Στα χρόνια του έσχατου αιώνος θα παύσουν οι πνευματικοί ποιμένες να φροντίζουν για το ποίμνιο ακολουθώντας το κοσμικό ρεύμα.

Την σκολιά οδό θα βαδίζουν, αφήνοντας τον πατερικό δρόμο και δεν θα ψάλλουν στα πρόβατα με την ποιμενική φλογέρα.

Θα καύσουν με την «πρόοδο» την πνευματική μάνδρα κι ο καπνός θα προξενεί την αίρεση του παπικού δόγματος.

Τότε ο κόσμος με την επιστήμη θα κάνη πολλές εφευρέσεις και δεν θα υπάρχει σ’ αυτήν ή πίστις, ούτε ο φόβος του Θεού.

Ο απλοϊκός λαός από τον φόβο των αιωνίων βασάνων θα φυλάγει με ακρίβεια τις θείες εντολές.

Αλλά ζώντας στην αναρχία χωρίς πνευματικούς οδηγούς θα μισηθούν από την εξουσία και πολλοί θα φυλακισθούν.

Με θερμό ζήλο θα επιδίδονται στα καλά και ταπεινά έργα θεωρούμενοι από τον κόσμο ότι έχασαν τα μυαλά των.

Η ανθρώπινη σοφία είδωλα θα λατρεύσει κοσμικά και ό ασύδοτος κόσμος θα τα χρησιμοποιήσει ως μέσα σωτηρίας.

Θα κουρεύουν γένια και μαλλιά και τα ενδύματα των θα κοντύνουν κι όλους στ’ αλήθεια τούς νόμους σύμφωνα με την μόδα θα θεσπίσουν.

Δεν θα υπάρχει ντροπή στους νέους ούτε στα αδέλφια μεταξύ των αγάπη, ενώ ή μόδα θα παρασύρει όλους τους ακόλαστους ανθρώπους.

Τότε ο Θεός με αηδία θ’ αντικρύσει τους θνητούς και πολλούς θα στερήσει της ζωής, όπως κάποτε με τους Σοδομίτες.

Τότε ή γη δεν θα καρποφορεί και οι δουλειές θα λιγοστέψουν διότι πολλοί θα πιστεύουν στον σατανά ως σύντροφο της ελεύθερης ζωής τους!

Τότε θα βράζει ο κόσμος σαν ένα καζάνι στην φωτιά – καιόμενος από την τυφλή οργή – και ειρήνη σ’ αυτόν δεν θα υπάρχει.

Οι μεγάλοι και φοβεροί πόλεμοι θα είναι πυκνοί σαν κρίκοι αλυσίδας αλλά ο τρομερότερος απ’ όλους θα είναι ο των επτά κρατών στο Βυζάντιο!

Οι πολιτισμένοι λαοί, όταν πολύ θα προοδεύσουν, σαν πεινασμένα θηρία μεταξύ των θα σπαράζονται.

Θα φτιάξουν αυτά τα πετούμενα με την ουρά των σαν του σκορπιού και μεγάλη σύγχυσις θα γίνει, όπως στον πύργο της Βαβέλ.

Τότε θα κατασκευασθούν φοβεροί δράκοντες από μέταλλο σκορπίζοντας τον όλεθρο από το στόμιο των και καπνό με θανατηφόρο δηλητήριο.

Ζωντανοί μόνο το ένα τρίτο απ’ όλο τον κόσμο θα γλυτώσουν ενώ οι άλλοι με θάνατο στον έσχατο πόλεμο θα τελειωθούν!

Άγγελος εξ ουρανού θα έλθει κράζοντας με δυνατή φωνή να σταματήσει το μακελειό των δυνάμεων στην Κωνσταντινούπολη

Εκεί οι άγγελοι θα δώσουν τον θρόνο του Βυζαντίου σ’ ένα άγιο και ειρηνικά όλοι θα υπακούουν μη έχοντας πόλεμο στην γη.

Τότε ή Ορθοδοξία σ’ όλο τον κόσμο θα ακτινοβολήσει, θα αφανισθεί ή κακία και μεγάλη αγάπη θα υπάρχει!

Από το βιβλίο: «Ο Βίος και τα ποιήματα του Οσίου Ιωάννου του Χοζεβίτου 1913-1960».
Μετάφρασις: Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης, 1984.

Εκ της εκκλησιαστικής επιτροπής του Ιερού Ναού Αγίου Αντωνίου (Σπήλια):

ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΣΤΑ ΣΠΗΛΙΑ! ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ!

ΔΕΥΤΕΡΑ 22/8: 6:30 μ.μ.
Ακολουθία εσπερινού – αρτοκλασία και λιτανεία της θαυματουργού εικόνας της «Κυράς» των Σπηλιών Παναγία – «ΜΗΤΗΡ ΘΕΟΥ Η ΣΠΗΛΙΩΤΙΣΣΑ».

