Γέροντας Εφραίμ (Δικαίος της Σκήτης του Αγίου Ανδρέου – Σεράι στις Καρυές του Αγίου Όρους)
Εκοιμήθη εν Κυρίω σήμερα, Πέμπτη 30 Μαρτίου 2023 ο Γέροντας και Δικαίος της Σκήτης του Αγίου Ανδρέου (Σεράι – Καρυές Αγίου Όρους). O Γέροντας Εφραίμ είχε εισαχθεί στις 23 Φεβρουαρίου 2023 στην Βιοκλινική Θεσσαλονίκης. Νωρίτερα ο ίδιος με επιστολή του γνωστοποίησε στα πνευματικά του παιδιά, ότι διαγνώστηκε με καρκίνο ο οποίος είχε κάνει μεταστάσεις. Η Εξόδιος Ακολουθία θα τελεστεί αύριο Παρασκευή 31 Μαρτίου στην Σκήτη του Αγίου Ανδρέου.
Πιο κάτω παραθέτουμε ομιλία του Γέροντος Παλαμά Καλλιπετρίτη για τον μακαριστό Γέροντα Εφραίμ τον οποίο συνάντησε πρίν λίγες μέρες.
Γέροντας Παλαμάς Καλλιπετρίτης
Ομιλία, Σάββατο 25/03/2023
Σήμερα (25/03),
αξιώθηκα μετά από πολλές ημέρες να συναντήσω τον αγιότατό μου Γέροντα,
τον Γέροντα Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα,
ο οποίος είναι άνθρωπος εγνωσμένης αγιότητος.
Γνωρίζουμε ότι είναι άγιος,
έχουμε δει θαύματα από την αγία του προσευχή
και από την συμπεριφορά του.
Ένας άνθρωπος ο οποίος δεν άφησε ποτέ το μυαλό του να ξεφύγει,
έχοντας την αίσθηση ότι
μπροστά του είναι συνεχώς ο Χριστός.
Τώρα πλέον είναι στη δύση του.
Τελειώνει…μετά από έναν ανυπόφορο καρκίνο
ο οποίος του έχει γεμίσει το σώμα
και ενώ όσοι δεν έχουν ακόμη γίνει θεοτόκοι, λένε “η κακιά αρρώστεια, η μακριά από εδώ ασθένεια”
…αυτός λέει,
“το θείο δώρο” ο καρκίνος,
το θείο δώρο,
και το επανέλαβε πολλές φορές ενόσω ήταν καλά.
Τώρα έχει 70 ημέρες σχεδόν στην καρέκλα
χωρίς να μπορεί να ξαπλώσει από τους πόνους
και έχοντας κυρτώσει εντελώς
έτσι ώστε ούτε το κεφάλι του να μη μπορεί να σηκώσει.
Του πήγαμε τα λείψανα του Αγίου Ιωσήφ
και το μόνο που μπορούσε να ψιθυρίσει πολύ πολύ χαμηλόφωνα,
πολύ ξεψυχισμένα ήταν,
“ευχαριστώ”, “ευχαριστώ”,
“ευγνωμονώ”, “ευγνωμονώ”
…πολλές φορές με όσο ελάχιστη δύναμη είχε.
Τα χεράκια του δεν σηκώνονται πλέον,
δεν μπορεί τα χέρια του, να τα σηκώσει.
Κάποια στιγμή, έλεγε κάτι το οποίο δεν το καταλάβαιναν οι συνοδοί του,
αυτοί που ήταν κοντά του,
καθώς φιλοξενείται σε ένα πλούσιο σπίτι
μέχρι την εκδημία του για να του παρέχεται η σχετική αγωγή,
ώστε να ανακουφίζεται λίγο από τους πόνους.
Δεν καταλάβαιναν τι έλεγε.
Να πιάσει στιλό στα χέρια του δεν είχε δύναμη
και του έβαλαν στην αγκαλιά του ένα ηλεκτρονικό,
ένα τάμπλετ για να χαράξει με το δάχτυλό του τι ήθελε να πει…
Και αυτός ο άνθρωπος που βρίσκεται σε τέτοια φρικτή και δεινή κατάσταση
και σε τέτοιους πόνους και προσπαθούσε να πει και στους άλλους κάτι
αλλά δεν γινόταν αντιληπτό,
αυτό που έλεγε το έγραψε με τρεμάμενα χέρια.
