Αρχική Blog Σελίδα 237

Ἀποστολικὸ καὶ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα: Παρασκευὴ 16 Αὐγούστου 2024

Εὐαγγέλιο Ἄνω Ζώδιας
Εὐαγγέλιο Ἄνω Ζώδιας

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΟΡΤΗΣ (ΑΓΙΟΥ ΜΑΝΔΗΛΙΟΥ)
Πρὸς Τιμόθεον Α΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
3:13-16, 4:1-5

Τέκνον Τιμόθεε, οἱ γὰρ καλῶς διακονήσαντες βαθμὸν ἑαυτοῖς καλὸν περιποιοῦνται καὶ πολλὴν παρρησίαν ἐν πίστει τῇ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. Ταῦτά σοι γράφω ἐλπίζων ἐλθεῖν πρός σε τάχιον· ἐὰν δὲ βραδύνω, ἵνα εἰδῇς πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ Θεοῦ ἀναστρέφεσθαι, ἥτις ἐστὶν ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος, στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας. Καὶ ὁμολογουμένως μέγα ἐστὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ. Τὸ δὲ Πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων, ἐν ὑποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυστηριασμένων τὴν ἰδίαν συνείδησιν, κωλυόντων γαμεῖν, ἀπέχεσθαι βρωμάτων ἃ ὁ Θεὸς ἔκτισεν εἰς μετάληψιν μετὰ εὐχαριστίας τοῖς πιστοῖς καὶ ἐπεγνωκόσι τὴν ἀλήθειαν. Ὅτι πᾶν κτίσμα Θεοῦ καλόν, καὶ οὐδὲν ἀπόβλητον μετὰ εὐχαριστίας λαμβανόμενον· ἁγιάζεται γὰρ διὰ λόγου Θεοῦ καὶ ἐντεύξεως.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΕΟΡΤΗΣ (ΑΓΙΟΥ ΜΑΝΔΗΛΙΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
9:51-57, 10:22-24, 13:22

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐγένετο ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὰς ἡμέρας τῆς ἀναλήψεως αὐτοῦ καὶ αὐτὸς ἐστήριξε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ τοῦ πορεύεσθαι εἰς Ἱερουσαλήμ, καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸ προσώπου αὐτοῦ. καὶ πορευθέντες εἰσῆλθον εἰς κώμην Σαμαρειτῶν, ὡστε ἑτοιμάσαι αὐτῷ· καὶ οὐκ ἐδέξαντο αὐτόν, ὅτι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἦν πορευόμενον εἰς Ἱερουσαλήμ. ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης εἶπον· Κύριε, θέλεις εἴπωμεν πῦρ καταβῆναι ἀπὸ οὐρανοῦ καὶ ἀναλῶσαι αὐτούς, ὡς καὶ Ἠλίας ἐποίησε; στραφεὶς δὲ ἐπετίμησεν αὐτοῖς καὶ εἶπεν· Οὐκ οἴδατε ποίου πνεύματός ἐστε ὑμεῖς· ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε ψυχὰς ἀνθρώπων ἀπολέσαι, ἀλλὰ σῶσαι. καὶ ἐπορεύθησαν εἰς ἑτέραν κώμην. Ἐγένετο δὲ πορευομένων αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ ἔλεγε τοῖς ακολουθοῦσιν αὐτῷ· Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ πατρός μου· καὶ οὐδεὶς γινώσκει τίς ἐστιν ὁ υἱὸς, εἰ μὴ ὁ πατήρ, καὶ τίς ἐστιν ὁ πατὴρ, εἰ μὴ ὁ υἱὸς καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ υἱὸς ἀποκαλύψαι. καὶ στραφεὶς πρὸς τοὺς μαθητὰς κατ’ ἰδίαν εἶπε· Μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ οἱ βλέποντες ἃ βλέπετε. λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ βασιλεῖς ἠθέλησαν ἰδεῖν ἃ ὑμεῖς βλέπετε, καὶ οὐκ εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε, καὶ οὐκ ἤκουσαν. Καὶ διεπορεύετο κατὰ πόλεις καὶ κώμας διδάσκων καὶ πορείαν ποιούμενος εἰς Ἱερουσαλήμ.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ: Ὁμιλία εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου

Η Κοίμηση της Θεοτόκου, Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσολουρδαλιώτισσας, Κούρδαλι

Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ

Η Κοίμηση της Θεοτόκου, Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσολουρδαλιώτισσας, Κούρδαλι

«Ἐν τῇ γεννήσει, τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ κοιμήσει, τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε• μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, Μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς, λυτρουμένη ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.»

