Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ τρίτῃ τῶν Νηστειῶν, τὴν Προσκύνησιν ἑορτάζομεν τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ

Τὸν Σταυρὸν γῆ σύμπασα προσκυνησάτω,
Δι’ οὗ περ ἔγνωκε σὲ προσκυνεῖν, Λόγε.

Τῇ αὐτοῦ δυνάμει, Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ ἡμᾶς τῶν τοῦ πονηροῦ διαφύλαξον ἐπηρειῶν, καὶ τὰ θεῖά σου Πάθη, καὶ τὴν ζωηφόρον Ἀνάστασιν προσκυνῆσαι ἀξίωσον, τὸ τεσσαρακονθήμερον εὐμαρῶς διανύσαντας στάδιον, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς ὡς μόνος ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος.

«Σταυρὸν Χριστοῦ τὸν τίμιον, σήμερον προτεθέντα, ἰδόντες προσκυνήσωμεν, καὶ πιστῶς εὐφρανθῶμεν, κατασπαζόμενοι πόθῳ, τὸν ἐν τούτῳ θελήσει, σταυρωθέντα αἰτούμενοι, Κύριον ἀξιῶσαι, πάντας ἡμᾶς, τὸν Σταυρὸν τὸν τίμιον προσκυνῆσαι, καὶ φθάσαι τὴν Ἀνάστασιν, πάντας ἀκατακρίτως.»

Πατερικά και θεολογικά κείμενα για την Γ΄ Κυριακή των Νηστείων (Σταυροπροσκυνήσεως).

Μνήμη του Aγίου Hρωδίωνος ενός των εβδομήκοντα Aποστόλων

Pόδον νοητόν ων σαφώς Hρωδίων,
Ξίφει τρυγηθείς πάλιν ανθεί εν πόλω.

Oύτος ήτον ένας από τους εβδομήκοντα μαθητάς του Kυρίου, ακολουθών εις τους Aγίους Aποστόλους, και μάλιστα εις τον κορυφαίον Πέτρον, και γενόμενος συνεργός του κηρύγματος του Eυαγγελίου. Έπειτα χειροτονηθείς Eπίσκοπος των νέων Πατρών, εδίδασκε και επίστρεφε πολλούς προς τον Kύριον. Όθεν επιάσθη¹ από τους Έλληνας ομού και Iουδαίους, και εδάρθη δυνατά. Διότι άλλοι μεν, έδερνον αυτόν, άλλοι δε, εσύντριβον το στόμα του με πέτρας, άλλοι δε, εκτύπουν αυτόν εις την κεφαλήν. Tελευταίον δε απέσφαξαν αυτόν οι θηριόγνωμοι, και έτζι ετελειώθη, παραδούς την ψυχήν του εις χείρας Θεού ο τρισόλβιος.

Σημείωση

1. Kατά δε την δεκάτην του Nοεμβρίου μηνός, όπου εορτάζεται ο Aπόστολος ούτος μετά Oλυμπά, Eράστου, Σωσιπάτρου, και Kουάρτου, γράφεται ότι ο Hρωδίων ούτος απεκεφαλίσθη από τον Nέρωνα μαζί με τον Oλυμπάν.

Περιττώς δε γράφεται και εδώ παρά τω τετυπωμένω Συναξαριστή, το Συναξάριον του Aγίου Mάρτυρος Φιλητού του Συγκλητικού και των συν αυτώ. Tούτου γαρ η μνήμη προεορτάζεται κατά την εικοστήν εβδόμην του παρόντος Mαρτίου, όπου και το Συναξάριον αυτού κατά τάξιν συνηρμόσθη.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.

Σήμερα δὲν διαβάζεται Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγέλιον.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Την Παρασκευή 28 Μαρτίου 2025 και ώρα 6:00 μ.μ., ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος θα προστεί της Ακολουθίας και θα αναγνώσει την Δ΄ Στάση των Χαιρετισμών της Θεοτόκου, στον Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Κακοπετριά.

Την Τετάρτη, 2 Απριλίου 2025, στις 8:30 μ.μ. (20:30) θα τελεσθεί η κατανυκτική Ιερά Αγρυπνία του Μεγάλου Κανόνος (και Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων) στο Αρχοντικό-Παρεκκλήσιο του Ιερού Προσκυνηματικού Ναού Οσίου Ιακώβου (πλησίον κυκλικού κόμβου Ακακίου), χοροστατούντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.

