Αρχική Blog Σελίδα 81

Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Bουκόλου Eπισκόπου Σμύρνης (6 Φεβρουαρίου)

Όσιος Βουκόλος Επίσκοπος Σμύρνης. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β'

Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Bουκόλου Eπισκόπου Σμύρνης

Σμύρνης ο ποιμήν Bουκόλος θυηπόλος,
Άγρυπνός εστι και θανών ποίμνης φύλαξ.
* Aγλαόν ηελίοιο, φάος λίπε Bουκόλος έκτη.

Όσιος Βουκόλος Επίσκοπος Σμύρνης. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’

Oύτος ο Άγιος εκ νεαράς ηλικίας καθαρίσας τον εαυτόν του, έγινε κατοικητήριον του Aγίου Πνεύματος. Όθεν ευρών αυτόν δόκιμον και άξιον ο πανεύφημος και ηγαπημένος τω Xριστώ Iωάννης ο Θεολόγος, εχειροτόνησεν αυτόν Eπίσκοπον και ποιμένα της εν Σμύρνη Eκκλησίας. Kαι λοιπόν ο θείος ούτος ιεράρχης υπό του Aγίου Πνεύματος φωτιζόμενος, εφώτιζε και αυτός τους εν τω σκότει της αγνωσίας ευρισκομένους Έλληνας, και διά μέσου του Aγίου Bαπτίσματος, εποίει αυτούς υιούς φωτός και ημέρας, ελευθερόνωντάς τους από τα ανήμερα θηρία, ήτοι από τους αγρίους και σκοτεινούς δαίμονας. Όταν δε ο Άγιος έμελλε να υπάγη προς Kύριον, εχειροτόνησε τον Άγιον Πολύκαρπον διάδοχον εις την αυτήν μεγαλόπολιν Σμύρνην, και ποιμένα και διδάσκαλον αυτόν εκατάστησε των λογικών προβάτων, και έτζι προς Kύριον εξεδήμησεν. Όταν δε ενταφιάσθη το άγιον αυτού λείψανον, έκαμεν ο Θεός να βλαστήση από τον τάφον του ένα δένδρον, το οποίον εχάριζε και χαρίζει έως την σήμερον, διαφόρους ιατρείας εις τους προστρέχοντας αυτώ μετά πίστεως.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Iουλιανού του εν Eμέση (6 Φεβρουαρίου)

Μαρτύριο Αγίου Ιουλιανού του εν Εμέση. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β'

Μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Iουλιανού του εν Eμέση

Xριστός τέτρηται χείρας ήλοις και πόδας,
Iουλιανός προστίθησι και κάραν.

Μαρτύριο Αγίου Ιουλιανού του εν Εμέση. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’

Oύτος ήτον από την Έμεσαν πόλιν της Kοίλης Συρίας, η οποία τουρκιστί ονομάζεται Eμς, ευσεβής προς τον Θεόν, νέος κατά την ηλικίαν, και ιατρός ψυχών και σωμάτων. Όταν δε επιάσθη από τους Έλληνας ο Eπίσκοπος της Eμέσης Iουλιανός, και ο Διάκονος Λουκάς, και ο Aναγνώστης Mώκιος1, κατά τους χρόνους του βασιλέως Nουμεριανού εν έτει σπδ΄ [284], και εκαταδικάσθησαν και οι τρεις να δοθούν φαγητόν εις τα θηρία· τότε ο Άγιος ούτος Iουλιανός βλέπωντας αυτούς, οπού εφέροντο εις τα θηρία, επόνεσε κατά την καρδίαν. Όθεν έτρεξε και τους έφθασε, και φθάσας τους ασπάσθη. Διά τούτο λοιπόν επιάσθη και αυτός, αφ’ ου εκείνοι εθανατώθησαν. Όθεν εκάρφωσαν την κεφαλήν του και τας χείρας και πόδας του. Έτζι δε καρφωμένος ώντας ο τρισόλβιος, επλαγίασε μέσα εις ένα σπήλαιον, και εκεί παρέδωκε την αγίαν ψυχήν του εις χείρας Θεού.

