Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά, θα τελεστούν οι πιο κάτω ακολουθίες στις πανηγυρίζουσες κοινότητες Ορούντας και Κοράκου:

• Ορούντα – Ιερός Ναός Αποστόλου Λουκά
  • Δευτέρα 17 Οκτωβρίου, 5:30 μ.μ.: Πανηγυρικός εσπερινός της εορτής προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.
  • Τρίτη 18 Οκτωβρίου
    • 6:30 π.μ.: Πανηγυρική Θεία Λειτουργία προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.
    • 5:30 μ.μ.: Παράκληση στον Άγιο Απόστολο Λουκά.
• Κοράκου – Ιερός Ναός Αποστόλου Λουκά
  • Δευτέρα 17 Οκτωβρίου, 5:30 μ.μ.: Πανηγυρικός εσπερινός της εορτής.
  • Τρίτη 18 Οκτωβρίου
    • 6:30 π.μ.: Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
    • 5:30 μ.μ.: Παράκληση στον Άγιο Απόστολο Λουκά.

Εκ του Ιερού Ναού Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Μένικο 

Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, με την ευλογία του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, την Παρασκευή, 21 Οκτωβρίου 2022 και ώρα 8:00 μ.μ. θα τελεσθεί αγρυπνία επί τη μνήμη του Αγίου Ευλαλίου Επισκόπου Λαμπούσης της Κύπρου.

Η Εκκλησιαστική Επιτροπή του Ιερού Ναού Αγίων Βαρνάβα και Ιλαρίωνος στην Περιστερώνα, ανακοινώνει προς τους πιστούς ότι  στις  21 Οκτωβρίου θα τελεστεί στον Ναό η Εορτή και η πανήγυρη του Ναού και καλεί όλους τους πιστούς  να παρεβρεθούν. Με την  ευκαιρία της πανηγύρεως θα τελεστούν στον Ναό οι πιο κάτω ιερές ακολουθίες:

Πέμπτη  20/10/2022
Εσπέρας Ώρα 5.30 μ.μ.
Πανηγυρικός Εσπερινός προεξάρχοντος του Πανοσιολογιωτάτου Πρωτοσυγκέλλου της Μητροπόλέως μας Αρχιμανδρίτου Φωτίου Ιωακείμ. Στο τέλος του εσπερινού,  θα γίνει λιτάνευση πέριξ του Ναού της ιεράς εικόνος και των ιερών λειψάνων των Αγίων.

Παρασκευή 21/10/2022
Πρωί Ώρα 6.30 π.μ.
Πανηγυρική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.

Εσπέρας Ώρα 5.30 μ.μ.
Ακολουθία του παρακλητικού κανόνος προς τους Αγίους Βαρνάβα και Ιλαρίωνα και στη συνέχεια των Χαιρετισμών των Αγίων. Κατά τη διάρκεια της ακολουθίας θα εκτίθενται τα ιερά λείψανα των Αγίων προς προσκύνηση.

Κυριακή 23/10/2022
Πρωί Ώρα 6.30 π.μ.
Θεία Λειτουργία
(ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΛΑΪΚΩΝ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΩΝΑΣ)

Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, στις 25 Οκτωβρίου 2022, στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου παρά την Ορούντα, θα τελεσθεί ο πρώτος εορτασμός του Αγίου Νέου Ιερομάρτυρος Μαρτυρίου, ηγουμένου χρηματίσαντος της εν Ορούντη Μονής του Αγίου Νικολάου και υπό Αγαρηνών μαρτυρήσαντος περί το έτος 1800 μ.Χ.

Πρόγραμμα πανηγύρεως:

• Δευτέρα, 24 Οκτωβρίου
  • 5:00 μ.μ.: Πανηγυρικός εσπερινός της εορτής.

• Τρίτη, 25 Οκτωβρίου
  • 7:00 π.μ.: Πανηγυρική Θεία Λειτουργία προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου κατά τον πανηγυρικό εσπερινό της εορτής του αγίου ιερομάρτυρος Αρτέμωνος του εν τω Αυλώνι της Σολίας, που τελέσθηκε στον ιερό ναό Παναγίας Χρυσελεούσης της κοινότητας Ακακίου, της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου (07.10.2021)

Πατέρες μου και αδελφοί μου,

Μας συγκαλεί απόψε εδώ εις την φιλόξενον κώμη του Ακακίου, ο εν Αυλώνι τελειωθείς υπέργηρος ιεραπόστολος της Κύπρου άγιος Αρτέμων, ο εκ Λαοδικείας της Συρίας ορμώμενος. Είναι γνωστός ο άγιος Αρτέμων στους συναξαριστές, στους αγιολόγους ως Αρτέμων πρεσβύτερος και ομολογητής Λαοδικείας. Όμως οι έρευνες που έγιναν στα Ιεροσόλυμα, στο Όρος του Σινά στο μοναστήρι της αγίας Αικατερίνης μάς εφανέρωσαν αυτόν που φανερώνουν τώρα και οι ανασκαφές εδώ εις τα χώματα του Ακακίου, εις τα χώματα της παλαιάς Αυλώνας. Υπέργηρος ήταν. Ξέρετε πόσων χρονών έγινε ο άγιος Αρτέμων Επίσκοπος; Πάνω από ενενήντα. Αφού προηγουμένως επί διωγμών του Διοκλητιανού και ξύλον εδάρηκε και σε φωτιά τον έβαλαν και φυλακές και εξορίες υπέστη. Αυτός ο άνθρωπος άντεξε όλα αυτά τα δεινά του διωγμού, γι᾿ αυτό και ονομάζεται ομολογητής και ιερομάρτυρας. Ενώ γνωρίζουμε όλοι ότι έζησε στη συνέχεια αφού έγινε Επίσκοπος εις την Μικρά Ασία απέναντι από τα μέρη του Κορμακίτη σε μια παραλιακή μικρή πόλη. Για λίγα χρόνια έζησε εκεί ως Επίσκοπος και μετά από μία συκοφαντία που άλλη χρονιά θυμούμαι σ᾿ αυτό τον χώρο της Μεταμορφώσεως σάς περιέγραψα, νεφέλη, νεφελοειδής άγγελος για να μιλούμε με ακρίβεια, του ουρανού, δεν έχει κανένα νέφος που σε πιάνει και σε πάει από το Παρίσι στη Μαδρίτη. Είναι άγγελος με τη μορφή νεφέλης, όπως μεταφέρθηκαν οι άγιοι Απόστολοι, ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης από διάφορα μέρη που κήρυτταν εις τη Γεθσημανή. Γι᾿ αυτό και ψέλνουμε τον Δεκαπενταύγουστο, «Ἀπόστολοι ἐκ περάτων, συναθροισθέντες ἐνθάδε, Γεθσημανῆ τῷ χωρίῳ, κηδεύσατέ μου τὸ σῶμα». Πώς μαζεύτηκαν όλοι αυτοί οι Απόστολοι; Αεροπλάνα δεν υπήρχαν τότε ούτε δορυφόροι. Ευτυχώς. Αλλά πάντοτε υπήρχαν άγγελοι τουλάχιστον όσο υπάρχουν άνθρωποι. Οι άγγελοι δημιουργήθηκαν πριν τους ανθρώπους. Οι άγγελοι λοιπόν με τη μορφή νεφέλης μετέφεραν τους αγίους Αποστόλους. Με τον ίδιο τρόπο μετεφέρθη από νεφελοειδή άγγελο από τα μέρη της Μικράς Ασίας στα παραλιακά, στα μέρη τα δικά μας του Κορμακίτη.

