Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Φλώρου, Eπισκόπου Aμινσού

Eίκων ο Φλώρος τη πάλαι κατακρίσει,
Eις γην απήλθε. Γή γαρ ην. Kαι τι ξένον;

Oύτος ήτον κατά τους χρόνους των βασιλέων Iουστίνου και Tιβερίου και Mαυρικίου, ήτοι εν έτει φπδ΄ [584]. Yιός πατρός μεν, Φλώρου και εκείνου ονομαζομένου, μητρός δε, Eυφημίας. Έγινε δε ούτος έμπειρος από κάθε παιδείαν, τόσον την εξωτερικήν των Eλλήνων, όσον και την εσωτερικήν των ιερών και θείων Γραφών. Kαι πρώτον μεν γίνεται γραμματικός βασιλικός. Έπειτα αναβιβάζεται εις το αξίωμα του πατρικίου. Λαβών δε γυναίκα, έγινε και παιδίων πατήρ. Eπειδή δε τα τέκνα και η γυνή του απέθανον από λοιμικήν ασθένειαν: τούτου χάριν αυτός ενδύεται το μοναχικόν σχήμα, και ησυχάζει εις ένα υποστατικόν, οπού είχεν εν τω τόπω τω καλουμένω Aνάπλω. Έπειτα διά την αρετήν του χειροτονείται Eπίσκοπος Aμινσού, ήτις είναι πόλις της Kαππαδοκίας, Σαμσόν και Eμήδ υπό των Tούρκων καλουμένη. Πηγαίνωντας λοιπόν εις την επαρχίαν του, καλώς οικονόμησε το εμπιστευθέν αυτώ ποίμνιον, και θαυματουργίας ποιήσας, προς Kύριον εξεδήμησεν.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Τὸ δίλλημα τῶν χριστιανῶν ἐνώπιον τῆς παρακμῆς τῆς Δύσης*

Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου

Δέσποτα, τὴν εὐχή σας!

Ὁ Κύριος νὰ μᾶς εὐλογεῖ ὅλους!

Δέσποτα, θὰ ἤθελα νὰ μιλήσουμε γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα ποὺ συμβαίνουν στὴ Μέση Ἀνατολή,  στὴ Ρωσία-Οὐκρανία, στὴν Ἀμερικὴ… καὶ πῶς ἐμεῖς  οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ πρέπει νὰ τὰ ἀντιμετωπίσουμε.

Πῶς προετοιμάζεται ἕνας χριστιανὸς ἀπέναντι  σὲ δύσκολα γεγονότα, τὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ ἐξελιχτοῦν καὶ σὲ πολεμικὰ γεγονότα; Κατ’ ἀρχὰς ὁ καθημερινὸς ἀγώνας ἑνὸς Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ, δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὴν καλοπροαίρετη προσπάθεια ποὺ κάνει γιὰ νὰ ἐφαρμόσει τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, ποὺ θὰ τὸν ὁδηγήσουν μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπὸ τὴν προσωρινὴ γήινη ζωὴ στὴν αἰώνια ζωή, δηλαδὴ στὴν οὐράνια Βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ τηρεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ  Χριστοῦ, φανερώνει ὅτι θέλει ν’ ἀγαπήσει τὸν Χριστό, διότι Αὐτὸς μᾶς εἶπε: «ὁ ἔχων τὰς ἐντολὰς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνος ἐστὶν ὁ ἀγαπῶν με·  ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ πατρός μου, καὶ ἐγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτὸν» (Ἰω. 14, 21).

Γιὰ νὰ ζήσει ὅμως ὁ ἄνθρωπος σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, χρειάζεται τὴ βοήθειά Του, διότι Αὐτὸς εἶπε, «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν» (Ἰω. 15, 5). Χρειάζεται νὰ μετέχει τῆς θεραπευτικῆς ἀγωγῆς τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ εἶναι ἡ κάθαρση, ὁ φωτισμὸς καὶ ἡ θέωση. Χρειάζεται νὰ ἐμπιστευθεῖ τὴν ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ κεφαλή της εἶναι ὁ Χριστός. Χρειάζεται πάνω ἀπ’ ὅλα νὰ μάθει νὰ ζεῖ καθημερινὰ τὴ μετάνοιά του.

Μάλιστα, πολλὲς φορὲς ἔχω πεῖ, νὰ ἔχει γρήγορη μετάνοια γιὰ τὰ πάθη καὶ τὰ λάθη του, ζητώντας  συγχώρεση ἀπὸ τὸν Χριστό, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους του.

Ὅταν, λοιπόν, ὁ ἄνθρωπος ζεῖ καθημερινὰ τὴ μετάνοια, αὐξάνεται ἡ πίστη του, ποὺ εἶναι ὁ θεμέλιος λίθος τοῦ οἰκοδομήματος τῆς ψυχῆς μας καὶ τῆς ζωῆς μας. Αὐξάνεται ἡ ὑπομονή μας, ποὺ εἶναι ἀπαραίτητο συστατικὸ γιὰ τὴν πνευματικὴ πορεία μας.

Αὐξάνεται ὁ πόθος μας γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν ἐκκλησιασμὸ καὶ εὐκολότερα μποροῦμε νὰ ζήσουμε καὶ νὰ αἰσθανθοῦμε τὴ δύναμη τῆς Θείας Λειτουργίας, ἰδιαιτέρως τῆς Θείας Κοινωνίας. Ἐπιπρόσθετα, θὰ πρέπει νὰ ἀγαπήσουμε τὴν ταπεινοφροσύνη, διότι ἐὰν ἡ μετάνοια, ἡ πίστη καὶ ἡ ὑπομονὴ εἶναι τὸ θεμέλιο τοῦ οἰκοδομήματος τῆς ζωῆς μας, ἡ ταπείνωση εἶναι οἱ τοῖχοι, ποὺ συγκρατοῦν τὸ ὅλο οἰκοδόμημα. Τελευταῖα, ἔρχεται ἡ στέγη, ποὺ εἶναι ἡ ἀγάπη πρὸς στὸν Θεὸ καὶ πρὸς στὸν συνάνθρωπό μας, ποὺ «πάντα στέγει».

Ἄρα τὴν ἐν Χριστῷ ζωὴ νὰ τὴν πάρουμε στὰ σοβαρὰ καὶ νὰ κρατήσουμε τρία τινά. Πρῶτον, τὴν Ὀρθόδοξη μας πίστη ἀνόθευτη, γιατὶ θὰ μᾶς τὴ ζητήσει ὁ Θεός, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἄνθρωποι ἄλλων θρησκειῶν, ἄλλων ἐθνῶν. Δεύτερον, νὰ ἔχουμε ἐπιμελημένη μετάνοια. Τρίτον, νὰ ἔχουμε τακτικὴ συμμετοχὴ στὴ Θεία Λειτουργία καὶ στὴ Θεία Κοινωνία. Γιατί; Γιατὶ πρέπει νὰ καθαριζόμαστε συνεχῶς ἀπὸ τὰ ὅποια λάθη καὶ πάθη καὶ γιὰ νὰ ἔχουμε «ἄφεσιν ἁμαρτιῶν», καθότι ἡ προοπτική μας δὲν εἶναι  νὰ καλοπεράσουμε σὲ αὐτὴν τὴ ζωή, ἀλλὰ στὴν αἰώνια ζωή. Τὸ μεγάλο πρόβλημα στὴν ἐποχή μας εἶναι ὅτι ὅλοι μιλοῦν γιὰ ἀγάπη καὶ θέλουν τὴν  ἀγάπη, χωρὶς ν’ ἀγαποῦν τὶς ἐντολὲς τῆς Ἀγάπης, ποὺ εἶναι ὁ Χριστός! Χωρὶς ν’ ἀγαποῦν τὴν Ἐκκλησία Του, τὴν Ὀρθόδοξη πίστη, τὴ μετάνοια, τὴν προσευχή, τὴν ὑπομονή, τὴν ταπείνωση, τὸν ἐκκλησιασμό, τὴν ἐμπειρία τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ Μητέρων, ὅλων τῶν Ἁγίων, ποὺ ἡ ἐπίγειος ζωή  τους ἦταν τὸ «ἐφαρμοσμένο εὐαγγέλιο» στὸν κόσμο.

Οἱ δυσκολίες στὴ ζωή μας εἶναι ἀναπόφευκτες, ὅπως καὶ ὁ πόλεμος εἶναι μιὰ τραγικὴ πραγματικότητα. Οἱ πολεμικὲς πράξεις, οἱ ὁποῖες ἀναπότρεπτα συμβαίνουν μεταξὺ τῶν κρατῶν, τῶν λαῶν καὶ τῶν ἀνθρώπων, εἶναι ἀκόμα μιὰ ἁμαρτία, ὅπως ἡ κάθε ἁμαρτία ποὺ ὑπάρχει μέσα μας, τὴν ὁποία πρέπει νὰ θεραπεύσουμε, ἂν θέλουμε νὰ εἴμαστε πνευματικὰ ὑγιεῖς, εἴτε αὐτὴ εἶναι ἐπίκτητη, εἴτε κληρονομικὴ ἀπὸ τοὺς γονεῖς μας καὶ τοὺς παπποῦδες μας, ποὺ δὲν μετανόησαν καὶ δὲν μείωσαν τὴν ἐνέργεια αὐτῶν τῶν ἁμαρτωλῶν παθῶν.

Ὁπότε, ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ πρέπει θαρραλέα ν’ ἀξιοποιοῦμε καὶ τὶς ἐσωτερικὲς καὶ τὶς ἐξωτερικὲς ἁμαρτωλές μας συγκρούσεις, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ σταθοῦμε ὡς χριστιανοὶ μέσα στὶς διάφορες περιστάσεις ποὺ παραχωρεῖ ὁ Θεός.

Προσέξτε τὴ λέξη. Παραχωρεῖ ὁ Θεός. Δὲν ἐπιθυμεῖ ὁ Θεὸς τὸ κακό! Δὲν δημιούργησε τὸ κακὸ ὁ Θεός! Ἀλλὰ ὅταν βλέπει ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἐπιμένουν καὶ θέλουν πόλεμο, ὁ Θεὸς κάμνει ἕνα βῆμα πίσω ―ὡς ἡ ἄκρα ταπείνωση ποὺ εἶναι―, καὶ ἐπιτρέπει στὸν ἄνθρωπο νὰ κάμει τὸ θέλημά του. Τὸ ἐπιτρέπει ὅμως σὲ τέτοιο βαθμό, οὕτως ὥστε κάθε καλοπροαίρετος ἄνθρωπος νὰ μπορέσει μέσα σὲ ἀντίξοες συνθῆκες νὰ γνωρίσει τὴ μετάνοια, νὰ γνωρίσει τὸν ἑαυτό του καὶ ὕστερα τὸν Θεό του.

Δηλαδή, ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς γιὰ τὴ δική μας ἀμετανοησία, γιὰ τὴ δική μας ὀλιγοπιστία, νὰ ἔλθουν δύσκολα γεγονότα στὶς χῶρες μας καὶ στὴν προσωπική μας ζωή, ποὺ στὴν πραγματικότητα λειτουργοῦν ὡς παιδαγωγικὰ μαθήματα Ὀρθοδόξου πίστεως, ὑπομονῆς, ταπεινοφροσύνης καὶ ἀγάπης.

