Φέρεται εις γνώσιν του ευσεβούς πληρώματος της Εκκλησίας ότι το ερχόμενο Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2024 και ώρα 06:30 π.μ., θα τελεσθεί στο Θρονικό Παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου, εντός του Περιφερειακού Γυμνασίου Ακακίου, Θεία Λειτουργία. Μετά το πέρας της Λειτουργίας, θα τελεσθεί το ετήσιο μνημόσυνο του οσιακής μνήμης Χατζηφλουρέντζου.
Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, την Κυριακή, 13 Οκτωβρίου 2024 και ώρα 7:00 π.μ., στον ιερό ναό Αγίου Αυξιβίου Α’ Επισκόπου Σόλων στην κοινότητα Αστρομερίτη, θα τελεστεί Θεία Λειτουργία προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου. Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας θα τελεστεί το μνημόσυνο των πεσόντων και δέηση για την ανεύρεση των αγνοουμένων και επιστροφή των προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες.
Στη συνέχεια θα πραγματοποιηθεί η «44η Αντικατοχική εκδήλωση – πορεία Μόρφου» πού διοργανώνει ο Δήμος της κατεχόμενης Κωμόπολης της Μόρφου.
Κήρυγμα Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱ. Μ. Μόρφου κατὰ τὸν πανηγυρικὸ Ἑσπερινὸ τῆς ἑορτῆς τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Λαμπαδιστοῦ, ποὺ τελέσθηκε στὴν ἱερὰ μονὴ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Λαμπαδιστοῦ παρὰ τὸν Καλοπαναγιώτη, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (03.10.2024).
Ψάλλει ὁ Ἄρχοντας Πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου κ. Μάριος Ἀντωνίου.
Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΕΤΑΡΤΗ ΙΣΤ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Γαλάτας Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
6: 2-10
Ἀδελφοί, ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ. Εἰ γὰρ δοκεῖ τις εἶναί τι μηδὲν ὤν, ἑαυτόν φρεναπατᾷ · τὸ δὲ ἔργον ἑαυτοῦ δοκιμαζέτω ἕκαστος, καὶ τότε εἰς ἑαυτὸν μόνον τὸ καύχημα ἕξει καὶ οὐκ εἰς τὸν ἕτερον· ἕκαστος γὰρ τὸ ἴδιον φορτίον βαστάσει. Κοινωνείτω δὲ ὁ κατηχούμενος τὸν λόγον τῷ κατηχοῦντι ἐν πᾶσιν ἀγαθοῖς. Μὴ πλανᾶσθε, Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται· ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει· ὅτι ὁ σπείρων εἰς τὴν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆς σαρκὸς θερίσει φθοράν· ὁ δὲ σπείρων εἰς τὸ Πνεῦμα ἐκ τοῦ Πνεύματος θερίσει ζωὴν αἰώνιον. Τὸ δὲ καλὸν ποιοῦντες μὴ ἐκκακῶμεν· καιρῷ γὰρ ἰδίῳ θερίσομεν μὴ ἐκλυόμενοι. Ἄρα οὖν ὡς καιρὸν ἔχομεν, ἐργαζώμεθα τὸ ἀγαθὸν πρὸς πάντας, μάλιστα δὲ πρὸς τοὺς οἰκείους τῆς πίστεως.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΣΥΜΒΙΟΥ ΑΥΤΟΥ)
Πρὸς Γαλάτας Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
5:22 – 6:2
Ἀδελφοί, ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. Οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. Εἰ ζῶμεν πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν. Μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες. ᾽Αδελφοί, ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πραότητος· σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. ᾽Αλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΕΤΑΡΤΗ Δ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΛΟΥΚΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
8: 22-25
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς πλοῖον καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· Διέλθωμεν εἰς τὸ πέραν τῆς λίμνης· καὶ ἀνήχθησαν. πλεόντων δὲ αὐτῶν ἀφύπνωσε. καὶ κατέβη λαῖλαψ ἀνέμου εἰς τὴν λίμνην, καὶ συνεπληροῦντο καὶ ἐκινδύνευον. προσελθόντες δὲ διήγειραν αὐτὸν λέγοντες· Ἐπιστάτα ἐπιστάτα, ἀπολλύμεθα! ὁ δὲ ἐγερθεὶς ἐπετίμησε τῷ ἀνέμῳ καὶ τῷ κλύδωνι τοῦ ὕδατος, καὶ ἐπαύσαντο, καὶ ἐγένετο γαλήνη. εἶπε δὲ αὐτοῖς· Ποῦ ἐστιν ἡ πίστις ὑμῶν; φοβηθέντες δὲ ἐθαύμασαν λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· Τίς ἄρα οὗτός ἐστιν, ὅτι καὶ τοῖς ἀνέμοις ἐπιτάσσει καὶ τῷ ὕδατι, καὶ ὑπακούουσιν αὐτῷ;
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ ΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΣΥΜΒΙΟΥ ΑΥΤΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
6: 17 – 23
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἔστη ὁ Ἰησοῦς ἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλὴμ καὶ τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν, καὶ οἱ ὀχλούμενοι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθεραπεύοντο· καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ’ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας. Καὶ αὐτὸς ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔλεγε· Μακάριοι οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε. μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε. μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. χαίρετε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε· ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ.
Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ
Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά, θα τελεστούν οι πιο κάτω ακολουθίες στις πανηγυρίζουσες κοινότητες Ορούντας και Κοράκου:
Πρὸς τὸ
Χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς
Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Σύμφωνα μὲ τὴ μαρτυρία τοῦ βιβλίου τῶν «Πράξεων τῶν ἀποστόλων», ἡ Κύπρος ἀποτέλεσε τὸν πρῶτο ἐκτὸς Συροπαλαιστίνης ἱεραποστολικὸ σταθμὸ τῶν ἀποστόλων Παύλου, Βαρνάβα καὶ Μάρκου, οἱ ὁποῖοι, εὐαγγελιζόμενοι τὸν Χριστόν, «διῆλθον ἅπασαν τὴν νῆσον». Οἱ Κύπριοι στὴν καταγωγὴ ἀπόστολοι Βαρνάβας καὶ Μᾶρκος ὁ ἀνεψιός του ἦλθαν στὴν Κύπρο ἀρχικὰ μὲ τὸν ἀπόστολο Παῦλο περὶ τὰ ἔτη 45-46, καὶ κατόπιν χωριστὰ ἀπὸ αὐτὸν περὶ τὸ ἔτος 49. Καρπὸς τῶν δύο ἀποστολικῶν περιοδιῶν τῶν ἁγίων αὐτῶν ἀποστόλων ἦταν ἡ θεμελίωση τῆς πρωτοχριστιανικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἡ μεταστροφὴ στὸν Χριστιανισμὸ τοῦ Ρωμαίου διοικητῆ τῆς Κύπρου ἀνθυπάτου Σεργίου Παύλου καὶ ἡ βάπτιση καὶ χειροτονία σὲ ἐπισκόπους μεγάλων προσωπικοτήτων τῆς νήσου. Ἀναφέρουμε ἐνδεικτικὰ τοὺς πρώτους ἱεράρχες τῆς Κύπρου, τὸν Ταμασοῦ Ἡρακλείδιον, τὸν Κιτίου Λάζαρον τὸν Τετραήμερον καὶ τὸν Σόλων Αὐξίβιον.
Ἀκροώμενοι τὴ φωνὴ τοῦ ἱστορικοῦ βάθους αὐτῆς τῆς τοπικῆς ἀποστολικῆς ἱστορίας καὶ ἀνταποκρινόμενοι στὶς συνεπαγόμενες εὐθύνες μας ἐνώπιον μιᾶς τέτοιας βαρύτιμης κληρονομιᾶς, γιὰ νὰ μεταδοθεῖ στοὺς σημερινοὺς Κυπρίους αὐτὸς ὁ μοναδικὸς πλοῦτος, ἐπευλογήσαμε μετὰ πολλῆς χαρᾶς τὴν Ὁμάδα Πρωτοβουλίας «Στὰ βήματα τῶν ἁγίων ἀποστόλων», γιὰ τὴν τολμηρὴ γιὰ τὴν ἐποχή μας καὶ ἐμπνευσμένη ἀπόφαση: Νὰ λιτανεύσουν δηλαδὴ εἰκόνα τῶν ἁγίων ἀποστόλων μέσα ἀπὸ περιοχὲς τῆς Σολέας καὶ τῆς Μαραθάσας τῆς Μητροπόλεώς μας, ἀκολουθώντας τὰ ἐδῶ βήματα τῶν ἁγίων ἀποστόλων, ὅπως τὰ διέσωσε ἡ ἀρχαία τοπικὴ παράδοση. Ἡ εἰκόνα αὐτή, ἔργο τοῦ ἀρχιμανδρίτου τῆς Μητροπόλεώς μας, π. Ἀμβροσίου Γκορελώβ, ἀπεικονίζει τοὺς ὡς ἄνω ἁγίους ἀποστόλους νὰ βαπτίζουν τὸν ἅγιο Ἡρακλείδιο στὸν Σέτραχο ποταμὸ τῆς Μαραθάσας, καὶ φέρει ἐντεθειμένο μικρὸ τεμάχιο λειψάνου τοῦ ἁγίου Ἡρακλειδίου.
Ἡ λιτανεία αὐτή, ποὺ θὰ καλύψει περὶ τὰ 43 χιλιόμετρα, εἶναι ἡ μεγαλύτερη τῶν νεωτέρων χρόνων καὶ ἤδη πραγματοποιήθηκε κατὰ τὰ παρελθόντα ἔτη. Ἐφέτος ἡ λιτανεία θὰ λάβει χώρα κατὰ τὶς 19-20 Ὀκτωβρίου. Ἡ ἔναρξή της θὰ γίνει, ὡς εἴθισται, ἀπὸ τὸ Ἡσυχαστήριο τοῦ Ὁσίου Σεραφεὶμ στὴ Σκουριώτισσα, ὅπου τὸ Σάββατο, 19 Ὀκτωβρίου, στὶς 7 π.μ. θὰ τελέσωμε Μικρὸν Ἁγιασμόν. Στὶς 7.30 π.μ. θὰ ἐκκινήσει ἡ λιτανεία, τῆς ὁποίας ἡ διαδρομὴ θὰ εἶναι κατὰ σειρὰν μέσα ἀπὸ τὶς κοινότητες Κατυδάτων, Λινοῦ, Φλάσου, Εὐρύχου, Κοράκου, Τεμβριᾶς, Καλλιάνων (μέσῳ γέφυρας Ἁγίου Ἡρακλειδίου), Σινᾶ Ὄρους. Στὴ συνέχεια, θὰ διέλθει συμβολικὰ ἀπὸ τὸ «Ἀρτοποιεῖο Γαλάτας», θέση, ὅπου περίπου τοποθετεῖται ὁ ἀρχαῖος οἰκισμὸς τῆς Λαμπάδος, ἰδιαίτερης πατρίδας τῶν ἁγίων Ἡρακλειδίου, Τίμωνος καὶ Ἰωάννου τοῦ Λαμπαδιστοῦ, σύμφωνα μὲ ἀρχαιότατες μαρτυρίες. Νὰ σημειώσουμε, ὅτι τὴν τοποθεσία τῆς Λαμπάδας ἐντοπίσαμε σὲ χάρτη τῆς ἐποχῆς τῆς Βενετοκρατίας. Ἡ λιτανεία θὰ συνεχιστεῖ μέσῳ τῶν κοινοτήτων Κακοπετριᾶς, Γαλάτας καὶ Καλλιάνων, καὶ θὰ καταλήξει τὸ ἀπόγευμα τοῦ Σαββάτου στὸν ἱερὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης, ὅπου θὰ τελεσθοῦν οἱ Χαιρετισμοὶ τοῦ Ἁγίου Ἠρακλειδίου καὶ ὅπου στὴ συνέχεια θὰ διανυκτερεύσει ἡ εἰκόνα τῶν ἁγίων ἀποστόλων μὲ τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ ἁγίου Ἡρακλειδίου.
