Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

Σήμερα δὲν διαβάζεται Ἀπόστολος και Εὐαγγέλιον.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στην Ακολουθία της Δ’ Στάσης των Χαιρετισμών προς τη Θεοτόκο, που τελέσθηκε στην ιερά μονή Παναγίας του Άρακα παρά την κοινότητα Λαγουδερών της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου (9.4.2021).

Χρόνια πολλά ευλογημένα, σταυροαναστάσιμα σε όλους και η κεχαριτωμένη Θεοτόκος Μαριάμ να κάμει τα έτη όλων μας κεχαριτωμένα. Να είναι δηλαδή γεμάτα χάρη Χριστού.

Η μόνη εικόνα που έχομε στη Μητρόπολη Μόρφου η οποία έχει το επίθετο, το προσωνύμιο η Κεχαριτωμένη όπως λέει και ο ψαλμός που μόλις τώρα ακούσαμε στην κατάληξή του, «τὴν ὡραιότητα, λέει, τῆς παρθενίας σου. Χαῖρε ἡ Κεχαριτωμένη». Έτσι τελειώνει η ωραιότητα της παρθενίας της Θεοτόκου μας. Η μόνη λοιπόν εικόνα που βρήκα στη Μητρόπολη της Μόρφου, που έχει τόσες πολλές εικόνες, νομίζω μαζί με τη Μητρόπολη της Πάφου είμαστε σε πρωτιά αρχαίων θαυματουργών και ωραιοτάτων εικόνων, είναι εδώ εις τον Άρακα. Αυτό το ιερό παλάτιο των αγίων χρωμάτων ενός αγνώστου αγιογράφου, που μερικοί πιθανολογούν ότι μπορεί να είναι και ο Θεόδωρος ο Αψευδής. Σημασία έχει ότι ο αγιογράφος αυτός ο αγιασμένος, μας άφησε εικόνες οι οποίες να είναι κλίμακα προς τον ουρανό. Δηλαδή σκάλα που ανεβαίνει ο νους μας, βλέποντας αυτές τες εικόνες, προς τον ουρανό. Αυτό είναι πολύ μεγάλο ξέρετε. Πάρα πολύ μεγάλο. Να έχομε τέτοιες εικόνες οι οποίες να κατεβαίνει η χάρις του Θεού σε μας, η ενέργεια του Θεού δηλαδή, η δύναμις του Θεού, αυτό σημαίνει χάρις Θεού, δωρεάν μάλιστα γι᾿ αυτό και είναι χάρις αλλά απ᾿ την άλλη οι εικόνες, οι ωραίοι ύμνοι που ψάλλαμε τώρα του Ακαθίστου ύμνου, οι Χαιρετισμοί, η τελετουργία, η λειτουργία, η Θεία λειτουργία, αυτό το μυστικό συμπόσιο που γίνεται τακτικότατα δόξα τω Θεώ και στις πόλεις μας και στα χωριά μας, να είναι όχι μόνον κατάβαση της χάριτος αλλά και ανάβαση του δικού μας νου, της δικής μας ψυχής, της δικής μας καρδίας εις τον ουρανό. 

Και ιδιαιτέρως αυτή την περίοδο την χρονική, λίγο πριν από το Πάσχα του 2021 αφού ζήσαμε το φοβερό έτος του 2020 έμπλεο φόβου από έναν ιό που αναστάτωσε τα σύμπαντα και γέμισε φόβο τες καρδιές των ανθρώπων, εισήλθαμε, πάντοτε με τη χάρη του Θεού, σε ένα τρομερό έτος που ακοές πολέμων και άλλων ασθενειών και σεισμών και καταποντισμών ακόμη και ηφαιστείων αλλού κοντά μας αλλού μακριά μας, ακούγονται σε όλη την οικουμένη. Ετοιμάζονται οι ισχυροί της γης να δείξουν το πόσο ανίσχυροι είναι πνευματικά, κάνοντας πόλεμο. Ο πόλεμος είναι η έσχατη καταφυγή του αδύναμου ανθρώπου. Και θέλουν απ᾿ ότι φαίνεται με αφορμή ποικίλα πολιτικά, οικονομικά αλλά νομίζω και πνευματικά προβλήματα που υπάρχουν και αδιέξοδα πολλά που ο ίδιος ο αρχηγός των δαιμονικών δυνάμεων ο εωσφόρος έχει προκαλέσει και έχει χειραγωγήσει τους ανθρώπους του με ποικίλους τρόπους σε μεγάλα αδιέξοδα που πολλές φορές αισθάνεσαι ότι μόνον ένας πόλεμος μπορεί να δώσει διέξοδο σ᾿ αυτά τα δαιμονικά και εωσφορικά αδιέξοδα. Η Ουκρανία είναι ένα τέτοιο αδιέξοδο και πολιτικό και εκκλησιαστικό. Η κατάσταση της Τουρκίας έναν άλλο τέτοιο αδιέξοδο. Μια χώρα τεραστία με έναν αλαζόνα σουλτανίσκο, ο οποίος ακόμη και αυτό το δολάριο σήμερα ανήγγειλε ότι θα το καταργήσει ως όργανο χρηματισμού και θα προχωρήσει σε ένα νέο χρήμα που θα αφορά όλους τους μουσουλμάνους της γης. Αυτό είπε σήμερα. Και οι περισσότεροι δεν κατάλαβαν ότι αυτό και μόνο είναι αφορμή πολέμου. Να μην πάμε και πιο χαμηλά στη Μέση Ανατολή που μαίνεται ο πόλεμος της τόσο γειτονικής σε μας Συρίας εδώ και δέκα χρόνια. Οι Παλαιστίνιοι με τους Εβραίους, οι Εβραίοι με τους Πέρσες, το Ιράκ τα δικά του, οι Κούρδοι τα δικά τους, η Κίνα να κάνει μυστικό οικονομικό πόλεμο στην Αμερική, η Αμερική να ανταποδίδει με ιό και όλοι να ξεχνούν τον μεγάλο Υιό του Θεού, ότι Αυτός είναι που κουμαντάρει τα σύμπαντα, Αυτός έχει τον τελικό λόγο. Έχει και Αυτός σχέδιο και είναι καλός πολεμιστής, έμπειρος όσο κανείς άλλος. Μάλιστα σε δυνάμεις πολύ ισχυρές από τους άρχοντες του αιώνος τούτου. Η Εκκλησία έχει σοφία πανάρχαια όχι από τα χρόνια της ενσάρκου παρουσίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μόνον. Από τα χρόνια της δημιουργίας, από Αδάμ και Εύας και εξαιρέτως έχουμε το Πνεύμα το Άγιο το οποίον στους ανθρώπους του κατέρχεται και φωτίζει και στηρίζει και ενισχύει και καθοδηγεί και πληροφορεί τι πρέπει ένας έκαστος εξ ημών να κάμει. Και στα εύκολα της καθημερινότητας τα χαρούμενα και στα δύσκολα τα πικρά. Ιδιαιτέρως εις τα πικρά. 

