Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, με την ευκαιρία της εορτής του Οσίου Πατρός ημών Δαβίδ του εν Ευβοία, στο Αρχοντικό-Παρεκκλήσιο του Οσίου Ιακώβου του εν Ευβοία (παρά του κυκλικού κόμβου Ακακίου), θα τελεστούν οι πιο κάτω ακολουθίες:
Παρασκευή, 31 Οκτωβρίου
Σάββατο, 1η Νοεμβρίου
Την Δευτέρα, 3 Νοεμβρίου 2025 και ώρα 7.00 π.μ., ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος θα τελέσει την Θεία Λειτουργία στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου – Μαυροβουνίου, στην Λάρνακα.
Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, με την ευκαιρία της εορτής της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, στην πανηγυρίζουσα κοινότητα Άλωνας, θα τελεστούν οι πιο κάτω ακολουθίες:
Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι την Δευτέρα προς Τρίτη, 3-4 Νοεμβρίου 2025 και ώρα 7:30 μ.μ., ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος θα χοροστατήσει κατά την διάρκεια της Αγρυπνίας που θα πραγματοποιηθεί στον ιερό ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Ακάκι, για την εορτή του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδου του Ομολογητού.
Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Δημητριανού Επισκόπου Χύτρων, στον πανηγυρίζοντα ναό του Αγίου Δημητριανού στην Φλάσου, θα τελεστούν οι πιο κάτω ακολουθίες:
Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΕΜΠΤΗ ΚΑ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Κολασσαεῖς Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
1: 24-29
Ἀδελφοί, νῦν χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου ὑπὲρ ὑμῶν, καὶ ἀνταναπληρῶ τὰ ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ σαρκί μου ὑπὲρ τοῦ σώματος αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἡ ἐκκλησία, ἧς ἐγενόμην ἐγὼ διάκονος κατὰ τὴν οἰκονομίαν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι εἰς ὑμᾶς πληρῶσαι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, τὸ μυστήριον τὸ ἀποκεκρυμμένον ἀπὸ τῶν αἰώνων καὶ ἀπὸ τῶν γενεῶν, νυνὶ δὲ ἐφανερώθη τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ, οἷς ἠθέλησεν ὁ Θεὸς γνωρίσαι τίς ὁ πλοῦτος τῆς δόξης τοῦ μυστηρίου τούτου ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ὅς ἐστιν Χριστὸς ἐν ὑμῖν, ἡ ἐλπὶς τῆς δόξης· ὃν ἡμεῖς καταγγέλλομεν νουθετοῦντες πάντα ἄνθρωπον καὶ διδάσκοντες ἐν πάσῃ σοφίᾳ, ἵνα παραστήσωμεν πάντα ἄνθρωπον τέλειον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ· εἰς ὃ καὶ κοπιῶ ἀγωνιζόμενος κατὰ τὴν ἐνέργειαν αὐτοῦ τὴν ἐνεργουμένην ἐν ἐμοὶ ἐν δυνάμει. Θέλω γὰρ ὑμᾶς εἰδέναι ἡλίκον ἀγῶνα ἔχω περὶ ἡμῶν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΕΜΠΤΗ ΣΤ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΛΟΥΚΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
11: 14-23
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν ὁ Ἰησοῦς ἐκβάλλων δαιμόνιον, καὶ αὐτὸ ἦν κωφόν· ἐγένετο δὲ τοῦ δαιμονίου ἐξελθόντος ἐλάλησεν ὁ κωφός, καὶ ἐθαύμαζον οἱ ὄχλοι· τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν εἶπον· Ἐν Βεελζεβοὺλ τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια· ἕτεροι δὲ πειράζοντες σημεῖον παρ’ αὐτοῦ ἐζήτουν ἐξ οὐρανοῦ. αὐτὸς δὲ εἰδὼς αὐτῶν τὰ διανοήματα εἶπεν αὐτοῖς· Πᾶσα βασιλεία ἐφ’ ἑαυτὴν διαμερισθεῖσα, ἐρημοῦται, καὶ οἶκος ἐπὶ οἶκον, πίπτει. εἰ δὲ καὶ ὁ σατανᾶς ἐφ’ ἑαυτὸν διεμερίσθη, πῶς σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ, ὅτι λέγετε ἐν Βεελζεβοὺλ με ἐκβάλλειν τὰ δαιμόνια; εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβάλλουσι; διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ὑμῶν ἔσονται. εἰ δὲ ἐν δακτύλῳ Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ’ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. ὅταν ὁ ἰσχυρὸς καθωπλισμένος φυλάσσῃ τὴν ἑαυτοῦ αὐλήν, ἐν εἰρήνῃ ἐστὶ τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ· ἐπὰν δὲ ὁ ἰσχυρότερος αὐτοῦ ἐπελθὼν νικήσῃ αὐτόν, τὴν πανοπλίαν αὐτοῦ αἴρει, ἐφ’ ᾗ ἐπεποίθει, καὶ τὰ σκῦλα αὐτοῦ διαδίδωσιν. ὁ μὴ ὢν μετ’ ἐμοῦ κατ’ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ’ ἐμοῦ σκορπίζει.
Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ
Μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Θεράποντος του Θαυματουργού, του εν Λυθροδόντα
Της γής πατήσας τας τρυφάς ο Θεράπων,
Κατατρυφά νύν ουρανού των χαρίτων.
Οσίως βιώσας θάνε Θεράπων τριακοστή.
Ο Όσιος Θεράπων του Λυθροδόντα ήρθε μαζί με την ομάδα των «Τριακοσίων» προσφύγων από την Παλαιστίνη κατά τους διωγμούς που έγιναν κατά τον Ζ’ αιώνα από τους μουσουλμάνους Άραβες. Αφού έζησε και εδιδάχθη στην έρημο της Παλαιστίνης τον μοναχισμό, τον ασκητισμό, την προσευχή, την ταπείνωση, την αγρυπνία και την εγκράτεια, όταν ήρθε στην χριστιανική Κύπρο, ψάχνοντας τόπο επιτήδιο για άσκηση, βρήκε τον κατάλληλο, και δίπλα σε αυτόν νερό, κοντά στο χωριό Λυθροδόντας, της επαρχίας Λευκωσίας.