Ἐορτὴ πανυπέρλαμπρη ἡ σημερινή, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί. Σήμερα πανηγυρίζουμε πνευματικὰ καὶ τιμοῦμε μὲ ᾄσματα ἱερὰ τὴν Κοίμηση, ἤ, ὀρθότερα, τὴ Μετάσταση τῆς Θεοτόκου. Ναί, δέν εἶναι ἡμέρα πένθους σήμερα, παρότι πένθιμο γεγονὸς τιμοῦμε, καθότι: «ὕπνος ἀναδέδεικται τῶν δικαίων ὁ θάνατος». Κι ἂν αὐτὸ ἰσχύει γιὰ ὅλους τοὺς δικαίους, τοὺς ἁγίους ἀνθρώπους, πολὺ περισσότερο καὶ μὲ ἐξαίρετα διάφορο τρόπο ἰσχύει γιὰ τὴν Παναγία Μητέρα τοῦ Θεοῦ.

Πάσχα καλεῖ καὶ τὴ σημερινὴ ἡμέρα ὁ λαός. Καὶ βέβαια γνωρίζουμε πὼς Πάσχα, ποὺ σημαίνει διάβαση, πέρασμα, εἶναι κατεξοχὴν ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας, ὡς διάβαση τοῦ σεσωσμένου νέου Ἰσραήλ, τῶν Χριστιανῶν, ὄχι ἀπὸ τὴν Ἐρυθρὰ θάλασσα, ἀλλ᾽ ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν αἰώνια ζωή. Μὰ καὶ ἡ σημερινὴ ἡμέρα διάβαση εἶναι, ἀπὸ τὸν θάνατο στὴ ζωή. Γιατὶ μετάσταση, ὅπως θεολογοῦν οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, σημαίνει καὶ θάνατος καὶ ἀνάσταση καὶ ἀνάληψη ἐν σώματι στοὺς οὐρανούς. Ναί! Ὁ Κύριος ἔκαμε αὐτὴ τὴν ἐξαίρετη χάρη σὲ δύο ἐξαίρετα ἀγαπώμενα ἀπὸ αὐτὸν πρόσωπα: Στὴν Παναγία Μητέρα Του καὶ στὸν ἀγαπημένο Του μαθητὴ Ἰωάννη. Ἐπειδὴ καὶ οἱ δύο ἀπέθαναν τὸν φυσικὸ θάνατο, ἀλλὰ ἀναστήθηκαν καὶ ἀναλήφθηκαν μὲ ἀφθαρτισμένο πλέον σῶμα στοὺς οὐρανούς!

Ἡ Παναγία μας, ἀδελφοί, εἶναι «ἡ μετὰ Θεὸν Θεός, ἡ ἔχουσα τὰ δευτερεῖα τῆς ἁγίας Τριάδος», κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ. Ἡ ταπεινὴ αὐτὴ κόρη τῆς Ναζαρέτ, μὲ τὴν ἄκρα ταπείνωση, καθαρότητα καὶ ἁγνότητά της, εἵλκυσε τὴν ἄκρα εὔνοια τοῦ Δημιουργοῦ, καὶ εὐδόκησε νὰ σαρκωθεῖ ὁ Υἱός Του ἀπ᾽ αὐτὴν μὲ τὴν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καὶ νὰ τὴν κάμει νύμφη Του, ἀλλὰ Νύμφην ἀνύμφευτον! Καὶ ἡ Μαριὰμ κατέστη ἀνώτερη ἀπὸ ὅλα τὰ λογικὰ δημιουργήματα, καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους. Καὶ κανεὶς δέν μπορεῖ νὰ προσεγγίσει τὸν Θεό, παρὰ διὰ μέσου Της!

