«Ἄξιον ἐστίν», ἦχος γ’. Μέλος Μαρίου Ἀντωνίου, πρωτοψάλτη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου.
Ψάλλει μετὰ χοροῦ, ὁ Ἰωάννης Λέμπος, πρωτοψάλτης τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παναγίας Χρυσελεούσης Ἀκακίου, τῆς Μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (8/7/2023).
Ρετρό 23.0: Θα καταργηθεί ο άνθρωπος; (Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης)
Το καμπανάκι που χτύπησε ο Χρήστος Φιλιππίδης πριν από μισόν αιώνα
Στο άρθρο του Χρήστου Φιλιππίδη με τίτλο «Θα καταργηθή ο άνθρωπος;» και υπότιτλο «Ο θάνατος του μύθου μπορεί να φέρει το θάνατο του μέλλοντος», που είναι δημοσιευμένο στο βιβλίο του «ΤΟΜΕΣ στην πολιτική, στην κοινωνία, στη σκέψη» (εκδ. Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», 2η έκδ., Αθήνα 1983, σελ. 109 επ.· πρόκειται για δοκίμια που δημοσιεύθηκαν από το 1973 έως το 1977 στις εφημερίδες «Ακρόπολη» και «Απογευματινή»), ο βραβευμένος δημοσιογράφος προβαίνει σε διαπιστώσεις, οι οποίες σαράντα χρόνια μετά την έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου μοιάζουν προφητικές, ενώ ταυτοχρόνως είναι άκρως ανησυχητικές.
Εκκινώντας από την θέση ότι «η δυστυχία των λαών, σήμερα, είναι ότι ζουν χωρίς μύθο», δηλ. χωρίς «μια κοφτερή, συγκινησιακή τόλμη, ένα πνευματικό θάρρος, μια θαυμαστή ψυχική περιπέτεια, ένα φιλόδοξο άλμα των εσωτέρων δυνατοτήτων του ανθρώπου προς την αλήθεια, προς την ολοκληρωμένη επίτευξη της ισόρροπης ζωής που συνδυάζει την υλική πρόοδο με την άρτια ανάπτυξη του λόγου», ο αρθρογράφος διαπιστώνει ότι ο κόσμος βρίσκεται σε ένα «επικίνδυνο σταυροδρόμι»:
«Οι παλιές αξίες, οι ιδεολογικές εξάρσεις, βρίσκονται σε αχρησία ή πεθαίνουν», κι «ο θάνατός τους μπορεί να φέρη τον θάνατο του μέλλοντος».
Σε αντίθεση με τους ανθρώπους του προηγούμενου (για μας: προπροηγούμενου) αιώνα, που «έζησαν τις μεγάλες εθνικές επαναστάσεις», «γνώρισαν […] τις αστικές εξεγέρσεις για την δημιουργία μια καλύτερης κοινωνίας» και «είχαν, πάντα σχεδόν, το όραμα μιας θρησκείας να τους κατευθύνη», οι λαοί του 20ού αιώνα «σαν δουλικά κοπάδια αναδεύουν, μηρυκάζοντας τα παρελθόντα, χωρίς όμως τη δύναμη να θεμελιώσουν τα μέλλοντα σ’ αυτή την σοβούσα έρημο της χαμηλόφτερης ζωής».
Επί παραδείγματι, ο Αμερικανός πολίτης «προσπαθεί απλώς να διογκώση με κάθε τρόπο τα βιοτικά του μέσα» και η αμερικανική αυτοκρατορία «έχει, ουσιαστικά, επιβάλει την ειρήνη της στο μεγαλύτερο μέρος της Υφηλίου», στερούμενη ιδεωδών που να την εμπνέει.
Ο Ρώσος πολίτης, μετά την καταρράκωση του κομμουνιστικού πειράματος, «έχει μοναδικό θλιβερό στόχο να προλάβη, σ’ ένα οικτρό μαραθώνιο, τους κεφαλαιοκράτες στην ταχύτερή τους τεχνολογική εξέλιξη».
Ο δε Ευρωπαίος πολίτης, «αν λάβουμε υπ’ όψη την συντριπτική του πάντοτε υπεροχή, στο πνευματικό και το ιδεολογικό πεδίο, έχει καταβαραθρωθή, ακόμη πιο χαμηλά»· αφουγκραζόμενος την ισοπεδωτική ομοιομορφία που θα επέβαλλε η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο συγγραφέας σημειώνει:
«Λίγο ακόμη και τα έθνη, με τα ελατήρια των αντιθέσεων και των ιδιοτυπιών τους, σαν κύτταρα πορείας, θα πάψουν να υπάρχουν στην γηραιά ήπειρο».
Ολοκληρώνοντας το κείμενό του, ο Χρήστος Φιλιππίδης κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ενός πυρηνικού πολέμου και, συνακόλουθα, την έλευση της εσχάτης ώρας για την ανθρωπότητα, που, βεβαίως, συμπίπτει με την προφητευθείσα συντέλεια του κόσμου:
«Η έλλειψη μύθου βαραίνει, δεινά, τον βίο της ανθρωπότητας. Ας μας συγχωρήσουν την βλασφημία οι εξ επαγγέλματος ειρηνιστές, αλλά θα προτιμούσαμε τον αετό του πολέμου που θα γινόταν για υψιπετείς επιδιώξεις παρά το μαλθακό περιστέρι μιας ειρήνης που θα έφερνε τον οριστικό αποπνιγμό μέσα σε μια άλογη, πνευματική, χωρίς φτερά, χωρίς δυσκολίες, τυποποιημένη τεχνολογική “πρόοδο”. Αν η ανθρωπότητα πρόκειται να πεθάνει απόπληκτη από υλική ευημερία στο κρεβάτι της, καλύτερα να [ανοίξει ο ασκός του Αιόλου] και να ζήση μια νέα αιματηρή, έστω, αλλά δημιουργική διεργασία. Αν πρόκειται, έστω και με θυσίες μεγάλες, να βρη τον δρόμο που δεν μπορή να συναντήση, πάντως, στην σημερινή ισοπέδωση, θα ήταν καλύτερα να το αποτολμήση».
