Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, η πανήγυρις του Οσίου Κυριακού της Ευρύχου την φετινή χρονιά, θα μετατεθεί από τις 24 Μαΐου στις 28 Μαΐου ημέρα Κυριακή, λόγω της αποδόσεως της εορτής του Πάσχα την 24η Μαΐου.

Με την ευκαιρία της πανηγύρεως, στο Ιερό Εξωκκλήσιο του Οσίου Κυριακού στην Ευρύχου θα τελεστούν οι πιο κάτω ακολουθίες:

• Σάββατο 27 Μαΐου, 6:30 μ.μ.: Πανηγυρικός εσπερινός της εορτής.

• Κυριακή 28 Μαΐου
  • 7:00 π.μ.: Πανηγυρική Θεία Λειτουργία προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.
  • 6:30 μ.μ.: Παράκλησις προς τον Όσιο Κυριακό.

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΔΕΥΤΕΡΑ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πράξεων τῶν Ἀποστόλων τὸ Ἀνάγνωσμα
12: 12 – 17

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, συνιδών ὁ Πέτρος ἦλθεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν Μαρίας τῆς Μητρὸς Ἰωάννου τοῦ ἐπικαλουμένου Μάρκου, οὗ ἦσαν ἱκανοὶ συνηθροισμένοι καὶ προσευχόμενοι. Κρούσαντος δὲ τοῦ Πέτρου τὴν θύραν τοῦ πυλῶνος προσῆλθε παιδίσκη ὑπακοῦσαι ὀνόματι Ρόδη· καὶ ἐπιγνοῦσα τὴν φωνὴν τοῦ Πέτρου, ἀπὸ τῆς χαρᾶς οὐκ ἤνοιξε τὸν πυλῶνα, εἰσδραμοῦσα δὲ ἀπήγγειλεν ἑστάναι τὸν Πέτρον πρὸ τοῦ πυλῶνος. Οἱ δὲ πρὸς αὐτὴν εἶπον· Μαίνῃ. Ἡ δὲ διισχυρίζετο οὕτως ἔχειν. Οἱ δὲ ἔλεγον· Ὁ ἄγγελος αὐτοῦ ἐστιν. Ὁ δὲ Πέτρος ἐπέμενε κρούων. Ἀνοίξαντες δὲ εἶδον αὐτὸν καὶ ἐξέστησαν. Κατασείσας δὲ αὐτοῖς τῇ χειρὶ σιγᾶν διηγήσατο αὐτοῖς πῶς ὁ Κύριος ἐξήγαγεν αὐτὸν ἐκ τῆς φυλακῆς. Εἶπε δέ· Ἀπαγγείλατε Ἰακώβῳ καὶ τοῖς ἀδελφοῖς ταῦτα. Καὶ ἐξελθὼν ἐπορεύθη εἰς ἕτερον τόπον.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΠΑΧΩΜΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ, ΑΧΙΛΛΕΙΟΥ ΛΑΡΙΣΣΗΣ)
Πρὸς Γαλάτας Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
5: 22-26; 6: 1-2

Ἀδελφοί, ὁ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. Οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. Εἰ ζῶμεν πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν. Μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες. ᾽Αδελφοί, ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πραότητος· σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. ᾽Αλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΔΕΥΤΕΡΑ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην
8: 42 – 52

Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τοὺς ἐληλυθότας πρὸς αὐτὸν Ἰουδαίους· Εἰ ὁ Θεὸς πατὴρ ὑμῶν ἦν, ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ, ἐγὼ γὰρ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθον καὶ ἥκω· οὐδὲ γὰρ ἀπ’ ἐμαυτοῦ ἐλήλυθα, ἀλλ’ ἐκεῖνός με ἀπέστειλε. διατί τὴν λαλιὰν τὴν ἐμὴν οὐ γινώσκετε; ὅτι οὐ δύνασθε ἀκούειν τὸν λόγον τὸν ἐμόν. ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστὲ, καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ’ ἀρχῆς, καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκ ἔστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ· ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστὶ καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ. ἐγὼ δὲ ὅτι τὴν ἀλήθειαν λέγω, οὐ πιστεύετέ μοι. τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περὶ ἁμαρτίας; εἰ δὲ ἀλήθειαν λέγω, διατί ὑμεῖς οὐ πιστεύετέ μοι; ὁ ὢν ἐκ τοῦ Θεοῦ τὰ ῥήματα τοῦ Θεοῦ ἀκούει· διὰ τοῦτο ὑμεῖς οὐκ ἀκούετε, ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἐστέ. ἀπεκρίθησαν οὖν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ εἶπον αὐτῷ· Οὐ καλῶς λέγομεν ἡμεῖς ὅτι Σαμαρείτης εἶ σὺ καὶ δαιμόνιον ἔχεις; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς· Ἐγὼ δαιμόνιον οὐκ ἔχω, ἀλλὰ τιμῶ τὸν πατέρα μου, καὶ ὑμεῖς ἀτιμάζετέ με. ἐγὼ δὲ οὐ ζητῶ τὴν δόξαν μου· ἔστιν ὁ ζητῶν καὶ κρίνων. ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν λόγον τὸν ἐμὸν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα. εἶπον οὖν αὐτῷ οἱ Ἰουδαῖοι· Νῦν ἐγνώκαμεν ὅτι δαιμόνιον ἔχεις. Ἀβραὰμ ἀπέθανε καὶ οἱ προφῆται, καὶ σὺ λέγεις, ἐάν τις τὸν λόγον μου τηρήσῃ, οὐ μὴ γεύσηται θανάτου εἰς τὸν αἰῶνα.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΠΑΧΩΜΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ, ΑΧΙΛΛΕΙΟΥ ΛΑΡΙΣΣΗΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
4: 23-25; 5: 1-13

