάτη (το επώνυμο Ρηγάτης, από το ρήγας=βασιλιάς, παραπέμπει και πάλι σε μεσαιωνικούς θρύλους). Η εκκλησία αυτή ήταν το καθολικό μικρού μοναστηριού που αποτελούσε μετόχι του Παναγίου Τάφου (βλέπε γι’ αυτήν στο λήμμα Γεωργϊου Αγίου εκκλησίες, τόμος Δ’, σσ. 54-55). Η εκκλησία πήρε το επώνυμο Ρηγάτης επειδή σ’ αυτήν πήγαινε να προσευχηθεί η ρήγαινα που κατοικούσε στην περιοχή, σύμφωνα προς τοπική παράδοση.

Εξάλλου με τον άγιο Γεώργιο συνδέεται και τοποθεσία περί τα 6 χμ. βόρεια του χωριού Κυρά. Η τοποθεσία ονομάζε­ται Λαξιά τ’ άη Γιώρκη, και σ’ αυτήν έχουν βρεθεί αρχαία κατάλοιπα.

Το μοναστήρι του Αγίου Χρυσοστόμου κατείχε στην περιοχή του χωριού αρκετή κτηματική περιουσία.

Ως μεσαιωνικό φέουδο, η Κυρά ή τουλάχιστον αρκετή από την διοικητική της έκταση, περιήλθε υπό τουρκική κατοχή μετά την κατάκτηση της Κύπρου από τους Τούρκους το 1570/71. Μέχρι και πρόσφατα αρκετή περιουσία στηυ περιοχή του χωριού ανήκε στο Εβκάφ.

Η περιοχή, ωστόσο, στην οποία βρίσκεται το χωριό, ήταν κατοικημένη από τα αρχαιότατα χρόνια και αποτελεί σημαντική αρχαιολογική ζώνη των Προϊστορικών χρόνων. Υπάρχουν, κοντά στο χωριό, συνοικισμοί της Χαλκολιθικής II περιοδου (2900-2500 π.Χ.) και της Πρώιμης εποχής του Χαλκού I περιόδου (2500-2075 π.Χ), από τους οποίους και προήλθαν διάφορα αρχαία ευρήματα. Εξάλλου η περιοχή των συνοικισμών αυτών εντάσσεται στην ευρύτερη περιοχή της δυτικής πεδιάδας (πεδιάδα Μόρφου) που ήταν πυκνοκατοικημένη κατά τα Προϊστορικά χρόνια (συνοικισμοί Κυράς, Φι­λιάς, Δένειας, Χρυσηλιού, Μόρφου κ.α.), επί του ποταμού Οβγού.

Στην περιοχή του χωριού Κυρά είναι γνωστοί δυο προϊστορικοί συνοικισμοί. Ο ένας βρίσκεται στην τοποθεσία Αλώνια, σε απόσταση λιγότερη του ενός χμ. νοτιοανατολικά του χωριού, σε υψόμετρο περί τα 100 μέτρα. Φαίνεται ότι ήταν αρκετά μεγάλος συνοικισμός της Χαλ- κολιθικής II περιόδου, σύμφωνα και προς τα ανασκαφικά δεδομένα. Ανα­σκαφές έγιναν το 1945-46. Ο δεύτερος συνοικισμός, λίγο μεταγενέστερος του προηγουμένου, βρίσκεται στην τοποθεσία Καμινάρια, όχι μακριά από τον συνοικισμό στα Αλώνια. Ανασκαφές έγιναν το 1946.

Αρχαία κατάλοιπα που βρέθηκαν στην περιοχή του χωριού μαρτυρούν ότι αυτή είχε κατοικηθεί και αργότερα, κατά τους Ιστορικούς χρόνους, μέχρι και τα Ελληνιστικά χρόνια.

Μετά την τουρκική εισβολή του 1974, κι εξαιτίας αυτής, όλοι οι ‘Ελληνες κάτοικοι του χωριού προσφυγοποιήθηκαν. Αργότερα εγκαταστάθηκαν σ’ αυτό Τουρκοκύπριοι που μεταφέρθηκαν από τις ελεύθερες στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου, καθώς και αριθμός Τούρκων εποίκων. Στο πλαίσιο της προσπάθειάς τους για εξάλειψη όλων των ελληνικών τοπωνυμίων στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου, οι Τούρκοι μετονό­μασαν το χωριό το 1975 σε Mevlevi.

* Χρησιμοποιήθηκαν εκτενή αποσπάσματα από τα λήμματα της Μεγάλης Κυπριακής Εγκυκλοπαίδειας 1981-1990, εκδόσεις Φιλόκυπρος, Λευκωσίας
 
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΕΠΙΤΡΟΠΟΙ ΚΥΡΑΣ:
  • ΟΙΚΟΝΟΜΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ
  • ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΔΑΜΙΑΝΟΥ
  • ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΟΛΕΑ
  • ΣΑΒΒΑΣ ΚΟΥΛΛΟΥΡΟΣ

Αυλώνα

Κατεχόμενο χωριό της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου στην πεδιάδα Μόρφου, 160 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Είναι κτισμένο στην ανατολική όχθη του ποταμού του Ακακίου, 4 χμ. στα ΒΑ. της Περιστερώνας και 3,4 χμ. στα ΒΔ. του Ακακίου.

