Η ανεγερτική επιτροπή του Ιερού Παρεκκλησίου Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού και Αγίου Ευμενίου του Νέου στην Περιστερώνα, με πολύ χαρά ανακοινώνει στους πιστούς ότι μετά από σχετική ευλογία και προτροπή του Μητροπολίτου μας κ. Νεοφύτου έχουμε φέτος εκδώσει σε εξαιρετικής τέχνης μεταξοτυπία με χρυσό , την εικόνα του θαύματος κατά του οποίο ο όσιος Ευμένιος Σαριδάκης , βλέπει τον Άγιο Νικηφόρο το λεπρό να ίπταται εν ώρα προσευχής. Η εικόνα έχει εκδοθεί σε τέσσερα μεγέθη και θα βρίσκεται προς διάθεση κατά τους εορτασμούς του Αγίου Νικηφόρου στο παρεκκλήσιο μας στην Περιστερώνα, μαζί με τις υπόλοιπες εικόνες που έχουμε εκδώσει. Μπορείτε επίσης να παραγγείλετε και τηλεφωνικά στον αριθμό: (+357) 99570795 (Αρίστη Αριστοτέλους).

Πιο κάτω αναφέρουμε σε συντομία το θαυμαστό γεγονός:

«Ο πατήρ Ευμένιος [π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999)] έλεγε ότι, κάποιο βράδυ, αφού ετοίμασε τον πατέρα Νικηφόρο [Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός (1894-1964)] και τον έβαλε να κοιμηθή, πήγε κι αυτός στο κελλάκι του να αναπαυθή. Δεν τον έπαιρνε, όμως, ο ύπνος. Είχε μια έντονη ανησυχία, μήπως κάτι δεν έκανε καλά, μήπως δεν έκλεισε καλά τη σόμπα. Αυτά και άλλα πολλά περνούσαν απ’ τον λογισμό του.
Σηκώνεται, λοιπόν, και πηγαίνει στο κελλάκι του Παππούλη. Για να μη τον ενοχλήση, αν τον είχε πάρει ο ύπνος, θεώρησε καλό να μη κτυπήση την πόρτα, ούτε να πη το «Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός, ελέησον ημάς» και να περιμένη την απάντηση από μέσα, το «Αμήν», όπως γίνεται μεταξύ μοναχών. Ανοίγει σιγά σιγά την πόρτα και, τι να δη; Βλέπει τον πατέρα Νικηφόρο να αιωρήται ως ένα μέτρο από το έδαφος με τα χέρια υψωμένα και να προσεύχεται. Το πρόσωπό του έλαμπε υπέρ τον ήλιο.
Μόλις αντίκρυσε αυτό το όντως φοβερό θέαμα ο πατήρ Ευμένιος, χωρίς να μιλήση καθόλου έκλεισε πολύ προσεκτικά την πόρτα και έτρεξε στο κελλάκι του. Εκεί έπεσε με το πρόσωπο στο έδαφος και άρχισε να κλαίη με στεναγμούς, μήπως στενοχώρησε τον Παππούλη του που δεν κτύπησε την πόρτα και τον είδε σε αυτή την θαυμαστή στάση. Αλλά έκλαιγε και από χαρά, διότι είδε ιδίοις όμμασι πόσο μεγάλος και ενάρετος ήτο ο πνευματικός του Πατέρας, ο πατήρ Νικηφόρος. Το πρωί, που πήγε ως συνήθως για να τον διακονήση, του έβαλε εδαφιαία μετάνοια και του ζήτησε να τον συγχωρήση για το παράπτωμά του. Εκείνος, με ένα ελαφρό μειδίαμα, τον συγχώρησε αμέσως και του είπε να μην φανερώση σε κανένα ό,τι είδε, όσο ο ίδιος θα ζούσε ακόμη.»

Από το βιβλίο του Μοναχού π. Σίμωνος, “Ό Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός, ο Θαυμαυτουργός”.

Εικόνες που έχουμε εκδώσει και διατίθενται προς πώληση:

Πληροφοροῦμε τὸ εὐσεβὲς χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου, ὅτι ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος θὰ ἤθελε νὰ παραστεῖ στὴν τελετὴ τῆς ἐνθρόνισης τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Γεωργίου τὴν Κυριακή, 08.01.2023, ὅμως προτιμᾶ νὰ παραμείνει στὸ ταπεινὸ κελλί του, προσευχόμενος, τόσο γιὰ τὸν Μακαριώτατο Κύπρου, ὅσο καὶ γιὰ τὸν δοκιμαζόμενο Μακαριώτατο Μητροπολίτη Κιέβου καὶ πάσης Οὐκρανίας κ. Ὀνούφριο.

Σημειώνουμε γιὰ ὅσους δὲν γνωρίζουν, ὅτι ὁ Καθηγούμενος τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, Μητροπολίτης Βίσγκοροντ καὶ Τσερνόμπιλ κ. Παῦλος, καθὼς καὶ ἡ συνοδεία του, αὐτὲς τὶς μέρες δοκιμάζονται ἰδιαίτερα, ἀπειλοῦνται καὶ διώκονται ἀπὸ τὰ στρατεύματα τοῦ Χαζάρου προέδρου τῆς Οὐκρανίας κ. Ζελένσκι. Ἤδη μάλιστα ἔχει σφαγιασθεῖ ἕνας Ὀρθόδοξος ἱερέας τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κιέβου. 

Ὅπως συγκεκριμένα ἀνέφερε ὁ ἐν λόγῳ Μητροπολίτης Παῦλος, ἀπὸ τὸ βράδυ τῆς 31^ης  Δεκεμβρίου 2022 ἔχει ἀπαγορευθεῖ στὴν κανονικὴ Οὐκρανικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νὰ τελεῖ ἱερὲς Ἀκολουθίες στὴν «ἄνω» Λαύρα, στὸν ναό, στὴν Τράπεζα τῆς Μονῆς καὶ στὸν ναὸ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀπειλεῖται ἡ λειτουργία τῆς περίφημης Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου, ποὺ διανύει μία ὑπερχιλιετὴ ἁγιασμένη ἱστορικὴ πορεία.

Νὰ εὐχηθοῦμε ὅλοι μας καλὴ στερέωση στὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου κ. Γεώργιο, ἐξ ὕψους φώτιση καὶ ἐνίσχυση στὰ πολυσχιδῆ ποιμαντικά του καθήκοντα, καὶ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ στὴν πολυειδῶς χειμαζόμενη Ὀρθόδοξη Οὐκρανικὴ Ἐκκλησία.

Ἐπισκοπεῖον Μητροπόλεως Μόρφου ἐν Εὐρύχου, 06.01.2023.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΔΕΥΤΕΡΑ ΛΑ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
11: 17-31

Ἀδελφοί, πίστει προσενήνοχεν ᾽Αβραὰμ τὸν ᾽Ισαὰκ πειραζόμενος, καὶ τὸν μονογενῆ προσέφερεν ὁ τὰς ἐπαγγελίας ἀναδεξάμενος, πρὸς ὃν ἐλαλήθη ὅτι ἐν ᾽Ισαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα· λογισάμενος ὅτι καὶ ἐκ νεκρῶν ἐγείρειν δυνατὸς ὁ Θεός· ὅθεν αὐτὸν καὶ ἐν παραβολῇ ἐκομίσατο. Πίστει περὶ μελλόντων εὐλόγησεν ᾽Ισαὰκ τὸν ᾽Ιακὼβ καὶ τὸν ᾽Ησαῦ. Πίστει ᾽Ιακὼβ ἀποθνήσκων ἕκαστον τῶν υἱῶν ᾽Ιωσὴφ εὐλόγησε, καὶ προσεκύνησεν ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς ῥάβδου αὐτοῦ. Πίστει ᾽Ιωσὴφ τελευτῶν περὶ τῆς ἐξόδου τῶν υἱῶν ᾽Ισραὴλ ἐμνημόνευσε καὶ περὶ τῶν ὀστέων αὐτοῦ ἐνετείλατο. Πίστει Μωϋσῆς γεννηθεὶς ἐκρύβη τρίμηνον ὑπὸ τῶν πατέρων αὐτοῦ, διότι εἶδον ἀστεῖον τὸ παιδίον· καὶ οὐκ ἐφοβήθησαν τὸ διάταγμα τοῦ βασιλέως. Πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν, τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν. Πίστει κατέλιπεν Αἴγυπτον μὴ φοβηθεὶς τὸν θυμὸν τοῦ βασιλέως· τὸν γὰρ ἀόρατον ὡς ὁρῶν ἐκαρτέρησε. Πίστει πεποίηκε τὸ Πάσχα καὶ τὴν πρόσχυσιν τοῦ αἵματος, ἵνα μὴ ὁ ὀλοθρεύων τὰ πρωτότοκα θίγῃ αὐτῶν. Πίστει διέβησαν τὴν ᾽Ερυθρὰν θάλασσαν ὡς διὰ ξηρᾶς, ἧς πεῖραν λαβόντες οἱ Αἰγύπτιοι κατεπόθησαν. Πίστει τὰ τείχη ῾Ιε ριχὼ ἔπεσε κυκλωθέντα ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρας. Πίστει ῾Ραὰβ ἡ πόρνη οὐ συναπώλετο τοῖς ἀπειθήσασι, δεξαμένη τοὺς κατασκόπους μετ᾽ εἰρήνης.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΥ)
Πρὸς Τιμόθεον Β’ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
2: 1-10

Τέκνον Τιμόθεε, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ, καὶ ἃ ἤκουσας παρ᾽ ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι. Σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Χριστοῦ ᾽Ιησοῦ. Οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ· ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. Τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν. Νόει ὃ λέγω· δῴη γάρ σοι ὁ Κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσι. Μνημόνευε ᾽Ιησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου· ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος, ἀλλ’ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται. Διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσιν τῆς ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΜΕΘΕΟΡΤΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ
Ἐκ τοῦ κατὰ Μάρκον
1: 9-15

Ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας καὶ ἐβαπτίσθη ὑπὸ Ἰωάννου εἰς τὸν Ἰορδάνην. καὶ εὐθέως ἀναβαίνων ἀπὸ τοῦ ὕδατος εἶδε σχιζομένους τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὸ Πνεῦμα ὡς περιστερὰν καταβαῖνον ἐπ’ αὐτόν· καὶ φωνὴ ἐγένετο ἐκ τῶν οὐρανῶν· Σὺ εἶ ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν σοὶ εὐδόκησα. Καὶ εὐθέως τὸ Πνεῦμα αὐτὸν ἐκβάλλει εἰς τὴν ἔρημον· καὶ ἦν ἐκεῖ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἡμέρας τεσσαράκοντα πειραζόμενος ὑπὸ τοῦ σατανᾶ, καὶ ἦν μετὰ τῶν θηρίων, καὶ οἱ ἄγγελοι διηκόνουν αὐτῷ. Μετὰ δὲ τὸ παραδοθῆναι Ἰωάννην ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καὶ λέγων ὅτι Πεπλήρωται ὁ καιρὸς καὶ ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ· μετανοεῖτε καὶ πιστεύετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

“…Η καρδιά καθαρίζει με δάκρυα και αναστεναγμούς. Ένας αναστεναγμός με πόνο ψυχής ισοδυναμεί με δυο κουβάδες δάκρυα…”

– Γέροντα, ο ένας από τους δύο ληστές που είχαν σταυρωθή με τον Χριστό πώς σώθηκε;
– Εκείνος ανέβηκε από τον τοίχο και μπήκε στον Παράδεισο! «Η του ληστού μετάνοια τον Παράδεισον εσύλησεν». Έκλεψε δηλαδή με την μεγάλη του μετάνοια και τον Παράδεισο.

Η μετάνοια είναι το βάπτισμα των δακρύων. Με την μετάνοια ο άνθρωπος ξαναβαπτίζεται, αναγεννιέται. Ο Απόστολος Πέτρος με την άρνησή του πρόδωσε κατά κάποιον τρόπο τον Χριστό, επειδή «έκλαυσε πικρώς», έλαβε την άφεση για την πτώση του. Δηλαδή η ειλικρινής μετάνοια που είχε, τον ξέπλυνε, τον καθάρισε πάλι.

Ο καρδιακός πόνος και ο εσωτερικός αναστεναγμός είναι τα εσωτερικά δάκρυα, που είναι ανώτερα από τα εξωτερικά. Ένας καημένος, έλεγε: «Τί σκληρός που είμαι, πάτερ! Ούτε ένα δάκρυ! Η καρδιά μου είναι σαν πέτρα. Τί σκληροκαρδία! Αχ!». Ενώ ήταν πολύ ευαίσθητος, αισθανόταν πολύ σκληρός, γιατί δεν έκλαιγε. Αναστέναζε όμως βαθιά, βογγούσε ο καημένος, και έβλεπες έναν αναστεναγμό να βγαίνη από τα βάθη της καρδιάς του!

Από την στιγμή που αισθάνεσαι ότι δεν είσαι εντάξει και λές ταπεινά «ήμαρτον, Θεέ μου», ο Θεός συγχωρεί, βοηθάει και χαριτώνει, και αν σε βρη στην κατάσταση αυτήν ο θάνατος, θα σωθής… να ξέρης, ο πνευματικός άνθρωπος, όταν αισθάνεται ότι είναι χάλια, δέχεται την θεία Χάρη, γιατί είναι ένα ξέπλυμα αυτή η συναίσθηση που έχει για την αμαρτωλότητά του.

Εγώ, όταν κάποιος με πόνο μου λέει: «είμαι τέτοιος, τέτοιος», τον χαίρομαι, γιατί, αφού αναγνωρίζει τα σφάλματά του, θα ελευθερωθή από αυτά. Βρήκα κάποτε έναν άνθρωπο που έμενε σε ένα καλύβι με τα γατιά, με τα σκυλιά. Ούτε φωτιά άναβε, γιατί φοβόταν μην κάψη το καλύβι. Ήταν τελείως εγκαταλελειμμένος! Τον πόνεσα, τον λυπήθηκα, αλλά εκείνος μου είπε: «Μη με λυπάσαι, μωρέ καλόγερε· εγώ πρέπει να βασανισθώ. Αν ήξερες τί έχω κάνει, δεν θα με λυπόσουν. Για μένα, κι εδώ που είμαι, πολύ είναι». Έ, αυτόν, ό,τι κι αν έχη κάνει, δεν θα τον οικονομήση ο Θεός; Και τώρα που ήμουν στο νοσοκομείο, ήρθε μια γυναίκα, που τα χέρια της ήταν τρυπημένα από τις μεταγγίσεις! Ήταν τελείως χάλια! Δεν είχε η φουκαριάρα φλέβα για φλέβα! «Δεν έχω κανένα καλό, μου λέει. Μήπως με λυπηθή από αυτά ο Θεός και με πάρη στον Παράδεισο! Έχω εκείνο, εκείνο το ελάττωμα…». Και έλεγε-έλεγε ένα σωρό κουσούρια. Τί λεπτή εργασία έκανε στον εαυτό της! Εγώ σε τέτοια κατάσταση άλλον άνθρωπο δεν είδα!

Όταν ο άνθρωπος έχη μεγάλη ταπείνωση, αναγνωρίζη το σφάλμα του, αισθάνεται την ενοχή του σε μεγάλο βαθμό και υποφέρη, τότε ο Χριστός θα φερθή με επιείκεια και θα τον συγχωρήση. «Παιδί μου, θα του πή, μην το σκέφτεσαι πιά· πάει, έληξε». Αν όμως δεν συναισθάνεται την ενοχή του και αναπαύη τον λογισμό του ότι ο Χριστός θα φερθή με επιείκεια και ευσπλαχνία, αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Δηλαδή ο Χριστός θα βραβεύση τους αμαρτωλούς;
Η καλή αναγνώριση του εαυτού μας συγκινεί τον Θεό και μας δίνει βοήθεια θεϊκή και χαρά παραδεισένια. Αν μας βοηθούσε και η μη αναγνώριση, ο Θεός ούτε και αυτήν θα μας την ζητούσε.

Πάντως η μετάνοια είναι μεγάλη υπόθεση. Δέν έχουμε καταλάβει ότι ό άνθρωπος με την μετάνοια μπορεί να άλλάξη την απόφαση τού Θεού.
Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό, να έχη τέτοια δύναμη ό άνθρωπος. Κάνεις κακό; Ό Θεός σου δίνει σκαμπιλάκι. Λές «ήμαρτον»; Σταματά και σου δίνει ευλογίες.

Ο αμαρτωλός, όταν μετανοήση ειλικρινά, συγχωρείται από τον Θεό, αισθάνεται μέσα του θεία παρηγοριά και μπορεί να φθάση σε πνευματική αγαλλίαση… Πά πά πά, τί δύναμη έχει η μετάνοια! Απορροφά την θεία Χάρη. Έναν λογισμό ταπεινό να φέρη στον νού του ο άνθρωπος, σώθηκε.

Θα σας πω ένα παράδειγμα, για να καταλάβετε καλύτερα (τι είναι η θεία παρηγοριά). Ένα παιδάκι κάνει μια μικρή ζημιά, σπάζει λ.χ. ένα εργαλείο του πατέρα του, και ύστερα στενοχωριέται και κλαίει, γιατί την θεωρεί πολύ μεγάλη. Όσο περισσότερο κλαίει και αναγνωρίζει την ζημιά που έκανε και υποφέρει, τόσο περισσότερο ο πατέρας του το χαϊδεύει και το παρηγορεί: «Καλά παιδάκι μου μη στενοχωριέσαι, δεν πειράζει, θα αγοράσουμε άλλο». Εκείνο όμως, βλέποντας την στοργή του πατέρα του, κλαίει από φιλότιμο περισσότερο. «Δεν μπορώ, λέει, να μη στενοχωριέμαι. Να, τώρα χρειάζεται το εργαλείο και εγώ το έσπασα». «Παιδάκι μου, δεν είναι τίποτε, παλιό ήταν», του λέει. Αλλά εκείνο πάλι στενοχωριέται. Και όσο αυτό στενοχωριέται, άλλο τόσο ο πατέρας του το σφίγγει στην αγκαλιά του, το φιλάει και το χαϊδεύει. Έτσι και όσο περισσότερο υποφέρει ο άνθρωπος και λυπάται για την αμαρτωλότητά του ή για την αχαριστία του προς τον Θεό Πατέρα και κλαίει φιλότιμα που λύπησε με τις αμαρτίες του τον Θεό Πατέρα του, τόσο περισσότερο και ο Θεός τον ανταμείβει με θεία αγαλλίαση και τον γλυκαίνει εσωτερικά. Αυτή η λύπη έχει μεν πόνο, αλλά έχει και ελπίδα και παρηγοριά… Η θεία παρηγοριά έρχεται από την μετάνοια… Θλίβεται-παρηγοριέται, θλίβεται-παρηγοριέται. Ένα σκαμπίλι δίνει στον εαυτό του για το σφάλμα που έκανε, ένα χάδι δέχεται από τον Θεό, ένα σκαμπίλι-ένα χάδι… Αυτή είναι η μετάνοια που φέρνει την θεία παρηγοριά.

Μετάνοια πραγματική είναι πρώτα να συναισθανθή ο άνθρωπος το σφάλμα του , να πονέση , να ζητήση συγχώρεση από τον Θεό και μετά να εξομολογηθή. Έτσι θα έρθη η θεία παρηγοριά . Για αυτό πάντα συνιστώ μετάνοια και εξομολόγηση. Μόνον εξομολόγηση ποτέ δεν συνιστώ.

