Μνήμη του Αγίου Αποστόλου Ιακώβου του Αλφαίου

Tον Σταυρόν Iάκωβος αίρων ηδέως,
Ως έστι Σώτερ άξιός σου δεικνύει.
Aμφ’ ενάτην Iάκωβος ενί σταυρώ τετάνυστο.

Oύτος ήτον ένας από τους Δώδεκα Aποστόλους, καθώς μαρτυρούσιν οι δύω Eυαγγελισταί, ο Mατθαίος και ο Mάρκος. Eστάθη δε αδελφός μεν Mατθαίου του Eυαγγελιστού, υιός δε του Aλφαίου. Oύτος λοιπόν ο του Kυρίου Aπόστολος, ευγαίνωντας εις το κήρυγμα του Eυαγγελίου, κατέστρεφε τους βωμούς των ειδώλων, υπό του θείου ζήλου πυρπολούμενος. Tας νόσους ιάτρευε, και τα ακάθαρτα εδίωκε πνεύματα. Διά τούτο και τα πλήθη των εθνικών ωνόμαζον αυτόν, σπέρμα θείον. Διαπεράσας λοιπόν πολύ μέρος της οικουμένης, και τον Xριστόν κηρύξας ο εραστής του Xριστού, του οποίου και το πάθος εζήλωσε και τον θάνατον, τελευταίον εκαρφώθη εις τον σταυρόν. Kαι έτζι εις τον ποθούμενον Xριστόν παραδίδει το πνεύμα του¹.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

1. Eις τον Aπόστολον τούτον εγκώμιον έπλεξε Nικήτας ο Pήτωρ, ου η αρχή· «Xθες και πρώην ο μακαριώτατος των Aποστόλων Θωμάς εδεξιώσατο ημάς φιλοφρόνως». (Σώζεται εν τη ιερά Mονή του Bατοπαιδίου και τη του Διονυσίου και Iβήρων, και προ τούτων εν τη Mεγίστη Λαύρα.)

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Λόγος στὴ μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἱερομάρτυρος Ἀρτέμωνος, «τοῦ ἐν τῷ Αὐλῶνι τῆς Σολίας, ἤγουν τῆς Κύπρου» (8/10).

Αρχιμανδρίτου Φωτίου Ιωακείμ

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στὶς 8 Ὀκτωβρίου, στὶς 13 Ἀπριλίου καὶ στὶς 24 Μαρτίου, τιμᾶ καὶ γεραίρει τὴ μνήμη ἑνὸς μεγάλου, ἑνὸς θαυμαστοῦ ἀλλὰ καὶ θαυματουργοῦ ποιμένος τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, ποὺ σχετίσθηκε ἄμεσα μὲ τὴ νῆσο μας, τὴ Νῆσο τῶν Ἁγίων, τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἀρτέμωνος. Τοῦ ἁγίου, ποὺ τίμησε τὸ νησί μας μὲ τὴν παρουσία του καὶ ὅπου γιὰ αἰῶνες ἐτιμᾶτο, καὶ πού, γιὰ ποικίλους ἱστορικοὺς λόγους, λησμονήθηκε ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια.

Μὰ ἡ Θεία Πρόνοια μᾶς ἀξίωσε καὶ ἐπαναφέραμε πρόσφατα τὴ μνήμη του, ἐντοπίζοντας μὲ τὶς εὐχές του τὸν παλαιὸ Βίο του, καθὼς καὶ ἄλλα στοιχεῖα γιὰ τὴν τιμή του στὴν Κύπρο. Ποιός ὅμως ἦταν ὁ ἅγιος Ἀρτέμων καὶ πῶς καὶ ποῦ τιμήθηκε στὸ νησί μας, θὰ ποῦμε ἀμέσως στὴ συνέχεια.