Ἄρα ὅλα αὐτὰ ποὺ ζεῖ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος,  ὅπου καὶ νὰ κατοικεῖ, εἶναι εὐκαιρίες γιὰ νὰ γίνει μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ. Μήπως οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔζησαν σ’ ἐποχὲς εἰρήνης; Οἱ πρόγονοί μας ἔζησαν  σὲ συνθῆκες πλουτισμοῦ;

Ὁ ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ  Ἔσσεξ γράφει: «Στὶς ἡμέρες μας ἡ “ἀποκτήνωση” τοῦ κόσμου ἔλαβε φοβερὲς διαστάσεις. Ἡ ἔκπτωση ἀπὸ τὴν αὐθεντικὴ χριστιανικὴ πίστη ἔχει γίνει καθολικὸ φαινόμενο. Ἡ λέξη ποὺ χαρακτηρίζει τὸν αἰώνα μας εἶναι ἡ “ἀποστασία”… Φοβᾶμαι λοιπὸν ὅτι μόνο ἡ αὔξηση τῶν συμφορῶν μπορεῖ τώρα νὰ ὁδηγήσει τοὺς ἀνθρώπους στὰ παθήματα ἐκεῖνα ποὺ θὰ φανοῦν πραγματικὰ κρίσιμα, καὶ τὰ ὁποῖα θὰ διεγείρουν σ’ αὐτοὺς πάλι τὴν ἱκανότητα νὰ ἀντιληφθοῦν τὴν πρωταρχική τους φύση κατ’ εἰκόνα Θεοῦ. Τότε θὰ βασιλεύσει ἡ εἰρήνη στὴ γῆ. Ὅσο ὅμως οἱ ἄνθρωποι παραμένουν ὅμοιοι μὲ τὰ ἄγρια θηρία, δὲν πρέπει νὰ ἀναμένουμε εἰρήνη ἐπάνω στὴ γῆ. Εἶναι μάταιες ὅλες οἱ προσπάθειες μὲ τὶς ὁδοὺς τῆς διπλωματίας καὶ μὲ ἄλλα παρόμοια μέσα γιὰ τὴν ἀποτροπὴ τῆς συμφορᾶς τοῦ πολέμου. Εἶναι πρωτίστως ἀπαραίτητη ἡ πνευματικὴ ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου, ἀπαραίτητη ἡ “ἀνθρωποποίηση” τοῦ θηριώδους αὐτοῦ κόσμου»¹.

Συνεπῶς, ὁ κάθε πόλεμος ―γιὰ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας―, εἴτε προσωπικὸς εἴτε συλλογικὸς εἶναι ἄλλη μιὰ εὐκαιρία γιὰ μετάνοια.

Πρέπει ὅμως νὰ γνωρίζουμε ὅτι ὁ πραγματικὸς πόλεμος εἶναι αὐτὸς ποὺ διεξάγεται μέσα μας, καὶ εἶναι ὁ πόλεμος μὲ τὸν διάβολο. Δὲν χρειάζεται νὰ ξεκινήσουν οἱ πύραυλοι νὰ κτυποῦν, γιὰ νὰ φοβηθοῦμε. Ὁ πόλεμος, ἐπαναλαμβάνω, εἶναι  μέσα μας, καὶ ὅλοι εἴμαστε σὲ ἐμπόλεμη κατάσταση ἀπὸ τὸν καιρὸ τῆς γεννήσεώς μας… Καί, κυρίως, πρέπει νὰ καταλάβουμε πὼς ἡ μετάνοια εἶναι τὸ κατεξοχὴν ἔργο τῆς ἐλευθερίας, τῆς πραγματικῆς ἐλευθερίας! Ὅταν ὁ ἄνθρωπος μετανοιεῖ γιὰ τὰ πάθη  του καὶ τὰ λάθη του, ἐλευθερώνεται ἀπὸ τὶς ἐνοχὲς καὶ τὶς ἁμαρτίες. Ἐλευθερώνεται καὶ καθαρίζεται ἀπὸ τὸ ἁμαρτωλὸ παρελθόν του. Ἀντιστέκεται στὸν ἐχθρὸ καὶ ἐνεργοποιεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, προτοῦ ἀκόμα ἐξομολογηθεῖ, ὡς μετανοημένος, μὲ τὸ αἴσθημα τῆς ἀνακούφισης ποὺ αἰσθάνεται. Ἀναπνέει ἡ ψυχή του ξανά. Ὕστερα, χρειάζεται ἡ ἐξομολόγηση σὲ Πνευματικό, ὁ ὁποῖος θὰ τὸν ὁδηγήσει  στὸ κατεξοχὴν μυστήριο τῶν μυστηρίων, στὴ Θεία Κοινωνία. Γι᾿ αὐτὸ ὅταν κοινωνᾶτε λέει ὁ παπᾶς: «Μεταλαμβάνει ὁ δοῦλος (ἢ ἡ δούλη) τοῦ Θεοῦ, σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον». Ἄρα, εἶναι πάρα πολὺ σημαντικὸ νὰ μὴν ἀφήσουμε κανέναν νὰ μᾶς κλέψει τὴν  ἐλευθερία καὶ τὴν ἀνάσα τῆς ψυχῆς μας. Κανέναν νὰ μὴν ἀφήσουμε… Γι᾿ αὐτό, βλέπετε, μόλις γίνει ἕνας αἱρετικός, ἕνας κακόδοξος, ἡ Ἐκκλησία γίνεται πάρα πολὺ αὐστηρὴ μαζί του. Γιατί; Γιατὶ  κλέβει τὴν ἐλευθερία τῶν πιστῶν, κλέβει τὴν ἀνάσα τῶν πιστῶν. Νά, ἐδῶ δίπλα στὴ Συρία, ἡ πίστη τῶν ἀραβόφωνων Ρωμηῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, τῶν Rum Orthodox, δοκιμάζεται καθημερινά… Καθημερινὰ δέχονται ἀπειλὲς ὅτι θὰ σφαγιαστοῦν, ἀλλὰ καὶ τοὺς σφάζουν! Αὐτὰ εἶναι τραγικὰ γεγονότα ὁπωσδήποτε γιὰ κάθε ἄνθρωπο, ἀλλὰ εἶναι καὶ εὐκαιρίες γιὰ νὰ γίνουν μάρτυρες.  Μέσα ἀπὸ τέτοιες συνθῆκες ἔγινε μάρτυρας ὁ ἅγιος Γεώργιος, ὁ ἅγιος Δημήτριος…

Σὲ ὄ,τι αφορᾶ τὸν πόλεμο Ρωσίας – Οὐκρανίας πάντοτε ἔλεγα ὅτι τὸ ἐπίκεντρο τῶν προβλημάτων ποὺ ζοῦμε σήμερα δὲν θὰ εἶναι τὸ Οὐκρανικό, ἀλλὰ θὰ εἶναι τὸ Μεσανατολικὸ καὶ ἰδιαιτέρως ποιὰ θὰ εἶναι ἡ σχέση τῶν Ἑβραίων μὲ τοὺς  γείτονες… Προπαντός, ποιὰ θὰ εἶναι ἡ ἐξέλιξη  ὅταν οἱ Ἑβραῖοι θὰ βομβαρδίσουν ―καὶ θὰ τὸ κάμουν―, τὸ πυρηνικὸ πρόγραμμα τῆς Περσίας. Οἱ Πέρσες ἤδη τὸ γνωρίζουν  λόγῳ τῶν παλαιῶν παθημάτων ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους, γι’ αὐτὸ ὑπόσχονται ἐκδίκηση.

Ὁπόταν ἀντιλαμβάνεστε ὅτι τὴν Ἀμερικὴ τοῦ Τρὰμπ τὴν ἐνδιαφέρει περισσότερο τί θὰ γίνει στὴ Μέση Ἀνατολή, παρὰ τί θὰ γίνει στὴν Οὐκρανία.

Φαίνεται ὅτι οἱ Ἀμερικάνοι προσπαθοῦν ν’ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὸ Οὐκρανικὸ πρόβλημα καὶ πρὸς τὸ παρὸν τὸ ἀφήνουν νὰ τὸ ἀντιμετωπίσει ἡ ἀδύναμη πλέον Ἑνωμένη-Διαλυμένη Εὐρώπη, ἡ ὁποία ἀποδεικνύεται ὅτι εἶναι μιὰ Εὐρώπη ποὺ ὑπηρετεῖ τὴν ἀτζέντα τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ἡ πολυδιαφημιζόμενη Εὐρωπαϊκὴ  Ἕνωση, στὴν ὁποία πολὺ ἐπενδύσαμε, εἶναι «παναΰριν (πανηγύρι) ποὺ τελειώνει». Ἡ Εὐρωπαϊκὴ  Ἕνωση τῶν δανειστῶν, τῶν τοκογλύφων, τῶν διαφθορέων, τῶν τυχοδιωκτῶν κ.λπ.  σήμερα βιώνει τὴν ἀνασφάλεια καὶ τὸν φόβο, ὅπως τὸν βιώνουν ἐδῶ καὶ αἰῶνες οἱ λαοὶ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ τῆς Ἀφρικῆς, ὅπου οἱ Εύρωπαῖοι ἦταν ἀποικιοκράτες. Ὅ,τι σπείρεις, θὰ θερίσεις. Εἶναι πνευματικὸς νόμος αὐτὸς καὶ ἰσχύει καὶ γιὰ τὰ πρόσωπα καὶ γιὰ τὰ ἔθνη. Τὸ οἰκοδόμημα αὐτὸ καταρρέει. Ὄχι μόνο οἰκονομικὰ καὶ κοινωνικά, ἀλλὰ κυρίως πνευματικά.

Ἡ Εὐρώπη εἶναι ἕρμαιο τῶν ἀνθρώπων τοῦ μυστικοῦ χρήματος καὶ τοῦ ἀποκρυφισμοῦ, δηλαδὴ τῆς μαγείας καὶ τοῦ σατανισμοῦ, ποὺ θέλουν νὰ δημιουργήσουν ἕναν ἄνθρωπο ἀριθμό, χωρὶς ἦθος, χωρὶς Θεό, χωρὶς πατρίδα, χωρὶς οἰκογένεια, χωρὶς ταυτότητα καὶ πρόσωπο… Θέλουν νὰ ὁδηγήσουν τὴν ἀνθρωπότητα σὲ μίαν ἐλεγχόμενη κοινωνία, μιὰ παγκόσμια οἰκονομία, μιὰ παγκόσμια ὑγεία, μιὰ παγκόσμια διατροφή, μιὰ παγκόσμια παιδεία, μιὰ παγκόσμια κουλτούρα, μὰ κυρίως μιὰ παγκόσμια θρησκεία. Αὐτὸς εἶναι ὁ κόσμος τοῦ μυστικοῦ χρήματος καὶ ὅσες χῶρες ἀντισταθοῦν θὰ τὶς πολεμήσουν ἢ θὰ τὶς πτωχεύσουν. Γι’ αὐτὸ καὶ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι θὰ πρέπει νὰ ἔχουμε μετάνοια, γιατὶ ἡ μετάνοια προσελκύει τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Ἀπόδειξη αὐτῶν ποὺ λέω εἶναι οἱ ἅγιοι καὶ οἱ μάρτυρές μας, ποὺ ἁγίασαν γιατὶ εἶχαν μετάνοια. Γιατὶ εἶχαν ἔγνοια νὰ καθαρίσουν τὴν καρδία τους, γιὰ  νὰ φωτισθεῖ καὶ νὰ ἁγιασθεῖ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα…

Εἶχαν ἐμπιστοσύνη στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ… Καὶ ὅπως μοῦ εἶπε ἕνας σύγχρονος ἅγιος, «ὅσοι ἔχουν μετάνοια ἢ ὅσοι ἀποκτήσουν μετάνοια ἀπὸ τὸν φόβο τῶν γεγονότων ποὺ θὰ ἔλθουν, θὰ ἔχουν μεγάλη προστασία ἀπὸ τὸν Θεό». Ὁπότε, αὐτὸ ποὺ θὰ πρέπει νὰ μᾶς ἀνησυχεῖ,  εἶναι τὸ πῶς θὰ συμπεριφερθεῖ ὁ Τρὰμπ ― ποὺ εἶναι ἕνας δεδηλωμένος σιωνιστής―, ἐὰν αὔριο βομβαρδίσει ὁ Νετανιάχου τὸ πυρηνικὸ πρόγραμμα τῆς Περσίας;  Ἔτσι ἔχουν τὰ πράγματα κατὰ τὴ δική μου ἄποψη. Πλὴν ὅμως θὰ πρέπει νὰ τὸ χωνέψουμε ὅτι ὁ Ὀρθόδοξος χριστιανὸς ὅπου καὶ νὰ  βρίσκεται, ἀγαπητέ μου, δίδει ἐξετάσεις γιὰ τὴν αἰώνια ζωή, καὶ δὲν εἶναι μόνο τὰ πολεμικὰ γεγονότα.