«Αλλά με ποια κίνητρα; Η θρησκεία δεν υπάρχει πια σαν δύναμη έλξεως. Ο πόλος του εθνισμού εξασθενεί. Οι μεγάλες κοινωνιστικές ιδεολογίες έσβησαν, χωρίς να γεννήσουν τον άξιο διάδοχό τους. Οι Πτολεμαίοι του μαρξιστικού κόσμου επικυρώνουν απλώς την διάλυση του κομμουνιστικού μύθου. Μόνη ιδεολογία, μόνος μύθος θα μας απομείνη να προσπαθούμε να κατακτήσουμε το άγονο φεγγάρι ή να οργανώσουμε, καλύτερα την καταναλωτική μας κοινωνία; Επ’ άρτω, μόνον, ζήσεται ο άνθρωπος;».
«Οι μοντέρνοι φιλόσοφοι –ακόμη κι ο βαθυστόχαστος Μαρκούζε– δεν φαίνεται να έχουν τέλεια συνειδητοποιήσει τον έσχατο κίνδυνο. Η ανθρωπότητα, ο άνθρωπος, οι λαοί, απειλούνται με αμείλικτη αναδρομή στην εποχή της πρωτόγονης, αγελικής πορείας. Αλλά, αν ξαναγυρίσουμε, πνευματικά, στην εποχή εκείνη, αναπόδραστη εξέλιξη δεν θα είναι να ζήσουμε, μια μέρα, την παράλογη πυρηνική καταστροφή, να γνωρίσουμε, σαν τρομερή πραγματικότητα –τι τραγική ειρωνεία!– τον περίτρομο μύθο της συντέλειας του κόσμου που μας κληροδότησαν οι αρχαίοι λαοί;».
«Αυτή, όμως, δυστυχώς, είναι η μόνη προοπτική, σήμερα, της στερημένης, από κάθε ιδεολογικό ζώπυρο, ανθρωπότητας. Κι αν αφήσουμε, χωρίς αντίδραση, να καταργηθή αμετάκλητα ο άνθρωπος, τίποτε δεν θα σταματήση πια τα τυφλά άλογα της Αποκαλύψεως στον φρενήρη, τιμωρό δρόμο τους».
Δυστυχώς, οι διαπιστώσεις του Χρήστου Φιλιππίδη φαίνεται να επαληθεύονται με τον πιο ζοφερό τρόπο. Η «πανδημία» του κορωνοϊού κατέδειξε το βάθος της ηθικής και πνευματικής σήψης που έχει εξαπλωθεί σε όλους σχεδόν τους λαούς του πλανήτη:
Εκπαιδευμένοι να λατρεύουν το σώμα τους, την υγεία και την ζωή τους, ζώντας με φόβο ιών και μικροβιών και όχι με φόβο Θεού, στο άκουσμα της εμφάνισης ενός μπαμπούλα, του περίφημου «αόρατου εχθρού» που ήταν πανταχού παρών και τους πάντες απειλών, οι πολίτες απέδειξαν ότι ήσαν πανέτοιμοι να απεμπολήσουν πάμφθηνα τους σημαντικότερους πυλώνες επί των οποίων στηρίζεται η ουσία της ανθρώπινης ιδιότητας: το αυτεξούσιο και την αξιοπρέπεια!
Οιστρηλατούμενοι από το νεοταξίτικο τρίπτυχο «γρήγορα, εύκολα, σίγουρα», εμπιστεύθηκαν, με κλειστά τα μάτια, τους μέχρι πρότινος διεφθαρμένους και ανίκανους πολιτικούς-κυβερνήτες τους, επιθυμώντας διακαώς να ξεμπερδέψουν τάχιστα με τον νέο «αόρατο εχθρό», που, προφανώς, τους κουβάλησαν οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι μπαμπουλοκατασκευαστές της ευάριθμης υπερεθνικής ελίτ.
Παραλλήλως, η άφιξη του νέου μπαμπούλα συνέπεσε με τον καλπασμό του δαιμονικού καβαλάρη της τεχνολογίας. Και σε αυτό το πεδίο, οι πολίτες, όντας εξίσου καλά εξοικειωμένοι με την χρήση των έξυπνων κινητών και όλων των υπόλοιπων τεχνολογικών προϊόντων, απέδειξαν ότι ήσαν πανέτοιμοι να προϋπαντήσουν με ανοιχτές αγκάλες τα διαβολόπαιδα της Τεχνητής Νοημοσύνης και να απολαύσουν την γρηγοράδα και την ευκολία (την ασφάλεια όμως;) που τους υποσχέθηκαν.
Το όραμα της Νέας Εποχής είναι πάλι μια επανάσταση, όπως δηλαδή συνέβαινε και στις κοινωνίες που διέθεταν τον μύθο εκείνο που, όπως επισημαίνει ο Χρήστος Φιλιππίδης, «όταν ενσαρκώνεται σ’ ένα λαό, τότε και μόνο τότε, έχουμε γνήσια πρόοδο, τότε έχουμε πολιτισμό», ενώ «χωρίς τον μύθο, η ζωή είναι “φυτική”», αλλά «με το μύθο γίνεται ιστορική», με την διαφορά ότι σήμερα πρόκειται για ψευδοεπανάσταση, η οποία, μέσω της θεωρίας του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου, πρέπει να ερμηνευθεί ως το ακριβώς αντίθετό της:
Η 4η Βιομηχανική Επανάσταση θα είναι ο αμετάκλητος ενταφιασμός του ανθρώπου!
Διότι, εξαιτίας ακριβώς της κυριαρχίας της Τεχνητής Νοημοσύνης και του αλλόκοτου γάμου που θα τελεσθεί μεταξύ ηλεκτρονικού υπολογιστή και ανθρώπου, ο δεύτερος θα απολέσει την ιδιοπροσωπία του. Ας μην εκπλησσόμαστε: Από την στιγμή που η συμπαγής πλειοψηφία των πολιτών δεν είχε καμία δυσκολία να κρύψει το πρόσωπό της φορώντας επί πολλές ώρες μάσκα (φθάνοντας μάλιστα μέχρι του σημείου να φορά και πουλόμασκα, μοιάζοντας με υβρίδιο πτηνανθρώπου), δεν θα της είναι δύσκολο να ξεπουλήσει στην τεχνολογία και την προσωπικότητά της.
Ή μήπως τελικώς ο μύθος του 21ου αιώνα είναι η επίτευξη μιας όσο γίνεται ανώτερης τεχνολογικής προόδου;
Ο Χρήστος Φιλιππίδης σχολίαζε προορατικά και απαντούσε αρνητικά:
«Βέβαια, η ίδια αυτή τεχνολογική μανία, θα μπορούσε ν’ αποτελή καθαυτή ένα μύθο – και να δικαιώνη έτσι, τουλάχιστον για μια ορισμένη ιστορική στιγμή, την ύπαρξή της. Αλλά, στον στυγνό, αιχμηρό πυρήνα της δεν υπάρχει θέση για καμιά ψυχική έξαρση, απαραίτητη ωστόσο για κάθε ουσιαστική εξέλιξη προς τα εμπρός».