Βρισκόμαστε στὰ χρόνια τῶν Ρωμαίων αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ καὶ Γαλερίου Μαξιμιανοῦ (285-305), τοῦ ζεύγους τούτου τοῦ διαβόλου, ὅπως χαρακτηρίστηκαν, καθότι αὐτοὶ στὶς 23 Φεβρουαρίου τοῦ 303 κίνησαν τοὺς τελευταίους καὶ σφοδρότερους διωγμοὺς τῶν πρώτων αἰώνων κατὰ τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἅγιος Ἀρτέμων ἦταν τότε πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Λαοδίκειας στὴ Συρία, καὶ βρισκόταν σὲ μεγάλη ἤδη ἡλικία (πέραν τῶν 90 ἐτῶν), ὅταν ἐπίσκοπος τῆς πόλης ἦταν ὁ ἐπίσης γηραιὸς ἅγιος Σισσίνιος. Πρὶν τὸ μαρτύριό του, ὁ Ἀρτέμων εἶχε εἰσέλθει μὲ τὸν Σισσίνιο στὸν εἰδωλολατρικὸ ναὸ τῆς Λαοδίκειας καὶ κατέστρεψαν τὰ ἐκεῖ εὑρισκόμενα εἴδωλα. Ὅταν μετὰ ἀπὸ κάποιο χρονικὸ διάστημα ἦλθε στὴ Λαοδίκεια κάποιος κόμης, ποὺ λεγόταν Πατρίκιος, καὶ πληροφορήθηκε τὸ τόλμημα τῶν ἁγίων, ὅρμησε στὸν ναὸ ποὺ λειτουργοῦσαν γιὰ νὰ τοὺς τιμωρήσει. Πατάχθηκε ὅμως ἀμέσως ἀπὸ θεϊκὴ ὀργὴ καὶ ἀσθένησε. Παρόλο δὲ ποὺ ζήτησε καὶ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Σισσίνιο τὴ θεραπεία του, παρέμεινε ἀμετανόητος καί, ἀφοῦ συνέλαβε τὸν Ἀρτέμωνα, τὸν ὑπέβαλε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια, γιὰ νὰ τὸν ἀναγκάσει νὰ θυσιάσει στοὺς ψευδοθεούς. Ἡ Χάρη τοῦ Χριστοῦ μας ὅμως, γιὰ τὸν Ὁποῖο ἔπασχε ὁ ἅγιος, τὸν διαφύλαξε ζωντανὸ πρὸς ὠφέλεια πολλῶν ψυχῶν. Τέλος, ἀφοῦ ἀπέτυχε ὁ Πατρίκιος τὸν σκοπό του, διέταξε καὶ ἐξέκαυσαν λέβητα, ποὺ περιεῖχε πίσσα καὶ ρητίνη, γιὰ νὰ καύσει μέσα τὸν ἅγιο. Ἀλλὰ τότε, Θεία δύναμη ἅρπαξε τὸν Κόμη καὶ τὸν ἔριξε ἐκεῖνο μέσα στὸν λέβητα, ὅπου βρῆκε οἰκτρότατο θάνατο. Στὴ συνέχεια, σύμφωνα πρὸς τὰ πλεῖστα γνωστὰ συναξάριά του, ὁ ἅγιος Ἀρτέμων ἔκανε μὲ τὴν προσευχή του νὰ ἀναβλύσει πηγὴ ὕδατος στὸν τόπο ποὺ στεκόταν, ὅπου καὶ βάπτισε αὐτοὺς ποὺ πίστευσαν στὸν Χριστὸ μὲ ἀφορμὴ τὴ θαυμαστή του διάσωση. Ἀφοῦ δὲ ἐνήργησε πολλὰ θαύματα καὶ μετέβη στὴ Μικρὰ Ἀσία, σὲ τόπο ποὺ λεγόταν Βαλβίνη, ἐκοιμήθη ἐκεῖ ἐν Κυρίῳ.