Κι έγραψε “Χριστέ μου σ’ αγαπώ”
Χριστέ μου σ’ αγαπώ!
Την στιγμή που το σώμα οδυνάται,
και όσοι δεν έχουν “γεννήσει” τον Χριστό στην κοιλιά τους, λένε:
“Γιατί Θεέ μου να υποφέρω ,
γιατί σε μένα Θεέ μου;”
Και ενώ ο πειρασμός, ξέρετε τις τελευταίες στιγμές του ανθρώπου τον συγκλονίζει
γιατί τον κάνει να νομίζει ότι αυτό είναι αιωνιότητα, ενώ βαίνει προς το τέλος…
σημείωση:
Ο Γέροντας Εφραίμ σε όλη του τη ζωή εντρύφησε κυριολεκτικά στο Μυστήριο του Θανάτου,
τόσο που δύσκολα θα βρούμε κάποιον,
πέρα βέβαια από τον συνονόματό του άγιο Γέροντά του, τον Φιλοθεϊτη και Αριζονίτη,
να μας το έχει περιγράψει με τόσες λεπτομέρειες…
… Έχει κουραστεί η ψυχή από τις 70 ημέρες αυτής της δύσκολης κατάστασης
και ο πειρασμός βρίσκει ευκαιρία στους ανθρώπους
— θα το βιώσουμε κι εμείς, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και να το ξέρουμε–
αισθάνεται ο άνθρωπος ότι δεν είναι αλήθεια αυτά που έχει πει ο Θεός,
ότι δεν υπάρχει Θεός,
πού είναι ο Θεός τώρα…
Μα εγώ …
Μα εγώ τόσα χρόνια, αφιέρωσα την ζωή μου
στον Χριστό και είναι να υποφέρω έτσι;
Πρέπει να τυραννιέμαι τόσο άσχημα ;
Σε τόσο δεινή κατάσταση και πότε θα τελειώσει αυτό;
Κι όσο έρχονται αυτοί οι λογισμοί,
ο διάβολος παίζει το τελευταίο του παιχνίδι και όπως μας λένε οι πατέρες,
το τελευταίο παιχνίδι που παίζει ο διάβολος στην ψυχή του ανθρώπου είναι οι λογισμοί της απιστίας,
να βάλουν τον άνθρωπο να κλονιστεί η πίστη του
και να πιστεύει ότι όλα αυτά που πίστευε τόσα χρόνια ήταν ένα ψέμα.
Πονηρότατο σχέδιο, φρικτότατο σχέδιο.
Πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν προετοιμαστεί τόσο καλά ώστε να το περάσουν “αβρόχοις ποσί”.
Κι ο Γέροντας, σε όλους αυτούς τους λογισμούς σε αυτή την δεινή κατάσταση,
αντί να λέει “Γιατί Θεέ μου;”,
απαντούσε και απαντά με το
“σας ευχαριστώ πολύ”, “σας ευγνωμονώ” και το “Χριστέ μου σ’ αγαπώ”.
Δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι θα έλεγε κάτι πιο τρυφερό ένας άνθρωπος από το” Χριστέ μου σ’ αγαπώ”, λίγη ώρα πριν ετοιμαστεί για την έξοδό του.
Αυτό θα πει να είναι κάποιος θεοτόκος.
Αυτό θα πει να έχει προετοιμάσει την ψυχή του και ότι άξιζε τελικά ο Χριστός να περάσει από αυτόν εδώ τον κόσμο.
Βγάλτε τον Χριστό…
και αμέσως ο καρκίνος είναι μια φρικτή τιμωρία,
μια απαίσια ασθένεια,
είναι ένα βασανιστήριο,
είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αντέξουμε
και καλά είναι να πάρουμε κι ένα δηλητήριο να πάμε μια χαρά να κάνουμε μια ευθανασία και να ξεμπερδεύουμε…
άμα βγάλεις τον Χριστό.
Άμα γεννήσεις τον Χριστό μέσα σου,
το κάθε δευτερόλεπτο του πόνου είναι υπέροχο
και τι λες …
“Mε αξιώνει ο Θεός και υποφέρω ακόμα ένα λεπτό για το χατήρι του
και δοκιμάζομαι ακόμα μια στιγμή της ζωής μου
για το ότι Τον αγαπώ
κι απαντάω μ’ αυτή τη φρασούλα σε όλους τους πειρασμούς του διαβόλου :
“Χριστέ μου σ’ αγαπώ”.
