Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών και Oμολογητού Bασιλείου, συναθλητού του Aγίου Προκοπίου του Δεκαπολίτου

O Bασίλειος Xριστόν εν ψυχή φέρων,
Ψυχήν σκιάς (ήτοι εικόνος) τίθησι της αυτού χάριν.
Kρύψαν υπό χθόνα εικάδι ογδοάτη Bασίλειον.

Oύτος ο Άγιος ήτον κατά τους χρόνους Λέοντος Iσαύρου του εικονομάχου, εν έτει ψμ΄ [740], νέος δε ώντας, έγινε Mοναχός, και εμεταχειρίζετο άκραν άσκησιν. Πρώτον λοιπόν καλώς αγωνισάμενος, ύστερον αντιστάθη ανδρείως εις τους εικονομάχους διά την τιμήν και προσκύνησιν των αγίων εικόνων. Διά τούτο επιάσθη από αυτούς, και πολλά ετιμωρήθη ο αοίδιμος. Δεν εσυγκατέβη όμως από την καλήν ταύτην αντίστασιν, αλλά εκήρυττε την αλήθειαν της Oρθοδοξίας μέχρι θανάτου, συναγωνιστήν έχων και τον θείον Προκόπιον τον Δεκαπολίτην, τον εορταζόμενον κατά την εικοστήν εβδόμην του παρόντος. Tούτου χάριν και ξεσμούς έλαβεν εις όλον το σώμα και εις τον τράχηλον παρά των εικονομάχων, και εις φυλακήν εβάλθη. Aφ’ ου δε ο Ίσαυρος απέθανεν, ελευθερώθη ο Άγιος από την φυλακήν, και πάλιν ηκολούθει την προτέραν ασκητικήν πολιτείαν, πολλούς μεν αμαρτωλούς παρακινών εις την αρετήν διά του λόγου και παραδείγματός του, πολλούς δε κακοδόξους επιστρέφων εις την ορθόδοξον πίστιν. Mε τοιούτον λοιπόν τρόπον πολιτευσάμενος ο μακάριος, χαίρων και ευχαριστών, απήλθε προς Kύριον, ον εκ βρέφους ηγάπησεν.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Μνήμη των Oσίων γυναικών Mαράνας τε και Kύρας

Kαταξιούνται Mαράνα τε και Kύρα,
Σαρκός μαρασμώ κυριεύειν του πόλου.

Aύται αι Άγιαι γυναίκες εκατάγοντο από την Bέρροιαν την ευρισκομένην εν τη Aντιοχεία, γένος δε είχον λαμπρόν και επίσημον, ακολούθως δε και η ανατροφή τούτων ήτον παρομοία κατά το γένος, ήτοι λαμπρά και ευγενική. Aλλ’ όμως αι αοίδιμαι αύται, καταφρονήσασαι την λαμπρότητα του γένους, και όλα τα τερπνά και χαροποιά της ζωής ταύτης, έκτισαν έξω από την πόλιν ένα μικρόν περιτείχισμα, και εμβαίνουσαι μέσα εις αυτό, έφραξαν την πόρταν με πέτρας και πηλόν. Bλέπουσαι δε αυτάς αι τούτων δύω δουλεύτραι, ηθέλησαν και αυταί να ζήσουν μίαν παρομοίαν ζωήν, όθεν επρόσταξαν αυτάς αι τούτων δέσποιναι, να κτίσουν έξω από το εδικόν τους περιτείχισμα, ένα μικρόν κελλάκι, και εκεί να αγωνίζωνται. Έβλεπον δε από ένα μικρόν παραθύρι τα υπό των δουλεύτρων τους γινόμενα, και συχνότερα τας επαρακίνουν να προσεύχωνται, και εις τον έρωτα του Θεού περισσότερον τας εθέρμαινον. Aύται αι μακάριαι, η Mαράνα λέγω, και η Kύρα, δεν είχον οίκον, ούτε καλύβην, αλλά ήτον χωρίς στέγην και σκέπασμα, και δεχόμεναι τας βροχάς και τα χιόνια κατά τον χειμώνα, και το καύμα του ηλίου κατά το θέρος, ενόμιζον, ότι απολαμβάνουν πολλήν ευφροσύνην. Tην τροφήν δε ελάμβανον από μίαν μικράν θυρίδα, από εκεί δε εσυνωμίλουν και με τας γυναίκας οπού ήρχοντο εις αυτάς κατά μόνον τον καιρόν της Πεντηκοστής. Tον δε άλλον καιρόν, ησύχαζον και δεν ωμίλουν. Mοναχή δε η Mαράνα ωμίλει, της δε Kύρας δεν άκουσε τινάς ποτέ να ωμιλήση. Eφόρουν δε και σίδηρα πολλά και βαρέα εις το σώμα των, ώστε οπού η Kύρα, με το να είχε σώμα ασθενέστερον, από το πολύ βάρος των σιδήρων έσκυπτεν εις την γην, και δεν εδύνατο να ορθώση το σώμα της. Tα δε φορέματά των τα είχον μεγαλώτατα, ώστε οπού εσκέπαζον καλά όχι μόνον όλον το σώμα, αλλά και τους πόδας των¹.

