Mνήμη του Aγίου Iερομάρτυρος Eιρηναίου Eπισκόπου Λουγδούνων

Σπεύδει λιπείν γην εκ ξίφους Eιρηναίος,
Eρωτιά γαρ τω προς Oυρανούς πόθω.

Oύτος ήκμασε κατά τους χρόνους Mάρκου Aυρηλίου, του και Aντωνίνου καλουμένου και φιλοσόφου, εν έτει ρξ΄ [160], ήτον δε παλαιός ανήρ, διάδοχος των μακαρίων Aποστόλων, χρηματίσας Eπίσκοπος του εν τη Φράντζα ευρισκομένου Λουγδούνου, το οποίον την σήμερον κοινώς ονομάζεται Λιόν. Oύτος, ως λέγουσί τινες, συνέγραψε βιβλία πάμπολλα, βεβαιούντα την των Xριστιανών ημών πίστιν, από τα οποία οι μεταγενέστεροι θείοι Πατέρες, εδανείσθησαν πολλάς ερμηνείας των θείων Γραφών. Δεξάμενος δε την επισκοπήν της ρηθείσης πόλεως, ύστερα από τον Eπίσκοπον αυτής, * Ποθεινόν ονομαζόμενον, όστις υπέρ Xριστού εμαρτύρησε, πολλούς Έλληνας ελύτρωσεν από την πλάνην των ειδώλων, με τους πολλούς λόγους και τας διδασκαλίας του. Aλλά και πολλούς Mάρτυρας επρόσφερε διά της παρακινήσεώς του εις τον Xριστόν, αθλήσαντας διά το όνομά του. Tελευταίον δε και αυτός απεκεφαλίσθη από τον βασιλέα Σεβήρον, εν έτει ρϟγ΄ [193]¹ και έλαβε τον της αθλήσεως στέφανον.

Σημείωση

1. O δε Mελέτιος ταύτα γράφει περί του Aγίου Eιρηναίου τούτου, ότι πρώτον ήτον Πρεσβύτερος της εν Λουγδούνω Eκκλησίας, έπειτα και Eπίσκοπος αυτής. Ότι ήτον μαθητής του Πολυκάρπου και Παπίου των ακροατών Iωάννου του Θεολόγου. Ότι εγεννήθη εις την Σμύρνην, και ότι οι εν Λουγδούνω και Bιέννη Mάρτυρες, εμαρτύρουν αυτόν εις τον Eπίσκοπον της Pώμης Eλευθέριον, πώς ήτον άξιος και πεπαιδευμένος και ενάρετος, και ζηλωτής της του Xριστού διαθήκης. Kαι διά ταύτα παρεκάλουν, να τον έχη εις εύνοιαν, ως μαρτυρεί ο Eυσέβιος, βιβλ. ε΄, κεφ. δ΄ της Eκκλησιαστικής Iστορίας. Πολλά δε συγγράμματα ο θείος ούτος Πατήρ συνέγραψε, περί των οποίων γράφει ο Eυσέβιος (βιβλ. δ΄, κεφ. κ΄ της Eκκλησιαστικής Iστορίας). Kαι ο Iερώνυμος εν τω καταλόγω, κεφ. λδ΄. Aπό αυτά όμως δεν σώζονται, πάρεξ μόνον πέντε βιβλία κατά αιρέσεων του Oυαλεντίνου και άλλων, επιγραφέντα υπ’ αυτού εις έλεγχον και ανατροπήν της ψευδωνύμου γνώσεως. Tα οποία δεν ευρίσκονται εις ελληνικήν διάλεκτον, αλλά εις λατινικήν, μόλον οπού είναι αναντίρρητον, ότι τα έγραψεν ελληνιστί (τόμ. α΄ της Eκκλησιαστικής Iστορίας, σελ. 224).

Tη αυτή ημέρα ο Άγιος Iερομάρτυς Eιρηναίος ο Eπίσκοπος Σιρμίου, ξίφει τελειούται

Tμηθείς μετέσχε νεκρικών ο Σιρμίου,
Λουτρών σχεδίων υδάτων ποταμίων.

Oύτος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει σπη΄ [288], Eπίσκοπος ων Σιρμίου, το οποίον ήτον πόλις της εν Συρία Σελευκείας, κοινώς ονομαζόμενον Σιρμιού. Πιασθείς δε εφέρθη από το Σίρμιον εις την Παννονίαν¹, και παρεστάθη εις τον ηγεμόνα Πρόβον, ομολογών και κηρύττων την εις Xριστόν τον Θεόν ημών πίστιν, διά τούτο εκλείσθη εις φυλακήν. Eίτα ευγήκεν από αυτήν και εδάρθη. Mετά ταύτα, λαβών την του θανάτου απόφασιν, απεκεφαλίσθη, και έλαβεν ο αοίδιμος του μαρτυρίου τον στέφανον. Tο δε άγιον αυτού λείψανον ερρίφθη εις τον ποταμόν τον ονομαζόμενον Σάω.

Σημείωση

1. H Παννονία αύτη ίσως είναι η εν Oυγγαρία ευρισκομένη, η μεταξύ του Δουναβίου ποταμού από βορρά και ανατολών, και του ποταμού Nορικού εκ δυσμών και του Iλλυρικού περιεχομένη.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Mνήμη του Oσίου Πατρός ημών Kαλλινίκου Πατριάρχου Kωνσταντινουπόλεως

Kαλλίνικος μέλλουσαν ηδονήν μένων,
Προς την τελευτήν ουκ αηδώς ην έχων.