Και δεν έχουμε μόνον το Πνεύμα το Άγιο. Έχουμε ακόμα και αυτή την κεχαριτωμένη Μαριάμ, την Αρακιώτισσα όπως λέγεται εδώ στην Παναγία του Άρακος μεταξύ Λαγουδερών και Σαραντίου ευρισκόμενη. Και η Παναγία μας ως μια πανύμνητος μητέρα, αυτή που εγέννησε τον άγιο, τον αγιότατο Λόγο, αυτό τον μάστορα όλων των αγίων, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Ακούτε τι ωραία, το ακούσατε ήδη, το επαναλαμβάνω απλά σε μια νεώτερη εκφορά του ελληνικού μας λόγου. Τι ωραία τελειώνουν οι σημερινοί Δ΄ Χαιρετισμοί της Παναγίας μας. Ενώ είπαμε μια αδρομερή, έτσι χοντρή χοντρή περιγραφή μερικών πολιτικοκοινωνικών προβλημάτων εδώ της γειτονιάς μας της Μέσης Ανατολής, της Τουρκίας, του Αιγαίου, μην το ξεχνάμε και της Κύπρου που είναι μια αιμάσσουσα πληγή το δικό μας κυπριακό πρόβλημα και πιο πάνω της Ουκρανίας που εκεί έχουμε και εκκλησιαστικό πρόβλημα, όχι μόνο πολιτικό, και η Ευρώπη μια χώρα που παραδίδεται όλο και περισσότερο με όλο τον τάχα μου ευρωπαϊκό της πολιτισμό σε μίαν εωσφορική ζωή. Και μόνον τα τραγούδια που θα εκπροσωπήσουν στον φετινό διαγωνισμό, είναι αρκετά να καταλάβομε τι Ευρώπη αυτή τη στιγμή εωσφορικές δυνάμεις γεννοβολούν. Έχει όμως, επαναλαμβάνω, το σχέδιό του και ο Χριστός. Ολίγα θα κάμουν αλλά αρκετά πικρά για τους ανθρώπους. Αλλά και για αυτή τη φύση, το περιβάλλον, τη δημιουργία δηλαδή του Θεού μας. Και έχομε και την Κεχαριτωμένη μητέρα μας. 

«Ὦ Πανύμνητε Μῆτερ!» Έτσι τελειώνουν οι σημερινοί Χαιρετισμοί γεμάτοι ελπίδα, γεμάτοι προσδοκία ότι η μάνα μας η επουράνιος Μητέρα «ἡ τεκοῦσα τὸν πάντων ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον». Αυτή που εγέννησε τον αγιώτατον Λόγον του Θεού Πατρός εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου. Δεξαμένη, λέει, «τὴν νῦν προσφοράν». Δέχτου, της λέει, Παναγία Μητέρα μας, την τωρινή προσφορά που σου προσφέρουμε. Αυτούς τους ωραίους ύμνους γεμάτους θεολογία, ικεσία, ευχαριστία, δοξολογία. Δέχτου, της λέει, αυτή την προσφορά αυτού του υμνολογήματος που εκάμαμε των είκοσι τεσσάρων Οίκων προς το πρόσωπό σου, το Πανάγιο κεχαριτωμένο.  Και ένα πράμα σου ζητούμε. Και το ένα γίνεται δύο για να φανεί ότι ο άνθρωπος είναι διπλό ον, κατά τον άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη. Τί ζητά εδώ ο υμνογράφος; Θέλει έναν αντίδωρο, το οποίον όμως το μοιράζει, το μισό για το σώμα του και το άλλο μισό για την ψυχή του. 

