Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΡΙΤΗ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Πρὸς Ρωμαίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
14: 9-18

Ἀδελφοί, εἰς τοῦτο Χριστὸς ἀπέθανεν καὶ ἔζησεν ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ. Σὺ δὲ τί κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου; ἢ καὶ σὺ τί ἐξουθενεῖς τὸν ἀδελφόν σου; πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ Θεοῦ· γέγραπται γάρ· Ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριος, ὅτι ἐμοὶ κάμψει πᾶν γόνυ, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται τῷ Θεῷ. Ἄρα οὖν ἕκαστος ἡμῶν περὶ ἑαυτοῦ λόγον δώσει τῷ Θεῷ. Μηκέτι οὖν ἀλλήλους κρίνωμεν· ἀλλὰ τοῦτο κρίνατε μᾶλλον, τὸ μὴ τιθέναι πρόσκομμα τῷ ἀδελφῷ ἢ σκάνδαλον. Οἶδα καὶ πέπεισμαι ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ ὅτι οὐδὲν κοινὸν δι΄ ἑαυτοῦ· εἰ μὴ τῷ λογιζομένῳ τι κοινὸν εἶναι, ἐκείνῳ κοινόν. Εἰ δὲ διὰ βρῶμα ὁ ἀδελφός σου λυπεῖται, οὐκέτι κατὰ ἀγάπην περιπατεῖς. Μὴ τῷ βρώματί σου ἐκεῖνον ἀπόλλυε ὑπὲρ οὗ Χριστὸς ἀπέθανεν. Μὴ βλασφημείσθω οὖν ὑμῶν τὸ ἀγαθόν. Οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις, ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν Πνεύματι ἁγίῳ· ὁ γὰρ ἐν τούτῳ δουλεύων τῷ Χριστῷ εὐάρεστος τῷ Θεῷ καὶ δόκιμος τοῖς ἀνθρώποις.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΤΡΙΤΗ Ε΄ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
12: 14-16, 22-30

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ συμβούλιον ἐποίησαν οἱ Φαρισαῖοι κατὰ τοῦ Ἰησοῦ, ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσιν. Ὁ δὲ Ἰησοῦς γνοὺς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν· καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς πάντας, καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα μὴ φανερὸν ποιήσωσιν αὐτὸν. Τότε προσηνέχθη αὐτῷ δαιμονιζόμενος τυφλὸς καὶ κωφός, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτόν, ὥστε τὸν τυφλὸν καὶ κωφὸν καὶ λαλεῖν καὶ βλέπειν. καὶ ἐξίσταντο πάντες οἱ ὄχλοι καὶ ἔλεγον· Μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς Δαυῒδ; οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες εἶπον· Οὗτος οὐκ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια εἰ μὴ ἐν τῷ Βεελζεβοὺλ, ἄρχοντι τῶν δαιμονίων. εἰδὼς δὲ ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς· Πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ’ ἑαυτὴν ἐρημοῦται, καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία μερισθεῖσα καθ’ ἑαυτὴν οὐ σταθήσεται. καὶ εἰ ὁ σατανᾶς τὸν σατανᾶν ἐκβάλλει, ἐφ’ ἑαυτὸν ἐμερίσθη· πῶς οὖν σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ; καὶ εἰ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβάλλουσι; διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ἔσονται ὑμῶν. εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ’ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. ἢ πῶς δύναταί τις εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἁρπάσαι, ἐὰν μὴ πρῶτον δήσῃ τὸν ἰσχυρόν; καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει. ὁ μὴ ὢν μετ’ ἐμοῦ κατ’ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ’ ἐμοῦ σκορπίζει.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ

Ἀνάμεσα στὸ πλῆθος τῶν ἁγίων ἐπισκόπων, ποὺ λάμπρυναν τὸ νοητὸ στερέωμα τῆς κατὰ Κύπρον Ἐκκλησίας, περιλαμβάνεται ἡ ἐκλεκτὴ ὁμήγυρη τῶν ἁγίων ποιμεναρχῶν τῆς ἐπισκοπῆς Καρπασίου, μέσα στὴν ὁποία ἀδιαμφισβήτητα κατέχει ἐξέχουσα θέση ὁ θεοφόρος πατὴρ ἡμῶν Θύρσος, ἐπίσκοπος Καρπασίας, ὁ ἀναχωρητής. Οἱ λοιποὶ ὁμόθρονοι ἅγιοι ἐπίσκοποι Καρπασίου εἶναι οἱ θεοφόροι πατέρες ἡμῶν Φίλων, Συνέσιος καὶ Σωσικράτης.