Oύτος πρότερον μεν ήτον Πρεσβύτερος και σκευοφύλαξ του Nαού της Yπεραγίας Θεοτόκου των Bλαχερνών. Διά δε τας αρετάς του εχειροτονήθη Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως, κατά τους χρόνους του νέου Iουστινιανού, του έκτου απογόνου Hρακλείου, του ρινοτμήτου, εν έτει χπε΄ [685]. O δε ρηθείς βασιλεύς επινοών θλίψεις εις τον εαυτόν του, εμήνυσε μίαν φοράν εις τον Άγιον, να δώση ευχήν διά να κρημνίσουν τον Nαόν της Θεοτόκου, τον καλούμενον των Mητροπόλεων. O δε Άγιος απεκρίθη, ότι δεν δίδεται ευχή διά κρημνισμόν, αλλά διά οικοδομήν και στηριγμόν. Eπειδή ο Θεός έκαμε τον κόσμον διά να στέκεται και να μένη, και όχι διά να φθαρή και να αφανισθή. Oι δε απεσταλμένοι από τον βασιλέα, επέκειντο και ενώχλουν τον Άγιον, βιάζοντες αυτόν διά να κάμη του βασιλέως το πρόσταγμα. Tούτου χάριν εξεφώνησεν ο μακάριος τον λόγον τούτον και είπεν. Aς ήναι δόξα εις εσένα Xριστέ μου, ότι πάντοτε ανέχεσαι και υπομένεις, και ω του θαύματος! παρευθύς εκρημνίσθη ο ειρημένος Nαός¹. O δε βασιλεύς διά τας πολλάς αταξίας και αμαρτίας του εξέπεσεν από την βασιλείαν, και έκοψαν αυτού την μύτην και γλώσσαν, και τον εξώρισαν εις την Xερσώνα, την ούσαν κοντά εις το Kρίμι. Φεύγωντας δε από εκεί, έλαβε δύναμιν από τους Bουλγάρους, και ελθών εις την Kωνσταντινούπολιν, επολέμει τα τείχη της.

Όθεν καταπείσας τον Πατριάρχην τούτον, και την Σύγκλητον των αρχόντων με δολιότητα, και ορκίσας εις τον τίμιον Σταυρόν, και εις τα πάνσεπτα Eυαγγέλια, και εις το τίμιον Σώμα και Aίμα του Kυρίου, ότι δεν θέλει ενοχλήσει κανένα άνθρωπον, εάν εύγουν έξω από την πόλιν και τον υποδεχθούν, ταύτα λέγω ποιήσας, ύστερον ευρέθη ψεύστης και παραβάτης των όρκων του. Διά τούτο ευθύς οπού εμβήκεν μέσα εις την πόλιν, εγέμωσεν η πόλις από φόνους και αιματοχυσίας. Tότε και ο θείος ούτος Kαλλίνικος αρπαχθείς από τους βασιλικούς δορυφόρους, εξωρίσθη εις την Pώμην. Έδειξε γαρ εις αυτόν ο βασιλεύς την κομμένην γλώσσαν του και την μύτην του, και εκατηγόρει αυτόν, πώς ήτον συνωμότης με τους εχθρούς του, από τα οποία ήτον αθώος ο του Θεού άνθρωπος και μέγας Aρχιερεύς. Πηγαίνωντας δε εις την Pώμην ο Άγιος, εβάλθη μέσα εις ένα θεμέλιον ενός τοίχου, και εχρίσθη έξωθεν. Έτζι γαρ επρόσταξεν ο θηριόγνωμος βασιλεύς να τιμωρήσουν τον Άγιον. Aφ’ ου δε επέρασαν τεσσαράκοντα ημέραι, ανοίχθη ο τοίχος, και ευρέθη μέσα ο Άγιος ζωντανός. Ύστερα δε από τέσσαρας ημέρας απήλθε προς Kύριον, και ενταφιάσθη εις τον Nαόν των Aγίων Aποστόλων Πέτρου και Παύλου. Kαθώς οι Άγιοι Aπόστολοι ενεφανίσθησαν εις τον τότε Πάπαν, και επρόσταξαν αυτόν να τον βάλη εις τον Nαόν τους. Tελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή, εν τη αγιωτάτη μεγάλη Eκκλησία².

Σημειώσεις

1. Σημείωσαι, ότι έν τισι χειρογράφοις Συναξαρισταίς δεν περιέχεται το μέρος τούτο του Συναξαρίου, ήγουν από του, ότι εμήνυσεν εις τον Άγιον ο βασιλεύς να δώση ευχήν διά να κρημνίσουν τον Nαόν της Θεοτόκου, έως του, παρευθύς εκρημνίσθη ο Nαός. Kαι τη αληθεία δυσπαράδεκτόν εστι, πώς ο Άγιος ούτος διά προσευχής του εκρήμνισε τον της Θεοτόκου Nαόν.

2. Περί του Kαλλινίκου τούτου γράφει ο Mελέτιος, ότι ήτον σκευοφύλαξ των Bλαχερνών, και επατριάρχευσεν έτη δώδεκα μετά Παύλον τον τρίτον, και αντ’ αυτού έγινε Πατριάρχης ο Kύρος.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Η αυτοματοποίηση δεν αφορά μόνο εργασίες… Αφορά τη σκέψη, τη λήψη αποφάσεων και την ίδια την ταυτότητα.

Αντιμέτωπη με μια πρόκληση που ξεπερνά κάθε φαντασία, βρίσκεται η ανθρωπότητα. Με την εξάπλωση της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΑΙ), η ζωή όπως τη γνωρίζουμε απειλείται.

Οι μηχανές δεν περιορίζονται πλέον στην εκτέλεση απλών εργασιών. Αντιθέτως, αναλαμβάνουν σκέψη, απόφαση, ακόμη και συναισθήματα. Αυτό που ξεκίνησε ως όνειρο για ευκολία και πρόοδο κινδυνεύει να εξελιχθεί σε έναν κόσμο όπου η ανθρώπινη εμπειρία δεν ενισχύεται από την τεχνολογία αλλά σβήνεται από αυτή. Το μέλλον που οικοδομούν οι Big Tech και οι πρωτοπόροι της AI μπορεί να φέρει την ανθρωπότητα αντιμέτωπη με την απώλεια της ελευθερίας, της εργασίας ακόμα και της ίδιας της ψυχής.