Τὴν ἑπομένη τὸ πρωί, Κυριακὴ 20 Ὀκτωβρίου, θὰ ἐπανεκκινήσει ἡ λιτανεία καὶ θὰ διέλθει ἀπὸ ἀρχαῖα μονοπάτια, ποὺ συνέδεαν τὴ Σολέα μὲ τὴ Μαραθάσα, ἀπὸ ὅπου, καὶ πάλιν κατὰ τὴν ἀρχαία τοπικὴ παράδοση, πορεύθηκαν καὶ οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι. Ἀφοῦ περάσει ἀπὸ τὸ ἐξωκκλήσιο τῶν ἁγίων Τιμοθέου καὶ Μαύρας, ἡ λιτανεία θὰ ἀνεβεῖ στὴν κορυφογραμμὴ καὶ θὰ ἀφιχθεῖ στὸν Οἶκο Μαραθάσας. Μετὰ τὴ σχετικὴ ὑποδοχὴ στὴν πλατεία τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, ἡ πορεία θὰ συνεχίσει καὶ θὰ διέλθει ἀπὸ τὴ νέα καὶ τὴν ἀρχαία γέφυρα τοῦ Σέτραχου ποταμοῦ στὸν Καλοπαναγιώτη καὶ θὰ καταλήξει τελικὰ στὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Λαμπαδιστοῦ περὶ τὶς 4 μ.μ., ὅπου, στὸν παλαίφατο ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἡρακλειδίου (11ου αἰῶνος), θὰ τελεσθοῦν Παράκλησις καὶ Χαιρετισμοὶ πρὸς τὸν ἅγιο Ἡρακλείδιο.
Ἐδῶ, νὰ ἐπισημάνουμε τὰ ἑξῆς:
α. Τὴ λιτανευόμενη εἰκόνα μὲ τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ ἁγίου Ἡρακλειδίου θὰ ὑποδέχονται οἱ ἱερεῖς, οἱ ἱεροψάλτες καὶ ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ στὴν εἴσοδο τοῦ κάθε χωριοῦ, ὅπου θὰ γίνονται ὀλιγόλεπτες στάσεις καὶ δεήσεις.
β. Οἱ ἱερεῖς τῶν κοινοτήτων, ἀπὸ ὅπου θὰ διέλθει ἡ λιτανεία, καθίστανται ὑπεύθυνοι νὰ συντονίσουν τὴν ὑποδοχὴ τῆς εἰκόνας καὶ τὴ συνοδία της μέσα ἀπὸ τὸ χωριό τους, σὲ συνεργασία μὲ τὶς κοινοτικὲς ἀρχές, τὰ κέντρα νεότητας καὶ ἄλλα ὀργανωμένα σύνολα τῆς κοινότητάς τους.
γ. Γενικὸ συντονιστὴ τῆς λιτανείας «Στὰ βήματα τῶν ἁγίων ἀποστόλων» ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου ἔχουμε διορίσει τὸν πρωτοπρεσβύτερο Χριστοφόρο Δημητρίου, στὸν ὁποῖο μποροῦν οἱ ἐνδιαφερόμενοι νὰ ἀπευθύνονται γιὰ περαιτέρω ἐνημέρωση.
δ. Ἐπισυνάπτεται λεπτομερέστερο ὡράριο τῆς πορείας τῆς λιτανείας, γιὰ τὸν εὐχερέστερο συντονισμὸ ὑποδοχῆς στὶς κοινότητες, ἀπὸ ὅπου θὰ διέλθει ἡ λιτανεία.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἡ λιτανεία αὐτὴ γίνεται πρὸς εὐχαριστία τῶν ἁγίων ἀποστόλων Παύλου, Βαρνάβα καὶ Μάρκου καὶ τῶν ἁγίων Ἡρακλειδίου καὶ Αὐξιβίου, γιὰ τοὺς ἱεραποστολικοὺς καμάτους τους νὰ μεταδώσουν τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ στοὺς προγόνους μας καὶ ἔτσι ἐμεῖς σήμερα νὰ ἔχουμε τὴν μέγιστη εὐλογία νὰ εἴμαστε χριστιανοί. Κι ἀκόμη, ἐφέτος, γιὰ νὰ παρακαλέσουμε τὸν Εὔσπλαγχνο Κύριο νὰ στείλει βροχὲς στὸ διψασμένο νησί μας καὶ ἀποδιώξει ἀπὸ αὐτὸ ἀπειλὲς πολέμου, σεισμοὺς καὶ καταστροφές. Καλεῖσθε, ὅσοι δύνασθε, νὰ συμμετάσχετε στὴν ὡραία, βαρυσήμαντη καὶ μοναδικὴ αὐτὴ λιτανεία στὴν περιφέρειά μας, μὲ τὴν ὁποία, ὄχι μόνο θὰ ἀνακαινίσουμε στὴ μνήμη, τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας τὴν πορεία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῆς εὐλογημένης συνοδίας τους μέσα ἀπὸ τὰ ἁγιασμένα τοῦτα μέρη, ἀλλὰ καὶ θὰ δεηθοῦμε ἐν μετανοίᾳ: Νὰ συνεχίσουν νὰ ἱκετεύουν τὸν ἐλεήμονα Θεόν, νὰ ἐλεήσει τὴ νῆσο μας καὶ νὰ τὴν ἐλευθερώσει ἀπὸ τοὺς κατακτητές, ἀλλὰ καὶ ἐμᾶς προσωπικὰ νὰ ἐλευθερώσει ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὰ λάθη, ποὺ σκλαβώνουν τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδία μας, καὶ νὰ μᾶς ἀξιώσει τῆς αἰώνιας βασιλείας Του.