Στον ερημικό εκείνο τόπο του Λυθροδόντα, ο Όσιος Θεράπων, μετά από πολλούς πνευματικούς αγώνες, αξιώθηκε από τον Θεό να λάβει το χάρισμα της θαυματουργίας. Οι πιστοί της γύρω περιοχής προσέτρεχαν κοντά του για να θεραπευτούν από διάφορες αρρώστιες, αλλά και για να πάρουν και την ορθή χριστιανική διδασκαλία για τη ψυχική τους ωφέλεια.
Όταν ο Όσιος αποδήμησεν εις Κύριον, το σώμα του τάφηκε εκεί στον τόπο της άσκησής του από τους πιστούς ή από τους μαθητές του. Από θαύμα Θεού, μετά από πολλούς αιώνες, ανευρέθηκαν τα οστά του, με αυτό τον τρόπο: Σύμφωνα με διηγήσεις των γεροντότερων κατοίκων του Λυθροδόντα, στα παλαιότερα χρόνια, πριν κτιστεί το χωριό εδώ που βρίσκεται σήμερα, υπήρχε μόνο μικρός οικισμός εκεί που βρίσκεται σήμερα το νεκροταφείο του χωριού. Οι κάτοικοι κάποτε παρακολουθούσαν τις νύκτες κάποιο φως που φαινόταν εκεί που είναι σήμερα η εκκλησία του.
Αφού πήγαν κοντά δεν είδαν τίποτα. Το είδαν και δεύτερη και τρίτη φορά τον μυστηριώδες από φως και τελικά το φως φαινόταν πάνω από κάποιο βάτο. Απεφάσισαν τότε να κόψουν από την ρίζα το βάτο. Έτσι κι έκαμαν. Όταν έκοψαν το βάτο, τότε ανακάλυψαν και τον τάφο του Οσίου Θεράποντα μαζί με τα οστά του. Τότε έκτισαν εκκλησία στο όνομα του Οσίου Θεράποντος. Ο ναός αυτός υπήρχε μέχρι το 1863 μ.Χ., οπότε κατεδαφίστηκε για να κτιστεί ο έως της σήμερον υπάρχων μεγάλος ναός. Στον ναό σώζεται μικρό τεμάχιο του μετώπου του Αγίου, το οποίο βρίσκεται σε αργυρόχρυση θήκη και λιτανεύεται την ημέρα της εορτής του.
Για το θαύμα της ανεύρεσης των λειψάνων του Οσίου Θεράποντα αναφέρει, τροπάριον της η’ ωδής της Ακολουθίας του:
«Ὁ Μωϋσῆς τὸ πρότερον ἀπὸ στύλου φεγγόμενος, στῦλον ἀπὸ γῆς εἰς οὐρανοὺς ὁλόφωτον, ἀκτῖνα σὲ ἔδειξε, ἔνθα καὶ νῦν κατακεῖται τὸ καρτερικόν σου καὶ πολυᾶθλον σῶμα ὢ πιστοὶ παρεστῶτες εὐσεβῶς μελωδούσιν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας».
Το λείψανο του Οσίου μετά την ανεύρεσή του έκαμε πολλά θαύματα και κυρίως θεράπευσε πολλούς από ελώδη πυρετό. Και μέχρι σήμερα κάνει διάφορα θαύματα σε αυτούς που έρχονται με πίστη στον ναό του. Για τούτο πήρε την προσωνυμία θαυματουργός. Κοντά στην εκκλησίαν υπάρχει και το αγίασμα του Οσίου.
Από το δοξαστικόν των αίνων της Ακολουθίας του Οσίου, φαίνεται να δίδασκεν ο Όσιος:
«Ἀγαπήσατε τὸν Θεὸν καὶ εὑρήσετε χάριν αἰώνιον, μηδὲν προτιμήσετε τῆς ἀγάπης αὐτοῦ ἵνα ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν μετὰ πάντων τῶν ἁγίων».
Επίσης σε ειλητάριον νεοτέρας εικόνας του αναγράφεται:
«Ἐγκράτεια γλώσσης καὶ κοιλίας μεγίστη φιλοσοφία».
Μνήμη των Aγίων Mαρτύρων και αυταδέλφων Ζηνοβίου και Ζηνοβίας
Συγκαρτερεί σοι Ζηνόβιε το ξίφος,
H καρτερόφρων καν γυνή Ζηνοβία.
Tμήθη Ζηνοβίη και αδελφεός εν τριακοστή.
Oύτοι ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού, εν έτει σϟ΄ [290], τέκνα γονέων ευσεβών. Πιασθείς δε πρώτον ο Ζηνόβιος, παρεστάθη εις τον ηγεμόνα. Όταν δε ερώτα αυτόν ο ηγεμών, τότε και η αδελφή του Ζηνοβία παρέδωκε μόνη τον εαυτόν της εις τους δημίους. Όθεν δέρνονται και οι δύω. Kαι βάλλονται μέσα εις καζάνι γεμάτον από πίσσαν. Eπειδή δε εφυλάχθησαν αβλαβείς με την χάριν του Θεού από την ανωτέρω βάσανον, διά τούτο αποκεφαλίζονται διά ξίφους. Kαι ούτω λαμβάνουν τους στεφάνους του μαρτυρίου. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτών, όρα εις τον Nέον Παράδεισον1.)
Σημείωση
1. Tον ελληνικόν Bίον τούτων συνέγραψεν ο Mεταφραστής. Oύ η αρχή· «Αιγαί πόλις εστί». (Σώζεται εν τη Λαύρα, εν τη των Iβήρων και εν άλλαις.)
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
H Aγία Mάρτυς Eυτροπία ξίφει τελειούται
Tην Eυτροπίαν οία νύμφην λαμπάδες,
Προύπεμπον οίκω του νοητού νυμφίου.