Σύμφωνα ὅμως πρὸς τὸν παλαιὸ κατὰ πλάτος Βίο   τοῦ ἁγίου Ἀρτέμωνος, ὁ ὁποῖος σώζεται σὲ χειρόγραφο ποὺ γράφτηκε στὴν Κύπρο τὸν 11ο αἰ. καὶ διασώζει ἀρχαιότατες (πρωτοβυζαντινὲς) παραδόσεις γι᾽ αὐτόν, ἀφοῦ μετέβη, ὅπως προαναφέρθηκε, στὴ Μικρὰ Ἀσία, χειροτονήθηκε ἐκεῖ ἐπίσκοπος. Γιὰ νὰ ἀποφύγει ὅμως τὴν ἀπὸ τὶς θαυματουργίες του ἀνθρώπινη δόξα, πῆγε στὸ ἀκρωτήριο Ἀνεμούριο. Ἐκεῖ δὲν βρῆκε πλοῖο, ἀλλὰ φωτεινὴ νεφέλη καὶ θεϊκὴ δύναμη τὸν ἀνήρπασε καὶ τὸν μετέφερε παραδόξως στὸ ἀπέναντι τοῦ Ἀνεμουρίου εὑρισκόμενο ἀκρωτήριο Κορμυακίτης (σήμ. Κορμακίτης) τῆς Κύπρου. Ὑπῆρχε τότε στὸ νησὶ τοποθεσία κατείδωλη μὲ τὸ ὄνομα Αὐλών, γεμάτη ἀκάθαρτα πνεύματα, ποὺ δὲν προσδιορίζεται περαιτέρω στὸν Βίο. Ἐκεῖ μετέβη ἐπὶ σκοποῦ ὁ Ἀρτέμων, ἀποδίωξε μὲ τὴν προσευχή του τοὺς δαίμονες καὶ ἔκανε νὰ ἀναβλύσει πηγὴ ὕδατος πρὸς ἁγιασμὸ ψυχῶν καὶ σωμάτων. Μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ ὁ ἅγιος ἀναπαύθηκε ἐν εἰρήνῃ στὸν Αὐλῶνα, ὅπου καὶ τάφηκε τὸ σῶμα του ἀπὸ τοὺς μαθητές του, ποὺ εἶχαν στὸ μεταξὺ ἔλθει ἀπὸ τὴ Λαοδίκεια καὶ κατέγραψαν «τὰς περιόδους αὐτοῦ», κατὰ τὸν ἐν λόγω Βίο. Τὸ πιὸ πάνω ἁγίασμα ἔγινε κατόπιν Βαπτιστήριο, τοῦ ὁποίου τὸ νερὸ ἦταν ὁρατὸ μόνο μία φορὰ τὸν χρόνο, μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ὁπότε γίνονταν οἱ βαπτίσεις τῶν βρεφῶν καὶ τελοῦνταν μεγάλα θαύματα. Ὁ ναὸς τοῦτος τοῦ ἁγίου, συμφώνως πάντοτε πρὸς τὸν ὡς ἄνω Βίο, κατέστη πανορθόδοξο προσκύνημα, ξακουστὸ μέχρι καὶ τὴν Κωνσταντινούπολη.

Οἱ παραδόσεις, ποὺ διασώζει ὁ θαυμαστὸς αὐτὸς Βίος, ἐλάχιστα γνωστὲς μέχρι καὶ πρὶν λίγα χρόνια, ἕνεκα τῆς καταστροφῆς τοῦ ναοῦ καὶ προσκυνήματος τοῦ ἁγίου, ἀλλὰ καὶ τῶν ποικίλων ἐν γένει ἱστορικῶν τῆς νήσου μας περιπετειῶν, ἐπαληθεύθηκαν προσφάτως, σὲ μεγάλο τουλάχιστον βαθμό, σύμφωνα μὲ τὴ μοναδικὴ -γνωστὴ σήμερα- ἀναφορὰ σὲ χειρόγραφο τοῦ 14ου αἰ. τῆς ἐν Κύπρω Μονῆς Σταυροβουνίου γιὰ τὴ μέχρι καὶ τότε ὕπαρξη τοῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Ἀρτέμωνος «ἐν τῷ Αὐλῶνι τῆς Σολίας, ἤγουν τῆς Κύπρου» καὶ τὸν ἑορτασμό του στὴ νῆσο στὶς 13 Ἀπριλίου. Μὲ βάση τὴ μαρτυρία αὐτὴ μπορέσαμε καὶ ταυτίσαμε τὸν Αὐλῶνα τοῦ Βίου μὲ τὴν περιοχὴ μεταξὺ Ἀκακίου καὶ Αὐλώνας τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου, ὅπου πράγματι ἀνευρέθηκαν καὶ παλαιότερα προχριστιανικὲς ἀρχαιότητες (εἰδώλια, κ.λπ.), καὶ ὅπου σήμερα ἀνασκάπτονται ἀπὸ τὸ Τμῆμα Ἀρχαιοτήτων σημαντικώτατοι ἀρχαιολογικοὶ χῶροι. Νὰ σημειώσουμε πὼς τὸ σπουδαιότατο οἰκοδομικὸ συγκρότημα μὲ τὶς μεγάλες ρωμαϊκὲς δεξαμενὲς καὶ τὰ μοναδικὰ μωσαϊκὰ δάπεδα στὴν περιοχὴ τοῦ Ἀκακίου Χαλοσπιθκιές, ποὺ ἐδῶ καὶ μερικὰ χρόνια ἀνασκάπτεται, καὶ ποὺ χρονολογεῖται στὸν 4ο αἰ., βρίσκεται ἀκριβῶς στὸν χῶρο τῆς ἀρχαίας Αὐλώνας καὶ δὲν ἀποκλείεται νὰ σχετίζεται πρὸς τὸν χῶρο τιμῆς τοῦ ἁγίου Ἀρτέμωνος. Ἀναμένονται βεβαίως τὰ τελικὰ ἀποτελέσματα τῆς ἀρχαιολογικῆς ἀνασκαφῆς, ἀλλὰ καὶ τοῦ εὐρύτερου χώρου, ποὺ θὰ διαλευκάνει πολὺ περισσότερο τὰ πράγματα.

