Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΗ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Κορινθίους Β΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
9: 6-11

Ἀδελφοί, ὁ σπείρων φειδομένως, φειδομένως καὶ θερίσει, καὶ ὁ σπείρων ἐπ᾽ εὐλογίαις ἐπ᾽ εὐλογίαις καὶ θερίσει. Ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδίᾳ, μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης· ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός. Δυνατὸς δὲ ὁ Θεὸς πᾶσαν χάριν περισσεῦσαι εἰς ὑμᾶς, ἵνα ἐν παντὶ πάντοτε πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν, καθὼς γέγραπται· ᾽Εσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν, ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα. Ὁ δὲ ἐπιχορηγῶν σπέρμα τῷ σπείροντι καὶ ἄρτον εἰς βρῶσιν χορηγήσαι καὶ πληθύναι τὸν σπόρον ὑμῶν καὶ αὐξήσει τὰ γενήματα τῆς δικαιοσύνης ὑμῶν· ἐν παντὶ πλουτιζόμενοι εἰς πᾶσαν ἁπλότητα, ἥτις κατεργάζεται δι᾽ ἡμῶν εὐχαριστίαν τῷ Θεῷ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΛΟΥΚΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
8: 41-56

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, ᾧ ὄνομα Ἰάειρος, καὶ αὐτὸς ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα καὶ αὕτη ἀπέθνῃσκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ’ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· Ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ’ ἐμοῦ. ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι’ ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· Θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην. Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι Τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· Μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα. ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· Μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει. καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· Ἡ παῖς, ἐγείρου. καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτῆς· ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΥΤΟΥ)
Πρὸς Τιμόθεον Β΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
2: 1-10

Τέκνον Τιμόθεε, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἃ ἤκουσας παρ᾿ ἐμοῦ διὰ πολλῶν μαρτύρων, ταῦτα παράθου πιστοῖς ἀνθρώποις, οἵτινες ἱκανοὶ ἔσονται καὶ ἑτέρους διδάξαι. Σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ. Οὐδεὶς στρατευόμενος ἐμπλέκεται ταῖς τοῦ βίου πραγματείαις, ἵνα τῷ στρατολογήσαντι ἀρέσῃ. Ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ. Τὸν κοπιῶντα γεωργὸν δεῖ πρῶτον τῶν καρπῶν μεταλαμβάνειν. Νόει ὃ λέγω· δῴη γάρ σοι ὁ Κύριος σύνεσιν ἐν πᾶσι. Μνημόνευε ᾿Ιησοῦν Χριστὸν ἐγηγερμένον ἐκ νεκρῶν, ἐκ σπέρματος Δαυΐδ, κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου, ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος· ἀλλ᾿ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται. Διὰ τοῦτο πάντα ὑπομένω διὰ τοὺς ἐκλεκτούς, ἵνα καὶ αὐτοὶ σωτηρίας τύχωσι τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ μετὰ δόξης αἰωνίου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΥΤΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην
15:17 – 16:2

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν. εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. μνημονεύετε τοῦ λόγου οὗ ἐγὼ εἶπον ὑμῖν· οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ. εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν· εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν, καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν. ἀλλὰ ταῦτα πάντα ποιήσουσιν ὑμῖν διὰ τὸ ὄνομά μου, ὅτι οὐκ οἴδασι τὸν πέμψαντά με. εἰ μὴ ἦλθον καὶ ἐλάλησα αὐτοῖς, ἁμαρτίαν οὐκ εἴχον· νῦν δὲ πρόφασιν οὐκ ἔχουσι περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν. ὁ ἐμὲ μισῶν καὶ τὸν πατέρα μου μισεῖ. εἰ τὰ ἔργα μὴ ἐποίησα ἐν αὐτοῖς ἃ οὐδεὶς ἄλλος πεποίηκεν, ἁμαρτίαν οὐκ εἴχον· νῦν δὲ καὶ ἑωράκασι καὶ μεμισήκασι καὶ ἐμὲ καὶ τὸν πατέρα μου. ἀλλ’ ἵνα πληρωθῇ ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος ἐν τῷ νόμῳ αὐτῶν, ὅτι ἐμίσησάν με δωρεάν. ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ παράκλητος ὃν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ· καὶ ὑμεῖς δὲ μαρτυρεῖτε, ὅτι ἀπ’ ἀρχῆς μετ’ ἐμοῦ ἐστε. Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα μὴ σκανδαλισθῆτε. ἀποσυναγώγους ποιήσουσιν ὑμᾶς· ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στον πανηγυρικό Εσπερινό της εορτής του Αγίου Δημητρίου του Μεγαλομάρτυρος, που τελέσθηκε στον πανηγυρίζοντα ομώνυμο ναό της κοινότητος Αγίου Δημητρίου Μαραθάσας, της μητροπολιτικής περιφέρειας Μόρφου (25.10.2017)

Πατέρες μου και αδελφοί μου,

Και φέτος μας συγκαλεί εδώ εις την επώνυμον και συνώνυμον κώμην του αγίου Δημητρίου, ο Μεγαλομάρτυς του Χριστού και προστάτης της Θεσσαλονίκης, αλλά και της κώμης ταύτης .

