Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, με την ευκαιρία της πανηγύρεως του Αγίου Νικήτα (κατά την οποία πανηγυρίζει στην προσφυγιά η κατεχόμενη από τους Τούρκους κοινότητα Νικήτας, της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου), στο προσφυγικό παρεκκλήσιο του Αγίου Νικήτα στον συνοικισμό Λατσιών θα τελεστούν οι πιο κάτω ακολουθίες:

• Σάββατο, 14 Σεπτεμβρίου
  • 6:00 μ.μ.: Πανηγυρικός Εσπερινός της εορτής προϊσταμένου του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Ιακώβου Καλογήρου.

• Κυριακή, 15 Σεπτεμβρίου
  • 7:00 π.μ.: Πανηγυρικός Όρθρος και Θεία Λειτουργία της εορτής προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.

Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Αυξιβίου Α’ Επισκόπου Σόλων, στον Ιερό Ναό του Αγίου Αυξιβίου Α’ Επισκόπου Σόλων στον Αστρομερίτη, θα τελεστούν οι πιο κάτω ακολουθίες:

• Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου, 6:00 μ.μ.: Πανηγυρικός εσπερινός της εορτής προϊσταμένου του Πανοσιολογιωτάτου Πρωτοσυγκέλλου Αρχιμανδρίτου Φωτίου Ιωακείμ.
• Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου, 7:00 π.μ.: Πανηγυρική Θεία Λειτουργία προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ)
Πρὸς Κορινθίους Α’ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ ᾽Ανάγνωσμα
2: 6-9

Ἀδελφοί, σοφίαν λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις, σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου, οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων· ἀλλὰ λαλοῦμεν σοφίαν Θεοῦ ἐν μυστηρίῳ, τὴν ἀποκεκρυμμένην, ἣν προώρισεν ὁ Θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων εἰς δόξαν ἡμῶν, ἣν οὐδεὶς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου ἔγνωκεν· εἰ γὰρ ἔγνωσαν, οὐκ ἂν τὸν Κύριον τῆς δόξης ἐσταύρωσαν· ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, Ἅ ὀφθαλμὸς οὐκ οἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπουν οὐκ ἀνέβη, ἃ ἠτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
10:37 – 11:1

Εἶπεν ὁ Κύριος· Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος. ὁ εὑρὼν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ ἀπολέσας τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ εὑρήσει αὐτήν. Ὁ δεχόμενος ὑμᾶς ἐμὲ δέχεται, καὶ ὁ ἐμὲ δεχόμενος δέχεται τὸν ἀποστείλαντά με. ὁ δεχόμενος προφήτην εἰς ὄνομα προφήτου μισθὸν προφήτου λήψεται, καὶ ὁ δεχόμενος δίκαιον εἰς ὄνομα δικαίου μισθὸν δικαίου λήψεται. καὶ ὃς ἐὰν ποτίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων ποτήριον ψυχροῦ μόνον εἰς ὄνομα μαθητοῦ, ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ ἀπολέσῃ τὸν μισθὸν αὐτοῦ. Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ Ἰησοῦς διατάσσων τοῖς δώδεκα μαθηταῖς αὐτοῦ, μετέβη ἐκεῖθεν τοῦ διδάσκειν καὶ κηρύσσειν ἐν ταῖς πόλεσιν αὐτῶν.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Το Πολιτιστικό και Περιβαλλοντικό Ίδρυμα της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου διοργανώνει “Σύναξη γνωριμίας” την ερχόμενη Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου και ώρα 6:30μ.μ.

Η σύναξις θα πραγματοποιηθεί στον χώρο του πολιτιστικού ιδρύματος στην Περιστερώνα, παρά τον Ιερό Ναό Αγίων Βαρνάβα και Ιλαρίωνος.

Οι παρευρισκόμενοι θα έχουν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με μουσικοδιδασκάλους βυζαντινής και παραδοσιακής μουσικής του πολιτιστικού ιδρύματος καθώς και με άτομα που ήδη συμμετέχουν σε διάφορες πολιτιστικές δραστηριότητες του ιδρύματος.

Σκοπός μας είναι η ενθάρρυνση των νέων για συμμετοχή σε ψυχοφελείς δραστηριότητες όπως την ψαλτική τέχνη, την παραδοσιακή μουσική το παραδοσιακό τραγούδι και τον παραδοσιακό χορό.

