Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴν ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία τὴν Κυριακὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, ποὺ τελέσθηκε στὸ ἱερὸ παρεκκλήσιο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τῆς κοινότητος Τεμβριᾶς, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (22.3.2020).
Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς βασιλεῦσι, κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, καὶ τὸ σὸν φυλάττων, διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.
Αντί δικού μου κηρύγματος, δυο λόγια να πω από τη σήμερον μεγάλην εορτή της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως, αφού ηξιώθημεν αυτές τις ευλογημένες αλλά ταυτόχρονα και παμπόνηρες ημέρες, να εορτάσομε εδώ εις τον λόφο του Τιμίου Σταυρού εις την ωραία Τεμβριά εν μέσω Σολέας, την προσκύνηση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.
Λοιπόν, αντί κηρύγματος είναι από το πρωί που έψαλλα εδώ με τους πολύ αγαπητούς μου ιεροψάλτες μετά την τιμιωτέραν, την ενάτην της εορτής της προσκυνήσεως του Σταυρού και ένας ύμνος άγγιξε τόσο πολύ την καρδιά μου και λέω στο τέλος, Νεόφυτε, δεν θα πεις λόγια δικά σου αλλά θα πεις αυτό τον ύμνο.
Πρώτα στα αρχαία ελληνικά, μετά θα τον μεταφράσουμε μαζί εις τα νέα ελληνικά.
Ακούτε τι λέει, μέσα στην χαρά του την μεγάλη ο υμνογράφος, που εν μέσω νηστείας , ασθενείας ψυχικής και σωματικής, φόβου, αγωνίας και ολιγοπιστίας αυτός χαίρεται που βγαίνει σήμερα ο Τίμιος Σταυρός γιατί πρώτον, λέει, τον βλέπουμε, ακούστε τι λέει πρώτα τον βλέπουμε. Και μόνον να βλέπεις τον Τίμιο Σταυρό, σταυρώνεται το μάτι σου, σταυρώνεται δηλαδή η επιθυμία σου διότι ἐκ τοῦ ὁρὰν, τίκτεται τὸ ἐράν, από την όραση γεννιέται η επιθυμία. Οπόταν, αντιλαμβάνεστε και να βλέπεις να θεωρείς, λέει, τον σταυρό, αγιάζεσαι. Αλλά λέει και έναν δεύτερο λόγο, που τον ξέρουμε όλοι μας. Ότι κάθε μολισμός σαρκός και πνεύματος φεύγει από πάνω μας φτάνει να τον προσκυνούμε με ευσέβεια, με πίστη, κατηγορώντας τον εαυτό μας για λάθη μας, για σκληροκαρδίες μας, για ολιγοπιστίες μας. Όχι περήφανα διότι η περηφάνια ενεργοποιεί μικρόβια. Η κακία να μην συγχωρούμε, το να επιμένουμε συνεχώς σε μεγάλες αμαρτίες, να μην μετανιώνουμε και να μην εξομολογούμαστε αυτές τις αμαρτίες, όσο και να προσκυνήσεις, όσο και να κοινωνήσεις, όταν αυτά συμβαίνουν και είσαι αμετανόητος, αντί να παίρνεις ενέργεια του Τιμίου Σταυρού ή ενέργεια από τις αγίες εικόνες, ή ακόμα από το χέρι είτε του ιερέα είτε του αρχιερέα όταν δίδει αντίδωρο, αντί να παίρνεις ευλογία,και ενέργεια για να φεύγουν τα μικρόβια του σώματος και της ψυχής, μαζεύεις μικρόβια πνευματικά, υπάρχουν και αυτά.
