Προσφώνηση Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὸν Μέγα Πανηγυρικὸ Ἑσπερινὸ τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Δημητριανοῦ Ἐπισκόπου Χύτρων (Κυθρέας), ποὺ τέλεσθηκε στὸν ὁμώνυμο πανηγυρίζοντα ναὸ τοῦ Ἁγίου στὴν κοινότητα Φλάσου τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (5.11.2020). Καί, κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὸ Ἀρχιερατικὸ Συλλείτουργο, ποὺ τελέσθηκε ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Δημητριανοῦ στὸν ὁμώνυμο πανηγυρίζοντα ναὸ τοῦ Ἁγίου στὴν κοινότητα Φλάσου τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (6.11.2020)
5.11.2020 – Εσπερινός
Στο μέτρο που μας επιτρέπουν τα περιοριστικά μέτρα ένεκεν της ασθενείας που ενέσκηψε εις όλη την οικουμένη ,στην ημετέρα νήσο σήμερον γιορτάζουμε την άφιξη, την παρουσία και τη σωματική πλέον από του νυν των ιερών λειψάνων του μεγάλου ιεράρχου της Επισκοπής των Χύτρων της παλαιφάτου αυτής Επισκοπής, της πόλεως της Κυθρέας και άπασας της νήσου ημών Κύπρου.
Ο φίλτατός μοι Κυθρεώτης ιερεύς ο πατήρ Ανδρέας σήμερα ιερουργών εις την περιλάλητο Αγία Φύλα με ρωτούσε γιατί να τιμάται τόσο πολύ εδώ στην ευλογημένη κοινότητα της Φλάσου στην Κάτω Σολέα, μακριά από την Κυθρέα γεωγραφικά, ο άγιος Δημητριανός. Βεβαίως αυτό φανερώνει την αίσθηση που έχει ως Κυθρεώτης. Ο πάτερ Ανδρέας έχει την αίσθηση ότι ο άγιος είναι δικός μας (των Κυθρεωτών), ποια η θέση του στη Σολιά. Εάν ρωτήσετε τους Φλασίτες θα σας πουν τα ίδια. Ενώ γνωρίζουν ότι ο άγιος είναι γόνος της Κυθρέας γης αλλά η πολυχρόνια εδώ παρουσία του, όπως το μαρτυρά η αρχαία του εικόνα που έχουμε εν τῷ μέσῳ του ναού του 17ου αιώνος, αντιλαμβάνεστε ότι και οι Φλασίτες θα πουν ότι ο άγιος είναι Φλασίτης γιατί αισθάνονται τακτικότατα τη θαυμαστή παρρησία του εις τη ζωή τους. Οι άγιοι, αγαπητοί μου, είναι οικουμενικοί, είναι παγκόσμιοι, είναι παγκύπριοι αλλά είναι και ντόπιοι. Η πρώτη πατρίδα πάντοτε αποτυπώνει την πρώτη αγάπη του αγίου, την πρώτη σχέση του αγίου με την πατρώα γη. Και θέλει η περιπέτεια της ιστορίας, η πατρώα γη που γέννησε τον άγιο Δημητριανό, η γη της Κυθρέας σήμερα να είναι κατεχόμενη όπως και η ημετέρα εις εμέ Μητρόπολη της Μόρφου επίσης κατεχόμενη.