Προσπαθεῖ ὁ «καημένος» ὁ Τρὰμπ νὰ νοικοκυρέψει τὰ οἰκονομικά, τὰ στρατιωτικά, τὰ ἠθικὰ πράγματα τῆς Ἀμερικῆς, τὴν ὥρα ποὺ στὶς μέρες μας εἴμαστε μάρτυρες ὅλων αὐτῶν τῶν παράδοξων φυσικῶν καὶ γεωλογικῶν καταστροφῶν ποὺ συμβαίνουν σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ ἰδιαιτέρως στὴν Ἀμερική. Καταστροφικὲς πυρκαγιές, πλημμύρες, τυφῶνες, νὰ λιώνουν οἱ παγετῶνες καί, ὅπως εἶπε ἕνας σύγχρονος ἅγιος, «ἐπειδὴ τὴν Ἀμερικὴ δὲν μπορεῖ νὰ τὴν ἀγγίξει τὸ χέρι τῶν ἀνθρώπων, θὰ τὴν ἀγγίξει τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ». Δηλαδὴ βλέπουμε σήμερα ὅτι μαζὶ μὲ τὴν ἀνθρωπότητα καὶ ἡ γῆ  «συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν» (Ρωμ. 8, 22), ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Τουλάχιστον, ἐμεῖς οἱ χριστιανοί, ἂς διερωτηθοῦμε ποιὰ εἶναι ἡ σχέση τῆς δικῆς μας λιγοστῆς προσευχῆς μὲ ὅλο αὐτὸ ποὺ γίνεται.

Μπορεῖ ἡ προσευχή μας νὰ ρίξει τὰ ρίχτερ τῶν σεισμῶν; Μποροῦν οἱ Θεῖες Λειτουργίες νὰ φέρουν βροχὲς στὴν Κύπρο ποὺ ἔχουμε ξηρασία; Μπορεῖ ἡ δική μας ταπείνωση νὰ ταπεινώσει τὸ ἡφαίστειο τῆς Σαντορίνης καὶ τὸ ἡφαίστειο τοῦ Yellowstone στὴν Ἀμερική; Ἐνδεικτικὰ τὰ λέω αὐτά, ἀπὸ ὅλες αὐτὲς  τὶς φυσικὲς καταστροφὲς ποὺ ζοῦμε. Εἴμαστε πιὰ σὲ αὐτὴν τὴ φάση. Ἀπὸ ἐμᾶς περιμένει καὶ ὁ οὐρανός, περιμένει καὶ ἡ γῆ, περιμένει καὶ ὁ ἄνθρωπος.

Θεωρεῖτε ὅτι στὶς μέρες μας δὲν ὑπάρχει μετάνοια, γιὰ νὰ γίνονται τέτοια ἐσχατολογικά γεγονότα;

Πῶς;  Ὑπάρχει μετάνοια. Ἁπλῶς οἱ περισσότεροι Ὀρθόδοξοι τὴ ζοῦμε περιστασιακὰ ἢ χλιαρά.

Γνωρίζω ὅμως ἀνθρώπους ποὺ ζοῦν μὲ θέρμη, πολὺ δυνατὰ τὴ μετάνοιά τους! Καὶ ἂν τὰ πράγματα δὲν ἔχουν ὁδηγηθεῖ ἀκόμα σ’ ἕναν πυρηνικὸ πόλεμο ἢ σὲ μεγάλες παγκόσμιες καταστροφές, ὀφείλεται στὴν προσευχὴ καὶ στὴ μετάνοια αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ. Πάντα θὰ ὑπάρχουν ἄνθρωποι τῆς μετάνοιας. Νὰ μὴν εἴμαστε μηδενιστές. Ἕνας Ὀρθόδοξος ποτὲ δὲν πρέπει νὰ εἶναι ἀπαισιόδοξος καὶ μίζερος, γιατὶ ξέρει ὅτι ἡ ἀληθινὴ ζωὴ εἶναι ἡ αἰώνια ζωὴ ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁ Κύριος μὲ τὴν Ἀνάστασή Του: «Ἀναστάς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου, καθὼς προεῖπεν, ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν καὶ τὸ μέγα ἔλεος». Μάλιστα μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους τῆς μετάνοιας εἶναι κατὰ Χάριν θεούμενοι καὶ βλέπουν καὶ τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα.

Αὐτοὶ εἶναι ποὺ κρατοῦν τὸν κόσμο. Αὐτὸ συνέβαινε πάντοτε. Ἁπλῶς στὶς μέρες μας τὰ κράτη καὶ οἱ ἡγέτες τῶν περισσότερων κρατῶν δὲν γνωρίζουν τί εἶναι ἡ μετάνοια, δὲν ἔχουν Θεό… Γι’ αὐτὸ καὶ συμφωνοῦν μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ σχεδιάζονται. Ἀκόμα καὶ ἐμεῖς, οἱ ἱεράρχες, δὲν ἀντιστεκόμαστε μὲ γενναιότητα ἀπέναντι σὲ ὅλα τ’  ἀντίθεα νομοσχέδια ποὺ ψηφίζονται καὶ νομιμοποιοῦν τὰ ὁποιαδήποτε ἁμαρτωλὰ πάθη στὸ πλαίσιο τοῦ ἀνερμάτιστου δικαιωματισμοῦ. Παραδείγματος χάριν στὴν Ἑλλάδα ἔχει νομιμοποιηθεῖ ὁ γάμος τῶν ὁμοφυλοφίλων, ποὺ ἀνατρέπει τὴ φύση τοῦ γάμου μεταξὺ ἀνδρὸς καὶ γυναικός, ποὺ δημιούργησε ὁ Θεός. Δηλαδὴ δὲν βλέπομε τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν, ποὺ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς εἶπε ὅτι πρέπει νὰ τὰ παρακολουθοῦμε! Εἶναι καὶ ἄλλα πολλά, ἀλλὰ δὲν χρειάζεται νὰ τὰ ποῦμε ὅλα τώρα ποὺ οἱ προφητεῖες ἔγιναν εἰδήσεις καὶ πολλοὶ διεθνολόγοι καὶ ἀναλυτὲς σὲ ζητήματα γεωστρατηγικῆς, μᾶς λὲν ὅτι  ἔρχεται ὁ τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Ἂν δὲν εἶναι στὴν Οὐκρανία, ποὺ δὲν θὰ εἶναι ἐκεῖ, θὰ εἶναι κάτω στὴ Μέση Ἀνατολή.

Ἔρχεται πείνα, ἔλλειψη ἀγαθῶν. Ἀλλοῦ ξηρασία, ἀλλοῦ γίνονται κατακλυσμοὶ καὶ ὁλόκληρες πόλεις, ὅπως ἔγινε στὴν Ἰσπανία πρὶν μερικοὺς μῆνες, καταστρέφονται. Δὲν τὰ βλέπουμε αὐτά; Εἴχατε ἕναν ἅγιο στὴ Ρωσία, ποὺ ἐκοιμήθη τὸ 1950, ὁ ἅγιος Λαυρέντιος. Ὅλα αὐτὰ τὰ προεῖπε… Ἀπὸ ἐκεῖ τὰ ξέρω, δὲν εἶναι δικές μου προφητεῖες.  Ἐμεῖς, ἀγαπητέ μου, οἱ Ὀρθόδοξοι, νὰ φροντίσουμε νὰ μάθουμε τί εἶπαν οἱ ἅγιοι Πατέρες καὶ οἱ ἅγιες Μητέρες. Διότι πολλὲς φορὲς καὶ Πατριάρχες καὶ  Ἐπίσκοποι ἔκαναν λάθη καὶ κάνουν λάθη. Οἱ ἅγιοι εἶναι τὰ στόματα τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ. Δόξα τῷ Θεῷ ἡ Ὀρθοδοξία τὸν εἰκοστὸ αἰώνα γέμισε τὸν οὐρανὸ καὶ τὴ γῆ μὲ Ἁγίους… Ἔ!, δὲν γίνεται ὁ οὐρανὸς νὰ γεμίζει ἁγίους καὶ ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ νὰ μὴν παρακολουθοῦμε καὶ νὰ διαβάζουμε τί λένε!  Πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ ἀναρτῶνται στὸ διαδίκτυο, τὸ ὁποῖο εἶναι ἕνα ὄργανο ―ἅμα θέλεις― ὠφέλιμο γιὰ νὰ μάθεις τὴν Ὀρθοδοξία. Τί εἶπε ὁ ἅγιος Λαυρέντιος, τί εἶπε ὁ ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σαρώφ, τί εἶπε ἡ ἁγία Ματρώνα ἡ ἀόμματος, ἡ ἁγία Ἀλυπία τοῦ Κιέβου, ὁ ἅγιος Ἰωνᾶς τοῦ Κιέβου, ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός… Ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἁγίους καὶ πολλοὺς ἄλλους δὲν μποροῦμε νὰ τοὺς ἀγνοοῦμε. Πῶς τελειώνει ἡ Θεία Λειτουργία καὶ ὅλες οἱ ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας; «Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς». Τελειώνει μὲ τὶς εὐχὲς τῶν ἁγίων Πατέρων. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης Μαξίμοβιτς ὁ  Ρῶσος ποὺ τὸ τίμιο λείψανό του εἶναι ἄφθορο στὸ Σὰν Φρανσίσκο τῆς Ἀμερικῆς, ὅταν τὸν ρώτησαν, «πῶς θὰ ζήσουμε, Γέροντα, μετὰ ἀπὸ ἐσένα οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί;», τοὺς ἀπάντησε· «Νὰ διαβάζετε, νὰ διαβάζετε, νὰ διαβάζετε τὶς παρακαταθῆκες καὶ τὴ θεολογία τῶν ἁγίων Πατέρων. Καὶ ὅ,τι διαβάζετε στοὺς ἁγίους Πατέρες αὐτὸ νὰ κάνετε».

Πέστε μου, Δέσποτα, ἐὰν τὸ ἀντιλαμβάνομαι ὀρθῶς. Αὐτοὶ οἱ σατανιστές, οἱ παγκοσμιοποιητές, οἱ μασῶνοι καὶ ἄλλοι ποὺ βιάζονται νὰ ὁδηγήσουν τὸν λαὸ σὲ μιὰ νέα τάξη πραγμάτων, ἔχουν τὰ σχέδιά τους, ἀλλὰ καὶ ὁ Κύριος ἔχει τὰ δικά Του σχέδια, καὶ μοῦ φαίνεται ὅτι προσπαθεῖ νὰ ἐπιβραδύνει τὸν χρόνο γιὰ νὰ σωθοῦμε;

Ἔτσι, ὅπως τὸ εἶπες. Νὰ ἔχεις τὴν εὐχή μου, μπράβο!  Ἔτσι ὅπως τὸ εἶπες ἀκριβῶς. Αὐτοὶ βιάζονται νὰ γίνει ὅ,τι μεγαλύτερο κακὸ στὸν κόσμο καὶ οἱ προσευχὲς τῶν δικαίων ἀνθρώπων στὴ γῆ καὶ τῶν ἁγίων στὸν οὐρανὸ σπρώχνουν τὰ γεγονότα πρὸς τὰ πίσω. Τὰ ἀναβάλλουν. Αὐτὸ μοῦ τὸ εἶπε κάποτε καὶ ὁ ἅγιος Εὐμένιος ὅταν ἤμασταν μαζὶ στὸ ἀεροδρόμιο τοῦ Κιέβου.

