Η Ιερά Μητρόπολις Μόρφου και η Εκκλησιαστική Επιτροπή Αγίων Βαρνάβα και Ιλαρίωνος Περιστερώνας, ανακοινώνουν σε όλους τους πιστούς, ότι την Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου και ώρα 7:30 μ.μ, θα τελεστεί στο ιερό παρεκκλήσιο του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού της κοινότητος Περιστερώνας της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου, ιερά αγρυπνία με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Ανθίμου του εν Χίω, πνευματικού πατέρα του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού. Της ιεράς αγρυπνίας θα προεξάρχει ο Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος πλαισιούμενος από κληρικούς της Μητροπόλεως Μόρφου.

Οι πιστοί κατά την διάρκεια της Αγρυπνίας, θα έχουν την ευκαιρία να προσκυνήσουν τόσο τα ιερά λείψανα του Αγίου Ανθίμου, όσο και τα ιερά λείψανα του Οσίου Παχωμίου του εν Χίω και του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού.

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴ Θεία Λειτουργία τῆς  ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, ποὺ τελέσθηκε στὸν πανηγυρίζοντα ἱερὸ ναὸ Παναγίας Σκουριώτισσας στὴ Σκουριώτισσα, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (2.2.2022).

Ψες, κατά τη διάρκεια του εσπερινού προς το τέλος κάναμε ένα κήρυγμα, θέλαμε να είναι σύντομο και μας βγήκε εκτενές. Αλλά ήταν τέτοια τα γεγονότα που μας εφώτισε το Πνεύμα το Άγιο να αναλύσουμε που ούτε και μία φορά, ούτε και σε έναν εσπερινό δεν μας έφτανε ο χρόνος για να τα δικαιώσουμε αυτά τα γεγονότα του ουρανού και της γης. Και σας υποσχέθηκα εψές, τα υπόλοιπα σας είπα, αύριο. Αλλά ούτε και σήμερα θα τα ολοκληρώσουμε καθότι συνεχώς η καρδία μας γεννά άλλα και άλλα και άλλα, ελπίζω να είναι αυτή η γέννα με τη φώτιση του Πνεύματος του Αγίου και όχι ένεκεν δικής μας κενοδοξίας διότι κάποτε συμβαίνει και αυτό. 

Ψες, μιλήσαμε με αφορμή την Υπαπαντή του Κυρίου μας, πώς δηλαδή προϋπάντησε, αυτό σημαίνει Υπαπαντή. Πώς προϋπάντησε εις τον ναό εκεί του Σολομώντος ο Θεοδόχος Συμεών υπερήλικας γέροντας, που του είχε προφητευθεί ότι δεν θα πεθάνεις, δεν θα κοιμηθείς εάν δεν πάρεις στην αγκαλιά σου τον Μεσσία, τον Σωτήρα του κόσμου όλου. Και περίμενε, και περίμενε, και περίμενε και πέρασαν δεκαετίες και πέρασαν τα εκατό χρόνια και δεν αγκάλιασε τον Σωτήρα του κόσμου και ανησυχούσε. Μήπως με ξέχασε ο Θεός; Πότε επιτέλους εγώ θα ανέβω στην άνω ζωή; Διότι οι άγιοι δεν θέλουν να ζήσουν πολλά χρόνια σ᾿ αυτή τη ζωή και μετά να μην τους ενδιαφέρει πού θα πάνε. Οι άγιοι άνθρωποι, οι ευσεβείς άνθρωποι, ιδιαιτέρως εμείς οι Χριστιανοί αυτή την έγνοια πρέπει να έχουμε. Όχι πόσα χρόνια θα ζήσουμε, αλλά πού θα πάμε όσα χρόνια και να ζήσουμε επίγεια; Πού θα πάμε μετά; Ο άγιος Συμεών και όλοι οι άγιοι είχαν αυτή την αγωνία και αυτή την προσδοκία. Και μόλις αγκάλιασε τον Χριστό αγκαλοφορούμενο βρέφος 40 ημερών, τότε είπε εκείνο τον εξαίσιο λόγο που τον επαναλαμβάνομε σε κάθε εσπερινό: «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, Δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν Σου».

Τώρα, Του είπε, μπορείς να με απολύσεις, μπορεί να χωριστεί η ψυχή μου δηλαδή από το σώμα και να έρθει η ψυχή μου απάνω στον ουρανό να βρει τη δόξα του Θεού. Αυτό σημαίνει να αναπαυτεί. Όχι να πέσει το σώμα το νεκρό μέσα στη γη να το φάνε τα σκουλήκια. Ο Θεός να μας ελεήσει! Όταν λέμε αιωνία η μνήμη, ο Θεός αναπαύσει τους, εννοούμε να καταγραφεί το όνομα του κεκοιμημένου μας εις την αιώνια μνήμη του Θεού, στο σκληρό δίσκο του Θεού δηλαδή. Και ο Θεός αναπαύσει τους, σημαίνει να πάει η ψυχή εκεί που θα είναι αναπαυμένη, χαρούμενη δηλαδή, ξεκούραστη, να μην κουράζεται. «Ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωή». Και μάλιστα ζωή «ἀτελεύτητος», όπου δεν έχει τελειωμό αυτή η ανάπαυση, αυτή η χαρά, αυτή η γνώση πληροφοριών, αυτή η απόλαυση. Αυτά περίπου είπαμε ψες. Και είπαμε για τες τρεις Λειτουργίες που γίνονται. 

Γίνεται μία Λειτουργία εις τη γη, όπως αυτή που κάμαμε εμείς σήμερα. Μόλις την περατώσαμε. Αυτή η Λειτουργία γίνεται από εσάς τον λαό, είναι έργο του λαού. Αυτό σημαίνει λειτουργώ, λειτουργία. Και εμείς οι κληρικοί ερχόμαστε σε συνεργασία με εσάς, με τους ιεροψάλτες, με εσάς που λέτε τα αμήν, που λέτε τα Κύριε ελέησον, τα Παράσχου Κύριε, που απαντάτε στις δεήσεις των ιερέων μας και των διακόνων μας, λειτουργούμε. Κάνουμε έργο δηλαδή Θεού. Γιατί λειτουργούμε; Για να κοινωνήσουμε και να επικοινωνήσουμε με τον Θεό μας, με τους αγίους, με τους αγγέλους, αλλά και μεταξύ μας. Γι᾿ αυτό και σε κάποια στιγμή λέει «ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν». Και ομολογούμε: «Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα». Μόνον όταν ομολογήσομε ορθόδοξα την πίστη μας και συγχωρέσουμε μέσα στην καρδιά μας τους ανθρώπους που μας έχουν πικράνει ή αδικήσει, μπορούμε να πάμε να κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Να γιατί λειτουργούμε. Για να μάθουμε να ομολογούμε την Ορθόδοξη μας πίστη αλλά με φρόνημα συγχωρητικό. Τι να κάμω έναν που ομολογεί την πίστη την Ορθόδοξη, την πατερική των αγίων Πατέρων δηλαδή και δεν μπορεί να συγχωρέσει. Αυτός δεν πρέπει να κοινωνά όσες νηστείες και να κάμει. Αυτή είναι η μία Λειτουργία που γίνεται από τες τρεις. Πρέπει να γίνονται τρεις Λειτουργίες ταυτόχρονα για να έχει δύναμη η Λειτουργία της γης. Η μία Λειτουργία λοιπόν είναι αυτή που γίνεται στο επίγειο θυσιαστήριο. Αλλά αυτή η Λειτουργία δεν είναι χωρίς αναφορά και χωρίς εξάρτηση. Και αναφέρεται και εξαρτάται αυτή η Λειτουργία από μίαν άλλη ανωτέρα Λειτουργία που γίνεται συνεχώς άνω στον ουρανό. 

