”ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται” (Ματθ. 24:13).

Ω Κύριε πανθαύμαστε, Συ όλα τα υπέμεινες, τα πάντα, ως το τέλος. Γι’ αυτό είσαι όχι μόνο ευλογητός Κύριος, αλλά η Πηγή της ευλογίας ανά τους αιώνες, για όλους τους ανθρώπους που επιθυμούν τη σωτηρία τους.

Οι απόστολοι υπέμειναν τα πάντα ως το τέλος και εισήλθαν στην μακαρία αιωνιότητα. Οι άγιοι εκουσίως υπέμειναν τις δυσκολίες και τα ποικίλα βάσανα ως το τέλος και έτσι δοξάστηκαν, στον ουρανό και στη γη. Οι μάρτυρες υπέμειναν πρόθυμα όλους τους πόνους ως το τέλος και έτσι έγιναν οι υιοί της υιοθεσίας, συγκληρονόμοι της Βασιλείας του Χριστού.

Κάθε ιδρυτής ενός νέου οργανισμού στρατολογεί γύρω του οπαδούς που τον ακολουθούν, με την υπόσχεση καλών καρπών και πολλών απολαύσεων, αλλά σκόπιμα σιωπά σχετικά με τις δυσκολίες και τους κόπους που οδηγούν σε αυτούς τους καρπούς και τις απολαύσεις. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος που είπε όλη την αλήθεια στους πιστούς Του, τόσο την πικρή όσο και την γλυκιά όψη της αλήθειας! Δεν υποσχέθηκε καρπούς χωρίς κόπους, ούτε δόξα χωρίς πόνο, ούτε τελεία ανάπαυση χωρίς ανάβαση σε ακανθώδες μονοπάτι, ούτε νίκη χωρίς αγώνα, ούτε απόλαυση χωρίς πικρία, ούτε τη Βασιλεία χωρίς δάκρυα και αυταπάρνηση.

Παρότι ο Κύριος μας απαρίθμησε τις πολλές δυσκολίες που θα βρουν όσοι Τον ακολουθούν πιστά, στο τέλος δεν τους αφήνει χωρίς παρηγοριά. Δίνει νόημα στον πόνο τους και δεν τους αφήνει στο σκοτάδι. Ο Κύριος λέει, «Αυτός που υπομένει μέχρι το τέλος θα σωθεί.» Αυτός ο Ίδιος έχει αποκαλύψει ποια ευλογία αναμένει όσους υπομείνουν μέχρι τέλος! Αυτή η ευλογία μαρτυρείται μέχρι σήμερα και συνεχίζει να μαρτυρείται από πολλούς αγίους οι οποίοι, είτε εμφανίστηκαν ενδόξως από τον άλλον κόσμο στους πιστούς, είτε εν σώματι ηρπάγησαν και είδαν τη δόξα και μακαριότητα που αναμένει όσους παραμείνουν μέχρι τέλους πιστοί και απερίτρεπτοι στην αρετή!

Ω Κύριε, Εσύ είσαι η ισχύς μας! Βοήθησε μας να υπομείνουμε έως τέλος με ακλόνητη πίστη, βέβαιοι ότι είσαι δίπλα μας.

Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: Ο Πρόλογος της Αχρίδας

Πηγή: https://iconandlight.wordpress.com/

– Γέροντα, στην Παράκληση της Παναγίας, σε κάποιο Μεγαλυνάριο γιατί λέει «Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτήν»;

– Όταν κανείς δεν έχη ευλάβεια και ασπάζεται τις εικόνες, δεν είναι άλαλα τα χείλη του; Και ο ευλαβής, όταν ασπάζεται τις εικόνες, εύλαλα δεν είναι τα χείλη του; Είναι μερικοί πού, όταν προσκυνούν την εικόνα, ούτε καν ακουμπούν στην εικόνα. Άλλοι ακουμπούν μόνον τα χείλη τους στην εικόνα, όταν την ασπάζωνται. Νά, έτσι . Ακούσατε τίποτε;

– Όχι.

– Έμ, τότε «άλαλα» είναι τα χείλη. Ενώ ο ευλαβής ασπάζεται την εικόνα και ο ασπασμός ακούγεται. Τότε τα χείλη είναι «εύλαλα». Δεν είναι ότι καταριούνται, όταν λένε «άλαλα», αλλά εκείνα τα χείλη είναι άλαλα και τα άλλα είναι εύλαλα. Όταν βλέπουμε τις άγιες εικόνες, πρέπει να ξεχειλίζη η καρδιά μας από αγάπη προς τον Θεό και τους Αγίους και να πέφτουμε να τις προσκυνούμε και να τις ασπαζώμαστε με πολλή ευλάβεια. Να βλέπατε ένα ευλαβικό γεροντάκι στην Μονή Φιλοθέου, ο γερο–Σάββας, με πόση ευλάβεια, με πόση καρδιά ασπαζόταν την εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας! Σ᾿ αυτήν την εικόνα της Παναγίας, επειδή οι Πατέρες την ασπάζονταν στο ίδιο σημείο, έχει σχηματισθή ένα γρομπαλάκι!

(Από το βιβλίο «Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου ΛΟΓΟΙ Β΄»

Πηγή: https://iconandlight.wordpress.com/2023/03/04/88163/

Του Ελευθέριου Ανδρώνη

Μια ασύλληπτη εθνική τραγωδία, όπως αυτή που συνέβη στα Τέμπη θα έπρεπε να μετατραπεί σε ένα γερό ταρακούνημα για ολόκληρο τον ελληνικό λαό, που τα τελευταία χρόνια βρισκόταν σε λήθαργο και σε αφασία.

Το επόμενο διάστημα θα σηκωθεί ένα σύννεφο σκόνης από αλληλοκατηγορίες, καταγγελίες και ευθύνες. Θα απομακρυνθούν τα αιματοβαμμένα συντρίμμια των τρένων και θα μείνουμε να κοιτάμε τα συντρίμμια μας ολόκληρης χώρας. Και μετά τι; Τι θα απομείνει μόλις πέσει όλος αυτός ο κουρνιαχτός; Θα υπάρξει αφύπνιση; Θα έχει ριζώσει η μετάνοια μέσα μας; Θα εμπεδώσουμε καθόλου την ματαιότητα της ζωής; Θα ευδοκιμήσει πνευματικά η συντριβή που νοιώσαμε – αν είχαμε την ευαισθησία να τη νοιώσουμε;

Κλαίει γοερά ο λαός γι’ αυτά τα παιδιά που χάθηκαν τόσο άδικα. Όμως δάκρυ χωρίς μετάνοια και αυτομεμψία δεν αξίζει τίποτε. Θρήνος χωρίς περισυλλογή, δεν οδηγεί πουθενά. Αυτές τις οικογένειες που σπαράζουν πάνω από δεκάδες φέρετρα, πώς θα τις βοηθήσουμε αν αναλωθούμε μόνο σε κατηγορίες και υποδείξεις; Μπορεί να ξαναχτιστεί μια χώρα έτσι; Μπορεί να αναστηθεί μια κοινωνία έτσι; Δεν μπορεί.

Και τι θα γίνει με αυτές τις οικογένειες; Θα τις αφήσουμε στον βουβό πόνο τους και θα συνεχίσουμε τις ζωές μας όπως πριν; Θα περιμένουμε να ξεθωριάσει η θλίψη μας και να γυρίσουμε στο κομματικό μαντρί μας ή την εγωκεντρική ζωή μας; Δυστυχώς, αυτή ήταν η εξέλιξη μετά το Μάτι, αυτή ήταν μετά τη Μάνδρα, μετά την Ηλεία, μετά το «Εξπρές Σάμινα».

Για να αλλάξεις τη μοίρα του τόπου σου και να καλυτερεύσεις τη ζωή των συνανθρώπων σου, πρέπει πρώτα απ’ όλα να κατανοήσεις τι είναι ζωή και τι ΔΕΝ είναι. Μας αρέσει να παραμυθιάζουμε τον εαυτό μας πως η ζωή μας είναι αδιάκοπη και αυτονόητη. Το να μπαίνεις σε ένα τρένο και να μην έχεις την παραμικρή υποψία πως οδεύεις στο τελευταίο δρομολόγιο της ζωής σου, αυτό είναι ένα απίστευτα βίαιο και σπαρακτικό, άλλα εξίσου πραγματικό πρόσωπο της ζωής. Και ένα ηχηρό χαστούκι για όλους μας, να καταλάβουμε πως η ζωή δεν είναι δεδομένη.

Μια αγκαλιά, ένα βλέμμα αγάπης, ένα χαμόγελο, ένα φιλί, μια ζεστή συμβουλή, ένα μήνυμα από κάποιον που σε σκέφτεται, ένα οικογενειακό τραπέζι, ένας περίπατος, όλα τα απλά και τα όμορφα είναι θησαυροί που ξεγλιστρούν από τα χέρια μας ανεκμετάλλευτοι.