Εὐχέτης πρὸς Κύριον
†Ὁ Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος
Η Εκκλησιαστική Επιτροπή του Ιερού Ναού Αγίων Βαρνάβα και Ιλαρίωνος στην Περιστερώνα, ανακοινώνει στους πιστούς ότι με την ευκαιρία της πανηγύρεως του Ναού θα τελεστούν εφέτος οι πιο κάτω ιερές ακολουθίες και καλεί τους πιστούς να παραστούν:
Εσπέρας ώρα 5:30 μ.μ. – ΑΓΙΟΝ ΕΥΧΕΛΑΙΟ
(Εκκλησία Αγ. Νικηφόρου και Αγίου Ευμενίου)
Πρωί ώρα 6:30 π.μ.
Θεία Λειτουργία
(ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΛΑΪΚΩΝ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΩΝΑΣ)
Εσπέρας ώρα 5:30 μ.μ.
Πανηγυρικός Εσπερινός προεξάρχοντος του Πανοσιολογιωτάτου Πρωτοσυγκέλλου της Μητροπόλεώς μας Αρχιμανδρίτου Φωτίου Ιωακείμ. Στο τέλος του εσπερινού, θα γίνει λιτάνευση πέριξ του Ναού της ιεράς εικόνος και των ιερών λειψάνων των Αγίων.
Πρωί ώρα 6:30 π.μ.
Πανηγυρική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.
Εσπέρας ώρα 5:30 μ.μ.
Ακολουθία του Παρακλητικού κανόνος προς τους Αγίους Βαρνάβα και Ιλαρίωνα, μετά των Χαιρετισμών των Αγίων.
Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴ Θεία Λειτουργία τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Ἀνδρονίκου καὶ Ἀθανασίας, ποὺ τελέσθηκε στὸ ὁμώνυμο πανηγυρίζον ἱερὸ σχολικό παρεκκλήσιο τοῦ Γυμνασίου – Λυκείου Σολέας στὴν κοινότητα Εὐρύχου τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (09.10.2021).
Ψάλλει ὁ Πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπὀλεως Μόρφου κ. Μάριος Ἀντωνίου.
Η προσκυνηματική εικόνα των Αγίων Ανδρονίκου και Αθανασίας (13ος αι.), μετά από ενέργειες του Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου βρέθηκε το 2007, μετά την κλοπή της, το 1936. Το άγιο ζεύγος με μοναχικά ενδύματα εποχής απεικονίζεται επάνω σε ανάγλυφο κάμπο που αποτελεί ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των κυπριακών εικόνων.
Επιπλέον ο Άγιος Ανδρόνικος κρατά γυάλινο φιαλίδιο, στοιχείο ιδιαίτερα σπάνιο στην εικονογραφία του και η Αγία Αθανασία σταυρό τύπου Αναστάσεως. Το κάλυμμα της κεφαλής παραπέμπει σε ανάλογα εικονογραφικά παραδείγματα από την Κωνσταντινούπολη και το Σινά.
Η εικόνα αυτή είχε δημοσιευτεί το 1935 από τον καθηγητή Γεώργιο Σωτηρίου και το 1937 από τον David Talbot Rice στο βιβλίο του “The icons of Cyprus”.
Οι Άγιοι Ανδρόνικος και Αθανασία τυγχάνουν ιδιαίτερου σεβασμού στην Κύπρο και ιδιαίτερα στη μητροπολιτική περιφέρεια Μόρφου, όπου πανηγυρίζει το παρεκκλήσιο των Αγίων Ανδρονίκου και Αθανασίας που ευρίσκεται στον χώρο του Γυμνασίου και Λυκείου Σολέας, επίσης απεικονίζονται συχνά και στις βυζαντινές και μεταβυζαντινές τοιχογραφημένες εκκλησίες.
Βίος Αγίων Ανδρονίκου και Αθανασίας
Το ευλογημένο χριστιανικό ζεύγος Ανδρόνικος και Αθανασία έζησε περί τα τέλη του 6ου μ.Χ. αιώνος στην Αντιόχεια. Ο Ανδρόνικος, αργυροπράτης, δηλ. αργυραμοιβός το επάγγελμα., ήτανε εύπορος με αρκετή περιουσία πού έγινε ακόμη μεγαλύτερη όταν σ’ αυτήν προστέθηκε και η προίκα της γυναίκας του Αθανασίας. Η σύζυγος του, ενάρετη χριστιανή νέα, ήταν κληρονόμος μεγάλης περιουσίας των γονέων της. Ο πιο πολύτιμος πλούτος, όμως, ήτανε οι χριστιανικές αρετές της, η βαθειά χριστιανική της πίστη. Ανάλογο ψυχικό πλούτο αρετών και πίστεως είχε και ο Ανδρόνικος. Έτσι ο γάμος τους ήτανε ταιριαστός. Ήταν ευλογία, Θεού.
