Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ Γ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ )
Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα 
10: 32-38

Ἀδελφοί, ἀναμιμνήσκεσθε τὰς πρότερον ἡμέρας, ἐν αἷς φωτισθέντες πολλὴν ἄθλησιν ὑπεμείνατε παθημάτων, τοῦτο μὲν ὀνειδισμοῖς τε καὶ θλίψεσι θεατριζόμενοι, τοῦτο δὲ κοινωνοὶ τῶν οὕτως ἀναστρεφομένων γενηθέντες. καὶ γὰρ τοῖς δεσμοῖς μου συνεπαθήσατε καὶ τὴν ἁρπαγὴν τῶν ὑπαρχόντων ὑμῶν μετὰ χαρᾶς προσεδέξασθε, γινώσκοντες ἔχειν ἐν ἑαυτοῖς κρείττονα ὕπαρξιν ἐν οὐρανοῖς καὶ μένουσαν. Μὴ ἀποβάλητε οὖν τὴν παρρησίαν ὑμῶν, ἥτις ἔχει μισθαποδοσίαν μεγάλην. Ὑπομονῆς γὰρ ἔχετε χρείαν, ἵνα τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ποιήσαντες κομίσησθε τὴν ἐπαγγελίαν. ἔτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον, ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ. Ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ Γ’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ )
Ἐκ τοῦ κατὰ Μάρκον
2: 14-17

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγων ὁ Ἰησοῦς εἶδε Λευῒν τὸν τοῦ Ἁλφαίου, καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, καὶ λέγει αὐτῷ· Ἀκολούθει μοι. καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ κατακεῖσθαι αὐτὸν ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ, καὶ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ἦσαν γὰρ πολλοί, καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ. καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαίοι ἰδόντες αὐτὸν ἐσθίοντα μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἔλεγον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Τί ὅτι μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει καὶ πίνει; καὶ ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

με μεγάλη μας χαρά σας ενημερώνουμε πως, με τη βοήθεια του Θεού και τις πρεσβείες των Αγίων μας, Ιακώβου του εν Ευβοία τον με συγχωρείτε, Δαυίδ του εν Ευβοία και Ιωάννου του Ρώσσου, έχουν ξεκινήσει οι προεργασίες της Α’ Φάσης και τα διαβήματα (χωματουργικές εργασίες, πέδιλο κ.λ.π.) με στόχο την τοποθέτηση θεμελίου λίθου το συντομότερο (θα ανακοινωθεί αργότερα).

Η συμβολή της καθεμιάς και του καθενός όπως μπορεί και όσα μπορεί είναι πολύτιμη! Κάθε εισφορά είναι πολύτιμη!

Παραθέτουμε τους αριθμούς των τραπεζικών λογαριασμών για να μπορεί ο οιοσδήποτε να κάνει την εισφορά του με έμβασμα.

1. Λογαριασμός στην Ελληνική Τράπεζα με αριθμό: 160-01-930607-01
ΟΝΟΜΑ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΥ: IERO PROSKINIMA OSIOU IAKOVOU TSALIKI
ΙΒΑΝ: CY70005001600001600193060701
SWIFT: HEBACY2N

2. Λογαριασμός στην Τράπεζα Κύπρου με αριθμό: 357036383904
ΟΝΟΜΑ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΥ: IERO PROSKINIMA OSIOU IACOVOU TSALIKI
ΙΒΑΝ: CY14002001950000357036383904
SWIFT: BCYPCY2N

Ηλεκτρονική διεύθυνση: osiosiacovos.tsalikis@gmail.com

ΟΣΟΙ ΑΓΑΠΟΥΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΔΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΟΥΝ!

ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΣΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΣ!

Πηγή: https://www.facebook.com/AgiosIakovosTsalikis

15/03/2023

Μᾶς ἔχουν φέρει τὸν κομμουνισμό, εἶναι ἐποχὴ γιὰ μαρτύριο. Χρειάζονται 3,4,5 δεσποτᾶδες μὲ ἀγωνιστικότητα. Το ἴδιο καὶ κάποιοι λαϊκοί. Οἱ ἐχθροὶ μας πᾶνε νὰ διαλύσουν την Ἐκκλησία!

Σημείωση: Η γνωριμία μεταξύ του Ι.Μ. Και του αγίου έγινε το 1979, όπως αναφέρεται στην έκδοση του 2017. Σύμφωνα με τους εκδότες, η μαρτυρία αυτή πρέπει να είναι μεταξύ 1983 και 1991.

Πηγή: https://tasthyras.wordpress.com/

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

Σήμερα δὲν διαβάζεται Ἀπόστολος και Εὐαγγέλιον.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στην Ακολουθία της Γ΄ Στάσεως των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου, που τελέσθηκε στην ιερά μονή Οσίου Ιωάννου του Λαμπαδιστή στην κοινότητα Καλοπαναγιώτη της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου (29.3.2019).

Δυο λόγια να πω στην αγάπη σας με αφορμή τα τόσο θεολογικά «Χαῖρε», που είπαμε ενώπιον της θαυματουργής εικόνος της Παναγίας της Θεοσκέπαστης. Μιας Παναγίας, που θέλει τόσον ο ιστορικός της τέχνης όσον και ο ιστορικός της Εκκλησίας της Κύπρου, να είναι το πιστότερο ιερόν αντίγραφο της Παναγίας του Κύκκου. Και το ωραιότερο!