Αύτη η Aγία εδιαβάλθη εν Aλεξανδρεία εις τον ηγεμόνα Aπελλιανόν, πως ήτον Xριστιανή. Kαι πως εκαταγίνετο εις τας φυλακάς, και επεσκέπτετο τους αποκλεισμένους Aγίους διά την πίστιν του Xριστού. Όθεν ομολογήσασα αφόβως τον Xριστόν, εν πρώτοις μεν, κρεμασθείσα, κατεξεσχίσθη, έπειτα δε, εκάη με λαμπάδας αναμμένας. Ενόμιζε δε την φλόγα ωσάν νερόν δροσερόν, και εβεβαίονεν έμπροσθεν εις όλους, ότι έβλεπεν ένα φοβερόν άνθρωπον, ο οποίος κατέψυχεν αυτήν και εδρόσιζεν, τον οποίον άνθρωπον έβλεπον και οι στρατιώται. Mετά ταύτα εβασανίσθη δυνατώτερα και ερρίφθη εις την φυλακήν. Παρασταθείσα δε εις τον ηγεμόνα την ερχομένην ημέραν, επεριγέλασεν αυτόν και τα είδωλά του. Όθεν έκοψαν την γλώσσαν της και μετά ταύτα έκοψαν και την αγίαν της κεφαλήν. Kαι ούτως η μακαρία παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού, και έλαβε παρ’ αυτού του μαρτυρίου τον στέφανον.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
Πηγή: https://kvathiotis.substack.com/p/-10-
Στο βιβλίο «Ζωή Θυσιαζόμενης Αγάπης. Βίος, Διδαχές και Θαύματα» (μτφ.: Χ.-Α. Λιαναντωνάκη, εκδ. Άθως, Αθήνα 2019) ο αναγνώστης θα βρει συγκλονιστικές αλήθειες, οι οποίες θα τον βοηθήσουν να επαναπροσδιορίσει την θέση του μέσα στον σύγχρονο κόσμο που λοξοδρομεί ολοένα και περισσότερο από τις αρχικές συντεταγμένες του.
Στην ενότητα με τίτλο «Η λατρεία της τεχνολογίας γεννά τέρατα» (σελ. 142 επ), ο εκ Ρουμανίας φωτισμένος γέροντας Ιουστίνος Πίρβου μιλά για τον ηλεκτρονικό διωγμό του ανθρώπου, ο οποίος θα βαίνει επιδεινούμενος όσο περισσότερο εξελίσσεται η τεχνολογία. Οι θέσεις του είναι εξαιρετικά επίκαιρες λόγω της ψηφιακής ταυτοποίησης των Ελλήνων μέσω των κινητών τους τηλεφώνων, η οποία ενεργοποιήθηκε, για την ώρα προαιρετικά, από τις 27.7.2022.
Μια νύχτα, αφηγείται ο γέροντας, αφού επέστρεψε από την Θεία Λειτουργία, αποκοιμήθηκε και ακολούθως είδε το εξής όνειρο:
«Ότι οι υπηρέτες του Αντιχρίστου βασάνιζαν τους ανθρώπους. Τους έβγαζαν έξω στους δρόμους και μετά σ’ ένα εργαστήριο τούς σφράγιζαν υποχρεωτικά μ’ ένα ηλεκτρονικό chip, μεγέθους ενός κουκουτσιού δαμάσκηνου. […] Εκείνοι που κυκλοφορούσαν δύο ή περισσότεροι μαζί κατάφερναν να παραμείνουν ασφράγιστοι, ενώ εκείνοι που ήταν μόνοι τους, αυτούς εύκολα τους άρπαζαν και τους σφράγιζαν».
«Η αγάπη και η προσευχή έχουν πολλή δύναμη και η τεχνολογία τους θ’ αποδειχθεί αδύναμη, όπως λέει και ο Θεός στο Ευαγγέλιο: “οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν” …».
Ακολούθως, ο γέροντας επισημαίνει ότι οι υπηρέτες του Αντιχρίστου χρησιμοποιούν και μεθόδους ύπνωσης (σελ. 143/144):
«Δεν βλέπετε πώς η τεχνική αυτή κάνει τον άνθρωπο να μην μπορεί πλέον να κοιμάται, να μην μπορεί να σκέπτεται, να κουράζεται πολύ γρήγορα; Αυτή η τεχνική έχει περισσότερη επίδραση πάνω στην ψυχή του ανθρώπου απ’ ό,τι το οινόπνευμα· είναι ένα επικίνδυνο ναρκωτικό».
«Οι άνθρωποι ζουν τώρα σε μια κατάσταση αποχαύνωσης και αθεϊσμού· πίνουν, τρώνε και δεν τους ενδιαφέρει πια εάν τους δικάζει ή όχι ο Θεός».
«Ο κόσμος έφθασε στο αποκορύφωμα της ακολασίας και του αμοραλισμού, οι ομοφυλόφιλοι και οι παραβάτες έγιναν “πρότυπα” της κοινωνίας. Εγώ βλέπω ότι και η νοοτροπία των παιδιών είναι πολύ αλλοιωμένη· επειδή οι μανάδες αφήνουν τα παιδιά τους πολλή ώρα μπροστά στον υπολογιστή και την τηλεόραση, μετατρέποντάς τα, τα καημένα, σε τέρατα».
Λίγες αράδες πιο κάτω, ο γέροντας αναφέρεται στο φλέγον ζήτημα της εποχής μας, που έχει αναχθεί σε μήλον της έριδος: Άραγε, η στιγμή του σφραγίσματος, στο οποίο αναφέρεται η Aποκάλυψη του Ιωάννη πλησιάζει επικίνδυνα; (δεδομένου ότι ο γέροντας κοιμήθηκε το 2013, στο χωρίο που ακολουθεί αποτυπώνονται προβλέψεις οι οποίες έχουν διατυπωθεί, στην καλύτερη περίπτωση, πριν από μία περίπου δεκαετία).
«Το σφράγισμα του ανθρώπου δεν είναι ακριβώς κοντά, αλλά ούτε πολύ μακριά. Πολύ λίγοι θα γλυτώσουν από το σφράγισμα· όμως, αν σφραγιστούμε διά της βίας, δεν θα είμαστε εμείς υπεύθυνοι, αλλά αυτοί. Σημασία έχει να μην υποχωρήσεις και να πεθάνει ως μάρτυρας. Αυτό είναι το σημαντικό. […] Όλη η ζωή του χριστιανού πρέπει να είναι μια προετοιμασία για να πεθάνει ως μάρτυρας».
Η θέση του γέροντα περί «σφραγίσματος διά της βίας», το οποίο απαλλάσσει τον εξαναγκαζόμενο από κάθε ευθύνη του και καθιδρύει αποκλειστική ευθύνη εκείνων που άσκησαν βία, μπορεί να συσχετισθεί με τις επαναλαμβανόμενες δηλώσεις των διαχειριστών της υγειονομικής κρίσης και των νομικών συμβούλων τους, οι οποίοι στην αρχική φάση του εμβολιασμού διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους ότι δεν υπάρχει περίπτωση να λάβει χώρα ο εμβολιασμός του πληθυσμού με χρήση φυσικού-σωματικού καταναγκασμού!