Δεν δοξολογούμε τον Θεό για κάθε ξημέρωμα που μας δωρίζει. Δεν εκτιμούμε τη ζωή όπως θα έπρεπε. Η ζωή δεν μπορεί να είναι ένα χρονικό διάστημα που ξοδεύεται αφειδώς και αλογίστως. Η κάθε στιγμή είναι ένα δώρο από τον Θεό που μας προσθέτει χρόνο μετανοίας. Η ζωή είναι μια αλληλουχία στιγμών, μια αλυσίδα με βιώματα που κάθε κρίκος της είναι και ένα θαύμα.

Φταίμε για αυτή τη χώρα που φτιάξαμε

Πενθούμε για τα Τέμπη, άλλα πολλοί πενθούν στα τυφλά, χωρίς ανώτερο νόημα για τη θλίψη τους. Όταν πενθείς για τον ξαφνικό θάνατο ενός δικού σου ανθρώπου, αναρωτιέσαι τι δεν πρόλαβες να μοιραστείς μαζί του, σκέφτεσαι αν τον πίκρανες, πού τον στεναχώρησες, αν τον αδίκησες κάπου.

Εμείς τι δεν προλάβαμε να πούμε σε αυτά τα παιδιά;

Δεν προλάβαμε να τους πούμε συγγνώμη για αυτήν την Ελλάδα που τους ετοιμάσαμε. Δεν προλάβαμε να τους πούμε συγγνώμη για την αμετανοησία μας και την πνευματική τύφλωση μας, που μετά από δεκαετίες λαθών και παθών, κάναμε αυτό το κράτος τριτοκοσμικό και επικίνδυνο.

Δεν σταθήκαμε ούτε σωστοί πολιτικοί, ούτε σωστοί πολίτες, ούτε σωστοί άνθρωποι απέναντι τους. Υποδεχθήκαμε τα τρυφερά νιάτα τους στην χώρα του «πάμε κι όπου βγει». Δεν έχουμε ανάγκη από καμία άνωθεν «τιμωρία», γιατί φτάσαμε να κατασκευάζουμε τις μάστιγες και τα θανατικά μόνοι μας. Σε μια Ελλάδα τόσο διεφθαρμένη, που σκοτώνει τα παιδιά της.

Και ο καλύτερος φίλος της διαφθοράς (κρατικής, κοινωνικής, ηθικής) είναι η αδιαφορία και ο ωχαδερφισμός. Έτσι την τροφοδοτούσαμε τόσα χρόνια και έτσι θα συνεχίσουμε να την τροφοδοτούμε, αν δεν αλλάξουμε ρότα.

Ναι δεν ήταν δυστύχημα, ήταν έγκλημα. Ένα κατεξοχήν πολιτικό έγκλημα και μάλιστα με διαχρονική ισχύ που «έσκασε» στα χέρια της παρούσας κυβέρνησης η οποία δεν έκανε τίποτα για να το αποτρέψει. Ένας 60χρονος, λίγο πριν βγει στη σύνταξη και χωρίς να έχει καμία ικανή εμπειρία «προσγειώθηκε» σε μια τόσο υπεύθυνη θέση, προφανώς γιατί ήταν «βύσμα» σε μια χώρα που βασιλεύουν τα «βύσματα» και το πελατειακό κράτος.

Λοιπόν; Όλο αυτό το όργιο διαφθοράς, ο αμοραλισμός, η ξεδιαντροπιά που κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό, δεν είναι σάρκα από τη σάρκα του ελληνικού λαού; Γίνεται να υφίσταται πολιτική διαφθορά χωρίς να υπάρχει κοινωνική;

Μόνο η μετάνοια θα ανατρέψει το χάος που μας περιβάλλει. 

Όλοι είμαστε κλήματα ενός άρρωστου αμπελιού, που του αξίζει να πεταχτεί στη φωτιά. Άλλα ο φιλεύσπλαγχνος Θεός συνεχίζει να μακροθυμεί μήπως και αλλάξουμε. Αυτά τα παιδιά μαρτύρησαν για τα τραγικά λάθη μας. Εγκλήματα δεκαετιών μας έφεραν ως εδώ. Λάθη στην κάλπη, λάθη για να πετύχουμε το βόλεμα και το ρουσφέτι, λάθη ανοχής, λάθη αδιαφορίας, λάθη κοινωνικά, λάθη – πάνω απ’ όλα- πνευματικά.

Και αν ακόμα πέσουν όλα τα λεφτά του κόσμου στο σιδηροδρομικό δίκτυο και γίνει πρότυπο εκσυγχρονισμού για όλη την Ευρώπη, έχουμε την αυταπάτη πως θα σταματήσει το όργιο διαφθοράς στις υποδομές της χώρας; Μετά από ποια τραγωδία σταμάτησε, για να σταματήσει τώρα;

Ας πάρουμε τη θλίψη μας και να τη μετατρέψουμε σε κάτι που θα αποδώσει καρπούς. Το δάκρυ γι’ αυτά τα παιδιά, να γίνει δάκρυ μετανοίας και θερμής προσευχής. Να γίνουμε ενεργοί ως πολίτες, άλλα ακόμα περισσότερο ως χριστιανοί. Η συντριβή μας να ενωθεί με το πένθιμο πνεύμα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και να γίνει δέηση για όλες αυτές τις ψυχές και τις οικογένειες τους. Να σπεύσουμε στους Χαιρετισμούς και να ζητήσουμε με θέρμη από την μάνα μας Παναγία να απαλύνει τον ασήκωτο πόνο όλων των μανάδων. Το χρωστάμε σε αυτά τα παιδιά. Το χρωστάμε σε όλους αυτούς τους γονείς. Είναι το ελάχιστο άλλα και το μέγιστο που μπορούμε να κάνουμε.

Πηγή: https://corfiatiko.blogspot.com/2023/03/blog-post_15.html

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ Α’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ)
Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα  
11: 24-26 , 32-40

Ἀδελφοί, πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν· μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν. Καὶ τί ἔτι λέγω; Ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ ᾽Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν Προφητῶν· οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ Α’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ )
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην
1: 44-52

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· Ἀκολούθει μοι. ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου. εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· Ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· Ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· Ἔρχου καὶ ἴδε. εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· Ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· Πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. ἀπεκρίθη Ναθαναήλ καὶ λέγει αὐτῷ· Ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψῃ. καὶ λέγει αὐτῷ· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ’ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΤΗΡΩΝΟΣ)
Πρὸς Τιμόθεον Β΄ Ἐπιστολῆς Παύλου  
2: 1-10

Τέκνον Τιμόθεε, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἃ ἤκουσας παρ᾿ ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι. Σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ. Ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. Τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν. Νόει ὃ λέγω· δῴη γάρ σοι ὁ Κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσι. Μνημόνευε ᾿Ιησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου, ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος· ἀλλ᾿ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται. Διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ Α’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ )
Ἐκ τοῦ κατὰ Μάρκον
2: 23 – 3: 5

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπορεύετο ὀ Ἰησοῦς τοῖς σάββασι διὰ τῶν σπορίμων, καὶ ἤρξαντο οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὁδὸν ποιεῖν τίλλοντες τοὺς στάχυας. καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἔλεγον αὐτῷ· Ἴδε τί ποιοῦσιν ἐν τοῖς σάββασιν ὃ οὐκ ἔξεστι. καὶ αὐτὸς ἔλεγεν αὐτοῖς· Οὐδέποτε ἀνέγνωτε τί ἐποίησε Δαυῒδ ὅτε χρείαν ἔσχε καὶ ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ; πῶς εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ ἐπὶ Ἀβιάθαρ ἀρχιερέως καὶ τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως ἔφαγεν, οὓς οὐκ ἔξεστι φαγεῖν εἰ μὴ τοῖς ἱερεῦσι, καὶ ἔδωκε καὶ τοῖς σὺν αὐτῷ οὖσι; καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· Τὸ σάββατον διὰ τὸν ἄνθρωπον ἐγένετο, οὐχ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὸ σάββατον· ὥστε κύριός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου. Καὶ εἰσῆλθε πάλιν εἰς τὴν συναγωγήν· καὶ ἦν ἐκεῖ ἄνθρωπος ἐξηραμμένην ἔχων τὴν χεῖρα. καὶ παρετήρουν αὐτὸν εἰ τοῖς σάββασι θεραπεύσει αὐτόν, ἵνα κατηγορήσωσιν αὐτοῦ. καὶ λέγει τῷ ἀνθρώπῳ τῷ ἐξηραμμένην ἔχοντι τὴν χεῖρα· Ἔγειρε εἰς τὸ μέσον. καὶ λέγει αὐτοῖς· Ἔξεστιν τοῖς σάββασιν ἀγαθοποιῆσαι ἢ κακοποιῆσαι; ψυχὴν σῶσαι ἢ ἀποκτεῖναι; οἱ δὲ ἐσιώπων. καὶ περιβλεψάμενος αὐτοὺς μετ’ ὀργῆς, συλλυπούμενος ἐπὶ τῇ πωρώσει τῆς καρδίας αὐτῶν, λέγει τῷ ἀνθρώπῳ· Ἔκτεινον τὴν χεῖρά σου. καὶ ἐξέτεινε, καὶ ἀποκατεστάθη ἡ χεὶρ αὐτοῦ ὑγιὴς ὡς ἡ ἄλλη.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στην Ακολουθία της Α΄ Στάσεως των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου, που τελέσθηκε στην ιερά μονή Παναγίας Χρυσοκουρδαλιώτισσας στο χωριό Κούρδαλι της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου (11.3.2022).