Βλέπετε; Οι άγιοι ένα θέλημα έχουν. Δεν είναι σαν εμάς που θέλω και αυτό, θέλω και εκείνο, θέλω και το άλλο. Οι άγιοι ένα θέλημα έχουν. Έχουν καταργήσει το γνωμικό θέλημα. Το θέλημα του Θεού έχουν. Αλλά για να μπορείς να γνωρίζεις το θέλημα του Θεού και να ταυτίζεις το θέλημά σου με ελευθερία, όχι με καταπίεση, να διαλέγεις δηλαδή το θέλημα του Θεού κάθε λεπτό, κάθε στιγμή, θα πρέπει να έχεις φώτιση από το ίδιο το Άγιο Πνεύμα και να αγαπάς πολύ τες εντολές του Χριστού . Να παρακολουθείς συνεχώς μέσα στην καρδιά σου πότε παρέβηκα εντολή του Χριστού, πότε κατέκρινα για παράδειγμα τον παπά, το διάκο, τον ψάλτη. Πολύ εύκολο πράγμα είναι μέσα σε έναν εσπερινό κάτι λάθος να έχει συμβεί ή εγώ να νομίζω ότι συνέβηκε κάποιο το λάθος και να μην συνέβηκε. Μια δύναμη της ψυχής δεν είναι μόνον η γνώμη. Είναι και η φαντασία ξέρετε. Μπορεί να φανταζόμαστε πράγματα που δεν είναι πραγματικότητα ή είναι μισή αλήθεια. Και ο σατανάς να μας το κάμνει ενάμιση. Οπόταν οι άγιοι έχουν υποτάξει και τες αισθήσεις του σώματος τις πέντε και τις πέντε αισθήσεις της ψυχής αυτές τις δέκα δυνάμεις τις έχουν υποτάξει στο θέλημα του Θεού. «Γενηθήτω τὸ Θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς». 