Από γεωλογικής απόψεως κυριαρχούν οι άργιλλοι, οι άμμοι και τα χαλίκια των αποθέσεων της Ολόκαινης και της Πλειστόκαινης γεωλογικής περιόδου. Πάνω στις αποθέσεις αυτές αναπτύχθηκαν ερυθρογαίες, ενώ κατά μήκος της κοίτης των ποταμών, βρίσκονται αλλουβιακά εδάφη.

Το χωριό βρίσκεται κοντά στη συμβολή τριών ποταμών, του Μερικά ή Μέρικου στ’ ανατολικά, του ποταμού του Ακακίου στο μέσο και του ποταμού της Περιστερώνας στα δυτικά. Και οι τρεις μαζί στα ΒΔ. της Αυλώνας δημιουργούν τον μεγάλο ποταμό Σερράχη, που αρδεύ­ει την πεδιάδα Μόρφου και τελικά χύνεται στον κόλπο Μόρφου.

Το τοπίο του χωριού είναι καμπίσιο αν και παρατηρείται κλίση από τα ανα­τολικά στα δυτικά και από τα νότια στα βόρεια. Συγκεκριμένα το υψόμετρο πέ­φτει από τα 200 μ. μεταξύ Κοκκινοτριμιθιάς και Αυλώνας στα 140 μ. μεταξύ Αυ­λώνας και Κατωκοπιάς. Επίσης από τα 190 μ. μεταξύ Αυλώνας και Περιστερώνας πέφτει στα 150 μ. βόρεια του οικισμού της Αυλώνας.

Με μια μέση ετήσια βροχόπτωση γύρω στα 300 χιλιοστόμετρα καλλιεργούνταν πριν από την τουρκική εισβολή του 1974 κυρίως εσπεριδοειδή, λαχανικά, φρουτόδεντρα, σιτηρά, νομευτικά φυτά και ποικίλα άλλα προϊόντα. Πριν από την εισβολή στο χωριό εκτρέφονταν 979 πρόβατα και 314 κατσίκες.

Ο πληθυσμός του χωριού αυξανόταν συνεχώς από το 1881 μέχρι το 1973. Συγκεκριμένα από 160 κατοίκους το 1881 ο πληθυσμός αυξήθηκε στους 220 το 1911, στους 406 το 1946 και στους 684 το 1973.

Η Αυλώνα περιλαμβάνεται στον κατάλογο των λουζινιανο-βενετικών φεούδων του ντε Μας Λατρί με το όνομα Avelone. Σε βενετικούς χάρτες εμφανίζεται ως Avdona.

Ο Τζέφρυ αναφέρεται στην Αυλώνα ως ένα από τα κυριότερα κέντρα της Μεσαορίας κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους. Ίσως, κατά τον ίδιο συγγραφέα, η ονομασία να προέρχεται από το αλώνι. Ο Γκάννις μνημονεύει την εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, κτίσμα του 18ου αιώνα. Επίσης αναφέρεται στην ερειπωμένη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που ανοικοδομήθηκε το 1535.

 

*Χρησιμοποιήθηκαν εκτενή αποσπάσματα από τα λήμματα της Μεγάλης Κυπριακής Εγκυκλοπαίδειας 1981-1990, εκδόσεις Φιλόκυπρος, Λευκωσία
 
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΑΥΛΩΝΑΣ:
  • ΑΝΤΡΟΥΛΛΑ Α. ΧΡΙΣΤΟΦΗ
  • ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
  • ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΟΛΟΜΩΝΙΔΗΣ
  • ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΛΟΥΡΕΝΤΖΟΥ

Κατωκοπιά

Το χωριό Κατωκοπιά βρίσκεται 29χλμ δυτικά της πόλης της Λευκωσίας και 6χλμ νοτιοανατολικά της πόλης της Μόρφου, σε υψόμετρο 125μ και είναι κτισμένο σ’ ένα καμπίσιο τοπίο, βόρεια του περνάει ο ποταμός Σερράχης

Η Κατωκοπιά συνδέεται στα βορειοδυτικά με το χωριό Αργάκι (1,5 χλμ) και την κωμόπολη της Μόρφου (6χλμ), στα βορειοανατολικά με το χωριό Μάσαρι (2,5χλμ) και στα νότια με το χωριό Αστρομερίτης (4χλμ) .

Για την ονομασία του χωριού υπάρχουν διάφορες εκδοχές που μία από αυτές λέει ότι η ονομασία Κατωκοπιά παράγεται από το αρχικό Κακοτοπιά (κακός τόπος), εξαιτίας του γεγονότος ότι η περιοχή ήταν γεμάτη από πέτρες. Επίσημα το χωριό γράφεται σαν Κατωκοπιά και η ονομασία αυτή πιθανόν να προέρχεται από τις λέξεις «κάτω» και «τόπος», δηλαδή Κατωτοπιά-Κατωκοπιά.