Πόσο βοηθάει η μετάνοια, για να εξαφανισθή το κακό!
Τα βιβλία των Μακκαβαίων να τα διαβάσετε όλα. Είναι πολύ δυνατά. Τί διαταγή είχε δώσει ο βασιλιάς! Να καταπατήσουν οι ελέφαντες τους Ισραηλίτες! Πήγαν οι άλλοι, ετοίμασαν την τελετή, πότισαν πεντακόσιους ελέφαντες με δυνατό κρασί και λιβανωτό, για να τους εξαγριώσουν, και περίμεναν τον βασιλιά να παρουσιασθή, για να αρχίσουν την τελετή. Αλλά ο βασιλιάς είχε ξεχάσει την διαταγή που έδωσε. Πηγαίνει ο ελεφαντάρχης να ειδοποιήση τον βασιλιά, γιατί δεν είχε παρουσιασθή ακόμη. «Βασιλιά, του λέει, σε περιμένουμε. Όλα τα έχουμε έτοιμα· τους ελέφαντες, τους Ιουδαίους, οι προσκαλεσμένοι περιμένουν». «Ποιός σάς είπε να κάνετε τέτοιο πράγμα;», του λέει! Φωνές, απειλές… Και αυτό δεν έγινε μια φορά αλλά τρείς. Μικρό πράγμα ήταν να ξεχάση ο βασιλιάς την εντολή που είχε δώσει ο ίδιος; Και όχι μόνον αυτό, αλλά τελικά άλλαξε όλη την στάση του προς τους Ιουδαίους. Όλη η βάση εκεί είναι: Να μετανοήση ο κόσμος.

Να παρακαλούμε να δίνη ο Θεός μετάνοια στον κόσμο, για να αποφύγουμε την δικαία οργή του Θεού. Η μέλλουσα οργή του Θεού δεν μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί διαφορετικά παρά μόνο με μετάνοια και τήρηση των εντολών Του.

«Προσπαθώ να συντρίβωμαι μπροστά στον Θεό απλώνοντας τις αμαρτίες μου και τις αχαριστίες μου· να ζητώ ταπεινά το έλεός Του και να Τον ευγνωμονώ δοξολογώντας». Η μετάνοια για τον αγωνιζόμενο είναι ένα εργόχειρο που δεν τελειώνει ποτέ. Τους πεθαμένους τους κλαίνε, τους θάβουν, τους ξεχνούν… Τις αμαρτίες μας θα τις κλαίμε συνέχεια, μέχρι να πεθάνουμε, αλλά με διάκριση και με ελπίδα στον Χριστό που σταυρώθηκε, για να μας αναστήση πνευματικά.

Πηγή: https://iconandlight.wordpress.com/2023/01/07/87020/

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ)
Πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
4: 7-13

Ἀδελφοί, ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ. Διὸ λέγει· ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις. Τὸ δὲ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μὴ ὅτι καὶ κατέβη πρῶτον εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς; Ὁ καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα. Καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν Ἀποστόλους, τοὺς δὲ Προφήτας, τοὺς δὲ Εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ Ποιμένας καὶ Διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν Ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ (ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
4: 12 – 17

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς ὅτι ᾽Ιωάννης παρεδόθη ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν. Καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλίμ·ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ ᾽Ησαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· Γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλίμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ ᾽Ιορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν,ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει φῶς εἶδεν μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς. ᾽Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾽Ιησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· Μετανοεῖτε, ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Ποίημα Σωφρονίου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων

Τριὰς ὑπερούσιε, ὑπεράγαθε, ὑπέρθεε, παντοδύναμε, παντεπίσκοπε, ἀόρατε, ἀκατάληπτε. Δημιουργὲ τῶν νοερῶν οὐσιῶν καὶ τῶν λογικῶν φύσεων, ἡ ἔμφυτος ἀγαθότης, τὸ Φῶς τὸ ἀπρόσιτον, τὸ φωτίζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον, λάμψον κἀμοὶ τῷ ἀναξίῳ δούλῳ σου, φώτισόν μου τῆς διανοίας τὰ ὄμματα, ὅπως ἀνυμνῆσαι τολμήσω τὴν ἄμετρον εὐεργεσίαν καὶ δύναμιν.

Εὐπρόσδεκτος γενέσθω ἡ παρ᾽ ἐμοῦ δέησις διὰ τὸν παρεστῶτα λαόν, ὅπως τὰ πλημμελήματά μου μὴ κωλύσωσιν ἐνθάδε παραγενέσθαι τὸ ἅγιόν σου Πνεῦμα, ἀλλὰ συγχώρησόν μοι ἀκατακρίτως βοᾶν σοι καὶ λέγειν καὶ νῦν, Ὑπεράγαθε·

Δοξάζομέν σε Δέσποτα φιλάνθρωπε, Παντοκράτορ, προαιώνιε Βασιλεῦ.

Δοξάζομέν σε τὸν Κτίστην, καὶ Δημιουργὸν τοῦ παντός.

Δοξάζομέν σε, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ μονογενές, τὸν ἀπάτορα ἐκ Μητρός, καὶ ἀμήτορα ἐκ Πατρός· ἐν γὰρ τῇ προλαβούσῃ Ἑορτῇ νήπιόν σε εἴδομεν, ἐν δὲ τῇ παρούσῃ τέλειόν σε ὁρῶμεν, τὸν ἐκ τελείου τέλειον ἐπιφανέντα Θεὸν ἡμῶν.

Σήμερον γὰρ ὁ τῆς Ἑορτῆς ἡμῖν ἐπέστη καιρός, καὶ χορὸς ἁγίων ἐκκλησιάζει ἡμῖν, καὶ Ἄγγελοι μετὰ ἀνθρώπων συνεορτάζουσι.

Σήμερον ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐν εἴδει περιστερᾶς, τοῖς ὕδασιν ἐπεφοίτησε.

Σήμερον ὁ ἄδυτος Ἥλιος ἀνέτειλε, καὶ ὁ κόσμος τῷ φωτὶ Κυρίου καταυγάζεται.

Σήμερον ἡ Σελήνη λαμπραῖς ταῖς ἀκτῖσι τῷ κόσμῳ συνεκλαμπρύνεται.

Σήμερον οἱ φωτοειδεῖς ἀστέρες τῇ φαιδρότητι τῆς λάμψεως τὴν οἰκουμένην καλλωπίζουσι.

Σήμερον αἱ νεφέλαι ὑετὸν δικαιοσύνης τῇ ἀνθρωπότητι οὐρανόθεν δροσίζουσι.

Σήμερον ὁ Ἄκτιστος ὑπὸ τοῦ ἰδίου πλάσματος βουλῇ χειροθετεῖται.

Σήμερον ὁ Προφήτης καὶ Πρόδρομος τῷ Δεσπότῃ προσέρχεται, ἀλλὰ τρόμῳ παρίσταται, ὁρῶν Θεοῦ πρὸς ἡμᾶς συγκατάβασιν.

Σήμερον τὰ τοῦ Ἰορδάνου νάματα εἰς ἰάματα μεταποιεῖται τῇ τοῦ Κυρίου παρουσίᾳ. Σήμερον ῥείθροις μυστικοῖς πᾶσα ἡ κτίσις ἀρδεύεται.

Σήμερον τὰ τῶν ἀνθρώπων πταίσματα τοῖς ὕδασι τοῦ Ἰορδάνου ἀπαλείφονται.

Σήμερον ὁ Παράδεισος ἠνέωκται τοῖς ἀνθρώποις, καὶ ὁ τῆς Δικαιοσύνης Ἥλιος καταυγάζει ἡμῖν.

Σήμερον τὸ πικρὸν ὕδωρ, τὸ ἐπὶ Μωϋσέως τῷ λαῷ, εἰς γλυκύτητα μεταποιεῖται τῇ τοῦ Κυρίου παρουσίᾳ. Σήμερον τοῦ παλαιοῦ θρήνου ἀπηλλάγημεν καὶ ὡς νέος Ἰσραὴλ διεσώθημεν.

Σήμερον τοῦ σκότους ἐλυτρώθημεν, καὶ τῷ φωτὶ τῆς θεογνωσίας καταυγαζόμεθα. Σήμερον ἡ ἀχλὺς τοῦ κόσμου καθαίρεται τῇ ἐπιφανείᾳ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

Σήμερον λαμπαδοφεγγεῖ πᾶσα ἡ κτίσις ἄνωθεν. Σήμερον ἡ πλάνη κατήργηται, καὶ ὁδὸν ἡμῖν σωτηρίας ἐργάζεται ἡ τοῦ Δεσπότου ἐπέλευσις.

Σήμερον τὰ ἄνω τοῖς κάτω συνεορτάζει, καὶ τὰ κάτω τοῖς ἄνω συνομιλεῖ. Σήμερον ἡ ἱερὰ καὶ μεγαλόφωνος τῶν Ὀρθοδόξων πανήγυρις ἀγάλλεται.

Σήμερον ὁ Δεσπότης πρὸς τὸ βάπτισμα ἐπείγεται, ἵνα ἀναβιβάσῃ πρὸς ὕψος τὸ ἀνθρώπινον.

Σήμερον ὁ ἀκλινὴς τῷ ἰδίῳ οἰκέτῃ ὑποκλίνεται, ἵνα ἡμᾶς ἐκ τῆς δουλείας ἐλευθερώσῃ. Σήμερον Βασιλείαν οὐρανῶν ὠνησάμεθα· τῆς γὰρ Βασιλείας τοῦ Κυρίου οὐκ ἔσται τέλος.

Σήμερον γῆ καὶ θάλασσα τὴν τοῦ κόσμου χαρὰν ἐμερίσαντο, καὶ ὁ κόσμος εὐφροσύνης πεπλήρωται.

