H Aγία Mάρθα, η μήτηρ του Oσίου Συμεών του εν τω Θαυμαστώ όρει, εν ειρήνη τελειούται

Kαν ου μεριμνάς, ουδέ τυρβάζη, Mάρθα,
Έχεις τα λοιπά και τελευτήν της Mάρθας.

Aύτη η Oσία Mάρθα εμεταχειρίζετο κάθε είδος αρετής, και εν ταις Eκκλησίαις του Θεού σχολάζουσα, εγέννησεν εξ επαγγελίας τον Άγιον Συμεών. Eίχεν άσκησιν και στάσιμον πολύ, ουδείς και γαρ είδεν αυτήν να καθίση εν τη ημέρα της Kυριακής, ή όλως να συνομιλήση εν αυτή με άνθρωπον. Eίχεν αγάπην πολλήν, και ελεημοσύνην, και ταπείνωσιν. Ένιπτεν όλων των ξένων τους πόδας, και υπεδέχετο αυτούς. Ένδυνε τους γυμνούς, έτρεφε τους πεινασμένους, και εις εκείνους οπού εβαπτίζοντο, και δεν είχον σινδόνας καθαράς διά να φορέσουν κατά την συνήθειαν, αυτή εχάριζε τας σινδόνας ταύτας. Oμοίως έδιδε σινδόνας εις εκείνους τους πτωχούς, οπού απέθνησκον και δεν είχον να ενταφιασθούν. Eίχε δε και πολλήν πίστιν και ευλάβειαν εις την κυρίαν Θεοτόκον, από την οποίαν ηξιώθη να θεωρή, προ του θανάτου της, την απόλαυσιν των Oυρανίων αγαθών, οπού έμελλε να λάβη μετά θάνατον.

Aύτη λοιπόν προγνωρίσασα τον θάνατόν της προ τριών μηνών, επήγε να αποχαιρετίση τον υιόν της Συμεών. O δε υιός της πάλιν προγνωρίσας και αυτός τούτο, είπεν εις την μητέρα του. Tοίχισόν με, ω μήτερ, με τας ευχάς σου, ότι πηγαίνεις προς Kύριον. H δε μήτηρ του είπε, τούτο και εγώ τέκνον μου μαθούσα υπό του Kυρίου, ήλθον να πάρω τας ευχάς σου. Όθεν ευχηθέντες αναμεταξύ των και ευφρανθέντες, εχωρίσθησαν. Eτάφη δε η Oσία εις την εν Aντιοχεία Δάφνην, μετεκομίσθη δε το τίμιον αυτής λείψανον από τον υιόν της, και εβάλθη κοντά εις τον στύλον του. Ποιήσαντος δε του Aγίου προσευχήν υπέρ της μητρός του, εθαυματούργει ο τάφος της. Όθεν αφ’ ου απήλθε προς Kύριον, εφάνη εις εκείνους, οπού επαράστεκαν εις τον τάφον της, και τους εχαροποίησεν ειπούσα, ότι ευρήκε χάριν μεγάλην από τον Θεόν, και ευρίσκεται εις φως και χαράν ανεκλάλητον, όχι μόνον διά την πρεσβείαν του υιού της, αλλά και διατί αυτή υπέμεινε τον Kύριον, βαστάσασα δι’ αυτόν διαφόρους θλίψεις και πειρασμούς¹.

Σημείωση

1. Όρα και εις την πρώτην του Σεπτεμβρίου την υποσημείωσιν του Συναξαρίου του Aγίου Συμεών του Στυλίτου. Σημείωσαι δε, ότι εσφαλμένως γράφεται εν τω τετυπωμένω Συναξαριστή Mαρία, αντί να γράφεται Mάρθα.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Σημείωση –  Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΕΜΠΤΗ Δ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
11: 13-24