Επιπλέον θα προσφέρονται εδέσματα και θα υπάρχει μικρό καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

Η είσοδος είναι δωρεάν για όλους!!

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΟΡΤΗΣ (ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΕΝ ΧΩΝΑΙΣ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ)
Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
2: 2-10

Ἀδελφοί, εἰ ὁ δι᾿ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; Ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη, συνεπιμαρτυροῦντος τοῦ Θεοῦ σημείοις τε καὶ τέρασι καὶ ποικίλαις δυνάμεσι καὶ Πνεύματος ῾Αγίου μερισμοῖς κατὰ τὴν αὐτοῦ θέλησιν. Οὐ γὰρ ἀγγέλοις ὑπέταξε τὴν οἰκουμένην τὴν μέλλουσαν, περὶ ἧς λαλοῦμεν, διεμαρτύρατο δέ πού τις λέγων· «Τί ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ, ἢ υἱὸς ἀνθρώπου ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν; Ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλους, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν, πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ»· ἐν γὰρ τῷ «ὑποτάξαι» αὐτῷ τὰ «πάντα» οὐδὲν ἀφῆκεν αὐτῷ ἀνυπότακτον. Νῦν δὲ οὔπω ὁρῶμεν αὐτῷ τὰ «πάντα ὑποτεταγμένα»· τὸν δὲ «βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλλους ἠλαττωμένον» βλέπομεν ᾿Ιησοῦν διὰ τὸ πάθημα τοῦ θανάτου «δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφανωμένον», ὅπως χάριτι Θεοῦ ὑπὲρ παντὸς γεύσηται θανάτου. Ἔπρεπε γὰρ αὐτῷ, δι᾿ ὃν τὰ πάντα καὶ δι᾿ οὗ τὰ πάντα, πολλοὺς υἱοὺς εἰς δόξαν ἀγαγόντα, τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας αὐτῶν διὰ παθημάτων τελειῶσαι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΕΟΡΤΗΣ (ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΕΝ ΧΩΝΑΙΣ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
10: 16-21

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με. Ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου. Εἶπε δὲ αὐτοῖς· Ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ. πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις· ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου κατά τη διάρκεια του Πανηγυρικού Εσπερινού της εορτής της αναμνήσεως του εν Χώναις Θαύματος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, που τελέσθηκε στον ιερό ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ της κοινότητας Πλατανιστάσας της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου (5.9.2018).

Πατέρες μου και αδελφοί μου, 

Μας συγκαλεί και εφέτος εδώ εις την υψηλόκορμον κώμην της Πλατανιστάσας, που ομοιάζει με αετοφωλιά, αετόμορφα έχουσα τα όρια αυτής, ο μέγας ταξιάρχης αρχιστράτηγος του ουρανού Μιχαήλ, ο αρχάγγελος ο πυρίμορφος. Και αυτός ο ψαλμός, ο διθύραμβος του εσπερινού, του κάθε εσπερινού της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, γίνεται αφορμή και σε αυτό τον εσπερινό, να εμπνευστούμε  για την αγάπη, για τη δική μας συνείδηση, να τα επαναφέρουμε ενώπιόν της προς κρίσην και εύχομαι όχι εις κατάκρισην. 

Λέει ο ψαλμός λοιπόν που μόλις τώρα εψάλλαμε σε ήχον βαρύ, «πλούσιοι», λέει, «επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον, ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού». Ξέρετε ποιοι είναι οι πλούσιοι; Εμείς είμαστε. Οι Ορθόδοξοι. Και μπορούμε να πούμε ότι, για ποιο λόγο είμεθα πλούσιοι. Διότι ο Ορθόδοξος άνθρωπος, από την ώρα της βαπτίσεώς του, λαμβάνει έναν φύλακα άγγελο. Κάθε Ορθόδοξος. Αυτό, δεν συμβαίνει με τους υπόλοιπους λαούς και με τα άλλα δόγματα. Αυτοί που βλέπουν τα του ουρανού, μας το πιστοποιούν. Αυτό συμβαίνει μόνον στους Ορθόδοξα φρονούντες. Και γιατί μας κάνει αυτό το δώρον ο Τριαδικός Θεός, εμάς τους ελεεινούς, που πολλές φορές δεν ανταποκρινόμεθα εις τες εντολές Του και εις την κλήσην της μετανοίας που θέλει να έχουμε; Διότι, περιμένει από μας τους Ορθοδόξους την υπέρτατην ανταπόκρισην προς αυτόν τον Τριαδικό Θεό, τον Κύριο της ζωής και του θανάτου Ιησού Χριστό ο αναστάς και αναληφθείς και εκ δεξιών καθίσας του Θεού και Πατρός. Περιμένει να γίνουμεν άγιοι. Αυτό περιμένει. Είναι η λύση αυτή για όλους. Για κληρικούς και για λαϊκούς, για μοναστές και για κοσμικούς. Για όλους, η κλήση μας είναι, ότι δρόμο και να ακολουθήσουμε και ακολουθούμε, έγγαμον ή άγαμο, κοσμικόν ή μοναχικό, είναι να γίνουμεν άγιοι.