Εδώ εις αυτό τον ωραιότατο ναΐσκο, διά να τον εορτάσουμε, να τον πανηγυρίσουμε, να τον δοξάσουμε κατά που του πρέπει(όπως του αρμόζει). Είναι τόσο πολυσήμαντος ο βίος του αγίου Δημητρίου του Μεγαλομάρτυρος και μυροβλύτου, που ένας που θέλει να μιλήσει γι’ αυτόν, δεν δυσκολεύεται. Γιατί έχει τόσες πολλές αφορμές ο θαυμαστός του και σύντομος σχετικά βίος εν σχέσει με άλλους μάρτυρες, αλλά πραγματικά ενώ είναι κάπως σύντομος ο βίος του αγίου Δημητρίου, έχει τόσο βάθος η όλη του συναναστροφή, τόσο με τους συστρατιώτες και συνομήλικούς του αξιωματικούς και απλούς νέους ανθρώπους της τότε Θεσσαλονίκης στα πρώιμα χρόνια της απαρχής του Χριστιανισμού, όταν η ειδωλολατρία αντελήφθηκεν ότι η αλήθεια ελήλυθεν εις τον κόσμο και το δικό της ψεύδος απειλείται από το φως της .

Ένας τέτοιος άνθρωπος του φωτός της αληθείας ήταν και παραμένει να είναι βέβαια εις τους αιώνας των αιώνων, ο άγιος Δημήτριος. Εδίδασκε τους νέους αξιωματικούς του Ρωμαϊκού στρατού την αλήθεια και απ’ αυτή την διδασκαλία και τον ιεραποστολικό ζήλο που είχεν ο άγιος Δημήτριος, τον εφθόνησαν. Τόσον οι ειδωλολάτρες όσον και οι Εβραίοι, που πάντοτε η Θεσσαλονίκη από αρχαιοτάτων χρόνων, είχε μεγάλην παροικία Εβραίων. 

Όταν ο Γαλέριος επέστρεψε, ο τότε βασιλέας της περιοχής Ιλλυρικού και όλης της βορείου Ελλάδος και Μακεδονίας, εγκατεστάθη εις την Θεσσαλονίκη. Πρόθυμα έτρεξαν οι φθονεροί Εβραίοι και οι φοβισμένοι ειδωλολάτρες από την μεγάλη επιτυχία που είχε ο Χριστιανός Δημήτριος εις τους νέους της πόλης, να τους πείθει, με τον λόγο του, με το ηθικό του παράδειγμα, ακόμη και με την δύναμη που είχεν η προσευχή του.

Πόσο χρειάζονται όλα αυτά τα τρία να δένουν σε έναν άνθρωπο. Να μην υπάρχει μόνον λόγος και ρητορεία. Αλλά να υπάρχει πρώτα και κύρια υπόδειγμα και παράδειγμα ήθους και ηθικής σ’ αυτόν που έχει την ρητορική ικανότητα. Και να υπάρχει βεβαίως και ο πόθος του Θεού. Διότι ότι βγαίνει από  καρδιά, μπαίνει σε καρδιά. Αυτά τα είχεν ο άγιος Δημήτριος. Τα είδαν και οι Εβραίοι, τα είδαν και οι ειδωλολάτρες και φθονερά φερόμενοι, έτρεξαν εις τον Γαλέριο, τον κατήγγειλαν, τον εφυλάκισαν. Και εκεί, εις την φυλακήν ευρισκόμενος, εις τα υπόγεια μάλλον ενός παλαιού λουτρού γεμάτου ακαθαρσίες και βρομιές, ένας νέος επροσέτρεξε, φαίνεται μαθητής του αγίου Δημητρίου εις την πίστη και εις την κατήχηση, ο Νέστορας. Αυτός του είπε. Θα παλέψω με τον γίγαντα τον Λυαίο και δώσ’ μου εσύ την δική σου ευχή. Ως κάποτε ενίκησε ο Δαβίδ τον Γολιάθ, έτσι και εγώ να νικήσω τον Λυαίο.