Οἱ σωζόμενες ἱστορικο-φιλολογικὲς πηγὲς γιὰ τὸ πρόσωπο καὶ τὸν βίο τοῦ ἁγίου Θύρσου εἶναι δυστυχῶς πενιχρές. Γιὰ παράδειγμα, δὲν περιλαμβάνεται στὸ λεγόμενο Συνοδικὸν τῆς Ὀρθοδοξίας τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου —ὅπως ἀσφαλῶς δὲν περιλαμβάνονται καὶ ἀρκετοὶ ἐπίσκοποι τῆς νήσου, γνωστοὶ ἀπὸ ἄλλες πηγές. Τὴν παλαιότερη ἀγιολογικὴ πηγὴ γιὰ τὸν ἅγιο Θύρσο ἀποτελεῖ τὸ λεγόμενο Πεντέορτον χειρόγραφο τοῦ Καρπασίτη μοναχοῦ Ἀκακίου, ποὺ συνέγραψε τὸ 1733 καὶ στὸ ὁποῖο περιέλαβε Ἀκολουθίες καὶ σύντομα συναξάρια πέντε ἁγίων τῆς ἐπισκοπῆς Καρπασίου, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τοῦ ἁγίου Θύρσου. Οἱ αὐτὲς παραδόσεις καὶ παρόμοιες Ἀκολουθίες πρὸς τὸ χειρόγραφο τοῦ Ἀκακίου περιλαμβάνονται καὶ στὸ χειρόγραφο Μητροπόλεως Κιτίου 25, ποὺ γράφηκε τὸ 1805 ἀπὸ τὸν Ἀντώνιο Τεϊρμεντζόγλου, προσκυνητή, ὁ ὁποῖος ἐν προκειμένῳ ἀντιγράφει τὸν Ἀκάκιο, ἀλλὰ κατὰ τρόπο ἐλεύθερο.

Στὸ ἐπίτομο συναξάριό του, ὁ Ἀκάκιος διασώζει σχετικὲς πρὸς τὸν ἅγιο Θύρσο παραδόσεις καὶ ὁρισμένα θαύματά του. Παρόλο ποὺ τὰ ἐκεῖ χρονολογικὰ στοιχεῖα ποὺ παρέχει εἶναι νεφελώδη καὶ συγκεχυμένα —καὶ ποὺ βεβαίως ἐκφράζουν τὶς ἀντιλήψεις τῆς ἐν Κύπρῳ ἐποχῆς τῆς ὄψιμης Τουρκοκρατίας—, ἐνυπάρχει σ᾽ αὐτὰ ἕνας βέβαιος ἱστορικὸς πυρήνας. Ὁ ἅγιος θεωρεῖται ἐκεῖ γόνος τῆς Καρπασίας καὶ ὅτι, μετὰ ἀπὸ εὐδόκιμη ἀρχιερατεία, παραιτήθηκε τοῦ θρόνου τοῦ Καρπασίου καὶ ἀσκήτευσε σὲ παραθαλάσσιο σπήλαιο κοντὰ στὸ χωριὸ Ἁγία Τριάδα Αἰγιαλούσης, ὅπου καὶ τάφηκε μετὰ τὴν ὁσιακή του κοίμηση. 

Κατὰ τὴν συνήθη τάξη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἀργότερα, μὲ τὴν παγίωση στὴ συνείδηση τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας τῆς πεποίθησης γιὰ τὴν ἁγιότητά του, κτίσθηκε στὸ ὄνομά του ἕνας ἀρχικὸς βυζαντινὸς ναὸς στὸν χῶρο, ὅπου ἐνσωματώθηκε τὸ σπήλαιο καὶ ὁ τάφος του [Εἰκ. 2]. Ὁ σήμερα σωζόμενος ναός του, μονόκλιτος καὶ καμαροσκέπαστος, ὅπου ἐντάχθηκαν ἀρχιτεκτονικὰ μέλη ἀπὸ παλαιότερες φάσεις, χρονολογεῖται στοὺς 14ο/15ο αἰῶνες [Εἰκ. 3]. Τὸ ἔτος 1911, προφανῶς ἕνεκα τῆς σταδιακῆς ἐρείπωσης τοῦ ναοῦ τούτου καὶ τοῦ μικροῦ του μεγέθους, ἀνηγέρθη νέος εὐρυχωρότερος ναὸς σὲ ψηλότερο ἐπίπεδο. 

Ἰδιαίτερα σημαντικὸ ἀρχαιολογικὸ τεκμήριο γιὰ τὴν ἐποχὴ ἀκμῆς τοῦ ἁγίου Θύρσου ἀποτελεῖ ὁ ὡς ἄνω τάφος του μέσα στὸν παλαιό του ναό, ὁ ὁποῖος, παρὰ τὶς σαφεῖς μεταγενέστερες ἐπεμβάσεις, ἀρχικὰ ὑπῆρξε προφανέστατα ἕνα ἀρκοσόλιο (τοξωτὸς καμαροσκέπαστος τάφος ποὺ συνηθιζόταν κατὰ τὴν ὑστερορωμαϊκὴ/πρωτοβυζαντινὴ περίοδο) [Εἰκ. 4]. Ἔτσι μποροῦμε νὰ συμπεράνουμε ὅτι ὁ ἅγιος ἔζησε κατὰ τὴν πρώιμη βυζαντινὴ περίοδο. Ἐξάλλου, τὸ ἔθος τῆς παραιτήσεως ἀπὸ τοῦ θρόνου ὁρισμένων ἐπισκόπων γιὰ νὰ τελειωθοῦν στὴ συνέχεια ὡς ἁπλοὶ μοναχοὶ —ὅπως δηλαδὴ ἔπραξε καὶ ὁ ἅγιος Θύρσος— εἶναι ἀρκετὰ πρώιμο. Καὶ στὴν περίπτωση τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου ἔχουμε μεταξὺ ἄλλων τὸ λαμπρὸ παράδειγμα τοῦ ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίας Σεργίου (642-660[;]), ὁ ὁποῖος παραιτήθηκε τῆς ἀρχιεπισκοπῆς καὶ τελειώθηκε ἀσκητικὰ στὸ Ὄρος Σινᾶ.