Τεμάχιο τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου σώζεται σὲ παλαιὰ ξύλινη λειψανοθήκη στὴν ἱερὰ μονὴ Κύκκου. Ὁ Ἀρτέμων τιμήθηκε διαχρονικῶς σὲ πλεῖστα μέρη τοῦ νησιοῦ, λόγῳ τῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ποικίλων του θαυμάτων, ὅπως στὰ χωριὰ τῆς Μεσαορίας Ὀρνίθι (ὅπου μεσαιωνικός του ναός, ἡ ἀρχικὴ φάση τοῦ ὁποίου ἴσως βυζαντινῆς ἐποχῆς), Ἀφάντεια (νεώτερος ναός του, ὅπου γινόταν μεγάλη θρησκευτικὴ ἐμποροπανήγυρη πρὶν τὸ 1974) καὶ Ἄσσια, ἀλλὰ καὶ στὰ χωριὰ Ἀθιένου, Ἀγγαστίνα καὶ Ἀναρίτα, ὅπου καὶ προσκυνηματικές του εἰκόνες (τέλους 18ου/ἀρχῶν 19ου αἰ.).

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, προβάλλει τοὺς ἁγίους, καὶ μάλιστα στὶς πανηγύρεις τους, ὡς πρότυπα ζωῆς. Εἶναι γι᾽ αὐτὸ ποὺ συνηθίζεται νὰ διαβάζονται σ᾽ αὐτὲς οἱ Βίοι καὶ τὰ συναξάριά τους, γιὰ νὰ τοὺς μιμηθοῦμε κι ἐμεῖς τὸ κατὰ δύναμη. Ἂς ἀγωνισθοῦμε λοιπὸν κι ἐμεῖς, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, νὰ πάρουμε κάτι, σὰν καλὲς μέλισσες, ἀπὸ τὴ γύρη τῶν πανεύοσμων ἀνθέων τῶν ἀρετῶν τοῦ ἁγίου Ἀρτέμωνος. Ποιές ἦταν αὐτές; Ἡ θερμή του πίστη στὸν Θεό, ἡ ἐλπίδα, ἡ ὑπακοὴ στὸ θεῖο θέλημα, ἡ ταπεινοφροσύνη, ὁ ζῆλος του γιὰ τὴ λατρεία τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ, ποὺ τὸν ὁδήγησε νὰ συντρίψει τὰ εἴδωλα καὶ ἔγινε αἰτία καὶ νὰ ὑποβληθεῖ σὲ βασανιστήρια, ἡ ἄκαμπτη ὑπομονή του στοὺς μαρτυρικοὺς πόνους παρὰ τὸ γῆρας του, καὶ πλεῖστες ἄλλες. Ἰδιαίτερα ὅμως ἡ κορυφαία καὶ θεώνυμη ἀγάπη, ἡ διπλὴ ἀγάπη, στὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο. Καί, δὲν νοεῖται ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, τονίζει ἡ Ἁγία Γραφή, χωρὶς ἀγάπη στὸν πλησίον μας, στὸν κάθε συνάνθρωπό μας. Καὶ ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι ἀσφαλῶς μόνο λόγια· εἶναι κατεξοχὴν ἔργα! Μὲ ὅποιο τρόπο μποροῦμε, ἐπιβάλλεται κι ἐμεῖς νὰ τὴν ἐξασκοῦμε, ἁπαλύνοντας τὸν πόνο καὶ τὶς ἀνάγκες τῶν πλησίον μας. Γιατί, χωρὶς τὴν ἀγάπη, τὴν ἐλεήμονα διάθεση, δὲν θὰ ἰδοῦμε πρόσωπο Θεοῦ! Φθάνει νὰ ἀναλογισθοῦμε τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κρίσεως: Ἐκεῖ ἰδιαίτερα μᾶς ζητεῖται λόγος γιὰ τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης στοὺς ἐμπερίστατους ἀδελφούς μας, ἂν τὰ πράξαμε ἡ ὄχι!