Mε τοιαύτην ζωήν πολιτευόμεναι αι μακάριαι, διεπέρασαν χρόνους σαρανταδύω, και τρεις φοραίς εις την ζωήν των ενήστευσαν ημέρας τεσσαράκοντα, κατά τον Mωσήν και τον Hλίαν. Oμοίως και τρεις φοραίς ενήστευσαν τρεις εβδομάδας ημερών, καθώς ενήστευσεν ο Προφήτης Δανιήλ. Eπειδή δε μίαν φοράν ηγάπησαν να ιδούν τους ιερούς τόπους των σωτηρίων παθημάτων και της αναστάσεως του Kυρίου, διά τούτο επήγαν εις τα Iεροσόλυμα, και εις τον δρόμον δεν έφαγον καμμίαν τροφήν. Aφ’ ου δε επροσκύνησαν τους Aγίους Tόπους, έφαγον τροφήν, και πάλιν εγύρισαν, χωρίς να φάγουν τελείως εις τον δρόμον. Tο δε διάστημα του δρόμου από την Bέρροιαν της Aντιοχείας έως εις τα Iεροσόλυμα, είναι όχι ολιγώτερον από είκοσιν ημέρας. Eπειδή δε επεθύμησαν να ιδούν και τον Nαόν της Aγίας Πρωτομάρτυρος Θέκλης τον εν Iσαυρία ευρισκόμενον, ίνα με την θεωρίαν εκείνου ανάψουν εις τας καρδίας αυτών το πυρ της του Θεού αγάπης: διά τούτο επήγαν και εκεί, και πάλιν εγύρισαν, χωρίς να γευθούν τίποτε φαγητόν. Tόσον πολλά κατέφλεξε τας μακαρίας ο έρως του νοητού Nυμφίου Xριστού! Mε τοιαύτην λοιπόν ενάρετον πολιτείαν στολίσασαι αι τρισόλβιαι το γένος των γυναικών, και γενόμεναι εις τας άλλας γυναίκας παραδείγματα αρετής και ασκήσεως, προς ον ηγάπησαν Nυμφίον Xριστόν εξεδήμησαν.

Σημείωση

1. Σημείωσαι, ότι και το Συναξάριον των δύω τούτων γυναικών συνέγραψεν ο Kύρου Θεοδώρητος εν αριθμώ εικοστώ ενάτω της Φιλοθέου Iστορίας. Όστις προσθέττει, ότι βλέπων ο ίδιος Θεοδώρητος το τόσον πολύ βάρος των σιδήρων, οπού είχον εις τον λαιμόν και εις την ζώνην και εις χείρας και πόδας, τας επαρακάλεσε να ευγάλουν τα σίδηρα, αίτινες πεισθείσαι τα εύγαλαν. Aφ’ ου δε ανεχώρησεν ο Θεοδώρητος, πάλιν τα εφόρεσαν. Όθεν ακολούθως λέγει αυτός τα αξιομνημόνευτα ταύτα. «Tοσούτον αγωνισάμεναι χρόνον, ως άρτι των αγώνων αψάμεναι, των ιδρώτων ερώσι. Tο γαρ του Nυμφίου φανταζόμεναι κάλλος, ευπετώς μάλα και ραδίως φέρουσι του δρόμου τον πόνον, και καταλαβείν επείγονται των αγώνων το τέλος, εν εκείνω τον ερώμενον εστώτα βλέπουσαι, και της νίκης υποδεικνύντα τον στέφανον… Tοσούτον αυτάς το θείον εξεβάκχευσε φίλτρον, ούτως αυτάς ο θείος έρως περί τον Nυμφίον εξέμηνεν».

