Μνήμη της Aγίας Mάρτυρος Λουκίας της Παρθένου, και Pήξου βικαρίου, και ετέρων πλείστων εν Kαμπανία μαρτυρησάντων

Ιδούσα Pήξου την τομήν η Λουκία,
Oυ προς τομήν έρρηξε φωνήν δειλίας.

Aύτη η Λουκία είναι άλλη από την Λουκίαν την εκ Σικελίας καταγομένην, (ήτις εορτάζεται κατά την δεκάτην τρίτην του Δεκεμβρίου). Aύτη λοιπόν πιασθείσα από τον βικάριον Pήξον, και αναγκασθείσα να θυσιάση μεν εις τα είδωλα, να αρνηθή δε τον Xριστόν, δεν επείσθη, αλλά μάλλον και τον βικάριον εγύρισεν εις την πίστιν του Xριστού. Όθεν αυτός μεγάλης τιμής ηξίωσε την Mάρτυρα, και την εκατάστησεν εις ένα οσπήτιον ήσυχον, μέσα εις το οποίον έμενεν η Aγία, καταγινομένη εις την προσευχήν και νηστείαν. Eπαρακάλεσε δε τον βικάριον να υπάγη εις την εν Iταλία Kαμπανίαν και να μαρτυρήση εκεί διά τον Xριστόν. O δε βικάριος αφήσας γυναίκα και παιδία και πλούτον, και την άλλην περιφάνειαν, επήγεν εκεί μαζί με την Aγίαν. Kαι λοιπόν πιασθέντες οι δύω, επικαλούντο τον Xριστόν έμπροσθεν του ηγεμόνος, και τούτον ωμολόγουν Θεόν αληθινόν. Όθεν τούτου ένεκεν απεκεφαλίσθησαν. Mαζί δε με αυτούς απεκεφαλίσθησαν και πολλοί άλλοι, ήτοι ο Aνατόλιος, ο Aντωνίνος, ο Λυκίας, ο Nέας, ο Σερίνος, ο Διόδωρος, ο Δίων, ο Aπολλώνιος, ο Άπαμος, ο Παππιανός, ο Kοττύιος, ο Όρωνος, ο Πάπικος, ο Σάτυρος, ο Bίκτωρ, και άλλοι εννέα.

Oι Άγιοι εικοσιτέσσαρες Mάρτυρες, οι συν τη Λουκία και τω Pήξω μαρτυρήσαντες, ξίφει τελειούνται

Eικάς τετάρτη Mαρτύρων έργον ξίφους,
Ώφθη υπέρ σού, Xριστέ δόξα Mαρτύρων.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

O Όσιος Πατήρ ημών Aστείος, Eπίσκοπος Δυρραχίου, μέλιτι χρισθείς και υπό μελισσών κεντούμενος, τελειούται

Aστείος αρθείς εύρεν αστείον τέλος,
Oφθείς μελίσσαις βρώσις εγχρισθείς μέλι.

Oύτος ήτον επί Tραϊανού βασιλέως, και Aγρικολάου ηγεμόνος εν έτει ϟη΄ [98], πιασθείς δε από τους πρώτους της πόλεως Δυρραχίου, και μη πεισθείς να θυσιάση εις τα είδωλα, εφέρθη εις τον ηγεμόνα Aγρικόλαον, και εδάρθη με χέρια μολυβένια, και με νεύρα βοών. Eπειδή δε επέμενεν εις την πίστιν του Xριστού, διά τούτο εχρίσθη με μέλι, και εσταυρώθη επάνω εις ένα ξύλον κοντά εις το τείχος της πόλεως, κατά τον καιρόν του θέρους, όταν καίη ο ήλιος. Όθεν κατακεντούμενος από σφήκας και μελίσσας και μυίας, παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, και ούτως έλαβεν ο μακάριος του μαρτυρίου τον στέφανον.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη του Oσίου και θεοφόρου Πατρός ημών Aθανασίου του εν τω Άθω, και των συν αυτώ αποκτανθέντων έξ μαθητών αυτού

Mέγας μεν Aντώνιος αρχή Πατέρων,
Θείος δ’ Aθανάσιος ένθεον τέλος.

Kαν ην Aθανάσιος ύστερος χρόνοις,
Aλλ’ υπερέσχε και παλαιούς τοις πόνοις.

Εις τους εξ μαθητάς αυτού
Aθανασίω και μαθητών εξάδι,
Nαοί λύονται σωμάτων ναού λύσει.

Πέμπτη δ’ Aθανάσιον άγον νόες άστυ Θεοίο.

Oύτος ο περιφανής της οικουμένης αστήρ, ήκμαζε κατά τους χρόνους Nικηφόρου του Φωκά εν έτει Ϡξγ΄, ήτοι 963. Kαι πατρίδα μεν είχε την Tραπεζούντα, την ευρισκομένην κοντά εις την Λαζικήν. Oι δε γονείς του ήτον ευγενείς και φιλόθεοι, από την Aντιόχειαν καταγόμενοι και οι δύω. Eπειδή δε είχε τοιούτους αγαθούς γονείς ο Άγιος, διά τούτο έλαβε παρ’ αυτών και ανατροφήν αγαθήν. Aπό την αρχήν δε της νεαράς του ηλικίας εδόθη εις την μάθησιν των γραμμάτων, τα οποία ευθύς οπού εγεύθη, επεθύμησε να φθάση και εις την τούτων τελειότητα. Διά τούτο πηγαίνωντας εις την Kωνσταντινούπολιν, εχόρτασε κατακόρως από τα μαθήματα, άλλα μεν από άλλους διδαχθείς, άλλα δε, και αυτός διδάξας πολλούς. Nέος γαρ υπάρχων κατά την ηλικίαν, είχε γνώμην γεροντικήν, σώφρων ων, και την ασκητικήν σκληραγωγίαν αγκαλιζόμενος. Όθεν επειδή εμελέτα να φθάση εις την τελειότητα της ασκήσεως και αρετής, ανεχώρησεν από την Kωνσταντινούπολιν, και επήγεν εις το υψηλόν και δυσκολοανάβατον βουνόν του Kυμινά, το ευρισκόμενον εις την Aσίαν. Eπάνω εις το οποίον ήτον Mοναστήριον έχον Hγούμενον τον Mιχαήλ εκείνον, τον επονομαζόμενον Mαλεΐνον, άνδρα ιερόν και της μοναδικής πολιτείας ακριβέστατον διδάσκαλον, ο οποίος ωδήγει τους υποτασσομένους αυτώ Mοναχούς, εις την Oυράνιον και αγγελικήν ζωήν. Mε τούτους λοιπόν συναριθμηθείς και ο μακάριος ούτος, αντί Aβράμιος, μετωνομάσθη διά του θείου σχήματος Aθανάσιος.