Και σήμερα πρόσεξα για πρώτη φορά, συμβαίνει αυτό συνεχώς, ενώ ερχόμαστε τακτικότατα ιδιαιτέρως εμείς οι κληρικοί στις Λειτουργίες, στις γιορτές, μόνον κάποτε-κάποτε επιτρέπει ο Θεός να καταλάβομε μια λέξη από τις τόσες που ακούγονται και ψέλνονται. Σήμερα, λέω του πατρός Σεραφείμ, σε παρακαλώ του λέω, στο τέλος, βάλε ένα σημάδι εδώ. Πρέπει αυτό, θέλει το Πνεύμα το Άγιο να το πω στον κόσμο. Και έχει σχέση με την Άνω Λειτουργία που γίνεται στον ουρανό. Και ποιος είναι ο Λειτουργός; Ο Χριστός, ο τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, «ὁ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου γεννηθείς, σταυρωθεὶς καὶ ἀναστηθεὶς καὶ ἀναληφθεὶς εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ πάλιν ἐρχόμενος στὴ Δευτέρα Αὐτοῦ Παρουσία». Και λέει στην Ενάτη Ωδή του Κανόνος του εορταστικού της Υπαπαντής, πρώτα μπαίνει ένας ωραίος στίχος σαν συνέχεια αυτού του ωραίου ύμνου που ψέλναμε σε ήχο τρίτο, σαν το βαλς δηλαδή. Έτσι. Είναι λίγο χορευτικό. Και λέει ένας στίχος από αυτό  το «ἀκατάλυπτον ἐστι» και μετά μπαίνει ένας Ψαλμός από την Ενάτη Ωδή που λέει: «Ὄν οἱ ἄνω λειτουργοὶ, τρόμω λιτανεύουσι, κάτω νῦν ὁ Συμεών, ἀγκαλίζεται χερσί». Να την πάνω Λειτουργία που γίνεται, να και την κάτω Λειτουργία που κάμνομε από τον καιρό των αγίων Αποστόλων, από το «λάβετε, φάγετε, πίετε ἐξ᾿ αὐτοῦ πάντες», από τον Μυστικό Δείπνο. Οι άνω λειτουργοί «τρόμω λιτανεύουσι». Ποιοι είναι οι άνω λειτουργοί, οι άνω ιερείς δηλαδή και διάκονοι και ψάλτες; Είναι οι άγιοι που επήγαν εις τον ουρανό. Ο Μέγας Βασίλειος, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος. Μόνον αυτοί; Όλοι οι άγιοι ιεράρχες, όλοι οι άγιοι ιερείς, όλοι οι άγιοι διάκονοι σαν τον άγιο Ρωμανό που ήταν διάκονος. Ποιοι άλλοι; Ψάλτες ποιοι είναι πάνω; Οι Άγγελοι. Και ποιοι άλλοι είναι μέσα στη Θεία Λειτουργία όπως εσάς και κοινωνούν από το φως του Χριστού και το φως του Πατρός και το Φως του Αγίου Πνεύματος; Καθότι Φως ο Πατήρ, Φως ο Λόγος, Φως και το Άγιο Πνεύμα. Όλοι οι δίκαιοι. Η μάνα μου η Μηλιά, ο πατέρας μου ο Νικόλας, ο γαμπρός μου ο Ανδρέας, ο αδελφός μου ο Μιχάλης που πέθανε πριν λίγους μήνες. Ξέρω πολύ καλά ότι επήγε απευθείας εις τον Παράδεισο. Μου είπε ένας άγιος, αυτός, μου λέει, επλήρωσε τα λάθη του εις τη γη και τώρα απολαμβάνει στον ουρανό. Άλλοι πληρώνουν με ποιο τρόπο; Πηγαίνουν και εξομολογούνται. Αυτό είναι το ανώτερο ξέρετε, νικάς την ντροπή, ρίχνεις τη μύτη σου, εξομολογείσαι και πάεις πάνω, όποτε πάεις, νέος ή γέρος, καθαρός. Αν έκαμες και κάτι και δεν το εξομολογήθηκες ή δεν το θυμήθηκες μάλλον, σε αφήνει ο Χριστός ένα χρόνο, ένα διάστημα μέσα στην αιωνιότητά Του και σε καθαρίζει Εκείνος εν Πνεύματι Αγίω, μέχρι να γίνεις άξιος να μπορείς να κοινωνείς του Ακτίστου Φωτός, του Τριαδικού Φωτός. 

Μου έλεγε μια μάνα, είδε το παιδί της δέκα χρονών να το κτυπά το αυτοκίνητο και να πεθαίνει. Και ήλθε και με βρήκε και μου λέει, πρόσεξε τι θα μου πεις. Αν δεν με παρηγορήσεις θα πάω να αυτοκτονήσω. Και της είπα: Άκουσε, δέκα χρονών το παιδί σου, ήθελε ο Χριστός να τον σώσει από καμιά αμαρτία που θα έκαμνε αν μεγάλωνε. Τώρα πού είναι ο γιος μου, μου λέει. Της λέω, θα είναι στην πάνω Λειτουργία. Τι είναι αυτή η πάνω Λειτουργία; Δεν μπορώ να σου πω, της λέω. Δεν πήγα αλλά ξέρω ότι γίνεται και τους κοινωνά όλους ο ίδιος ο Χριστός. Μου λέει, δεν γίνεται να δω τον γιο μου; Αν είσαι, της λέω, άξια θα τον δεις. Θα παρακαλέσω και εγώ, να παρακαλέσεις και συ. Παρακαλέσαμε και μετά από κάμποσες μέρες ήλθε χαρούμενη και τι μου είπε. Είδα τον γιο μου και τον ρώτησα τι κάμνει εκεί πάνω. Και της είπε, μάμα, είμαι πάρα πολύ καλά εδώ πάνω, είμαι χαρούμενος και μην παρακαλάς, δεν κατεβαίνω κάτω όσο και να θέλεις. Θέλω να είμαι εδώ πάνω, θέλω να είμαι με Αυτόν που κάθε μέρα μας κοινωνά από το φως Του το οποίον έχει μεγάλη χαρά και μεγάλη απόλαυση και πολλή γνώση. Ακούτε ο μικρός δέκα χρονών; Είμαστε όλοι γύρω Του, λέει, και κάμνει Λειτουργία ατελεύτητη, που δεν τελειώνει ποτέ και εμείς είμαστε γύρω από Αυτόν. Και χάρηκα, μου λέει, που είδα τον γιο μου τόσο χαρούμενο. 

Και τώρα εδώ το γράφει. Βλέπετε; Οι άγιοι που έγραψαν αυτούς του ύμνους είχαν εμπειρία. Δεν κάθονταν σαν τους ποιητές να έχουν έμπνευση και φαντασία. Έβλεπαν και έγραφαν και τους βοηθούσαν και οι άγιοι Άγγελοι που βλέπουν συνεχώς οι άγιοι Άγγελοι τι γίνεται στον ουρανό και τι γίνεται και στη γη. Γι᾿ αυτό και λέει, «Ὄν οἱ ἄνω λειτουργοὶ». Αυτό που οι άνω λειτουργοί «τρόμω λιτανεύουσι», οι άγιοι δηλαδή και οι άγγελοι και οι αρχάγγελοι, σήμερα, τώρα, κάτω ο Συμεών ο Δίκαιος «ἀγκαλίζεται χερσί». Αυτός, λέει, που λειτουργά πάνω μαζί με τους αγίους, σήμερα την ημέρα της Υπαπαντής και το σήμερα εννοεί τότε που πήγε η Παναγία εις τον Ναό και κρατούσε 40 ημερινών τον Χριστό μας, σήμερα λέει, ο Συμεών κάτω στη γη Τον αγκαλιάζει με τα χέρια του, «ἀγκαλίζεται χερσί». 

Αυτή είναι η πάνω Λειτουργία που γίνεται. Την κάτω Λειτουργία την έζησε ο καθένας μας σήμερα. Εμείς ξέρετε τι κάμνομε κάτω στη γη; Ό,τι γίνεται στον ουρανό. Εμείς, η Λειτουργία που κάμνουμε είναι Θεόσδοτη, μας την έδωσε ο ίδιος ο Θεός, ο Χριστός και μας είπε: «Τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν», να το κάμνετε τούτο για να με θυμάστε Εμένα και θα είμαι ανάμεσά σας, φτάνει να τρώτε και να πίνετε το Σώμα και το Αίμα μου «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον». 