Το χωριό υπήρχε στα Μεσαιωνικά χρόνια και σημειώνεται στους παλαιούς χάρτες όπως το χάρτη του Abraham Ortelius, του 1573. Επίσης στους χάρτες της Κύπρου του 1538 (Matheo Pagano) και του 1566 (Giovanni Francesco Camocio), ως Carocopia. Επίσης, το συναντώμαι σε διάφορα παλιά έγγραφα του 14ου αιώνα ( (καταχωρήσει που προέρχονται από τον Παρισινό Κώδικα αρ.1590 που εξέδωσε ο Zean Darrouzes «Λογοτεχνία και ιστορία Βυζαντινών Χειρογράφων Λονδίνο, 1972». Σε χειρόγραφο του 1063, το οποίο προέρχεται από την Ιερά Μονή Παναγίας της Ασίνου και σε χειρόγραφο ευαγγέλιο που σώζεται στην κοινότητα Αστρομερίτη, όπου στο περιθώριο του αναγράφεται η τοποθεσία ζωτοκατοκοπία.

Τον 16ο αι., ο Φλώριος Βουστρώνιος γράφει ότι η Catocopia ήταν φέουδο του ευγενούς Jean Ferrer (15ος αι.). Και σε άλλο χειρόγραφο (Λειμωνίδα), αναφέρεται ότι η Κατωκοπιά ήταν φέουδο της ευγενούς Μαργαρίτας. Σε έκθεση που συντάχθηκε την περίοδο της Βενετοκρατίας από ένα βενετό αξιωματούχο, γράφει το χωριό ως Cacotopia και αναφέρει και πάλι ότι μαζί με τα χωριά Καλαβασό και Συριάτη ανήκαν στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της ίδιας ευγενούς.

Οι κάτοικοι της Κατωκοπιάς ασχολούνταν κυρίως με την καλλιέργεια εσπεριδοειδών (πορτοκάλια, λεμόνια, κιτρόμηλα και γκρέιπφρουτ), λαχανικών (πεπονοειδή, ντομάτες, πατάτες και αγγούρια) και λίγα σιτηρά. Τα πορτοκάλια της Κατωκοπιάς όπως και της Κάτω Ζώδιας ήταν ξακουστά σε όλη την Κύπρο. Ασχολούνταν επίσης με την κτηνοτροφία και πριν την τουρκική εισβολή το 1973 στο χωριό εκτρέφονταν 615 πρόβατα, 351 κατσίκες κα 39 αγελάδες.

Οι κάτοικοι του χωριού το 1960 ανέρχονταν σε 1198 και το 1973 αυξήθηκαν στους 1578.

Αναφέρεται από τον R.Gunnis ότι η παλαιά εκκλησία του χωριού που είναι αφιερωμένη στην Παναγία Χρυσελεούσα 16ος αιώνας, ανακαινίστηκε το 1818, και μέσα στο ναό διασώζονταν τοιχογραφίες στα τέλη 16ου αι., όπως η Ανάσταση του Λαζάρου και τμήμα μεγάλης τοιχογραφίας που απεικονίζει τον αρχάγγελο Μιχαήλ, καθώς και μερικές που ο ίδιος θεωρεί ότι ήταν ζωγραφιές ξένων αγιογράφων. Οι κάτοικοι οικοδόμησαν νέο ναό προς τιμήν της Παναγίας Ελεούσας.

Στο χωριό λειτουργούσε Δημοτικό Σχολείο που σε αυτό φοιτούσαν κατά το σχολικό έτος 1973-74 190 μαθητές.

Από την περιοχή του χωριού περνούσε ο κυπριακός σιδηρόδρομος, που είχε εκεί σταθμό.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε συνθήκες προσφυγιάς το αθλητικό σωματείο Δόξας Κατωκοπιάς όπως κι ο Διγενής Ακρίτας Μόρφου δηλώνουν την παρουσία τους στα πολιτιστικά και αθλητικά πράγματα του τόπου συμμετέχοντας στο κυπριακό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου.

Οι Τούρκοι μετονόμασαν την Κατωκοπιά το 1975 σε Zumruthkoy (σμαραγδένιο χωριό), μέσα στην προσπάθεια τους για αλλοίωση της ιστορίας και εξαφάνισης των ελληνικών ονομασιών.

*Χρησιμοποιήθηκαν εκτενή αποσπάσματα από τα λήμματα της Μεγάλης Κυπριακής Εγκυκλοπαίδειας 1981-1990, εκδόσεις Φιλόκυπρος, Λευκωσίας

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΕΠΙΤΡΟΠΟΙ ΚΑΤΩΚΟΠΙΑΣ:
  • ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΗΣ
  • ΜΑΡΙΑ ΤΤΟΠΟΥΖΗ
  • ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΡΓΥΡΟΥ
  • ΜΑΡΙΑ Φ. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ
  • ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
  • ΦΩΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΣ
  • ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
  • ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΙΔΗΣ
  • ΒΑΣΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Αργάκι

Το κατεχόμενο σήμερα χωριό Αργάκι βρίσκεται 30χλμ δυτικά της Λευκωσίας και 4χλμ νοτιοανατολικά της Μόρφου, στην πεδιάδα της Μόρφου σε υψόμετρο 103μ.

