Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴ Θεία Λειτουργία τὴν Α΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν (Ὀρθοδοξίας), ποὺ τελέσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ Ἁγίου Γεωργίου τῆς κοινότητος Εὐρύχου τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (21.3.2021).
Ψάλλει ὁ πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου κ. Μάριος Ἀντωνίου.
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ
ΜΑΡΤΙΟΣ
ΑΠΡΙΛΙΟΣ
ΜΑΙΟΣ
ΙΟΥΝΙΟΣ
ΙΟΥΛΙΟΣ
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
Σημείωση: Τὴν 27η πρὸς 28η Σεπτεμβρίου τελεῖται Ἀγρυπνία πρὸς τιμὴν τοῦ ὁσίου Νεοφύτου τοῦ Ἐγκλείστου καὶ τοῦ ἁγίου Ἰσαὰκ τοῦ Σύρου
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ
Σημείωση: Τὴν 28η πρὸς 29η Νοεμβρίου τελεῖται Ἀγρυπνία πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου τοῦ νέου ἱερομάρτυρος τοῦ Κυπρίου στὸν ἱερὸ ναὸ Ἀποστόλου Λουκᾶ τῆς κοινότητος Ὀρούντης.
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
Εἰς τὸ ᾀσματικὸν τῆς Δοξολογίας («Ἅγιος ὁ Θεός»), εἴθισται ἐν Κύπρῳ ἵνα γίνηται τελετή, ἀνάλογος πρὸς τὴν τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ὡς ἀκολούθως·
Οἱ χοροὶ μεταβαίνουσιν εἰς τὴν βορείαν πύλην τοῦ ἱεροῦ καὶ ἄρχονται ψάλλειν ἀργῶς τὸ ᾀσματικὸν «Ἅγιος ὁ Θεός». Ὁ ἱερεὺς θυμιᾷ τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ [ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Κύκκου τὴν ἀμφιπρόσωπον εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Μανδηλίου καὶ τῆς Θεοτόκου], ἡ ὁποία κεῖται ἐπὶ τῆς ἁγίας Τραπέζης ἐπὶ δίσκου ηὐτρεπισμένου μετὰ κλάδων βασιλικοῦ, ἀνθέων καὶ τριῶν κηρίων. Εἶτα αἴρει τὸν δίσκον μέχρι τῆς κεφαλῆς καὶ ἐξέρχεται διὰ τῆς βορείας πύλης, λιτανεύων ταύτην ἐντὸς τοῦ ναοῦ, προπορευομένων λαμπαδούχων καὶ ἑξαπτερύγων, ἀκολουθούντων τῶν ψαλτῶν καὶ τοῦ διακόνου θυμιῶντος. Ἐλθόντες εἰς τὸ μέσον τοῦ ναοῦ, ὅπου ὑπάρχει τετραπόδιον ηὐτρεπισμένον, περιέρχονται τοῦτο τρίς. Ὁ μὲν ἱερεὺς ἵσταται πρὸ τοῦ τετραποδίου, οἱ δὲ χοροὶ ἐπανέρχονται εἰς τὰς θέσεις αὐτῶν καὶ οἱ λοιποὶ ἔνθεν καὶ ἔνθεν τοῦ τετραποδίου. Ὁ ἱερεύς, βλέπων πρὸς ἀνατολάς, ἐκφωνεῖ τὸ «Σοφία· ὀρθοί». Εἶτα ἀποθέσας ἐπὶ τοῦ τετραποδίου τὸν δίσκον, θυμιᾷ κύκλῳ αὐτοῦ σταυροειδῶς, ψάλλων τὸ «Τὴν ἄχραντον εἰκόνα σου», ὅπερ ἐπαναλαμβάνεται ὑπὸ τῶν χορῶν.
[Ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Κύκκου, μετὰ τὴν τριπλὴν ψαλμῴδησιν τοῦ «Τὴν ἄχραντον εἰκόνα σου», ὁ ἱερεὺς ὑψοῖ τὴν εἰκόνα καὶ ψάλλεται τὸ ἑξῆς ἅπαξ·
Ἦχος δ΄.
