Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΙΩΗΛ ΠΡΟΦΗΤΟΥ)
Πράξεων τῶν Ἀποστόλων τὸ Ἀνάγνωσμα
2: 14-21

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, σταθεὶς ὁ Πέτρος σὺν τοῖς ἕνδεκα ἐπῆρε τὴν φωνὴν αὐτοῦ καὶ ἀπεφθέγξατο αὐτοῖς· Ἄνδρες ᾿Ιουδαῖοι καὶ οἱ κατοικοῦντες ῾Ιερουσαλὴμ ἅπαντες, τοῦτο ὑμῖν γνωστὸν ἔστω καὶ ἐνωτίσασθε τὰ ῥήματά μου. Οὐ γάρ, ὡς ὑμεῖς ὑπολαμβάνετε, οὗτοι μεθύουσιν· ἔστι γὰρ ὥρα τρίτη τῆς ἡμέρας· ἀλλὰ τοῦτό ἐστι τὸ εἰρημένον διὰ τοῦ προφήτου ᾿Ιωήλ· «Καὶ ἔσται» ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, λέγει ὁ Θεός, «ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται, καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνιασθήσονται· καί γε ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου», καὶ προφητεύσουσι. «Καὶ δώσω τέρατα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ σημεῖα ἐπὶ τῆς γῆς κάτω, αἷμα καὶ πῦρ καὶ ἀτμίδα καπνοῦ· ὁ ἥλιος μεταστραφήσεται εἰς σκότος καὶ ἡ σελήνη εἰς αἷμα πρὶν ἢ ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανῆ. Καὶ ἔσται πᾶς ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα Κυρίου σωθήσεται».

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΣΑΒΒΑΤΟ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΛΟΥΚΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
7: 1-10

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Καπερναούμ. Ἑκατοντάρχου δέ τινος δοῦλος κακῶς ἔχων ἤμελλε τελευτᾶν, ὃς ἦν αὐτῷ ἔντιμος. ἀκούσας δὲ περὶ τοῦ Ἰησοῦ ἀπέστειλε πρὸς αὐτὸν πρεσβυτέρους τῶν Ἰουδαίων, ἐρωτῶν αὐτὸν ὅπως ἐλθὼν διασώσῃ τὸν δοῦλον αὐτοῦ. οἱ δὲ παραγενόμενοι πρὸς τὸν Ἰησοῦν παρεκάλουν αὐτὸν σπουδαίως, λέγοντες ὅτι Ἄξιός ἐστιν ᾧ παρέξει τοῦτο, ἀγαπᾷ γὰρ τὸ ἔθνος ἡμῶν, καὶ τὴν συναγωγὴν αὐτὸς ᾠκοδόμησεν ἡμῖν. ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐπορεύετο σὺν αὐτοῖς. ἤδη δὲ αὐτοῦ οὐ μακρὰν ἀπέχοντος ἀπὸ τῆς οἰκίας ἔπεμψε πρὸς αὐτὸν ὁ ἑκατόνταρχος φίλους λέγων αὐτῷ· Κύριε, μὴ σκύλλου· οὐ γὰρ εἰμι ἱκανός ἵνα ὑπὸ τὴν στέγην μου εἰσέλθῃς· διὸ οὐδὲ ἐμαυτὸν ἠξίωσα πρὸς σὲ ἐλθεῖν· ἀλλ’ εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν τασσόμενος, ἔχων ὑπ’ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ. ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς ἐθαύμασεν αὐτόν, καὶ στραφεὶς τῷ ἀκολουθοῦντι αὐτῷ ὄχλῳ εἶπε· Λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. Καὶ ὑποστρέψαντες οἱ πεμφθέντες εἰς τὸν οἶκον εὗρον τὸν ἀσθενοῦντα δοῦλον ὑγιαίνοντα.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΛΟΥΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ)
Πρὸς Κολασσαεῖς Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
4:5-11, 14-18

Ἀδελφοί, ἐν σοφίᾳ περιπατεῖτε πρὸς τοὺς ἔξω, τὸν καιρὸν ἐξαγοραζόμενοι. Ὁ λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν χάριτι, ἅλατι ἠρτυμένος, εἰδέναι πῶς δεῖ ὑμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνεσθαι. Τὰ κατ᾿ ἐμὲ πάντα γνωρίσει ὑμῖν Τυχικὸς ὁ ἀγαπητὸς ἀδελφὸς καὶ πιστὸς διάκονος καὶ σύνδουλος ἐν Κυρίῳ, ὃν ἔπεμψα πρὸς ὑμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο, ἵνα γνῷ τὰ περὶ ὑμῶν καὶ παρακαλέσῃ τὰς καρδίας ὑμῶν, σὺν ᾿Ονησίμῳ τῷ πιστῷ καὶ ἀγαπητῷ ἀδελφῷ, ὅς ἐστιν ἐξ ὑμῶν· πάντα ὑμῖν γνωριοῦσι τὰ ὧδε. Ἀσπάζεται ὑμᾶς Ἀρίσταρχος ὁ συναιχμαλωτός μου, καὶ Μᾶρκος ὁ ἀνεψιὸς Βαρνάβα περὶ οὗ ἐλάβετε ἐντολάς· ἐὰν ἔλθῃ πρὸς ὑμᾶς, δέξασθε αὐτόν, – καὶ ᾿Ιησοῦς ὁ λεγόμενος ᾿Ιοῦστος, οἱ ὄντες ἐκ περιτομῆς, οὗτοι μόνοι συνεργοὶ εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, οἵτινες ἐγενήθησάν μοι παρηγορία. Ἀσπάζεται ὑμᾶς Λουκᾶς ὁ ἰατρὸς ὁ ἀγαπητὸς καὶ Δημᾶς. Ἀσπάσασθε τοὺς ἐν Λαοδικείᾳ ἀδελφοὺς καὶ Νυμφᾶν καὶ τὴν κατ᾿ οἶκον αὐτοῦ ἐκκλησίαν· καὶ ὅταν ἀναγνωσθῇ παρ᾿ ὑμῖν ἡ ἐπιστολή, ποιήσατε ἵνα καὶ ἐν τῇ Λαοδικέων ἐκκλησίᾳ ἀναγνωσθῇ, καὶ τὴν ἐκ Λαοδικείας ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀναγνῶτε. Καὶ εἴπατε ᾿Αρχίππῳ· βλέπε τὴν διακονίαν ἣν παρέλαβες ἐν Κυρίῳ, ἵνα αὐτὴν πληροῖς. Ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου. Μνημονεύετέ μου τῶν δεσμῶν. ῾Η χάρις μεθ᾿ ὑμῶν· ἀμήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΛΟΥΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
10: 16-21

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με. Ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου. Εἶπε δὲ αὐτοῖς· Ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ. πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις· ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα φωτισμένος ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς παρουσιάζει γι’ ἄλλη μιά φορά τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Γράφοντας στούς Κορινθίους, μιλάει γιά δύο ἀνθρώπους: «Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ. Οἷος ὁ χοϊκός, τοιοῦτοι καί οἱ χοϊκοί καί οἷος ὁ ἐπουράνιος, τοιοῦτοι καί οἱ ἐπουράνιοι· καί καθώς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καί τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου».

Πρῶτος ἄνθρωπος εἶναι ὁ Ἀδάμ, πού ἔπλασε ὁ Θεός «χοῦν λαβών ἀπό τῆς γῆς», γι’ αὐτό καί ὀνομάστηκε χοϊκός. Αὐτόν τὸν ἄνθρωπο τὸν ἔβαλε ὁ Θεός μέσα στὸν παράδεισο, ὅπου μποροῦσε νά συναναστρέφεται μέ τούς ἀγγέλους Του, νά Τόν δοξολογεῖ μαζί μ’ αὐτούς καί νά δέχεται τὶς θεῖες ἐλλάμψεις Του. Εἶχε, ὅμως, πάρει θεϊκή ἐντολή, νά μή φάει «ἀπό τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλόν καί πονηρόν», γιά νά μήν παραδοθεῖ στόν θάνατο. Ἀλλ’ αὐτός, παραβαίνοντας τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἔφαγε ἀπό τό δέντρο τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ. Καί μόλις ἔφαγε, ἔχασε τήν ἀθωότητά του καί εἶδε τὴν γύμνωσή του. Ὕστερ’ ἀπ’ αὐτό στερήθηκε τ’ ἀγαθά τοῦ Θεοῦ. Μέ τήν ἀποδοχή τῆς δόλιας προτροπῆς τοῦ φιδιοῦ, τυφλώθηκε ψυχικά καί δέν εἶχε πιά τήν δυνατότητα νά βλέπει τήν ἀνέκφραστη θεία δόξα. Ἔπεσε, βλέπετε, θύμα τῆς πλάνης τοῦ διαβόλου, φιλοδοξώντας νά γίνει Θεός! Ἀλλ’ ἀντί γι’ αὐτό, ἔχασε καί τά θεῖα δῶρα πού εἶχε. Ἔγινε φθαρτός καί θνητός καί ἄλογος, σάν τ΄ ἄλογα κτήνη, ὅπως λέει ὁ προφήτης Δαβίδ: «Παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καί ὡμοιώθη αὐτοῖς». Ἀπό τὴν θεόσδοτη δόξα καί τὴν ἀπόλαυση τῆς ἀθάνατης ζωῆς, γκρεμίστηκε στήν ἀτιμία καί στήν φθορά. Ἔχασε τόν ἀνεκτίμητο πνευματικό του πλοῦτο κι ἔγινε τραγικά καί ἀξιοθρήνητα φτωχός. Αὐτός εἶναι ὁ χοϊκός ἄνθρωπος, ὁ πρῶτος Ἀδάμ.