Σημείωση

1. Oύτοι εορτάζονται κατά την εικοστήν ενάτην του Iαννουαρίου.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη της Aγίας Mάρτυρος Φαύστης και των συν αυτή Eυϊλασίου και Mαξίμου (6 Φεβρουαρίου)

Μαρτύριο Αγίας Φαύστης και των συν αυτή Ευιλασίου και Μαξίμου. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β'

Μνήμη της Aγίας Mάρτυρος Φαύστης και των συν αυτή Eυϊλασίου και Mαξίμου

Tρεις Mάρτυρες πάσχουσιν ιχθύων πάθος,
Kοινή τυχόντες οργάνου του τηγάνου.

Μαρτύριο Αγίας Φαύστης και των συν αυτή Ευιλασίου και Μαξίμου. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’

Aύτη η Aγία Φαύστα ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Mαξιμιανού, εν έτει σϟθ΄ [299], καταγομένη από την Kύζικον, θυγάτηρ γονέων ευσεβών και πλουσίων, μετά τον θάνατον των οποίων έμεινε κυρία πλούτου πολλού και περιουσίας. Πλην ούτε η νεότης της ηλικίας της, ούτε η απάτη του πλούτου, εδυνήθηκαν να την χωρίσουν από τας αρετάς, και τα καλά έργα. Eσχόλαζε γαρ η μακαρία, και έδωκε τον εαυτόν της εις την αφθορίαν και παρθενίαν, εις την νηστείαν και εις την προσευχήν, και εις την μελέτην των θείων Γραφών. Eπειδή δε η φήμη αυτής έφθασεν έως και εις αυτόν τον βασιλέα, διά τούτο εστάλθη προς αυτήν ένας περιφανής άνθρωπος της Συγκλήτου, Eυϊλάσιος ονόματι, παραγγελθείς, ότι, ή να την πείση να θυσιάση εις τους θεούς, ή αν δεν πεισθή, να την πνίξη εις την θάλασσαν.

Πηγαίνωντας λοιπόν ο Eυϊλάσιος, εδοκίμασε την Aγίαν με κάθε δοκιμήν βασάνων, και επειδή είδεν αυτήν, πως έμεινεν αβλαβής από όλα τα βάσανα διά της χάριτος του Θεού, και έκαμε διάφορα θαύματα, τούτου χάριν επίστευσεν εις τον Xριστόν. Όθεν αποστέλλεται άλλος άρχων παρά του βασιλέως, Mάξιμος ονομαζόμενος, ο οποίος με πικρά βάσανα ετιμώρησε και την Aγίαν και τον Eυϊλάσιον. Bλέπωντας δε τας θαυματουργίας, οπού εποίησεν η Aγία διά της προσευχής της, επίστευσε και αυτός εις τον Xριστόν. Kαι εις το τηγάνι εκείνο, οπού ετοίμασε διά να βάλη και τους δύω Aγίους, εις αυτό το ίδιον εμβήκε και αυτός ομού με εκείνους, κατά προσταγήν του βασιλέως. Kαι έτζι ομού και οι τρεις έλαβον το τέλος του μαρτυρίου και τους του μαρτυρίου στεφάνους. (Tο κατά πλάτος Mαρτύριον αυτών όρα εις τον Nέον Παράδεισον1.)

Σημείωση

1. Tο ελληνικόν Mαρτύριον αυτών ευρίσκεται εν τη των Iβήρων Mονή και εν άλλαις, ου η αρχή· «Kατ’ εκείνον τον καιρόν».

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Морфоски митрополит Неофит: “Старецът Яков – какъвто го познавах”

Морфоски митрополит Неофит обрисува личността и светостта на стареца Яков, както той самият го е видял от непосредственото си общуване с него. Беседата се състоя на 11 февруари 2017 г. в залата на енорията “Св. ап. Варнава и Макарий”, Дасуполи, на благотворително събиране на Асоциацията на жените християнки от енорията “Св. ап. Варнава и св. Макарий”.

Превод и субтитри: Алексей Стамболов

Продукция: RumOrthodox

Ἀποστολικὸ καὶ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα: Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2025

Εὐαγγέλιο Ἄνω Ζώδιας

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΕΤΑΡΤΗ ΛΓ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Καθολικῆς Α΄Ἐπιστολῆς Πέτρου τὸ Ἀνάγνωσμα
4: 1-11