Αλλά είπαμε, προϋπόθεση είναι να μάθουμε να συγχωρούμε, να μάθουμε να αγαπούμε. Αυτό, το να μάθουμε να αγαπούμε και να μάθουμε να συγχωρούμε είναι η τρίτη Λειτουργία. Είπαμε: Μια στον ουρανό η άνω Λειτουργία, μία στη γη μέσα στους ναούς μας όπου υπάρχει θυσιαστήριο, αγία τράπεζα, η κάτω Λειτουργία. Και υπάρχει και μία τρίτη Λειτουργία που άμα αυτήν δεν την έχεις είναι πολύ δύσκολο και να νοιώσεις και την κάτω και να πάεις εις την πάνω. Είναι η Λειτουργία της καρδιάς. 

Η καρδιά μας είναι απέραντη. Απέραντη είναι η καρδιά μας. Και μέσα στην καρδιά όσο δεν υπάρχει Χριστός και Άγιο Πνεύμα, Θεός δηλαδή, έχει στο περικάρδιο λένε οι Πατέρες, δαιμόνια που μας ταλαιπωρούν. Άλλος της ζήλιας, άλλος κακίες, άλλος λέει ψέματα, άλλος πορνείες, άλλος μοιχείες, άλλος ομοφυλοφιλίες σαρκικά δηλαδή, αλλά και ψυχικά πάθη. Όπως είπαμε. Η ζήλια, ο φθόνος, η κακία να μην συγχωράς, να νευριάζεις, να θυμώνεις, όλα αυτά μικρά και μεγάλα. Τούτα είναι δαιμόνια γύρω από την καρδία. Ο Χριστός θέλει, η καρδιά, να Του την δώσουμε: «Υἱέ μου, δός μοι σὴν καρδίαν» λέει. Αλλά θα Του δώσουμε μια καρδιά ακάθαρτη; Όσο και να θέλουμε να τη δίνουμε δεν έρχεται. Ο Καθαρός θέλει καθαρή καρδία για να έλθει. Εμείς πρέπει να παρακαλούμε συνεχώς το Άγιο Πνεύμα: «Ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν», «Πνεῦμα Ἅγιον, Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας καθάρισόν με», «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με», «Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον με». Προσευχές καρδιακές δυνατές πολλές και πολλές λειτουργίες και πολλές εξομολογήσεις και καθημερινή μετάνοια. Πρώτα η μετάνοια και ύστερα η εξομολόγηση.

Έτσι καθαρίζει η καρδία. Σιγά-σιγά, σιγά-σιγά, με υπομονή, με επιμονή. Με την χάρη του Αγίου Πνεύματος καθαρίζει η καρδία. Μόλις Του πούμε, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», με την καρδιά μας όμως, αμέσως στέλνει το Άγιο Πνεύμα και αρχίζει και διώχνει λίγα-λίγα τα δαιμόνια. Όσα φεύγουν τόσο γεμίζει η καρδιά από χάριν Θεού, από δύναμη Θεού, από ενέργεια Θεού. Και όταν καθαρίσει η καρδιά, τότε το Πνεύμα το Άγιο έχει ολοκληρώσει το έργο του της καθαριότητας και πλέον μπαίνει στην πόρτα της καρδιάς το Άγιο Πνεύμα μαζί με τον νουν. Μου έλεγε η μάνα μου η μακαριστή η αγία Μηλιά, «πρόσεχε, γιε μου, να μεν γείρει ο νους σου. Έγειρεν ο νους σου, εν να μπαίνουν τζιαι να φκαίνουν που μέσα που την καρδία σου μέσα στην καρδία σου όλα τα ακάθαρτα και όλα τα δαιμόνια και όλες οι κακίες». Ενώ άμα έχεις τον νου σου ενωμένο με το Άγιο Πνεύμα, το Άγιο Πνεύμα παραφυλάει. Πρώτα καθαρίζει και ύστερα φυλάει την είσοδο και την έξοδο της καρδίας. Γιατί την φυλάει; Για να έλθει ο άνω Λειτουργός και ο κάτω Λειτουργός ο Χριστός. Διότι μην νομίζετε. Και στη Λειτουργία πάνω με τους αγίους και τους αγγέλους και στη Λειτουργία σήμερα εδώ, ο πάτερ Αμβρόσιος απλά δάνεισε σήμερα, και ο κάθε παπάς που λειτουργά, τα χέρια του και τη φωνή του. Άμα πάτε στο Οίκο Μαραθάσας έχει εκεί έναν απλό θυμώδη παπά σαν εμένα, αλλά καλοσυνάτο, ο πάτερ Ελευθέριος, θα σας πει πώς έζησε τη χειροτονία του. Και άλλοι που είδαν εκεί, την ώρα που τον χειροτονούσαν, αντί να είμαι εγώ να τον χειροτονώ, έβλεπαν μόνο το χέρι μου απ᾿ εδώ και πάνω. Και όλος ο υπόλοιπος δεν ήταν Νεόφυτος. Ήταν ο Χριστός που χειροτονούσε. Ο Χριστός κάμνει τα μυστήρια, ο Χριστός κάμνει τη Λειτουργία και πάνω και κάτω: «Σὺ εἶ ὁ προσφέρων καὶ ὁ προσφερόμενος καὶ προσδεχόμενος καὶ διαδιδόμενος, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν». 

Αυτός ο Χριστός που λειτουργεί και πάνω και κάτω, θέλει να λειτουργά και μέσα στην καρδιά μας. Έτσι. Θέλει να μπει μέσα στην καρδιά μας και να κάμνει εκεί την τρίτη Λειτουργία. Και το καταλαβαίνουμε ότι μπήκε. Μην νομίζετε ότι όλα αυτά είναι φανταστικά. Πώς καταλαβαίνουμε ότι ο Χριστός μπήκε και άρχισε η καρδιακή Λειτουργία; Όταν ακούς μέσα σου το όνομα του Χριστού, μέσα στην καρδιά σου. Το ακούς, το αισθάνεσαι. «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς». Το ακούς συνεχώς, αυτενεργεί μόνο του. Στην αρχή έρχεται φεύγει, έρχεται φεύγει ανάλογα με την ταπείνωσή μας, με την προσοχή μας, με τη διαφύλαξη που κάμνει το Άγιο Πνεύμα και πόσο το παρακαλούμε συνεχώς το Άγιο Πνεύμα να κρατηθεί κοντά μας και το κυριότερο να μας κρατήσει χωρίς κρίση, χωρίς κατάκριση, χωρίς κακούς λογισμούς, πράους και ταπεινούς τη καρδία. 

Όλο το Ευαγγέλιο αυτά λέει. Αυτά που σας είπα είναι όλο το Ευαγγέλιο. Πράους και ταπεινούς την καρδία. Μόλις θυμώσω, το Άγιο Πνεύμα κλείνει την πόρτα και ο Χριστός δεν μπαίνει μέσα μέχρι να μετανιώσει ο Νεόφυτος για τον θυμό που έκαμε. Μόλις μετανιώσω ανοίγει η πόρτα. «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με»… Ακούεις το γλυκό όνομα του Χριστού. Στους αγίους αυτό είναι συνέχεια. 

Μου είπε ένας άνθρωπος του Θεού που ζει, ότι ήλθε ένας εδώ παπάς και μου μιλούσε, μου μιλούσε, τα μισά που μου έλεγε ήταν ψέματα». Του λέω, πώς το κατάλαβες; «Την ώρα που μου μιλούσε, μου λέει, όποτε έλεγε ψέματα, σταματούσε η προσευχή μέσα στην καρδιά μου. Μια φορά, μου λέει, έβαλα έναν Δεσπότη να τον ακούσω που έκαμνε κήρυγμα,  όπως εγώ που κηρύττω ο φλύαρος, και κατάλαβα, μου λέει, ότι δεν θα λέει πράματα του Θεού. Θα λέει άλλα αντ᾿ άλλων. Συμβαίνει και αυτό στις μέρες μας. Και Του είπα, Χριστέ μου, δηλαδή τώρα που θα ακούω τον Σεβασμιότατο, θα φύγεις από μέσα στην καρδία μου; Ναι, του είπε, θα φύγω. Κάμε κάτι, Του λέει, εγώ δεν θέλω να φεύγεις. Θέλω να είμαστε συνεχώς μαζί. Και τι έκαμε ο ταπεινός μας Ιησούς Χριστός; Του έδωσε του φίλου μου αυτού του αγιασμένου ανθρώπου έναν ωραίο υπνάκο, κοιμήθηκε όση ώρα κήρυττε ο Δεσπότης! Μόλις ξεκίνησαν οι ψάλτες, «εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον» να κάνουν την απόλυση, ξύπνησε. Έτσι είναι η Λειτουργία της καρδιάς. Περίπου έτσι, ό,τι μας λεν αυτοί που τα ζουν. Εμείς είμαστε αναμεταδότες. Ελπίζω να είμεθα πιστοί αναμεταδότες, χωρίς παράσιτα. 