Γι᾿ αυτό είπαμε, ο άνθρωπος, να μην ξεχνούμε, είμαστε όντα διπλά. Έχομε ψυχή και σώμα. Έχουμε επίγεια ζωή, έχουμε ουράνια ζωή. Και η Εκκλησία θέλει με τη βοήθεια του Θεού, με τη βοήθεια της Παναγίας και όλων των αγίων να φροντίζομε και τα επίγεια και τα επουράνια. Και τί λέει. Ακούτε πρώτα για τα επίγεια. Αυτά που είπαμε στην αρχή που έχομε έγνοια. Μα θα γίνει πόλεμος; Θα έχουμε πείνα, μα θα έχουμε σεισμούς, καταποντισμούς; Θα έχουμε και εμείς ηφαίστεια; Πώς θα περάσουμε τους επόμενους μας μήνες; Όχι χρόνια, μήνες. Και τί λέει; «Ἀπὸ πάσης ῥῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας». Όχι μόνον τα Λαγουδερά, όχι μόνον το Σαράντι, όχι μόνο τη Λευκωσία, όχι μόνο την Κύπρο ή τους Έλληνες. «Ἅπαντας». Είναι Θεός του σύμπαντος κόσμου. Το ένα δώρο που θέλει, μάλλον το ένα αντίδωρο που θέλει ο υμνογράφος, ο υμνολόγος και οι ψάλτες που ωραία τα έψαλλαν σήμερα, είναι να μας ελευθερώσει από κάθε συμφορά. Αλλά επειδή δεν τελειώνει η ζωή σε έναν τάφο και η ψυχή συνεχίζει να ζει, «καὶ τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως», λέει. Να το δεύτερο, το άλλο κομμάτι του αντιδώρου. Όχι μόνον να μας ρύσει από οποιανδήποτε συμφορά επίγειων αλλά να μην καταλήξει τελικά η αθάνατη ψυχή μας αντί εις το φως του Τριαδικού Θεού, φως ο Πατήρ, φως ο Λόγος, φως και το Άγιο Πνεύμα, να καταντήσουμε, αυτό το φως να γίνει φωτιά που να καίει τη συνείδησή μας. Αυτό είναι η κόλαση. Να μην μπορούμε να δούμε τον Θεό να τον χαρούμε. 

Πόσο χαρήκαμε απόψε. Εμένα ξεκουράστηκε η ψυχή μου και το σώμα μου μόνο με αυτά τα ολίγα που ψάλλαμε εδώ σ᾿ αυτό το ωραιότατο μυσταγωγικό παλάτι το τόσο ωραία αγιογραφημένο εδώ στην Παναγία την Αρακιώτισσα. Σκεφτείτε πόσο πιο ωραία θα είναι στον παράδεισο. Πόση απόψε γευτήκατε λίγη χάριν, λίγη ενέργεια, λίγη γλύκα, λίγη χαρά από την Κεχαριτωμένη Μαριάμ. Και το ανάποδο. Άμα η ψυχή μας είναι ανάπηρη να πάρει από αυτή τη λίγη χαρά των Χαιρετισμών σ᾿ αυτό το ιερότατο μοναστήρι, και ιερότατο και ωραιότατο, άμα είναι ανάπηρη η ψυχή μας να προσευχηθεί, να συγχωρήσει να πάρει χάριν εδώ σ᾿ αυτό τον άγιο τόπο με αυτό τον άγιο τρόπο, με τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου, σκεφτήκατε τι κόλαση περιμένει την ψυχή μας; Δεν θα μας τη δώσει ο Θεός. Μόνοι μας θα πάμε γιατί δεν μπορούμε να χαρούμε την Κεχαριτωμένη. Το καλό οι Κύπριοι κουτσά στραβά, να το πω έτσι απλοϊκά, μια σχέση με την Παναγία την έχουμε. Αυτό είναι μια προίκα που μας την άφησαν οι παππούδες μας, οι γιαγιάδες μας. Μην τη χαλάσουμε. Να την αυξήσουμε. Να λέτε, σας παρακαλώ, πατέρες μου και αδελφοί μου, καθημερινά τους Χαιρετισμούς, να βρίσκετε χρόνο για να έχετε αυτή τη γεύση που είχαμε απόψε. Την Κεχαριτωμένη γεύση. Για να ξεκουράζεται η ψυχή μας να αντέχει τα δύσκολα. Και έλεγε και η μακαριστή η μάνα μου, «στα δύσκολα, γιε μου, εκυρκελέουν (Κύριε Ελέησον). Στα ευχάριστα εδοξολόγουν». Έτσι πέρασα τη ζωή μου. Έτσι και ᾿σεις, έτσι και ᾿μεις. 