ΤΡΙΤΗ 23/8: 6:15 π. μ.
Εόρτιος Θεία Λειτουργία.

Σας περιμένουμε! Χαρά μας να σας έχουμε μαζί μας και να συλλειτουργήσουμε.
Π.Α. 99641343, π. Κυριάκος.

ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ!

Δέσποινα Παντευλόγητε, Ὑπέραγνε Παρθένε,
Παράδεισε Πανθαύμαστε, Κῆπε Καλλωπισμένε.

Σέ δυσωπῶ, Πανάχραντε, χαρίτωσον τό νοῦν μου,
κατεύθυνον τάς σκέψεις μου, φώτισον τήν ψυχήν μου.

Κόρη με ποίησον ἀγνόν, πρᾶον, σεμνόν, ἀνδρεῖον,
ἡσύχιον καί κόσμιον, εὐθύν, ὅσιον θεῖον,

ἐπιεικῆ, μακρόθυμον, τῶν ἀρετῶν δοχεῖον,
ἄμεμπτον, ἀνεπίληπτον, τῶν ἀγαθῶν ταμεῖον.

Δός μοι σοφίαν, σύνεσιν καί μετριοφροσύνην,
φρόνησιν καί ἁπλότητα καί ταπεινοφροσύνην.

Δός μοι νηφαλιότητα, ὄμμα πεφωτισμένον,
διάνοιαν ὁλόφωτον, πνεῦμα ἐξηγνισμένον.

Ἀπέλασον τήν οἴησιν, τήν ὑπερηφανίαν,
τόν τύφον, τήν φυσίωσιν καί τήν ἀλαζονείαν,

τήν ὕβριν, τό ἀγέρωχον, τήν ὑψηλοφροσύνην,
γλῶσσα μεγαλορρήμονα, ἰσχυρογνωμοσύνην.

Τήν ἀστασίαν τήν φρικτήν, τήν περιττολογίαν,
τήν πονηρίαν τήν πολλήν, καί τήν αἰσχρολογίαν.

Χάρισαί μοι, Πανάχραντε, τήν ἠθικήν ἀνδρείαν,
τό θάρρος, τήν εὐστάθειαν, δός μοι τήν καρτερίαν.

Δός μοι τήν αὐταπάρνησιν, τήν ἀφιλαργυρίαν,
ζῆλον μετ’ ἐπιγνώσεως καί ἀμνησικακίαν.

Δός μοι ἀκεραιότητα, εὐγένειαν καρδίας,
πνεῦμα εὐθές, εἰρηνικόν, καί πνεῦμα ἀληθείας.

Φυγάδευσον, Πανάχραντε, τά πάθη τῆς καρδίας,
τά πολυώνυμα, Ἀγνή, τῆς ἠθικῆς δειλίας.

Τήν ἀνανδρείαν τήν αἰσχράν, τό θάρρος, τήν δειλίαν,
τήν ἀτολμίαν τήν δεινήν καί τήν ἀπελπισίαν.

Ἄρον μοι, Κόρη, τόν θυμόν καί πᾶσαν ραθυμίαν,
τήν ἀθυμία, τήν ὀργήν, ὡς καί τήν ὀκνηρίαν.

Τόν φθόνον, τήν ἐμπάθειαν, τό μίσος, τήν κακίαν,
τήν μήνιν, τήν ἐκδίκησιν, τήν μνησικακίαν.

Τήν ἔριδα τήν εὐτελῆ καί τήν πολυλογίαν,
τήν γλωσσαλγίαν τήν δεινήν καί τήν βωμολοχίαν.

Δός μοι, Παρθένε, αἴσθησιν, δός μοι εὐαισθησίαν.
Δός μοι συναίσθησιν πολλήν καί εὐσυνειδησίαν.

Δός μοι, Παρθένε, τήν χαράν Πνεύματος τοῦ Ἁγίου.
Δός μοι εἰρήνην τῇ ψυχῇ, εἰρήνην τοῦ Κυρίου.

Δός μοι ἀγάπην, ἔρωτα θεῖον, ἐξηγνισμένον,
πολύν, θερμόν καί καθαρόν καί ἐξηγιασμένον.

Δός πίστιν ζῶσαν, ἐνεργόν, θερμήν, ἀγνήν, ἁγίαν,
ἐλπίδα ἀδιάσειστον, βεβαίαν καί ὁσίαν.

Ἄρον ἀπ’ ἐμοῦ, Παρθένε, τόν κλοιόν τῆς ἁμαρτίας,
τήν ἀμέλειαν, τήν μέθην, τήν ἀνελεημοσύνην,

τάς κακάς ἐπιθυμίας, τήν δεινήν ἀκολασίαν,
γέλωτας τῆς ἀσέλγείας καί τήν πᾶσαν κακουργίαν.