Έτσι και ο άγιος Αρτέμων όταν νεφελοειδής άγγελος τον έφερε στα μέρη του Κορμακίτη, μεταξύ δηλαδή Μόρφου και Κερύνειας, τότε ερώτησε το Πνεύμα το Άγιο που κατοικούσε από τον καιρό που ήταν νέος που τον εδίωκαν οι Ρωμαίοι, οι Ρωμαίοι πέθαναν, από διάσημοι έγιναν άσημοι, ο Αρτέμων ας ήταν και γέρος εκατόν χρονών ζούσε κοτσονάτος με το ραβδί του και μέσα στο θέλημα του Θεού και όπου ήθελε ο Θεός του ο Τριαδικός επήγαινε. Πού θέλεις να πάω Κύριε; Και του απαντά το Άγιο Πνεύμα. Κοίταξε, του λέει, κατά ανατολάς. Και είδε περιοχή κατείδωλον. Σκεφτείτε δηλαδή τί ήταν τότε η αρχαία Αυλώνα, πόσο μεγάλη θα ήταν και πόσο σημαντική για τους τότε κατοίκους της ειδωλολάτρες για να δει εκεί τόσα πολλά ιερά ειδωλικά. Είναι σαν να κοιτάτε τώρα εσείς από εδώ ένα τόπο από τα ελεύθερα μέρη προς τα βουνά του Πενταδακτύλου και να δείτε πολλά πολλά φώτα. Και να διερωτάστε και να λέτε, μα τι έκαμαν οι Τούρκοι εκεί και έχει τόσα πολλά φώτα. Έτσι έβλεπε ο άγιος μέρα μεσημέρι προς τα μέρη της Αυλώνας. Και έβλεπε εκεί μαύρη δαιμονική ενέργεια. Αυτό έβλεπε. Και τότε του έδωσε εντολή το Άγιο Πνεύμα που κατοικούσε, όπως σας είπα, μέσα στην καρδιά του, πάτερ Αρτέμων, εκεί πρέπει να πας και εκεί θα τελειωθείς και θα ολοκληρώσεις τον βίο σου και να κηρύξεις την αλήθεια του Χριστού μας, να τους καθαρίσεις από τις δαιμονικές ενέργειες, να τους φωτίσεις, να τους βαφτίσεις στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Ο άγιος έκαμε υπακοή όπως έκαμνε πάντοτε και ήλθε στα μέρη τα δικά μας, τα ευλογημένα μέρη της τότε παλαιάς Αυλώνας και αργότερα Ακακίου. Ο Ακάκιος είναι όνομα βυζαντινό. Δεν είναι όνομα αρχαιοελληνικό. Όσο και να ψάξετε δεν θα βρείτε Ακάκιους αρχαίους αλλά στο Βυζάντιο λόγω του αγίου μάρτυρος Ακακίου, γέμισε τα μοναστήρια, κάθε μοναστήρι έχει και έναν Ακάκιο. Όπως τώρα λόγω του αγίου Νεκταρίου, κάθε χωριό έχει και Νεκτάριο. Άμα ερευνήσετε τα χαρτιά πριν πενήντα χρόνια στην Κύπρο δεν υπήρχε ούτε ένας Νεκτάριος. Τώρα γέμισε ο τόπος. Δόξα τον Θεό που γέμισε, λόγω του αγίου Νεκταρίου. Το ίδιο έγινε και με το όνομα Ακάκιος. Έτσι γνωρίζουμε ότι το Ακάκιον είναι νεώτερον της Αυλώνος. Μετά σμίκρυνε η Αυλώνα όταν μεταφέρθηκε σε νεώτερα χρόνια πέραν του ποταμού και μεγάλωσε το Ακάκιο. Συμβαίνουν αυτά. Όπως και στους ανθρώπους έτσι και στους τόπους υπάρχει ακμή και παρακμή. Ακμή, παρακμή. Έτσι. Προσφυγιά, ελευθερία. Ελευθερία, προσφυγιά. Και μετά πάλι ελευθερία. Οι Έλληνες είμεθα έμπειροι και οι χριστιανοί ακόμα πιο σοφοί στο πώς να βλέπουμε την ιστορία χωρίς θλίψη, χωρίς κατάθλιψη να την βλέπουμε σαν μια περιπέτεια. Θα περάσει και αυτό, έχει ο Θεός, γιε μου, έχει ο θεός, κόρη μου. Έχει και σχέδιο για τους χριστιανούς, για τους Έλληνες, για τους Τούρκους , για τους Γάλλους και έχει για τον καθένα το σχέδιό του ο Χριστός μας. Μες τους αέρηδες τους κρυφούς ο καθένας μας έχει το μερτικό του. Και το μερτικό τότε της Κύπρου, τότε που λέμε τον καιρό του αγίου Αρτέμωνα, ήταν μετά τον 3^ο αιώνα αρχές του 4^ου. 300 και κάτι, ήταν η Κύπρος να εξαφανιστεί ο χριστιανισμός της που είχε ξεκινήσει από τον 1^ο αιώνα με τους Αποστόλους Βαρνάβα, Παύλο και Μάρκο. Και ύστερα τους Ιεράρχες τους αποστολικούς Ηρακλείδιο, Αυξίβιο, Τυχικό, Επαφράν, Λάζαρο τον τετραήμερο του Κιτίου.

Έτσι λοιπόν ο άγιος Αρτέμωνας έρχεται τρόπον τινά να συνεχίσει αυτή την χρυσή αλυσίδα του χριστιανισμού στον τόπο μας, να την ολοκληρώσει, να την μεγεθύνει έτι και έτι. Όπως υπολογίζω τρίτος εις τη σειρά μετά από τους Αποστόλους, μετά από τους Αποστολικούς Πατέρες που προανέφερα, είναι η σειρά του αγίου Αρτέμονος, του αγίου Θεράποντος που έγινε Επίσκοπος εις τη Λάρνακα ύστερα από τον άγιο Αρτέμωνα. Αυτοί οι άγιοι είναι τρίτης γενεάς να πούμε άγιοι  της ιστορίας του τόπου, της χριστιανικής μας ιστορίας. Και έζησε λίγα χρόνια εδώ αλλά άφησε μεγάλες ρίζες που τώρα οι ανασκαφές τις φανερώνουν. Ενώ τα ψηφιδωτά που βρίσκουν οι αρχαιολόγοι τα ωραία είναι ελληνορωμαϊκά, εκείνα με τον ιππόδρομο, οι δεξαμενές είναι 3^ος αιώνας προς 4^ο. Είναι η εποχή του αγίου Αρτέμωνα. Ήταν πηγή, λέει, πολλών υδάτων εκεί. Και έκαμε ο άγιος προσευχή και ανέβλυζε νερό πολύ και γέμιζε αυτές τις δεξαμενές κάθε Μεγάλο Σαββάτο. Και μέχρι στην Κωνσταντινούπολη αυτό το θαύμα ακούστηκε. Ότι σε ένα μέρος που λέγεται Αυλώνα στη βορειοδυτική Κύπρο, κάθε Μεγάλο Σαββάτο αναβλύζει από τις πηγές του τόπου πολλή ύδωρ. Και ο ιεράρχης εκεί του τόπου είναι άγιος, αγιάζει το νερό και όποιοι βαφτιστούν εκείνη την ημέρα μέσα σ᾿ αυτό το νερό το αγιασμένο γίνονται καλά. Όποια πάθηση και να έχουν. Είτε ψυχική είτε σωματική. Και έτσι έχουμε το θαύμα σε ένα παιδί συγκλητικού που ήλθε με τη σύζυγό του στα μέρη εδώ της Αυλώνος της παλαιάς και έγινε καλά το παιδί του μέσα από ένα μεγάλο θαύμα που επιτέλεσε τότε ο άγιος Αρτέμων. 