Χαιρόμεθα όμως και μας παρηγορεί η άφιξις των αγίων λειψάνων. Τα λείψανα των αγίων, υπενθυμίζω σε όλους τους παρόντες πιστούς, οτι αυτά είναι τα ιερά οστά ενός αγίου ανδρός ή γυναικός αναλόγως, ο οποίος σε όλο του τον βίο συνέλεξε την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Πρώτον εις την ψυχή του και ύστερον εις τα ιερά οστά του. Αυτό είναι μία ισχυρή ένδειξις ότι στην Εκκλησία την Ορθόδοξη αγιάζεται και η ύλη – το σώμα με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Έτσι σε ολίγον θα κληθούμε να ευλογήσουμε τους πέντε άρτους, τον σίτο, τον οίνο και το έλαιον. Αύριο θα κληθούμε από ᾿σας τους πιστούς να ευλογήσουμε, να αγιάσουμε, να μεταμορφώσουμε τον άρτον και τον οίνον που εσείς προσφέρετε, σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Για να κοινωνήσετε πλέον όχι άρτον και οίνον αλλά Σώμα και Αίμα Χριστού, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, να μην έχουμε δηλαδή ενοχές που τόσο ψυχοφθόρες είναι σε κάθε εποχή και ιδιαιτέρως στην καταθλιπτική εποχή μας. Και επί πλέον κάτι ανώτερο από την άφεση αμαρτιών, κερδίζουμε ζωὴν αἰώνιον. Μιαν εποχή, αδελφέ άγιε Μεσαορίας, που όλοι φοβούνται έναν ιό, έρχεται η δική σας θεοφιλία εις την κώμη της Φλάσου και κομίζει αυτά τα λείψανα που έσωσε ο πρόσφυγας ιερέας της Κυθρέας παπά Κωνσταντίνος, ο δασκαλόπαπας όπως τον λέγαμε στα νεανικά μας χρόνια στη Λάρνακα όταν λειτουργούσαμε μαζί στο Μαρί πρόσφυγες και οι δύο. Αυτά λοιπόν τα λείψανα σε μια τέτοια περίοδο που δοκιμάζεται η πίστις εις την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, η οποία μπορεί να μας προστατεύσει η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, η προσκύνηση των αγίων εικόνων, η προσκύνηση των ιερών λειψάνων,
Όλα αυτά τώρα δοκιμάζονται, κακά τα ψέματα, εις την καρδίαν εκάστου ημών. Τώρα μας ζυγίζει ο άγιος Δημητριανός όλους μας, κλήρο και λαό, εάν έχουμε την πίστη του, εάν έχουμε την αποφασιστικότητα του, εάν έχουμε το θάρρος του, εάν στο τέλος πιστεύουμε στην αιώνια ζωή που μόνον ο Χριστός προσφέρει σε κάθε Θεία Λειτουργία. Ἐν τοῖς ναοῖς τῶν Ὀρθοδόξων, στὴ μία ἁγία καθολικὴ Ἀποστολικὴ καὶ Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία.
Όλα αυτά σήμερα μας τα υπενθυμίζει αυτός ο μεγάλος γέροντας της Κυθρέας, που στα ογδόντα του χρόνια, όταν είδε την πόλη του, τη Μητρόπολή του να είναι για άλλη μια φορά κατεχόμενη, δεν φοβήθηκε, δεν λύγισε, δεν κρύφτηκε πίσω από μάσκες και να ειπεί, εγώ είμαι γέρος, δικαιούμαι να συνταξιοδοτηθώ, δικαιούμαι να κρυφτώ από τους Άραβες που τότε ενέσκηψαν εις την Κύπρο τον 10ο αιώνα. Ήταν η τελευταία αυτή Αραβική επιδρομή στην Κύπρο αυτη . Και η Κυθρέα, της έλαχε τότε να είναι η τελευταία πόλις της Κύπρου που κατεστράφη από αυτή την 25η, λεν οι ιστορικοί, Αραβική επιδρομή. Σκεφτείτε, έγιναν άλλες 25 επιδρομές από τον 7ο αιώνα μέχρι τον 10ο. Αλλά είχαμε λέοντες Επισκόπους ωσάν τον άγιο Δημητριανό που είχαν πίστη ισχυρά σ᾿ Αυτόν που νίκησε τον θάνατο, σ᾿ Αυτόν που νίκησε τον διάβολο, σ᾿ Αυτόν που νίκησε την αμαρτία, στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό.
Και όταν συνελήφθησαν όλοι οι νέοι άντρες της Κυθρέας γης της Επισκοπής των Χύτρων, ο γέρων επίσκοπος Δημητριανός, ζήτησε από τον τότε στρατηγό των Αράβων Δαμιάνα, ο οποιος ήταν Δαμιανός και αλλαξοπίστησε και ονομάστηκε Νταμιάνα, ο δόλιος κι αυτός. Του είπε, να με πάρετε και ᾿μένα αιχμάλωτο. Μα τι να σε κάμομε; Είσαι γέρων, είσαι άχρηστος για μας. Μπορώ να σας φανώ εύχρηστος, του είπε. Θέλω να είμαι μαζί με τα παιδιά μου. Αυτός είναι πατέρας. Είναι υπόδειγμα πατρός, ιδιαιτέρως για μας τους Αρχιερείς. Χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Και τότε, λέει, το γράφει στο βίο του που όποτε το διαβάσω συγκινούμαι. Ο γέρων Επίσκοπος της Κυθρέας Δημητριανός, λέει, οπισθόπους ακολουθώντας πίσω δηλαδή από τα πόδια των αιχμαλώτων παιδιών του. Πήγε που; Στη Βαγδάτη. Σε γη μακράν αλλοτρίαν, πέρα από τα πέρα. Στη Βαγδάτη, παρακαλώ.