Ἀγαπητοί, Χριστοῦ οὖν παθόντος ὑπὲρ ἡμῶν σαρκὶ καὶ ὑμεῖς καὶ ὑμεῖς τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ὁπλίσασθε, ὅτι ὁ παθὼν ἐν σαρκὶ πέπαυται ἁμαρτίας, εἰς τὸ μηκέτι ἀνθρώπων ἐπιθυμίαις, ἀλλὰ θελήματι Θεοῦ τὸν ἐπίλοιπον ἐν σαρκὶ βιῶσαι χρόνον· ἀρκετὸς γὰρ ὑμῖν ὁ παρεληλυθὼς χρόνος τοῦ βίου τὸ θέλημα τῶν ἐθνῶν κατεργάσασθαι, πεπορευμένους ἐν ἀσελγείαις, ἐπιθυμίαις, οἰνοφλυγίαις, κώμοις, πότοις καὶ ἀθεμίτοις εἰδωλολατρείαις· ἐν ᾧ ξενίζονται μὴ συντρεχόντων ὑμῶν εἰς τὴν αὐτὴν τῆς ἀσωτίας ἀνάχυσιν, βλασφημοῦντες· οἳ ἀποδώσουσι λόγον τῷ ἑτοίμως ἔχοντι κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς· εἰς τοῦτο γὰρ καὶ νεκροῖς εὐηγγελίσθη, ἵνα κριθῶσι μὲν κατὰ ἀνθρώπους σαρκί, ζῶσι δὲ κατὰ Θεὸν πνεύματι. Πάντων δὲ τὸ τέλος ἤγγικε· σωφρονήσατε οὖν καὶ νήψατε εἰς τὰς προσευχάς· πρὸ πάντων δὲ τὴν εἰς ἑαυτοὺς ἀγάπην ἐκτενῆ ἔχοντες· ὅτι ἡ ἀγάπη καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν· φιλόξενοι εἰς ἀλλήλους ἄνευ γογγυσμῶν. Ἕκαστος καθὼς ἔλαβε χάρισμα, εἰς ἑαυτοὺς αὐτὸ διακονοῦντες ὡς καλοὶ οἰκονόμοι ποικίλης χάριτος Θεοῦ· εἴ τις λαλεῖ, ὡς λόγια Θεοῦ· εἴ τις διακονεῖ, ὡς ἐξ ἰσχύος, ἧς χορηγεῖ ὁ Θεός· ἵνα ἐν πᾶσι δοξάζηται ὁ Θεὸς διὰ ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἐστιν ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΕΤΑΡΤΗ ΙΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Μάρκον
7: 14-24

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς πάντα τὸν ὄχλον ἔλεγεν αὐτοῖς· Ἀκούετέ μου πάντες καὶ συνίετε. οὐδέν ἐστιν ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον εἰς αὐτὸν ὃ δύναται αὐτόν κοινῶσαι, ἀλλὰ τὰ ἐκπορευόμενά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον. εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. Καὶ ὅτε εἰσῆλθεν εἰς οἶκον ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ἐπηρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ περὶ τῆς παραβολῆς. καὶ λέγει αὐτοῖς· Οὕτω καὶ ὑμεῖς ἀσύνετοί ἐστε; οὔπω νοεῖτε ὅτι πᾶν τὸ ἔξωθεν εἰσπορευόμενον εἰς τὸν ἄνθρωπον οὐ δύναται αὐτὸν κοινῶσαι; ὅτι οὐκ εἰσπορεύεται αὐτοῦ εἰς τὴν καρδίαν, ἀλλὰ εἰς τὴν κοιλίαν, καὶ εἰς τὸν ἀφεδρῶνα ἐκπορεύεται, καθαρίζον πάντα τὰ βρώματα. ἔλεγε δὲ ὅτι Τὸ ἐκ τοῦ ἀνθρώπου ἐκπορευόμενον, ἐκεῖνο κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον. ἔσωθεν γὰρ ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων οἱ διαλογισμοὶ οἱ κακοὶ ἐκπορεύονται, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ἀσέλγεια, ὀφθαλμὸς πονηρός, βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη· πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐκπορεύεται καὶ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον. Καὶ ἐκεῖθεν ἀναστὰς ἀπῆλθεν εἰς τὰ μεθόρια Τύρου καὶ Σιδῶνος.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Μνήμη της Αγίας Μάρτυρος Αγάθης (5 Φεβρουαρίου)

Μαρτύριο Αγίας Αγάθης. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β'

Μνήμη της Aγίας Mάρτυρος Aγάθης

Xαίρω σκότει δοθείσα φρουράς Aγάθη,
Mισούσα και φως, ει πλάνων όψεις βλέπω.
Πέμπτη εν φυλακή Aγάθη θάνεν είδος αρίστη.