Πάντως, στην συνέχεια ο γέροντας διατυπώνει την άποψη ότι η απουσία προφητών και αγίων προστατών της ορθοδόξου αληθείας είναι ένα σημάδι περί του κοντινού τέλους (σελ. 145):
«Δεν υπάρχει πνευματική καθοδήγηση, δεν υπάρχουν ιεροκήρυκες, οι οποίοι να λένε από τον άμβωνα στον λαό τι πρέπει να κάνει. Τώρα ο ιερέας λειτουργεί όπως του υπαγορεύει το κόμμα, όχι όπως του λέει το Άγιο Πνεύμα: Με τόσο διεφθαρμένους ποιμένες πώς να εργαστεί ο Θεός; Αυτοί χορεύουν με τους μουσουλμάνους και τους αιρετικούς κι εμείς θέλουμε ο Θεός να μιλά μέσω αυτών; Αλλά ο καημένος ο αφελής άνθρωπος πιστεύει όλα τα ψέματα».
Στην επόμενη ενότητα με τον άκρως επίκαιρο τίτλο «Ο ζυγός της ηλεκτρονικής εποχής» (σελ. 148 επ.), αφού εξαίρει την αξία της ψυχής («αν πλουτίσουμε την ψυχή, δεν θα νοιώθουμε πια τη φτώχεια του σώματος. Η πίστη μπορεί να μετατρέψει τον λόγο του Θεού σε ψωμί» – φυσικά ο μέγας πολέμιος της ανθρώπινης ψυχής, ο Χαράρι, έχει άλλη άποψη), ο γέροντας αποκαλύπτει μια σημαντική πτυχή του μισάνθρωπου σχεδίου που έχουν θέσει σε εφαρμογή οι υπηρέτες του Αντιχρίστου (σελ 151/152):
«Τώρα προσπαθούν να δημιουργήσουν μία ομοιομορφία μέσω της τεχνολογίας. Θέλουν να είμαστε όλοι το ίδιο, νούμερα» (άραγε, είναι τυχαίο ότι στο έκτο του παιδί, που γεννήθηκε στις αρχές Μαΐου του 2020, ο Έλον Μασκ δεν έδωσε όνομα, αλλά ένα απρόσωπο συνδυασμό γραμμάτων και αριθμών: X Æ A-12;).
«Αυτός ο πολιτισμός, αφού μας αφαίρεσε τα ρούχα μας, χώρισε τις οικογένειές μας, πήρε το φαγητό από το στόμα μας, τώρα προσπαθεί να αδειάσει την ψυχή. Η τεχνολογική πρόοδος, ως τεχνολογία, δεν έχει τίποτα κακό· αλλά η λανθασμένη χρήση της προκαλεί μεγάλη ζημιά. Η μεγαλύτερη ζημιά είναι ότι απομακρύνει τον Θεό από τον κόσμο, από την κοινωνία. Τι ανάγκη έχει πια τον Θεό ο σύγχρονος άνθρωπος, αν έχει στη διάθεσή του την τεχνολογία;. Αυτή η τεχνολογία δίνει στον άνθρωπο τέτοια αυτοπεποίθηση, ώστε νομίζει ότι αυτός είναι “το άλφα και το ωμέγα”, ότι μπορεί να επικοινωνεί και με το φεγγάρι και με τον ήλιο, δεν έχει ανάγκη πια τον Θεό. Πάνω από τον “άνθρωπο της τεχνολογίας” δεν υπάρχει τίποτα!».
Λίγο παρακάτω, ο γέροντας αναφέρεται ξανά στο φαινόμενο της αριθμοποίησης του ανθρώπου και στον σκοπό της παγκόσμιας διακυβέρνησης (σελ. 153/154):
«Θεωρώ ότι το ηλεκτρονικό σύστημα αποτελεί τον ύστατο ζυγό που επιβάλλεται στον άνθρωπο, ώστε αυτός να μην κινείται πια καθόλου, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Να κρατά τον άνθρωπο δέσμιο, όσο γίνεται πιο δεμένο με την ταΐστρα του, σαν ένα αλυσοδεμένο ζώο, το οποίο δεν τρώει παρά το χόρτο που του δίνει ο ιδιοκτήτης του».
«Σκοπός της παγκόσμιας διακυβέρνησης, τούτη την ώρα, δεν είναι άλλος από την διάλυση του ανθρώπου και τη διάλυση της επαφής μεταξύ των ανθρώπων. Εάν κάποια πολιτικά συστήματα καθυποτάσσουν τα δικαιώματα των ανθρώπων, αυτό το δικτατορικό ηλεκτρονικό σύστημα θα βάλει σε ζυγό την ψυχή, θα καταδυναστεύσει τη σκέψη του ανθρώπου».
«Κάποιοι θέλουν να γίνουμε μόνο νούμερα, όπως οι κρατούμενοι. Προσπαθούν να διαλύσουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Είναι μια προσπάθεια να γίνει η κοινωνία “ρομπότ”. Σιγά-σιγά θα εξαφανιστεί απ’ αυτήν ο κανονικός άνθρωπος και θα μείνουν μόνο τα ρομπότ που ελέγχονται από τάχα “ανώτερους” ανθρώπους, εκείνους που διευθύνουν τον κόσμο. Ο σημερινός πολίτης μας είναι τυφλωμένος, δεν καταλαβαίνει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και δέχεται σαν ζώο την προσωπική του διάλυση».
Ο γέροντας συμπληρώνει την σκέψη του με την εξής διαπίστωση (σελ. 155):
«οι δυνάστες προτιμούν τους ηλίθιους, τους ιδιωτεύοντες, ανθρώπους τους οποίους μπορούν εύκολα να αποβλακώνουν. Αρχίζουν από τη νεολαία. Άλλωστε με το να αποβλακώνουν το παιδί μέσω της τηλεόρασης και μέσω της παιδείας –η οποία του “σερβίρει” τη σχολική ύλη που αυτοί διαλέγουν, λογοκρίνοντας ένα μεγάλο μέρος της αληθινής ιστορίας των λαών– η γνώση γίνεται ελεγχόμενη».
