Διερωτηθήκατε ποτέ πως θα πάμε ενώπιον του Χριστού και της Παναγίας, αφού όλοι θα πάμε ενώπιον τους, χωρίς να φροντίσουμε τουλάχιστον το κεφάλαιο της μετανοίας, το κεφάλαιο της καθάρσεως.
Η Ορθοδοξία είναι τόσον πλούσια και τόσον πλήρης, που έχει τη θεραπευτική αυτή αγωγή σε όλη της τη δυνατότητα και πληρότητα. Και πρέπει να τονίσω ότι είναι κάτι επίκαιρο η μετάνοια αφού βλέπετε ότι έφτασε όλη η κοινωνία, όλη η Οικουμένη σε ένα μεταίχμιο, σε μία σύγχυση, σε μίαν αποστασία. Τα βλέπετε και σεις δεν υπάρχει λόγος να σας πείσω αφού κάθε χρόνος γίνεται πιο δύσκολος όχι μόνον οικονομικά αλλά και Πνευματικά. Αισθανόμεθα ότι πιεζόμεθα όλο και περισσότερο από δυνατούς πειρασμούς, πολλοί άνθρωποι φεύγουν νέοι, είτε με ατυχήματα είτε με ανίατες ασθένειες. Έλεγε η αγία Ματρώνα η Ρωσίδα ότι λίγον πριν τους μεγάλους πολέμους, λίγο πριν τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, πολλοί άνθρωποι καλοσυνάτοι, αλλά ολίγον αδύνατοι στην πίστη είτε θα φύγουν με αρρώστιες, είτε με ατυχήματα.
Και το ζούμε… ποιο σπίτι δεν έχει νεκρό, ποιο σπίτι δεν έχει ασθενή; Για όλους αυτούς όμως υπάρχει η μετάνοια και η Θεία Λειτουργία. Η μετάνοια και η Θεία Λειτουργία για τους ζωντανούς, για τους κεκοιμημένους μας όμως μόνον η Θ. Λειτουργία διότι «εν τω Άδη, ουκ έστι μετάνοια». Γι’ αυτό είναι σημαντικά τα χρόνια που περνούμε να αξιοποιήσουμε τον χρόνο που μας δίδει ο Θεός είτε είμεθα γέροι, είτε είμεθα μεσήλικες, είτε είμεθα νέοι άνθρωποι.
Ένας σύγχρονος άγιος που ζει με μεγάλες ασθένειες μου αποκάλυψε γιατί δεν θα αποφύγομε τους μεγάλους πολέμους, τους μεγάλους σεισμούς και καταποντισμούς. Ο λόγος είναι γιατί υπάρχουν δύο μεγάλες αμαρτίες για τις οποίες οι άνθρωποι δεν μετανιώνουν, μεταμελούνται, αλλά δεν μετανιώνουν.
Η μία είναι η φοβερή αμαρτία της έκτρωσης. Πόσα μικρά παιδιά σκοτώνονται καθημερινά από τους ίδιους τους γονείς και δεν γνωρίζουν, έλεγε ο άγιος Παΐσιος, το άγιο βάφτισμα. Και στατιστικά είναι πιο πολλά τα παιδιά που τα κάνουν έκτρωση, πριν γνωρίσουν τη ζωή και το βάφτισμα, από τα παιδιά που γεννιούνται.
Το δεύτερο αμάρτημα, είναι οι σαρκικές αμαρτίες που γίνονται πέρα από τη φύση που δεν είναι φυσικές και γίνονται και εκτός αλλά και εντός γάμου. Και νομίζουν οι άνθρωποι ότι είναι δικαίωμά τους αλλά δεν είναι δικαίωμά μας. Η ζωή που έχουμε είναι του Αγίου Πνεύματος διότι αυτό είναι το ζωοποιών Πνεύμα. Το σώμα που έχουμε είναι το σώμα του Χριστού «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε».
Άρα το σώμα μας πρέπει να το προσέχουμε και όπου δεν το προσέξαμε είτε με εκτρώσεις, είτε με σαρκικές αμαρτίες υπάρχει το φάρμακο. Η Εκκλησία δεν είναι σκληρή όμως είναι αυστηρή αλλά πάντοτε μας δείχνει τον δρόμο της επιστροφής που πρώτος τον κήρυξε ο Τίμιος Πρόδρομος. Υπάρχει η μετάνοια να γονατίσουμε, να μετανιώσουμε είτε είναι αμαρτήματα του παρελθόντος, είτε της νεότητας μας, είτε είναι τωρινά. Να βρούμε και ένα πνευματικό άνθρωπο να μας καθοδηγήσει για το πώς να αγαπήσουμε πιο δυνατά την Παναγία, για να νικήσουμε τις σαρκικές μας επιθυμίες. Πώς να μνημονεύσουμε τα κεκοιμημένα, τα νεκρά, τα σκοτωμένα παιδιά μας από μας, για να μην μας κατατρώνε οι ενοχές και η κατάθλιψη.
Και με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο τον εαυτό μας ανακουφίζουμε, αλλά και αυτά τα γεγονότα που θα ΄ρθουν τα αναβάλλουμε λιγάκι. Για να δώσει ο Θεός χρόνο μετανοίας σε περισσότερους ανθρώπους.
Εύχεστε και σεις, ευχόμεθα και εμείς, η Παναγία μας, ο Τίμιος Πρόδρομος και όλοι οι άλλοι άγιοι να γίνουν μεγάλοι ικέτες για τις δικές μας αμαρτίες, αρκεί εμείς να μετανοούμε.
Απόσπασμα κηρύγματος Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου από τον Εσπερινό της εορτής της αποτομής της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου που τελέσθηκε στον ιερό ναό Τιμίου Προδρόμου στο χωριό Πρόδρομος (28.08.2016).