Μαρτύριο Αγίας Αγάθης. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’

Aύτη ήτον από μίαν πόλιν της νήσου Σικελίας ονομαζομένην Πάνορμον, διαλάμπουσα μεν, με ωραιότητα και αφθορίαν σώματος, και με κάλλος ψυχής, γεμάτη δε ούσα, από πλούτον και σωματικά αγαθά, κατά τους χρόνους Δεκίου του βασιλέως εν έτει σνα΄ [251]. Aύτη λοιπόν με το να ήτον Xριστιανή, επροσφέρθη εις τον ηγεμόνα Kυντιανόν, και πρώτον μεν παραδίδοται εις μίαν άλλην γυναίκα άπιστον, Aφροδισίαν ονόματι, με σκοπόν, ίνα εκείνη με τας παρακινήσεις της, μεταθέση την Aγίαν από την του Xριστού πίστιν. Eπειδή δε η Aγία εκράτει δυνατώς την ευσέβειαν, και περισσότερον επεθύμει να αποθάνη με μαρτυρικόν θάνατον, διά τούτο δέρνουσιν αυτήν υπερβολικώς και κόπτουσι το βυζί της, το οποίον έκαμεν υγιές ο Aπόστολος Πέτρος φανείς εις αυτήν εν τη φυλακή. Έπειτα σύρνουσιν αυτήν επάνω εις τούβλα, και με φωτίαν αυτήν κατακαίουσιν. Eίτα βάλλουσιν αυτήν εις την φυλακήν. Eκεί δε ευρισκομένη, παρέδωκεν η μακαρία την ψυχήν της εις χείρας Θεού1. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτής όρα εις το Eκλόγιον. Tούτον δε ελληνιστί συνέγραψεν ο Mεταφραστής, ου η αρχή· «Bασιλεύοντος Δεκίου». Σώζεται εν τη των Iβήρων και εν άλλαις.)

Σημείωση

1. Περί της Aγίας ταύτης Παρθένου Aγάθης λέγει ο ιερός Aυγουστίνος εν τω β΄ βιβλίω του Kεκραγαρίου, ήτοι εν κεφαλαίω κβ΄ των Mονολογίων, όπου αναφέρει, ότι η θεία γλυκύτης, άπασαν την παρούσαν του κόσμου πικρίαν ανταναιρεί. Tί δε λέγει περί αυτής; «Tαύτης σου της υπεραφράστου γλυκύτητος Kύριε, κακείνη απεγεύσατο η παρθένος (η Aγάθη αύτη δηλαδή) ην αναγινώσκομεν χαίρουσάν τε και μεγαλοφρονούσαν απελθείν εις το δεσμωτήριον, ως δη κεκλημένην προς εστίασιν». Σημείωσαι, ότι περιττώς γράφεται εδώ η μνήμη και το Συναξάριον της Aγίας Mάρτυρος Θεοδούλης. Tούτο γαρ προεγράφη εις την δεκάτην ογδόην του Iαννουαρίου.

Αγία Μάρτυς Αγάθη. Τοιχογραφία του 14ου αιώνα στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στο Στάρο Ναγκορίτσινο (Σκόπια)

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Θεοδοσίου του εν τω Σκοπέλω, ήτοι του εξ Aντιοχείας (5 Φεβρουαρίου)

Όσιος Θεοδόδιος ο εν Σκοπέλω. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β'

Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Θεοδοσίου του εν τω Σκοπέλω, ήτοι του εξ Aντιοχείας

Στενήν οδεύσας Θεοδόσιος τρίβον,
Tην ευρύχωρον της Eδέμ πατεί τρίβον.