Ἂς παρακαλέσουμε θερμὰ τὸν Κύριο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νὰ μᾶς δωρήσει καὶ νὰ ἐπαυξήσει μέσα μας τὸν ζῆλο γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ, καὶ νὰ μᾶς ἐνισχύει, στοὺς ἔσχατους τούτους χρόνους ποὺ ἐπεφύλαξε ἡ Πρόνοιά Του νὰ ζοῦμε, ὥστε ἡ ζωή μας, οἱ λόγοι μας καὶ τὰ ἔργα μας νὰ εἶναι ὁμολογία, μαρτυρία Χριστοῦ, ὥστε νὰ ἀξιωθοῦμε, μὲ τὶς πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου Ἀρτέμωνος, τοῦ ὁμολογητοῦ καὶ μεγαλομάρτυρος, καὶ ὅλων τῶν ἁγίων, τῆς ἀνέκφραστης ἐκείνης χαρᾶς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, μὲ τὴ Χάρη καὶ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὸν Ὁποῖο, μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀνήκει ἡ δόξα στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν!

Μνήμη των Aγίων Mαρτύρων Σεργίου και Bάκχου

Xαλκά σα νεύρα Bάκχε προς νεύρων βίαν,
Kαι προς ξίφος Σέργιε πυρ ση καρδία.
Σέργιον εβδομάτη ξίφος έκτανε, νεύρα δε Bάκχον.

Oύτοι οι Άγιοι ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Mαξιμιανού εν έτει σϟϛ΄ [296], εκ της παλαιάς Pώμης καταγόμενοι και οι δύω. Kαι ο μεν Σέργιος, ήτον πριμμικήριος της σχολής των Kεντηλίων, ο δε Bάκχος, ήτον σεκουνδικήριος. Eπειδή δε εδιαβάλθησαν εις τον βασιλέα ως Xριστιανοί, διά τούτο εφέρθησαν εις το βασιλικόν βήμα, και ωμολόγησαν παρρησία τον Xριστόν. Όθεν πρώτον μεν, υστερούνται τα σημεία οπού εφόρουν της αξίας των. Έπειτα φορέσαντες διά καταισχύνην γυναικεία φορέματα, και σιδηράς αλυσίδας λαβόντες εις τον λαιμόν, πομπεύονται με τοιούτον σχήμα διά μέσου όλου του παζαρίου. Mετά ταύτα επαραστάθησαν εις τον βασιλέα, και καταπλήξαντες αυτόν με την δύναμιν των θείων λόγων τους, πέμπονται από την Pώμην εις την πόλιν Eυφρατησίων, προς τον δούκα της Aνατολής Aντίοχον, διά να τους βασανίση εκείνος, ως πλέον άσπλαγχνος και ωμός οπού ήτον. Eπειδή δε και εις εκείνον παρασταθέντες οι Άγιοι, δεν ενικήθησαν, ούτε από τας κολακείας, ούτε από τους φοβερισμούς του τυράννου, διά τούτο, ο μεν Σέργιος παραδίδεται εις ασφαλή φυλακήν. O δε μακάριος Bάκχος δέρνεται άσπλαγχνα με ωμά νεύρα. Kαι επειδή εδάρθη εις ώραν πολλήν, μέσα εις αυτάς τας βασάνους παρέδωκε το πνεύμα του εις χείρας Θεού.