Κάτι το οποίο μου το υπέδειξε και μου το τόνισε ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεώς μας, ο κατεξοχήν αγιολόγος της σημερινής Εκκλησίας Κύπρου, ο πατήρ Φώτιος Ιωακείμ, είναι τον λόγο που ο γέρων Επίσκοπος της Κυθρέας, ζήτησε ο ίδιος αυτοπροαιρέτως να γίνει αιχμάλωτος. Σκεφτείτε, όταν εμείς ψάχνουμε τρόπους να ξεφύγουμε. Αυτός πήγε και είπε, αιχμαλωτίστε με, συλλάβετέ με για να είμαι με τα παιδιά μου. Γιατί το έκαμε αυτό. Δεν έκαμε επίδειξη δύναμης. Τί δύναμη σωματική έχει ένας γέρος ογδόντα ετών; Αυτό το έκαμε κατεξοχήν για να είναι με τα παιδιά του διότι τα είχε έγνοια εκεί στην ξένη αιχμαλωσία την μουσουλμανική, μην αλλαξοπιστήσουν. Αυτή ήταν η έγνοια του αγίου Δημητριανού. Εκεί στα ξένα που θα πάνε αιχμάλωτοι, τα τέκνα της Κυθρέας, μήπως γίνουν Μουσουλμάνοι, σαν τον θλιβερό Δαμιάνα.
Και όντως, όσους επήραν αιχμαλώτους χριστιανούς οι μουσουλμάνοι της Βαγδάτης , μετά από θαυματουργίες και προσευχές και δάκρυα του αγίου Δημητριανού, μετά από τρία χρόνια επέστρεψαν εις τη γη της Κυθρέας. Και εκεί μπόρεσαν ξανά να αναστήσουν τη γη τους, την πόλη τους. Για να δικαιούστε εσείς, κύριε δήμαρχε, να λέγεστε Κυθρεώτες. Εργάστηκε ένας γέρων Επίσκοπος με αυτό τον παράδοξο τρόπο. Τη ζωή μου την πέρασα διαβάζοντας ακολουθίες, θεολογία και ιστορία. Ο Δεσπότης εδώ με γνωρίζει από τα χρόνια της φοιτήσεώς μου στη Θεολογική. Όλοι οι ιστορικοί έχουν κάτι να πουν ακόμη και για τους αγίους της Εκκλησίας. Οι πιο πολλοί ιστορικοί δεν διακρίνονται για την πίστη τους. Όλοι όμως, όταν συναντούν το πρόσωπο του αγίου Δημητριανού Επισκόπου Χύτρων, υποκλίνονται. Λένε, αυτός είναι και ανθρωπιστής, αυτός είναι Επίσκοπος, αυτός είναι πατέρας. Κανείς όμως δεν είπε, γιατί έκαμε αυτή την κίνηση, να αιχμαλωτιστεί αυτοπροαιρέτως, με τη θέλησή του ο άγιος Δημητριανός. Γιατί ήθελε να διαφυλάξει την πίστη που οδηγεί στην αιώνια ζωή. Τι να κάμω αν τα παιδιά μου γίνουν πλούσια. Θα πτωχύνουν όταν θα πεθάνουν. Δεν θα τα πάρουν μαζί τους η τι να κάνω αν γίνουν ένδοξα. Σήμερα μας δοξάζουν, αύριο «ἆρον ἆρον σταύρωσον αυτόν». Ή αν θα απολαύσω τις ηδονές του κόσμου τούτου. Έρχονται τα γηρατειά και η ικανότητα της απολαύσεως των ηδονών ελαττούται και ματαιούται οριστικά ως του θανάτου που δεν οδηγεί στο μηδέν αλλά οδηγεί στην αιώνια ζωή.