Ευλαβέστατε και αιδεσιμότατε π. Κυριακέ, ευλαβής του Θεού διακονία που σήμερα αναλάβατε και το διακόνημα της ψαλμωδίας, οσιοτάτη αδελφή μου Ισιδώρα προσμονάρισσα και ασκήτρια αυτής της παλαίφατης μονής της Θεοτόκου της Χρυσοκουρδαλιώτισσας, λαέ του Θεού περιούσιε.

Κατ᾿ έτος εν εσχάτοις χρόνοις ερχόμεθα εδώ… Αυτή τη χειμωνιάτικη νύχτα, την παγωμένη νύχτα, τη χιονοσκέπαστο, εδώ στα χιονοσκέπαστα βουνά της Σολιάς που γειτνιάζουν με τα βουνά της Μαδαρής του Άρακος της Πιτσιλιάς, εδώ εις την παλαίφατη Μονή της Παναγίας της Χρυσοκουρδαλιωτίσσης της τόσο, τόσο θαυματουργής εικόνας της, τής αγαπημένης αυτής εικόνας, που όλα αυτά τα χρόνια που τη γνωρίσαμε από όλες τις εικόνες τις Θεομητορικές που έχομε, αυτή περισσότερο πραγματικά εισήλθε εις το κέντρο της καρδίας μας. Πολλές φορές διακόνησε και ιάτρευσε τον πόνο μας, σωματικό, ψυχικό και πνευματικό, και όχι λίγες φορές καταφύγαμε σ᾿ αυτή για να μας δώσει έμπνευση, φωτισμό, λόγο αγαθό να γίνει δασκάλα μας η Θεοτόκος. 

Και τώρα μπροστά στην εικόνα της, τής έλεγα αυτό που έμαθα από τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη: «Δίδαξόν με, τί με δὴ ποιεῖν καὶ λέγειν». Παναγία μου, δίδαξόν με, τί πρέπει να κάμνω και να λέγω. Σκεφτείτε έναν Επίσκοπο, που η κατεξοχήν εργασία του είναι να ορθοτομεί, να κόβει δηλαδή σε σωστές μερίδες με διάκριση τον λόγο της αληθείας, τον Χριστό δηλαδή, ο λόγος της αληθείας είναι ο Χριστός. Και όλα αυτά να τα κάμνει αδέξια, αφώτιστα, απαράκλητα. Και ο ίδιος ζημιώνει την αιώνια του προοπτική, δηλαδή την αιώνια του ζωή, αλλά και τον λαό του. 

Γι᾿ αυτό είναι πολύ σημαντικό, όσοι είμεθα πατέρες, όσες από εσάς είστε μητέρες, αυτή την προσευχή να τη λάβετε πολύ σοβαρά υπόψη. Σε όλα τα χρόνια, εν παντί καιρώ και τόπω, αλλά ιδιαιτέρως εις την εποχή μας την τόσο, τόσο, τόσο συγχυσμένη, βαβελική και φοβισμένη και τρομοκρατημένη. «Ποῦ καταφύγωμεν Ἁγνή, εἰμὴ εἰς σὲ τὴν Θεοτόκο, τὴν μητέρα τοῦ Φωτός, τοῦ ἀκτίστου Φωτός, νὰ μᾶς δώσεις φώτιση». Τι να κάμομε και τι να πούμε στα παιδιά μας, στους ανθρώπους που έχομε πνευματική ευθύνη, σε μια τέτοια εποχή που όλα σείονται έτοιμα να γκρεμιστούν «εἰς τὰ ἐξ ὧν συνετέθη»; Μόνον η Παναγία και οι άγιοί μας, και μέσα στους αγίους βεβαίως είναι και οι άγιοι άγγελοι και αρχάγγελοι, μπορούν να μας στηρίξουν και να μας δώσουν έμπνευση, ενθουσιασμό, ελπίδα, πίστη, αγάπη, ειρήνη, μακροθυμία, εγκράτεια. Όλα αυτά που έχουμε χάσει εδώ και πολλά χρόνια. 

Τα δύο χρόνια του κορωνοϊού ήταν απλά η κορύφωση μιας εποχής που τέλειωσε και η απαρχή, και η επανεκκίνηση όπως λεν οι άνθρωποι της νέας τάξης πραγμάτων, που στο τέλος αποδεικνύεται της νέας αταξίας πραγμάτων, άθεης αταξίας, αντίχριστης αταξίας. Είναι μια αταξία χωρίς Θεό, χωρίς Χριστό. Και ζήσαμε μέχρι πρότινος το τέλος της παλαιάς εποχής, της εποχής που ξεκίνησε πριν αιώνες από τον λεγόμενο διαφωτισμό της Ευρώπης. Ένας διαφωτισμός που δεν ήθελε φώτιση, που δεν ήθελε φωτισμό, που ήθελε περισσότερη γνώση επιστημονική χωρίς αυτή η γνώση να ελέγχεται, να φιλτράρεται, να εμπνέεται, να ενθουσιάζεται από την πίστη εις τον Θεό Πατέρα, στον Κύριό μας Ιησού Χριστό τον Θεάνθρωπο Ιησού και στο Πνεύμα το Άγιο. Σκεφτείτε τι διδαχτήκαμε όλους αυτούς τους τέσσερεις αιώνες, από τον καιρό δηλαδή του διαφωτισμού, από τότε, αδελφοί, που κτίστηκε αυτό το μοναστήρι. Τα προβλήματα που ζούμε είναι αρχαία. Ούτε καν των παππούδων μας, είναι πολύ πιο παλιά. 

Λιθαράκι, λιθαράκι, η άθεη Ευρώπη πότε με τους κομμουνισμούς της, πότε με τους καπιταλισμούς της, τους φασισμούς της, τώρα με την παγκοσμιοποίηση αρχικά-αρχικά με τον διαφωτισμό που δεν είχε φωτισμό Αγίου Πνεύματος, διατάραξε πολιτισμό αιώνων σε όλα τα έθνη. Όχι μόνο σε μας στο ελληνικό μας γένος. Και αυτό που γίνεται τώρα στην Ουκρανία, τι νομίζετε πως είναι; Είναι πόλεμος, ναι, και συμφερόντων και ενεργείας και χρήματος και εξουσίας, αλλά πάνω-πάνω απ᾿ όλα είναι σύγκρουση πολιτισμών Ανατολής, Ορθόδοξης Ανατολής και Δύσης. Η Ευρώπη του διαφωτισμού. Αυτή είχε και καλά στοιχεία, αν μη τι άλλο ανακάλυψε την τυπογραφία και έτσι μάθαμε και την Πατερική Θεολογία μέσα από τα βιβλία. Αυτή ανακάλυψε την τεχνολογία, τη σύγχρονη που γίνεται εκτενέστατη αποστολή μέσα από πολλά δίκτυα και διαδίκτυα, παρόλο που αυτά έχουν και πολλή βρομιά.