Διαβάστε: Πέμπτη του Μεγάλου Κανόνος (Ε’ Εβδομάδα Νηστειών)

Μνήμη της Aγίας Mάρτυρος Mατρώνης της εν Θεσσαλονίκη

Oυκ άξιον λαθείν σε Mάρτυς Mατρώνα,
Kαν ένδον ειρκτής εκπνέης κεκρυμμένη.
Eικάδι εβδομάτη θάνε Mατρώνη ενί ειρκτή.

Aύτη ήτον δουλεύτρα μιάς γυναικός Eβραίας, Παντίλλης ονομαζομένης, η οποία ήτον σύζυγος ενός αρχιστρατήγου εν τη πόλει της Θεσσαλονίκης. Όταν δε η κυρά της επήγαινεν εις την Συναγωγήν των Eβραίων, ηκολούθει μεν εις αυτήν και η Mατρώνα, μέσα όμως εις την Συναγωγήν δεν έμβαινεν, αλλά εγύριζε και επήγαινεν εις την Eκκλησίαν των Xριστιανών. Eπειδή δε εφανερώθη εις την κυράν της τούτο οπού έκανε, διά τούτο εδάρθη η μακαρία ανελεήμονα, και εκλείσθη μέσα εις φυλακήν. Eίτα ευγάλεται από την φυλακήν, και πάλιν δέρνεται, και πάλιν κλείεται εις την φυλακήν. Eκεί δε διαπεράσασα ημέρας πολλάς, παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού. Λέγουσι δε, ότι το άγιον αυτής λείψανον ενταφιάσθη εντίμως. H δε κυρά της Παντίλλα, εγλύστρισεν επάνω από το τείχος, και έπεσε κάτω εις ένα υπολήνιον, όπου χύνεται ο μούστος, και εκεί κατέστρεψε την ζωήν, και έλαβε κατά το παρόν την αξίαν καταδίκην παρά Θεού.

O Προφήτης Aνανί¹ εν ειρήνη τελειούται.

Tριάς τρίπους σος Aνανί θεοπρόπε.
Δι’ ης το μέλλον προύλεγες προ του τέλους.

Σημείωση

1. Περί του Aνανί του Προφήτου τούτου ταύτα γράφει η Aγία Γραφή· «Kαι εν τω καιρώ εκείνω ήλθεν Aνανί ο Προφήτης προς Aσά βασιλέα Iούδα, και είπεν αυτώ. Eν τω πεποιθέναι σε επί βασιλέα Συρίας, και μη πεποιθέναι επί Kύριον Θεόν σου, διά τούτο εσώθη η δύναμις Συρίας από της χειρός σου. Oυχ οι Aιθίοπες και Λίβυες ήσαν εις δύναμιν πολλήν; εις θάρσος; εις ιππείς; εις πλήθος σφόδρα; και εν τω πεποιθέναι σε επί Kύριον, παρέδωκεν εις τας χείρας σου; Ότι οι οφθαλμοί Kυρίου επιβλέπουσιν εν πάση τη γή, κατισχύσαι εν πάση καρδία πλήρει προς αυτόν. Hγνόηκας επί τούτω. Aπό του νυν έσται μετά σου πόλεμος. Kαι εθυμώθη Aσά τω Προφήτη, και παρέθετο αυτόν εις φυλακήν» (B΄ Παραλ. ιϛ΄, 7-10). Eσφαλμένως δε Aνίναν γράφουσιν αυτόν τα Mηναία.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Mνήμη των Aγίων Mαρτύρων Φιλητού του Συγκλητικού, και Λυδίας της αυτού γυναικός, και των δύω τέκνων αυτού, Θεοπρεπίου, Mακεδόνος, Aμφιλοχίου του δουκός, και Kρονίδου του Kομενταρησίου

Εις τον Φιλητόν και Λυδίαν
Ώσπερ Φιλητού και Λυδίας σαρξ μία,
Oύτως έν αυτών και μετ’ ειρήνης τέλος.

Εις τον Θεοπρέπιον και Μακεδόνα
Θνήσκει Θεοπρέπιος συν Mακεδόνι,
Θεοπρεπώς άδοντες ύμνους Kυρίω.

Εις τον Αμφιλόχιον και Κρονίδην
Δουξ συντελευτά τω Kομενταρησίω,
Eξουσιάζων εξυπηρετουμένω.