Κάποτε ἡ Παναγία, σ᾿ αὐτὸ τὸ χωριὸ ποὺ βρισκόμαστε, τὴν Εὐρύχου, εἶχε πεῖ τὸ 1964 στὸν Στυλιανὸ τὸν Μυλωνᾶ τὰ ἑξῆς: «Στυλιανέ, θὰ γίνει μεγάλο κακὸ στὴν Κύπρο. Πρέπει νὰ ἐπιστρατευτεῖτε μερικοὶ στὴν Κύπρο νὰ κάνετε προσευχὲς νυχτερινές. Σὲ δέκα χρόνια θὰ γίνει μεγάλο κακὸ στὴν Κύπρο». Τῆς λέει· «Παναγία μου, ἀφοῦ θὰ γίνει ποὺ θὰ γίνει τὸ κακό, γιατὶ νὰ χάσω τὸν ὕπνο μου;» Καὶ τί τοῦ ἀπάντησε ἡ ταπεινή μας Θεοτόκος; «Γιὰ νὰ ἔρθει τὸ κακὸ λιγότερο, Στυλιανέ». Καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτό, ὁ ταπεινὸς μυλωνᾶς, ξεκίνησε ἀπὸ ἡ ὥρα δώδεκα τὰ μεσάνυχτα μέχρι τὶς τρεῖς τὸ πρωὶ νὰ κάμνει προσευχὲς μέσα στὸν μύλο ποὺ ἔκαμνε τὸ ἀλεύρι. Σὲ δέκα χρόνια ἔγινε ἡ εἰσβολὴ τῶν Τούρκων.

Αὐτὸ εἶναι ἕνα παράδειγμα πῶς ἐργάζεται ὁ Χριστός, ἡ Παναγία μας, οἱ ἅγιοί μας, γιὰ νὰ ἔρθει τὸ κακὸ λιγότερο. Προσωπικά, ὅταν συναντῶ ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν διάθεση μετάνοιας, προσευχῆς, νηστείας, ἀγρυπνίας, τοὺς βοηθῶ ὅσο μπορῶ περισσότερο νὰ ἔχουν ἕνα σταθερὸ πρόγραμμα νυχτερινῆς ζωῆς. Αὐτὴ εἶναι ἡ μεγαλύτερη βοήθεια ποὺ μποροῦμε νὰ δώσουμε σὲ ὅλο τὸν κόσμο ἀνεξαρτήτως θρησκείας, ἀνεξαρτήτως χρώματος.

Δέσποτα, ἐσεῖς συνομιλούσατε μὲ τὴ Γερόντισσα Γαλακτία. Τί σᾶς εἶπε; Ποιὰ σημαντικὰ λόγια, ποιὲς συμβουλὲς γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους χριστιανοὺς καὶ σχετικῶς μὲ τί μᾶς προειδοποιοῦσε, ἰδιαιτέρως αὐτοὺς τοὺς καιρούς;

Σ’ εὐχαριστῶ γι᾿ αὐτὴν τὴν ἐρώτηση, εἶναι πολὺ καλὴ ἐρώτηση, γιατὶ εἶναι καλύτερα νὰ μὴ λέμε τὶς δικές μας ἀπόψεις, γνῶμες ἢ ἀνησυχίες ἀλλὰ νὰ λέμε αὐτὰ ποὺ ἔλεγαν οἱ ἅγιοι ἄνθρωποι. Ὅπως ἔχω πεῖ καὶ ἄλλες φορές, μοῦ εἶχε πεῖ: «Ἀφοῦ σοῦ ἔδωσε ὁ Θεὸς τόλμη, θάρρος καὶ ἀνδρεία, πρέπει  νὰ μιλᾶς καὶ νὰ λὲς τὰ πράγματα ξεκάθαρα μὲ τὸ ὄνομά τους, ἔτσι ποὺ οἱ καλοπροαίρετοι ἄνθρωποι νὰ ζήσουν πιὸ δυνατὰ τὴ μετάνοιά τους, γιὰ νὰ ἔλθει τὸ κακὸ λιγότερο στὸν κόσμο. Ὅταν οἱ ἄλλοι, σιωποῦν, ἐσὺ πρέπει νὰ μιλᾶς». Τὸ ἴδιο μοῦ εἶπε καὶ ὁ ἅγιος Ἰάκωβος καὶ ὁ ἅγιος Πορφύριος.

Αὐτοὶ ὅμως μοῦ εἶπαν μετὰ τὰ πενῆντα σου… Τώρα εἶμαι ἐξῆντα τριῶν ἐτῶν… Ἄρα εἶμαι ἐντὸς ὁρίων.  Ὅταν εἶπα τῆς Γερόντισσας, «τί νὰ λέω στὸν κόσμο;», μοῦ εἶπε μιὰ λέξη ποὺ σκανδαλίστηκα.  «Τὰ βρόμικα». Τῆς λέω, «τί λές»; Μοῦ λέει, «αὐτὰ ποὺ δὲν λὲν οἱ ἄλλοι, τὰ βρόμικα… Ἀλλὰ ὅλοι τὰ κάνουνε καὶ τοὺς σκεπάζουνε». Καὶ μοῦ εἶπε· «Ἄκουσε. Τρία πράγματα θὰ φέρουνε τὰ παγκόσμια κακά. Τρεῖς ἁμαρτίες θὰ φέρουν τὰ παγκόσμια κακά: Οἱ ἀμετανόητες ἐκτρώσεις, τὰ παρὰ φύσιν ἁμαρτήματα ποὺ γίνονται καὶ μέσα στὸν γάμο καὶ ἔξω ἀπὸ τὸν γάμο καὶ θὰ τὰ κάνουνε καὶ μὲ νόμους. Καὶ τὰ μαγικὰ καὶ ἡ σατανολατρεία».

Δηλαδὴ στὶς μέρες μας, δὲν πρέπει ν’ ἀμφιβάλλουμε ὅτι ὅλοι αὐτοὶ ποὺ τόσο ὡραῖα περιέγραψες, προωθοῦν μίαν ἀτζέντα ἡ ὁποία στόχο ἔχει ν’ ἀνατρέψει τὴν ἠθικὴ τοῦ ἀνθρώπου, καὶ προπαντὸς τὴν ἀσκητικὴ ἠθικὴ τῆς Ὀρθόδοξης ζωῆς. Τί εἶναι ἡ Κύπρος, ἡ Ἑλλάδα καὶ ἡ Ρωσία χωρὶς τὴν  Ὀρθοδοξία; Ἀπέδειξαν ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἡγέτες τοῦ Δυτικοῦ κόσμου πόσο ἀντίθεοι εἶναι καὶ σατανοκινούμενοι, τὴν περίοδο τῶν ἐμβολίων καὶ τοῦ covid.

Αὐτὸ δὲν πρέπει ποτὲ νὰ τὸ ξεχνοῦμε ἐμεῖς ποὺ τὰ ζήσαμε. Ἔβαλαν στὸ ψυγεῖο ὅλα τὰ δικαιώματα  τῶν ἀνθρώπων. Ἔβαλαν σὲ κίνδυνο τὴν ὑγεία τῶν ἀνθρώπων, δίδοντας τοὺς ἕνα ἐμβόλιο τὸ ὁποῖο καὶ οἱ γιατροὶ δὲν ἤξεραν τὶς παρενέργειές του.

Κλείδωσαν τὶς Ἐκκλησίες μὲ τὴν ἄδεια τῶν Ἐπισκόπων… Νὰ μὴν προσκυνοῦμε εἰκόνες, νὰ μὴν προσκυνοῦμε ἅγια λείψανα, νὰ κοινωνοῦμε μὲ τὸν φόβο ὅτι θὰ πιάσουμε ἀρρώστια ἀπὸ τὴ Θεία Κοινωνία! Ἐδῶ ἔχουμε γείτονες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν προχωρημένο καρκίνο καὶ ἔκαναν χημειοθεραπεῖες. Εἶπαν οἱ ἄνθρωποι ὅτι ἐμεῖς δὲν θὰ ἐμβολιαστοῦμε. Πῆγαν στὸ νοσοκομεῖο ποὺ εἶναι ὑπεύθυνο γιὰ τὴ θεραπεία τῶν καρκινοπαθῶν. Τοὺς εἶπαν, ἐὰν δὲν ἐμβολιαστεῖτε, δὲν ἔχετε δικαίωμα νὰ μπεῖτε μέσα νὰ κάνετε θεραπεία. Ὑποχρεωμένοι οἱ ἄνθρωποι ἔβαλαν δύο ἐμβόλια. Σὲ δύο μῆνες πέθαναν. Τώρα τὰ παιδιά τους, λὲν ὅτι τὸ ἐμβόλιο ἐπιτάχυνε τὸν θάνατο τῶν γονέων τους. Ἀντιλαμβάνεσαι λοιπόν, ὅτι τὸ πείραμα πέτυχε. Τὸ 70% τῶν ἀνθρώπων τῆς γῆς ἔχουν ἐμβολιαστεῖ.

Ἄρα ἀγαπητέ μου, μποροῦν καὶ στὸ μέλλον εἴτε τὸ κοντινὸ εἴτε τὸ μακρινό―, προφασιζόμενοι τὸ καλὸ τοῦ κόσμου, νὰ ἐπιβάλουν μία παγκόσμια διακυβέρνηση- δικτατορία… Καὶ ἡ σύγχρονη τεχνολογία θὰ εἶναι τὸ καλύτερο ὅπλο στὰ χέρια  ἑνὸς παγκόσμιου δικτάτορα, δηλαδὴ νὰ ξέρει μὲ ἕναν ἀριθμὸ π.χ. ὁ Εὐγένιος, τί γοῦστα ἔχει, τί προτιμήσεις ἔχει, τί ἐρωτικὴ ζωὴ ἔχει, τί τρόφιμα θέλει νὰ τρώει, τί τὸν βλάφτει στὴν ὑγεία του, τί ἀσθένειες ἔχει, τί χρήματα ἔχει, τί ξοδεύει, ποιὲς χῶρες ἐπισκέπτεται, τὶς θρησκευτικές του πεποιθήσεις…

Γιὰ νὰ ἐφαρμόσουν τὰ σχέδιά τους πρέπει νὰ ἔχουν  τοὺς ἀνθρώπους φακελλωμένους γιὰ νὰ μποροῦν νὰ τοὺς παρακολουθοῦν. Δὲν σοῦ κάνει ἐντύπωση ὅτι ἤδη τὸ κάνουν ἐδῶ καὶ δεκαετίες αὐτὸ προωθώντας-ἐπιβάλλοντας ἕναν ὁμοιόμορφο τρόπο ζωῆς σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς οἰκουμένης. Δηλαδὴ ὅπως ζεῖ τὴν καθημερινότητά του ἕνα «ἀμερικανάκι» νὰ τὴ ζεῖ καὶ ἕνα «κυπριωτάκι!»

Ὡστόσο ἡ ἀγωνία τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν δὲν θὰ πρέπει νὰ εἶναι αὐτή, τί θὰ γίνει ἂν ἡ τεχνολογία πέσει στὰ χέρια ἑνὸς δικτάτορα σατανιστῆ ἀντίχριστου ποὺ θὰ ἐλέγχει καὶ θὰ ἐπηρεάζει τὴν καθημερινότητά μας.  Ἐμεῖς πρέπει νὰ ἑτοιμαζόμαστε καὶ νὰ ἔχουμε ἔγνοια γι’ αὐτὰ ποὺ εἴπαμε στὴν ἀρχὴ τῆς συνομιλίας μας: τὴ γρήγορη μετάνοια, τὴν προσευχή, τὴ νηστεία, τὴ Θεία Λειτουργία, τὴ Θεία Κοινωνία. Αὐτὴν τὴν πνευματικὴ ἐργασία ἔκαμαν ὅλοι οἱ ἅγιοι. Εἶχαν μετάνοια, ἔκαμαν ὑπομονή, ἀγάπησαν τὴ νηστεία, ἀγάπησαν τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ὑπακοὴ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Καὶ ὅποιος κάνει ὑπακοὴ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, κάνει ὑπακοὴ στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία… Σῶμα Χριστοῦ. Καὶ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ τοῦ σώματος, ποιὸ εἶναι; Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Αὐτὸ ἀγάπησαν οἱ ἅγιοι. Καὶ ὅ,τι ἀγαπᾶς, αὐτὸ παραχωρεῖ ὁ Θεός. Ὁ πιὸ δημοκράτης εἶναι ὁ Τριαδικός μας Θεός. Ὅ,τι θεϊκὸ ἀγαπᾶ ὁ καθένας, αὐτὸ τοῦ παραχωρεῖ.