Ἄς ἔρθουμε τώρα στόν δεύτερο Ἀδάμ. Δέν εἶναι παρά ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, «Θεός ἀληθινός ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ», «ἄναρχος Υἱός ἀνάρχου Πατρός». Αὐτός, «ὤν ἐν τῷ Πατρί», κατέβηκε στήν γῆ, σαρκώθηκε «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου», ἀπό τά παρθενικά σπλάχνα τῆς Παναγίας Θεοτόκου, κι ἔγινε ὅμοιος μέ μᾶς σέ ὅλα, ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία. Σκοπός τῆς σαρκώσεώς Του ἦταν ν’ ἀνακαινίσει τόν παλαιό ἄνθρωπο καί ὅλους ἐκείνους πού γεννήθηκαν ἀπ’ αὐτόν καί γεννιοῦνται ἀπό τούς ἀπογόνους του, ἀφοῦ εἶναι ὅμοιοι μέ τοὺς γεννήτορές τους. Ἐπειδή, δηλαδή, ὁ Ἀδάμ, μετά τήν παράβαση, ἔγινε φθαρτός καί θνητός καί πνευματικά φτωχός, ἐπειδή, μ’ ἕναν λόγο, ἔγινε «χοϊκός», ἔτσι «χοϊκοί» ἦταν καί ὅσοι γεννήθηκαν ἀπ’ αὐτόν, φθαρτοί καί θνητοί καί μέ τέτοια πνευματική γύμνια, πού δέν διέφεραν σχεδόν ἀπό τ’ ἄλογα ζῶα.

Ἀπό τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἔφυγε ἡ θεϊκή ὡραιότητα, καί μέσα της μπῆκε ἡ δαιμονική ἐμπάθεια. Τόσο πολύ μάλιστα σκοτίστηκε ἀπό τὸν διάβολο ὁ ἄνθρωπος, σέ τέτοια ἀγνωσία κατάντησε, πού ἔφτασε στό σημεῖο ν’ ἀφήσει τήν λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί νά θεοποιήσει τήν γῆ, τόν ἥλιο, τήν σελήνη, τ’ ἄστρα, τά κτίσματα γενικά, ἀκόμα καί τά αἰσχρά πάθη. Τό κακό ἦταν γενικό, πανανθρώπινο. «Πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν», κατά τὸν ψαλμωδό. «Διό καί παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν», γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τά σώματα αὐτῶν ἐν αὑτοῖς, οἵτινες μετήλλαξαν τήν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καί ἐσεβάσθησαν καί ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρά τόν κτίσαντα».

Ἀπ’ αὐτήν τὴν ζοφερή κατάσταση θέλησε ὁ Θεός νά μᾶς βγάλει. Μᾶς λυπήθηκε, ἦρθε στήν γῆ ἁπλός καί ταπεινός, κι ἔζησε ἀνάμεσά μας σάν κοινός ἄνθρωπος.

Γνωρίζουμε ὅλοι, ὅτι ὁ Θεός ἔπλασε τὸν Ἀδάμ. Ὕστερα τὸν ἔριξε σέ ἔκσταση, τὸν ὕπνωσε, καί παίρνοντας μιά ἀπό τίς πλευρές του, δημιούργησε τήν γυναίκα. Ἡ πλευρά τοῦ Ἀδάμ εἶναι ἡ γυναίκα. Ἀπ’ αὐτήν, λοιπόν, τὴν πλευρά τοῦ Ἀδάμ σαρκώθηκε ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ καί «ᾠκοδόμησε» τήν Ἐκκλησία, «ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος». Γι’ αὐτό εἶναι ὁ δεύτερος, ὁ νέος Ἀδάμ, «ἀπόγονος» καί «συγγενής» τοῦ πρώτου, κι ἔτσι συγγενής «κατά σάρκα» ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὅπως βεβαιώνει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Τήν σάρκα ἐνδυσάμενος (ὁ Χριστός), ἐνεδύσατο τήν ἀνθρωπότητα». Ὁ Χριστός εἶναι δίκαιος, ἅγιος καί ἀθάνατος· ἐμεῖς ἁμαρτωλοί, φθαρτοί καί θνητοί. Μαζί Του μᾶς συνδέει ὅμως ἡ σαρκική συγγένεια. Γι’ αὐτό μεσίτευσε στόν Πατέρα Του νά μᾶς χαρίσει τήν σωτηρία, νά μᾶς ξαναδώσει τήν ἀθανασία, νά μᾶς ἐπαναφέρει στήν προπτωτική κατάσταση, στό «ἀρχαῖον κάλλος».

Τά μέσα τώρα τῆς σωτηρίας καί τῆς ἀπαλλαγῆς μας ἀπό τήν δουλεία τοῦ θανάτου καί τῆς φθορᾶς, εἶναι ἡ πίστη στόν λυτρωτή μας Χριστό καί ἡ ἐφαρμογή τῶν σωτήριων παραγγελιῶν Του.

Ἄν τηρήσουμε, δηλαδή, ὅ,τι γράφει τό Εὐαγγέλιο, πού δέν εἶναι παρά ὁ τρόπος καί ὁ δρόμος ἐπιστροφῆς στήν ἀθανασία, θά γίνουμε νέοι ἄνθρωποι, ὄχι χωματένιοι ἀλλά οὐράνιοι, παιδιά τοῦ οὐράνιου Πατέρα, ὅμοιοι μ’  Αὐτόν χαρισματικά. Ἄν ὅμως καταφρονήσουμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, τίς λυτρωτικές καί ζωογόνες, τότε θά χάσουμε ὅλα τ’ ἀγαθά Του. Καί ὅπως ὁ Ἀδάμ μέτα τήν παράβαση διώχθηκε ἀπό τόν παράδεισο καί ἀποξενώθηκε ἀπό τήν δόξα τοῦ Θεοῦ, ἔτσι κι ἐμεῖς, ὅταν ἁμαρτάνουμε, χωριζόμαστε ἀπό τήν Ἐκκλησία τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ καί ξεσκίζουμε τό θεϊκό ἔνδυμα τῆς ψυχῆς μας. Ἔτσι, στερούμαστε τὴν αἰώνια ζωή, τό ἀνέσπερο καί παντοτινό φῶς, τὸν ἁγιασμό, τὴν θέωση, «πᾶν δώρημα τέλειον ἐκ τοῦ Πατρός τῶν φώτων». Καί ἐνῶ, πρίν ἁμαρτήσουμε, ἤμασταν οὐράνιοι ἄνθρωποι καί ἐπίγειοι ἄγγελοι, γινόμαστε πάλι «χοϊκοί», ὅπως καί ὁ πρῶτος Ἀδάμ μετά τήν πτώση του. Ἀκόμα χειρότερα, γινόμαστε ὑπόδικοι θανάτου καί ἀτέλειωτης κολάσεως στήν «γέενα τοῦ πυρός». Δέν χάνουμε ἁπλά τὸν αἰσθητό παράδεισο, ὅπως ὁ Ἀδάμ, ἀλλά βγάζουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό τὴν βασιλεία τῶν οὐρανῶν καί τοῦ στεροῦμε τά αἰώνια ἐκεῖνα ἀγαθά, «ἅ ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσε καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἅ ἡτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν».

Ὕστερα ἀπ’ ὅσα ἀναφέραμε, ἄς ἐξετάσουμε καλά ἄν τηροῦμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ἄς ἀναρωτηθοῦμε σοβαρά: Ἐκμεταλλευόμαστε τό τάλαντο τῆς σωτηρίας καί τό χάρισμα τοῦ ἁγιασμοῦ, ἤ μήπως τό χώσαμε βαθιά μέσα στήν γῆ τῆς ἀμέλειας καί τῆς ἁμαρτίας; Πῶς νά μᾶς ἀγαπήσει ὁ Θεός, ἄν δέν τηροῦμε τίς ἐντολές Του; Μᾶς τό εἶπε καθαρά: «Ὁ ἀγαπῶν με, τὰς ἐντολάς μου τηρήσει καί ἐγώ ἀγαπήσω αὐτόν καί ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν». Αὐτά δέν εἶναι λόγια ἀνθρώπινα, ἀλλά λόγια ἅγια τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ.

Ἄς μήν εἴμαστε λοιπόν ἐλαστικοί ἀπέναντι στήν συνείδησή μας. Ἄς κρίνουμε τόν ἑαυτό μας αὐστηρά καί τότε θά διαπιστώσουμε, ὅτι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι εἴμαστε οἱ αἴτιοι τοῦ χωρισμοῦ μας ἀπό τόν Θεό. Ἄς μετανοήσουμε, ἄς κλάψουμε γιά τήν ἄθλια κατάστασή μας, καί ἄς ἀγωνιστοῦμε πιά νά φορέσουμε «τήν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου».