Η ονομασία Αργάκι στην τοπική διάλεκτο προφέρεται Αρκάτζιν, που σημαίνει ρυάκι και πιθανόν να πήρε το όνομα του από αυτό.

Σύμφωνα με τον κατάλογο του Mas Latrie, το Αργάκι εμφανίζεται ως βασιλικό κτήμα κατά την περίοδο των Ενετών κι αναφέρεται ως Argaglia στην περιφέρεια Μόρφου, που ίσως να είναι το όνομα του σημερινού Αργακιού. Επίσης, το χωριό Ariati, που σημειώνουν οι ενετικοί χάρτες, ανατολικά της Μόρφου, πιθανόν να είναι το σημερινό Αργάκι.

Στους βυζαντινούς χρόνους βρίσκομαι την Μονή του Ρύακος προς τιμήν του Τιμίου Προδρόμου. Η Μόνη είχε άμεση σχέση με τη Μονή του Πίπη (Σημερινός καθεδρικός ναός του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου). Μέχρι σήμερα η κεντρική εκκλησία του χωριού είναι αφιερωμένη στον Τίμιο Πρόδρομο και μια από τις μεγαλύτερες οικογένειες του Αργακιού έχει το επίθετο Πίπη. Ο ιστορικός Κώστας Κύρρης συνδέει την άφιξη της οικογένειας Πίπη ως επίσης και των οικογενειών Μασούρα και Κούρρη με την πτώση της Άκρας το 1291.

Το 1960 ο πληθυσμός του χωριού ανερχόταν στους 1219 Ελληνοκύπριους και 72 Τουρκοκύπριους, οι οποίοι εγκατέλειψαν το χωριό πολύ πριν το 1974. Το 1973 οι κάτοικοι αυξήθηκαν στους 1599.

Οι κάτοικοι καλλιεργούσαν όλα τα είδη εσπεριδοειδών, λαχανικά, πεπονοειδή, φρούτα κ.ά. και είχαν ανεπτυγμένη κτηνοτροφία αιγοπροβάτων και αγελάδων. Πριν την τουρκική εισβολή το 1973 εκτρέφονταν 1766 περίπου αιγοπρόβατα και 88 αγελάδες.

Το 1962 πάνω στο Σερράχη ποταμό, στα βόρεια του χωριού, κατασκευάστηκε το γνωστό φράγμα Μόρφου και το 1973 το επίσης γνωστό φράγμα, Μάσαρη. Πριν την τουρκική εισβολή περίπου το 77% της διοικητικής έκτασης του χωριού αρδευόταν, ένα 13% ήταν ξηρική καλλιεργούμενη γη και το υπόλοιπο ήταν ακαλλιέργητη γη.

Ο ενοριακός ναός του χωριού είναι προς τιμήν του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου κι ανοικοδομήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνος. Προφανώς η εκκλησία κτίστηκε επί των ερειπίων της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Μονής του Ρύακος. Επίσης, οικοδομήθηκε σύγχρονος ναός αφιερωμένος στην Αγία Βαρβάρα. Καθώς και τα εξωκλήσια Αγίων Ανδρονίκου και Αθανασίας και Αγίου Κοσμά που σήμερα είναι ερείπιο.

Πριν την τουρκική εισβολή λειτουργούσε Δημοτικό Σχολείο που σε αυτό φοιτούσαν κατά το σχολικό έτος 1973-74, 199 μαθητές

Ο Λοίζος Φιλίππου αναφέρει τα εξής:

«Εις το χωρίον τούτο το πρώτον σχολείον ιδρύθη τω 1873 με διδάσκαλον τον Ιεροδιάκονον Χαρίτωνα, όστις ευρίσκετο εν τη υπηρεσία του Μητροπολίτου Κυρηνείας και απελύθη. Εδίδαξεν επί εν και μόνον έτος αποθανών τω 1874 εις την γενέτειράν του Αργάκι. Από του 1874 – 1877 εδίδαξεν ο εκ Μόρφου Ιωάννης Κυριακίδης, ο μετά ταύτα διδάσκαλος και μουχτάρης Μόρφου, όστις ήτο γνωστός καθ’ όλον το διαμέρισμα ως «διδάσκαλος». Επί των ημερών του ιδρύθη και το σχολείον Αργακιού διά δαπάνης και εργασίας των κατοίκων. Το σχολείον τούτο χρησιμοποιείται και σήμερον ως Παρθεναγωγείον. Από του 1877 εδίδασκεν ο εκ του χωρίου τούτου Νεόφυτος Παπαδόπουλος, όστις τα πρώτα γράμματα εδιδάχθη εν τω χωρίω του και έπειτα ηκολούθησε μαθήματα εν τη λειτουργούση εν τη Μονή Αγίου Παντελεήμονος εν Μύρτου Σχολή. Είτα μετέβη εις την Μικράν Ασίαν παρά τινι θείω του κληρικώ και δαπάναις αυτού απεπεράτωσε το Σχολαρχείο Μαλάσων της Καρίας. Ούτος εξηκολούθησεν υπηρετών μέχρι του 1923, ότε απεχώρησε λόγω ορίου ηλικίας».