Όλα αυτά, σε τί ηλικία ο άγιος; Όπως βλέπετε και στην εικόνα, να είναι καλά ο …τρίτης που την έκαμε και τον απέδωσε πολύ καλά διότι στες εικόνες που βρήκαμε τις πιο παλαιές, τον δείχνουν να είναι εξηντάρης ο άγιος, σαν εμένα δηλαδή. Πενήντα εννιά είμαι ακόμα. Εκατόν χρονών ήταν. Και του είπα του αγιογράφου, να χαρείς, μην μας τον κάμεις εξηντάρη τον άγιο. Να τον κάμεις να φαίνεται γηραλέος πολύ. Και πράγματι, εδώ τον κατάφερε πολύ σ᾿ αυτή την εικόνα. Τον αποδίδει. Αυτό λοιπόν το γεροντάκι, λέει σε ένα από τα απόστιχα, το πρώτο που έψαλλε η αφεντιά μου προ ολίγου, τι ωραία το αποδίδει ο καλός υμνογράφος. Χαίρεις Αρτέμων πανευσταλές. Ο ευσταλής είναι αυτός που στέκει καλά, είναι αυτός που έχει αθλητικό σώμα. Αυτό σημαίνει πανευσταλές. Που έχει υγεία και ψυχής και σώματος. Και λέει για έναν γέρο τώρα εκατόν χρονών. Χαίρεις, του λέει, Αρτέμων, που είσαι σαν νέος αθλητής. Έτσι είναι η μετάφραση η ελεύθερη. Ὁ ἐν τῷ γήρα ἐναθλήσας ὡς ἔφηβος. Που στο γήρας σου, του λέει, έγινες αθλητής όχι για τους ολυμπιακούς αγώνες αλλά αθλητής του Χριστού και ομολόγησες την αληθινή πίστη σαν έφηβος. Σαν δεκαπεντάρης, σαν δεκαεφτάρης. 

Βλέπετε; Αυτή είναι η δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις νὰ εἶναι δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ. Αυτό που γράφει και στο ειλητάριο του αγίου Νικηφόρου του Λεπρού. Ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. Αυτά είναι τα παράδοξα και τα θαυμαστά της πίστεώς μας. Γι᾿ αυτό όταν έχουμε αδυναμίες, ασθένειες, προσφυγές, συκοφαντίες, όλα αυτά τα πέρασε ο άγιος Αρτέμων. Είναι από τους αγίους που ότι και να πεις πέφτεις μέσα. Μα διωγμό; Υπέστη. Μα συκοφαντία; Τον συκοφάντησαν μάλιστα οι παπάδες. Μα φυλακή, μα να φάει ξύλο από τους Ρωμαίους στρατιώτες; Όλα τα υπέστη. Όλα. Και γηρατειά και ασθένειες. Δεν σημαίνει επειδή ήταν άγιοι δεν αρρωστούσαν. Αλίμονο. Οι άγιοι που γνωρίσαμε εμείς τουλάχιστον οι τέσσερεις, και Ευμένιος και Παΐσιος και Πορφύριος και Ιάκωβος ο θαυμαστός μια ζωή στα γηρατειά τους ιδιαίτερα μετά τα πενήντα ήταν άρρωστοι. Ο δε Πορφύριος μια ζωή ήταν ξαπλωμένος μετά τα εβδομήντα του. Και στο τέλος και τυφλός. Έκαμναν θαύματα στους άλλους. Δεν ζητούσαν για τον εαυτό τους. Γιατί όπως είπα στην αρχή του λόγου μου, ένα θέλημα είχαν. Το θέλημα του Θεού.

Και εμείς από τον σημερινό λόγο αυτό να κρατήσουμε. Χριστέ μου, θέλω διάφορα. Άγιος δεν είμαι. Ψέματα να μην λέμε. Εγώ προσωπικά, ξέρετε τι θέλω; Θέλω, ακούτε πόσα θέλω έχω. Θέλω να γίνω καλά στην υγεία μου, να μη με βλέπει η Ελένη και να λέει είμαι εβδομήντα χρονών, θέλω να ελευθερωθεί το χωριό μου, η Μητρόπολη μου, το νησί μου, η Κωνσταντινούπολη μου. Ακούτε πόσα θέλω; Θέλω και να πάω εις τη Μητρόπολή μου και να μου δώσει λίγα χρόνια εκεί να κάμω τον άγιο Μάμα μοναστήρι και να κάμνουμε συνέχεια νυχτερινές λειτουργίες και όποιος αντέξει. Ύστερα να παραιτηθώ και να πάω απάνω στα βουνά απ᾿ εκεί στην Κυρά που έχει ένα ωραίο μοναστηράκι ερειπωμένο και σπήλαια και αγίασμα του αγίου Γεωργίου του Ρηγάτη και να κάμω εκεί μια σκήτη που θα υπάγεται, ήδη υπάγεται στον Πανάγιο Τάφο. Να γίνω και Αγιοταφίτης. Ακούτε πόσα θέλω; Κουράζεσαι να τα πεις. Και ύστερα του λέω, άγιε μου Γεώργιε, να πεθάνω και να είμαι μαζί σου. Θέλω να είμαι και με τον άγιο Γεώργιο που είναι ο προστάτης μου άγιος. Ενώ τί είναι το πιο ωραίο; Τί είναι το πιο ορθόδοξο; Τί είναι το πιο άγιο; Η απλότητα. Γενηθήτω τὸ θέλημά Σου. Χριστέ μου, φανέρωσε το θέλημά σου στη ζωή μου. Τί θέλεις αύριο να κάμω. Ακούτε; Αυτό είναι το ορθόδοξο. Αύριο ή μεθαύριο να μην σκέφτεστε. Διότι στο «Πάτερ ἡμῶν» τα λέω όλα ξέρετε. Τί λέει προηγουμένως; «Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον». Ο επιούσιος είναι ο σημερινός. Δεν λέει για τον αυριανό. Που ανέβηκαν τώρα τα καύσιμα και οι τιμές και όλοι τρέχουμε να πάρουμε μακαρόνια να φυλάξουμε γιατί έρχεται και έρχεται πράγματι ο μεγάλος παγκόσμιος πόλεμος. Σου λέει, έχει ο Θεός. Βέβαια και η φροντίδα δεν είναι κακό πράγμα. Αλλά με την προοπτική να φυλάξω για να δώσω. Όχι για να φάω εγώ και τα παιδιά μου μόνο. Έτσι να γίνει. Αν δεν είναι έτσι καλύτερα να σκουληκιάσουν. 