Επιδόθηκαν σε έργα αγάπης
Η συνένωση του πλούτου του Ανδρόνικου με τον πλούτο της γυναίκας του Αθανασίας, δεν αύξησε την αγάπη στα υλικά πράγματα, αλλά οι δυο τους βάλανε σ’ ενέργεια τρόπους να ευεργετηθούν συνάνθρωποι. Μετά από συζήτηση και σκέψη κάμανε μια θεάρεστη, ευλογημένη και φιλάνθρωπο συμφωνία. Η συμφωνία τους ήτανε να μοιράζουν τα κέρδη, πού αποκομίζανε από την περιουσία και την εργασία τους, σε τρία μέρη.
Το πρώτο μέρος να το διαθέτουν για τους φτωχούς. Να διανέμεται σε ελεημοσύνη στους αρρώστους, στους γέροντες, στους αναπήρους, στα ορφανά, στους αδυνάτους πού για διαφόρους λόγους εστερούντο και πεινούσαν.
Το Δεύτερο μέρος των εσόδων τους αποφασίσανε να διαθέτουν για κοινωνικούς σκοπούς. Για δάνεια χωρίς τόκους προκείμενου να μπορέσουν να βοηθηθούν οικογένειες, οικονομικά αδύνατες να στεριώσουν τη ζωή τους.
Το Τρίτο μέρος των εισπράξεων το προγραμμάτισαν να το διαχειρίζονται για τις ανάγκες κινήσεως και λειτουργίας του αργυροπρατηρίου, για τις ανάγκες του προσωπικού και την συντήρησή τους.
Και όταν το σχέδιο τους το θεάρεστο μπήκε σ’ εφαρμογή, νοιώθανε καθημερινά χαρούμενος ευτυχισμένοι. Την ευτυχία τους κορύφωσε η τεκνογονία. Αποκτήσανε δυο παιδιά, μια θυγατέρα και ένα αγόρι. Έγιναν ευτυχισμένοι, εκτός από σύζυγοι, και ως γονείς. Και δοξάζανε το Θεό για τις πλούσιες δωρεές Του.
Τα δυο παιδιά τους πεθαίνουν
Την ειρηνική Χριστιανική ζωή τους συντάραξε ξαφνικά ο αιφνίδιος θάνατος των δύο αγαπημένων παιδιών τους. Δραματικό το γεγονός για την άγια εκείνη οικογένεια. Σαν κεραυνός εν αιθρία ήρθε το ανεπάντεχο. Ο πόνος ήτανε μεγάλος, η συντριβή των ευσεβών γονέων μεγάλη.
Ο Ανδρόνικος στην αρχή κλονίστηκε αλλά μετά από προσευχή στον Θεό, η ταραγμένη καρδιά του πατέρα, άρχισε να συνέρχεται.
Όμως η Αθανασία μετά την ταφή ων παιδιών της, καθώς ήταν συντετριμμένη και με θολωμένο νου δεν ήθελε να φύγει από τους τάφους των παιδιών της. Ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα στην κρίσιμη εκείνη ώρα της ζωής της και άνοιξε μπροστά της οδό ανακούφισης και σωτηρίας.
Η Θεία οπτασία
Όταν οι συγγενείς και φίλοι, απέτυχαν ν’ απομακρύνουν την μακαρία Αθανασία από το Κοιμητήριο, αποφάσισαν να την αφήσουν εκεί κάτω από την διακριτική συντροφιά φύλαξη του νεωκόρου, πού ήτανε και φύλακας του ναού.
Η Αθανασία ύστερα από παρότρυνση του νεωκόρου μπήκε στο ναό να προσευχηθεί και να θρηνήσει. Εκεί της εμφανίστηκες ένας Μοναχός και την ρώτησε γιατί θρηνεί. Η Αθανασία του εξήγησε για τον θάνατο των πολυαγαπημένων της παιδιών. Τότε ο Μοναχός της είπε:
– Μη κλαις γι’ αυτά. Μη κλαις για τα ευτυχισμένα παιδιά σου. Δεν τους ταιριάζουν δάκρυα. Φύγανε από αυτόν τον αμαρτωλό κόσμο, άμωμα, άδολα, καθαρά, λουλούδια. Και έτσι, λουλούδια ευωδιαστά τα πήρε ο Θεός κοντά Του, στην ατέλειωτη χαρά των ουρανών. Είναι τώρα εκεί ευτυχισμένα. Εκεί πού δεν υπάρχει θλίψη και στεναγμός. Άδικα κλαις. Τα παιδιά σου δεν πήγανε στη φθορά και στο θάνατο, αλλά στην αδιατάρακτη αιώνια ζωή. Μακάρι, ευλογημένη, να είχανε τέτοια ευτυχία όλοι όσοι νομίζουν ότι χαίρονται στον προσωρινό τούτο κόσμο την νεότητά τους. Πολλές από τις χαρές αυτές γίνονται καταδίκη για τις ψυχές…
Με αυτά τα λόγια ο Μοναχός συνέφερε την μητέρα. Όταν η Αθανασία σήκωσε τα μάτια για να τον ευχαριστήσει για το λόγια, δεν τον βρήκε εκεί. Έψαξε στο Ναό, τίποτα. Πήγε ρώτησε τον νεωκόρο εάν είδε τον Μοναχό και αυτός της είπε ότι κανένας δεν μπήκε στο ναό γιατί αυτός τον φυλάει και όλα είναι κλειδωμένα. Τότε κατάλαβε η μακαρία Αθανασία πώς πριν λίγο ήτανε αυτόπτης μάρτυρας θείας οπτασίας.