Αυτή την έγνοια είχε ο άγιος Δημητριανός. Θα μπορέσουν, λέει, τα νέα βλαστάρια της Κυθρέας σε συνθήκες αιχμαλωσίας όχι απλά να ελευθερωθούν και να επιστρέψουν στην Κυθρέα. Να πάνε στην πατρίδα που δεν έχει πόνο, που δεν έχει λύπη, που δεν έχει θλίψη αλλά ζωή ατελεύτητο. Την αιώνια ζωή του Χριστού. Αυτή ήταν η έγνοια του αγίου Δημητριανού.
Ερώτησα χτες, με αφορμή την 28η Οκτωβρίου, έναν καθηγητή που διδάσκει οικονομία σε ένα από τα πανεπιστήμια της Κύπρου, Ελλαδίτη ,νέο άνθρωπο. Ξέρετε τι διδακτορικό έκαμε αυτός; Η οικονομία της Τουρκίας στη μετακεμαλική Τουρκία. Και έλεγε πόσο επικίνδυνη είναι η οικονομία της Τουρκίας σήμερα για να οδηγηθεί και να οδηγήσει σε ένα παγκόσμιο κραχ. Γιατί είναι όλες οι οικονομίες αλληλοσυνδεόμενες. Για να ελαφρύνω το κλίμα όπως ξέρετε και στην Ιερά Σύνοδο το κάνω ενίοτε, δεν φορούσε μάσκα, του λέω, πού είναι η μάσκα σου, καθηγητή μου. Κινδυνεύεις και κινδυνεύω και ᾿γώ από ᾿σένα. Και τι μου λέει. Πανιερώτατε, είμαι και ᾿γω πιστός άνθρωπος ως και εσείς. Και κάτω ζωή και πάνω ζωή. Ακούτε;
Αυτή ήταν η πίστη του αγίου Δημητριανού. Και κάτω ζωή και πάνω ζωή, σου λέει. Η αιχμαλωσία είναι μία ευκαιρία. Αφενός μεν θα προστατεύσω τα παιδιά μου να μην χάσουν την πορεία προς την άνω ζωή αλλά και εγώ ο Δεσπότης ο γέρος να την κερδίσω. Τίποτα δεν είναι βέβαιο για κανένα μας. Όλα παίζονται μέχρι την τελευταία στιγμή. Ευτυχώς που είναι έτσι τα πράγματα και έχομε Θεό σπλαγχνικό, πολυέλεο. Αυτά, έτσι για να τα έχουμε κατά νουν, με αφορμή την ευλογημένη πανήγυρη του αγίου Δημητριανού Επισκόπου Κυθρέας.
Σας ευχαριστούμε, Θεοφιλέστατε, και σας και τον Μακαριώτατο που έδωσε την ευλογία να έρθουν τα άγια λείψανα στην ιστορική κώμη της Φλάσου και να σας πω το εξής. Από τις μελέτες μου τες ιστορικές, από όλα τα χωριά της Κύπρου το μόνο χωριό που δεν άλλαξε ποτέ το όνομά του από τα ιστορικά χρόνια της άφιξης των πρώτων Ελλήνων, είναι αυτό το χωριό που ήλθατε σήμερα. Λεγόταν εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια Φλάσου. Αποδεδειγμένα πάνω σε μάρμαρα καταγραμμένο. Σ᾿ αυτό το ιστορικό ελληνικό χωρίο που τιμά τον άγιο Δημητριανό τον Επίσκοπό σας, τον προκάτοχό σας, σας καλωσορίζουμε, σας ευχαριστούμε και θέλουμε λόγον αγαθό από το δικό σας αρχιερατικό στόμα.
6.11.2020 – Θεία Λειτουργία
Έτη πολλά ευλογημένα εν μετανοία και σε σας.
Ο άγιος Δημητριανός που έζησε έτη πολλά, περιπετειώδη, δεν ήταν χρόνια επίγειας χαράς αλλά ουράνιας χαράς. Ο άγιος από τα μικρά του χρόνια γεύτηκε πολλά πικρά ποτήρια ζωής. Ένα μόνο να πούμε που το ακούσαμε και ψες από τον Θεοφιλέστατο όταν ανέγνωσε τον βίο του αγίου Δημητριανού ότι μόλις νυμφεύθηκε μίαν κοπέλα της περιοχής αμέσως μετά έχασε το ταίρι του. Εκοιμήθη ξαφνικά η υποψήφια πρεσβυτέρα. Ήταν να γίνει έγγαμος ιερέας. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι δεν άφησε τη θλίψη να του γίνει κατάθλιψη ο άγιος, την αξιοποίησε αυτή τη θλίψη, έζησε το πένθος της χηρείας του, το νενομισμένο κατά τον νόμο και κατά τη φυσιολογία των πραγμάτων.