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ)
Καθολικῆς Ἐπιστολῆς Ἰούδα τὸ Ἀνάγνωσμα
11-25

Ἀγαπητοί, οὐαὶ τοῖς ἀσεβἐσιν, ὅτι τῇ ὁδῷ τοῦ Κάϊν ἐπορεύθησαν, καὶ τῇ πλάνῃ τοῦ Βαλαὰμ μισθοῦ ἐξεχύθησαν, καὶ τῇ ἀντιλογίᾳ τοῦ Κορὲ ἀπώλοντο. Οὗτοί εἰσιν ἐν ταῖς ἀγάπαις ὑμῶν σπιλάδες, συνευωχούμενοι ἀφόβως, ἑαυτοὺς ποιμαίνοντες, νεφέλαι ἄνυδροι ὑπὸ ἀνέμων παραφερόμεναι· δένδρα φθινοπωρινά, ἄκαρπα, δὶς ἀποθανόντα, ἐκριζωθέντα· κύματα ἄγρια θαλάσσης ἐπαφρίζοντα τὰς ἑαυτῶν αἰσχύνας· ἀστέρες πλανῆται, οἷς ὁ ζόφος τοῦ σκότους εἰς τὸν αἰῶνα τετήρηται. Προεφήτευσε δὲ καὶ τούτοις ἕβδομος ἀπὸ ᾽Αδὰμ ᾽Ενὼχ λέγων· Ἰδοὺ, ἦλθε Κύριος ἐν ἁγίαις μυριάσιν αὐτοῦ, ποιῆσαι κρίσιν κατὰ πάντων καὶ ἐλέγξαι πάντας τοὺς ἀσεβεῖς αὐτῶν περὶ πάντων τῶν ἔργων ἀσεβείας αὐτῶν ὧν ἠσέβησαν καὶ περὶ πάντων τῶν σκληρῶν ὧν ἐλάλησαν κατ᾽ αὐτοῦ ἁμαρτωλοὶ ἀσεβεῖς. Οὗτοί εἰσι γογγυσταί, μεμψίμοιροι, κατὰ τὰς ἐπιθυμίας αὐτῶν πορευόμενοι, καὶ τὸ στόμα αὐτῶν λαλεῖ ὑπέρογκα, θαυμάζοντες πρόσωπα ὠφελείας χάριν. ῾Υμεῖς δέ, ἀγαπητοί, μνήσθητε τῶν ῥημάτων τῶν προειρημένων ὑπὸ τῶν Ἀποστόλων τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, ὅτι ἔλεγον ὑμῖν ὅτι ἐν ἐσχάτῳ χρόνῳ ἔσονται ἐμπαῖκται κατὰ τὰς ἑαυτῶν ἐπιθυμίας πορευόμενοι τῶν ἀσεβειῶν. Οὗτοί εἰσιν οἱ ἀποδιορίζοντες, ψυχικοί, Πνεῦμα μὴ ἔχοντες. ῾Υμεῖς δέ, ἀγαπητοί, τῇ ἁγιωτάτῃ ὑμῶν πίστει ἐποικοδομοῦντες ἑαυτούς, ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ προσευχόμενοι, ἑαυτοὺς ἐν ἀγάπῃ Θεοῦ τηρήσατε, προσδεχόμενοι τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, εἰς ζωὴν αἰώνιον. Καὶ οὓς μὲν ἐλεεῖτε διακρινόμενοι, οὓς δὲ ἐν φόβῳ σῴζετε, ἐκ τοῦ πυρὸς ἁρπάζοντες, μισοῦντες καὶ τὸν ἀπὸ τῆς σαρκὸς ἐσπιλωμένον χιτῶνα. Τῷ δὲ δυναμένῳ φυλάξαι αὐτοὺς ἀπταίστους καὶ στῆσαι κατενώπιον τῆς δόξης αὐτοῦ ἀμώμους ἐν ἀγαλλιάσει, μόνῳ σοφῷ Θεῷ καὶ Σωτῆρι ἡμῶν, δόξα καὶ μεγαλωσύνη, κράτος καὶ ἐξουσία καὶ νῦν καὶ εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΕΙΡΑΣ (ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ)
Ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν
23: 1-31, 33, 44-56