Άρα η έγνοια μας να είναι αυτές οι τρεις Λειτουργίες. Η μία μας περιμένει όταν χωριστεί η ψυχή από το σώμα. Όλους μας, τους βαφτισμένους, μυρωμένους. Ακόμα και καλοπροαίρετους αβάφτιστους. Έχει τρόπο ο Μέγας Αρχιερέας Χριστός και γι᾿ αυτούς. Δεν θα τους αδικήσει, φτάνει να είναι καλοπροαίρετοι. Αυτή είναι η πάνω Λειτουργία με το Τρισάγιο Φως. Η κάτω Λειτουργία αυτή που ζήσαμε σήμερα. Αλλά είπαμε, προϋπόθεση είναι η τρίτη η καρδιακή Λειτουργία.

Να χαρείτε, κάμετε ό,τι μπορείτε, να έχετε καρδίαν καθαράν και πνεύμα ευθές εις την καρδία σας. Και με αυτό τον τρόπο ταπεινά-ταπεινά, να πορευθούμε και σε εύκολες εποχές και σε δύσκολες. Τώρα ήλθαν οι δύσκολες, μετά έρχονται οι ωραίες οι εύκολες και μετά πάλι οι δύσκολες. Έτσι είναι η ιστορία του ανθρώπου. Πάνω κάτω, ακμή παρακμή, δύσκολα εύκολα. Αλλά, μας περιμένει όλους η άνω Λειτουργία. 

Όπως ο Δίκαιος Συμεών. Περίμενε, περίμενε, περίμενε μέχρι που αγκάλιασε τον Θεάνθρωπο Ιησού. Το εύχομαι αυτό να συμβεί και σε σας να γίνετε Θεοδόχοι, να εύχεσθε και εσείς για μένα, σας παρακαλώ πολύ.

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὸν πανηγυρικὸ Ἑσπερινὸ τῆς  ἑορτῆς τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, ποὺ τελέσθηκε στὸν πανηγυρίζοντα ἱερὸ ναὸ Παναγίας Σκουριώτισσας στὴ Σκουριώτισσα, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (1.2.2022).Έτη πολλά ευλογημένα και σε σας.

Η Παναγία μας, η επονομαζόμενη εδώ εις την ιερά ταύτην παλαίφατη Μονή στη Σκουριώτισσα, να καθαρίζει τη σκουριά της ψυχής μας, και της καρδιάς μας για να μπορέσει έτσι ο Χριστός μας να κατοικήσει εντός αυτής. Αύριο θα κάμουμε πρώτα ο Θεός Λειτουργία. Να ξέρουμε μόνο ότι υπάρχουν τρεις Θείες Λειτουργίες. Η μία Θεία Λειτουργία είναι αυτή που θα γίνει αύριο εδώ στο επίγειο θυσιαστήριο. Η άλλη Θεία Λειτουργία, είναι η Λειτουργία που γίνεται στον ουρανό. Και η Θεία Λειτουργία που γίνεται στον ουρανό, έχει ως τελετάρχη και ιερουργό, τον Κύριό μας και Θεό μας Ιησού Χριστό. «Σὺ εἶ ὁ προσφέρων καὶ προσφερόμενος καὶ προσδεχόμενος καὶ διαδιδόμενος», λέμε σε κάθε Θεία Λειτουργία εμείς οι επίγειοι. 

Και ποια είναι η προοπτική μας; Η προοπτική μας είναι να ανέβουμε εις την Άνω Λειτουργία. Αυτό είναι το σχέδιο του Θεού για μας, αυτό θέλει ο Θεός από μας. Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα. Το πρωτεύον εις τη ζωή μας συνεχώς να το υπενθυμίζουμε, διότι η σύγχρονη εποχή έχει πολλούς πειρασμούς για να μας ξεγελά. Να νομίζουμε ότι η αξία της ζωής είναι τα ποικίλα είτε της τεχνολογίας, είτε της υγείας όπως τώρα πολλοί φοβούνται, είτε του χρήματος, είτε των απολαύσεων και των ηδονών, είτε ακόμα χειρότερα για μας που έχομε κάποιαν εξουσία και κάποια θέση να είναι η δόξα των ανθρώπων. 

Ο Θεός θέλει ο άνθρωπος και να δοξάζεται και να πλουτίζει και να χαίρεται και να απολαμβάνει. Αλλά να χαίρεται και να απολαμβάνει και να δοξάζεται τη δόξα Του, όχι τη δόξα των ανθρώπων. Οι άνθρωποι σήμερα μας λένε ωσαννά, αύριο, σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν. Τα χρήματα σήμερα τα έχεις αύριο τα χάνεις, την υγεία σήμερα την έχεις αύριο δεν την έχεις. Τη ζωή που νομίζουν πολλοί ότι είναι το απόλυτο αγαθό, η σωματική, η βιολογική ζωή. Σήμερα την έχεις αύριο δεν την έχεις ανεξαρτήτως ηλικίας. Και στις μέρες μας ένα καλό που έχει η σύγχρονη ταχύρρυθμη ηλεκτρονική ψηφιακή εποχή μας, είναι ότι όλα αυτά τα καταλαβαίνουν οι άνθρωποι πολύ γρήγορα. Έρχονται παιδιά 20, 25 χρονών και μου λένε, «Πανιερώτατε, ποιό το νόημα να ζούμε»; Τα έχουν δοκιμάσει όλα και είδαν ότι όλα δεν έχουν αιώνια χαρά. Οπόταν έρχεται η Εκκλησία μας και μας προτείνει και μας λέει ποια είναι η χαρά, ποια είναι η ειρήνη, ποια είναι η απόλαυση, ποια είναι η δόξα, ποιος είναι ο πλούτος. Και αυτός είναι ο Ήλιος, λέει το απολυτίκιο που έψαλλαν οι καλοί μας ψάλτες τρεις φορές, «ὁ Ήλιος τῆς Δικαιοσύνης». Ο Χριστός είναι ο Ήλιος της δικαιοσύνης». Απ᾿ εδώ το «έκλεψε» ο Ελύτης ο ποιητής και ύστερα έκαμε το «Άξιον εστί» και μετά έγινε και τραγούδι από τον Μίκη Θεοδωράκη «της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ». Απ᾿ εδώ, από το απολυτίκιο τούτο και από άλλα υμνογραφήματα της Εκκλησίας μας.

Με ρώτησε προχτές ένας νέος ηγούμενος μιας αρτιγέννητης Μονής. Μου λέει, «θα κάμουμε εικόνες. Ποιόν αγιογράφο μάς εισηγείσαι»; Εισηγήθηκα έναν καλό αγιογράφο της Ελλάδος. Όχι τον πάτερ Αμβρόσιο. Με πήρε ο αγιογράφος τηλέφωνο και μου λέει, πώς να φτιάξω τον Χριστό; Τί όνομα να Του δώσω; Όταν λέει όνομα εννοεί πολλά επίθετα. Και του είπα, ξέρεις, ένα επίθετο που δεν το βρήκα στην Κύπρο μέχρι σήμερα, είναι «Ο Ήλιος τῆς Δικαιοσύνης». Και έτσι, του λέω, να Τον ονομάσεις τον Χριστό. «Ο Νοητός Ήλιος της Δικαιοσύνης». Αλλά αυτή τη δικαιοσύνη μην την ψάχνετε εις τη γη. Δεν θα την βρείτε. 