Η ανάλυση του Ιουστίνου Πίρβου για τον ζυγό της ηλεκτρονικής εποχής συμπορεύεται κατά τρόπο αξιομνημόνευτο με τις αναπτύξεις του Texe Marrs στην ενότητα με τίτλο «Ένας Θαυμαστός Νέος Τεχνοτρονικός Κόσμος», η οποία περιέχεται στο βιβλίο του «Ηλεκτρονική Ταυτότητα» (πλήρης τίτλος: Η Ταυτότητα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης [Σχέδιο L.U.C.I.D.], σελ. 181 επ.):
«Σήμερα, βλέπουμε το σύστημα επισήμανσης ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, το βασισμένο στο Χάραγμα του Θηρίου, να συγκροτείται ουσιαστικά μπροστά στα μάτια μας. Ταυτόχρονα, κάτω από τα άγρυπνα μάτια των Πεφωτισμένων, όλες οι υπηρεσίες πληροφοριών, κατασκοπείας, αστυνόμευσης, εργάζονται πυρετωδώς για να εφεύρουν αποτελεσματικότερα ηλεκτρονικά δεσμά, υψηλής τεχνολογίας. Πρόθεση των ελεγκτών είναι να μας εξαναγκάσουν, ως δούλους, να μπούμε σε ένα θαυμαστό Καινούργιο Τεχνοτρονικό Κόσμο» [1].
«Ξαφνικά, η πρώτη εταιρεία τηλεπικοινωνιών του πλανήτη μας δημιουργεί μια θυγατρική εταιρεία έρευνας και ανάπτυξης, με την ονομασία Lucent Technologies. Άραγε τα “προοδευτικά” μυαλά της “αξιοσέβαστης” εταιρείας που ήταν γνωστή κάποτε σαν Εργαστήρια Bell και που τώρα βαφτίστηκε Lucent, θα ενεργοποιηθούν για την εφαρμογή της ανίερης αποστολής τεχνοτρονικού ελέγχου που επιδιώκει διακαώς ο Μεγάλος Αδελφός;».
«Άραγε οι λαμπροί, πρώτης τάξης επιστήμονες και μηχανικοί της Lucent θα βρεθούν στο μέτωπο αυτής της εξέλιξης των προηγμένων εργαλείων ανθρωπίνου ελέγχου που έχω επονομάσει “μαύρη επιστήμη”; Θα βοηθήσει η Lucent Technologies στην επινόηση-εφεύρεση των συσκευών παγίδευσης, μικροτσίπ, συστημάτων κατασκοπείας και παρακολούθησης, τεχνητής νοημοσύνης, εικονικής πραγματικότητας, ρομποτικού ελέγχου και άλλων συσκευών που θα εισαγάγουν την ανθρωπότητα τελικά στην Τεχνοτρονική Εποχή; Θα παίξει η Lucent ρόλο-κλειδί στην καθιέρωση νέων, υψηλής τεχνολογίας συσκευών και μεθόδων που θα καταστήσουν δυνατό το ζοφερό σύστημα οικονομικού ελέγχου το οποίο έχει προφητευθεί στην Αγία Γραφή του Θεού;».
«Μπορεί κάλλιστα, οι άνθρωποι που τώρα είναι οι εγκέφαλοι πίσω από τη Lucent και τις άλλες εταιρείες που αναφέρονται εδώ, να μην έχουν σχέση με τον τρόπο με τον οποίο τα δημιουργικά “παιδιά” τους –προϊόντα όπως το Ινφέρνο, το Λίμπο κ.λπ. της Lucent κ.λπ.– ταιριάζουν στην αλληλουχία γεγονότων που θα λάβουν χώρα στις έσχατες ημέρες της Συντελείας του Αιώνος. Χωρίς πειστικά και ακριβή στοιχεία και αποδείξεις, δεν μπορώ να στιγματίσω τους ανθρώπους αυτούς ως εκούσιους και συνειδητούς πράκτορες του Πονηρού. Ωστόσο, ο Σατανάς είναι παραπάνω από ικανός να χρησιμοποιήσει ακόμα και τους ειλικρινέστερους, ανύποπτους αχυρανθρώπους και μαριονέτες για να κάνει τις βρομοδουλειές του εδώ πάνω στη γη. Φανταστείτε τη ζημιά –τον όλεθρο– που μπορεί να προκαλέσει με τις υψηλής τεχνολογίας συσκευές που επινοούνται και παράγονται από τους λαμπρούς επιστήμονες και ανθρώπους που περιφέρονται στις αίθουσες και τους διαδρόμους της πρώτης –κορυφαίας– εταιρείας υψηλής τεχνολογίας και εργαστηρίων του κόσμου!».
«Αυτά που μερικοί μπορεί να τα θεωρούν σαν επιχειρηματικά κατορθώματα που αποσκοπούν στο να βοηθήσουν την “πρόοδο και την ευτυχία της ανθρωπότητας”, μπορεί να αποδειχθούν όπλα μαζικών καταστροφών και της πιο άθλιας καταπίεσης και τελικά εξόντωσης του ανθρώπινου είδους».
Ο Texe Marrs συνδυάζει τα παραπάνω με ένα όραμα που είχε δει ο Προφήτης Δανιήλ (7, 23) για την Τεχνοτρονική Εποχή της ανθρώπινης δουλείας (ό.π., σελ. 185):
«Το όραμα του Δανιήλ περιείχε τέσσερα βασίλεια θηρίων που θα κυβερνήσουν τη γη κατά ιστορική διαδοχή. Τώρα, βλέπουμε να ανέρχεται στην εξουσία και υφιστάμεθα την μνημειώδη εμφάνιση του τελευταίου βασιλείου ή παγκόσμιας εξουσίας, στον πλανήτη γη – εκείνη της Βασιλείας του Τέταρτου Θηρίου. Ναι, το προφητευμένο Θηρίο των εσχάτων ημερών της Συντελείας του Αιώνος σέρνεται προς την Ιερουσαλήμ. Συγκροτεί, πλέον, τα φρικιαστικά αλλά αποτελεσματικά εργαλεία και τεχνολογικά συστήματά του σε ολόκληρη την Υδρόγειο, γεμίζοντας κάθε κενό με τα φλογώδη μάτια του υψηλής τεχνολογίας και τα αιματοβαμμένα, ηλεκτρονικά του χέρια».