Τελικώς, ο τεχνολογικός καλπασμός φαίνεται πράγματι ότι μπορεί να ανακοπεί μόνο με ένα απόλυτα βίαιο φαινόμενο, όπως είναι ένας Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ώστε μετά την λήξη του να επιστρέψουμε στην εποχή του χαλκού και του λίθου, ανακαλύπτοντας ξανά την βιασμένη από τον άνθρωπο Φύση (εφόσον, βεβαίως, δεν είναι μολυσμένη από την χρήση πυρηνικών). Αλλιώς, καραδοκεί η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο οποίος για πολλούς θα μοιάζει με κλέπτη που εμφανίζεται ξαφνικά μέσα στην νύκτα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε ένα άρθρο που είχε γράψει ο Χρήστος Φιλιππίδης στις 23.12.1980 με τίτλο «Οι εμπρησμοί και ο Αρμαγεδδών» (με αφορμή τους εμπρησμούς μεγάλων καταστημάτων στο κέντρο της Αθήνας) αναφερόταν στο ενδεχόμενο «άνοιγμα κάποιας τρομερής πύλης της κολάσεως του Δάντη, που αργά ή γρήγορα θα μας καταποντίση όλους». Ο Αρμαγεδδών δεν αποκλείεται να πλησιάζη, κατέληγε.
«Και αν η ανθρωπότης δεν αποτινάξει με μια απότομη κίνηση που δεν είναι σπάνια στην ιστορία της τα σημάδια του κατακλυσμού που την περιμένουν, θα υποστούμε στο μέλλον πολύ χειρότερες συμφορές από αυτές που προκαλούν οι θανατηφόρες βόμβες και οι εμπρησμοί. Γι’ αυτό μια φωνή πρέπει να υπεριχύη σήμερα στην ελληνική επικράτεια: Φύλακες, γρηγορείτε!».
Άραγε, υπάρχει σήμερα έστω ένας δημοσιογράφος που διαθέτει την ποιότητα και το προορατικό χάρισμα του Χρήστου Φιλιππίδη, του Ρίτου, όπως τον έλεγε ο πατέρας του τιμώντας την μνήμη συμπολεμιστή του;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το ανωτέρω κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, φ. της 9ης Ιουλίου 2023, σελ. 07β/22.
Πηγή: https://trelogiannis.blogspot.com/2023/07/230.html?m=1
Ἀποστολικὸ καὶ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα: Τρίτη 11 Ἰουλίου 2023
Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΡΙΤΗ ΣΤ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Κορινθίους Α΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
1: 1-9
Παῦλος, κλητὸς ἀπόστολος Χριστοῦ ᾽Ιησοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ, καὶ Σωσθένης ὁ ἀδελφός, τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ, ἡγιασμένοις ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ, κλητοῖς ἁγίοις, σὺν πᾶσιν τοῖς ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ ἐν παντὶ τόπῳ, αὐτῶν τε καὶ ἡμῶν· χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ. Εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ μου πάντοτε περὶ ὑμῶν ἐπὶ τῇ χάριτι τοῦ Θεοῦ τῇ δοθείσῃ ὑμῖν ἐν Χριστῷ ᾽Ιησοῦ, ὅτι ἐν παντὶ ἐπλουτίσθητε ἐν αὐτῷ, ἐν παντὶ λόγῳ καὶ πάσῃ γνώσει, καθὼς τὸ μαρτύριον τοῦ Χριστοῦ ἐβεβαιώθη ἐν ὑμῖν, ὥστε ὑμᾶς μὴ ὑστερεῖσθαι ἐν μηδενὶ χαρίσματι, ἀπεκδεχομένους τὴν ἀποκάλυψιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ· ὃς καὶ βεβαιώσει ὑμᾶς ἕως τέλους ἀνεγκλήτους ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ. Πιστὸς ὁ Θεὸς δι᾽ οὗ ἐκλήθητε εἰς κοινωνίαν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΕΥΦΗΜΙΑΣ)
Πρὸς Κορινθίους Β΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
6: 1-10
Ἀδελφοί, συνεργοῦντες παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς – λέγει γὰρ· «Καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι»· ἰδοὺ νῦν «καιρὸς εὐπρόσδεκτος», ἰδοὺ νῦν «ἡμέρα σωτηρίας» – μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν, διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΡΙΤΗ ΣΤ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
13: 24-30
Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην· Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείραντι καλὸν σπέρμα ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ· ἐν δὲ τῷ καθεύδειν τοὺς ἀνθρώπους ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρὸς καὶ ἔσπειρε ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν. ὅτε δὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτος καὶ καρπὸν ἐποίησε, τότε ἐφάνη καὶ τὰ ζιζάνια. προσελθόντες δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότου εἶπον αὐτῷ· Κύριε, οὐχὶ καλὸν σπέρμα ἔσπειρας ἐν τῷ σῷ ἀγρῷ; πόθεν οὖν ἔχει ζιζάνια; ὁ δὲ ἔφη αὐτοῖς· ἐχθρὸς ἄνθρωπος τοῦτο ἐποίησεν. οἱ δὲ δοῦλοι εἶπον αὐτῷ· θέλεις οὖν ἀπελθόντες συλλέξωμεν αὐτά; ὁ δέ ἔφη· οὔ, μήποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνια ἐκριζώσητε ἅμα αὐτοῖς τὸν σῖτον· ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότερα μέχρι τοῦ θερισμοῦ, καὶ ἐν καιρῷ τοῦ θερισμοῦ ἐρῶ τοῖς θερισταῖς· συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δήσατε αὐτὰ εἰς δέσμας πρὸς τὸ κατακαῦσαι αὐτά, τὸν δὲ σῖτον συναγάγετε εἰς τὴν ἀποθήκην μου.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΕΥΦΗΜΙΑΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
7: 36-50