Ενώπιον λοιπόν αυτής της εικόνος, που σήμερα φυλάττεται εδώ εις το πάνσεπτο παρεκκλήσιο της Παναγίας του Ακαθίστου συνημμένο και ενωμένο με τον ναό του αγίου Ιωάννη του Λαμπαδώνυμου και πιο δεξιά του αγίου μεγάλου ιεράρχου της Ταμασού και ολοκλήρου της Κύπρου, αγίου Ηρακλειδίου. 

Σε μίαν λοιπόν τέτοια Θεομητορική εικόνα, που κουβαλά τουλάχιστον 700 χρόνια αγιότητας, θεολογίας, τέχνης της ωραιότητας όσον ολίγες εικόνες της Κύπρου, δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε απαθείς, χωρίς να μας εμπνεύσει η αγιοστόλιστος παρουσία της εδώ εις τη μονή του Λαμπαδώνυμου Ιωάννη. Ενώπιον της λοιπόν σήμερα, όπως ακούσατε, πατέρες μου, εψάλλαμε την Γ΄ Στάση των Χαιρετισμών της Θεοτόκου. Με αρχή-αρχή αυτής της Γ΄ Στάσης το «Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης, ἡμῖν τοῖς ὑπ᾿ αὐτοῦ γενομένοις». 

Ποια είναι λοιπόν, αυτή η νέα κτίση, που έδειξε και εφανέρωσε ο Κτίστης των απάντων; Η νέα κτίσις είναι, προσέξτε αυτό που θα πω, ο καινούργιος Του εαυτός. Θα μου πείτε, είναι κάτι καινούργιο αυτό που εγέννησε η Παναγία, που συνέλαβε πρώτα στη Ναζαρέτ «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς παρθένου» με την αγγελία, την καλή αγγελία του Αρχαγγέλου Γαβριήλ ενώπιόν της; «Χαῖρε, κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σου». Αυτό που ακούσαμε στην Α΄ Στάση «Ἄγγελος πρωτοστάτης, οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τὸ Χαῖρε καὶ σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ, σωματούμενόν σε θεωρῶν, Κύριε, ἐξίστατο καὶ ἵστατο». Αυτός λοιπόν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, μόλις της απήγγειλε τον χαιρετισμό και η Παναγία μας είπε εκείνο το ταπεινό «ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου», αμέσως έγινε αυτή η καινούργια κτίσις, η καινούργια δημιουργία. Αμέσως, μας εμφάνισε ο Θεός των απάντων τον καινούργιο Του εαυτό, που δεν είχε προηγούμενο ούτε θα υπάρξει στο μέλλον ανάλογο προηγούμενο. 

Ένας Θεός, καταδέχεται να γίνει άνθρωπος! Να πάρει σάρκα, να πάρει σώμα από την Παναγία μας. Πεντακάθαρο, αναμάρτητο σώμα, από την Παναγία μας. Την κόρη τού Ιωακείμ και της Άννας. Από την Παναγία γίνεται άνθρωπος. Από το Πνεύμα το Άγιον, που είναι τρόπον τινά ο σπορέας, είναι Θεός. Είναι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Ο Υιός και Λόγος του Πατρός. Ε, λοιπόν, ο Θεός Πατήρ ευδόκησε, ο Υιός υπηρετεί την ευδοκία του Πατρός και το Πνεύμα το Άγιον συνεργεί σ᾿ αυτό το μέγα μυστήριο, που ονομάζεται το μυστήριο της σαρκώσεως και της ενανθρωπίσεως, πώς ένας Θεός, όπως έχω πει και άλλες φορές, επήρε αυτό που δεν είχε. Όλα τα είχε, όλα τα έχει, και όλα τα είχε ο Θεός. Αφού είναι ο Δημιουργός του σύμπαντος κόσμου. Ένα δεν είχε. Πνεύμα ο Θεός και πήρε σώμα από την Θεοτόκο. Και μας εφανέρωσε τον καινούργιο Του εαυτό, που πλέον δεν είναι απλά Λόγος του Θεού άσαρκος, αλλά είναι σεσαρκωμένος και δεν είναι μόνον Θεός, είναι και άνθρωπος. Άρα έχομε Θεάνθρωπο και το όνομα Αυτού Ιησού. «Ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς παρθένου», επαναλαμβάνω. Αυτός, είναι ο καινούργιος εαυτός «τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ». Ο Θεάνθρωπος πλέον Ιησούς Χριστός. Και ποιος είναι η αιτία αυτής της Νέας Κτίσις; Της νέας δημιουργίας; Η Παναγία μας. Η αγάπη πρώτα του Θεού Πατρός, που όλα τα παραχωρεί στον Υιό Του. Και διά του Υιού, γνωρίζομε και τον Πατέρα. « Ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ», θα ακούσομε στο Ευαγγέλιο της Διαθήκης, «Ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ, ἑώρακε καὶ τὸν Πατέρα». 