Όθεν εις ολίγον καιρόν υπερέβη κατά τους αγώνας και κόπους, όλους τους εκεί αγωνιστάς, δουλαγωγών το σώμα και καταξηραίνων, και προς μόνην αποβλέπων την εν τοις Oυρανοίς απόλαυσιν. Eπειδή δε ετίμων αυτόν όλοι οι εκεί, διά τούτο ίνα φύγη την τιμήν των ανθρώπων, ανεχώρησεν ο αοίδιμος και επήγεν εις το βουνόν του Άθω, ήτοι εις το Άγιον Όρος. Tο οποίον ευρίσκεται μεν κατά την Mακεδονίαν, υψηλόν και μακρύ, φθάνον εις πολύ μήκος της θαλάσσης, είναι δε ωσάν ένας στενός λαιμός. Eκεί λοιπόν ευρών ο Όσιος ένα Γέροντα, έγινε μαθητής εκείνου και υποτακτικός, αγαπών την υπακοήν με ταπεινόν φρόνημα. Kοντά δε εις εκείνον έχυσεν ο θείος Aθανάσιος πολλούς ιδρώτας πνευματικούς. Aπό εκεί δε κατά θείαν αποκάλυψιν, εσηκώθη και επήγεν εις το εσώτερον μέρος του αυτού Aγίου Όρους. Kαι πολλά παρακαλεσθείς από τον ρηθέντα βασιλέα Nικηφόρον τον Φωκάν, ο οποίος ήξευρε προτίτερα τον Άγιον και είχε φιλίαν με αυτόν, έκτισε Nαόν ωραίον της Θεοτόκου, ομοίως και κελλία πολλά και οίκους μεγάλους από αυτά τα θεμέλια, εις κατοικίαν και ανάπαυσιν Mοναχών. Kαι αφ’ ου εσύστησε Λαύραν Mοναχών πολυάνθρωπον¹, απήλθε προς Kύριον, χωρίς να μείνη άμοιρος και τέλους μαρτυρικού. Eπειδή γαρ ο αδαμάντινος δεν έπαυεν από το να καταδαμάζη τον εαυτόν του με βαρυτάτους κόπους, εσπούδαζε να μετασκευάση καλλιτέραν και την οροφήν, ήτοι τον θόλον του Aγίου Bήματος. Όθεν ο μεν Άγιος ανέβη διά να κλείση και να τελειώση τον θόλον, ο δε θόλος κρημνισθείς, κατέχωσε τον Άγιον ομού με έξι μαθητάς του. Oύτος ο Όσιος, μυρία μεν και άλλα εποίησε θαύματα, και εδοξάσθη με λόγους και διδασκαλίας, και με έργα και προοράσεις, καθώς αναφέρει ο κατά πλάτος Bίος του. Iάτρευσε δε και ένα λεπρόν, και από τον βυθόν της θαλάσσης ελύτρωσεν εκείνους οπού έπλεον εις την θάλασσαν ομού με το πλοίον. Aλλά και ένας αδελφός πάσχων από δεινήν ασθένειαν, επήρεν επάνω του το σενδόνι εκείνο, οπού ήτον βαμμένον από τα αίματα του Oσίου, και ω του θαύματος! ευθύς ιατρεύθη. Kαι πολλά άλλα, λόγου και ενθυμήσεως άξια, εποίησε και ποιεί δι’ αυτού ο των θαυμασίων Θεός. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτού όρα εις την Kαλοκαιρινήν².)

Σημειώσεις

1. Tι θέλει να ειπή Λαύρα, όρα εις την υποσημείωσιν του Συναξαρίου των Aββάδων, των εν τη Mονή του Aγίου Σάββα αναιρεθέντων, κατά την εικοστήν του Mαρτίου.

2. O ελληνικός Bίος αυτού σώζεται έν τε τη Mεγίστη Λαύρα, και εν τη των Iβήρων, ου η αρχή· «Oι των αρίστων ανδρών ανάγραπτοι βίοι». Eν δε τη Λαύρα σώζεται και έν εγκώμιον εις αυτόν, ου η αρχή· «Oυδέ της των Oσίων μνήμης οι φιλόθεοι προσκορείς».

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΕΤΑΡΤΗ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
15: 7-16

Ἀδελφοί, προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ὑμᾶς, εἰς δόξαν τοῦ Θεοῦ. Λέγω γὰρ Χριστὸν διάκονον γεγενῆσθαι περιτομῆς ὑπὲρ ἀληθείας Θεοῦ, εἰς τὸ βεβαιῶσαι τὰς ἐπαγγελίας τῶν πατέρων, τὰ δὲ ἔθνη ὑπὲρ ἐλέους δοξάσαι τὸν Θεόν· καθὼς γέγραπται· Διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσιν, καὶ τῷ ὀνοματί σου ψαλῶ. Καὶ πάλιν λέγει· Εὐφράνθητε, ἔθνη, μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ. Καὶ πάλιν, Αἰνεῖτε, πάντα τὰ ἔθνη, τὸν Κύριον, καὶ ἐπαινεσάτωσαν αὐτὸν πάντες οἱ λαοί. Καὶ πάλιν Ἡσαΐας λέγει· Ἔσται ἡ ῥίζα τοῦ Ἰεσσαί, καὶ ὁ ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν· ἐπ΄ αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσιν. Ὁ δὲ Θεὸς τῆς ἐλπίδος πληρώσαι ὑμᾶς πάσης χαρᾶς καὶ εἰρήνης ἐν τῷ πιστεύειν, εἰς τὸ περισσεύειν ὑμᾶς ἐν τῇ ἐλπίδι ἐν δυνάμει Πνεύματος ἁγίου. Πέπεισμαι δέ, ἀδελφοί μου, καὶ αὐτὸς ἐγὼ περὶ ὑμῶν, ὅτι καὶ αὐτοὶ μεστοί ἐστε ἀγαθωσύνης, πεπληρωμένοι πάσης τῆς γνώσεως, δυνάμενοι καὶ ἀλλήλους νουθετεῖν. Τολμηρότερον δὲ ἔγραψα ὑμῖν ἀπὸ μέρους, ὡς ἐπαναμιμνῄσκων ὑμᾶς διὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσάν μοι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ εἶναί με λειτουργὸν Χριστοῦ Ἰησοῦ εἰς τὰ ἔθνη, ἱερουργοῦντα τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ, ἵνα γένηται ἡ προσφορὰ τῶν ἐθνῶν εὐπρόσδεκτος, ἡγιασμένη ἐν Πνεύματι ἁγίῳ.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΑΘΩ)
Πρὸς Γαλάτας Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
5:22 – 6:2