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠρώτα τις τῶν Φαρισαίων τὸν Ἰησοῦν ἵνα φάγῃ μετ’ αὐτοῦ· καὶ εἰσελθὼν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ Φαρισαίου ἀνεκλίθη. καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἐν τῇ πόλει ἥτις ἦν ἁμαρτωλός, καὶ ἐπιγνοῦσα ὅτι ἀνάκειται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου, κομίσασα ἀλάβαστρον μύρου καὶ στᾶσα ὀπίσω παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ κλαίουσα, ἤρξατο βρέχειν τοὺς πόδας αὐτοῦ τοῖς δάκρυσι καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμασσε, καὶ κατεφίλει τοὺς πόδας αὐτοῦ καὶ ἤλειφε τῷ μύρῳ. ἰδὼν δὲ ὁ Φαρισαῖος ὁ καλέσας αὐτὸν εἶπεν ἐν ἑαυτῷ λέγων· Οὗτος εἰ ἦν προφήτης, ἐγίνωσκεν ἂν τίς καὶ ποταπὴ ἡ γυνὴ ἥτις ἅπτεται αὐτοῦ, ὅτι ἁμαρτωλός ἐστι. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Σίμων, ἔχω σοί τι εἰπεῖν. ὁ δέ φησί· Διδάσκαλε, εἰπέ. δύο χρεοφειλέται ἦσαν δανειστῇ τινι· ὁ εἷς ὤφειλε δηνάρια πεντακόσια, ὁ δὲ ἕτερος πεντήκοντα. μὴ ἐχόντων δὲ αὐτῶν ἀποδοῦναι, ἀμφοτέροις ἐχαρίσατο. τίς οὖν αὐτῶν, εἰπέ, πλεῖον ἀγαπήσει αὐτόν; ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Σίμων εἶπεν· Ὑπολαμβάνω ὅτι ᾧ τὸ πλεῖον ἐχαρίσατο. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Ὀρθῶς ἔκρινας. καὶ στραφεὶς πρὸς τὴν γυναῖκα τῷ Σίμωνι ἔφη· Βλέπεις ταύτην τὴν γυναῖκα; εἰσῆλθόν σου εἰς τὴν οἰκίαν, ὕδωρ ἐπὶ τοὺς πόδας μου οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ τοῖς δάκρυσιν ἔβρεξέ μου τοὺς πόδας καὶ ταῖς θριξὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς ἐξέμαξε. φίλημά μοι οὐκ ἔδωκας· αὕτη δὲ ἀφ’ ἧς εἰσῆλθεν οὐ διέλιπε καταφιλοῦσά μου τοὺς πόδας. ἐλαίῳ τὴν κεφαλήν μου οὐκ ἤλειψας· αὕτη δὲ μύρῳ ἤλειψέ μου τοὺς πόδας. οὗ χάριν λέγω σοι, ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί, ὅτι ἠγάπησε πολύ· ᾧ δὲ ὀλίγον ἀφίεται, ὀλίγον ἀγαπᾷ. εἶπε δὲ αὐτῇ· Ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι. καὶ ἤρξαντο οἱ συνανακείμενοι λέγειν ἐν ἑαυτοῖς· Τίς οὗτός ἐστιν ὃς καὶ ἁμαρτίας ἀφίησιν; εἶπε δὲ πρὸς τὴν γυναῖκα· Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην.
Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ
Ἀποστολικὸ καὶ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα: Δευτέρα 10 Ἰουλίου 2023
Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
16: 17-24
Ἀδελφοί, παρακαλῶ ὑμᾶς, σκοπεῖν τοὺς τὰς διχοστασίας καὶ τὰ σκάνδαλα παρὰ τὴν διδαχὴν ἣν ὑμεῖς ἐμάθετε ποιοῦντας, καὶ ἐκκλίνατε ἀπ᾿ αὐτῶν· οἱ γὰρ τοιοῦτοι τῷ Κυρίῳ ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστῷ οὐ δουλεύουσιν, ἀλλὰ τῇ ἑαυτῶν κοιλίᾳ· καὶ διὰ τῆς χρηστολογίας καὶ εὐλογίας ἐξαπατῶσι τὰς καρδίας τῶν ἀκάκων· ἡ γὰρ ὑμῶν ὑπακοὴ εἰς πάντας ἀφίκετο. χαίρω οὖν τὸ ἐφ᾿ ὑμῖν· θέλω δὲ ὑμᾶς σοφοὺς μέν εἶναι εἰς τὸ ἀγαθόν, ἀκεραίους δὲ εἰς τὸ κακόν. Ὁ δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης συντρίψει τὸν Σατανᾶν ὑπὸ τοὺς πόδας ὑμῶν ἐν τάχει. ῾Η χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ μεθ᾿ ὑμῶν. ᾿Ασπάζονται ὑμᾶς Τιμόθεος ὁ συνεργός μου, καὶ Λούκιος καὶ ᾿Ιάσων καὶ Σωσίπατρος οἱ συγγενεῖς μου. Ἀσπάζομαι ὑμᾶς ἐγὼ Τέρτιος ὁ γράψας τὴν ἐπιστολὴν ἐν Κυρίῳ. Ἀσπάζεται ὑμᾶς Γάῑος ὁ ξένος μου καὶ τῆς ἐκκλησίας ὅλης. ἀσπάζεται ὑμᾶς ῎Εραστος ὁ οἰκονόμος τῆς πόλεως καὶ Κούαρτος ὁ ἀδελφός. ῾Η χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
13: 10-23
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τοῦ Ἰησοῦ εἶπον αὐτῷ· Διὰ τί ἐν παραβολαῖς λαλεῖς τοὶς ὄχλοις; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· Ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐκείνοις δὲ οὐ δέδοται. ὅστις γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ καὶ περισσευθήσεται· ὅστις δὲ οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ’ αὐτοῦ. διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ, ὅτι βλέποντες οὐ βλέπουσι καὶ ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσι οὐδὲ συνιοῦσι, μήποτε ἐπιστρέψωσι· καὶ τότε πληρωθήσεται αὐτοῖς ἡ προφητεία Ἡσαΐου ἡ λέγουσα· ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε· ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς. ὑμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ ὅτι βλέπουσι, καὶ τὰ ὦτα ὑμῶν ὅτι ἀκούουσιν. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε, καὶ οὐκ εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε, καὶ οὐκ ἤκουσαν. Ὑμεῖς οὖν ἀκούσατε τὴν παραβολὴν τοῦ σπείραντος. παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μὴ συνιέντος, ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ αἴρει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὗτός ἐστιν ὁ παρὰ τὴν ὁδὸν σπαρείς. ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ εὐθέως μετὰ χαρᾶς λαμβάνων αὐτόν· οὐκ ἔχει δὲ ῥίζαν ἐν ἑαυτῷ, ἀλλὰ πρόσκαιρός ἐστι, γενομένης δὲ θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺς σκανδαλίζεται. ὁ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων, καὶ ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τὸν λόγον, καὶ ἄκαρπος γίνεται. ὁ δὲ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ συνιῶν· ὃς δὴ καρποφορεῖ καὶ ποιεῖ ὁ μὲν ἑκατόν, ὁ δὲ ἑξήκοντα, ὁ δὲ τριάκοντα. Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ
Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Πιτυδιώτη: Αγρυπνία επί τη μνήμη των Οσίου Πατρός ημών Παϊσίου του Αγιορείτου (11/12 Ιουλίου 2023)
Φέρεται εις γνώσιν των ευσεβών Χριστιανών ότι την Τρίτη 11 Ιουνίου 2023 και ώρα 7:30 μ.μ., θα τελεστεί Αγρυπνία στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Πιτυδιώτη παρά τον Άγιο Επιφάνιο Σολέας, προς τιμή του Οσίου Πατρός ημών Παϊσίου του Αγιορείτου.