Και λέει ένα δίστιχο. Θα ήθελα μόνο να πω στην αγάπη σας, που άγγιξε απόψε την καρδιά μου. «Χαῖρε, στολὴ τῶν γυμνῶν παῤῥησίας· χαῖρε, στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα». Μέσα στα πολλά «Χαῖρε», που λέει ο υμνογράφος για την Παναγία, την παρομοιάζει με στολή και με στοργή. Ξέρετε και το μεν και το δε. Η στολή είναι το ένδυμα, που όλοι έχουμε. Και το ένδυμα είναι αυτό που καλύπτει τη γύμνια του σώματός μου, του σώματός σας. Ε, λοιπόν, η Παναγία, λέει, είναι το ένδυμα, είναι η στολή που ντύνει και σκεπάζει όσους είναι γυμνοί από παρρησία. Πότε είμαστε γυμνοί από παρρησία και δεν έχομε θάρρος δηλαδή να σταθούμε μπροστά στον Θεό μας και να προσευχηθούμε και ντρεπόμαστε; Όταν έχομε αμαρτίες μέσα μας και πάθη αμετανόητα, αξομολόγητα. Βλέπεις τον άνθρωπο που δεν μετανιώνει, ντρέπεται να ζητήσει του Θεού ακόμα και ένα φτερό. Ενώ ο άνθρωπος που μετανιώνει, τον πληροφορεί η καρδία του, ότι έχομε σπλαγχνικό Πατέρα, που μόλις μετανιώσω θα με ντύσει, όπως τον Άσωτο Υιό την στολή την πρώτη. Γι᾿ αυτό εδώ παρουσιάζει την Παναγία, ότι άμα έρθει η ώρα και δεν ξέρουμε, μπορεί να έρθει σε όλους μας και πρώτα σε μένα, που κάτι να κάμω, κάτι να πω, κάτι να σκεφτώ που να μην έχω το θάρρος να προσευχηθώ, να είμαι τελείως γυμνός και τετραχηλισμένος ενώπιον του Θεού μου. Και πώς να πλησιάσω έναν τέτοιον Θεό, πεντακάθαρο και άμωμο. Θα πάω εκείνη την ώρα τη δύσκολη μου στην Παναγία. Στη μάνα μας θα πάω. Και θα της πούμε, Παναγία μου, μεσίτευσε Εσύ. Ντύσε με ξανά. Με το θάρρος της προσευχής, να σταθώ ενώπιον του Υιού σου. 

Και λέει και στη συνέχεια και ολοκληρώνει, «Χαῖρε στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα». «Χαῖρε», της λέει, εσύ που είσαι στοργική μητέρα και κάθε πόθο, εννοεί τον αμαρτωλό πόθο. Και έχει σχέση ο πόθος με τα προηγούμενα που είπαμε. Τες αξομολόγητες αμαρτίες. Τις αμετανόητες αμαρτίες. «Χαῖρε, στοργή», λέει, που νικάς κάθε πόθο. Ξέρετε, τί είναι ο πόθος; Ο πόθος είναι, να το πω έτσι με μαθηματικούς όρους, επιθυμία στο τετράγωνο. Διπλή επιθυμία, τριπλή επιθυμία, μεγάλη επιθυμία. Όλοι, λίγο πολύ, ιδιαιτέρως εις την νεότητα μας, είχαμε κάποιες επιθυμίες. Άλλοι έτσι, άλλοι αλλιώς. Αλλά όλοι. Όσοι λοιπόν μετέχουν της πτωτικής φύσης του Αδάμ, κάποιους πόθους, κάποιες επιθυμίες αμαρτωλές είχαμε και πολύ πιθανόν να τες έχομε και στα γηρατειά μας. Ποιος μπορεί να τες νικήσει αυτές τες επιθυμίες; Ποιος μπορεί να τες μεταμορφώσει; Έχω τον θυμό ως κακόν πάθος. Ο θυμός, λεν οι πατέρες, είναι φυσικό πάθος. Δεν είναι παρά φύση. Αλλά πρέπει να τον στρέψω εναντίον του σατανά. Εναντίον της αμαρτίας. Όχι εναντίον των συνανθρώπων μου. Να είμαι έναν ηφαίστειο, που ευκαίρως, ακαίρως, θα εκρήγνυται και η λάβα του ηφαιστείου θα καίει τους συνανθρώπους μου. Αλλά να είμαι μια φωτιά, η οποία να καίει με την προσευχή και την μετάνοια τον πειρασμό, τον σατανά, την αμαρτία μου που έχω μέσα μου. 

Και έχομε, λέει εδώ, μίαν στοργική μητέρα. Μίαν μητέρα, η οποία είναι Αγία Σκέπη, όπως απεκάλεσε ο αρχιμανδρίτης μας και προϊστάμενος της μονής ταύτης, αρχιμανδρίτης Ιάκωβος. Έχομε μίαν Θεοσκέπαστη Μαριάμ. Τη μητέρα του Θεού. «Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ». Και αυτή η Μαριάμ, η Θεοσκέπαστη, καταδέχεται να γίνεται για μας και στολή και στοργή. Και ένδυμα να το φορέσουμε στη δύσκολη μας ώρα που έχουμε πέσει χαμηλά, αλλά και όταν έχω πόθους δύσκολους, επιθυμίες αμαρτωλές που με νικούν, αφού δεν μπορώ εγώ να τες νικήσω, να την παρακαλέσω Εκείνην. Να την βάλω Εκείνην μεσίτρια. 