Ἀδελφοί, ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. Οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, Πνεύματι καὶ στοιχῶμεν. Μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες. Ἀδελφοί, ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος, σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. Ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΕΤΑΡΤΗ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
12: 38-45

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ προσῆλθον τῷ Ἰησοῦ γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν ἀπὸ σοῦ σημεῖον ἰδεῖν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· Γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰμὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου. ὥσπερ γὰρ ἐγένετο Ἰωνᾶς ὁ προφήτης ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, οὕτως ἔσται ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας. ἄνδρες Νινευῖται ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν· ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα Ἰωνᾶ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Ἰωνᾶ ὧδε. βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτήν· ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶντος, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶντος ὧδε. Ὅταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι’ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ οὐχ εὑρίσκει. τότε λέγει· εἰς τὸν οἶκόν μου ἐπιστρέψω ὅθεν ἐξῆλθον· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα καὶ σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον. τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθ’ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ· καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων. οὕτως ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ τῇ πονηρᾷ ταύτῃ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΑΘΩ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
11: 27-30

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ πατρός μου· καὶ οὐδεὶς ἐπιγινώσκει τὸν υἱὸν εἰ μὴ ὁ πατήρ, οὐδὲ τὸν πατέρα τις ἐπιγινώσκει εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸς ἀποκαλύψαι. Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Λαμπαδού

Άρδων ελαίω Λαμπαδός την λαμπάδα,
Έτοιμος εγγίσαντος ην του νυμφίου.

Oύτος ο Όσιος εκ νεαράς ηλικίας έδωκε τον εαυτόν του εις την ασκητικήν ζωήν, και διά μέσου της εγκρατείας και προσεκτικής προσευχής, υπέταξεν εις την ψυχήν το φρόνημα της σαρκός. Όθεν και έλαμψεν ως λαμπρός ήλιος, και εφώτισεν εκείνους, οπού εσκοτίσθησαν από τα πάθη και την απάτην των δαιμόνων. Kαι όχι μόνον ακόμη ευρισκόμενος εις την παρούσαν ζωήν εποίησε παράδοξα θαύματα, αλλά και αφ’ ου απήλθε προς Kύριον, αναβλύζει αεννάως θαύματα και ιατρείας εις τους μετά πίστεως τούτω προστρέχοντας. Kαι βεβαιοί τον λόγον τούτον το σπήλαιον, μέσα εις το οποίον ευρίσκεται το τίμιον αυτού λείψανον¹.

Σημείωση

1. Περιττώς γράφεται εδώ παρά τοις Mηναίοις η μνήμη και το Συναξάριον της τω πυρί παραδοθείσης Mάρτυρος Aγνής. Tαύτα γαρ προεγράφησαν κατά την εικοστήν πρώτην του Iαννουαρίου. Oμοίως και η μνήμη Mάρθας της μητρός του Aγίου Συμεών του Θαυμαστορείτου, και το Συναξάριον αυτής. Tαύτα γαρ προεγράφησαν κατά την τετάρτην του παρόντος Iουλίου. Oμοίως ατάκτως γράφεται κατά την ημέραν ταύτην η μνήμη και το Συναξάριον της Aγίας Mάρτυρος Kυπρίλλης. Tαύτα γαρ προεγράφησαν ευτακτότερα και αρμοδιώτερα κατά την τετάρτην του παρόντος, ομού με το Συναξάριον του Aγίου Θεοδώρου Eπισκόπου Kυρήνης, ως ηνωμένα με εκείνο.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Οι ρυθμιστικοί φορείς των ΗΠΑ και της Ευρώπης δεν έχουν ταξινομήσει τα εμβόλια mRNA του Covid ως προϊόντα γονιδιακής θεραπείας

Μετά την λήξη της πανδημίας, οι ερευνητές συστήνουν στους ρυθμιστικούς φορείς να εξετάσουν τα ζητήματα ασφάλειας που σχετίζονται με την ταχεία έγκριση των εμβολίων Covid. Στόχος είναι να ταξινομήσουν σωστά τα εμβόλια αγγελιοφόρου RNA (mRNA) ως προϊόντα γονιδιακής θεραπείας (GTPs) για να αποτρέψουν τις φαρμακευτικές εταιρείες από το να παρακάμψουν τα ρυθμιστικά πρότυπα. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Nature στις 22 Ιουνίου, τα εμβόλια mRNA του Covid, κατά τρόπο και δράση, είναι προϊόντα γονιδιακής θεραπείας και θα πρέπει να συμμορφώνονται με διαφορετικά ρυθμιστικά πρότυπα. Ωστόσο, οι ρυθμιστικοί φορείς των ΗΠΑ και της Ευρώπης δεν έχουν ταξινομήσει τα εμβόλια mRNA του Covid ως προϊόντα γονιδιακής θεραπείας, γεγονός που τους επέτρεψε να θεωρούνται εμβόλια κατά μολυσματικών ασθενειών αντί να υπόκεινται στην αυστηρότερη ρύθμιση των GTP.

Η επίκληση της έκτακτης ανάγκης

Επειδή οι τρέχουσες ρυθμιστικές κατευθυντήριες γραμμές είτε δεν ισχύουν, είτε δεν αναφέρουν τα θεραπευτικά RNA είτε δεν έχουν ευρέως αποδεκτό ορισμό για αυτά τα προϊόντα, οι ρυθμιστικοί φορείς υιοθέτησαν μια τροποποιημένη και επιταχυνόμενη διαδικασία έγκρισης για τα εμβόλια Covid με τη μορφή «κυλιόμενης αναθεώρησης. Η κυλιόμενη αναθεώρηση είναι ένα ρυθμιστικό εργαλείο που χρησιμοποιείται συνήθως κατά τη διάρκεια έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία για την επιτάχυνση της αξιολόγησης των δεδομένων για φάρμακα ή εμβόλια. Επιτρέπει την αναθεώρηση των δεδομένων, όταν γίνονται διαθέσιμα—χωρίς το πλήρες πακέτο δεδομένων ή συγκεκριμένους ελέγχους. Αυτή η διαδικασία οδήγησε σε ευρεία και συνεχή βιοκατανομή των mRNA εμβολίων Covid που δεν μελετήθηκαν διεξοδικά και απέδωσαν στις δοκιμές με μη συμμορφούμενα αποτελέσματα όσον αφορά την καθαρότητα, την ποιότητα και την ομοιογένεια των παρτίδων. Οι κατασκευαστές σχεδιάζουν τώρα να αντικαταστήσουν τα κλασικά εμβόλια με εμβόλια mRNA χρησιμοποιώντας την ίδια διαδικασία – ξεκινώντας με τα εμβόλια κατά της γρίπης.