Και από την πρώτη στιγμή λοιπόν της βαπτίσεώς μας, μας δίδει ως προστάτην έναν άγγελο. Έναν φύλακα άγγελο. Ο άγιος Παΐσιος, μεταξύ σοβαρού και αστείου έλεγεν. Εάν δεν δεις μίαν φορά στη ζωή σου τον άγγελό σου, είναι η σωτηρία σου προβληματική. Σκεφτείτε λοιπόν, οι άγιοι άνθρωποι, πόσην κοινωνία και επικοινωνία και γνώσην και επίγνωσην έχουν διά του φύλακος αγγέλου τους. 

Εσείς εδώ στην κοινότητα της Πλατανιστάσας, οικονόμησεν η πρόνοια του Θεού να έχετε φύλακα όχι απλά άγγελο, αλλά αρχάγγελο. Τον υπέρτατο και τον υπέρτερον των αρχαγγέλων τον ταξιάρχη αρχάγγελο Μιχαήλ. Και επειδή όπως σας είπα και άλλοτε, έζησα αυτή την δωρεά και στη δική μου κοινότητα, σήμερον κατεχόμενη και αύριον ελευθέρην την άνω Ζώδια και είχαμε και εκεί γείτονα εξαίρετο τον αρχάγγελο Μιχαήλ, ξεύρω πολύ καλά εκ πείρας των αγίων γονέων μου, τι σημαίνει  έχω φύλακαν αρχάγγελο στη γειτονιά μου, εις την κοινότητά μου. Αυτό, μπορεί να είναι αφορμή να καμαρώσουμε. Αλλ’ όμως, είναι και αφορμή να αισθανθούμε την ευθύνη μας απέναντι στον προσωπικό άγγελο φύλακα μας και στον αρχάγγελο που έταξεν η πρόνοια του Θεού να  έχει η κοινότητα ως φύλακα. Θα δώσουμε λόγον αγαπητοί μου, όλοι μας οι Ορθόδοξοι, για το πώς αξιοποιήσαμε αυτό τον φύλακαν  άγγελο. Δεν είναι απλά για να μας προστατεύει από κακοτοπιές. Ο φύλακας άγγελος κατεξοχήν δίδεται σε μας τους Ορθοδόξους, για να μας βοηθά εις την φύλαξην και διαφύλαξην των εντολών του Χριστού. Το ευαγγέλιον είναι από λόγους Χριστού. Να πω έναν για να κατανοήσομε. «Μην κρίνετε, ίνα μην κριθείτε». «Αγαπάτε αλλήλους». «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών». Αυτοί είναι λόγοι του Χριστού. Είναι εντολές, με μεγάλην εμβέλεια. Που η εμβέλεια τους, η ακτίνα τους δηλαδή, φτάνει μέχρι την αγιότητα. Και εμείς, αυτά τα ακούουμε ξανά και ξανά στα αναγνώσματα, στα ευαγγέλια και αντιπαρερχόμεθα. Δεν αντιλαμβανόμεθα ότι για κάθε λόγον του Χριστού λέει το ευαγγέλιον και κάθε αργόν λόγον θα δώσουμε με τη σειρά μας εμείς, όταν θα έλθει ώρα της απολογίας. Ένας λόγος ισχυρός που θα μας ζητηθεί, πρώτα εμάς τους κληρικούς και μετά εσάς τους λαϊκούς είναι πώς αξιοποιήσαμε τον φύλακά μας άγγελο.

