Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Αποστόλου Τυχικού, στο Ιερόν Εξωκκλήσιον Αγίου Τυχικού στην Έσω Γαλάτα, θα τελεστούν οι πιο κάτω ακολουθίες:

• Σάββατο 7 Δεκεμβρίου, 4:00 μ.μ.: Πανηγυρικός εσπερινός της εορτής.
• Κυριακή 8 Δεκεμβρίου, 7:00 π.μ.: Πανηγυρική Θεία Λειτουργία της εορτής προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.

Φέρεται στη γνώση των ευσεβών χριστιανών ότι, με την ευκαιρία της εορτής της Συλλήψεως της Θεοτόκου, στον Ιερό Ναό Αγίων Ιωακείμ και Άννης στα Καλλιάνα, θα τελεστούν οι πιο κάτω ακολουθίες:

• Κυριακή 8 Δεκεμβρίου, 4:00 μ.μ.: Πανηγυρικός εσπερινός της εορτής προϊσταμένου του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Ιακώβου Καλογήρου.
• Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου, 7:00 π.μ.: Πανηγυρική Θεία Λειτουργία της εορτής προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου.

Ἀρχιμ. Φωτίου Ἰωακεὶμ

Ἡμέρα κοσμοχαρμόσυνη καὶ πανήγυρη ὑπέρλαμπρη ἡ σημερινή, ἀγαπητοί μου ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί. Σήμερα ἡ ἁγία τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία τελεῖ τὴ μνήμη τοῦ πανευφήμου καὶ πρωτοκλήτου Ἀνδρέα τοῦ ἀποστόλου, καὶ δοξάζει καὶ γεραίρει τὸ σεβάσμιο πρόσωπό του μὲ ὕμνους καὶ ᾠδὲς πνευματικές, δοξολογώντας συνάμα τὸν «θαυμαστὸν ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ» Θεόν, ποὺ δοξάζει τοὺς γνήσιους δούλους Του καὶ στὴ γῆ καὶ στὸν οὐρανό.

Γι᾿ αὐτὸ κι ἐμεῖς συναθροισθήκαμε στὸν παλαίφατο τοῦτο ναό, ποὺ τιμᾶται στὸ ὄνομα τοῦ μεγάλου αὐτοῦ καὶ λαοφιλέστατου ἀποστόλου, τὸν ὁποῖο ἡ ἀγάπη καὶ εὐλάβεια τῶν πιστῶν προγόνων σας καὶ κατοίκων τοῦ εὐλογημένου σας χωριοῦ ἀνήγειρε πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ διηνεκῆ μνήμη τοῦ ἀποστόλου, γιὰ νὰ εὐχαριστήσουμε καὶ δοξάσουμε τὸν Κύριο καὶ νὰ ἱκετεύσουμε τὸν ἀγαπημένο Του δοῦλο, ἀπόστολο Ἀνδρέα, νὰ μᾶς σκέπει καὶ φρουρεῖ καὶ καθοδηγεῖ πρὸς σωτηρία.

Ἡ ὡραιότατη Εὐαγγελικὴ περικοπή, ποὺ μόλις ἀκούσαμε, ἔχει καθοριστεῖ ἀπὸ τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία νὰ ἀναγινώσκεται σήμερα, γιατὶ ἀναφέρεται στὴν κλήση τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου ἀποστόλου Ἀνδρέου στὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα.

Ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας ὑπῆρξε λοιπόν, σύμφωνα μὲ τὶς διηγήσεις τῶν Εὐαγγελίων, ἕνας ἀπὸ τοὺς πρώτους μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Ἡ κλήση του στὸ μέγα τοῦτο ἀξίωμα, ὅπως βεβαίως καὶ τῶν ἄλλων μαθητῶν, δὲν ἦταν ἀσφαλῶς τυχαία. Εἶχε καθαρότητα ψυχῆς, γι᾿ αὐτὸ καὶ πόθο Θεοῦ καὶ γνήσια, αὐθεντικὴ ἀναζήτηση Θεοῦ. Πίστευε, προσευχόταν καὶ ἀνέμενε μὲ νοσταλγία τὸν ἐρχόμενο Μεσσία. Αὐτὸς ὁ πόθος καὶ ἡ νοσταλγία του τὸν ὁδήγησαν νὰ γίνει μαθητὴς τοῦ καθηγητῆ τῆς ἐρήμου, τοῦ γενάρχη τῶν μοναχῶν, τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Ἴσως καὶ ὁ Ἀνδρέας, ὅπως καὶ ἄλλοι πολλοὶ σύγχρονοί του Ἰουδαῖοι, βλέποντας τὸν ἰσάγγελο βίο καὶ τὴν ὑπερθαύμαστη πολιτεία τοῦ Προδρόμου στὴν ἔρημο τῆς Ἰουδαίας καὶ ἀκούγοντας ἐκεῖνο τὸ θεόπνευστο προφητικό του κήρυγμα, μὲ τὸ ὁποῖο παρότρυνε σὲ γνήσια μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ στὸν Θεό, νὰ θεώρησε πὼς ὁ Ἰωάννης ἦταν αὐτὸς ὁ προσδοκώμενος Μεσσίας. Μὰ ὁ Πρόδρομος τοὺς διακήρυττε ξεκάθαρα καὶ τοὺς διασαφήνιζε, πὼς δὲν ἦταν αὐτὸς ὁ Μεσσίας, ἀλλὰ μόνο «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ»· ἦταν αὐτός, ποὺ ἐστάλη νὰ προετοιμάσει τὸν δρόμο γιὰ τὸν σαρκωθέντα Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ.  Καί, ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα, ποὺ ὁ Χριστὸς ἄρχισε τὴ δημόσια δράση Του, ὁ Πρόδρομος, ἀφοῦ καταξιώθηκε νὰ τὸν βαπτίσει, τὸν ὑπεδείκνυε φανερὰ στοὺς λαοὺς ποὺ ἔτρεχαν νὰ βαπτισθοῦν στὸν Ἰορδάνη ὅτι αὐτὸς ἦταν ἀληθινὰ ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Πατρός. Ἂς σημειώσουμε ἐδῶ καὶ μία ὡραία παρατήρηση τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου: Μέχρι ποὺ ὁ Τίμιος Πρόδρομος μιλοῦσε μὲ ὑψηλὰ θεολογικὰ νοήματα στοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας, λίγη ἦταν ἡ ἀνταπόκριση. Μόλις ὅμως, συγκαταβαίνοντας, τοὺς μίλησε πιὸ ἁπλᾶ καὶ πρακτικά, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι «ὁ Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ αἵρων τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου», αὐτὸς δηλαδή, ποὺ σὰν πρόβατο θὰ θυσιασθεῖ χάριν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καὶ θὰ ἄρει, δηλαδὴ θὰ σηκώσει τὴν πανανθρώπινη ἁμαρτία, θὰ συγχωρεῖ τὶς ἁμαρτίες στὸ διηνεκὲς τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, τότε ἄμεση ὑπῆρξε ἡ ἀνταπόκριση τῶν ἀνθρώπων. Καὶ πρῶτοι, ποὺ ἔσπευσαν νὰ γευθοῦν τὰ ψυχοτρόφα καὶ ἀθάνατα νάματα τῆς πηγῆς τῶν ἀγαθῶν, τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, ἦταν δύο μαθητὲς τοῦ Προδρόμου, ὁ Ἀνδρέας καὶ ὁ Ἰωάννης. Καὶ παρέμειναν κοντά του μία ὁλόκληρη μέρα, ἐντρυφώντας ἀκόρεστα στοὺς λόγους τοῦ Κυρίου. Ἡ καθαρή τους καρδιὰ διαπίστωσε τότε ὅτι πράγματι ὁ Ἰησοῦς ἦταν ὁ προσδοκώμενος Μεσσίας καὶ Λυτρωτής. Καὶ τοῦτο τὸ χαρμόσυνο μήνυμα, τὸ Εὐαγγέλιο δηλαδὴ τῆς ἔλευσης τοῦ Σωτήρα στὸν κόσμο, δὲν τὸ κράτησε μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό του ὁ Ἀνδρέας. Ξεχειλισμένος ἀπὸ τὴ χαρὰ τῆς εὕρεσης τούτου τοῦ ἀτίμητου μαργαρίτη, ἔτρεξε πρῶτα νὰ τὸ ἀναγγείλει στὸν ἀδελφό του Σίμωνα Πέτρο, καὶ μετὰ στὴν οἰκουμένη ὅλη, ὅτι δηλαδὴ «εὑρήκαμεν, δεῦτε, τὸν ποθούμενον» Χριστόν, ὅπως ὡραιότατα τὸ ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας.