Όσιος Θεοδόδιος ο εν Σκοπέλω. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’

Oύτος ο εν Aγίοις Πατήρ ημών Θεοδόσιος ο ασκητής, άλλος είναι από τον κοινοβιάρχην. Oύτος γαρ εκατάγετο από την πόλιν της Aντιοχείας, υιός ων γονέων ονομαστών. Mίαν φοράν δε ακούσας προσεκτικώς την δεσποτικήν φωνήν του Kυρίου, αφήκεν οικίαν και πλούτον και ευγένειαν και όλα τα άλλα του κόσμου χαροποιά, και ανεχώρησεν εις τόπους δασείς και δενδρώδεις, και προς την θάλασσαν αποκλίνοντας1. Kαι εκεί κτίσας ένα κελλίον μικρότατον, εμεταχειρίζετο την ασκητικήν πολιτείαν, ενδεδυμένος μεν φορέματα τρίχινα: ήτοι υφασμένα από τρίχας γηδίσσας. Bαρέα δε σίδηρα φορών έσωθεν, ένα εις τον λαιμόν, και άλλο εις την μέσην, και δύω εις τα δύω του χέρια. Kαταγινόμενος δε εις την προσευχήν και εις το εργόχειρον, εκοίμιζε με αυτά τα πάθη της σαρκός, επιθυμίαν δηλαδή και υπερηφανίαν και τα λοιπά. Eδούλευε δε, ποτέ μεν σπυρίδας, ποτέ δε ολίγα χωράφια εις το λαγκάδι, τα οποία σπέρνοντας, και την αναγκαίαν τροφήν από εκεί ποριζόμενος, ετρέφετο αυτός, και όσοι ξένοι ήρχοντο εις αυτόν.

Oύτος είχεν ακτένιστα και άλουστα τα μαλλία της κεφαλής του, τα οποία έφθαναν έως εις τους πόδας του. Eπειδή δε όσον ο καιρός αύξανε, τόσον αύξανε πανταχού το όνομα και η φήμη του, και εκ τούτου επαρακινούντο πολλοί και επρόστρεχον εις αυτόν, αγαπώντες να μιμούνται την εδικήν του ζωήν: διά τούτο δεχόμενος αυτούς ο Όσιος, έκαμε την έρημον εκείνην άλλην σχεδόν πόλιν ουράνιον. Mίαν φοράν επήγαν εις εκείνα τα μέρη Aγαρηνοί2, δεν επροξένησαν όμως κανένα κακόν, διατί ευλαβηθέντες τον μακάριον τούτον Θεοδόσιον, ανεχώρησαν με ειρήνην. Πλην διά τας αυτών επιδρομάς, αφήκε την έρημον ο Όσιος, και επήγεν εις την πατρίδα του Aντιόχειαν. Kαι εκεί κτίσας μικράν καλύβην, ομού με άλλους τινας αδελφούς, ειργάζετο την πνευματικήν εργασίαν, έλεγε δε εις τους μετ’ αυτού όντας. Aγκαλά, αδελφοί, και μας ευλαβήθησαν οι Aγαρηνοί και δεν μας επείραξαν, όμως είναι γεγραμμένον υπό του Aποστόλου, ότι πρέπει να δίδωμεν τόπον εις την οργήν. Διότι και ο Kύριος φεύγωντας τον Hρώδην, με τούτο μας εδίδαξε να φεύγωμεν και ημείς. Aλλά και εδιδάχθημεν να μη ρίπτωμεν τον εαυτόν μας εις πειρασμούς. Διότι, τι μας εμποδίζει η πατρίς από την πνευματικήν εργασίαν, εάν ημείς προσέχωμεν εις τον εαυτόν μας; Bέβαια ουδέν. Oύτω λοιπόν πολιτευόμενος ο μακάριος, και ολίγον καιρόν ζήσας εις την πατρίδα του, προς Kύριον εξεδήμησεν3.

Σημειώσεις

1. Ήτοι εις τα βουνά της Pώσου, ήτις είναι πόλις της Kιλικίας κατά τον Θεοδώρητον. Oύτος γαρ είναι οπού γράφει πλατύτερον τον Bίον του Oσίου τούτου εν αριθμώ δεκάτω της Φιλοθέου Iστορίας του, αφ’ ου και το Συναξάριον τούτο ερανίσθη.

2. O Θεοδώρητος δεν ονομάζει αυτούς Aγαρηνούς, αλλά λέγει ότι αυτοί, παλαιά μεν, ωνομάζοντο Σόλυμοι, τώρα δε, ονομάζονται Ίσαυροι.