Της Ιεράς Αγρυπνίας θα προεξάρχει ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος.
Τοποθεσία Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Πιτυδιώτη στο Google Maps και διαδρομή:
Ἀποστολικὸ καὶ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα: Κυριακὴ 9 Ἰουλίου 2023
Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
10: 1-10
Ἀδελφοί, ἡ μὲν εὐδοκία τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ ἡ δέησις πρὸς τὸν Θὸν ὑπὲρ αὐτῶν εἰς σωτηρίαν. Μαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλον Θεοῦ ἔχουσιν, ἀλλ΄ οὐ κατ΄ ἐπίγνωσιν· ἀγνοοῦντες γὰρ τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην, καὶ τὴν ἰδίαν ζητοῦντες στῆσαι, τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν· τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι. Μωϋσῆς γὰρ γράφει τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου ὅτι ὁ ποιήσας ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτῇ. Ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτως λέγει· Μὴ εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου· Τίς ἀναβήσεται εἰς τὸν οὐρανόν; τοῦτ΄ ἔστι Χριστὸν καταγαγεῖν· ἤ, Τίς καταβήσεται εἰς τὴν ἄβυσσον; τοῦτ΄ ἔστι Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ἀναγαγεῖν. Ἀλλὰ τί λέγει; Ἐγγύς σου τὸ ῥῆμά ἐστιν, ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου· τοῦτ΄ ἔστι τὸ ῥῆμα τῆς πίστεως ὃ κηρύσσομεν. Ὅτι ἐὰν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στόματί σου Κύριον Ἰησοῦν, καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θεὸς αὐτὸν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, σωθήσῃ· καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΑΥΡΟΜΕΝΙΑΣ)
Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
7:26-28, 8:1-2
Ἀδελφοί, τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, ὃς οὐκ ἔχει καθ᾿ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας. Ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον. Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, τῶν ῾Αγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
8:28-34, 9:1
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ Ἰησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντες· Τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς; ἦν δὲ μακρὰν ἀπ’ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη. οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες· Εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων. καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ὑπάγετε. οἱ δὲ ἐξελθόντες ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων · καὶ ἰδοὺ ὥρμησεν πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν. οἱ δὲ βόσκοντες ἔφυγον, καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων. καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ Ἰησοῦ, καὶ ἰδόντες αὐτὸν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν. Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασεν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν.
Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ
Κυριακή 9 Ιουλίου 2023 – Ιερός Ναός Αγίας Μαρίνης (Καλοπαναγιώτης): Μνημόσυνο των Ιερομαρτύρων Κυπριανού Αρχιεπισκόπου Κύπρου, Λαυρεντίου Μητροπολίτου Κυρηνείας και των αυτοίς σφαγιασθέντων κατά την 9ην Ιουλίου 1821
Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, την ερχόμενη Κυριακή, 9 Ιουλίου 2023 και ώρα 7:00 π.μ., ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος θα χοροστατήσει κατά την διάρκεια του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης στον Καλοπαναγιώτη.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, θα τελεστεί το ετήσιο μνημόσυνο των Ιερομαρτύρων Κυπριανού Αρχιεπισκόπου Κύπρου, Λαυρεντίου Μητροπολίτου Κυρηνείας και των αυτοίς σφαγιασθέντων κατά την 9ην Ιουλίου 1821.
Μόρφου Νεόφυτος: Γερόντισσα Ἰουστίνηˑ μιὰ φωτοφόρος ὕπαρξη ποὺ συνεχίζει νὰ ζεῖ… (02.07.2023)
Λόγος Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου κατὰ τὸ ἐτήσιο μνημόσυνο τῆς ὁσίας μνήμης μακαριστῆς καθηγουμένης Γερόντισσας Ἰουστίνης Μοναχῆς, ποὺ τελέσθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Νικολάου παρὰ τὴν Ὀροῦντα τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου, καὶ μαρτυρία τῆς κ. Νικολίτσας Ἀντωνοπούλου γιὰ θαυμαστὴ ἐμφάνιση τῆς Γερόντισσας Ἰουστίνης (02.07.2023).