Και είναι γνωστό, ότι επροσευχήθηκε ο άγιος Δημήτριος επί της κεφαλής του Νέστορος και όταν ο Νέστορας την επόμενην ημέρα, νεότατο παιδίον, σμικρόν οσάν ο Δαυίδ έναντι του τεραστίου Γολιάθ, ευρέθη μέσα εις το στάδιο μπροστά στον Γαλέριο και σε όλη την ειδωλολατρία της εποχής εκείνης, εις τον ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης. Έναν λόγον είπε πριν ξεκινήσει την πάλη, την φονικήν πάλη στο τέλος-τέλος μετά του Λυαίου. Θεέ του Δημητρίου, βοήθει μοι. Κραυγήν μεγάλην έβγαλε ο Νέστορας. Και αμέσως, λέει, με μίαν χειρονομία και μόνο ετελείωσε τον Λυαίο. Και έπεσεν ο γίγαντας επί του εδάφους.

Άκουσεν ο Γαλέριος και οι στρατιώτες και οι σπίουνοι που ήταν γύρω από την εξουσία και είπαν, αυτός ο Νέστορας ο μικρούλης είναι μαθητής του Δημητρίου; Και τον μεν Νέστωρα, τον αποκεφάλισαν αμέσως, λέει, έξω του σταδίου, γιατί ηττήθει δι’ αυτού του μικρού και εις το σώμα και εις την ηλικία, αλλά λιονταρόψυχου εις το ήθος και στην ψυχή Χριστιανού νέου, ο ειδωλολάτρης νέος Γολιάθ, ο Λυαίος. Ήταν η μάχη και η ήττα τόσο συμβολική, που δεν το άντεξε ο Γαλέριος. Και είπε να αποκεφαλιστεί αμέσως ο Νέστορας. 

Έστειλε στρατιώτες εκεί στο λουτρό που ήταν φυλακισμένος με προτεταμένες τις λόγχες να λογχεύσουν και να σκοτώσουν το Δημήτριο. Και ήταν τόσο έτοιμος ο άγιος Δημήτριος για το μαρτύριο. Τόσο το εποθούσε, τόσο ήθελε να ζήσει με τον Χριστό αιώνια. Διότι αυτό σημαίνει μαρτύριο για τον Χριστό. Δεν σημαίνει απλά, πεθαίνω για τον Χριστό. Το πεθαίνω για τον Χριστό, είναι ένα πολύ-πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Όσο κάμνει, λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο χρόνος για να περάσεις μια μικρή γέφυρα. Τόση είναι η ώρα του θανάτου και η αγωνία αυτού. Ύστερα, ζωή αιώνιος. Και το ήξερε αυτό ο Δημήτριος. Ότι με περιμένει αιώνια ζωή, εάν με αξιώσει ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, να μαρτυρήσω γι’ αυτόν. Να περάσω αυτή την γέφυρα. Όχι με αγωνία. Με πόθο. Πόθος σημαίνει διπλή και τριπλή καλή επιθυμία. Και επιθυμία για ζωήν αιώνιο. Όχι για χρήματα. Όχι για ηδονές αυτού του κόσμου. Όχι για δόξες και φαντασίες μάταιες. Που σήμερα με δοξάζουν και αύριο δεν με ξέρει κανείς.

Ο Θεός, αυτόν που γνωρίζει, δεν τον προδίδει ποτέ. Αυτόν που του γίνεται οικείος διά της προσευχής, διά της μετανοίας, διά της ελεημοσύνης, διά της Θείας Λειτουργίας εξαιρέτως, διά του σώματός Του και του αίματός Του, τον κάμνει φίλο Του . Οικείον Του. Δικόν Του άνθρωπο. Και τελειωθείς εν ολίγω και ο Δημήτριος και ο Νέστορας, όπως είπαν προηγουμένως και οι αναγνώστες μας, επλήρωσεν χρόνους μακρούς. Και όταν εισήλθαν με βίαιον τρόπο οι αξιωματούχοι του Γαλερίου για να λογχεύσουν και να σκοτώσουν τον Δημήτριο, τόσον έτοιμος ο Δημήτριος, όπως τον περιγράψαμε προηγουμένως, που τι έκαμε; 

Αυτή η λεπτομέρεια στον βίο του και στην παράδοση μάλλον που συγκροτεί τον βίο του, με συγκινεί πάρα πολύ. Τόσον έτοιμος ήταν για τη ζωή την αιώνιο του Χριστού μας που όταν, λέει, έφτασαν οι στρατιώτες , με τις λόγχες  προτεταμένες, εσήκωσε, λέει, την δεξιάν πλευράν του και τους έδειξε το γυμνό του σώμα. Δηλαδή, τους είπε: Επικεντρωθείτε εδώ. Εδώ να βάλετε τις λόγχες. Εδώ να με σκοτώσετε. Και γιατί την δεξιά πλευρά; Γιατί, λέει, ήθελε ακόμη και σ’ αυτή την μικρή λεπτομέρεια, αν είναι λεπτομέρεια ο τρόπος που θα πεθάνουμε, ήθελε να μιμηθεί τον Δεσπότη του Χριστό. Αυτόν που αγάπησε με όλον τον πόθο του είναι του. 