Θεοτόκε παντάνασσα, τῶν Ὀρθοδόξων τὸ καύχημα, αἰρετικῶν τὰ φρυάγματα, καὶ τὰ πρόσωπα καταίσχυνον, τῶν μὴ προσκυνούντων, μηδὲ τιμώντων, πάναγνε, τὴν σεβάσμιον εἰκόνα σου.]
Εἶτα ὁ ἱερεὺς (ἢ ὁ ἀρχιερεύς, ἐὰν χοροστατῇ, κατέρχεται τοῦ θρόνου καὶ) ποιῶν μετάνοιαν, προσκυνεῖ τὴν εἰκόνα. (Ὁ δὲ ἀρχιερεύς, μετὰ τὴν προσκύνησιν, εὐλογεῖ τὸν λαόν, τοῦ χοροῦ ψάλλοντος τὸ «Εἰς πολλὰ ἔτη, δέσποτα», καὶ ἀνέρχεται εἰς τὸν θρόνον). Εἶτα ὁ χορὸς τὸ «Σήμερον σωτηρία» (ἢ «Ἀναστὰς ἐκ τοῦ μνήματος») καὶ ἄρχεται ἡ Θεία Λειτουργία.
Μετὰ τὴν ὀπισθάμβωνον εὐχήν, γίνεται λιτάνευσις τῶν ἁγίων εἰκόνων πέριξ τοῦ ναοῦ, κατὰ τὴν ἀκόλουθον διάταξιν·
Ὁ ἀρχιερεὺς (ἢ ὁ ἱερεύς), ἱστάµενος ἐν τῷ σωλέᾳ, ἐκφωνεῖ·
«Εὐλογηµένη ἡ δόξα Κυρίου ἐκ τοῦ τόπου τοῦ ἁγίου αὐτοῦ πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων».
Ὁ χορός· «Ἀµήν».
Καὶ ὁ ἀρχιερεὺς (ἢ ὁ ἱερεὺς) ἀναγινώσκει μεγαλοφώνως τὸ προοίµιον τοῦ Συνοδικοῦ τῆς ἁγίας Ζ´ οἰκουμένικῆς συνόδου·
«Ἐποφειλοµένη πρὸς Θεὸν ἐτήσιος εὐχαριστία, καθ᾿ ἣν ἡµέραν ἐπελάβοµεν τὴν τοῦ Θεοῦ ᾿Εκκλησίαν, σὺν ἀποδείξεσι τῶν τῆς εὐσεβείας δογµάτων καὶ καταστροφῇ τῶν τῆς κακίας δυσσεβηµάτων.
Προφητικαῖς ἑπόµενοι ῥήσεσι, ἀποστολικαῖς τε παραινέσεσιν εἴκοντες καὶ εὐαγγελικαῖς ἱστορίαις στοιχειούµενοι, ταύτην σήμερον τὴν πανήγυριν ἑορτάζοµεν καὶ ταύτῃ εὐχαῖς καὶ λιτανείαις συνευφραινόµενοί τε καὶ συναγαλλόµενοι, ψαλµοῖς ἐκβοῶµεν καὶ ᾄσµασιν».
Εἶθ᾿ οὕτω κλῆρος καὶ λαὸς ἐξέρχονται τοῦ ναοῦ διὰ τῆς δυτικῆς πύλης. Προηγοῦνται τὰ ἑξαπτέρυγα, ἕπονται οἱ ψάλται, οἱ κρατοῦντες τὰς εἰκόνας, ὁ διάκονος µετὰ τοῦ θυµιατοῦ, ὁ ἱερεὺς µετὰ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου καὶ τέλος ὁ λαός. Ψάλλεται δὲ ἅπαξ ἢ πολλάκις τὸ ἀπολυτίκιον·
Ἦχος β´.