Τα πνευματικά μικρόβια είναι τα δαιμονικά μικρόβια, μετά είναι τα ψυχικά μικρόβια οι θλίψεις, οι καταθλίψεις, τα μαράζια, τα παράπονα και ύστερα τα πνευματικά γεννούν ψυχικά και τα ψυχικά γεννούν σωματικά, πάνε μαζί αυτά, τα ψυχικά με τα σωματικά. Η σύγχρονη ιατρική λέει, όλες οι ασθένειες είναι ψυχοσωματικές. Καμία δεν είναι μόνον ψυχική και καμία δεν είναι μόνον σωματική. Και να δείτε, η επόμενη γενιά των γιατρών που θα βρει αυτό που επίσης λέει η Εκκλησία ότι το πνευματικό κομμάτι της ζωής επηρεάζει το ψυχοσωματικό και το ψυχοσωματικό κομμάτι της ζωής μας επηρεάζει το πνευματικό. Μια προσευχή, μια λειτουργία που γίνεται, ας είναι και τρεις άνθρωποι, είναι θετική επενέργεια σε όλη την οικουμένη. Σε όλη την οικουμένη, όχι μόνον στην Τεμβριά. Απ᾿ αυτή τη λειτουργία που κάμαμε σήμερα, μέχρι την Ιαπωνία και την Αμερική, τη Σουηδία και την Νότιο Αφρική, πήραν οι άνθρωποι ενέργεια του αγίου Πνεύματος, Χάριν του αγίου Πνεύματος, προστασία, φώτιση, αγιασμό.
Αυτά όλα που σας λέω τώρα εγώ ο πολυλογάς, το λέει εδώ μέσα σε τέσσερεις γραμμές και μάλιστα λέει συγκεκριμένα πράγματα που χαίρονται από αυτή την προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού, που τον θεωρούμε, τον βλέπουμε και τον ασπαζόμεθα, τον προσκυνούμε δηλαδή.
Λέει λοιπόν. Το διαβάζω όπως είναι γραμμένο στα αρχαία:
“Ἐν ὕμνοις σκιρτάτω πάντα τὰ ξύλα τοῦ δρυμοῦ τὸ ὁμώνυμον ξύλον, τοῦ Σταυροῦ θεώμενα, κατασπαζόμενον σήμερον, οὗ ὁ Χριστὸς ὕψωσε τὴν κάραν ὡς προφητεύει ὁ θεῖος Δαυΐδ”.
Όλα τα ξύλα του δρυμού, τα ξύλα του δρυμού είναι τα δέντρα του δάσους, όλα τα δέντρα και όλα τα φυτά του δάσους, ἐν ὕμνοις σκιρτάτω. Να σκιρτήσετε, λέει, να χοροπηδήσετε. Έτσι το μετάφραζε ο άγιος Πορφύριος το σκιρτάτω. Να χοροπηδήσετε ἐν ὕμνοις, με τραγούδια, με ύμνους, με ψαλμούς. Γιατί να γίνει αυτός ο χορός; Με τέτοιο σκίρτημα, χοροπηδώντας και ψάλλοντας και τραγουδώντας; Και μάλιστα, ποια να χοροπηδήσουν; Ακούτε, όχι εμείς που έχουμε πόδια ή ο μικρός ο Ευθύμιος που από την ώρα που του έδωσα τον σταυρό συνέχεια λικνίζεται από τη χαρά του, τα δέντρα, παρακαλώ που είναι φυτεμένα μέσα στη γη. Να χοροπηδήσετε, τους λέει, να στήσετε όλα τα δέντρα έναν χορό, όλα τα φυτά. Γιατί; Τὸ ὁμώνυμον ξύλον τοῦ Σταυροῦ θεώμενα, κατασπαζόμενον σήμερον, τὸ ὁμώνυμον ξύλον, το τίμιον ξύλον που είναι ομώνυμον, δέντρον είναι. Ξύλον είναι και ο Τίμιος Σταυρός δεν είναι κάτι άλλο εις την φύση του, ξύλον είναι.
Όπως ο Χριστός, ανθρωπος ήταν και Θεός ταυτόχρονα Θεάνθρωπος Ιησούς είχε τη φύση τη δική μας σωματικά. Του την δάνεισε η Παναγία στον Ευαγγελισμό που θα γιορτάσουμε την Τετάρτη. Το ίδιον και ο Τίμιος Σταυρός, ξύλον είναι ομώνυμον με την ίδια δηλαδή ονομασία και με την ίδια φύση και επειδή τα υπόλοιπα δέντρα βλέπουν σήμερα αυτό το ξύλο, αυτό το δέντρο του σταυρού, να το κατασπάζονται, να το προσκυνούν όλοι οι άνθρωποι επειδή σ᾿ αυτό το ξύλο το Τίμιον που ο Χριστός ύψωσε την κάρα, γιατί πάνω σε αυτό το Τίμιο ξύλο ο Χριστός ύψωσε την κεφαλή Του, η κάρα είναι η κεφαλή Του, ακούμπησε την κεφαλή Του, έχυσε το αίμα Του, αλλού λέει, και το ύδωρ Του οταν τον λόγχισαν εξήλθε αίμα και ύδωρ και αγιάστηκε. Μόνον που ξάπλωσε ο Δεσπότης των απάντων, ο Θεάνθρωπος Ιησούς απάνω σ᾿ αυτό το Τίμιο ξύλο, το δέντρο δηλαδή, όλον αυτό το ξύλο έγινε Τίμιο, έγινεν άγιον, αγιάστηκε όλη η φύσις αυτού του ξύλου και όλα τα ξύλα, λέει, αφού σας τίμησε να ξαπλώσει πάνω σας ο Δημιουργός σας, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, σκιρτάτε, χορέψετε, χαρείτε.