3. Προσθέττει δε και ταύτα ο Θεοδώρητος, ότι τα μαλλία της κεφαλής του Oσίου τούτου ήτον μακρύτερα και από τους πόδας του. Όθεν και έδενεν αυτά εις την μέσην του. Kαι ότι, όχι μόνον αυτός εδούλευεν, αλλά και τους μετ’ αυτού αδελφούς εδίδασκε, να σμίγουν μαζί με τους πόνους της ψυχής, και τους ιδρώτας του σώματος. Eπειδή άτοπον πράγμα είναι, οι μεν κοσμικοί, να κοπιάζουν και να δουλεύουν διά να θρέψουν παιδία και γυναίκας, και να πληρόνουν δοσίματα, και να προσφέρουν εις τον Θεόν απαρχάς, και προς τούτοις να ελεούν τους πτωχούς. Oι δε Mοναχοί, να μη ευγάνουν τα χρειώδη της ζωής από τον κόπον τους, και μάλιστα οπού μεταχειρίζονται φαγητά και φορέματα ευτελή. Aλλά να κάθωνται αργοί, και να λαμβάνουν τας χρείας των από τα ξένα χέρια. Διηγείται δε προς τούτοις, ότι ο Όσιος ούτος εκτύπησε με την ράβδον του μίαν πέτραν σκληράν ήτις, ω του θαύματος! ευθύς ανέβλυσεν ύδωρ, το οποίον διά μέσου νεραγωγίου έφερεν εις το Mοναστήριόν του. Kαι ότι το λείψανον τούτου, εβάλθη μετά θάνατον εις μίαν θήκην, ομού με το λείψανον του Oσίου Aφραάτου, όστις εορτάζεται κατά την εικοστήν ενάτην του Iαννουαρίου.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Ἀββᾶς Βαρσανούφιος : Πῶς μπορεῖ ὁ ἁμαρτωλός ἄνθρωπος νὰ ζητήσει τὸν Κύριο «διαπαντός»;

Άγιοι Βαρσανούφιος και Ιωάννης
 
Ἀββᾶς Βαρσανούφιος – Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ Γεροντικόν ΡΞΓ (163)
 
Ἐρώτηση πρός τὸν μεγάλο Γέροντα: Πάτερ, θέλω νὰ ρωτήσω ἕνα λόγο· ἐπειδὴ ἔχει γραφτεῖ «ζητῆστε τὸν Κύριο καὶ θὰ πάρετε δύναμη· ζητῆστε τὸ πρόσωπό του διαπαντός», πῶς μπορεῖ ὁ ἁμαρτωλός ἄνθρωπος νὰ ζητήσει τὸν Κύριο «διαπαντός»; Δίδαξέ μας αὐτόν τὸν λόγον ἐξ αἰτίας αὐτοῦ ποὺ δὲ σόφισε γιὰ νὰ ζητήσουμε καὶ ἐμεῖς μὲ κάθε τρόπο τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου, διότι ἡ δόξα ἀνήκει σ᾿ αὐτόν στούς αἰῶνες. Γένοιτο.
 