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς, διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ. καὶ ἀπῆλθεν ἡ ἀκοὴ αὐτοῦ εἰς ὅλην τὴν Συρίαν· καὶ προσήνεγκαν αὐτῷ πάντας τοὺς κακῶς ἔχοντας ποικίλαις νόσοις καὶ βασάνοις συνεχομένους καὶ δαιμονιζομένους καὶ σεληνιαζομένους καὶ παραλυτικούς, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς· καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοὶ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας καὶ Δεκαπόλεως καὶ Ἱεροσολύμων καὶ Ἰουδαίας καὶ πέραν τοῦ Ἰορδάνου. Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος· καὶ καθίσαντος αὐτοῦ προσῆλθαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· καὶ ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺς λέγων· Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται. μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσιν τὴν γῆν. μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται. μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται. μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται. μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται. μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσιν καὶ εἴπωσιν πᾶν πονηρὸν καθ’ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ· χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς· οὕτω γὰρ ἐδίωξαν τοὺς προφήτας τοὺς πρὸ ὑμῶν. Ὑμεῖς ἐστε τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ, ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθῆναι ἔξω καὶ καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, με την ευκαιρία της μνήμης των εν Μόρφου Νεομαρτύρων Γαβριήλ (Μακρύδιακου) και Χριστοφόρου των διακόνων, στο Πολυδύναμο Κέντρο «Η ΣΟΛΕΑ» – Παρεκκλήσιο Αγίου Νεκταρίου, στην Ευρύχου, θα τελεστούν οι πιο κάτω ακολουθίες:

• Δευτέρα 29 Μαΐου, 6:00 μ.μ.: Πανηγυρικός εσπερινός της εορτής.

• Τρίτη 30 Μαΐου, 7:00 π.μ.: Πανηγυρική Θεία Λειτουργία προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στη Θεία Λειτουργία την Κυριακή της Σαμαρείτιδος, που τελέσθηκε στον ιερό ναό Αγίας Παρασκευής της κοινότητος Μουτουλλά της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου (14.05.2017).

Έτη πολλά και σε σας αναστημένα, ευλογημένα και να μας αξιώσει ο Τριαδικός Θεός ο Αναστάς Ιησούς αυτό που ακούσαμε στο Ευαγγέλιο, που με τόση καθαρότητα το απήγγειλε ο ιεροδιάκονός μας, να γίνει πραγματικότητα στη δική μας ζωή. Να ποθούμε, να θέλουμε, να παρακαλούμε να αποκτήσουμε «το ύδωρ το ζών». Αυτό το ύδωρ, αυτό το νερό που όταν κάποιος το πιει τόσο ξεδιψά η ψυχή του, όπου πλέον δεν θέλει τίποτε άλλο, τίποτα ανώτερο και τίποτα κατώτερο βεβαίως.

Αυτή την μεγάλη αλήθεια την εμοιράστηκε ο Θεάνθρωπος Ιησούς, όχι με τους αποστόλους του, όχι με τους αρχιερείς της εποχής εκείνης, όχι με τους νομοδιδάσκαλους και γραμματισμένους, αλλά με μίαν γυναίκα. Και μάλιστα μίαν γυναίκα αλλογενή. Ετερόδοξο και κακόδοξο. Ούτε καν Ιουδαία δεν ήταν. Σαμαρείτης ήτο η αγία Φωτεινή. Και δεν ήταν τότε βεβαίως αγία. Ήταν μία γυναίκα που εγνώρισε έξι άνδρες. Πέντε της είπε είχες και αυτόν που έχεις δεν σου ανήκει. Μια τέτοια γυναίκα, που δεν είχε λοιπόν Ιουδαϊκή Ορθόδοξη παράδοση, σε μία γυναίκα, που τότε οι γυναίκες εθεωρούντο ως κατώτερα πλάσματα του Υψίστου, σε μίαν αμαρτωλή γυναίκα μοιράζεται αυτό τον μεγάλο πόθο. Που απ’ ότι φαίνεται, στις μέρες μας έχει γίνει μικρός ή και ανήκουστος. Δεν έχουμε ακούσει ποτέ μας γι’ αυτό τον πόθο. Ότι υπάρχει ένα νερό, το οποίον όταν το πιει ο άνθρωπος, δεν πρόκειται να διψάσει ποτέ του πια. Και αυτό το νερό, δεν είναι άλλο παρά το Άγιον Πνεύμα. 

Αυτό που είπε ο Κύριός μας εις τον μυστικό μαθητή του τον Νικόδημο. Ότι εκ της κοιλίας του «ποταμοί ρεύσονται ύδατος». Και δεν εκατάλαβε ο βουλευτής Νικόδημος ο γραμματισμένος, ο δάσκαλος και του λέει, περιορισμένος ο Νικόδημος και εγκλωβισμένος εις την δικήν του λογική, δύναται γέρων άνθρωπος, του λέει, να ξαναμπεί στην κοιλιά της μάνας του; Άλλα του έλεγε ο Χριστός, άλλα καταλάβαινε αυτός. Γιατί δεν καταλάβαινε; Τον Χριστό τον αγαπούσε. Ήθελε να γίνει μαθητής του Χριστού. Αλλά, δεν είχε το «ύδωρ το ζων». Δεν είχε το Πνεύμα το Άγιον ακόμα. 

Έρχονται οι μαθητές Του, εκεί στο Φρέαρ του Ιακώβ. Και τι του λένε; Του μιλούν σαν Εβραίοι. Γιατί μιλάς μ’ αυτή τη γυναίκα; Ποιος σου έφερε και έφαγες Κύριε; Τους λέει, εγώ δεν θέλω να φάω. Έχω χορτάσει. Δεν καταλαβαίνουν αυτό τον δάσκαλό τους. Αυτό τον Θεάνθρωπο. Για τον οποίο εγκατέλειψαν τα πάντα. Κινούνται ακόμη εις την σφαίρα της λογικής. Του ορθολογισμού. Και ο Χριστός ξέρει ότι οι μαθητές του, θέλουν και αυτοί το ύδωρ το ζων. Το θέλει όμως και η γυναίκα η αμαρτωλός της Σαμαρείτιδος η γυναίκα, το θέλει όλο το Εβραϊκό γένος, το θέλουν αυτό το ύδωρ πάντα τα έθνη. Εμείς δηλαδή, οι πρόγονοί μας. Οι ειδωλολάτρες Έλληνες, οι Σκύθες και οι όπου γης Εθνικοί. 