Δεκαέξι ἐτῶν ἦταν ἡ Παναγία μας, ὅταν γέννησε τὸν Κύριο. Καὶ ἔζησε τριαντατρία ἔτη μαζί Του καὶ ἀκόμη δέκα μετὰ τὸ Πάθος, τὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν Ἀνάληψή Του. Ἦταν δηλαδὴ πενήντα ἐννέα ἐτῶν, ὅταν ἐκοιμήθη. Μά, πρὸ τῆς Κοιμήσεώς της, ἔστειλε καὶ πάλιν ὁ Υἱός Της τὸν ἀρχάγγελο Γαβριήλ, νὰ τὴν πληροφορήσει ὅτι ἦλθε ὁ καιρός, νὰ τὴν λάβει κοντά Του, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Καὶ μάλιστα τῆς εἶπε, ὅτι θὰ ἀποθάνει ὅταν ἡ ἴδια τὸ θελήσει, ὅπως ἀκριβῶς καὶ ὁ Χριστός μας! Καὶ τῆς ἔδωκε κλαδὶ ἀπὸ φοινικιά, σύμβολο νίκης κατὰ τῶν παθῶν, τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ κόσμου. Καὶ ἑτοιμάσθηκε ἡ Παρθένος, ἑτοίμασε τὰ ἀπαραίτητα ἐντάφια, καὶ εἰδοποίησε εὐλαβεῖς γνωστὲς καὶ συγγενεῖς της γυναῖκες, ποὺ ὅλες προσέτρεξαν μὲ πόθο θεϊκὸ νὰ παραστοῦν στὰ τέλη τῆς Κυρίας τοῦ κόσμου. Μὰ κι ὁ Δεσπότης Χριστός, γιὰ νὰ τιμήσει καὶ δοξάσει τὴ Μητέρα Του, πρόσταξε ἀγγέλους –ποὺ φάνηκαν σὰν νεφέλες φωτεινὲς- καὶ ἅρπαξαν τοὺς ἁγίους ἀποστόλους ὅλους, ποὺ ἦταν σκορπισμένοι στὰ τετρα-πέρατα τῆς οἰκουμένης στὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, καθὼς καὶ τοὺς ἐπισκόπους Ἀθηνῶν Ἱερόθεο καὶ Διονύσιο τὸν Ἀρεοπαγίτη, καὶ τοὺς συνάθροισε στὴ Γεθσημανῆ. Καὶ τότε παρέδωκε τὴν παναγία της ψυχὴ ἡ Παρθένος στὰ χέρια τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ της, μέσα σὲ φῶς θεϊκό, εὐωδία οὐράνια καὶ ἀγγελικὲς ὑμνῳδίες! Καὶ ἀφοῦ τὴν πένθησαν καὶ μὲ θεολογικοὺς λόγους τὴν ἐγκωμίασαν οἱ συναθροισμένοι ἀπόστολοι καὶ ἱεράρχες, ὁδήγησαν τὸ πανάχραντο σκῆνος της νὰ τὸ ἐνταφιάσουν ἐκεῖ, ποὺ μέχρι σήμερα σώζεται ὁ τάφος της, στὴ Γεθσημανῆ, κοντὰ στὰ Ἱεροσόλυμα.

Μὰ στὸν δρόμο, τὸ φθονερὸ γένος τῶν Ἑβραίων, γιὰ νὰ ἀτιμάσει τὴ μητέρα τοῦ ἀείποτε φθονουμένου ἀπ᾽ αὐτοὺς Χριστοῦ, ἔβαλαν ἕνα αὐθάδη καὶ πάντολμο Ἰουδαῖο νὰ κρημνίσει ἀπὸ τὴ νεκρικὴ κλίνη ἐκεῖνο τὸ σῶμα, ποὺ φρίττουν καὶ οἱ ἄγγελοι. Δέν πρόφθασε ὅμως ὁ παμβέβηλος ἐκεῖνος ν᾽ ἁπλώσει τὰ μιαρά του χέρια, καὶ βρέθηκαν κομμένα ἀπὸ ἅγιο ἄγγελο ἀπὸ τοὺς ἀγκῶνες καὶ κολλημένα στὴν κλίνη τῆς Παρθένου. Ἀλλά, ἡ Μητέρα τοῦ ἐλέους, ὅταν μὲ ὀδυρμοὺς καὶ μετάνοια ζήτησε συγχώρηση, τὸν συγχώρεσε καὶ τὸν θεράπευσε μὲ τὴ μεσιτεία τῶν ἀποστόλων.