Τὴν ἄχραντον εἰκόνα σου προσκυνοῦµεν ἀγαθέ, αἰτούµενοι συγχώρησιν τῶν πταισµάτων ἡµῶν, Χριστὲ ὁ Θεός· βουλήσει γὰρ ηὐδόκησας, σαρκὶ ἀνελθεῖν ἐν τῷ Σταυρῷ, ἵνα ῥύσῃ οὓς ἔπλασας, ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ· ὅθεν εὐχαρίστως βοῶµέν σοι· χαρᾶς ἐπλήρωσας τὰ πάντα, ὁ Σωτὴρ ἡµῶν, παραγενόµενος εἰς τὸ σῶσαι τὸν κόσµον.
Φθάσαντες εἰς τὴν νοτίαν πύλην, γίνεται στάσις καὶ ἐκφωνεῖ
Ὁ διάκονος· «᾿Ελέησον ἡµᾶς, ὁ Θεός, κατὰ τὸ µέγα ἔλεός σου, δεόµεθά σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον».
Ὁ χορός· «Κύριε, ἐλέησον» (γ´).
Ὁ διάκονος· «Ἔτι δεόµεθα ὑπὲρ τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων Χριστιανῶν».
Ὁ χορός· «Κύριε, ἐλέησον» (γ´).
Ὁ διάκονος· «Ἔτι δεόµεθα ὑπὲρ τοῦ ἀρχιεπισκόπου ἡµῶν (δεῖνος) καὶ πάσης τῆς ἐν Χριστῷ ἡμῶν ἀδελφότητος».
Ὁ χορός· «Κύριε, ἐλέησον» (γ´).
Ὁ ἱερεύς· «Ὅτι ἐλεήµων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέµποµεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύµατι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων».
Ὁ χορός· «Ἀµήν».
Καὶ ἀµέσως ἀπαγγέλλουσιν ἅπαντες·
«Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων».
Καὶ ὁ ἀρχιερεὺς (ἢ ὁ ἱερεὺς) ἀναγινώσκει μεγαλοφώνως τὰ κάτωθι ἐκ τοῦ Συνοδικοῦ·
«Τῶν τὴν ἔνσαρκον τοῦ Θεοῦ Λόγου παρουσίαν, λόγῳ, στόµατι, καρδίᾳ καὶ νῷ, γραφῇ τε καὶ εἰκόσιν ὁµολογούντων, αἰωνία ἡ µνήµη».
Ὁ χορός· «Αἰωνία ἡ µνήµη» (γ´).
Ὁ ἀρχιερεὺς (ἢ ὁ ἱερεύς)· «Τῶν εἰδότων τῆς τοῦ Χριστοῦ µιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς ὑποστάσεως, τὸ ἐν οὐσίαις διάφορον, καὶ ταύτης τὸ κτιστόν τε καὶ ἄκτιστον, τὸ ὁρατὸν καὶ ἀόρατον, τὸ παθητὸν καὶ ἀπαθές, τὸ περιγραπτὸν καὶ ἀπερίγραπτον, καὶ τῇ µὲν θεϊκῇ οὐσίᾳ τὸ ἄκτιστον καὶ τὰ ὅµοια προσαρµοζόντων, τῇ δὲ ἀνθρωπίνῃ φύσει τά τε ἄλλα καὶ τὸ περιγραπτὸν ἀνθοµολογούντων καὶ λόγῳ καὶ εἰκονίσµασιν, αἰωνία ἡ µνήµη».
Ὁ χορός· «Αἰωνία ἡ µνήµη» (γ´).
Καὶ ἐκκινούσης αὖθις τῆς λιτανείας, ψάλλεται ἅπαξ ἢ πολλάκις τὸ ἀπολυτίκιον· «Τὴν ἄχραντον εἰκόνα σου».
Φθάσαντες δὲ ὄπισθεν τοῦ ἱεροῦ, γίνεται στάσις καὶ ἐκφωνεῖ
Ὁ διάκονος· «᾿Ελέησον ἡµᾶς, ὁ Θεός, κατὰ τὸ µέγα ἔλεός σου, δεόµεθά σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον».
Ὁ χορός· «Κύριε, ἐλέησον» (γ´).