Ένας όμως, που καταφεύγει στην Παναγία, στους αγίους αγγέλους και στους αγίους ανθρώπους που είναι πάμπολλοι στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αφού είναι η μόνη Εκκλησία που γεννά αγίους, μπορεί να διακρίνει και μέσα στο διαδίκτυο τα ωφέλιμα και να τα αφομοιώσει «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καὶ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ». Θέλει όμως κόπο, θέλει εγκράτεια, θέλει προσοχή πολλή, πάρα πολλή διότι συνεχώς καραδοκεί ο πειρασμός, ιδιαιτέρως μέσα από τα σύγχρονα είδωλα που πάλι αυτή η κουλτούρα παρήγαγε και πλέον δεν είναι μόνον Δυτική, είναι παγκόσμια. Γι᾿ αυτό και μιλούμε για παγκοσμιοποίηση ενός Δυτικού άθεου πολιτισμού. Πέστε λοιπόν σ᾿ αυτό τον πολιτισμό: «Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε», αυτό που ψάλλομε όποτε έχομε Χαιρετισμούς της Παναγίας κάθε Παρασκευή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Βάλτε αυτό, τις τρεις λέξεις, «Χαῖρε Νύμφη Ἀνύμφευτε», σε ένα κομπιούτερ, ηλεκτρονικό εγκέφαλο, υπολογιστή. Θα το απορρίψει. Θα πει, τι χαζομάρα είναι αυτή που μου βάλατε; «Ἡ Νύμφη ἡ Ἀνύμφευτη». Οι αρχαίοι Έλληνες θα έλεγαν, σχήμα οξύμωρο, μεγάλης τρέλας. Αυτό σημαίνει οξύ-μωρο. Μεγάλης μωρίας. Η είσαι νύμφη η είσαι ανύμφευτος. Η είσαι γυναίκα που γεννά η είσαι παρθένος. Πώς γίνεται αυτή η Μαρία της Ναζαρέτ να είναι απειρόγαμος και μητέρα, να μην έχει εμπειρία του γάμου, της ηδονής και ταυτόχρονα του ανδρός και ταυτόχρονα να είναι μητέρα και μάλιστα Ποιου μητέρα; Όχι του Γιώργου και του Δημήτρη. Του Θεού, του Υιού του Θεού, που έλαβε το όνομα Ιησούς, εκεί στη Βηθλεέμ.

Όλα αυτά, αυτός ο πολιτισμός του διαφωτισμού, δεν τα δέχεται. Δεν μας το έλεγαν παλιά όταν ήμασταν μικροί και πηγαίναμε στα σχολεία του διαφωτισμού. Μας το  άφηναν εμάς τους Ορθόδοξους είτε Έλληνες είτε Ρουμάνοι είτε Ρώσοι είτε Σέρβοι, γιατί ήξεραν ότι αγαπούμε πολύ την Παναγία. Και αν μας έλεγαν ότι όλα αυτά είναι βλακείες, θα αντιδρούσαμε και θα τους διώχναμε από τα σχολεία τέτοιους δασκάλους και θα καίγαμε τέτοια βιβλία χωρίς να είμεθα μεσαιωνικοί και φασίστες. 

Όμως ήλθε εποχή όπως βλέπετε, που εμπαίζουν την Παναγία, που απροκάλυπτα λεν ότι ο πολιτισμός τους στηρίζεται σε μίαν επιστημονική γνώση, που δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό. Άθεο, άθεη γνώση. Ποιος κρύβεται πίσω από μίαν αφώτιστη γνώση; Εμείς, σας είπα στην αρχή του λόγου μου, δυο λόγια να πω σε σας. Και έμαθα από τον άγιο Νικόδημο να λέω: Δίδαξόν με, Χριστέ μου, Παναγία μου, σ᾿ αὐτὸ τον λαό που περιμένει λόγον αγαθόν, λόγον ζωής, νόημα ζωής, αιώνιας ζωής, «τί μὲ δὴ ποιεῖν καὶ λέγειν», τι πρέπει να κάμω και τι πρέπει να πω. Μερικές φορές ακούω μέσα μου: Σιώπα, δεν χρειάζεται, μίλησε η Λειτουργία, μίλησε το Απόδειπνο, μίλησαν οι Χαιρετισμοί. Απόψε συνεχώς άκουα όλο και καινούργια πράματα μέσα μου. Και λέω, α, πήγαινε στην Παναγία, προσκύνα την, και Αυτή θα οδηγήσει τον λόγο σου. Και ιδού, που σιγά-σιγά οδηγούμεθα να πούμε αυτά τα τόσον επίκαιρα πράγματα. Γιατί όλα αυτά που ζούμε τώρα με την παγκοσμιοποίηση πιο πριν δυο χρόνια με μια περίεργη κατασκευασμένη πανδημία, με ένα αλλοπρόσαλλο εμβόλιο που αρχίζει τώρα και δείχνει τα αποτελέσματά του, με στέρηση τόσων δικαιωμάτων του ανθρώπου και τώρα τα προοίμια του παγκοσμίου πολέμου. Και απειλές από αυτή τη φύση, την οποία εκαινούργησε όπως ακούσαμε προηγουμένως η Παναγία, την έκαμε δηλαδή καινούργια, «τζιηνούρκα», λέμε στα Κυπριακά, αφού Αυτή, ένωσε μέσα στην κοιλία της το αίμα το ανθρώπινο , τη σάρκα την ανθρώπινη με το Άγιο Πνεύμα. «Καὶ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου ἐγεννήθη καὶ συνανεστράφη μαζί μας ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, σταυρωθείς, ἀναστηθείς, ἀναληφθείς εἰς τοὺς οὐρανούς, ὁ πάλιν ἐρχόμενος κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς». Όλα αυτά δεν τα πιστεύουν, να το ξέρετε, οι άνθρωποι του ειλικρινούς λεγόμενου διαφωτισμού, της Ευρώπης δηλαδή, της Αμερικής, της άθεης Κίνας και μερικών άθεων Ρώσων. Αλλά ο λαός ο Ορθόδοξος της Ρωσίας, της Ρουμανίας, της Σερβίας, οι Αμερικάνοι Ορθόδοξοι που υπάρχουν και αυτοί και οι Αφρικανοί αδελφοί μας και όπου υπάρχουν αυτοί, πιστεύουν και ευλαβούνται τη Θεοτόκο, πολλές φορές περισσότερο και από εμάς τους Έλληνες, που τους διδάξαμε την Ορθοδοξία. 

Η Παναγία, η Θεοτόκος για να ακριβολογώ θεολογικά, αυτή που γέννησε δηλαδή τον Θεό, είναι το κλειδί. Για να καταλάβεις, ένας άνθρωπος εάν είναι παιδί του Ορθόδοξου φωτισμού ή του άθεου διαφωτισμού. Προσκυνάς την εικόνα της Παναγίας, την δέχεσαι ως Θεοτόκο τη μητέρα του Φωτός; Ενός Φωτός που είναι γεμάτο πληροφορίες και γνώσεις, ότι αυτή γέννησε τον Θεάνθρωπο Ιησού που ενίκησε τον θάνατό μας, που ενίκησε τον διάβολο που μας πειράζει όλους, που ενίκησε την αμαρτία που όλοι έχομε μέσα μας και κληρονομική και επίκτητη αλλά, όπως μου είπε και σήμερα ένας παπάς, όταν του είπα, πρόσεχε, πάτερ, ακούω ότι καπνίζεις ακόμα. Πως θα σε κάμω πνευματικό άμα καπνίζεις; Και μου απάντησε ο παπάς, προσπαθώ, Πανιερώτατε. Καπνίζω και μην με κάμεις ακόμα πνευματικό αλλά αγωνίζομαι να το σταματήσω. Τι ωραία απάντηση. Αλλά αγωνίζομαι. Και οι άγιοι αμαρτωλοί ήταν αλλά ήταν αγωνιστές, αγαπούσαν τη νηστεία, την προσευχή, την αγρυπνία, την εγκράτεια και πάνω από όλα τη νυχτερινή ζωή.

Και να σας πω ακόμα ένα παράδειγμα τελειώνοντας, να δείτε τι σημαίνει άνθρωπος του φωτισμού του Ορθόδοξου. Αυτή η εβδομάδα είναι εβδομάδα μεγάλης νηστείας, αν και η φετινή μάς έκαμε έκτακτα δωράκια, λόγω του ότι συνέπεσε την Τετάρτη που μας πέρασε η μεγάλη γιορτή των μεγίστων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων των εν τη λίμνη της Σεβαστείας μαρτυρησάντων. Και είναι τόσο μεγάλη γιορτή αυτή, που όποτε πέσει τρώμε λάδι και κρασί. Και έτσι τρόπον τινά, είχαμε αυτά τα δωράκια στο νηστεμένο μας σώμα και στη διψασμένη μας επιθυμία την κατά σάρκα για κάτι έτσι απολαυστικό να το πούμε, όση απόλαυση έχει λίγο λάδι… Δεν παύει να είμαστε και άνθρωποι, «σάρκα φοροῦντες καὶ τὸν κόσμον οἰκοῦντες». Η Εκκλησία τα λαμβάνει όλα υπόψη, φτάνει να είναι μακριά από την αμαρτία αυτά και την υπερβολή. Κάμαμε τις νηστείες μας… την Πέμπτη βλέπω ο γραμματέας μας ο εκ της κοινότητάς σας προερχόμενος δυναμικός Χριστάκης, μου έβαλε ένα κατεβατό κόσμο να εξομολογήσω. Χτες δηλαδή, από το πρωί μέχρι τη νύχτα η ώρα δέκα. 