Και κάτι τελευταίο. Είναι από χτες που διάβαζα τους Χαιρετισμούς και κοντοστάθηκε για λίγο η προσοχή του νου μου σε τέσσερεις λέξεις που τις ακούσαμε σήμερα στους Χαιρετισμούς τους τέταρτους. «Χαῖρε Ζωὴ μυστικῆς εὐωχίας». Ένοιωσα εκεί μια ιδιαίτερη έλξη. Δεν σας κρύβω, έκαμα κάτι που δεν το κάμνω συνήθως. Μπήκα μέσα στα κείμενα τα πατερικά. Δεν μπορούσα από μόνος μου να δώσω μια ερμηνεία. Εντάξει. Λέει ότι η Παναγία είναι Ζωή. Οπωσδήποτε. Αφού εγέννησε τη Ζωή των απάντων, είναι Ζωή. Όταν κοινωνούμε Σώμα και Αίμα Χριστού, αυτό το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, είναι το σώμα της Παναγίας, είναι το αίμα της Παναγίας που ενώθηκε με το Άγιο Πνεύμα και συνελήφθη ο Υιός και Λόγος του Θεού και εγεννήθη ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Ναι. Αυτά τα ήξερα από τη Θεολογία. Είναι Ζωή η Παναγία μας διότι μας προσφέρει αιώνιο ζωή. Και να τη βλέπεις μόνο αισθάνεσαι ότι σου δίνει ζωή. Μόνο να την βλέπεις. Σκέψου να γεύεσαι τον Υιό της, να γεύεσαι το Άγιο Πνεύμα που κατοίκησε μέσα στην Παναγία, σκέψου να κοινωνάς τακτικά «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Τί θα πει ο παπάς αύριο πρώτα ο Θεός άμα κοινωνήσουμε. «Εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον». Ως εκεί καταλάβαινα. Αυτό το «μυστικῆς εὐωχίας», όπως λέμε σε μερικά παιχνίδια τηλεοπτικά, ήθελα βοήθεια από το κοινό. Και πήγα στους αγίους. Ποιοι είναι η βοήθεια μας; Οι άγιοι είναι η βοήθεια μας. Και βρήκα λοιπόν ότι «μυστικὴ εὐωχία» είναι η Θεία Λειτουργία. «Χαῖρε, της λέει. Χαῖρε Ζωὴ μυστικῆς εὐωχίας». Χαίρε εσύ, Παναγία μου, η οποία είσαι η Ζωή που τροφοδοτείται από μυστικό συμπόσιο. Ευωχία, αυτό σημαίνει. Να φάεις καλά. Αυτό σημαίνει ευωχία. Και να το ευχαριστηθείς μάλιστα. Αυτό το «εὖ». Να φας καλά και να το ευχαριστηθείς κιόλας. Αλλά λέει και εκείνο το πνευματικότατο, μυστική ευωχία. Για να αφαιρέσει την υλικότητα. Διότι είναι ένα φαΐ που δεν έχει σχέση με αυτά που ονειρεύεσαι, Νεόφυτε, ως επίγειος άνθρωπος. Ποιον είναι; Και λένε όλοι οι Πατέρες. Το μυστικό αυτό συμπόσιο είναι το Μυστικό Δείπνο το οποίο σε κάθε Θεία Λειτουργία μεγαλώνει το τραπέζι και δεν κάθονται μόνον δώδεκα μαθητές, που ο ένας έφυγε, αλλά το τραπέζι ανοίγει και για μας. Λάβετε φάγετε, πίετε εξ αυτού πάντες. Και προσφέρεται ο άρτος ο μυστικός. Ιδού θυσία μυστική. Έτσι δεν λέει, άγιε ιεροψάλτα, ένα από τα Χερουβικά μας της Προηγιασμένης; «Νῦν αἱ Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σὺν ἡμῖν ἀοράτως λατρεύουσιν. Ἰδοῦ γὰρ εἰσπορεύεται ὁ Βασιλεῦς τῆς δόξης. Ἰδοὺ θυσία μυστικὴ τετελειωμένη». 

Έτσι. Και αυτό το μυστικό το μοιράζεται μαζί μας. Μα σκεφτήκατε αγάπη η Παναγία; Μοιράζεται τον Υιό της μαζί μας, που του έδωσε ακόμη και αυτού του Θεού σώμα και αίμα. Ένα πράγμα δεν είχε ο Θεός. Αυτός που έκαμε τα σύμπαντα, δεν είχε σώμα, δεν είχε αίμα. Του το έδωσε η Παναγία. Αλλά ο Θεός μας είναι η ανιδιοτελής αγάπη. Μια αγάπη που δεν έχει συμφέρον και θέλει συνεχώς να μοιράζεται. «Ὁ προσφέρων καὶ προσφερόμενος καὶ προσδεχόμενος καὶ διαδιδόμενος». Θέλει συνεχώς να μοιράζεται. Πού μοιράζεται; Στη μυστική ευωχία, στο Μυστικό Δείπνο, στο μυστικό συμπόσιο.

Γι᾿ αυτό σας προτείνω, αν θέλετε τόσο να αποφύγετε τες συμφορές τες επίγειες ένεκεν πολέμων, ένεκεν σεισμών, ένεκεν πυρκαγιών, φτώχειας, χρεοκοπίας δεν ξέρομε. Πάντως φαίνεται ότι ο χρόνος τούτος είναι γεμάτος απειλές. Τι θα επιτρέψει ο Θεός μόνο Αυτός ξέρει. Θέλετε να λυτρωθείτε και από την κόλαση την αιώνιο; «Χαῖρε Ζωὴ μυστικῆς εὐωχίας». Πιαστείτε από το Μυστικό Δείπνο «ποὺ αἰτία τῆς τῶν πάντων Θεώσεως» έγινε και γίνεται σε κάθε Θεία Λειτουργία η Παναγία. Ένα σας λέω μόνο. Κοιτάξτε μέσα στο ιερό πάνω από την αγία τράπεζα, ποιος είναι που ιερουργεί. Η Παναγία. Να γιατί δεν γίνονται οι γυναίκες παπάδες. Γιατί όλη την ιεροσύνη την έδωσε εις την Παναγία ο Θεός. 

Γι᾿ αυτό εύρετε τρόπους να αυξήσομε όλοι μας και πρώτος η αφεντιά μου που λέει τα μεγάλα λόγια, τη σχέση μας, θα έλεγα μάλιστα τη μυστική σχέση μας, με την Παναγία. Και θα δείτε ότι θα είστε πολλαπλά ωφέλιμοι για τα χωριά σας, τες οικογένειές σας, για την αθάνατο ψυχή σας αλλά και γι᾿ αυτό το σώμα σας. Είπαμε, ο άνθρωπος είναι διπλός. Σώμα και ψυχή. Και το σώμα μου θέλει να κοινωνήσει Σώμα και Αίμα Χριστού «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον». Αλλά να θυμάστε. Ὁ εστιάτωρ είναι η Παναγία. Ο μυστικός.