Και αυτό το ύδωρ το ζων, το οποίο εδόθη κατά πρώτον εις τους μαθητές Του και σε όλους όσους επίστεψαν εις τους μαθητές, το βλέπομε να δίδεται πλέον, να παροχεύεται και να διοχετεύεται από τότε μέχρι σήμερα μέσα στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Και κατά πρώτον δίδεται εκεί στο υπερώον, την ημέρα της Πεντηκοστής. Κατέρχεται το Πνεύμα το Άγιον. Και όπου βρει καρδίαν καθαράν και συντετριμμένη, αυτή την καρδία αφού την καθαρίσει την φωτίσει και την αγιάσει, την καθιστά πλέον δεξαμενή ύδατος ζώντος. Δεξαμενή του Αγίου Πνεύματος.  Και αυτό που δεν κατάλαβαν οι μαθητές Του οι δώδεκα και οι εβδομήκοντα και οι μυστικοί μαθητές, το καταλαβαίνουν τότε όταν ευρίσκονται πλέον εις το υπερώον της Πεντηκοστής εις τη Σιών. 

Αυτό που δεν κατάλαβε η Σαμαρείτιδα, το καταλαβαίνει τότε και από αμαρτωλή γυναίκα, γίνεται μαθήτρια του Χριστού. Γίνεται ιεραπόστολος και τελικά γίνεται και ισαπόστολος πια, η πλέον αμαρτωλή γυναίκα η Σαμαρείτης. 

Αυτά όλα αγαπητοί μου, είναι ισχυρά μηνύματα εις την δική μας βολεμένη και αμαρτωλή καθημερινότητα. Ότι κάτι μας λείπει. Μη βολευόμεθα με το λίγον. Το έχομεν οι Κύπριοι αυτό. Ιδιαιτέρως άμα μας γίνει και κανένα θαύμα από κάποιον άγιο του Θεού, νομίζομεν ότι αυτή είναι η πίστη μας. Η πίστη μας είναι μία συνεχής αναζήτηση του Αγίου Πνεύματος. Όταν ερώτησαν τον άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ ποιος είναι ο σκοπός της Χριστιανικής ζωής, τι απάντησε ο μεγάλος όσιος της Ρωσίας; Ο σκοπός της Χριστιανικής ζωής είναι η απόκτησις του Αγίου Πνεύματος.

Και καταλαβαίνουμε ότι το Άγιον Πνεύμα μας επισκέφθηκε όταν αρχίσουν τα πάθη μας να μειώνονται. Να ελέγχονται. Και σιγά-σιγά, λένε οι πατέρες της ερήμου, δεσμεύονται. Θέλουν να επιτεθούν. Θέλουν να μας κατακυριεύσουν και πάλι. Ενοχλούν την καρδίαν μας ως επιθυμίες. Ο έμπειρος αγωνιστής του Αγίου Πνεύματος, ξέρει όμως να διώχνει τις επιθυμίες, πριν οι επιθυμίες γίνουν λογισμοί και πράξεις. 

Τότε, αν έτσι γίνεται, το Άγιον Πνεύμα το ύδωρ το ζων, το οποίον όποιος το πιει, δεν θα «διψήσει πώποτε», τότε είναι πραγματικότητα, είναι δεξαμενή μέσα εις την καρδίαν μας. Όταν βλέπουμε τους ανθρώπους έναν άλλο δείγμα αγιοπνευματικής παρουσίας, δεξαμενής ύδατος ζώντος, είναι όταν βλέπετε τα παιδιά σας, τα εγγόνια σας να θέλουν να είναι συντροφιά κοντά σε σας και σεις να τους μιλάτε για την αγιότητα, για την Παναγία, για τους αγίους, για τη ζωή των αγίων και να προτιμούν τα παιδιά αυτόν τον τρόπο παρά τον τρόπο της τηλεόρασης, των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, του διαδικτύου. Αν έχομε έτσι παιδιά, σημαίνει κάτι έγινε στο σπίτι μας. Μία επίσκεψις, μια παροχή. Εσυνδέθηκε το σύστημα της υδροδότησης του Αγίου Πνεύματος, εσυνδέθηκε με το σπίτι μας. Και αυτό βεβαίως θέλει κόπο, θέλει συνέπεια καθημερινή, επιμελημένη μετάνοια, καθημερινή προσευχή, συγχωρητικό φρόνημα ο ένας σύζυγος με τον άλλο και με αυτό τον τρόπο το ύδωρ το ζων ανάβει το φως του και εις την καρδία μας και εις την συζυγία μας και εις τα τέκνα μας και εις τα έκγονα μας και εις τους χωριανούς μας και εις τον κόσμο όλο. Ο καθένας ανάλογα με το φως που έχει. 

Διότι, σήμερα εάν έχομε ένα τεράστιο πρόβλημα, ανώτερο και από το Κυπριακό πρόβλημα, είναι τι γίνονται οι γάμοι. Οι γάμοι οι οποίοι αρχίζουν είτε με έναν ερωτικό παροξυσμό, αλλά δεν έχουν τον παροξυσμό και την επιθυμία του Αγίου Πνεύματος. Δεν τους έχουμε διδάξει των παιδιών μας, ότι το Άγιον Πνεύμα έρχεται. Έλεγε και ο άγιος Πορφύριος, βρε, το Άγιο Πνεύμα, η ενέργειά του είναι αισθητή. Την αισθάνεται η καρδία, πότε έρχεται και πότε φεύγει. Αλλά για να το αισθάνεται η καρδία αυτή την ενέργεια, αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί, χρειάζεται μία καθημερινή πράξης. Πώς τρώμε κάθε μέρα; Και έχομε και έγνοια πολλές φορές. Τι καλό φαΐ θα φάει το σώμα. Ε, και η ψυχή θέλει το φαγητό της. Το φαγητό της ψυχής είναι η μετάνοια για τα πάθη μας και τα λάθη μας τα καθημερινά και αυτό που προηγουμένως εδόθη. «Λάβετε φάγετε. Πίετε εξ αυτού πάντες». Το σώμα και το αίμα του Χριστού. 