Πηγή: https://agiazoni.gr/

Κηρύγματα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στον πανηγυρικό εσπερινό και την Θεία Λειτουργία της εορτής του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά, που τελέσθηκαν στον ομώνυμο πανηγυρίζοντα ναό του χωριού Ορούντα, της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου (17-18.10.2022)

17.10.2018 – Εσπερινός

Πατέρες μου και αδελφοί μου, και εφέτος μας συνεκάλεσε εδώ εις την αγιοτόκον κώμη της Ορούντας ο απόστολος του Χριστού και Ευαγγελιστής Λουκάς ο ιατρός.

Ο άγιος Λουκάς, γεννήθηκε στην Αντιόχεια της Συρίας. Ένας άνθρωπος επιστήμονας μεγάλος της εποχής του, πολύγλωσσος. Γνωρίζουμε ότι ήξευρε καλά τα Ελληνικά, τα Αραμαϊκά, τα Εβραϊκά και τα Λατινικά ακόμη. Ιατρός εις το επάγγελμα, ο οποίος όμως, εγνώρισε στην Ιερουσαλήμ όλη την επί γης παρουσία, την πρώτη παρουσία του Δεσπότου Χριστού. Γνωρίζουμε επίσης ότι ήτο επιλεγμένος από τον Κύριο και ήτο ένας εκ των εβδομήκοντα αποστόλων. Είναι ο μόνος που περιγράφει την επιλογή και την αποστολή των εβδομήκοντα αποστόλων από τα Ευαγγέλια τα τέσσερα. Γνωρίζουμε επίσης, από το Εωθινόν Ευαγγέλιο που αναγιγνώσκεται όρθρου βαθέως, εκείνη η πορεία προς Εμμαούς μαζί με τον έτερον εκ των εβδομήκοντα αποστόλων Κλεόπα. Όταν ένας άγνωστος ευρέθη να είναι μαζί τους συνοδοιπόρος , αυτή ήτο αμέσως μετά την Ανάσταση και δεν ανεγνώρισαν ότι ο άγνωστος συνοδοιπόρος είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, ο Αναστάς Ιησούς. Όταν Τον εκάλεσαν εις τον οίκον που κατευθύνοντο προς Εμμαούς και ευλόγησε ο Κύριος τον άρτο, τότε ανοίχθησαν οι οφθαλμοί τους και έγνωσαν και είπαν: Ὁ Κύριος ἐστι. Και τότε, λέει, αντιλήφθηκαν ποιος ήταν ο άγνωστος ο Οποίος εσυνέφαγε μαζί τους για τους δείξει ότι δεν είναι φάντασμα  αλλα ειναι το σώμα το αναστημένο του σωτήρος Χριστού. Και τότε εδιερωτώντο. Το έψαλλε ο ψάλτης μας ο αριστερός απόψε αυτό στα Απόστιχα. Γιατί όταν ήταν μαζί μας ο Χριστός, οι καρδιές μας εκαίγοντο; Και λέει ο ψαλμωδός εις τα Απόστιχα: Πρέσβευε ἀπόστολε καὶ εὐαγγελιστὰ Λουκᾶ, ὅπως αἰσθανόσουν ἐσὺ στὴν καρδιά σου καὶ ὁ Κλεόπας τὴν καρδιά σας νὰ καίγεται ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ Ἀναστάντος Ἰησοῦ, ἔτσι καὶ ἡ δική μας καρδιά, νὰ εἶναι θερμή, λέει, απὸ τὴ δική σου παρουσία καὶ αἴσθηση. Σας υπενθυμίζω τι έλεγαν οι πρωτινοί Κύπριοι όταν άκουγαν κάποιον λόγο πικρό. Όταν άκουγαν το αντίθετο δηλαδή από αυτό που θέλει ο Χριστός: Εκρύανεν η καρκιά μου, έλεγαν. 

Πόσο σημαντικό είναι να αναζητούμε τη θέρμη της καρδιάς μέσα από την παρουσία του σωτήρος Χριστού. Αλλά η παρουσία του Χριστού κατά έναν τρόπο παράδοξο αποκαλύπτεται, αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί, μέσα από την ταπείνωση. Ο Ίδιος βλέπετε, όταν εφανερώθηκε εις την πορεία προς Εμμαούς στους αποστόλους Κλεόπα και Λουκά, ταπεινός-ταπεινός επαρουσιάστηκε. Όπως και στις μυροφόρες πιο πριν, πάλι ταπεινός επαρουσιάστηκε. Δεν ήθελε να επιβάλλεται η παρουσία του αλλά να επιλέγεται από τους ανθρώπους που Τον αγαπούν και Τον πιστεύουν πρέπει να επιδιώκουμε την παρουσία του Χριστού μέσα στην καρδιά μας, αν θέλουμε να είμεθα συμμαθητές του αποστόλου Λουκά, του αποστόλου Κλεόπα και του κάθε αποστόλου. Άυτή η καρδιά θερμαίνεται και χαίρεται και ζεσταίνεται που το αισθάνονται ακομη  οι άνθρωποι οι οποίοι είναι κοντά μας αλλά και αυτοί που έρχονται από μακριά. Όταν μετανοεί , όταν μετανιώνει. Ο άνθρωπος που μετανιώνει, μαζεύει τα ξυλαράκια για να έρθει το Άγιον Πνεύμα να ανάψει τη φωτιά και τη ζέση της πίστεως.

Γι αυτό είναι πολύ σημαντικό, η καρδιά μας να είναι ζεστή και όχι κρύα. Σε ότι κάνουμε να δίνουμε την καρδιά μας, φτάνει αυτό που κάμνουμε να είναι έργον Θεού και να οδηγεί στην ταπείνωση του Χριστού. Έλεγε ο άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς, ένας Σέρβος άγιος του 20ου αιώνος, μίαν ωραία προσευχή. Την είπα και πριν λίγες μέρες σε μίαν ομιλία, την λέω και τώρα σε σας. Άκου πώς προσεύχεται ένας άγιος: Ταπεινέ μου Κύριε, ταπείνωσόν με διά της ταπεινώσεώς Σου. Όχι με την πίστη Του να μας επιβληθεί ο Θεός. Ούτε με τα θαύματά Του. Με την ταπείνωσή Του, με τον σταυρό Του δηλαδή. Με την εις άδου κάθοδόν Του. Όλα αυτά που κατέγραψε ο απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς στο ιερόν Ευαγγέλιό του. Πρέπει να βρούμε εμείς τρόπους να τα αναβιώσουμε μέσα στη ζωή μας, μέσα στην καρδιά μας. Ο καλύτερος τρόπος είναι να κρατούμε ταπεινό φρόνημα και να καθαρίζουμε την καρδιά μας από τους λογισμούς που προείπα, τις επιθυμίες και τις κακίες που όλοι έχουμε, πάθη και λάθη. Έτσι ν᾿ ανάψει το φως του Αγίου Πνεύματος, το οποίον φως θα προσεγγίσει και θα μαγνητίσει το άλλο φως, του σωτήρος Χριστού. Ο σωτήρας Χριστός με τη σειρά του, θα μας δώσει τη δυνατότητα να αισθανθούμε και τον Θεό Πατέρα. Ὁ ἑωρακὼς ἐμέ, λέει ο Χριστός, ἑώρακε καὶ τὸν Πατέρα. 