Το σκεφτήκαμε ποτέ να το πούμε, στο μαξιλάρι
μας,
το σκεφτήκαμε ποτέ να το πούμε το πρωί
πού σηκωνόμαστε,
η πρώτη μας κουβέντα να είναι …
όχι η γκρίνια μας και τα νεύρα μας,
αλλά να κοιτάξουμε την εικόνα του Δεσπότου Χριστού και να πούμε: Χριστέ μου σ’ αγαπώ!
Τόσο τρυφερά και ερωτικά όπως κάνουν τα ζευγάρια,
αλλά αυτή η τρυφερή σχέση είναι
η σχέση που θα μας κρατήσει στον Παράδεισο
και θα μας αξιώσει επειδή αγαπάμε τον Χριστό.
Να κάνουμε πίσω σε όλα τα κακά θελήματά μας,
σε όσα ο Αγαπημένος μας Χριστός δεν αρέσκεται, δεν του αρέσουν, τα πράγματα που κάνουμε.
Κανένα καλό δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς τη μετάνοια. Ας ανατρέξουμε στην Παλαιά Διαθήκη στο εξής περιστατικό. Λέει ο προφήτης Ιωνάς: «Ακόμη τρεις ημέρες και η Νινευΐ καταστρέφεται». Τι έκαναν τότε οι Νινευΐτες; Μετανόησαν και νήστεψαν οι πάντες, ακόμη και τα ζώα τους. Το ίδιο και μεις, ας υψώσουμε τους νοητούς οφθαλμούς μας προς τον Θεό, να ζητήσουμε το θείο έλεος για μας, το Έθνος, την Εκκλησία, τον κόσμο ολόκληρο, λέγοντας: «Κύριε, κατάπεμψον το έλεός σου επί τον λαόν σου και συγχώρησον ημάς τους αμαρτωλούς και όλον τον κόσμον σου».
Στην περίοδο της Νέας Διαθήκης, διαβάζουμε για τον Μέγα Βαρσανούφιο, ότι έβλεπε να ξεσπά στον κόσμο μεγάλο κακό. Τότε τρεις άνδρες εμπόδιζαν να εξαπλωθεί στον κόσμο αυτό το κακό. Ο ένας ήταν ασκητής στην Ρώμη, ο άλλος στην Κόρινθο και ο τρίτος ο ίδιος ο άγιος Βαρσανούφιος. Οι προσευχές αυτών των τριών απέτρεψαν τον δίκαιο θυμό και την οργή του Μεγάλου Βασιλέως Χριστού.
Πιστεύω ότι και μέχρι σήμερα υπάρχουν τέτοιοι Άγιοι που προσεύχονται. Έχει τόσο οργιάσει ο σατανάς με τα όργανά του, ώστε θέλουν να καταπιούν τα πάντα. Ας προσευχόμαστε λοιπόν όλοι, διότι χανόμαστε.
Η ταπείνωση θα μας αναστήσει από κάθε χαμερπή διαλογισμό, όπως ο Κύριος «παθών και σταυρούμενος ανεστήθη και εδοξάσθη». Η ταπείνωση φέρει τη μετάνοια, που προέρχεται εκ του ρήματος μεταμελούμαι, δηλαδή αυτό το κακό που έκαμα δεν το ξανακάνω. Ο αμαρτωλός, εάν μετανοήσει, γίνεται αναμάρτητος. Ο προφήτης Δαβίδ είπε: «Ημάρτηκα τω Κυρίω», και ο προφήτης Ναθαν του είπε: «Αφείλετο ο Κύριος το αμάρτημά σου».
Να προσπαθήσουμε όλοι με τη μετάνοια να κερδίσουμε τα αιώνια αγαθά. Δύο τόποι εντεύθεν υπάρχουν: αιώνια ζωή και αιώνια κόλαση. Όσο ενάρετοι και να νομίζουμε ότι είμαστε, όμως ο ανθρώπινος νους εκ νεότητος αυτού ρέπει στα πονηρά «καν μία ώρα η ζωή ημών», διότι έτσι μας κατάντησε η απιστία των Πρωτοπλάστων.
Να έχουμε πίστη θερμή, διότι «ο πιστεύσας εις εμέ ζήσεται», λέει ο Κύριος, και «ο αγαπών εμέ, αγαπά τον αποστείλαντά με».