Καλό Πάσχα να έχετε, Καλό Στάδιο στις υπόλοιπες ημέρες και τη Λαμπρή αχώριστοι!

«ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΤΑ! ΤΕΛΕΙΩΣ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ» 

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: «Οἱ δαίμονες εἶναι τέρατα… Τελείως παραμορφωμένοι… Δὲν καταδέχονται νὰ δείχνουν τὴν ἀσχήμια τους ἀλλὰ σ’ ἐμένα ἔρχονται ὅπως εἶναι… Εἰδικὰ τὰ βράδια… Ὅταν κάθε βράδυ μιλῶ στὸ τηλέφωνο μὲ τὸν Ἀντώνη μου (Μωραϊτάκη) νάτους! Μὲ τριγυρίζουν ἀλλὰ δὲν μὲ αγγίζουν… Κάνουν κάτι σκέρτσα (παράξενες κινήσεις)… Σοῦ ’ρχεται νὰ γελάς… Τὸ λέω στὸν Ἀντώνη καὶ τοὺς περιγράφω… Κάποια στιγμὴ χαϊδεύω μὲ τὸ χέρι μου τὴν εἰκόνα τοῦ Ἀρχαγγέλου ποὺ ἔχω δίπλα μου… Τοὺς κοιτάζω ταυτόχρονα μὲ αὐστηρότητα καὶ φεύγουν πανικόβλητοι… Φεύγουν ἀπὸ τὸ δυτικὸ κλειστὸ παράθυρο… Ὁ Ἀντώνης τὸ συνήθισε νὰ τοῦ τὸ λέω… Ἕνα βράδυ ποὺ μιλοῦσα μὲ τὸν π. Ἀντώνιο, εἶδα νὰ μὲ πλησιάζει ἕνας ἄγριος ὁλόμαυρος σὰν αράπης… Τὸ εἶπα στὸν π. Ἀντώνιο καὶ ἀπότομα μοῦ εἶπε “καληνύχτα” καὶ ἔκλεισε τὸ τηλέφωνο… Μετὰ γελοῦσα… Εἶπα στὸν μαῦρο μουσαφίρη: “Εἶδες τί μοῦ ἔκανες; Μὲ διέκοψες μὲ τὸ παιδί μου! Χάσου!” χάιδεψα τὴν Παναγία ποὺ εἶχα δίπλα μου καὶ ἔγινε καπνός!

Δὲν περιγράφονται οἱ μοῦρες (οἱ ὄψεις) τος… Ἄλλοτε ἔχουνε ἕνα μάτι τεράστιο κατακόκκινο στὴ μέση τῆς κεφαλῆς… Σπιθίζει ἄγρια… Ἄλλοτε τρία μάτια κατακόκκινα, μικρά, μικρά, δύο μαζὶ καὶ ἕνα πιὸ κάτω… Τὰ δάχτυλά τους τελείως παράουρα (παραμορφωμένα). Εἶναι πλατιὰ σὰν τὸ πόμολο τῆς πόρτας. Δὲν ἀκουμπῶ ποτὲ τὸ πόμολο καὶ φταῖνε τὰ δάχτυλα τῶν δαιμόνων. Εἶναι σὰν τὰ πόδια καὶ τὰ νύχια κάποιων μεγάλων πτηνῶν… Τὰ μαλλιὰ ὁλόρθα σάμε (μέχρι) δέκα πόντους… Ὅταν δῶ νεαροὺς νὰ ἔρχονται γιὰ ἐξομολόγηση στὸν π. Ἀντώνιο καὶ νά ’χουν ἔτσι τὰ μαλλιὰ (καρφάκι) τὰ παίρνω μὲ ἀγάπη καὶ τὰ πάω στὸν νιπτήρα καὶ τοὺς τὰ χαλῶ… Ἔπειτα, τοὺς ἐξηγῶ γιατί… Τοὺς βλέπεις (τοὺς δαίμονες) μὲ σκουλαρίκια, στὴ μύτη, στὴν κοιλιὰ καὶ στὴ γλώσσα ἀκόμα… Μὲ ἄγριες ζωγραφιὲς πάνω τους (τατουάζ), μὲ παράξενα παντελόνια… Ὅ,τι λανσάρουνε σήμερα στοὺς ἀνθρώπους, μοῦ τὰ δείχνουνε πάνω τους… Ἀνοιγοκλείνουν τὰ στόματά τους σὰν λάστιχα, τὰ κάνουν τεράστια καὶ δείχνουν κάτι δόντια μικρὰ σὰν τέλια (σύρματα) πυρακτωμένα, ὁλοκόκκινα… Βρόμα, βρόμα, βρόμα… Σοῦ ’ρχεται νὰ κάνεις ἐμετό… Μεταταράσσονται τὰ σπλάχνα σου… Τίποτα σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο δὲν βρομάει τόσο… Ἴσως ἡ πτωμαΐνη μετὰ ἀπὸ δεκαέξι ἡμέρες ποὺ σκάει τὸ νεκρὸ σῶμα μέσα στὸν τάφο… Ἀλλὰ καὶ πάλι δὲν συγκρίνεται μὲ τίποτα κοσμικὸ αὐτὴ ἡ βρόμα… Ἔτσι βρομᾶνε καὶ οἱ ἀμετανόητοι ἄνθρωποι ποὺ ἔχουνε ἀπάνω ντος (ἐπάνω τους) ἐξουσία οἱ δαίμονες…