Εάν λοιπόν τα ξύλα, τα δέντρα, σήμερα χορεύουν από τη χαρά τους που τα προτίμησε ο Χριστός να τα κάμει θυσιαστήριο, αγίαν Τράπεζα δηλαδή και να ξαπλώσει απάνω τους, εμείς οι άνθρωποι που μας προτίμησε ο Θεός και δεν προτίμησε την φύση των αγγέλων να γίνει Θεάγγελος, προτίμησε την Παναγία και έγινεν Θεάνθρωπος, τι πρέπει να κάμνομε; Εάν τα δέντρα πρέπει να χορεύουν, εμείς πρέπει να κάμομε κάτι παραπάνω από ένα χορό. Εμείς πρέπει να αγιάσομε. Μόνον έτσι θα χορεύει το άγιον Πνεύμα μέσα εις το σώμα μας και μέσα στην ψυχή μας. Όσον αγιαζόμεθα τόσο περισσότερο χαίρεται η Παναγία. Γιατί η Παναγία δάνεισε το σώμα εις το Πνεύμα το άγιον. Ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου, έγινεν η σάρκωσις, που θα γιορτάσουμε επαναλαμβάνω στον Ευαγγελισμό.
Γι αυτό να έχουμε έγνοια πόσην αγιότητα παίρνουμε και να μην θυσιάσουμε προ ουδενός, κανενός, αυτή τη δυνατότητα που έχει ο άνθρωπος κατεξοχήν. Ἅγιος ὁ Θεός, άγιος γίνεται και ο άνθρωπος. Γι αυτό και έχουμε άγιον Λάζαρο, άγιον Ευθύμιο, άγιον Νεόφυτο, άγιον Παΐσιο, άγιον Πορφύριο, άγιον Ιάκωβο γιατί, μια γυναίκα, η Παναγία, το σώμα της το δάνεισε εις τον Θεό, εις το Πνεύμα το άγιον και μπόρεσε το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος να γίνει Θεάνθρωπος και να προσφέρεται σε κάθε Θείαν Λειτουργία. Και να σου λεν σήμερα μερικοί, μα μπορεί λόγω του Κορωνοϊού να αρρωστήσουμε. Είναι δυνατόν να κοινωνάς τον Υιόν του Θεού, που δημιούργησε τα μικρόβια αφού και τα μικρόβια τα έκαμε ο Θεός, είναι δυνατόν, ο Δημιουργός, να φοβάται το δημιούργημα; Μα τι ανοησία είναι αυτή και να κάνουμε απολυμάνσεις μέσα στους ναούς, που τώρα εδώ μέσα, είμαστε γεμάτοι από αγγέλους. Όσους αγίους μνημονεύσαμε είτε εμείς είτε εσείς από μέσα σας, είναι εδώ. Όσους πεθαμένους μνημονεύσαμε, είναι εδώ σε αυτή τη μικρή Εκκλησία χωρεί όλο το σύμπαν. Η αγία Τριάδα είναι εδώ. Ο Πατήρ, ο Υιός και το άγιον Πνεύμα, η Παναγία είναι εδώ.