Ἀποστολικὸ καὶ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα: Σάββατο 8 Ἰουλίου 2023
Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΣΑΒΒΑΤΟ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
8: 14-21
Ἀδελφοί, ὅσοι Πνεύματι Θεοῦ ἄγονται, οὗτοί εἰσιν υἱοὶ Θεοῦ. Οὐ γὰρ ἐλάβετε Πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον, ἀλλ᾿ ἐλάβετε Πνεῦμα υἱοθεσίας, ἐν ᾧ κράζομεν· Ἀββᾶ ὁ πατήρ. Αὐτὸ τὸ Πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῷ πνεύματι ἡμῶν ὅτι ἐσμὲν τέκνα Θεοῦ. Εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ, εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν. Λογίζομαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς. Ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ ἀπεκδέχεται. Τῇ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη, οὐχ ἑκοῦσα, ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα· ἐπ᾿ ἐλπίδι ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ)
Πρὸς Τιμόθεον Α΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
4: 9-15
Τέκνον Τιμόθεε, πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος· εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι Σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν. Παράγγελλε ταῦτα καὶ δίδασκε. Μηδείς σου τῆς νεό- τητος καταφρονείτω, ἀλλὰ τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ. Ἕως ἔρχομαι πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει, τῇ παρακλήσει, τῇ διδασκαλίᾳ. Μὴ ἀμέλει τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος, ὃ ἐδόθη σοι διὰ προφητείας μετὰ ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τοῦ πρεσβυτερίου. Ταῦτα μελέτα, ἐν τούτοις ἴσθι, ἵνα σου ἡ προκοπὴ φανερὰ ᾖ ἐν πᾶσιν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΣΑΒΒΑΤΟ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
9: 9-13
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ παράγων ὁ Ἰησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, Ματθαῖον λεγόμενον, καὶ λέγει αὐτῷ· Ἀκολούθει μοι. καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐτῷ. Καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἀνακειμένου ἐν τῇ οἰκίᾳ, καὶ ἰδοὺ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ ἐλθόντες συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ. καὶ ἰδόντες οἱ Φαρισαῖοι εἶπον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Διατί μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει ὁ διδάσκαλος ὑμῶν; ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας εἶπεν αὐτοῖς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες. πορευθέντες δὲ μάθετε τί ἐστιν, Ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν· οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
6:17-19, 9:1-2, 10:16-22
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦλθε πρὸς τὸν Ἰησοῦν ὄχλος μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς Ἰουδαίας καὶ Ἱερουσαλὴμ καὶ τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν νόσων αὐτῶν, καὶ οἱ ὀχλούμενοι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθεραπεύοντο· καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ’ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας. Συγκαλεσάμενος δὲ τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς δύναμιν καὶ ἐξουσίαν ἐπὶ πάντα τὰ δαιμόνια καὶ νόσους θεραπεύειν· καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς κηρύσσειν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἰᾶσθαι τοὺς ἀσθενοῦντας, Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς·Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με. Ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου. Εἶπε δὲ αὐτοῖς· Ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ. πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις· ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου.
Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ
Chris Waldburger (δημοσιογράφος): Η υπόθεση έκλεισε. Η πραγματική πανδημία ήταν τα lockdown, τα ιατρικά λάθη και τα “εμβόλια”
Του Chris Waldburger
Έχω πάψει να ελπίζω ότι τα μέσα ενημέρωσης ή οι πολιτικοί θα πληρώσουν το τίμημα για το θάνατο και την καταστροφή.
Αλλά για να ενισχύσω τους αναγνώστες μου με τα στοιχεία που υποστηρίζουν τη δική μου θέση και τη θέση άλλων δύσπιστων σχετικά με το “συμβάν” Covid, θα ήθελα να σας παρουσιάσω τα συνοπτικά επιχειρήματα σχετικά με τους υπερβολικά αυξημένους θανάτους αυτά τα τρία τελευταία χρόνια.
Ίσως ανάμεσά μας υπάρχουν μελλοντικές ελίτ που συγκεντρώνουν δύναμη και διαύγεια για μια νέα αρχή…
Το δίκτυο Panda, του οποίου είμαι περήφανο μέλος, έχει καθιερώσει εδώ και καιρό ένα πείραμα σκέψης.
Φανταστείτε ότι δεν υπήρχε ιός το 2020. Φανταστείτε ότι κλείνουμε την οικονομία. Φανταστείτε ότι αποθαρρύνουμε την τακτική υγειονομική φροντίδα. Φανταστείτε ότι διαδίδουμε τον φόβο σε όλα τα μέσα ενημέρωσης. Φανταστείτε ότι αναγκάσαμε τους ηλικιωμένους να ζήσουν την έντονη μοναξιά. Φανταστείτε ότι διεξάγαμε επιθετική αναπνευστική αγωγή στα μεγάλα νοσοκομεία. Φανταστείτε ότι στη συνέχεια κυκλοφορήσαμε πειραματικά εμβόλια.
Τι θα περιμένατε να συμβεί; Θα υπήρχαν περισσότεροι θάνατοι; Το ερώτημα απαντάται από μόνο του.
Δεν χρειάζεται να πάμε τόσο μακριά ώστε να υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει ιός. Τι θα γινόταν αν ο ιός κυκλοφορούσε ήδη το 2019 χωρίς επιπλέον θανάτους; Λοιπόν, αυτό είναι πιθανό να ισχύει.
Πρόσφατα ένας αριθμός σημαντικών ερευνητών απέδειξε με καλαίσθητο και πειστικό τρόπο ότι στην πραγματικότητα ήταν ανθρωπογενείς παράγοντες που οδήγησαν τα κύματα θανάτου. I θέλω να συνοψίσω αυτά τα στοιχεία για όλους εσάς σε ένα σύντομο δοκίμιο.
Ας ξεκινήσουμε με τα lockdown.
1. Οι εγκλεισμοί ήταν θανατηφόροι
Η Jessica Hockett έχει κάνει εξαιρετική δουλειά σχετικά με το “παράξενο” γεγονός μαζικών θυμάτων που σημειώθηκε στη Νέα Υόρκη τον Απρίλιο του 2020.
Τι σημαίνει αυτό το γράφημα;
Η μικρή κόκκινη γραμμή δείχνει πότε άρχισαν τα lockdown.
Όπως επισημαίνει η Hockett, τα τεστ συσχετίστηκαν με τους θανάτους. Γιατί; Τι συνέβη σε αυτούς τους ανθρώπους μετά το θετικό αποτέλεσμα του τεστ; Θα ασχοληθώ με αυτό το ερώτημα αργότερα. Και όχι, τα νοσοκομεία δεν ήταν ποτέ υπερπλήρη στη Νέα Υόρκη.
Ήδη από τον Μάιο του 2020, προσεκτικοί παρατηρητές είχαν διαπιστώσει ότι μαζικοί θάνατοι σημειώνονταν μετά από τα lockdown.
Ο John Pospichal το είχε καταδείξει αυτό πειστικά, αλλά προφανώς αγνοήθηκε:
“Έχουμε τώρα δεδομένα θνησιμότητας για τους πρώτους μήνες του 2020 για πολλές χώρες και, όπως θα περίμενε κανείς, υπήρξαν απότομες αυξήσεις που σχετίζονται με την έναρξη της πανδημίας COVID-19 σε κάθε χώρα.
