Εἶναι σημαντικὸ μὲ τὸν φύλακα Ἄγγελὸ μᾶς νὰ ἔχουμε καθημερινὴ ἐπαφὴ καὶ σχέση. Ὁ καλύτερος τρόπος εἶναι ἡ προσευχή. Γιατί νομίζετε θυμήθηκα σήμερα ἰδιαιτέρως τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους; Προβληματιζόμουν αὐτὲς τὶς μέρες ποὺ εἶδα ἀπὸ τὴν 13η τοῦ μηνὸς (13 Ἰουνίου 2025) ὅτι αὐτὰ ποὺ ἔλεγαν οἱ Ἅγιοι μᾶς τότε ὅτι ὅταν χτυπήσει τὸ Ἰσραὴλ τὸ πρόγραμμα τὸ πυρηνικό της Περσίας θὰ ἀρχίσει ὁ Μεγάλος Γενικὸς Πόλεμος ποὺ σιγά-σιγά θὰ ἐξελιχθεῖ σὲ Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ὅταν εἶδα ὅτι οἱ προφητεῖες γίνονται εἰδήσεις πραγματικὰ παρ’ ὅλο ποὺ τὶς μελετῶ ἀπὸ τὸ 2011 ἐτρόμαξα…
Ξέροντας πόσο θὰ δοκιμαστεῖ ὁ ἄνθρωπος ὅπου εὑρίσκεται. Τί νὰ λέμε ἐμεῖς οἱ Κυπραῖοι δὲν θὰ ἔχουμε τίποτε; Γιατί νὰ μὴν ἔχουμε; Εἴμαστε καλύτεροι ἀπὸ τοὺς Πέρσες; Εἴμαστε καλύτεροι ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς Παλαιστίνης; Γιατί νὰ μὴν ἔχουμε; Ἄρα τὸ ζήτημα δὲν εἶναι ἐὰν θὰ ἔχουμε, τὸ ζήτημα εἶναι πῶς θὰ διαχειριστεῖ ἡ φοβισμένη καρδιά μας ὅλα αὐτὰ τὰ φοβερὰ καταστροφικὰ γεγονότα. Ἡ ἐκκλησία πρέπει νὰ μᾶς προετοιμάσει. Ὄχι μόνο μὲ εἰδήσεις προφητικὲς καὶ νὰ περιμένουμε νὰ ἀκούσουμε ἀπὸ τὸν Μόρφου καὶ τὸν ὅποιο Μόρφου σήμερα τολμᾶ νὰ μιλᾶ τὸν προφητικὸ λόγο τῶν Ἁγίων, ποιό θὰ εἶναι τὸ ἑπόμενο γεγονός. Αὐτὴ εἶναι μία ἀντίληψη καθαρὰ δημοσιογραφική. Ἐμεῖς δὲν εἴμαστε δημοσιογράφοι, οὔτε ἀφεντικογράφοι, δὲν ἔχουμε κάποιο ἀφεντικὸ ὅπως ὑπηρετοῦν οἱ δημοσιογράφοι τὸ ἀφεντικὸ καὶ τοὺς λέει νὰ λέτε αὐτὰ ποὺ θέλω ἐγώ. Πῶς θάβετε τὴν ἀλήθεια; Αἰσχρό. Ἐμεῖς εἴμεθα ἄνθρωποι ποὺ ὑπηρετοῦμε τὴν ἀλήθεια, τὸν Χριστό. Ἐὰν βέβαια Τὸν ὑπηρετήσουμε μὲ τὸν προφητικὸ Τοῦ λόγο, νὰ εἶναι εὐλογημένο, τὸ κάνουμε κι αὐτό. Ἔχει ἀπὸ τὸ 2011, πόσα χρόνια; 14 χρόνια. Τώρα οἱ προφητεῖες γίνονται εἰδήσεις, ὅποιος ἄκουσε ἄκουσε…
Πῶς διαχειρίζεται ἡ καρδιά μας τὸ φόβο; Κι ἐμένα ποὺ τὰ ξέρω καὶ τὰ ἑπόμενα καὶ τὰ μεθεπόμενα σᾶς λέω φοβήθηκα. Ὅταν εἶδα τὴν πραγματικότητα, ἄλλο νὰ διαβάζεις καὶ ἄλλο νὰ βλέπεις ὅλα αὐτὰ τὰ φοβερὰ ποὺ μπορεῖ νὰ γίνουν ὄχι μὲ συμβατικὰ ὅπλα ἀλλὰ μὲ πυρηνικὰ ὅπλα. Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ Θεός μας, λέμε εἶναι Θεὸς τῆς εἰρήνης, τῆς ἀγάπης, τῆς χαρᾶς. Μόλις ξεκινάει ἡ λειτουργία τί λέει ὁ παπᾶς; “Ἐν εἰρήνῃ τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν. Ὑπὲρ τῆς ἄνωθεν εἰρήνης” ἀλλὰ ποῦ ν’ την ἡ εἰρήνη;