Εδιάβασα τελευταία έναν ωραίο και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας. Που αναφέρεται σ᾿ αυτό το ταπεινό φρόνημα, το οποίον ελκύει την Χάρη του Θεού και γινόμεθα και εμείς με τη σειρά μας χαριτωμένοι στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας. Όλοι στις μέρες μας είμαστε μάρτυρες ότι δοκιμάζεται εκτός από την πολιτική, εκτός από την οικονομία, την υγεία μας, και η παιδεία των παιδιών μας. Νομίζουμε ότι την ευθύνη για την ανατροφή και την παιδεία των παιδιών μας, την έχουν μόνον οι δάσκαλοι. Όμως, ποιος θα διδάξει στα παιδιά το ταπεινό φρόνημα; Ο δάσκαλος; Ο δάσκαλος θα λέει στα παιδιά να είναι πάντα πρώτοι. Και δεν μπορεί να είναι όλοι πρώτοι. Ένας είναι πρώτος. Κάποιος θα είναι δεύτερος, κάποιος θα είναι τρίτος, κάποιος θα είναι δέκατος. Τι θα γίνουν όλοι αυτοί που δεν είναι πρώτοι; Πρέπει να αισθάνονται παιδιά ενός κατώτερου Θεού; Και ήταν μια μάνα, μητέρα, που είχε μέσα της Χριστό. Που μελετούσε το Ευαγγέλιο του αποστόλου Λουκά και των άλλων αποστόλων και ευαγγελιστών. Και έλεγε στο παιδί της, όταν επήγε σχολείο: Θα σου δώσω ένα χαρτί που γράφει μιαν παραγγελιά απάνω και θέλω να το έχεις πάντοτε πάνω στο θρανίο σου. Να το βλέπεις και συ, να το βλέπουν και οι συμμαθητές σου. Και τι έγραφε το χαρτί αυτής της χριστιανής μητέρας, που δεν ήθελε το παιδί της να είναι ένας μελλοντικός εγωιστής και ένας τύραννος του εαυτού του και της κοινωνίας και της οικογένειάς του; Το χαρτι εγραφε: Πάντοτε, θέλω πάντοτε να είμαι τρίτος. Θέλω πάντοτε, να είμαι τρίτος. Και το παιδί το έβαλε πάνω στο γραφείο του. Και το έβλεπαν τα παιδιά τα άλλα που οι γονείς τους έλεγαν, πρώτοι να είσαστε. Και τα παιδιά τα καημένα δεν ερχόντουσαν πρώτα. Και πήγαιναν στο σπίτι και έλεγαν ψέματα στους γονείς τους. Και όταν ερχόταν ο καιρός του ελέγχου και της βαθμολογίας, τότε αποκαλύπτετο το ψέμα. Και έκλαιαν και δεν μπορούσαν μέσα τους να έχουν παρρησία στους γονείς τους. Και η σχέση με τον γονιό χαλούσε λόγω της φιλοπρωτίας, λόγω του εγωισμού που χρησιμοποιούσαν οι γονείς στα παιδιά. Αυτό το παιδί, που του έγραψε η μάνα του, θέλω πάντοτε να είμαι τρίτος, τα έφερε η Χάρις του Θεού, και ήλθε πρώτος εις την τάξη. Πάει Δευτέρα τάξη, πρώτος εις τη Δευτέρα τάξη. Πάει στην Τρίτη τάξη, πρώτος εις την Τρίτη τάξη. Πήγε και ένας συμμαθητής του, του λέει, τι φέρνεις αυτή την κόλλα. Αφού έρχεσαι πρώτος εις τα μαθήματα. Γιατί, του λέει, γράφει εδώ, θέλω πάντοτε να είμαι τρίτος; Του λέει, μου το έδωσε η μάνα μου. Θα τη ρωτήσω να σου πω τι εννοούσε. Και της λέει, μάνα, διερωτούνται οι συμμαθητές μου, γιατί μου έδωσες αυτή την κόλλα, να έρχομαι πάντοτε τρίτος; Αφού είμαι πρώτος μέσα στο σχολείο. Του λέγει, γιε μου, πρώτος εις τη ζωή σου να είναι ο Χριστός και ο νόμος και ο λόγος του Χριστού. Δεύτερος να είναι ο συνάνθρωπός σου και οι συμμαθητές σου, ο πλησίον σου δηλαδή. Και τρίτος να είσαι συ.

Στην εποχή μας αυτά έχουν ανατραπεί. Δεν διδάσκουμε τις εντολές του Χριστού στα παιδιά μας. Γι αυτό και τα παιδιά μας είναι γεμάτα με αισθήματα είτε υπερφίαλης ανωτερότητας και όταν δουν ότι δεν καταφέρνουν την ανωτερότητα, πηγαίνουν στο άλλο άκρο στην κατωτερότητα. Εύκολα παθαίνουν κατάθλιψη. Γιατί από μικρά και οι γονείς και το σχολείο, δεν τους διδάσκουν ότι πρώτος πρέπει να είναι ο Χριστός εις τη ζωή μας. Οι εντολές του Χριστού, το Ευαγγέλιο του Χριστού που με τόσο πόνο έγραψε στη φυλακή ο άγιος απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς. Δεν τους μαθαίνουμε ότι οι συνάνθρωποί μας, είναι πιο σημαντικοί από μας. Και πρέπει να βρούμε τρόπους να τους αγαπούμε, να τους συγχωρούμε, να τους συμπονούμε. Και τα παιδιά όταν μεγαλώσουν και πάνε να κάμουν οικογένεια, αφού περάσουν οι πρώτοι νεανικοί έρωτες, τι σκέφτονται; Το διαζύγιο. Γιατί μέσα σ᾿ ένα σπίτι θέλουν και οι δύο να είναι πρώτοι. Και ο άντρας και η γυναίκα. Έτσι τους έμαθε η μάνα τους, έτσι τους έμαθε ο πατέρας τους, έτσι τους έμαθε το σχολείο το Ευρωπαϊκό. Ενώ τι λέει το Ευαγγέλιο, που έγραψε ο απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς; Πᾶν ὁ ταπεινὼν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. Όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του θα υψωθεί. Και όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί. 

Αυτά ήθελα σήμερα να μοιραστώ στην αγάπη σας. Απουσιάζει η ανάγνωση του ιερού Ευαγγελίου στην εποχή μας. Δεν διαβάζουμε το Ευαγγέλιο. Και ματαιώνουμε την όλη ιεραποστολική προσπάθεια όλων των αποστόλων, όλων των ευαγγελιστών, βεβαίως και του ευαγγελιστού Λουκά. Δεν μοιραζόμαστε τη σοφία του Ευαγγελίου μαζί με τα παιδιά μας. Τα φορτώνουμε όλα στο σχολείο. Αν έχουμε κανέναν καλό παπά, είναι ευθύνη δική του, λέμε, να κάμνει κατηχητικό στα παιδιά. Ενώ παλιά, στα χωριά μας εμείς, είχαμε απλούς παπάδες. Δεν είχαν πτυχία ούτε μας έκαμναν κατηχητικό. Μας έκαμναν κατηχητικό οι γιαγιάδες μας και οι παππούδες μας με το παράδειγμά τους το φιλακόλουθο. Μόλις κτυπήσει η καμπάνα να είναι στον εσπερινό, να είναι στη λειτουργία. Να νηστέψουν Τετάρτη Παρασκευή, να κοινωνήσουν όποτε τους επέτρεπε ο πνευματικός. Να έχουν πνευματικό. Να έχουν έγνοια για την ψυχή τους, ότι αυτή η ζωή δεν τελειώνει σε έναν τάφο και με μίαν κηδεία. Ότι υπάρχει μετά αιώνια ζωή. Ότι μόνον το σώμα πεθαίνει. Η ψυχή δεν πεθαίνει ποτέ. Και ότι συνείδηση έχουμε σ᾿ αυτή την προσωρινή επίγεια ζωή, θα την πάρουμε μαζί μας εις την αιώνια ζωή. Και αν έχουμε καλή συνείδηση θα έχουμε παράδεισο. Τη χαρά του Χριστού. Έλεγα της γιαγιάς μου: Τι σημαίνει παράδεισος, γιαγιά; Και μια γυναίκα, η οποία δεν ήξερε να διαβάσει, μου έλεγε, η χαρά του Χριστού είναι, γιε μου. Το φως του Χριστού είναι ο παράδεισος. Τι είναι κόλαση γιαγιά; Εκεί που δεν θέλει ο άνθρωπος τη χαρά και το φως του Χριστού. 

Ξέρετε τι σημαίνει το όνομα του απόστολου Λουκά; Φως σημαίνει. Είναι λατινικό όνομα. Και από αυτό το όνομα, όταν το μεταφράσουμε, εξάγεται το φως το ελληνικό, το φως του Χριστού. Καὶ φῶς Χριστοῦ φαίνει πᾶσι.

Αύριο θα ακούσετε το διάκο, να στέκει απέναντί μου, να μου δίδει τα δικεροτρίκερα. Και με στεντόρεια τη φωνή να μου λέει εμένα για να μου υπενθυμίσει τις δικές μου ευθύνες που κάνω το δάσκαλο σε σας, αλλά για να ακούσει και ο λαός: Οὕτω λαμψάτῳ τὸ φῶς ἡμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν οἱ ἄνθρωποι τὰ καλὰ  ἔργα ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέρα ἡμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Πόσο σημαντικό είναι να βλέπουν τα παιδιά μας, να βλέπουν οι νέοι άνθρωποί μας τα καλά μας έργα, για να δοξάζουν μέσα από το δικό μας παράδειγμα τον Θεό!

Γι αυτό, παρακαλώ την αγάπη σας, πώς θα γνωρίσουμε το φως του Χριστού, αφού μας εδόθηκε το δώρο της ανάγνωσης, να διαβάζουμε το Ευαγγέλιο. Να βάλετε κανόνα στον εαυτό σας, έναν κεφάλαιο την ημέρα να διαβάζετε. Να μορφωθεί μέσα σας το θέλημα του Θεού, ο νόμος του Θεού, οι εντολές του Χριστού. Και όταν τις αγαπήσετε, να αρχίσετε τότε όχι με διδακτικό ύφος. Πιο πολύ να μιλά το παράδειγμα. Αλλά τα παιδιά σήμερα, θέλουν από μας τους μεγάλους και το κατηχητικό τους και τη διδασκαλία τους. Και πρέπει να είμαστε δάσκαλοι στα παιδιά μας. Πώς έχουμε έγνοια να τους αγοράσουμε ένα οικόπεδο για να κτίσουν; Έναν αυτοκίνητο; Να έχουμε και έγνοια με ποιον όχημα θα φτάσουν στην αιώνια ζωή, στο φως του Χριστού, στην χαρά του Χριστού. Διαφορετικά, ἐποιήσαμεν οὐδέν. Τα παιδιά μας δεν θα χαρούν τη ζωή τους ούτε το γάμο τους. Και τα παιδιά των παιδιών μας, θα είναι οι μελλοντικοί τύραννοι της οικουμένης. Και η ευθύνη η πιο πολλή θα είναι σε μας. 