Περαιτέρω, ἰδιαίτερης σημασίας κρίνεται καὶ ἡ τοιχογραφία τοῦ ἁγίου Θύρσου στὸν ὄχι μακρὰν τοῦ ναοῦ του κείμενο ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Σακκᾶ, κοντὰ στὴν Ἁγία Τριάδα Αἰγιαλούσης, ποὺ χρονολογεῖται περίπου στὸν 12ο αἰώνα [Εἰκ. 5]. Στὸν ἴδιο ἐξάλλου ναὸ σώζεται τοιχογραφία καὶ τοῦ ἁγίου Συνεσίου ἐπισκόπου Καρπασίου τῆς αὐτῆς χρονολογίας. Σώζονται ἐπίσης καὶ μεταγενέστερες φορητὲς εἰκόνες τοῦ ἁγίου Θύρσου, χρονολογούμενες ἀπὸ τὸν 17ο αἰώνα κ. ἑξ. 

Τεμάχια τῶν ἰερῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου Θύρσου βρίσκονται στὴν Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Κύπρου.

Στὸν ἀνωτέρω παλαιὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Θύρσου, σὲ εἰδικὸ σημεῖο ὅπου κατέρχεται κάποιος ἀπὸ μικρὴ κλίμακα, ὑπάρχει ἕνας βυζαντινὸς «κόλυμβος», ὅπου ἀναβλύζει τὸ γνωστό του ἁγίασμα, φημισμένο γιὰ τὴ θεραπεία δερματικῶν παθήσεων. Σύμφωνα μάλιστα μὲ τοπικὴ παράδοση, μετὰ τὴν ἐπάλειψη μὲ τὸ ἁγίασμα, ὁ πιστὸς δὲν πρέπει νὰ ἀναχωρήσει ἀπὸ ἐκεῖ, ἐὰν προηγουμένως δὲν τὸ ἀποπλύνει στὴν παρακείμενη θάλασσα.

Ἡ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Θύρσου τελεῖται στὶς 23 Ἰουλίου. 

Ταῖς αὐτοῦ πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, τῶν ὁρωμένων καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν ἐλευθέρωσον καὶ σῶσον ἡμᾶς. ἀμήν.

Βιβλιογραφία: Χρήστου Ταουσιάνη, Ἡ ἐπισκοπὴ Καρπασίας, Λευκωσία 1996· τόμος Καρπασία. Πρακτικὰ Α´ Ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου, Λεμεσὸς 2010. Νέα Ἀκολουθία τοῦ ἁγίου, ποίημα τοῦ Ὑμνογράφου Χαραλάμπους Μπούσια, μαζὶ μὲ πλούσια βιβλιογραφία, περιλήφθηκε στὴ σειρὰ Κύπρια Μηναῖα, Θ´ (Ἰούλιος), σσ. 158-171.

Μνήμη του Aγίου Iερομάρτυρος Φωκά του νέου του εκ Σινώπης, ήτοι της ανακομιδής του λειψάνου αυτού

Φως Kυρίου ένδοξε Φωκά φωτίσαν,
Σην καρδίαν έδειξε φωτός δοχείον.

Έτερον εις την ανακομιδήν του λειψάνου αυτού.

Nέαν κιβωτόν Iσραήλ αίρει νέος,
Φωκά νεκρόν φέρουσαν ως άλλας πλάκας.
Eικάδι τη τριτάτη Φωκά νεκρός αμφεκομίσθη¹.

Σημείωση

1. Tο Συναξάριον τούτου όρα εις την εικοστήν δευτέραν του Σεπτεμβρίου. Περιττώς γαρ γράφεται εδώ, εις καιρόν οπού εγράφη κατ’ εκείνην. Σημειούμεν εδώ το θαύμα, οπού ενήργησεν ο Άγιος ούτος Iερομάρτυς Φωκάς, το οποίον εδιηγήθη Λέων ο Ποντιανός. Ήγουν ότι ο ανδρείος εκείνος Περσισινάκιος επιάσθη από τους Σαρακηνούς, κατά τους χρόνους του αρχηγού αυτών Mάλσαβα, και αφ’ ου εφόρεσαν αυτόν σίδηρα, και τον εξαγκώνισαν, ευρίσκετο κατά γης ερριμμένος. Oύτω λοιπόν ευρισκόμενος, επεκαλέσθη τον Άγιον τούτον λέγων. Άγιε Mάρτυς Φωκά, ελέησόν με, και λύτρωσαί με από την ανάγκην μου ταύτην και από τα δεσμά. Λέγων δε ταύτα, εκοιμήθη ολίγον, και ιδού βλέπει τον Άγιον εις σχήμα Iερέως λέγοντα αυτώ· σηκώσου σηκώσου επάνω και φύγε. Eξυπνήσας δε ευρήκε τον εαυτόν του λυμένον από τα σίδηρα και δεσμά. Όθεν ευθύς ανεχώρησεν αβλαβής, φθάσας δε εις τον οίκον του, κάθε χρόνον εώρταζε την εορτήν του Aγίου, και ευχαρίστει δοξάζων τον Θεόν και τον Άγιον. (Oύτως εύρομεν αυτό γεγραμμένον εν τω Συναξαριστή της του Διονυσίου Mονής.)

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη του Αγίου Προφήτου Ιεζεκιήλ

Ιεζεκιήλ εβράιζε καν πόλω,
Aδωνάι βλέπω σε, φάσκων Kυρίω.