Ἔκτοτε, ἀφοσιώθηκε ὁλοκληρωτικὰ ὁ Ἀνδρέας στὸν Χριστό, καὶ τήρησε μάλιστα παρθενία καθόλη του τὴν ἁγία ζωή. Καὶ μετὰ τὸ κοσμοσωτήριο πάθος τοῦ Διδασκάλου του, τὴν Ἀνάσταση, τὴν Ἀνάληψη καὶ τὴν Πεντηκοστή, γεμᾶτος μὲ τὴ Χάρη τοῦ Παρακλήτου, περιέδραμε χῶρες καὶ πόλεις καὶ χωριά, ἀπὸ τὴ Βαλτικὴ θάλασσα μέχρι τὸ Βυζάντιο (τὴ σημερινὴ Κωνσταντινούπολη, τῆς ὁποίας Ἐκκλησίας θεωρεῖται ὁ ἱδρυτής), διέδραμε τὴ Μικρὰ Ἀσία καὶ τὴν Ἑλλάδα καὶ κατέληξε στὶς Παλαιὲς Πάτρες, ὅπου, γιὰ τὴν ἱεραποστολική του δράση, βρῆκε μαρτυρικὸ τέλος ἀπὸ τὸν Ρωμαῖο ἀνθύπατο Αἰγεάτη: Σταυρώθηκε, μάλιστα ἀνάποδα, μὲ τὴν κεφαλὴ πρὸς τὰ κάτω, μιμούμενος καὶ μὲ τὸ σταυρικὸ τέλος τὸν Κύριο καὶ Διδάσκαλό του!

Σύμφωνα μὲ παλαιὰ τοπική μας παράδοση, κατὰ μία ἀπὸ τὶς ἀποστολικές του περιοδεῖες ὁ ἀπόστολος  Ἀνδρέας, ταξιδεύοντας μὲ πλοῖο στὴ Μεσόγειο, ἀναγκάσθηκε νὰ προσορμισθεῖ ἀπὸ θαλασσοταραχὴ στὸ ἀνατολικότερο ἄκρο τῆς Καρπασίας, στὸ λιμανάκι τοῦ ἐκεῖ ἀκρωτηρίου.  Καί, ἐπειδὴ οἱ θαλασσοπόροι δὲν εὕρισκαν νερὸ νὰ πιοῦν, ὁ φιλεύσπλαχνος Ἀνδρέας ἔκανε μὲ τὴν προσευχή του νὰ ἀναβλύσει δίπλα ἀπὸ τὴ θάλασσα πηγὴ γλυκοῦ, πόσιμου νεροῦ, μὲ τὸ ὁποῖο ξεδίψασαν οἱ συνταξιδιῶτες του, μέχρι ποὺ συνέχισαν τὸ ταξίδι τους. Ἡ πηγὴ αὐτή, ποὺ σώζεται μέχρι σήμερα καὶ ποὺ πηγάζει ἀπὸ σημεῖο μέσα στὸν ἀρχαῖο ναὸ τοῦ ἀποστόλου Ἀνδρέα, εἶναι τὸ περίφημό του ἁγίασμα. Στὸν χῶρο ἐκεῖνο μαρτυρεῖται ὕπαρξη μονῆς του ἤδη ἀπὸ τὸν 11ο αἰώνα. Καὶ ἡ τιμὴ τοῦ ἀποστόλου, γιὰ τὴ μεγάλη του χάρη καὶ τὰ πολλά του θαύματα, ξαπλώθηκε μὲ τοὺς χρόνους σ᾿ ὁλόκληρο τὸ νησί μας. Πλεῖστοι ναοὶ καὶ μονὲς ἀφιερώθηκαν στὸ ὄνομά του, ἀλλὰ καὶ πάμπολλοι εὐλαβεῖς πιστοὶ Κύπριοι, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, τὸ φέρουν μὲ καύχημα.