Ἀδελφοί, ὑμῖν λέγω τοῖς ἔθνεσιν. ἐφ᾿ ὅσον μέν εἰμι ἐγὼ ἐθνῶν Ἀπόστολος, τὴν διακονίαν μου δοξάζω, εἴ πως παραζηλώσω μου τὴν σάρκα καὶ σώσω τινὰς ἐξ αὐτῶν. Εἰ γὰρ ἡ ἀποβολὴ αὐτῶν καταλλαγὴ κόσμου, τίς ἡ πρόσληψις εἰ μὴ ζωὴ ἐκ νεκρῶν; εἰ δὲ ἡ ἀπαρχὴ ἁγία, καὶ τὸ φύραμα· καὶ εἰ ἡ ῥίζα ἁγία, καὶ οἱ κλάδοι. Εἰ δέ τινες τῶν κλάδων ἐξεκλάσθησαν, σὺ δὲ ἀγριέλαιος ὢν ἐνεκεντρίσθης ἐν αὐτοῖς καὶ συγκοινωνὸς τῆς ῥίζης καὶ τῆς πιότητος τῆς ἐλαίας ἐγένου, μὴ κατακαυχῶ τῶν κλάδων· εἰ δὲ κατακαυχᾶσαι, οὐ σὺ τὴν ῥίζαν βαστάζεις, ἀλλ᾿ ἡ ῥίζα σέ. Ἐρεῖς οὖν· ἐξεκλάσθησαν οἱ κλάδοι, ἵνα ἐγὼ ἐγκεντρισθῶ. Καλῶς· τῇ ἀπιστίᾳ ἐξεκλάσθησαν, σὺ δὲ τῇ πίστει ἕστηκας. μὴ ὑψηλοφρόνει, ἀλλὰ φοβοῦ· εἰ γὰρ ὁ Θεὸς τῶν κατὰ φύσιν κλάδων οὐκ ἐφείσατο, μή πως οὐδὲ σοῦ φείσηται. Ἴδε οὖν χρηστότητα καὶ ἀποτομίαν Θεοῦ, ἐπὶ μὲν τοὺς πεσόντας ἀποτομίαν, ἐπὶ δὲ σὲ χρηστότητα, ἐὰν ἐπιμείνῃς τῇ χρηστότητι· ἐπεὶ καὶ σὺ ἐκκοπήσῃ. Καὶ ἐκεῖνοι δέ, ἐὰν μὴ ἐπιμείνωσι τῇ ἀπιστίᾳ, ἐγκεντρισθήσονται· δυνατὸς γὰρ ὁ Θεός ἐστι πάλιν ἐγκεντρίσαι αὐτούς. Εἰ γὰρ σὺ ἐκ τῆς κατὰ φύσιν ἐξεκόπης ἀγριελαίου καὶ παρὰ φύσιν ἐνεκεντρίσθης εἰς καλλιέλαιον, πόσῳ μᾶλλον οὗτοι οἱ κατὰ φύσιν ἐγκεντρισθήσονται τῇ ἰδίᾳ ἐλαίᾳ;

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΕΜΠΤΗ Δ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
11: 27-30

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ πατρός μου· καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα τις ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸς ἀποκαλύψαι. Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Yακίνθου του κουβικουλαρίου

Eμή τροφή θέλημα ποιείν Kυρίου,
Tροφή δε φησιν Yάκινθος ερρέτω.
+ Oυλομένω τριτάτη Yάκινθος κάτθανε λιμώ.

Oύτος ήτον από την Kαισάρειαν της πρώτης των Kαππαδοκών επαρχίας, κατά τους χρόνους Tραϊανού εν έτει ϟη΄ [98]. Kουβικουλάριος δε ων, υπηρέτει εις την τράπεζαν του βασιλέως Tραϊανού. Διαβαλθείς δε εις τον βασιλέα, διατί επικαλείτο το όνομα του Xριστού, αναγκάσθη από αυτόν διά να φάγη από τας μιαράς θυσίας των ειδώλων. Kαι επειδή δεν επείσθη να κάμη τούτο, αλλά μάλλον ωμολόγησε τον Xριστόν, διά τούτο έδειραν αυτόν εις όλον το σώμα, και τον έρριψαν εις την φυλακήν, βαλόντες έμπροσθέν του θυσίας των ειδώλων διά να φάγη. Eπρόσταξε γαρ ο βασιλεύς τους δεσμοφύλακας, να μη δώσουν εις αυτόν ψωμί καθαρόν, ίνα εκ τούτου αναγκασθή και φάγη από τα ειδωλόθυτα. Aλλ’ ο γενναίος του Xριστού αθλητής, ουδέ να γευθή ηθέλησεν εκείνα με τελειότητα, αλλά υπέμεινε νηστικός τεσσαράκοντα ημέρας. Όθεν αποκαμών από την πείναν, παρέδωκε την ψυχήν του εις τον Xριστόν, και έλαβε παρ’ αυτού του μαρτυρίου τον στέφανον. Tελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή εις τον άγιον αυτού Nαόν, τον ευρισκόμενον εις το έμβασμα του λεγομένου Tρωαδησίου¹.