Όταν λοιπόν ο άνθρωπος επιμελείται της μετάνοιάς του, έχει έγνοια, πόθο, επιθυμία πότε να κοινωνήσει η ψυχή μου Αυτόν που ενίκησε τον θάνατο. Αυτού που λιτανεύουμε την εικόνα του την αναστάσιμο μόλις προ ολίγου. Έχομεν αυτό το ωραίο έθιμο στην Κύπρο. Όλες αυτές οι Κυριακές μέχρι την απόδοση του Πάσχα να κάμουμε αναστάσιμες λιτανείες. Τις κάνουμε τις αναστάσιμες λιτανείες, γιατί ενικήθη ο θάνατος και μετά την Ανάσταση, έρχεται μία άλλη τρισμέγιστη γιορτή. Η Πεντηκοστή. Που μας οδηγεί το Άγιον Πνεύμα εις πάσαν την αλήθεια. Σε όλη την αλήθεια του ουρανού και της γης. Και πάνω από την Πεντηκοστή, άλλη αλήθεια δεν υπάρχει. Και η αλήθεια της Πεντηκοστής είναι η έλευσις του Αγίου Πνεύματος. Όχι μόνο στους αποστόλους. Όχι μόνο στην αγία Φωτεινή και στους αγίους. Και σε μας. Διαφορετικά το Άγιον Πνεύμα δεν έχει νόημα να λέμε εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Και να το αγνοούμε, να μην το επιθυμούμε. Να μην το θέλομε να ενωθεί και στο σώμα μας και στη ψυχή μας. Επαναλαμβάνω, διά της μετανοίας και διά της τακτικής Μεταλήψεως. Και τα δύο χρειάζονται όχι μόνον το ένα. Όπως κάμνουν πολλοί σήμερα. Που κοινωνούν χωρίς μετάνοια. Αυτό είναι έγκλημα κατά του σώματός μας και κατά της ψυχής μας. 

Και επαναλαμβάνω. Σήμερα ένα τεράστιο πρόβλημα απουσίας του Αγίου Πνεύματος, είναι οι απνευμάτιστοι γάμοι. Και απ’ αυτούς τους γάμους τι παιδιά θα βγουν και τι εγγόνια θα βγουν. Και τα πολλά διαζύγια δημιουργούν ανθρώπους με ταραχή. Γι’ αυτό σας παρακαλώ πάρα πολύ να έχετε έγνοια εις την προσευχή σας. Γι’ αυτούς τους εν διαστάσει ευρισκομένους αδελφούς μας. Είναι πολλοί σήμερα, δεν είναι εξαίρεση. 

Και αν μία Φωτεινή Σαμαρείτιδα ελεήθηκε από τον Θεό και έγινε ισαπόστολος, όλοι αυτοί οι αδελφοί μας εάν αποκτήσουν μετάνοια, εάν αποκτήσουμε μετάνοια, εάν αποκτήσουμε τον πόθο της τακτικής Θείας Κοινωνίας και της τακτικής εξομολογήσεως, τότε και για μας ο Θεός θα στείλει το ύδωρ το ζων. Θα στείλει δηλαδή το Άγιον Πνεύμα. 

Να πω κάτι για τον γάμο ήθελα. Ο γάμος είναι όπως το καντήλι. Το καντήλι είναι ένα ποτήρι στο οποίο τι βάζουμε μέσα για να ανάψει το φυτίλι; Βάζομε από κάτω νερό και μετά βάζουμε λάδι. Επροσέξετε το λάδι μέσα στο ποτήρι του καντηλιού; Σμίγει το λάδι με το νερό. Όμως, ενώ σμίγει προς στιγμής, μετά χωρίζει. Από κάτω πάει το νερό. Από πάνω ανεβαίνει το λάδι. Το νερό ταπεινώνεται. Και μένει από κάτω. Το λάδι, είναι τέτοια η δύναμίς του που πάντοτε ανεβαίνει πάνω από το νερό. Αλλά, για να είναι πάνω, χρειάζεται κάποιος από κάτω να τον στηρίζει. Και αυτό είναι το νερό. Και για να μπορέσει να ανάψει το καντήλι, χρειάζεται φως. Κάποιος να ανάψει το φυτίλι που παίρνει τη δύναμή του το φυτίλι από το λάδι και το λάδι είναι ψηλά και φωτίζει, γιατί είναι από κάτω το νερό. Αυτός είναι ο γάμος. Αυτά είναι τα παιδιά μας. Όταν έχουν φως. Από κάτω είναι ταπεινά-ταπεινά η γυναίκα. Στη θέση του νερού. Στη θέση του ελαίου, του λαδιού είναι ο άνδρας. Ο οποίος όμως άνδρας πρέπει να εργάζεται θυσιαστικά απέναντι στη γυναίκα του, για να ανάψει το φως των παιδιών του. Το φως του δικού τους καντηλιού. Έτσι έβαλε τα πράγματα ο Θεός. Και οι δύο να έχουν τα όριά τους. Και ο άνδρας και η γυναίκα. Η γυναίκα με το σεβασμό και την υπακοή. Ο άνδρας με το θυσιαστικό φρόνημα.

Ερώτησα κάποτε μία φεμινίστρια. Της λέω, γιατί θέλεις αυτά τα δικαιώματα με τον άνδρα; Αφού το Άγιον Πνεύμα μας δίδει όλους τη θέση μας. Και μας αγιάζει όλους. Και η πιο αγία δεν είναι κανένας άνδρας. Είναι η Παναγία. Και την ερώτησα το εξής. Έχεις σύζυγο; Έχω, μου λέει. Αν ο άνδρας σου εθυσιαζότανε καθημερινά για σένα, θα τον εσεβόσουν; Βεβαίως, μου λέει. Αν ο άνδρας σου, της λέω, έλιωνε θυσιαστικά για τα παιδιά σας, θα τον άκουες; Βεβαίως. Βλέπεις; Της λέω. Έχει ευθύνη ο άνδρας σου. Γιατί δεν μπορεί να καταλάβει ότι ο τρόπος λειτουργίας του ανδρός είναι η θυσία και ο τρόπος της γυναίκας είναι ο σεβασμός και η υπακοή. Όταν έτσι λειτουργεί το ζευγάρι, τότε ανάβει το φως του Αγίου Πνεύματος εις την οικογένεια. Το καντήλι της οικογένειας. Το βλέπουν τα παιδιά και τα παιδιά πλέον, έχουνε πρότυπα να μιμηθούν. Πατέρα και μητέρα. Μητέρα και πατέρα. Και έχουνε φως του Αγίου Πνεύματος. 