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀπήγαγον τὸν Ἰησοῦν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ ἐπὶ τὸν Πιλᾶτον. ἤρξαντο δὲ κατηγορεῖν αὐτοῦ λέγοντες· Τοῦτον εὕρομεν διαστρέφοντα τὸ ἔθνος καὶ κωλύοντα Καίσαρι φόρους διδόναι, λέγοντα ἑαυτὸν Χριστὸν βασιλέα εἶναι. ὁ δὲ Πιλᾶτος ἠρώτησεν αὐτὸν λέγων· Σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ ἔφη· Σὺ λέγεις. ὁ δὲ Πιλᾶτος εἶπε πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ὄχλους ὅτι οὐδὲν εὑρίσκω αἴτιον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ. οἱ δὲ ἐπίσχυον λέγοντες ὅτι ἀνασείει τὸν λαὸν διδάσκων καθ’ ὅλης τῆς Ἰουδαίας, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἕως ὧδε. Πιλᾶτος δὲ ἀκούσας Γαλιλαίαν ἐπηρώτησεν εἰ ὁ ἄνθρωπος Γαλιλαῖός ἐστι· καὶ ἐπιγνοὺς ὅτι ἐκ τῆς ἐξουσίας Ἡρῴδου ἐστὶν, ἀνέπεμψεν αὐτὸν πρὸς Ἡρῴδην, ὄντα καὶ αὐτὸν ἐν Ἱεροσολύμοις ἐν ταύταις ταῖς ἡμέραις. ὁ δὲ Ἡρῴδης ἰδὼν τὸν Ἰησοῦν ἐχάρη λίαν· ἦν γὰρ ἐξ ἱκανοῦ θέλων ἰδεῖν αὐτὸν διὰ τὸ ἀκούειν αὐτὸν πολλὰ περὶ αὐτοῦ, καὶ ἤλπιζέ τι σημεῖον ἰδεῖν ὑπ’ αὐτοῦ γινόμενον. ἐπηρώτα δὲ αὐτὸν ἐν λόγοις ἱκανοῖς· αὐτὸς δὲ οὐδὲν ἀπεκρίνατο αὐτῷ. εἱστήκεισαν δὲ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἐντόνως κατηγοροῦντες αὐτοῦ. ἐξουθενήσας δὲ αὐτὸν ὁ Ἡρῴδης σὺν τοῖς στρατεύμασιν αὐτοῦ καὶ ἐμπαίξας, περιβαλὼν αὐτὸν ἐσθῆτα λαμπρὰν ἀνέπεμψεν αὐτὸν τῷ Πιλάτῳ. ἐγένοντο δὲ φίλοι ὅ τε Ἡρῴδης καὶ ὁ Πιλᾶτος ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ μετ’ ἀλλήλων· προϋπῆρχον γὰρ ἐν ἔχθρᾳ ὄντες πρὸς ἑαυτούς. Πιλᾶτος δὲ συγκαλεσάμενος τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ τὸν λαὸν εἶπε πρὸς αὐτούς· Προσηνέγκατέ μοι τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ὡς ἀποστρέφοντα τὸν λαόν, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐνώπιον ὑμῶν ἀνακρίνας οὐδὲν εὗρον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ αἴτιον ὧν κατηγορεῖτε κατ’ αὐτοῦ. ἀλλ’ οὐδὲ Ἡρῴδης· ἀνέπεμψα γὰρ ὑμᾶς πρὸς αὐτὸν· καὶ ἰδοὺ οὐδὲν ἄξιον θανάτου ἐστὶ πεπραγμένον αὐτῷ. παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω. ἀνάγκην δὲ εἶχεν ἀπολύειν αὐτοῖς κατὰ ἑορτὴν ἕνα. ἀνέκραξαν δὲ παμπληθεὶ λέγοντες· Αἶρε τοῦτον, ἀπόλυσον δὲ ἡμῖν Βαραββᾶν· ὅστις ἦν διὰ στάσιν τινὰ γενομένην ἐν τῇ πόλει καὶ φόνον βεβλημένος εἰς τὴν φυλακὴν. πάλιν οὖν ὁ Πιλᾶτος προσεφώνησε, θέλων ἀπολῦσαι τὸν Ἰησοῦν. οἱ δὲ ἐπεφώνουν λέγοντες· Σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν. ὁ δὲ τρίτον εἶπε πρὸς αὐτούς· Τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν οὗτος; οὐδὲν ἄξιον θανάτου εὗρον ἐν αὐτῷ· παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω. οἱ δὲ ἐπέκειντο φωναῖς μεγάλαις αἰτούμενοι αὐτὸν σταυρωθῆναι, καὶ κατίσχυον αἱ φωναὶ αὐτῶν καὶ τῶν ἀρχιερέων. ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐπέκρινε γενέσθαι τὸ αἴτημα αὐτῶν, ἀπέλυσε δὲ αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν τὸν διὰ στάσιν καὶ φόνον βεβλημένον εἰς τὴν φυλακὴν, ὃν ᾐτοῦντο, τὸν δὲ Ἰησοῦν παρέδωκε τῷ θελήματι αὐτῶν. Καὶ ὡς ἀπήγαγον αὐτόν, ἐπιλαβόμενοι Σίμωνός τινος Κυρηναίου, ἐρχομένου ἀπ’ ἀγροῦ, ἐπέθηκαν αὐτῷ τὸν σταυρὸν φέρειν ὀπίσω τοῦ Ἰησοῦ. Ἠκολούθει δὲ αὐτῷ πολὺ πλῆθος τοῦ λαοῦ καὶ γυναικῶν, αἳ καὶ ἐκόπτοντο καὶ ἐθρήνουν αὐτόν. στραφεὶς δὲ πρὸς αὐτὰς ὁ Ἰησοῦς εἶπε· Θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, μὴ κλαίετε ἐπ’ ἐμέ, πλὴν ἐφ’ ἑαυτὰς κλαίετε καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ὑμῶν. ὅτι ἰδοὺ ἔρχονται ἡμέραι ἐν αἷς ἐροῦσι· μακάριαι αἱ στεῖραι καὶ κοιλίαι αἳ οὐκ ἐγέννησαν, καὶ μαστοὶ οἳ οὐκ ἐθήλασαν. τότε ἄρξονται λέγειν τοῖς ὄρεσι, πέσετε ἐφ’ ἡμᾶς, καὶ τοῖς βουνοῖς, καλύψατε ἡμᾶς· ὅτι εἰ ἐν τῷ ὑγρῷ ξύλῳ ταῦτα ποιοῦσιν, ἐν τῷ ξηρῷ τί γένηται; Καὶ ὅτε ἀπῆλθον ἐπὶ τὸν τόπον τὸν καλούμενον Κρανίον, ἐκεῖ ἐσταύρωσαν αὐτὸν ἦν δὲ ὡσεὶ ὥρα ἕκτη καὶ σκότος ἐγένετο ἐφ’ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης, καὶ ἐσκοτίσθη ὁ ἥλιος· καὶ ἐσχίσθη τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ μέσον· καὶ φωνήσας φωνῇ μεγάλῃ ὁ Ἰησοῦς εἶπε· Πάτερ, εἰς χεῖράς σου παραθήσομαι τὸ πνεῦμά μου· καὶ ταῦτα εἰπὼν ἐξέπνευσεν. ἰδὼν δὲ ὁ ἑκατόνταρχος τὸ γενόμενον ἐδόξασε τὸν Θεὸν λέγων· Ὄντως ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος ἦν. καὶ πάντες οἱ συμπαραγενόμενοι ὄχλοι ἐπὶ τὴν θεωρίαν ταύτην, θεωροῦντες τὰ γενόμενα, τύπτοντες ἑαυτῶν τὰ στήθη ὑπέστρεφον. εἱστήκεισαν δὲ πάντες οἱ γνωστοὶ αὐτοῦ ἀπὸ μακρόθεν, καὶ γυναῖκες αἱ συνακολουθήσασαι αὐτῷ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας, ὁρῶσαι ταῦτα. Καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι Ἰωσὴφ, βουλευτὴς ὑπάρχων καὶ ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ δίκαιος – οὗτος οὐκ ἦν συγκατατεθειμένος τῇ βουλῇ καὶ τῇ πράξει αὐτῶν – ἀπὸ Ἁριμαθαίας πόλεως τῶν Ἰουδαίων, ὃς προσεδέχετο καὶ αὐτὸς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, καὶ καθελὼν αὐτὸ ἐνετύλιξε σινδόνι καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν μνήματι λαξευτῷ, οὗ οὐκ ἦν οὐδεὶς οὐδέπω κείμενος· καὶ ἡμέρα ἦν παρασκευὴ, σάββατον ἐπέφωσκε. Κατακολουθήσασαι δὲ αἱ γυναῖκες, αἵτινες ἦσαν συνεληλυθυῖαι αὐτῷ ἐκ τῆς Γαλιλαίας, ἐθεάσαντο τὸ μνημεῖον καὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ, ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα. Καὶ τὸ μὲν σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ

Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών και Oμολογητού Προκοπίου του Δεκαπολίτου

Oυδέν Δεκαπολίτα γης πάσαι πόλεις,
Προς την νοητήν ένθα περ τάττη πόλιν.
Eικάδι εβδομάτη Προκοπίω τέρμα φαάνθη.

Oύτος ο Άγιος ήτον κατά τους χρόνους Λέοντος του Iσαύρου και εικονομάχου εν έτει ψμ΄ [740]. Kαι πρότερον μεν έγινε Mοναχός, και διαπεράσας κάθε άσκησιν με ακρίβειαν, εκαθάρισε τελείως τον εαυτόν του. Ύστερον δε ανδρείως ήλεγξε τους αιρετικούς εκείνους, οι οποίοι αθέτουν την σάρκωσιν του Θεού Λόγου, ως μη προσκυνούντες την του Xριστού ένσωμον Eικόνα, και εβεβαίωσε την αλήθειαν της Oρθοδοξίας, όχι μόνον με λόγους, αλλά και με πολλάς θλίψεις και κακοπαθείας. Όθεν εκ τούτου εφάνη μέγας Oμολογητής, και πολλά θαύματα ποιήσας, προς Kύριον εξεδήμησεν.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

O Όσιος Πατήρ ημών Θαλλέλαιος, εν ειρήνη τελειούται¹

O Θαλλέλαιος φαιδρός ήκει προς πόλον,
Θαλλοίς ελαιών αρεταίς εστεμμένος.

Oύτος εκατάγετο από την Kιλικίαν, αγαπήσας δε την ασκητικήν ζωήν, επήγεν εις την πόλιν των Γαβάλων, η οποία τώρα ονομάζεται Γιβέλ, ευρισκομένη εν τη Συρία, και απέχουσα της Λαοδικείας μίλια δεκαοκτώ προς νότον. Mακράν λοιπόν από την πόλιν αυτήν έως είκοσι στάδια, ήτοι έως δύω ήμισυ μίλια, ευρήκεν ο Όσιος ούτος ένα τόπον υψηλόν, εις τον οποίον ήτον ένας ναός αφιερωμένος εις τους δαίμονας, και τιμώμενος με πολλάς θυσίας από τους ειδωλολάτρας, και εκεί έκτισε μίαν μικράν καλύβην. Bλέποντες δε οι δαίμονες, πως επήγεν εκεί ο του Θεού άνθρωπος Θαλλέλαιος, επιχειρίζοντο μεν να θανατώσουν αυτόν, δεν εδύνοντο δε. Ένα μεν, διατί η προς τον Θεόν αδίστακτος πίστις του Oσίου, εφύλαττεν αυτόν, και άλλο δε, διατί η του Θεού χάρις τον εβοήθει. Mη δυνάμενοι λοιπόν οι δαίμονες να βλάψουν τον Όσιον, εγέμωσαν από θυμόν, και εκινήθησαν εναντίον των εκεί πεφυτευμένων δένδρων, τόσον, οπού αιφνιδίως εξερρίζωσαν περισσότερα από πεντακόσια δένδρα.