«Πολύ σύντομα, κάθε πολίτης του “παγκόσμιου χωριού” θα αρχίσει να τρέμει και να κλονίζεται μπροστά στην αιφνιδιαστική και αδίστακτη επέλαση αυτής της κτηνώδους, τεχνολογικής μανίας».
Όπως ο Ιουστίνος Πίρβου, έτσι και ο Texe Marrs κατονομάζει ως στόχο της διεθνούς ελίτ την δημιουργία μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης, η οποία θα εκπληρώσει «το όραμα του Τζωρτζ Όργουελ για ένα φοβερό μέλλον, όπως το ζωγραφίζει στο μυθιστόρημά του 1984» (σελ. 188).
Ειδικότερα, ο Texe Marrs μας πληροφορεί ότι:
«Το δίκτυο L.U.C.I.D. θα υπερπηδήσει τα εθνικά σύνορα. Θα απαιτήσει την επιβολή μιας υποχρεωτικής Παγκόσμιας Βιομετρικής Κάρτας/Ταυτότητας και, στην συνέχεια, ένα εμφυτευμένο βιοτσίπ για τους πολίτες όλων των χωρών της γης. Με μνήμη που έχει χωρητικότητα 2.000 σελίδων, την ικανότητά της να περιλαμβάνει ένα ολόκληρο φάκελο προσωπικών πληροφοριών και την ικανότητά της να χρησιμοποιείται για ατομικές αγορές και οικονομικές συναλλαγές, η Παγκόσμια Κάρτα/Ταυτότητα και η διασύνδεσή της μ’ ένα παγκόσμιο δίκτυο ηλεκτρονικών υπολογιστών, θα σημάνει αναπόφευκτα το ξεπέρασμα και την καταστροφή του προαιώνιου συστήματος των εθνικών κρατών. Ο Λόγος του Θεού λέει ότι θα “κρίνει τα έθνη”. Αλλά οι Πεφωτισμένοι είναι αλαζόνες και αδίστακτοι. Συνεπώς, ο Πύργος της Βαβέλ Ανοικοδομείται!».
Στο 9ο Κεφάλαιο με τίτλο «Το Χταπόδι από Πυρίτιο: Άνθρωποι Παγιδευμένοι στα Σπλάχνα των Ηλεκτρονικών Κλουβιών» (σελ. 203), ο Texe Marrs επικαλείται τον Dwight Kinman, ο οποίος στο βιβλίο του «Ο Τελευταίος Δικτάτορας του Κόσμου» γράφει ότι ο όρος ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ είναι η μυστική κωδική φράση που σημαίνει ΕΝΙΑΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.
«Δυστυχώς, σήμερα στην Αμερική [Σ.Σ.: αλλά και στην Ελλάδα], παρά την μακρόχρονη παράδοση των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων μας, οι πολίτες είναι απαθείς και αδιάφοροι και αγνοούν τον επικείμενο κίνδυνο. Ένα φοβερό θηρίο ανυψώνεται από τα σπλάχνα του καλά καμουφλαρισμένου νεοεποχικού κατεστημένου, τύπου Ες-Ες. Σαν ένα τεράστιο και τερατώδες χταπόδι από πυρίτιο, το σχέδιο L.U.C.I.D. απλώνει τα φοβερά και απειλητικά πλοκάμια του υψηλής τεχνολογίας. Πλήθη ανύποπτων, αβοήθητων θυμάτων πολύ σύντομα θα περικυκλωθούν και θα συνθλιβούν από το νέο, γκεσταπίτικο νεοεποχικό κράτος του Μεγάλου Αδελφού. Ποιος ανάμεσά μας θα μπορεί ενδεχομένως να δραπετεύσει από τα ηλεκτρονικά κελλιά που σήμερα ετοιμάζονται για ολόκληρη την ανθρωπότητα; Ποιος;».
Ο Ιουστίνος Πίρβου θέτει ένα κρίσιμο ερώτημα που συνδέεται με την θεωρία του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου και, ειδικότερα, με το ένα από τα τρία οργουελικά συνθήματα που ήταν καθιερωμένα στην Ωκεανία του Ουίνστον Σμιθ, δηλ. ότι «ο πόλεμος είναι ειρήνη» (σελ. 182):
«Πιστεύετε ότι οι διεθνείς οργανισμοί, όπως ΟΗΕ και ΝΑΤΟ θέλουν στ’ αλήθεια την ειρήνη των λαών;».
Η αποστομωτική απάντησή του έχει ως εξής:
«Αυτές είναι ανοησίες για να αποβλακώνονται οι μάζες! Μόνον αφελείς αναγνώστες των εφημερίδων μπορούν να πιστεύουν πλέον αυτές τις κουταμάρες. Αυτοί οι οργανισμοί κάνουν πόλεμο στο όνομα της ειρήνης ώστε, μετά, αυτοί πάλι να φαίνονται ως “σωτήρες του κόσμου”· ενώ στην πραγματικότητα μετά τον πόλεμο πάλι αυτοί θα κερδίζουν, δρέποντας τους καρπούς και τη δόξα, μοιράζοντας μεταξύ τους τα κέρδη, όπως επιθυμούν».
Η διαπίστωση αυτή παραπέμπει στην λογική του «πυρομανούς πυροσβέστη», η οποία διέπει την παγκόσμια διαχείριση του πλανήτη.
Στην συνέχεια, αποκαλώντας «μαριονέτες» τους εθνικούς κυβερνήτες, ο γέροντας χρησιμοποιεί έναν χαρακτηρισμό ο οποίος κατέστη ιδιαιτέρως δημοφιλής στην σημερινή εποχή της παγκόσμιας υγειονομικής δικτατορίας, όπου η ηγέτες των περισσότερων κρατών της Δύσης εφήρμοσαν με αξιοπρόσεκτο συντονισμό τις εντολές του περίφημου αόρατου μαριονετίστα.
«Αυτήν την ώρα ο κόσμος διευθύνεται από μια μοναδική παγκόσμια κυβέρνηση, η οποία κατευθύνει όλες τις “κυβερνήσεις” των κρατών. Εμείς κατηγορούμε τους κυβερνήτες μας αλλά αυτοί, σαν μαριονέτες, δεν έχουν σχεδόν κανένα δικαίωμα. Ό,τι τους λέει ο αρχηγός αυτό εκτελούν. Άλλο ό,τι υπαγόρευε η Μόσχα εκτελείτο στη Ρουμανία. Ούτως ή άλλως οι Ρουμάνοι είναι δούλοι στο έδαφος της χώρας τους με όλα όσα πούλησαν οι πολιτικοί μας στους ξένους, μόνον που αυτή η πραγματικότητα δεν δηλώνεται επίσημα».