Εἴδοσάν σε ὕδατα, ὁ Θεός, εἴδοσάν σε ὕδατα καὶ ἐφοβήθησαν.

Ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω, θεασάμενος τὸ πῦρ τῆς θεότητος, σωματικῶς κατερχόμενον, καὶ εἰσερχόμενον ἐπ᾽ αὐτόν.

Ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω, θεωρῶν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ἐν εἴδει περιστερᾶς κατερχόμενον, καὶ περιϊπτάμενόν σοι.

Ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω, ὁρῶν τὸν Ἀόρατον ὁραθέντα, τὸν Κτίστην σαρκωθέντα, τὸν Δεσπότην ἐν δούλου μορφῇ. Ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω, καὶ τὰ ὄρη ἐσκίρτησαν, Θεὸν ἐν σαρκὶ καθορῶντα, καὶ νεφέλαι φωνὴν ἔδωκαν, θαυμάζουσαι τὸν παραγενόμενον, φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, δεσποτικὴν πανήγυριν σήμερον ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ὁρῶντες, αὐτὸν δὲ τὸν τῆς παρακοῆς θάνατον, καὶ τὸ τῆς πλάνης κέντρον, καὶ τὸν τοῦ, ᾍδου σύνδεσμον ἐν τῷ Ἰορδάνῃ βυθίσαντα, καὶ Βάπτισμα σωτηρίας τῷ κόσμῳ δωρησάμενον. Ὅθεν κἀγὼ ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ ἀνάξιος δοῦλος σου, τὰ μεγαλεῖα τῶν θαυμάτων σου διηγούμενος, συνεχόμενος φόβῳ, ἐν κατανύξει βοῶ σοι·

Μετὰ δὲ τὴν συμπλήρωσιν, λέγει γεγονωτέρᾳ φωνῇ.

Μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου, καὶ οὐδεὶς λόγος ἐξαρκέσει πρὸς ὕμνον τῶν θαυμασίων σου (ἐκ γ’). Σὺ γὰρ βουλήσει ἐξ οὐκ ὄντων εἰς τὸ εἶναι παραγαγὼν τὰ σύμπαντα τῷ σῷ κράτει συνέχεις τὴν κτίσιν, καὶ τῇ σῇ προνοίᾳ διοικεῖς τὸν κόσμον.

Σὺ ἐκ τεσσάρων στοιχείων τὴν κτίσιν συναρμόσας, τέτταρσι καιροῖς τὸν κύκλον τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐστεφάνωσας. Σὲ τρέμουσιν αἱ νοεραὶ πᾶσαι Δυνάμεις. Σὲ ὑμνεῖ ἥλιος, σὲ δοξάζει σελήνη, σοὶ ἐντυγχάνει τὰ ἄστρα, σοὶ ὑπακούει τὸ φῶς, σὲ φρίττουσιν ἄβυσσοι, σοὶ δουλεύουσιν αἱ πηγαί. Σὺ ἐξέτεινας τὸν οὐρανὸν ὡσεὶ δέρριν· σὺ ἐστερέωσας τὴν γῆν ἐπὶ τῶν ὑδάτων· σὺ περιετείχισας τὴν θάλασσαν ψάμμῳ· σὺ πρὸς ἀναπνοὰς τὸν ἀέρα ἐξέχεας· Ἀγγελικαὶ Δυνάμεις σοὶ λειτουργοῦσιν· οἱ τῶν, Ἀρχαγγέλων χοροὶ σὲ προσκυνοῦσι· τὰ πολυόμματα Χερουβίμ, καὶ τὰ ἑξαπτέρυγα Σεραφὶμ κύκλῳ ἱστάμενα καὶ περιϊπτάμενα, φόβῳ τῆς ἀπροσίτου σου δόξης κατακαλύπτονται. Σὺ γὰρ Θεὸς ὤν ἀπερίγραπτος, ἄναρχός τε καὶ ἀνέκφραστος, ἦλθες ἐπὶ τῆς γῆς, μορφὴν δούλου λαβὼν, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος· οὐ γὰρ ἔφερες, Δεσπότα, διὰ σπλάγχνα ἐλέους σου, θεάσασθαι ὑπὸ τοῦ διαβόλου τυραννούμενον τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων, ἀλλ᾽ ἦλθες καὶ ἔσωσας ἡμᾶς.

Ὁμολογοῦμεν τὴν χάριν, κηρύττομεν τὸν ἔλεον, οὐ κρύπτομεν τὴν εὐεργεσίαν, τάς τῆς φύσεως ἡμῶν γονὰς ἠλευθέρωσας, παρθενικὴν ἡγίασας μήτραν τῷ τόκῳ σου, πᾶσα ἡ κτίσις ὕμνησέ σε ἐπιφανέντα. Σὺ γὰρ ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθης, καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφης. Σὺ καὶ τὰ Ἰορδάνια ῥεῖθρα ἡγίασας, οὐρανόθεν καταπέμψας τὸ Πανάγιον σοῦ Πνεῦμα, καὶ τάς κεφαλὰς τῶν ἐκεῖσε ἐμφωλευόντων συνέτριψας δρακόντων.

Αὐτὸς οὖν, φιλάνθρωπε Βασιλεῦ, πάρεσο καὶ νῦν διὰ τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου σου Πνεύματος, καὶ ἁγίασον τὸ ὕδωρ τοῦτο (ἐκ γ΄ ).

Καὶ δὸς αὐτῷ τὴν χάριν τῆς ἀπολυτρώσεως, τὴν εὐλογίαν τοῦ Ἰορδάνου. Ποίησον αὐτὸ ἀφθαρσίας πηγήν, ἁγιασμοῦ δῶρον, ἁμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων ἀλεξιτήριον, δαίμοσιν ὀλέθριον, ταῖς ἐναντίαις δυνάμεσιν ἀπρόσιτον, Ἀγγελικῆς ἰσχύος πεπληρωμένον, ἵνα πάντες οἱ ἀρυόμενοι καὶ μεταλαμβάνοντες ἔχοιεν αὐτὸ πρὸς καθαρισμὸν ψυχῶν καὶ σωμάτων, πρὸς ἰατρείαν παθῶν, πρὸς ἁγιασμὸν οἴκων, πρὸς πᾶσαν ὠφέλειαν ἐπιτήδειον. Σὺ γὰρ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ δι᾽ ὕδατος καὶ Πνεύματος ἀνακαινίσας τὴν παλαιωθεῖσαν φύσιν ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας. Σὺ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ δι᾽ ὕδατος κατακλύσας ἐπὶ τοῦ Νῶε τὴν ἁμαρτίαν. Σὺ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ διὰ θαλάσσης ἐλευθερώσας ἐκ τῆς δουλείας Φαραώ, διὰ Μωϋσέως, τὸ γένος τῶν Ἑβραίων· Σὺ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν ὁ διαρρήξας πέτραν ἐν ἐρήμῳ, καὶ ἐρρύησαν ὕδατα, καὶ χείμαρροι κατεκλύσθησαν, καὶ διψῶντα τὸν λαόν σου κορέσας.

Σὺ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ δι᾽ ὕδατος καὶ πυρός, διὰ τοῦ Ἡλίου, ἀπαλλάξας τὸν Ἰσραὴλ ἐκ τῆς πλάνης τοῦ Βάαλ. Αὐτὸς καὶ νῦν, Δεσπότα, ἁγίασον τὸ ὕδωρ τοῦτο, τῷ Πνεύματί σου τῷ Ἁγίῳ. (ἐκ γ’)

Δὸς πᾶσι, τοῖς τε μεταλαμβάνουσι, τὸν ἁγιασμόν, τὴν εὐλογίαν, τὴν κάθαρσιν, τὴν ὑγείαν. Καὶ σῶσον, Κύριε, τοὺς δούλους σου, τοὺς πιστοὺς Βασιλεῖς ἡμῶν. (ἐκ γ΄) Καὶ φύλαξον αὐτοὺς ὑπὸ τὴν σκέπην σου ἐν εἰρήνῃ, ὑπόταξον ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτῶν πάντα ἐχθρὸν καὶ πολέμιον, χάρισαι αὐτοῖς τὰ πρὸς σωτηρίαν αἰτήματα καὶ ζωὴν τὴν αἰώνιον. Μνήσθητι, Κύριε, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος), καὶ παντὸς τοῦ Πρεσβυτερίου, τῆς ἐν Χριστῷ Διακονίας, καὶ παντὸς ἱερατικοῦ τάγματος, καὶ τοῦ περιεστῶτος λαοῦ, καὶ τῶν δι᾽ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντων ἀδελφῶν ἡμῶν, καὶ ἐλέησον αὐτοὺς καὶ ἡμᾶς, κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος. Ἵνα καὶ διὰ στοιχείων, καὶ διὰ Ἀγγέλων, καὶ διὰ ἀνθρώπων, καὶ διὰ ὁρωμένων, καὶ διὰ ἀοράτων, δοξάζηταί σου τὸ πανάγιον ὄνομα, σὺν τῷ Πατρί, καὶ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Απόδοση στην Νεοελληνική

Η ευχή του Μεγάλου Αγιασμού δημοσιεύεται στο ιστολόγιό μας στην νεοελληνική  με σκοπό την μελέτη και όχι την χρήση κατά τη Θεία Λατρεία.

Ἁγία Τριάς, ὑπερούσια, ὑπεράγαθη, παντοδύναμη, ἀόρατη, ἀκατάληπτη, δημιουργέ τῶν νοερῶν ἀγγέλων καί τῶν λογικῶν ἀνθρώπων· ἡ ἔμφυτη ἀγαθότητα· τό φῶς τό ἀπρόσιτο· πού φωτίζει καί ἁγιάζει, κάθε ἄνθρωπο πού ἔρχεται στόν κόσμο,λάμψε καί σέ ἐμένα, τόν ἀνάξιο δοῦλο Σου.