Εγκαταλείπουν τα εγκόσμια
Την ίδια νύχτα του πένθους και της οπτασίας η μακαρία Αθανασία προτείνει στον σύζυγο της να της επιτρέψει και να την βοηθήσει να μπει σε Μοναστήρι ν’ ακολουθήσει τον σκληρό δρόμο του Μοναχικού βίου. Την πρόταση αυτή την άκουσε με ευχαρίστηση ο Ανδρόνικος, γιατί και στο δικό του μυαλό κυριαρχούσε η ίδια σκέψη, να γίνει Μοναχός. Με ψυχική αγαλλίαση, λοιπόν, πήρανε απόφαση να ζήσουν ζωή Μοναχική. Αλλά πριν συμβεί αυτό, έπρεπε να τακτοποιήσουν τα εγκόσμια προβλήματά τους, τα περιουσιακά τους στοιχεία.
Έτσι, τις μέρες πού επακολούθησαν, μοίρασαν το περισσότερο μέρος της περιουσίας τους σε φτωχούς Χριστιανούς. Ελευθέρωσαν τους δούλους, πού τους είχαν εξαγοράσει και τους είχαν κάνει υπαλλήλους αμειβόμενους, δίνοντάς τους δυνατότητα και μέσα να ζήσουν με την εργασία τους.
Το υπόλοιπο μέρος της περιουσίας τους αφήσανε στον πατέρα της Αθανασίας με ρητή παραγγελία να χρησιμοποιηθεί από αυτόν για να χτισθούν νοσοκομεία και Μοναστήρια.
Προς την Μοναχική ζωή
Ο πρώτος στόχος του Ανδρόνικου και της Αθανασίας, αφού έφυγαν από την Αντιόχεια, ήτανε να πάνε προσκυνητές στους Άγιους Τόπους, στα Ιεροσόλυμα.
Και τους αξίωσε ο Θεός να φθάσουν εκεί προετοιμασμένοι ψυχικά. Με ρίγη συγκίνησης και με ιερή κατάνυξη είδανε και περπάτησαν στους Τόπους πού βάδισε ο Κύριος, πού σήκωσε τον Σταυρό του Μαρτυρίου, πού Σταυρώθηκε και Αναστήθηκε.
Μετά τα Ιεροσόλυμα κατευθύνθηκα προς τη Αίγυπτο. Εκεί βρήκαν τον Αββά Δανιήλ και του ζήτησαν βοήθεια επειδή ήθελαν να μονάσουν. Ο Αββάς Δανιήλ φρόντισε να πάει η Αθανασία στο γυναικείο Μοναστήρι των Ταββεννησιωτών, τον δε Ανδρόνικο τον κράτησε κοντά του και τον έντυσε στο Αγγελικό Σχήμα του Μονάχου.
Προσκυνητές στους Αγίους Τόπου – Απόφαση να συνασκητέψουν
Μετά από δώδεκα χρόνια ο Ανδρόνικος ζήτησε την άδεια από τον Αββά Δανιήλ να πάει να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους για δεύτερη φορά σαν Μοναχός. Αφού πήρε την άδεια άρχισε να περπατάει μέσα στην έρημο. Εκεί συνάντησε την Αθανασία, που πήγαινε και αυτή στους Αγίους Τόπους, όμως δεν την κατάλαβε γιατί ήταν ντυμένη αντρικά λόγω ότι φοβούμενη την έρημο ήθελε να προστατευθεί. Του συστήθηκε σαν Αθανάσιος εάν και αναγνώρισε τον πρώην σύζυγο της γιατί δεν ήθελε να στρέψει το νου στο παρελθόν.
Μετά την γνωριμία αποφάσισαν να πορευθούν μαζί στους Αγίους Τόπους χωρίς να μιλούν. Καθώς μετά επέστρεφαν από τους Αγίους Τόπους στην Αλεξάνδρεια η Αθανασία πρότεινε στον Ανδρόνικο να μείνουν μαζί και να ασκητέψουν. Του είπε επίσης ότι θα πρέπει να υποφέρει την σιωπή και να μείνει αμίλητος άμα θέλει να συνασκητέψουν. Έπειτα ο Ανδρόνικος της είπε ότι θα πάει να πάρει την άδεια από τον Γέροντα του και του είπε η Αθανασία ότι θα τον περίμενε σε έναν τόπο που λεγόταν Οκτωκαιδέκατος. Ο Ανδρόνικος πήγε πήρε την άδεια από τον Γέροντα του και έπειτα πήγε συνάντησε τον Αθανάσιο στην περιοχή εκείνη. Εκεί έφτιαξαν και τα δικά τους κελιά και μόνασαν εκεί για 23 χρόνια παρακαλούντες, υμνολογούντες και δοξάζοντες τον Κύριο ημέρα και νύχτα. Ο δε Ανδρόνικος δεν αντιλήφθηκε ποτέ ότι ο Αθανάσιος ήταν η πρώην σύζυγος του. Στο διάβα του χρόνου πολλές φορές τους επισκέφτηκε τους μακαρίους αυτούς Μοναχούς ο πρώην Γέροντας του Ανδρόνικου, Αββάς Δανιήλ. Σε μια από τις τελευταίες του επισκέψεις, μίλησε αρκετά μαζί τους. Έπειτα αφού συμπροσευχήθηκαν, τους αποχαιρέτησε και ξεκίνησε να φύγει για το Μοναστήρι του.