Και αφού πέρασε ένα έτος από τη χηρεία του επήγε και έγινε ασκητής σε μία μονή του αγίου Αντωνίου εκεί στην περιοχή της Κυθρέας προς τους αρχαίους Χύτρους. Άργότερα όταν έγινε ηγούμενος και θέλησε ο Επίσκοπος του τόπου Ευστάθιος να τον προχειρίσει σε Επίσκοπο, βοηθό Επίσκοπο, με την προοπτική να γίνει Μητροπολίτης Χύτρων αργότερα και διάδοχός του. Ο άγιος εκρύβηκε. Και λέει η παράδοση ότι επήγε στα μέρη του Πενταδακτύλου, στα βόρεια μέρη του Πενταδακτύλου προς τον Άγιο Αβρόσιο. Και βρήκε ένα σπήλαιο, πάνω από τη θάλασσα και μπήκε και κρύφτηκε εκεί. Γιατί κρύφτηκε; Δεν ήθελε να δοξαστεί. Διότι είναι αλήθεια, η αρχιερατική αξία έχει δόξα. Την είδατε και εσείς σήμερα στη Θεία Λειτουργία. Έχει εξουσία, έχει διαχείριση ανθρώπων και πραγμάτων. Και όλα αυτά, εάν δεν κρατήσουμε τον νου μας ταπεινό, όπως μου έλεγε η μακαριστή μάνα μου, θα γύρει ο νους και θα προσκολληθεί στις δόξες, στα χειροφιλήματα, στα τυπικά που ξεχνούμε πολλές φορές και ᾿μεις οι Επίσκοποι ότι όλες αυτές οι δόξες και ᾿σεις οι ιερείς και οι τιμές που μας κάμνει η μητέρα Εκκλησία και ο λαός μας, που στην ουσία δεν είναι για ᾿μας, είναι για τον Δεσπότη Χριστό, τον Μέγα Αρχιερέα. Και οικειοποιούμαστε στην ουσία τη δόξα Του. Και Αυτός, ως άκρα ταπείνωσις που είναι, υποχωρεί και μας αφήνει να φαινόμεθα εμείς. Ενώ στην ουσία, τι πρέπει να είμαστε εμείς, πατέρες μου; Κάτοπτρα!!. Καθρέφτες!! Έλεγε και ένα τραγούδι πρωτινό κυπριακό, «εσύ ᾿σαι ο καθρέφτης το καθαρό γυαλί, που φέγγει στην Ευρώπη τζιαι στην Ανατολή». Εμείς πρέπει να είμεθα τέτοιοι καθρέφτες, που να καθαρίζεται στον καθρέφτη της δικής μας καθαρής καρδιάς ο Χριστός. Όταν έρχεται ο Αντρέας, ο Δημήτρης, η Άννα, η Κωνσταντίνα, οι πιστοί μας να μην βλέπουν εμάς. Να βλέπουν μέσα από ᾿μας τον Χριστό, την ταπείνωση του Χριστού, την πραότητα του Χριστού, την απλότητα του Χριστού, την αγάπη του Χριστού, την ειρήνη του Χριστού. Έχουμε μεγάλη απόσταση και κλήρος και λαός. Αλλά να τα έχουμε κατά νουν αυτά. Ο άγιος Δημητριανός το κατάλαβε ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση να είσαι Επίσκοπος. Πρέπει να είσαι καθαρός καθρέφτης, το καθαρό γυαλί, να φέγγει στην Ευρώπη και στην Ανατολή. Σήμερα η Ανατολή έγινε μουσουλμανική και η Ευρώπη έγινε άθεη. Και