Φώτισέ μου, τῆς διανοίας μου τά μάτια, γιά νά τολμήσω καί ἐγώ, νά ἀνυμνήσω, τίς ἄμετρες εὐεργεσίες Σου, καί τήν δύναμή Σου. Δέξου τήν δέησή μου, γιά χάρη τοῦ λαοῦ Σου, πού στέκει γύρω μου.

Μήν ἀφήσεις, τά πλημμελήματά μου, νά ἐμποδίσουν τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιο, νά ἔλθει καί ἐδῶ. Κάμε συγκατάβαση· καί ἄφησέ με, καί ἐμένα τόν ἁμαρτωλό, νά φωνάξω τώρα, καί νά εἰπῶ καί ἐγώ, Ὑπεράγαθε: Σέ δοξάζομε, Δέσποτα φιλάνθρωπε· παντοκράτωρ· προαιώνιεβασιλέα μας. Σέ δοξάζομε, τόν Κτίστη μας καί Δημιουργό μας.

Σέ δοξάζομε, Ἐσένα, τόν μονογενῆ Υἱό τοῦ Θεοῦ, πού γεννήθηκες, ἀπό τήν μητέρα Σου χωρίς πατέρα, καί ἀπό τόν Πατέρα Σου χωρίς μητέρα. Στήν προηγούμενη ἑορτή, Σέ εἴδαμε νήπιο. Τώρα, σέ αὐτήν ἐδῶ σήμερα, Σέ βλέπομε τέλειον· τόσο τέλειον, ὅσο μπορεῖς νά εἶσαι μόνο Σύ, πού ἀπό τόν τέλειο Θεό Πατέρα, Επεφάνης καί σύ, τέλειος, Θεέ μας.

Σήμερα, εἶναι πολύ μεγάλη ἑορτή γιά μᾶς. Σήμερα, ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι γεμάτη ἁγίους· καί οἱ ἄγγελοι, ἔχουν κατεβῆ ἀνάμεσά μας καί ἑορτάζουνε μαζί μας.

Σήμερα, ἡ χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος, μέ μορφή περιστεριοῦ, ἐπεφοίτησε στά νερά.

Σήμερα, ἀνέτειλε ἕνας Ἥλιος, πού δέν δύει ποτέ· καί ἀπό τό φῶς Του, ἀπό τό Φῶς τοῦ Κυρίου, καταυγάζεται ὁ κόσμος ὅλος.

Σήμερα, ὅπως ὁ κόσμος ὅλος, ἔτσι καί τό φεγγάρι, ρίχνει ἀκτῖνες ὑπέρλαμπρες, συμμετέχοντας στοῦ κόσμου τήν χαρά καί λάμψη.

Σήμερα, τά φωτοβόλα ἀστέρια, μέ τήν γλύκα τῆς λάμψης τους, ὀμορφαίνουνε τόν κόσμο.

Σήμερα, ἀπό τά σύννεφα, σάν δροσιά ἀπό τόν οὐρανό, πέφτει στόν κόσμο βροχή δικαίωσης καί σωτηρίας.

Σήμερα, ὁ ἄκτιστος, ὁ δημιουργός Θεός, τό θέλησε, καί τό δέχθηκε, ἕνα πλάσμα Του νά βάλει στό χέρι του ἐπάνω στό κεφάλι Του,γιά νά Τοῦ δώσει εὐλογία! . .

Σήμερα, ὁ Προφήτης, ὁ Πρόδρομος, ἐπῆγε δίπλα στόν Δεσπότη Χριστό νά Τόν βαφτίσει, ἀλλά στάθηκε μέ τρόμο μπροστά Του· γιατί ἐκεῖ τότε κατάλαβε, τί συγκατάβαση εἶχε κάμει ὁ Θεός, γιά χάρη μας.

Σήμερα, τό νερό τοῦ Ἰορδάνη, ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου, τό μετέβαλε σέ φάρμακο.

Σήμερα, τό ἁγιασμένο αὐτό νερό, τό παίρνει ὁ κόσμος ὅλος καί τό πίνει.

Σήμερα, μέ τό ἁγιασμένο αὐτό νερό, νερό Ἰορδάνου, ξεπλένονται ὅλα τῶν ἀνθρώπων τά πταίσματα.

Σήμερα, ἄνοιξε γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους ὁ Παράδεισος· καί μέ τό νερό αὐτό, μᾶς φωτίζει ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης.

Σήμερα, τό πικρό ἐκεῖνο νερό, γιά τό ὁποῖο μᾶς μιλάει ὁ Μωϋσῆς, ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου μας, τό μεταβάλλει σέ γλυκύ, πρός χάρη τοῦ λαοῦ μας.

Σήμερα, ἀπό τόν παλαιό ἐκεῖνο «θρῆνο χωρίς ἐλπίδα», ἀπαλλαγήκαμε· καί, σάν νέος Ἰσραήλ, ἐσωθήκαμε!

Σήμερα, ἀπό τό σκοτάδι τῆς ψεύτικης θρησκείας, ἐλυτρωθήκαμε· καί ἡ ψυχή μας γέμισε, μέ τῆς θεογνωσίας τό φῶς.

Σήμερα, μέ τήν Ἐπιφάνεια τοῦ Θεοῦ μας, ξεδιαλύθηκε ἡ θολούρα, πού κυριαρχεῖ στά θέματα τοῦ κόσμου.

Σήμερα, ὁλόκληρος ὁ ἄνω κόσμος πανηγυρίζει, σκιρτάει ἀπό χαρά, κρατάει κεριά!

Σήμερα, καταργήθηκε ἡ πλάνη· καί ὁ ἐρχομός τοῦ Κυρίου μας, μᾶς ἄνοιξε τῆς σωτηρίας τόν δρόμο.

Σήμερα, τά ἄνω, συνεορτάζουν μέ τά κάτω· καί τά κάτω, ἄνοιξαν ἐπικοινωνία μέ τά ἄνω.

Σήμερα, ἡ ἱερά καί μεγαλόφωνη πανήγυρη τῶν Ὀρθοδόξων, ἀγάλλεται.

Σήμερα, ὁ Δεσπότης τρέχει στό βάπτισμα· γιά νά ἀνεβάσει ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους ψηλά.

Σήμερα, ὁ ἀκλινής σάν Θεός, σκύβει τόν αὐχένα Του στόν δοῦλο Του, γιά νά ἐλευθερώσει ἀπό τήν δουλεία ἐμᾶς.

Σήμερα, ἡ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἔγινε δική μας! Καί ἡ βασιλεία τοῦ Κυρίου, δέν ἔχει τέλος!

Σήμερα, θάλασσα καί ξηρά, ἐμοιράσθηκαν τοῦ κόσμου τήν χαρά.

Σέ εἶδαν καί Σέ κατάλαβαν, ἀκόμη καί τά νερά, Θεέ μας! Σέ εἶδαν τά νερά, καί ἐφοθήθηκαν!

Ὁ Ἰορδάνης γύρισε πίσω, – ὅταν εἶδε Ἐσένα, τό Πῦρ τῆς Θεότητος, νά κατεβαίνεις μέ τό σῶμα Σου, καί νά εἰσέρχεσαι σ᾿ αὐτόν!

Ὁ Ἰορδάνης γύρισε πίσω, – ὅταν εἶδε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, νά κατεβαίνει μέ μορφή περιστερᾶς, καί νά πετάει τριγύρω Σου.

Ὁ Ἰορδάνης γύρισε πίσω, – ὅταν εἶδε Ἐσένα, τόν Θεό τόν ἀόρατο, ὁρατό· τόν Κτίστη καί Δημιουργό, μέ σάρκα· τόν Αὐθέντη καί Δεσπότη, μέ δούλου μορφή.

Ὁ Ἰορδάνης ἐγύρισε πίσω! – Τόν εἶδαν τά βουνά καί ἐσκίρτησαν. Ἐσκίρτησαν, πού εἶδαν τόν Θεό μέ σάρκα! Καί τά σύννεφα τό διεκήρυξαν καί τό βροντοφώναξαν:

• ὅτι Αὐτός πού ἦλθε, εἶναι πολύ μεγάλος· ὅτι εἶναι τό Φῶς τό ἐκ Φωτός· ὁ Θεός ἀληθινός ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ·

• ὅτι Αὐτός, καί τόν θάνατο – καρπό τῆς παρακοῆς· καί τό δηλητήριό του, κεντρί τῆς πλάνης· καί τίς ἀλυσίδεςτου, πού κρατοῦν τόν ἄνθρωπο δεμένο στόν θάνατο καί στόν ἅδη, τά ἐβύθισε, καί χάθηκαν, μέσα στό νερό τοῦ Ἰορδάνη·

• καί ὅτι καί τώρα, Αὐτός, ὁ Κύριός μας καί Θεός μας, εἶναι πού δίνει, καί σέ μᾶς, καί σέ ὅλον τόν κόσμο, τό μεγάλο δῶρο Του: τό βάπτισμα τῆς σωτηρίας. Καί ἀκριβῶς γι᾿ αὐτό, καί ἐγώ ὁ ἁμαρτωλός καί ἀνάξιος δοῦλος Σου, Κύριε, διηγούμενος τά μεγάλα καί θαυμάσια ἔργα Σου, μέ φόβο καί μέ κατάνυξη ἀναβοῶ· 

• Μέγας εἶσαι, Κύριε, καί θαυμαστά τά ἔργα Σου· καί κανενός εἴδους λόγια δέν ἀρκοῦν πρός ὕμνον τῶν θαυμασίων Σου (γ).

Σύ, μόνο πού τό θέλησες, – χωρίς καθόλου νά κοπιάσεις, – ἔφερες τά πάντα, ἀπό τό μηδέν στήν ὕπαρξη. Σύ, μέ τήν δύναμή Σου, συγκρατεῖς τήν κτίση· καί, μέ τήν πρόνοιά Σου κυβερνᾶς τόν κόσμο.