Αυτό το Πνεύμα που άναψε, το ύδωρ το ζων, το φως της Πεντηκοστής και το ύδωρ το ζων το οποίον επεθύμησε η Σαμαρείτιδα και όσο αμαρτωλή και να ήτο, ο Χριστός μας της το έδωσε και παρακαλώ, της αποκάλυψε και την αλήθειαν του. Εγώ ειμί ο Σωτήρ σου, της είπε. Εγώ ειμί ο Μεσσίας. Εγώ ειμί ο Χριστός που αναμένουν οι Εβραίοι. 

Βλέπετε; Όταν ο άνθρωπος επιθυμήσει το Άγιον Πνεύμα, αποκαλύπτει ο Χριστός τον εαυτόν του. Το πρόσωπόν του και τι περισσότερο θέλομε. Και τι περισσότερο να δώσουμε στον εαυτό μας, στη γυναίκα μας, στον άνδρα μας, στα παιδιά μας. Πνεύμαν Άγιο και φως Χριστού φαίνει πάσι.

Έτη πολλά, αναστάσιμα, υδροδοτημένα από το Πνεύμα το Άγιον της Πεντηκοστής.

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ)
Πράξεων τῶν Ἀποστόλων τὸ Ἀνάγνωσμα
11: 19 – 30

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, διασπαρέντες οἱ Ἀπόστολοι ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις. Ἦσαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, οἵτινες εἰσελθόντες εἰς Ἀντιόχειαν ἐλάλουν πρὸς τοὺς Ἑλληνιστάς, εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον Ἰησοῦν. Καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ΄ αὐτῶν, πολύς τε ἀριθμὸς ὁ πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον. Ἠκούσθη δὲ ὁ λόγος εἰς τὰ ὦτα τῆς Ἐκκλησίας τῆς ἐν Ἰεροσολύμοις περὶ αὐτῶν καὶ ἐξαπέστειλαν Βαρνάβαν ἕως Ἀντιοχείας· ὃς παραγενόμενος καὶ ἰδὼν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐχάρη, καὶ παρεκάλει πάντας τῇ προθέσει τῇ καρδίας προσμένειν τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἦν ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ πλήρης Πνεύματος ἁγίου καὶ πίστεως. Καὶ προσετέθη ὄχλος ἱκανὸς τῷ Κυρίῳ. Ἐξῆλθε δὲ εἰς Ταρσὸν ἀναζητῆσαι Σαῦλον, καὶ εὑρὼν ἤγαγεν εἰς Ἀντιόχειαν. Ἐγένετο δὲ αὐτοὺς καὶ ἐνιαυτὸν ὅλον συναχθῆναι ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καὶ διδάξαι ὄχλον ἱκανόν, χρηματίσαι τε πρῶτον ἐν Ἀντιοχείᾳ τοὺς μαθητὰς Χριστιανούς. Ἐν ταύταις δὲ ταῖς ἡμέραις κατῆλθον ἀπὸ Ἱεροσολύμων προφῆται εἰς Ἀντιόχειαν· ἀναστὰς δὲ εἷς ἐξ αὐτῶν ὀνόματι Ἅγαβος ἐσήμανε διὰ τοῦ Πνεύματος λιμὸν μέγαν μέλλειν ἔσεσθαι ἐφ΄ ὅλην τὴν οἰκουμένην· ὅστις καὶ ἐγένετο ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος. Τῶν δὲ μαθητῶν καθὼς εὐπορεῖτό τις ὥρισαν ἕκαστος αὐτῶν εἰς διακονίαν πέμψαι τοῖς κατοικοῦσιν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἀδελφοῖς· ὃ καὶ ἐποίησαν ἀποστείλαντες πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους διὰ χειρὸς Βαρνάβα καὶ Σαύλου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην
4: 5 – 42