Ανάμεσα στους πολλούς ήλθε και ένας πνευματικός μου γιος που χρόνια εξομολογείται σε μένα, από μίαν παράλιο πόλη της ελεύθερης Κύπρου. Τι δουλειά κάμνει; Τραγουδιστής σ᾿ αυτά τα κέντρα που ο ίδιος μου είπε, ότι είναι κέντρα της ασωτίας. Αλλά, μου λέει, δεν βρήκα κάτι άλλο να κάμω, έκαμε και πέντε παιδιά από τον καιρό που μαζί με την καλή του σύζυγο αγωνίζεται και αυτός όπως μου είπε ο καλός παπάς, να γνωρίσει, να αγαπήσει τον Χριστό μας, τον Νικητή του θανάτου, τον Νικητή της αμαρτίας. Και παρόλο που δεν είναι κανένας που να έχει σπουδάσει, έπιασε το νόημα και τι μου λέει χτες. Το θυμήθηκα τώρα που έλεγε εδώ ο αναγνώστης μας ο Γιώργος μπροστά στην εικόνα του Χριστού «Παννύχιον ἡμῖν τὴν σὴν δοξολογίαν χάρισαι». Χάρισε μας, Του λέει, Χριστέ μου, το δώρο να Σε δοξάζουμε ολονυχτίς. Αυτό σημαίνει «παννύχιον». Εξ ου, θυμηθείτε οι πιο παλιοί, το ψωμί που φέρνουμε όταν έχουμε γιορτή, πώς λέγεται; Παννυχίδα, γιατί η γιορτή ξεκινά από τον Εσπερινό και ζητούμε από τον Χριστό να μας αξιώσει να Τον δοξάζουμε ολονυχτίς. 

Τώρα τι έχουν αυτά με έναν τραγουδιστή, ο οποίος τραγουδά από η ώρα έντεκα μέχρι η ώρα τέσσερεις το πρωί. Άλλου είδους αγρυπνία ολονυχτία. Όμως, ο αδελφός μας, ο φίλος μας, το τέκνο μας, πηγαίνει εκεί και διάβασε, διάβασε βίους αγίων και άρχισε να προσεύχεται, τι του έδωσε ο Θεός ως δώρο; Ακούτε πώς έρχεται η φώτιση. Δεν σας μιλώ για καλόγηρο ούτε για παπά. Σας μιλώ για άνθρωπο που μέχρι πριν λίγα χρόνια έκαμνε και χρήση ναρκωτικών και σαρκικές αμαρτίες ουκ ολίγες. Όχι μοντέρνο, υπέρ μοντέρνο. Αλλά μια γυναίκα μπορεί, λέει ένα τραγούδι. Με τη βοήθεια της καλής του συζύγου, μπόρεσε και κρατήθηκε εντός της Εκκλησίας ως αγωνιστής. Τι σημαίνει ως αγωνιστής; Πέφτω και σηκώνομαι, ξαναπέφτω, ξανασηκώνομαι. Αυτό είναι μετάνοια. Πέφτω, σηκώνομαι. Όλοι οι άγιοι δεν ήταν αναμάρτητοι. Ήταν αμαρτωλοί άνθρωποι που μετανοούσαν γρήγορα. Είχαν «γρήγορον νοῦν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν». Αυτοί ήταν οι άγιοι και σιγά-σιγά καθαρίστηκαν, φωτίστηκαν, αγιάστηκαν, δοξάστηκαν. 

Και αυτός ο φίλος μας ενέτεινε τον αγώνα του στα τελευταία χρόνια και ενώ πριν δεν μπορούσε ούτε και στο ποτό να αντισταθεί, έβαλε στον εαυτό του διάφορους περιορισμούς, όπως κάμνουν οι αθλητές. Δεν μπορείς να κάμνεις άσωτη ζωή, ακράτεια και να είσαι αθλητής. Το ίδιο και αυτός. Αλλά αθλητής πού; Στο γήπεδο του σατανά μέσα σε νυχτερινά κέντρα όπου διακινείται ό,τι σκεφτείτε. Και είπε: «Θα σταματήσω να πίνω, ιδιαιτέρως όταν είναι περίοδοι νηστείας και θα πίνω η ώρα δώδεκα μια μπίρα και η ώρα δύο που κορυφώνεται το γλέντι των νυχτερινών αγωνιστών, μια seven up». Και η ώρα τέσσερεις ήταν στο σπιτάκι του. Και ένοιωθε ότι τραγουδούσε αλλά, λέει, μέσα μου ένα πράμα που δεν μπορούσα να το ερμηνεύσω, τελευταία τι μου συμβαίνει. Ενώ κάτω με χειροκροτούν και με προσέχουν και μερικές γυναίκες είναι και πολύ εξωστρεφείς και απρεπείς προς εμέ, εγώ έχω προσοχή και το περισσότερο εκτός από προσοχή, προσέχω το μάτι μου, έχω και προσευχή. Ακούω μέσα στην καρδιά μου, μού λέει, ενώ τραγουδώ: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με. Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς. Μέγα το όνομα της Αγίας Τριάδος». Αυτός αγαπά πολύ και τον άγιο Γεώργιο. «Άγιε του Θεού Γεώργιε, πρέσβευε υπέρ ημών». Πώς γίνεται, Δεσπότη μου, μου λέει, αυτό το πράμα; Του λέω, γιε μου, μήπως αυτές τις προσευχές τις λες την ημέρα που είσαι στο σπίτι σου; Μου λέει, μα εγώ ξυπνώ κάθε μέρα σχεδόν η ώρα έντεκα, δώδεκα το μεσημέρι. Αφού κοιμάται η ώρα τέσσερεις. Είναι αλήθεια, μου λέει, ότι απ᾿ αυτά που μας λες κάμνω,  αλλά να ακούω τέτοιο πράμα μέσα μου γίνεται; Του λέω, γίνεται. Είναι, του λέω, ένα δώρο της Παναγίας σ᾿ έναν αγωνιζόμενο τραγουδιστή. 

Μου λέει, μού συμβαίνει και κάτι άλλο. Όταν, μου λέει, ξυπνώ η ώρα έντεκα, δώδεκα το μεσημέρι, πάλι μέσα μου ακούω. Μα μόλις κάτσω στο κρεβάτι, πριν ακόμα φορέσω τις κάλτσες μου, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον με». Και έχω και δάκρια κάποτε-κάποτε, μου λέει. Του λέω, κάτι άλλο κάμνεις εκτός από τη νηστεία. Βέβαια, είπαμε τη νηστεία πώς την κάμνει. Με την pepsi cola, με τη seven up και τη μπίρα. Αλλά και με την προσοχή και με την προσευχή. Αλλά, του λέω, κάτι άλλο κάμνεις αφού πολλά κομποσκοίνια εγώ δεν σας έμαθα. Και τι μου είπε; Όταν επιστρέφω από τη δουλειά τη νυχτερινή από το τραγούδι, επιστρέφω στις τρεισήμισι, και έβαλα ένα μικρό πρόγραμμα μισή ώρα και διαβάζω Ψαλτήρι. Ακούτε; Που σας λέω, διαβάζετε Ψαλτήρι. Είναι η γονική μήτρα της ευχής. Η ευχή δεν είναι τέχνη. Δεν είναι τεχνική μάλλον. Τέχνη είναι, τεχνική δεν είναι. Ιδιαιτέρως στην εποχή μας πρέπει να δημιουργήσομε μέσα στην καρδία μας ατμόσφαιρα. Ατμόσφαιρα μετανοίας. «Παννύχιον ἡμῖν τὴν σὴν δοξολογίαν χάρισαι». 

Βλέπετε; Είναι χάρισμα. Δεν είναι αποτέλεσμα μιας δικής μας τεχνικής. Είναι μούχτι (=δωρεά) του Αγίου Πνεύματος. Αυτοί οι άνθρωποι ούτε πηγαίνουν πολλές Αγρυπνίες όπως πηγαίνουμε εμείς οι θρήσκοι, ούτε πηγαίνουνε σε Χαιρετισμούς όπως ήλθαμε  εμείς. Τώρα αυτός ετοιμάζεται να πάει να πιάσει τα μικρόφωνα, αλλά ο νους του είναι στον Χριστό και στην Παναγία τη Νύμφη την Ανύμφευτο. Και θέλει να αγωνιστεί και αγωνίζεται γιατί κατάλαβε ότι υπάρχει ένας φωτισμός που δεν του τον έδωσε η ανακατωμένη Ευρώπη και ο διαφωτισμός της, αλλά είναι φωτισμός του Χριστού μας, του Αγίου Πνεύματός μας, της Παναγίας μας. Και σας επαναλαμβάνω. Ξέρετε πόσην αξία έχει γι᾿ αυτόν, αυτή η μισή ώρα που διαβάζει Ψαλτήρι, από τες τρεισήμισι ως τες τέσσερεις; Όσην έχει για έναν που διαβάζει δύο και τρεις ώρες μέσα στο εικοσιτετράωρο. 