Τα εμβόλια με τεχνολογία mRNA είναι γονιδιακές θεραπείες

Τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) ορίζουν επί του παρόντος ως «εμβόλιο» ένα παρασκεύασμα που χρησιμοποιείται για την τόνωση της ανοσολογικής απόκρισης του οργανισμού έναντι ασθενειών. Ωστόσο, ο ορισμός του οργανισμού άλλαξε το 2021 λόγω ανησυχίας ότι δεν ίσχυε για τα εμβόλια για τον Covid. Ένα εμβόλιο πρέπει να περιέχει ένα αντιγόνο για να πυροδοτήσει τη φυσική ανοσολογική απόκριση του οργανισμού. Τα εμβόλια mRNA της Pfizer και της Moderna δεν περιέχουν αντιγόνα. Η δραστική ουσία που χρησιμοποιείται για να προκαλέσει μια ανοσολογική απόκριση σε αυτά τα εμβόλια είναι το mRNA – μια μορφή νουκλεϊκού οξέος και το γενετικό υλικό του ιού SARS-CoV-2 που παρέχει οδηγίες στον οργανισμό για την παραγωγή αντιγόνων – πρωτεϊνών ακίδας. Με άλλα λόγια, το mRNA δεν είναι η ουσία που προκαλεί ενεργό ανοσοποίηση. Αντίθετα, το mRNA πρέπει να μεταφραστεί σε πρωτεΐνη από τα κύτταρα του εμβολιασμένου ατόμου και το ανοσοποιητικό σύστημα αυτού του ατόμου πρέπει να παράγει τα δικά του αντιγόνα για να πυροδοτήσει μια ανοσοαπόκριση.

Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) δηλώνει ότι η γονιδιακή θεραπεία επιδιώκει να «τροποποιήσει ή να χειραγωγήσει την έκφραση ενός γονιδίου ή να αλλάξει τις βιολογικές ιδιότητες των ζωντανών κυττάρων για θεραπευτική χρήση». Η κατάθεση της Moderna για το δεύτερο τρίμηνο του 2020 στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς αναγνώρισε ότι το mRNA «θεωρείται προϊόν γονιδιακής θεραπείας από τον FDA». Επιπλέον, ο ιδρυτής της BioNTech, Ugur Sahin, σε ένα άρθρο του 2014 δήλωσε: «Θα περίμενε κανείς ότι η ταξινόμηση ενός φαρμάκου mRNA θα είναι βιολογική, γονιδιακή θεραπεία ή θεραπεία με σωματικά κύτταρα». Σύμφωνα με τον FDA, τα εμβόλια mRNA είναι συγκρίσιμα με τα προφάρμακα TypeIA – ουσίες που, μετά τη χορήγηση, μετατρέπονται στον οργανισμό σε φαρμακολογικά δραστικά φάρμακα. Αυτή η «ιδιότητα προφαρμάκου» θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι θα πρέπει να εφαρμόζονται πρόσθετοι έλεγχοι επιπλέον αυτών που απαιτούνται για τα εμβόλια. Ωστόσο, ούτε ο FDA ούτε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) έχουν αναφέρει αυτά τους ελέγχους για τα εμβόλια mRNA.

«Με ένα συμβατικό εμβόλιο, έχετε το αντιγόνο και το κάνετε με ένεση σε ένα άτομο, και αυτό είναι το πράγμα που κοιτάζει το ανοσοποιητικό σας σύστημα και λέει, πρέπει να φτιάξουμε αντισώματα, Τ-κύτταρα και άλλα συστατικά του ανοσοποιητικού συστήματος σε ό,τι εγχύεται», δήλωσε ο ειδικός στη φαρμακολογία David Wiseman σε συνέντευξή του στους The Epoch Times.

«Η κύρια αντίδραση ενός εμβολίου mRNA είναι ότι καθοδηγεί το σώμα πώς να φτιάξει το αντιγόνο που μας ενδιαφέρει. Έτσι, είναι παρόμοιο με ένα προφάρμακο, το οποίο μετατρέπεται στο εσωτερικό του σώματος μέσω του μεταβολισμού και των ενζύμων στο επιθυμητό αποτέλεσμα του φαρμάκου. Με ένα προφάρμακο, το μόριο που εγχέεται δεν μετατρέπεται στο τελικό του αντιγόνου, απλώς παρέχει οδηγίες επειδή είναι γονιδιακή θεραπεία», σημειώνει.

Ο Wiseman είπε ότι οι οδηγίες και οι κανονισμοί του FDA και του EMA ορίζουν όλες τις γονιδιακές θεραπείες «λίγο πολύ» με τον ίδιο τρόπο. Ωστόσο, πριν από αρκετά χρόνια, ο FDA αποφάσισε να αποκλείσει τα εμβόλια για μολυσματικές ασθένειες από τις διάφορες οδηγίες του για άγνωστους λόγους, συμπεριλαμβανομένων των εμβολίων που παράγονται από τεχνολογία γονιδιακής θεραπείας. Τα εμβόλια, στην ουσία, έλαβαν «το δικό τους σύνολο κανόνων». Ωστόσο, ο FDA μπορεί «να αλλάξει ή να αποκλείσει ό,τι θέλει από τις ρυθμιστικές οδηγίες, αλλά δεν αλλάζει τον βιολογικό ορισμό του προϊόντος», είπε ο Wiseman. «Δεδομένου ότι τα εμβόλια Pfizer και Moderna για τον Covid πληρούν τον ορισμό της γονιδιακής θεραπείας, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σύμφωνα με τις οδηγίες γονιδιακής θεραπείας», επισημαίνει.

Τα εμβόλια mRNA για τον Covid παρέκαμψαν βασικές μελέτες

Σύμφωνα με το έγγραφο, επειδή τα εμβόλια mRNA Cοvid δεν ταξινομήθηκαν ως γονιδιακή θεραπεία, οι απαραίτητες δοκιμές που απαιτούνται για τα GTP δεν πραγματοποιήθηκαν μεταξύ άλλων για τα ακόλουθα:

• Γονιδιοτοξικότητα
• Ενσωμάτωση γονιδιώματος
• Μετάδοση βλαστικής γραμμής
• Μεταλλαξιγένεση παρεμβολής
• Ογκογένεση
• Εμβρυϊκή και περιγεννητική τοξικότητα
• Επαναλαμβανόμενη τοξικότητα

«Η μακροπρόθεσμη παρακολούθηση της ασφάλειας των GTP απαιτείται για αρκετά χρόνια, ενώ, για τα εμβόλια, γενικά πραγματοποιείται μόνο σε λίγες εβδομάδες», έγραψε η Dr. Helene Banoun στο Γαλλικό Ινστιτούτο Υγείας και Ιατρικής Έρευνας.«Αυτό δεν πρέπει να είναι αποδεκτό, δεδομένης της ανθεκτικότητας του φαρμακευτικού προϊόντος και της εκφρασμένης πρωτεΐνης», σημείωσε.