Ὁ βίος τοῦ ἀποστόλου Ἀνδρέα, ποὺ μὲ μεγάλη συντομία σκιαγραφήσαμε, πολλὰ ἔχει νὰ μᾶς πεῖ, νὰ μᾶς διδάξει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί. Ἀπὸ τὶς πάμπολλες, μεγάλες του ἀρετές, ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας μέσα ἀπὸ τὸν βίο καὶ τοὺς ὡραιότατους ὕμνους πρὸς τιμή του μᾶς προβάλλει, νὰ ξεχωρίσουμε τρεῖς, σὰν ὁδοδεῖκτες ἀπλανεῖς πρὸς μίμηση: Πρῶτα, τὴν καθαρότητα καὶ ἁγνότητα τῆς ψυχῆς του καὶ τὴ μελέτη τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ποὺ τὸν ὁδήγησαν ἀρχικὰ στὴ μαθητεία τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ τελικὰ τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ καὶ τὸν ἀνύψωσαν στὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα. Ὕστερα, τὴν κορυφαία ἀρετὴ τῆς ἀγάπης, τῆς διπλῆς ἀγάπης, στὸν Θεὸ τὸν Ποιητὴ καὶ Λυτρωτή μας καὶ στὸν κάθε συνάνθρωπό μας, ποὺ τὸν ἀνέβασαν στὴν τρίτη μεγάλη ἀρετή, στὸ φλογερὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, καὶ τὸν ὁδήγησαν ὄχι μόνο στὴν ἀνένδοτη μαρτυρία Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ στὸ ὑπὲρ Χριστοῦ μαρτύριο. Καὶ οἱ τρεῖς τοῦτες ἀρετὲς εἶναι καίριες καὶ ἀναγκαῖες γιὰ τὴν ἐποχή μας, ποὺ χαρακτηρίζεται ἐξ ἀντιθέτου ἀπὸ ἔλλειψη ἁγνότητας καὶ καθαρότητας καὶ βυθισμοῦ στὰ ποικίλα πάθη, ἀπὸ «ψύξη» τῆς ἀγάπης στὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο, ἀπὸ ἀδιαφορία γιὰ ἱεραποστολικὴ δράση.

Νὰ παρακαλέσουμε, ἀδελφοί μου, τὸν ἀπόστολό μας Ἀνδρέα, ποὺ ἔχει μεγάλη στὸν Θεὸ παρρησία, νὰ μεσιτεύσει γιὰ μᾶς τοὺς ταπεινούς, νὰ μᾶς δίδει ὁ Κύριος μετάνοια, διόρθωση, φόβο καὶ πόθο Θεοῦ, ἀγάπη καὶ κατανόηση μεταξύ μας, καὶ νὰ μᾶς ἀξιώσει τῆς ἀνέκφραστης ἐκείνης χαρᾶς τῆς αἰώνιας βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν!