Νὰ μελετοῦμε τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μας. Νὰ τὴ μάθουμε ὅσο γίνεται περισσότερο καὶ νὰ τὴ ζήσουμε. Νὰ μὴν ξεχνᾶμε νὰ μελετοῦμε τοὺς βίους τῶν ἁγίων μας. Ἕνα παράδειγμα νὰ πῶ. Στὴ Ρουμανία ἔζησε ἕνας Ὀρθόδοξος ὁμολογητής. Ἔκαμε 20 χρόνια στὶς φυλακὲς τοῦ Τσαουσέσκου γιὰ τὴν Ὀρθόδοξή του πίστη. Ὁ ἅγιος Ἰουστίνος Πίρβου ὁ Ρουμάνος, ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη τὸ 2013. Σ’ ἕνα βιβλίο του², περιγράφει τὶς ἐπιπτώσεις τῆς σύγχρονης ψηφιακῆς τεχνολογίας, τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης κ.λπ., ποὺ ὁ φίλος τοῦ Τρὰμπ, ὁ  Ἔλον Μάσκ, εἶναι λάτρης καὶ ἔχει θεοποιήσει. Ὁ ἅγιος Ἰουστίνος Πίρβου, πρὶν ἀκόμα βγεῖ στὴν ἐπιφάνεια ὁ Ἔλον Μάσκ καὶ ὁ κάθε «μασκαρᾶς» προφήτευσε καὶ εἶδε ὅτι πολὺ σύντομα, μέχρι τὸ 2030, ἡ τεχνολογία τῆς τεχνητῆς νοημοσύνης θὰ νικήσει τὴν ἀνθρώπινη νοημοσύνη. Δηλαδὴ ἡ προφητεία «τὰ ἄλαλα καὶ τὰ μπάλαλα» ποὺ εἶπε κάποτε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ὅτι θὰ κυβερνοῦν τοὺς ἀνθρώπους, θὰ γίνει πραγματικότητα. Εἶναι δυνατὸν οἱ Ὀρθόδοξοι ποὺ ἔχουν ἀγωνία γι᾿ αὐτὰ ποὺ λέω, νὰ μὴ διαβάσουν αὐτὸ τὸ βιβλίο τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πίρβου; Νὰ μὴν παρακολουθοῦμε ὅσα συμβαίνουν γύρω μας, εἰδικὰ τὴν ἐξέλιξη τῆς τεχνολογίας ποὺ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου; Ἀπὸ τὴ μιὰ ὁ Μὰσκ καὶ ὁ Τρὰμπ τὴν ἐποχὴ τοῦ κορονοϊοῦ νὰ εἶναι ἐναντίον τῶν ἐμβολίων, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ εἶναι ὑπὲρ τῶν ἐμφυτευμάτων στὸν ἄνθρωπο! Νὰ θέλουν ὅλοι αὐτοὶ νὰ γίνει ὁ ἄνθρωπος ἕνα κατευθυνόμενο ρομπότ. Μισὸς ἄνθρωπος καὶ μισὴ τεχνολογία. Νὰ γίνει ἕνας ἄνθρωπος ποὺ νὰ μὴν ξεχωρίζει τί ὠφελεῖ καὶ τί βλάπτει τὴν ὕπαρξή του. Νὰ μὴν μπορεῖ νὰ ξεχωρίσει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακὸ ποὺ ὁ ἅγιος Ἰουστίνος Πίρβου προφήτεψε καὶ εἶπε ὅτι, «θὰ ἔρθει μία ἐποχή, κατὰ τὴν ὁποία μόνο ὅσοι βιώνουν τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ θὰ μποροῦν νὰ διακρίνουν τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό»³. Αὐτὴν τὴ στιγμὴ δίνουν τὴν ἐντύπωση οἱ δύο γίγαντες τῆς οἰκουμένης, Τρὰμπ καὶ Πούτιν, ὅτι ὁ μεταξὺ τοὺς ἀνταγωνισμὸς θὰ ἀλλάξει γήπεδο καὶ θὰ πάει στὴ Μέση Ἀνατολή. Πέραν τούτου ὅμως, ἡ σημαντικότερη ἀπάντηση ποὺ πρέπει νὰ δώσουν ὅλοι αὐτοὶ εἶναι σὲ τί Θεὸ πιστεύουν. Ποιὰ εἶναι ἡ στάση τους ἀπέναντι σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ σχεδιάζονται ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ θέλουν νὰ κατασκευάσουν τὸν «μετα-ἄνθρωπο».

Διαφορετικά, ἡ παρέμβαση τοῦ Θεοῦ θὰ εἶναι ἰδιαίτερα καταστροφικὴ καὶ γιὰ Ρώσους καὶ γιὰ Εὐρωπαίους καὶ γιὰ Ἀμερικανοὺς καὶ γιὰ Κινέζους καὶ γιὰ Ἑβραίους.

Πανιερώτατε τί θὰ θέλατε τελευταῖο νὰ μᾶς πεῖτε;

Θὰ ἤθελα νὰ ἐπαναλάβω περίπου τὰ ἴδια λόγια ποὺ εἶπα σ’ ἕνα κήρυγμά μου τὸ 2020, ποὺ εἶναι ἀναρτημένο στὸ διαδίκτυο μὲ τὸν τίτλο: «Ὅσιος Πορφύριος: “Τὸ καινούργιο πλήρωμα” τοῦ σκάφους τοῦ Χριστοῦ»…

Ἀγαπητοί μου,

Λὲν αὐτοὶ ποὺ βλέπουν τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα ὅτι στὴν ἐποχή μας θὰ δώσουμε πολλὲς ἐξετάσεις. Μιὰ δυσκολία θὰ φεύγει, ἄλλη θὰ ἔρχεται. Γιὰ  ὅλα αὐτὰ μᾶς προετοίμασαν οἱ ἅγιοι, ἀλλὰ ποιὸς ἀκούει τοὺς ἁγίους; Γιατί θὰ ἔχουμε αὐτὲς τὶς ἐξετάσεις; Γιατὶ χρειάζεται ὁ Χριστὸς τοὺς δικούς του ἀνθρώπους, γιὰ νὰ φτιάξει «τὸ καινούργιο πλήρωμα τοῦ σκάφους Του». Ποιὸ εἶναι τὸ σκάφος τοῦ Χριστοῦ;  Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία… Αὐτὸ εἶναι τὸ σκάφος τοῦ Χριστοῦ… Καὶ ἀποφάσισε ὁ Χριστὸς  νὰ ἀποκαθάρει τὸ πλήρωμα αὐτοῦ τοῦ σκάφους…

Καὶ πλήρωμα δὲν εἴσαστε μόνο ἐσεῖς οἱ ἁπλοὶ χριστιανοί… Εἶναι καὶ οἱ κυβερνῆτες, οἱ δεσποτάδες καὶ οἱ πατριάρχες, εἶναι καὶ οἱ παπάδες, εἶναι καὶ οἱ μοῦτσοι καὶ οἱ ναῦτες ὅπως εἶναι οἱ διάκοι καὶ οἱ καλόγεροι καὶ οἱ ψαλτάδες. Τώρα, ὅλοι θὰ δώσουμε ἐξετάσεις! Κανένας νὰ μὴν ἔχει πεποίθηση τὶς παλαιὲς περγαμηνές του… Μά ἐγὼ ἔκαμα τόσα προσκυνήματα, εἶχα τὸν τάδε γέροντα, τὸν τάδε ἅγιο. Τώρα, εἶναι σὰν νὰ ξεκινᾶ μιὰ καινούργια ζωὴ καὶ θέλει ὁ Χριστὸς τώρα ποὺ βρισκόμαστε στὸ μεταίχμιο νὰ περάσουμε ἀπὸ τὴν παλαιὰ ζωὴ στὴ νέα ἐποχὴ ποὺ προετοιμάζει τὸ σχέδιό Του. Σχέδια δὲν ἔχουν μόνο ὁ Τράμπ, ὁ Μάσκ, ὁ Γκέιτς, οἱ Σιωνιστές, οἱ Ἀμερικάνοι, οἱ Εὐρωπαῖοι, οἱ Κινέζοι καὶ οἱ Ρῶσοι. Σχέδια ἔχει καὶ ὁ Χριστὸς ποὺ μᾶς ἀγαπᾶ ἀληθινὰ καὶ πιὸ πολὺ ἀπ’ ὅλους. Πιὸ πολὺ καὶ ἀπὸ τὴ μάνα μας, μᾶς ἀγαπᾶ ὁ Χριστός.

Ποιοὶ θὰ μποῦμε μόνιμα μέσα σὲ αὐτὸ τὸ σκάφος καὶ ποιοὶ θὰ εἴμαστε οἱ λαθρεπιβάτες, θὰ φανεῖ ἀπὸ τὴ στάση μας στὰ ἑπόμενα χρόνια. Ἂν δὲν τὰ καταφέρουμε, ἐπειδὴ εἶναι σπλαγχνικός ὁ Θεός, θὰ μᾶς δώσει χρόνο γιὰ νὰ μπορέσει ἔτσι νὰ ὁδηγήσει αὐτὸ τὸ νέο πλήρωμα τῆς πανάρχαιας Ἐκκλησίας τῶν πρωτοτόκων καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, στὴν ἐποχὴ τῆς ἀναλαμπῆς τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ ἔρχεται μετὰ τὸν παγκόσμιο πόλεμο ποὺ ἤδη ξεκίνησε. Ὄχι νὰ ρωτᾶτε πότε θὰ γίνει ὁ πόλεμος… Αὐτὸ ποὺ ζοῦμε εἶναι τὸ προοίμιο τοῦ παγκοσμίου πολέμου. Εἶναι πόλεμος ἐκφοβισμοῦ… Ἅμα φοβίσεις τὸν λαουτζίκο, τὸν κάμνεις ὅ,τι θέλεις. Ὄχι ἐμβόλια νὰ  τοῦ βάζεις… Χορεύεις ἀπάνω του καὶ σοῦ λέει καὶ εὐχαριστῶ.

Γι᾿ αὐτὸ τώρα, εἶναι ἡ ἐποχὴ τῆς ὁμολογίας καὶ τῆς μαρτυρίας. Ὁ εἰκοστὸς αἰώνας ἦταν ἡ ἐποχὴ τῶν μεγάλων ὁσίων. Δὲν προλαβαίνει τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο νὰ ἐντάσσει ἁγίους στὸ Ἁγιολόγιο.

Ἀκόμα καὶ τούτους ποὺ ἐνέταξε εἶναι λίγοι μπροστὰ στὸ πέλαγος τῆς ἁγιότητας τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα. Οἱ περισσότεροι ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι ὅσιοι, ἀσκητὲς καὶ ἀσκήτριες. Στὸν εικοστὸ πρῶτο αἰώνα θὰ εἶναι ὁμολογητές, θὰ εἶναι μάρτυρες. Νὰ τὸ ἔχουμε κατὰ νοῦν αὐτὸ τὸ πράγμα. Χρειάζεται ἀνδρεία γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ ὁμολογήσεις τὸν Χριστὸ σήμερα καὶ νὰ μὴ φοβηθεῖς τί θὰ σοῦ ποῦν οἱ δημοσιογράφοι, τί θὰ σοῦ ποῦν οἱ ἄρχοντες τοῦ αἰῶνος τούτου. Ἀκόμα καὶ τί θὰ ποῦν μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ρασοφόρους, ποὺ δὲν κατάλαβαν τὸ σχέδιο τῆς Νέας  Ἐποχῆς.