Ὅταν ἡ ἐκκλησία εὔχεται γιὰ τὴν εἰρήνη, ἐννοεῖ τὴν ἐσωτερικὴ εἰρήνη τῆς καρδίας, νὰ ἔχω συγχωρέσει τον Κύπρο, τὸν Δημήτρη, τὴ Γεωργία, ποῦ μὲ ἀδίκησαν, ποὺ μὲ πίκραναν. Αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη εἰρήνη ποὺ ἔρχεται μὲ τὴ συγχώρεση. Νὰ προσευχηθῶ γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἀδίκησα μὲ τὴν καρδιά μου πάλι καὶ πολλάκις.
Καὶ ἔτσι σιγά-σιγά ὁ ἄνθρωπος ἀποκτᾶ τὴν καρδιακὴ εἰρήνη καὶ μπορεῖ καὶ νὰ προσευχηθεῖ καὶ νὰ λειτουργηθεῖ καὶ νὰ κοινωνήσει. Χάρηκα ποὺ σᾶς εἶδα σήμερα τοὺς περισσότερους νὰ κοινωνάτε. Εὔχομαι νὰ ἀναζητᾶτε καὶ αὐτὴ τὴν εἰρήνη τῆς καρδιᾶς, ὅταν ἀγωνίζομαι γιὰ τὰ πάθη μου καὶ μετανιώνω γρήγορα, μὲ γρήγορο νοῦ καὶ δὲν τὰ ἀφήνω μέσα μου νὰ ριζώσουν καὶ ἂν δῶ ὅτι κάποια ρίζωσαν, πηγαίνω στὸν πνευματικὸ νὰ μὲ βοηθήσει πῶς νὰ τὰ ξεριζώσω, νὰ μὴν τὰ ἀφήσω νὰ γίνουν δέντρα μεγάλα, νὰ θέλω δεντροκοπτικὴ (ἀλυσοπρίονα) καὶ ποῦ νὰ βρῶ σήμερα; Ἀφοῦ σὲ λίγο δὲν θὰ ὑπάρχουν καὶ καύσιμα. Γι’ αὐτό, ἔτσι ἔρχεται ἡ καρδιακὴ εἰρήνη ὅταν συγχωρῶ τους πικραίνοντας με, τοὺς ἀδικοῦντας με, ὅταν ἀγωνίζομαι ἀπὸ τὰ πάθη ποὺ ἔχω, εἴτε κληρονομικὰ εἶναι, εἴτε ἐπίκτητα, τὰ ἀπέκτησα ἀπὸ κακὴ συνήθεια. Ἐπαναλαμβάνω ὁ πνευματικὸς μπορεῖ νὰ βοηθήσει πολύ. Πάρα πολὺ μπορεῖ νὰ βοηθήσει. Νὰ τρέχετε στὸν πνευματικό σας. Νὰ ἔχετε ἐξομολόγο, ἰδιαιτέρως τὶς μέρες αὐτές. Νὰ μὴν μείνει κανεὶς ποὺ νὰ μὴν καθαρίσει τὰ βασικά, τὰ βαριὰ πάθη καὶ λάθη τῆς καρδίας του. «Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου». (Ψαλμὸς 50ος)
Σκεφτόμουν λοιπὸν ὅταν ἔγιναν οἱ πρῶτοι βομβαρδισμοὶ τὸ πρωὶ τῆς Παρασκευῆς, ἔκατσα καὶ ἐγὼ ἐκεῖ στὴν καρέκλα μου, στὴν προσευχή μου καὶ Τοῦ λέω: «Χριστέ μου αὐτὰ ποὺ μᾶς ἔλεγες χρόνια τώρα, ἄρχισαν καὶ γίνονται. Ἐμεῖς τὰ ξέραμε, τώρα τὰ βλέπουμε. Πῶς θέλεις νὰ προσεύχομαι; Γιὰ τὸν ἑαυτό μου ἀλλὰ καὶ σὲ Ἐσένα».