Ἀπόκριση: Ἀδελφὲ Εὐθύμιε, παρακαλῶ τὴν ἀγάπη σου νὰ κοπιάσεις μαζί μου στὴ δέηση πρός τὸν φιλάνθρωπο Θεό· διότι ῆ ἀγάπη σου μοῦ ζήτησε νὰ σοῦ γράψω πῶς νὰ ἀναζητήσουμε τὸν ποιμένα. Καὶ ἀπὸ τὴν πρώτη ἡμέρα μέχρι τώρα παρακαλῶ τὸ Θεὸ γιὰ τὴν αἴτησή σου καὶ μοῦ λέγει· Καθάρισε τὴν καρδιά σου ἀπὸ τοὺς λογισμούς τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καὶ θὰ σοῦ χαρίσω τὰ αἰτήματά σου. Διότι τὰ δῶρα μου παραχωροῦνται καὶ δωρίζονται στοὺς καθαρούς· ἐνῶ ὅσο ἡ καρδιά σου κινεῖται ἀπὸ τὴν ὀργὴ καὶ τὴ μνησικακία καὶ τὰ παρόμοια πάθη τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου δὲν θὰ εἰσέλθει σ᾿ αὐτὴν ἡ σοφία. Ἐάν ἐπιθυμεῖς τὰ χαρίσματά μου, διῶξε ἀπὸ ἐπάνω σου τὰ σκεύη τοῦ ξένου καὶ τότε τὰ δικά μου θὰ ἔρθουν ἀπὸ μόνα τους σὲ σένα. Μήπως δέν ἄκουσες ὅτι «ὁ δοῦλος δὲ μπορεῖ νὰ δουλεύει σὲ δύο κυρίους»; Ἐάν λοιπὸν δουλεύει σὲ μένα δὲν δουλεύει στὸ διάβολο· καὶ ἐὰν στὸ διάβολο, ποτὲ σὲ μένα. Ἐάν λοιπὸν θέλει κανείς νὰ ἀξιωθεῖ τὰ χαρίσματά μου, θὰ κατανοήσει τὰ ἴχνη μου· ὅτι δηλαδὴ δέχθηκα ὅλα τὰ πάθη σὰν ἄκακο πρόβατο, χωρίς νὰ φέρω ἀντίρρηση σὲ κάτι. καὶ σᾶς εἶπα νὰ ἔχετε ἀκεραιότητα ὅπως τὰ περιστέρια καὶ ἀντὶ γι᾿ αὐτὸ ἔχετε ἀγριότητα τῶν παθῶν· «προσέξτε μήπως σᾶς πῶ· πηγαίνετε στὸ φῶς τῆς φωτιᾶς σας». Ἀπὸ τότε λοιπὸν ποὺ ἄκουσα αὐτά, παραδόθηκα στὸ πένθος καὶ στόν ὀδυρμό, μέχρι ποὺ νὰ μὲ εὐσπλαχνισθεῖ ἡ ἀγαθότητά του καὶ νὰ μὲ ἀπαλλάξει ἀπὸ τὰ φοβερὰ πάθη τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, ὥστε νὰ δεχθῶ ὅλα τὰ ἐπερχόμενα σὲ μένα μὲ πολλὴ ὑπομονή. Γνωρίζεις βέβαια τί κατωρθώνει ἡ ὑπομονή· καὶ ὁ Ἀπόστολος μίλησε γι᾿ αὐτήν. Προσευχήσου λοιπόν, ἀδελφέ μου, γιὰ νὰ μοῦ ἔρθει· καὶ ἀπὸ ἀγάπη νὰ μὲ ἐλέγξεις ἐὰν παραβαίνω κάτι, γιὰ νὰ διορθωθῶ· διότι εἶμαι ἄφρονας, ἀλλὰ ἀγαπῶ αὐτούς ποὺ μὲ διδάσκουν καὶ μὲ ἐλέγχουν, ἐπειδὴ γνωρίζω ὅτι ἡ διδασκαλία αὐτῶν αὐτῶν εἶναι γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μου. Ἀκόμα παρακάλεσε γιὰ νὰ φύγω ἀπὸ τὴν πτώση τοῦ δικαιώματος, διότι πάντα θλίβομαι. Καὶ συγχώρησέ με γιὰ ὅλα, ἐπειδὴ σὲ βάζω πάντοτε σὲ κόπο, ἀλλὰ τὸ πρᾶγμα ἔχει μεγάλη ἀμοιβὴ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μας, στόν ὁποῖον ἀνήκει ἡ δόξα στούς αἰῶνες. Γένοιτο.
 

Ἀποστολικὸ καὶ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα: Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2025

Εὐαγγέλιο Ἄνω Ζώδιας

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΡΙΤΗ ΛΓ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Καθολικῆς Α΄Ἐπιστολῆς Πέτρου τὸ Ἀνάγνωσμα
3: 10-22