εμείς, ανάμεσα σε Ευρώπη και Ανατολή, ψάχνουμε τα συντρίμια του καθρέφτη να τα ενώσουμε για να δούμε μέσα απ᾿ αυτό τον ραγισμένο καθρέφτη τη δόξα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Δόξα τῷ Θεῷ που έχουμε αυτές τις λειτουργίες και φανερώνεται η δόξα του Θεού μέσα από τη Θεία Λειτουργία. Δόξα τῷ Θεῷ που έχουμε οι ορθόδοξοι, αγίους. Και παλαιούς σαν τον άγιο Δημητριανό και σύγχρονους σαν τον άγιο Ιάκωβο και Παΐσιο και Πορφύριο και Φιλούμενο που θα γιορτάσουμε σε λίγες μέρες. Αυτοί είναι οι καθρέφτες μας, αυτά είναι τα πρότυπά μας, αυτοί είναι το καθαρό γυαλί. Για να φέγγει ο Χριστός και το Πνεύμα το Άγιο. Να το θυμόμαστε αυτό. Και εξαιρέτως, αυτό που ζούμε αυτές τις μέρες εδώ στη Φλάσου. Έχομε τα άγια λείψανα των αγίων μας, που τα άγια λείψανα των αγίων είναι συμπεπυκνωμένη ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Πρώτα την εμάζεψε η ψυχή του αγίου Δημητριανού και ύστερα η ψυχή την ανταπέδωσε εις το σώμα, ιδιαιτέρως εις τα οστά που είναι ανθεκτικά. Ακόμα και σε σάρκες, του αγίου Σπυρίδωνα είναι άφθορο λείψανο ακόμα και η σάρκα του. Σκεφτείτε. Για να φαίνεται έτσι κάποιου άλλου είδους καθρέφτης πως ο Τριαδικός Θεός αγιάζει ακόμη και την ύλη, ακόμα και το σώμα. Φτάνει εμείς να καθαρίζομε το σώμα μας από κάθε ρύπο, από κάθε μολισμό. Και δεν μας προστατεύουν οι μάσκες. Μας προστατεύουν ολίγον και ολίγους. Και είναι για αμφισβήτηση πόσο προστατεύει αυτή η γέριμη η μάσκα. Το ζήτημα είναι την ενέργεια του Θεού που έψαχνε ο άγιος Δημητριανός, τη ψάχνουμε; Αυτή είναι η προστασία μας, αυτή είναι η δύναμις. Που δεν μας προσέχει μόνο σ᾿ αυτή την επίγεια ζωή αλλά και την άνω ζωή, όπως σας είπα ψες. Και έτσι δεν έχει πλέον ο άνθρωπος έγνοια. Και κάτω ζωή και πάνω ζωή. Εμείς τι θέλομε. Το θέλω μας είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Για το θέλω έγιναν και αιρέσεις. Να το ξέρετε. Για να μας δείξει ο ορθοδοξία ότι το θέλημά μας είναι ο πρωταρχικός πόθος κίνησης προς το Θεό. Τί λέμε στο «Πάτερ ἡμῶν»; «Γενηθήτῳ το θέλημά Σου». Εμείς τι θέλουμε; Να το σκεφτόμαστε αυτό συνεχώς. Τι θέλει ο νους μας, τι θέλει η καρδιά μας, τι θέλει η λογική μας, τι θέλει η ψυχή μας, τι θέλει το σώμα μας. Ό,τι θέλουμε αυτό είμαστε. Όχι τι δείχνουμε του κόσμου έξω. Μέσα μας.