Διότι ἀπὸ ὅτι ξέραμε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους ποὺ γνωρίσαμε ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς τοὺς ἀποκάλυψε ὅτι πρέπει νὰ γίνει αὐτὸς ὁ Πόλεμος. Γιατί ἀποδείχτηκαν οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι ἀνάξιοι τῆς εἰρήνης. Θέλουμε μία εἰρήνη γιὰ νὰ κάνουμε τὰ πάθη μας. Μία διεστραμμένη εἰρήνη εἶναι ποὺ ἔχουμε, διεφθαρμένη, ποὺ ἔκαναν νὰ εἶναι οἱ διακοπές μας, τὰ πλούτη μας, ἡ καλοπέρασή μας. Ὄχι εἰρήνη τῆς καρδιᾶς, ἡ ἐξωτερικὴ εἰρήνη ποὺ θρέφει τὰ πάθη μας καὶ τὴν κακία μας σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα καὶ κοινωνικὰ καὶ προσωπικὰ καὶ πολιτικὰ καὶ ἐργασιακά. Τέτοια εἰρήνη δεν τη θέλει ὁ Θεός. Γιὰ αὐτὸ ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν παραχωρεῖ ἀλλοῦ νὰ γίνονται σεισμοί, ἀλλοῦ νὰ ἐκρήγνυνται ἡφαίστεια φοβερά, ἀλλοῦ νὰ γίνονται πλημμύρες σὲ ἐλάχιστα λεπτά, ἀλλοῦ φωτιές, ἀλλοῦ πτωχεῖες, ἀλλοῦ πτωχεύσεις καὶ ἀλλοῦ πόλεμοι καὶ διάφορα τέτοια γεγονότα καταστροφικά. Γιὰ νὰ μᾶς ξυπνήσει ἀπὸ τὸ λήθαργο αὐτῆς τῆς διεφθαρμένης εἰρήνης ποὺ ἐπιδιώκουμε.
Ἔτσι μελετοῦσα ἐκεῖνο τὸ βράδυ, ἔλεγα: «Χριστὲ μοῦ ἀποτύχαμε ὅλοι, τὰ καλὰ ποὺ μᾶς ἔδωσες δὲν τὰ εἴδαμε ὡς δῶρα, νὰ σὲ εὐχαριστήσουμε ὅπως λέει ἡ θεία λειτουργία “εὐχαριστήσωμεν τῷ Κυρίω” καὶ ἀπαντάει ὁ ψάλτης “ἄξιον καὶ δίκαιον”».
Ἀκόμα καὶ Ἅγιοι προσεύχονταν νὰ μὴν γίνει αὐτὸς ὁ Πόλεμος. Ὅπως ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος, ὁ γέροντας μᾶς της Εὔβοιας, τὸ 1990 ἀπὸ τότε οἱ Ἅγιοι ἔβλεπαν αὐτὰ ποὺ ἦρθαν τώρα καὶ θὰ ἔρθουν. Ἐπῆγε στὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸ Ρῶσο καὶ τοῦ εἶπε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσος “πολὺ ἀσέβεια, πολὺ ἀνηθικότητα πάτερ Ἰάκωβε, πρέπει νὰ γίνει Πόλεμος. Δὲ συνετίζεται ἀλλιῶς αὐτὸς ὁ κόσμος”. Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος εὐαίσθητος ἄνθρωπος τοῦ λέει: “ὄχι ἄλλος Πόλεμος, ἐγὼ ἔφτασα τὸν Δεύτερο Παγκόσμιο, τὸν Ἐμφύλιο στὴν Ἑλλάδα, ἔφτασα τὴν φτώχεια, τὴν προσφυγιὰ μικρὸ παιδὶ ἀπὸ τὴν Μικρὰ Ἀσία, ὄχι ἄλλος Πόλεμος”.