Γι᾿ αυτό, να έχομε και εμείς αγωνιστικό φρόνημα, όπως μου είπε ο καπνιστής ο παπάς: «Το ξέρω, Πανιερώτατε, είναι αμαρτία, είναι λάθος μου. Αλλά αγωνίζομαι». Μου έκλεισε το στόμα. Και του είπα, πάτερ μου, συγνώμη που σου μίλησα, να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι και εγώ θα προσεύχομαι για σένα. Και ο άλλος ο τραγουδιστής που αξιοποιεί την νύχτα σ᾿ αυτά τα κέντρα της ασωτίας και την κάμνει παννύχιον δοξολογία και του χαρίζει ο Θεός τον φωτισμό Του και του χαρίζει η Παναγία τον Υιόν της και Θεόν της και Θεόν μας. Τον Κύριό μας Ιησού Χριστόν. Τον εύχομαι σε σας, να Τον εύχεστε και εσείς για μας. 

Καλό Στάδιο να έχετε, καλή Ανάσταση να φτάσουμε όσο γίνεται εν ειρήνη και την Λαμπρή αχώριστοι!

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ Α’ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην
15: 1 -7 

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαὐτοῦ Μαθηταῖς· Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστι. πᾶν κλῆμα ἐν ἐμοὶ μὴ φέρον καρπόν, αἴρει αὐτό, καὶ πᾶν τὸ καρπὸν φέρον, καθαίρει αὐτὸ, ἵνα πλείονα καρπὸν φέρῃ. ἤδη ὑμεῖς καθαροί ἐστε διὰ τὸν λόγον ὃν λελάληκα ὑμῖν. μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν. καθὼς τὸ κλῆμα οὐ δύναται καρπὸν φέρειν ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἐὰν μὴ μένῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδὲ ὑμεῖς, ἐὰν μὴ ἐν ἐμοὶ μένητε. ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. ἐὰν μή τις μένῃ ἐν ἐμοί, ἐβλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη, καὶ συνάγουσιν αὐτὰ καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσι, καὶ καίεται. ἐὰν μείνητε ἐν ἐμοὶ καὶ τὰ ῥήματά μου ἐν ὑμῖν μείνῃ, ὃ ἐὰν θέλητε αἰτήσασθε, καὶ γενήσεται. ὑμῖν.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Ο διευθυντής της κυπριακής εφημερίδας «Πολίτης», Διονύσης Διονυσίου σε αρθρίδιό του με τον τίτλο «Εξάρσεις στη δράση των ανά την Κύπρο Βλακών» που δημοσίευσε στις 26 Φεβρουαρίου, 2023 στην ιστοσελίδα της εφ. «Πολίτης», προφανώς ευρισκόμενος σε κατάσταση, για ακόμα μια φορά, μανιακής συμπεριφοράς, επιτίθεται με τον χαρακτηριστικό του απρεπή τρόπο που δημοσιογραφεί εδώ και χρόνια  στον μισό πληθυσμό της Κύπρου που δεν εμβολιάστηκε με τη τρίτη δόση του εμβολίου κατά του Covid-19, και στη συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων που δεν έχουν εμβολιαστεί με την τέταρτη και πέμπτη δόση ονομάζοντας τους βλάκες! Αφού σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Υγείας Κύπρου μέχρι την 21^η Δεκεμβρίου, 2022 είχαν εμβολιαστεί με την πρώτη δόση: 670,969, με τη δεύτερη: 646,021 και με την τρίτη: 480,552 από το σύνολο του πληθυσμού της Κύπρου, που σύμφωνα πάντα με την επίσημη απογραφή  του πληθυσμού μέχρι τις 21 Δεκεμβρίου, 2022 ήταν 918,100. Με άλλα λόγια ο διευθυντής του «Πολίτη» θεωρεί βλάκες τον μισό πληθυσμό της Κύπρου που δεν εμβολιάστηκε με τις τρεις πρώτες δόσεις και τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού που δεν έβαλε την τέταρτη και την πέμπτη δόση! Και δεν του έφτανε η νωθρότητα στο πνεύμα εξελίσσει τον παιδαριώδη πλην όμως υστερόβουλο συλλογισμό του λέγοντας μας ότι όλοι αυτοί οι βλάκες (δηλαδή η πλειοψηφία του κυπριακού λαού που δεν εμβολιάζεται πια), έχουν πολλά κοινά με τους ομοφοβικούς… Δηλαδή όποιος είναι αντιεμβολιαστής είναι εν δυνάμει και ομοφοβικός, τουτέστιν έτοιμος να δέρνει όποιο ομοφυλόφιλο βρει μπροστά του! Και δεν σταματά και συνεχίζει την τρικυμιώδη ταραχή της σκέψης του λέγοντάς μας ότι για όλα αυτά που συμβαίνουν στο νησί μας φταίει ο απόστολος Παύλος… και ο Μητροπολίτης Μόρφου που ακούει τον άγιο Πορφύριο και τους αμόρφωτους Γέροντες της Ορθοδόξου Εκκλησίας! Και μένω ως εδώ αδυνατώντας να συλλάβω τον συλλογισμό του δημοσιογράφου, απλώς σκέφτομαι όπως και ο συνονόματός του: «Βρε…! τα θέλεις και τα λες ή σου ξεφεύγουν;» (Διονύσης Σαββόπουλος, Αχαρνής). 

Πέτρος Λαζάρου, ανεμβολίαστος βλάκας…

Ευχαριστούμε τον Δρ Νεκτάριο Αλέξη για το εξαίρετο άρθρο που μας απέστειλε ως απάντηση στο δημοσίευμα του αρθριδίου του διευθυντή της εφ. Πολίτη το οποίο παραθέτουμε κι αυτό, μαζί με το δημοσίευμα του «Πολίτη»…

Απάντηση στον δημοσιογράφο κ. Διονυση Διονυσίου για το άρθρο του  «Εξάρσεις στη δράση των ανα Κύπρο Βλάκων» στις 27/2/2023 από την Εφημερίδα Πολίτη.

Δρ Νεκτάριος Αλέξη
Εγγεγραμμένος Κλινικός Ψυχολόγος
BA,MA,PhD

Αγαπήτε κ.Διονυσίου,

Είναι με βαθιά λύπη που αναγκάζουμε να σας απαντήσω για το άρθρο σας στον Πολίτη στις 27/2 με τίτλο «Εξαρσεις στη δράση των ανα Κύπρο Βλάκων» αλλά η σιωπή πολλές φορές μπορεί να θεωρηθεί και συνενοχή. Σε αυτό το άρθρο έχετε τόσες πολλές λανθασμένες τοποθετήσεις, ανακρίβειες, συκοφαντίες, λίβελλους και μιλάτε με τέτοιο μένος και εμπάθεια προς μια ομάδα ανθρώπων που βεβαίως γενικοποείται και τους βάζετε όλους στο ίδιο τσουβάλι.

Λέτε πώς ολοι οι ανεμβολίαστοι με αρχηγό τους και πνευματικό τους τον Μόρφου είναι ανθρώποι επικίνδυνοι  που ασκούνε βία σε άτομα της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ. Θα θέλαμε πολύ να ξέραμε πώς ένας έγκριτος δημοσιογράφος με άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος έχει αντικειμενικές αποδείξεις για αυτή την θέση? Και εάν δεν έχει πώς βγάζει τέτοιο συμπέρασμα? Ίσως να έχετε το διοράτικο χάρισμα κ. Διονυσίου γιατί μόνο έτσι εξηγείται μια τόσο ανυπόστατη θέση.

Τολμάτε να αποκαλέσετε βλάκα και να χρεώσετε στον Μητροπολίτη Μόρφου την ηθική ευθύνη για μια εγκληματική πράξη για την οποία δεν έχετε απολύτως καμία απόδειξη. Αυτό το επίπεδο δημοσιογραφίας το γνωρίζεται πώς είναι παράνομο και καμία δημοσιογραφική αξία δεν έχει γιατί είναι βασισμένο στην προσωπική σας εμπάθεια προς το πρόσωπο του Μητροπολίτη Μόρφου και όχι σε αντικειμενικές αποδείξεις.