*Χρησιμοποιήθηκαν εκτενή αποσπάσματα από τα λήμματα της Μεγάλης Κυπριακής Εγκυκλοπαίδειας 1981-1990, εκδόσεις Φιλόκυπρος, Λευκωσίας

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΕΠΙΤΡΟΠΟΙ ΑΡΓΑΚΙΟΥ:
  • ΠΡΩΤ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΙΠΗΣ
  • ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΝΕΚΝΑΣ
  • ΑΝΔΡΕΑΣ ΡΟΥΣΙΑΣ
  • ΝΙΤΣΑ ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ
  • ΒΑΣΟΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
  • ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Ζώδια ή Ζώδκια

Η κατεχόμενη από τους Τούρκους εισβολείς Ζώδια χωρίζεται σε δύο χωριά την Κάτω Ζώδια και Πάνω Ζώδια.
 
Όσον αφορά το διαχωρισμό του χωριού σε Κάτω και Πάνω Ζώδια, αυτός πρέπει να έγινε αργότερα, πιθανόν την περίοδο της τουρκοκρατίας, γιατί στις περισσότερες πηγές αναφέρονται σαν ένα χωριό. Επίσης δεν είναι εξακριβωμένο ποιό από τα δυο χωριά δημιουργήθηκε πρώτο και ποιο ακολούθησε. Από τις διάφορες ενδείξεις που έχουμε η Πάνω Ζώδια είναι νεώτερος οικισμός από την Κάτω και στην ουσία αποτελεί προέκτασή της.
 
Κατά την περίοδο της φραγκοκρατίας στην Κύπρο δεν υφίστατο αυτός ο διαχωρισμός και οι δύο οικισμοί σημειώνονται σε παλαιούς χάρτες ως ένας με την ονομασία Zothia αλλά και με την ονομασία Zodies (=Ζώδιες). Το αρχικό όνομα του χωριού ήταν Ζώθκια. Οι Φράγκοι μην μπορώντας να προφέρουν το γράμμα θήτα το αντικατέστησαν με το γράμμα ταυ και έτσι η Ζώθκια έγινε Ζωτία. Το ίδιο γλωσσικό φαινόμενο παρατηρούμε και στην κωμόπολη της Μόρφου τον 10ο αι. όπου οι βυζαντινοί συγγραφείς την ονομάζουν Θεομόρφου και οι Φράγκοι μην μπορώντας να προφέρουν το γράμμα θήτα μεταποιούν τη Θεομόρφου σε Ντεμόρφου.

 

Στο Χρονικόν του ο Λεόντιος Μαχαιράς αναφέρεται στη Ζώδια σαν έναν οικισμό με την ονομασία Ζωτία, στην οποία γράφει ότι ασκήτευσε ένας εκ των 300ων Αλαμάνων Αγίων, ο Άγιος Ειρηνικός.

Στην Ιστορία του όμως ο αρχιμανδρίτης Κυπριανός αναφέρεται σε δύο Ζώδιες κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας.

Επίσης στον χάρτη του Mas Latrie οι δυο Ζώδιες σημειώνονται ως χωριστά χωριά, με την ένδειξη ότι και τα δυο ανήκαν στην κατηγορία των κυπριακών χωριών που είχαν πληθυσμό μεταξύ 200 και 500 κατοίκων. 

Η περιοχή γύρω από τις δύο Ζώδιες ήταν κατοικημένη από αρχαιοτάτων χρόνων κι έχουν βρεθεί σημαντικά αρχαιολογικά κατάλοιπα σε γύρω χωριά ή τοποθεσίες.

Ο G. Jeffery στο βιβλίο του A Description of the Historic Monuments of Cyprus (1918) σημειώνει ότι η Ζώδια είναι ένα μεγάλο χωριό που χωρίζεται σε Πάνω και σε Κάτω. Αναφέρει δε και τις εκκλησίες του Σταυρού, του Αγίου Γεωργίου και του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Ο Νέαρχος Κληρίδης στο βιβλίο του Χωριά και Πολιτείες της Κύπρου, 1961, αναφέρεται σε μία τοπική παράδοση που άκουσε σχετικά με την ονομασία των δυο χωριών: Η παράδοση αναφέρει ότι ένα ζώδκιον (=φάντασμα στο κυπριακό γλωσσικό ιδίωμα) κατοικούσε σε μια σπηλιά που υφίσταται ακόμη σε περιοχή της Πάνω Ζώδιας κι έτρωγε ανθρώπους που τύχαινε να περάσουν από την περιοχή του. Για να σκοτώσουν αυτό το φάντασμα (που είχε μορφή δράκου) εννέα γενναίοι άντρες του χωριού το επισκέφθηκαν κουβαλώντας μαζί τους και άφθονο κρασί καθώς και πολλούς μεζέδες. Γλέντησαν με το φάντασμα/δράκο κι αφού κατόρθωσαν να το μεθύσουν, το έλουσαν με πετρέλαιο και το έκαψαν.