Καὶ τὶ τοῦ ἀπαντᾶ μὲ σταθερὴ φωνὴ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσος; Καὶ αὐτὸς ἦταν στὴν ἐπίγεια ζωὴ τοῦ θῦμα Πολέμου, αἰχμάλωτος καὶ μεταφέρθη ἀπὸ τὴ Ρωσία εἰς τὴν Τουρκία. Καὶ ὅμως ἀξιοποίησε τὴν αἰχμαλωσία του, ζῶντας μέσα σὲ ἕνα στάβλο μαζὶ μὲ τὰ ζῶα. Καὶ ἡ νηστεία του καὶ ἡ ἀγρυπνία του καθημερινή, ἡ προσευχή του ἡ πολύ, τὸν νὰ ἔκαναν Ἅγιο τῆς ἐκκλησίας καὶ ἄφθορο λείψανο τὸ σῶμα του παρακαλῶ!
Καὶ τὶ τοῦ ἀπαντᾶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης: “ὄχι πάτερ Ἰάκωβε εἶναι ἀπόφαση τοῦ οὐρανοῦ, πρέπει νὰ γίνει Πόλεμος καὶ πολὺ σύντομα”. Τὰ ἴδια μᾶς ἔλεγε ἡ σύγχρονη Ἁγία, ἡ Ἁγία Γερόντισσα Γαλακτία. Καὶ μάλιστα αὐτὴ εἶδε τὸν ἴδιο τόν Χριστὸ νὰ διατάζει τὸν Μιχαὴλ Ἀρχάγγελο. Τοῦ εἶπε “μόνο μὲ αἷμα θὰ καθαρίσει αὐτὸς ὁ πλανήτης”. Τὰ ἴδια εἶδε καὶ εἶπε στοὺς ὑποτακτικούς του καὶ μαθητές του ὁ μεγάλος Ἅγιος καὶ τοῦ Ἁγίου Ὅρους καὶ τῆς Ἀμερικῆς ὁ Ἅγιος Γέροντας Ἐφραὶμ ὁ Φιλοθεΐτης καὶ Ἀριζονίτης. Τὰ ἴδια ἀκριβῶς.
Γιὰ αὐτό σας λέω προβληματιζόμουν πολὺ ἐκεῖνο τὸ βράδυ. Τοῦ λέω: «Χριστὲ μοῦ ἔχει 11 χρόνια μας ἔβαλες νὰ λέμε τοῦ κόσμου γιὰ τὶς προφητεῖες, ἄλλοι μᾶς κορόϊδεψαν, ἄλλοι μᾶς ἐπίστεψαν καὶ ἰδοὺ ἐνῷ οἱ προφητεῖες ἐλέγοντο γιὰ νὰ μὴν γίνει πόλεμος, γιὰ νὰ μετανοήσουμε, δὲν τὰ καταφέραμε, οὔτε ἐγώ, οὔτε οἱ ὑπόλοιποι. Ἀφοῦ δὲν τὰ καταφέραμε σὲ συνθῆκες εἰρήνης νὰ ματαιώσουμε ὅλα αὐτὰ τὰ καταστροφικὰ ποὺ θὰ ἔρθουν καὶ ποὺ ἦρθαν, τί θέλεις τώρα νὰ προσευχόμαστε;».
Καὶ ἄκουσα μέσα μου ἕναν λόγο ἀπὸ τὴν προσευχὴ ποὺ λέμε στὸ ἀπόδειπνο, σὲ μία στιγμὴ λέει ὁ ὑμνολόγος, ὁ ὑμνογράφος καὶ μιλᾶ τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ λέει: “Τείχισον ἡμᾶς Ἁγίοις σου Ἀγγέλοις” πάλι οἱ Ἄγγελοι, “αὐτῶν φρουρούμενοι καὶ ὁδηγούμενοι καταντήσωμεν εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως”.