Μου έκαμε εντύπωση ένα τυφλό παιδί στη Λάρνακα, το οποίον του έλεγεν η γιαγιά του, παιδί μου, εγεννήθηκες χωρίς να βλέπεις. Αυτοί που βλέπουν γιαγιά, της έλεγε, τι βλέπουν; Βλέπουν το φως, παιδί μου, βλέπουν τα δέντρα, βλέπουν τα λουλούδια, βλέπει ο ένας άνθρωπος τον άλλο. Εσύ παιδί μου, του έλεγεν η γιαγιά του, δεν θα βλέπεις σ’ αυτή τη ζωή. Όσα χρόνια και να ζήσεις. Δεν πειράζει γιαγιά. Της έλεγε το παιδί. Το παιδί όμως εμεγάλωνε. Το δεν πειράζει, άρχισε να αδυνατεί. Άρχισε να τον πειράζει, όταν εβγήκε στην γειτονιά. Όταν επήγε στο σχολείο. Όταν άρχισε η κρίση και η σύγκριση με τα άλλα παιδιά που έβλεπαν. Και τότε η γιαγιά, έπρεπε ως Ορθόδοξη γιαγιά, να τον προετοιμάσει τον μικρόν εγγονό που έγινε δεκαετής και τι του είπε. Άκου τη συμβουλή αγίας γιαγιάς, η οποία προετοιμάζει, πολύ πιθανόν, έναν μελλοντικόν άγιο της Εκκλησίας. Του είπε όταν έγινε δέκα χρονών, παιδί μου, να παρακαλείς εις την προσευχή σου να μην δεις σ’ αυτή τη ζωή, αλλά στην άλλη ζωή όπου βασιλιάς είναι ο Χριστός. Έτσι γιαγιά; Εκεί θα δω; Εκεί θα δεις, του λέει. Όχι το φως του ήλιου που το απόγευμα σβήνει. Αλλά το φως του Χριστού. Το φως ιλαρόν, αγίας δόξης. Αυτό που ψάλλαμε προηγουμένως. Που δεν σβήνει ποτέ. Έτσι να παρακαλάς παιδάκι μου. Να του λες, Χριστέ μου, εγώ θυσιάζω το φως του ήλιου, όλα τα καλά που βλέπουν οι συνάνθρωποί μου, για να Σε έχω Εσένα ήλιο μου, στην αιώνια βασιλεία Σου. Σε δέκα χρονών παιδί, έλεγεν αυτά τα λόγια η αγία γιαγιά. Και του αφαίρεσε με αυτό τον τρόπο, το αίσθημα μειονεξίας. Που άρχισε μέσα του να δημιουργείται από τη συναναστροφή με τους ανθρώπους. Όταν έγινε δώδεκα χρονών το παιδί, μία των ημερών αισθάνθηκε μπροστά του να στέκει κάποιος. Μπορεί, μου είπε, εμείς οι τυφλοί να μην βλέπομε, αλλά έχουμε αυξημένην ακοή αλλά και τες άλλες αισθήσεις. Δεν είναι άδικος ο Θεός. Και αισθάνθηκα ότι κάποιος έστεκε μπροστά μου. Και είπα, ποιος είσαι; Και μου είπε, είμαι ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Ο άλλος αρχιστράτηγος του ουρανού. Και με έστειλε η Θεοτόκος. Ο αρχάγγελος Γαβριήλ, είναι ο αρχάγγελος της Παναγίας. Και στη Γέννα του Χριστού ο αρχάγγελος Γαβριήλ οδηγούσε τους μάγους, ως αστήρ εις την Βηθλεέμ. Και στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και στα Εισόδια. Από τριετής που ήταν η Θεοτόκος εις τα Άγια των Αγίων ο αρχάγγελος Γαβριήλ της έπαιρνε τροφή και ετρέφετο εκεί μέχρι που έγινε δεκαπενταετής. Και εξήλθεν υπό την προστασία του δικαίου Ιωσήφ. Και του είπε, ο αρχάγγελος Γαβριήλ είμαι, και με έστειλε η Θεοτόκος  να σου πω, ότι οι άλλοι άνθρωποι έχουν φύλακα άγγελο. Εσύ θα έχεις φύλακα αρχάγγελο και θα είμαι εγώ. Σε ότι μου ζητήσεις. Τον ευχαρίστησα, μου λέει. Και του είπα, δεν είμαι άξιος εγώ, να ακούσω τον αρχάγγελό μου. Και έφυγε ο αρχάγγελος.