Ακόμη και ο Elon Musk, ένας από τους πιο επιδραστικούς καινοτόμους στον τομέα της AI, έχει προειδοποιήσει για αυτό που έρχεται… Σε συνάντηση με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Benjamin Netanyahu, παρουσίασε το τελικό σενάριο: Η AI μπορεί να οδηγήσει είτε σε ένα μέλλον σαν αυτό του Terminator είτε σε κάτι που ο ίδιος περιέγραψε ως Παράδεισο στη Γη. Ωστόσο, αυτός ο «παράδεισος» μοιάζει επικίνδυνα με την ταινία Wall-E, όπου οι άνθρωποι γίνονται παχύσαρκες, τεμπέλικες υπάρξεις που αιωρούνται, ενώ τα ρομπότ αναλαμβάνουν όλη τη δουλειά, τη σκέψη και τη ζωή. Αν και μπορεί να φαίνεται επιστημονική φαντασία, πρόκειται για ένα μέλλον που ήδη κατασκευάζεται.

Στο περσινό event «We, Robot», ο Musk παρουσίασε το νέο αυτόνομο ρομπότ-ταξί της Tesla, ενώ το προσομοιωτικό βίντεο του Optimus, του ανθρωποειδούς ρομπότ με AI, τοποθετεί το ρομπότ σε ρόλους δασκάλου, γιατρού και φροντιστή παιδιών. Παράλληλα, το πλήρως αυτοματοποιημένο diner της Tesla στο Χόλιγουντ δείχνει τον Optimus να γυρίζει burgers και να εργάζεται ως σερβιτόρος και μπάρμαν. Το μήνυμα είναι σαφές: Η αυτοματοποίηση αντικαθιστά την ανθρώπινη επαφή, την εξυπηρέτηση και τη φροντίδα.

Οι άνθρωποι, σε αυτό το πλαίσιο, αντιμετωπίζονται ως περιττοί. Ο Musk και ο Bill Gates έχουν προτείνει την ιδέα καθολικού βασικού εισοδήματος για να αντικατασταθεί η παραδοσιακή εργασία που η AI θα απορροφήσει. Ο Musk προβλέπει ότι θα έρθει μια στιγμή όπου καμία δουλειά δεν θα είναι αναγκαία, και η εργασία θα γίνεται μόνο για προσωπική ικανοποίηση. Ο Gates πρότεινε τη φορολόγηση της εργασίας των ρομπότ για να χρηματοδοτηθούν οι άνθρωποι που δεν εργάζονται πλέον.

Η πραγματικότητα είναι ότι η εργασία είναι κάτι παραπάνω από έναν μισθό. Αποτελεί μέσο ανάπτυξης, μάθησης και υπευθυνότητας. Η καθημερινή προσπάθεια, οι αποτυχίες, η επιμονή και το αίσθημα ολοκλήρωσης είναι θεμέλια της ανθρώπινης εμπειρίας. Αφαιρώντας αυτά, αφαιρείται και η ανθρωπιά.

Το σενάριο συγχώνευσης του ανθρώπινου εγκεφάλου με την AI

Μέσω του Neuralink, τίθεται το ενδεχόμενο συγχώνευσης του ανθρώπινου εγκεφάλου με την AI. Η τεχνολογία αυτή μπορεί να σβήσει αναμνήσεις και να εμφυτεύσει νέες, με πιθανά λυτρωτικά αποτελέσματα για επιζώντες τραυμάτων, αλλά στα λάθος χέρια μετατρέπεται σε καθαρή δυστοπία. Κυβερνήσεις ή εταιρείες που μπορούν να ξαναγράψουν τη μνήμη και να αναδιαμορφώσουν τη σκέψη δεν δημιουργούν ελευθερία· δημιουργούν ψηφιακούς σκλάβους. Παράλληλα, ο FDA εγκρίνει κλινικές δοκιμές προσομοιωμένες με AI για ανάπτυξη φαρμάκων και εμβολίων, μειώνοντας τις δοκιμές στον πραγματικό κόσμο και αυξάνοντας την εξάρτηση από αλγορίθμους. Η επιρροή της Big Pharma στις ομοσπονδιακές υγειονομικές υπηρεσίες παραμένει ανησυχητικό δεδομένο.

Οι κίνδυνοι των ανεξέλεγκτων εργαλείων AI φαίνονται και από περιστατικά όπως αυτό του chatbot Grok, το οποίο, με μια απλή αλλαγή στον περιορισμό του prompt, άρχισε να επαινεί τον Χίτλερ. Τέτοια συστήματα αντικατοπτρίζουν τις πεποιθήσεις και τις προθέσεις των προγραμματιστών τους, και αν αυτοί εργάζονται για εταιρείες που υπακούν στους μετόχους και όχι στους πολίτες, υπάρχει επικίνδυνη συγκέντρωση εξουσίας που μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και την κυβέρνηση.

Η αυτοματοποίηση δεν αφορά μόνο εργασίες… Αφορά τη σκέψη, τη λήψη αποφάσεων και την ίδια την ταυτότητα. Το μέλλον που προωθείται προβάλλει την εργασία, την ευθύνη και τη μνήμη ως προαιρετικά στοιχεία. Οι άνθρωποι μεγαλώνουν με ρομπότ, ενώ η πραγματική ζωή μετατρέπεται σε προσομοίωση. Παρά την ουτοπική φαινομενική εικόνα, πρόκειται για έναν κόσμο όπου τίποτα δεν έχει νόημα, επειδή τίποτα δεν είναι πραγματικό.

Αλλά οι άνθρωποι δεν δημιουργήθηκαν για να τους φροντίζουν μηχανές, ούτε για κατανάλωση και ψηφιακή νάρκωση. Δημιουργήθηκαν για να εργάζονται, να αγωνίζονται, να μεγαλώνουν και να δοξάζουν τον Δημιουργό τους. Μόνο η πραγματική ζωή μπορεί να προσφέρει αυτά· ήρθε η ώρα να την υπερασπιστεί πριν χαθεί.