Κατατέθηκε λοιπὸν τὸ πάντιμο ἐκεῖνο σκῆνος μὲ ὕμνους καὶ ψαλμωδίες στὸν τάφο. Ἀλλὰ ὁ Θωμᾶς, καὶ πάλιν κατ᾽ οἰκονομία θεϊκή, δέν ἦταν παρών, γιατὶ ἡ θεϊκὴ νεφέλη μετὰ τρεῖς ἡμέρες τὸν ὁδήγησε στὴ Γεθσημανῆ. Καὶ πάλιν ὀδυρόταν ὁ Θωμᾶς, ποὺ δέν ἀξιώθηκε νὰ παρασταθεῖ στὴν κηδεία τῆς Θεοτόκου, καὶ παρακάλεσε τοὺς ἄλλους ἀποστόλους, κἂν νὰ τοῦ ἀνοίξουν τὸν τάφο νὰ προσκυνήσει τὴ Θεοτόκο, ὅπως καὶ ἔκαμαν. Ἀλλὰ τὸ σῶμα τῆς Θεοτόκου δὲν ἦταν πιὰ στὸν τάφο! Διότι ἡ Παναγία μας εἶχε ἀναστηθεῖ καὶ ἀναληφθεῖ σύσσωμη στοὺς οὐρανούς, ὅπου καὶ σήμερα βρίσκεται καὶ μεσιτεύει στοὺς αἰῶνες γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων.

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, οἱ βίοι τῶν ἁγίων, ἡ ζῶσα ἱερὰ Παράδοση εἶναι γεμάτα ἀπὸ διηγήσεις, ὀπτασίες, θαύματα τῆς Παναγίας μας, ποὺ δείχνουν καθαρότατα τὸ πόσο μᾶς ἀγαπᾶ ἐμᾶς τοὺς ἁμαρτωλούς, τὸ πόσο συντρέχει τὸν ἀνὰ τὸ παγκόσμιο ἀνθρώπινο πόνο, πόσο πρεσβεύει καὶ ἱκετεύει καὶ ἐξιλεώνει τὸν Κύριο νὰ μὴ μᾶς ὀργισθεῖ καὶ νὰ ἐπιτρέψει δοκιμασίες μεγάλες, γιὰ νὰ παιδευθοῦμε γιὰ ὅσα κακὰ πράξαμε καὶ πράττουμε. Ἕνα δάκρυ τῆς Παναγίας μας μπροστὰ στὸν θρόνο τοῦ Υἱοῦ της, λέει κάπου, ὑπερτερεῖ τὶς προσευχὲς ὅλων τῶν ἁγίων.

Πρέπει κι ἐμεῖς, τὴ μεσίτρια καὶ σκέπη μας, ἰδιαιτέρως ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, νὰ τὴν εὐχαριστοῦμε ἀδιαλείπτως καὶ νὰ τὴν τιμοῦμε. Νὰ τὴν ἐπικαλούμαστε μὲ πίστη καὶ νὰ προσπαθοῦμε νὰ τὴν ἀναπαύουμε. Πῶς; Μὲ τὰ θεάρεστα ἔργα μας, μὲ τὴ μετάνοια, τὴν ἁγνότητα, τὴ νηστεία, τὴν κάθε ἀρετή. Ἔτσι θὰ ἑλκύσουμε πλούσια τὰ ἐλέη τῆς Μεγαλόχαρης καὶ θὰ τὴν ἔχουμε καὶ στὴ ζωὴ τούτη θερμὴ προστάτη καὶ βοηθό, καὶ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου μας, ἀλλὰ καὶ τῆς κρίσης, μεσίτη καὶ σωτηρία, καὶ θὰ ἀξιωθοῦμε νὰ βλέπουμε Αὐτὴν καὶ τὸν Υἱό Της στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Γένοιτο, Παναγία μου! Γένοιτο, Κύριε!