Σύ συνάρμοσες, ἀπό τέσσερα στοιχεῖα, ὁλόκληρη τήν κτίση· καί Σύ ἔβαλες τίς τέσσερες ἐποχές, στόν κύκλο τοῦ χρόνου. Οἱ νοερές Δυνάμεις, οἱ τάξεις τῶν ἀγγέλων, αἰσθάνονται μπροστά Σου ὅλες δέος!

Ὁ ἥλιος Σέ ὑμνεῖ.

Ἡ σελήνη Σέ δοξάζει.

Σέ Σένα ἀναφέρονται τά ἄστρα.

Σέ Σένα ὑπακούει τό φῶς.

Οἱ ἀπύθμενες θάλασσες Σέ τρέμουν.

Οἱ πηγές τό θέλημα τό δικό Σου ὑπηρετοῦν.

Σύ ἅπλωσες ἀπό ἐπάνω μας τόν οὐρανό σάν στέγη.

Σύ ἐστήριξες τήν γῆ ἐπάνω στά νερά!

Σύ περιτείχισες καί ἔφραξες τήν θάλασσα, μέ ἕνα τεῖχος ἀπό ἄμμο.

Σύ ἅπλωσες παντοῦ ἀέρα, κατάλληλο γιά τήν ἀναπνοή.

Οἱ Ἀγγελικές Δυνάμεις, Σένα ὑπηρετοῦν.

Οἱ χοροί τῶν ἀρχαγγέλων, Σένα προσκυνοῦν.

Τά πολυόμματα Χερουβείμ, καί τά ἑξαπτέρυγα Σεραφείμ, εἴτε

στέκουν γύρω Σου, εἴτε τριγύρω Σου πετοῦν, ἀπό εὐλάβεια σέ Σένα, στήν ἀπρόσιτη Δόξα Σου, κρύβουν τά πρόσωπά Τους.

Γιατί Σύ, Κύριε, ὁ Θεός ὁ ἀπερίγραπτος, ὁ ἄναρχος, καί ἀνέκφραστος, ἦλθες στήν γῆ, καί ἐπῆρες δούλου μορφή, καί ἔγινες ὅμοιος μέ μᾶς, μέ τούς ἀνθρώπους· ἐπειδή ἀπό σπλάγχνα ἐλέους Σου γιά μᾶς, δέν τό ὑπέφερες, νά βλέπεις τό γένος μας, τό γένος τῶν ἀνθρώπων, νά τυραννιέται ἀπό τόν διάβολο. Καί ἦλθες. Καί μᾶς ἔσωσες.

Τήν ὁμολογοῦμε τήν χάρη Σου.

Τό διακηρύττομε τό ἐλεός Σου.

Δέν τήν κρύβομε τήν εὐεργεσία Σου.

Σύ ἐλευθέρωσες ἀπό τήν κατάρα, τίς γονές τῆς φύσης μας· καί Σύ διατήρησες καθαρή καί ἅγια, τήν μήτρα τῆς Παρθένου. ῞Ολη ἡ κτίση Σέ ὕμνησε· τότε, πού ἔκαμες τήν ἐμφάνισή Σου· γιατί τότε, Σύ, Θεέ μας, κατέβηκες στήν γῆ, καί ἄρχισες νά συναναστρέφεσαι ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους.

Καί Συ, ἁγίασες καί τοῦ Ἰορδάνη τά νερά, ἀφοῦ Σύ ἔκαμες καί κατέβηκε ἀπό τόν οὐρανό σ᾿ αὐτά τό Πανάγιό Σου Πνεῦμα· – καί μέ τόν τρόπο αὐτό ἔσπασες τά κεφάλια καί τῶν νοητῶν ἐκείνων δρακόντων, πού μπορεῖ νέ ἔχουν φωλιάσει ἐκεῖ σ᾿ αὐτά, καί νά μᾶςπαραμονεύουν.

• Σύ, λοιπόν, φιλάνθρωπε βασιλέα μας, ἔλα καί τώρα, μέ τήν χάρη καί μέ τήν ἐπιφοίτηση τοῦ ἁγίου ΣουΠνεύματος, καί ἁγίασε τό ὕδωρ τοῦτο (γ).

Καί δῶσε σ᾿ αὐτό, τήν χάρη τῆς ἀπολύτρωσης, τήν εὐλογία πού πῆρε τότε ὁ Ἰορδάνης.Κάμε το, Κύριε τό νερό αὐτό,

• νά εἶναι ἀφθαρσίας πηγή·

• νά δίνει ἁγιασμό·

• νά λύνει τά ἁμαρτήματα·

• νά διώχνει τά νοσήματα·

• νά φέρνει ζημία καί ὄλεθρο στά δαιμόνια·

• νά μήν μποροῦν οὔτε νά τό πλησιάσουν οἱ ὅποιες

ἐναντίες σατανικές δυνάμεις·

• νά εἶναι γεμάτο μέ τήν δύναμη, πού ἔχουν οἱ ἅγιοι ἄγγελοι.

Καί ἔτσι ὅλοι, ὅσοι τό παίρνουν καί τό χρησιμοποιοῦν μέ πίστη, νά τό ἔχουν:

* μέσο γιά καθαρισμό ψυχῶν καί σωμάτων·

* φάρμακο γιά θεραπεία ἀπό πάθη·

Καί νά εἶναι:* ἁγίασμα γιά τά σπίτια τους· κατάλληλο καί ὠφέλιμο, γιά κάθε περίπτωση.

Καί φυσικά θά εἶναι, ἀφοῦ: Σύ, Θεέ μας, μέ τό νερό καί μέ τό Πνεῦμα, ἀνακαίνισες τήνφύση, πού ἡ ἁμαρτία τήν εἶχε παλαιώσει. Σύ, Θεέ μας, μέ νερό ἐξέπλυνες, τήν ἐποχή τοῦ Νῶε τήνἁμαρτία.

Σύ, Θεέ μας, περνώντας το μέσα ἀπό τό νερό τῆς θάλασσας, μέ ὄργανό Σου τόν Μωϋσῆ, ἐλευθέρωσες ἀπό τήν δουλεία, τό γένοςτῶν Ἑβραίων.

Σύ, Θεέ μας, ἔσπασες στήν ἔρημο ἕνα βράχο, καί ἔκαμες καί ἐβγῆκαν ἀπό ἐκεῖ νερά, πού ἐκύλισαν σάν ποτάμια, καί ἐδρόσισεςτόν διψασμένο Σου λαό.

Σύ, Θεέ μας, μέ τήν φωτιά καί μέ τό νερό, μέ τό θαῦμα ἐκεῖνο, πού ἔκαμες τότε, μέ ὄργανο τόν προφήτη Ἠλία, ἀπάλλαξες τόν Ἰσραήλ ἀπό τήν πλάνη τοῦ Βάαλ.

• Σύ καί τώρα, Δέσποτα Χριστέ, ἁγίασε τό ὕδωρ τοῦτο μέ τό Πνεῦμα Σου τό Ἅγιο (γ).

Καί δῶσε μέ αὐτό σέ ὅλους· εἴτε ἁπλῶς τό ἀγγίζουν· εἴτε χρίονται μέ αὐτό· εἴτε τό πίνουν· τόν ἁγιασμό, τήν εὐλογία, τήν κάθαρση, τήν ὑγεία!

Καί σῶσε, Κύριε, τούς δούλους Σου, τούς πιστούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς ἄρχοντές μας. Φύλαξέ τους ὑπό τήν σκέπην Σου εἰρηνικά. Βοηθησέ τους, νά ἀντικρούουν σωστά ὅλους τούς ἐχθρούς μας. Χάρισέ τους, ὅ,τι Σοῦ ζητοῦν γιά τό καλό· καί τήν αἰώνια ζωή.

Μνήσθητι, Κύριε, τοῦ ἀρχιεπισκόπου μας Γεωργίου καί ἔχε κάτω ἀπό τήν σκέπη Σου ὅλους τούς ῾Ιερεῖς μας καί τούς διακόνους· κάθε ἱερατικό τάγμα· τόν περιεστῶτα λαό· καί κάθε ἀδελφό μας, πού γιά κάποιο λόγο σοβαρό, δέν μπόρεσε νά ἔλθει ἐδῶ στήν Ἐκκλησία. Καί ἐλέησε, καί αὐτούς καί ἐμᾶς, κατά τό μέγα Σου ἔλεος.