Τόσην δηλαδή διάθεση έχουν οι άγιοι να ζήσουν μαζί με τον Χριστό αιώνια, που η ζωή τους όλη, ακόμη και ο θάνατός τους, θέλουν να έχουν να έχει ακόμη και στις εξωτερικές περιγραφές την ακρίβεια και τον χαρακτήρα του Χριστού μας. Του Θεού μας. Γι’ αυτό, μου κάμνει εντύπωση, πώς οι άγιοι αγάπησαν τη συκοφαντία. Ο άγιος Νεκτάριος. Όταν εμείς τη φοβόμαστε. 

Ψες, με πήρε μια γυναίκα τηλέφωνο και μου λέει, Πανιερώτατε προσευχήθου για μένα. Όλο το χωριό, μας κατηγορά. Γιατί ο γιος μου εχώρισε δύο φορές. Και λένε, α κοίταξε τα παιδιά των Χριστιανών; Χωρίζουν και αυτά. Και η γυναίκα άκουε τα λόγια. Και δεν τα άντεχε. Και της είπα, να κάμω προσευχή, αλλά κάμε και συ παράκληση στον άγιο Νεκτάριο. Μου λέει, γιατί στον άγιο Νεκτάριο ειδικά; Γιατί αυτός, της λέω, αγάπησε τη συκοφαντία. Και όταν του είπαν, μα γιατί αγαπάς να σε κατηγορούν άδικα; Είπε. Γιατί εκατηγορήθην άδικα ο Κύριός μου και ο Θεός μου. Και μου είπε, σ’ ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό το λόγο που μου είπες. Θα περάσω τις υπόλοιπες μου μέρες, συντροφιά με τον άγιο Νεκτάριο.

Έτσι και ο άγιος Δημήτριος, πολύ πριν από τον άγιο Νεκτάριο. Αυτός, δεν ήταν θύμα απλά συκοφαντίας, αλλά έπρεπε να μιμηθεί και στον θάνατό του το Δεσπότη Χριστό. Και όταν ήλθαν οι στρατιώτες, επαναλαμβάνω, τους έδειξε και πού να τον κεντήσουν. Πού να τον λογχεύσουν. Το ένα που κρατώ λοιπόν από το βίο του αγίου Δημητρίου και του αγίου Νέστορος, που ο άγιος Δημήτριος γιορτάζει την μία ημέρα και την αμέσως επόμενη ο άγιος Νέστορας, είναι αυτό. Τον πόθο που είχαν να μοιάσουν, ακόμη και στον θάνατό τους, με τον Κύριο της ζωής και του θανάτου. Το δεύτερο, είναι αυτή η κραυγή που έβαλε ο Νέστορας: Θεέ του Δημητρίου βοήθει μοι. Και με την βοήθεια του Θεού του Δημητρίου, κατόρθωσε να νικήσει τον γίγαντα Λυαίο.  

Μου έλεγε ένας άνθρωπος του Θεού, που έζησε για πολλά χρόνια μαζί με τον μεγάλο σύγχρονο άγιο, γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ. Ότι τους έλεγε αυτός ο μεγάλος θεολόγος του εικοστού αιώνος, ήταν άνθρωπος αυτός με όραση πνευματική, με όραση του φωτός του Τριαδικού, με αδιάλειπτο εσωτερική νοερά προσευχή, τους έλεγε οι άνθρωποι του εικοστού πρώτου αιώνος θα έχουν τόση ανασφάλεια, τόσο φόβο, τόση μοναξιά και ας ζούνε μέσα σε μεγάλες πόλεις ο ένας δίπλα από τον άλλο. Τόσην αποξένωση, τόσην απαξίωση της ηθικής. Και βλέπουμε τι γίνεται. Ακόμη και με νομοθετήματα των βουλευτών μας. Που τα αφύσικα τα νομιμοποιούν και τα κάνουν φυσικά. Ιδιαιτέρως εις την Ελλάδα, καταστρέφεται ένας ολόκληρος πολιτισμός.