Την στιγμή αυτή, που οι υπερπρόθυμες ελληνικές μαριονέτες ενεργοποίησαν την ψηφιακή ταυτοποίηση του πολίτη μέσω του κινητού τους, χωρίς να υπάρξει καμία σθεναρή αντίδραση εκ μέρους των πολιτών ή, ακόμη χειρότερα, εκ μέρους της εκκλησίας, είναι σημαντικό να συγκρατήσουμε το μήνυμα που στέλνει ο γέρων Ιουστίνος Πίρβου:
«Πρέπει εμείς να διαλύσουμε εκ των προτέρων αυτό το ηλεκτρονικό σύστημα, να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να μη δεχθούμε αυτήν τη νέα ηλεκτρονική τάξη πραγμάτων, αυτόν τον “πολιτισμό” της εικόνας και των οπτικών μέσων στο διαδίκτυο».
«Παρατηρούμε την απομείωση της αξίας του ανθρώπου, ο οποίος ολισθαίνει από πρόσωπο σε όνομα και, τέλος, σε αριθμό. Ο άνθρωπος όμως μοιάζει στον Θεό, είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν Του και διαθέτει έμφυτα μέσα του όλα τα αποθέματα, ώστε να μην πέσει στην ύπουλη παγίδα».
Στην ενότητα «Οι διανοούμενοί μας κάνουν εύκολα πίσω» (σελ. 140 επ.), ο Ιουστίνος Πίρβου θίγει το μεγάλο ζήτημα της γενικής παθητικότητας και παράλυσης της βούλησης του ρουμανικού λαού, ο οποίος, όπως ακριβώς και ο ελληνικός, δεν αντιδρά απέναντι στους αντιχριστιανικούς βομβαρδισμούς:
«Αυτή η κατάσταση επιβλήθηκε έτσι, ώστε να διαλύσει τα πρότυπα ενός λαού και να καταστρέψει τις αξίες των ανθρώπων. Για τον κοινό θνητό είναι πιο πειστικός εκείνος που ξέρει να προσφέρει καλύτερα “άρτον και θεάματα”. Ξυπνάει πότε-πότε κάποιος από αυτόν τον λήθαργο, θυμώνει και προσπαθεί να κάνει μια μικρή επανάσταση. Αλλά αυτή η “επανάσταση” φθάνει μόνο μέχρι τον Λόφο του Πατριαρχείου ή μέχρι το Κοτροτσένι (Σ.τ.Μ.: κυβερνητικό μέγαρο)· εκεί διαλύεται. Από την εξέγερσή του δεν απομένει τίποτα, παρά μόνον ένας μεμονωμένος επαναστάτης».
Η συνέχεια των λόγων του γέροντα μοιάζουν με προφητική ακτινογραφία της εποχής του κορωνοϊού:
«Είδα ότι ελάχιστοι ιατροί διαμαρτύρονται ενάντια στο απάνθρωπο σύστημα που επικρατεί στην Υγεία. Είναι μία θλιβερή πραγματικότητα το γεγονός ότι οι διανοούμενοί μας ήταν και παραμένουν οι πιο αδύναμοι χαρακτήρες. Είναι φοβισμένοι, κάνουν εύκολα πίσω για να διατηρήσουν τις θέσεις τους. Παρατήρησα το ίδιο και στη φυλακή. Πιο εύκολα αντιστέκονταν οι απλοί άνθρωποι, παρά οι διανοούμενοι. Ήταν ελάχιστοι οι διανοούμενοι που αντιστέκονταν. Ο απλός άνθρωπος αντιλαμβανόταν πάντα πιο γρήγορα την πραγματικότητα.
Ο διανοούμενος δεν έχει την αίσθηση της μάχης που δίνει, της δυσκολίας. Αυτός είχε συνηθίσει μ’ έναν μισθό, με μια καλή οικονομική κατάσταση και γι’ αυτό αποσύρθηκε από οποιαδήποτε κοινή δράση. Εντάχθηκε σε πολιτικά κόμματα, πρώτα-πρώτα για να προστατεύσει την περιουσία του. Ο ιατρός σήμερα είναι όπως ο παπάς. Έχει μικρό μισθό, αλλά τον αυξάνει παίρνοντας χρήματα από τις τσέπες του φτωχού κι έτσι πλουτίζει, χωρίς να έχει μεγάλο μισθό. Ο σημερινός μας ιατρός δεν συναισθάνεται πως έχει να επιτελέσει λειτούργημα. Τώρα, επειδή είναι χαμηλοί οι μισθοί, αυτός φεύγει στο εξωτερικό, όπου οι αποδοχές είναι μεγαλύτερες.
Στο τέλος όμως και τα δυτικά κράτη θα καταντήσουν στην κατάσταση που βρισκόμαστε εμείς. Δεν θα κρατήσει πολύ αυτό που γίνεται σήμερα. Ο ευρωπαϊκός σοσιαλισμός φροντίζει για το σχέδιο αυτό».
Αμέσως μετά, ο γέροντας καταλήγει σε μια διαπίστωση, εξαιτίας της οποίας θα έπρεπε να γουρλώσει τα μάτια του όποιος αναγνώστης έχει διατηρήσει ένα minimum λογικής, τηρώντας κριτική στάση έναντι του εμβολιαστικού αμόκ που έχει καταλάβει σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη:
«Το σύστημα δούλεψε με τέτοιον τρόπο, ώστε ο απλός χωρικός να αποβλακώνεται και ο διανοούμενος να εκτίθεται. Ακόμη και ο ιατρικός κόσμος συνέβαλε σ’ αυτό: ήταν ένας παράγοντας μέσω του οποίου το σύστημα πέτυχε και συνεχίζει να πετυχαίνει το σατανικό έργο της μείωσης του πληθυσμού μέσω επικίνδυνων εμβολίων και χημικών δηλητηρίων».