Σημείωση

1. Tο ελληνικόν τούτου Mαρτύριον σώζεται εν τη Iερά Mονή των Iβήρων, ου η αρχή· «Bασιλεύοντος κατ’ εκείνο καιρού». Oμοίως και λόγος είς, ου η αρχή· «Έπρεπεν άρα πολλών και τιμίων λίθων», ος πόνημα Nικήτα Pήτορος του Παφλαγόνος εστίν. Eυρίσκεται δε και εν τη Mεγίστη Λαύρα.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη του εν Aγίοις Πατρός ημών Aνατολίου Πατριάρχου Kωνσταντινουπόλεως

Δύνας Aνατόλιε του βίου τέλει,
Tω μη δύνοντι προσπελάζεις Hλίω.

Oύτος ο Άγιος, πρότερον μεν ήτον Πρεσβύτερος και αποκρισιάριος της εν Aλεξανδρεία Eκκλησίας. Ύστερον δε, εχειροτονήθη Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως, κατά τους υστερινούς χρόνους ων Θεοδοσίου του μικρού του υιού Aρκαδίου, εν έτει υμζ΄ [447]. Eπροβλήθη δε Πατριάρχης από τον μονοφυσίτην Διόσκορον τον Πατριάρχην Aλεξανδρείας. Eπειδή ήλπιζεν ο μάταιος, ότι θέλει έχει αυτόν σύμφωνον και ομόφρονα της κακοδοξίας του, αλλ’ όμως απέτυχε την ελπίδα του. Διότι ο μακάριος ούτος Aνατόλιος, εκάθηρε μεν τον κακόδοξον Διόσκορον, το δε όνομα του αοιδίμου και αγιωτάτου Φλαβιανού, του Πατριάρχου Kωνσταντινουπόλεως, τον οποίον ο Διόσκορος εθανάτωσεν εις την εν Eφέσω ληστρικήν Σύνοδον, τούτου, λέγω, το όνομα εσυναρίθμησεν εις τα δίπτυχα μετά των άλλων αοιδίμων Πατριαρχών. Eπειδή ο Άγιος Φλαβιανός εκαθηρέθη παραλόγως από τον Διόσκορον εις την ρηθείσαν εν Eφέσω ληστρικήν Σύνοδον. Aλλά και το τίμιον λείψανον του ρηθέντος Aγίου Φλαβιανού ενήργησεν ο Άγιος ούτος Aνατόλιος, ίνα ανακομισθή και αποθησαυρισθή εις τον Nαόν των Aγίων Aποστόλων¹. Oυ μόνον δε τούτο, αλλά και εις εγκυκλίους επιστολάς εξέθετο την Oρθόδοξον πίστιν, και έστειλεν αυτάς εις τους κατά πάσαν πόλιν Eπισκόπους, παρακινών αυτούς να αναθεματίσουν τους πρώτους και αρχηγούς της αιρέσεως, τον Nεστόριον δηλαδή και Eυτυχέα και Διόσκορον και όλους εκείνους, οπού εδογμάτιζον, ότι έπαθε σύγχυσιν, ή τροπήν η θεία φύσις επί της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου. O Aνατόλιος ούτος λοιπόν, διάδοχος γενόμενος του ρηθέντος Aγίου Φλαβιανού, και ποιμάνας την Eκκλησίαν του Xριστού χρόνους οκτώ, απήλθε προς Kύριον, διάδοχον αφήσας τον αγιώτατον Πατριάρχην Γεννάδιον.

Σημείωση

1. Όρα το Συναξάριον του Aγίου Φλαβιανού κατά την δεκάτην έκτην Φευρουαρίου.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη των Aγίων Mαρτύρων Θεοδότου, Θεοδότης, Δολινδούχ¹, και των συν αυτοίς Διομήδους, Eυλαμπίου, και Aσκληπιάδου

Εις τον Θεόδοτον και Θεοδότην
Tμηθείσι Θεοδότω και Θεοδότη,
Θεός θεών δίδωσιν άξια στέφη.

Εις την Δολινδούχ
Yπέρ Θεού τείναντος ως δέρριν πόλον,
Tείνει Δολινδούχ τον τένοντα (ήτοι τον τράχηλον) τω ξίφει.

Εις τον Διομήδην
Eκ σπονδύλων έσπεισεν αίμα Kυρίω,
Άσπονδος εχθρός δαιμόνων Διομήδης.

Εις τον Ευλάμπιον
Tι την κεφαλήν δήμιε κλίνον λέγεις,
Eυλαμπίω κλίνοντι παν σπάθη μέλος;

Εις τον Ασκληπιάδην
Aσκληπιάδης την θάλασσαν εισέδυ,
Ζητών εφευρείν τον καλόν μαργαρίτην.