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἔρχεται ὁ Ἴησοῦς εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχὰρ, πλησίον τοῦ χωρίου ὃ ἔδωκεν Ἰακὼβ Ἰωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ. ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ Ἰακώβ. ὁ οὖν Ἰησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ· ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη. ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Δός μοι πεῖν. οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν, ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσι. λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις· Πῶς σὺ Ἰουδαῖος ὢν παρ’ ἐμοῦ πεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος ; οὐ γὰρ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Σαμαρείταις. ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· Εἰ ᾔδεις τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ καὶ τίς ἐστιν ὁ λέγων σοι, δός μοι πεῖν, σὺ ἂν ᾔτησας αὐτὸν, καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν. λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις, καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶ βαθύ· πόθεν οὖν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν; μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβ, ὃς ἔδωκεν ἡμῖν τὸ φρέαρ, καὶ αὐτὸς ἐξ αὐτοῦ ἔπιε καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· Πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν· ὃς δ’ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσει εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον. λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή· Κύριε, δός μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ, ἵνα μὴ διψῶ μηδὲ ἔρχομαι ἐνθάδε ἀντλεῖν. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Ὕπαγε φώνησον τὸν ἄνδρα σου καὶ ἐλθὲ ἐνθάδε. ἀπεκρίθη ἡ γυνὴ καὶ εἶπεν· Οὐκ ἔχω ἄνδρα. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Καλῶς εἶπας ὅτι ἄνδρα οὐκ ἔχω· πέντε γὰρ ἄνδρας ἔσχες, καὶ νῦν ὃν ἔχεις οὐκ ἔστι σου ἀνήρ· τοῦτο ἀληθὲς εἴρηκας. λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ. οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν· καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν Ἱεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Γύναι, πίστευσόν μοι ὅτι ἔρχεται ὥρα ὅτε οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐν Ἱεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ πατρί. ὑμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν· ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστίν. ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν. πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ εἰμι, ὁ λαλῶν σοι. καὶ ἐπὶ τούτῳ ἦλθαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐθαύμασαν ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει· οὐδεὶς μέντοι εἶπε, τί ζητεῖς ἤ τί λαλεῖς μετ’ αὐτῆς; Ἀφῆκεν οὖν τὴν ὑδρίαν αὐτῆς ἡ γυνὴ καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ λέγει τοῖς ἀνθρώποις· Δεῦτε ἴδετε ἄνθρωπον ὃς εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα· μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός; ἐξῆλθον οὖν ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτόν. Ἐν δὲ τῷ μεταξὺ ἠρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγοντες· Ραββί, φάγε. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἐγὼ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν, ἣν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε. ἔλεγον οὖν οἱ μαθηταὶ πρὸς ἀλλήλους· Μή τις ἤνεγκεν αὐτῷ φαγεῖν; λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον. οὐχ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἔτι τετράμηνός ἐστι καὶ ὁ θερισμὸς ἔρχεται; ἰδοὺ λέγω ὑμῖν, ἐπάρατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεάσασθε τὰς χώρας, ὅτι λευκαί εἰσι πρὸς θερισμόν. ἤδη. καὶ ὁ θερίζων μισθὸν λαμβάνει καὶ συνάγει καρπὸν εἰς ζωὴν αἰώνιον, ἵνα καὶ ὁ σπείρων ὁμοῦ χαίρῃ καὶ ὁ θερίζων. ἐν γὰρ τούτῳ ὁ λόγος ἐστὶν ὁ ἀληθινὸς, ὅτι ἄλλος ἐστὶν ὁ σπείρων καὶ ἄλλος ὁ θερίζων. ἐγὼ ἀπέστειλα ὑμᾶς θερίζειν ὃ οὐχ ὑμεῖς κεκοπιάκατε· ἄλλοι κεκοπιάκασι, καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε. Ἐκ δὲ τῆς πόλεως ἐκείνης πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν τῶν Σαμαρειτῶν διὰ τὸν λόγον τῆς γυναικὸς, μαρτυρούσης ὅτι εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα. ὡς οὖν ἦλθον πρὸς αὐτὸν οἱ Σαμαρεῖται, ἠρώτων αὐτὸν μεῖναι παρ’ αὐτοῖς· καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ δύο ἡμέρας. καὶ πολλῷ πλείους ἐπίστευσαν διὰ τὸν λόγον αὐτοῦ, τῇ τε γυναικὶ ἔλεγον ὅτι οὐκέτι διὰ τὴν σὴν λαλιὰν πιστεύομεν· αὐτοὶ γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτὴρ τοῦ κόσμου, ὁ Χριστὀς.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΣΑΒΒΑΤΟ Δ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πράξεων τῶν Ἀποστόλων τὸ Ἀνάγνωσμα
12: 1 – 11

Κατ᾿ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν ἐπέβαλεν ῾Ηρῴδης ὁ βασιλεὺς τὰς χεῖρας κακῶσαί τινας τῶν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. Ἀνεῖλε δὲ ᾿Ιάκωβον τὸν ἀδελφὸν ᾿Ιωάννου μαχαίρᾳ. Καὶ ἰδὼν ὅτι ἀρεστόν ἐστι τοῖς ᾿Ιουδαίοις, προσέθετο συλλαβεῖν καὶ Πέτρον· ἦσαν δὲ αἱ ἡμέραι τῶν ἀζύμων· ὃν καὶ πιάσας ἔθετο εἰς φυλακήν, παραδοὺς τέσσαρσι τετραδίοις στρατιωτῶν φυλάσσειν αὐτόν, βουλόμενος μετὰ τὸ Πάσχα ἀναγαγεῖν αὐτὸν τῷ λαῷ. Ὁ μὲν οὖν Πέτρος ἐτηρεῖτο ἐν τῇ φυλακῇ· προσευχὴ δὲ ἦν ἐκτενὴς γινομένη ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ αὐτοῦ. ῞Οτε δὲ ἔμελλεν αὐτὸν προάγειν ὁ ῾Ηρῴδης, τῇ νυκτὶ ἐκείνῃ ἦν ὁ Πέτρος κοιμώμενος μεταξὺ δύο στρατιωτῶν δεδεμένος ἁλύσεσι δυσί, φύλακές τε πρὸ τῆς θύρας ἐτήρουν τὴν φυλακήν. Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη καὶ φῶς ἔλαμψεν ἐν τῷ οἰκήματι· πατάξας δὲ τὴν πλευρὰν τοῦ Πέτρου ἤγειρεν αὐτὸν λέγων· ἀνάστα ἐν τάχει. καὶ ἐξέπεσον αὐτοῦ αἱ ἁλύσεις ἐκ τῶν χειρῶν εἶπέ τε ὁ Ἄγγελος πρὸς αὐτόν· περίζωσαι καὶ ὑπόδησαι τὰ σανδάλιά σου. Ἐποίησε δὲ οὕτω· καὶ λέγει αὐτῷ· περιβαλοῦ τὸ ἱμάτιόν σου καὶ ἀκολούθει μοι. Καὶ ἐξελθὼν ἠκολούθει αὐτῷ, καὶ οὐκ ᾔδει ὅτι ἀληθές ἐστι τὸ γινόμενον διὰ τοῦ ἀγγέλου, ἐδόκει δὲ ὅραμα βλέπειν. Διελθόντες δὲ πρώτην φυλακὴν καὶ δευτέραν ἦλθον ἐπὶ τὴν πύλην τὴν σιδηρᾶν τὴν φέρουσαν εἰς τὴν πόλιν, ἥτις αὐτομάτη ἠνοίχθη αὐτοῖς· καὶ ἐξελθόντες προῆλθον ῥύμην μίαν· καὶ εὐθέως ἀπέστη ὁ Ἄγγελος ἀπ᾿ αὐτοῦ. Καὶ ὁ Πέτρος γενόμενος ἐν ἑαυτῷ εἶπε· νῦν οἶδα ἀληθῶς ὅτι ἐξαπέστειλε Κύριος τὸν Ἄγγελον αὐτοῦ καὶ ἐξείλετό με ἐκ χειρὸς ῾Ηρῴδου καὶ πάσης τῆς προσδοκίας τοῦ λαοῦ τῶν ᾿Ιουδαίων.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΣΑΒΒΑΤΟ Δ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην
8: 31 – 42

Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τοὺς πεπιστευκότας αὐτῷ Ἰουδαίους· Ἐὰν ὑμεῖς μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε, καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς. ἀπεκρίθησαν αὐτῷ· Σπέρμα Ἀβραάμ ἐσμεν καὶ οὐδενὶ δεδουλεύκαμεν πώποτε· πῶς σὺ λέγεις ὅτι ἐλεύθεροι γενήσεσθε; ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας. ὁ δὲ δοῦλος οὐ μένει ἐν τῇ οἰκίᾳ εἰς τὸν αἰῶνα· ὁ υἱὸς μένει εἰς τὸν αἰῶνα. ἐὰν οὖν ὁ υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε. οἶδα ὅτι σπέρμα Ἀβραάμ ἐστε· ἀλλὰ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι, ὅτι ὁ λόγος ὁ ἐμὸς οὐ χωρεῖ ἐν ὑμῖν. ἐγὼ ὃ ἑώρακα παρὰ τῷ πατρὶ μου λαλῶ· καὶ ὑμεῖς οὖν ὃ ἑωράκατε παρὰ τῷ πατρὶ ὑμῶν ποιεῖτε. Ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· Ὁ πατὴρ ἡμῶν Ἀβραάμ ἐστι. λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Εἰ τέκνα τοῦ Ἀβραάμ ἦτε, τὰ ἔργα τοῦ Ἀβραὰμ ἐποιεῖτε. νῦν δὲ ζητεῖτέ με ἀποκτεῖναι, ἄνθρωπον ὃς τὴν ἀλήθειαν ὑμῖν λελάληκα, ἣν ἤκουσα παρὰ τοῦ Θεοῦ· τοῦτο Ἀβραὰμ οὐκ ἐποίησεν. ὑμεῖς ποιεῖτε τὰ ἔργα τοῦ πατρὸς ὑμῶν. εἶπον οὖν αὐτῷ· Ἡμεῖς ἐκ πορνείας οὐ γεγεννήμεθα· ἕνα πατέρα ἔχομεν, τὸν Θεόν. εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Εἰ ὁ Θεὸς πατὴρ ὑμῶν ἦν, ἠγαπᾶτε ἂν ἐμέ, ἐγὼ γὰρ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐξῆλθον καὶ ἥκω.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Είχαμε μία γιαγιά  στο σπίτι μας, η οποία με τον τρόπο της μας κρατούσε κοντά της και δεν βγαίναμε στη γειτονιά να παίξουμε. Θέλαμε να ’μαστε συνεχώς κοντά στη γιαγιά. Δεν μιλούσε πολύ η γιαγιά, έλεγε μόνον ευχές. Όταν πέθανε αγίασε και τότε καταλάβαμε γιατί δεν τρέχαμε στα γήπεδα και στις  γειτονιές. Η γιαγιά μυστικά και σιωπηλά, εξέπεμπε αγιότητα. Αυτή την αγιότητα την ένοιωθε η παιδική μας καρδιά και δεν ήθελε να βγει στη γειτονιά. 

Σήμερα, οι περισσότεροι γονείς δεν εκπέμπουν αγιότητα.  Δυστυχώς ούτε οι παππούδες και οι γιαγιάδες, γι’ αυτό τα παιδιά βυθίζονται μέσα στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, στις ουσίες, στη μοναξιά, στις φοβίες, στις ενοχές και διερωτόμαστε μετά τι φταίει.  Εμείς φταίμε. Έχουμε τεράστια ευθύνη και εμείς οι κληρικοί που δεν τα διδάσκουμε αυτά. 

Οι Κύπριοι είναι καλοπροαίρετοι άνθρωποι και για τα παιδιά τους θυσιάζονται και πεθαίνουν, αλλά συνήθως θυσιάζονται για το καλό όνομα, είτε για να αγοράσουν κανένα οικόπεδο, για να βρουν δουλειά και τέλος-τέλος  για να βρουν  κανένα γαμπρό ή καμιά νύφη. Δεν έχομε έγνοια γι’ αυτή την καρδιά η οποία μας οδηγεί, όταν την παρακολουθούμε Ορθόδοξα και την καθαρίζουμε, στην αιώνια ζωή του Χριστού. Αυτήν που μας έδωσε η Γέννηση της Θεοτόκου. 

Απόσπασμα κηρύγματος Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, από τον Πανηγυρικό Εσπερινό της εορτής του Γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου, που τελέσθηκε στην ιερά μονή Παναγίας του Άρακος της κοινότητος Λαγουδερών, της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου (07.09.2017).

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Δ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πράξεων τῶν Ἀποστόλων τὸ Ἀνάγνωσμα
10: 44-48; 11: 1-10