Ὁ διάκονος· «Ἔτι δεόµεθα ὑπὲρ µακαρίας µνήµης καὶ αἰωνίου ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν πάντων τῶν ἐπ᾿ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου κεκοιµηµένων εὐσεβῶν βασιλέων, πατριαρχῶν, ἀρχιεπισκόπων, ἀρχιερέων, ἱερέων, ἱεροµονάχων, ἱεροδιακόνων καὶ µοναχῶν, καὶ πάντων τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν».
Ὁ χορός· «Κύριε, ἐλέησον» (γ´).
Ὁ διάκονος· «Ἔτι δεόµεθα ὑπὲρ µακαρίας µνήµης καὶ αἰωνίου ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν πάντων τῶν ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος ἡρωικῶς ἀγωνισαµένων καὶ ἐνδόξως πεσόντων πατέρων καὶ ἀδελφῶν ἡµῶν».
Ὁ χορός· «Κύριε, ἐλέησον» (γ´).
Ὁ ἱερεύς· «Ὅτι σὺ εἶ ἡ ἀνάστασις, ἡ ζωὴ καὶ ἡ ἀνάπαυσις τῶν κεκοιµηµένων δούλων σου, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡµῶν, καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέµποµεν σὺν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρὶ καὶ τῷ παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύµατι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων».
Ὁ χορός· «Ἀµήν».
Καὶ ἀµέσως ἀπαγγέλλουσιν ἅπαντες·
«Καὶ εἰς ἕνα Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν µονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων. Φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ γεννηθέντα, οὐ ποιηθέντα, ὁµοούσιον τῷ Πατρί, δι’ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο. Τὸν δι’ ἡµᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡµετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύµατος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡµῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου καὶ παθόντα καὶ ταφέντα. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡµέρᾳ, κατὰ τὰς Γραφάς. Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόµενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Καὶ πάλιν ἐρχόµενον µετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς Βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος».
Καὶ ὁ ἀρχιερεὺς (ἢ ὁ ἱερεὺς) ἀναγινώσκει μεγαλοφώνως τὰ κάτωθι ἐκ τοῦ Συνοδικοῦ·
«Τῶν πιστευόντων καὶ διακηρυκευοµένων, ἤτοι εὐαγγελιζοµένων, τοὺς λόγους ἐπὶ γραµµάτων, τὰ πράγµατα ἐπὶ σχηµάτων, καὶ εἰς µίαν ἑκάτερον συντελεῖν ὠφέλειαν τήν τε διὰ λόγων διακήρυξιν καὶ τὴν δι’ εἰκόνων τῆς ἀληθείας βεβαίωσιν, αἰωνία ἡ µνήµη».
Ὁ χορός· «Αἰωνία ἡ µνήµη» (γ´).
Ὁ ἀρχιερεὺς (ἢ ὁ ἱερεύς)· «Τῶν τῷ λόγῳ ἁγιαζόντων τὰ χείλη, εἶτα τοὺς ἀκροατὰς διὰ τοῦ λόγου, εἰδότων τε καὶ κηρυσσόντων, ὡς ἁγιάζεται μὲν ὁμοίως διὰ τῶν σεπτῶν εἰκόνων τὰ ὄμματα τῶν ὁρώντων, ἀνάγεται δὲ αὐτῶν ὁ νοῦς πρὸς θεογνωσίαν, ὥσπερ καὶ διὰ τῶν θείων ναῶν καὶ τῶν ἱερῶν σκευῶν καὶ τῶν ἄλλων κειμηλίων, αἰωνία ἡ μνήμη».
Ὁ χορός· «Αἰωνία ἡ μνήμη» (γ´).
Καὶ ἐκκινούσης πάλιν τῆς πομπῆς, ψάλλεται ἅπαξ ἢ πολλάκις τὸ ἀπολυτίκιον· «Τὴν ἄχραντον εἰκόνα σου».
Φθάσαντες εἰς τὴν βορείαν πύλην, γίνεται στάσις καὶ ἐκφωνεῖ
Ὁ διάκονος· «᾿Ελέησον ἡµᾶς, ὁ Θεός, κατὰ τὸ µέγα ἔλεός σου, δεόµεθά σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον».