Αν δεν εξομολογούμαστε τους λογισμούς στον πνευματικό, θα γίνουν θηρία και θα μας φάνε. Ο γεωργός που βρήκε το παγωμένο φίδι και τό ‘βαλε στον κόρφο του, μόλις αυτό ζεστάθηκε, αμέσως τον δάγκασε. Κι εμείς, αν δεν τους εξαγορεύσουμε, θα γίνουν έργα, «η δε αμαρτία τελεσθείσα», λέει ο απόστολος Ιάκωβος, «αποκύει θάνατον».
H αγάπη είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Αγάπη είναι ο ίδιος ο Χριστός. Ο Χριστός μάς αγάπησε μέχρι θυσίας. Ας αγαπήσουμε κι εμείς ο ένας τον άλλο με την αγάπη της θυσίας. Θέλει βία μια τέτοια αγάπη, καθώς λέει και το Ευαγγέλιο για την Βασιλεία των Ουρανών, ότι «βιασταί αρπάζουσιν αυτήν». Αρχή και οδός προς τον Θεό να είναι το «αεί βιάζεσθαι εαυτόν».
Η σωτηρία μας είναι το πρωταρχικό έργο της ευδοκίας του Θεού, διότι «πάντας θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». Δεν έχει προσωποληψία ο Θεός. Όλους ελεεί, αλλά σώζει τους πιστούς ορθοδόξους Χριστιανούς, διότι έχουν το αληθινό βάπτισμα και την αληθινή διδασκαλία. Αν θέλουμε τη σωτηρία μας σημαίνει ότι πρέπει να φυλάξουμε τις εντολές του Θεού, χωρίς τις οποίες δεν μπορούμε ν’ αγαπήσουμε τον Θεό και τον άνθρωπο.
Το Ευαγγέλιο μας λέει: Αν λες, άνθρωπε, ότι αγαπάς τον Θεό, που δεν βλέπεις, και μισείς τον πλησίον σου που βλέπεις κάθε μέρα, είσαι ψεύτης. Η σωτηρία μας λοιπόν εξαρτάται από την στάση που θα πάρουμε απέναντι στους άλλους ανθρώπους.
Προσευχή σημαίνει επικοινωνία απευθείας με τον Θεό. Ο Ψαλμωδός λέει: «Εκχεώ ενώπιον αυτού την δέησίν μου, την θλίψιν μου ενώπιον αυτού απαγγελώ». Προ της προσευχής χρειάζεται να αυτοσυγκεντρωθούμε με ταπεινωμένο φρόνημα, όπως κάνουμε όταν πάμε να ζητήσουμε βοήθεια από κάποιον ανώτερό μας. Με τη βοήθεια της προσευχής λυτρωνόμαστε από λογισμούς και φαντασίες.
Να ετοιμαστούμε, για να μην πεθάνουμε. Ένα ρητό λέει: «Εάν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις». Η προετοιμασία μας, που θα πρέπει να γίνεται σ’ ολόκληρη τη ζωή μας, συνίσταται στα εξής τέσσερα σημεία:
α) Να πεθαίνουμε συνεχώς ως προς την αμαρτία,
β) να μη θαρρούμε για ό,τι καλό κάναμε και αυτο-επαινούμαστε,
γ) όσο και αν σφάλλουμε, να μην απελπιζόμαστε, και
δ) να γνωρίζουμε ότι ο Θεός παραχωρεί να αμαρτάνουμε για να ταπεινωθούμε, διότι χωρίς ταπείνωση δεν μπορούμε να εισέλθουμε στη Βασιλεία των Ουρανών.
[Από το βιβλίο: Μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτου, «Σύγχρονοι Γεροντάδες του Άθωνος», Ιερομόναχος Άνθιμος Αγιαννανίτης Πνευματικός († 1910-1996). Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου 2005]
Одговор Митрополита морфског Неофита на питање о канонском статусу Украјинске Православне Цркве, у оквиру 22. по реду духовног сабрања са верним народом под називом „Упаљач светитеља“, који је одржан 15. марта 2023. у цркви Пресвете Богородице Хриселеусе, у месту Акаки, у околини Никозије.
Питање: Да ли се одлуком Митрополита Онуфрија да не помиње на богослужењима Патријарха московског, Украјинска Православна Црква одвојила од Московске Патријаршије и да ли је тиме решено украјинско црквено питање?