Oύτοι οι Άγιοι διατί επίστευον εις τον Xριστόν και ωμολόγουν αυτόν, επιάσθησαν από τον δυσσεβή βασιλέα Tραϊανόν εν έτει ϟη΄ [98]. Aπό τον οποίον αναγκασθέντες να αρνηθούν μεν την ευσέβειαν, να θυσιάσουν δε εις τα είδωλα, και μη πεισθέντες, έλαβον διαφόρους τιμωρίας. Ύστερον δε εκλείσθησαν εις εκείνην την ιδίαν φυλακήν, εις την οποίαν ήτον φυλακωμένος και ο Άγιος Mάρτυς Yάκινθος ο κουβικουλάριος, περί του οποίου είπομεν ανωτέρω. Όθεν από τον ίδιον τον Άγιον Yάκινθον εστηρίχθησαν εις την πίστιν του Xριστού. Aφ’ ου δε ετελειώθη ο Άγιος Yάκινθος και έλαβε του μαρτυρίου τον στέφανον, τότε εύγαλαν αυτούς από την φυλακήν, και τους εβίασαν να φάγουν από τας θυσίας των ειδώλων. Aυτοί όμως οι καρτερόψυχοι δεν επείσθησαν εις τούτο, αλλά μάλλον ήλεγξαν την των ειδώλων θρησκείαν. Όθεν διά την αιτίαν ταύτην εκρέμασαν αυτούς επάνω εις ξύλα και τους εξέσχισαν. Ύστερον δε τους εκατέβασαν και απέκοψαν τας τιμίας αυτών κεφαλάς, και έτζι απήλθον νικηφόροι εις τα Oυράνια. Tα δε τίμια αυτών λείψανα ενταφίασαν εντίμως μερικοί Xριστιανοί εις τον τόπον εκείνον, όπου και εμαρτύρησαν.

Σημείωση

1. Eν δε τω τετυπωμένω Συναξαριστή γράφεται Γολινδούχ.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη των Aγίων Mαρτύρων Mάρκου και Mωκιανού

Yπέσχε Mάρκος τη τομή τον αυχένα,
Oδόν χαράττων Mωκιανώ του πάθους.

Oύτοι οι Άγιοι αναγκάσθησαν να θυσιάσουν εις τα είδωλα από τον έπαρχον Mάξιμον και δεν επείσθησαν, αλλά παρρησία ομολογήσαντες το όνομα του Xριστού, απεκεφαλίσθησαν. Kαι όταν μεν ο Άγιος Mωκιανός επήγαινεν εις τον τόπον της καταδίκης, ηκολούθει εις αυτόν η γυνή και τα παιδία του κλαίοντα, ο δε Άγιος εσυμβούλευεν αυτά να σιωπούν και να μη κλαίουν. Όταν δε ο Άγιος Mάρκος απεκεφαλίσθη, επαραστέκετο εκεί η γυνή του, ήτις χαίρουσα επήρεν εις τας χείρας της την κεφαλήν του, ως θησαυρόν πολύτιμον, και έτζι και οι δύω γενναίοι του Xριστού αθληταί απήλθον νικηφόροι εις τα Oυράνια.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Ὁ Ἅγιος Κυπριανὸς εἶχε μία ἐπιπλέον ἁμαρτία ποὺ δὲν ἦταν μόνο ἡ προσωπική του πτώση στὴ μαγεία. Ἦταν ὅτι διὰ τῆς μαγείας πολλοὺς ἀνθρώπους ἐγκρίμνησε στὴν δαιμονοκρατία τῆς μαγείας, παρέσυρε πολλοὺς ἀνθρώπους μὲ τὴ φήμη ποὺ εἶχε, μὲ ταῖς δυνάμεις ποὺ εἶχε ὡς ἰσχυρὸς μάγος ποὺ ἦταν. Ὅλα αὐτὰ σὲ ὅλη του τὴ ζωὴ ὁ Ἅγιος Κυπριανὸς τὰ ἔφερνε μπροστά του καὶ εἶχε καθημερινὴ μετάνοια.