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΓ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Θεσσαλονικεῖς Α΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
2: 14-20

Ἀδελφοί, ὑμεῖς μιμηταὶ ἐγενήθητε τῶν Ἐκκλησιῶν τοῦ Θεοῦ τῶν οὐσῶν ἐν τῇ ᾿Ιουδαίᾳ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, ὅτι τὰ αὐτὰ ἐπάθετε καὶ ὑμεῖς ὑπὸ τῶν ἰδίων συμφυλετῶν καθὼς καὶ αὐτοὶ ὑπὸ τῶν ᾿Ιουδαίων, τῶν καὶ τὸν Κύριον ἀποκτεινάντων ᾿Ιησοῦν καὶ τοὺς ἰδίους προφήτας, καὶ ἡμᾶς ἐκδιωξάντων, καὶ Θεῷ μὴ ἀρεσκόντων, καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις ἐναντίων, κωλυόντων ἡμᾶς τοῖς ἔθνεσι λαλῆσαι ἵνα σωθῶσιν, εἰς τὸ ἀναπληρῶσαι αὐτῶν τὰς ἁμαρτίας πάντοτε. Ἔφθασε δὲ ἐπ᾿ αὐτοὺς ἡ ὀργὴ εἰς τέλος. ῾Ημεῖς, δέ, ἀδελφοί, ἀπορφανισθέντες ἀφ᾿ ὑμῶν πρὸς καιρὸν ὥρας, προσώπῳ οὐ καρδίᾳ, περισσοτέρως ἐσπουδάσαμεν τὸ πρόσωπον ὑμῶν ἰδεῖν ἐν πολλῇ ἐπιθυμίᾳ. Διὸ ἠθελήσαμεν ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς, ἐγὼ μὲν Παῦλος καὶ ἅπαξ καὶ δίς. καὶ ἐνέκοψεν ἡμᾶς ὁ Σατανᾶς. Τίς γὰρ ἡμῶν ἐλπὶς ἢ χαρὰ ἢ στέφανος καυχήσεως ἢ οὐχὶ καὶ ὑμεῖς ἔμπροσθεν τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ αὐτοῦ παρουσίᾳ; ὑμεῖς γάρ ἐστε ἡ δόξα ἡμῶν καὶ ἡ χαρά.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΤΟΥ ΕΞ΄ ΟΡΟΥΝΤΗΣ ΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ)
Πρὸς Τιμόθεον Β΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
1: 8-18

Τέκνον Τιμόθεε, μὴ ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ, ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ, τοῦ σώσαντος ἡμᾶς καὶ καλέσαντος κλήσει ἁγίᾳ, οὐ κατὰ τὰ ἔργα ἡμῶν, ἀλλὰ κατ᾿ ἰδίαν πρόθεσιν καὶ χάριν, τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ πρὸ χρόνων αἰωνίων, φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου, εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κήρυξ καὶ ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος ἐθνῶν. Δι᾿ ἣν αἰτίαν καὶ ταῦτα πάσχω, ἀλλ᾿ οὐκ ἐπαισχύνομαι· οἶδα γὰρ ᾧ πεπίστευκα, καὶ πέπεισμαι ὅτι δυνατός ἐστι τὴν παραθήκην μου φυλάξαι εἰς ἐκείνην τὴν ἡμέραν. Ὑποτύπωσιν ἔχε ὑγιαινόντων λόγων ὧν παρ᾿ ἐμοῦ ἤκουσας, ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ τῇ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· τὴν καλὴν παραθήκην φύλαξον διὰ Πνεύματος ῾Αγίου τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν. Οἶδας τοῦτο, ὅτι ἀπεστράφησάν με πάντες οἱ ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ, ὧν ἐστι Φύγελλος καὶ ῾Ερμογένης. Δῴη ἔλεος ὁ Κύριος τῷ ᾿Ονησιφόρου οἴκῳ, ὅτι πολλάκις με ἀνέψυξε καὶ τὴν ἅλυσίν μου οὐκ ἐπαισχύνθη, ἀλλὰ γενόμενος ἐν ῾Ρώμῃ σπουδαιότερον ἐζήτησέ με καὶ εὗρε· δῴη αὐτῷ ὁ Κύριος εὑρεῖν ἔλεος παρὰ Κυρίου ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· καὶ ὅσα ἐν ᾿Εφέσῳ διηκόνησε, βέλτιον σὺ γινώσκεις.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΙΑ΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΛΟΥΚΑ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
20: 19-26