Ὁ χορός· «Κύριε, ἐλέησον» (γ´).
Ὁ διάκονος· «Ἔτι δεόµεθα ὑπὲρ πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας ἐν τῇ νήσῳ ἡµῶν καὶ ὑπὲρ τοῦ κατὰ ξηράν, θάλασσαν καὶ ἀέρα φιλοχρίστου ἡµῶν στρατοῦ καὶ σύµπαντος τοῦ εὐλογηµένου ἡµῶν γένους».
Ὁ χορός· «Κύριε, ἐλέησον» (γ´).
Ὁ διάκονος· «Ἔτι δεόμεθα ὑπὲρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδημούντων ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, τῶν ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδρομητῶν καὶ ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου καὶ πανσέπτου ναοῦ τούτου, καὶ πάντων τῶν κοπιώντων καὶ ψαλλόντων ἐν αὐτῷ».
Ὁ χορός· «Κύριε, ἐλέησον» (γ´).
Ὁ ἱερεύς· «Ὅτι ἐλεήµων καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέµποµεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύµατι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων».
Ὁ χορός· «Ἀµήν».
Καὶ ἀµέσως ἀπαγγέλλουσιν ἅπαντες·
«Καὶ εἰς τὸ Πνεῦµα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόµενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συµπροσκυνούµενον καὶ συνδοξαζόµενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν».
Καὶ ὁ ἀρχιερεὺς (ἢ ὁ ἱερεὺς) ἀναγινώσκει μεγαλοφώνως τὰ κάτωθι ἐκ τοῦ Συνοδικοῦ·
«Τῶν ἐπισταμένων, ὡς ἡ ῥάβδος καὶ αἱ πλάκες, ἡ κιβωτὸς καὶ ἡ λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ τὸ θυμιατήριον, τὴν Παναγίαν προέγραφέ τε καὶ προδιετύπου Παρθένον, τὴν Θεοτόκον Μαρίαν, καὶ ὡς ταῦτα μὲν προετύπου ταύτην, οὐ γέγονε δὲ ἐκείνη ταῦτα, γέγονε δὲ κόρη καὶ διαμένει μετὰ τὴν θεογεννησίαν παρθένος, καὶ διὰ τοῦτο μᾶλλον Κόρην αὐτὴν τοῖς εἰκονίσμασι γραφόντων, ἢ τοῖς τύποις σκιαγραφούντων, αἰωνία ἡ μνήμη».
Ὁ χορός· «Αἰωνία ἡ μνήμη» (γ´).
Ὁ ἀρχιερεὺς (ἢ ὁ ἱερεύς)· «Τῶν τὰς προφητικὰς ὁράσεις, ὡς αὐτὸ τὸ θεῖον αὐτὰς ἐσχημάτισε καὶ διετύπου, εἰδότων καὶ ἀποδεχομένων καὶ πιστευόντων, ἅπερ ὁ τῶν προφητῶν χορὸς ἑωρακότες διηγήσαντο, καὶ τὴν τῶν ἀποστόλων καὶ εἰς τοὺς πατέρας διήκουσαν ἔγγραφόν τε καὶ ἄγραφον παράδοσιν κρατούντων καὶ διὰ τοῦτο εἰκονιζόντων τὰ ἅγια καὶ τιμώντων, αἰωνία ἡ μνήμη».
Ὁ χορός· «Αἰωνία ἡ μνήμη» (γ´).
Καὶ ἐκκινούσης πάλιν τῆς λιτανείας, ψάλλεται ἅπαξ ἢ πολλάκις τὸ ἑξῆς ἀπολυτίκιον·
Ἦχος β´.
Καὶ ὁ χορὸς τῶν προφητῶν, µετὰ Μωσῆ καὶ Ἀαρών, εὐφροσύνῃ εὐφραίνεται σήµερον· ὅτι πέρας τῆς προφητείας προαγαγών, λάµπει ὁ σταυρός, ἐν ᾧ ἡµᾶς ἔσωσας. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡµῶν.