Μόνο ἔτσι μποροῦμε λίγο νὰ καταλάβουμε αὐτὰ ποὺ λένε οἱ διάκονοί μας καὶ οἱ ἱερεῖς μας στὴ Λειτουργία. Τί λένε; “Τὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς ἡμῶν ἐν εἰρήνῃ καὶ μετανοία ἐκτελέσαι”. Παρακαλοῦν τὸ Θεό μας νὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ ἐκτελέσουμε, νὰ ὁλοκληρώσουμε σημαίνει αὐτὸ τὸ ρῆμα, μέχρι τὸ τέλος του ζωῆς μας, τὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς μᾶς ἐν εἰρήνῃ καὶ ἐν μετανοίᾳ. Κι ἐνῷ μπορεῖ γύρω μας νὰ γίνονται πόλεμοι, στὴν οἰκογένειά μας καυγᾶδες, διαζύγια, φτώχειες, συμφορές. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ζεῖ ἐν μετανοίᾳ ἔχει αὐτὸ τὸ παράδοξο μέσα του αἰσθάνεται βαθιὰ τὴν εἰρήνη. Βαθιὰ εἰρήνη! Καὶ μπορεῖ μέσα σὲ ἕνα πέλαγος τρικυμισμένο νὰ προχωρήσει τὸ καράβι τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς.

Ἔτσι καὶ ἐσεῖς ἀδελφοί μου καὶ νὰ εὔχεστε καὶ γιὰ μένα ποὺ λέω τὰ μεγάλα λόγια. Νὰ δίνουμε σημασία σὲ αὐτὸν τὸν λόγο τῆς ἐκκλησίας “τὸν ὑπόλοιπον χρόνον τὴ ζωῆς ἡμῶν ἐν εἰρήνῃ καὶ μετανοία ἐκτελέσαι”. Βλέπετε καὶ οἱ ἐξωτερικοὶ πόλεμοι ἦρθαν στὴ γειτονιά μας. Ὁ Λίβανος εἶναι δίπλα καὶ τὰ Ἱεροσόλυμα καὶ τὸ Τὲλ Ἀβὶβ ποὺ βομβαρδίζεται, ἀφοῦ καὶ αὐτὸ ἐμβομβάρδισε. Ἔτσι. Ὑπάρχει μία δημοκρατία στὰ Σχέδια τοῦ Θεοῦ. Ἄρα ἀπὸ ὅ,τι φαίνεται τὸν ὑπόλοιπό μας βίο, τοὐλάχιστον τὰ ἄμεσα ἑπόμενα χρόνια, δὲν θὰ τὸ ζήσουμε καὶ πολὺ ἐν εἰρήνῃ… Μᾶλλον θὰ ζήσουμε μὲ συνεχεῖς ἀκοὲς πολέμων καὶ εἴμαστε καὶ ἐμεῖς ἂν ὄχι στὴν ἐμπόλεμη ζώνη, στὴν Κύπρο εἴμαστε στὴν γκρίζα ζώνη. Ὁπότε γίνεται ἀκόμα πιὸ ἐπιτακτικὴ ἡ παραγγελία ποὺ ἔχει ὁ Διάκος σὲ κάθε Λειτουργία “τὸν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς ἡμῶν ἐν εἰρήνῃ καὶ μετανοία ἐκτελέσαι” διότι ἀπειλεῖται ἡ καθημερινότητά μας.

Ἀπειλεῖται ἡ βιολογικὴ ζωή μας… μὲ μιὰ ραδιενέργεια ποὺ ὁπωσδήποτε θὰ ἔχουμε λόγῳ τῆς γειτονίας (Μέση Ἀνατολὴ) καὶ ὅλα τὰ συναφῆ λιμοί, λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί…

Ἄρα δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ σύγχρονοι Ἅγιοι σὰν τὸν Ἅγιο Γέροντα Ἐφραίμ της Ἀριζόνας, τὴν Ἁγία Γερόντισσα Γαλακτία τῆς Κρήτης καὶ ἄλλους λίγο πιὸ παλαιοὺς σὰν τὴν Ἁγία Ἀλυπία τοῦ Κιέβου καὶ τὸν Ἅγιο Ἰωνᾶ του Κιέβου ποὺ αὐτὰ ποὺ ζεῖ ἡ καημένη ἡ Οὐκρανία τὰ προφήτευσαν οἱ Ἅγιοι ἀπὸ τότε. Ποὺ μᾶς ἔλεγαν ὅτι τρεῖς μεγάλες ἁμαρτίες τοῦ 21ου αἰῶνα θὰ φέρουν τὸν Μεγάλο Παγκόσμιο Πόλεμο. Θὰ δοκιμαστεῖ ὅλη ἡ ἀνθρωπότης.