Ἀγαπητοί, ὁ θέλων ζωὴν ἀγαπᾶν καὶ ἰδεῖν ἡμέρας ἀγαθὰς παυσάτω τὴν γλῶσ- σαν αὐτοῦ ἀπὸ κακοῦ καὶ χείλη αὐτοῦ τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον, ἐκκλινάτω ἀπὸ κακοῦ καὶ ποιησάτω ἀγαθόν, ζητησάτω εἰρήνην καὶ διωξάτω αὐτήν· ὅτι ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ δικαίους καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν, πρόσωπον δὲ Κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας κακά. Καὶ τίς ὁ κακώσων ὑμᾶς, ἐὰν τοῦ ἀγαθοῦ μιμηταὶ γένησθε; ἀλλ᾽ εἰ καὶ πάσχοιτε διὰ δικαιοσύνην, μακάριοι· τὸν δὲ φόβον αὐτῶν μὴ φοβηθῆτε μηδὲ ταραχθῆτε. Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετὰ πραότητος καὶ φόβου, συνείδησιν ἔχοντες ἀγαθήν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλῶσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν, καταισχυνθῶσιν οἱ ἐπηρεάζοντες ὑμῶν τὴν ἀγαθὴν ἐν Χριστῷ ἀναστροφήν. Κρεῖττον γὰρ ἀγαθοποιοῦντας, εἰ θέλοι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πάσχειν ἢ κακοποιοῦντας· ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθεὶς μὲν σαρκί, ζωοποιηθεὶς δὲ πνεύματι· ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι πορευθεὶς ἐκήρυξεν, ἀπειθήσασί ποτε, ὅτε ἀπεξεδέχετο ἡ τοῦ Θεοῦ μακροθυμία ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ, εἰς ἣν ὀλίγαι, τοῦτ᾽ ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν δι᾽ ὕδατος. ὃ ἀντίτυπον νῦν καὶ ἡμᾶς σῴζει βάπτισμα, οὐ σαρκὸς ἀπόθεσις ῥύπου, ἀλλὰ συνειδήσεως ἀγαθῆς ἐπερώτημα εἰς Θεόν, δι᾽ ἀναστάσεως ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, ὅς ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ πορευθεὶς εἰς οὐρανόν, ὑποταγέντων αὐτῷ ἀγγέλων καὶ Ἐξουσιῶν καὶ Δυνάμεων.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΡΙΤΗ ΙΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Μάρκον
7: 5-16

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπηρώτησαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι τὸν Ἰησοῦν· Διατί οὐ περιπατοῦσιν οἱ μαθηταί σου κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων, ἀλλ’ ἀνίπτοις χερσὶν ἐσθίουσι τὸν ἄρτον; ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς ὅτι Καλῶς προεφήτευσεν Ἡσαΐας περὶ ὑμῶν τῶν ὑποκριτῶν, ὡς γέγραπται· οὗτος ὁ λαὸς τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ’ ἐμοῦ· μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων. ἀφέντες γὰρ τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ κρατεῖτε τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, βαπτισμοὺς ξεστῶν καὶ ποτηρίων, καὶ ἄλλα παρόμοια τοιαῦτα πολλὰ ποιεῖτε. καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· Καλῶς ἀθετεῖτε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ ἵνα τὴν παράδοσιν ὑμῶν τηρήσητε. Μωϋσῆς γὰρ εἶπε· τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου· καί· ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητέρα θανάτῳ τελευτάτω· ὑμεῖς δὲ λέγετε· ἐὰν εἴπῃ ἄνθρωπος τῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί, κορβᾶν, ὅ ἐστι, δῶρον, ὃ ἐὰν ἐξ ἐμοῦ ὠφεληθῇς, καί οὐκέτι ἀφίετε αὐτὸν οὐδὲν ποιῆσαι τῷ πατρὶ αὐτοῦ ἢ τῇ μητρί αὐτοῦ, ἀκυροῦντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ τῇ παραδόσει ὑμῶν ᾗ παρεδώκατε· καὶ παρόμοια τοιαῦτα πολλὰ ποιεῖτε. Καὶ προσκαλεσάμενος πάντα τὸν ὄχλον ἔλεγεν αὐτοῖς· Ἀκούετέ μου πάντες καὶ συνίετε. οὐδέν ἐστιν ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον εἰς αὐτὸν ὃ δύναται αὐτόν κοινῶσαι, ἀλλὰ τὰ ἐκπορευόμενά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον. εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: «Ανάβοντας τον αναπτήρα των αγίων» στην Πάφο: ΜΒ΄ (42η) Πνευματική σύναξη διαλόγου με τον Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτo με θέμα «Οι ενέργειες του Θεού και οι ενέργειες των ανθρώπων» (6 Φεβρουαρίου 2025)

Με αφορμή την έλευση ιερού λειψάνου του Αγίου Ιερομάρτυρος Κυπριανού από τον ιερό ναό Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης στο Μένικο, στον ιερό ναό Αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα στην Πάφο (2-8 Φεβρουαρίου 2025), θα πραγματοποιηθεί η 42η πνευματική σύναξη διαλόγου «Ανάβοντας τον αναπτήρα των αγίων» με τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεόφυτο, με θέμα «Οι ενέργειες του Θεού και οι ενέργειες των ανθρώπων».

Η πνευματική σύναξη θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη, 6 Φεβρουαρίου 2025 και ώρα 6:30 μ.μ., στον ιερό ναό Αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα στην Πάφο.