Ὅταν σηκώνομαι 2-3 τὰ μεσάνυχτα καὶ κάθομαι στὴν καρέκλα γιὰ νὰ ξεκουράσω τὰ ἐγχειρισμένα μου πόδια καὶ νὰ προσευχηθῶ (δὲν μποροῦσε νὰ ἀλλάξει πλευρὸ στὸ κρεββάτι), ἔρχονται, ἁρπάζουν τὴν καρέκλα καὶ μὲ γυρίζουν γύρω, γύρω… Ἐγὼ κρατῶ καλὰ τὴν καρέκλα καὶ τοὺς κοροϊδεύω: “δὲν πέφτω” τοὺς λέω “δὲν πέφτω… Ὅ,τι καὶ νὰ κάνετε…”. Σκοῦνε καὶ φεύγουνε… Μιὰ φορά, ὅμως, μὲ ἁρπάξανε καὶ μὲ βάλλανε κάτω ἀπὸ τὸ κρεββάτι… Τὸ παραχώρησε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ καταλάβω πιὸ πολύ, ὅτι μόνο μὲ τὴ δική Του δύναμη τὸν νικοῦμε… Τράβηξα τὸ καλώδιο τοῦ τηλεφώνου καὶ ἔπεσε ἡ συσκευή… Εὐτυχῶς γνωρίζω ἀπὸ στήθους τὸ τηλέφωνο τῆς Ριρίκας… Τὴν ξύπνησα, ἦρθε καὶ ἄνοιξε καὶ μὲ σήκωσε… Μόνη μου δὲν μποροῦσα νὰ σηκωθῶ… Ἔχω ἕνα διμόρφι (δίπτυχο εἰκόνισμα) καὶ μὲ αὐτὸ περνῶ κάθε μέρα τὸ πὶ ποὺ κρατῶ καὶ περπατῶ γιὰ νὰ μὴν μὲ ἀκουμπᾶνε. Καὶ μὲ τὸν Σταυρὸ τοῦ παπποῦ μου (παπᾶ Νικόλα) σταυρώνω κάθε πρωὶ τὸ κρεββάτι μου καὶ ὅλα τὰ βασικὰ σημεῖα τοῦ σπιτιοῦ γιὰ νὰ μὴν ἀγγίζουνε… Ἡ λύσσα τους εἶναι, νὰ μὲ δοῦν νὰ πιάσω τὸν θυμιατὸ καὶ τὸ κομβοσχοίνι! Τὸν θυμιατό, πολλὲς φορές, μοῦ τὸν ἔριξαν…

Ὅταν κάνω κομβοσχοίνι… Ἐκεῖ νὰ δεῖτε… Μιὰ φορὰ ἦρθε ἕνα κρεάτινο καλάμι, σὰν λαιμὸς καὶ στὴν ἐπάνω μεριὰ εἶχε κεφαλὴ πετεινοῦ… Μοῦ τσιμποῦσε τὰ χέρια γιὰ νὰ ἀφήσω τὸ κομβοσχοίνι… Τὸν περιποιήθηκα καλά… Ὄχι μόνη μου… Τὸν ἀνέθεσα στὶς οὐράνιες δυνάμεις…

Μιὰ ἄλλη φορὰ ἦρθε σὰν ξετσίπωτη γυναίκα καὶ μοῦ ἔδειχνε ἀδιάντροπα τὰ ὀπίσθιά της… Τεράστια ἦταν… Ἐγὼ ἀδιαφοροῦσα καὶ ἦρθε καὶ μὲ ἀκούμπησε μὲ αὐτὰ στὴ μύτη… Τὴ βίτσισα (τὴ μαστίγωσα) μὲ τὸ κομβοσχοίνι καὶ σὰν νὰ ἅρπαξε φωτιὰ στὸ σημεῖο ἐκεῖνο… Ἔγλάκα (ἔτρεχε γρήγορα-πανικόβλητα) καὶ ἔσκασε στὸ ἀπέναντι πεντένι (τοιχιό)… Βρόμισε ὁ κόσμος… Ξανάρθε, ὅμως, μετὰ ἀπὸ λίγες μέρες καὶ ἀδιάντροπα μοῦ ἔλεγε: “Γιατὶ μοῦ ἔκαψες προχθὲς τὸν κ… Μὲ αὐτὰ ποὺ δείχνω, κυβερνῶ τώρα τὸν κόσμο, μικρούς, μεγάλους…”. Δὲν ἔχασα καιρὸ καὶ τοῦ ἀπάντησα: “Ἀκόμη δὲν εἶδες πράμα! Ὅταν θὰ σοῦ ’ρθει ἡ φωτιὰ τῆς αἰώνιας κόλασης θὰ δεῖς καλὰ τὴν κυβέρνησή σου…” μούγκριζε καὶ χάθηκε… Πιὸ πολὺ ἀστεῖος γίνεται ὅντε (ὅταν) μασκαρεύεται καὶ πολεμᾶ (πασχίζει) νὰ μὲ ξεγελάσει… Ἐτοτεσάς (τότε) γελῶ καὶ τοῦ λέω: “Ἄμε (πήγαινε) κακομοίρη ἐκιὰ (ἐκεῖ) ποὺ δὲν σὲ κατέχουνε… Ἐπαέ (ἐδῶ) γνωρίζομε καλὰ τὴ βρόμα σου, τὴν ἀνατριχίλα ποὺ φέρνεις καὶ τὰ σκέρτσα (ἐπιτηδευμένες κινήσεις) ποὺ κάνεις… Ἦρθε μιὰ φορὰ σὰν Δεσπότης. Ἐφοροῦσε Μίτρα, Πατερίτσα, ὅλα… Ἐτεντωνόταν καὶ ἔκανε πολὺ φουσκωμένες περπατησιές… Μόλις κατάλαβε ὅτι τὸν ἀντιλήφθηκα… Παπούτσι… (τὸ ’’βαλε στὰ πόδια). Μασκαρεύεται ἀλλὰ δὲν γίνεται στὸ παραμικρὸ κάτι διαφορετικὸ ἀπ’ αὐτὸ ποὺ εἶναι… Ὅσοι τὸν ἔχουνε μάθει, τόνε ἀναγνωρίζουν ἀμέσως…