Τολμάτε να κάνετε ηθικό και θεολογικό σχολιασμό και να εξηγήσετε με την “απέραντη” “σοφία σας και το ύφος χίλιων καρδιναλίων πώς και ο Απόστολος Παύλος φέρει ευθύνη για αυτό που έγινε στο ΤΕΠΑΚ. Κύριε Διονυσίου, με πολύ λύπη διαπιστώνω το εξευτελιστικά χαμηλό επίπεδο της δημοσιογραφίας που εκπροσωπείται αλλά και την αμάθεια σας για το τι έστι ο Μέγας Απόστολος Παύλος, η μεγαλύτερη Ιστορική προσωπικότητα που υπήρξε μετα τον Θεάνθρωπο Χριστό και για το πόσα οφείλουμε όλοι οι ανθρώποι σήμερα στην Δύση στον Απόστολο των Εθνών, Παύλο. Νομίζεις κ. Διονυσίου πώς σήμερα εσείς και το σινάφι σας σήμερα θα μπορούσατε να γράφετε αυτές τις ανυπόστατες απόψεις σε δημόσιο χώρο εάν δεν εκχριστιάνιζε και εξανθρώπιζε ο Απόστολος Παύλος την Κύπρο και όλη την Ευρώπη από το σκότος της ειδωλολατρείας, της δουλείας,την υποβάθμιση της γυναίκας αλλά και άλλων βάρβαρών πρακτικών, πρίν 2000 χρόνια?

Έτσι για να τελειώνουμε κ.Διονυσίου, τολμάτε να κατακρίνετε ένα Ιεράρχη ο οποίος με τεράστιο προσωπικό κόστος και χωρίς να λάβει υπόψη τις ειρωνείες των συναδέλφων σας αλλά δυστυχώς και των δικών του συναδέλφων προέτρεψε τους ανθρώπους να σχηματίσουν την δική τους αντικειμενική άποψη σχετικά με το εάν έπρεπε η όχι να εμβολιαστούν κατά του Κορωναίου για προφανείς ιατρικούς αλλά και κοινωνικό ψυχολογικούς λόγους. Αυτοί οι λόγοι μπορούν να διασαφηνιστούν επιστημονικά πλέον και ενδεικτικά θα σας ενθάρρυνα να ακούσετε τις καινούργιες αναλύσεις του Dr John Campbell σχετικά με την ασφάλεια των εμβολίων, που ο ίδιος του έχει εμβολιαστεί και αρχικά θεωρούσε πώς αυτός ο εμβολιασμός ήταν ασφαλές.

(Υποσημείωση: Μητροπολίτες σαν τον Μόρφου Νεόφυτο έχουν βοηθήσει χιλιάδες ανθρώπους να γλιτώσουν από την απελπισία και την κατάθλιψη και να ξαναβρούν νόημα στην ζωή τους. Η δική σας μηδενιστική αλλά και μη αντικειμενική δημοσιογραφία καταστρέφει και μηδενίζει ότι ιερό και όσιο έχει μείνει στην χώρα μας και δυστυχώς συμβάλλετε με τα γραφόμενα σας στο σημερινό καταθλιπτικό πεδίο που επικρατεί)

Εξάρσεις στη δράση των ανά την Κύπρο Βλακών

Διονύση Διονυσίου εφ. Πολίτης 26.02.2023 

 Στην πραγματικότητα, οι αντιεμβολιαστές έχουν πολλά κοινά με τους ομοφοβικούς του ΤΕΠΑΚ. Και οι δύο ομάδες κυρίως φοβούνται, δικαιολογούν δε αυτόν τον φόβο κρυβόμενοι πίσω από θρησκευτικές δοξασίες.

Το 1972, ένας μασκαρεμένος άνδρας στάθηκε ενώπιον του πολυπληθούς ακροατηρίου του συνεδρίου της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ένωσης και ανακοίνωσε ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Μασκαρεύτηκε για να μην αναγνωριστεί, γιατί σε τέτοια περίπτωση κινδύνευε να χάσει τη δουλειά του. «Είμαι ομοφυλόφιλος. Είμαι ψυχίατρος». Με αυτά τα λόγια, ο δρ Ανώνυμος ξεκίνησε τη διάσημη ομιλία του εξηγώντας ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι ψυχιατρική διαταραχή. Κανείς στην αίθουσα δεν τον αναγνώρισε γιατί ήταν ντυμένος με ένα μεγάλο σμόκιν, μια παραμορφωμένη μάσκα του Nixon (Προέδρου των ΗΠΑ) και μια περούκα. Ο άνθρωπος πίσω από τη μάσκα ήταν ο John Fryer, ψυχίατρος και καθηγητής.

Το 2023, στη Λεμεσό, μερικοί μασκαρεμένοι νεαροί, προφανώς όχι λόγω του καρναβαλιού, στάθηκαν ενώπιον ενός πολυπληθούς ακροατηρίου και άρχισαν να βρίζουν και να απειλούν κάποιους ομοφυλόφιλους που βρίσκονταν στο ακροατήριο. Η αντιπαραβολή και μόνον των δύο εικόνων δείχνει τον δρόμο που έχουμε διανύσει ως κοινωνίες.

Σήμερα, οι ομοφυλόφιλοι δεν χρειάζεται να φοράνε μάσκες. Ούτε η ομοφυλοφιλία θεωρείται ψυχιατρική διαταραχή. Στις ΗΠΑ αυτό το θέμα ξεκαθάρισε έναν μόλις χρόνο μετά την ομιλία του John Fryer. Στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου, τα πράγματα για την ομάδα αυτήν των συνανθρώπων μας έχουν βελτιωθεί σημαντικά. Σε τέτοιο βαθμό, που έχουν αναγκάσει αυτούς που διαφωνούν να εκφράζουν τη διαφωνία τους φορώντας αυτοί μάσκες. Όπως οι νεαροί που εισέβαλαν στο αμφιθέατρο του ΤΕΠΑΚ κτυπώντας και βρίζοντας άτομα που συμμετείχαν σε κοινή εκδήλωση των φοιτητών του ΤΕΠΑΚ και της ACCEPT.

Τι εκπροσωπούν;

Ποιους και τι εκπροσωπούν οι κουκουλοφόροι νεαροί που εισέβαλαν στο αμφιθέατρο του ΤΕΠΑΚ;

Όλα τα ΜΜΕ τους αποκάλεσαν ομοφοβικούς. Η ομοφοβία είναι η λέξη που χρησιμοποιείται για να περιγραφεί η εχθρική διάθεση, οι πράξεις και η ρητορική μίσους, αλλά και οι διακρίσεις που υφίστανται άτομα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας μέσα στην κοινωνία. Είναι αντιδάνειο της αγγλικής λέξης Ηomophobia και περιγράφει διακρίσεις οι οποίες αφορούν τον σεξουαλικό προσανατολισμό ενός ατόμου. Ένας ομοφοβικός μπορεί να ξεκινήσει από μια λεκτική αποδοκιμασία του σεξουαλικού προσανατολισμού ενός ατόμου, μέχρι την επιθυμία για πρόκληση σωματικής βλάβης ή σε ακραίες περιπτώσεις ακόμα και δολοφονίας.

Αρκετές επιστημονικές έρευνες έχουν συνδέσει την ακραία ομοφοβική συμπεριφορά ενός ατόμου με την καταπιεσμένη ομοφυλόφιλη επιθυμία από πλευράς του. Για να το πούμε πιο απλά, κάποιος μπορεί να είναι ομοφοβικός επειδή καταπιέζει τις δικές του ομοφυλοφιλικές τάσεις.

Κανονικότητα

Ψυχολόγοι και ψυχίατροι που μελετούν αυτές τις συμπεριφορές υποστηρίζουν επιπλέον ότι η ομοφοβία είναι απόρροια της αμάθειας, του θρησκευτικού φανατισμού, της έλλειψης σεξουαλικής αγωγής, όπως και της έλλειψης ανοχής απέναντι σε οτιδήποτε διαφορετικό.

Λόγω εκκλησίας, έχει εισαχθεί στην κριτική κατά των ομοφυλόφιλων ατόμων η λέξη κανονικότητα. Κανονικός είναι αυτός που ακολουθεί ή στηρίζει τη δράση του σε κανόνες. Κατά την εκκλησία, αυτοί οι κανόνες είναι ιεροί (περίπου όπως τις 10 εντολές που έχει υπαγορεύσει ο Θεός) και όποιος τους παραβιάζει, αμαρτάνει.

Στις ορθόδοξες βαλκανικές χώρες, οι ομοφυλόφιλοι γίνονται αντικείμενο διακρίσεων με την εκκλησία να προεξάρχει, αφού χαρακτηρίζει την ομοφυλοφιλία ασθένεια.

Υπάρχουν και διάφορες ακραίες προτεσταντικές ομάδες που εμφανίζονται με συνθήματα όπως: «Ο Θεός μισεί τους ομοφυλόφιλους», «Ευχαριστώ τον Θεό για το AIDS» και άλλα τέτοια «χριστιανικά» συνθήματα.