Αλλά έλεγε ο άλλος σύγχρονος άγιος, ο Παΐσιος, δεν θα προλάβουν. Οι πόλεμοι που θα ξεκινήσουν στις άλλες χώρες, θα αναχαιτίσουν την κατεδάφιση της ρωμιοσύνης. Και μετά απ’ αυτούς τους πολέμους όταν θα τελειώσουν, που ήδη άρχισαν από τη Συρία και επεκτείνονται τώρα στην Περσία και στην Κορέα και στην Ουκρανία, αύριο θα ξαναχτιστεί, λέει, άλλη Ελλάδα. Αυτό το χάρτινο κράτος, λέει, το ψευτορωμαίικο, έτσι το είπε, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Θα κατεδαφιστεί. Τώρα ζούμε την κατεδάφιση του. Και είναι επώδυνη στιγμή. Αλλά, έχει την ώρα της και η ωδίνη έχει την ώρα της και η χαρά και η δόξα. Όλα έχουν την σειρά τους. 

Τώρα όλα κορυφώνονται. Σε όλες τις χώρες. Όχι μόνο στην περιοχή μας. Ο Θεός είναι για όλο τον κόσμο. Αλλά οι Ορθόδοξοι έχομε αυτή την διακονία. Αυτή την υπηρεσία. Αυτό το διακόνημα. Να προσευχόμεθα πονεμένα και συμπονετικά για όλους τους ανθρώπους, για όλη την Οικουμένη και να λειτουργούμε τακτικά υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου. Ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών. Και είναι πολύ σημαντικό, αυτές οι προσευχές να μην είναι τυποποιημένες και μηχανοποιημένες, αλλά να είναι προσευχές της καρδιάς μας. Να είμαστε άνθρωποι που βγαίνομε από το μικρό θερμοκήπιο του χωριού μας. Της οικογένειάς μας. Της Κύπρου μας. Της Ελλάδας μας. Βεβαίως, θα κάμνουμε προσευχή και να λέμε. Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με. Ξεκινούμε από το μικρό κομμάτι του εαυτού μας. Και ύστερα ανοίγουμε την προσευχή μας. Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε την οικογένειά μου. Και ύστερα πάμε στην πιο μεγάλη οικογένειά μας. Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε την πατρίδα μου. Και ύστερα Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τον κόσμο Σου. και δώσ’ μου Θεέ μου υπομονή και την πίστη των αγίων. 

Βλέπετε; Όλοι έχουμε μιαν πίστη για να είμαστε σ’ αυτούς τους εσπερινούς μέσα στα βουνά της Μαραθάσας. Είναι η πίστη της μάνας μας. Του πατέρα μας. Του παππού μας. Της γιαγιάς μας. Ε, έρχεται ώρα που δεν θα φτάνει η πίστη του πατέρα μας και της μάνας μας και των παππούδων μας και των γιαγιάδων μας. Και θα γονατίσουμε και θα πούμε, από την συνοχή που θα αισθάνεται η ζωή μας. Και την πίεση και την αγωνία. Χριστέ μου, δώσ’ μου υπομονή. Αυτός που είναι ο πατέρας της αιώνιας μονής, θα μας δώσει και μας υπομονή. Και την πίστη των αγίων. Την πίστη του αγίου Δημητρίου. Την πίστη του αγίου Νέστορος. 

Όταν έτσι μάθουμε να προσευχόμεθα και να βγαίνομε από τα στενά θερμοκήπια του χωριού μας, το κλειστό μας περιβάλλον, που πολλές φορές όταν το ανακυκλώνομε γίνεται αυτοκαταστροφικό. Και κάνομε το μικρόν μεγάλο. Τον ψύλλο κάμηλο. Και χάνομε την επικοινωνία και με τους δίπλα μας και με τον ουρανό. Την κοινωνία με τον Θεό και την επικοινωνία με τους ανθρώπους. Να τα μελετούμεν αυτά. Να βλέπουμε ότι επληθύνθησαν οι σεισμοί. Δεν γιορτάζει μόνον ο άγιος Δημήτριος σήμερα. Είναι και μνήμη, λέει, της φοβεράς απειλής του σεισμού. Είδατε που ψάλλαμε προηγουμένως. Και συνεχώς επικαλούμαστε την Παναγία. Να σκέπει τον κόσμο της. 

Και σήμερα είναι εποχή πολλαπλών σεισμών. Στην Αμερική έχουν τέτοιο φόβο από ένα τεράστιο ηφαίστειο που το ονομάζουν Yellowstone, που λεν αν εκραγεί αυτό, το οποίο σείεται εδώ και τρεις μήνες, όλη η Αμερική, λέει, από την σκόνη θα παγώσει. Δεν θα περνούν οι ακτίνες του ηλίου κάτω από την σκόνη του ηφαιστείου. Πράγματα, τα οποία ακούονται σε μας μυθικά, εκφοβιστικά, καταστροφικά, όμως είναι δυνητικά. Μπορούν να γίνουν.   