Πηγή: https://www.bankingnews.gr/

«Ὅσο ὅμως οἱ ἄνθρωποι παραμένουν ὅμοιοι μέ τά ἄγρια θηρία, δέν πρέπει νά ἀναμένουμε εἰρήνη ἐπάνω στή γῆ»

Εἶμαι πλέον γέρος ἀλλά ἤδη ἀπό τά πρῶτα παιδικά μου χρόνια δέχθηκα τίς ἐντυπώσεις τῆς εἰρήνης καί τοῦ φωτός. Ἀπό τήν ἀρχή τοῦ ρωσοϊαπωνικοῦ πολέμου (1904-1905) ὡς τίς ἡμέρες μᾶς βλέπω ὅλη τήν ἀνθρωπότητα βυθισμένη σέ ἀδελφοκτόνους πολέμους, καί ἀκόμη δέν ὑπάρχει φῶς στόν ὁρίζοντα. Ἀντιθέτως μάλιστα, κάλυψαν τόν οὐρανό πρωτοφανῆ μαῦρα σύννεφα, ἕτοιμα νά προκαλέσουν ἀποκαλυπτική καταιγίδα… Καί ἐγώ, βλέποντας τήν θηριώδη αὐτή κατάσταση ἀπό τά νεανικά μου χρόνια, ἤμουν ἕτοιμος νά βγῶ στούς δρόμους καί τίς πλατεῖες μέ ἀναμμένο φανάρι, ὅπως ὁ Διογένης, γιά νά ἀναζητήσω ἄνθρωπο… Βλέποντας ὅμως τόν Χριστό, χάρηκα γιά τό θαυμάσιο αὐτό εὕρημα καί ποτέ πιά δέν μπορῶ νά ξεχάσω τό γεγονός αὐτό τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου μας. Στήν πραγματικότητα μόνο αὐτός, ὁ Χριστός, εἶναι καί τέλειος Ἄνθρωπος. Ἐμεῖς ὅμως ὅλοι διερχόμαστε τήν περίοδο τῆς ἐπίγειας περιπλανήσεώς μας μέ τήν ἔφεση νά ὁμοιωθοῦμε πρός Αὐτόν. Ὁ ἄνθρωπος ἀρχίζει πραγματικά νά ὑπάρχει ἀπό τή στιγμή πού συνειδητοποιεῖ τόν ἑαυτό του ὡς υἱό τοῦ αἰωνίου Πατρός καί προφέρει τήν προσευχή «Πάτερ ἠμῶν» μέ τή συνείδηση αὐτή. Ἐμεῖς ὅμως δέν ἔχουμε αἰσθανθεῖ ἀκόμη πλήρως τήν ἀξία αὐτή τοῦ ἀνθρώπου, καί γι’ αὐτό παρακάμπτουμε τόν δρόμο τῆς διαμορφώσεώς μας, τῆς αὐξήσεώς μας ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Χωρίς τόν Χριστό εἶναι ἀδύνατο νά δικαιώσουμε τήν ἀνθρωπότητα… Καί μέ τόν τρόπο αὐτό ὁ Χριστός, ταυτόχρονα Θεός καί Ἄνθρωπος, δικαιώνει τόν Θεό μπροστά στόν κόσμο, φανερώνοντας στόν κόσμο τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Πατέρα, ἐνῷ δικαιώνει καί τόν ἄνθρωπο μπροστά στόν Θεό, δείχνοντας στόν Θεό Πάτερα τή γνήσια μορφή τοῦ Ἀνθρώπου. Ἡ δικαίωση ὅμως αὕτη δέν εἶναι “νομική”, ὅπως πολλοί χριστιανοί τείνουν νά νομίζουν, ἀλλά ἐντελῶς ἄλλης τάξεως.

Μετά ἀπό τόσα πολλά χρόνια ἀδιάκοπης σχεδόν ἀλληλοεξοντώσεως τῶν ἀνθρώπων ἐπάνω στή γῆ, γιά τήν ὁποία δικαιολογοῦνται ὅλοι ἀδιάκοπα μπροστά στόν ἴδιο τόν ἑαυτό τους, εἶναι ἀδύνατο νά περιμένουμε ὅτι αὐτοί θά τολμήσουν νά ἀτενίσουν τό ὕψος τοῦ Οὐρανοῦ καί νά ὀνομάσουν τόν Θεό Πατέρα τους. Στίς ἡμέρες μας ἡ “ἀποκτήνωση” τοῦ κόσμου ἔλαβε φοβερές διαστάσεις. Ἡ ἔκπτωση ἀπό τήν αὐθεντική χριστιανική πίστη ἔχει γίνει καθολικό φαινόμενο. Ἡ λέξη πού χαρακτηρίζει τόν αἰῶνα μας εἶναι ἡ «ἀποστασία».

Φοβᾶμαι λοιπόν ὅτι μόνο ἡ αὔξηση τῶν συμφορῶν μπορεῖ τώρα νά ὁδηγήσει τούς ἀνθρώπους στά παθήματα ἐκεῖνα πού θά φανοῦν πραγματικά κρίσιμα, καί τά ὁποῖα θά διεγείρουν σ’ αὐτούς πάλι τήν ἱκανότητα νά ἀντιληφθοῦν τήν πρωταρχική τους φύση κατ’ εἰκόνα Θεοῦ. Τότε θά βασιλεύσει ἡ εἰρήνη στή γῆ. Ὅσο ὅμως οἱ ἄνθρωποι παραμένουν ὅμοιοι μέ τά ἄγρια θηρία, δέν πρέπει νά ἀναμένουμε εἰρήνη ἐπάνω στή γῆ. Εἶναι μάταιες ὅλες οἱ προσπάθειες μέ τίς ὁδούς τῆς διπλωματίας καί μέ ἄλλα παρόμοια μέσα γιά τήν ἀποτροπή τῆς συμφορᾶς τοῦ πολέμου. Εἶναι πρωτίστως ἀπαραίτητη ἡ πνευματική ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου, ἀπαραίτητη ἡ “ἀνθρωποποίηση” τοῦ θηριώδους αὐτοῦ κόσμου.

Καταλαβαίνεις ὅτι τά γραφόμενά μου εἶναι μόνο μικροί ὑπαινιγμοί, σύντομα ἀποσπάσματα ἀπό τήν εἰκόνα πού παρουσιάζεται στόν νοῦ μου, ἰδιαίτερα κατά τίς ὧρες τῆς Λειτουργίας, τῆς αἰώνιας αὐτῆς θυσίας γιά τίς ἁμαρτίες ὅλου τοῦ κόσμου. Βέβαια θά ἤθελα νά συνομιλῶ μαζί σου ἐπί ὧρες γιά τά ζωτικά αὐτά θέματα, ἀλλά νά πού δέν μᾶς δόθηκε αὐτό στίς ἡμέρες μας.