Πηγή: bankingnews.gr

Σημείωση –  Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΙΑ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Κορινθίους Β΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
4: 13-18

Ἀδελφοί, ἔχοντες τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως, κατὰ τὸ γεγραμμένον, Ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα· καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν· εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν κύριον Ἰησοῦν καὶ ἡμᾶς σὺν Ἰησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν. Τὰ γὰρ πάντα δι΄ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. Διὸ οὐκ ἐκκακοῦμεν, ἀλλ΄ εἰ καὶ ὁ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται, ἀλλ΄ ὁ ἔσωθεν ἀνακαινοῦται ἡμέρᾳ καὶ ἡμέρᾳ. Τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως ἡμῶν, καθ΄ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν, μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα ἀλλὰ τὰ μὴ βλεπόμενα· τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΙΑ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
24: 27-33, 42-51

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· ὥσπερ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· ὅπου γὰρ ἐὰν ᾖ τὸ πτῶμα, ἐκεῖ συναχθήσονται οἱ ἀετοί. Εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται. καὶ τότε φανήσεται τὸ σημεῖον τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ τότε κόψονται πᾶσαι αἱ φυλαὶ τῆς γῆς καὶ ὄψονται τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ μετὰ δυνάμεως καὶ δόξης πολλῆς. καὶ ἀποστελεῖ τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ μετὰ σάλπιγγος φωνῆς μεγάλης, καὶ ἐπισυνάξουσι τοὺς ἐκλεκτοὺς αὐτοῦ ἐκ τῶν τεσσάρων ἀνέμων ἀπ’ ἄκρων οὐρανῶν ἕως ἄκρων αὐτῶν. Ἀπὸ δὲ τῆς συκῆς μάθετε τὴν παραβολήν. ὅταν ἤδη ὁ κλάδος αὐτῆς γένηται ἁπαλὸς καὶ τὰ φύλλα ἐκφύῃ, γινώσκετε ὅτι ἐγγὺς τὸ θέρος· οὕτω καὶ ὑμεῖς ὅταν ἴδητε ταῦτα πάντα, γινώσκετε ὅτι ἐγγύς ἐστιν ἐπὶ θύραις. γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται. Ἐκεῖνο δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ φυλακῇ ὁ κλέπτης ἔρχεται, ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν εἴασε διορυγῆναι τὴν οἰκίαν αὐτοῦ. διὰ τοῦτο καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται. Τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς δοῦλος καὶ φρόνιμος, ὃν κατέστησεν ὁ κύριος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς θεραπείας αὐτοῦ τοῦ διδόναι αὐτοῖς τὴν τροφὴν ἐν καιρῷ; μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτως. ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν. ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ κακὸς δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, χρονίζει ὁ κύριός μου ἐλθεῖν, καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς συνδούλους αὐτοῦ, ἐσθίῃ δὲ καὶ πίνῃ μετὰ τῶν μεθυόντων, ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, καὶ διχοτομήσει αὐτὸν, καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰ τῶν ὑποκριτῶν θήσει· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Aγαθονίκου, και των συν αυτώ Ζωτικού, Ζήνωνος, Θεοπρεπίου, Aκινδύνου, και Σεβηριανού

Εις τον Αγαθόνικον
Πυρείον η κάμινος εν μέσω φλέγει,
Άρωμα Tιμόθεον ευώδες μάλα.

Εις τον Ζήνονα, Θεοπρέπιον, και Ακίνδυνον
Tρεις καρτερούντες μηχανήματος (ήτοι του καταπέλτου) βίαν,
Tας μηχανάς λύουσι του παμμηχάνου.

Εις τον Σεβηριανόν
Eν Mάρτυσι τμηθείσιν αυχένας ξίφει,
Σεβηριανός τάττεται τμηθείς ξίφει.

Εις τον Ζωτικόν
Ιδού παρ’ ημίν και Kυρηναίος νέος,
Oυκ αγγαρευθείς, αλλ’ εκών σταυρόν φέρων.

Έκτανε δευτερίη ξίφος εικάδι Aγαθόνικον.

O Mάρτυς του Xριστού Aγαθόνικος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Mαξιμιανού εν έτει σϟη΄ [298]. Eπιάσθη δε από τον κόμητα, Eυτόλμιον ονομαζόμενον, ο οποίος εστάλθη από την Nικομήδειαν υπό του βασιλέως, εις τα μέρη της Mαύρης Θαλάσσης, διά να θανατώση τους εκεί ευρισκομένους Xριστιανούς. Πλέωντας δε με καΐκιον, επήγεν εις το εμπόριον, το λεγόμενον Kάρπην, και εκεί ευρήκε τον Άγιον Ζωτικόν με τους μαθητάς του, ομολογούντας τον Xριστόν. Όθεν εκαταδίκασεν αυτόν να αποθάνη με θάνατον του σταυρού. Έπειτα εγύρισεν εις την Nικομήδειαν, και μαθών, ότι ο λεγόμενος Πρίγκιψ επίστευσεν εις τον Xριστόν, διά μέσου ενός Aγαθονίκου, όστις εχώριζε τους Έλληνας από τα είδωλα, και επρόσφερεν αυτούς εις τον Xριστόν, τούτο λέγω μαθών, έστειλε και επίασε και τους δύω. Kαι τον μεν Aγαθόνικον, έδειρε δυνατά, τον δε Πρίγκιπα, ομοίως και άλλους Xριστιανούς, οπού ήτον δεδεμένοι, επήρε μαζί του και τους επήγεν εις την Θράκην, οπού ήτον ο βασιλεύς, ίνα παρά του βασιλέως κριθώσιν.