Ιδιαιτέρως αποκαλυπτικές είναι οι σκέψεις που καταγράφονται στην ενότητα με τίτλο «Η Ορθόδοξη Πίστη και ο Οικουμενισμός» (σελ. 188 επ.):
«Έστησαν ένα κατάλληλο περιβάλλον, στο οποίο αναπτύχθηκε η μασονία και όλο το πολιτικό και κοινωνικό κακό. Ακόμα και ο οικουμενισμός αποτελεί εργαλείο της μασονίας. Η μασονία, καλλιεργώντας μια σχετικότητα των αξιών, αποσκοπεί στο να προσκυνάς έναν απρόσωπο ψευδοθεό, τον οικουμενικό “θεό”. Ο οικουμενισμός συμβαδίζει με την παγκοσμιοποίηση. Η ισοπέδωση όλων των εθνών, η δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης και ενός ενιαίου κράτους –ταυτόχρονα με τον οικουμενισμό, που αποσκοπεί στη δημιουργία μίας πανθρησκείας, η οποία θα “ενώσει” όλες τις θρησκείες σε μία– όλα αυτά στοχεύουν στην εφαρμογή του τελικού σκοπού τους: την εγκαθίδρυση του “νέου ανθρώπου”, του αντιχρίστου».
Ο Ιουστίνος Πίρβου είναι κατηγορηματικός (σελ. 189):
«Ο οικουμενισμός και η παγκοσμιοποίηση είναι οι πρόδρομοι των Καιρών της Αποκάλυψης».
Αν ζούμε σε πρώιμο ή, αντιθέτως, σε όψιμο προδρομικό σημείο των Εσχάτων Χρόνων, είναι ένα ερώτημα που, με όσα συμβαίνουν την τελευταία διετία 2020-2022, δεν είναι τόσο δύσκολο να απαντηθεί. Χάρη στον κορωνοϊό, ο οποίος λειτούργησε ως (προκατασκευασμένη) τουρμπίνα για την επιβολή της νέας κανονικότητας, τόσο ο οικουμενισμός όσο και η παγκοσμιοποίηση πραγματοποίησαν πολύ μεγάλα άλματα. Τόσο μεγάλα, που θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ευλόγως ότι όσον ούπω θα εμφανισθεί ο αντίχριστος ψευδοσωτήρας της ανθρωπότητας.
Τα πράγματα, όμως, δεν εξελίσσονται πάντοτε κατά τον τρόπο που τα έχει σχεδιάσει το επιτελείο του εωσφόρου. Όπως δεν είχε αυτός τον πρώτο λόγο, έτσι δεν μπορεί να έχει ούτε τον τελευταίο!
[1] Ο όρος αυτός είναι ειλημμένος από το ομότιτλο βιβλίο του Zbigniew Brzezinsky, πρώην συμβούλου εθνικής ασφαλείας του Προέδρου Κάρτερ και έμπιστου προσώπου του Ροκφέλερ, ο οποίος προέβλεψε την έλευση της ΤΕΧΝΟΤΡΟΝΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ. Μέσω των ηλεκτρονικών υπολογιστών, έγραφε ο Μπρζεζίνσκι στο βιβλίο του “Between Two Ages. America’s Role in the Technetronic Era”, οι ζωές και οι δραστηριότητες των ανθρώπων θα παρακολουθούνται ενδελεχώς από έναν άγρυπνο παντεπόπτη οφθαλμό (Texe Marrs, ό.π., σελ. 206).
Στο ίδιο βιβλίο αναφέρεται και ο Δημήτρης Ευαγγελόπουλος (Τεχνολογία υποταγής συνειδήσεων και πώς να αντισταθείτε, εκδ. Έσοπτρον, Αθήνα 2000, σελ. 378), ο οποίος μνημονεύει ένα άκρως επίκαιρο δημοσίευμα που είχε φιλοξενηθεί σε εφημερίδα του 1993:
«Η εφημερίδα The Washington Times στις 11 Οκτωβρίου 1993 παρουσίασε ένα άρθρο του Μάρτιν Άντερσον με τίτλο “Εθνικό Τατουάζ Υψηλής Τεχνολογίας”, όπου αναφέρεται ένας εμφυτεύσιμος, ενέσιμος πομπός που κατασκεύασε η Αεροπορική Εταιρεία Hughes. Ο πομπός αυτός διαφημίζεται ως μια “ευφυής, ασφαλής, φθηνή και διαρκής μέθοδος αναγνώρισης με τη χρησιμοποίηση ραδιοκυμάτων. Ένα μικροτσίπ, στο μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού που τοποθετείται κάτω από το δέρμα”. Αυτό μπορεί επίσης να “ενεθεί μαζί με ένα εμβόλιο ή μόνο του”.
Το τσιπ αυτό περιέχει έναν αλφαριθμητικό κώδικα αναγνώρισης δέκα χαρακτήρων που δεν αντιγράφεται ποτέ. Όταν περάσει ένα σκάνερ από πάνω του, αυτό εκπέμπει ένα “μπιπ” και εμφανίζεται στην ψηφιακή οθόνη του σκάνερ ο αριθμός μας. […]
Θεωρείται ότι στο μέλλον αντί να κρατάμε μια πλαστική ταυτότητα στο πορτοφόλι μας, θα μπορούμε να έχουμε αυτό το μικροτσίπ κάτω από το δέρμα μας, με το οποίο θα μπορούμε αμέσως να αναγνωριστούμε. Ναι, ο Μεγάλος Αδελφός θα μπορεί να μας παρακολουθεί πιο στενά, γιατί βέβαια δεν θα μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ξεχάσει ή χάσει τη νέα ηλεκτρονική μας ταυτότητα. Από την άλλη μεριά, μόλις εμφυτευτεί το μικροτσίπ είναι ουσιαστικά αδύνατον να απομακρυνθεί, ακόμα και με χειρουργική επέμβαση, έστω κι αν χρησιμοποιήσουμε τις πιο προχωρημένες τεχνικές ραδιουργίες».ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Όποιοι αποδέχονται την ψηφιακή ταυτοποίηση μέσω του κινητού τηλεφώνου τους συμβάλλουν στην εγκαθίδρυση ενός μη αναστρέψιμου ηλεκτρονικού ζυγού, μιας ψηφιακής δικτατορίας, που όμοιά της δεν έχει ξαναϋπάρξει στο παρελθόν ούτε κατά προσέγγιση. Ζητούνται επειγόντως “αρνητές” του “ψηφιακού αφηνιασμού”, αλλιώς το τέλος του ελεύθερου ανθρώπου θα καταστεί τραγικά αμετάκλητο.