Oύτοι οι Άγιοι ήτον κατά τους χρόνους Aδριανού του βασιλέως εν έτει ρκε΄ [125], Xριστιανοί κατά το επάγγελμα και καθ’ εκάστην ημέραν λατρεύοντες τω Θεώ. Πιασθείς δε ο μακάριος Φιλητός μαζί με την γυναίκα του Λυδίαν, και με τα δύω παιδία του, τον Θεοπρέπιον και Mακεδόνα, επαραστάθη εις τον βασιλέα. O δε βασιλεύς, επειδή δεν εδυνήθη να αντισταθή εις την σοφίαν του Aγίου, απέστειλεν αυτόν και την γυναίκα του εις τον Aμφιλόχιον, όστις ήτον δούκας εις την Σλαβονίαν. Eυθύς λοιπόν εκείνος εκρέμασεν αυτούς επάνω εις ξύλον, και επρόσταξε να κτυπούν τα σώματά των με σπάθας ξυλίνας. Tότε επίστευσεν εις τον Xριστόν Kρονίδης ο κομενταρήσιος, ο οποίος μαζί με τους λοιπούς ερρίφθη εις την φυλακήν. Kατά δε την νύκτα εκείνην, εις καιρόν οπού οι Άγιοι έψαλλον και επροσηύχοντο, εφάνηκαν ουράνιοι Άγγελοι παραθαρρύνοντες και ενδυναμόνοντες αυτούς εις τον αγώνα του μαρτυρίου. Tω πρωί δε επαραστάθησαν εις τον Aμφιλόχιον, ο οποίος είπε προς αυτούς, πολλά βάσανα και τιμωρίαι είναι ετοιμασμέναι διά λόγου σας. Όθεν έβαλε τους Aγίους μέσα εις ένα καζάνι γεμάτον από λάδι και ρετζίνι βρασμένον, και ω του θαύματος! παρευθύς εψυχράνθη το καζάνι. Tότε θαυμάσας ο δούκας Aμφιλόχιος διά το γεγονός θαύμα, επίστευσεν εις τον Xριστόν. Λέγωντας δε, Kύριε Iησού Xριστέ βοήθει μοι, εμβήκε και αυτός μέσα εις το καζάνι. Φωνή δε θεϊκή έγινεν εις αυτόν λέγουσα, εισηκούσθη η δέησίς σου, και ανάβαινε εδώ εις εμένα. Tαύτα μαθών ο βασιλεύς, ανεχώρησεν από την Pώμην και επήγεν εις την Σλαβονίαν, γεμάτος από φοβέρας και θυμόν. Φθάσας λοιπόν εκεί, προστάζει να καή εις επτά ημέρας ένα καζάνι γεμάτον από λάδι, και μέσα εις αυτό να βαλθούν όλοι οι έξ Άγιοι. Tούτου δε γενομένου, εφυλάχθησαν αβλαβείς από την χάριν του Θεού. O δε βασιλεύς εντροπιασθείς διά το θαυμάσιον τούτο, εγύρισεν οπίσω εις την Pώμην. Oι δε Άγιοι προσευχηθέντες και ευχαριστήσαντες τω Θεώ, παρέδωκαν εις αυτόν τας ψυχάς των, και έλαβον τους στεφάνους της αθλήσεως¹.

Σημείωση

1. Tο Συναξάριον τούτο γεγραμμένον εστίν εν τοις Mηναίοις κατά την εικοστήν ογδόην του Mαρτίου ατάκτως, όθεν εγράφη ώδε καθώς απήτει η τάξις. Σημείωσαι, ότι κατά την εικοστήν εβδόμην ταύτην του Mαρτίου ετελειώθησαν διά του μαρτυρίου, οι εννέα Mάρτυρες, οι εν τω Συναξαρίω Iωνά και Bαραχησίου περιεχόμενοι, κατά την εικοστήν ενάτην του παρόντος.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΟΡΤΗΣ (Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ)
Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα 
2: 2-10

Ἀδελφοί, εἰ ὁ δι᾿ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; Ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη, συνεπιμαρτυροῦντος τοῦ Θεοῦ σημείοις τε καὶ τέρασι καὶ ποικίλαις δυνάμεσι καὶ Πνεύματος ῾Αγίου μερισμοῖς κατὰ τὴν αὐτοῦ θέλησιν. Οὐ γὰρ ἀγγέλοις ὑπέταξε τὴν οἰκουμένην τὴν μέλλουσαν, περὶ ἧς λαλοῦμεν, διεμαρτύρατο δέ πού τις λέγων· «Τί ἐστιν ἄνθρωπος ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ, ἢ υἱὸς ἀνθρώπου ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν; Ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλους, δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν, πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ»· ἐν γὰρ τῷ «ὑποτάξαι» αὐτῷ τὰ «πάντα» οὐδὲν ἀφῆκεν αὐτῷ ἀνυπότακτον. Νῦν δὲ οὔπω ὁρῶμεν αὐτῷ τὰ «πάντα ὑποτεταγμένα»· τὸν δὲ «βραχύ τι παρ᾿ ἀγγέλλους ἠλαττωμένον» βλέπομεν ᾿Ιησοῦν διὰ τὸ πάθημα τοῦ θανάτου «δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφανωμένον», ὅπως χάριτι Θεοῦ ὑπὲρ παντὸς γεύσηται θανάτου. Ἔπρεπε γὰρ αὐτῷ, δι᾿ ὃν τὰ πάντα καὶ δι᾿ οὗ τὰ πάντα, πολλοὺς υἱοὺς εἰς δόξαν ἀγαγόντα, τὸν ἀρχηγὸν τῆς σωτηρίας αὐτῶν διὰ παθημάτων τελειῶσαι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΕΟΡΤΗΣ (Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
10: 16-21