Παραδόξως, ωστόσο, οι αυξήσεις αυτές δεν άρχισαν πριν από την επιβολή των απαγορεύσεων, αλλά μετά. Επιπλέον, σχεδόν σε κάθε περίπτωση, άρχισαν αμέσως μετά. Συχνά, οι αριθμοί θνησιμότητας είχαν πτωτική τάση πριν ξαφνικά αντιστραφεί η πορεία τους μετά την επιβολή των εγκλεισμών.”
Ιδού τα αποδεικτικά στοιχεία:
Ο Jonathan Engler έδειξε πώς οι θάνατοι συνέβησαν σχεδόν ταυτόχρονα σε ιταλικές περιοχές μετά τα lockdown, κατά τη διάρκεια του πρώτου πειράματος μαζικής κοινωνικής αποστασιοποίησης στον δυτικό κόσμο.
Είναι προφανές ότι ο πανικός και οι αποκλεισμοί θα οδηγούσαν σε θανάτους. Τα μαθηματικά το επιβεβαιώνουν αυτό.
Οι θάνατοι συσχετίζονται έντονα με τη φτώχεια κατά τη διάρκεια των εγκλεισμών, και οι φτωχοί είναι οι πιο ευάλωτοι στο ψυχοκοινωνικό στρες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η υπερβολική θνησιμότητα στις ΗΠΑ δεν συσχετίστηκε ποτέ στο παρελθόν με κηρυγμένες πανδημίες, αλλά μάλλον με κοινωνικοπολιτικά γεγονότα όπως η Μεγάλη Ύφεση. Όπως έχει δείξει καθοριστικά ο Denis Rancourt:
“Επομένως, δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι οι μαζικές κοινωνικοοικονομικές αναταραχές της εποχής της COVID θα προκαλούσαν αδικαιολόγητο χρόνιο ψυχολογικό στρες και θα ενίσχυαν το στρες της εξουσιαστικής ιεραρχίας κυρίως σε βάρος εκείνων που βρίσκονται ήδη στον πάτο της κοινωνικής ιεραρχίας της εξουσίας και έχουν τα λιγότερα μέσα για να προσαρμοστούν στις δραματικά νέες συνθήκες. Οι νέες συνθήκες περιλαμβάνουν: απώλεια πηγών εισοδήματος, νόμιμων και παράνομων, αυξημένη κοινωνική απομόνωση, αυξημένες ιεραρχικές επιβολές, συνεχή προπαγάνδα φόβου, αυστηρούς περιορισμούς στην κυκλοφορία, κλείσιμο δημόσιων και εταιρικών-δημόσιων χώρων που χρησιμοποιούνταν προηγουμένως, επιβολή και εκφοβισμό κατά ιδιωτικών ή άτυπων συγκεντρώσεων, mobbing κατά όσων δεν αποδέχονται χαρούμενα τη “νέα πραγματικότητα”, και αυξημένες επιθέσεις από εξίσου στρεσαρισμένα άτομα.”
Τι γίνεται με άλλους παράγοντες, ενδονοσοκομειακούς παράγοντες, τους λεγόμενους “ιατρογενείς” θανάτους, θανάτους από ιατρική κακομεταχείριση;
Ναι, υπάρχουν στοιχεία και για αυτή τη φρικτή αλήθεια.
2. Αναπνευστήρες και μαζική μείωση των αντιβιοτικών
Παραπάνω, είδαμε πώς η Hockett αναρωτήθηκε γιατί τα test θα οδηγούσαν σε θανάτους. Η απάντηση: ένα θετικό τεστ οδηγεί αυτόματα σε κακομεταχείριση στο νοσοκομείο, όπου, παρεμπιπτόντως, δεν επιτρεπόταν να σας επισκεφθεί η οικογένειά σας και έτσι να παρατηρήσουν τι σας συνέβαινε.
Και πάλι, ο Denis Rancourt έχει επισημάνει ότι είναι περισσότερο από πιθανό η πλειονότητα των θανάτων από covid να ήταν πραγματικά θάνατοι από βακτηριακή πνευμονία.
Το χάος του lockdown προκάλεσε μαζικό στρες, μαζικό πανικό και καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος. Όταν παρουσιάζονταν βακτηριακές λοιμώξεις στα νοσοκομεία, έβαζαν στους ασθενείς αναπνευστήρες, για να προστατευθούν νοσηλευτές και τους γιατρούς από τη μόλυνση, προκαλώντας πνευμονία.
Και στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια των Lockdown, για κάποιο λόγο, οι συνταγές αντιβιοτικών μειώθηκαν κατά 50%! Ένας άλλος αντιβακτηριδιακός παράγοντας, η ιβερμεκτίνη, χρησιμοποιήθηκε επίσης ελάχιστα. Σχεδόν όλοι όσοι έλαβαν “αγωγή” με αναπνευστήρα, πέθαιναν στο νοσοκομείο κατά τη διάρκεια των lockdowns.
Δεν μου αρέσει που το λέω, οι γιατροί σκότωναν ανθρώπους.
Και όλο αυτό το διάστημα, οι πολιτικοί έψαχναν σε όλο τον κόσμο για περισσότερους αναπνευστήρες.
Στρες, στη μείωση της ανοσίας, στις ευκαιριακές λοιμώξεις, στους αναπνευστήρες, στην πνευμονία, στη μη αντιβιοτική θεραπεία, στο μαζικό θάνατο (δολοφονία;).
Και πάλι, εδώ δεν χρειάζεται καν να υπάρχει ιός για να υπάρξουν επιπλέον θάνατοι. Αλλά
αυτό δεν ήταν αρκετό για τις υγειονομικές αρχές μας. Ήθελαν περισσότερο αίμα, νεαρό αίμα συγκεκριμένα. Έτσι φτάνουμε στον τελικό μας δολοφόνο, τα “εμβόλια”.
3. Τα εμβόλια: οι επιπρόσθετοι θάνατοι μετατοπίζονται στους νεότερους
Ο Rancourt επισημαίνει ότι οι υπερβολικά αυξημένοι θάνατοι των νέων αρχίζουν πραγματικά μόνο το 2021.
Ποια είναι η αιτία για αυτό;
Αναφέρομαι τώρα σε μια πολύ σημαντική ανάλυση του Thomas Verduyn, πάλι από την Panda, με τίτλο “Did side effects from the Covid shots cause any excess mortality?“
Ο Verduyn επισημαίνει ότι είναι πάντα δύσκολο να διερευνηθούν οι παρενέργειες από φαρμακευτικά προϊόντα. Πρέπει να ληφθούν υπόψη τα “δεδομένα υποβάθρου”.