Φθάσαντες εἰς τὴν δυτικήν πύλην, γίνεται στάσις καὶ ἐκφωνεῖ
Ὁ διάκονος· «᾿Ελέησον ἡµᾶς, ὁ Θεός, κατὰ τὸ µέγα ἔλεός σου, δεόµεθά σου, ἐπάκουσον καὶ ἐλέησον».
Ὁ χορός· «Κύριε ἐλέησον» (γ´).
Ὁ διάκονος· «Ἔτι δεόµεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν πόλιν ταύτην καὶ πᾶσαν πόλιν καὶ χώραν ἀπὸ λοιµοῦ, λιµοῦ, σεισµοῦ, καταποντισµοῦ, πυρός, µαχαίρας, ἐπιδροµῆς ἀλλοφύλων καὶ ἐµφυλίου πολέµου· ὑπὲρ τοῦ ἵλεων, εὐµενῆ καὶ εὐδιάλλακτον γενέσθαι τὸν ἀγαθὸν καὶ φιλάνθρωπον Θεὸν ἡµῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καὶ διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργὴν τὴν καθ’ ἡµῶν κινουµένην καὶ ῥύσασθαι ἡµᾶς ἐκ τῆς ἐπικειµένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς καὶ ἐλεῆσαι ἡµᾶς».
Ἐν τῷ λέγειν ταῦτα τὸν διάκονον, ψάλλεται ὑπὸ τῶν χορῶν ἐναλλὰξ τὸ «Κύριε, ἐλέησον» ἐκ µ´, ἤτοι τετράκις ἀνὰ δέκα.
Καὶ ἐξακολουθεῖ
Ὁ διάκονος· «Ἔτι δεόµεθα καὶ ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τὸν Θεὸν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡµῶν τῶν ἁµαρτωλῶν καὶ ἐλεῆσαι ἡµᾶς».
Ὁ χορός· «Κύριε ἐλέησον» (γ΄).
Ὁ ἀρχιερεὺς (ἢ ὁ ἱερεύς)· «Ἐπάκουσον ἡµῶν ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡµῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ µακράν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡµῖν, δέσποτα, ἐπὶ ταῖς ἁµαρτίαις ἡµῶν καὶ ἐλέησον ἡµᾶς· ἐλεήµων γὰρ καὶ φιλάνθρωπος Θεὸς ὑπάρχεις καὶ σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέµποµεν, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύµατι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων».
Ὁ χορός· «Ἀµήν».
Καὶ ἀµέσως ἀπαγγέλλουσιν ἅπαντες·
«Εἰς µίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν ᾿Εκκλησίαν. Ὁµολογῶ ἓν βάπτισµα εἰς ἄφεσιν ἁµαρτιῶν. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν. Καὶ ζωὴν τοῦ µέλλοντος αἰῶνος. Ἀµήν».
Καὶ ὁ ἀρχιερεὺς (ἢ ὁ ἱερεὺς) ἀναγινώσκει μεγαλοφώνως τὰ κάτωθι ἐκ τοῦ Συνοδικοῦ·
«Οἱ προφῆται ὡς εἶδον, οἱ ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ διδάσκαλοι ὡς ἐδογµάτισαν, ἡ οἰκουµένη ὡς συµπεφρόνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαµψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαῤῥησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἐβράβευσεν· οὕτω φρονοῦµεν, οὕτω λαλοῦµεν, οὕτω κηρύσσοµεν, Χριστὸν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡµῶν καὶ τοὺς αὐτοῦ ἁγίους ἐν λόγοις τιµῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήµασιν, ἐν θυσίαις, ἐν ναοῖς, ἐν εἰκονίσµασι, τὸν µὲν ὡς Θεὸν καὶ Δεσπότην προσκυνοῦντες καὶ σέβοντες, τοὺς δὲ διὰ τὸν κοινὸν Δεσπότην ὡς αὐτοῦ γνησίους θεράποντας τιµῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέµοντες.
Αὕτη ἡ πίστις τῶν ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν οἰκουµένην ἐστήριξεν.