Γι αυτό, παρακαλώ την αγάπη σας, το Ευαγγέλιο να το αγαπήσετε. Να το διαβάζετε καθημερινά. Έτσι θα χαίρεται και θα γιορτάζει καθημερινά ο απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς, ο επώνυμος, ο συνονόματος του φωτός. 

Εύχομαι το φως του Ευαγγελίου να εμπνέει εσάς, εύχεσθε και σεις να εμπνέει εμάς και να μας βλέπει ο κόσμος και να δοξάζει τον Θεό εις τους ουρανούς.

18.10.2018 – Θεία Λειτουργία

Όπως ξέρετε όλοι, η Θεία Λειτουργία λέγεται και Θεία Ευχαριστία. Και είναι φυσικό, αφού λέγεται Θεία Ευχαριστία, μία από τις ενέργειες της Θείας Λειτουργίας που πρέπει να εμφωλεύει στην καρδία μας και συνεχώς να ανακυκλώνεται, είναι η ευχαριστία. Αυτό που λένε οι πρωτινοί Κύπριοι, να έχομεν ευχαρίστηση. Να μπορούμε μέσα στην καρδία μας, να αναγνωρίζουμε τους ευεργέτες μας και να τους ευχαριστούμε.

Βλέπετε οι άγιοι Πατέρες που κατέγραψαν τη λειτουργία του ουρανού και μας έδωσαν να την τελούμε επί της γης, ακόμη και τους κτήτορες και τους ανακαινιστές του ναού, τους μακαρίζουμε. Το δεσπότη που λειτούργησε, τους ιερείς μας, τους ψάλτες μας μνημονεύουμε εμείς, εσάς το λαό που έρχεστε, ακόμα και τους δι᾿ ευλόγους αιτίας απολειφθέντας. Και ακόμη και αυτούς που για κάποιο λόγο δεν εμπόρεσαν να έρθουν λειτουργία. Τους μνημονεύουμε και αυτούς. Και τους βάζουμε μέσα στο σώμα του Χριστού, το αναστημένο σώμα του Χριστού. Και όποιος μνημονεύεται είτε από μας τους ιερείς, είτε από τους ψάλτες με τες ευχές και τες ευχαριστίες και τα δόξα σοι που λένε, είτε εσάς το λαό όποιον μνημονεύετε γίνονται κύτταρο του σώματος του σωτήρος Χριστού. 

Εάν λοιπόν, για μας τους αμαρτωλούς που όλοι και κάποιο λάθος και κάποιο πάθος έχουμε, έχουμε ευχαρίστηση, για πόσα πράματα πρέπει να ευχαριστούμε τον σήμερον εορτάζοντα απόστολο και ευαγγελιστή Λουκά. Θα πω μόνον τρία, τέσσερα. Διότι, πολλοί στην Κύπρο έχουμε τον απόστολο Λουκά για τες αρρώστιες του σώματός μας. Ακόμα και ψες, πριν να έλθουμε στον εσπερινό, σκεφτόμουν αν έπρεπε να έλθω. Προέκυψε ξαφνικά ένα μικρό αλλά δύσκολο πρόβλημα υγείας. Δεν είπα κανενός τίποτε. Λέω, θα περιμένω να έρθει ο οδηγός. Το πρόβλημα εάν συνεχίζεται, θα τηλεφωνήσω του πάτερ Νεκτάριου, ότι θα πάω αύριο μόνο στη λειτουργία. Μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο, τελικά ήρθα με έναν λογισμό, ωραίο λογισμό. Ένας ωραίος λογισμός θεραπεύει προβλήματα. Και του νου, και της καρδιάς, και του σώματος. Λέω του εαυτού μου: Νεόφυτε, όταν ένας αρρωστήσει, πού πηγαίνει; Στο γιατρό. Ε, γιορτάζει ο γιατρός απόψε και δεν θα πας; Αφού γιορτάζει ο γιατρός πού θα πας Ποιον θα καλέσεις να σε κάμει καλά; Γιορτάζει ο γιατρός ο πρώτος. Ύστερα ήλθαν οι άγιοι Ανάργυροι. Ο πρώτος γιατρός του αποστολικού κοινοβίου ήταν ο απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς. Στην Ορούντα να πας, που γιορτάζει ο γιατρός. Ήλθα με πόνους. Ο διάκος ξέρει και ο οδηγός πόσο πονούσα. Όταν κατέβηκα και ανέβηκα τα σκαλιά πάνω, έφυγε ο πόνος. Δόξα σοι ο Θεός! Και λέω και ᾿γω, κοίτα να δεις. Δοκιμάζεται όλων. Ας είσαι και δεσπότης, η πίστη σου πρέπει από καιρού εις καιρόν να δοκιμάζεται. Ποιον εμπιστεύεσαι, ποιον έχεις καταφύγιο. Αλλά δεν ευχαριστούμε τον άγιο Λουκά επειδή ήταν καλός γιατρός κατά κύριον λόγο του μεγάλου αποστόλου των Εθνών Παύλου. Ήταν αρρωστιάρης ο Παύλος. Έκαμνε του κόσμου όλου θαύματα, τρεις φορές τον Χριστό να τον κάμει καλά και τι του απάντησε ο Χριστός. Κάτσε, Παύλο μου, καλά, με τις αρρώστιες που έχεις για να ταπεινώνεσαι. Σου φτάνει η Χάρις που σου δίδω. Και δεν τον έγιανε. Αλλά του έδωσε πλούσιαν Χάριν. Και έχομε τη θεολογία του αποστόλου Παύλου όλην αναφορά εις αιώνας αιώνων. 

Αλλά, αυτό το οποίον εμένα μέσα μου αναδύεται ως ευχαριστία στο ιερό πρόσωπο του αποστόλου και ευαγγελιστού Λουκά του ιατρού, είναι κατά κύριον λόγο που μας εδώρισε το άγιον του Ευαγγέλιο. Το πιο μεγάλο, το πιο ιστορικό Ευαγγέλιο από τα τέσσερα, είναι του αποστόλου και ευαγγελιστού Λουκά. Ευχαριστούμε τον άγιο, γι αυτή τη μεγάλη του δωρεά. Το μόνον Ευαγγέλιο από τα τέσσερα που περιγράφει τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, όλα τα Δεσποτικά γεγονότα του σωτήρος Χριστού, ακόμη και την Ανάληψή Του, ο μόνος, δείγμα του ότι ήταν παρών σε όλα αυτά, ο μόνος που περιγράφει ακόμη και τη σύλληψη και ότι αφορά τὸν μείζονα ἐν προφήταις, τον Τίμιο Πρόδρομο. Όποιος αγαπά την Παναγία, και δεν μπορούμε να λογιζόμεθα Ορθόδοξοι, αν δεν είναι μέσα στα μεσοκάρδιά μας το πρόσωπο της Θεοτόκου, της μητέρας του Φωτός. Ποιος εζωγράφισε την αγίαν της εικόνα; Ο απόστολος Λουκάς. Ποιος εκατέγραψε τες πράξεις των αγίων αποστόλων; Ο απόστολος Λουκάς. Ποιος ετίμησε τον Τίμιο Πρόδρομο με τις καταγραφές που έκαμε για τον πρώιμο βίο του; Ο απόστολος Λουκάς. Ποιος ετίμησε με την ιατρική του φροντίδα τον μεγάλο απόστολο των Εθνών Παύλο; Ο απόστολος Λουκάς. Όποιος αγαπά τον Χριστό, όποιος αγαπά την Παναγία, όποιος αγαπά τον Τίμιο Πρόδρομο, όποιος αγαπά τους αγίους αποστόλους και τους δώδεκα και τους εβδομήκοντα, ο μόνος που αναφέρεται στους εβδομήκοντα, όποιος αγαπά τις άγιες εικόνες εξαιρέτως της Θεοτόκου, δεν μπορεί να μην έχει σχέση ευχαριστιακή με τον απόστολο και ευαγγελιστή Λουκά. 

Γι αυτό, όσα ευχαριστώ και να σου πούμε απόστολέ μου και ευαγγελιστά μου Λουκά, είναι πολύ λίγα. Σε ευχαριστούμε που μας επροίκισες με όλες αυτές τις αγάπες. Και αυτές οι αγάπες δεν είναι απλά για να περνούμε καλά σε αυτή την ζωή. Είναι και αυτό. Είναι και αυτό. Αλλά για να έχουμε προοπτική, όταν πεθάνουμε, να μην πεθάνουμε. Να μεταβούμε εκεί που ευρίσκεται ο απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς. Στην αιώνια ζωή του σωτήρος Χριστού. Το εύχομαι σε σας, να το εύχεσθε και σεις για μας. Και να θυμάστε. Να φέρνετε τακτικά στην μνήμη σας τον ευαγγελιστή Λουκά και να τον ευχαριστείτε για όλες αυτές τις δωρεές που μας εδώρισε. Και αυτές οι δωρεές είναι οι ανώτερες που μπορεί να δώσει άνθρωπος σε άνθρωπο.