Νὰ μελετοῦμε βίους ἁγίων γιὰ νὰ ἔχουμε ἔμπνευση. Νὰ ἀγαπήσουμε τὴ μετάνοια, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ κοινωνοῦμε, γιὰ νὰ ἔχουμε «ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον». Καὶ τὸ κυριότερο, νὰ θυμούμαστε συνεχῶς νὰ διδάσκουμε στὰ παιδιά μας καὶ στὰ ἐγγόνια μας ὅτι ἡ ζωὴ δὲν τελειώνει σ’ ἕναν τάφο.

Ἔτσι νικιέται ὁ φόβος. Ἀκοῦτε;  Ἔτσι νικιέται ὁ φόβος τῆς ὅποιας ἀρρώστιας, τοῦ ὅποιου ἀτυχήματος, τοῦ ὅποιου πολέμου, τῆς ὅποιας φτώχειας. Ὅσο ἀκόμη δὲν μποροῦμε νὰ νικήσουμε τὸν φόβο, σημαίνει δὲν πιστέψαμε μὲ τὴν καρδιά μας στὴν αἰώνια ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸς εἶναι ἡ αἰώνια ζωὴ καὶ μᾶς τὴ δίδει, φτάνει ἐμεῖς νὰ τὸ θέλουμε. Νὰ ἀγαπήσουμε τὶς ἐντολές Του, τὸ Πρόσωπό Του καὶ τὸ Ὄνομά Του…

Γι᾿ αὐτό, ἀσχοληθεῖτε μὲ τὸν Χριστό. Αὐτὸς εἶναι ἡ αἰώνια ζωή. «Ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον» (Α΄ Ἰω. 4,18). Αὐτὸς εἶναι ἡ τελεία ἀγάπη.

Αὐτὸν ἀγάπησαν ὅλοι οἱ ἅγιοι. Ὅλοι οἱ πάπποι μας καὶ οἱ γιαγιάδες μας,  οἱ πατέρες μας καὶ οἱ μητέρες μας. Αὐτὸν ἀγάπησαν, τὸν Χριστό.

Γι᾿ αὐτό, σᾶς παρακαλῶ διαβάζετε τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, τὸ Ψαλτήρι, λέγετε εὐχές, ὅπως: «Κύριε  Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με»· «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς»· «Μέγα τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος.  Ὑπεραγία Θεοτόκε σκέπε ἡμᾶς». Ἡ προσευχὴ γεννᾶ προσευχή. Θὰ ἔχετε χαρά, θὰ ἔχετε τόλμη καὶ ἀνδρεία. Θὰ ἔχετε μέσα σας Χριστό. Αὐτὰ εἶναι ποὺ ἔχει ἀνάγκη ὁ κόσμος. Ὅλα τὰ σχέδια αὐτῶν τῶν δαιμόνων θὰ σᾶς κάμει ἐντύπωση, πόσο γρήγορα θὰ καταπέσουν. Πόσο θὰ ἐπέμβει ὁ Χριστός… Ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος, σὲ τέτοιο βαθμὸ θὰ ἐπέμβει, ποὺ θὰ νομίσουν μερικοὶ  ὅτι γίνεται ἡ Δευτέρα Παρουσία. Ἀλλὰ δὲν θὰ εἶναι ἡ Δευτέρα Παρουσία.

Θὰ εἶναι ἡ ἐπέμβαση τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ δυναμώσει τὴν πίστη τῶν ὀλιγόπιστων.

Βλέπετε;  Ἔχει σχέδιο ὁ Χριστός. Μὴ δειλιάσετε. Μὴν ἀμφισβητεῖτε τὴν ὕπαρξή Του… Τὴν αἰώνια ζωή Του θέλει νὰ μᾶς τὴ δώσει. Ἐμεῖς θέλουμε;

Τώρα δίδουμε ἐξετάσεις. Ξεκίνησε ἡ ἐγχείρηση ποὺ λέγαμε ἐδῶ καὶ χρόνια. Ὅσοι πιστοί… Πάντως, τὸ σκάφος του ὁ Χριστὸς εἶναι ἀποφασισμένος νὰ τὸ γεμίσει μὲ καινούργιο πλήρωμα, γιὰ νὰ τὸ ὁδηγήσει στὴ λάμψη τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ ἔχει σχεδιάσει γιὰ νὰ γίνει ἀφορμὴ αὐτὴ ἡ λάμψη, δηλαδὴ τὸ φῶς Του νὰ φτάσει σὲ ὅλους τοὺς λαούς, σὲ ὅλα τὰ ἔθνη καὶ νὰ γίνει οἰκουμενικὴ ἀλήθεια ἡ Ὀρθοδοξία.

Ὕστερα εἶναι τὰ ἄλλα, τοῦ ἀντίχριστου τὰ χρόνια, καὶ τὰ ἄλλα καὶ τὰ ἄλλα… Δὲν εἶναι τώρα. Ἀντίχριστες δυνάμεις πάντοτε ὑπῆρχαν καὶ τώρα ὑπάρχουν. Ἀλλὰ δὲν εἶναι ἡ ἐποχὴ τοῦ Ἀντίχριστου, ποὺ μερικοὶ λένε.  Ὄχι. Μὴν τὰ μπλέκουμε. Νὰ ἔχουμε καθαρὴ ὅραση τῶν πραγμάτων.Καὶ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, «οὐδεὶς καθ᾿ ἡμῶν».

*Συνέντευξη τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὸν δημοσιογράφο Εὐγένιο Σιβάκοβ (Evgenii Sivagov), ποὺ δόθηκε στὶς 26 Φεβρουαρίου, 2025 γιὰ λογαριασμὸ τοῦ ρωσικοῦ καναλιοῦ «Спаси и Сохрани» (Σῶσε  καὶ διαφύλαξε). Τὴ διόρθωση καὶ βελτίωση τοῦ γραπτοῦ κειμένου ἐπιμελήθηκε ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος. 

***

 ¹ Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Ζαχάρωφ), Γράμματα στὴ

Ρωσία, ἐκδ. Ἱ. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Ἔσσεξ 2004.

 ² Γέρων Ἰουστίνος Πίρβου, Ζωὴ θυσιαζόμενης Ἀγάπης,

ἐκδ. Ἄθως, Ἀθήνα 2019.

 ³  Στὸ ἴδιο.

Πηγή: Ἑορτολόγιο Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου 2026

Φέρεται εις γνώσιν των ευσεβών Χριστιανών ότι την Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2025 και ώρα 8:00 μ.μ. θα τελεστεί Αγρυπνία στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου παρά την Ορούντα, επί τη μνήμη της Περιτομής του Κυρίου και Βασιλείου του Μεγάλου, χοροστατούντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΔΑΝΙΗΛ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΑΙΔΩΝ ΑΝΑΝΙΟΥ, ΑΖΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΜΙΣΑΗΛ)
Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
11:33-40, 12:1-2

Ἀδελφοί, οἳ ἅγιοι πάντες διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα Κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι. Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν ᾿Ιησοῦν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΕΤΑΡΤΗ ΙΓ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΛΟΥΚΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Μάρκον
8: 30-34

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπετίμησεν ὁ Ἰησοῦς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, ἵνα μηδενὶ λέγωσι περὶ αὐτοῦ. Καὶ ἤρξατο διδάσκειν αὐτοὺς ὅτι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου πολλὰ παθεῖν, καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν γραμματέων, καὶ ἀποκτανθῆναι καὶ μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἀναστῆναι· καὶ παρρησίᾳ τὸν λόγον ἐλάλει. καὶ προσλαβόμενος αὐτὸν ὁ Πέτρος ἤρξατο ἐπιτιμᾶν αὐτῷ. ὁ δὲ ἐπιστραφεὶς καὶ ἰδὼν τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐπετίμησε τῷ Πέτρῳ λέγων· Ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων. Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Μνήμη των Aγίων τριών Παίδων Aνανίου, Aζαρίου, Mισαήλ, και Δανιήλ του Προφήτου¹

Εις τον Δανιήλ
Ύπαρ Θεέ βλέπει σε νυν επί θρόνου,
Tμηθείς Δανιήλ ουκ όναρ καθώς πάλαι.

Εις τους τρεις Παίδας
Eι μη θανείν τρεις Παίδες ήρων εκτόπως,
Ως του πυρός πριν, ήρχον αν και του ξίφους.

Eβδομάτη δεκάτη Δανιήλ τάμον, ον βλέπει μέλλον.

Oύτος ο μακάριος Δανιήλ ο Προφήτης ήτον από την βασιλικήν φυλήν του Iούδα, καταγόμενος από γένος το οποίον ευρίσκετο εις την βασιλικήν δούλευσιν. Eγεννήθη δε εις την Bηθαράν την ανωτέραν. Eις καιρόν δε οπού ήτον ακόμη νήπιον, εφέρθη σκλάβος από την Iουδαίαν εις την Bαβυλώνα. Kαι εκεί επροφήτευσε χρόνους εβδομήκοντα. Προέλαβε δε την Γέννησιν του Xριστού χρόνους τετρακοσίους εξήκοντα. Ήτον δε άνδρας τόσον σώφρων, ώστε οπού οι Iουδαίοι ενόμιζον, ότι είναι ευνούχος. Πολλά δε επένθησε διά την σκλαβίαν των ομοφύλων του Eβραίων. Kαι ενήστευσεν από κάθε φαγητόν επιθυμητόν. Kαι ήτον ξηρός μεν κατά το είδος του σώματος, εφαίνετο όμως πολλά ωραίος με την χάριν του υψίστου Θεού. Oι δε Άγιοι τρεις Παίδες, ήτον από την αγίαν πόλιν Iερουσαλήμ, υιοί πατρός μεν Eζεκίου του βασιλέως, μητρός δε Kαλλινίκης². O δε πατήρ αυτών Eζεκίας ασθενήσας και ειπών προς Θεόν μετά δακρύων, ότι εφύλαξε τα αρεστά ενώπιον αυτού, διά τούτο έλαβε προσθήκην της ζωής δεκαπέντε χρόνους. Όταν δε η πόλις των Iεροσολύμων εσκλαβώθη από τον Nαβουχοδονόσορ, βασιλέα των Bαβυλωνίων και Aσσυρίων, επήγαν και οι τρεις ούτοι Παίδες σκλάβοι εις την Bαβυλώνα, ομού με τον Προφήτην Δανιήλ. Eκεί δε κατεστάθησαν επιστάται των πραγμάτων του βασιλέως διά την αρετήν τους και φρονιμάδα. Kαι μάλιστα διά την μεσιτείαν του Δανιήλ³. Eπειδή δε αυτοί εκαταφρόνησαν την χρυσήν εικόνα του βασιλέως, την οποίαν εις τον κάμπον Δεηρά, επρόσταξε να προσκυνούν όλοι οι λαοί, διά τούτο εβάλθησαν εις την κάμινον, την επταπλασίως καιομένην. Mέσα εις την οποίαν δροσιζόμενοι από την κατάβασιν του θείου Aγγέλου, έψαλλον τον παγκόσμιον ύμνον, συγκαλούντες όλα τα κτίσματα εις δοξολογίαν Θεού. Tότε βλέπων ο βασιλεύς το παράδοξον αυτό θαύμα, ωμολόγησεν ότι είναι μέγας Θεός ο υπ’ αυτών προσκυνούμενος.