Κάμε, Κύριε, καί ἀπό τά στοιχεῖα τῆς φύσεως, καί ἀπό τούς ἀγγέλους, καί ἀπό τούς ἀνθρώπους, καί ἀπό τά ὁρατά, καί ἀπό τά ἀόρατα, ἀπό ὅλους καί ἀπό ὅλα, νά δοξάζεται τό πανάγιο ῎Ονομά Σου, μαζί μέ τόν Πατέρα καί μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, καί τώρα καί πάντοτε, καί εἰς τούς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Πηγή: https://fdathanasiou.wordpress.com/2013/01/05/η-ευχή-ττού-μεγάλου-αγιασμού-του-αγίου/

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΟΡΤΗΣ (ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ)
Πράξεων τῶν Ἀποστόλων τὸ Ἀνάγνωσμα
19: 1-8

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἐγένετο ἐν τῷ τὸν ᾿Απολλὼ εἶναι ἐν Κορίνθῳ Παῦλον διελθόντα τὰ ἀνωτερικὰ μέρη ἐλθεῖν εἰς ῎Εφεσον· καὶ εὑρὼν μαθητάς τινας εἶπε πρὸς αὐτούς· εἰ Πνεῦμα ῞Αγιον ἐλάβετε πιστεύσαντες; οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· ἀλλ᾿ οὐδὲ εἰ Πνεῦμα ῞Αγιόν ἐστιν ἠκούσαμεν. Εἶπέ τε πρὸς αὐτούς· εἰς τί οὖν ἐβαπτίσθητε; οἱ δὲ εἶπον· εἰς τὸ ᾿Ιωάννου βάπτισμα. Εἶπε δὲ Παῦλος· ᾿Ιωάννης μὲν ἐβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, τῷ λαῷ λέγων εἰς τὸν ἐρχόμενον μετ᾿ αὐτὸν ἵνα πιστεύσωσι, τοῦτ᾿ ἔστιν εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν Χριστόν. Ἀκούσαντες δὲ ἐβαπτίσθησαν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ. Καὶ ἐπιθέντος αὐτοῖς τοῦ Παύλου τὰς χεῖρας ἦλθε τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἐπ᾿ αὐτούς, ἐλάλουν τε γλώσσαις καὶ προεφήτευον. Ἦσαν δὲ οἱ πάντες ἄνδρες ὡσεὶ δεκαδύο. Εἰσελθὼν δὲ εἰς τὴν συναγωγὴν ἐπαρρησιάζετο ἐπὶ μῆνας τρεῖς διαλεγόμενος, καὶ πείθων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΕΟΡΤΗΣ (ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην
1: 29–34

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, βλέπει ὁ Ἰωάννης τὸν ᾽Ιησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτόν, καὶ λέγει· ῎Ιδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. Οὗτός ἐστιν ὑπὲρ οὗ ἐγὼ εἶπον. ᾽Οπίσω μου ἔρχεται ἀνὴρ ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν. Κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ᾽ ἵνα φανερωθῇ τῷ ᾽Ισραὴλ, διὰ τοῦτο ἦλθον ἐγὼ ἐν ὕδατι βαπτίζων. Καὶ ἐμαρτύρησεν ᾽Ιωάννης λέγων ὅτι Τεθέαμαι τὸ πνεῦμα καταβαῖνον ὡς περιστερὰν ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔμεινεν ἐπ᾽ αὐτόν· κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ᾽ ὁ πέμψας με βαπτίζειν ἐν ὕδατι ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ᾽Εφ᾽ ὃν ἂν ἴδῃς τὸ πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ᾽ αὐτόν, οὗτός ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν πνεύματι ἁγίῳ. Κἀγὼ ἑώρακα, καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΟΡΤΗΣ (ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ)
Πρὸς Τίτον Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
2: 11-14, 3: 4-7

Τέκνον Τίτε, ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις, παιδεύουσα ἡμᾶς ἵνα ἀρνησάμενοι τὴν ἀσέβειαν καὶ τὰς κοσμικὰς ἐπιθυμίας σωφρόνως καὶ δικαίως καὶ εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὃς ἔδωκεν ἑαυτὸν ὑπὲρ ἡμῶν, ἵνα λυτρώσηται ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνομίας καὶ καθαρίσῃ ἑαυτῷ λαὸν περιούσιον, ζηλωτὴν καλῶν ἔργων. Ὅτε δὲ ἡ χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ, οὐκ ἐξ ἔργων τῶν ἐν δικαιοσύνῃ ἃ ἐποιήσαμεν ἡμεῖς ἀλλὰ κατὰ τὸ αὐτοῦ ἔλεος ἔσωσεν ἡμᾶς διὰ λουτροῦ παλιγγενεσίας καὶ ἀνακαινώσεως πνεύματος ἁγίου, οὗ ἐξέχεεν ἐφ᾽ ἡμᾶς πλουσίως διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν, ἵνα δικαιωθέντες τῇ ἐκείνου χάριτι κληρονόμοι γενώμεθα κατ᾽ ἐλπίδα ζωῆς αἰωνίου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΕΟΡΤΗΣ (ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
3: 13-17

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παραγίνεται ὁ ᾽Ιησοῦς ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐπὶ τὸν ᾽Ιορδάνην πρὸς τὸν ᾽Ιωάννην τοῦ βαπτισθῆναι ὑπ᾽ αὐτοῦ. Ὁ δὲ ᾽Ιωάννης διεκώλυεν αὐτὸν λέγων, ᾽Εγὼ χρείαν ἔχω ὑπὸ σοῦ βαπτισθῆναι, καὶ σὺ ἔρχῃ πρός με;ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾽Ιησοῦς εἶπεν πρὸς αὐτόν· ῎Αφες ἄρτι, οὕτως γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην. τότε ἀφίησιν αὐτόν. καὶ βαπτισθεὶς ὁ ᾽Ιησοῦς ἀνέβη εὐθὺς ἀπὸ τοῦ ὕδατος· καὶ ἰδοὺ ἠνεῴχθησαν αὐτῷ οἱ οὐρανοί, καὶ εἶδε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καταβαῖνον ὡσεὶ περιστερὰν καὶ ἐρχόμενον ἐπ᾽ αὐτόν·καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ

«Ἐπεφάνης σήμερον τῇ οἰκουμένῃ καὶ τὸ φῶς Σου, Κύριε, ἐσημειώθη ἐφ᾿ ἡμᾶς, ἐν ἐπιγνώσει ὑμνοῦντάς Σε· ἦλθες, ἐφάνης τὸ Φῶς τὸ ἀπρόσιτον.»

Σήμερα ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἀγαπητοὶ ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί, ἑορτάζει φαιδρῶς καὶ πανηγυρίζει ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα γεγονότα τῆς ἱστορίας, μία μέγιστη ἑορτή, αὐτὴ τῶν ἁγίων Θεοφανίων, τῆς ἐμφάνειας δηλαδὴ καὶ πραγματικῆς φανέρωσης τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ καὶ Δημιουργοῦ κατὰ τὴ Βάπτιση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸν Ἰορδάνη ποταμό.

Ὅπως κατὰ καιροὺς ὁ Θεὸς στὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶχε ἀποστείλει δίκαιους καὶ προφῆτες, ποὺ μὲ ὁράματα καὶ σύμβολα καὶ προφητεῖες εἶχαν προαναγγείλει στὸν ἐκλεκτό Του λαὸ τὴν ἔλευση τοῦ Μεσσία καὶ Λυτρωτῆ, ἔτσι καὶ λίγο πρὶν τὴν ἔναρξη τῆς δημόσιας Του δράσης καὶ τοῦ κηρύγματος ἀπέστειλε τὸν ἔνσαρκο ἄγγελό Του, δηλαδὴ ἀγγελιοφόρο, τὸν Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο, ποὺ μὲ τὸ κήρυγμα καὶ τὸ βάπτισμά του προετοίμασε τὸν δρόμο (ἐξ οὗ καὶ Πρό-δρομος), γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο τῆς τελειότητος, τὴ ζωὴ τῆς Χάριτος, ποὺ ἐπρόκειτο σύντομα νὰ κηρύξει ὁ Δεσπότης Χριστός.

Ὁ Ἰωάννης λοιπόν, μετὰ ἀπὸ μία ἰσάγγελη ζωὴ τριάντα ἐτῶν στὴν ἔρημο μὲ ἄσκηση, νηστεία καὶ προσευχή, ὑπακούοντας σὲ θεϊκὴ προσταγή, ἔρχεται στὰ περίχωρα τοῦ Ἰορδάνη ποταμοῦ, γιὰ νὰ κηρύξει βάπτισμα μετανοίας στὸν λαό. Ταυτόχρονα, ὁ Μέγας Πρόδρομος κήρυσσε στοὺς ὄχλους, ποὺ πρόστρεχαν κοντά του, νὰ ἐξομολογηθοῦν καὶ νὰ βαπτισθοῦν, καὶ νὰ πιστεύσουν στὸν Μεσσία, ποὺ σύντομα ἐπρόκειτο νὰ παρουσιασθεῖ. Ἀσφαλῶς τὸ βάπτισμα τοῦ Ἰωάννη δὲν χορηγοῦσε ἄφεση ἁμαρτιῶν, ἀλλ᾿ ἦταν συμβολικὸ τοῦ πραγματικοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος, ποὺ θὰ ἐγκαινίαζε καὶ καθιέρωνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.