Ἀποστολικὸ καὶ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα: Πέμπτη 15 Αὐγούστου 2024

Εὐαγγέλιο Ἄνω Ζώδιας
Εὐαγγέλιο Ἄνω Ζώδιας

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΕΟΡΤΗΣ (ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)
Πρὸς Φιλιππησίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
2: 5-11

Ἀδελφοί, τοῦτο φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, ἀλλ᾿ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. Διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΕΟΡΤΗΣ (ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
10:38-42, 11:27-28

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἴκον αὐτῆς. καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ’ αὐτῆς. . Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. αὐτὸς δὲ εἶπε· Μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Μόρφου Νεόφυτος: Ἡ πίστη τῶν προγόνων μας διώχνει τὰ πνεύματα… (11.08.2024)

Προσφώνηση κ. Ἰάκωβου Παφίτη, Κοινοτάρχη Λεμύθου καὶ κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου κατὰ τὴ Θεία Λειτουργία τὴν Κυριακὴ Ζ΄ Ματθαίου, ποὺ τελέσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ Παναγίας Ἰαματικῆς στὸ χωριὸ Λεμύθου τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (11.08.2024).

Ἠχητικὰ ντοκουμέντα ἀπὸ τὴ Θεία Λειτουργία. Τὶς Καταβασίες ψάλλουν ὁ Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος καὶ ὁ Μ. Οἰκον. π. Φοῖβος Παναγιώτου.

Ἀποστολικὸ καὶ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα: Τετάρτη 14 Αὐγούστου 2024

Εὐαγγέλιο Ἄνω Ζώδιας
Εὐαγγέλιο Ἄνω Ζώδιας

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΕΤΑΡΤΗ Η΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Κορινθίους Α΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
10: 12-22

Ἀδελφοί, ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μὴ πέσῃ. Πειρασμὸς ὑμᾶς οὐκ εἴληφεν εἰ μὴ ἀνθρώπινος· πιστὸς δὲ ὁ Θεός, ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπὲρ ὃ δύνασθε, ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν. Διόπερ, ἀγαπητοί μου, φεύγετε ἀπὸ τῆς εἰδωλολατρίας. Ὡς φρονίμοις λέγω· κρίνατε ὑμεῖς ὅ φημι. Τὸ ποτήριον τῆς εὐλογίας ὃ εὐλογοῦμεν, οὐχὶ κοινωνία τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ ἐστί; τὸν ἄρτον ὃν κλῶμεν, οὐχὶ κοινωνία τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ ἐστιν; ὅτι εἷς ἄρτος, ἓν σῶμα οἱ πολλοί ἐσμεν· οἱ γὰρ πάντες ἐκ τοῦ ἑνὸς ἄρτου μετέχομεν. Βλέπετε τὸν ᾽Ισραὴλ κατὰ σάρκα· οὐχ οἱ ἐσθίοντες τὰς θυσίας κοινωνοὶ τοῦ θυσιαστηρίου εἰσίν; τί οὖν φημι; ὅτι εἰδωλόν τι ἐστίν; ἢ ὅτι εἴδωθυτόν τι ἐστίν; ἀλλ᾽ ὅτι ἃ θύει τὰ ἔθνη, δαιμονίοις θύει καὶ οὐ Θεῷ, οὐ θέλω δὲ ὑμᾶς κοινωνοὺς τῶν δαιμονίων γίνεσθαι. Οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν καὶ ποτήριον δαιμονίων· οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν καὶ τραπέζης δαιμονίων. Ἢ παραζηλοῦμεν τὸν Κύριον; μὴ ἰσχυρότεροι αὐτοῦ ἐσμεν;

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΕΤΑΡΤΗ Η΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
16: 20-24

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ διεστείλατο ὁ Ἰησοῦς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἵνα μηδενὶ εἴπωσιν ὅτι αὐτός ἐστιν Ἰησοῦς ὁ Χριστός. Ἀπὸ τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς δεικνύειν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι δεῖ αὐτὸν ἀπελθεῖν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ πολλὰ παθεῖν ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων καὶ ἀρχιερέων καὶ γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθῆναι. καὶ προσλαβόμενος αὐτὸν ὁ Πέτρος ἤρξατο ἐπιτιμᾶν αὐτῷ λέγων· Ἵλεώς σοι, Κύριε· οὐ μὴ ἔσται σοι τοῦτο. ὁ δὲ στραφεὶς εἶπε τῷ Πέτρῳ· Ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἶ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων. Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπεν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Παρίσι 2024 – Τελετή λήξης: Η αποκρυπτογράφηση ενός Εωσφορικού μανιφέστου παγκόσμιας δικτατορίας, που βεβήλωσε την Ελλάδα

Μια μαύρη τελετή γεμάτη δαιμονικούς συμβολισμούς για την καθυπόταξη της ανθρωπότητας, που δεν είχε καμία σχέση με την ολυμπιακή ειρήνη.