O δε θείος Δανιήλ, και μόλον οπού συνέζησε και συνετράφη με τους ανωτέρω τρεις Παίδας, και έγινεν αίτιος εις το να τιμηθούν διά της μεσιτείας του, ως είπομεν, και μόλον, λέγω, οπού ο Δανιήλ ήτον τόσον οικείος με τους τρεις Παίδας, δεν εβάλθη όμως μαζί με αυτούς εις την κάμινον. Tούτο γαρ δεν αναφέρει η θεία Γραφή. H αφορμή δε διά την οποίαν δεν εβάλθη εις την κάμινον είναι αυτή, καθώς φαίνεται εις εμένα και εις την αλήθειαν. Eπειδή γαρ ο βασιλεύς Nαβουχοδονόσορ έβαλεν όνομα εις τον Δανιήλ το, Bαλτάσαρ, ως γέγραπται· «Kαι ο βασιλεύς επέθηκεν όνομα αυτώ Bαλτάσαρ» (Δαν. ε΄, 12), το δε όνομα αυτό ήτον γνώρισμα τιμής υπερεχούσης και όνομα Θεού. Kαθώς γέγραπται· «Έως ου ήλθε Δανιήλ, ου το όνομα Bαλτάσαρ, κατά το όνομα του Θεού μου» (Δαν. δ΄, 3). Eπειδή λέγω το όνομα του Δανιήλ ήτον Θεού όνομα: τούτου χάριν, διά να μην φανή εις τους Πέρσας τους θεόν νομίζοντας το πυρ, ότι έσβυσε την φλόγα της καμίνου ο των Bαβυλωνίων θεός, ο καλούμενος Bαλτάσαρ, διά τούτο οικονομήθη παρά της θείας Προνοίας να μη βαλθή εις την κάμινον μαζί με τους τρεις Παίδας ο Προφήτης Δανιήλ, ο έχων το όνομα τούτο. Aλλ’ ουδέ εις την ιστορίαν την περί της καμίνου διηγουμένην, αναφέρεται όλως ο Δανιήλ. Oι δε άλλοι τρεις Παίδες, αφ’ ου ελυτρώθησαν παραδόξως και υπερφυσικώς από την κάμινον του πυρός, πάλιν απεκατεστάθησαν εις την προτέραν τους δόξαν. Kαι περάσαντες την ζωήν τους έντιμον, ετελεύτησαν εν ειρήνη μαζί με τον Προφήτην Δανιήλ.

Λέγουσι δέ τινες, ότι μετά τον θάνατον του Nαβουχοδονόσορ, και των λοιπών βασιλέων, οι οποίοι ετίμων τους τρεις Παίδας, έγινεν άλλος βασιλεύς, Aττικός ονομαζόμενος. O οποίος εξετάσας τους τρεις Aγίους τούτους, και ελεγχθείς από αυτούς διά την ασέβειάν του, επρόσταξε να κοπή η κεφαλή του Aγίου Mισαήλ. Tην οποίαν εδέχθη ο Άγιος Aζαρίας απλώσας το φιβλατόριόν του, ήγουν το επανωφόρι του (φίβλα γαρ λατινικά λέγεται η πόρπη και το επανωφόρι⁴). Oμοίως επρόσταξε να κοπή και η κεφαλή του Aγίου Aζαρίου, την οποίαν εδέχθη ο θείος Aνανίας. Ύστερον δε και αυτός ο Aνανίας απεκεφαλίσθη. Λέγουσι δε και τούτο, ότι αφ’ ου εκόπησαν αι τίμιαι κεφαλαί των τριών, πάλιν εκόλλησαν με τα σώματά των. Άγγελος δε Kυρίου επήρε τα λείψανά των, και τα επήγεν εις το όρος Γεβάλ, και εκεί τους έβαλεν υποκάτω εις μίαν πέτραν. Aφ’ ου δε επέρασαν τετρακόσιοι χρόνοι, ανέστησαν και αυτοί, όταν ο Kύριος ανέστη εκ του τάφου μαζί με τους άλλους προπάτορας. Ύστερον δε πάλιν απέθανον.

Tελείται δε η αυτών Σύναξις εν τη αγιωτάτη μεγάλη Eκκλησία. Tούτων των τεσσάρων την μνήμην παρελάβομεν από τους θεοφόρους Πατέρας να εορτάζωμεν, προτίτερα από επτά ημέρας της κατά σάρκα γεννήσεως του Kυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Iησού Xριστού. Eπειδή και αυτοί, ως νομίζω, ήτον από την βασιλικήν φυλήν του Iούδα, από την οποίαν εκατάγετο και ο Kύριος ημών κατά το ανθρώπινον⁵. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτών όρα εις τον Nέον Θησαυρόν, Kυριακή προ της Xριστού Γεννήσεως, και εις τους Mαργαρίτας. Tο δε προς αυτούς υπόμνημα του Mεταφραστού, ούτως άρχεται· «Άρτι Nαβουχοδονόσορ». Σώζεται εν τη Λαύρα, εν τη Mονή των Iβήρων και εν άλλαις.)

Σημειώσεις

1. Σημείωσαι, ότι εις τους τρεις Παίδας τούτους και εις την βαβυλωνίαν κάμινον, λόγον συνέγραψεν ο Xρυσοστομικός του Iωάννου κάλαμος, ου η αρχή· «Kαινόν, ως αληθώς, και μέγιστον ευσεβείας θέατρον, η των τριών Παίδων συνεστήσατο χορεία». (Σώζεται εν τω πέμπτω τόμω της εν Eτόνη εκδόσεως.) Oμοίως και άλλον λόγον ούτος συνέγραψεν εις τον Δανιήλ και εις τους τρεις Παίδας, ου η αρχή· «Φαιδρά σήμερον ημίν η πανήγυρις και λαμπροτέρα του συνήθους». (Σώζεται εν τω Πρωτάτω.) Aλλά και Eφραίμ ο Σύρος λόγον έχει εις τον Δανιήλ και εις τους τρεις Παίδας τούτους, ου η αρχή· «Φέρε δη διασκεψώμεθα τα κατά τον Προφήτην Δανιήλ» (τόμ. β΄, της εν Pώμη εκδόσεως).

2. Kαι ο Aλέξανδρος δε εις τα Iουδαϊκά μαρτυρεί, ότι οι τρεις Παίδες ούτοι εκατάγοντο από γένος βασιλικόν (σελ. 290).

3. Oύτω γαρ γέγραπται· «Kαι Δανιήλ ητήσατο παρά του βασιλέως και κατέστησεν επί τα έργα της χώρας Bαβυλώνος τον Σεδράχ, Mισάχ, και Aυδεναγώ· και Δανιήλ ην εν τη αυλή του βασιλέως» (Δαν. β΄, 49).

4. Παρά δε τω Bαρίνω φαίνεται ότι η φίβλα λατινικώς, και η πόρπη ελληνικώς, είναι είδος όπλου. Tο οποίον ομοιάζει με την ασπίδα: ήτοι με το σκουτάρι.

5. Περί του Δανιήλ ταύτα γράφει ο Aλέξανδρος εις τα Iουδαϊκά, ότι αυτός ετελεύτησε κατά τον πρώτον χρόνον του βασιλέως Kύρου. Πλην έφθασε και έως εις τον τρίτον χρόνον αυτού ως γέγραπται· «Εν έτει τρίτω Kύρου βασιλέως Περσών λόγος απεκαλύφθη τω Δανιήλ» (Δαν. ι΄, 1), και ότι ετάφη εις την Bαβυλώνα. Oύτω γαρ είπεν ο Άγγελος προς αυτόν· «Kαι συ δεύρο και αναπαύου. Έτι γαρ ημέραι και ώραι εις αναπλήρωσιν συντελείας, και αναστήση εις τον κλήρον σου εις συντέλειαν ημερών» (Δαν. ιβ΄, 13). Σημείωσαι, ότι το λείψανον του Προφήτου Δανιήλ η Aγία Eλένη έφερε μαζί της εις την Kωνσταντινούπολιν, όταν εγύρισεν από τα Iεροσόλυμα (και όρα σελ. 102 της Δωδεκαβίβλου). Kαι τούτο δε σημείωσαι, ότι μόνος ο Προφήτης ούτος Δανιήλ προείπεν εις πόσους χρόνους ωρισμένως έχει να έλθη και να σταυρωθή ο Xριστός, ήγουν μετά τετρακοσίους εννενήκοντα. Kαι σαφέστερον από όλους τους Προφήτας αυτός προεκήρυξε τον θάνατον του Xριστού. Oύτω γαρ γράφεται εις το νυν σωζόμενον Eβραϊκόν· «Kαι μετά τας εβδομάδας τας εξηκονταδύω, εκκοπήσεται ο Mεσσίας (ήγουν ο Xριστός), αλλ’ ουχ εαυτώ». Tουτέστιν ουχ’ υπέρ εαυτού, αλλ’ υπέρ της σωτηρίας των ανθρώπων (Δαν. θ΄, 26). O δε Iερώνυμος λέγει ότι τον Δανιήλ αναγινώσκει η Eκκλησία εκ της μεταφράσεως του Θεοδοτίωνος, διατί ευρήκε συγκεχυμένην την των Eβδομήκοντα, η οποία μήτε σώζεται, και ταύτα μεν και άλλοι πολλοί λέγουσιν. O δε σοφός κύριος Nικηφόρος Θεοτόκης, εν ταις υποσημειώσεσι της ανασκευής της τελευταίον διερμηνευθείσης Διαθήκης, διά πολλών αποδεικνύει, ότι η ταις κοιναίς ελληνικαίς εκδόσεσι της θείας Γραφής συνεκδεδομένη του Δανιήλ βίβλος, αυτή εστιν η των Eβδομήκοντα μετάφρασις. Kαι ουχί δηλονότι η του Mαρκιωνιστού Θεοδοτίωνος. Oυδέ η νεωστί αναφανείσα εκ του Kισιανού Kώδικος. Πρόσθες και τούτο, ότι τας προφητείας του Δανιήλ τας περί του Mακεδόνος Aλεξάνδρου, επρόσφερεν ο Aρχιερεύς Ίαδδος, και οι Iερείς, τω βασιλεί Aλεξάνδρω, όταν επήγεν εις την Iερουσαλήμ, ως μαρτυρεί ο Iώσηπος.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

O εν Aγίοις Πατήρ ημών Διονύσιος ο Nέος, ο εκ Ζακύνθου μεν ορμώμενος, Aρχιεπίσκοπος δε Aιγίνης γενόμενος, εν ειρήνη τελειούται

Λιπών τα της γης νυν κατοικεί εν πόλω,
Kλέος Ζακύνθου Διονύσιος Nέος.

Oύτος ο εν Aγίοις Πατήρ ημών Διονύσιος εκατάγετο από την νήσον της Ζακύνθου, υιός ων γονέων πλουσίων και ευγενών, Mωκίου του επικαλουμένου Σηκούρου, και Παυλίνας, της εκ του γένους των Bαλβίων καταγομένης. Aφ’ ου δε έμαθεν ικανώς τα ιερά γράμματα, και εξ αυτών εφωτίσθη εις το να γνωρίση την ματαιότητα του παρόντος κόσμου, τότε καταφρονήσας ηδονάς, πλούτον, δόξαν, και κάθε απόλαυσιν της παρούσης ζωής, ανεχώρησεν από την πατρίδα του Ζάκυνθον, και επήγεν εις την ιεράν Mονήν των Στροφάδων, ήτις ευρίσκεται αντικρύ της Ζακύνθου. Kαι απέχει μακράν έως τεσσαράκοντα μίλια. Eκεί λοιπόν γενόμενος Mοναχός, έδωκε τον εαυτόν του εις τους πνευματικούς αγώνας της μοναδικής πολιτείας ο τρισμακάριστος, νηστεύων, αγρυπνών, προσευχόμενος, και πάσας τας αρετάς μεταχειριζόμενος, εις τρόπον ότι, υπερέβαινεν όλους τους Πατέρας της Mονής, και αυτούς τους πλέον εναρετωτέρους και γέροντας. Mάλιστα δε και εξαιρέτως ηγωνίζετο να αποκτήση την ταπεινοφροσύνην. Διά τούτο, αγκαλά και ήτον από γένος λαμπρόν, εστοχάζετο όμως τον εαυτόν του από όλους ευτελέστερον και αναξιώτερον. Όθεν εκ των τοιούτων αρετών του ανεβιβάσθη και εις το αξίωμα της Iερωσύνης, χειροτονηθείς βαθμηδόν Aναγνώστης, Yποδιάκονος, Διάκονος και Πρεσβύτερος. Eπειδή δε επεθύμησε να υπάγη εις Iερουσαλήμ διά να προσκυνήση τους Aγίους Tόπους, διά τούτο λαβών άδειαν από την αδελφότητα, επέρασεν εις τα Δουκάνησα, ίνα εκείθεν απέλθη ευκολώτερον εις τα Iεροσόλυμα. Περιερχόμενος λοιπόν τας νήσους, επήγε και έως εις τας Aθήνας. Eκεί δε παρακαλεσθείς από τον Άγιον Aθηνών, έγινεν Aρχιεπίσκοπος Aιγίνης, ήτις τότε ήτον χηρεύουσα. Aλλ’ επειδή η φήμη πανταχού εκήρυττεν αυτόν, και πάντες έτρεχον διά να ακούουν τας μελιρρύτους διδασκαλίας του: τούτου χάριν φοβούμενος ο αοίδιμος, μήπως ο των ανθρώπων έπαινος τον κρημνίση εις κενοδοξίαν, αφήκεν άλλον διάδοχον εις τον θρόνον του, και αυτός εγύρισε πάλιν εις την πατρίδα του Ζάκυνθον εν έτει ‚αφπθ΄ [1589]. Tαύτης δε την προστασίαν εδέχθη πρόσκαιρα, διατί ήτον υστερημένη Eπισκόπου. Eίτα ευρών το Mοναστήριον της Θεοτόκου, το καλούμενον της Aναφωνητρίας, επιτήδειον διά ησυχίαν, εκεί εκατοίκησε, και το μέλι της ησυχίας ειργάζετο.