Το τέλος της Αγίας Αθανασίας
Δεν πρόλαβε όμως να προχωρήσει πολύ και ακούει, πίσω του μια φωνή να τον καλεί. Ήταν ο Ανδρόνικος τον παρακαλούσε να γυρίσει πίσω γιατί ο Αθανάσιος ήταν άρρωστος και έφευγε προς τον Κύριο. Γύρισε τότε ο Αββάς Δανιήλ και είδε την Αθανασία. Αυτή του παρήγγειλε μετά τον θάνατο της να ψάξει στα μαλλιά της και να βρει ένα γράμμα και να το δώσει στον Ανδρόνικο. Έτσι και έγινε. Όταν διάβασαν το γράμμα κατάλαβαν ότι ο Αθανάσιος ήταν η Αθανασίας η πρώην σύζυγος του Ανδρόνικου. Όπου και το διασταύρωσαν και από το άγιο λείψανο της. Το γεγονός μαθεύτηκε σε όλη την περιοχή και πλήθος κόσμου πήγε για να ασπαστεί το άγιο λείψανο της Αγίας και να το ενταφιάσουν με ευλάβεια. Μετά από μερικές μέρες ο Αββάς Δανιήλ αφού είχαν τελέσει και τα μνημόσυνα θέλησε να πάρει μαζί του τον Ανδρόνικο. Όμως αυτός αποφάσισε να πεθάνει εκεί μαζί με την σύντροφο του Αθανασία.
Η κοίμηση του Αγίου Ανδρόνικου
Φαίνεται όμως ότι το έργα του Αββά Δανιήλ δεν είχε τελειώσει. Διότι και πάλι ένας Μονάχος τον προλαβαίνει στο δρόμο, καθώς πορευόταν για τα Μοναστήρι του και του λέγει:
-Γέροντα, σε χρειαζόμαστε. Ο Αββάς Ανδρόνικος έχει υψηλό πυρετό.
Ο Δανιήλ επιστρέφει και με το θείο χάρισμα πού ήταν προικισμένο, κατάλαβε ότι ο Ανδρόνικος τελειώνει τον επίγειο προορισμό του. Στέλνει λοιπόν το έξης μήνυμα προς όλες τις Σκήτες:
«Ο Αββάς Ανδρόνικος ακολουθεί τον Αββά Αθανάσιον . Έλθετε άπαντες».
Τρέξανε όλοι οι πατέρες και τον προλάβανε ζωντανό. Χαρήκαν πού μπόρεσαν να τον ιδούνε και να τον ακούσουνε. Ζητήσανε δε, με συγκίνηση και σεβασμό, και πήρανε όλοι την ευλογία του. Καθώς και πατέρες μιλάγανε με θαυμασμό για την αρετή και την πίστη του, εκείνος εξέπνευσε. Είχε ειρηνικό τέλος.
Ο Άγιος Ανδρόνικος ενταφιάστηκε μαζί με τον συναθλητή του στην άσκηση την Αγία Αθανασία.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Σωφροσύνης τὴν χλαῖναν τὴν θεοΰφαντον, κατεποικίλατε χρόαις τῶν ἱερῶν ἀρετῶν, ὁμοφρόνως ἐν σπουδῇ ἄμφω ἀσκήσαντες· ὅθεν ὑμῶν τὴν σιωπήν, ἡ τρισάγιος ᾠδή, ἐδέξατο ἐν ὑψίστοις, Ἀνδρόνικε σὺν τῇ θείᾳ, Ἀθανασίᾳ τῇ θεόφρονι.
Πηγη βίου: xristianos.gr
Ομιλία για τον Αβραάμ
«Εγώ δε ειμί γη και σποδός», (Γεν. 18. 27)
Αυτά είναι τα λόγια που είπε για τον εαυτό του ο δίκαιος Αβραάμ. Αδελφοί μου, πόσο γελοίοι είναι οι άνθρωποι που καυχώνται για τις γνωριμίες τους με κοσμικούς άρχοντες και άλλους επιφανείς του κόσμου τούτου και έχουν, γι’ αυτό τον λόγο, μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους!
Ο Αβραάμ αξιώθηκε να συνομιλεί με τον Παντοδύναμο και Αιώνιο Βασιλέα, με τον ίδιο τον Θεό. Εντούτοις, παρέμεινε απαράτρεπτος και αταλάντευτος στην ταπείνωσή του, αποκαλώντας τον εαυτό του γη και σποδό. Ποιός ήταν αυτός ο Αβραάμ, ο οποίος αξιώθηκε εν ζωή μιας τόσο μεγάλης ευλογίας από το Θεό και μιας τέτοιας εξυμνήσεως, μετά το θάνατό του, από τον Παύλο (Γαλ. 3, Εβρ, 11), αλλά και από τον ίδιο τον Δεσπότη Χριστό (Λουκ. 16, 22, Ιωάν. 8, 39);
Ήταν ένας χωρικός που είχε όλες τις αρετές και ζούσε σύμφωνα με το νόμο του Θεού, ένας άνθρωπος με ακράδαντη πίστη στο Θεό, ένας εραστής του δικαίου, ένας εξαιρετικά φιλόξενος και συμπονετικός άνθρωπος, γενναίος, ευπειθής, γνήσιος και ταπεινός.
Μολαταύτα, ο Αβραάμ δοξάζεται κυρίως για την πίστη του, μια πολύ δυνατή πίστη! Ο Αβραάμ ήταν ήδη εκατό ετών, όταν ο Θεός του είπε πως η γυναίκα του, στείρα έως τότε, θα γεννούσε έναν γιό. Εκείνος πίστεψε το Θεό. Ακόμη και προτού γεννήσει η Σάρα τον Ισαάκ, ο Θεός είπε στον Αβραάμ: και ποιήσω το σπέρμα σου ως την άμμον της γης (Γεν. 13, 16). Ο Αβραάμ πίστεψε και διόλου δεν αμφέβαλε. Όταν γεννήθηκε ο μοναδικός υιός του Αβραάμ, ο Θεός τον πρόσταξε, ως δοκιμασία, να προσφέρει το μοναχοπαίδι του θυσία. Ο Αβραάμ ετοιμάστηκε για να το κάνει, αλλά ο Θεός την τελευταία στιγμή τον απέτρεψε απ’ αυτή την πράξη. Πόσο πλήρης ήταν η πίστη και τελεία η υπακοή του θαυμάσιου αυτού ανθρώπου στο Θεό! Ως αποτέλεσμα, ο Θεός τον ευλόγησε δαψιλώς και τον έκανε ένδοξο τόσο στη γη όσο και στον ουρανό.