Και στην εποχή μας, θα πρέπει να έχομεν έγνοια. Και αγωνία και προσευχή με την καρδιά μας. Χριστέ μου, δώσ’ μου υπομονή, και την πίστη των αγίων. Του Αγίου Δημητρίου, του Αγίου Νέστορος. 

Εύχεστε εσείς, ευχόμεθα και εμείς για σας.

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΙΗ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
6:18-24

Ἀδελφοί, στῆτε διὰ πάσης προσευχῆς καὶ δεήσεως προσευχόμενοι ἐν παντὶ καιρῷ ἐν Πνεύματι, καὶ εἰς τοῦτο ἀγρυπνοῦντες ἐν πάσῃ προσκαρτερήσει καὶ δεήσει περὶ πάντων τῶν ἁγίων, καὶ ὑπὲρ ἐμοῦ, ἵνα μοι δοθῇ λόγος ἐν ἀνοίξει τοῦ στόματός μου, ἐν παρρησίᾳ γνωρίσαι τὸ μυστήριον τοῦ εὐαγγελίου ὑπὲρ οὗ πρεσβεύω ἐν ἁλύσει, ἵνα ἐν αὐτῷ παρρησιάσωμαι ὡς δεῖ με λαλῆσαι. Ἵνα δὲ εἰδῆτε καὶ ὑμεῖς τὰ κατ᾽ ἐμέ, τί πράσσω, πάντα ὑμῖν γνωρίσει Τυχικὸς ὁ ἀγαπητὸς ἀδελφὸς καὶ πιστὸς διάκονος ἐν Κυρίῳ, ὃν ἔπεμψα πρὸς ὑμᾶς εἰς αὐτὸ τοῦτο ἵνα γνῶτε τὰ περὶ ἡμῶν καὶ παρακαλέσῃ τὰς καρδίας ὑμῶν. Εἰρήνη τοῖς ἀδελφοῖς καὶ ἀγάπη μετὰ πίστεως ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς καὶ Κυρίου ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ. Ἡ χάρις μετὰ πάντων τῶν ἀγαπώντων τὸν Κύριον ἡμῶν ᾽Ιησοῦν Χριστὸν ἐν ἀφθαρσίᾳ. Ἀμὴν.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΕΝ ΟΡΟΥΝΤΗ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ)
Πρὸς Τιμόθεον Β΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
1: 8-18

Τέκνον Τιμόθεε, μὴ ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ, ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ, τοῦ σώσαντος ἡμᾶς καὶ καλέσαντος κλήσει ἁγίᾳ, οὐ κατὰ τὰ ἔργα ἡμῶν, ἀλλὰ κατ᾿ ἰδίαν πρόθεσιν καὶ χάριν, τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ πρὸ χρόνων αἰωνίων, φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου, εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κήρυξ καὶ ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος ἐθνῶν. Δι᾿ ἣν αἰτίαν καὶ ταῦτα πάσχω, ἀλλ᾿ οὐκ ἐπαισχύνομαι· οἶδα γὰρ ᾧ πεπίστευκα, καὶ πέπεισμαι ὅτι δυνατός ἐστι τὴν παραθήκην μου φυλάξαι εἰς ἐκείνην τὴν ἡμέραν. Ὑποτύπωσιν ἔχε ὑγιαινόντων λόγων ὧν παρ᾿ ἐμοῦ ἤκουσας, ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ τῇ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· τὴν καλὴν παραθήκην φύλαξον διὰ Πνεύματος ῾Αγίου τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν. Οἶδας τοῦτο, ὅτι ἀπεστράφησάν με πάντες οἱ ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ, ὧν ἐστι Φύγελλος καὶ ῾Ερμογένης. Δῴη ἔλεος ὁ Κύριος τῷ ᾿Ονησιφόρου οἴκῳ, ὅτι πολλάκις με ἀνέψυξε καὶ τὴν ἅλυσίν μου οὐκ ἐπαισχύνθη, ἀλλὰ γενόμενος ἐν ῾Ρώμῃ σπουδαιότερον ἐζήτησέ με καὶ εὗρε· δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· καὶ ὅσα ἐν ᾿Εφέσῳ διηκόνησε, βέλτιον σὺ γινώσκεις.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΤ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΛΟΥΚΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
11: 23-26