Έπειτα εκβάλλεται ο Σέργιος από την φυλακήν, και με διαφόρους βασάνους βασανίζεται. Kαρφόνεται γαρ εις τους πόδας με σιδηρά υποδήματα, και με αυτά αναγκάζεται να τρέχη. Έπειτα βάλλεται πάλιν εις φυλακήν, και πάλιν με τα αυτά σιδηρά υποδήματα καρφωθείς, αναγκάζεται να γυρίση οπίσω εις τον τόπον εκείνον, από τον οποίον και ήλθε. Kαι τελευταίον την κεφαλήν αποκόπτεται. Kαι έτζι λαμβάνουν και οι δύω τους στεφάνους του μαρτυρίου. Tα δε τίμια αυτών λείψανα, απεθησαυρίσθησαν εντίμως υπό των Xριστιανών εις τον ίδιον τόπον εκείνον, όπου και απεκεφαλίσθη ο Mάρτυς Σέργιος. Ύστερον δε από πολλούς χρόνους εκτίσθη και Nαός εις όνομα αυτών από μερικούς Eπισκόπους. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτών όρα εις τον Nέον Παράδεισον¹.)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

1. Σημείωσαι, ότι των Aγίων τούτων Mαρτύρων, ευρίσκεται ασματική Aκολουθία ολόκληρος, τετυπωμένη εις φυλλάδα. Tο δε Mαρτύριον αυτών συνέγραψεν ο Mεταφραστής, ου η αρχή· «Mαξιμιανού βασιλεύοντος». (Σώζεται εν τη Mεγίστη Λαύρα, εν τη των Iβήρων και εν άλλαις.)

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου ιερομάρτυρος Αρτέμωνος του εν τω Αυλώνι της Σολίας, στον ιερό ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στην κοινότητα Ακάκι, θα τελεστούν οι πιο κάτω ακολουθίες:

Παρασκευή, 7 Οκτωβρίου

• 5:30 μ.μ: Πανηγυρικός εσπερινός της εορτής του Αγίου ιερομάρτυρος Αρτέμωνος.

Σάββατο, 8 Οκτωβρίου

• 7:00 π.μ.: Πανηγυρική Θεία Λειτουργία προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.

Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, την Κυριακή, 9 Οκτωβρίου 2022 και ώρα 7:00 π.μ., στον ιερό ναό Αγίου Αυξιβίου Α’ Επισκόπου Σόλων στην κοινότητα Αστρομερίτη, θα τελεστεί Θεία Λειτουργία προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.

Στη συνέχεια θα πραγματοποιηθεί η «42η Αντικατοχική εκδήλωση – πορεία Μόρφου» πού διοργανώνει ο Δήμος της κατεχόμενης Κωμόπολης της Μόρφου.

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Με χαρά ανακοινώνουμε ότι κάθε Πέμπτη θα τελείται Παράκληση στον Όσιο Ιάκωβο Τσαλίκη τον Θαυματουργό στο Ιερό Παρεκκλήσιο Αγίου Γεωργίου του Περιφερειακού Γυμνασίου Ακακίου στις 5:00 μ.μ.

Επίσης, θα τελείται κάθε Σάββατο, εκτός μεγάλων εορτών, Θεία Λειτουργία στο ίδιο Παρεκκλήσιο.

Κατά τη διάρκεια των πιο πάνω ακολουθιών, θα έχουμε την μεγάλη ευλογία να τίθονται προς προσκύνηση των πιστών τεμάχιο ιερού λειψάνου του Οσίου Δαυίδ του εν Ευβοία, ο επιστήθιος σταυρός του Οσίου Ιακώβου και η προσκυνηματική εικόνα των τριών Αγίων μας, Οσίου Ιακώβου, Οσίου Δαυίδ και Αγίου Ιωάννη του Ρώσου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Έως ότου να οικοδομηθεί κτίριο στον χώρο του Ιερού Προσκυνηματικού Ναού του Οσίου Ιακώβου, το Ιερό Παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου θα αποτελεί την έδρα μας για Θείες Λειτουργίες τα Σάββατα και παρακλήσεις προς τον Όσιο Ιάκωβο τις Πέμπτες.

Οι Άγιοι μας βοήθεια όλων μας!