Одговор Митрополита Неофита:
Украјинско питање није само црквене природе. Зашто га сводите само на то? Оно је део ширег покушаја англо-америчког Запада, заједно са Французима, Пољацима и још четрдесет других земаља, међу којима смо и ми несрећници, да Русију ставе под своју контролу, да је спутају и ослабе. У оној мери у којој православна Русија буде схватила да њена моћ није само у оружју, којег је Запад већ упознао и сада се страшно боји… Надмоћ Русије лежи у Православљу, као адуту који је јачи и од њеног оружја! Зато се ове силе, које покреће сатана, толико упињу да поделе Православље и да нас међусобно заваде. То је моје виђење ситуације.
Дакле, зло је у томе што ми остварујемо њихов план. То је велика грешка. Онуфрија, најсветијег Митрополита кијевског до пре само неколико година сви смо помињали на богослужењима и сматрали га канонским. Он се нашао између два гиганта, руског и западног. Да би сачувао свој народ и под притиском угњетавања сатанисте Зеленског, који није Украјинац него Хазар – прочитајте шта значи реч Хазари – био је присиљен да прекине помињање свог руског Патријарха на богослужењима. Да би преживео.
Синко мој, иста ствар се догодила на Кипру. Прочитајте нешто више о историји Кипарске Цркве. Наши архиепископи и епископи су били присиљени у време латинократије да не помињу на богослужењима Васељенског патријарха, да не помињу православне патријархе, а морали су да помињу папу! Замисли то! Тада Јерусалимска Патријаршија – сасвим канонски исправно – није дозвољавала кипарским хаџијама, који су долазили на поклоњење Светом гробу, да се причешћују, те су се враћали назад плачући. Зашто? Зато што су наши епископи били присиљени да помињу папу. То је једна трагична истина.
Зато када мене неко пита који је период у историји Кипра био најопаснији, одговарам да то није била ни туркократија, ни англократија, него латинократија! Пуних триста година феудализма и угњетавања Православља!
То се сада догађа у Украјини. Молим вас да се молите за оног светог човека и подвижника, какав је Онуфрије. Знате која је вест у овом тренутку док говоримо најважнија? Ради се о Кијево-печерској лаври. Био сам тамо заједно са Светим Евменијем (Саридакисом). Он је служио Свету литургију, а ја сам му саслуживао као ђакон. Шта мислите ко је био наш појац? Отац Евангелос Папаниколау, као и Андреј Христофору. Синко мој, тамо има 140 светих нетљених моштију! Не стижеш ни да се прекрстиш, миомирис… у подземним катакомбама… Тамо је пре хиљаду година почело словенско Хришћанство са Светим Теодосијем и Светим Антонијем!
А сада је сатаниста Зеленски наредио да монаси, њих двеста, оду из Лавре, а да је преузму они преко Министарства културе и претворе у туристичку атракцију! Да туристима издају улазнице – исто онако као што Ердоган ради у Светој Софији – а они да зарађују. Терају монахе напоље из Лавре. Шта бисмо ми урадили да неко дође овде и каже нам да монаси морају да напусте манастирe Кикос и Ставровуни, да се у њима више неће служити литургије, него ће се претворити у музеје? Управо то раде у Кијево-печерској лаври, дали су им рок да је напусте до 30. овог месеца (марта), што значи да имају још петнаест дана! Али они неће напустити манастир. Познајем их добро. Они су спремни да мученички пострадају. Схватате ли у каквом времену живимо?
Шта више да ти кажем, синко, то је мој став. Нисам на страни Руса, јер и они имају експанзионистичке тежње, а нисам ни на страни Американаца, што сте приметили, нити Запада. Ја сам човек Истока, Ромеј. „Ромејска раса је откад је света и века, и није се родио онај ко може да је затре“ („зато што њоме управље вишњи Бог, Ромејске расе неће нестати до краја света“). Ми никада нећемо нестати, то је њихова велика брига.
Онуфрија волим, а знаш ли зашто? Зато што следи подвижнички пут Светих Отаца, које сам ја упознао и које је он упознао. Нисам ничији навијач/присталица. Ничији! То сам рекао и садашњем Архиепископу кипарском. Иако сам гласао за њега, рекао сам му да се по украјинском питању не слажемо. „У реду, Преосвећени владико морфски“, одговорио ми је, „нећемо се око тога свађати“.