Επέρασεν ο καιρός και μου είπε, είδα σε όνειρο έναν άλλον άγγελο, ολόμαυρο. Και αυτός ο μαύρος άγγελος ήταν όχι ο ειρηνικός. Που λεν οι πατέρες μας σε κάθε λειτουργία, «άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών». Υπάρχει και άγγελος πολέμου, όπως έλεγε συχνά σε μας ο άγιος Πορφύριος υπενάντιες δυνάμεις, αντίθετες δυνάμεις δηλαδή από εμάς. Που θέλουν να αδυνατίσουν τον κόσμο μας και τη διάθεσή μας για αγιότητα και να μας εκκοσμικεύσουν, στη συνέχεια να μας στείλουν στα τάρταρα μαζί τους για να ζούμε. Και είδα, μου λέει, έναν τέτοιο μαύρο, κατάμαυρο με φτερά και μου είπε, έχεις τον Γαβριήλ; Θα με έχεις και μένα να σε κυνηγώ μέχρι να πεθάνεις. Και τι του είπες, γιε μου; Τον ερώτησα. Του είπα, δεν σε φοβούμαι. Έχω τον αρχάγγελό μου και προσέχει  με. Φοβούμαι μόνο τον νου μου, αν καμιά φορά εν του ακούσω και σου ακούσω εσένα. Έκαμα το σταυρό μου και διαλύθηκε. Ακούετε άνθρωπο της σήμερον εποχής; Έναν νέο σήμερα που δεν είναι μεγαλύτερος από εικοσιπέντε ετών. Και ξέρει να διακρίνει ποιον είναι το αιώνιον συμφέρον του και ποιο το προσωρινόν αυτής της γης, αυτής της ζωής. Και έχει παραστάτη και συμπαραστάτη, έναν εκ των αρχαγγέλων.

Ε, λοιπόν, εμείς που από μικροί εμεγαλώσαμε σ’ αυτές τις αυλές, σ’ αυτές τις Εκκλησίες των αγίων αρχαγγέλων και δη του πυριμόρφου πρωτοστάτη αρχαγγέλου Μιχαήλ, πόσο τον αξιοποιούμε; Η σήμερον εορτή του εν χώναις θαύμα, αυτό το μήνυμα έχει. Όπως ξέρετε όλοι και η εικόνα που έχετε και σε λίγο θα λιτανευτεί και αυτή μαζί με την χρυσή εικόνα, είναι ο Άρχιππος η αιτία του εν χώναις θαύματος. Ένας άνθρωπος του Θεού, που όταν απειλήθηκε από ειδωλολάτρες, το προσκύνημά του εκεί στην Μικράν Ασία, έπεσε στα γόνατα. Και έκαμε προσευχή. Και αμέσως ήλθεν ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Και έστρεψαν αυτοί οι άνομοι δύο ποταμούς για να κατεδαφίσουν και να πνίξουν το προσκύνημα του αρχαγγέλου Μιχαήλ, που έκανε συνεχώς θαύματα. Και η προσευχή του Αρχίππου, όπως ελεγόταν ο άνθρωπος αυτός του Θεού που ήταν εκεί ο ιερέας του προσκυνήματος, έφερε από τον ουρανό στη γη τον Μιχαήλ τον πυρίμορφο και έβγαλε μίαν τεράστια τρύπα σταυροειδώς επί μίας πέτρας και τα ύδατα των ποταμών όταν εκατήλθον εχωνεύθησαν. Γι’ αυτό και εν χώναις. Δεν έπεσαν επί της Εκκλησίας να την ρημάξουν. Αυτό το θαύμα αν δούμε  πίσω από τη διήγηση τι μήνυμα κρύβει για μας, ότι μπορούμε πολλά πράγματα να αλλάξουμε στη ζωή μας, στο σώμα μας και στην ψυχή μας. Εάν συνεργαστούμε με τους αγίους αγγέλους και τους αγίους αρχαγγέλους. 

Ο Άρχιππος έζησε αυτό το θαύμα τον 3ον αιώνα. Ο τυφλός της Κύπρου τον 21ον αιώνα. Ο Χριστός χτες και σήμερον είναι ο ίδιος. Εις τους αιώνες των αιώνων. Αρκεί εμείς, να γίνουμε όντως ξύπνιοι και να αξιοποιήσουμε τον χρόνον της ζωής μας. Εν ειρήνη και εν μετανοία.  Συνεργαζόμαστε μαζί με τους αγγέλους, τον φύλακα μας άγγελο και τους αρχαγγέλους; Αν ναι τότε θα έχουμεν ειρήνη. Δεν συνεργαζόμεθα; Θα έχουμεν έγνοια συνεχώς, αναστάστωση και πλήξη. Δεν θα ξεύρομεν γιατί όλη αυτή η πλήξις και η άνοια του σύγχρονου κόσμου. Γιατί αυτούς, που πραγματικά είναι προστάτες μας και συνοδηγοί μας εις την πορείαν της ζωής, δεν τους αξιοποιούμε.

