Ο Στυλλής ο Μυλωνάς και η Παναγία
Να πω και για τους Κυπρίους, να μη μείνουμε μόνο στους εν Ελλάδι και Ρώσους αγίους αφού και η Κύπρος έχει το μερτικό της στην αγιότητα. Υπάρχει εις την Ευρύχου ένας γέρος, τώρα ενενήντα δύο χρονών, πολύ ωραίος άνθρωπος, γεμάτος χάριν. Το 1964 του εμφανίστηκε η Παναγία και είχαν τον εξής διάλογο:
– Στυλιανέ, πρέπει ν᾿ αρχίσεις κάθε νύχτα να προσεύχεσαι από η ώρα δώδεκα μέχρι η ώρα τρεις.
-Παναγία μου, μα εγώ ξυπνώ η ώρα πέντε τζιαι πηαίνω δουλειά εις τη Χώρα (Λευκωσία). Εν να κουτουλλώ (σκοντάφτω), τρεις ώρες να κάμνω αγρυπνία. Και γιατί να κάμνω, Παναγία μου, τούτη την αγρυπνία τζαι να μεν τζιοιμούμαι (κοιμάμαι).
-Σε δέκα χρόνια θα γίνει πολύ μεγάλο κακό εις την Κύπρο. Θα γίνει πολύ μεγάλο κακό και πρέπει κάποιοι να επιστρατευτείτε.
-Και καλά, Παναγία μου, αφού εν γινεί το κακόν που εν γινεί, γιατί εγώ να χάσω τον ύπνο μου.
-Για να έλθει το κακό λιγότερο.
Ακούτε απάντηση της Παναγίας πόσο μητέρα είναι. Βλέπετε πώς δουλεύει η Παναγία και οι άγιοι για μας, δεν του είπε ότι θα ᾿ρθουν οι Τούρκοι αλλά του είπε ότι θα έρθει ένα μεγάλο κακό εις την Κύπρο. Ήταν τόσο απλός και τόσο πιστός, ο Στυλιανός που το πίστεψε και ξεκίνησε για δέκα χρόνια να ξυπνά στες δώδεκα, να κάμνει τρεις ώρες προσευχή. Όταν τον είδε ο μάστρος του που ελαττώθηκε κάπως η απόδοση του η εργασιακή, του είπε, «Στυλλή, μα εν δουλεύκεις όπως παλιά» και του απαντά ο Στυλλής «εσύ εν τζιαι επιστρατεύτηκες». Ο μάστρος του δεν μπορούσε να καταλάβει τι εννοούσε, “Μα εσύ δεν επιστρατεύτηκες”. Ήταν τέτοια η ενέργεια που εξέπεμπε, που όλοι τον αγαπούσαν και όλοι τον εσκέπαζαν μέχρι που το 74 έγινεν ότι έγινε. Σκεφτείτε δηλαδή, αν αυτοί οι άνθρωποι δεν επιστρατεύοντο, τι θα συνέβαινε το 74. Είχαν τη δυνατότητα οι Τούρκοι να το κάμουν και την κακία την είχαν, όχι μόνο τη δυνατότητα.