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΕΜΠΤΗ ΙΖ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
4: 14-17

Ἀδελφοί, μηκέτι ὦμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι καὶ περιφερόμενοι παντὶ ἀνέμῳ τῆς διδασκαλίας ἐν τῇ κυβείᾳ τῶν ἀνθρώπων, ἐν πανουργίᾳ πρὸς τὴν μεθοδείαν τῆς πλάνης· ἀληθεύοντες δὲ ἐν ἀγάπῃ αὐξήσωμεν εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός. Ἐξ οὗ πᾶν τὸ σῶμα συναρμολογούμενον καὶ συμβιβαζόμενον διὰ πάσης ἁφῆς τῆς ἐπιχορηγίας κατ᾽ ἐνέργειαν ἐν μέτρῳ ἑνὸς ἑκάστου μέρους τὴν αὔξησιν τοῦ σώματος ποιεῖται εἰς οἰκοδομὴν ἑαυτοῦ ἐν ἀγάπῃ. Τοῦτο οὖν λέγω καὶ μαρτύρομαι ἐν Κυρίῳ, μηκέτι ὑμᾶς περιπατεῖν καθὼς καὶ τὰ ἔθνη περιπατεῖ ἐν ματαιότητι τοῦ νοὸς αὐτῶν.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΩΣΗΕ ΠΡΟΦΗΤΟΥ, ΑΝΔΡΕΟΥ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΤΟΥ ΕΝ ΤΗ ΚΡΙΣΕΙ)
Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
11:33-40, 12:1-2

Ἀδελφοί, οἳ ἅγιοι πάντες διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα Κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι. Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν ᾿Ιησοῦν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΕΜΠΤΗ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΛΟΥΚΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
9: 49-56

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ,προσελθὼν τῷ Ἰησοῦ εἷς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, εἶπεν αὐτῷ· Ἐπιστάτα, εἴδομέν τινα ἐπὶ τῷ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα δαιμόνια, καὶ ἐκωλύσαμεν αὐτὸν, ὅτι οὐκ ἀκολουθεῖ μεθ’ ἡμῶν. καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Μὴ κωλύετε· οὐ γάρ ἔστι καθ’ ὑμῶν· ὃς γὰρ οὐκ ἔστι καθ’ ὑμῶν, ὑπὲρ ὑμῶν ἐστιν. Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὰς ἡμέρας τῆς ἀναλήψεως αὐτοῦ καὶ αὐτὸς ἐστήριξε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ τοῦ πορεύεσθαι εἰς Ἱερουσαλήμ, καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸ προσώπου αὐτοῦ. καὶ πορευθέντες εἰσῆλθον εἰς κώμην Σαμαρειτῶν, ὡστε ἑτοιμάσαι αὐτῷ· καὶ οὐκ ἐδέξαντο αὐτόν, ὅτι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἦν πορευόμενον εἰς Ἱερουσαλήμ. ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης εἶπον· Κύριε, θέλεις εἴπωμεν πῦρ καταβῆναι ἀπὸ οὐρανοῦ καὶ ἀναλῶσαι αὐτούς, ὡς καὶ Ἠλίας ἐποίησε; στραφεὶς δὲ ἐπετίμησεν αὐτοῖς καὶ εἶπεν· Οὐκ οἴδατε ποίου πνεύματός ἐστε ὑμεῖς· ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε ψυχὰς ἀνθρώπων ἀπολέσαι, ἀλλὰ σῶσαι. καὶ ἐπορεύθησαν εἰς ἑτέραν κώμην.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΕΤΑΡΤΗ ΙΖ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
3: 8-21

Ἀδελφοί, ἐμοὶ τῷ ἐλαχιστοτέρῳ πάντων ἁγίων ἐδόθη ἡ χάρις αὕτη, ἐν τοῖς ἔθνεσιν εὐαγγελίσασθαι τὸν ἀνεξιχνίαστον πλοῦτον τοῦ Χριστοῦ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ φωτίσαι πάντας, τίς ἡ οἰκονομία τοῦ μυστηρίου τοῦ ἀποκεκρυμμένου ἀπὸ τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ, τῷ τὰ πάντα κτίσαντι διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ· ἵνα γνωρισθῇ νῦν ταῖς ἀρχαῖς καὶ ταῖς ἐξουσίαις ἐν τοῖς ἐπουρανίοις, διὰ τῆς Ἐκκλησίας, ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ, κατὰ πρόθεσιν τῶν αἰώνων ἣν ἐποίησεν ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν· ἐν ᾧ ἔχομεν τὴν παρρησίαν καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐν πεποιθήσει διὰ τῆς πίστεως αὐτοῦ. Διὸ αἰτοῦμαι μὴ ἐκκακεῖν ἐν ταῖς θλίψεσίν μου ὑπὲρ ὑμῶν, ἥτις ἐστὶ δόξα ὑμῶν. Τούτου χάριν κάμπτω τὰ γόνατά μου πρὸς τὸν Πατέρα Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐξ οὗ πᾶσα πατριὰ ἐν οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ γῆς ὀνομάζεται, ἵνα δῴη ὑμῖν κατὰ τὸν πλοῦτον τῆς δόξης αὐτοῦ, δυνάμει κραταιωθῆναι διὰ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ εἰς τὸν ἔσω ἄνθρωπον· κατοικῆσαι τὸν Χριστὸν διὰ τῆς πίστεως ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἐν ἀγάπῃ ἐρριζωμένοι καὶ τεθεμελιωμένοι, ἵνα ἐξισχύσητε καταλαβέσθαι σὺν πᾶσι τοῖς ἁγίοις τί τὸ πλάτος καὶ μῆκος καὶ βάθος καὶ ὕψος· γνῶναί τε τὴν ὑπερβάλλουσαν τῆς γνώσεως ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, ἵνα πληρωθῆτε εἰς πᾶν τὸ πλήρωμα τοῦ Θεοῦ. Τῷ δὲ δυναμένῳ ὑπὲρ πάντα ποιῆσαι ὑπερεκπερισσοῦ, ὧν αἰτούμεθα ἢ νοοῦμεν, κατὰ τὴν δύναμιν τὴν ἐνεργουμένην ἐν ἡμῖν, αὐτῷ ἡ δόξα ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ εἰς πάσας τὰς γενεὰς τοῦ αἰῶνος τῶν αἰώνων· ἀμήν.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΛΟΓΓΙΝΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΤΟΥ ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΥ, ΤΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ)
Πρὸς Τιμόθεον Β΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
2: 1-10

Τέκνον Τιμόθεε, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἃ ἤκουσας παρ᾿ ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι. Σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ. Ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. Τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν. Νόει ὃ λέγω· δῴη γάρ σοι ὁ Κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσι. Μνημόνευε ᾿Ιησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου, ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος· ἀλλ᾿ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται. Διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΕΤΑΡΤΗ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΛΟΥΚΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
9: 44-50

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαὐτοῦ Μαθηταῖς· Θέσθε ὑμεῖς εἰς τὰ ὦτα ὑμῶν τοὺς λόγους τούτους· ὁ γὰρ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μέλλει παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων. οἱ δὲ ἠγνόουν τὸ ῥῆμα τοῦτο, καὶ ἦν παρακεκαλυμμένον ἀπ’ αὐτῶν ἵνα μὴ αἴσθωνται αὐτό, καὶ ἐφοβοῦντο ἐρωτῆσαι αὐτὸν περὶ τοῦ ῥήματος τούτου. Εἰσῆλθε δὲ διαλογισμὸς ἐν αὐτοῖς, τὸ τίς ἂν εἴη μείζων αὐτῶν. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἰδὼς τὸν διαλογισμὸν τῆς καρδίας αὐτῶν, ἐπιλαβόμενος παιδίον ἔστησεν αὐτὸ παρ’ ἑαυτῷ. καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ὃς ἐὰν δέξηται τοῦτο τὸ παιδίον ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται, καὶ ὃς ἐὰν ἐμὲ δέξηται, δέχεται τὸν ἀποστείλαντά με. ὁ γὰρ μικρότερος ἐν πᾶσιν ὑμῖν ὑπάρχων, οὗτός ἐστι μέγας. Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰωάννης εἶπεν· Ἐπιστάτα, εἴδομέν τινα ἐπὶ τῷ ὀνόματί σου ἐκβάλλοντα δαιμόνια, καὶ ἐκωλύσαμεν αὐτὸν, ὅτι οὐκ ἀκολουθεῖ μεθ’ ἡμῶν. καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς· Μὴ κωλύετε· οὐ γάρ ἔστι καθ’ ὑμῶν· ὃς γὰρ οὐκ ἔστι καθ’ ὑμῶν, ὑπὲρ ὑμῶν ἐστιν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΛΟΓΓΙΝΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΤΟΥ ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΥ, ΤΟΥ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
27: 33-54