Μια δεύτερη τοπική παράδοση που έχει διασωθεί αναφέρεται σε μια ωραία Ρήγαινα η οποία κατοικούσε στη Μόρφου η οποία ήταν κατάξερη λόγω της ελλείψεως νερού και κάποιον Ρήγα ο οποίος κατοικούσε στην ανθισμένη Περιστερώνα που το νερό υπήρχε άφθονο. Ο Ρήγας ζήτησε να νυμφευθεί την ωραία Ρήγαινα, αλλά εκείνη του ζήτησε για να τον παντρευτεί να ανοίξει έναν αυλάκι από το οποίο θα της παραχωρούσε ποσότητα νερού ικανό να παρασύρει ένα φορτίο από ακανθώδεις θάμνους (παλλούρες). Έτσι και έγινε. Το αυλάκι ανοίχθηκε και το νερό έτρεξε μέχρι το παλάτι της Ρήγαινας. Αλλά το φορτίο με τις παλλούρες σκάλωσε σε κάποια στροφή του αυλακιού στη Ζώδια. Τότε ο Ρήγας και η Ρήγαινα θεώρησαν ότι το μέρος που σκάλωσαν οι παλλούρες ήταν σημάδι για να κτιστεί το παλάτι τους, για να μπορούν να επιβλέπει η Ρήγαινα τα κτήματα της προς τη Μόρφου και ο Ρήγας προς την Περιστερώνα. Το μέρος εκείνο ονομάστηκε Στυαρός και εκεί ήταν που κάποτε διαχωρίστηκε η παροχή νερού για τη Μόρφου, τη Ζώδια και το Αργάκι.

Πάνω Ζώδια

Η Πάνω Ζώδια βρίσκεται 32χλμ δυτικά της Λευκωσίας και 4χλμ νοτιοανατολικά της Μόρφου, στη δυτική Μεσαορία, σε υψόμετρο 100μ.

Το χωριό συνδέεται στα βορειοδυτικά με την Κάτω Ζώδια και δια μέσου της με τη Μόρφου (4,5χλμ) και στα νοτιανατολικά συνδέεται με το χωριό Αστρομερίτης (3,5χλμ).

Το 1960 ο πληθυσμός της κοινότητας αυτής ανερχόταν σε 1345 και το 1973 σε 1630. Η Πάνω Ζώδια ήταν το έκτο σε πληθυσμό χωριό της γεωγραφικής περιφέρειας Μόρφου.

Όπως και στην Κάτω Ζώδια οι κάτοικοι καλλιεργούσαν εσπεριδοειδή, λαχανικά, σιτηρά κι ασχολούνταν με την κτηνοτροφία αιγοπροβάτων.

Αξίζει να αναφερθεί ότι το πρώτο εργοστάσιο κατασκευής λινών ιδρύθηκε και λειτούργησε μέχρι το 1950 στην Πάνω Ζώδια κι ανήκε στη Μονή Κύκκου.

Στα όρια της Πάνω Ζώδιας βρίσκεται η εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και το εξωκλήσι της Παναγίας της «Αφέγγας», Αφέντρας.

Η εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ κτίστηκε αρχές του 20ου αι. στην τοποθεσία όπου κατά την παράδοση λειτουργούσε τα παλιά χρόνια η Μονή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ κι αυτό το αποδεικνύουν οι βάσεις επί των οποίων στηρίζονται οι καμάρες του βορείου ηλιακού της εκκλησίας.

Η Παναγία η Αφέντρα ανοικοδομήθηκε τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’60 αφού προηγουμένως φανέρωσε με όραμα η Παναγία τη θέληση της για ανέγερση μικρού ναού.

Επίσης στο κέντρο του παλαιού χωριού σώζεται ναός της τουρκοκρατίας προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου.

Στα σύνορα της Πάνω Ζώδιας με τον Αστρομερίτη υπάρχει σπήλαιο με την ονομασία «Σπήλιος Σωζομένου» και πιθανόν να ασκήτευσε εδώ ο Όσιος Σωζόμενος που τιμάται στην κοινότητα Γαλάτα με παλαιό ναό ως επίσης και στην τοποθεσία «Αγιόπετρα» στην κοινότητα Γερακιές.

Στην Πάνω και Κάτω Ζώδια λειτουργούσαν 2 Δημοτικά Σχολεία που σ’ αυτά φοιτούσαν κατά το σχολικό έτος 1973-74, 570 μαθητές.

Από την κοινότητα της Πάνω Ζώδιας κατάγεται ο ήρωας του απελευθερωτικού μας αγώνα 1955-59 Νικόλαος Π. Γιάγκου.