Ἦλθε λοιπὸν ἡ ὥρα τῆς Χάριτος, ὁ καιρός, ποὺ ὁ Κύριος θὰ ἄρχιζε τὸ κήρυγμα καὶ τὴ δημόσια δράση Του, μετὰ ἀπὸ τριάντα χρόνια ζωῆς σὲ πλήρη ἀφάνεια καὶ ὑποταγὴ στὸν Μνήστορα Ἰωσὴφ καὶ τὴν ἁγία Του Μητέρα. Μά, πρὶν ἀποδυθεῖ στὸ μέγιστο τοῦτο ἔργο, κατευθύνει τὰ βήματά Του ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ στὸν Ἰορδάνη, γιὰ νὰ βαπτισθεῖ ἀπὸ τὸν Ἰωάννη. Ὢ ἄκρας ταπείνωσης καὶ συγκατάβασης τοῦ Χριστοῦ μας! Ὁ ἄσπιλος καὶ ἀναμάρτητος προσέρχεται μὲ τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ ὑπεύθυνους νὰ βαπτισθεῖ. Νὰ βαπτισθεῖ ὁ Δεσπότης ἀπὸ τὸν δοῦλο, ὁ Πλάστης ἀπὸ τὸ πλάσμα Του! Γιὰ ποιό λόγο ὅμως αὐτὴ ἡ ἐνέργεια τοῦ Κυρίου; Γιὰ πολλοὺς λόγους, καὶ πάντα μέσα στὰ πλαίσια τῆς θείας Του οἰκονομίας γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Πρῶτον, δείχνει ὁ ἴδιος ὑπακοὴ στὴν ἐντολή, ποὺ ἔδωσε στὸν Ἰωάννη νὰ βαπτίζει τοὺς ἀνθρώπους. Δεύτερο, μᾶς παρέχει ἄφθαστο ὑπόδειγμα μεγίστης ταπείνωσης. Τρίτο, ἐπικυρώνει ὅτι ὁ Ἰωάννης ἦταν σταλμένος ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ὁ βίος του ἀγγελικός. Τέταρτο, ἐκπληρώνει τὴν προφητεία τοῦ Προδρόμου, ὅτι θὰ ἔβλεπε τὸν κηρυττόμενο Μεσσία καὶ ὅτι τώρα τὸ ἔργο του τὸ προδρομικὸ ὁλοκληρωνόταν πλέον. Πέμπτο, ἐπιστέφει τὴν ἁγιότητα τοῦ Ἰωάννη, ἀξιώνοντάς τον νὰ γίνει καὶ Βαπτιστής Του. Ἀκόμη, ὅπως εἶχε μὲ τὴν κατάβασή του ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἁγιάσει τοὺς αἰθέρες καὶ μὲ τὴ Γέννησή Του ἁγιάσει τὴ γῆ, τώρα μὲ τὴ Βάπτισή Του ἁγιάζει καὶ τὰ ὕδατα ὅλα τῆς γῆς, μέσῳ τῶν ὑδάτων τοῦ Ἰορδάνη, καὶ ἐκδιώκει καὶ ἀπ᾿ ἐκεῖ τὶς ἐμφωλεύουσες δαιμονικὲς δυνάμεις. Καί, τὸ πιὸ σπουδαῖο, μᾶς παραδίδει τὸ Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος, μὲ τὸ ὑπόδειγμά του, ὡς τὸ ἀπαραίτητο Μυστήριο εἰσαγωγῆς, ἔνταξης καὶ πολιτογράφησής μας στὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. «Ἀμήν, ἀμὴν λέγω σοι», θὰ εἰπεῖ λίγο πιὸ ὕστερα στὸν Ἰουδαῖο νομοδιδάσκαλο καὶ νυκτερινὸ μαθητὴ Νικόδημο, «ἐὰν μή τις γεννηθῇ ἐξ ὕδατος καὶ Πνεύματος, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.» Ἀκόμη, ἡ κατάβαση τοῦ Χριστοῦ στὰ ὕδατα τοῦ Ἰορδάνη καὶ ἡ ἀπ᾿ ἐκεῖ ἀνάβασή Του, ἦταν προτύπωση τῆς τριήμερης κατάβασής Του στὸν ᾄδη καὶ τῆς ἀπὸ ἐκεῖ ἀνάστασής Του.

Στάθηκε λοιπὸν ὁ ἄμωμος ἀμνὸς καὶ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ μπροστὰ στὸν δοῦλο Του, τὸν ἅγιο Ἰωάννη, ζητῶντας ταπεινὰ νὰ τὸν βαπτίσει. Μὰ ὁ Ἰωάννης, ποὺ ἀκόμη βρισκόμενος στὴ μήτρα τῆς μητέρας του Ἐλισάβετ τὸν γνώρισε καὶ ἀναγνώρισε, ὡς τὸν σαρκωμένο Υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ σκίρτησε καὶ ἔλαβε Πνεῦμα Ἅγιο, πληροφορούμενος καὶ πάλιν μὲ τὴν ἴδια ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅτι αὐτὸς ποὺ εἶχε μπροστά του δὲν ἦταν ἕνας σὰν τοὺς ἄλλους ἁμαρτωλούς, ποὺ καθημερινὰ βάπτιζε, ἀλλὰ ὁ Δημιουργὸς καὶ ἐνανθρωπήσας Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτήρας τοῦ κόσμου, δειλιᾶ καὶ τρέμει, ἀπορεῖ καὶ ἐξίσταται. Καί, γεμᾶτος ἔκπληξη, ἐμποδίζει τὸν Ἰησοῦ νὰ βαπτισθεῖ ἀπ᾿ αὐτόν, ἀναφωνώντας: «Κύριε, ἐγὼ ἔχω ἀνάγκη, ἐγὼ πρέπει νὰ βαπτισθῶ ἀπὸ ᾿σένα, καὶ σὺ ζητᾶς ἀπὸ ᾿μένα τὸν δοῦλο τὸ βάπτισμα;» Κι ὁ Δεσπότης τοῦ ἀπαντᾶ προστακτικὰ καὶ μὲ γαλήνη: «Ὑποχώρησε τώρα, Ἰωάννη. Κάνε αὐτό, ποὺ σοῦ ζητῶ. Διότι ἔτσι πρέπει νὰ γίνει, ὥστε νὰ ἐκπληρώσω ὅλο τὸ ἔργο τῆς θεϊκῆς μου δικαιοσύνης, γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Πρέπει κι ἐγὼ νὰ βαπτισθῶ, γιὰ νὰ δώσω σὲ σᾶς τὸ Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος.» Ὑπακούοντας τότε ὁ μέγας Ἰωάννης στὸ θεϊκὸ πρόσταγμα, «χαίρων τῇ ψυχῇ καὶ τρέμων τῇ χειρί» βαπτίζει τὸν Πλάστη του, θέτοντας τὴν εὐλογημένη δεξιά του στὴν ἀκήρατη κεφαλὴ τοῦ Θεανθρώπου. Κι ὁ Χριστός μας, ὢν ἀναμάρτητος, δέν χρονοτριβεῖ μέσα στὸ νερὸ γιὰ νὰ ἐξομολογηθεῖ ἁμαρτίες Του, ἀλλὰ ἀμέσως ἀνεβαίνει στὴν ὄχθη τοῦ ποταμοῦ. Καὶ τότε, μέσα στὴν ἀπόρρητη τούτη κατάβαση μαζὶ καὶ συγκατάβαση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἔχουμε τὴν πρώτη σαφὴ φανέρωση καὶ παρουσία τῆς Ἁγίας Τριάδος: Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, μὲ μορφὴ περιστεριοῦ, κατεβαίνει καὶ ἐπικάθεται στὴν ἄχραντη κεφαλή Του, ἐνῶ, ταυτόχρονα, ἀκούεται ὡς βροντὴ ἡ φωνὴ τοῦ ἀνάρχου Του Πατέρα, νὰ ἐπιβεβαιώνει τὴν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ, λέγοντας: «Αὐτὸς εἶναι πράγματι ὁ ἀγαπημένος μου Υἱός, διὰ μέσου τοῦ Ὁποίου εὐδόκησα νὰ συντελεσθεῖ ἡ δημιουργία καὶ πλάση, ἀλλὰ καὶ ἀνάπλαση τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου.»

Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ σημερινὴ ἑορτὴ ὀνομάσθηκε Ἐπιφάνεια ἢ Θεοφάνεια, γιατὶ πρόκειται γιὰ ἐμφανὴ καὶ ξεκάθαρη φανέρωση τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ στὸν κόσμο. Ἀκόμη, τὴν ὥρα ἐκείνη ἔλαμψε τὸ φῶς τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ στὸ πρόσωπο τοῦ Υἱοῦ, τοῦ Χριστοῦ μας, τοῦ Φωτὸς τοῦ ἀληθινοῦ, ὅπως θὰ ἔλαμπε ἀργότερα στὸ Θαβώρ, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὀνομάσθηκε ἀκόμη ἡ ἑορτὴ καὶ Φῶτα. Σήμερα ὅλα λάμπουν ἀδελφοί, ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ ἀπαστράπτον φῶς τῆς θεωμένης ἀνθρώπινης φύσης τοῦ Χριστοῦ, ποὺ μᾶς μυσταγωγεῖ στὸ φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Κι ἐμεῖς σήμερα τελοῦμε τὸν Μέγα Ἁγιασμό, εἰς ἀνάμνηση τῆς Βαπτίσεως τοῦ Χριστοῦ μας. Καὶ μὲ τὶς εὐχὲς καὶ ἐπικλήσεις τῶν ἱερέων, τὸ ὅποιο νερὸ εὐλογεῖται, λαμβάνει μεγάλη Χάρη, καὶ θεραπεύει ψυχὲς καὶ σώματα. Κι ὅσοι τὸ παίρνετε στὰ σπίτια σας, νὰ τὸ φυλάσσετε μὲ πίστη καὶ εὐλάβεια στὸ εἰκονοστάσι, καὶ νὰ γράφετε καὶ ἐπάνω ὅτι εἶναι Μέγας Ἁγιασμός. Κι αὐτὲς τὶς ἡμέρες, μέχρι τὴν ἀπόδοση τῶν Φώτων στὶς 14 τοῦ Ἰαννουαρίου, μποροῦμε νὰ πίνουμε Μέγα Ἁγιασμὸ νηστικοὶ τὸ πρωί, πρὶν φᾶμε ἀντίδωρο. Τὸν ὑπόλοιπο ὅμως χρόνο, γιὰ νὰ πιοῦμε Μέγα Ἁγιασμό, χρειάζεται μία ἡμέρα ἀλάδωτη νηστεία. Καὶ παλιά, ὅσοι εἶχαν ἐπιτίμιο, κανόνα τοῦ Πνευματικοῦ, καὶ δέν μποροῦσαν νὰ κοινωνήσουν κατὰ τὶς μεγάλες ἑορτές, τοὺς μετελάμβανε ὁ ἱερέας Μέγα Ἁγιασμό.

Ἂς δοξάζουμε τὸν ἐπιφανέντα Θεόν, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, γιὰ τὶς ἀνέκφραστές Του πρὸς ἐμᾶς δωρεές, κι ἂς ζοῦμε μὲ ταπείνωση καὶ μετάνοια, γιὰ νὰ ἑλκύσουμε τὸ πλούσιο ἔλεός Του καὶ ἀξιωθοῦμε, μὲ τὴ χάρη Του, τῆς αἰωνίου ζωῆς. Ἀμήν!