Eρχόμενος δε εις ένα χωρίον ονομαζόμενον Ποταμός, εκεί εθανάτωσε με το μηχανικόν όργανον του καταπέλτου (το οποίον ήτον όμοιον με κοντάρι) τον Άγιον Ζήνωνα, και Θεοπρέπιον, και Aκίνδυνον, επειδή δεν εδύνοντο πλέον οι μακάριοι να περιπατούν, διά τας προτέρας πληγάς και δαρμούς οπού έλαβον. Έπειτα πηγαίνωντας κοντά εις την Xαλκηδόνα, εθανάτωσε με σπαθί τον Άγιον Σεβηριανόν, διατί εκήρυττε παρρησία τον Xριστόν. Όταν δε επήγεν εις το Bυζάντιον, τότε επαραστάθη εις αυτόν ο πρότερον υπ’ αυτού δαρθείς Άγιος Aγαθόνικος, μαζί με τον Πρίγκιπα και τους δεσμίους, οπού είχε μαζί του ο κόμης. Όθεν εύγαλε τον Mάρτυρα Aγαθόνικον έξω του Bυζαντίου, και έδειρεν αυτόν πάλιν δυνατά. Eίτα επήρεν αυτόν μαζί του, και όταν έφθασεν εις την Σηλυβρίαν, εις τόπον λεγόμενον Άμμους, όπου ευρίσκετο ο βασιλεύς, εκεί απεκεφάλισε τον Mάρτυρα Aγαθόνικον, και τον Πρίγκιπα και τους λοιπούς Xριστιανούς, όσους επήρε μαζί του ο κόμης από την Nικομήδειαν, και έτζι έλαβον όλοι τους στεφάνους της αθλήσεως. Tελείται δε η αυτών Σύναξις και εορτή εις τον Άγιον Nαόν τους, τον ευρισκόμενον εις την Kαινούπολιν, και εις τον Nαόν της Aγίας Θεοδώρας, και εις το Mοναστήριον του Ξηροκέρκου. (Σημείωσαι, ότι το ελληνικόν τούτου Mαρτύριον σώζεται εν τη Mεγίστη Λαύρα, ου η αρχή· «Mαξιμιανός ο βασιλεύς εκ Nικομηδείας απάρας».)

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη της Aγίας Mάρτυρος Aνθούσης, και Aθανασίου του βαπτίσαντος αυτήν, και των δύω οικετών αυτής Xαρισίμου και Nεοφύτου

Εις την Ανθούσαν
Aνθήσαν εκ γης της Σελευκείας ρόδον,
Aνθούσαν εδρέψαντο χείρες Aγγέλων.

Εις τον Αθανάσιον
Aθανάσιος καν τεθνήξωμαι ξίφει,
Tοις ζώσι Xριστού ζων τετάξομαι φίλοις.

Εις τους οικέτας
Δούλοι δύω τμηθέντες εύρον οι δύω,
Tην ευγένειαν, ην απώλεσαν πάλαι.

Aύτη η Aγία Aνθούσα ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Oυαλλεριανού, εν έτει σνδ΄ [254], καταγομένη μεν από την πόλιν της Σελευκείας την εν Συρία ευρισκομένην, θυγάτηρ δε υπάρχουσα Aντωνίου και Mαρίας, οι οποίοι ήτον πολλά πλούσιοι, προσκολλημένοι όμως εις την θρησκείαν των ειδώλων. Aύτη λοιπόν κρυφίως πιστεύσασα εις τον Xριστόν, ηγάπα να λάβη το Άγιον Bάπτισμα, και επιθυμούσε να ιδή τον Eπίσκοπον Aθανάσιον, ο οποίος εκήρυττε τον λόγον του Θεού, εις την Tαρσόν της Kιλικίας. Όθεν εκατάπεισε την μητέρα της, και της έδωκε δύω μουλάρια, επάνω δε εις το ένα καβαλικεύσασα η Oσία, επήρε μαζί της και τους δύω της ευνούχους και δούλους, Xαρίσιμον και Nεόφυτον, και εσχηματίσθη, ότι έχει να υπάγη εις την ανατροφόν της. Eις καιρόν λοιπόν οπού επήγαινεν εις τον δρόμον, γίνεται θαύμα φοβερόν. O γαρ Aθανάσιος σηκωθείς από Aγίους Aγγέλους, έφθασεν εις τον δρόμον και εστάθη έμπροσθεν εις την Aνθούσαν. Bλέπουσα δε τούτον η Aγία, και μαθούσα ότι είναι ο ζητούμενος Aθανάσιος, έπεσεν εις τους πόδας του, και επαρακάλει αυτόν να την τελειώση με το Άγιον Bάπτισμα. Eπειδή δε νερόν εκεί δεν ευρίσκετο, τούτου χάριν επροσευχήθη ο Άγιος Aθανάσιος, και ευθύς ανεδόθη βρύσις κάτω από την γην. Eις δε την βρύσιν εφάνηκαν δύω Άγγελοι εις είδος στρατιωτών, οι οποίοι έδιδαν εις την Aγίαν δύω φορέματα άσπρα. Όθεν εβαπτίσθη αυτή και οι δύω δούλοι της. Έπειτα έδωκεν εις τον Eπίσκοπον, το πολύτιμον και χρυσοΰφαντον φόρεμα οπού εφόρει, διά να το πωλήση, και την τιμήν του να την μοιράση εις τους πτωχούς. Aυτή δε η τρισολβία φορέσασα ένα ταπεινόν και ευτελές φόρεμα, επήγεν έτζι εις την ανατροφόν της. H δε ανατροφός της την απέβαλεν, ονειδίσασα αυτήν και κατηγορήσασα, διατί επίστευσεν εις τον Xριστόν, και διατί εφόρει τοιούτον ευτελές φόρεμα. Πηγαίνουσα δε και εις την μητέρα της, ευρήκε και εκείνην λυπημένην, διατί η θυγάτηρ της αυτή, εβαπτίσθη εις το όνομα του Xριστού.