Όταν έρχονται τώρα να εξομολογηθούν νέα παιδιά με δύσκολες σαρκικές αμαρτίες, τους λέω αυτό που μας έλεγε εμάς ο άγιος Ιάκωβος. Στις δύσκολες σαρκικές αμαρτίες, δεν μπορεί ο άνθρωπος μόνος του να διορθωθεί. Πρέπει να βάλει την Θεοσκέπαστη Μαρία μεσίτρια. Είναι «ἡ μόνη ἁγνή καὶ ἄχραντος παρθένος». Και αυτό που δεν μπορεί ο άνθρωπος να μεταμορφώσει, να νικήσει, μπορεί η Παναγία. «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις, δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ». Και όπου υπάρχει Θεοσκέπαστη Μαρία, υπάρχει η δύναμις του Τριαδικού Θεού. 

Γι᾿ αυτό και σήμερα εμείς, ήλθαμε ικέτες, ως άσωτοι υιοί, να παρακαλέσομε την Παναγία μας να μας δώσει και μας τη στολή της θεότητος. Που η στολή της θεότητος, είναι η ταπείνωση. Να μας δώσει και μας στοργή.

Ψες, άκουσα έναν άνθρωπο πολύ πονεμένο. Που σιγά-σιγά δυστυχώς, χωρίζει με την γυναίκα του. Τον άκουσα, έβγαλα και τη γνωμάτευση ως καλός νομικός που είμαι και νομίζω δεν έπεσα έξω. Του είπα αυτά που έπρεπε να ακούσει, αλλά δεν είχα στοργή. Δεν είχα συμπόνια. Έπρεπε, εκτός από την αλήθεια που του είπα, να γίνω στοργικός πατέρας και να του δώσω τη δυνατότητα σιγά-σιγά να καταλάβει ποια είναι τα λάθη που έπραξε για να φτάσει ο γάμος του να διαλύεται. Αντίθετα, του είπα αυστηρά την αλήθεια και έφυγε σαν πληγωμένο ελαφάκι. Μετά κατηγόρησα τον εαυτό μου και ζήτησα, «δι᾿ εὐχῶν τοῦ ἁγίου γέροντός μου Ἰακώβου», που ήταν άνθρωπος μεγάλης στοργής, μεγάλης συμπόνιας, να με μάθει αυτός και η Παναγία μου, πώς να συμπονώ τους ανθρώπους. Πώς να έχω στοργή. Όχι απλά να λέω την αλήθεια εν ονόματι μιας ειλικρίνειας, που μπορεί να την έχω ως κληρονομικό ιδίωμα  ή και χάρισμα. Η ειλικρίνεια πρέπει να συνοδεύεται από τη συμπόνια. Μόνον τότε είμαστε τέκνα της Παναγίας. Μόνον τότε είμαστε τέκνα των αγίων και δη του αγίου Ιακώβου του εν Ευβοία. 

Αυτά είχα απόψε να πω σε σας. Εύχομαι, η Παναγία μας η Θεοσκέπαστη, να γίνει για όλους σας εδώ στην αγία γη της Μαραθάσας και στοργή και ένδυμα που να νικά κάθε πόθο αμαρτωλό, αλλά και να γεννά ωραίους και καλούς πόθους. Ένας ωραίος και καλός πόθος, είναι να φτάσομε αχώριστοι στην αγία Ανάσταση. Ένας άλλος ωραίος πόθος, είναι να αγωνιστούμε με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή κατά τη δύναμη του έκαστος, αυτό το υπόλοιπο που μένει της αγίας Τεσσαρακοστής. Και ένας τελειότερος ακόμα πόθος, είναι να αποκτήσομε συμπόνια. Άσκηση χωρίς συμπόνια, είναι δαιμονική κατάσταση. Διότι και ο σατανάς νηστεύει. Δεν τρώει τίποτε. Και αγρυπνεί. Δεν κοιμάται ποτέ. Δεν μπορεί να συμπονέσει έναν αμαρτωλό, έναν δυσκολεμένο άνθρωπο. Αντίθετα, μόλις τον δει δυσκολεμένο, θα το πάρει στην άκρη του γκρεμού για να τον οδηγήσει σε απόγνωση και να τον ρίξει εις το χάος της κολάσεως. 

Γι᾿ αυτό, αγαπητοί μου, τελειώνω και λέω, ο ωραιότερος πόθος να βάλομε στόχο είναι μαζί με την αλήθεια να έχομε και συμπόνια. Και όπου υστερούμε και υστερούμε, να έχομε κάποιους αγίους και εξαιρέτως την Παναγία να σκεπάζει τη δική μας αναπηρία και αδυναμία να αγαπήσομε την εικόνα του Θεού, που λέγεται συνάνθρωπος μας. Μόνον έτσι θα έχομε δικαιώματα στη σκέπη της Παναγίας της Θεοσκέπαστης.

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στην αρχιερατική  Θεία Λειτουργία  την Κυριακή της Τυρινής, που τελέσθηκε στον ιερό ναό αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της κοινότητος  Σινά   Όρους, της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου (1.3.2020).

Έτη πολλά και σε σας, εν μετανοία να είναι τα έτη μας, για να έχουν και προοπτική την αιώνια ζωή και όχι έναν τάφο. Και όχι, ο μη γένοιτο, την κόλαση την αιώνιον. Γι’  αυτό και η αγία μητέρας μας η Ορθόδοξος Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, μας προετοιμάζει συνεχώς γι’ αυτή την αιώνιά μας προοπτική, την αιώνια ζωή. 