*Χρησιμοποιήθηκαν εκτενή αποσπάσματα από τα λήμματα της Μεγάλης Κυπριακής Εγκυκλοπαίδειας 1981-1990, εκδόσεις Φιλόκυπρος, Λευκωσία

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΕΠΙΤΡΟΠΟΙ ΚΑΤΩ ΖΩΔΙΑΣ:

 

  • ΠΡΩΤ. π. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΣΥΜΕΟΥ
  • ΜΑΡΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ
  • ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Χ. ΧΑΤΖΗΣΤΥΛΛΗ
  • ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΠΟΛΥΒΙΟΥ
  • ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΚΑΤΤΙΡΤΖΗΣ
  • ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΠΠΙΟΣ
  • ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΥΣΕΤΤΗΣ
  • ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΜΠΑΣ
 
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΕΠΙΤΡΟΠΟΙ ΑΝΩ ΖΩΔΙΑΣ:
  • ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΟΥΖΟΥΡΗΣ
  • ΣΤΕΛΛΑ ΜΙΤΣΗ
  • ΧΑΡΙΤΟΣ Π. ΓΙΑΓΚΟΥ
  • ΧΑΡΗΣ ΜΑΣΟΥΡΑΣ
  • ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΚΑΓΚΑΣ
  • ΧΑΡΙΤΟΣ ΚΑΓΚΑΣ

Θυρανοίξια ιερού παρεκκλησίου Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού στην Περιστερώνα (Μόρφου) 22.5.2021

Η Ανεγερτική Επιτροπή του ιερού παρεκκλησίου Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού και η Εκκλησιαστική Επιτροπή του ιερού ναού οσίων Βαρνάβα και Ιλαρίωνος Περιστερώνας, σας προσκαλούν στα Θυρανοίξια του ιερού παρεκκλησίου του Αγίου Νικηφόρου που έχει ανεγερθεί πλησίον του Πολυδύναμου Κέντρου Ηλικιωμένων «Άγιος Αντώνιος» στην Περιστερώνα το Σάββατο 22 Μαΐου, 2021. Τα Θυρανοίξια θα τελέσει ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος και θα ακολουθήσει Πανηγυρικός Εσπερινός για πρώτη φορά, εις μνήμη του οσίου Γέροντος Ευμενίου Σαριδάκη, πνευματικού τέκνου του αγίου Νικηφόρου του Λεπρού. Οι Aκολουθίες θα μεταδίδονται σε απευθείας διαδικτυακή μετάδοση από το κανάλι του You Tube: ΟΜΙΛΙΕΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΟΡΦΟΥ και την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

Σάββατο 22 Μαΐου,2021 και ώρα 6.00 μ.μ.: Τελετή Θυρανοιξίων παρεκκλησίου αγίου Νικηφόρου του Λεπρού από τον Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο και πανηγυρικός Εσπερινός εις μνήμη του οσίου Γέροντος Ευμενίου Σαριδάκη.

Κυριακή 23 Μαΐου, 2021 και ώρα 6.30 π.μ.: Όρθρος, αρχιερατική Θεία Λειτουργία και εορτασμός του οσίου Γέροντος Ευμενίου Σαριδάκη. (Σήμερα δεν θα τελεστούν μνημόσυνα )

Κυριακή 23 Μαΐου, 2021 και ώρα 6.30 μ.μ.: Ακολουθία Παρακλητικού Κανόνα του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού. Κατά τη διάρκεια της Ακολουθίας θα εκτεθούν για προσκύνηση και ευλογία των πιστών, τεμάχιο ιερού λειψάνου και το μπαστούνι του Αγίου Νικηφόρου.

Για εισφορές μπορείτε να επικοινωνείτε στα τηλέφωνα: 99523597 και 99527607. Επίσης, ὀσοι επιθυμούν με την ευκαιρία της εορτής του οσίου Γέροντος Ευμενίου μπορούν να γράψουν εορτές και παρακλήσεις .

ΕΙΣΦΟΡΕΣ μέσω ΤΡΑΠΕΖΙΚΗΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ

HELLENIC BANK PUBLIC COMPANY LTD
Account number: Ιερό Παρεκκλήσιο Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού- Περιστερώνα
ΙΒΑΝ number paper format: CY15 0050 0161 0001 6101 G436 4601
ΙΒΑΝ number electronic format: CY150050016100016101G4364601
Hellenic Bank SWIFT: HEBACY2N

Εκ της Ανεγερτικής Επιτροπής

«Ἀνάβοντας τὸν ἀναπτήρα τῶν ἁγίων». ΙΣΤ΄ Πνευματικὴ σύναξη διαλόγου (21.5.2021)