Ο άγιος Δημητριανός είδε μέσα του όταν του είπαν να γίνει Επίσκοπος και φοβήθηκε. Εμείς τρέχουμε να πιάσουμε και θρόνους και μίτρες και εξουσίες και ιερωσύνες σαν χαζοπούλια. Και δεν αντιλαμβανόμεθα ποιον τρέχουμε να βάλουμε μέσα μας, πάνω μας. Ιησού Χριστόν Εσταυρωμένο. Ξέρετε πότε καταλαβαίνουμε τον σταυρό του Κυρίου; Όταν αρχίσουμε να αρρωστούμε, όταν αρχίσουμε να γερνούμε, όταν αρχίσουν οι φτώχειες, κανένα παιδί εσείς οι παντρεμένοι άμα σας βγει δύσκολο, προβληματικό. Τότε αρχίζουμε και καταλαβαίνουμε τι σημαίνει σταυρός. Να ξέρετε όταν έλθουν αυτά όλα τα δύσκολα τότε ήλθε ο Χριστός εις το σπίτι σας. Και να Του πείτε, Χριστέ μου, πέρασε. Δός μου μόνον την υπομονή και την πίστη των αγίων. Του αγίου Δημητριανού. Όταν έμεινε χήρος από τη γυναίκα του δεν μπήκε στην κατάθλιψη ούτε αναζήτησε δεύτερη γυναίκα. Αναζήτησε την άσκηση την κατά Θεόν. Και αφού το θέλησε ο Θεός του το πρόσφερε και του έδωσε υπερπερισσού την χαρην. Τον κατέστησε Επίσκοπο των Χύτρων και όταν γέρασε, ακούσατε ψες πόσα είπα. Αυτοπροαιρέτως, πάλι με τη θέλησή του, για να προστατεύσει τα παιδιά του να μην γίνουν ισλαμιστές μουσουλμάνοι, πήγε στη Βαγδάτη πρόσφυγας, αιχμάλωτος. Και μετά επέστρεψε πίσω και ξανάχτισε τους Χύτρους. Και λέει ο βίος του ότι έζησε τρία χρόνια μετά την επιστροφή από την αιχμαλωσία. Μέσα σε τρία χρόνια έχτισε την πόλη του, την Επισκοπή του. Έκτισε προηγουμένως τον εαυτό του όμως και έγινε άγιος. Ο άγιος ήταν άγιος πολύ πριν χωριστεί το σώμα από την ψυχή του και πριν ακόμα πάει στη Βαγδάτη πρόσφυγας, άγιος ήταν, για να έχει τέτοια αποφασιστικότητα και τέτοιο θυσιαστικό και πατρικό φρόνημα.
Αυτά αισθάνομαι με αφορμή τη σήμερον πανήγυρη εξαιρέτως την παρουσία εδώ των ιερών λειψάνων του αγίου Δημητριανού και ευχαριστώ όλως ιδιαιτέρως από τα βάθη της καρδιάς μου τον άγιο Μεσαορίας που έγινε κομιστής αυτού του θησαυρού των Χύτρων της Κυθρέας της κατά Κύπρον Εκκλησίας. Και εδώ η Φλάσου νομίζω για τους Κυθρεώτες, άγιε Μεσαορίας, είναι ένας τόπος για να τους θυμίζει την πατρίδα που μοιάζει με την Κυθρέα. Βουνό πίσω, νερά να τρέχουν, περιβόλια. Ένας Κυθρεώτης πριν μερικά χρόνια με επισκέφτηκε. Και μου είπε ότι ήλθε εδώ και έψαχνε να βρει ένα χωριό που να του θυμίζει την Κυθρέα, να ᾿ρθει να κάμει τα περβόλια του. Και μόλις, λέει, άκουσα ότι στη Φλάσου έχουν άγιο Δημητριανό και είδα και τη Φλάσου τι όμορφος τόπος είναι στην Κάτω Σολιά, θυμήθηκα την Κυθρέα. Και είπα, ὧδε κατοικήσω, ὅτι ᾑρετισάμην. Και έκαμε εδώ τα περιβόλια του και έρχεται εδώ για να θυμάται την πατρίδα μέχρι την ευλογημένη ώρα της ελευθερίας της. Έρχεται και αυτή η ώρα. Είναι προφητευμένη. Οι προφήτες βλέπουν μέσα στον χρόνο με το φως του Αγίου Πνεύματος. Το σημάδι που θα έχομε, Δεσπότη μου, είναι όταν οι Κούρδοι κάμουν το κράτος τους. Και ετοιμάζονται και αυτοί. Όταν αυτοί κάμουν κράτος, θα έχεις και ᾿συ τη μεγάλη χαρά να πας εις την Επισκοπή σου και εγώ στη δική μου έδρα την Μόρφου. Και ο Θεός να μας αξιώσει να είμεθα σ᾿ αυτή τη ζωή για να συλλειτουργήσουμε εκεί που ανήκει η δόξα και η τιμή εξαιρέτως του αγίου Δημητριανού.
Σας ευχαριστούμε εκ βάθους καρδίας για την παρουσία σας τη λειτουργικότατη και αγιαστική για ᾿μας. Έτη πολλά ευλογημένα!