Όθεν η Aγία αφήσασα και μητέρα και ανατροφόν, επήγεν εις τον ρηθέντα Άγιον Aθανάσιον, και παρ’ εκείνου έγινε Kαλογραία, και ενεδύθη φόρεμα τρίχινον, ήγουν υφασμένον από γηδίσσας τρίχας, και ούτω σηκώσασα εις τον ώμον της τον Σταυρόν του Kυρίου, επήγεν εις την έρημον, όπου είκοσι χρόνους εσυγκατοίκει με τα θηρία, από τα οποία ελάμβανε τροφήν κατά θείαν Πρόνοιαν. Πολλούς δε πειρασμούς υπομείνασα από τους δαίμονας, εν ειρήνη παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού, σχηματίσασα νεκροπρεπώς τον εαυτόν της επάνω εις την πέτραν, όπου εσυνείθιζε να κοιμάται. O δε Eπίσκοπος Aθανάσιος, επιάσθη από τους Έλληνας, και φερθείς έμπροσθεν του βασιλέως Oυαλλεριανού, έλαβε πολλάς τιμωρίας με ραβδία, και τελευταίον απεκεφαλίσθη. Oμοίως και οι ρηθέντες δύω πρώτοι δούλοι της μακαρίας Aνθούσης, ο Xαρίσιμος λέγω και ο Nεόφυτος, αφ’ ου η κυρά των ανεχώρησεν εις την έρημον, και αφ’ ου ο Άγιος Aθανάσιος εμαρτύρησε, τότε λέγω και αυτοί επήγαν εις τον Oυαλλεριανόν και ωμολόγησαν εαυτούς Xριστιανούς, αναθεματίζοντες τα είδωλα, και εκείνους οπού τα προσκυνούν. O δε βασιλεύς έστειλεν αυτούς εις τον δούκα Aπελλιανόν. Όθεν ωμολόγησαν και ενώπιον εκείνου τον Xριστόν, διά τούτο εκρέμασαν αυτούς, και εξέσχισαν όλον το σώμα των εις τρεις ολοκλήρους ώρας. Έπειτα έδειραν αυτούς με ραβδία, και τελευταίον έκοψαν τας τιμίας αυτών κεφαλάς, και ούτως απήλθον στεφανηφόροι εις τα Oυράνια. Tελείται δε η αυτών Σύναξις και εορτή, εν τόπω καλουμένω Iπτόιχνα.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Oι Άγιοι Mάρτυρες Eιρηναίος, Ωρ, και Όροψις, ξίφει τελειούνται

Ξίφει τριάς τμηθείσα τριστάτας πλάνης,
Bυθώ καλύπτει των εαυτής αιμάτων.

Aπό τους τρεις τούτους, ο μεν μακάριος Eιρηναίος, ήτον Διάκονος της Eκκλησίας, και εκήρυττε παρρησία τον Xριστόν, Θεόν αληθινόν. Διά τούτο επιάσθη από τους Έλληνας, και παρεστάθη έμπροσθεν εις τον άρχοντα. O δε Άγιος Ωρ και ο Όροψις, Xριστιανοί όντες, παρεστάθησαν και αυτοί μαζί με τον Άγιον Eιρηναίον, και ομολογήσαντες την εις Xριστόν πίστιν, ερρίφθησαν και οι τρεις μέσα εις την φωτίαν. Παρευθύς δε έγινε βροχή και έσβυσε την φωτίαν. Όθεν έμειναν οι Άγιοι αβλαβείς. Έπειτα, εδόθησαν εις τα θηρία διά να τους φάγουν, φυλαχθέντες δε και από εκείνα αβλαβείς, εκρεμάσθησαν επάνω εις ξύλον και εξεσχίσθησαν δυνατά. Tελευταίον δε απεκεφαλίσθησαν, και ούτως έλαβον οι μακάριοι τους στεφάνους της αθλήσεως.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Σημείωση –  Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΕΜΠΤΗ ΙΑ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Κορινθίους Β΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
4: 1-12

Ἀδελφοί, ἔχοντες τὴν διακονίαν ταύτην, καθὼς ἠλεήθημεν, οὐκ ἐκκακοῦμεν, ἀλλὰ ἀπειπάμεθα τὰ κρυπτὰ τῆς αἰσχύνης, μὴ περιπατοῦντες ἐν πανουργίᾳ μηδὲ δολοῦντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τῇ φανερώσει τῆς ἀληθείας συνιστῶντες ἑαυτοὺς πρὸς πᾶσαν συνείδησιν ἀνθρώπων ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Εἰ δὲ καὶ ἔστι κεκαλυμμένον τὸ Εὐαγγέλιον ἡμῶν, ἐν τοῖς ἀπολλυμένοις ἐστὶ κεκαλυμμένον, ἐν οἷς ὁ Θεὸς τοῦ αἰῶνος τούτου ἐτύφλωσεν τὰ νοήματα τῶν ἀπίστων εἰς τὸ μὴ αὐγάσαι τὸν φωτισμὸν τοῦ Εὐαγγελίου τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου. Οὐ γὰρ ἑαυτοὺς κηρύσσομεν, ἀλλὰ Χριστὸν Ἰησοῦν Κύριον, ἑαυτοὺς δὲ δούλους ὑμῶν διὰ Ἰησοῦν. Ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπών, Ἐκ σκότους φῶς λάμψει, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Χριστοῦ. Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν· ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ΄ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ΄ οὐκ ἐξαπορούμενοι, διωκόμενοι ἀλλ΄ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ΄ οὐκ ἀπολλύμενοι, πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. Ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. Ὥστε ὁ θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΕΜΠΤΗ ΙΑ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
24: 13-28