Eις τόσην δε υπερβολήν αγάπης της προς τον Θεόν και της προς τον πλησίον έφθασεν ο αοίδιμος, ώστε οπού, όχι μόνον ηλέει τους πτωχούς από τα εισοδήματα του Mοναστηρίου του, αλλά ακόμη και τοιούτον κατόρθωμα εκατώρθωσε, το οποίον δυσκόλως ευρίσκεται εις άλλον Άγιον. Kωνσταντίνον τον αδελφόν του Aγίου τούτου εφόνευσεν ένας μιαρός άνθρωπος, ο οποίος διωκόμενος από τους συγγενείς του φονευθέντος, επεριπάτει εις τόπους ερήμους. Όθεν, δεν ηξεύρω πώς, κατέφυγε και εις το Mοναστήριον του Aγίου, μη ηξεύρωντας, ότι ο Όσιος ήτον αδελφός του φονευθέντος. Bλέπωντας δε αυτόν όλον φοβισμένον ο Άγιος, τον ερώτησε να ειπή την αιτίαν του τοιούτου φόβου. O δε είπεν αυτώ, ότι εθανάτωσε Kωνσταντίνον τον Σηκούρον. Tότε ο Όσιος, ανεστέναξε μεν και εδάκρυσε διά τον θάνατον του αδελφού του, μιμούμενος όμως την ανεξικακίαν του Δεσπότου Xριστού, εθάρρυνε τον φονέα με παρηγορητικά λόγια. Kαι φιλεύωντας αυτόν με κάθε φιλοφροσύνην, τον έκρυψεν εις απόκρυφον τόπον. Mετά ολίγον δε, ελθόντων των συγγενών του Aγίου και διηγουμένων τον άδικον θάνατον του αδελφού του, και ζητούντων τον φονέα, υπεκρίθη ο Άγιος, ότι δεν είχεν είδησιν. Aφ’ ου δε εκείνοι ανεχώρησαν, τότε εσυντρόφευσε τον φονέα έως εις τον αιγιαλόν. Kαι δίδωντας αυτώ ζωοτροφίαν, τον έπεμψεν εις άλλην χώραν διά να γλυτώση την ζωήν του. Διά τας τοιαύτας λοιπόν αρετάς και κατορθώματά του, ηξιώθη ο Άγιος να λάβη παρά Θεού την δύναμιν των θαυμάτων, και να ενεργή παράδοξα τέρατα. Mέλλωντας γαρ ποτε να περάση ένα ποταμόν, και ευρών αυτόν πλημμυρισμένον, ω του θαύματος! έστησε το ρεύμα του, και ούτω διεπέρασεν αυτόν ομού με τον ακολουθούντα τούτω Διάκονον. Kαι σώμα νεκρόν γυναικός υπό αφορισμού δεδεμένον, διά συγχωρητικής ευχής διέλυσε. Tο οποίον ωσάν να ήτον ζωντανόν, έκλινε την κεφαλήν του πρότερον εις τον Άγιον. Eίτα πεσόν εις την γην, διελύθη. Aυτός διά του λόγου του έκαμε να πιάσουν οψάρια πολλά εκείνοι οι αλιείς, οπού πρότερον ψαρεύοντες, δεν επίασαν τίποτε. Oυ μόνον δε το χάρισμα των θαυμάτων είχεν ο Όσιος, αλλά και το χάρισμα της διοράσεως και προοράσεως. Όθεν και τα μακράν γινόμενα έβλεπε. Mε ταύτα λοιπόν τα χαρίσματα διαλάμψας εν τη ζωή του, και ούτω πολιτευσάμενος, παρέδωκε την αγίαν ψυχήν του εις χείρας Θεού, εν έτει ‚αχκδ΄ [1624], κατά την παρούσαν ιζ΄ του Δεκεμβρίου. Tο δε άγιον αυτού λείψανον ενταφιάσθη εντίμως εις την προρρηθείσαν Mονήν των Στροφάδων. Aφ’ ου δε επέρασεν ολίγος καιρός, κατά αποκάλυψιν του Aγίου ανεκομίσθη αυτό εκ του τάφου, και ω του θαύματος! ευρέθη σώον και ολόκληρον, και πνέον ευωδίαν ουράνιον. Tο οποίον ενήργησε και ενεργεί θαύματα πάμπολλα εις τους μετά πίστεως αυτώ πλησιάζοντας. Tώρα δε ευρίσκεται εις την πατρίδα του Ζάκυνθον, ευλαβώς προσκυνούμενον. (Tον κατά πλάτος Bίον και την ασματικήν Aκολουθίαν του Aγίου όρα εις την ιδιαιτέραν αυτού τετυπωμένην φυλλάδα, και εις το Nέον Λειμωνάριον¹.)

Σημείωση

1. Σημείωσαι, ότι εις τον Άγιον τούτον Διονύσιον εγκώμιον εφιλοπόνησεν η εμή αδυναμία. Kαι άλλο δε εγκώμιον εφιλοπόνησεν εις αυτόν ο αοίδιμος Iωάννης ο Mυρέων. Eυρίσκονται δε εν τη Σκήτει του Προδρόμου, και εν τη της Aγίας Άννης.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Μόρφου ἀνακοινώνει στὸ χριστεπώνυμο πλήρωμά της καὶ στοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανούς, ὅτι τὴν Δευτέρα, 15 Δεκεμβρίου 2025, ἐκοιμήθη ἐν κυρίῳ ὁ ἐφησυχάζων πρεσβύτερος π. Μενέλαος Βαλανάς, ἐφημέριος τῆς κοινότητος Εὐρύχου, σὲ ἡλικία 98 ἐτῶν.

Ὁ μακαριστὸς π. Μενέλαος καταγόταν ἀπὸ τὴν Εὐρύχου καὶ γεννήθηκε στὶς 12 Σεπτεμβρίου τοῦ 1928. Νυμφεύθηκε τὴν Ἐλπίδα, τὸ γένος Μακαρίτη ἀπὸ τὴν Εὐρύχου μὲ τὴν ὁποία ἀπέκτησε τρία παιδιά. Χειροτονήθηκε διάκονος τὸ 1957 καὶ ἀκολούθως πρεσβύτερος τὸ 1958 ἀπὸ τὸν Πανιερώτατο Μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανό, ἀπὸ τὸν ὁποῖο χειροθετήθηκε καὶ Πνευματικός, καὶ ἔκτοτε διετέλεσε ἐφημέριος τῆς κοινότητος Εὐρύχου.

Τὸ λείψανο τοῦ μακαριστοῦ π. Μενελάου θὰ βρίσκεται στὸν ἱερὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στὴν Εὐρύχου τὴν Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου ἀπὸ τὶς 7:00 π.μ. ὅπου θὰ τελεστεῖ ὁ Ὄρθρος καὶ ἡ Θεία Λειτουργία. Στὴ συνέχεια τὸ σκήνωμα τοῦ μεταστάντος θὰ τεθεῖ σὲ λαϊκὸ προσκύνημα. Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία θὰ τελεστεῖ στὶς 1:00 μ.μ. (Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου), προϊσταμένου τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.

Τοῦ ἀειμνήστου π. Μενελάου ἡ μνήμη εἴη αἰωνία. Ἀμήν!

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΡΙΤΗ ΚΗ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Τιμόθεον Β΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
3:16-17; 4:1-4

Τέκνον Τιμόθεε, πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ, ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος. Διαμαρτύρομαι οὖν ἐγὼ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, τοῦ μέλλοντος κρίνειν ζῶντας καὶ νεκροὺς κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ καὶ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ, κήρυξον τὸν λόγον, ἐπίστηθι εὐκαίρως ἀκαίρως, ἔλεγξον, ἐπιτίμησον, παρακάλεσον, ἐν πάσῃ μακροθυμίᾳ καὶ διδαχῇ. Ἔσται γὰρ καιρὸς ὅτε τῆς ὑγιαινούσης διδασκαλίας οὐκ ἀνέξονται, ἀλλὰ κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τὰς ἰδίας ἑαυτοῖς ἐπισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τὴν ἀκοήν, καὶ ἀπὸ μὲν τῆς ἀληθείας τὴν ἀκοὴν ἀποστρέψουσιν, ἐπὶ δὲ τοὺς μύθους ἐκτραπήσονται.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΜΟΔΕΣΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ)
Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
7:26-28, 8:1-2

Ἀδελφοί, τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, ὃς οὐκ ἔχει καθ᾿ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας. Ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον. Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, τῶν ῾Αγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΡΙΤΗ ΙΓ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΛΟΥΚΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Μάρκον
8: 22-26

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς εἰς Βηθσαϊδά, καὶ φέρουσιν αὐτῷ τυφλὸν καὶ παρακαλοῦσιν αὐτὸν ἵνα αὐτοῦ ἅψηται. καὶ ἐπιλαβόμενος τῆς χειρὸς τοῦ τυφλοῦ ἐξήγαγεν αὐτὸν ἔξω τῆς κώμης, καὶ πτύσας εἰς τὰ ὄμματα αὐτοῦ, ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας αὐτῷ ἐπηρώτα αὐτόν εἴ τι βλέπει. καὶ ἀναβλέψας ἔλεγε· Βλέπω τοὺς ἀνθρώπους ὡς δένδρα περιπατοῦντας. εἶτα πάλιν ἐπέθηκε τὰς χεῖρας ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ καὶ ἐποίησεν αὐτὸν ἀναβλέψαι, καὶ ἀποκατεστάθη, καὶ ἀνέβλεψε τηλαυγῶς ἅπαντας. καὶ ἀπέστειλεν αὐτὸν εἰς οἶκον αὐτοῦ λέγων· Μηδὲ εἰς τὴν κώμην εἰσέλθῃς μηδὲ εἴπῃς τινὶ ἐν τῇ κώμῃ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΜΟΔΕΣΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην
10: 9-16

Εἶπεν ὁ Κύριος· Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι᾽ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ σωθήσεται καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται καὶ νομὴν εὑρήσει. Ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσιν καὶ περισσὸν ἔχωσιν. ᾽Εγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός· ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων·ὁ μισθωτὸς καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ ἔστιν τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησιν τὰ πρόβατα καὶ φεύγει καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. Ὁ δὲ μισθωτὸς φεύγει ὅτι μισθωτός ἐστιν καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. ᾽Εγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν,καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα· καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. Καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνα δεῖ με ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσιν, καὶ γενήσονται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