Γι᾿ αυτό ο δίκαιος Συμεών όταν παρέλαβε στα χέρια του τον Σαρκωθέντα Υιόν και Λόγον του Θεού και της Παναγίας ταυτοχρόνως Υιόν, χάρηκε. Και είπε εκείνο που επαναλαμβάνουμε σε κάθε εσπερινό και μόλις τώρα το ακούσατε: «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλον σου, Δέσποτα». Τώρα, Δέσποτα, Του λέει, Θεέ μου, μπορείς να με απολύσεις από αυτή την πρόσκαιρη ζωή. Ήταν βέβαια πολύ προχωρημένης ηλικίας ο Δίκαιος Συμεών, ο λεγόμενος Θεοδόχος, επειδή εδέχθη στις αγκάλες του τον ίδιο τον Θεό ως αγκαλοφορούμενο βρέφος. Αλλά χάρηκε ο γέροντας. Τώρα, σκεφτείτε έναν γέρο πάνω από 100 χρονών, να του πεις, ξέρεις, μόλις αγκαλιάσεις ένα παιδάκι, θα πεθάνεις, δεν θα αγγίζει πάνω στα παιδάκια. Θα βλέπει παιδάκι και θα πηγαίνει μακριά. Ενώ ο Προφήτης Συμεών ο Δίκαιος αυτός ο Θεοδόχος Συμεών, περίμενε πως και πως να έλθει έναν παιδίον, το οποίον του προφήτευσαν οι παλαιοί προφήτες, ότι, μόλις αγκαλιάσεις τον Υιό του Θεού αγκαλοφορούμενο βρέφος, τότε δικαιούσαι και να κοιμηθείς, να πεθάνεις δηλαδή, να χωριστεί η ψυχή σου από το σώμα. Αυτό σημαίνει θάνατος.

Γιατί χάρηκε; Ήταν μόνο γιατί είδε, ότι επιτέλους αυτός ο Θεός που προφήτευσαν οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, που προανήγγειλε εις τον Νόμο τον Σιναϊτικό, όπως ακούατε προηγουμένως στους ωραίους Ψαλμούς και παρέλαβε ο Μωυσής εις το Όρος του Σινά, ότι επιτέλους πραγματοποιήθηκε και από Υιός και Λόγος που ήτο του Θεού Πατρός, έγινε και Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου; Είναι και αυτό. Δεν είναι λίγο πράμα να δεις τον Χριστό. Αλίμονο. Αλλά περισσότερο λέει, και πάλι το απολυτίκιο το λέει. Τι μεγάλο έγκλημα έκαμαν αυτοί που μας απέκοψαν από τα αρχαία ελληνικά. Και λέει ότι, «εὐφραίνου καὶ σὺ Πρεσβῦτα δίκαιε». Να χαίρεσαι, του λέει, και να ευφραίνεσαι δίκαιε πρεσβύτα, δίκαιε γέροντα δηλαδή. Γιατί να ευφραίνεται;  Γιατί «δεξάμενος ἐν ἀγκάλαις τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν». Γιατί εδέχθηκες στις αγκάλες σου Αυτόν που θα ελευθερώσει τες ψυχές μας. Και Αυτόν «χαριζόμενον ἡμῖν καὶ τὴν Ἀνάστασιν». Και αυτό που μας εχάρισε όλους εμάς από τον καιρό της Αναστάσεως μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία, την Ανάσταση. Δηλαδή τη δυνατότητα που έχει ο άνθρωπος όταν χωριστεί η ψυχή από το σώμα να πηγαίνουν οι δίκαιοι άνθρωποι μέσα στο Φως. Που είναι γεμάτο πληροφορίες το Τριαδικό Φως. Καθότι Φως ο Πατήρ, Φως ο Λόγος, Φως και το Άγιο Πνεύμα. Και όχι μόνον να πηγαίνουν μέσα στο Φως που εμείς το ονομάζουμε Παράδεισο. Γιατί είναι απόλαυση και χαρά και γνώση και αυτό το σώμα στη Δευτέρα Παρουσία θα αναστηθεί όλων των ανθρώπων και θα επανενωθεί με την ψυχή μας την αθάνατο.

Γι᾿ αυτά όλα τα μεγάλα τα εξαίσια χαίρεται και ευφραίνεται ο Δίκαιος Συμεών. Διότι εκεί που απέτυχε ο Αδάμ, πέτυχε ο Νέος Αδάμ, ο Χριστός. Εκεί που ξεγελάστηκε η Εύα η αρχαία γιαγιά μας, ήλθε μια άλλη γυναίκα να αναδείξει τα ωραιότερα θαύματα όλης της οικουμένης, η Παναγία μας, και έτσι να αποκατασταθεί η δικαιοσύνη ανάμεσα σε όλη τη δημιουργία και ιδιαιτέρως εις το ανθρώπινο γένος. 

Σκεφτείτε, εμείς οι άνθρωποι, μέσω της Παναγίας, δανείσαμε εις τον Θεό αυτό που δεν είχε. Το μόνο που δεν είχε, δεν είχε σάρκα, σώμα. Αλλά έπρεπε να υπάρξει και ο κατάλληλος άνθρωπος. Και ο κατάλληλος άνθρωπος ευρέθη στη Ναζαρέτ, η Μαριάμ, η κόρη του Ιωακείμ και της Άννας. Να φροντίσεις, πάτερ Αθανάσιε, εδώ, να γίνει μια ωραία εικόνα των δύο Θεοπατόρων, των αγίων Ιωακείμ και Άννας και να την έχεις εκεί που είναι ο άγιος Μάριος. Βλέπετε η Εκκλησία πόσο τιμά τους γονείς της Παναγίας. Κάθε φορά που θα κάμει απόλυση ο παπάς, πώς τελειώνει; «Τῶν ἁγίων καὶ δικαίων Θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννας». Γιατί μας πρόσφεραν το μεγαλύτερο δώρο στην ανθρωπότητα, τη Θεοτόκο τη Μητέρα του Φωτός, τη Μητέρα του Θεανθρώπου Χριστού.

Για να μπορέσουμε και εμείς να μη φοβόμαστε το θάνατο, να μη λέμε, σαν την υγεία δεν έσιει (έχει), κουμπάρε, αλλά να λέμε, σαν τον Χριστό να Τον χαρείς, δεν έχει, κουμπάρε, θα πρέπει να γίνεται μέσα μας μια τρίτη Λειτουργία. Είπαμε. Η ουράνια Λειτουργία γίνεται από τον Χριστό και τους αγγέλους και τους αγίους. Η επίγεια Λειτουργία γίνεται από τους ιερείς μας, τους διακόνους μας και τους ιεροψάλτες μας που εκπροσωπούν  εσάς τον λαό. Υπάρχει και μια τρίτη Λειτουργία, που αν δεν γίνεται αυτή δυσκολεύεται η σωτηρία μας. Δεν λέω ότι αποκλείεται αλλά δυσκολεύεται καθότι φιλάνθρωπος ο Δεσπότης. Ποια είναι αυτή η τρίτη Λειτουργία; Είναι η Λειτουργία της καρδιάς μας. Να μάθει η καρδιά μας να λέει στον Χριστό, έλα Χριστέ μου, Σου προσφέρω την καρδιά μου, στείλε το Πνεύμα το Άγιο να την καθαρίσει και έλα και Συ να κατοικήσεις, να ζούμε από τώρα μαζί. 

Μόνον έτσι ο άνθρωπος δεν φοβάται. Διαφορετικά, έναν φόβο θα τον έχουμε. Γιατί; Γιατί δεν έγινε συγκάτοικός μας ο Χριστός. Και ο Χριστός για να κατοικήσει όπως για να γεννηθεί και να δανειστεί σάρκα ήθελε μίαν καθαρή μητέρα στην ψυχή και στο σώμα και στον νου και αυτή ήταν η Παναγία μας, για να κατοικήσει μέσα μας θέλει μίαν καθαρή καρδία. Η δουλειά η δική μας είναι να καθαρίζουμε, τουλάχιστο να ξεκινήσουμε εμείς την καθαριότητα της καρδιάς μας από τα πάθη μας και τα λάθη μας, κληρονομικά και επίκτητα. Άμα ξεκινήσουμε εμείς, αμέσως ο Τριαδικός Θεός στέλνει βοηθό μας το Άγιο Πνεύμα, που λέμε στο «Βασιλεῦ Οὐράνιε», «ἐλθὲ καὶ σκήνωσον ἐν ἡμῖν καὶ καθάρισον ἡμᾶς ἀπὸ πάσης κηλῖδος».