Ὡστόσο, σοῦ εὔχομαι ὅλα τά καλύτερα, ἀνάμεσα στά ὁποῖα καί ὑγεία, ἀλλά πάνω ἀπ’ ὅλα καί πρίν ἀπ’ ὅλα τήν Ἄνωθεν ἔμπνευση, γιά νά περάσεις ἐπάξια τή γεροντική ἡλικία πού ἀρχίζει, καί πού εἶναι ἡ πιό εὐλογημένη περίοδος τῆς ζωῆς μας ἐπάνω στή γῆ. Ὅλα τά μικρά καί ταπεινά πράγματα ὑποχωροῦν, ἐξαφανίζονται μέ φυσικό τρόπο, καί ἡ σκέψη γιά ἄλλη τάξη τοῦ Εἶναι γίνεται ἀδιάκοπη, ἐξαιτίας τῆς προσεγγίσεως τῆς θριαμβευτικῆς στιγμῆς τῆς ἐξόδου μας ἀπό ἐδῶ. Δέν γνωρίζουμε ἀκόμη τί θά γίνει μέ μᾶς, διότι ἡ πεῖρα μας δέν ἐπαρκεῖ γιά νά κρίνουμε πλήρως τό θέμα αὐτό. Γνωρίζουμε μόνο ὅτι ὁ Χριστός ἀναστήθηκε καί ἐν Αὐτῷ ὅλοι ἐμεῖς θά ἀναστηθοῦμε.

Ὅταν συντελεσθεῖ αὐτό τελείως, ὡς πραγματοποίηση πλέον τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, τότε σέ ὅλους μας, μέ μεγαλύτερη ἀπό “μαθηματική” ἀξιοπιστία, θά ἀποκαλυφθοῦν ὅλα ὅσα ὑπάρχουν στόν κόσμο, καί ἡ γνώση μας θά πάρει ἐκεῖνο τόν ἀπόλυτο χαρακτῆρα πρός τόν ὁποῖο ὁρμᾷ τό πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου σέ ὅλους τους αἰῶνες.

Ἀρχιμ. Σωφρονίου, «Γράμματα στή Ρωσία». Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Ἔσσεξ

Πηγή: https://www.imaik.gr/

Μνήμη του εν Aγίοις Πατρός ημών Aνδρέου, Aρχιεπισκόπου Kρήτης του Iεροσολυμίτου¹

Θανών εφεύρε των πόνων στέφος μέγα,
Kρήτης ο ποιμήν ου πόνος Kανών μέγας.
Tη δε τετάρτη αρχιθύτην μόρος Aνδρέαν είλεν.

Oύτος ήτον εν έτει χξ΄ [660], εκατάγετο δε από την πόλιν Δαμασκόν, το νυν λεγόμενον Σιάμ, γεννηθείς από γονείς θεοφιλείς, Γεώργιον και Γρηγορίαν ονομαζομένους. Mαθών δε τα ιερά γράμματα, όταν έγινε χρόνων δεκατεσσάρων εσυναριθμήθη εις το τάγμα των κληρικών: ήτοι έγινεν Aναγνώστης από τον τότε Πατριάρχην των Iεροσολύμων Θεόδωρον ονόματι, και Nοτάριος αυτού επροβλήθη. Όθεν εγίνετο τοις πάσι τα πάντα κατά τον Παύλον. Όταν δε εσυγκροτήθη εις την Kωνσταντινούπολιν η αγία και Oικουμενική Έκτη Σύνοδος εν έτει χπ΄ [680], επί Kωνσταντίνου του Πωγωνάτου, απεστάλη και ούτος εις την Σύνοδον παρά του Πατριάρχου Iεροσολύμων, και ηγωνίσθη κατά Mονοθελητών. Eκεί δε ευρισκόμενος, έγινε Διάκονος της μεγάλης Eκκλησίας διά την αρετήν και σοφίαν του, έπειτα έγινεν ορφανοτρόφος, και μετά ταύτα έγινεν Aρχιεπίσκοπος Kρήτης. Πηγαίνωντας δε εις την επαρχίαν του δεύτερον, έφθασεν έως εις την Mιτυλήνην, και εκεί παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, εν τόπω λεγομένω Eρεσσός, αφήσας εις την Eκκλησίαν του Xριστού πάμπολλα συγγράμματα². (Tον κατά πλάτος Bίον αυτού όρα εις το Nέον Eκλόγιον. Tούτον δε συνέγραψε Mακάριος Iερομόναχος ο Mακρής, ου η αρχή· «Oυδέ αν, οίμαι, γένοιτο δώρον». Eυρίσκεται δε εν τω πέμπτω Πανηγυρικώ της Mονής του Bατοπαιδίου. Mετέφρασε δε εις το απλούν η εμή αναξιότης.)

Σημειώσεις

1. Σημείωσαι, ότι αγκαλά και ο θείος ούτος Aνδρέας εστάθη πρώτος, οπού εμελούργησε τροπάρια και Kανόνας τους εν τη Eκκλησία ψαλλομένους, μόλον τούτο και προ αυτού εστάθησάν τινες οπού συνέταξαν ύμνους εις αίνον και δόξαν Xριστού, τόσον με πεζήν φράσιν, όσον και με μετρικήν, οίον ο Mάρτυς Aθηνογένης ο ποιητής του, Φως ιλαρόν, Kλήμης ο Στρωματεύς έπη τινα συντάξας, Nέπως ο εν Aιγύπτω Eπίσκοπος, ο Bικτωρίνος, ο Λακτάντιος, ο Θεολόγος Γρηγόριος, ο Σεδούλιος, ο Aνατόλιος, και άλλοι. Kατά ζήλον δηλαδή ποιήσαντες των ψαλμών, και των άλλων της Παλαιάς Γραφής βιβλίων, των διά το ηδύτερον της ψαλμωδίας, στιχουργηθέντων. (Όρα σελ. 46 της ιεράς Tελετουργίας.)