Αδελφοί μου, είναι μακάριοι αυτοί που, χωρίς ενδοιασμούς, πιστεύουν στο Θεό και εκπληρώνουν τις άγιες εντολές Του. Η ευλογία του Θεού τους συνοδεύει και στους δύο κόσμους!
Ω παντευλόγητε Δημιουργέ μας, ευλόγησε κι εμάς τους αμαρτωλούς και συναρίθμησέ μας ανάμεσα στους εκλεκτούς Σου, οι οποίοι έχουν μερίδιο μαζί με τον Αβραάμ στο Βασίλειό Σου.
Ομιλία για τον Λώτ
ἐξῆλθε δὲ Λὼτ …εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· μηδαμῶς ἀδελφοί, μὴ πονηρεύσησθε. (Γένεσις 19,7)
Ο Λωτ, ήταν ένας δίκαιος άνθρωπος εν μέσω πολλών ανόμων, και ζούσε στα Σόδομα με την σύζυγό του και τις δύο θυγατέρες του. Ο πιστός Αβραάμ ρώτησε τον Θεό: μὴ συναπολέσῃς δίκαιον μετὰ ἀσεβοῦς καὶ ἔσται ὁ δίκαιος ὡς ὁ ἀσεβής; (Θα καταστρέψεις τον δίκαιο με τον ασεβή;) (Γένεση 18:23). Ο Θεός απάντησε τότε στον πιστό Αβραάμ ότι όχι μόνο δεν θα κατέστρεφε τον δίκαιο, αλλά αν υπήρχαν δέκα δίκαιοι σε αυτήν την πόλη, θα έσωζε ολόκληρη την πόλη χάριν αυτών των δέκα. Ωστόσο, μόνον ένας δίκαιος άνθρωπος βρέθηκε στα Σόδομα, ο Λωτ, και αυτός ήταν ξένος! Ακριβώς όπως πριν από τον κατακλυσμό υπήρχε μόνο ένας δίκαιος άνθρωπος στον κόσμο, ο Νώε, έτσι και πριν από την καταστροφή των Σοδόμων υπήρχε μόνο ένας δίκαιος άνθρωπος σε αυτήν την πόλη, ο Λωτ. Ο Λωτ ήταν όμοιος με τον θείο του τον Αβραάμ σε κάθε αρετή, κυρίως δε στην υπακοή του προς τον Θεό και στη φιλοξενία του. Οι Σοδομίτες τον μισούσαν, επειδή ήταν ξένος και ακόμη περισσότερο, επειδή ήταν δίκαιος.
Αδελφοί, μη πονηρεύσησθε, τους προέτρεψε ο Λωτ. Αποκάλεσε αδελφούς του τους διεφθαρμένους ανθρώπους, για να τους ηρεμήσει και να τους υπενθυμίσει να μην διαπράξουν κακό, προκειμένου να τους σώσει. Αλλά τα αδελφικά λόγια του τους προκάλεσαν ακόμη μεγαλύτερη οργή. Ο Λωτ κρίθηκε άξιος να τον επισκεφτούν οι άγγελοι του Θεού και να τον ελευθερώσουν από αυτή τη διεφθαρμένη πόλη, της οποίας οι μεγάλες αμαρτίες έφθαναν σαν κραυγή μέχρι τον Θεό. Και οι διεφθαρμένοι Σοδομίτες επιτέθηκαν στο σπίτι του Λωτ με πονηρό σκοπό, για να μολύνουν την ιερότητα της φιλοξενίας.
Αδελφοί, μη πονηρεύσησθε, τους ζήτησε ο Λωτ. Αλλά γιατί να ακούσουν οι αποκτηνωμένοι αυτοί έναν άνθρωπο, αφού δεν φοβόταν τον Θεό; Αυτός είναι ο λόγος που οι άγγελοι του Θεού τους τιμώρησαν με τύφλωση: τοὺς δὲ ἄνδρας τοὺς ὄντας ἐπὶ τῆς θύρας τοῦ οἴκου ἐπάταξαν ἐν ἀορασίᾳ ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου, και τιμώρησαν τους ανθρώπους που ήταν στην πόρτα του σπιτιού με τύφλωση, από μικρού εως μεγάλου (Γένεση 19:11).
Τότε οι άγγελοι οδήγησαν τον Λωτ έξω από την πόλη των αδίκων και άφησαν να πέσει καταιγίδα από θειάφι και φωτιά πάνω στην πόλη. Έτσι, η άνομη πόλη χάθηκε, και ο μόνος δίκαιος άνθρωπος στην πόλη σώθηκε· κρείσσων γὰρ εἷς ἢ χίλιοι (Προτιμότερος είναι ένας δίκαιος άνθρωπος από χίλιους αμαρτωλούς (Σειρ. 16: 3).
Ω Δίκαιε Θεέ, Εσύ που ουδέποτε εγκαταλείπεις τον δίκαιο άνθρωπο, διόρθωσέ μας τις αδικίες μας και σώσε μας, Κύριε.
Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πηγή κειμένου: iconandlight.wordpress.com