Έτσι, αγαπητοί μου, να θυμάστε: Τρεις λειτουργίες. Η επουράνιος στον ουρανό, η επίγειος από εμάς τους ανθρώπους κλήρο και λαό και η τρίτη η άκρως απαραίτητη, να ενεργοποιηθούν οι άλλες δύο, η Λειτουργία της καρδιάς. Γι᾿ αυτήν θα μιλήσουμε αύριο. Όσοι θέλετε, ελάτε. 

Η αληθινή πίστη είναι θεμέλιο όλων των αγαθών και θύρα των μυστηρίων του Θεού και νίκη άκοπη των εχθρών, και πιο αναγκαία από κάθε άλλη αρετή, και φτερά της προσευχής, και κατοίκηση του Θεού μέσα στην ψυχή. Γι’ αυτό όποιος ποθεί να την αποκτήσει, έχει χρέος να υπομένει κάθε δοκιμασία που θα του έρθει από τους εχθρούς και από τους πολλούς και ποικίλους λογισμούς, για τους οποίους κανείς δεν μπορεί να εννοήσει τελείως, ούτε να μιλά γι’ αυτούς, ή να τους βρεί, παρά μονάχα ο εφευρέτης της κακίας διάβολος.

Αλλά ας έχει θάρρος ο άνθρωπος αυτός· γιατί αν νικήσει τους πειρασμούς που έρχονται κατεπάνω του με τόση βία και συγκρατεί το νου του ώστε να μην υποχωρήσει στους λογισμούς που φυτρώνουν μέσα στην καρδιά του, θα νικήσει με μια όλα τα πάθη. Γιατί δεν είναι αυτός που νίκησε, αλλά ο Χριστός που ήρθε μέσα του με την πίστη. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους λέει ο Χριστός ότι «όποιος έχει πίστη σαν κόκκο σιναπιού κλπ.» (Λουκ. 17,6).

Αλλά και αν ο λογισμός του εξασθενήσει και υποχωρήσει, να μη δειλιάσει, ούτε να απελπιστεί, ούτε να νομίζει ότι προέρχονται από την ψυχή του εκείνα που λέγονται από τον αρχηγό του κακού, τον διάβολο. Αλλά να πράττει με επιμέλεια και υπομονή την κατά δύναμη εργασία των αρετών και τη φύλαξη των εντολών, με ησυχία και σχολή κατά Θεόν και αποχή από εκούσιους λογισμούς, ώστε αφού κινήσει ο εχθρός κάθε μηχανή και φαντασία νύχτα και ημέρα και δει ότι δεν προσέχει στα παιχνίδια και τα σχήματα και όλα τα νοήματα με τα οποία προσπαθεί να τον τρομάξει, ενώ δεν είναι άλλο παρά ψεύτικα παιχνίδια, να βαρεθεί και να φύγει.

Και αφού μάθει με την πείρα ο εργάτης των εντολών του Χριστού την αδυναμία του εχθρού, δεν φοβάται πλέον τις μηχανές του, αλλά κάνει ανεμπόδιστα ό,τι θέλει κατά το θέλημα του Θεού, γιατί με την πίστη στερεώνεται και βοηθείται από το Θεό, στον οποίο πίστεψε, όπως είπε ο Κύριος: «Όλα είναι δυνατά σ’ όποιον πιστεύει» (Μαρκ. 9,23). Επειδή δεν είναι αυτός που πολεμά τον εχθρό, αλλά ο Θεός που φροντίζει γι’ αυτόν μέσω της πίστεως, όπως λέει και ο Προφήτης: «Έχεις τον Ύψιστο ως καταφύγιό σου κλπ.» (Ψαλμ. 90,9).

Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν φροντίζει πλέον καθόλου για τίποτε, γιατί γνωρίζει ότι «το ιππικό ετοιμάζεται για πόλεμο, αλλά από τον Κύριο θα έρθει η νίκη» (Παροιμ. 21,31), όπως λέει ο Σολομών.

Και με την πίστη έχει τόλμη και επιχειρεί τα πάντα, όπως λέει ο άγιος Ισαάκ: «Απόκτησε πίστη και με αυτή θα καταπατήσεις τους εχθρούς σου». Γιατί δε ζει σαν αυτεξούσιος, αλλά οδηγείται σαν κάποιο κτήνος από το θέλημα του Θεού, όπως λέει ο Προφήτης: «Έγινα κοντά σου όπως το κτήνος και είμαι παντοτινά μαζί σου» (Ψαλμ. 72, 22-23).

«Θέλεις, – λέει στό Θεό – να με αναπαύσεις δίνοντάς μου τη γνώση Σου; δεν αντιλέγω. Θέλεις πάλι για χάρη ταπεινώσεως να παραχωρήσεις να έχω πειρασμούς; Είμαι επίσης σύμφωνος· δεν έχω τίποτε δικό μου να κάνω.

Χωρίς Εσένα ούτε θα ερχόμουν από το μηδέν στην ύπαρξη, ούτε να ζήσω, ούτε να σωθώ μπορώ. Ό,τι θέλεις, κάνε στό πλάσμα Σου. Πιστεύω ότι επειδή είσαι αγαθός, θα κάνεις αγαθά σ’ εμένα με τους τρόπους της θείας οικονομίας Σου, και αν ακόμη για το συμφέρον μου δεν τα γνωρίζω. Μα ούτε και είμαι άξιος να τα μάθω, ούτε ζητώ να τα μάθω για να έχω ανακούφιση· ίσως να μη με συμφέρει. Ούτε τολμώ να ζητήσω ελάφρυνση από κάποιο πόλεμο, μ’ όλο που είμαι αδύνατος και με καταπονούν όλα, αφού δε γνωρίζω τι με συμφέρει.

Εσύ γνωρίζεις τα πάντα, και όπως γνωρίζεις, κάνε· μόνο να μην αποτύχω ό,τι και αν συμβεί, αλλά είτε θέλω, είτε δεν θέλω, σώσε με· κι αυτό πάλι αν σου αρέσει. Εγώ δεν έχω δικό μου θέλημα. Είμαι μπροστά Σου σαν άψυχος. Την ψυχή μου εμπιστεύομαι στα αμόλυντα χέρια Σου, και σ’ αυτή τη ζωή και στη μέλλουσα. Εσύ Κύριε όλα μπορείς και όλα γνωρίζεις και κάθε καλό θέλεις για όλους, και ποθείς πάντοτε τη σωτηρία μου. Και αυτό είναι φανερό από όλες τις ευεργεσίες, που έκανες και κάνεις πάντοτε σ’ εμάς κατά χάρη, φανερά και κρυφά, όσες γνωρίζομε και όσες δεν γνωρίζομε, και από την ακατανόητη συγκατάβασή Σου σ’ εμάς, Υιέ και Λόγε του Θεού.

Εγώ όμως ποιος είμαι που τολμώ να αναφέρομαι σε Σένα, καρδιογνώστη; Αλλά τα λέω αυτά για να γνωστοποιήσω στον εαυτό μου και στους εχθρούς ότι σε Σένα καταφεύγω, το λιμάνι της σωτηρίας μου. Ιδού έμαθα από τη χάρη Σου ότι Συ είσαι ο Θεός μου, και δεν τολμώ πλέον να λέω πολλά, αλλά θέλω μόνο να παρουσιάσω μπροστά σε Σένα το νου μου αργό, κουφό και άλαλο.

Όχι εγώ, η χάρη Σου εργάζεται το παν. Γιατί δεν γνωρίζω να έκανα ποτέ κανένα καλό, παρά πλήθη κακών, και γι’ αυτά πέφτω μπροστά σε Σένα με το σχήμα του δούλου, επειδή με αξίωσες να μετανοώ και επειδή είμαι δούλος Σου και παιδί της δούλης Σου (Ψαλμ.115,7).

Αλλά μη με αφήσεις Κύριε μου, Κύριε Ιησού Χριστέ, Θεέ μου, να κάνω ή να λέω ή να σκέφτομαι εκείνα που δεν θέλεις, γιατί μου φτάνει το πλήθος των προηγουμένων μου αμαρτιών· όπως θέλεις, ελέησέ με. Αμάρτησα, ελέησέ με όπως γνωρίζεις. Πιστεύω Κύριε ότι ακούς την ελεεινή μου αυτή φωνή. Βοήθησέ με στην απιστία μου (Μαρκ. 9,24), Εσύ που μου χάρισες τη ζωή και με αξίωσες να είμαι Χριστιανός.