Η φετινή κατασκήνωσή μας, ήταν αφιερωμένη στους αγίους αγγέλους. Εμίλησα στα παιδιά και ήλθε στο τέλος έναν παιδί και μου είπε την πιο απλήν ερώτηση, την οποίαν δεν εφρόντισα εγώ ο περισπούδαστος να απαντήσω στα παιδιά. Μου λέει, μας είπες πολλά ωραίες ιστορίες Δεσπότη, αλλά δεν μας είπες, πώς να προσευχόμαστε στον άγγελό μας. Και του είπα, παιδί μου, είναι απλό. Με την καρδιά σου να του μιλάς και να του λες αν θες, φύλακά μου άγγελε, φύλαξέ με υπό την σκέπη σου. Του παιδιού, του άρεσε. Είχεν ένα χαμόγελο γλυκύ, σαν να του έκαμα ένα μεγάλο δώρο. Σαν να του έδωσα δύο φτερά να το αγκαλιάζουν, να τον σκεπάζουν. Και λέω, πόσην ευθύνην έχουμε. Ιερείς και αρχιερείς, γονείς και παππούδες και γιαγιάδες. Δίνουμε στα παιδιά μας να μάθουν αγγλικά, να μάθουν γαλλικά, να μάθουν χορό, να μάθουν πολεμικές τέχνες, να μάθουν κομπιούτερ, πληροφορική και δεν τα μάθαμε να προσεύχονται. Και δεν τους επληροφορήσαμεν ότι, παιδί μου, από την ώρα της βάπτισής σου, έχεις άγγελο δίπλα σου. Δεν είσαι ποτέ μόνος. Και μπορεί αυτός ο άγγελος να σε βοηθήσει, άγιος να γίνεις του Θεού. Άμα δεν το κάμεις τούτο, μπορεί να σε επισκεφτεί ο άλλος, ο αντίθετος. Ο υπενάντιος. Και τότε θα έχουμεν τα τάρταρα, ο Θεός φυλάξοι για όλους μας. 

Αυτά είχεν η καρδία μου, να μοιραστώ σήμερα μαζί σας.

Λόγος Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου κατὰ τὸ ἐτήσιο μνημόσυνο τῆς μακαριστῆς μητέρας του Μηλιᾶς Μασούρα, ποὺ τελέσθηκε στὴν ἱερὰ μονὴ Ἁγίου Νικολάου παρὰ τὴν Ὀροῦντα, μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας τῆς Κυριακῆς ΙΒ΄ Ματθαίου (04.09.2022).

Μνήμη  των Aγίων Mαρτύρων Eυδοξίου, Pωμύλου, Ζήνωνος και Mακαρίου

Tμηθέντες Eυδόξιος, Pωμύλος, Ζήνων,
Kαι Mακάριος, μακαριστοί του τέλους.

Aπό τους Aγίους τούτους, ο μεν Pωμύλος, ήτον εις τους χρόνους Tραϊανού του βασιλέως εν έτει ϟη΄ [98], έχων το του πραιποσίτου αξίωμα. Eπειδή δε, ήλεγξε μεν τον βασιλέα Tραϊανόν, διατί εξώρισε τους εν τη Aνατολή στρατιώτας Xριστιανούς, οί τινες ήτον ένδεκα χιλιάδες, και εθανάτωσεν αυτούς· ωμολόγησε δε τον εαυτόν του Xριστιανόν· διά ταύτα, λέγω, τα αίτια, εξαπλωθείς κατά γης, εδάρθη με ραβδία. Kαι επειδή ελογίαζε τας πληγάς ως ευεργεσίας, άναψε τον τύραννον εις περισσότερον θυμόν. Όθεν και αποκεφαλισθείς, ετελειώθη και έλαβε παρά Kυρίου τον της αθλήσεως στέφανον.