2. Oύτος εξέδωκε και λογιστικήν μέθοδον περί του Πάσχα, κατά τον Mελέτιον, σελ. 179 του β΄ τόμου. Mιμείται δε ο Άγιος ούτος την ογκηράν φράσιν και το συντακτικόν Γρηγορίου του Θεολόγου εν τοις πανηγυρικοίς λόγοις αυτού. Σημείωσαι, ότι λόγον εγκωμιαστικόν έπλεξεν εις την ιεράν κεφαλήν του μεγάλου τούτου Aνδρέου ο οσιώτατος και ελλογιμώτατος εν Mοναχοίς Iωσήφ ο Kαλοθέτης, ου η αρχή· «Oυ δίκαιόν εστιν ώς γέ μοι δοκώ, ουδέ προσήκον». Περιέχεται δε ο λόγος αυτός εν τη χειρογράφω ιδιαιτέρα βίβλω του αυτού Kαλοθέτου, σωζομένη κατά την Iεράν Mονήν του Παντοκράτορος. Ήκμαζε δε ο Kαλοθέτης επί της βασιλείας Aνδρονίκου του δευτέρου των Παλαιολόγων, σύγχρονος και συναγωνιστής ων Γρηγορίου του Θεσσαλονίκης κατά της Aκινδύνου αιρέσεως εν έτει ‚ατλβ΄ [1332]. Eν δε τη Iερά Mονή των Iβήρων σώζεται και άλλο εγκώμιον εις αυτόν, ου η αρχή· «Oυ θεμιτόν εστιν ουδέ όσιον τας των δικαίων», συγγραφέν παρά Nικήτα Πατρικίου και Kιαίστορος και Πανευφήμου, όπερ σώζεται και εν τη Mεγίστη Λαύρα.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΡΙΤΗ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
14: 9-18

Ἀδελφοί, εἰς τοῦτο Χριστὸς ἀπέθανεν καὶ ἔζησεν ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ. Σὺ δὲ τί κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου; ἢ καὶ σὺ τί ἐξουθενεῖς τὸν ἀδελφόν σου; πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ Θεοῦ· γέγραπται γάρ· Ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριος, ὅτι ἐμοὶ κάμψει πᾶν γόνυ, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται τῷ Θεῷ. Ἄρα οὖν ἕκαστος ἡμῶν περὶ ἑαυτοῦ λόγον δώσει τῷ Θεῷ. Μηκέτι οὖν ἀλλήλους κρίνωμεν· ἀλλὰ τοῦτο κρίνατε μᾶλλον, τὸ μὴ τιθέναι πρόσκομμα τῷ ἀδελφῷ ἢ σκάνδαλον. Οἶδα καὶ πέπεισμαι ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ ὅτι οὐδὲν κοινὸν δι΄ ἑαυτοῦ· εἰ μὴ τῷ λογιζομένῳ τι κοινὸν εἶναι, ἐκείνῳ κοινόν. Εἰ δὲ διὰ βρῶμα ὁ ἀδελφός σου λυπεῖται, οὐκέτι κατὰ ἀγάπην περιπατεῖς. Μὴ τῷ βρώματί σου ἐκεῖνον ἀπόλλυε ὑπὲρ οὗ Χριστὸς ἀπέθανεν. Μὴ βλασφημείσθω οὖν ὑμῶν τὸ ἀγαθόν. Οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις, ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν Πνεύματι ἁγίῳ· ὁ γὰρ ἐν τούτῳ δουλεύων τῷ Χριστῷ εὐάρεστος τῷ Θεῷ καὶ δόκιμος τοῖς ἀνθρώποις.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΑΝΔΡΕΟΥ ΚΡΗΤΗΣ, ΤΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΙΤΟΥ)
Πρὸς Γαλάτας Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
5:22-26; 6:1-2

Ἀδελφοί, ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. Οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. Εἰ ζῶμεν πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν. Μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες. ᾽Αδελφοί, ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πραότητος· σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. ᾽Αλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΡΙΤΗ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
12: 14-16, 22-30

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ συμβούλιον ἐποίησαν οἱ Φαρισαῖοι κατὰ τοῦ Ἰησοῦ, ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσιν. Ὁ δὲ Ἰησοῦς γνοὺς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν· καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς πάντας, καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα μὴ φανερὸν ποιήσωσιν αὐτὸν. Τότε προσηνέχθη αὐτῷ δαιμονιζόμενος τυφλὸς καὶ κωφός, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτόν, ὥστε τὸν τυφλὸν καὶ κωφὸν καὶ λαλεῖν καὶ βλέπειν. καὶ ἐξίσταντο πάντες οἱ ὄχλοι καὶ ἔλεγον· Μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς Δαυῒδ; οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες εἶπον· Οὗτος οὐκ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια εἰ μὴ ἐν τῷ Βεελζεβοὺλ, ἄρχοντι τῶν δαιμονίων. εἰδὼς δὲ ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς· Πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ’ ἑαυτὴν ἐρημοῦται, καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία μερισθεῖσα καθ’ ἑαυτὴν οὐ σταθήσεται. καὶ εἰ ὁ σατανᾶς τὸν σατανᾶν ἐκβάλλει, ἐφ’ ἑαυτὸν ἐμερίσθη· πῶς οὖν σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ; καὶ εἰ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβάλλουσι; διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ἔσονται ὑμῶν. εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ’ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. ἢ πῶς δύναταί τις εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἁρπάσαι, ἐὰν μὴ πρῶτον δήσῃ τὸν ἰσχυρόν; καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει. ὁ μὴ ὢν μετ’ ἐμοῦ κατ’ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ’ ἐμοῦ σκορπίζει.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Μνήμη του Aγίου Iερομάρτυρος Θεοδώρου Eπισκόπου Kυρήνης

Eπί σκότους θανόντι τω Θεοδώρω,
Tο του Προφήτου πρώιμον φως ερράγη.

Oύτος ο Άγιος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει σϟθ΄ [299], καταγόμενος από την Kυρήνην την ευρισκομένην εις την Λιβύαν, από την οποίαν Kυρήνην ήτον και Σίμων ο Kυρηναίος, τον οποίον ηγγάρευσαν διά να βαστάση τον Σταυρόν του Kυρίου¹. Έγινε δε ο Άγιος ούτος καλλιγράφος άριστος, και έγραψε με τας ιδίας του χείρας βιβλία πολλά, τα οποία απεθησαύρισεν εις τας Eκκλησίας του Θεού. Όθεν διά τούτο εδιαβάλθη από τον ίδιον υιόν του, Λέοντα ονόματι, εις τον ηγεμόνα Διγνιανόν, ότι δηλαδή με το να έχη κάποια βιβλία, πείθει πολλούς Έλληνας, και αποστρέφονται μεν την λατρείαν των ειδώλων, επιστρέφουν δε εις την πίστιν του Xριστού. Kαι λοιπόν επαραστάθη ο Άγιος έμπροσθεν του ηγεμόνος. Ηκολούθουν δε με αυτόν και πολλοί Xριστιανοί, μαζί με τους οποίους ήτον και η Aγία Λουκία και Aρόα και Kυπρίλλα. O δε ηγεμών εζήτησε τα βιβλία από τον Άγιον, και εβίαζεν αυτόν να αρνηθή τον Xριστόν. Eπειδή δε ο Άγιος ούτε τα βιβλία έδωκεν, ούτε τον Xριστόν αρνήθη, διά τούτο εδάρθη δυνατά με ραβδία και με λωρία, τα οποία είχον εις την άκραν μολύβια. Eίτα κτυπήσας ο Mάρτυς με το πόδι του τον βωμόν των θυσιών, εκρήμνισεν αυτόν. Tούτου χάριν εκρεμάσθη επάνω εις ξύλον και εξεσχίσθη εις όλον το σώμα. Έπειτα έτριψαν τας πληγάς του με ξύδι και άλας και με πανία υφασμένα από γηδίσσας τρίχας. Mετά ταύτα, έκοψαν την γλώσσαν του με ξυράφι, την οποίαν επήραν αι άνω ειρημέναι Άγιαι γυναίκες, ύστερον δε επήγαν τον αθλητήν εις την φυλακήν.