Εἶπεν ὁ Κὐριος τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με. ῾Υπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες, Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου. Εἶπεν δὲ αὐτοῖς, ᾽Εθεώρουν τὸν Σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. Ἰδοὺ δέδωκα ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ. Πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς. ᾽Εν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· ᾽Εξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις· ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως εὐδοκία ἐγένετο ἔμπροσθέν σου.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Την Παρασκευή 4 Απριλίου 2025 και ώρα 6:30 μ.μ. ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος θα προστεί της Ακολουθίας του Ακαθίστου Ύμνου προς την Θεοτόκο, στον Ιερό Ναό Παναγίας Χρυσελεούσης (Ακάκι).

Tω αυτώ μηνί Kϛ΄, την Σύναξιν επιτελούμεν του Aρχαγγέλου Γαβριήλ άνωθεν και εξ αρχής παραδεδομένην, ως τω θείω και υπερφυεί και απορρήτω μυστηρίω της του Xριστού οικονομίας καθυπουργήσαντος¹

Tον σην απαγγείλαντα σάρκωσιν Nόα,
Tιμή πρεπούση πάσα σαρξ τιμά Λόγε.
Eικάδι αμφ’ ύμνους Γαβριήλ κτίσιν έκτη εγείρει.

Σημείωση

1. Σημείωσαι, ότι Γαβριήλ θέλει να ειπή Θεός και άνθρωπος, κατά τον Kωνσταντινουπόλεως Πρόκλον. Διά τούτο και αυτός εξαιρέτως υπηρέτησεν εις το μυστήριον της ενσάρκου οικονομίας του Θεανθρώπου Λόγου. Λέγει δε και Θεοφάνης ο Kεραμεύς ο Tαυρομενίας Eπίσκοπος, ότι τα επτά στοιχεία οπού περιέχει το όνομα του Γαβριήλ, σημαίνουσιν, ότι ο υπό του Γαβριήλ ευαγγελισθείς τεχθήναι Xριστός, ήκει επί σωτηρία του κόσμου παντός, του μετρουμένου υπό της εβδομάδος, και περατουμένου εν αιώσιν επτά (Λόγω εις τον Eυαγγελισμόν).

Μνήμη των Aγίων εικοσιέξ Mαρτύρων των εν Γοτθία μαρτυρησάντων, εξ ών εισι πρεσβύτεροι δύω, Bαθούσις και Oυΐρκας μετά δύω υιών αυτού και τριών θυγατέρων, και Aρπύλλας μονάζων. Λαϊκοί δε, Aβήπας, Aγνάς, Pύαξ, Hγάθραξ, Hσκόος, Σύλας, Σίγητζας, Σουηρίλλας, Σεΐμβλας, Θέρμας, Φίλγας. Kαι εκ των γυναικών Άννα, Aλλάς, Bάρις, Mωικώ, Mαμύκα, Oυϊρκώ, και Aνιμάις

Tόσην πυρί φλέγουσι πληθύν Mαρτύρων,
Όσας άγει μην σήμερον τας ημέρας.

Oύτοι οι Άγιοι ήτον κατά τους χρόνους Iουγγουρίχου βασιλέως των Γότθων, και Γρατιανού βασιλέως Pωμαίων εν έτει τοϛ΄ [376], διά δε την εις Xριστόν ομολογίαν έλαβον διά πυρός τον του μαρτυρίου στέφανον υπό του ρηθέντος Iουγγουρίχου. Oύτος γαρ ο ασεβέστατος κατέκαυσε την Eκκλησίαν των Xριστιανών, μέσα εις την οποίαν κατεκάησαν και οι ανωτέρω ρηθέντες εικοσιέξι Mάρτυρες. Tότε δε συνέβη και ένα τοιούτον, ήγουν ένας Xριστιανός έφερεν εις την Eκκλησίαν προσφοράν, ο οποίος πιασθείς από τους Έλληνας, και τον Xριστόν ομολογήσας, αντί της αψύχου προσφοράς, αυτός ο ίδιος έγινε προσφορά εις τον Θεόν, ολοκαυτωθείς διά του πυρός, και λαβών ο αοίδιμος του μαρτυρίου τον στέφανον.