Μιὰ φορὰ τοῦ εἶπα: “Πές μου μωρὲ κακομοίρη τὸ ὄνομα Ἐκείνου ποὺ σὲ μαχαίρωσε μὲ τὰ καρφιὰ τοῦ Σταυροῦ, ποιὸ θεωρεῖς ὡς μεγαλύτερό σου κατόρθωμα;”

Ἀπάντησε:  “Νὰ πείσω τοὺς ἀνθρώπους πὼς δὲν ὑπάρχω!”

– “Καὶ πῶς τοὺς πείθεις;”

– “Τοὺς κάνω νὰ πιστεύουνε πὼς ὅλα ποὺ κάνω εἶναι ψυχολογίες καὶ φαντασίες”

– “Καὶ ποιὸ ἀπὸ τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων σὲ εὐχαριστεῖ πιὸ πολύ;”

– Ἀπάντησε: “Τὸ νὰ μὲ καλοῦν νὰ πηγαίνω νὰ τοὺς κάνω δουλειὲς (μάγια), οἱ βλαστημιές, τὰ αἵματα (φόνοι – συμπλοκὲς) καὶ οἱ ἀνωμαλίες”…

Εἶπε καὶ ἄλλα ἡ Γερόντισσα καὶ κατέληξε: “Ἐσεῖς μὲ τὸν Χριστὸ νά ’στε καὶ μὴ φοβᾶστε… Νὰ μὴν τὸν ἔχετε φόβητρο ἀλλὰ νὰ μὴν παίζετε καὶ μαζί του…! Ἔχει μεγάλη δύναμη… Ὁ Χριστὸς μόνο τόνε κάνει σκόνη!

Μὴ θαρρέψετε ποτὲ πὼς τὸν ἔχετε νικήσει… Θὰ σασε λωνέψει (ἁλωνίσει).

Ό,τι καλὸ κάνετε, τοῦ Χριστοῦ νὰ τὸ λογαριάζετε… Καὶ ὅ,τι κακὸ κάνετε θὰ τὸ γράφετε πὼς εἶναι δικὸ σᾶς καὶ τῆς μαϊμοῦς (τοῦ διαβόλου)… Μετὰ νὰ μετανοάτε… Ετσα (ἔτσι) δὲν θὰ ’’χει ἐξουσία ποτὲ νὰ σᾶς αγγίξει…” (Από ηχογράφηση σε παλαιού τύπου κινητό).

Τον Ιούνιο του 2019 τοποθετήθηκε στον χώρο της Μονής ο θεμέλιος λίθος για την ανέγερση Ιερού Ναού προς τιμή του Αγίου Ιερομάρτυρος Φιλουμένου. Σήμερα, 4 έτη μετά, η ανοικοδόμηση του Ναού εξωτερικά έχει, με τη βοήθεια του Θεού, σχεδόν ολοκληρωθεί έως και τον τρούλο. Απομένουν, βέβαια, αρκετές εργασίες για την ολοκλήρωση του έργου, όπως:

• η αποπεράτωση των στεγών και η τοποθέτηση κεραμιδιών,
• ο σουβάς και η μαρμαροθέτηση,
• η επίπλωση και ο ευπρεπισμός του Ναού εσωτερικά και εξωτερικά.

Πιστεύουμε ότι με την βοήθεια των Αγίων μας και του λαού θα γίνουν και αυτά εν καιρώ ευθέτω.

Με την ευκαιρία αυτή θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους συνέδραμαν και συνδράμουν με οποιοδήποτε τρόπο στην ανοικοδόμηση του Ιερού τούτου Ναού. Ευχόμαστε δε ο Άγιος να μας ενδυναμώνει και να μας ενισχύει στα δύσκολα χρόνια που ζούμε και να μας αξιώσει και της αποπερατώσεως του Ιερού Ναού του, ώστε να βρίσκουμε εκεί τόπο και τρόπο πνευματικής ενίσχυσης και παρηγορίας.

Εκ της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου παρά την Ορούντα, 22 Μαρτίου 2023

Αν κάποιος επιθυμεί να βοηθήσει οικονομικά στην ανοικοδόμηση του Ιερού Ναού του Αγίου Φιλουμένου, μπορεί να το κάνει είτε επισκεπτόμενος την Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Ορούντης, είτε καταθέτοντας την εισφορά του στον πιο κάτω λογαριασμό:

ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΠΡΟΥ ΛΤΔ

ΟΝΟΜΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ:  IERA MONI AGIOU NIKOLAOU, OROYNTA

ΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ: 357029500164

IBAN: CY70002001950000357029500164

SWIFT: BCYPCY2N

Για σκοπούς επικοινωνίας:

Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου, Ορούντα

Τ.Θ. 20082 – 1601 Λευκωσία

Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 22824455
Τηλεομοιότυπο (fax): 22822423

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

Σήμερα δὲν διαβάζεται Ἀπόστολος και Εὐαγγέλιον.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Διαβάζει ο Μητροπολίτης Μόρφου από απομαγνητοφωνημένη ηχογράφηση της Γερόντισσας Γαλακτίας.