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντες οἱ στρατιῶται εἰς τόπον λεγόμενον Γολγοθᾶ, ὅ ἐστι λεγόμενος κρανίου τόπος, ἔδωκαν αὐτῷ πιεῖν ὄξος μετὰ χολῆς μεμιγμένον· καὶ γευσάμενος οὐκ ἤθελε πιεῖν. σταυρώσαντες δὲ αὐτὸν διεμερίσαντο τὰ ἱμάτια αὐτοῦ βάλοντες κλῆρον, καὶ καθήμενοι ἐτήρουν αὐτὸν ἐκεῖ. καὶ ἐπέθηκαν ἐπάνω τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ τὴν αἰτίαν αὐτοῦ γεγραμμένην· Οὗτός ἐστιν Ἰησοῦς ὁ βασιλεῦς τῶν Ἰουδαίων. Τότε σταυροῦνται σὺν αὐτῷ δύο λῃσταί, εἷς ἐκ δεξιῶν καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων. Οἱ δὲ παραπορευόμενοι ἐβλασφήμουν αὐτὸν κινοῦντες τὰς κεφαλὰς αὐτῶν καὶ λέγοντες· Ὁ καταλύων τὸν ναὸν καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις οἰκοδομῶν! σῶσον σεαυτόν· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, κατάβηθι ἀπὸ τοῦ σταυροῦ. ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἐμπαίζοντες μετὰ τῶν γραμματέων καὶ πρεσβυτέρων καὶ Φαρισαίων ἔλεγον· Ἄλλους ἔσωσεν, ἑαυτὸν οὐ δύναται σῶσαι· εἰ βασιλεὺς Ἰσραήλ ἐστι, καταβάτω νῦν ἀπὸ τοῦ σταυροῦ καὶ πιστεύσομεν ἐπ’ αὐτῷ· πέποιθεν ἐπὶ τὸν Θεόν, ῥυσάσθω νῦν αὐτόν, εἰ θέλει αὐτόν· εἶπε γὰρ ὅτι Θεοῦ εἰμι υἱός. τὸ δ’ αὐτὸ καὶ οἱ λῃσταὶ οἱ συσταυρωθέντες αὐτῷ ὠνείδιζον αὐτόν. Ἀπὸ δὲ ἕκτης ὥρας σκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης. περὶ δὲ τὴν ἐνάτην ὥραν ἀνεβόησεν ὁ Ἰησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων· Ἠλὶ ἠλὶ, λιμᾶ σαβαχθανί; τοῦτ’ ἔστι Θεέ μου, Θεέ μου, ἱνατί με ἐγκατέλιπες; τινὲς δὲ τῶν ἐκεῖ ἑστηκότων ἀκούσαντες ἔλεγον ὅτι Ἠλίαν φωνεῖ οὗτος. καὶ εὐθέως δραμὼν εἷς ἐξ αὐτῶν καὶ λαβὼν σπόγγον πλήσας τε ὄξους καὶ περιθεὶς καλάμῳ ἐπότιζεν αὐτόν. οἱ δὲ λοιποὶ ἔλεγον· Ἄφες ἴδωμεν εἰ ἔρχεται Ἠλίας σώσων αὐτόν. ὁ δὲ Ἰησοῦς πάλιν κράξας φωνῇ μεγάλῃ ἀφῆκε τὸ πνεῦμα. Καὶ ἰδοὺ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ ἐσχίσθη εἰς δύο ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω, καὶ ἡ γῆ ἐσείσθη καὶ αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν, καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη, καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς. Ὁ δὲ ἑκατόνταρχος καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ τηροῦντες τὸν Ἰησοῦν, ἰδόντες τὸν σεισμὸν καὶ τὰ γενόμενα ἐφοβήθησαν σφόδρα λέγοντες· Ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς ἦν οὗτος.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΡΙΤΗ ΙΖ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
2:19-22; 3:1-7

Ἀδελφοί, οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι, ἀλλὰ ἐστὲ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ, ἐποικοδομηθέντες ἐπὶ τῷ θεμελίῳ τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου αὐτοῦ Χριστοῦ ᾽Ιησοῦ, ἐν ᾧ πᾶσα ἡ οἰκοδομὴ συναρμολογουμένη αὔξει εἰς ναὸν ἅγιον ἐν Κυρίῳ· ἐν ᾧ καὶ ὑμεῖς συνοικοδομεῖσθε εἰς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ ἐν Πνεύματι. Τούτου χάριν ἐγὼ Παῦλος ὁ δέσμιος τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ ὑπὲρ ὑμῶν τῶν ἐθνῶν· εἴ γε ἠκούσατε τὴν οἰκονομίαν τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ τῆς δοθείσης μοι εἰς ὑμᾶς, ὅτι κατὰ ἀποκάλυψιν ἐγνωρίσέ μοι τὸ μυστήριον, καθὼς περιέγραψα ἐν ὀλίγῳ, πρὸς ὃ δύνασθε ἀναγινώσκοντες νοῆσαι τὴν σύνεσίν μου ἐν τῷ μυστηρίῳ τοῦ Χριστοῦ)· ὃ ἑτέραις γενεαῖς οὐκ ἐγνωρίσθη τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων ὡς νῦν ἀπεκαλύφθη τοῖς ἁγίοις ἀποστόλοις αὐτοῦ καὶ προφήταις ἐν Πνεύματι· εἶναι τὰ ἔθνη συγκληρονόμα καὶ σύσσωμα καὶ συμμέτοχα τῆς ἐπαγγελίας ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ διὰ τοῦ Εὐαγγελίου, οὗ ἐγενόμην διάκονος, κατὰ τὴν δωρεὰν τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι, κατὰ τὴν ἐνέργειαν τῆς δυνάμεως αὐτοῦ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΡΙΤΗ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΛΟΥΚΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
9: 23-27

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαὐτοῦ Μαθηταῖς· Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ’ ἡμέραν, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ’ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, οὗτος σώσει αὐτήν. τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος κερδήσας τὸν κόσμον ὅλον, ἑαυτὸν δὲ ἀπολέσας ἢ ζημιωθείς; ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους, τοῦτον ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ τοῦ πατρὸς καὶ τῶν ἁγίων ἀγγέλων. λέγω δὲ ὑμῖν ἀληθῶς, εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἳ οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου

Πρόλογος στὴν ἐπανέκδοση τοῦ Ψαλτηρίου
τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου

Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ πατέρες καὶ ἀδελφοί,

Τὸ κύριο ἔργο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ θεραπεία τῆς ἄρρωστης ἀνθρώπινης προσωπικότητας, νὰ μεταβάλλει δηλαδὴ τὸν ἀρρωστημένο πνευματικὰ ἰδιοτελὴ ἄνθρωπο σὲ ὑγιὴ ἀνιδιοτελή. Γιὰ νὰ γίνει τοῦτο κατορθωτὸ χρειάζεται ἀπαραίτητα ἡ ἀνθρώπινη συνέργεια. Οἱ Ὀρθόδοξοι πρέπει νὰ ἀγωνίζονται νὰ ἀποβάλλουν, τόσο τοὺς κακούς, ὅσο καὶ τοὺς καλοὺς λογισμούς, ὥστε νὰ γίνει ἡ κάθαρση τῆς καρδίας ἀπὸ ὅλους τοὺς λογισμούς. Νὰ περιοριστοῦν ὅλα στὴ λογική, στὸ λογιστικὸ μέρος τῆς ψυχῆς, ὥστε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα νὰ μεταφέρει τὶς προσευχὲς καὶ τοὺς Ψαλμοὺς ποὺ προσεύχεται ὁ πιστὸς ἀπὸ τὴ λογικὴ στὴν καρδία. Καὶ τότε ὁ ἄνθρωπος, καθοδηγούμενος ἀπὸ τὴν ἔμπνευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στὴν καρδία του, χρησιμοποιεῖ τὶς γνώσεις ποὺ ἔχει γιὰ νὰ κάνει τὸν ἀγώνα του, τόσο τὸν κοινωνικό, ὅσο καὶ κυρίως τὸν θεραπευτικὸ κατὰ τῶν ἀρρωστημάτων τῆς ψυχῆς, ποὺ εἶναι τὰ ψεκτὰ πάθη.

Αὐτά, τὰ τόσο βασικὰ καὶ σημαντικὰ στοιχεῖα τῆς Ὀρθόδοξης ψυχοθεραπείας, στὶς μέρες μας δυστυχῶς ἔχουν ξεχασθεῖ ἢ περιθωριοποιηθεῖ ἢ ἀλλοιωθεῖ σὲ ρομαντικὴ θρησκευτικότητα καὶ εὐσεβισμό.

Στὴν ἐποχή μας, ὁπόταν οἱ προφητεῖες γίνονται εἰδήσεις καὶ ἡ ἀγωνία τῶν ἀνθρώπων κορυφώνεται καὶ παραμορφώνεται σὲ φόβο καὶ τρόμο, οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ καλοῦνται νὰ εἶναι οἱ ζῶσες ἀποδείξεις ὅτι «ἡ τελεία ἀγάπη» τοῦ Χριστοῦ «ἔξω βάλλει τὸν φόβον». Ἡ λεγόμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων τῆς Νέας Ἐποχῆς εἶναι τόσο ἐπιθετικὴ καὶ βιαστικὴ νὰ ἐπιβάλει τὴ δικτατορία καὶ τὸν ὁλοκληρωτισμό της, ὥστε ὅλοι μας, κλῆρος καὶ λαός, πιαστήκαμε στὸν ὕπνο, οἱ περισσότεροι χωρὶς ὅπλα, διότι φρόντισαν οἱ ἄνθρωποι τῆς διεφθαρμένης εὐημερίας καὶ κατανάλωσης νὰ ξεχάσουμε, νὰ λησμονήσουμε καὶ στὸ τέλος-τέλος νὰ ὀλιγοπιστήσουμε —ἂν ὄχι καὶ νὰ ἀπιστήσουμε— ὅτι «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη ἡμῶν πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. 6, 12). Ἐπιβάλλεται λοιπὸν νὰ ξανακτίσουμε τὰ τείχη τῆς Ὀρθοδοξίας, νὰ ἐπανεύρουμε τὰ ὅπλα τῆς ἀρετῆς: «Οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς νηστείας καὶ ἀρετῆς ἀγῶνα».