O δε θείος Eυδόξιος, ήτον εις τους χρόνους του Διοκλητιανού εν έτει σϟ΄ [290], κόμης κατά το αξίωμα, εις το οποίον εκαταβιβάσθη από το ανώτερον αξίωμα οπού είχε του πριμμικηρίου, διά την εις Xριστόν αγάπην. Oύτος λοιπόν εδιαβάλθη ως Xριστιανός εις τον τότε ηγεμόνα και αυθέντην της Mελιτινής, της νυν καλουμένης Mαλατιάς, ήτις ήτον μητρόπολις της μικράς Aρμενίας, παρακειμένη εις τον Eυφράτην ποταμόν. Kαι ευθύς εστάλθησαν άνθρωποι διά να τον φέρουν. O δε Άγιος Eυδόξιος ευθύς οπού έμαθε τούτο, εφόρεσεν ένα φόρεμα πενιχρότερον διά να μη γνωρισθή. Όθεν απαντήσας τους απεσταλμένους και ερωτηθείς, πού ευρίσκεται Eυδόξιος ο κόμης, υπεσχέθη ο Άγιος να δείξη εις αυτούς τον ζητούμενον, ανίσως και υπάγωσιν εις το οσπήτι του, και να αναπαύση αυτούς ολίγον από τον κόπον της οδοιπορίας.

Yποδεχθείς λοιπόν αυτούς και περιποιηθείς φιλοφρόνως, ωμολόγησεν, ότι αυτός είναι ο ζητούμενος Eυδόξιος. Oι δε στρατιώται τούτο ακούσαντες, ελυπήθησαν πολλά. Όθεν αντί της φιλοξενίας οπού τοις έδειξεν, αυτοί του έδωκαν άδειαν να αναχωρήση. Aλλ’ ο Mάρτυς εστοχάσθη να τους ακολουθήση περισσότερον, πάρεξ να φύγη. Kαι λοιπόν καλέσας την γυναίκα του, Bασίλισσαν ονομαζομένην, αφήκεν εις την αυτής φροντίδα και πρόνοιαν όλα τα εν τω οίκω του πράγματα. Έπειτα της έδωκε την υστερινήν ταύτην εντολήν και παραγγελίαν: ήγουν να μη κλαύση διά τον θάνατόν του, αλλά μάλιστα να τιμήση την ημέραν του θανάτου του με κάθε φαιδρότητα και χαράν. Kαι εις το χωρίον του να σχεδιάση ένα ευτελή τάφον, χωρίς επιγραφήν, και εκεί να θάψη το σώμα του.

Eυθύς λοιπόν ο αοίδιμος Eυδόξιος καταφρονήσας ευγένειαν, δόξαν, αγάπην γυναικός και προσπάθειαν τέκνων, πηγαίνει μόνος του προς τον ηγεμόνα, και παρρησία ομολογεί τον Xριστόν. O δε ηγεμών θέλωντας να φοβίση, τόσον τον Άγιον Eυδόξιον, όσον και τους άλλους στρατιώτας, έβλεψε με άγριον βλέμμα εις τους στρατιώτας. Kαι όσοι, είπεν, από εσάς, δεν θέλετε να θυσιάσετε εις τους θεούς, λύσατε τας στρατιωτικάς ζώνας, και παρασταθήτε φανερά έμπροσθέν μου. Tότε ο γενναίος Eυδόξιος λύσας την ζώνην, ήτις ήτον σημείον του οφφικίου του κόμητος, ρίπτει αυτήν επάνω εις το πρόσωπον του άρχοντος. Oμοίως δε και όλοι οι περιεστώτες στρατιώται Xριστιανοί, όντες εις τον αριθμόν χίλιοι εκατόν τέσσαρες, και αυτοί, λέγω, λύσαντες τας στρατιωτικάς ζώνας των, έρριψαν αυτάς εις τον ηγεμόνα. O δε ηγεμών τούτο ιδών, ανέφερεν αυτό εις τον Διοκλητιανόν. O δε Διοκλητιανός λαβών την είδησιν ταύτην, εμάνη από τον θυμόν. Kαι ευθύς προστάζει, ότι να τιμωρήση μεν ο ηγεμών βαρέως εκείνους, οπού εστάθησαν αίτιοι της τοιαύτης τόλμης, η δε βουλή και το κριτήριον να διορίση την κατά των άλλων απόφασιν.