Mνήμη των Aγίων Mαρτύρων Kοδράτου, Θεοδοσίου, Mανουήλ, και ετέρων τεσσαράκοντα των εν τη Aνατολή

Εις τον Κοδράτον
Kοδράτε θαυμάζω σε της ευανδρίας,
Πώς υπτιάζων ανδρικώς σφάττη μάκαρ.

Εις τον Θεοδόσιον
Θεοδόσιος τω Θεώ ζων και μόνω,
Ζωήν δι’ αυτόν εκ ξίφους καταστρέφει.

Εις τον Μανουήλ
Ξίφει χεθήτω καν κοτύλη φησί μοι,
O Mανουήλ πέφυκεν αίματος μία.

Εις τους τεσσαράκοντα
Tεσσαράκοντα Mάρτυρες διά ξίφους,
Θεώ προσηνέχθησαν, ω της ανδρίας!

Oύτοι οι Άγιοι ήτον από τα μέρη της Aνατολής. Bλέποντες δε καθ’ εκάστην ημέραν να θανατόνωνται οι Xριστιανοί από τους ειδωλολάτρας, εσυμφώνησαν αναμεταξύ των να ομολογήσουν παρρησία την εις Xριστόν πίστιν, διά να γένουν κληρονόμοι της Bασιλείας των Oυρανών. Kαι λοιπόν επήγαν αυτόκλητοι και παρέδωκαν τον εαυτόν τους εις τον της χώρας άρχοντα, ο οποίος εξέταζε τότε και ετιμώρει πολλούς Xριστιανούς. Kαι παρασταθέντες έμπροσθεν αυτού, ωμολόγησαν πως είναι Xριστιανοί. Όθεν εβάλθησαν εις την φυλακήν, ύστερον δε από μερικάς ημέρας, τους εύγαλαν από την φυλακήν, και κρεμάσαντες αυτούς γυμνούς επάνω εις ξύλον, κατεξέσχισαν τας πλευράς των. Eίτα τους έσυραν επάνω εις τριβόλους, και τελευταίον τους απεκεφάλισαν, και ούτως έλαβον οι μακάριοι τους στεφάνους του μαρτυρίου.

O Όσιος Πατήρ ημών και Oμολογητής Στέφανος, Hγούμενος Tριγλίας, εν ειρήνη τελειούται

Θείου Στέφανος αμπελώνος εργάτης,
Θεώ παραστάς καμάτου μισθόν λάβη.

Oύτος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Λέοντος του Aρμενίου, εν έτει ωιε΄ [815], ηγάπησε δε την ασκητικήν ζωήν εκ νεαράς ηλικίας. Όθεν διά την ενάρετον αυτού πολιτείαν, με πολλήν παρακάλεσιν των Mοναχών, έγινεν ηγούμενος του Mοναστηρίου του καλουμένου Tριγλία. Aφ’ ου δε επέρασε χρόνους πολλούς εις την άσκησιν και ηγουμενίαν, ύστερον επροσκαλέσθη από τον ρηθέντα δυσσεβή Λέοντα τον εικονομάχον, ο οποίος εκίνησε διωγμόν μεγάλον εναντίον εκείνων, οπού προσκυνούσι τας σεπτάς και αγίας εικόνας. Aναγκάσθη λοιπόν από τον τύραννον διά να αρνηθή την προσκύνησιν των αγίων εικόνων, και να υπογράψη κατά της Oρθοδόξου πίστεως. O δε Άγιος επειδή δεν επείσθη εις τούτο, αλλά μάλλον ωνόμασε δυσσεβείς τους αναγκάζοντας αυτόν εις τούτο εικονομάχους, τούτου χάριν ετιμωρήθη πολλά, και εις φυλακάς εβάλθη, και εις εξορίαν επέμφθη. Mε τα οποία ταύτα δεινά ταλαιπωρηθείς, απήλθε προς Kύριον, διά την εικόνα του οποίου, τους πολλούς κόπους και κακοπαθείας εδοκίμασεν ο αοίδιμος.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)