Αυτό που απέτυχε ο Αδάμ και η Εύα εις τον παράδεισο, η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, δηλαδή, ως άλλος παράδεισος, έχουσα ψυχή το Πνεύμα το Άγιο, μας οδηγεί εκεί που απέτυχαν οι πρόγονοί μας. Αφού πέτυχε αυτό το στόχο υπέρ εκ περισσού, με το παραπάνω δηλαδή, ο νέος Αδάμ, πάντοτε με τη βοήθεια της νέας Εύας. 

Ποια είναι η νέα Εύα, που διόρθωσε τα λάθη της πρώτης Εύας; Η Παναγία είναι. Η οποία δάνεισε στον Θεό αυτό που δεν είχε ο Θεός. Όλα τα έχει ο Θεός, όλα δικά του είναι. Και η ζωή μας και ο κόσμος μας και τα σύμπαντα. Ένα δεν είχε ο Θεός. Δεν είχε σώμα. Και ήθελε προκαταβολής κόσμου ο Θεός, αυτό το υλικό στοιχείο του ανθρώπου, να το προσλάβει στον Εαυτό Του, για να το δοξάσει και αυτό. Όχι μόνο την ψυχή του ανθρώπου να δοξάσει, αλλά και το σώμα του ανθρώπου να δοξάσει. Τέτοιο Θεό έχουμε, χουβαρντά, πλούσιο, φιλάνθρωπο, που θέλει τη δόξα Του να τη μοιράζεται με μας. Και δεν θα θέλε ένας Θεός που σταυρώθηκε για μας, για να διορθώσει τα λάθη του Αδάμ και της Εύας, δεν θα θέλε αυτός ο Θεός, να μας δώσει αυτό που κατά κύριο λόγο έχει; Την αιώνια Του ζωή. Μια ζωή που δεν έχει θάνατο, που δεν έχει αμαρτία, που δεν έχει πειρασμό, διάβολο. Γι’  αυτό και ακούμε την Κυριακή των Βαΐων και πιο πριν ακόμα από το Σάββατο του Λαζάρου, «Σοὶ τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· Ὠσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου».

Γι’ αυτό και εμείς, σε κάθε Λειτουργία, μεταλαμβάνουμε αυτό το Σώμα και αυτό το Αίμα, που νίκησε τον θάνατο, «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον», για να μην έχομε μέσα μας ενοχές για τα όποια πάθη και λάθη μας, τα οποία η αγία Εκκλησία προνόησε να καθαρίζονται διά της μετανοίας και εξομολογήσεως για να έχομε και την προοπτική, όταν πεθάνει το σώμα μας προσωρινά, να μην πεθάνει η αθάνατος ψυχή μας διά παντός, εις την κόλαση την αιώνιον. 

Όλη αυτή η προσπάθεια κορυφώνεται αύριο, και προετοιμαστήκαμε ήδη με τις Κυριακές αυτές του Τριωδίου, σήμερα είναι η τελευταία Κυριακή του Προοιμιακού Τριωδίου, η Κυριακή της Τυρινής. Λέγεται Τυρινή γιατί είναι η τελευταία ημέρα από αυτή την τελευταία εβδομάδα του Τριωδίου που τρώμε τυροκομικά και γαλακτοκομικά, αλλά και ιχθείς, ψάρια δηλαδή, αλλά όχι κρέατα. Κρέατα τρώγαμε μέχρι την περασμένη Κυριακή, γι’ αυτό και ονομάζονταν Κυριακή της Απόκρεω. Τώρα έχομε την Κυριακή της Τυρινής και από αύριο Καθαρά Δευτέρα, εισερχόμεθα σε μεγάλες μέρες της πίστεως για να προετοιμαστούμε, για να γευτούμε και εμείς την ανάσταση μας, τη νίκη μας. Αλλά για να γευτούμε την ανάστασή μας και τη νίκη μας από τώρα, πρέπει να έχομε μέσα μας τον Νικητή. Και είπαμε ποιος είναι ο Νικητής του θανάτου. Ποιος είναι ο Νικητής της αμαρτίας; Ποιος είναι ο Νικητής του διαβόλου; Μόνον ο Χριστός. Εκεί στον Γολγοθά, έγινε η μάχη των μαχών. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς κατακυρίευσε θανάτῳ, θάνατον πατήσας, τον θάνατο, τον διάβολο, την αμαρτία.

Άρα εμείς, μίαν έγνοια πρέπει να έχομε πρώτα και κύρια καθ᾿ όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Πόσο ποθούμε αυτόν τον Νικητή του θανάτου. Γιατί μας συμφέρει. Ας είμεθα επιτέλους οι Χριστιανοί και συμφεροντολόγοι ως προς το πνευματικό μέρος της ύπαρξής μας. Όχι να θησαυρίζομε, όπως είπε το Ευαγγέλιο το σημερινό. Θησαυρούς επί της γης, που τους τρώει ο σκόρος, που διαλύονται, που δεν αντέχουν εις τον χρόνο. Να θησαυρίζομε, λέει, θησαυρούς που αντέχουν εις την αιωνιότητα. Και για να έχομε τέτοιους θησαυρούς, πρέπει, λέει, στην καρδία μας να βάλομε έναν θησαυρό. Τον Χριστό μας. 