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Πιστή στο αντίχριστο πνεύμα της τελετής έναρξης, η φρικιαστική τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι ήταν το μεγαλύτερο εωσφορικό μανιφέστο που έχει προβληθεί ποτέ στα χρονικά της τηλεθέασης. Και δυστυχώς αυτό το εικαστικό έρεβος έφερε και τη σφραγίδα της Ελλάδας. Και ακόμα δυστυχέστερα, πολλοί Έλληνες θεώρησαν ότι η προβολή της Ελλάδας σε αυτό το μαύρο τελετουργικό βλασφημίας, ήταν… τιμή για τη χώρα μας.

Η τελετή λήξης ήταν ένα δαιμονικό πρελούδιο που σχεδιάστηκε για να εισάγει την ανθρωπότητα στον σατανοκίνητο, παγκοσμιοποιημένο φασισμό της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Χωρίς περιστροφές και χωρίς δυσνόητους συμβολισμούς πλέον, ανακοινώνουν (σχεδόν) επίσημα ότι προετοιμάζουν την ανθρωπότητα για τη λατρεία του Αντιχρίστου.

Ήδη από την κυκλοφορία της ανατριχιαστικής αφίσας για την τελετή λήξης, γινόταν σαφές ότι το δρώμενο θα συνδεόταν με την αρχαία πτώση του Εωσφόρου από τις τάξεις των Αγγέλων. Ένα φωτεινό ον (Εωσφόρος σημαίνει αυτός που φέρει το φως) παρουσιαζόταν να πέφτει από τον ουρανό προς μια άχρωμη Γη, και συγκεκριμένα η κάθοδος του κατευθυνόταν προς την Ευρώπη.

Η τελετή, από την αρχή ως το τέλος της, δεν είχε ίχνος ειρήνης, ενότητας, αλληλεγγύης, χαράς, ανθρωπισμού, ολυμπιακού ιδεώδους. Μια κατάμαυρη γη με ηπείρους που έχουν οξυμένες γωνίες, μοιάζει με πάζλ που είναι έτοιμο να ενωθεί. Η μουσική καθ’ όλη τη διάρκεια είχε σκοτεινό και απειλητικό τόνο που δημιουργούσε ταραχή. Οι ήπειροι μοιάζουν έρημοι από κόσμο, αναβοσβήνουν με εφέ που παραπέμπουν σε βομβαρδισμούς, και καπνοί σηκώνονται από κάθε γωνιά της γης.

Ο ουρανός φωτίζεται με ακτίνες και από την κορυφή του Stade de France εμφανίζεται αιωρούμενος ο «Golden Voyager» (Χρυσός ταξιδευτής/ εξερευνητής), ένας συγκεκαλυμμένος αλλά σαφέστατος Εωσφόρος με χρυσή στολή, κέρατα στο κεφάλι σε μορφή κεραιών, σκελετοειδές πρόσωπο, φτερά και μεγάλα νύχια. Θα μπορούσε επίσης να συμβολίζει και τον Αντίχριστο, αλλά το νόημα των όσων αναφέρουμε δεν αλλάζει.

Καθώς κατεβαίνει η χρυσή οντότητα, προσέξτε ότι τα πόδια του έχουν τη στάση του «κρεμασμένου» που παραπέμπει στις αποκρυφιστικές κάρτες ταρώ, δηλαδή το ένα πόδι είναι διπλωμένο πίσω από το άλλο. Όπως εξηγούν οι ίδιοι οι αποκρυφιστές, ο κρεμασμένος σχηματίζει με τα πόδια του ένα τρίγωνο που συμβολίζει την κάθοδο του πνεύματος στην ύλη, του ανώτερου στο κατώτερο, την παράδοση του εαυτού στην ανώτερη δύναμη, προκειμένου ν’ αποκτήσει «σοφία». Εξαρχής λοιπόν η κερασφόρος μορφή, καταφθάνει ως κατακτητής της οικουμένης.