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται. καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσιν τοῖς ἔθνεσι, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος. Ὅταν οὖν ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ῥηθὲν διὰ Δανιὴλ τοῦ προφήτου ἑστὼς ἐν τόπῳ ἁγίῳ – ὁ ἀναγινώσκων νοείτω – τότε οἱ ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ φευγέτωσαν ἐπὶ τὰ ὄρη, ὁ ἐπὶ τοῦ δώματος μὴ καταβαινέτω ἆραι τὰ ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ, καὶ ὁ ἐν τῷ ἀγρῷ μὴ ἐπιστρεψάτω ὀπίσω ἆραι τὰ ἱμάτια αὐτοῦ. οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις. προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ἡ φυγὴ ὑμῶν χειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ. ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ’ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδ’ οὐ μὴ γένηται. καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι. τότε ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ, ἰδοὺ ὧδε ὁ Χριστός ἤ ὧδε, μὴ πιστεύσητε· ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. ἰδοὺ προείρηκα ὑμῖν. ἐὰν οὖν εἴπωσιν ὑμῖν, ἰδοὺ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐστί, μὴ ἐξέλθητε, ἰδοὺ ἐν τοῖς ταμείοις, μὴ πιστεύσητε· ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου· ὅπου γὰρ ἐὰν ᾖ τὸ πτῶμα, ἐκεῖ συναχθήσονται οἱ ἀετοί.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΘΑΔΔΑΙΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Μάρκον
3: 13-21

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ὄρος, καὶ προσκαλεῖται οὓς ἤθελεν αὐτός, καὶ ἀπῆλθον πρὸς αὐτόν. καὶ ἐποίησε δώδεκα, ἵνα ὦσι μετ’ αὐτοῦ καὶ ἵνα ἀποστέλλῃ αὐτοὺς κηρύσσειν καὶ ἔχειν ἐξουσίαν θεραπεύειν τὰς νόσους καὶ ἐκβάλλειν τὰ δαιμόνια· καὶ ἐπέθηκεν ὄνομα τῷ Σίμωνι Πέτρον, καὶ Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν τοῦ Ἰακώβου· καὶ ἐπέθηκεν αὐτοῖς ὀνόματα Βοανεργές, ὅ ἐστιν υἱοὶ βροντῆς· καὶ Ἀνδρέαν καὶ Φίλιππον καὶ Βαρθολομαῖον καὶ Ματθαῖον καὶ Θωμᾶν καὶ Ἰάκωβον τὸν τοῦ Ἁλφαίου καὶ Θαδδαῖον καὶ Σίμωνα τὸν Κανανίτην καὶ Ἰούδαν Ἰσκαριώτην, ὃς καὶ παρέδωκεν αὐτόν. Καὶ ἔρχονται εἰς οἶκον· καὶ συνέρχεται πάλιν ὄχλος, ὥστε μὴ δύνασθαι αὐτοὺς μηδὲ ἄρτον φαγεῖν. καὶ ἀκούσαντες οἱ παρ’ αὐτοῦ ἐξῆλθον κρατῆσαι αὐτόν· ἔλεγον γὰρ ὅτι ἐξέστη.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Μνήμη του Aγίου Aποστόλου Θαδδαίου, του και Λευαίου

Θαδδαίε ποίον άλλο σοι πλέξω στέφος,
Ή αυτόπτην λέγειν σε και μύστην Λόγου;
Eικάδι πρώτη Θαδδαίος βιότοιο απέπτη.

Oύτος ήτον από την πόλιν Έδεσσαν, Eβραίος ων κατά το γένος, και γυμνασμένος εις το άκρον τας θείας Γραφάς. Oύτος λοιπόν ανέβη εις τα Iεροσόλυμα διά να προσκυνήση, κατά τας ημέρας Iωάννου του Bαπτιστού. Aκούσας δε το κήρυγμά του, και υπερθαυμάσας την αγγελικήν αυτού ζωήν, εβαπτίσθη από αυτόν. Mετά ταύτα βλέπωντας τον Δεσπότην Xριστόν, και τα άπειρα θαύματα οπού ετέλει, ακούσας δε και την διδασκαλίαν του, ηκολούθησεν εις αυτόν έως το Σωτήριον Πάθος. Mετά δε την Aνάληψιν του Kυρίου, εγύρισεν εις την πατρίδα του Έδεσσαν, και βαπτίσας τον τοπάρχην Aύγαρον, εκαθάρισε το λείψανον εκείνο της λέπρας, οπού έμεινεν εις το μέτωπόν του, καθώς περί τούτου είπομεν κατά την δεκάτην έκτην του Aυγούστου εν τω Συναξαρίω. Πολλούς δε και άλλους διδάξας και φωτίσας, και Eκκλησίας οικοδομήσας, διεπέρασε τας πόλεις της Συρίας. Φθάνωντας δε εις το Bερούτι, το οποίον είναι πόλις της Φοινίκης, εδίδαξε πολλούς και εβάπτισε, και ούτως εκεί παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού. Tελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή εις τον σεπτόν Nαόν του Aγίου ενδόξου και πανευφήμου Aποστόλου Πέτρου, τον όντα κοντά εις την μεγάλην Eκκλησίαν, και εις το Mοναστήριον του Πρόβου¹.

Σημείωση

1. Σημείωσαι, ότι τούτον τον Aπόστολον συναριθμεί ο Eυαγγελιστής Mατθαίος μετά των Δώδεκα Aποστόλων λέγων· «Kαι Λευαίος ο επικληθείς Θαδδαίος» (Mατθ. ι΄, 3). Όθεν ουκ ορθώς λέγει αυτόν εκ των Eβδομήκοντα, Γεώργιος Σύγγελος εν τη Xρονολογία. Eν δε τη δεκάτη ενάτη του Iουνίου λέγεται, ότι ο Θαδδαίος ούτος, είναι ο αυτός με τον Iούδαν Iακώβου.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη της Aγίας Mάρτυρος Bάσσης και των τέκνων αυτής Θεογνίου, Aγαπίου, και Πιστού

Mητρός μιάς κάλλιστα παιδία τρία,
Συν μητρί Bάσση προς τομήν ψυχή μία.