«Είδα στον Άδη τί γίνεται. Να μην πάει κανείς ούτε δευτερόλεπτο. Είδα χωριανούς μου. Δεν φανέρωσα σε κανέναν αυτούς που είδα. Μετά άναβα κεριά. Έκανα προσευχή. Άρχισαν να χοροπηδούν οι καημένοι. Εκεί είναι οι αιρετικοί. Οι μάγοι, οι μάγισσες. Να ξέρανε τι τους περιμένει αυτούς καλύτερα να μην είχανε γεννηθεί. Εκεί ποιοί άλλοι είναι; Οι ασεβείς ιερωμένοι. Ω τους κακομοίρηδες. Εκεί είναι οι βλάσφημοι, οι κακούργοι, οι μαγαρισμένοι στο σώμα, οι άτιμοι, οι μοιχοί, οι πόρνοι, προπαντός οι αρσενοκοίτες. Αφόρητα βάσανα. Τώρα τα κάνουνε και οι παντρεμένοι αυτά. Φρίκη. Φρίκη.

Ο παππούς μου, ο παπα-Νικόλας, έλεγε όταν ψυχομαχούσε: Ευτυχώς που δεν θα ζω τα επόμενα χρόνια. Μου έδειξε ο Θεός πράγματα που ο νους σας δεν τα βάνει. Και ο γάμος θα γενεί αποσφούγγισμα (χαρτί υγείας). Πάντα σκεφτόμουν τί εννοούσε ο παππούς μου.

Τώρα τελευταία τον είδα. Μου είπε να βάνω πολλούς νεκρούς στην προσευχή μου. Το διαπίστωσα κι εγώ μέσα από την καρδιά. Τί βοήθεια θέλουν. Κάποτε σα να τρυπά η γη και βγαίνουν μυριάδες και περνούν από μπροστά μου και ζητούν βοήθεια. Και μου εξήγησε ο παππούς μου. Νόμιζα παιδί μου όσο ζούσα στην γη πως τους βοηθά μόνο η προσκομιδή. Αυτό βέβαια είναι το μείζον. Όμως, και το κομποσχοίνι και το ψαλτήρι βοηθούν πολύ τις ψυχές.

Τον ρώτησα:
-Τί εννοούσες παππού όταν έφευγες και έλεγες ότι ο γάμος θα γίνει αποσφούγγισμα;

–Θα κάνουν παιδί μου τα έργα των κίναιδων και θα πονέσει πολύ το Άγιον Πνεύμα, η χάρις του Μυστηρίου. Θα μαγαρίσει η φύση και το αίμα των ανθρώπων.

[Μητροπολίτης Μόρφου: Θα μολυνθεί η φύση και το αίμα των ανθρώπων. Που σημαίνει κληρονομικότητα, το αίμα.]

Ήταν και δάσκαλος ο παππούς μου και μιλούσε ωραία. Μου είπεν ακόμη, Τα σκοτώματα των αγέννητων παιδιών (οι εκτρώσεις δηλαδή) αυτά τα ανώμαλα έργα που σου είπα και οι σατανισμοί, οι μαγείες, άλλαξαν πολύ την δημιουργία του Θεού. Έγινε η ανθρωπότητα όμοια με τον σατανά.

[Μητροπολίτης Μόρφου: Κύριε ελέησον. Και μου έλεγε εμένα του ιδίου ο Άγιος Ιάκωβος ότι αν δεν γίνει ο μεγάλος πόλεμος να γίνει η μεγάλη εγχείρηση, θα γεμίσει η γη, μου έλεγε, διαβολόπαιδα. Και της λέει τα ίδια από τον Παράδεισο ο παπα-Νικόλας, της Αγίας Γερόντισσας Γαλακτίας.]

Έγινε η ανθρωπότητα όμοια με τον σατανά. Αίματα θα τα καθαρίσουν όλα αυτά.

Έλεγεν ακόμη ο παππούς μου όταν ήταν να πεθάνει ότι θα κάνουν παρέλαση οι αρσενοκοίτες σαν τους ευζώνους. Εκεί θα θεωρούν οι κυβερνήτες, τα πρώτα κεφάλια της Ελλάδος, αυτούς.

[Μητροπολίτης Μόρφου: Θα πηγαίνουν οι κυβερνήτες να τους καμαρώνουν.]

Τότε είπε θα έλθουν οι μεγάλες συμφορές. Να ξέρετε και κάτι άλλο. Αλλοίμονο στους άδικους. Στους εκμεταλλευτές εργοδότες που για κομμάτι ψωμί εκμεταλλεύονται φτωχαδάκια που ζητούν λίγη δουλίτσα για τα παιδάκια τους. Ανασφάλιστους τους έχουνε ορισμένοι. Είλωτες. Αυτοί θα ζήσουνε την φριχτότερη κόλαση και επά και παρέκει (και εδώ και στην αιωνιότητα).»

Πηγή: https://tasthyras.wordpress.com

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

Σήμερα δὲν διαβάζεται Ἀπόστολος και Εὐαγγέλιον.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