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, λαλοῦντος τοῦ Πέτρου τὰ ῥήματα ταῦτα ἐπέπεσε τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἐπὶ πάντας τοὺς ἀκούοντας τὸν λόγον. Καὶ ἐξέστησαν οἱ ἐκ περιτομῆς πιστοὶ ὅσοι συνῆλθον τῷ Πέτρῳ, ὅτι καὶ ἐπὶ τὰ ἔθνη ἡ δωρεὰ τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος ἐκκέχυται· ἤκουον γὰρ αὐτῶν λαλούντων γλώσσαις καὶ μεγαλυνόντων τὸν Θεόν. Τότε ἀπεκρίθη ὁ Πέτρος· μήτι τὸ ὕδωρ κωλῦσαι δύναταί τις τοῦ μὴ βαπτισθῆναι τούτους, οἵτινες τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἔλαβον καθὼς καὶ ἡμεῖς; Προσέταξέ τε αὐτοὺς βαπτισθῆναι ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου. Τότε ἠρώτησαν αὐτὸν ἐπιμεῖναι ἡμέρας τινάς. ῎Ηκουσαν δὲ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ οἱ ὄντες κατὰ τὴν Ἰουδαίαν ὅτι καὶ τὰ ἔθνη ἐδέξαντο τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ. Ὅτε δὲ ἀνέβη Πέτρος εἰς Ἰερουσαλήμ, διεκρίνοντο πρὸς αὐτὸν οἱ ἐκ περιτομῆς λέγοντες ὅτι· πρὸς ἄνδρας ἀκροβυστίαν ἔχοντας εἰσῆλθες καὶ συνέφαγες αὐτοῖς. Ἀρξάμενος δὲ Πέτρος ἐξετίθετο αὐτοῖς καθεξῆς λέγων· Ἐγὼ ἤμην ἐν πόλει Ἰόππῃ προσευχόμενος καὶ εἶδον ἐν ἐκστάσει ὅραμα, καταβαῖνον σκεῦός τι ὡς ὀθόνην μεγάλην τέσσαρσιν ἀρχαῖς καθιεμένην ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἦλθεν ἄχρις ἐμοῦ· εἰς ἣν ἀτενίσας κατενόουν καὶ εἶδον τὰ τετράποδα τῆς γῆς καὶ τὰ θηρία καὶ τὰ ἑρπετὰ καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ. Ἤκουσα δὲ φωνῆς λεγούσης μοι· Ἀναστάς, Πέτρε, θῦσον καὶ φάγε. Εἶπον δέ· Μηδαμῶς, Κύριε, ὅτι πᾶν κοινὸν ἢ ἀκάθαρτον οὐδέποτε εἰσῆλθεν εἰς τὸ στόμα μου. Ἀπεκρίθη δὲ μοι φωνὴ ἐκ δευτέρου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ· Ἃ ὁ Θεὸς ἐκαθάρισε σὺ μὴ κοίνου. Τοῦτο δὲ ἐγένετο ἐπὶ τρίς, καὶ πάλιν ἀνεσπάσθη ἅπαντα εἰς τὸν οὐρανόν.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ)
Πρὸς Τιμόθεον Α΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
6: 11 – 16

Τέκνον Τιμόθεε, δίωκε δικαιοσύνην, εὐσέβειαν, πίστιν, ἀγάπην, ὑπομονήν, πρᾳότητα. Ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως, ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς, εἰς ἣν καὶ ἐκλήθης καὶ ὡμολόγησας τὴν καλὴν ὁμολογίαν ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων. Παραγγέλλω σοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος τὰ πάντα καὶ Χριστοῦ ᾽Ιησοῦ τοῦ μαρτυρήσαντος ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου τὴν καλὴν ὁμολογίαν, τηρῆσαί σε τὴν ἐντολὴν ἄσπιλον, ἀνεπίληπτον μέχρι τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, ἣν καιροῖς ἰδίοις δείξει ὁ μακάριος καὶ μόνος δυνάστης, ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων, ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον· ὃν εἶδεν οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται· ᾧ τιμὴ καὶ κράτος αἰώνιον· ἀμήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Δ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην
8: 21 – 30

Εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τοὺς ἐληλυθότας πρὸς αὐτὸν Ἰουδαίους· Ἐγὼ ὑπάγω καὶ ζητήσετέ με, καὶ ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ ὑμῶν ἀποθανεῖσθε· ὅπου ἐγὼ ὑπάγω, ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν. ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι· Μήτι ἀποκτενεῖ ἑαυτόν, ὅτι λέγει, ὅπου ἐγὼ ὑπάγω, ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν; καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ὑμεῖς ἐκ τῶν κάτω ἐστέ, ἐγὼ ἐκ τῶν ἄνω εἰμί· ὑμεῖς ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ἐστέ, ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου. εἶπον οὖν ὑμῖν ὅτι ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν· ἐὰν γὰρ μὴ πιστεύσητε ὅτι ἐγώ εἰμι, ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν. ἔλεγον οὖν αὐτῷ· Σὺ τίς εἶ; καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Τὴν ἀρχὴν ὅ,τι καὶ λαλῶ ὑμῖν. πολλὰ ἔχω περὶ ὑμῶν λαλεῖν καὶ κρίνειν· ἀλλ’ ὁ πέμψας με ἀληθής ἐστι, κἀγὼ ἃ ἤκουσα παρ’ αὐτοῦ, ταῦτα λέγω εἰς τὸν κόσμον. οὐκ ἔγνωσαν ὅτι τὸν πατέρα αὐτοῖς ἔλεγεν. εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Ὅταν ὑψώσητε τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, τότε γνώσεσθε ὅτι ἐγώ εἰμι, καὶ ἀπ’ ἐμαυτοῦ ποιῶ οὐδέν, ἀλλὰ καθὼς ἐδίδαξέ με ὁ πατὴρ μου, ταῦτα λαλῶ. καὶ ὁ πέμψας με μετ’ ἐμοῦ ἐστιν· οὐκ ἀφῆκέ με μόνον ὁ πατὴρ, ὅτι ἐγὼ τὰ ἀρεστὰ αὐτῷ ποιῶ πάντοτε. Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην
10: 9 – 16

Εἶπεν ὁ Κύριος· Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι᾽ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ σωθήσεται καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται καὶ νομὴν εὑρήσει. Ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσιν καὶ περισσὸν ἔχωσιν. ᾽Εγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός· ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων·ὁ μισθωτὸς καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ ἔστιν τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησιν τὰ πρόβατα καὶ φεύγει καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. Ὁ δὲ μισθωτὸς φεύγει ὅτι μισθωτός ἐστιν καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. ᾽Εγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαιὑπὸ τῶν ἐμῶν,καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα· καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. Καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνα δεῖ με ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσιν, καὶ γενήσονται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