Το θεωρώ πολύ μεγάλο, όπως λέει ο Ιωάννης ο Καρπάθιος, που με κάλεσες να γίνω μοναχός και Χριστιανός. Όπως είπες, Κύριε, σε κάποιον από τους δούλους Σου: “Είναι μεγάλη τιμή σου το ότι καλείσαι με το όνομά Μου” (Ησ. 49,6). Αυτό είναι καλύτερο σε μένα από όλες τις βασιλείες της γης και του ουρανού, μόνο να μην αποτύχω να καλούμαι με το γλυκύτατο όνομά Σου. Πολυέλεε Κύριε, σε ευχαριστώ, κλπ.», όπως τα έχομε γράψει προηγουμένως.

Όπως λοιπόν άλλα αναγνώσματα αρμόζουν στον πρακτικό και άλλα λόγια και δάκρυα και προσευχή, έτσι κι αυτή είναι διαφορετική πίστη από την πρώτη που γεννά την ησυχία. Γιατί εκείνη είναι πίστη της ακοής, ενώ αυτή είναι της θεωρίας, όπως λέει ο άγιος Ισαάκ, και η θεωρία είναι πιο σίγουρη από την ακοή. Από τη φυσική γνώση γεννιέται η πρώτη και κοινή πίστη των ορθοδόξων, από την οποία γεννιέται η κατά Θεόν σχολή, όπως είπαμε, η νηστεία, η αγρυπνία, η ανάγνωση, η ψαλμωδία, η προσευχή και η ερώτηση των εμπείρων. Και από όλα αυτά γεννιούνται οι αρετές της ψυχής, δηλαδή η φύλαξη των εντολών και η τακτοποίηση των ηθών, από τις οποίες γεννιέται η μεγάλη πίστη, η ελπίδα και η τέλεια αγάπη, που αρπάζει το νου στο Θεό, όπως είπαμε, κατά την προσευχή, όταν κανείς ενώνεται με το Θεό νοερά, όπως λέει ο άγιος Νείλος.

Τα λόγια της προσευχής γράφτηκαν μιά φορά, για να απευθύνει πάντα την ίδια προσευχή εκείνος που θέλει να παραστήσει το νου του ακίνητο μπροστά στην Αγία και Ζωαρχική Τριάδα, πιστεύοντας ότι βλέπεται από Αυτήν, αν και είναι τελείως αδύνατο να βλέπει ο ίδιος το παραμικρό· να έχει το νου του άμορφο, ασχημάτιστο, αχρωμάτιστο, ατάραχο, απερίσπαστο, ακίνητο, άυλο, να μην βρίσκεται σε τίποτε απ’ όσα νοούνται και κατανοούνται στην κτίση, αλλά μέσα σε μιά βαθιά ειρήνη και τέλεια αταραξία να συνομιλεί με το Θεό, και να έχει μόνο την αγία μνήμη Του, μέχρις ότου φτάσει στην αρπαγή του νου και καταξιωθεί να λέει όπως πρέπει την προσευχή του Κυρίου, το Πάτερ ημών, όπως έκαναν ο άγιος Φιλήμων, η αγία Ειρήνη, μαζί με τους αγίους Αποστόλους, τους Μάρτυρες και τους Οσίους. Τα παραπέρα είναι αυταπάτη που γίνεται από υπερηφάνεια. Γιατί το θείο είναι αόριστο και απερίγραπτο, και ο νους που συγκεντρώθηκε στον εαυτό του, έτσι πρέπει να είναι, για να αξιωθεί κατά χάρη να επιφοιτήσει επάνω του το Άγιο Πνεύμα.

Γιατί, όπως λέει ο Απόστολος, δε βαδίζομε με την αίσθηση, αλλά με την πίστη (Β΄ Κορ. 5,7). Γι’ αυτό οφείλομε να κάνομε πολύν καιρό στην άσκηση, για να σύρεται ο νους από την πολυκαιρία με πόθο στα θεία εξαιτίας της συνήθειας. Γιατί αν δε βρει ο νους κάτι ανώτερο από τα αισθητά πράγματα, δε στρέφει την επιθυμία του σ’ αυτό, και δεν αφήνει εκείνα που συνήθισε από την πολυκαιρία. Όπως λοιπόν οι φιλάνθρωποι και απαθείς δεν βλάπτονται πολύ από τα πράγματα του βίου, γιατί τα διευθετούν καλά, έτσι και εκείνοι που έχουν μεγάλα χαρίσματα, γιατί αποδίδουν στο Θεό τα κατορθώματά τους.

Πηγή: https://wra9.blogspot.com/2020/05/blog-post_23.html

Την Τετάρτη, 9 Φεβρουαρίου 2022 και ώρα 4:30 μ.μ., ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος θα προστεί του πανηγυρικού Εσπερινού του Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό Αγίου Χαραλάμπους στην κοινότητα Δένειας.

Ανήμερα της εορτής, ο Πανιερώτατος θα τελέσει τη Θεία Λειτουργία στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό Αγίου Χαραλάμπους στην κοινότητα Δένειας.

Αγαπητέ μου …,

Χαίρομαι που ερευνάς τους τρόπους της αγιότητας. Και λέω τρόπους, με τη μουσική έννοια της βυζαντινής εκκλησιαστικής Μουσικής. Τρόποι στη Μουσική της καθ’ ημάς Ανατολής είναι οι ήχοι, δηλαδή μουσικοί δρόμοι. Δρόμοι, που οδηγούν την καρδία μας, ανάλογα με το ύφος και τό ήθος τους, άλλοτε στην κατάνυξη, άλλοτε στην ευχαριστία του Θεού κι άλλοτε στη χαρά και δοξολογία Του. 

Έτσι και με την προσευχή, που στην αρχή, ακολουθώντας πρώτα τον δρόμο της έμπονης σωματικής επίκλησης, σταδιακά οδηγεί την πνευματική αίσθηση στη νοερά προσευχή και μετά στην καρδιακή προσευχή. Αυτά είναι πολύ συνοπτικά τα στάδια που ακολουθεί ο αγωνιζόμενος στη λεγόμενη ησυχαστική ζωή. Βεβαίως, και στους μοναχούς και στους κοσμικούς πρέπει να συνυπάρχει σε όλα τα στάδια η προσοχή του νού και μαζί η Ορθόδοξη ομολογία πίστεως. 

Η διαμάχη περί του τρόπου αναγνώσεως των ευχών της Θείας Λειτουργίας νομίζω είναι άνευ νοήματος, εάν δεν τοποθετηθούν τα πράγματα ως ανωτέρω, δηλαδή ως θεραπευτική αγωγή νού και καρδίας σε ένα Ορθόδοξο χριστιανό, που είναι βαπτισμένος και μυρωμένος, «ἐξ ὕδατος και Πνεύματος». Αυτός ήταν κατά κανόνα ο δρόμος και ο τρόπος προσευχής των Αγίων. 

Στην έρευνα που κάνεις, προσωπικά μπορώ να καταθέσω ότι ήμουν συλλειτουργός, ως διάκονος και ιερέας, στους εξής συγχρόνους αγίους ιερομονάχους: Στον άγιο πατέρα ημών Ιάκωβο τον εν Ευβοία, τον «με συγχωρείτε», στον άγιον εν κόσμω ησυχαστή πατέρα Ευμένιο Σαριδάκη, στον αγιορείτη μαθητή του οσίου Παϊσίου πατέρα Ισαάκ τον Λιβανέζο, καθώς και στον εν Κύπρω Αββά Αθανάσιο Σταυροβουνιώτη. Τέλος και στον εν ζωή ευρισκόμενο Γέροντά μου, Συμεών ηγούμενο της Μονής Αγίου Γεωργίου Μαυροβουνίου. Όλοι αυτοί ακολουθούσαν τον τρόπο και τον δρόμο της μυστικής ανάγνωσης των λειτουργικών ευχών, γιατί είχαν έγνοια να διαφυλάξουν, όχι απλά μια λειτουργική παράδοση αιώνων, αλλά και να διαφυλάξουν τον νούν και την καρδία τους απερίσπαστα, καθώς και να μοιραστούν με τους πιστούς την εμπειρία της αιωνίου Ζωής του Τριαδικού Θεού. 