Είτε ζούμε είτε πεθάνουμε αύριο, για το Χριστό να ζούμε, για το Χριστό να πεθάνουμε. Και όποιος πεθαίνει για τον Χριστό, θάνατος δεν λογίζεται αλλά αιώνια ζωή. Αυτό λιγόστεψε σήμερα και υπάρχει αυτός ο φόβος όλος. Πρώτη φορά γίνεται πανώλη, γίνεται λοιμική ασθένεια; Κύριε ελέησον. Πρώτη φορά γίνεται; Κάθε λίγα χρόνια τα έχουμε αυτά. Κάθε χρόνον έχουμε ιώσεις, αλλά όχι τέτοιος φόβος. Αυτός ο φόβος έχει σκοπιμότητα να ελέγξουν οι άνθρωποι το μυστικό χρήμα, τες μάζες, τους λαούς. Δεν είναι δική μου δουλειά να κάμνω συνωμοσιολογίες. Δική μου δουλειά είναι αυτά που ζω και ζει η Εκκλησία να τα δώσω σε σας. Για τα μικρόβια ας μιλούν άλλοι, οι λοιμωξιολόγοι. Εμείς μιλούμε όχι για τον ιό της κορώνας αλλά για τον Υιόν του Θεού του Ζώντος, Του ολοζώντανου Θεού.
Έλεγε ο γέρο Ευμένιος ο μαθητής του αγίου Νικηφόρου του Λεπρού, που έπιασαν λέπρα και οι δύο ότι, είναι τόσοι πολλοί οι άγγελοι που έβλεπε μέσα στη Θεία Λειτουργία και όλοι αυτοί οι άγγελοι περιμένουν τον παπά, να πει δι᾿ εὐχῶν για να φύγουν . Σκέψου δηλαδή όλοι αυτοί οι άγγελοι που ήρθαν, οι αρχάγγελοι, οι άγιοι, περιμένουν εμένα τον ελεεινό Νεόφυτο και τον παπά Χριστόφορο, να πούμε δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων για να αναχωρήσουν για πού; για τον ουρανό. Και έλεγε ωραία, πάτερ Χριστόφορε, ο γέρο Ευμένιος, μόλις λέω, δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων, φρου, φρου οι άγγελοι, φρου, φρου οι άγγελοι, το φρ που κάνουν τα φτερά. Τι βλέπουν οι άνθρωποι του Θεού! Πόσο έχουν καθαρίσει τα μάτια τους και πόσο τα δικά μας είναι κρατημένα, φοβισμένα και μπερδεμένα και λέμε άλλα αντ᾿ άλλων.
Χάρηκα πολύ αυτή τη σημερινή λειτουργία και την αισθάνθηκα. Και σεις την χαρήκατε και την αισθανθήκατε και το αποδείξατε που κοινωνήσατε όλοι. Έτσι πρέπει να είναι οι λειτουργίες. Μετὰ φόβου Θεοῦ πίστεως καὶ ἀγάπης. Όποιος δεν διαθέτει φόβον Θεού, έστω και λίγη πίστη και αγάπη μέσα του για τον συνάνθρωπό του και τον Θεό του, καλύτερα να μην κοινωνά. Να πάει να βρει έναν πνευματικό να του πει, δεν έχω πίστη, βοήθα με, κάτι μου συμβαίνει και δεν έχω πίστη κάποια ακαθαρσία είναι μέσα στην καρδιά μου και δεν την καθαρίσαμε βοήθα με παπά, να την καθαρίσω.Είναι δουλειά δική μας, ευθύνη δική μας αυτή.
Στην σημερινή λειτουργία ήταν όλοι εδώ, και ο Τίμιος Σταυρός, και η Παναγία μας, και οι άγιοι άγγελοι, και οι αρχάγγελοι, και οι νεκροί μας και οι ζωντανοί μας είναι εδώ.
Ξέρετε πόσοι άνθρωποι με πήραν χτες τηλέφωνο από την Ελλάδα και μου έλεγαν, μνημόνευσε μας, Πανιερώτατε, εμείς δεν θα πάμε λειτουργία, δεν έχει λειτουργία η πόλη μας, δεν έχει το χωριό μας. Ακούτε; Μνημονεύσετε μας εσείς στην Κύπρο που κάμνετε. Γι αυτό είναι μεγάλο το δώρο της Θείας Λειτουργίας και όταν το έχομε να το αξιοποιούμε όσο γίνεται περισσότερο. Επαναλαμβάνω, μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης.
Ευλογημένα τα έτη σας, ο Τίμιος Σταυρός να ευλογεί όλους, δος μου Ευθύμιε μου τον Τίμιο Σταυρό και εύχομαι να φτάσουμε να προσκυνήσουμε και την αγίαν Ανάσταση Αυτού. Ελάτε ένας-ένας να πάρετε αντίδωρο, αφού προσκυνάτε ξανά τον Τίμιο Σταυρό.