Σωφροσύνην δός μοι, Κόρη, δός ἐγκράτειαν, νηστείαν,
προσοχήν καί ἀγρυπνίαν καί ὑπακοήν τελείαν.

Δός μοι προσοχήν ἐν πᾶσι καί διάκρισιν ὀξείαν,
σιωπήν καί εὐκοσμίαν, καί ὑπομονήν ὁσίαν.

Ἐπιμέλειαν παράσχου, Δέσποινα, πρός ἐργασίαν,
πρός τελείωσιν καί ζῆλον ἀρετῶν πρός γυμνασίαν.

Τήν ψυχήν μου, τήν καρδίαν καί τόν νοῦ μου,
Παναγία, τήρει ἐν ἁγιωσύνῃ, φύλαττε ἐν παρθενίᾳ.

Δέσποινα Παντευλόγητε, Ὑπέραγνε Παρθένε,
Παράδεισε Πανθαύμαστε, Κῆπε Καλλωπισμένε.

Του Κώστα Παπαπολυβίου, αδελφού της μακαριστής Γερόντισσας Ιουστίνης.

Αγαπημένη μας αδελφή και Γερόντισσα της καρδιάς μας ευλογείτε. Συμπληρώθηκαν κιόλας σαράντα μέρες από την κοίμηση σου. Δόξα σοι ο Θεός, «ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλετο.» Ζήσαμε τις τελευταίες πενήντα μέρες πολύ δυνατά γεγονότα, πολύ δύσκολα αλλά αντέξαμε μιας και μας προετοίμασες ανάλογα. Ο τρόπος αποχαιρετισμού σου, μας έδινε την αίσθηση του ότι έφευγες για κάποιο ταξίδι. Η όλη σου στάση ζωής, προϊδέαζε κάπως την λεβεντιά σου απέναντι στο θάνατο, αλλά αυτό που ζήσαμε ξεπερνούσε κάθε προσδοκία. Κι αν ο ποιητής έγραψε για τη ρωγμή του χρόνου εμείς την βιώσαμε κυριολεκτικά. Το διήμερο 2 και 3 Ιουλίου ζήσαμε μες την οδύνη της εξόδου σου, μια ισχυρή αναστάσιμη εμπειρία που τόξευε στιγμές αιωνιότητας για μας όλους τους περιλειπόμενους.

Πώς να χωρέσουν πενήντα πέντε χρόνια αδελφή μου σ’ ένα αποχαιρετισμό; Θυμάσαι στις λειτουργίες, όταν μικρά παιδιά σου κρατούσα το χέρι εκεί κοντά στον αριστερό ψάλτη του Αγίου Λουκά Λαπήθου; Περίπου στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Τα πρώτα μας Χριστούγεννα το 1974 στην προσφυγιά, που κλαίγαμε οι δυό μας δίπλα στην ξυλόσομπα λέγοντας ότι θέλουμε να πάμε πίσω στο σπίτι μας στην Λάπηθο. Δυό μέρες πριν τα σαράντα της θανής σου έφυγε για τον ουρανό κι η Γεωργία μας. Άλλη μια δοκιμασία δυσερμήνευτη αλλά και τόσο κραυγαλέα για την αγάπη του Θεού προς εμάς. Η θεία που τόσο συνδεδεμένες ήσασταν, ομοιοπαθής κι αυτή πορεύεται στας αιωνίους μονάς. Μας έλεγε πριν λίγες μέρες το πόση δύναμη πήρε από τον τρόπο που διαχειρίστηκες την έξοδο σου.

Θέλω όμως και με την δική σου έγκριση, να ευχαριστήσω με απέραντη ευγνωμοσύνη την αδελφότητα του Αγίου Nικολάου για την αυταπάρνηση και την θυσιαστική τους αγάπη ολ’ αυτά τα χρόνια της ασθένειας σου. Οι συνασκήτριες σου ήταν τω όντι και συμπάσχουσες στην πολυετή ασθένεια σου. Δεν λύγισαν στα 2014 όταν έμαθαν για την ασθένεια του καρκίνου που επέτρεψε ο Θεός να σε επισκεφτεί. Και έγιναν κι αυτές όπως κι όλοι μας μάρτυρες της έμπονης πορείας σου από τότε. Ιδιαίτερη μνεία απαιτείται και για δυό κυρίες που σου συμπαραστάθηκαν τα χρόνια της δοκιμασίας σου και προπάντων τις τελευταίες εβδομάδες της επίγειας ζωής σου. Τις κυρίες Χριστίνα Κούλενδρου και Σοφία Μαλτά. Φύλακες άγγελοι μαζί με τις αδελφές: Θεοδώρα, Μακρίνα, Φιλουμένη, Μακαρία, Φεβρωνία, Μαρίνα και Άννα.

Αγαπημένη μας Γερόντισσα σε ευχαριστούμε για όλα! Να έρχεσαι αδελφή μου να μας δυναμώνεις. Τον Δεσπότη μας, τους γονείς μας που ως σύγχρονοι Ιώβ σηκώνουν τον Σταυρό τους, τις αδελφές μας που θα συνεχίσουν το αγώνα τους με την νέα τους Γερόντισσα, τους ιερείς μας, εμάς τους κατά σάρκα συγγενείς σου κι όλους αυτούς τους ανθρώπους που συγκροτούσαν την ευλογημένη εκκλησία και αυλή του Αη Νικόλα, τους εγγύς και τους μακράν αλλά πάντοτε εντός. Καλό παράδεισο αδελφή μου, καλή αντάμωση στον αληθινό κόσμο!

Κ.Π.

Το Σάββατο και Κυριακή 20-21 Αυγούστου 2022, θα τελεστεί η Ακολουθία των Εγκαινίων του Ιερού Ναού Οσίου Σωζομένου, στην κοινότητα Γερακιές.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ

Σάββατο, 20/08/2022

• 6:00 μ.μ: Προσκόμιση Ιερών Μαρτυρικών Λειψάνων.
• 6:15 μ.μ: Έναρξη Ακολουθίας Πανηγυρικού Εσπερινού και Όρθρου των Εγκαινίων.

Κυριακή, 21/08/2022

• 6:00 π.μ: Άφιξη Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου
• 6:15 π.μ: Έναρξη Θείας Λειτουργίας και Ακολουθίας των Εγκαινίων του Ιερού Ναού.
  

Άγιος Παΐσιος: Η Παναγία, όποτε έχουµε ανάγκη, απαντά αµέσως στην προσευχή µας∙ όποτε δεν έχουµε, µας αφήνει, για να αποκτήσουµε λίγη παλληκαριά.

Όταν ήµουν στην Μονή Φιλοθέου, µια φορά, αµέσως µετά την αγρυπνία της Παναγίας µε έστειλε ένας Προϊστάμενος να πάω ένα γράµµα στην Μονή Ιβήρων.

Ύστερα έπρεπε να πάω κάτω στον αρσανά της µονής και να περιµένω ένα γεροντάκι που θα ερχόταν µε το καραβάκι, για να το συνοδεύσω στο µοναστήρι µας – απόσταση µιάµιση ώρα µε τα πόδια.

Ήµουν από νηστεία και από αγρυπνία. Τότε την νηστεία του Δεκαπενταυγούστου την χώριζα στα δύο∙ µέχρι της Μεταµορφώσεως δεν έτρωγα τίποτε, την ηµέρα της Μεταµορφώσεως έτρωγα, και µετά µέχρι της Παναγίας πάλι δεν έτρωγα τίποτε.

Έφυγα λοιπόν αµέσως µετά την αγρυπνία και ούτε σκέφθηκα να πάρω µαζί µου λίγο παξιµάδι.

Έφθασα στην Μονή Ιβήρων, έδωσα το γράµµα και κατέβηκα στον αρσανά, για να περιµένω το καραβάκι. Θα ερχόταν κατά τις τέσσερις το απόγευµα, αλλά αργούσε να έρθη.

Άρχισα εν τω µεταξύ να ζαλίζωµαι. Πιό πέρα είχε µια στοίβα από κορµούς δένδρων, σαν τηλεγραφόξυλα, και είπα µε τον λογισµο µου: «Ας πάω να καθήσω εκεί που είναι λίγο απόµερα, για να µη µε δη κανείς και αρχίση να µε ρωτάη τι έπαθα».

Όταν κάθησα, µου πέρασε ο λογισµός να κάνω κοµποσχοίνι στην Παναγία να µου οικονοµήση κάτι.

Αλλά αµέσως αντέδρασα στον λογισµο και είπα: «Ταλαίπωρε, για τέτοια τιποτένια πραγµατα θα ενοχλής την Παναγία;». Τότε βλέπω µπροστά µου έναν Μοναχό. Κρατούσε ένα στρογγυλό ψωµι, δύο σύκα και ένα µεγάλο τσαµπι σταφύλι.

«Πάρε αυτά, µου είπε, εις δόξαν της Κυρίας Θεοτόκου», και χάθηκε. Ε, τότε διαλύθηκα∙ µε έπιασαν τα κλάµατα, ούτε ήθελα να φάω πιά … Πα, πα! Τι Μάνα είναι Αυτή! Να φροντίζει και για τις µικρότερες λεπτοµέρειες! Ξέρεις τι θα πη αυτό!

Πηγή: https://ieramonopatia.gr/agioi-gerontes/agios-paisios/ti-ezise-o-agios-pa-sios-kata-ti-nisteia-tis-panagias/