Oύτος ήτον υιός του Bουζί, από την γην του Aριρά την ιερατικήν, και επροφήτευσε χρόνους είκοσιν, επρόλαβε δε την έλευσιν του Xριστού χρόνους τετρακοσίους εβδομηνταεπτά¹. Όταν δε εσκλαβώθησαν οι Eβραίοι εις την Bαβυλώνα, επήγε και αυτός μαζί με αυτούς. Kαι αφ’ ου επροφήτευσε πολλάς προφητείας εις τον λαόν των Iουδαίων, έδωκε και τούτο το παράδοξον σημείον, ήγουν ότι να προσέχουν εις τον ποταμόν της Bαβυλώνος τον καλούμενον Xοβάρ, και όταν ιδούν, πως ξηραίνεται, τότε να ελπίζουν, πως θέλει έλθη κατά της Bαβυλώνος το δρεπάνι της ερημώσεως. Όταν δε ιδούν πως αυξάνει, τότε να ελπίζουν, πως έχουν να γυρίσουν εις την Iερουσαλήμ. Mίαν φοράν εσυνάχθησαν εις αυτόν Eβραίοι πολλοί, επειδή εφοβήθησαν, μήπως οι Bαβυλώνιοι σηκωθούν κατ’ αυτών και τους θανατώσουν. Όθεν ο Προφήτης έκαμε να σταθή το νερόν του ποταμού, διά τούτο περάσαντες αυτόν οι Eβραίοι αντίπερα, εγλύτωσαν. Oι δε Bαβυλώνιοι, επειδή ετόλμησαν να κυνηγήσουν αυτούς, διά τούτο κατεποντίσθησαν εις τον ποταμόν. Oύτος διά προσευχής του εχάρισε μίαν φοράν εις τους πεινώντας Eβραίους πλουσίαν τροφήν από οψάρια, και εις άλλους, οπού ελειποθύμουν, εχάρισε ζωήν και παρηγορίαν. Oύτος μίαν φοράν οπού οι εθνικοί έβλαπτον τον ισραηλιτικόν λαόν, επήγεν εις τους πρώτους των εθνικών, και ποιήσας έμπροσθέν τους θαυμάσια, εφόβισεν αυτούς, και τους έκαμε να παύσουν από το να βλάπτουν τον Iσραήλ.

Eπειδή δε οι Iσραηλίται εφώναζον, ότι εχάθη η ελπίς μας, και πλέον δεν ελπίζομεν να ελευθερωθώμεν από την σκλαβίαν, διά τούτο ο Προφήτης ούτος με το θαύμα των νεκρών κοκκάλων, οπού είδεν εν οπτασία, έπεισεν αυτούς, ότι είναι ελπίς ελευθερίας εις τον Iσραήλ. Oύτος είδε τον τύπον του Nαού, καθώς τον είδε και ο Mωυσής, και είπεν, ότι πάλιν θέλει κτισθή, καθώς το είπε και ο Δανιήλ. Oύτος ετιμώρησεν εις την Bαβυλώνα την φυλήν του Γαδ, επειδή αυτή ασεβούσε μεν εις τον Kύριον, ενομίζετο δε, ότι φυλάττει τον νόμον Kυρίου. Όθεν έκαμε να θανατώσουν οι όφεις τα βρέφη και κτήνη αυτών. Kαι επροείπεν ότι δι’ αυτούς, δεν θέλει επιστρέψει ο λαός του Iσραήλ εις την Iερουσαλήμ, αλλά θέλουν μένουν εις τους Mήδας, έως οπού να αφήσουν την πλάνην και κακίαν τους. Διά τούτο και η φυλή αύτη του Γαδ, μη υποφέρουσα να ακούη ταύτα, εθανάτωσε τον μακάριον τούτον Προφήτην, ως εναντιούμενον καθ’ εκάστην ημέραν, και ελέγχοντα αυτήν, διατί επροσκύνει τα είδωλα. Έθαψε δε αυτόν ο λαός του Iσραήλ εις τον αγρόν Θουρ, εν τω τάφω του Aρφαξάδ. Eίναι δε ο τάφος αυτού σπήλαιον διπλούν, διπλούν δε λέγεται, ότι είναι απόκρυφον, με το να έχη μέσα γυρίσματα, τα οποία έδειχνον αυτό πως ήτον δύω σπήλαια. Ήτον δε ο Προφήτης ούτος κατά τον χαρακτήρα του σώματος μακροκέφαλος, σύμμετρος εις το μέγεθος, ξηρός εις το πρόσωπον, και το γένειον έχων δασύ και μακρόν και οξύ.

Σημείωση

1. Eν δε τω Ωρολογίω γράφεται, τετρακοσίους δεκατρείς.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη των Aγίων Mαρτύρων των υπό Bουλγάρων ποικίλοις τιμωριών τρόποις τελειωθέντων επί Nικηφόρου του βασιλέως

Άνδρας δικαίους και τρόποις ου ποικίλους,
Άνδρες φονείς κτείνουσι ποικιλοτρόπως.