Επὶ τούτοις τοὺς τῆς εὐσεβείας κήρυκας ἀδελφικῶς τε καὶ πατροποθήτως εἰς δόξαν καὶ τιµὴν τῆς εὐσεβείας, ὑπὲρ ἧς ἠγωνίσαντο, ἀνευφηµοῦµεν καὶ λέγοµεν·
Τῶν τῆς ὀρθοδοξίας προµάχων εὐσεβῶν βασιλέων, ἁγιωτάτων πατριαρχῶν, ἀρχιερέων, διδασκάλων, µαρτύρων, ὁµολογητῶν, αἰωνία ἡ µνήµη».
Ὁ χορός· «Αἰωνία ἡ µνήµη» (γ´).
Ὁ ἀρχιερεὺς (ἢ ὁ ἱερεύς)· «Τούτων τοῖς ὑπὲρ εὐσεβείας µέχρι θανάτου ἄθλοις τε καὶ ἀγωνίσµασι καὶ διδασκαλίαις παιδαγωγεῖσθαί τε καὶ κρατύνεσθαι Θεὸν ἐκλιπαροῦντες καὶ µιµητὰς τῆς ἐνθέου αὐτῶν πολιτείας µέχρι τέλους ἀναδείκνυσθαι ἐκδυσωποῦντες, ἀξιωθείηµεν τῶν ἐξαιτουµένων, οἰκτιρµοῖς καὶ χάριτι τοῦ µεγάλου καὶ πρώτου ἀρχιερέως Χριστοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡµῶν, πρεσβείαις τῆς ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡµῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, τῶν θεοειδῶν ἀγγέλων, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων καὶ πανευφήμων ἀποστόλων καὶ πάντων τῶν ἁγίων».
Ὁ χορός· «Ἀµήν».
Εὐθὺς δὲ εἰσέρχονται ἐν τῷ ναῷ, τοῦ κλήρου ψάλλοντος τὸ ἑξῆς·
Ἦχος βαρύς.
Τίς Θεὸς µέγας, ὡς ὁ Θεὸς ἡµῶν; Σὺ εἶ ὁ Θεός, ὁ ποιῶν θαυµάσια µόνος.
Τοῦτο ἐπαναλαμβάνεται ὑπὸ τῶν χορῶν.
Εἶτα ψάλλεται τὸ «Εἴη τὸ ὄνοµα Κυρίου» καὶ γίνεται ἡ ἀπόλυσις.
Πηγή: Τυπικόν (Τάξις Ιερών Ακολουθιών) Ιεράς Μονής Κύκκου
Την Κυριακή, 13 Μαρτίου 2022, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος θα λειτουργήσει στον ιερό ναό του Αγίου Παντελεήμονος, στην κοινότητα Κακοπετριάς. Στην διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ο Πανιερώτατος θα τελέσει το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού τέως εφημερίου της κοινότητας π. Αλεξάνδρου Λεάνδρου και θα προχειρίσει τον νέο εφημέριο του ναού π. Χρήστο Μιχαήλ σε Οικονόμο.
Στην διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, προς ευλογίαν των πιστών, θα εκτεθεί προς προσκύνηση η ιερά και σεβασμία εικόνα του Χρυσοσώτηρος της Θεομόρφου (πιστόν αντίγραφο του Χρυσοσώτηρος της Ακανθούς), η οποία φυλάσσεται στο επισκοπείον της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου στην Ευρύχου.
Την Παρασκευή 11 Μαρτίου 2022 και ώρα 6:00 μ.μ. ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος θα προστεί της Ακολουθίας και θα αναγνώσει την Α΄ Στάση των Χαιρετισμών της Θεοτόκου, στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοκουρδαλιωτίσσης (Κούρδαλι).
Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴ Θεία Λειτουργία τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς, ποὺ τελέσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ Ἁγίου Νικολάου τῆς κοινότητος Πολυστύπου, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (6.3.2022).
Ψάλλει ὁ πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου κ. Μάριος Ἀντωνίου.