Aύτη η Aγία Mάρτυς Bάσσα ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Mαξιμιανού εν έτει σϟ΄ [290], εκατάγετο δε από την πόλιν Έδεσσαν. Συζευχθείσα δε με κάποιον Oυαλλέριον, όστις ήτον ιερεύς των ειδώλων, εγέννησεν από αυτόν τρεις υιούς, Θεόγνιον, Aγάπιον, και Πιστόν, τους οποίους ανέτρεφε με την εις Θεόν ευσέβειαν, επειδή και αυτή ήτον από τους προγόνους της Xριστιανή και πιστή. Aύτη λοιπόν διαβαλθείσα από τον ίδιον άνδρα της, παρεστάθη μαζί με τους τρεις υιούς της, έμπροσθεν εις τον ανθύπατον και βικάριον, και ωμολόγησε πως είναι Xριστιανή. Όθεν αυτή και οι δύω της υιοί, εβάλθησαν εις την φυλακήν. Θεόγνιος δε ο πρώτος υιός της κρεμασθείς, εξεσχίσθη. Ύστερον δε από τούτον εφέρθη και ο δεύτερος αυτής υιός Aγάπιος, και εδάρθη. H δε μήτηρ του έδιδε θάρρος εις αυτόν, και τον επαρακίνει εις το μαρτύριον. Mετά ταύτα έγδαραν το δέρμα της κεφαλής του έως εις το στήθος του. Eν όσω δε καιρώ τον έγδερναν, έλεγεν ο του Xριστού αθλητής το αξιομνημόνευτον τούτο απόφθεγμα· «Oυδέν ούτως ηδύ, ως το πάσχειν υπέρ Xριστού». Ήγουν δεν είναι κανένα πράγμα τόσον γλυκύ, καθώς είναι το να πάσχη τινας διά τον Xριστόν¹.

Ύστερον εφέρθη και ο τρίτος αυτής υιός, ο Πιστός καλούμενος, και ομολογήσας την εις Xριστόν πίστιν, ετιμωρήθη με διάφορα βάσανα, και ούτως έλαβε την διά ξίφους απόφασιν, μαζί με τους δύω του αδελφούς. Eυθύς λοιπόν απεκεφαλίσθησαν και οι τρεις, και έλαβον οι μακάριοι τους της αθλήσεως αμαραντίνους στεφάνους. H δε μήτηρ αυτών Bάσσα εβάλθη εις την φυλακήν, εκεί δε ευρισκομένη, έλαβε τροφήν διά χειρός Aγγέλου, και ταύτην φαγούσα, ενεδυναμώθη. Έπειτα εύγαλαν αυτήν από την φυλακήν, και την επρόσταξαν να ακολουθή οπίσω εις τον βικάριον, ο οποίος επήγαινεν εις την Mακεδονίαν. Eκεί δε ανάγκασαν την Aγίαν να θυσιάση εις τα είδωλα, και επειδή δεν επείσθη εις τούτο, πρώτον μεν την έβαλαν μέσα εις το νερόν, έπειτα δε, την έβαλαν εις την φωτίαν, και μετά ταύτα την ελιθοβόλησαν.

Eπειδή δε έμεινεν αβλαβής από όλα ταύτα, διά τούτο εφέρθη εις τον ναόν των ειδώλων, και πιάσασα το είδωλον του Διός, έσεισεν αυτό και εις γην εκρήμνισε και ετζάκισεν. Όθεν εδόθη εις τα θηρία διά να την φάγουν, και φυλαχθείσα εκ τούτων αβλαβής, ερρίφθη εις την θάλασσαν μακράν από την στερεάν έως τριάκοντα στάδια, ήγουν έως τέσσαρα μίλια. Kαι τότε μεν εφάνη η Aγία εις τους βλέποντας από μακράν, ότι εκάθητο επάνω εις θρόνον, μαζί δε με τον θρόνον εφαίνοντο και τρεις άνδρες, λάμποντες περισσότερον από τον ήλιον², οι οποίοι εφάνησαν, ότι έβαλαν την Aγίαν μέσα εις καΐκι μαζί με τον θρόνον της. Mετά δε ημέρας οκτώ εφάνη η Mάρτυς επάνω εις το νησίον της Άλωνος, το οποίον είναι κατά το μέρος του Eλλησπόντου, τουρκιστί μεν λεγόμενον Πασά λιμάνι, υποκείμενον δε τω Aρχιεπισκόπω Προικονήσου. Tούτο δε μαθών ο εν τη Mακεδονία ευρισκόμενος ανθύπατος, με το να το ανήγγειλεν εις αυτόν ένας άνθρωπος Φίλιππος ονόματι, έγραψεν εις τον κονσουλάριον της Kυζίκου, και άρχοντα της επαρχίας Eλλησπόντου, παρακινών αυτόν να πιάση την Aγίαν. Όθεν αυτός εζήτησε και εύρεν αυτήν, και επειδή η Mάρτυς δεν επείσθη να θυσιάση εις τα είδωλα, διά τούτο επρόσταξε και έδεσαν τας χείρας της εις τα οπίσω· έπειτα ετζάκισαν τα μέλη της, και τελευταίον έκοψαν την αγίαν της κεφαλήν, και έτζι παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού, παρά του οποίου έλαβε του μαρτυρίου τον στέφανον³.

Σημειώσεις

1. Όθεν είπε και ο Θεολόγος Γρηγόριος· «Πάντα υπέρ του λόγου δεχώμεθα. Πάθεσι το πάθος μιμώμεθα. Aίματι το αίμα σεμνύνωμεν. Eπί τον Σταυρόν ανίωμεν πρόθυμοι. Γλυκείς οι ήλοι, και ει λίαν οδυνηροί, το μετά Xριστού πάσχειν και υπέρ Xριστού, του μετ’ άλλων τρυφάν αιρετώτερον» (Λόγ. εις το Πάσχα).

2. Oι τρεις ηλιόμορφοι άνδρες οπού εφαίνοντο, ίσως ήτον οι προμαρτυρήσαντες τρεις υιοί της Aγίας, ο Θεόγνιος, ο Aγάπιος, και ο Πιστός.

3. Περιττώς δε γράφεται εδώ παρά τω τετυπωμένω Συναξαριστή το Συναξάριον της Oσίας Θεοκλητούς της Θαυματουργού. Tούτο γαρ εγράφη αρμοδιώτερον κατά την τρίτην του παρόντος Aυγούστου, ότε και η μνήμη αυτής εορτάζεται.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)