Ο «ταξιδευτής» προσγειώνεται στον ερημωμένο πλανήτη και λάμπει (ως φορέας του «φωτός» όπως είπαμε) πάνω από το γκρίζο της άφαντης ανθρωπότητας. Σκοπίμως η παράσταση διατηρεί μια χρονική ασάφεια, καθώς δίνει την εντύπωση ότι εξελίσσεται ταυτόχρονα και σε παρελθοντικό και σε μελλοντικό χρόνο. Και αυτό διότι αφορά και την αρχαία πτώση του Εωσφόρου, αλλά και την «αναγέννησή» του στη Γη μέσω της δικτατορίας του Αντίχριστου.

Ο τριαδικός Θεός δεν υπάρχει πουθενά, δεν υφίσταται καν στο παρελθόν και το μέλλον της ιστορίας, και μοναδικός «θεός» είναι ο «Golden Voyager» που ψάχνει τα ερείπια της Γης για να ξεκινήσει τη σύσταση της παγκόσμιας αυτοκρατορίας του. Ξάφνου ακούγεται ο (σε σημεία αλλοιωμένος) εθνικός ύμνος της Ελλάδας και 2 κουκουλοφόροι απρόσωποι άνδρες έρχονται στο προσκήνιο, για να παραδώσουν την ελληνική σημαία στο κερασφόρο ον. Μια σατανική τριάδα που πιθανότατα παραπέμπει στην ανεστραμμένη τριάδα της Αποκάλυψης, τον Σατανά, τον Αντίχριστο και τον Ψευδοπροφήτη (ο πρόδρομος και υπασπιστής του Αντίχριστου, όπως λένε οι Πατέρες).

Οι 2 κουκουλοφόροι συμβολίζουν μυστηριώδη πρόσωπα που θα φανερωθούν όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και προς το παρόν παραμένουν άγνωστα. Επιπλέον, κανένα από τα μέλη αυτής της σατανικής τριάδας δεν έχει φανερό πρόσωπο (ο «Golden Voyager» φορά μάσκα) διότι η παγκόσμια δικτατορία βασίζεται στην κατάργηση του προσώπου και τη μετατροπή του ανθρώπου σε αριθμό.

Το να κρατάει και να ανεμίζει την ελληνική σημαία ένα ον που συμβολίζει τον Διάβολο, όχι μόνο δεν είναι τιμή για τη χώρα μας, αλλά ύψιστη βλασφημία και χλευασμός προς κάθε ιερό και όσιο που πρεσβεύει η ελληνορθοδοξία.

Αμέσως μετά αναδύεται μια κακόγουστη κόπια της Νίκης της Σαμοθράκης (που άρπαξε ο Σαμπουαζό από τους Έλληνες) η οποία φαντάζει σαν άγγελος με κομμένο κεφάλι, φτερό και χέρι, ίσως μια εκδίκηση του Εωσφόρου για τον εξορισμό του από τους ουρανούς και ένα λάφυρο της επικράτησής του στη Γη.

Στη συνέχεια, για πρώτη φορά εμφανίζονται δεκάδες γκρίζα όντα που συμβολίζουν τους λαούς της ανθρωπότητας. Φορούν στολές που μοιάζουν με εργατικές (ή… υγειονομικές τύπου χημικής προστασίας), δεν έχουν πρόσωπα αλλά φορούν μάσκες, μοιάζουν με ένα ομογενοποιημένο πλήθος δούλων χωρίς ταυτότητα, μια παγκοσμιοποιημένη αγέλη χωρίς έθνη και θρησκείες. Οι άνθρωποι κατευθύνονται και ενορχηστρώνονται από τις κινήσεις του «Golden Voyager».

Προσέξτε μάλιστα ότι οι γκρίζοι μετα – άνθρωποι έχουν και καρδιές που λάμπουν στο στήθος τους, που μοιάζει ως συμβολισμός της εκφυλισμένης «αγάπης» που χρησιμοποιείται σήμερα ως δικαιολογία για την αποκτήνωση των ανθρώπων. Αυτή η «αγάπη» δεν είναι τίποτε άλλο από τη θεοποίηση του σεξουαλικού θελήματος (Law of Thelema), και η τελετή μας έδειξε ότι αυτό το θέλημα είναι η κινητήρια δύναμη των λαών για να συναινέσουν και να υποταχθούν στη δικτατορία του Αντίχριστου.