Ἕνα ὅπλο πανάρχαιο, θεραπευτικὸ καὶ ἀποτελεσματικὸ κατὰ τῆς φοβίας, τοῦ τρόμου καὶ τῶν ἐναντίων δαιμονικῶν δυνάμεων εἶναι οἱ Ψαλμοὶ τοῦ προφητάνακτος Δαβίδ, τὸ ἱερὸ Ψαλτήριο. Ἕνας σύγχρονος ὅσιος ἀσκητής, ὁ Γέρων Θεόδωρος σπηλαιώτης στὸ Ἁγιοφάραγγο τῆς Κρήτης († 2016), ἀφήνει σ᾽ ἐμᾶς τοὺς συγχρόνους Ὀρθοδόξους, ποὺ συνήθως περιορίζουμε τὴν πνευματικότητά μας σὲ ὁμιλίες, θαύματα καὶ προφητολογίες, σὲ εὐσεβισμοὺς καὶ γεροντισμούς, τὴν ἑξῆς παρακαταθήκη:

«Ἂν θὰ μὲ ρωτούσατε νὰ σᾶς πῶ, τὶ κατάλαβα τόσα χρόνια στὴν ἔρημο, θὰ σᾶς ἀπαντοῦσα μὲ μιὰ λέξη: τὴν δύναμη τοῦ Ψαλτηρίου. Ἂν ξεκινοῦσα τὴ ζωή μου τώρα, ἕνα θὰ πάσχιζα νὰ κάνω, νὰ ἀποστηθίσω τὸ Ψαλτήρι. Αὐτὸ εἶναι ἡ γονικὴ μήτρα τῆς νοερᾶς προσευχῆς. Αὐτὸ εἶναι τὸ εὔφορο χῶμα, ὅπου εὐδοκιμεῖ ὁ σπόρος τῆς εὐχῆς. Αὐτὸ μαστίζει τοὺς δαίμονες. Ὅταν διάβαζα, στὶς ἀγρυπνίες μου, τὸ Ψαλτήρι, ἐρχόταν ὁ δαίμονας, ποὺ μούγκριζε σὰν ἀγριόχοιρος στὸ αὐτί μου. Εἰδικὰ, ὅταν ἔλεγα τὸν στίχο, ‘‘Ἀναστήτω ὁ Θεός…’’ καὶ τὸν στίχο ποὺ λέει, ‘‘Σὺ εἶ Κύριος καὶ Θεὸς μου’’. Λυσσοῦσε, μὲ ἔπιανε ἀπὸ τὸν λαιμό, μὲ ἔπνιγε. Μπέρδευε τὰ λόγια μου, γιὰ νὰ μὴν τὸ πῶ. Τόσο πολὺ καιγόταν…».

Καὶ ὁ μέγας σύγχρονος προφήτης τοῦ γένους, ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, μᾶς ἀποκαλύπτει παρόμοιες ἐμπειρίες του γιὰ τὴ δύναμη καὶ ὠφέλεια τοῦ Ψαλτηρίου.

«Πόση παρηγοριὰ βρίσκω μὲ τὸ Ψαλτήρι! Αὐτὴν τὴ μιάμιση ὥρα ποὺ διαβάζω τὸ Ψαλτήρι τὴν βλέπω σὰν τὴν πιὸ θετικὴ βοήθεια πρὸς τὸν κόσμο… Τὸ Ψαλτήρι εἶναι θεόπνευστο, εἶναι γραμμένο μὲ θεῖο φωτισμό, γι’ αὐτὸ ἔχει τόσο δυνατά, τόσο βαθιὰ νοήματα… Μὲ τὸ Ψαλτήρι νιώθω μιὰν ἀγαλλίαση·…». «Χτυποῦσα τὸν διάβολο μὲ τὸ πυροβόλο. Τὴν ἡμέρα τὸν χτυποῦσα μὲ τὸ Ψαλτήρι, τὸ βράδυ μὲ τὴν εὐχή».

Μεγάλος εἶναι ὁ ἀριθμὸς τῶν πιστῶν, ποὺ ἀνταποκρίθηκαν στὸ κάλεσμά μας —στὸ κάλεσμα τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ— γιὰ νὰ διαβάζουν καθημερινὰ τὸ Ψαλτήριο, μέσα στὸ πλαίσιο τῆς προαναφερθείσας θεραπευτικῆς ἀγωγῆς, πρὸς πνευματική τους ἐνίσχυση, πρὸς θωράκιση τοῦ κόσμου ἀπὸ τὴν ἐπήρεια τῶν ἀντικειμένων δαιμονικῶν δυνάμεων. Συνάμα ὅμως οἱ πιστοί, μέσα ἀπὸ τὴν προσευχὴ αὐτὴ ἀπὸ τὸ πρωτότυπο κείμενο τῶν Ψαλμῶν τοῦ Δαβίδ, διδάσκονται καὶ ὡραία ἐκκλησιαστικὰ Ἑλληνικά. Καὶ τὰ Ἑλληνικὰ αὐτὰ εἶναι ἡ γλώσσα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς θεολογίας τῶν ἀγίων Πατέρων μας.

Σὲ μία ἐποχή, ποὺ οἱ Νεοταξίτες ἐπιτίθενται τόσο ἀπροκάλυπτα, ἐμεῖς νὰ ἀναλάβουμε τὰ ὅπλα τοῦ Δαβίδ, τῶν Ψαλμῶν του, ἀγαπώντας τὸν νικητὴ τοῦ θανάτου, τὸν Κύριον καὶ Θεόν μας Ἰησοῦν Χριστόν.

«Ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου, ποσαπλῶς σοι ἡ σάρξ μου, ἐν γῇ ἐρήμῳ καὶ ἀβάτῳ καὶ ἀνύδρῳ».

Μετ᾽ εὐχῶν πρὸς Κύριον
Ὁ Μόρφου Νεόφυτος

Ε´ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν,
τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας

Υ.Γ. : Ὁ ἅγιος Σωφρόνιος, πατριάρχης Ἱεροσολύμων (634-638), γράφει σχετικὰ στὸν Βίο τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας ὅτι γνώριζε τὸ Ψαλτήριο μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐνῶ ἦταν ἀμόρφωτη καὶ δὲν τὸ εἶχε διαβάσει.

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΔΕΥΤΕΡΑ ΙΖ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
1:22-23; 2:1-3

Ἀδελφοί, πάντα ὑπέταξεν ὁ Θεὸς ὑπὸ τοὺς πόδας τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ, καὶ αὐτὸν ἔδωκεν κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἥτις ἐστὶ τὸ σῶμα αὐτοῦ, τὸ πλήρωμα τοῦ τὰ πάντα ἐν πᾶσιν πληρουμένου. Καὶ ὑμᾶς ὄντας νεκροὺς τοῖς παραπτώμασιν καὶ ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν, ἐν αἷς ποτε περιεπατήσατε κατὰ τὸν αἰῶνα τοῦ κόσμου τούτου, κατὰ τὸν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος, τοῦ πνεύματος τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας· ἐν οἷς καὶ ἡμεῖς πάντες ἀνεστράφημέν, ποτε, ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῆς σαρκὸς ἡμῶν, ποιοῦντες τὰ θελήματα τῆς σαρκὸς καὶ τῶν διανοιῶν, καὶ ἦμεν τέκνα φύσει ὀργῆς ὡς καὶ οἱ λοιποί.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΝΑΖΑΡΙΟΥ, ΓΕΡΒΑΣΙΟΥ, ΠΡΟΤΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΚΕΛΣΙΟΥ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ)
Πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
6: 10-17

Ἀδελφοί, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καὶ ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ. Ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. Διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι. Στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης, καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, ἐπὶ πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι· καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι βῆμα Θεοῦ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΔΕΥΤΕΡΑ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΛΟΥΚΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
9: 18-22

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι τὸν Ἰησοῦν προσευχόμενον κατὰ μόνας, συνῆσαν αὐτῷ οἱ μαθηταί, καὶ ἐπηρώτησεν αὐτοὺς λέγων· Τίνα με λέγουσιν οἱ ὄχλοι εἶναι; οἱ δὲ ἀποκριθέντες εἶπον· Ἰωάννην τὸν βαπτιστήν, ἄλλοι δὲ Ἠλίαν, ἄλλοι δὲ ὅτι προφήτης τις τῶν ἀρχαίων ἀνέστη. εἶπε δὲ αὐτοῖς· Ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι; ἀποκριθεὶς δὲ Πέτρος εἶπε· Τὸν Χριστὸν τοῦ Θεοῦ. ὁ δὲ ἐπιτιμήσας αὐτοῖς παρήγγειλε μηδενὶ λέγειν τοῦτο, εἰπὼν ὅτι Δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου πολλὰ παθεῖν καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων, καὶ ἀποκτανθῆναι, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθῆναι.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