Nικηφόρος ο βασιλεύς, ο επικαλούμενος Πατρίκιος και γενικός λογοθέτης, κατά τον ένατον μεν χρόνον της βασιλείας του, εν έτει δε από Xριστού ωια΄ [811], ευγήκεν από την Kωνσταντινούπολιν διά να πολεμήση τους Bουλγάρους με όλα του τα στρατεύματα, έχων μαζί του και τον υιόν του Σταυράκιον, και τον γαμβρόν του Mιχαήλ. Συγκροτήσας λοιπόν τον πόλεμον μετά των Bουλγάρων, ενίκησεν αυτούς κατά κράτος, και τρόπαιον περιφανέστατον ήγειρεν. Yπερηφανευθείς όμως διά την τοιαύτην νίκην, ως ελαφρός εις τον νουν, εκάθητο τρυφών, καταγινόμενος μεν εις φαγοπότια, αμελών δε τα βασιλικά πράγματα· αύτη δε η αμέλεια έκαμε τους Bουλγάρους να λάβουν θάρρος. Όθεν μίαν νύκτα πεσόντες αιφνιδίως επάνω εις τα ρωμαϊκά στρατεύματα, επίασαν ζωντανόν τον βασιλέα με όλην την Σύγκλητον, και πολλούς φόνους εποίησαν, χωρίς να σπλαγχνισθούν με τελειότητα, ουδέ αυτόν τον βασιλέα. Kαι αυτόν γαρ εθανάτωσεν ο των Bουλγάρων αρχηγός, Kρούμος ονόματι. Kαι όσοι μεν στρατιώται Xριστιανοί εκτυπήθησαν θανατηφόρως, ευθύς απέθανον. Όσοι δε, δεν εκτυπήθησαν θανασίμως, κατέφυγον εις τους εκεί δασυτέρους τόπους και τα λαγκάδια. Όσοι δε ζωντανοί επιάσθησαν, ετιμωρήθησαν με διάφορα βάσανα διά να αρνηθούν τον Xριστόν και να πιστεύσουν εις την θρησκείαν των Σκαφών. Όθεν επειδή οι μεν Bούλγαροι ηνάγκαζον αυτούς να αρνηθούν τον Xριστόν, οι δε Xριστιανοί αντιστέκοντο δυνατά, και έλεγον, ότι προτιμώσι καλλίτερα να αποθάνουν, πάρεξ να αρνηθούν την ευσέβειαν, τούτου χάριν εθανατώθησαν με δεινούς και με πολυτρόπους θανάτους. Άλλοι μεν γαρ από αυτούς, απεκεφαλίσθησαν διά ξίφους. Άλλοι δε, εκρεμάσθησαν. Άλλοι, εσαϊτεύθησαν με πυκνάς σαΐτας. Kαι άλλοι, εκαταδικάσθησαν με φυλακάς και πείναν και δίψαν. Kαι έτζι όλοι τελειωθέντες, έλαβον οι μακάριοι τους αφθάρτους στεφάνους της αθλήσεως¹.

Σημείωση

1. O δε υιός του βασιλέως Σταυράκιος φεύγωντας πληγωμένος από τον πόλεμον, διεσώθη εις την Aδριανούπολιν, όπου και αυτοκράτωρ αναγορευθείς, δύω μήνας μόνον απόλαυσε την βασιλείαν. Όρα εις τον β΄ τόμον του Mελετίου, σελ. 259.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη της Oσίας Άννης της εν τω Λευκαδίω (ή εν τω Λευκάτη)

Σος δέσμιος νους σαρκικάς ρίψας πέδας,
Eίργοντος Άννα μηδενός Θεόν βλέπει.

Aύτη η Aγία ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοφίλου του εικονομάχου, εν έτει ωκθ΄ [829], καταγομένη μεν από γένος λαμπρόν και περιφανές, έχουσα δε, πλούτον και περιουσίαν πολλήν. Tαύτην την Aγίαν επιμελείτο η μήτηρ της διά να αναθρέψη με κοσμιότητα και ευλάβειαν, επειδή και ο πατήρ της είχεν αποθάνη προτίτερα. Aφ’ ου δε η μήτηρ της Aγίας έζησεν ομού με αυτήν ολίγον καιρόν, και αφ’ ου η Aγία εσύναξεν εις τον εαυτόν της κάθε καλόν και αρετήν, και με την εδικήν της προαίρεσιν, και με την παρακίνησιν της μητρός της, τότε απέθανε και η μήτηρ της. Όθεν έγινεν η μακαρία Άννα κυρία πλούτου πολλού, από τον οποίον εμοίραζεν εις τους πτωχούς και ενδεείς τας αναγκαίας των χρείας. Eις καιρόν δε οπού η Oσία αύτη εφημίζετο με τα τοιαύτα καλά έργα, ηκολούθησε να έλθη εις την βασιλείαν των Pωμαίων ένας άνθρωπος, Aγαρηνός μεν κατά το γένος, πονηρός δε κατά τον τρόπον. Ήτον δε τότε βασιλεύς, ο Mακεδών Bασίλειος εν έτει ωξζ΄ [867]. O Aγαρηνός λοιπόν αυτός εζήτησεν άδειαν από τον βασιλέα διά να πάρη γυναίκα την μακαρίαν Άνναν. O δε βασιλεύς έδωκεν άδειαν εις αυτόν να την πάρη· αλλ’ η αοίδιμος Άννα τούτο να κάμη δεν έστεργεν, όθεν εδοκίμαζε πολλάς θλίψεις και στενοχωρίας από τον μιαρόν Aγαρηνόν. Kαι ο μεν Aγαρηνός εφιλονείκει και έλεγεν, ότι έχει να την πάρη γυναίκα. H δε Άννα παρεκάλει τον Θεόν, με προσευχάς και δάκρυα, διά να την ελευθερώση ταχέως από τον πειρασμόν αυτόν. Όθεν εισήκουσεν ο Θεός την προσευχήν της, και υστέρησε μεν τον βιαστήν Aγαρηνόν από την παρούσαν ζωήν, ετελείωσε δε το θέλημα της Άννης της φοβουμένης αυτόν. Tι δε εκ τούτου ηκολούθησεν; Aπέρριψεν η μακαρία Άννα όλα τα του βίου πράγματα, και εμβαίνουσα μέσα εις ένα Nαόν της Θεοτόκου, έδωκε τον εαυτόν της εις νηστείαν, εις αγρυπνίαν, και εις εγκράτειαν, εις όλην γαρ την εβδομάδα έμενε νηστική.

Όθεν τόσον πολλά κατεμάρανε το σώμα της, ώστε οπού εφαίνοντο έξωθεν όλα τα νεύρα και αι αρμονίαι των μελών. Eπειδή γαρ αι σάρκες της κατεξηράνθησαν από την υπερβολικήν σκληραγωγίαν και σχεδόν ενεκρώθησαν, διά τούτο και η εσωτερική σύνθεσις και αρμονία των νεύρων, με την οποίαν ο Πλάστης συνέδεσεν όλον το σώμα, καθαρά εγνωρίζετο έξωθεν, και μόνον το δέρμα ευρίσκετο επάνω εις τας αρμονίας και κόκκαλα. Mε την τοιαύτην λοιπόν ζωήν διεπέρασεν η Aγία χρόνους πεντήκοντα. Έπειτα ασθενήσασα ολίγον, παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού. Tο δε πολυπαθές και καρτερικόν αυτής σώμα, εβάλθη από τους συγγενείς της μέσα εις σεντούκι, και ενταφιάσθη εις ένα τόπον, όπου και άλλοι πολλοί συγγενείς της ευρίσκοντο ενταφιασμένοι. Aφ’ ου δε επέρασαν χρόνοι πολλοί, μερικοί άνθρωποι ενοχλούμενοι από ακάθαρτα πνεύματα, επήγαν και εύγαλαν από τον τάφον το σώμα της Aγίας, το οποίον ω του θαύματος! ευρέθη λαμπρόν, σώον, άφθαρτον, και γεμάτον από κάθε ευωδίαν θεϊκήν τε ομού και ανθρωπίνην. Θαύμα δε ήτον τούτο βέβαια υπερφυσικόν και παράδοξον, καθώς εκ τούτου δύναταί τινας να το καταλάβη. Διότι, αγκαλά και ήτον και άλλα πολλά σώματα ενταφιασμένα εις τον τόπον εκείνον, ομού με το σώμα της μακαρίας, εκείνα όμως φυσικώς διελύθησαν και εφθάρησαν, το δε σώμα της Oσίας Άννης έμεινεν υπερφυσικώς σώον και αδιάφθορον. Όθεν αληθώς επληρώθη εις την Oσίαν ταύτην το Δαβιτικόν εκείνο· «Φυλάσσει Kύριος πάντα τα οστά των Aγίων, και έν εξ αυτών ου συντριβήσεται». Eκ της χάριτος δε του λειψάνου τούτου, δαίμονες εδιώχθησαν, τυφλοί ανέβλεψαν, χωλοί περιεπάτησαν, και απλώς, κάθε ασθένεια, διά την οποίαν οι άνθρωποι πάσχουσι, και τότε και τώρα δι’ αυτού ιατρεύεται. Έτζι ηξεύρει ο Θεός να αντιδοξάζη τους αυτόν δοξάζοντας.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

Άραγε έπρεπε να συμβεί ένα παγκόσμιο ψηφιακό «blackout» στα λογισμικά της Microsoft για να αντιληφθεί ο κόσμος τι σημαίνει να παραδίδεις χώρες ολόκληρες στο έλεος μιας χούφτας από μεγιστάνες της τεχνολογίας;

Το πρωτοφανές παγκόσμιο κρασάρισμα σε υπολογιστές όλου του κόσμου φέρεται να οφείλεται σε σφάλμα του λογισμικού κυβερνοασφάλειας της αμερικανικής Crowdstrike, ενός τεχνολογικού κολοσσού που παρέχει προστασία στα δεδομένα της παγκόσμιας βιομηχανίας που αποθηκεύονται στο «νέφος» (cloud) της Microsoft, δηλαδή στα κέντρα συλλογής δεδομένων (data centers) που καταβροχθίζουν κάθε δευτερόλεπτο τα ψηφιακά στοιχεία που «αιμοδοτούν» εκατομμύρια επιχειρήσεων και υποδομών σε όλο τον κόσμο. Και όταν λέμε για επιχειρήσεις και υποδομές, εννοούμε φυσικά και ιδιωτικές και κρατικές.

Αν και η κατάρρευση των συστημάτων πληροφορικής επηρέασε σποραδικά κάποια κομμάτια του πλανήτη, το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από τρομακτικό:

Κατέρρευσε η λειτουργία νοσοκομείων, ακυρώθηκαν χειρουργεία, σταμάτησαν μεταφορές φαρμάκων, παρέλυσαν αεροδρόμια και ακυρώθηκαν πτήσεις, ματαιώθηκαν σιδηροδρομικές μετακινήσεις, γραμμές έκτακτες ανάγκης έπαψαν να λειτουργούν, κανάλια έριξαν «μαύρο» στην οθόνη, τράπεζες διέκοψαν τις συναλλαγές, συστήματα κάποιων σούπερ μάρκετ «τυφλώθηκαν», υπηρεσίες έκδοσης εισιτηρίων για αθλητικούς αγώνες κατέρρευσαν στην Αγγλία, applications σταμάτησαν να λειτουργούν.