Εἶπεν ὁ Κύριος· ὁ μὴ ὢν μετ’ ἐμοῦ κατ’ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ’ ἐμοῦ σκορπίζει. Ὅταν τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι’ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ μὴ εὑρίσκον λέγει· ὑποστρέψω εἰς τὸν οἶκόν μου ὅθεν ἐξῆλθον· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον. τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει ἑπτά ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ, καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΕΝ ΟΡΟΥΝΤΗ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
10: 16-22

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων· γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί. προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων· παραδώσουσι γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια, καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς· καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶ βασιλεῖς ἀχθήσεσθε ἕνεκεν ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν. ὅταν δὲ παραδῶσωσιν ὑμᾶς, μὴ μεριμνήσητε πῶς ἢ τί λαλήσητε· δοθήσεται γὰρ ὑμῖν ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ τί λαλήσητε· οὐ γὰρ ὑμεῖς ἐστε οἱ λαλοῦντες ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τοῦ πατρὸς ὑμῶν τὸ λαλοῦν ἐν ὑμῖν. παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς· καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

• Δευτέρα 28 Οκτωβρίου, 08:30 μ.μ. – Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Πιτυδιώτου παρά τον Άγιο Επιφάνιο Σολέας: Ησυχαστική αγρυπνία, η οποία θα τελεστεί ως εξής:
  • 8:30 μ.μ. – 9:00 μ.μ.: Μικρό Απόδειπνο – Χαιρετισμοί.
  • 9:00 μ.μ. – 11:00 μ.μ.: Μόνος ο καθένας προσεύχεται σιωπηλά και νοερά με την ευχή Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με και το Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
  • 11:00 μ.μ. – ~12:00 π.μ. (μεσάνυχτα): Διαβαστός όρθρος της ακολουθίας της ημέρας και μετά την Δοξολογία η ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως. Κατα την διάρκεια αυτή οι ιερείς θα μνημονεύουν στην Αγία Πρόθεση ονόματα ζώντων και κεκοιμημένων Ορθοδόξων αδελφών μας.
  • ~12:00 π.μ. (μεσάνυχτα): «Ευλογημένη η Βασιλεία…». Έναρξη Θείας Λειτουργίας.
• Ιερό Ησυχαστήριο Οσίου Σεραφείμ του Σαρώφ παρά την Σκουριώτισσα: Η Θεία Λειτουργία τελείται καθημερινά (Κυριακή βράδυ με Πέμπτη βράδυ) στις 12:00 τα μεσάνυχτα. Σημείωση: Το βράδυ της Παρασκευής και το βράδυ του Σαββάτου ΔΕΝ τελείται αγρυπνία αφού η Θεία Λειτουργία τελείται το πρωΐ του Σαββάτου και της Κυριακής αντίστοιχα.
  

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΕΜΠΤΗ ΙΗ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
5:33; 6:1-9

Ἀδελφοί, ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα. Τὰ τέκνα, ὑπακούετε τοῖς γονεῦσιν ὑμῶν ἐν Κυρίῳ· τοῦτο γάρ ἐστιν δίκαιον. Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα, ἥτις ἐστὶν ἐντολὴ πρώτη ἐν ἐπαγγελίᾳ, ἵνα εὖ σοι γένηται καὶ ἔσῃ μακροχρόνιος ἐπὶ τῆς γῆς. Καὶ οἱ πατέρες, μὴ παροργίζετε τὰ τέκνα ὑμῶν, ἀλλ’ ἐκτρέφετε αὐτὰ ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου. Οἱ δοῦλοι, ὑπακούετε τοῖς κυρίοις κατὰ σάρκα μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐν ἁπλότητι τῆς καρδίας ὑμῶν ὡς τῷ Χριστῷ, μὴ κατ᾽ ὀφθαλμοδουλίαν ὡς ἀνθρωπάρεσκοι ἀλλ᾽ ὡς δοῦλοι Χριστοῦ ποιοῦντες τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐκ ψυχῆς, μετ᾽ εὐνοίας δουλεύοντες, ὡς τῷ Κυρίῳ καὶ οὐκ ἀνθρώποις, εἰδότες ὅτι ἕκαστος, ὃ ἐάν τι ποιήσῃ ἀγαθόν, τοῦτο κομιεῖται παρὰ τοῦ Κυρίου, εἴτε δοῦλος εἴτε ἐλεύθερος. Καὶ οἱ κύριοι, τὰ αὐτὰ ποιεῖτε πρὸς αὐτούς, ἀνιέντες τὴν ἀπειλήν, εἰδότες ὅτι καὶ αὐτῶν καὶ ὑμῶν ὁ Κύριός ἐστιν ἐν οὐρανοῖς, καὶ προσωπολημψία οὐκ ἔστι παρ᾽ αὐτῷ.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΑΡΕΘΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΙΑΣ ΑΥΤΟΥ)
Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
11:33-40, 12:1-2