Πολλές φορές, ιδιαιτέρως εσείς οι μητέρες, οι γιαγιάδες, τι λέτε στα παιδιά σας; Θησαυρέ μου, δεν του λέτε; Αυτό λέει το Ευαγγέλιο να κάμουμε σήμερα. Αυτό το επιφώνημα που λέμε στα παιδιά μας, μπορούμε να το πούμε του Χριστού; Διότι σε άλλη στιγμή του Ευαγγελίου ο ίδιος ο Χριστός λέει, όλες, όλες οι εντολές δύο είναι. Να μην μπλεκόμαστε μέσα στο νόμο της Παλαιάς Διαθήκης. Τα συνοψίζει με φρικτή, μεγίστη κραυγαλέα απλότητα, δύο εντολές Του. Δύο πράγματα να κάνετε, να κερδίσετε αιώνια ζωή. Όταν πεθάνει το σώμα να μην πεθάνει η ψυχή. Να επικοινωνεί με Θεό και ανθρώπους. Να χαίρεται, να δοξάζει και να δοξάζεται. Οι δύο εντολές, λέει. Πρώτη εντολή, εδώ είναι ο θησαυρός μου. Να μην είναι μόνον το παιδί μου, η γυναίκα μου, ή ο άντρας μου, ή η ζωή μου που συνεχώς απειλείται με τον θάνατο και την αμαρτία και τον διάβολο. Απειλείται συνεχώς… «Ἀγαπήσεις, λέει, Κύριον τὸν Θεόν σου, ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου, ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου, ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου». Με όλη σου τη δύναμη, με όλη σου τη διάνοια, με όλη σου την καρδιά, να αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου, τον Χριστό. Αυτός είναι ο Κύριός μας και Θεός μας. Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με. Να ένας τρόπος που αρχίζει ο Χριστός και γίνεται θησαυρός εις την καρδία μας. Διά της προσευχής.

Και λέει μετά και Δευτέρα εντολή «ὁμοία αὐτῆς, ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου σαν τον εαυτό σου». Αλλά πρώτη εντολή είναι να αγαπήσουμε τον Χριστό. Εδώ υστερούμε και εμείς που εκκλησιαζόμεθα τακτικά. Υστερούμε και εμείς οι δεδηλωμένοι Χριστιανοί, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Πολλές φορές θέλομε να βάλομε άλλα πράγματα στη θέση του Χριστού. Άλλα πρόσωπα στη θέση του Χριστού. Οι εθνικόφρονες θέλουν να βάλουν την πατρίδα. Οι σοσιαλιστές και οι αριστεροί να βάλουν τη δικαιοσύνη των λαών. Οι μορφωμένοι να βάλουν τα πτυχία τους και τη γνώση τους. Οι επιστήμονες τις επιστήμες τους. Οι πλούσιοι τον «ππαρά» (τα χρήματα) τους. Οι όμορφοι την ομορφιά τους. Οι δοξασμένοι, οι ένδοξοι του κόσμου τούτου τη δόξα τους. Οι εξουσιαστές την εξουσία τους. Και οι δεσποτάδες τη δεσποτεία τους. Και κρύβουμε τον Χριστό πολλές φορές. Εμείς που πρέπει να είμεθα διάφανοι σαν καθρέφτης, να καθρεφτίζουμε τον Χριστό. Και σε μας, να βλέπετε τον Χριστό, να προσκυνάτε τον Χριστό, να φιλάτε το χέρι του Χριστού, γιατί Αυτός είναι ο προσφέρων και προσφερόμενος και προσδεχόμενος και διαδιδόμενος σε κάθε Θεία Λειτουργία. Αυτός λειτούργησε σήμερα. Εγώ έβαλα μόνον το χέρι μου και τη φωνή μου. Όλα είναι του Χριστού. Και το Σώμα του, με το Σώμα του Χριστού πήραμε «άφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον». Όχι το δικό μου σώμα. Το Αίμα του Χριστού πήρατε. Όχι το δικό μου αίμα. Την πνοή του Χριστού πήρατε. Το Άγιο Πνεύμα δηλαδή. Όχι τη δική μου πνοή. Αν εγώ κρύβω τον Χριστό, θα συμβεί αυτό που κάποτε, ένας αναρχικός εις την Αθήνα έγραψε πάνω σε έναν τοίχο και μετά έγινε και τραγούδι αυτό, από ένα ροκ συγκρότημα. Σε έναν διάσημο επίσκοπο της εποχής εκείνης που κατάφερνε τα κηρύγματα, αλλά τελικά έμπαινε μπροστά και φαινόταν αυτός. Δεν φαινόταν ο Χριστός. Οδηγούσε στην προσωπολατρία. Όχι στην χριστολατρία. Και τι του έγραψαν οι αναρχικοί; «Φύγε από μπροστά μου, μου κρύβεις τον Χριστό». Άρα και αυτοί με τον δικό τους τρόπο Χριστό ψάχνουν. Μια ζωή όχι συμβατική, με λάθος τρόπους.

Εμείς ν’ αναρωτηθούμε πόσο ψάχνομε τον Χριστό; Πόσο θέλουμε να γνωρίσουμε τον Χριστό; Πόσο μας κουράζει η Θεία Λειτουργία ή μας ξεκουράζει η Θεία Λειτουργία; Είναι ένα θερμόμετρο αυτό. Πόση έγνοια έχουμε τον διπλανό μας, τον γείτονά μας, τον ξένο, τον φυλακισμένο. Τα είπαμε, τα ακούσαμε όλοι μας την περασμένη Κυριακή με το Ευαγγέλιο της τελικής κρίσεως. 