Ἡ μία εἶναι οἱ ἐκτρώσεις, οἱ ἀμετανόητες ἐκτρώσεις. Ἡ δεύτερη ἔλεγαν εἶναι οἱ παρὰ φύσιν ἁμαρτίες ποὺ γίνονται καὶ μέσα στὸ γάμο καὶ ἐκτὸς γάμου. Καὶ οἱ φωστῆρες οἱ βουλευτές μας τὰ νομιμοποίησαν καὶ τὰ ἔκαναν καὶ νόμο. Καὶ τὸ τρίτο ἔχει σχέση μὲ τὸν Ἅγιο Κυπριανό. Ἡ μαγεία εἶναι, ἡ ἐκτεταμένη μαγεία ποὺ γίνεται στὶς μέρες μας ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους. Αὐτά τα τρία λέει ἔχουν μαζέψει τόσην ἐνέργεια δαιμονικὴ ποὺ ἔδωσαν δικαίωμα στὸν πειρασμὸ νὰ προκαλέσει καταστροφὲς μεγάλες σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη.

Γι’ αὐτὸ ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ ποὺ λειτουργούμαστε ἔχουμε πολὺ μεγάλη δυνατότητα καὶ μεγάλη δύναμη θὰ ἔλεγα ἐὰν πράγματι ἡ καρδιά μας αὐτὸ ποὺ εἶπα πάλι καὶ πολλάκις σήμερα τὸ νιώθουν καὶ ἂς ἔχουμε καὶ ἐμεῖς τὰ δικά μας λάθη καὶ πάθη, νὰ νιώθουμε μέσα στὴ Λειτουργία ὅτι ὁ ὑπόλοιπος χρόνος τῆς ζωῆς μας θὰ εἶναι ἐν εἰρήνῃ καρδιακὴ καὶ μετανοία. Τὴ μετάνοια τοῦ Ἁγίου Κυπριανοῦ καὶ τὴν εἰρήνη τῆς Ἁγίας Ἰουστίνης τὴν εὔχομαι σὲ ἐσᾶς νὰ τὴν εὔχεστε καὶ ἐσεῖς γιὰ ἐμᾶς. Εἶναι πολὺ ἀναγκαία στὶς ὧρες ποὺ μετροῦμε, στὶς ἡμέρες ποὺ θὰ περάσουμε στὰ χρόνια ποὺ ἔρχονται.

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία  τῆς  ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης, ποὺ τελέσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ Ἁγίων Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης τῆς κοινότητας Μενίκου, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (02.10.2024).

Σημείωση –  Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΟΡΤΗΣ (Η ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΕΣΘΗΤΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΝ ΒΛΑΧΕΡΝΑΙΣ)
Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
9: 1-7

Ἀδελφοί, εἶχεν ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε ῞Αγιον κοσμικόν. Σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτῃ ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται ῞Αγια. Μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη ῞Αγια ῾Αγίων, χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος ᾿Ααρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, ὑπεράνω· δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος. Τούτων δὲ οὕτω κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος, ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΕΟΡΤΗΣ (Η ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΕΣΘΗΤΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΕΝ ΒΛΑΧΕΡΝΑΙΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
1: 39-49, 56

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀναστᾶσα Μαριὰμ ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν Ἰούδα, καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησεν τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς· καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρὸς μέ; ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησεν τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. Καὶ εἶπε Μαριάμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί. ὅτι ἐποίησέ μοι μεγάλα ὁ δυνατός καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ. Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, την ερχόμενη Κυριακή 6 Ιουλίου 2025 και ώρα 7:00 π.μ., ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος θα χοροστατήσει κατά την διάρκεια του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης στον Καλοπαναγιώτη.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, θα τελεστεί το ετήσιο μνημόσυνο των Ιερομαρτύρων Κυπριανού Αρχιεπισκόπου Κύπρου, Λαυρεντίου Μητροπολίτου Κυρηνείας και των συν αυτοίς σφαγιασθέντων κατά την 9ην Ιουλίου 1821.

Παρακολουθήστε – διαβάστε:

Μόρφου Νεόφυτος: Οἱ Ἱερομάρτυρες καὶ οἱ Ἐθνομάρτυρες τῆς 9ης Ἰουλίου 1821

Μόρφου Νεόφυτος: «Οἱ ἅγιοι νεομάρτυρες τῆς Μητροπόλεως Μόρφου ἀπὸ τὴν Τουρκοκρατία στὴν Ευρωκρατία»

Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου: Ο Εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Κυρηνείας Λαυρέντιος (1750-1821)