Eπειδή λοιπόν έλαβε την εξουσίαν ταύτην ο ηγεμών, βλέπωντας τον Άγιον Eυδόξιον μη πειθόμενον όλως εις το να αρνηθή τον Xριστόν, προστάζει να τεντωθή από τα τέσσαρα μέρη: από τας δύω χείρας δηλαδή και τους δύω πόδας, και να δαρθή με χλωρά λωρία. Έπειτα ρίπτει αυτόν εις την φυλακήν. Mετά δε ολίγας ημέρας ευγάνωντας αυτόν από την φυλακήν, προστάζει να τζακίσουν τα νεύρα του τραχήλου του με μολυβδίνας μπάλλας, και να εκβάλουν από τον τόπον τους τα άρθρα και αρμονίας του σώματός του· το οποίον αληθώς είναι ένας θάνατος, από όλους τους θανάτους πικρότερος. Kαι τελευταίον, προστάζει να τον θανατώσουν διά ξίφους. Πηγαίνωντας λοιπόν ο του Xριστού μάρτυς εις τον τόπον της τελειώσεως, επροσευχήθη. Kαι στραφείς βλέπει την γυναίκα του, και ενθυμίζει πάλιν αυτήν εκείνα, οπού προλαβών της επαρήγγειλε.

Bλέπει δε και ένα του φίλον, Ζήνωνα ονομαζόμενον, όστις εθρήνει διά τον θάνατόν του. Kαι λέγει προς αυτόν. Mη κλαίης, ω φίλε Ζήνων. Διατί εγώ ηξεύρω βεβαίως, ότι ο Θεός, εις τον οποίον λατρεύω, δεν θέλει μάς χωρίσει απ’ αλλήλων, τους οποίους ήνωσεν εις έν φιλία θερμή, και ο προς Θεόν γνήσιος έρως. Eυθύς λοιπόν με τον λόγον του Aγίου, εκήρυξεν ο Ζήνων τον Xριστόν και εκόπη την κεφαλήν. Έπειτα και ο αοίδιμος Eυδόξιος αποθνήσκει διά ξίφους. Παρομοίως δε ετελειώθησαν και οι χίλιοι εκατόν τέσσαρες Mάρτυρες. Aφ’ ου δε επέρασαν επτά ημέραι, εφάνη κατ’ όναρ ο Άγιος Eυδόξιος εις την γυναίκα του, και την προστάζει να ειπή εις τον Mακάριον τον φίλον του, διά να υπάγη εις το πραιτώριον: ήτοι εις τον οίκον του ηγεμόνος. Πηγαίνωντας λοιπόν εκεί, ο Mακάριος επιάσθη, και ομολογήσας τον Xριστόν, αποθνήσκει και αυτός διά ξίφους, και έτζι απήλθε διά να συγχαίρη με τον φίλον του Eυδόξιον και με τους λοιπούς, αιωνίως εις τα Oυράνια¹.

Σημείωση

1. Σημείωσαι, ότι εν τη Mεγίστη Λαύρα και εν τη Iερά Mονή των Iβήρων σώζεται ελληνικόν το κατά πλάτος Mαρτύριον του Aγίου Eυδοξίου, και των άλλων Mαρτύρων.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ)
Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
6: 13-20

Ἀδελφοί, τῷ ᾿Αβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ᾿ οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ᾿ ἑαυτοῦ, λέγων· «Ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε»· καὶ οὕτω μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας. Ἄνθρωποι μὲν γὰρ κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος· ἐν ᾧ περισσότερον βουλόμενος ὁ Θεὸς ἐπιδεῖξαι τοῖς κληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ, ἐμεσίτευσεν ὅρκῳ, ἵνα διὰ δύο πραγμάτων ἀμεταθέτων, ἐν οἷς ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχωμεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος· ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην «εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος», ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν ᾿Ιησοῦς, «κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ» ἀρχιερεὺς γενόμενος «εἰς τὸν αἰῶνα».

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
23: 29-39

Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τοὺς ἐληλυθότας πρὸς αὐτὸν Ἰουδαίους· Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων, καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν. ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας. καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν. ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν! πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης; διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς, καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε, καὶ ἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετε ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν, ὅπως ἔλθῃ ἐφ’ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος Ἄβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου. ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην. Ἱερουσαλὴμ Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτέννουσα τοὺς προφήτας καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν! ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυναγαγεῖν τὰ τέκνα σου ὃν τρόπον ὄρνις ἐπισυνάγει τὰ νοσσία ἑαυτῆς ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε. ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν ἔρημος. λέγω γὰρ ὑμῖν, οὐ μή με ἴδητε ἀπ’ ἄρτι ἕως ἂν εἴπητε, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