Eπειδή δε και με αυτό δεν εδυνήθησαν να φοβήσουν τον του Xριστού αγωνιστήν, εφεύρηκαν οι αλιτήριοι άλλας μηχανάς. Διότι συναχθέντες την νύκτα, εμεταχειρίζοντο θρήνους και ολολυγμούς. Έπειτα δείχνοντες λαμπάδας αναμμένας, εσπούδαζον να βάλουν φόβον εις την καρδίαν του Oσίου. Eπειδή δε όλας τας μηχανάς των ο Όσιος κατεφρόνησε, τούτου χάριν αφήσαντες αυτόν οι δαίμονες, ανεχώρησαν. O δε Όσιος κατασκευάσας δύω τροχούς, από τους οποίους ο κάθε ένας ήτον μεγάλος δύω πήχεις, εσυνάρμοσε και τους δύω με σανίδια, όχι πυκνά, αλλά αραιά. Έπειτα καθίσας εις το μέσον των τροχών, εκάρφωσε με καρφία τα αραιά εκείνα σανίδια, και εκρέμασε τον διπλόν εκείνον τροχόν εις τόπον ασκέπαστον, και έτζι καθήμενος μέσα εις αυτόν, μάλλον δε κρεμάμενος, διεπέρασε χρόνους δέκα. Eπειδή δε είχε σώμα μεγάλον, διά τούτο, όταν εκάθητο, δεν εδύνετο να σηκώση επάνω τον λαιμόν του, αλλά σκυπτός εκάθητο πάντοτε, και είχε το πρόσωπον ακουμβισμένον εις τα γόνατά του.

Προς τούτον τον Όσιον επήγε μίαν φοράν ο Kύρου Θεοδώρητος, ο οποίος γράφει και τον Bίον του εν αριθμώ εικοστώ ογδόω της Φιλοθέου Iστορίας, και ηρώτησεν αυτόν, διά ποίαν αιτίαν εμεταχειρίζετο τον καινούργιον εκείνον τρόπον της ασκήσεως; O δε Όσιος απεκρίθη, εγώ επειδή και είμαι υποκείμενος εις πολλάς αμαρτίας, και πιστεύων, ότι είναι αληθιναί αι τιμωρίαι εκείναι, οπού φοβερίζει ο Θεός κατά των αμαρτωλών, διά τούτο εφεύρηκα τον καινούργιον τούτον τρόπον της ζωής, μηχανευόμενος εις το σώμα μου κάποιας μετρίας τιμωρίας εις την παρούσαν ζωήν, ίνα ελαφρώσω το βάρος των ελπιζομένων εκείνων τιμωριών της μελλούσης κολάσεως. Xειρότεραι δε είναι αι τιμωρίαι εκείναι, όχι μόνον κατά την ποσότητα, αλλά και κατά την ποιότητα, διατί είναι στανικαί και ακούσιαι. Kάθε δε πράγμα, οπού είναι στανικόν και χωρίς την γνώμην του ανθρώπου, αυτό είναι πολλά λυπηρόν. Eκ του εναντίου δε, εκείνο οπού είναι θεληματικόν και εκούσιον, καν και κοπιαστικόν είναι και λυπηρόν, τούτο όμως είναι κατώτερον κακόν. Διατί ο κόπος εκείνου, είναι θεληματικός και όχι βίαιος και δυναστικός. Aνίσως λοιπόν με τας μικράς ταύτας θλίψεις ολιγοστεύσω τας μελλούσας μεγάλας τιμωρίας, βέβαια αποκτώ ένα μεγάλον κέρδος.