Για τον άγιο Ιάκωβο τον εν Ευβοία, ώς μυσταγωγό, μπορείς να ακούσεις τις τρείς ομιλίες που έκανα κατά την ημέρα της εορτής του στις 22 Νοεμβρίου 2021, με τίτλο «Ο Άγιος Ιάκωβος και η σχέση του με την Παναγία και τους αγίους».

Μετά πατρικών ευχών
+Ο Μόρφου Νεόφυτος
Επισκοπείον Ευρύχου, 04.02.2022

Σε συνέχεια των όσων σου ανέφερα στην προηγούμενη επικοινωνία μας έχω να συμπληρώσω τα εξής.

Στην Κύπρο συνεχώς κερδίζει έδαφος η κατάργηση της μυστικής απαγγελίας των ευχών και, συνεπικουρούσης της σύγχρονης τεχνολογίας των μικροφώνων και μεγαφώνων, όλες οι ιερατικές ευχές και εκφωνήσεις είναι εις επήκοον πάντων και δεν διακρίνονται πλέον οι εκφωνήσεις απο την ανάγνωση των ευχών. Τόσον οι προερχόμενοι απο τις εκκλησιαστικές οργανώσεις, όσο και οι συνδεδεμένοι με συγκεκριμένες αγιορείτικες αδελφότητες – μονές, ιερείς και αρχιερείς προτείνουν τον εγκεφαλικό τούτο τρόπο προσευχής, για να μην πώ ότι τον επιβάλλουν, όπου μπορούν. Όλοι οι εν λόγω κληρικοί επικαλούνται τον μακαριστό λειτουργιολόγο Ιωάννη Φουντούλη, για να κατοχυρώσουν τον τρόπο τούτο ανάγνωσης των μυστικών ευχών. Γι’ αυτό έγραψα για διαμάχη. 

Προσωπικά νομίζω πως πρέπει να υπάρξει ο υγιής και τεκμηριωμένος αντίλογος. Ο τρόπος λειτουργικής προσευχής φανερώνει την προσωπική Ορθοδοξία ενός εκάστου κληρικού και λαϊκού, ιδιαιτέρως του κληρικού. Τα ως άνω λυπηρά και θλιβερά είναι δείγματα ενός νέου Βαρλααμισμού. Είναι μία μορφή παραγκωνισμού, περιθωριοποίησης του Ησυχασμού, και η Θεολογία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ενώ όλοι την επικαλούνται, δεν είναι πλέον βίωμα, αλλά κατήντησε ακαδημαϊσμός και εγκεφαλικότητα.

Ενθυμούμαι ότι στην παλαιά Κύπρο οι άγιες Τράπεζες είχαν κιβώριο, είτε ξύλινο, είτε λίθινο. Στην ανατολική πλευρά του κιβωρίου, κατά την παλαιά παράδοση, η τάξη ήθελε να τοποθετείται Σταυρός στο κέντρο (ασημένιος ή και επιχρυσωμένος ενίοτε, δηλαδή δοξαστικός), και εκατέρωθεν του τιμίου Σταυρού δύο εξαπτέρυγα. Τόσο ο Σταυρός, όσο και τα δύο εξαπτέρυγα και δύο λαμπάδες, κατά την τάξη της εν Κύπρω Θείας Λειτουργίας, εξέρχονται την ώρα του Χερουβικού και εικονίζουν την ουράνια Λειτουργία που τελείται στο ουράνιο θυσιαστήριο από τον Μέγαν Αρχιερέα Χριστόν συν πάσι τοις αγίοις Αυτού: Αγγέλους και αγίους και δικαίους ανθρώπους. Τα εξαπτέρυγα αυτά συνοδεύουν τον ιερέα κατά την Μεγάλη Είσοδο στο ιερό Βήμα του επίγειου θυσιαστηρίου και επανατοποθετούνται στην προγενεστέρα τους θέση κατά ανατολάς επί του κιβωρίου. Δεξιά και αριστερά του ιερού κιβωρίου εκρέμαντο βήλα, δηλαδή υφασμάτινες κουρτίνες. Και τούτο για να μην βλέπουν τα τελούμενα από τον λειτουργούντα ιερέα ή αρχιερέα όπου υπήρχε οι παριστάμενοι, ούτε αυτοί να βλέπουν τους άλλους και να περισπώνται. Και βεβαίως οι λαϊκοί απαγορεύεται να είναι πέριξ της αγίας Τραπέζης. Η Θεία Λειτουργία λοιπόν, σύμφωνα με αυτά, πρέπει να τελείται μυστικώς και ιεροκρυφίως. Υπενθυμίζω τις τυπικές διατάξεις της Προηγιασμένης Λειτουργίας, όπου το Σώμα του Κυρίου είναι συνεχώς σκεπασμένο με τον Αέρα επί της αγίας Τραπέζης. 

Κατά την αρχαία λειτουργική τάξη της Κύπρου αποφεύγονταν τα πολλά ιερατικά συλλείτουργα. Κατ’ εξαίρεσιν και σπάνια τελούνταν, όταν λειτουργούσε αρχιερέας ή αντιπρόσωπός του πρωτόπαπας. Τα οφφίκια είχαν λειτουργική πρακτική, είχαν νόημα. Και τούτο, γιατί εγνώριζαν οι παλαιοί παπάδες ότι ένας στην ουσία λειτουργεί και ένας προσφέρει την αναίμακτο ιερουργία και είναι αυτός που εικονίζει (ο λειτουργός δηλαδή) τον Μέγαν Αρχιερέα Χριστόν, καθότι, κατά την ευχή του Χερουβικού, Αυτός είναι «ο προσφέρων και προσφερόμενος…». 

Θα μπορούσαμε να πούμε και να γράψουμε πολλά, αγαπητέ μου. Τούτο μόνο ενθυμούμαι τώρα, ώς κατακλείδα, από τον Άγιο Πορφύριο. «Βρε, οι μεγάλοι έρωτες που διαρκούν είναι οι μυστικοί…».

Μετά πατρικών ευχών
+Ο Μόρφου Νεόφυτος
Επισκοπείον Ευρύχου, 08.02.2022

ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Την Κυριακή, 30 Ιανουαρίου 2022 θα λειτουργήσουν: 

Ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Φώτιος Ιωακείμ στον ιερό ναό Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης στην κοινότητα Μένικο.

Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου π. Ιάκωβος Καλογήρου στον ιερό ναό Αγίας Παρασκευής στην κοινότητα Μουτουλλάς.

ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Την Τρίτη, 1 Φεβρουαρίου 2022 και ώρα 4:30 μ.μ., ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος θα προστεί του πανηγυρικού εσπερινού της εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου (δηλαδή την ανάμνηση του ερχομού Του στο ναό των Ιεροσολύμων και τον καθαρισμό της Παναγίας από τη «λοχεία» -σαραντησμός-), στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό Παναγίας στην Σκουριώτισσα (παρά τα Κατύδατα). Στον ίδιο ιερό ναό ο Πανιερώτατος θα λειτουργήσει ανήμερα της εορτής.

Ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Φώτιος Ιωακείμ θα προστεί του εσπερινού της εορτής και της Θείας Λειτουργίας στον ιερό ναό Παναγίας στην κοινότητα Κοράκου.

Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου π. Ιάκωβος Καλογήρου, θα προστεί του εσπερινού εορτής και της Θείας Λειτουργίας στον ιερό ναό της Αγίας Παρασκευής στην κοινότητα Μουτουλλάς.

ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

Την Κυριακή, 6 Φεβρουαρίου 2022, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος χοροστατήσει κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας στον ιερό ναό Παναγίας Χρυσελεούσας στην κοινότητα Ακάκι.

Ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Φώτιος Ιωακείμ θα τελέσει την Θεία Λειτουργία στον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου στην κοινότητα Ευρύχου.

Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου π. Ιάκωβος Καλογήρου θα τελέσει την Θεία Λειτουργία στον ιερό ναό  Αγίας Παρασκευής στην κοινότητα Μουτουλλάς.