Μόλις τὸ ἄκουσα ἐτοῦτο, μόνος μου ἐσυνέθεσα τὴν προσευχὴ ποὺ θὰ κρατήσουμε ὅλο αὐτὸ τὸν καιρὸ ποὺ θὰ ἐξελίσσονται οἱ διάφορες φάσεις αὐτοῦ τοῦ Παγκοσμίου Πολέμου. “Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ τείχισον ἡμᾶς Ἁγίοις σου Ἀγγέλοις”.
Ἐπαναλαμβάνω νὰ λέμε: “Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ τείχισον ἡμᾶς Ἁγίοις σου Ἀγγέλοις”. Τείχισον σημαίνει ὀχύρωσε, κάμε ἕνα τοῖχο, ὄχι ἀπὸ πέτρες. Ἀπὸ τὴν πίστη τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων! Ἀπὸ τὴν ἀγάπη τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων! Ἀπὸ τὴν προστασία τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων γύρω ἀπὸ ἐμᾶς, τοὺς ἐπιστεύουμε. Πιστεύουμε νὰ ἔχουμε ἑνότητα πίστεως μὲ τοὺς Ἁγίους, μὲ τοὺς Ἀγγέλους καὶ βάλε αὐτοὺς τοὺς Ἀγγέλους φρουρούμενους καὶ ὁδηγούμενους ἡμᾶς εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως νὰ μᾶς φρουροῦν, νὰ μᾶς προσέχουν καὶ νὰ μᾶς ὁδηγοῦν αὐτοὶ στὴν πίστη διότι μόνοι μᾶς ἀποδείξαμε ὅτι δὲν τὰ καταφέρνουμε κλῆρος καὶ λαός. Αὐτὴ εἶναι ἡ προσευχή μου. Ἀφοῦ ὁδήγησε σήμερα τὰ βήματά μας ἐδῶ εἰς τὸν Ἅγιο Γεώργιο τοῦ Καυκάλου ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ, παρακαλῶ καὶ σᾶς καὶ ὅλους ὅσους θὰ μᾶς ἀκούσουν, καθημερινὰ νὰ τὴν ἐπιτελοῦμε. Ἰδιαιτέρως σὲ ὧρες ἥσυχες, ἰδιαιτέρως τὴ νύχτα ποῦ ἀνοίγουν οἱ συχνότητες τοῦ οὐρανοῦ, ποῦ ἀνοίγουν οἱ συχνότητες τῆς καρδιᾶς μας. Θὰ μοῦ πεῖτε “μὰ τὸ κακὸ ἦρθε, θὰ ἔρθει κι ἐδῶ;” Καὶ στὴν Κύπρο μας καὶ στὴν Ἑλλάδα μας καὶ στοὺς χριστιανούς μας καὶ στὸν κόσμο ὅλο. Ἂν ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ μὲ τὴν καρδιά τους, πονετικὰ ἔχουν αὐτὴν τὴν πονεμένη προσευχή, νὰ δεῖτε ὅτι μὰ σεισμὸς νὰ γίνει; Ἄγγελοι θὰ κρατοῦν τὰ ντουβάρια νὰ μᾶς προστατεύουν. Μὰ ραδιενέργεια νὰ ἔρθει; Ποὺ δὲν εἶναι μακριὰ ἡ Παλαιστίνη καὶ ἡ Μέση Ἀνατολὴ θὰ μᾶς προστατεύει καὶ ἐμᾶς καὶ τὰ φαγητά μας ὁ φύλακάς μας Ἄγγελος καὶ τὰ νερά μας. Γι’ αὐτό σας παρακαλῶ ἐμπιστευτεῖτε τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους. Ἀναπτύξετε περισσότερη σχέση, εἶναι ἡ ἐποχή μας ἐπίκαιρη ὅσο ποτὲ γιὰ νὰ φανεῖ ὁ καθένας μας τί πίστη ἔχει. Μὲ ποιόν ἔχει ἑνότητα πίστεως. Μὲ τοὺς Ἁγίους, μὲ τοὺς Ἀγγέλους. Τὸ εὔχομαι σὲ ἐσᾶς νὰ τὸ εὔχεστε καὶ ἐσεῖς σὲ ἐμᾶς.
Απομαγνητοφώνηση: “Στύλος Ορθοδοξίας”