Ἀδελφοί, οἳ ἅγιοι πάντες διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα Κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι. Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν ᾿Ιησοῦν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΕΜΠΤΗ ΣΤ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΛΟΥΚΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
11: 14-23

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν ὁ Ἰησοῦς ἐκβάλλων δαιμόνιον, καὶ αὐτὸ ἦν κωφόν· ἐγένετο δὲ τοῦ δαιμονίου ἐξελθόντος ἐλάλησεν ὁ κωφός, καὶ ἐθαύμαζον οἱ ὄχλοι· τινὲς δὲ ἐξ αὐτῶν εἶπον· Ἐν Βεελζεβοὺλ τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια· ἕτεροι δὲ πειράζοντες σημεῖον παρ’ αὐτοῦ ἐζήτουν ἐξ οὐρανοῦ. αὐτὸς δὲ εἰδὼς αὐτῶν τὰ διανοήματα εἶπεν αὐτοῖς· Πᾶσα βασιλεία ἐφ’ ἑαυτὴν διαμερισθεῖσα, ἐρημοῦται, καὶ οἶκος ἐπὶ οἶκον, πίπτει. εἰ δὲ καὶ ὁ σατανᾶς ἐφ’ ἑαυτὸν διεμερίσθη, πῶς σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ, ὅτι λέγετε ἐν Βεελζεβοὺλ με ἐκβάλλειν τὰ δαιμόνια; εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβάλλουσι; διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ὑμῶν ἔσονται. εἰ δὲ ἐν δακτύλῳ Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ’ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. ὅταν ὁ ἰσχυρὸς καθωπλισμένος φυλάσσῃ τὴν ἑαυτοῦ αὐλήν, ἐν εἰρήνῃ ἐστὶ τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ· ἐπὰν δὲ ὁ ἰσχυρότερος αὐτοῦ ἐπελθὼν νικήσῃ αὐτόν, τὴν πανοπλίαν αὐτοῦ αἴρει, ἐφ’ ᾗ ἐπεποίθει, καὶ τὰ σκῦλα αὐτοῦ διαδίδωσιν. ὁ μὴ ὢν μετ’ ἐμοῦ κατ’ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ’ ἐμοῦ σκορπίζει.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΑΡΕΘΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΙΑΣ ΑΥΤΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
12: 32-40

Εἶπεν ὁ Κύριος· Μὴ φοβοῦ τὸ μικρὸν ποίμνιον· ὅτι εὐδόκησεν ὁ πατὴρ ὑμῶν δοῦναι ὑμῖν τὴν βασιλείαν. πωλήσατε τὰ ὑπάρχοντα ὑμῶν καὶ δότε ἐλεημοσύνην. ποιήσατε ἑαυτοῖς βαλάντια μὴ παλαιούμενα, θησαυρὸν ἀνέκλειπτον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ὅπου κλέπτης οὐκ ἐγγίζει οὐδὲ σὴς διαφθείρει· ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ καὶ ἡ καρδία ὑμῶν ἔσται. Ἔστωσαν ὑμῶν αἱ ὀσφύες περιεζωσμέναι καὶ οἱ λύχνοι καιόμενοι· καὶ ὑμεῖς ὅμοιοι ἀνθρώποις προσδεχομένοις τὸν Κύριον ἑαυτῶν πότε ἀναλύσῃ ἐκ τῶν γάμων, ἵνα ἐλθόντος καὶ κρούσαντος εὐθέως ἀνοίξωσιν αὐτῷ. μακάριοι οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι, οὓς ἐλθὼν ὁ κύριος εὑρήσει γρηγοροῦντας. ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι περιζώσεται καὶ ἀνακλινεῖ αὐτοὺς, καὶ παρελθὼν διακονήσει αὐτοῖς. καὶ ἐὰν ἔλθῃ ἐν τῇ δευτέρᾳ φυλακῇ καὶ ἐν τῇ τρίτῃ φυλακῇ ἔλθῃ καὶ εὕρῃ οὕτω, μακάριοί εἰσιν οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι. τοῦτο δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ ὥρᾳ ὁ κλέπτης ἔρχεται, ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν ἀφῆκε διορυγῆναι τὸν οἶκον αὐτοῦ. καὶ ὑμεῖς οὖν γίνεσθε ἕτοιμοι· ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