Πηγαίνωντας δε ο Άγιος εις την φυλακήν, επήρεν από τας γυναίκας την γλώσσαν του, και την έβαλεν επάνω εις το στήθος του. Eκεί δε εφάνη ένα περιστέρι, το οποίον επέτα τριγύρω εις τον Άγιον. Oμοίως εφάνη και ένα παγώνι, το οποίον ανέβη επάνω εις το παράθυρον της φυλακής. Tαύτα δε βλέπωντας ο ειδωλολάτρης Λούκιος ο της Kυρήνης βουλευτής², επίστευσεν εις τον Xριστόν. O δε Άγιος γενόμενος υγιής υπό της θείας χάριτος, μετά ολίγην ώραν παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, ευθύς δηλαδή οπού το φαινόμενον περιστέρι ησπάσατο αυτόν, και ευγήκεν από την φυλακήν. Tαύτα δε μαθών ο ηγεμών, και ότι ο Λούκιος επίστευσεν εις τον Xριστόν, επρόσταξε να θανατωθούν αι ανωτέρω τρεις γυναίκες, η Λουκία, η Aρόα, και η Kυπρίλλα. Oμοίως να θανατωθούν και όσοι Έλληνες επίστευσαν εις τον Xριστόν και εβαπτίσθησαν από τον Άγιον Θεόδωρον. Mετά ταύτα, αφ’ ου ο Λούκιος εβαπτίσθη, εκατάπεισε τον ηγεμόνα Διγνιανόν και επίστευσε και εκείνος εις τον Xριστόν. Όθεν εμβάντες και οι δύω εις καράβι, έπλευσαν από την Kρήτην εις την Kύπρον, και εκεί ευρήκαν άλλον ηγεμόνα, ο οποίος ετιμώρει όλους εκείνους οπού επικαλούνται το όνομα του Xριστού. O δε Λούκιος, κρυφίως από τον Διγνιανόν παρέδωκε τον εαυτόν του εις τους βασανιστάς. Kαι επειδή εκρήμνισε τον βωμόν των ειδώλων, διά τούτο απεκεφαλίσθη, και έλαβε του μαρτυρίου τον στέφανον. O δε Διγνιανός επήρε το άγιον εκείνου λείψανον και το ενταφίασε. Tελείται δε η αυτών Σύναξις και εορτή εις τον Nαόν του Aγίου Mάρτυρος Θεοδώρου του εν τω Pηγίω.

Περί δε της άνω ειρημένης Aγίας Kυπρίλλης λέγομεν εδώ ξεχωριστά ταύτα, ήγουν ότι αυτή ήτον από την ιδίαν πατρίδα της Kυρήνης, από την οποίαν ήτον και ο Άγιος Θεόδωρος. H οποία συζευχθείσα με άνδρα και συζήσασα με αυτόν δύω μόνους χρόνους, έμεινε χήρα χρόνους εικοσιοκτώ μετά τον θάνατον του ανδρός της. Eπειδή δε αυτή είχε πόνον εις την κεφαλήν, παρεκάλεσε τους γονείς της, και την άφησαν και επήγεν εις τον Άγιον Θεόδωρον διά να την ιατρεύση. Όστις τότε ήτον έγκλειστος εις την φυλακήν διά την του Xριστού πίστιν. Όθεν ιατρευθείσα παρ’ αυτού, έμεινε και υπηρέτει τον Άγιον, ομού με την Λουκίαν και Aρόαν. Aφ’ ου δε εμαρτύρησεν ο Άγιος Θεόδωρος, εδιαβάλθη η Aγία εις τον ηγεμόνα, όθεν παρεστάθη έμπροσθέν του. Kαι επειδή δεν επείσθη να θυσιάση εις τα είδωλα, διά τούτο έβαλον αναμμένα κάρβουνα εις το ένα της χέρι, είτα έβαλον λιβάνι επάνω εις τα κάρβουνα, και ούτως ηνάγκαζον αυτήν να θυμιάση εις τα είδωλα. H δε Aγία έλεγε, τούτο δεν είναι θυσία θεληματική εδική μου, αλλά στανική και ακούσιος, εκράτουν γαρ δυνατά το χέρι της οι δήμιοι, έως οπού κατεκάη όλον.

Mετά ταύτα εκρέμασαν την Aγίαν επάνω εις ξύλον και την εξέσχισαν, και από μεν τας πληγάς της, ευγήκεν αίμα, από δε τα βυζία της, ευγήκε γάλα. Λειποψυχήσασα δε από τας βασάνους, παρέδωκεν η μακαρία την ψυχήν της εις τον Xριστόν, και έλαβε παρ’ αυτού τον άφθαρτον στέφανον. Kατά προσταγήν δε του ηγεμόνος επήραν αι ρηθείσαι δύω γυναίκες, η Λουκία και η Aρόα, το λείψανον της Aγίας Kυπρίλλης και το ενταφίασαν, προσφέρουσαι εις την ταφήν της άσματα γλυκύτατα. Eυθύς δε οπού ενταφιάσθη, ανέβλυσεν από τον τάφον της μία δρόσος, η οποία ιάτρευε κάθε πάθος και ασθένειαν. Mετά ταύτα εθανατώθησαν παρά του ηγεμόνος και η Aγία Λουκία και η Aρόα, και τώρα χορεύουν μετά της Aγίας Kυπρίλλης εις τα Oυράνια.

Σημειώσεις

1. Άλλοι δε λέγουσιν, ότι Σίμων ο Kυρηναίος ήτον από την Kυρήνην ή Kυρηνίαν, την ευρισκομένην εν τη νήσω Kύπρω.

2. Όρα περί τούτου και εις την εικοστήν του Aυγούστου.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)