Οι γκρίζοι λαοί ξεκινούν με κόπο από κάθε ήπειρο να υψώνουν τροχούς και να χορεύουν γύρω από αυτούς, αναπαριστώντας την κοινωνικοπολιτική δράση για την ενοποίηση του κόσμου σε ένα υπερ – κράτος. Ένας πιανίστας υψώνεται από τη θάλασσα («καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον»…;), παίζοντας τον ύμνο του Απόλλωνα (όπως μας είπαν στην μετάδοση), δηλαδή τον «θεό» του Φωτός (και πάλι το εωσφορικό φως σε πρώτο ρόλο) και της Μαντείας.

Οι απρόσωποι λαοί ως εργάτες και δούλοι του «Golden Voyager» συγκεντρώνουν όλους τους τροχούς που συμβολίζουν τους κύκλους του Ολυμπιακού σήματος και τις πέντε ηπείρους. Όταν και ο τελευταίος κρίκος της παγκόσμιας τάξης πραγμάτων υψώνεται στον ουρανό και μπαίνει στη θέση του, η γκρίζα ανθρωπότητα σχηματίζει έναν ανθρώπινο πύργο και υψώνει τον Εωσφόρο (ή τον Αντίχριστο – λίγη σημασία έχει) στην κορυφή του, αποθεώνοντάς τον.

Έτσι τελειώνει μια… «πεφωτισμένη» τελετή βαπτίσματος της ανθρωπότητας στην προσμονή του Θηρίου της Αποκαλύψεως. Εάν είναι τόση η πρεμούρα τους να δείξουν ότι υπάρχει Διάβολος και τους κυβερνάει, αποδεικνύεται ότι υπάρχει και Θεός που θα τους ισοπεδώσει, καθώς Εκείνος έχει τον τελευταίο λόγο. Τα υπόλοιπα συμπεράσματα δικά σας…

Πηγή: https://www.sportime.gr/bloggers/eleftherios-andronis/parisi-2024-teleti-lixis-i-apokriptografisi-enos-eosforikou-manifestou-pagkosmias-diktatorias-pou-vevilose-tin-ellada/

Μόρφου Νεόφυτος: Χωρὶς τὶς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου, δὲν εἰσερχόμαστε στὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ… (13.08.2023)

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου κατὰ τὴν ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία τὴν Κυριακὴ Ι΄ Ματθαίου, ποὺ τελέσθηκε στὴν ἱερὰ μονὴ Ἁγίου Νικολάου παρὰ τὴν Ὀροῦντα, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (13.08.2023).

Ψάλλει ὁ Πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου κ. Μάριος Ἀντωνίου.

Μόρφου Νεόφυτος: Ἡ Κοίμηση καὶ ἡ Μετάσταση τῆς Θεοτόκου καὶ ἡ προσευχὴ ὡς τροφοδοσία τῆς ψυχῆς

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὸν Ἑσπερινὸ τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ποὺ τελέσθηκε στὴν ἱερὰ μονὴ Παναγίας Χρυσοκουρδαλιώτισσας στὸ χωριὸ Κούρδαλι τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (14.8.2018).

Ψάλλει ὁ πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου κ. Μάριος Ἀντωνίου.

Φωτογραφίες ἀπὸ τὴν ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Κοιμήσεως (14.8.2018) καὶ ἀπὸ τὴ Θεία Λειτουργία (15.8.2018).

Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανόνας στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο (09.08.2024)

Ὁ Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανόνας στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τελέσθηκε στὴν ἱερὰ μονὴ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Πιτυδιώτη Σολέας, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (09.08.2024).

Μέγας Παρακλητικὸς Κανόνας στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο (08.08.2024)

Ὁ Μέγας Παρακλητικὸς Κανόνας στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τελέσθηκε στὴν ἱερὰ μονὴ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Πιτυδιώτη Σολέας, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (08.08.2024).