Γι’ αυτό έχουμε τυχαιοποιημένες δοκιμές ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο, που διαρκούν χρόνια. Η Pfizer, ως γνωστόν, τερμάτισε τη δοκιμή της μετά από λίγους μήνες, για “ηθικούς λόγους”, οπότε έχουμε μόνο τα βραχυπρόθεσμα δεδομένα της.
Οι δικαιοδοσίες συμπληρώνουν τα δεδομένα των δοκιμών με συστήματα αναφοράς, όπως το VAERS (σύστημα αναφοράς ανεπιθύμητων συμβάντων εμβολίων, στις ΗΠΑ). Όλοι γνωρίζουμε ότι τα συστήματα αναφοράς έχουν δείξει μαζικές απώλειες μετά τον εμβολιασμό. Αυτό έχει αγνοηθεί από τις αρχές επειδή τα συστήματα αυτά (τα οποία σχεδίασαν οι ίδιες) δεν μπορούν να δείξουν αιτιώδη συνάφεια και είναι εθελοντικά.
Αλλά ο Verduyn επισημαίνει ότι οι ερευνητές έχουν ερευνήσει τα δεδομένα:
“Ποιο ποσοστό αυτών των αναφορών μπορεί να συνδεθεί με τις ενέσεις Covid; Μια ομάδα ερευνητών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για το 81% των καταχωρίσεων που εξέτασαν, η ένεση Covid “μπορεί να ήταν ένας παράγοντας“. Αν δεχτούμε αυτή την αναλογία, τότε το VAERS μας δίνει το στίγμα 11.852 θανάτων που σχετίζονται με το εμβόλιο Covid στις ΗΠΑ μέχρι το τέλος του 2021. Δεδομένου ότι περίπου 244 εκατομμύρια Αμερικανοί είχαν λάβει τουλάχιστον μία δόση μέχρι τότε, αυτό αντιστοιχεί σε ποσοστό θανάτων 0,005% ανά άτομο. Φυσικά, πολλοί Αμερικανοί έλαβαν δύο ή περισσότερες δόσεις, οπότε το ποσοστό θνησιμότητας ανά δόση εμβολίου είναι πιθανώς περίπου το μισό αυτού (0,002% ανά δόση). Όπως και να έχει, δεδομένου ότι τόσο η Pfizer όσο και το CDC συνιστούσαν δύο δόσεις, η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι 1 στους 20.000 ανθρώπους που ακολούθησαν τις συμβουλές τους πέθανε ως αποτέλεσμα. Ένα τόσο υψηλό ποσοστό είναι μια μεγάλη τραγωδία, κάτι που δεν πρέπει να αγνοηθεί.”
Ωστόσο, είναι γνωστό ότι η συντριπτική πλειονότητα των γεγονότων δεν καταγράφεται. Συχνά οι γιατροί δεν έχουν το χρόνο ή δεν ενδιαφέρονται να ερευνήσουν.
Ο Verduyn συνεχίζει:
“Για παράδειγμα, μια μελέτη εκτιμά ότι το 13% έως 76% των σοβαρών συμβάντων φτάνουν στο VAERS. Μια άλλη μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι “λιγότερο από το 1% των ανεπιθύμητων συμβάντων των εμβολίων αναφέρονται”. Αν είμαστε υπερβολικά συντηρητικοί και εκτιμήσουμε ότι το 25% των θανάτων από εμβόλια εισήχθησαν στο σύστημα, είναι πολύ πιθανό ότι μετά από ένα χρόνο ενέσεων στους Αμερικανούς, τα εμβόλια Covid είχαν σκοτώσει 47.408 ανθρώπους. Αυτό δίνει ένα ποσοστό θνησιμότητας 0,02%, ή έναν θάνατο για κάθε 5.000 άτομα που έλαβαν τουλάχιστον μία δόση. Αν εφαρμόσουμε αυτό το ποσοστό στα πέντε δισεκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο που φέρεται να έχουν κάνει ενέσεις μέχρι τον Απρίλιο του 2022, είναι λογικό να υποπτευθούμε ότι οι ενέσεις Covid συνέβαλαν σε ένα εκατομμύριο θανάτους παγκοσμίως κατά τους πρώτους 16 μήνες της εξάπλωσης. Αυτό είναι περισσότερο από δεκατρείς φορές υψηλότερο από τον υπολογισμό μας για το ανώτατο όριο των θανάτων από τη Covid που αποτρέπονται από τα εμβόλια. Αυτό σημαίνει, με τραγικό τρόπο, ότι ο ισχυρισμός τόσων κυβερνήσεων και μέσων ενημέρωσης ότι “τα εμβόλια είναι ασφαλή” έγινε πάνω στους τάφους ενός εκατομμυρίου ανθρώπων.”
Για να το αντιπαραβάλει με τις προηγούμενες προσεγγίσεις σχετικά με τους θανάτους από τα εμβόλια, ο Verduyn επισημαίνει ότι το 1976, ο μαζικός εμβολιασμός για τη γρίπη των χοίρων αρχικά ανεστάλη μετά από αναφορές για τρεις θανάτους και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε μετά από 30 περιπτώσεις συνδρόμου Guillain-Barre.
Με αυτό το σκεπτικό, όταν εξετάζουμε τα στοιχεία της ίδιας της Pfizer, όπως έχω κάνει πολλές φορές, παρατηρούμε ότι η Pfizer κατέγραψε συνολικά έξι περισσότερους θανάτους στο εμβολιασμένο σκέλος της δοκιμής της (από 22 000 άτομα) από ό,τι στο ανεμβολίαστο. Από αυτό μπορεί κανείς να συμπεράνει ένα ποσοστό θνησιμότητας από το εμβόλιο 0,027%, και ο Verduyn αναφέρεται σε μια μελέτη της Νορβηγίας που έδειξε ένα ποσοστό θνησιμότητας 0,03%.
Αυτή η συνέπεια των ποσοστών θνησιμότητας φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από τους εμβολιασμούς.
Αλλά ο Verduyn επισημαίνει αξιόπιστες εκτιμήσεις για πολύ μεγαλύτερο αριθμό, και καταλήγει σημειώνοντας ότι το mRNA λειτουργεί σε κυτταρικό επίπεδο, είναι πολύ πιθανό, σε αντίθεση με άλλα εμβόλια, οι ανεπιθύμητες ενέργειες να καθυστερούν για χρόνια!