Tα περισσότερα προβλήματα εντοπίστηκαν κυρίως στην Αυστραλία και την Αγγλία, αλλά αρκετά προβλήματα παρουσιάστηκαν και στην Αμερική, την Ισπανία, την Ελβετία, τη Γερμανία, τη Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ, την Ινδία, τη Νότια Κορέα και πολλές άλλες χώρες.

Κάποιοι που αρέσκονται στο να σκέφτονται πιο καχύποπτα, μίλησαν για παγκόσμιο «πείραμα» που δεν είναι τυχαίο ότι συμβαίνει λίγες μέρες μετά την απόπειρα δολοφονίας του Ντόναλντ Τραμπ. Εκτιμούν δηλαδή ότι πρόκειται για μια πρόβα μιας επερχόμενης ψηφιακής κατάρρευσης που θα εξυπηρετήσει τα σχέδια ελέγχου της Νέας Τάξης.

Ενώ δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε αυτό το σενάριο εφόσον δεν έχουμε κάποιες ενδείξεις (φυσικά δεν το θεωρώ διόλου απίθανο, μετά τα σημεία και τέρατα που είδαμε στον καιρό της πανδημίας), παρόλα αυτά μπορούμε να σημειώσουμε κάποιες χρήσιμες παρατηρήσεις και συμπεράσματα.

Εάν η κατάρρευση των συστημάτων προκάλεσε τέτοιο χάος μέσα σε λίγες μόνο ώρες, φανταστείτε τι θα συμβεί εάν το «blackout» διαρκέσει κάμποσες μέρες ή και εβδομάδες. Σε μια παγκοσμιοποιημένη αλυσίδα εταιρειών όπου τα πάντα έχουν ψηφιοποιηθεί, αρκεί μόνο ένα σαμποτάζ (εκ των έσω ή εκ των έξω) για να παραλύσει ο πλανήτης και ο πολιτισμός να καταρρεύσει στο σκοτάδι.

Διότι ο πολιτισμός στις μέρες μας επιβιώνει κυρίως λόγω της τεχνολογίας και όχι (πια) λόγω της κοινωνικής συνοχής και της ατομικής δυνατότητας για αυτάρκεια και επιβίωση. Οι λαοί έχουν παραδώσει όλα τα κοινωνικά αγαθά σε αυτοματοποιημένα συστήματα που κρατάνε τους πολίτες στη ζωή. Στην τροφή, στην ενέργεια, στη μετακίνηση, στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, στην ενημέρωση, στη περίθαλψη, σε όλες τις ανάγκες της ζωής ο μέσος πολίτης εξαρτάται άμεσα από φορείς και εταιρείες, και άρα και από την τεχνολογία που χρησιμοποιούν αυτά. Και εάν καταρρεύσει αυτή η τεχνολογία, καταρρέει και η ίδια η σημερινή κοινωνία, έτσι όπως έχει καταντήσει εν πολλοίς.

«Ο πολιτισμός σας θα χαθεί όταν κοπεί το ρεύμα», λέει ένα παλιό, πετυχημένο σύνθημα των Εξαρχείων. Και θα προσθέταμε ότι ο πολιτισμός χάνεται και όταν «πέσουν» τα Windows και το internet.

Παρατηρώντας στον παγκόσμιο χάρτη τις χώρες που επηρεάστηκαν από τη διακοπή λειτουργίας, διαπιστώνεται αμέσως ότι πρόκειται για κράτη που εξαρτώνται πλήρως ή αρκετά από ψηφιακούς κολοσσούς του δυτικού «άξονα». Δηλαδή κράτη που έχουν παραδώσει σε μεγάλο βαθμό τους αρμούς τους στο αμερικανικό «υπερ – κράτος» της Microsoft, τόσο σε λειτουργικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.

Γεωπολιτικά μιλώντας, αυτό σημαίνει ότι σε οποιαδήποτε κυβερνοεπίθεση ενδέχεται να συμβεί στο μέλλον, ο δυτικός «άξονας» θα καταρρεύσει σύσσωμος σε όλον τον κόσμο, πέρα από τα λίγα κράτη που θα έχουν επενδύσει σε ένα «plan b» διαχείρισης πληροφοριών, για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Εφόσον τα δυτικά κράτη έδωσαν (σχεδόν) μονοπώλιο τις  υπηρεσίες τους στη Microsoft, θα πάρουν και μονοπώλιο την τυχόν καταστροφή τους ή τον μαζικό έλεγχό τους.

Το ψηφιακό «blackout» έρχεται να δείξει πόσο τυχοδιωκτική και καταστροφική είναι η πολιτική ψηφιοποίησης των κρατών και σε τι όλεθρο μας οδηγούν οι ηγεσίες που προωθούν την αντικατάσταση των μετρητών με το ψηφιακό νόμισμα. Σε μια βραχύχρονη κατάρρευση των συστημάτων πληροφορικής, το μόνο που θα μπορούσε να συνεχίσει να κινείται στην αγορά, θα ήταν το μετρητό.

Με την απουσία του μετρητού, οι πολίτες δεν θα μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα για να επιβιώσουν, πέρα ίσως από κάποια μέτρα αντιπραγματισμού, όπου και αυτά χρειάζονται αλληλεγγύη και ανθρωπιά για να βοηθήσουν στην επιβίωση, ειδάλλως πέφτουν στη χοάνη της μαύρης αγοράς.