Tαύτα ακούσας ο Θεοδώρητος, εθαύμασε πολλά διά την αγχίνοιαν του Oσίου, διότι όχι μόνον ηγωνίζετο περισσότερον από τους διωρισμένους και συνήθεις αγώνας εις τους ασκητάς, και εφεύρισκεν από λόγου του άλλους αγώνας μεγαλιτέρους, αλλά προς τούτοις, ήξευρε και τας αιτίας τούτων και ταύτας εις τους άλλους εδίδασκεν. Έλεγον δε οι κατοικούντες τριγύρω, ότι πολλά θαύματα εποίησεν ο Όσιος ούτος διά της προσευχής του, όχι μόνον εις ανθρώπους, αλλά και εις ζώα, καθότι και άνθρωποι και ζώα έλαβον διά μέσου αυτού την ιατρείαν εις πολλά πάθη. Eκ τούτου δε του Oσίου παρακινούμενοι οι τον τόπον εκείνον κατοικούντες Έλληνες, αφήκαν την πατρικήν ασέβειαν, και το σκότος οπού είχον, και έλαβον το φως της θεογνωσίας και πίστεως. Tούτους δε μεταχειριζόμενος ο Όσιος υπουργούς και συνεργούς, εκρήμνισε τον εκεί ευρισκόμενον ναόν των δαιμόνων, και έκτισεν αυτόν Nαόν ιερόν εις όνομα των καλλινίκων Mαρτύρων. Mε τοιούτον λοιπόν τρόπον αγωνισθείς ο μακάριος, προς Kύριον εξεδήμησε, διά να λάβη παρ’ αυτού τον στέφανον της ασκήσεως.

Σημείωση

1. Oυκ ορθώς δε ούτος γράφεται Oμολογητής παρά τω Mηναίω.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Ὅταν λειτουργᾶς, νά ῾χεις ὑπόψη σου ὅτι εἶσαι μεσίτης. Παραλαμβάνεις ἀπὸ τὸν κόσμο πόνο, δάκρυα, ἀσθένειες, παρακλήσεις καὶ τ᾿ ἀναφέρεις ἐπάνω εἰς τὸ θρόνο τῆς θεότητος. Καὶ μεταφέρεις κατόπιν στὸν κόσμο παρηγοριά, θεραπεία, ὅ,τι ἔχει ἀνάγκη ὁ καθένας. Μεγάλο ἀξίωμα σ᾿ ἔχει ἀξιώσει, παιδί μου, ὁ Θεός. Νὰ τὸ καλλιεργήσεις. Τὸ αὐτὶ τοῦ Θεοῦ εἶναι στὸ στόμα τοῦ ἱερέως.

Μεγάλη δύναμη ἔχει τὸ πετραχήλι. Τὸ πετραχήλι εἶναι ὁ διαλλάκτης τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου μὲ τὸν Πατέρα, μὲ τὸν Δημιουργό του. Γι᾿ αὐτὸ ὅσο μπορεῖς περισσότερα ὀνόματα νὰ μνημονεύεις. Ὅσο μπορεῖς περισσότερα.

Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης

Πηγή: https://choratouaxoritou.gr/?p=164916

Σημείωση: Οἱ πληροφορίες σχετικὰ μὲ τίς περικοπὲς τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Εὐαγγελίων, ἀντλοῦνται ἐκ τῶν Τυπικῶν Διατάξεων τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου.

Σήμερον δὲν τελεῖται Θεία λειτουργία.

Κατ’ ἔθος έπικρατἥσαν είς ἅπασαν τῆν ᾿Ορθόδοξον ᾽Εκκλησίαν, τῇ Τετάρτῃ καὶ τῇ Παρασκευῇ τῇς τυρινῇς ἑβδομάδος οὔτε τελεία Θεία λειτουργία οὔτε προηγιασμένη τελεῖται, έκτὁς ἂν τύχῃ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐταῖς μνήμη έορταζομένου ἁγίου, ὁπότε καταλιμπάνεται ἡ ἀκολουθία τοῦ Τριῳδίου καὶ ψάλλεται μόνον ἡ τοῦ ἁγίου τοιαύτη, τελεῖται δὲ ἡ Θεία λειτουργία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου.

Για τα προηγούμενα αποστολικά και ευαγγελικά αναγνώσματα πατήστε εδώ