Όλα αυτά είναι θερμόμετρα, είναι δείγματα για να μετρήσουμε την καρδία μας ποιον θησαυρό έχει μέσα. Πάντως σας λέγω, από τη μικρή μου εμπειρία, είναι το πιο κορυφαίο ζήτημα της ύπαρξής μας το οποίο θα βρούμε μπροστά μας. Σε πολλούς ανθρώπους ο ίδιος ο Χριστός, λίγο πριν να πεθάνουν, τους εμφανίζεται. Και Του ζητούν συγγνώμη. Ιδιαιτέρως όταν ακούσουμε ότι κάποιος είναι σε κώμα, του συμφέρει να είναι σε κώμα, ή να αργήσει λίγο να ξεψυχήσει. Είναι η ώρα που ο Χριστός παρουσιάζεται. Και εκεί φαίνεται, έστω και η λίγη διάθεση που είχε ο άνθρωπος Αυτόν, τον περιλάλητο Ιησού Χριστό, τον Υιό της Μαρίας, εκ Πνεύματος αγίου και Μαρίας της Παρθένου σαρκωθέντα, πόσο Τον θέλουμε. Έστω και στο παρά τρία λεπτά. Λίγο, λίγο, λίγο πριν να χωρίσει η ψυχή από το σώμα. Ακόμη η φιλανθρωπία Του συνεχίζεται και μετά τον θάνατό μας. Τα μνημόσυνα που τελούμε είναι ένδειξη της φιλανθρωπίας, όχι της δικής μας μόνον, του Θεού. Που θέλει να Του δώσουμε δικαίωμα να σώσει και άλλους αδιάφορους στην επίγειά Του ζωή. 

Γι’ αυτό εμείς, να έχουμε λίγο φιλότιμο, έλεγε και ο άγιος Παΐσιος. Να μην δυσκολέψουμε τον Χριστό μας, που έκαμε και κάμνει τόσα και τόσα κάθε λεπτό για μας. Από τώρα να είμεθα σε επαφή. Να μάθουμε το τηλέφωνό Του, να μάθουμε τη συχνότητά Του διά της προσευχής. «Κύριέ μου, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Να Του λέτε και μου. Του αρέσει. Μας θέλει οικείους ο Χριστός. Όχι τυποποιημένους, κονσερβοποιημένους Χριστιανούς. Θερμούς μας θέλει. Ζηλωτές μας θέλει. Το μου, είναι έκφραση μιας θερμότητας, μιας οικειότητας. 

Επίσης, κάτι που συνιστώ πολύ σε σας. Να διαβάζετε βίους αγίων. Είτε από βιβλία οι μεγαλύτεροι και οι νεότεροι από τα διαδίκτυα. Ένα καλό του διαδικτύου μέσα στα τόσα κακά που έχει, είναι γεμάτο βίους αγίων. Αρκεί να ξέρεις τι θέλεις, τι αναζητάς, τι έρωτα έχεις μέσα σου. Όπου είναι ο έρωτάς μου, είναι η καρδία μου, είναι ο θησαυρός μου, είναι και το μάτι μου. Γιατί οι βίοι των αγίων; Οι άγιοι είναι εικόνες του Χριστού, εικόνες του Θεού. «Εἰκών εἰμι, λέει, τῆς ἀρρήτου δόξης σου, εἰ καὶ στίγματα φέρω πταισμάτων». Έτσι δεν λέμε στα Ευλογητάρια; 

Άρα, αφού εμείς δεν καταφέρνουμε να γίνουμε εικόνες καθαρές του Χριστού, και ποια είναι η εικόνα καθαρή του Χριστού. Μου είπε ένας καλόγηρος της Μονής Διονυσίου από τα μέρη μας, από την Πεντάγυια του Μόρφου, ο αγιότερος Διονυσιάτης των τελευταίων χρόνων, αφανής, όπως θέλει το σημερινό Ευαγγέλιο, εξ εγγάμων παρακαλώ. Ο γέρο Παΐσιος ο Διονυσιάτης από την Πεντάγυια, Μαυροσκούφης εις το επίθετο. Όταν επήγα πριν δέκα χρόνια ακριβώς, ήταν γέρος πια. Γνωριζόμασταν από παλιά. Και μου είπε, Δεσπότη μου, αν δεν νικήσεις τες επιθυμίες σου και το θυμό σου, εικόνα Θεού δεν γίνεσαι. Ακούτε; Αν δεν νικήσεις με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος τον θυμό σου και τες επιθυμίες σου, εικόνα Θεού δεν γίνεσαι. Άρα έχουμε δρόμο, έχουμε αγώνα, έχουμε στάδιο να κάμουμε όλοι μας. Και πρώτος εγώ. Δεν είναι τυχαίο που από απόψε στον Εσπερινό, λέμε ο ένας του άλλου τι; Καλό Στάδιο. Καλό γήπεδο δηλαδή. Αυτό σημαίνει στάδιο. Να αγωνιστούμε γιατί δεν είναι μόνον το σώμα που θέλει τη γυμναστική του και το γήπεδό του και το στάδιό του. Η ψυχή το θέλει πολύ-πολύ περισσότερο. Γιατί; Γιατί είναι αθάνατος. Ενώ το σώμα πεθαίνει. Όσο όμορφο και να το κάμουμε, όσον υγιές και να το κάμω, θα έρθει ώρα που θα χωρισθεί από την αθάνατο ψυχή. Θα έρθει και ώρα που θα αναστηθεί βέβαια. Αλλά η ψυχή είναι ο μαγνήτης που κρατά το σώμα, που έλκει το σώμα, που συνέχει το σώμα. Ο άνθρωπος είναι το όλον αυτού. 