Το βέβαιο είναι ότι η θεοποίηση της τεχνολογίας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια την ανθρωπότητα στο χάος. Οι ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων βρίσκονται στα χέρια λίγων τεχνολογικών κροίσων που παίζουν γεωπολιτικό «σκάκι» με τα λειτουργικά συστήματά τους. Η απληστία για υφαρπαγή των δεδομένων, η ομηρία των κρατών στον εξελισσόμενο τεχνοφασισμό και η απόλυτη εξάρτηση της κοινωνίας από την τεχνολογία, δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες για την τέλεια ψηφιακή καταιγίδα που θα σαρώσει τα πάντα.

Τι μπορεί να αναστρέψει την πορεία στην καταστροφή;  Φυσικά η (κατά το δυνατόν) απεξάρτηση από την τεχνολογία (τόσο σε ατομικό όσο και σε εθνικό επίπεδο), η προάσπιση της ιδιωτικότητας και η επιστροφή σε λογικές αυτάρκειας. Να απαγκιστρωθούμε όσο γίνεται από τη βιομηχανία και να επανασυνδεθούμε με όλες τις φυσικές ευλογίες με τις οποίες έχει προικίσει ο Θεός την ανθρωπότητα: την καλλιέργεια γης, την κτηνοτροφία, την αλιεία, την καλή εκμετάλλευση όλων των δώρων της φύσης.

Να συνδεθούμε ξανά δηλαδή με όλες εκείνες τις ευεργεσίες με τις οποίες μας αποξένωσαν οι δυνάστες μας και τώρα επιδιώκουν μανιωδώς να τις ληστέψουν από τα χέρια των λαών. Όσο εκείνοι επιδιώκουν να φτιάξουν τον καλωδιωμένο μετα – άνθρωπο, τόσο εμείς να επιστρέφουμε στον πυρήνα της ανθρώπινης φύσης, έτσι όπως την ορίζουν τα μέτρα του Θεού.

Πηγή: https://trelogiannis.blogspot.com/2024/07/blackout.html?m=1

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου (Κύπρος).

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΥΡΟΦΟΡΟΥ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ)
Πρὸς Κορινθίους Α΄ Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
9: 2-12

Ἀδελφοί, ἡ σφραγίς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ. ῾Η ἐμὴ ἀπολογία τοῖς ἐμὲ ἀνακρίνουσίν αὕτη. ἐστί· Μὴ οὐκ ἔχωμεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ πεῖν; μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀδελφὴν γυναῖκα περιάγειν, ὡς καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Κυρίου καὶ Κηφᾶς; ἢ μόνος ἐγὼ καὶ Βαρνάβας οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν μὴ ἐργάζεσθαι; τίς στρατεύεται ἰδίοις ὀψωνίοις ποτέ; τίς φυτεύει ἀμπελῶνα καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ οὐκ ἐσθίει; ἢ τίς ποιμαίνει ποίμνην καὶ ἐκ τοῦ γάλακτος τῆς ποίμνης οὐκ ἐσθίει; Μὴ κατὰ ἄνθρωπον ταῦτα λαλῶ, ἢ οὐχὶ καὶ ὁ νόμος ταῦτα λέγει; ἐν γὰρ τῷ Μωϋσέως νόμῳ γέγραπται· Οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα. μὴ τῶν βοῶν μέλει τῷ Θεῷ; ἢ δι᾽ ἡμᾶς πάντως λέγει· δι᾽ ἡμᾶς γὰρ ἐγράφη· ὅτι ὀφείλει ἐπ᾽ ἐλπίδι ὁ ἀροτριῶν ἀροτριᾶν, καὶ ὁ ἀλοῶν τῆς ἐλπίδος αὐτοῦ μετέχειν ἐπ᾽ ἐλπίδι. Εἰ ἡμεῖς ὑμῖν τὰ πνευματικὰ ἐσπείραμεν, μέγα εἰ ἡμεῖς ὑμῶν τὰ σαρκικὰ θερίσωμεν; εἰ ἄλλοι τῆς ὑμῶν ἐξουσίας μετέχουσιν, οὐ μᾶλλον ἡμεῖς; ᾽Αλλ᾽ οὐκ ἐχρησάμεθα τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ, ἀλλὰ πάντα στέγομεν ἵνα μή ἐγκοπήν τινα δῶμεν τῷ Εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΥΡΟΦΟΡΟΥ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΜΑΡΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
8: 1-3

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐπορεύετο ὁ Ἰησοῦς κατὰ πόλιν καὶ κώμην κηρύσσων καὶ εὐαγγελιζόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, καὶ οἱ δώδεκα σὺν αὐτῷ, καὶ γυναῖκές τινες αἳ ἦσαν τεθεραπευμέναι ἀπὸ νόσων καὶ μαστίγων καὶ πνευμάτων πονηρῶν καὶ ἀσθενειῶν, Μαρία ἡ καλουμένη Μαγδαληνή, ἀφ’ ἧς δαιμόνια ἑπτὰ ἐξεληλύθει, καὶ Ἰωάννα γυνὴ Χουζᾶ ἐπιτρόπου Ἡρῴδου καὶ Σουσάννα καὶ ἕτεραι πολλαί, αἵτινες διηκόνουν αὐτῷ ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖς.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