Φέρεται εἰς  γνῶσιν τοῦ εὐσεβοῦς πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ὅτι τὴν Παρασκευὴ  21 Μαΐου, 2021 καὶ ὥρα 18:30 στὸν ὑπαίθριο χῶρο τῆς πίσω αὐλῆς τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῶν Ἀγίων Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης στὸ χωριὸ Μένικο τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου, θὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ ΙΣΤ΄ πνευματικὴ σύναξη διαλόγου «Ἀνάβοντας τὸν ἀναπτήρα τῶν ἁγίων» μὲ τὸν Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο. Στὶς πνευματικὲς αὐτὲς συνάξεις ὁ Πανιερώτατος ἀπαντᾶ σὲ ἐρωτήσεις τῶν πιστῶν ποὺ τοῦ ὑποβάλλονται εἴτε γραπτῶς εἴτε προφορικῶς, ἐπώνυμα ἢ ἀνώνυμα. Ἐρωτήματα μποροῦν νὰ ἀποστέλλονται στὴν ἠλεκτρονικὴ διευθύνση: anavontastonanaptiratonagion@gmail.com

Πατήρ Σάββας Αχιλλέως: Τα Θεοφάνεια (6.1.2010)

Περιστερώνα: Πανήγυρις Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού

Η Ανεγερτική Επιτροπή του Ιερού Παρεκκλησίου Αγίου Νικηφόρου του λεπρού και η Εκκλησιαστική Επιτροπή Αγίων Βαρνάβα και Ιλαρίωνος Περιστερώνας , ανακοινώνουν σε όλους του πιστούς,  ότι με την με την ευλογία του Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, θα τελεστεί και  φέτος η Πανήγυρις του Αγίου Νικηφόρου, στο υπό ανέγερση Παρεκκλήσιο του, που βρίσκεται πλησίον στο Πολυδύναμό Κέντρο ηλικιωμένων «Άγιος Αντώνιος» στην Περιστερώνα. 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου Ώρα 4:30 μ.μ.
Πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος του Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.

Τρίτη 4 Ιανουαρίου Ώρα 6:30 π.μ.
Όρθρος και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.

Τρίτη 4 Ιανουαρίου Ώρα 5:00 μ.μ
Ακολουθία Παρακλητικού Κανόνα και Χαιρετισμών του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού. Κατά την διάρκεια των ιερών ακολουθιών θα εκτεθούν για προσκύνηση και ευλογία των πιστών, τεμάχιο ιερού Λειψάνου και το μπαστούνι του Αγίου Νικηφόρου.

Προσκυνητάρι αγίου Νικηφόρου στην Περιστερώνα

Με την ευκαιρία αυτή της εορτής του Αγίου, καλούμε όλους τους πιστούς να ενισχύσουμε με την εισφορά μας  το έργο της ανεγέρσεως της Εκκλησίας του, σε αυτό το σημαντικό στάδιο που βρίσκονται οι εργασίες . Η κάθε εισφορά είναι πολύτιμη.

Για εισφορές μπορείτε να επικοινωνείτε στα τηλέφωνα: 99527607 και 99523597. Όσοι επιθυμούν επίσης με την ευκαιρία της πανήγυρης  μπορούν να γράψουν εορτές και παρακλήσεις .

Παραθέτουμε και τον αριθμό λογαριασμού του Παρεκκλησίου, για όσους επιθυμούν να κάνουν κατάθεση:

ΙΕΡΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΛΕΠΡΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΩΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ – ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ:

ΙΒΑΝ: CY 15 0050 0161 0001 6101 G4364601
ΟΝΟΜΑ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΥ: IER.PAR.AG.NIKIFOROU.LEPROU-PERIST.

Ευχόμαστε τέλος σε όλους καλές εορτές και ευλογημένο το προσεχές νέο έτος 2022.

Επίσης, με την ευκαιρία της πανήγυρης του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού στο Παρεκκλήσιο μας, έχουμε προβεί στην έκδοση των πιστών αντιγράφων των εικόνων του Αγίου Νικηφόρου και του Αγίου Ευμενίου σε μεταξοτυπία εξαιρετικής τέχνης με χρυσό .Οι εικόνες έχουν εκδοθεί  σε διάφορα μεγέθη  και θα διατίθενται προς πώληση  στον χώρο του Παρεκκλησίου κατά τους εορτασμούς . ( Τιμές από 25 εως 60 ευρώ ανάλογα μεγέθους ). Μπορείτε επίσης να παραγγείλετε και τηλεφωνικά στον αριθμό : 00357 99570795 (Αρίστη Αριστοτέλους).

Βοήθεια όλων οι Άγιοι μας!!

Εκ της  ανεγερτικής επιτροπής.

Μάριος Ἀντωνίου: «Βασιλεῦ οὐράνιε …»

«Βασιλεῦ οὐράνιε …». Δοξαστικὸν τῆς Πεντηκοστῆς, ἦχος πλ. β’, μέλος Πρωτοψάλτου Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου Μαρίου Ἀντωνίου. Ψάλλει ὁ πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου κ. Μάριος Ἀντωνίου. 

1...436437438Σελίδα 438 από 438

ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΕΙΣΦΟΡΕΣ

© 2021 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΟΡΦΟΥ