«Δεν έχουμε πια προφήτες και αγίους προστάτες της Ορθόδοξης αλήθειας… πίσω στη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και των Αγίων που εδόξασε ο Θεός με άγια λείψανα.. Πιστεύω ότι, αν δημιουργήσουμε μία πνευματική ενότητα και αντισταθούμε μαζί, ο Θεός θα μας λυπηθεί. Δεν θα κρατήσει πολύ αυτό που γίνεται σήμερα».

«Θα έρθει μία εποχή, κατά την οποία μόνο όσοι βιώνουν τη Χάρη του Θεού θα μπορούν να διακρίνουν το καλό από το κακό. Ο άνθρωπος δεν θα είναι ικανός να επιλέξει ανάμεσα στο καλό και στο κακό μόνο με το νού του. Θα υπάρχουν φοβερές πλάνες. Και μόνον η Χάρις του Θεού είναι ικανή να μας λυτρώσει απ’ αυτές. Γι’ αυτό προσευχηθήτε, γρηγορείτε και προσεύχεστε για να μην πέσετε στον πειρασμό της πλάνης».

Πρέπει να επιμένουμε στην εσωτερική εργασία. Όταν δεν ζούμε αυτά πού λέμε στην προσευχή, αυτές οι προσευχές είναι μάταιες. Μέχρι τώρα μπορούσαμε να ξεπερνάμε τις καθημερινές μας δυσκολίες κάνοντας κάποια επιφανειακά θρησκευτικά καθήκοντα, αλλά αυτό δεν θα είναι αρκετό για τούς καιρούς πού έρχονται. Αν δεν έχουμε συντετριμμένη καρδιά, δεν θα μπορούμε να αντέξουμε στα ψυχολογικά βασανιστήρια… Οι νέοι θα τον βρουν το Θεό και θα βρουν και αυτούς που έζησαν εν πνεύματι και αληθεία αν ψάξουν, αν θελήσουν οπωσδήποτε να ζήσουν και αυτοί εν Αληθεία, μια ζωή με αξίες, καθαρή και άξια να πάει στην αιωνιότητα. Ο λόγος που πρέπει ν’ ακούγεται στο εσωτερικό της εκκλησίας είναι: πίσω στη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και των Αγίων που εδόξασε ο Θεός με αγία λείψανα. Αυτοί είναι τα πρότυπα της Ορθόδοξης Εκκλησίας».

«Κάθε πιστός οφείλει να έχει στοιχειώδη γνώση του δόγματος της Εκκλησίας και να προσέχει να μην πιστεύει εύκολα άλλες απόψεις, παρά μόνο αυτές των Αγίων Πατέρων και ιερομαρτύρων».

«Όποιος λέει την αλήθεια μπορεί να χάσει σήμερα αλλά να κερδίσει για πάντα, επειδή τίποτε δε γίνεται χωρίς να το ξέρει ο Θεός• όλα είναι μια δοκιμασία και μια απόδειξη της αγάπης του Θεού.

«Κάποιοι θέλουν να καταστραφεί η Ορθόδοξη Εκκλησία, η μόνη αληθινή δύναμη που κρατά ακόμα ‘όρθιο’ τον κόσμο»

«Αυτήν την ώρα ο κόσμος διευθύνεται από μία παγκόσμια κυβέρνηση, η οποία κατευθύνει όλες τις «κυβερνήσεις» των κρατών. Εμείς κατηγορούμε τους κυβερνήτες μας αλλά αυτοί, σαν μαριονέτες, δεν έχουν σχεδόν κανένα δικαίωμα»

Θεωρώ ότι το ηλεκτρονικό σύστημα αποτελεί τον ύστατο ζυγό πού επιβάλλεται στον άνθρωπο, ώστε αυτός να μην κινείται πιά καθόλου, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Να κρατά τον άνθρωπο δέσμιο, όσο γίνεται πιο δεμένο με την ταΐστρα του, σαν ένα αλυσοδεμένο ζώο, το οποίο δεν τρώει παρά το χόρτο που του δίνει ο ιδιοκτήτης του.
Σκοπός της παγκόσμιας διακυβέρνησης, τούτη την ώρα, δεν είναι άλλος από την διάλυση του ανθρώπου και τη διάλυση της επαφής μεταξύ των ανθρώπων.
Εάν κάποια πολιτικά συστήματα καθυποτάσσουν τα δικαιώματα των ανθρώπων, αυτό το δικτατορικό ηλεκτρονικό σύστημα θα βάλει σε ζυγό την ψυχή, θα καταδυναστεύει τη σκέψη του ανθρώπου.
Κάποιοι θέλουν να γίνουμε μόνο νούμερα, όπως οι κρατούμενοι. Προσπαθούν να διαλύσουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό.

***

Ο σημερινός πολίτης μας είναι τυφλωμένος, δεν καταλαβαίνει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και δέχεται σαν ζώο την προσωπική του διάλυση.

Πρέπει εμείς να διαλύσουμε εκ των προτέρων αυτό το ηλεκτρονικό σύστημα, να κάνουμε ο,τι είναι δυνατόν για να μην δεχτούμε αυτήν τη νέα ηλεκτρονική τάξη πραγμάτων, αυτόν τον ‘πολιτισμό’’ της εικόνας και των οπτικών μέσων στο διαδίκτυο.

Παρατηρούμε την μείωση της αξίας του ανθρώπου ο οποίος ολισθαίνει από πρόσωπο σε όνομα και, τέλος σε αριθμό. Ο άνθρωπος όμως μοιάζει στον Θεό, είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν Του και διαθέτει έμφυτα μέσα του όλα τα αποθέματα, ώστε να μην πέσει στην ύπουλη παγίδα. Ας μην πουλήσουμε την ελευθερία μας και το δικαίωμά μας να μοιάζουμε στον Ύψιστο Θεό!

Ο αξιοπρεπής άνθρωπος, ο ελεύθερος άνθρωπος, έχει άλλη στάση απέναντι στις κοινωνικές αδικίες του ενός ή του άλλου συστήματος. Γι’ αυτόν τον λόγο οι δυνάστες προτιμούν τους ηλίθιους, τους ιδιωτεύοντες, ανθρώπους τους οποίους μπορούν εύκολα να αποβλακώνουν. Αρχίζουν από τη νεολαία.
Άλλωστε, με το να αποβλακώνουν το παιδί μέσω της τηλεόρασης και μέσω της παιδείας – η οποία του ‘’σερβίρει’’ τη σχολική ύλη που αυτοί διαλέγουν, λογοκρίνοντας ένα μεγάλο μέρος της αληθινής ιστορίας των λαών- η γνώση γίνεται ελεγχόμενη. Γνωρίζουμε, από την εποχή του Γκεόργκιο-Δεζ, το ρητό, «Εσείς δεν επιτρέπεται να σκέπτεστε. Το κόμμα σκέπτετε για σας. Αυτό σας νοικοκυρεύει και σας δίνει ο,τι χρειάζεστε. Εμείς είμαστε εκείνοι που σας οδηγούμε και σας προσφέρουμε τον άρτον ημών τον επιούσιον».

Θυμάμαι ένα κεφάλαιο από το έργο «Οι αδελφοί Καραμαζώφ», όπου μένει έκπληκτος κανείς για το πόσο μοιάζουν κάποιες θεωρίες. Στο μυθιστόρημα αυτό, ο πάπας εμφανίζεται εκθαμβωτικά μεγαλοπρεπής στο ύψος ενός εξώστη ενώ κάτω, στην άκρη του δρόμου, περπατά με δυσκολία αδύναμος και τραυματισμένος ο Ιησούς Χριστός, ο Αιχμάλωτος.
Ο Μέγας Ιεροεξεταστής, στο ομώνυμο κεφάλαιο του έργου, φωνάζει να συλλάβουν γρήγορα τον Αιχμάλωτο και να τον βάλουν φυλακή. Κατόπιν απευθύνεται ς’ Αυτόν, «Γιατί ήρθες λοιπόν τώρα να μας ενοχλήσεις;…» Του λέει ότι δεν έχει πια κανένα ρόλο, «Όλα τα μεταβίβασες στον πάπα κι όλα πα’ να πει τα ‘χει τώρα ο πάπας…», «…Γιατί ποιος άλλος μπορεί να κυριαρχεί πάνω στους ανθρώπους, αν όχι εκείνος που κυριαρχεί στη συνείδησή τους και που κρατάει στα χέρια του το Ψωμί τους;…» και, τελικά, Τον διώχνει «Πήγαινε και μην ξαναρθείς πια… καθόλου μην έρθεις… ποτέ, ποτέ!»

Να πως η παπική αντίληψη βλέπει τον Χριστό. Εξάλλου απ’ αυτήν προήλθαν και τα αιρετικά τους δόγματα για το ‘’Αλάθητο του πάπα’’, όπως το ‘’ Filioque’’ και άλλες επινοήσεις τους, ώστε να δημιουργηθεί ένα αυτόνομο και δικτατορικό σύστημα στην Εκκλησία, μέχρις ότου ‘’εξαφανίσουν’’ τον Χριστό από τον κόσμο. Δεν υπάρχει πια ο Θεός, ισχυρίζονται, αλλά ο άνθρωπος, και ασφαλώς, γι’ αυτούς ο πάπας είναι ο ανώτερος άνθρωπος. Βλέπετε πόσο πολύ μοιάζουν μεταξύ τους οι θεωρίες αυτές, ουμανιστική, μηδενιστική, παπική και κομμουνιστική;

Έτσι λοιπόν, ο άνθρωπος έμεινε άδειος, απογυμνωμένος και φορτωμένος τις μέριμνες και τις αμαρτίες του, δίχως το φωτεινό ένδυμα της Χάριτος του Θεού. Αλλά αυτός δεν είναι πια ούτε σαν τον Αδάμ, γυμνός μέσα στον παράδεισο, αλλά έχει ενδυθεί το ζοφερό ένδυμα των ψευδοθεών.

***

Ο ηλεκτρονικός διωγμός είναι χειρότερος από άλλους. Παρατηρήστε σε τι βαθμό γνώσης έφθασε τώρα η επιστήμη, πως αναπτύχθηκε η τεχνολογία. Όσο πιο εξελιγμένη είναι η τεχνολογία των ανθρώπων , τόσο πιο αποτελεσματικός είναι ο διωγμός. Τους ανθρώπους αυτούς εγώ τους βλέπω σαν δούλους του σατανά, και πιστεύω ότι εκείνοι που χρησιμοποιούν την τεχνική αυτή με κακό σκοπό, εις βάρος του ανθρώπου, είναι πρόδρομοι του Αντιχρίστου…

… Πιστεύω ότι, αν δημιουργήσουμε μία πνευματική ενότητα και αντισταθούμε μαζί, ο Θεός θα μας λυπηθεί. Επειδή μόνοι μας δεν θα αντέξουμε. Γι’ αυτόν τον λόγο αυτοί θέλουν να μας χωρίσουν. Η αγάπη και η προσευχή έχουν πολλή δύναμη και η τεχνολογία τους θ’ αποδειχθεί αδύναμη, όπως λέει και ο Θεός στο Ευαγγέλιο: «Ου γαρ είσι δύο ή τρείς συνηγμένοι εις τό εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών» (Ματθ. Ιή:20)(σ. 143).

Η τεχνολογία γεννά τέρατα!
Το σφράγισμα του ανθρώπου δεν είναι ακριβώς κοντά, αλλά ούτε μακρυά. Πολύ λίγοι θα γλυτώσουν από το σφράγισμα, όμως, αν σφραγιστούμε δια της βίας δεν θα είμαστε εμείς υπεύθυνοι, αλλά αυτοί. Σημασία έχει να μην υποχωρήσεις και να πεθάνεις ως μάρτυρας. Αυτό είναι το σημαντικό!
Εδώ όμως παίζει ρόλο και η πνευματική κατάσταση. Όσο πιο προετοιμασμένος είσαι, πνευματικά, τόσο λιγότερο θα επηρεαστεί η λογική σου και θα έχεις και τη δύναμη να γίνεις μάρτυρας. Όλη η ζωή του χριστιανού πρέπει να είναι μια προετοιμασία για να πεθάνει ως μάρτυρας…
Όσο αυξάνονται οι γνώσεις μας τόσο απομακρυνόμαστε από τον Θεό ενώ, κανονικά, η γνώση θα έπρεπε να μας φέρει πιο κοντά Του. Αυτό συμβαίνει σε όσους επενδύουν στη γνώση, επειδή δεν έχουν ταπείνωση και ερευνούν με αλαζονεία. Πάντα πρέπει να φοβόμαστε μήπως μας εγκαταλείψει ο Θεός και παγιδευτούμε στα δίχτυα του εχθρού. Χωρίς τον άγιο φόβο Θεού παρασυρόμαστε στις πλάνες του μυαλού μας. Ας φροντίσουμε να μη χαλαρώνει η πνευματική μας δύναμη, για να μη γινόμαστε λεία του κακού…

Εγώ θεωρώ ότι ένα δείγμα, πως το τέλος είναι κοντά, είναι το γεγονός ότι δεν έχουμε πια προφήτες και αγίους προστάτες της Ορθόδοξης αλήθειας. Δεν υπάρχει πνευματική καθοδήγηση, δεν υπάρχουν ιεροκήρυκες , οι οποίοι να λένε από τον άμβωνα στον λαό τι πρέπει να κάνει. Τώρα ο ιερέας λειτουργεί όπως του υπαγορεύει το κόμμα, όχι όπως του λέει το Άγιο Πνεύμα. Τι ξέρει το κόμμα από Άγιο Πνεύμα; Με τόσο διεφθαρμένους ποιμένες πως να εργαστεί ο Θεός; Αυτοί χορεύουν και με τους μουσουλμάνους και με τους αιρετικούς κι εμείς θέλουμε ο Θεός να μιλά μέσω αυτών; Αλλά ο καημένος ο αφελής άνθρωπος πιστεύει όλα τα ψέμματα.

Είναι ένας τρόπος καταστροφής του ανθρώπου αυτός.
… Είναι καλύτερα να μην δεχόμαστε πια τα δηλητήρια τους από τα φάρμακα, αλλά να προσπαθούμε εμείς οι ίδιοι να θεραπευτούμε με τα χόρτα και τις ρίζες που μας έδωσε ο Θεός. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να αυτοκτονήσει, ξέρω καλά ότι τα φάρμακα και οι τροφές τους είναι δηλητήριο (σ. 146).

Δυστυχώς αφήσαμε την οικονομική κατάσταση να επηρεάσει τη χριστιανική μας ζωή, ακόμη και την ψυχική δομή μας. Είναι θλιβερό να βλέπεις πόσο πολύ εξαρτάται η πίστη από το υλικό μέρος, από τα χρήματα… Που είναι η πίστη μας; Αφήνουμε να μας κλέψει η ταραχή του κόσμου; Ο άνθρωπος έχει κάτι ακόμα πιο πολύτιμο από το σώμα – την ψυχή! Γιατί δεν δίνουμε αξία στην ψυχή; Μα, αν πλουτίσουμε την ψυχή, δεν θα νοιώθουμε πια την φτώχεια του σώματος. Η πίστη μπορεί να μετατρέψει τον λόγο του Θεού σε ψωμί. Γιατί δεν το πιστεύουμε αυτό; 

Τώρα προσπαθούν να δημιουργήσουν μια ομοιομορφία μέσω της τεχνολογίας. Θέλουν να είμαστε όλοι το ίδιο, δηλαδή νούμερα. Είναι ακριβώς ότι έλεγα νωρίτερα αυτός ο πολιτισμός, αφού μας αφαίρεσε τα ρούχα μας, χώρισε τις οικογένειές μας, πήρε το φαγητό από το στόμα μας, τώρα προσπαθεί να μας αδειάσει την ψυχή…(σ. 152)

Ο νους είναι βεβαρημένος και το σώμα εξασθενημένο απ’ τις δηλητηριώδεις τροφές, που μας ταΐζουν αυτοί που μας κυβερνούν· και δεν είμαστε συνηθισμένοι στο να διεξάγουμε οποιονδήποτε πόλεμο, είτε πνευματικός είτε σωματικός είναι αυτός. Γι’ αυτό, σας παρακαλώ, μην ψάχνετε για λύσεις! Αγαπητοί μου, δεν υπάρχουν ανθρώπινες λύσεις. Η λύση είναι να πεθαίνεις για τον Χριστό».

Είδα ότι ελάχιστοι ιατροί διαμαρτύρονται ενάντια στο απάνθρωπο σύστημα που επικρατεί στην Υγεία. Είναι μία θλιβερή πραγματικότητα το γεγονός ότι οι διανοούμενοί μας ήταν και παραμένουν οι πιο αδύναμοι χαρακτήρες. Είναι φοβισμένοι, κάνουν εύκολα πίσω, για να διατηρήσουν τις θέσεις τους. Παρατήρησα το ίδιο και στη φυλακή. Πιο εύκολα αντιστέκονταν οι απλοί άνθρωποι, παρά οι διανοούμενοι. Ήταν ελάχιστοι οι διανοούμενοι που αντιστέκονταν. Ο απλός άνθρωπος αντιλαμβανόταν πάντα πιο γρήγορα την πραγματικότητα…

Δεν θα κρατήσει πολύ αυτό που γίνεται σήμερα. Ο ευρωπαϊκός σοσιαλισμός φροντίζει για το σχέδιο αυτό. Το σύστημα δούλεψε με τέτοιον τρόπο, ώστε ο απλός χωρικός να αποβλακώνεται και ο διανοούμενος να εκτίθεται. Ακόμη και ο ιατρικός κόσμος συνέβαλε σ’ αυτό: ήταν ένας παράγοντας μέσω του οποίου το σύστημα πέτυχε και συνεχίζει να πετυχαίνει το σατανικό έργο της μείωσης του πληθυσμού, μέσω επικίνδυνων εμβολίων και χημικών δηλητηρίων… Εάν υπήρχε μία κυβέρνηση αληθινών ηγετών, πιστών διανοουμένων, θα υπήρχε δυνατότητα βελτίωσης της κατάστασης. Aλλά με τέτοια παράσιτα που μας κυβερνούν… γίνονται παράσιτα και οι υφιστάμενοί τους, όποιο κι αν είναι το επάγγελμά τους-δήμαρχοι, δάσκαλοι, ακόμη και ιατροί. (σ. 142).

«Αυτήν την ώρα ο κόσμος διευθύνεται από μία παγκόσμια κυβέρνηση, η οποία κατευθύνει όλες τις «κυβερνήσεις» των κρατών. Εμείς κατηγορούμε τους κυβερνήτες μας αλλά αυτοί, σαν μαριονέτες, δεν έχουν σχεδόν κανένα δικαίωμα» (σ. 183).

Από το βιβλίο «Ζωή θυσιαζόμενης ἀγάπης»· Γέροντος Ιουστίνου Πίρβου ,εκδόσεις Ἄθως

Σε περιόδους διωγμών οι Χριστιανοί να παίρνουν δύναμη από τη Θεία Κοινωνία, λέγοντας την ευχή του Ιησού και επικαλούμενοι τη βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου θα προστατευθούν από οποιονδήποτε. Η ζωή μας βρίσκεται στα χέρια του Θεού.

Πηγή: iconandlight.wordpress.com

Αναφερόμενος ο Γέροντας στη σύγχρονη ζωή είπε: «Σήμερα, οι άνθρωποι ζουν για το ‘φαίνεσθαι’ και είναι τόσο δειλοί, ώστε δεν θέλουν ούτε καν ν΄ αναζητήσουν την Αλήθεια, πόσο δε μάλλον να υπερασπιστούν το Όνομά Του. Είμαστε αποδυναμωμένοι, εξουθενωμένοι και σκανδαλισμένοι απ’ αυτόν τον κόσμο, που ενδιαφέρεται για το πώς να κομματιάσει τις ζωές μας και τα έθνη μας. Υπάρχει μια συνεχής τάση για θρυμματισμό και διάβρωση του πνευματικού, του Ορθόδοξου ‘είναι’ μας. Το κλειδί είναι η διατήρηση της πίστης μας, παρ’ όλες τις κακουχίες και τα δεινά».

Πρόσθεσε ακόμη: «Δεν είναι εύκολο να ζεις στις μέρες μας. Αν όμως ο Κύριος επέτρεψε να υποφέρουμε στην εποχή μας, οφείλουμε να υπακούσουμε και να δεχθούμε ευχαρίστως όλα όσα μας συμβαίνουν, ως προερχόμενα από το χέρι του Θεού κι όχι του εχθρού. Είναι πιο δύσκολα τώρα, διότι συνηθίσαμε στις ανέσεις, στην τηλεόραση, την τρυφηλή ζωή και τις διάφορες ελευθερίες. Λοιπόν, αγαπημένοι μου, το επιζήμιο αποτέλεσμα αυτών των ελευθεριών μόλις τώρα φαίνεται: οι δυνάμεις της ψυχής μας έχουν ατονήσει. Ο νους είναι βεβαρημένος και το σώμα εξασθενημένο απ’ τις δηλητηριώδεις τροφές, που μας ταΐζουν αυτοί που μας κυβερνούν· και δεν είμαστε συνηθισμένοι στο να διεξάγουμε οποιονδήποτε πόλεμο, είτε πνευματικός είτε σωματικός είναι αυτός. Γι’ αυτό, σας παρακαλώ, μην ψάχνετε για λύσεις! Αγαπητοί μου, δεν υπάρχουν ανθρώπινες λύσεις. Η λύση είναι να πεθαίνεις για τον Χριστό».

Κατανοούσε ότι όλη η ζωή μας, ως χριστιανών, χρειάζεται να είναι ένα συνεχές μαρτύριο του αμαρτωλού εαυτού μας και μια προετοιμασία για μαρτυρικό θάνατο – χρειάζεται ν’ αποκτήσουμε την αγνότητα της καρδιάς ενός παιδιού και να έχουμε μεγάλη ανδρεία σε καιρούς διωγμού.

….Οι ένθερμοι είναι πάντοτε έτοιμοι – δεν περιμένουν τον καιρό του διωγμού ή του πολέμου για να επιμεληθούν τα της ψυχής τους! Για τον αληθινό χριστιανό δεν έχει σημασία πότε θα έλθει ένας πόλεμος ή ένας διωγμός. Ο αληθινός χριστιανός είναι πάντα έτοιμος, προετοιμασμένος με αναμμένη τη λαμπάδα της ψυχής του, για να συναντήσει τον Ουράνιο Νυμφίο. Ο γνήσιος χριστιανός δεν ζει με φόβο και αγωνία για το πότε θα ξεσπάσει ένας πόλεμος ή πότε θα πέσει μια βόμβα στο κεφάλι του. Αναζητεί τρόπους να θυσιάζεται περισσότερο για τον πλησίον του και για τον Θεό. Ο αληθινός χριστιανός αναζητεί μέσα του τη Βασιλεία των Ουρανών και δεν φοβάται τίποτε στην εφήμερη τούτη ζωή. Γι’ αυτόν, η λύπη είναι χαρά και ο Σταυρός είναι ανάσταση.

Ούτως ή άλλως, η ζωή μας είναι στα χέρια του Θεού και μόνον Εκείνος γνωρίζει το τέλος του ανθρώπου. Επομένως, ας μην φοβόμαστε όταν ακούμε για πολέμους και άλλα φοβερά γεγονότα, διότι όλα αυτά πρέπει να συμβούν, όπως είπε ο Σωτήρας μας (πβ. Ματθ. 24,6 και Μαρκ. 13,7). Φόβο θα έπρεπε να έχουμε για το γεγονός ότι οι ψυχές μας δεν είναι έτοιμες να συναντήσουν τον Χριστό».

Όταν βλέπουμε τον αδελφό μας να κάνη κάποια αμαρτία, δεν πρέπει να βιαστούμε να του «πετάξουμε την πέτρα», αλλά πρέπει πρώτα να σκεφθούμε ότι εμείς είμαστε ένοχοι για την ίδια αμαρτία, και έτσι αναπαύεις τον αδελφό σου. Αυτή η εργασία είναι πολύ ευάρεστη στο Θεό. Μια πνευματική κατάσταση σε διευκολύνει να δεις μέσα σου την πτώση όλης της ανθρωπότητας• δηλαδή ο καθένας φταίει για όλους και όλοι φταίνε για τον καθένα. Αυτό βοηθάει πολύ τον αδελφό σου. Στο κάτω – κάτω αυτή είναι η αλήθεια.

Ο Θεός κατά κάποιον τρόπο μας δείχνει σημάδια για να ετοιμαστούμε. Εμείς όμως δεν δίνουμε σημασία. Αυτό σημαίνει ότι τα πάθη μας τύφλωσαν τόσο πολύ που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το καλό από το κακό.

Η γενιά αυτή είναι τόσο τυφλωμένη από τα πάθη που ακόμη κι αν δουν βομβαρδισμούς ή οτιδήποτε άλλο δεν πρόκειται να μετανοήσουν…
Όπως λέει και η Γραφή ο καθένας είναι αλυσοδεμένος από κάποιο πάθος. Και όταν θα μας βρει το κακό τότε δεν θα έχουμε τη δύναμη να μετανοήσουμε. Ο καθένας προσπαθεί να ικανοποιήσει το πάθος του. Οι καρδιές έχουν πετρώσει. Αυτός που δεν αγωνίστηκε εναντίον των παθών του δεν θα βρει Θεία βοήθεια στον καιρό των διωγμών. Ο Θεός μας στέλνει σημάδια για να έλθουμε ”εν εαυτώ” και να μετανοήσουμε. Να πάμε στους πνευματικούς για να εξομολογηθούμε, να κοινωνήσουμε με το σώμα και το αίμα του Χριστού για να πάρουμε δύναμη..”.

***

«Πιστεύετε ότι οι διεθνείς οργανισμοί, όπως ΟΗΕ και ΝΑΤΟ θέλουν στ’ αλήθεια την ειρήνη των λαών; Αυτές είναι ανοησίες, για να αποβλακώνονται οι μάζες! Μόνον αφελείς αναγνώστες των εφημερίδων μπορούν να πιστεύουν πλέον αυτές τις κουταμάρες. Αυτοί οι οργανισμοί κάνουν πόλεμο στο όνομα της ειρήνης ώστε, μετά, αυτοί πάλι να φαίνονται ως “σωτήρες του κόσμου”• ενώ στην πραγματικότητα μετά τον πόλεμο πάλι αυτοί θα κερδίζουν, δρέποντας τους καρπούς και τη δόξα, μοιράζοντας μεταξύ τους τα κέρδη, όπως επιθυμούν.

Να ξέρετε όμως ότι και τις “Μεγάλες Δυνάμεις” ο Θεός θα τις παιδαγωγήσει κατάλληλα. Θα τις πατάξει, όταν δεν θα το περιμένουν και τότε θα ηττηθούν. Τι απέγινε η Ιταλία με τον Μουσολίνι; Τι απέγινε η Γερμανία με τον Χίτλερ; Όλους τους διαίρεσε ο Θεός. Ο Θεός και αυτούς θέλει μετανοιωμένους, όχι μόνον τους χριστιανικούς λαούς. Ο Θεός προνοεί έτσι ώστε πολλοί ειδωλολάτρες να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία.

Ο πόλεμος ποτέ δεν έρχεται από τους χριστιανούς, πάντα από τους ειδωλολάτρες. Ένας ηγέτης που είναι μέλος της Εκκλησίας δεν συμμαχεί ποτέ με τους ειδωλολάτρες, ούτε εναντίον ορθοδόξων κρατών».

«Θα έρθει μία εποχή, κατά την οποία μόνο όσοι βιώνουν τη Χάρη του Θεού θα μπορούν να διακρίνουν το καλό από το κακό. Ο άνθρωπος δεν θα είναι ικανός να επιλέξει ανάμεσα στο καλό και στο κακό μόνο με το νού του. Θα υπάρχουν φοβερές πλάνες. Και μόνον η Χάρις του Θεού είναι ικανή να μας λυτρώσει απ’ αυτές. Γι’ αυτό προσευχηθήτε, γρηγορείτε και προσεύχεστε για να μην πέσετε στον πειρασμό της πλάνης» (σ. 104).

Πηγή: https://iconandlight.wordpress.com/

Πηγή: https://kvathiotis.substack.com/p/-10-

Στο βιβλίο «Ζωή Θυσιαζόμενης Αγάπης. Βίος, Διδαχές και Θαύματα» (μτφ.: Χ.-Α. Λιαναντωνάκη, εκδ. Άθως, Αθήνα 2019) ο αναγνώστης θα βρει συγκλονιστικές αλήθειες, οι οποίες θα τον βοηθήσουν να επαναπροσδιορίσει την θέση του μέσα στον σύγχρονο κόσμο που λοξοδρομεί ολοένα και περισσότερο από τις αρχικές συντεταγμένες του.

Στην ενότητα με τίτλο «Η λατρεία της τεχνολογίας γεννά τέρατα» (σελ. 142 επ), ο εκ Ρουμανίας φωτισμένος γέροντας Ιουστίνος Πίρβου μιλά για τον ηλεκτρονικό διωγμό του ανθρώπου, ο οποίος θα βαίνει επιδεινούμενος όσο περισσότερο εξελίσσεται η τεχνολογία. Οι θέσεις του είναι εξαιρετικά επίκαιρες λόγω της ψηφιακής ταυτοποίησης των Ελλήνων μέσω των κινητών τους τηλεφώνων, η οποία ενεργοποιήθηκε, για την ώρα προαιρετικά, από τις 27.7.2022.

Μια νύχτα, αφηγείται ο γέροντας, αφού επέστρεψε από την Θεία Λειτουργία, αποκοιμήθηκε και ακολούθως είδε το εξής όνειρο:

«Ότι οι υπηρέτες του Αντιχρίστου βασάνιζαν τους ανθρώπους. Τους έβγαζαν έξω στους δρόμους και μετά σ’ ένα εργαστήριο τούς σφράγιζαν υποχρεωτικά μ’ ένα ηλεκτρονικό chip, μεγέθους ενός κουκουτσιού δαμάσκηνου. […] Εκείνοι που κυκλοφορούσαν δύο ή περισσότεροι μαζί κατάφερναν να παραμείνουν ασφράγιστοι, ενώ εκείνοι που ήταν μόνοι τους, αυτούς εύκολα τους άρπαζαν και τους σφράγιζαν».

«Η αγάπη και η προσευχή έχουν πολλή δύναμη και η τεχνολογία τους θ’ αποδειχθεί αδύναμη, όπως λέει και ο Θεός στο Ευαγγέλιο: “οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν” …».

Ακολούθως, ο γέροντας επισημαίνει ότι οι υπηρέτες του Αντιχρίστου χρησιμοποιούν και μεθόδους ύπνωσης (σελ. 143/144):

«Δεν βλέπετε πώς η τεχνική αυτή κάνει τον άνθρωπο να μην μπορεί πλέον να κοιμάται, να μην μπορεί να σκέπτεται, να κουράζεται πολύ γρήγορα; Αυτή η τεχνική έχει περισσότερη επίδραση πάνω στην ψυχή του ανθρώπου απ’ ό,τι το οινόπνευμα· είναι ένα επικίνδυνο ναρκωτικό».

«Οι άνθρωποι ζουν τώρα σε μια κατάσταση αποχαύνωσης και αθεϊσμού· πίνουν, τρώνε και δεν τους ενδιαφέρει πια εάν τους δικάζει ή όχι ο Θεός».

«Ο κόσμος έφθασε στο αποκορύφωμα της ακολασίας και του αμοραλισμού, οι ομοφυλόφιλοι και οι παραβάτες έγιναν “πρότυπα” της κοινωνίας. Εγώ βλέπω ότι και η νοοτροπία των παιδιών είναι πολύ αλλοιωμένη· επειδή οι μανάδες αφήνουν τα παιδιά τους πολλή ώρα μπροστά στον υπολογιστή και την τηλεόραση, μετατρέποντάς τα, τα καημένα, σε τέρατα».

Λίγες αράδες πιο κάτω, ο γέροντας αναφέρεται στο φλέγον ζήτημα της εποχής μας, που έχει αναχθεί σε μήλον της έριδος: Άραγε, η στιγμή του σφραγίσματος, στο οποίο αναφέρεται η Aποκάλυψη του Ιωάννη πλησιάζει επικίνδυνα; (δεδομένου ότι ο γέροντας κοιμήθηκε το 2013, στο χωρίο που ακολουθεί αποτυπώνονται προβλέψεις οι οποίες έχουν διατυπωθεί, στην καλύτερη περίπτωση, πριν από μία περίπου δεκαετία).

«Το σφράγισμα του ανθρώπου δεν είναι ακριβώς κοντά, αλλά ούτε πολύ μακριά. Πολύ λίγοι θα γλυτώσουν από το σφράγισμα· όμως, αν σφραγιστούμε διά της βίας, δεν θα είμαστε εμείς υπεύθυνοι, αλλά αυτοί. Σημασία έχει να μην υποχωρήσεις και να πεθάνει ως μάρτυρας. Αυτό είναι το σημαντικό. […] Όλη η ζωή του χριστιανού πρέπει να είναι μια προετοιμασία για να πεθάνει ως μάρτυρας».

Η θέση του γέροντα περί «σφραγίσματος διά της βίας», το οποίο απαλλάσσει τον εξαναγκαζόμενο από κάθε ευθύνη του και καθιδρύει αποκλειστική ευθύνη εκείνων που άσκησαν βία, μπορεί να συσχετισθεί με τις επαναλαμβανόμενες δηλώσεις των διαχειριστών της υγειονομικής κρίσης και των νομικών συμβούλων τους, οι οποίοι στην αρχική φάση του εμβολιασμού διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους ότι δεν υπάρχει περίπτωση να λάβει χώρα ο εμβολιασμός του πληθυσμού με χρήση φυσικού-σωματικού καταναγκασμού!

Πάντως, στην συνέχεια ο γέροντας διατυπώνει την άποψη ότι η απουσία προφητών και αγίων προστατών της ορθοδόξου αληθείας είναι ένα σημάδι περί του κοντινού τέλους (σελ. 145):

«Δεν υπάρχει πνευματική καθοδήγηση, δεν υπάρχουν ιεροκήρυκες, οι οποίοι να λένε από τον άμβωνα στον λαό τι πρέπει να κάνει. Τώρα ο ιερέας λειτουργεί όπως του υπαγορεύει το κόμμα, όχι όπως του λέει το Άγιο Πνεύμα: Με τόσο διεφθαρμένους ποιμένες πώς να εργαστεί ο Θεός; Αυτοί χορεύουν με τους μουσουλμάνους και τους αιρετικούς κι εμείς θέλουμε ο Θεός να μιλά μέσω αυτών; Αλλά ο καημένος ο αφελής άνθρωπος πιστεύει όλα τα ψέματα».

Στην επόμενη ενότητα με τον άκρως επίκαιρο τίτλο «Ο ζυγός της ηλεκτρονικής εποχής» (σελ. 148 επ.), αφού εξαίρει την αξία της ψυχής («αν πλουτίσουμε την ψυχή, δεν θα νοιώθουμε πια τη φτώχεια του σώματος. Η πίστη μπορεί να μετατρέψει τον λόγο του Θεού σε ψωμί» – φυσικά ο μέγας πολέμιος της ανθρώπινης ψυχής, ο Χαράρι, έχει άλλη άποψη), ο γέροντας αποκαλύπτει μια σημαντική πτυχή του μισάνθρωπου σχεδίου που έχουν θέσει σε εφαρμογή οι υπηρέτες του Αντιχρίστου (σελ 151/152):

«Τώρα προσπαθούν να δημιουργήσουν μία ομοιομορφία μέσω της τεχνολογίας. Θέλουν να είμαστε όλοι το ίδιο, νούμερα» (άραγε, είναι τυχαίο ότι στο έκτο του παιδί, που γεννήθηκε στις αρχές Μαΐου του 2020, ο Έλον Μασκ δεν έδωσε όνομα, αλλά ένα απρόσωπο συνδυασμό γραμμάτων και αριθμών: X Æ A-12;).

«Αυτός ο πολιτισμός, αφού μας αφαίρεσε τα ρούχα μας, χώρισε τις οικογένειές μας, πήρε το φαγητό από το στόμα μας, τώρα προσπαθεί να αδειάσει την ψυχή. Η τεχνολογική πρόοδος, ως τεχνολογία, δεν έχει τίποτα κακό· αλλά η λανθασμένη χρήση της προκαλεί μεγάλη ζημιά. Η μεγαλύτερη ζημιά είναι ότι απομακρύνει τον Θεό από τον κόσμο, από την κοινωνία. Τι ανάγκη έχει πια τον Θεό ο σύγχρονος άνθρωπος, αν έχει στη διάθεσή του την τεχνολογία;. Αυτή η τεχνολογία δίνει στον άνθρωπο τέτοια αυτοπεποίθηση, ώστε νομίζει ότι αυτός είναι “το άλφα και το ωμέγα”, ότι μπορεί να επικοινωνεί και με το φεγγάρι και με τον ήλιο, δεν έχει ανάγκη πια τον Θεό. Πάνω από τον “άνθρωπο της τεχνολογίας” δεν υπάρχει τίποτα!».

Λίγο παρακάτω, ο γέροντας αναφέρεται ξανά στο φαινόμενο της αριθμοποίησης του ανθρώπου και στον σκοπό της παγκόσμιας διακυβέρνησης (σελ. 153/154):

«Θεωρώ ότι το ηλεκτρονικό σύστημα αποτελεί τον ύστατο ζυγό που επιβάλλεται στον άνθρωπο, ώστε αυτός να μην κινείται πια καθόλου, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Να κρατά τον άνθρωπο δέσμιο, όσο γίνεται πιο δεμένο με την ταΐστρα του, σαν ένα αλυσοδεμένο ζώο, το οποίο δεν τρώει παρά το χόρτο που του δίνει ο ιδιοκτήτης του».

«Σκοπός της παγκόσμιας διακυβέρνησης, τούτη την ώρα, δεν είναι άλλος από την διάλυση του ανθρώπου και τη διάλυση της επαφής μεταξύ των ανθρώπων. Εάν κάποια πολιτικά συστήματα καθυποτάσσουν τα δικαιώματα των ανθρώπων, αυτό το δικτατορικό ηλεκτρονικό σύστημα θα βάλει σε ζυγό την ψυχή, θα καταδυναστεύσει τη σκέψη του ανθρώπου».

«Κάποιοι θέλουν να γίνουμε μόνο νούμερα, όπως οι κρατούμενοι. Προσπαθούν να διαλύσουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και τη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό. Είναι μια προσπάθεια να γίνει η κοινωνία “ρομπότ”. Σιγά-σιγά θα εξαφανιστεί απ’ αυτήν ο κανονικός άνθρωπος και θα μείνουν μόνο τα ρομπότ που ελέγχονται από τάχα “ανώτερους” ανθρώπους, εκείνους που διευθύνουν τον κόσμο. Ο σημερινός πολίτης μας είναι τυφλωμένος, δεν καταλαβαίνει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και δέχεται σαν ζώο την προσωπική του διάλυση».

Ο γέροντας συμπληρώνει την σκέψη του με την εξής διαπίστωση (σελ. 155):

«οι δυνάστες προτιμούν τους ηλίθιους, τους ιδιωτεύοντες, ανθρώπους τους οποίους μπορούν εύκολα να αποβλακώνουν. Αρχίζουν από τη νεολαία. Άλλωστε με το να αποβλακώνουν το παιδί μέσω της τηλεόρασης και μέσω της παιδείας –η οποία του “σερβίρει” τη σχολική ύλη που αυτοί διαλέγουν, λογοκρίνοντας ένα μεγάλο μέρος της αληθινής ιστορίας των λαών– η γνώση γίνεται ελεγχόμενη».

Η ανάλυση του Ιουστίνου Πίρβου για τον ζυγό της ηλεκτρονικής εποχής συμπορεύεται κατά τρόπο αξιομνημόνευτο με τις αναπτύξεις του Texe Marrs στην ενότητα με τίτλο «Ένας Θαυμαστός Νέος Τεχνοτρονικός Κόσμος», η οποία περιέχεται στο βιβλίο του «Ηλεκτρονική Ταυτότητα» (πλήρης τίτλος: Η Ταυτότητα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης [Σχέδιο L.U.C.I.D.], σελ. 181 επ.):

«Σήμερα, βλέπουμε το σύστημα επισήμανσης ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, το βασισμένο στο Χάραγμα του Θηρίου, να συγκροτείται ουσιαστικά μπροστά στα μάτια μας. Ταυτόχρονα, κάτω από τα άγρυπνα μάτια των Πεφωτισμένων, όλες οι υπηρεσίες πληροφοριών, κατασκοπείας, αστυνόμευσης, εργάζονται πυρετωδώς για να εφεύρουν αποτελεσματικότερα ηλεκτρονικά δεσμά, υψηλής τεχνολογίας. Πρόθεση των ελεγκτών είναι να μας εξαναγκάσουν, ως δούλους, να μπούμε σε ένα θαυμαστό Καινούργιο Τεχνοτρονικό Κόσμο» [1].

«Ξαφνικά, η πρώτη εταιρεία τηλεπικοινωνιών του πλανήτη μας δημιουργεί μια θυγατρική εταιρεία έρευνας και ανάπτυξης, με την ονομασία Lucent Technologies. Άραγε τα “προοδευτικά” μυαλά της “αξιοσέβαστης” εταιρείας που ήταν γνωστή κάποτε σαν Εργαστήρια Bell και που τώρα βαφτίστηκε Lucent, θα ενεργοποιηθούν για την εφαρμογή της ανίερης αποστολής τεχνοτρονικού ελέγχου που επιδιώκει διακαώς ο Μεγάλος Αδελφός;».

«Άραγε οι λαμπροί, πρώτης τάξης επιστήμονες και μηχανικοί της Lucent θα βρεθούν στο μέτωπο αυτής της εξέλιξης των προηγμένων εργαλείων ανθρωπίνου ελέγχου που έχω επονομάσει “μαύρη επιστήμη”; Θα βοηθήσει η Lucent Technologies στην επινόηση-εφεύρεση των συσκευών παγίδευσης, μικροτσίπ, συστημάτων κατασκοπείας και παρακολούθησης, τεχνητής νοημοσύνης, εικονικής πραγματικότητας, ρομποτικού ελέγχου και άλλων συσκευών που θα εισαγάγουν την ανθρωπότητα τελικά στην Τεχνοτρονική Εποχή; Θα παίξει η Lucent ρόλο-κλειδί στην καθιέρωση νέων, υψηλής τεχνολογίας συσκευών και μεθόδων που θα καταστήσουν δυνατό το ζοφερό σύστημα οικονομικού ελέγχου το οποίο έχει προφητευθεί στην Αγία Γραφή του Θεού;».

«Μπορεί κάλλιστα, οι άνθρωποι που τώρα είναι οι εγκέφαλοι πίσω από τη Lucent και τις άλλες εταιρείες που αναφέρονται εδώ, να μην έχουν σχέση με τον τρόπο με τον οποίο τα δημιουργικά “παιδιά” τους –προϊόντα όπως το Ινφέρνο, το Λίμπο κ.λπ. της Lucent κ.λπ.– ταιριάζουν στην αλληλουχία γεγονότων που θα λάβουν χώρα στις έσχατες ημέρες της Συντελείας του Αιώνος. Χωρίς πειστικά και ακριβή στοιχεία και αποδείξεις, δεν μπορώ να στιγματίσω τους ανθρώπους αυτούς ως εκούσιους και συνειδητούς πράκτορες του Πονηρού. Ωστόσο, ο Σατανάς είναι παραπάνω από ικανός να χρησιμοποιήσει ακόμα και τους ειλικρινέστερους, ανύποπτους αχυρανθρώπους και μαριονέτες για να κάνει τις βρομοδουλειές του εδώ πάνω στη γη. Φανταστείτε τη ζημιά –τον όλεθρο– που μπορεί να προκαλέσει με τις υψηλής τεχνολογίας συσκευές που επινοούνται και παράγονται από τους λαμπρούς επιστήμονες και ανθρώπους που περιφέρονται στις αίθουσες και τους διαδρόμους της πρώτης –κορυφαίας– εταιρείας υψηλής τεχνολογίας και εργαστηρίων του κόσμου!».

«Αυτά που μερικοί μπορεί να τα θεωρούν σαν επιχειρηματικά κατορθώματα που αποσκοπούν στο να βοηθήσουν την “πρόοδο και την ευτυχία της ανθρωπότητας”, μπορεί να αποδειχθούν όπλα μαζικών καταστροφών και της πιο άθλιας καταπίεσης και τελικά εξόντωσης του ανθρώπινου είδους».

Ο Texe Marrs συνδυάζει τα παραπάνω με ένα όραμα που είχε δει ο Προφήτης Δανιήλ (7, 23) για την Τεχνοτρονική Εποχή της ανθρώπινης δουλείας (ό.π., σελ. 185):

«Το όραμα του Δανιήλ περιείχε τέσσερα βασίλεια θηρίων που θα κυβερνήσουν τη γη κατά ιστορική διαδοχή. Τώρα, βλέπουμε να ανέρχεται στην εξουσία και υφιστάμεθα την μνημειώδη εμφάνιση του τελευταίου βασιλείου ή παγκόσμιας εξουσίας, στον πλανήτη γη – εκείνη της Βασιλείας του Τέταρτου Θηρίου. Ναι, το προφητευμένο Θηρίο των εσχάτων ημερών της Συντελείας του Αιώνος σέρνεται προς την Ιερουσαλήμ. Συγκροτεί, πλέον, τα φρικιαστικά αλλά αποτελεσματικά εργαλεία και τεχνολογικά συστήματά του σε ολόκληρη την Υδρόγειο, γεμίζοντας κάθε κενό με τα φλογώδη μάτια του υψηλής τεχνολογίας και τα αιματοβαμμένα, ηλεκτρονικά του χέρια».

«Πολύ σύντομα, κάθε πολίτης του “παγκόσμιου χωριού” θα αρχίσει να τρέμει και να κλονίζεται μπροστά στην αιφνιδιαστική και αδίστακτη επέλαση αυτής της κτηνώδους, τεχνολογικής μανίας».

Όπως ο Ιουστίνος Πίρβου, έτσι και ο Texe Marrs κατονομάζει ως στόχο της διεθνούς ελίτ την δημιουργία μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης, η οποία θα εκπληρώσει «το όραμα του Τζωρτζ Όργουελ για ένα φοβερό μέλλον, όπως το ζωγραφίζει στο μυθιστόρημά του 1984» (σελ. 188).

Ειδικότερα, ο Texe Marrs μας πληροφορεί ότι:

«Το δίκτυο L.U.C.I.D. θα υπερπηδήσει τα εθνικά σύνορα. Θα απαιτήσει την επιβολή μιας υποχρεωτικής Παγκόσμιας Βιομετρικής Κάρτας/Ταυτότητας και, στην συνέχεια, ένα εμφυτευμένο βιοτσίπ για τους πολίτες όλων των χωρών της γης. Με μνήμη που έχει χωρητικότητα 2.000 σελίδων, την ικανότητά της να περιλαμβάνει ένα ολόκληρο φάκελο προσωπικών πληροφοριών και την ικανότητά της να χρησιμοποιείται για ατομικές αγορές και οικονομικές συναλλαγές, η Παγκόσμια Κάρτα/Ταυτότητα και η διασύνδεσή της μ’ ένα παγκόσμιο δίκτυο ηλεκτρονικών υπολογιστών, θα σημάνει αναπόφευκτα το ξεπέρασμα και την καταστροφή του προαιώνιου συστήματος των εθνικών κρατών. Ο Λόγος του Θεού λέει ότι θα “κρίνει τα έθνη”. Αλλά οι Πεφωτισμένοι είναι αλαζόνες και αδίστακτοι. Συνεπώς, ο Πύργος της Βαβέλ Ανοικοδομείται!».

Στο 9ο Κεφάλαιο με τίτλο «Το Χταπόδι από Πυρίτιο: Άνθρωποι Παγιδευμένοι στα Σπλάχνα των Ηλεκτρονικών Κλουβιών» (σελ. 203), ο Texe Marrs επικαλείται τον Dwight Kinman, ο οποίος στο βιβλίο του «Ο Τελευταίος Δικτάτορας του Κόσμου» γράφει ότι ο όρος ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ είναι η μυστική κωδική φράση που σημαίνει ΕΝΙΑΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.

«Δυστυχώς, σήμερα στην Αμερική [Σ.Σ.: αλλά και στην Ελλάδα], παρά την μακρόχρονη παράδοση των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων μας, οι πολίτες είναι απαθείς και αδιάφοροι και αγνοούν τον επικείμενο κίνδυνο. Ένα φοβερό θηρίο ανυψώνεται από τα σπλάχνα του καλά καμουφλαρισμένου νεοεποχικού κατεστημένου, τύπου Ες-Ες. Σαν ένα τεράστιο και τερατώδες χταπόδι από πυρίτιο, το σχέδιο L.U.C.I.D. απλώνει τα φοβερά και απειλητικά πλοκάμια του υψηλής τεχνολογίας. Πλήθη ανύποπτων, αβοήθητων θυμάτων πολύ σύντομα θα περικυκλωθούν και θα συνθλιβούν από το νέο, γκεσταπίτικο νεοεποχικό κράτος του Μεγάλου Αδελφού. Ποιος ανάμεσά μας θα μπορεί ενδεχομένως να δραπετεύσει από τα ηλεκτρονικά κελλιά που σήμερα ετοιμάζονται για ολόκληρη την ανθρωπότητα; Ποιος;».

Ο Ιουστίνος Πίρβου θέτει ένα κρίσιμο ερώτημα που συνδέεται με την θεωρία του Θαυμαστού Ανάποδου Κόσμου και, ειδικότερα, με το ένα από τα τρία οργουελικά συνθήματα που ήταν καθιερωμένα στην Ωκεανία του Ουίνστον Σμιθ, δηλ. ότι «ο πόλεμος είναι ειρήνη» (σελ. 182):

«Πιστεύετε ότι οι διεθνείς οργανισμοί, όπως ΟΗΕ και ΝΑΤΟ θέλουν στ’ αλήθεια την ειρήνη των λαών;».

Η αποστομωτική απάντησή του έχει ως εξής:

«Αυτές είναι ανοησίες για να αποβλακώνονται οι μάζες! Μόνον αφελείς αναγνώστες των εφημερίδων μπορούν να πιστεύουν πλέον αυτές τις κουταμάρες. Αυτοί οι οργανισμοί κάνουν πόλεμο στο όνομα της ειρήνης ώστε, μετά, αυτοί πάλι να φαίνονται ως “σωτήρες του κόσμου”· ενώ στην πραγματικότητα μετά τον πόλεμο πάλι αυτοί θα κερδίζουν, δρέποντας τους καρπούς και τη δόξα, μοιράζοντας μεταξύ τους τα κέρδη, όπως επιθυμούν».

Η διαπίστωση αυτή παραπέμπει στην λογική του «πυρομανούς πυροσβέστη», η οποία διέπει την παγκόσμια διαχείριση του πλανήτη.

Στην συνέχεια, αποκαλώντας «μαριονέτες» τους εθνικούς κυβερνήτες, ο γέροντας χρησιμοποιεί έναν χαρακτηρισμό ο οποίος κατέστη ιδιαιτέρως δημοφιλής στην σημερινή εποχή της παγκόσμιας υγειονομικής δικτατορίας, όπου η ηγέτες των περισσότερων κρατών της Δύσης εφήρμοσαν με αξιοπρόσεκτο συντονισμό τις εντολές του περίφημου αόρατου μαριονετίστα.

«Αυτήν την ώρα ο κόσμος διευθύνεται από μια μοναδική παγκόσμια κυβέρνηση, η οποία κατευθύνει όλες τις “κυβερνήσεις” των κρατών. Εμείς κατηγορούμε τους κυβερνήτες μας αλλά αυτοί, σαν μαριονέτες, δεν έχουν σχεδόν κανένα δικαίωμα. Ό,τι τους λέει ο αρχηγός αυτό εκτελούν. Άλλο ό,τι υπαγόρευε η Μόσχα εκτελείτο στη Ρουμανία. Ούτως ή άλλως οι Ρουμάνοι είναι δούλοι στο έδαφος της χώρας τους με όλα όσα πούλησαν οι πολιτικοί μας στους ξένους, μόνον που αυτή η πραγματικότητα δεν δηλώνεται επίσημα».

Την στιγμή αυτή, που οι υπερπρόθυμες ελληνικές μαριονέτες ενεργοποίησαν την ψηφιακή ταυτοποίηση του πολίτη μέσω του κινητού τους, χωρίς να υπάρξει καμία σθεναρή αντίδραση εκ μέρους των πολιτών ή, ακόμη χειρότερα, εκ μέρους της εκκλησίας, είναι σημαντικό να συγκρατήσουμε το μήνυμα που στέλνει ο γέρων Ιουστίνος Πίρβου:

«Πρέπει  εμείς να διαλύσουμε εκ των προτέρων αυτό το ηλεκτρονικό σύστημα, να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να μη δεχθούμε αυτήν τη νέα ηλεκτρονική τάξη πραγμάτων, αυτόν τον “πολιτισμό” της εικόνας και των οπτικών μέσων στο διαδίκτυο».

«Παρατηρούμε την απομείωση της αξίας του ανθρώπου, ο οποίος ολισθαίνει από πρόσωπο σε όνομα και, τέλος, σε αριθμό. Ο άνθρωπος όμως μοιάζει στον Θεό, είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν Του και διαθέτει έμφυτα μέσα του όλα τα αποθέματα, ώστε να μην πέσει στην ύπουλη παγίδα».

Στην ενότητα «Οι διανοούμενοί μας κάνουν εύκολα πίσω» (σελ. 140 επ.), ο Ιουστίνος Πίρβου θίγει το μεγάλο ζήτημα της γενικής παθητικότητας και παράλυσης της βούλησης του ρουμανικού λαού, ο οποίος, όπως ακριβώς και ο ελληνικός, δεν αντιδρά απέναντι στους αντιχριστιανικούς βομβαρδισμούς:

«Αυτή η κατάσταση επιβλήθηκε έτσι, ώστε να διαλύσει τα πρότυπα ενός λαού και να καταστρέψει τις αξίες των ανθρώπων. Για τον κοινό θνητό είναι πιο πειστικός εκείνος που ξέρει να προσφέρει καλύτερα “άρτον και θεάματα”. Ξυπνάει πότε-πότε κάποιος από αυτόν τον λήθαργο, θυμώνει και προσπαθεί να κάνει μια μικρή επανάσταση. Αλλά αυτή η “επανάσταση” φθάνει μόνο μέχρι τον Λόφο του Πατριαρχείου ή μέχρι το Κοτροτσένι (Σ.τ.Μ.: κυβερνητικό μέγαρο)· εκεί διαλύεται. Από την εξέγερσή του δεν απομένει τίποτα, παρά μόνον ένας μεμονωμένος επαναστάτης».

Η συνέχεια των λόγων του γέροντα μοιάζουν με προφητική ακτινογραφία της εποχής του κορωνοϊού:

«Είδα ότι ελάχιστοι ιατροί διαμαρτύρονται ενάντια στο απάνθρωπο σύστημα που επικρατεί στην Υγεία. Είναι μία θλιβερή πραγματικότητα το γεγονός ότι οι διανοούμενοί μας ήταν και παραμένουν οι πιο αδύναμοι χαρακτήρες. Είναι φοβισμένοι, κάνουν εύκολα πίσω για να διατηρήσουν τις θέσεις τους. Παρατήρησα το ίδιο και στη φυλακή. Πιο εύκολα αντιστέκονταν οι απλοί άνθρωποι, παρά οι διανοούμενοι. Ήταν ελάχιστοι οι διανοούμενοι που αντιστέκονταν. Ο απλός άνθρωπος αντιλαμβανόταν πάντα πιο γρήγορα την πραγματικότητα.

Ο διανοούμενος δεν έχει την αίσθηση της μάχης που δίνει, της δυσκολίας. Αυτός είχε συνηθίσει μ’ έναν μισθό, με μια καλή οικονομική κατάσταση και γι’ αυτό αποσύρθηκε από οποιαδήποτε κοινή δράση. Εντάχθηκε σε πολιτικά κόμματα, πρώτα-πρώτα για να προστατεύσει την περιουσία του. Ο ιατρός σήμερα είναι όπως ο παπάς. Έχει μικρό μισθό, αλλά τον αυξάνει παίρνοντας χρήματα από τις τσέπες του φτωχού κι έτσι πλουτίζει, χωρίς να έχει μεγάλο μισθό. Ο σημερινός μας ιατρός δεν συναισθάνεται πως έχει να επιτελέσει λειτούργημα. Τώρα, επειδή είναι χαμηλοί οι μισθοί, αυτός φεύγει στο εξωτερικό, όπου οι αποδοχές είναι μεγαλύτερες.

Στο τέλος όμως και τα δυτικά κράτη θα καταντήσουν στην κατάσταση που βρισκόμαστε εμείς. Δεν θα κρατήσει πολύ αυτό που γίνεται σήμερα. Ο ευρωπαϊκός σοσιαλισμός φροντίζει για το σχέδιο αυτό».

Αμέσως μετά, ο γέροντας καταλήγει σε μια διαπίστωση, εξαιτίας της οποίας θα έπρεπε να γουρλώσει τα μάτια του όποιος αναγνώστης έχει διατηρήσει ένα minimum λογικής, τηρώντας κριτική στάση έναντι του εμβολιαστικού αμόκ που έχει καταλάβει σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη:

«Το σύστημα δούλεψε με τέτοιον τρόπο, ώστε ο απλός χωρικός να αποβλακώνεται και ο διανοούμενος να εκτίθεται. Ακόμη και ο ιατρικός κόσμος συνέβαλε σ’ αυτό: ήταν ένας παράγοντας μέσω του οποίου το σύστημα πέτυχε και συνεχίζει να πετυχαίνει το σατανικό έργο της μείωσης του πληθυσμού μέσω επικίνδυνων εμβολίων και χημικών δηλητηρίων».

Ιδιαιτέρως αποκαλυπτικές είναι οι σκέψεις που καταγράφονται στην ενότητα με τίτλο «Η Ορθόδοξη Πίστη και ο Οικουμενισμός» (σελ. 188 επ.):

«Έστησαν ένα κατάλληλο περιβάλλον, στο οποίο αναπτύχθηκε η μασονία και όλο το πολιτικό και κοινωνικό κακό. Ακόμα και ο οικουμενισμός αποτελεί εργαλείο της μασονίας. Η μασονία, καλλιεργώντας μια σχετικότητα των αξιών, αποσκοπεί στο να προσκυνάς έναν απρόσωπο ψευδοθεό, τον οικουμενικό “θεό”. Ο οικουμενισμός συμβαδίζει με την παγκοσμιοποίηση. Η ισοπέδωση όλων των εθνών, η δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης και ενός ενιαίου κράτους –ταυτόχρονα με τον οικουμενισμό, που αποσκοπεί στη δημιουργία μίας πανθρησκείας, η οποία θα “ενώσει” όλες τις θρησκείες σε μία– όλα αυτά στοχεύουν στην εφαρμογή του τελικού σκοπού τους: την εγκαθίδρυση του “νέου ανθρώπου”, του αντιχρίστου».

Ο Ιουστίνος Πίρβου είναι κατηγορηματικός (σελ. 189):

«Ο οικουμενισμός και η παγκοσμιοποίηση είναι οι πρόδρομοι των Καιρών της Αποκάλυψης».

Αν ζούμε σε πρώιμο ή, αντιθέτως, σε όψιμο προδρομικό σημείο των Εσχάτων Χρόνων, είναι ένα ερώτημα που, με όσα συμβαίνουν την τελευταία διετία 2020-2022, δεν είναι τόσο δύσκολο να απαντηθεί. Χάρη στον κορωνοϊό, ο οποίος λειτούργησε ως (προκατασκευασμένη) τουρμπίνα για την επιβολή της νέας κανονικότητας, τόσο ο οικουμενισμός όσο και η παγκοσμιοποίηση πραγματοποίησαν πολύ μεγάλα άλματα. Τόσο μεγάλα, που θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ευλόγως ότι όσον ούπω θα εμφανισθεί ο αντίχριστος ψευδοσωτήρας της ανθρωπότητας.

Τα πράγματα, όμως, δεν εξελίσσονται πάντοτε κατά τον τρόπο που τα έχει σχεδιάσει το επιτελείο του εωσφόρου. Όπως δεν είχε αυτός τον πρώτο λόγο, έτσι δεν μπορεί να έχει ούτε τον τελευταίο!

Σημείωση –  Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ)
Πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς Παύλου τὸ Ἀνάγνωσμα
11:33-40; 12:1-2

Ἀδελφοί, οἱ Ἅγιοι πάντες διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα Κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι. Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν ᾿Ιησοῦν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον
10: 32-33, 37-38. 19: 27-30

Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς· Πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ’ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος. Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· Ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ. καὶ πᾶς ὅς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναίκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Ο τρόμος για τα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή φούντωσε την περιέργεια για τις προφητείες, αλλά όχι για το νόημα μετανοίας τους

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Το Ισραήλ χτύπησε το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και ένα κύμα εσχατολογικού ρίγους διατρέχει τον πιστό κόσμο, και όχι άδικα.

Φτάνει η στιγμή που μας τελειώνουν τα «ίσως», τα «μπορεί» και τα «θα δούμε», βλέποντας τις προφητείες των αγίων γερόντων να λαμβάνουν υπόσταση μπροστά στα μάτια μας. Δυστυχώς για τους περισσότερους από εμάς, οι προφητείες δεν κέντρισαν την ψυχή μας με το αφυπνιστικό κεντρί τους, γιατί περίσσεψε ο παχυδερμισμός.

Αν οι προφητείες έβρισκαν γόνιμο έδαφος στις ψυχές των Ελλήνων, δεν θα είχαμε την εικόνα της σημερινής Ελλάδας. Ο Μητσοτάκης να τρέχει στη λέσχη Μπίλντερμπεργκ και στην Ουκρανία για να κάνει ατομική διπλωματία, η κυβέρνηση να μοιράζει την ελληνική γη στους επιχειρηματίες και τους λαθρομετανάστες, το Αιγαίο να παζαρεύεται, τα προσκυνήματά μας να χάνονται, τα σκάνδαλα να κουκουλώνονται, τα εγκλήματα να συγκαλύπτονται, οι νέοι να αποθηριώνονται, οι βλασφημίες να προστατεύονται από το κράτος, οι αριθμοί και οι ταυτότητες να προωθούνται χωρίς ενιαία εκκλησιαστική αντίσταση.

Και αντί να κάνουμε εθνική μας υπόθεση τη μετάνοια σε όλα τα επίπεδα, τα «επιτεύγματά» μας είναι οι ατελείωτες εκτρώσεις, οι γκέι γάμοι και οι υιοθεσίες σε παγκόσμια «ορθόδοξη» αποκλειστικότητα, η ψηφιοποίηση της κουρελιασμένης δημοκρατίας μας και οι γονυκλισίες μπροστά σε κάθε εχθρό της Ελλάδας.

Ποτέ ξανά τόση παρακμή. Ποτέ ξανά τέτοια εξαθλίωση και κατάπτωση και ταπείνωση. Έφτασε αυτό για να διορθωθούμε και να απαιτήσουμε περισσότερα, πρώτα απ’ όλα από τους ίδιους μας τους εαυτούς; Ακόμα όχι. Ίσως βρισκόμαστε στα πρόθυρα αυτής της πολυπόθητης μέρας. Αλλά δυστυχώς ακόμα δεν συγκινούμαστε. Όσο ακόμα συντηρείται η κοσμική ελπίδα, γαντζώνεται σφιχτά επάνω της η αναισθησία. Λέμε ότι κάτι θα γίνει και θα την γλιτώσει ο πλανήτης, χωρίς να χρειαστεί να αλλάξουμε ζωή. Χωρίς να χαλάσουμε και πολύ τη ζαχαρένια μας.

Άραγε εδώ που φτάσαμε να είναι έτοιμες να ανοίξουν οι πύλες της αβύσσου, πόσα εξομολογητάρια θα γεμίσουν; Πόσα σκονισμένα κομποσκοίνια θα βγουν από τα συρτάρια; Πόσα ξεχασμένα καντήλια θα ανάψουν; Πόσες εικόνες αγίων θα πάψουν να είναι διακοσμητικές; Πόσα γόνατα θα τριφτούν στο πάτωμα; Πόσες άδειες καρέκλες θα γεμίσουν στις εκκλησιές;

Όσο ο παλαιός Ισραήλ ωθεί την ανθρωπότητα στα βάραθρα του θανάτου, με τι πνευματικά όπλα αντιμάχεται ο νέος Ισραήλ, το πλήρωμα της ορθόδοξης εκκλησίας; Οι πνευματικοί νόμοι δεν έχουν κενά. Όπου αφήνει κενό ο άνθρωπος, το συμπληρώνει ο Θεός. Κι όποιος αυθαδιάζει λέγοντας ότι ο Θεός είναι τάχα κακός τιμωρός, τελικά βλέπει ότι μόνος του τιμωρείται ο άνθρωπος.

Πριν πατήσει το κόκκινο κουμπί κάποιος παράφρονας, το πατάμε εμείς που με την απιστία μας βομβαρδίζουμε όλα τα δικαιώματα του Θεού να φέρει ειρήνη στον κόσμο. Κι ακόμα οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τις προφητείες σαν κοσμικά και όχι σαν πνευματικά αγγέλματα, ενώ είναι σαφέστατα το δεύτερο.

Κάθε φορά που γίνεται παγκόσμια ανακατωσούρα, πέφτουν με τα μούτρα στα λόγια των γερόντων για να μάθουν μόνο τι τους ξημερώνει αύριο. Με μια διάθεση υλικής προφύλαξης, μελλοντολογικής περιέργειας, στείρας επαγρύπνησης. Αδειάζουν την προφητεία από τη σωτηριώδη ουσία της και ασχολούνται μόνο με το καύκαλο των γεγονότων, σαν να διαβάζουν εφημερίδα του μέλλοντος λίγο πριν την πετάξουν στην ανακύκλωση.

Οι προφητικοί γέροντες όμως συγκέντρωναν όλη την αγωνία της ψυχής τους στο κομβικό ζήτημα της μετάνοιας. Η γνώση του μέλλοντος δεν έχει καμία ωφέλεια αν δεν φιλτραριστεί μέσα από την ελπίδα της μετάνοιας και της θείας πρόνοιας. Ίσα – ίσα που περισσότερο κακό κάνει, παρά καλό. Παραλύει τις τεμπέλικες ψυχές από φόβο, απραξία και δυσανασχέτηση. Το νόημα της προφητείας είναι να αναπαύει και να νουθετεί. Να αναπαύει γιατί θριαμβευτής των γεγονότων είναι πάντα ο Χριστός. Να νουθετεί γιατί στο χέρι μας είναι αν μια δοκιμασία θα εξελιχθεί σε ευλογία ή σε ασήκωτο βάσανο.

Θα ήταν πολύ προτιμότερο να πέφταμε στα γόνατα και να μη γνωρίζαμε τίποτα για το αύριο, παρά τώρα που ξέρουμε πολλά αλλά παραμένουμε αμετανόητοι…

Πηγή: sportime.gr

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰουστίνου Πίρβου τοῦ Νέου Ὁμολογητοῦ τοῦ Ῥουμάνου, ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ ἐξορίαις ὑπό τῶν μπολσεβίκων ὑπωπιασθεὶς, ἐν εἰρήνῃ ἐτελειώθη ἐν ἔτει 2013

Ἐν πολλαῖς δοκιμασίαις ἐξαγιασθείς,
Τὰς ἐρχομένας θλίψεις τῷ λαῷ ἀπεσόβησας.

Τον καιρό των διωγμών οι χριστιανοί πρέπει να μαζευτούν γύρω από τους ιερείς τους. Εκεί που βρίσκετε ένα αντιμήνσιο και ένας ιερέας για να τελέσει την λειτουργία εκεί είναι και η εκκλησία. Έχουμε ως παράδειγμα τον διωγμό του περασμένου αιώνα όπου οι ιερείς πήγαιναν στα βουνά και στα χωριά με ένα αντιμήνσιο και τα λειτουργικά σκεύη στην πλάτη.

Η Λειτουργία και τα Μυστήρια θα δώσουν δύναμη στους χριστιανούς να αντιμετωπίσουν την πείνα και να προστατευτούν από παν κακό, ευρισκόμενοι υπό τη Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Έπειτα να λέει την Ευχή του Ιησού ή το Υπερμάχω. Στη φυλακή αυτές οι προσευχές μας έσωσαν και δεν υποχωρήσαμε μπροστά στο κόκκινο θηρίο.

Ο πραγματικός χριστιανός όμως δεν περιμένει τον πόλεμο ή τον διωγμό για να φροντίσει την ψυχή του. Τον αληθινό χριστιανό δεν τον ενδιαφέρει πότε θα αρχίσει ο πόλεμος ή ο διωγμός. Είναι πάντοτε έτοιμος να υποδεχθεί τον Ουράνιο Νυμφίο με το καντήλι της ψυχής αναμμένο.

Ο αληθινός χριστιανός δεν κοιτάει πότε θα έρθει ο πόλεμος ή δεν παραμονεύει να δει αν η βόμβα θα πέσει στο κεφάλι του, αλλά ψάχνει να δει πως θα θυσιαστεί για τον πλησίον του και για το Θεό. Ο αληθινός χριστιανός ψάχνει τη Βασιλεία των Ουρανών μέσα του και δεν φοβάται τίποτα σε αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο. Γι αυτόν η λύπη είναι χαρά και ο Σταυρός Ανάσταση.

***

Άγιος Ιουστίνος Πίρβου ο Ρουμάνος, ο «πρίγκιππας της Ορθοδοξίας»

Σήμερα είναι πολύ δύσκολα. Οι άνθρωποι είναι πολύ μπερδεμένοι και περιμένουν να τους πει κάποιος, να ξεκαθαριστεί μια για πάντα ότι αυτή η εποχή του μικροτσίπ είναι η εποχή του Σατανά. Και γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Η πνευματική μας ζωή δέχεται επίθεση.
Αυτό δεν έχει να κάνει με την παραχώρηση κάποιου εδάφους μας, κάποιου τμήματος της Ρουμανίας. Στο παρελθόν εκχωρήσαμε την Βεσσαραβία, την Μπουκοβίνα, τμήματα της Ντομπρουτζάς. Αυτήν την φορά δεν πρόκειται για την παραχώρηση κάποιου εδάφους μας ή για την απολαβή κάποιου υλικού ή οικονομικού οφέλους. Αυτήν την φορά έχει να κάνει με την υποταγή ενός ολόκληρου έθνους 20 εκατομμυρίων Ορθοδόξων κατευθείαν στην Κόλαση, στον πνευματικό θάνατο.
Γι’ αυτό πρέπει να δώσετε μεγάλη προσοχή. Εάν δεν σας λένε τίποτα στην Εκκλησία για αυτά τα πράγματα τότε θα πρέπει να ξέρετε ότι έχουν πληρωθεί να παραμείνουν σιωπηλοί. Κι εσείς ως απλοί άνθρωποι, με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ορθώς αισθάνεστε ότι από το μικρό ποίμνιο έρχεται πολύ περισσότερη αλήθεια παρά από τον ποιμένα.
Θα έλθει η ώρα που οι ποιμένες σας θα σας πουλήσουν. Θα παρακολουθούν να σας ξεσκίζουν τα άγρια ζώα και δεν θα έλθουν να σας βοηθήσουν.
Να γνωρίζετε ότι αυτά είναι στους αποκαλυπτικούς καιρούς που πρόκειται να μας χτυπήσουν άσχημα.
Μία αμερικανική ταινία στο τέλος έγραφε το εξής συμπέρασμα: μικροτσίπ = σκλαβιά. Σημαίνει ψηφιακή σκλαβιά. Δεν ζεις άλλο. Δεν ανήκεις στον εαυτόν σου. Είσαι σκλάβος σε εκείνους στους οποίους ανήκεις.

***

Ας προσευχόμαστε να πολλαπλασιάσει ο Θεός τους εργάτες Του, επειδή είναι λίγοι

Για μας τους χριστιανούς δεν υπάρχει κρίση. Η μόνη κρίση που μας αφορά είναι ότι δεν είμαστε άγρυπνοι φύλακες του έθνους και της Ορθόδοξης παραδόσεώς μας και αφήσαμε να εισχωρήσουν στη χριστιανική κοινωνία ΄΄λύκοι΄΄, άρπαγες, είτε πολιτικοί είναι αυτοί είτε εκκλησιαστικοί.
Οι ποιμένες μας ζαλίστηκαν πρόωρα από την κοσμική δόξα και δεν κατάφεραν να υπερασπιστούν, ως όφειλαν, τα δικαιώματα της Ορθοδοξίας. Εμείς είχαμε την ατυχία να γίνουμε ΄΄χλιαροί΄΄ χριστιανοί, μας άρεσε περισσότερο το ΄΄ ησυχία, τάξη και ασφάλεια΄΄. Διότι αυτοί που μας κυβερνούσαν πρόβαλαν συνεχώς την ησυχία, την ειρήνη, τη σύνεση – αρετές που είχε σε μεγάλη εκτίμηση η αθεϊστική, κουμμουνιστική ΄΄εκκλησιαστική΄΄ εκπαίδευση. Αλλά αυτή η ψεύτικη σωφροσύνη συγκάλυψε όλα τα παράσιτα, που με πονηρό τρόπο παρεισέφρησαν στην Εκκλησία μας. Δεν μπορέσαμε να διακρίνουμε όλα τα ζιζάνια που ήρθαν από την Ανατολή κι από τη Δύση ή, ίσως, ήταν πιο βολικό για μας να τα κουκουλώσουμε.

Είμαστε τόσο κουρασμένοι και καταπιεσμένοι, ώστε δεν ανοίγουμε το μυαλό μας, ούτε τα μάτια μας ούτε το στόμα μας. Βρισκόμαστε σε μια – με συγχωρείτε- βλακώδη λογική και γίναμε περίγελως των ξένων.
Είναι απαράδεκτο να νοθεύεις , να σκεπάζεις μιαν αλήθεια, ώστε να μη φαίνεται πια τίποτα, να συγκαλύπτεις κάθε μαρτυρία που θα μπορούσε να ελκύσει το ενδιαφέρον των επόμενων γενεών. Υπεύθυνοι γι αυτό είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κυβερνούσαν χθες και κυβερνούν και σήμερα, είναι το ίδιο σύστημα… (σελ. 169-170)

***

«Πρέπει ν᾽αποκτήσουμε την κάθαρσι της καρδιάς και να έχουμε πολύ κουράγιο την ώρα του διωγμού. Δεν πρέπει να περιμένουμε την ώρα του διωγμού ή του πολέμου για να ετοιμάσουμε τις ψυχές μας. Ο αληθινός Χριστιανός είνε πάντα έτοιμος να συναντήση το Νυμφίο της ψυχής του και ψάχνει τρόπους για να θυσιάση τον εαυτό του για τον πλησίον και για το Θεό. Ψάχνει τη βασιλεία των Ουρανών μέσα του και δε φοβάται τίποτα σ᾽ αυτή την πρόσκαιρη ζωή. Γι᾽ αυτόν η θλίψι είνε χαρά και ο σταυρός ανάστασι.
Η ζωή μας βρίσκεται στα χέρια του Θεού. Δεν θα πρέπη να μας φοβίζουν πόλεμοι και φοβερά γεγονότα. Αντίθετα, θα πρέπη να φοβώμαστε και ν᾿ανησυχούμε γιατί η ψυχή μας δεν είνε έτοιμη ν᾿αντικρύση τον Κύριο».

Πρέπει να επιμένουμε στην εσωτερική εργασία. Όταν δεν ζούμε αυτά πού λέμε στην προσευχή, αυτές οι προσευχές είναι μάταιες. Μέχρι τώρα μπορούσαμε να ξεπερνάμε τις καθημερινές μας δυσκολίες κάνοντας κάποια επιφανειακά θρησκευτικά καθήκοντα, αλλά αυτό δεν θα είναι αρκετό για τούς καιρούς πού έρχονται. Αν δεν έχουμε συντετριμμένη καρδιά, δεν θα μπορούμε να αντέξουμε στα ψυχολογικά βασανιστήρια.
Θα έρθει εποχή πού μόνο αυτοί πού έχουν πείρα της χάριτος τού Θεού θα μπορέσουν να διακρίνουν το καλό από το κακό. Θα γίνουν φοβερές προδοσίες, γι’ αυτό προσευχηθείτε, προσευχηθείτε, για να μην πέσετε στην παγίδα της προδοσίας.

«Οι νέοι θα τον βρουν το Θεό και θα βρουν και αυτούς που έζησαν εν πνεύματι και αληθεία αν ψάξουν, αν θελήσουν οπωσδήποτε να ζήσουν και αυτοί εν Αληθεία, μια ζωή με αξίες, καθαρή και άξια να πάει στην αιωνιότητα. Ο λόγος που πρέπει ν’ ακούγεται στο εσωτερικό της εκκλησίας είναι: πίσω στη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και των Αγίων που εδόξασε ο Θεός με αγία λείψανα. Αυτοί είναι τα μοντέλα της Ορθόδοξης Εκκλησίας».

Η Λειτουργία και τα Μυστήρια θα δώσουν δύναμη στους χριστιανούς να αντιμετωπίσουν την πείνα και να προστατευτούν από παν κακό, ευρισκόμενοι υπό τη Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Να λέτε την Ευχή του Ιησού ή το τη Υπερμάχω. Στη φυλακή αυτές οι προσευχές μας έσωσαν και δεν υποχωρήσαμε μπροστά στο κόκκινο θηρίο.
Ο αληθινός χριστιανός δεν κοιτάει πότε θα έρθει ο πόλεμος ή δεν περιμένει να δει αν η βόμβα θα πέσει στο κεφάλι του, αλλά ψάχνει να δει πως θα θυσιαστεί για τον πλησίον του και για το Θεό. Ο αληθινός χριστιανός ψάχνει τη Βασιλεία των Ουρανών μέσα του και δε φοβάται τίποτα σε αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο. Γι αυτόν η λύπη είναι χαρά και ο Σταυρός Ανάσταση.
”Ο Θεός κατά κάποιον τρόπο μας δείχνει σημάδια για να ετοιμαστούμε. Εμείς όμως δεν δίνουμε σημασία. Αυτό σημαίνει ότι τα πάθη μάς τύφλωσαν τόσο πολύ που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το καλό από το κακό… Αυτός που δεν αγωνίστηκε εναντίον των παθών του δεν θα βρει θεία βοήθεια στον καιρό των διωγμών. Ο Θεός μας στέλνει σημάδια για να έλθουμε ”εν εαυτώ” και να μετανοήσουμε.

Είμαστε τώρα ακριβώς όπως ήταν οι παλαιοί χριστιανοί μαζί με τα λιοντάρια στη Ρωμαϊκή αρένα. Να είσαι μέσα στην αρένα και να περιμένεις όπως κάνανε και οι παλαιοί Χριστιανοί να απελευθερώσουν τα λιοντάρια. Περιμένετε να σας σφάξουν, να σας κόψουν, δεν υπάρχει άλλη σωτηρία.
Ο πόλεμος είναι ανοικτός, πολεμάτε μέχρι το τέλος. Μη φοβείσθε. Όπως άρχισε ο Χριστιανισμός έτσι και θα τελειώσει, με πολύ πόνο και ταλαιπωρία. Σφραγίστε το Χριστιανισμό με το μαρτύριό σας.

***

«Αυτήν την ώρα ο κόσμος διευθύνεται από μία μοναδική παγκόσμια κυβέρνηση, η οποία κατευθύνει όλες τις «κυβερνήσεις» των κρατών. Εμείς κατηγορούμε τους κυβερνήτες μας αλλά αυτοί, σαν μαριονέτες, δεν έχουν σχεδόν κανένα δικαίωμα. Ο, τι τους λέει ο αρχηγός αυτό κάνουν».(σ. 183).
…Όσο ο λαός εξακολουθεί να πιστεύει και όσο υπάρχουν μάρτυρες του Θεού, ο Θεός θα κρατήσει την οργή των ξένων μακριά από το έθνος μας.

Ο πόλεμος που ετοιμάζουν, πάλι προς το συμφέρον τους, έχει σκοπό την αλλοίωση και καταστροφή της ανθρωπότητας, την ‘’επίλυση’’ των προβλημάτων πατώντας επί πτωμάτων…
Έχουμε να κάνουμε με προδότες της χώρας μας και με πολλά αφεντικά, στα οποία δεν τολμάμε να αντισταθούμε…. (186)

Η Γαλλική Επανάσταση ήταν το αποκορύφωμα του ‘’ανθρωπισμού’’ και του ‘’μηδενισμού’’ . Όλος ο μοντερνισμός έχει ως βάση την φαινομενικά δημοκρατική αυτή θεωρία περί ελευθερίας, ισότητας, αδελφοσύνης. Ο αθεϊσμός και ο κουμμουνισμός είναι δικά της βλαστάρια, παιδιά της. Ήταν η πιο δαιμονιώδης μέθοδος για ν’ αλλάξει όψη ένας ολόκληρος πολιτισμός, με την ουτοπία αυτής της ψεύτικης ελευθερίας. Δεν ήταν παρά μια εξαπάτηση, ένα υποκατάστατο, διότι ‘’τέλειο κράτος’’ ούτε υπήρξε ούτε θα υπάρξει ποτέ. Πρόκειται για την αλλαγή του τρόπου σκέψης της ανθρωπότητας, που βάζει στο κέντρο του κόσμου τον άνθρωπο, όχι πια τον Θεό.
Έστησαν ένα κατάλληλο περιβάλλον, στο οποίο αναπτύχθηκε η μασονία και όλο το πολιτικό και κοινωνικό κακό. Ακόμα και ο οικουμενισμός αποτελεί εργαλείο της μασονίας. Η μασονία, καλλιεργώντας μια σχετικότητα των αξιών, αποσκοπεί στο να προσκυνάς έναν απρόσωπο ψευδοθεό, τον οικουμενικό ‘’θεό’’. Ο οικουμενισμός συμβαδίζει με την παγκοσμιοποίηση. Η ισοπέδωση όλων των εθνών, η δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης και ενός ενιαίου κράτους – ταυτόχρονα με τον οικουμενισμό, που αποσκοπεί στη δημιουργία μιας πανθρησκειας η οποία θα ‘’ενώσει’’ όλες τις θρησκείες σε μια – όλα αυτά στοχεύουν στην εφαρμογή του τελικού σκοπού τους την εγκαθιδρύσει του ‘’νέου ανθρώπου’’, του αντιχρίστου.
Ο οικουμενισμός είναι ένα μεγάλο ψέμα, διότι αυτοί μιλούν στο όνομα μιας ‘’αγάπης’’ εκτός Χριστού, η οποία σε οδηγεί εκτός της Αληθείας. Εάν οι οικουμενιστές αγαπούσαν αληθινά τον κόσμο, δεν θα χώριζαν την αλήθεια από την αξία και τον πνευματικό πλούτο της αγιοπατερικής Παράδοσης της Εκκλησίας. Αυτοί απογυμνώνουν τον χριστιανισμό από την ομορφιά της Θείας Χάριτος. Ο Θεός έφυγε από αυτούς κι έμεινε μόνον ο εαυτός τους: ‘’ Όχι, εμείς δεν Σε έχουμε ανάγκη, εμείς κυβερνούμε τον κόσμο, εμείς δίνουμε το ψωμί, εμείς προσφέρουμε την ευτυχία ς’ αυτήν τη γη. Ο Ιησούς πρέπει να φυλακισθεί ξανά, για να μην ενοχλεί την πορεία μας’’. Θέλουν να διαγράψουν τον Θεό από τον κόσμο και από την ψυχή του ανθρώπου με οποιοδήποτε μέσο: αυτός είναι ο σκοπός του οικουμενισμού, τον οποίο πολέμησε και ο άγιος Ιουστίνος Ποποβιτς. Ο οικουμενισμός και η παγκοσμιοποίηση είναι πρόδρομοι των Καιρών της Αποκάλυψης…

Οφείλουμε όμως να υπερασπιστούμε, ακόμη και με κίνδυνο της ζωής μας, τις αποφάσεις των Αγίων Οικουμενικών συνόδων. Για μας είναι ιερή παρακαταθήκη η μαρτυρία Πίστεως των Οικουμενικών Συνόδων, η οποία ορίστηκε από τους Αγίους Πατέρες δια του Αγίου Πνεύματος. Εάν εμείς αποκηρύξουμε αυτές τις αποφάσεις αποκηρύσσουμε και το Άγιο Πνεύμα. Στο θέμα των ιερών Κανόνων και της δογματικής αλήθειας δεν χωράει αμφιβολία. Οι ιεράρχες μας, όταν εκλέγονται στην Επισκοπή τους, δεσμεύονται με τη υποχρέωση να σεβαστούν δια βίου την ορθή Πίστη και τις Οικουμενικές Συνόδους. Εάν καταπατούν τον όρκο τους, τότε δεν είναι πλέον επίσκοποι, αφού δεν υπακούν στους ανωτέρους τους, δηλαδή στους αγίους Πατέρες. Εάν λοιπόν αυτοί δεν υπακούουν, πως θα ζητήσουν από εμάς υπακοή; Εμείς δεν υπακούμε σε ‘’κλέφτες και ληστές’’! Υπακούμε στην φωνή της Εκκλησίας, η οποία ομιλεί μέσω των θεοφόρων Αγίων Πατέρων, όχι μέσω μυαλών μεθυσμένων από τις χρυσοποίκιλτες επισκοπικές μίτρες… Αυτοί είναι υποχρεωμένοι να επανεξετάσουν τις συμφωνίες τους, η δε Εκκλησία πρέπει να επανεξετάσει τη στάση της για να ειρηνεύσει ο Ορθόδοξος λαός.
Η παπική ‘’εκκλησία’’ κρύβει στους κόλπους της μεγάλες αιρέσεις….

Οι συμβιβασμοί των ιεραρχών μας δεν γίνονται εξαιτίας μιας δογματικής πεποίθησης. Αυτοί ξέρουν πολύ καλά την αλήθεια. Φέρονται έτσι λόγω πολιτικών συμφερόντων. Δεν έχουν τη δύναμη να αντισταθούν, επειδή το να είσαι σήμερα επίσκοπος σημαίνει να γίνεις μάρτυρας. Δεν είναι εύκολο ούτε γι’ αυτούς. Εμείς έχουμε χρέος να τους αφυπνίσουμε και να προσευχόμαστε γι ‘ αυτούς ν’ αποκτήσουν τη δύναμη να αντιστέκονται στις δογματικές πλάνες και να ενδυναμώσουν την Εκκλησία με την ορθή μαρτυρία και ομολογία τους. Όσοι παραμένουμε Ορθόδοξοι, δεν αποδεχόμαστε τις πλάνες τους και τους συμβιβασμούς τους….

…Αλλά γιατί να μην ταράξουμε τα λιμνάζοντα νερά, όταν η κατάσταση είναι ήδη τόσο επικίνδυνη; Σήμερα, το να μην αντιδράσεις σημαίνει να μην ξεκαθαρίζεις. Βάλε σε ένα ποτήρι με θολό νερό μια σταγόνα ασβέστη και θα δεις πως η θολούρα πέφτει στον πάτο και τότε, μπορείς να πιεις το ποτήρι με καθαρό νερό. Αυτός είναι λοιπόν ο Χριστιανισμός! Ο Χριστιανισμός είναι η σταγόνα ασβέστη που καθαρίζει το θολό νερό στο ποτήρι. Οι ηγέτες ενός έθνους, μιας Εκκλησίας, είναι αυτοί οι οποίοι μπορούν να σταματήσουν το θόλωμα του νερού και να αποκαταστήσουν την καθαρότητα του. Αλλά εάν δεν έχουμε εκείνους τους ηγέτες, οι οποίοι θα παρέμβουν ώστε να καθαρίσουν τα θολά νερά που μας περικυκλώνουν, δεν θα δούμε το ποτήρι καθαρό.
Η μόνη διαύγεια που μας προσφέρεται είναι η σταγόνα αίματος των μαρτύρων μας…
Ζούμε σε δύσκολες εποχές, αλλά με τη βοήθεια του Θεού θα νικήσουμε, επειδή το Άγιο Πνεύμα πνέει ακόμα πάνω ς’ αυτήν τη ρουμανική γη.
Εάν εμείς οι μοναχοί ήμασταν άγρυπνοι και οι μονές μας σε αρμονία, θα κάναμε σπουδαία πράγματα μαζί. Ο χριστιανός μας δεν είναι ενημερωμένος, δεν έχει κίνητρο. Το σχολείο δεν τον πληροφορεί, αλλά ούτε και η Εκκλησία. Μερικές φορές μάλιστα ο λαός μας χρειάζεται να ‘’βάλει πλάτη’’ στους επισκόπους , επειδή εκείνοι δεν τολμούν να μιλήσουν…. (192)

…Κάποιοι θέλουν να καταστραφεί η Ορθόδοξη Εκκλησία, η μόνη αληθινή δύναμη που κρατά ακόμα ‘όρθιο’ τον κόσμο. Ξεκίνησαν με την Γιουγκοσλαβία την οποία διαμέλισαν, ακολούθησε η Ελλάδα με Ορθόδοξο πληθυσμό και αυτή, όπου δημιούργησαν αναρχία και οικονομική κρίση. Σειρά έχουμε εμείς. Με αυτές τις μεθόδους της αναρχίας, ακολουθώντας το γιουγκοσλαβικό πρότυπο, θέλουν να διαλύσουν την Ορθοδοξία. Άλλος τρόπος διάλυσης της Ορθοδοξίας – πιο ύπουλος αυτός- είναι ο οικουμενισμός, με τον οποίον καταστρέφονται οι βάσεις και οι αρχές, χωρίς τις οποίες η Εκκλησία δεν μπορεί να υπάρξει. Όμως θα εξακολουθεί να υπάρχει η Εκκλησία μέσω των επισκόπων και των ποιμένων, οι οποίοι θα επιλέξουν την αλήθεια. Οι οικουμενιστές έχουν την εσφαλμένη εντύπωση ότι θα μπορέσουν να φέρουν κάτι καινούργιο στην Εκκλησία του Χριστού.

Ας μην ξεχνάμε ότι η Εκκλησία είναι το Σώμα, με Κεφαλή τον Χριστό. Δεν μπορείς να την αποκόψεις από τον Χριστό, ο οποίος είναι η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Οι οικουμενιστες δεν θα καταφέρουν τίποτα! Δεν μπορεί να αλλοιώνεται η αλήθεια ανάλογα με τα ανθρώπινα συμφέροντα. Η Αλήθεια του Θεού παραμένει ίδια, αναλλοίωτη στον αιώνα….
…Το Άγιο Πνεύμα μιλάει δια στόματος εκείνων που έχουν μέσα τους τον Χριστό, όχι αυτών που υπηρετούν ανθρώπινα συμφέροντα. Πως τολμούν αυτοί ν’ αλλάξουν τις αποφάσεις των Αγίων Πατέρων;
Μερικοί θεωρούν ότι αυτοί οι κανόνες είναι ξεπερασμένοι… Ασφαλώς, όταν δεν σε βολεύουν και δεν συνάδουν με το συμφέρον σου είναι ‘’ξεπερασμένοι’’. Αλλά η Αλήθεια και το Ευαγγέλιο ‘’παλιώνουν’’ ποτέ; Ο Θεός δεν παλιώνει, ο Θεός είναι ίδιος, ο Αυτός εις τους αιώνας. Εάν όμως εμείς υποτάσσουμε την Εκκλησία στο Κράτος, την καθιστούμε ανθρώπινο ίδρυμα, όπου οι πολιτικοί εκλέγουν τους ποιμένες. Και όπως αλλάζει η πολιτική, αλλάζουν και αυτοί που καθοδηγούνται από πολιτικές κυβερνήσεις. Εμείς πρέπει πρώτα να είμαστε άνθρωποι της Εκκλησίας και μετά της πολιτείας. Ο ιεράρχης δεν συγχέει την πολιτική με την Εκκλησία, ακολουθεί τις εντολές του Κυρίου, όχι του κράτους. Ως πολίτες έχουμε το χρέος να αποδίδουμε ‘’τα του Καίσαρος τω Καισαρι και τα του Θεού τω Θεώ’’. Το πλήθος όμως αναγνωρίζει τον καλό ποιμένα και ο πραγματικός χριστιανός θα ακολουθήσει τον καλό ποιμένα. Εάν το πλήθος των πιστών γνωρίζει τον νόμο και τους κανόνες της Εκκλησίας, τότε και ο επίσκοπος θα συντονίζεται με τους πιστούς….
..Δεν προκαλούν διαίρεση εκείνοι που θέλουν να μπερδεύουν τα πράγματα; Αλλά εμείς γνωρίζουμε ότι θέλουν να δημιουργήσουν μια ενιαία παγκόσμια ‘’εκκλησία’’ , ακολουθώντας τα πολιτικά πρότυπα

Η διαμάχη που έχει ξεσπάσει τελευταία μεταξύ Ορθοδόξων Πατριαρχείων δεν είναι παρά πατριαρχικές δολοπλοκίες που προκαλούνται επί τούτου, για να υπάρχουν στην Εκκλησία ταραχές και διενέξεις. Ξέρουμε πολύ καλά ότι ακόμη και Πατριάρχες υποστηρίζουν πολιτικά συμφέροντα, επειδή στις μέρες μας δεν υπάρχει διεθνές ίδρυμα που να μην χειραγωγείται. Υπάρχουν συγκεκριμένα συμφέροντα, που επιθυμούν την διαίρεση της Εκκλησίας. Υπήρχαν και στο παρελθόν συγκρούσεις ανάμεσα σε Πατριαρχεία, εν τούτοις πάνω από όλους τους εγωισμούς και τις μεταξύ τους διαφωνίες, διατήρησαν αλώβητη την ενότητα της Εκκλησίας…. Οι εχθροί της Εκκλησίας χορεύουν περιχαρείς, όταν βλέπουν τις διαμάχες μεταξύ των Ορθοδόξων, και κάποιοι Πατριάρχες πέφτουν στην παγίδα τους, θέλοντας και μη, παίζοντας το παιχνίδι εκείνων οι οποίοι δεν αγαπούν την αλήθεια…

Λύκοι εισχώρησαν στο μαντρί μας. Εξέλιπαν οι ποιμένες και θεολόγοι, που θα μπορούσαν ν’ αποκαλύψουν τις πλάνες και να δώσουν Ορθόδοξη μαρτυρία. Άδικα πάνε στο εξωτερικό και σπουδάζουν σε τόσες θεολογικές σχολές…
Η Ορθόδοξη εκκλησία αποτελείται από τον απλό λαό, τον πιστό, τη γιαγιά που ανάβει κερί με δάκρυα στα μάτια, τον χωρικό, ο οποίος δεν παραδίδει την Ορθοδοξία στους ξένους.
Η Ορθοδοξία δεν βρίσκεται στους καθεδρικούς ναούς, στους ουρανοξύστες και στα ψεύτικα ‘’μεγαλεία’’. Η Ορθοδοξία βρίσκεται στο μεγαλείο της ταπεινής φάτνης της Βηθλεέμ, εκεί όπου γεννήθηκε ο Θεός. Εκεί κατεβαίνει το Άγιο Πνεύμα, εκεί σκηνώνει, εις καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην. (172)

Εγώ θεωρώ ότι ένα δείγμα, πως το τέλος είναι κοντά, είναι το γεγονός ότι δεν έχουμε πια προφήτες και αγίους προστάτες της Ορθόδοξης αλήθειας. Δεν υπάρχει πνευματική καθοδήγηση, δεν υπάρχουν ιεροκήρυκες , οι οποίοι να λένε από τον άμβωνα στον λαό τι πρέπει να κάνει. Τώρα ο ιερέας λειτουργεί όπως του υπαγορεύει το κόμμα, όχι όπως του λέει το Άγιο Πνεύμα. Τι ξέρει το κόμμα από Άγιο Πνεύμα; Με τόσο διεφθαρμένους ποιμένες πως να εργαστεί ο Θεός; Αυτοί χορεύουν και με τους μουσουλμάνους και με τους αιρετικούς κι εμείς θέλουμε ο Θεός να μιλά μέσω αυτών; Αλλά ο καημένος ο αφελής άνθρωπος πιστεύει όλα τα ψέμματα.

Είναι ένας τρόπος καταστροφής του ανθρώπου αυτός.
… Είναι καλύτερα να μην δεχόμαστε πια τα δηλητήρια τους από τα φάρμακα, αλλά να προσπαθουμε εμείς οι ίδιοι να θεραπευτούμε με τα χόρτα και τις ρίζες που μας έδωσε ο Θεός. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να αυτοκτονήσει, ξέρω καλά ότι τα φάρμακα και οι τροφές τους είναι δηλητήριο.(σ. 146).

Δυστυχώς αφήσαμε την οικονομική κατάσταση να επηρεάσει τη χριστιανική μας ζωή, ακόμη και την ψυχική δομή μας. Είναι θλιβερό να βλέπεις πόσο πολύ εξαρτάται η πίστη από το υλικό μέρος, από τα χρήματα… Που είναι η πίστη μας; Αφήνουμε να μας κλέψει η ταραχή του κόσμου; Ο άνθρωπος έχει κάτι ακόμα πιο πολύτιμο από το σώμα – την ψυχή! Γιατί δεν δίνουμε αξία στην ψυχή; Μα, αν πλουτίσουμε την ψυχή, δεν θα νοιώθουμε πια την φτώχεια του σώματος. Η πίστη μπορεί να μετατρέψει τον λόγο του Θεού σε ψωμί. Γιατί δεν το πιστεύουμε αυτό;

« Κάθε πιστός οφείλει να έχει στοιχειώδη γνώση του δόγματος της Εκκλησίας και να προσέχει να μην πιστεύει εύκολα άλλες απόψεις, παρά μόνο αυτές των Αγίων Πατέρων και ιερομαρτύρων» (σ. 174).

Από το βιβλίο «Ζωή θυσιαζόμενης ἀγάπης»· Γέροντος Ιουστίνου Πίρβου ,εκδόσεις Ἄθως

«Χωρίς Θεό ο άνθρωπος είναι σαν άδεια πανοπλία.
Απ’ όταν φοβάμαι το Θεό δε φοβάμαι τίποτα !
Είμαι ένας ελεύθερος άνθρωπος και κάνω ό,τι θέλω.
Δε φοβάμαι τους ανθρώπους».

Πηγή: https://iconandlight.wordpress.com

Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ

Λαμπρὴ καὶ χαρμόσυνη ἡ παροῦσα ἑορτή, ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί! Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἄγει μεγάλη καὶ πολλαπλῆ πανήγυρη! Σήμερα τιμᾶ καὶ γεραίρει μὲ ὕμνους καὶ ᾠδὲς πνευματικὲς τὴν πανέορτη μνήμη Πάντων τῶν ἀπ᾽ αἰῶνος ἁγίων: Δικαίων, προφητῶν, ἀποστόλων, μαρτύρων, ἱεραρχῶν καὶ ὁσίων, γνωστῶν καὶ ἀγνώστων.

Ἡ ἑορτὴ αὐτή, ὅπως τεκμαίρεται καὶ ἀπὸ τοὺς παλαιότερους ὡραιότατους ὕμνους της, καθὼς καὶ ἀπὸ σωζόμενη σχετικὴ ὁμιλία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἦταν ἀρχικὰ ἀφιερωμένη κατεξοχὴν πρὸς πάντας τοὺς ἁγίους Μάρτυρας. Καὶ οἱ λόγοι καθιέρωσης τούτης τῆς ἑορτῆς προφανεῖς: Πρῶτα, γιατὶ οἱ μάρτυρες ἀποτελοῦν τὴν πρώτη ὁμάδα ἁγίων, τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας, μὲ τὴν παύση τῶν διωγμῶν καὶ ἐξερχομένη τῶν κατακομβῶν ἐπὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἐπίσημα τίμησε. Καί, δεύτερο, γιατί, σύμφωνα μὲ ἔγκυρους ὑπολογισμοὺς εἰδικῶν ἱστορικῶν καὶ ἁγιολόγων, ὁ ἀριθμὸς τῶν γνωστῶν μαρτύρων μόνο κατὰ τοὺς διωγμοὺς τῶν τεσσάρων πρώτων αἰώνων ὑπολογίζεται σὲ 11 ἑκατομμύρια, οἱ ὁποῖοι ἔχυσαν ἕνα ποταμὸ ἁγίων αἱμάτων, ποὺ ἄρδευσε καὶ στερέωσε τὸ νεοθαλὲς τότε φυτὸ τῆς Ἐκκλησίας.

Σὺν τῷ χρόνῳ ὅμως ἡ σημερινὴ ἑορτὴ προσέλαβε εὐρύτερο χαρακτήρα καὶ τιμήθηκαν κατ᾽ αὐτὴν ὅλες οἱ κατηγορίες τῶν ἁγίων. Ὁ βασικὸς λόγος καθιέρωσης καὶ τῆς διευρυμένης αὐτῆς ἑορτῆς εἶναι καὶ πάλιν προφανής: Ἐκτὸς τῶν καθ᾽ ἡμέραν τιμωμένων ἁγίων, ἀναρίθμητα ἄλλα πλήθη πιστῶν ἔλαβαν πλούσια τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἁγίασαν. Ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἦταν πρακτικὰ ἀδύνατο νὰ τιμηθοῦν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας ὅλα τοῦτα τὰ στίφη τῶν ἁγίων, μὲ τὴν καθιέρωση εἰδικῆς ἡμέρας μνήμης τους, ὄχι μόνο γιὰ τὸ πλῆθος, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ ὅτι πολλῶν ἀγνοοῦμε τὴν ἡμέρα τελευτῆς τους, ἀκόμη δὲ καὶ τὰ ὀνόματά τους! Καὶ αὐτοὺς λοιπὸν τοὺς ἀγνώστους της ἁγίους τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία, ὅσους «κατὰ Χριστὸν ἐπολιτεύσαντο ἐν Ἰνδοῖς καὶ Αἰγυπτίοις καὶ Ἄραψι καὶ Μεσοποταμίᾳ τε καὶ Φρυγίᾳ καὶ τοῖς ἄνωθεν τοῦ Εὐξείνου· ἔτι δὲ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἑσπερίᾳ ἄχρι καὶ αὐτῶν τῶν Βρεττανικῶν νήσων, ἁπλῶς εἰπεῖν ἐν Ἀνατολῇ καὶ Δύσει», κατὰ τὴν ὡραία διατύπωση τοῦ συναξαρίου τῆς ἡμέρας.         

Ἀλλά, καί ἕνας περαιτέρω λόγος προβάλλεται ἀπό τόν συναξαριστή: Ὅλοι οἱ ἅγιοι, ὅσοι τιμῶνται χωριστά, κρίθηκε ἐπιβεβλημένο νὰ συναθροισθοῦν σέ μία κοινὴ ἑορτή, γιὰ νὰ δειχθεῖ μ᾽ αὐτὸ τὸν τρόπο ὅτι ὅλοι μαζὶ γιὰ ἕνα Χριστὸ ἀγωνίσθηκαν, σὲ ἕνα κοινὸ στάδιο ἔτρεξαν -τὸ στάδιο τῆς χριστιανικῆς ἀρετῆς-, ἑνὸς Θεοῦ δοῦλοι ἦσαν καὶ ἀπ᾽ αὐτόν ἀξίως ἔλαβαν τοὺς στεφάνους τῆς νίκης, γιὰ νὰ ἀποτελέσει ἔτσι ὁ ἀπὸ κοινοῦ ἑορτασμός τους παρόρμηση στοὺς πιστούς, ποὺ πιστεύουν στὸν ἴδιο Χριστὸ καὶ εἶναι δοῦλοι τοῦ ἰδίου Θεοῦ, νὰ ἀγωνισθοῦν -ὅπως καί ὅλοι ἐκεῖνοι- στὸν στίβο τοῦ ἀθλήματος τῆς κατὰ Χριστὸν πολιτείας.

Μὲ τὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων, κατακλείεται ὁ κινητὸς κύκλος τῶν κινητῶν ἑορτῶν, ποὺ ἄρχισε ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου. Στὸ κατανυκτικὸ Τριῴδιο καὶ στὸ χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο ζήσαμε στὸ λειτουργικὸ χρόνο τῆς Ἐκκλησίας ὅλο τὸ ἔργο τῆς θείας Οἰκονομίας γιὰ τὴ σωτηρία μας, μέ ἐπίκεντρο τὴ μεγάλη ἑορτὴ τοῦ Πάσχα. Εἴδαμε τὴν πτώση τῶν πρωτοπλάστων, τὴν ἀνόρθωση τοῦ γένους μας μὲ τὴν ἀναστάση τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὴν ἀνύψωση τῆς ἀνθρώπινης φύσης στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν ἀνάληψή Του. Δοξολογήσαμε τέλος τὴν ἔλευση τοῦ Παρακλήτου στὸν κόσμο κατὰ τὴ μεγάλη ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς.

Ἡ σημερινὴ πανήγυρη ἀποτελεῖ φυσικὴ προέκταση, ἑορτολογικὰ καὶ θεολογικά, τῆς Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς. Κατὰ τὴν πεντηκοστὴ ἡμέρα ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως μὲ σαφήνεια μᾶς διηγοῦνται οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, κατῆλθε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ τρίτο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, μὲ τὴ μορφὴ πυρίνων γλωσσῶν, καὶ παρέσχε ἄφθονο φωτισμὸ καὶ πλούσια Χάρη στοὺς ἁγίους μαθητὲς καὶ ἀποστόλους τοῦ Κυρίου, ἐνισχύοντας καὶ ποδηγετώντας τους στὸ ψυχοσωτήριο κήρυγμα «εἰς πάντα τὰ ἔθνη». Μὲ τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἱδρύεται ὁ θεοσύστατος θεσμὸς τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία ὁ Παράκλητος ὁδηγεῖ «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν».

Γνήσιο φυσικὸ καρπὸ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελοῦν οἱ σήμερα ἑορταζόμενοι ἅγιοι Πάντες, οἱ ἀμάραντοι τοῦτοι βλαστοὶ τοῦ Παραδείσου. Εἶπε κάποιος σύγχρονος σοφὸς θεολόγος, ὁ μακαριστὸς π. Ἰωάννης Ρωμανίδης, ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ ἕνα ἰδιότυπο «ἐργοστάσιο παραγωγῆς ἁγίων λειψάνων, παραγωγῆς ἁγίων»! Γιατὶ ἀκριβῶς, πρέπει νὰ τονισθεῖ, ὅτι σκοπὸς τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς μέσα στὴν Ἐκκλησία δὲν εἶναι μία ἁπλῶς ἠθικὴ βελτίωση ἢ τελείωση, ἀλλὰ ὁ προσωπικός μας ἁγιασμός, ἡ κοινωνία τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί, κατὰ τὴ θεόσοφη ρήση τοῦ ὁσίου Σεραφεὶμ τοῦ Σαρώφ, «σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς εἶναι ἡ ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».

Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας πάντοτε προβάλλει πάνσοφα, καὶ ἰδιαίτερα σήμερα, τὸ «νέφος τῶν μαρτύρων» καὶ τῶν ἀπ᾽ αἰῶνος ἁγίων της, οἱ ὁποῖοι, τηρώντας τὸ κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ  ἀμόλυντο, ἢ καὶ καθαίροντάς το μὲ τὴ μετάνοια, ἔφθασαν στὸ καθ᾽ ὁμοίωσιν Θεοῦ καὶ ἔγιναν θεοὶ κατὰ χάριν. Οἱ ἅγιοι, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ἀποτελοῦν τοὺς φωτεινοὺς ὁδοδεῖκτες μας στὴν ἀνοδικὴ καὶ δύσκολη πορεία πρὸς τὸν οὐρανό. Γι᾽ αὐτὸ καὶ τοποθετοῦμε τὶς εἰκόνες τους στὸν ναὸ στὴ θέση αὐτή, στὸ εἰκονοστάσιο, μεταξὺ τοῦ κυρίως ναοῦ, ποὺ συμβολίζει τὸν κόσμο (καὶ ποὺ γι᾽ αὐτὸ εἶναι ὁ τόπος προσευχῆς τῶν ἐν τῷ κόσμῳ ἀγωνιζομένων πιστῶν), καὶ τοῦ ἱεροῦ Βήματος, ποὺ ἐπέχει τὸν τόπο τοῦ οὐρανοῦ. Καὶ ἡ Ἐκκλησία τοὺς προβάλλει σήμερα καὶ πάντοτε, ὄχι μόνο γιὰ νὰ ζητήσουμε τὶς θεοπειθεῖς πρεσβεῖες τους, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μιμηθοῦμε τὴ θεοφιλὴ ἐπὶ γῆς πολιτεία τους. Εἶναι γνωστὴ ἡ σχετικὴ ρήση τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, «τιμὴ μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος». Θὰ μπορούσαμε νὰ εἰποῦμε εὐρύτερα, τιμὴ ἑνὸς ἁγίου ἀποτελεῖ κατεξοχὴν ὁ ἀγώνας μίμησης τοῦ ἁγίου ἐκείνου.

Σύμφωνα μὲ τὸν σύγχρονο ὅσιο Γέροντα καὶ ὁμολογητὴ π. Ἰουστῖνο Πόποβιτς, «οἱ Βίοι τῶν Ἁγίων τί εἶναι; Τίποτε ἄλλο, παρὰ ἕνα εἶδος συνεχίσεως τῶν ‘‘Πράξεων τῶν Ἀποστόλων’’. Μέσα εἰς αὐτοὺς τοὺς Βίους συναντᾶ κανεὶς τὸ ἴδιον Εὐαγγέλιον, τὴν ἰδίαν ζωήν, τὴν ἰδίαν ἀλήθειαν, τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην, τὴν ἰδίαν ἀγάπην, τὴν ἰδίαν πίστιν, τὴν ἰδίαν αἰωνιότητα, τὴν ἰδίαν ‘‘δύναμιν ἐξ ὕψους’’, τὸν ἴδιον Θεὸν καὶ Κύριον. Διότι,‘‘Ἰησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας’’… Ἐὰν θέλετε, οἱ Βίοι τῶν Ἁγίων εἶναι μία ἰδιόμορφος ὀρθόδοξος Ἐγκυκλοπαιδεία. Εἰς αὐτοὺς δύναται νὰ εὕρῃ κανεὶς ὅλα ὅσα χρειάζονται εἰς μίαν ψυχὴν πεινασμένην καὶ διψασμένην διὰ τὴν αἰωνίαν Δικαιοσύνην καὶ αἰωνίαν Ἀλήθειαν μέσα εἰς αὐτὸν τὸν κόσμον· πεινασμένην καὶ διψασμένην διὰ τὴν θείαν ἀθανασίαν καὶ τὴν αἰωνίαν ζωήν. Ἐὰν διψᾷς τὴν πίστιν, θὰ τὴν εὕρῃς πλουσίαν εἰς τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων καὶ θὰ χορτάσῃς τὴν ψυχήν σου μὲ τροφήν, διὰ τὴν ὁποίαν ποτὲ δὲν θὰ ξαναπεινάσῃς. Ἐὰν ποθῇς τὴν ἀγάπην, τὴν ἀλήθειαν, τὴν δικαιοσύνην, τὴν ἐλπίδα, τὴν πραότητα, τὴν ταπείνωσιν, τὴν μετάνοιαν, τὴν προσευχὴν ἢ ὁποιανδήποτε ἀρετὴν καὶ ἄσκησιν, εἰς τοὺς Βίους τῶν Ἁγίων θά εὕρῃς ἕνα πλῆθος ἁγίων διδασκάλων διὰ κάθε ἄσκησιν καὶ θὰ λάβῃς τὴν βοήθειαν τῆς χάριτος διὰ κάθε ἀρετήν».

Στοὺς Βίους τῶν ἁγίων θὰ συναντήσουμε κάθε τύπο καὶ τάξη ἀνθρώπων, ποὺ μὲ τὸν προσωπικό του ἀγώνα ὁ καθένας, τὸν κόπο καὶ ἱδρώτα καὶ τὸ αἷμα του, εἴτε τοῦ σωματικοῦ μαρτυρίου, εἴτε τοῦ μαρτυρίου τῆς συνειδήσεως (κατὰ τὸ ἀπόφθεγμα τοῦ Γεροντικοῦ, ποὺ λέγει, «δὸς αἷμα καὶ λάβε Πνεῦμα», δηλ. ἀγωνίσου, θυσιάσου, γιὰ νὰ ἀποκτήσεις τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος), ἔγιναν κατὰ Χάρη θεοί: Ἄνδρες καὶ γυναῖκες, μικροὶ καὶ μεγάλοι, φτωχοὶ καὶ πλούσιοι, ἔνδοξοι καὶ ἄδοξοι, βασιλεῖς καὶ ἀξιωματικοί, ἀλλὰ καὶ δοῦλοι, πατριάρχες, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ μοναχές, ἀλλὰ καὶ ἁπλοὶ λαϊκοί, Χάριτι Θεοῦ καὶ μὲ τὸν ἀγώνα τους, ἀξιώθηκαν τῶν ποικίλων χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Συνιστοῦμε θερμὰ τὴ μελέτη τῶν Βίων τῶν ἁγίων, τοῦ Γεροντικοῦ, τοῦ Εὐεργετινοῦ. Κάθε τους σελίδα, ἔλεγε ὁ ὅσιος Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, περιέχει ὅλες τὶς θεϊκὲς βιταμῖνες, γιὰ τὴν ἐξισορρόπηση τοῦ πνευματικοῦ μας ὀργανισμοῦ.

Ἰδιαίτερα στὶς μέρες μας, τὶς δύσεκτες καὶ δυσχείμερες, ὁπόταν τὸ κακό, μὲ κάθε μορφὴ καὶ τρόπο πληθαίνει καὶ εἰσρέει στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, οἱ ἅγιοί μας, οἱ ἀκοίμητοι τοῦτοι πρεσβευτές μας στὸν Κύριο, οἱ ἀδελφοί μας στοὺς οὐρανούς, ἀποτελοῦν τὴ μετὰ Θεὸν ἐλπίδα, τὸ φῶς, τὴν παρηγορία μας. Καὶ ἐξαιρέτως, ἡ Παναγία Θεοτόκος καὶ ἀειπάρθενος Μαρία, ἡ κατὰ φύσιν Μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας καὶ κατὰ χάριν Μητέρα ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν, τὴν ὁποία μὲ τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες μας λυποῦμε καὶ τὴν κάνουμε Μητέρα τοῦ πόνου!

Ἂς ἐκζητήσουμε, ἀγαπητοί μου ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί, ἰδιαίτερα τώρα, τὶς εὐλογημένες καὶ θεοπρόσδεκτες πρεσβεῖες Της καὶ Πάντων τῶν ἁγίων. Ἀλλὰ νὰ τὶς ζητήσουμε μὲ πίστη καὶ πόθο καὶ θέρμη, μὲ πένθος καὶ εἰλικρινὴ μετάνοια, μὲ ταπείνωση καὶ ὑπακοὴ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, μὲ ἐνσυνείδητη τὸ κατὰ δύναμη μυστηριακὴ ζωή, γιὰ νὰ ρίξουν βάλσαμο παρηγορίας στὶς ψυχές μας· γιὰ νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ βαθιὰ καὶ μακροχρόνια πνευματική μας κρίση, ἀπότοκο ἀναπόδραστο τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ ἡ πολυποίκιλη σημερινή μας κρίση. Γιατί μόνο ἔτσι, μὲ τὸ νά προσπέσουμε μὲ εἰλικρινὴ μετάνοια στοὺς οἰκτιρμοὺς τοῦ Θεοῦ θὰ παρέλθει ἡ ὅποια κρίση καὶ θὰ ἐπέλθει καὶ πάλιν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ στὸν τόπο μας, Χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου καὶ Πάντων τῶν ἁγίων, τῶν ὁποίων τὴν μνήμη ἐπιτελοῦμε. Ἀμήν!

Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ
Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου

Ὁ περιώνυμος πατὴρ καὶ διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας ἅγιος Ἱερώνυμος (347-419) [1], γεννήθηκε στὴ Στριδώνα τῆς Δαλματίας τὸ 347 ἀπὸ γονεῖς πλούσιους καὶ χριστιανούς. Ἀρχικὰ φοίτησε στὴ Ρώμη, ὅπου διδάχθηκε ἑλληνικὴ καὶ λατινικὴ φιλολογία καὶ φιλοσοφία. Ἀργότερα περιῆλθε πολλὲς χῶρες τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀσίας. Στὴν Ἀκυληία συνδέθηκε φιλικὰ μὲ τὸν ἱστορικὸ τῆς Ἐκκλησίας Ρουφίνο, ἂν καὶ κατόπιν συγκρούσθηκε μαζί του κατὰ τὶς ὠριγενικὲς ἔριδες. Τὸ 379 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στὴν Ἀντιόχεια ἀπὸ τὸν Ἀντιοχείας Παυλίνο καὶ στὴ συνέχεια μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη, γιὰ νὰ ἀκροασθεῖ τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο. Τὸ 382 μετέβη στὴ Ρώμη μὲ τοὺς Παυλίνο Ἀντιοχείας καὶ Ἐπιφάνιο Κωνσταντίας τῆς Κύπρου, μὲ τὸν ὁποῖο ἔκτοτε συνδέθηκε στενά, καὶ κατέστη ἔνθερμος ὀπαδὸς καὶ ὑποστηρικτής του.

Κατὰ τὸ 385, ἐπειδὴ ὁ Ἱερώνυμος ἀναγκάσθηκε νὰ ἐγκαταλείψει τὴ Ρώμη, ἔρχεται μὲ τὴ συνοδία του στὴν Κύπρο, ὅπου ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος τοὺς ὑποδέχεται καὶ φιλοξενεῖ μὲ φιλοφροσύνη. Τὴν Κύπρο ἐπισκέφθηκε μετὰ ἀπὸ λίγο καὶ ἡ Ρωμαία συγκλητικὴ καὶ μαθήτρια τοῦ Ἱερωνύμου, ὁσία Παῦλα. Γιὰ τὴν προσκυνηματικὴ αὐτὴ ἐπίσκεψη τῆς ὁσίας Παύλας στὴν Κύπρο θὰ γράψει ἀργότερα ὁ Ἱερώνυμος τὰ ἑξῆς στὸν Ἐπιτάφιο Λόγο πρὸς αὐτὴν (Ἐπιστολὴ 108, Ad Eustochium, Epitaphium sanctae Paulae).

«… Μετὰ τὴ Ρόδο καὶ τὴ Λυκία, τέλος ἔφθασε στὴν Κύπρο, ὅπου, προσπίπτοντας στὰ πόδια τοῦ ἁγίου καὶ ἀξιοσεβάστου Ἐπιφανίου, φιλοξενήθηκε ἀπὸ αὐτὸν γιὰ δέκα ἡμέρες· ὄχι ὅπως αὐτὸς (ὁ Ἐπιφάνιος) νόμιζε γιὰ ἀνάπαυση, ἀλλὰ γιὰ τὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ, ὅπως τὰ πράγματα ἀποδεικνύουν. Διότι ἐπισκέφθηκε ὅλα τὰ μοναστήρια στὴν περιοχή του (στὴν ἐπαρχία του), καὶ ἔδωσε σ᾽ αὐτά, ὅσο εἶχε τὴ δυνατότητα, σημαντικὴ ἀναψυχὴ (ἐλεημοσύνη) στοὺς (ἐκεῖ ἀσκουμένους) ἀδελφούς, τοὺς ὁποίους ἡ ἀγάπη τοῦ ἁγίου ἀνδρὸς (‘Eπιφανίου) εἶχε συναθροίσει ἐκεῖ ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τοῦ κόσμου. Κατόπιν, μετὰ ἀπὸ σύντομο ταξίδι, ἀφίχθηκε στὴ Σελεύκεια…».

Ἀπὸ τὴν Κύπρο ὁ Ἱερώνυμος μεταβαίνει στὴν Παλαιστίνη καὶ κατόπιν ἀναχωρεῖ γιὰ τὴν Αἴγυπτο. Ἀφοῦ ἐπέστρεψε στὴν Παλαιστίνη, ἐγκαθίσταται μόνιμα στὴ Βηθλεὲμ κατὰ τὸ 386, ὅπου ἱδρύει δύο μονές, μία ἀνδρική, τῆς ὁποίας προΐστατο ὁ ἴδιος, καὶ μία γυναικεία, τῆς ὁποίας ἡγουμένη ἔθεσε τὴν ἀνωτέρω ὁσία Παῦλα. Ἀνέλαβε ἔτσι τὴν πνευματικὴ καθοδήγηση τῶν δύο μονῶν, καταγινόμενος ταυτόχρονα σὲ μελέτες καὶ συγγραφές.

Τὸ 394, ὅταν ὁ Μέγας Ἐπιφάνιος μετέβη στὴν Παλαιστίνη, λειτούργησε στὴ μονή του στὴν Ἐλευθερόπολη καὶ χειροτόνησε πρεσβύτερο τὸν κατὰ σάρκα ἀδελφὸ τοῦ Ἱερωνύμου, Παυλινιανό. Στὴν ἔριδα καὶ κρίση, ποὺ ἐπακολούθησε, μεταξὺ Ἐπιφανίου Κύπρου καὶ Ἰωάννου Ἱεροσολύμων, ὁ Ἱερώνυμος συντάχθηκε μὲ τὸν πρῶτο, μεταφράζοντας ἀπὸ τὰ ἑλληνικὰ στὰ λατινικὰ σχετικὴ Ἐπιστολὴ τοῦ Ἐπιφανίου, ποὺ διασώθηκε (ἡ σήμερα γνωστὴ ὡς 51η Ἐπιστολὴ τοῦ Ἱερωνύμου).

Ἡ δόξα τοῦ Ἱερωνύμου ἔγκειται κυρίως στὸ ὅτι κατέστησε προσιτοὺς τοὺς θησαυροὺς τῆς ἑλληνικῆς πατερικῆς γραμματείας στὴ Δύση. Τὸ σημαντικώτερο ἴσως ἔργο του εἶναι ἡ ἐπιθεώρηση καὶ ἡ ἐν μέρει ἐκ νέου ἐπεξεργασία τῆς ἀρχαίας λατινικῆς μετάφρασης τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀπὸ τὴν ὁποία προῆλθε ἡ Βουλγάτα.      Ὁ Ἱερώνυμος ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ κατὰ τὸ 419/420 στὴ Βηθλεέμ, ἀπὸ ὅπου τὸ ἱερό του λείψανο μετακομίσθηκε κατὰ τὸν 14ο αἰ. στὴ Ρώμη καὶ κατατέθηκε στὸν ναὸ τῆς Santa Maria Maggiore.

Ἡ μνήμη του στὴ Δύση τιμᾶται στὶς 30 Σεπτεμβρίου, ἐνῶ στὴν ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὶς 15 Ἰουνίου.

Ὁ ὅσιος Ἱερώνυμος συνδέθηκε στενὰ μὲ τὸν Μεγάλο Ἐπιφάνιο καὶ ἀποτελεῖ σύγχρονη καὶ ἀξιόπιστη πηγὴ γιὰ τὸ πρόσωπο καὶ τὸ ἔργο του, γι᾽αὐτὸ καὶ ἀναφέρεται σ᾽ αὐτὸν σὲ διάφορα ἔργα του.

Περαιτέρω, ὀ ὅσιος Ἱερώνυμος ἀποτελεῖ τὸν βασικὸ βιογράφο τοῦ Μεγάλου Ἱλαρίωνος, βάσει πληροφοριῶν ποὺ συνέλεξε ἀπὸ μαθητὲς τοῦ ἁγίου, ὅταν κατὰ τὸ 385 ἐπισκέφθηκε περιοχὲς τῆς Παλαιστίνης, καθὼς καὶ κάποια Ἐπιστολὴ τοῦ Μεγάλου Ἐπιφανίου, δίκην Ἐγκωμίου πρὸς τὸν Ἱλαρίωνα, ὅπως ἀναφέρει στὴν ἀρχὴ τοῦ Βίου του (ἡ Ἐπιστολὴ δυστυχῶς δὲν σώζεται). Λήγοντος τοῦ 392 ὁ Βίος αὐτὸς εἶχε ἤδη μεταφρασθεῖ στὰ ἑλληνικὰ ἀπὸ τὸν Σωφρόνιο, φίλο τοῦ Ἱερωνύμου (Σιαμάκης, Ἱερωνύμου De viris illustribus, §134, σσ. 266-267). Ἡ μετάφραση αὐτὴ ἀποτέλεσε τὴ βάση τῶν σωζομένων σήμερα ἑλληνικῶν Βίων τοῦ Μεγάλου Ἱλαρίωνος (BHG 751z-756n). Οἱ δύο ἐκδοχὲς τοῦ Βίου τοῦ Ἱλαρίωνος ἀπὸ τὸν Σωφρόνιο στὰ Ἑλληνικὰ περιλήφθηκαν στὴ σειρὰ ΒΕΠΕΣ 81, σσ. 67-127.

Σημείωση: Τὰ στοιχεῖα γιὰ τὴ σύνταξη τοῦ ἀνωτέρω βίου προέρχονται ἀπὸ τὴν πρόσφατα ἐκδεδομένη διδακτορικὴ διατριβὴ τοῦ συγγραφέα, Ἰωακείμ, Φώτιος, ἀρχιμανδρίτης, Οἱ ἀρχιεπίσκοποι Σαλαμίνος–Κωνσταντίας τῆς Κύπρου (4ος-10ος αἰ.). Τόμ. Α. Βίος, ἁγιότητα, ἔργα, (ἐκδ.) Θεομόρφου, Λευκωσία Κύπρου 2023.

[1] Ἡ σχετικὴ γιὰ τὸ πρόσωπο καὶ τὰ ἔργα τοῦ ἁγίου Ἱερωνύμου βιβλιογραφία τυγχάνει ἰδιαίτερα ἐκτεταμένη. Ἐδῶ παραπέμπουμε ἐνδεικτικὰ στὰ ἑξῆς λήμματα καὶ ἔργα, ὅπου καὶ περαιτέρω ἀναφορὰ στὴ βιβλιογραφία: Clavis Patrum Latinorum 580-642· Κωνσταντίνος Σιαμάκης, Ἱερωνύμου De viris illustribus· Φώτιος Ἰωαννίδης, Γραμματολογία Δύσης, σσ. 122-127.

Μνήμη του Aγίου Προφήτου Aμώς

Aμώς ο συκάμινα κνίζων Aιπόλος,
Eδέμ τρυγά τα δένδρα κνίζων ουκέτι.
Πέμπτη εκβιότοιο Aμώς δεκάτη αποέπτη.

Oύτος ήτον πατήρ Hσαΐου του Προφήτου, και εγεννήθη εν τη χώρα Θεκουέ, εις την γην του Πατριάρχου Ζαβουλών. Eπροφήτευσε δε χρόνους πεντήκοντα¹, ων προ της παρουσίας του Xριστού χρόνους ψϟθ΄ [799]. Aμεσίας δε ο ψευδοϊερεύς Bαιθήλ, πολλαίς φοραίς αυτόν έδειρε και εκατηγόρησε, και τελευταίον ο υιός του Aμεσίου εθανάτωσεν αυτόν, κτυπήσας τον μήνιγγα του μακαρίου με ένα χονδρόν ραβδί. Eπειδή και ήλεγχεν αυτόν ο Άγιος Προφήτης διά τας χρυσάς δαμάλεις, οπού επροσκύνουν οι Iουδαίοι και ελάτρευον ως θεούς. Eπήγε δε εις την πατρικήν του γην, ακόμη ώντας ζωντανός, και μετά δύω ημέρας εκοιμήθη, και ετάφη μαζί με τους πατέρας του. Aμώς δε θέλει να ειπή καρτερός, πιστός, λαός σκληρός, στερεός. Ήτον δε κατά τον χαρακτήρα του σώματος μαλλάτος, γέρωντας σχεδόν, το γένειον έχων οξύ, και παρόμοιος εις το είδος με τον Θεολόγον Iωάννην.

Σημείωση

1. Eν δε τω Ωρολογίω γράφεται, ότι επροφήτευσεν έτη δεκαπέντε.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη του εν Aγίοις Πατρός ημών Aυγουστίνου, Eπισκόπου Iππώνος

Έρωτι φλεχθείς του Θεού Aυγουστίνε,
Φωστήρ εδείχθης παμφαέστατος μάκαρ¹.

Σημείωση

1. O θείος και ιερός ούτος Aυγουστίνος, ο και Aυρήλιος ονομαζόμενος, εγεννήθη εν Tαγέστη της εν Kαρθαγένη (ήτοι τω νυν Tουνεζίω) Nουμιδίας, και ήκμασεν επί της βασιλείας Θεοδοσίου του Mεγάλου εν έτει 380. Διήρκεσε δε και έως των χρόνων Aρκαδίου και Oνωρίου των υιών αυτού, γενόμενος ογδοήκοντα χρόνων γέρωντας. Σπουδάσας δε την ελληνικήν γλώσσαν, προθυμότερον εσπούδασε την λατινικήν. Όθεν και έγινεν εμπειρότατος εις την φιλοσοφίαν, και μάλιστα εις την ρητορικήν και διαλεκτικήν. Ώστε οι του τότε καιρού άνθρωποι, κοινήν έφερον επί στόματος την ευχήν ταύτην· «Pύσαιτο ημάς ο Θεός της Aυγουστίνου διαλεκτικής», ως μαρτυρεί Γεννάδιος ο Σχολάριος εν τοις περί της εκπορεύσεως του Aγίου Πνεύματος λόγοις.

Όταν δε έγινε τριάντα χρόνων νεανίας, όχι μόνον από το πυρ των σαρκικών παθών περιεφλέχθη, γεννήσας και υιόν εκ παλλακίδος Aδεόδατον καλούμενον, αλλά και Mανιχαίος γέγονεν έτη εννέα. Έπειτα απελθών εις Pώμην και εις Mεδιόλανα διά να διδάξη εκεί την ρητορικήν, και γνωρισθείς με τον Άγιον Aμβρόσιον, ηλευθερώθη της πλάνης με την εκείνου διδασκαλίαν, και εβαπτίσθη υπ’ αυτού, αυτός τε και ο υιός αυτού. Mετανοήσας δε επί τοις πεπραγμένοις, τοσούτον πλούσιον έλαβε παρά Θεού το της κατανύξεως χάρισμα, ώστε οπού, ευκολώτερον ήτον να στήση τινας τα νάματα των πηγών, παρά να στήση τα εκείνου αείρρυτα δάκρυα, διά τα οποία και θείας ελλάμψεως και φωτισμού κατηξιώθη ο τρισμακάριστος, και την της θεολογίας χάριν άφθονον και δαψιλή εκομίσατο.

Όθεν και Eπίσκοπος Iππώνος της εν Kαρθαγένη εχειροτονήθη, και ευρέθη παρών εις την εν Kαρθαγένη συγκροτηθείσαν Σύνοδον. Kαι απλώς ειπείν, μέγας Διδάσκαλος και Θεολόγος περιφανέστατος της του Xριστού Eκκλησίας ανεδείχθη, πάμπολλα συγγράμματα καταλιπών εν αυτή, άπερ πάντα λατινιστί μόνον εισί γεγραμμένα, το οποίον τη αληθεία είναι πολλής λύπης άξιον το να υστερώμεθα ημείς, δηλαδή οι Γραικοί, τοιούτου πλούτου πνευματικού. Eκ των συγγραμμάτων δε αυτού ολίγα τινα φέρονται μεταφρασμένα ελληνιστί. Eξ ων εισι τα δεκαπέντε Bιβλία (ήτοι λόγοι) τα περί Tριάδος διαλαμβάνοντα, υπό Mαξίμου του Πλανούδη μεταγλωττισθέντα, και εν ενί τόμω περιεχόμενα, και σωζόμενα εν τη κατά τον Άθω Iερά και βασιλική Mονή του Bατοπαιδίου. (Ά και είθε να ευρεθή τινας φιλόχριστος διά να τα εκδώση.) Kαι το νυν εκδοθέν Kεκραγάριον, το περιέχον τας Mελέτας, τα Mονολόγια, το εγχειρίδιον περί της του Xριστού θεωρίας, και το περί συντριβής καρδίας, τα οποία μετεγλωττίσθησαν υπό του κυρού Eυγενίου. Aγκαλά και τα Mονολόγια, ήτον προτού μεταγλωττισμένα υπό Δημητρίου του Kυδώνη, α και εξεδόθησαν εν τω νεοτυπώτω συναθροίσματι των διαφόρων ευχών, ομοίως και το εγχειρίδιον περί της του Xριστού θεωρίας, και αυτό ην μεταγλωττισμένον και εκδεδομένον. Eπειδή δε, ως λέγει ο Δοσίθεος, τα συγγράμματα του ιερού τούτου Aυγουστίνου ενοθεύθησαν από τους αιρετικούς, διά τούτο και οι Oρθόδοξοι Aνατολικοί δεν δέχονται ταύτα απλώς και ως έτυχεν. Aλλ’ όσα συμφωνούσι με την κοινήν δόξαν της Kαθολικής Eκκλησίας. Aρρωστήσας δε ο Άγιος, και λυπηθείς διά την άλωσιν οπού έκαμαν οι Aρειανισταί Bάνδαλοι εις την Aφρικήν, υπό των οποίων και η Iππών κατεκάη, και όλος ευρισκόμενος εις την προσευχήν, εν ειρήνη τω Θεώ το πνεύμα παρέδωκεν.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)