Είναι πολύ σημαντικό, μέσα από τους βίους των αγίων σιγά, σιγά και εμείς να αποκτήσουμε αυτή τη διάθεση. «Γενηθήτω τὸ θέλημά Σου». Μια από τις πιο σημαντικές προσευχές που βγαίνει μέσα από το «Πάτερ ἡμῶν» είναι Κύριε Ιησού Χριστέ, φανέρωσε το θέλημά Σου εις τη ζωή μου. Με παίρνουν τώρα τηλέφωνο πολλοί από την Αυστραλία. Τους έχουν κάμει δικτατορία εκεί. Με παίρνουν και οι Ακακιώτες που είναι εκεί μετανάστες. Έχουν απλότητα αυτοί οι άνθρωποι και πίστη. Πολλή πίστη. Τους συγχαίρω με την καρδιά μου. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Τους λέω, ό,τι και να σας κάμουν και καταναγκασμούς, εσείς να λέτε, θα κρατήσω την ορθόδοξη μου πίστη, το ορθόδοξο μου ήθος και γενηθήτω το θέλημά Σου. Χριστέ μου, φανέρωσε το θέλημά Σου εις τη ζωή μου. 

Έτσι και εμείς να πορευτούμε. Έτσι πορεύθηκε και ο άγιος Αρτέμων. Και όχι έφτασε τα εκατόν χρόνια. Έφτασε να είναι μέσα στην αιώνια ζωή του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Και από τότε μέχρι σήμερα να δοξάζεται. Και όσο περνούν τα χρόνια πιο πολύ Θα δοξάζεται. Και εδώ και στην ελεύθερη Αυλώνα. Το εύχομαι, να το εύχεσθε και σεις.

Μνήμη του Αγίου Αποστόλου Ιακώβου του Αλφαίου

Tον Σταυρόν Iάκωβος αίρων ηδέως,
Ως έστι Σώτερ άξιός σου δεικνύει.
Aμφ’ ενάτην Iάκωβος ενί σταυρώ τετάνυστο.

Oύτος ήτον ένας από τους Δώδεκα Aποστόλους, καθώς μαρτυρούσιν οι δύω Eυαγγελισταί, ο Mατθαίος και ο Mάρκος. Eστάθη δε αδελφός μεν Mατθαίου του Eυαγγελιστού, υιός δε του Aλφαίου. Oύτος λοιπόν ο του Kυρίου Aπόστολος, ευγαίνωντας εις το κήρυγμα του Eυαγγελίου, κατέστρεφε τους βωμούς των ειδώλων, υπό του θείου ζήλου πυρπολούμενος. Tας νόσους ιάτρευε, και τα ακάθαρτα εδίωκε πνεύματα. Διά τούτο και τα πλήθη των εθνικών ωνόμαζον αυτόν, σπέρμα θείον. Διαπεράσας λοιπόν πολύ μέρος της οικουμένης, και τον Xριστόν κηρύξας ο εραστής του Xριστού, του οποίου και το πάθος εζήλωσε και τον θάνατον, τελευταίον εκαρφώθη εις τον σταυρόν. Kαι έτζι εις τον ποθούμενον Xριστόν παραδίδει το πνεύμα του¹.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

1. Eις τον Aπόστολον τούτον εγκώμιον έπλεξε Nικήτας ο Pήτωρ, ου η αρχή· «Xθες και πρώην ο μακαριώτατος των Aποστόλων Θωμάς εδεξιώσατο ημάς φιλοφρόνως». (Σώζεται εν τη ιερά Mονή του Bατοπαιδίου και τη του Διονυσίου και Iβήρων, και προ τούτων εν τη Mεγίστη Λαύρα.)

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Λόγος στὴ μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἱερομάρτυρος Ἀρτέμωνος, «τοῦ ἐν τῷ Αὐλῶνι τῆς Σολίας, ἤγουν τῆς Κύπρου» (8/10).

Αρχιμανδρίτου Φωτίου Ιωακείμ

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στὶς 8 Ὀκτωβρίου, στὶς 13 Ἀπριλίου καὶ στὶς 24 Μαρτίου, τιμᾶ καὶ γεραίρει τὴ μνήμη ἑνὸς μεγάλου, ἑνὸς θαυμαστοῦ ἀλλὰ καὶ θαυματουργοῦ ποιμένος τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας, ποὺ σχετίσθηκε ἄμεσα μὲ τὴ νῆσο μας, τὴ Νῆσο τῶν Ἁγίων, τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ἀρτέμωνος. Τοῦ ἁγίου, ποὺ τίμησε τὸ νησί μας μὲ τὴν παρουσία του καὶ ὅπου γιὰ αἰῶνες ἐτιμᾶτο, καὶ πού, γιὰ ποικίλους ἱστορικοὺς λόγους, λησμονήθηκε ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια.

Μὰ ἡ Θεία Πρόνοια μᾶς ἀξίωσε καὶ ἐπαναφέραμε πρόσφατα τὴ μνήμη του, ἐντοπίζοντας μὲ τὶς εὐχές του τὸν παλαιὸ Βίο του, καθὼς καὶ ἄλλα στοιχεῖα γιὰ τὴν τιμή του στὴν Κύπρο. Ποιός ὅμως ἦταν ὁ ἅγιος Ἀρτέμων καὶ πῶς καὶ ποῦ τιμήθηκε στὸ νησί μας, θὰ ποῦμε ἀμέσως στὴ συνέχεια.

Βρισκόμαστε στὰ χρόνια τῶν Ρωμαίων αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ καὶ Γαλερίου Μαξιμιανοῦ (285-305), τοῦ ζεύγους τούτου τοῦ διαβόλου, ὅπως χαρακτηρίστηκαν, καθότι αὐτοὶ στὶς 23 Φεβρουαρίου τοῦ 303 κίνησαν τοὺς τελευταίους καὶ σφοδρότερους διωγμοὺς τῶν πρώτων αἰώνων κατὰ τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἅγιος Ἀρτέμων ἦταν τότε πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Λαοδίκειας στὴ Συρία, καὶ βρισκόταν σὲ μεγάλη ἤδη ἡλικία (πέραν τῶν 90 ἐτῶν), ὅταν ἐπίσκοπος τῆς πόλης ἦταν ὁ ἐπίσης γηραιὸς ἅγιος Σισσίνιος. Πρὶν τὸ μαρτύριό του, ὁ Ἀρτέμων εἶχε εἰσέλθει μὲ τὸν Σισσίνιο στὸν εἰδωλολατρικὸ ναὸ τῆς Λαοδίκειας καὶ κατέστρεψαν τὰ ἐκεῖ εὑρισκόμενα εἴδωλα. Ὅταν μετὰ ἀπὸ κάποιο χρονικὸ διάστημα ἦλθε στὴ Λαοδίκεια κάποιος κόμης, ποὺ λεγόταν Πατρίκιος, καὶ πληροφορήθηκε τὸ τόλμημα τῶν ἁγίων, ὅρμησε στὸν ναὸ ποὺ λειτουργοῦσαν γιὰ νὰ τοὺς τιμωρήσει. Πατάχθηκε ὅμως ἀμέσως ἀπὸ θεϊκὴ ὀργὴ καὶ ἀσθένησε. Παρόλο δὲ ποὺ ζήτησε καὶ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Σισσίνιο τὴ θεραπεία του, παρέμεινε ἀμετανόητος καί, ἀφοῦ συνέλαβε τὸν Ἀρτέμωνα, τὸν ὑπέβαλε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια, γιὰ νὰ τὸν ἀναγκάσει νὰ θυσιάσει στοὺς ψευδοθεούς. Ἡ Χάρη τοῦ Χριστοῦ μας ὅμως, γιὰ τὸν Ὁποῖο ἔπασχε ὁ ἅγιος, τὸν διαφύλαξε ζωντανὸ πρὸς ὠφέλεια πολλῶν ψυχῶν. Τέλος, ἀφοῦ ἀπέτυχε ὁ Πατρίκιος τὸν σκοπό του, διέταξε καὶ ἐξέκαυσαν λέβητα, ποὺ περιεῖχε πίσσα καὶ ρητίνη, γιὰ νὰ καύσει μέσα τὸν ἅγιο. Ἀλλὰ τότε, Θεία δύναμη ἅρπαξε τὸν Κόμη καὶ τὸν ἔριξε ἐκεῖνο μέσα στὸν λέβητα, ὅπου βρῆκε οἰκτρότατο θάνατο. Στὴ συνέχεια, σύμφωνα πρὸς τὰ πλεῖστα γνωστὰ συναξάριά του, ὁ ἅγιος Ἀρτέμων ἔκανε μὲ τὴν προσευχή του νὰ ἀναβλύσει πηγὴ ὕδατος στὸν τόπο ποὺ στεκόταν, ὅπου καὶ βάπτισε αὐτοὺς ποὺ πίστευσαν στὸν Χριστὸ μὲ ἀφορμὴ τὴ θαυμαστή του διάσωση. Ἀφοῦ δὲ ἐνήργησε πολλὰ θαύματα καὶ μετέβη στὴ Μικρὰ Ἀσία, σὲ τόπο ποὺ λεγόταν Βαλβίνη, ἐκοιμήθη ἐκεῖ ἐν Κυρίῳ.

Σύμφωνα ὅμως πρὸς τὸν παλαιὸ κατὰ πλάτος Βίο   τοῦ ἁγίου Ἀρτέμωνος, ὁ ὁποῖος σώζεται σὲ χειρόγραφο ποὺ γράφτηκε στὴν Κύπρο τὸν 11ο αἰ. καὶ διασώζει ἀρχαιότατες (πρωτοβυζαντινὲς) παραδόσεις γι᾽ αὐτόν, ἀφοῦ μετέβη, ὅπως προαναφέρθηκε, στὴ Μικρὰ Ἀσία, χειροτονήθηκε ἐκεῖ ἐπίσκοπος. Γιὰ νὰ ἀποφύγει ὅμως τὴν ἀπὸ τὶς θαυματουργίες του ἀνθρώπινη δόξα, πῆγε στὸ ἀκρωτήριο Ἀνεμούριο. Ἐκεῖ δὲν βρῆκε πλοῖο, ἀλλὰ φωτεινὴ νεφέλη καὶ θεϊκὴ δύναμη τὸν ἀνήρπασε καὶ τὸν μετέφερε παραδόξως στὸ ἀπέναντι τοῦ Ἀνεμουρίου εὑρισκόμενο ἀκρωτήριο Κορμυακίτης (σήμ. Κορμακίτης) τῆς Κύπρου. Ὑπῆρχε τότε στὸ νησὶ τοποθεσία κατείδωλη μὲ τὸ ὄνομα Αὐλών, γεμάτη ἀκάθαρτα πνεύματα, ποὺ δὲν προσδιορίζεται περαιτέρω στὸν Βίο. Ἐκεῖ μετέβη ἐπὶ σκοποῦ ὁ Ἀρτέμων, ἀποδίωξε μὲ τὴν προσευχή του τοὺς δαίμονες καὶ ἔκανε νὰ ἀναβλύσει πηγὴ ὕδατος πρὸς ἁγιασμὸ ψυχῶν καὶ σωμάτων. Μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ ὁ ἅγιος ἀναπαύθηκε ἐν εἰρήνῃ στὸν Αὐλῶνα, ὅπου καὶ τάφηκε τὸ σῶμα του ἀπὸ τοὺς μαθητές του, ποὺ εἶχαν στὸ μεταξὺ ἔλθει ἀπὸ τὴ Λαοδίκεια καὶ κατέγραψαν «τὰς περιόδους αὐτοῦ», κατὰ τὸν ἐν λόγω Βίο. Τὸ πιὸ πάνω ἁγίασμα ἔγινε κατόπιν Βαπτιστήριο, τοῦ ὁποίου τὸ νερὸ ἦταν ὁρατὸ μόνο μία φορὰ τὸν χρόνο, μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ὁπότε γίνονταν οἱ βαπτίσεις τῶν βρεφῶν καὶ τελοῦνταν μεγάλα θαύματα. Ὁ ναὸς τοῦτος τοῦ ἁγίου, συμφώνως πάντοτε πρὸς τὸν ὡς ἄνω Βίο, κατέστη πανορθόδοξο προσκύνημα, ξακουστὸ μέχρι καὶ τὴν Κωνσταντινούπολη.

Οἱ παραδόσεις, ποὺ διασώζει ὁ θαυμαστὸς αὐτὸς Βίος, ἐλάχιστα γνωστὲς μέχρι καὶ πρὶν λίγα χρόνια, ἕνεκα τῆς καταστροφῆς τοῦ ναοῦ καὶ προσκυνήματος τοῦ ἁγίου, ἀλλὰ καὶ τῶν ποικίλων ἐν γένει ἱστορικῶν τῆς νήσου μας περιπετειῶν, ἐπαληθεύθηκαν προσφάτως, σὲ μεγάλο τουλάχιστον βαθμό, σύμφωνα μὲ τὴ μοναδικὴ -γνωστὴ σήμερα- ἀναφορὰ σὲ χειρόγραφο τοῦ 14ου αἰ. τῆς ἐν Κύπρω Μονῆς Σταυροβουνίου γιὰ τὴ μέχρι καὶ τότε ὕπαρξη τοῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Ἀρτέμωνος «ἐν τῷ Αὐλῶνι τῆς Σολίας, ἤγουν τῆς Κύπρου» καὶ τὸν ἑορτασμό του στὴ νῆσο στὶς 13 Ἀπριλίου. Μὲ βάση τὴ μαρτυρία αὐτὴ μπορέσαμε καὶ ταυτίσαμε τὸν Αὐλῶνα τοῦ Βίου μὲ τὴν περιοχὴ μεταξὺ Ἀκακίου καὶ Αὐλώνας τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου, ὅπου πράγματι ἀνευρέθηκαν καὶ παλαιότερα προχριστιανικὲς ἀρχαιότητες (εἰδώλια, κ.λπ.), καὶ ὅπου σήμερα ἀνασκάπτονται ἀπὸ τὸ Τμῆμα Ἀρχαιοτήτων σημαντικώτατοι ἀρχαιολογικοὶ χῶροι. Νὰ σημειώσουμε πὼς τὸ σπουδαιότατο οἰκοδομικὸ συγκρότημα μὲ τὶς μεγάλες ρωμαϊκὲς δεξαμενὲς καὶ τὰ μοναδικὰ μωσαϊκὰ δάπεδα στὴν περιοχὴ τοῦ Ἀκακίου Χαλοσπιθκιές, ποὺ ἐδῶ καὶ μερικὰ χρόνια ἀνασκάπτεται, καὶ ποὺ χρονολογεῖται στὸν 4ο αἰ., βρίσκεται ἀκριβῶς στὸν χῶρο τῆς ἀρχαίας Αὐλώνας καὶ δὲν ἀποκλείεται νὰ σχετίζεται πρὸς τὸν χῶρο τιμῆς τοῦ ἁγίου Ἀρτέμωνος. Ἀναμένονται βεβαίως τὰ τελικὰ ἀποτελέσματα τῆς ἀρχαιολογικῆς ἀνασκαφῆς, ἀλλὰ καὶ τοῦ εὐρύτερου χώρου, ποὺ θὰ διαλευκάνει πολὺ περισσότερο τὰ πράγματα.

Τεμάχιο τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου σώζεται σὲ παλαιὰ ξύλινη λειψανοθήκη στὴν ἱερὰ μονὴ Κύκκου. Ὁ Ἀρτέμων τιμήθηκε διαχρονικῶς σὲ πλεῖστα μέρη τοῦ νησιοῦ, λόγῳ τῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ποικίλων του θαυμάτων, ὅπως στὰ χωριὰ τῆς Μεσαορίας Ὀρνίθι (ὅπου μεσαιωνικός του ναός, ἡ ἀρχικὴ φάση τοῦ ὁποίου ἴσως βυζαντινῆς ἐποχῆς), Ἀφάντεια (νεώτερος ναός του, ὅπου γινόταν μεγάλη θρησκευτικὴ ἐμποροπανήγυρη πρὶν τὸ 1974) καὶ Ἄσσια, ἀλλὰ καὶ στὰ χωριὰ Ἀθιένου, Ἀγγαστίνα καὶ Ἀναρίτα, ὅπου καὶ προσκυνηματικές του εἰκόνες (τέλους 18ου/ἀρχῶν 19ου αἰ.).

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, προβάλλει τοὺς ἁγίους, καὶ μάλιστα στὶς πανηγύρεις τους, ὡς πρότυπα ζωῆς. Εἶναι γι᾽ αὐτὸ ποὺ συνηθίζεται νὰ διαβάζονται σ᾽ αὐτὲς οἱ Βίοι καὶ τὰ συναξάριά τους, γιὰ νὰ τοὺς μιμηθοῦμε κι ἐμεῖς τὸ κατὰ δύναμη. Ἂς ἀγωνισθοῦμε λοιπὸν κι ἐμεῖς, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, νὰ πάρουμε κάτι, σὰν καλὲς μέλισσες, ἀπὸ τὴ γύρη τῶν πανεύοσμων ἀνθέων τῶν ἀρετῶν τοῦ ἁγίου Ἀρτέμωνος. Ποιές ἦταν αὐτές; Ἡ θερμή του πίστη στὸν Θεό, ἡ ἐλπίδα, ἡ ὑπακοὴ στὸ θεῖο θέλημα, ἡ ταπεινοφροσύνη, ὁ ζῆλος του γιὰ τὴ λατρεία τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ, ποὺ τὸν ὁδήγησε νὰ συντρίψει τὰ εἴδωλα καὶ ἔγινε αἰτία καὶ νὰ ὑποβληθεῖ σὲ βασανιστήρια, ἡ ἄκαμπτη ὑπομονή του στοὺς μαρτυρικοὺς πόνους παρὰ τὸ γῆρας του, καὶ πλεῖστες ἄλλες. Ἰδιαίτερα ὅμως ἡ κορυφαία καὶ θεώνυμη ἀγάπη, ἡ διπλὴ ἀγάπη, στὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο. Καί, δὲν νοεῖται ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, τονίζει ἡ Ἁγία Γραφή, χωρὶς ἀγάπη στὸν πλησίον μας, στὸν κάθε συνάνθρωπό μας. Καὶ ἡ ἀγάπη δὲν εἶναι ἀσφαλῶς μόνο λόγια· εἶναι κατεξοχὴν ἔργα! Μὲ ὅποιο τρόπο μποροῦμε, ἐπιβάλλεται κι ἐμεῖς νὰ τὴν ἐξασκοῦμε, ἁπαλύνοντας τὸν πόνο καὶ τὶς ἀνάγκες τῶν πλησίον μας. Γιατί, χωρὶς τὴν ἀγάπη, τὴν ἐλεήμονα διάθεση, δὲν θὰ ἰδοῦμε πρόσωπο Θεοῦ! Φθάνει νὰ ἀναλογισθοῦμε τὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κρίσεως: Ἐκεῖ ἰδιαίτερα μᾶς ζητεῖται λόγος γιὰ τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης στοὺς ἐμπερίστατους ἀδελφούς μας, ἂν τὰ πράξαμε ἡ ὄχι!

Ἂς παρακαλέσουμε θερμὰ τὸν Κύριο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νὰ μᾶς δωρήσει καὶ νὰ ἐπαυξήσει μέσα μας τὸν ζῆλο γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ, καὶ νὰ μᾶς ἐνισχύει, στοὺς ἔσχατους τούτους χρόνους ποὺ ἐπεφύλαξε ἡ Πρόνοιά Του νὰ ζοῦμε, ὥστε ἡ ζωή μας, οἱ λόγοι μας καὶ τὰ ἔργα μας νὰ εἶναι ὁμολογία, μαρτυρία Χριστοῦ, ὥστε νὰ ἀξιωθοῦμε, μὲ τὶς πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου Ἀρτέμωνος, τοῦ ὁμολογητοῦ καὶ μεγαλομάρτυρος, καὶ ὅλων τῶν ἁγίων, τῆς ἀνέκφραστης ἐκείνης χαρᾶς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, μὲ τὴ Χάρη καὶ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὸν Ὁποῖο, μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀνήκει ἡ δόξα στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν!

Μνήμη των Aγίων Mαρτύρων Σεργίου και Bάκχου

Xαλκά σα νεύρα Bάκχε προς νεύρων βίαν,
Kαι προς ξίφος Σέργιε πυρ ση καρδία.
Σέργιον εβδομάτη ξίφος έκτανε, νεύρα δε Bάκχον.

Oύτοι οι Άγιοι ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Mαξιμιανού εν έτει σϟϛ΄ [296], εκ της παλαιάς Pώμης καταγόμενοι και οι δύω. Kαι ο μεν Σέργιος, ήτον πριμμικήριος της σχολής των Kεντηλίων, ο δε Bάκχος, ήτον σεκουνδικήριος. Eπειδή δε εδιαβάλθησαν εις τον βασιλέα ως Xριστιανοί, διά τούτο εφέρθησαν εις το βασιλικόν βήμα, και ωμολόγησαν παρρησία τον Xριστόν. Όθεν πρώτον μεν, υστερούνται τα σημεία οπού εφόρουν της αξίας των. Έπειτα φορέσαντες διά καταισχύνην γυναικεία φορέματα, και σιδηράς αλυσίδας λαβόντες εις τον λαιμόν, πομπεύονται με τοιούτον σχήμα διά μέσου όλου του παζαρίου. Mετά ταύτα επαραστάθησαν εις τον βασιλέα, και καταπλήξαντες αυτόν με την δύναμιν των θείων λόγων τους, πέμπονται από την Pώμην εις την πόλιν Eυφρατησίων, προς τον δούκα της Aνατολής Aντίοχον, διά να τους βασανίση εκείνος, ως πλέον άσπλαγχνος και ωμός οπού ήτον. Eπειδή δε και εις εκείνον παρασταθέντες οι Άγιοι, δεν ενικήθησαν, ούτε από τας κολακείας, ούτε από τους φοβερισμούς του τυράννου, διά τούτο, ο μεν Σέργιος παραδίδεται εις ασφαλή φυλακήν. O δε μακάριος Bάκχος δέρνεται άσπλαγχνα με ωμά νεύρα. Kαι επειδή εδάρθη εις ώραν πολλήν, μέσα εις αυτάς τας βασάνους παρέδωκε το πνεύμα του εις χείρας Θεού.

Έπειτα εκβάλλεται ο Σέργιος από την φυλακήν, και με διαφόρους βασάνους βασανίζεται. Kαρφόνεται γαρ εις τους πόδας με σιδηρά υποδήματα, και με αυτά αναγκάζεται να τρέχη. Έπειτα βάλλεται πάλιν εις φυλακήν, και πάλιν με τα αυτά σιδηρά υποδήματα καρφωθείς, αναγκάζεται να γυρίση οπίσω εις τον τόπον εκείνον, από τον οποίον και ήλθε. Kαι τελευταίον την κεφαλήν αποκόπτεται. Kαι έτζι λαμβάνουν και οι δύω τους στεφάνους του μαρτυρίου. Tα δε τίμια αυτών λείψανα, απεθησαυρίσθησαν εντίμως υπό των Xριστιανών εις τον ίδιον τόπον εκείνον, όπου και απεκεφαλίσθη ο Mάρτυς Σέργιος. Ύστερον δε από πολλούς χρόνους εκτίσθη και Nαός εις όνομα αυτών από μερικούς Eπισκόπους. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτών όρα εις τον Nέον Παράδεισον¹.)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

1. Σημείωσαι, ότι των Aγίων τούτων Mαρτύρων, ευρίσκεται ασματική Aκολουθία ολόκληρος, τετυπωμένη εις φυλλάδα. Tο δε Mαρτύριον αυτών συνέγραψεν ο Mεταφραστής, ου η αρχή· «Mαξιμιανού βασιλεύοντος». (Σώζεται εν τη Mεγίστη Λαύρα, εν τη των Iβήρων και εν άλλαις.)

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)