Γι’ αυτό, παρακαλώ την αγάπη σας, διαβάζετε βίους αγίων. Να έχετε χρόνο προσευχής, αλλά και ευκαίρως ακαίρως, να μιλάτε του Χριστού με θερμά λόγια, όπως μιλάτε στο πιο αγαπημένο σας πρόσωπο. Έτσι να μιλάτε του Χριστού. Πολύ-πολύ Του αρέσει. Και έτσι σιγά-σιγά, θα μπείτε στη συχνότητά Του. Θα Τον αισθανθείτε. Θα αισθανθείτε την πνοή Του, που είναι πνοή Αγίου Πνεύματος, επαναλαμβάνω. Και με αυτό τον τρόπο θα βρει η καρδία τον θησαυρό. Και ο θησαυρός δεν είναι άλλος από Αυτόν, που ενίκησε τον θάνατό μας, την αμαρτία μας και τον πειρασμό. Και κάθε Πάσχα Τον γιορτάζουμε λέγοντας, Χριστός Ανέστη! 

Εύχομαι, να μπούμε σ᾿ αυτή τη διαδικασία. Να βρούμε τον θησαυρό της καρδιάς, να εύχεσθε και εσείς για μας. 

Επειδή ακούτε τι γίνετε με την επιδημία και κτυπά και την πόρτα μας και λένε και οι ειδικοί ότι είναι ανόητο να νομίζουμε ότι δεν θα έρθει και στην Κύπρο. Θα παρακαλέσω, το έχω πει και αλλού, αλλά τώρα είμαι στο Σινά Όρος, πρέπει να το πω και στο Σινά Όρος. Ένας τρόπος πνευματικός για να αντιμετωπίσουμε τες ποικίλες ασθένειες και ιδιαιτέρως αυτές που είναι ανίατες επί του παρόντος, κατά τον άγιο Λουκά τον Ιατρό, αυτό τον μεγάλο γιατρό και άγιο Επίσκοπο Κριμαίας της Σοβιετικής Ρωσίας, τον οποίο κράτησα και το μεταφέρω και εγώ σε σας. Στες δύσκολες αρρώστιες, είπε, που φαίνονται αθεράπευτες, το καλύτερο φάρμακο που βρήκα είναι ο αγιασμός. Να πίνετε, λέει, κάθε πρωί μετά από λίγη προσευχή,  κατανήστικοι (νηστικοί), αγιασμό. Μπορείτε να βάζετε και πάνω σας. Αλλά να πίνετε οπωσδήποτε λίγο αγιασμό. Και να έχετε μόνιμα στο σπίτι σας αγιασμό. Αυτό θέλω να σας πω. Προμηθευτείτε, αν δεν έχετε, αγιασμό. Και εδώ, ο ιερέας που θα έρθει να κάνει το Σάββατο, την Κυριακή, όποτε βολέψει. Να κάμετε αγιασμό να μοιραστεί ο κόσμος να έχει στο σπίτι του. Τώρα δοκιμάζετε η πίστη μας. Μια ένδειξη της πίστεως είναι η εμπιστοσύνη στον αγιασμό. Στην ενέργεια δηλαδή του Θεού. «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν».  

Και με αυτό τον τρόπο ομολογούμε την πίστη μας την Ορθόδοξη και την ελπίδα μας και την εμπιστοσύνη μας στην αγιότητα Αυτού που προηγήθηκε το κήρυγμα. Του Χριστού μας. Έτσι να αντιμετωπίσετε για να έχετε αποκούμπι σε ώρες πανικού και σε ώρες υπερβολικού φόβου, που δεν ταιριάζουν σε Χριστιανούς που θέλουν να νικήσουν το θάνατο και την αμαρτία και τον διάβολο. Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού.

Καλό Πάσχα να έχουμε!

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

Σήμερα δὲν διαβάζεται Ἀπόστολος και Εὐαγγέλιον.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Φέρεται εἰς γνῶσιν τοῦ εὐσεβοῦς πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ὅτι, τὴν Τετάρτη 15 Μαρτίου, 2023 καὶ ὥρα 18:45, στὸν ἱερὸ ναὸ Παναγίας Χρυσελεούσης στὴν κοινότητα Ἀκακίου τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου, θὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ ΚΒ΄ (22η) πνευματικὴ σύναξη διαλόγου «Ἀνάβοντας τὸν ἀναπτήρα τῶν ἁγίων» μὲ τὸν Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο.

Στὶς πνευματικὲς αὐτὲς συνάξεις ὁ Πανιερώτατος ἀπαντᾶ σὲ ἐρωτήσεις τῶν πιστῶν ποὺ τοῦ ὑποβάλλονται εἴτε γραπτῶς εἴτε προφορικῶς, ἐπώνυμα ἢ ἀνώνυμα. Ἐρωτήματα μποροῦν νὰ ἀποστέλλονται στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνση: anavontastonanaptiratonagion@gmail.com.

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

Σήμερα δὲν διαβάζεται Ἀπόστολος και Εὐαγγέλιον.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