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐζήτουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς ἐπιβαλεῖν ἐπὶ τὸν Ἰησοῦν τὰς χεῖρας ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ, καὶ ἐφοβήθησαν τὸν λαόν· ἔγνωσαν γὰρ ὅτι πρὸς αὐτοὺς τὰς παραβολὰς ἔλεγε. Καὶ παρατηρήσαντες ἀπέστειλαν ἐγκαθέτους, ὑποκρινομένους ἑαυτοὺς δικαίους εἶναι, ἵνα ἐπιλάβωνται αὐτοῦ λόγου εἰς τὸ παραδοῦναι αὐτὸν τῇ ἀρχῇ καὶ τῇ ἐξουσίᾳ τοῦ ἡγεμόνος. καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντες· Διδάσκαλε, οἴδαμεν ὅτι ὀρθῶς λέγεις καὶ διδάσκεις, καὶ οὐ λαμβάνεις πρόσωπον, ἀλλ’ ἐπ’ ἀληθείας τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ διδάσκεις· ἔξεστιν ἡμῖν Καίσαρι φόρον δοῦναι ἢ οὔ; κατανοήσας δὲ αὐτῶν τὴν πανουργίαν εἶπε πρὸς αὐτούς· Τί μέ πειράζετε; δείξατέ μοι δηνάριον· τίνος ἔχει εἰκόνα καὶ ἐπιγραφήν; ἀποκριθέντες δὲ εἶπον· Καίσαρος. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἀπόδοτε τοίνυν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ. καὶ οὐκ ἴσχυσαν ἐπιλαβέσθαι αὐτοῦ ῥήματος ἐναντίον τοῦ λαοῦ, καὶ θαυμάσαντες ἐπὶ τῇ ἀποκρίσει αὐτοῦ ἐσίγησαν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΤΟΥ ΕΞ΄ ΟΡΟΥΝΤΗΣ ΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην
15:17 – 16:2

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν. εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος. μνημονεύετε τοῦ λόγου οὗ ἐγὼ εἶπον ὑμῖν· οὐκ ἔστι δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ. εἰ ἐμὲ ἐδίωξαν, καὶ ὑμᾶς διώξουσιν· εἰ τὸν λόγον μου ἐτήρησαν, καὶ τὸν ὑμέτερον τηρήσουσιν. ἀλλὰ ταῦτα πάντα ποιήσουσιν ὑμῖν διὰ τὸ ὄνομά μου, ὅτι οὐκ οἴδασι τὸν πέμψαντά με. εἰ μὴ ἦλθον καὶ ἐλάλησα αὐτοῖς, ἁμαρτίαν οὐκ εἴχον· νῦν δὲ πρόφασιν οὐκ ἔχουσι περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν. ὁ ἐμὲ μισῶν καὶ τὸν πατέρα μου μισεῖ. εἰ τὰ ἔργα μὴ ἐποίησα ἐν αὐτοῖς ἃ οὐδεὶς ἄλλος πεποίηκεν, ἁμαρτίαν οὐκ εἴχον· νῦν δὲ καὶ ἑωράκασι καὶ μεμισήκασι καὶ ἐμὲ καὶ τὸν πατέρα μου. ἀλλ’ ἵνα πληρωθῇ ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος ἐν τῷ νόμῳ αὐτῶν, ὅτι ἐμίσησάν με δωρεάν. ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ παράκλητος ὃν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται, ἐκεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ· καὶ ὑμεῖς δὲ μαρτυρεῖτε, ὅτι ἀπ’ ἀρχῆς μετ’ ἐμοῦ ἐστε. Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα μὴ σκανδαλισθῆτε. ἀποσυναγώγους ποιήσουσιν ὑμᾶς· ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