Οι χειρότεροι από όλους είναι μια ομάδα Βαπτιστών, όπως η «Westboro Baptist Church» με έδρα την πόλη Topeka του Kansas, η οποία έχει χαρακτηριστεί ως «ομάδα μίσους» (hate group). Εκτός από ομοφυλόφιλους, μισούν τους καθολικούς, τους Εβραίους, τους μουσουλμάνους, καθώς και λαούς που υποστηρίζουν την ομοφυλοφιλία, όπως Σουηδούς, Καναδούς, Βρετανούς και φυσικά Αμερικανούς.

Τα πλακάτ τους αναφέρουν: «Ευχαριστώ τον Θεό για την 11η Σεπτεμβρίου», «Ευχαριστώ τον Θεό για τον τυφώνα Κατρίνα», «Ο Θεός είναι ο τρομοκράτης των ΗΠΑ» και άλλα παρόμοια.

Ο Παύλος

Πηγή αυτής της στάσης αρκετών χριστιανικών ομάδων είναι ο Απόστολος Παύλος και βεβαίως η τεράστια εβραϊκή παραδοση η οποία έχει εμποτίσει τις χριστιανικές γραφές. Ο Παύλος στην προς Κορινθίους Επιστολή του συμβουλεύει: «Μη πλανάσθε, ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε πλεονέκται, ούτε κλέπται, ούτε μέθυσοι, ούτε λοιδοροί, ούτε άρπαγες βασιλείαν Θεού ού κληρονομήσουσι» (Α’ Κορινθίους 6:9-11). (Μην πλανιέστε, ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτρες, ούτε μοιχοί, ούτε κίναιδοι, ούτε αρσενοκοίτες, ούτε κλέφτες, ούτε πλεονέκτες, ούτε μέθυσοι, ούτε κακολόγοι, ούτε άρπαγες δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού).

Αν ο στόχος κάθε χριστιανού είναι να κληρονομήσει τη Βασιλεία των Ουρανών, να πάει δηλαδή στον παράδεισο, δεν μπορεί να είναι, μεταξύ άλλων, ομοφυλόφιλος. Οι ομοφυλόφιλοι, οι πόρνοι, οι κλέφτες και οι πλεονέκτες είναι αμαρτωλοί και θα πάνε κατευθείαν στην κόλαση. Ο Απόστολος Παύλος εν ολίγοις ταυτίζει τους ομοφυλόφιλους με κάθε άλλο κατακάθι της κοινωνίας, καταδικάζοντάς τους εις το πυρ το εξώτερον.

Ο Μόρφου

Στην Κύπρο, η εκκλησία ακολουθώντας την εκκλησιαστική παράδοση, θεωρεί την ομοφυλοφιλία ασθένεια, με κάποιους ιεράρχες της, όπως ο Μόρφου Νεόφυτος, να γίνονται προσβλητικοί και υβριστικοί έναντι των ατόμων αυτών.

Σε ομιλία του στη Λευκωσία και επικαλούμενος διάφορους γέροντες, χωρίς καν να διευκρινίζει έστω ότι διαθέτουν απολυτήριο δημοτικού, είπε ότι ο Πορφύριος του είχε πει ότι η ομοφυλοφιλία σχετίζεται με τη σεξουαλική συμπεριφορά των γονέων και ιδιαιτέρως με τις προτιμήσεις της μητέρας.

Η τοποθέτησή του έκανε τον γύρο του διαδικτύου και προκάλεσε αντιδράσεις στο κοινό, ενώ επιστήμονες εξέφρασαν έκπληξη για τις αντιεπιστημονικές τοποθετήσεις οι οποίες, όπως υποστηρίζουν, προσβάλλουν πρωτίστως τις μητέρες ομοφυλόφιλων παιδιών.

Στην ίδια ομιλία του, στην οποία είχε αποδώσει την ομοφυλοφιλία των παιδιών στις ερωτικές προτιμήσεις της μητέρας (πρωκτικό σεξ) κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης, ο Μόρφου υποστήριξε επίσης πως ένας μοναχός αντιλήφθηκε έναν ομοφυλόφιλο από τη… μυρωδιά! Μάλιστα, προς… επίρρωσιν των λεγομένων του, αφηγήθηκε μια ιστορία, σύμφωνα με την οποία οι «άγιοι άνθρωποι» μυρίζουν την «ξεχωριστή και διακριτική», όπως την αποκαλεί, μυρωδιά των ομοφυλοφίλων, ενώ την αποκάλεσε και μπόχα!

Οι μιμητές

Εντελώς μηχανιστικά, τις ίδιες θεωρίες μετέφερε ο Μόρφου και σε ό,τι αφορά τους εμβολιασμούς, επηρεάζοντας χιλιάδες ανθρώπους. Πολλοί εκ των οποίων παραμένουν αμετανόητοι για τη στάση τους. Επιχειρούν μάλιστα -με αστείο τρόπο- να παραλληλίσουν τους ομοφοβικούς του ΤΕΠΑΚ με το κράτος που ζήτησε από όλους να εμβολιαστούν, σε διαφορετική περίπτωση δεν μπορούσαν να έχουν τις ίδιες ελευθερίες σε ό,τι αφορά την πρόσβαση σε κλειστούς χώρους.

Στην πραγματικότητα, οι αντιεμβολιαστές έχουν πολλά κοινά με τους ομοφοβικούς του ΤΕΠΑΚ. Και οι δύο ομάδες κυρίως φοβούνται, δικαιολογούν δε αυτόν τον φόβο κρυβόμενοι πίσω από θρησκευτικές δοξασίες. Και οι δύο ομάδες δείχνουν μηδαμινή εμπιστοσύνη στην ιατρική επιστήμη η οποία διευκρινίζει ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι ασθένεια και ότι διά των εμβολίων έχει σώσει εκατομμύρια ζωές. Υπάρχει και μια μερίδα αντιεμβολιαστών η οποία επικαλείται ανθρώπινα δικαιώματα. Κανένας σε αυτή τη χώρα δεν υποχρέωσε κάποιον να εμβολιαστεί. Αυτό που ζητήθηκε είναι να επιδείξουν υπεύθυνη στάση, περιορίζοντας τις κινήσεις τους εν καιρώ πανδημίας. Επειδή ούτε αυτό μπορούσαν να το κατανοήσουν (βλέπετε, πάνω από όλα ήταν τα δικά τους ανθρώπινα δικαιώματα), υποχρεωθήκαμε όλοι σε οδυνηρά λοκντάουν.

Το πιο τραγικό είναι ότι ακόμα και σήμερα ενδύουν την ανευθυνότητά τους με τον μανδύα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παρομοιάζοντας την πλειοψηφία του Κυπριακού με τους κουκουλοφόρους του ΤΕΠΑΚ. Στ’ αλήθεια, δεν ήταν αυτοί -οι αντιεμβολιαστές- που μπήκαν με κουκούλες στο Σίγμα και έκαψαν γραφεία και αυτοκίνητα;

Όλοι αυτοί δυστυχώς είναι πνευματικά παιδιά του Μόρφου Νεόφυτου. Ο οποίος είπε ό,τι ήθελε να πει χωρίς επιπτώσεις, διότι η Δημοκρατία μας το επιτρέπει. Αν θέλετε, το αντέχει. Από την άλλη, δεν μπορεί να αναγνωρίζεται ως ανθρώπινο δικαίωμα η ανοησία ή και η βλακεία. Το μνήμα είναι σαφές και προς πάσα κατεύθυνση: Οι κατά καιρούς εξάρσεις στη δράση των Βλακών δείχνουν ότι χρειάζεται ακόμα να γίνουν πολλά στον τομέα της παιδείας.

Η Ιερά Μητρόπολις Μόρφου και η Εκκλησιαστική Επιτροπή του Καθεδρικού Ιερού Ναού του Αγίου Μάμαντος Μόρφου ανακοινώνουν την τέλεση Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας στην κατεχόμενη κωμόπολη της Μόρφου, την Κυριακή, 5 Μαρτίου 2023, με αφορμή την εορτή της Κυριακής της Ορθοδοξίας.

Της Θείας Λειτουργίας θα προστεί ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, συμπαραστατούμενος από κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως Μόρφου.

• Έναρξη Ακολουθίας του Όρθρου 06:15 π.μ.
• Άφιξη Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου 07:00 π.μ.
• Πέρας Θείας Λειτουργίας περί τις 10:00 π.μ.

Για πληροφορίες απευθύνεστε

• Στον γραμματέα Χριστόδουλο Χατζηχριστοδούλου στο τηλ. 99333939 ,
• Στον π. Χριστοφόρο Δημητρίου στο τηλ. 99465448 και
• Ιερά Μητρόπολις Μόρφου στο τηλ. 22932401

Εκκλησιαστική Επιτροπή Καθεδρικού ναού Αγίου Μάμαντος Μόρφου.

Επισκοπείον Ευρύχου, 2 Μαρτίου 2023.