Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴ Θεία Λειτουργία τῆς ἑορτῆς τῆς Συνάξεως τῆς Θεοτόκου, ποὺ τελέσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ Παναγίας Χρυσελεούσης στὴν κατεχόμενη κοινότητα Κατωκοπιᾶς, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (26.12.2021).
Ευλογημένα τα έτη σας να είναι, να είναι Χριστοειδή. Να έχουν την ομορφιά του Χριστού τα έτη μας. Αυτό σημαίνει Χριστοειδή. Και ο Χριστός όπου κατοικήσει φέρνει ειρήνη, φέρνει αγάπη. Και ξέρετε; Φέρνει και κάτι που έχουμε πάρα πάρα πολύ μεγάλη ανάγκη στα χρόνια που διαβαίνουμε. Διώχνει τον φόβο. Ο Μόνος που μπορεί να διώξει τον φόβο από τις καρδιές των ανθρώπων. Και η εποχή μας, είναι εποχή που φρόντισαν πολλοί για μας χωρίς εμάς, να μας φοβίσουν, να χάσομε δηλαδή την ελευθερία μας.
Ένας άνθρωπος που φοβάται είναι υποχείριο του φόβου και δεν μπορεί ελεύθερα να διαχειριστεί τα αισθήματά του, τις αποφάσεις του, τη βούλησή του, τη σύνεσή του. Είναι ένας άνθρωπος εν παροξυσμό, ο φοβητσιάρης, ο φοβούμενος άνθρωπος, κι ας υπάρχουν οι καλύτερες δικαιολογίες. «Ἡ τελεία ἀγάπη», λέει, «ἔξω βάλλει τὸν φόβον». Ποιος είναι η τελεία αγάπη; Μπορώ να πω εγώ, ότι έχω τελείαν αγάπη; Μεγάλος ψεύτης θα είμαι. Ο μόνος που είναι η τελεία αγάπη, όχι έχει, είναι η τελεία αγάπη είναι ο Χριστός. Τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος εκ Πνεύματος Αγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου σαρκωθείς καὶ γεννηθείς.
Γι᾿ αυτό και η Εκκλησία μας ορίζει σήμερα να εορτάζομε την Παναγία μας. Αυτήν που έγινε «αἰτία τῆς τῶν πάντων θεώσεως», που σημαίνει αυτή που έγινε αιτία όλοι εμείς οι βαπτισμένοι και οι μυρωμένοι να μπορούμε να αγιάσομε. Όχι απλά να γίνομε καλοί άνθρωποι. Να μπορούμε να αγιάζομε. Και ένας που αγιάζεται διά των αγίων μυστηρίων και των αγίων εντολών του Κυρίου μας δεν μπορεί να είναι ένας φοβικός άνθρωπος. Αλλά ας μην κάνομε και υπερβολικά τους μάγκες. Ο φόβος υπάρχει μέσα μας. Γιατί; Γιατί ο χριστιανισμός μας ακόμη φαίνεται, τουλάχιστον στους περισσοτέρους, ότι είναι λίγος. Δυσκολευόμαστε. Και η τελευταία αυτή επιδημία αυτό απέδειξε.
Δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε την πίστη μας την Ορθόδοξο. Δυσκολευόμαστε να την αξιοποιήσουμε επαρκώς, για να μας δώσει αυτή δυνάμεις εις την αδυναμία μας. Διαβάστε όταν θα περνάτε τώρα από την Περιστερώνα. Κάναμε ένα καινούργιο προσκυνητάρι εκεί στα φώτα Περιστερώνας-Ορούντας, έχει μια βενζίνη εκεί. Και ο καλός παπάς της Περιστερώνας, ο πάτερ Μιχαήλ, έκαμε με την ευλογία μας ένα πολύ ωραίο προσκυνητάρι και έβαλε εκεί τον άγιο Νικηφόρο τον Λεπρό. Έναν άγιο που γιορτάζει σε λίγες μέρες, 4 του Γενάρη. Και γράφει απάνω στο ειλητάριο στο χαρτί. Να το διαβάζετε όταν πηγαινοέρχεστε: «Ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενεία τελειοῦται». Η δύναμις μου, λέει, πρώτα της ψυχής η δύναμη, και ύστερα του σώματος. Άμα δεν έχει δύναμη η ψυχή όσα γυμναστήρια και να πάμε, όσες βιταμίνες και να φάμε προσωρινή είναι η δύναμις μας.
Ο άγιος Νικηφόρος ήταν λεπρός και η δύναμις του φανερώθηκε, αποκαλύφθηκε, ολοκληρώθηκε – αυτό σημαίνει τελειούται – τελειοποιήθηκε όταν αρρώστησε με τη λέπρα. Τότε δυνάμωσε η υπομονή του, δυνάμωσε η πίστη του, μετά δυνάμωσε η ελπίδα του στον Χριστό, μετά δυνάμωσε η αγάπη του στον Χριστό διότι αγάπη Χριστού, η ελπίδα μάλλον Χριστού, γεννά αγάπη Χριστού. Μετά η αγάπη του Χριστού γέννησε αγάπη εις τον πλησίον, στους συνανθρώπους του και ήλθε η αγιότητα.
Άμα αγαπήσεις με όλη σου την καρδιά πρώτα τον Χριστό και ύστερα τους συνανθρώπους σου, ξέρεις ποιον αγαπάς με υγιή τρόπο και όχι εγωιστικό; Τον εαυτό σου. Γι᾿ αυτό και η σειρά των εντολών είναι: «Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου μὲ ὅλη σου τὴν ψυχή, μὲ ὅλη σου τὴν ἰσχύ, μὲ ὅλη σου τὴν δύναμη». «Δευτέρα ἐντολή», λέει, «ὁμοία αὐτῆς, ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου». Και μέσα σ᾿ αυτή βάζει μια υπο-εντολή, να την πούμε έτσι. Τί λέει; «Ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν». Που σημαίνει και τον εαυτό μας πρέπει να τον αγαπούμε. Αλλά εμείς τον αγαπούμε εγωπαθώς, υπερήφανα. Ο άνθρωπος που αγαπά τον εαυτό του ταπεινά, κατηγορεί τον εαυτό του, μετανοεί για τα πάθη του και τα λάθη του, εξομολογείται και θέλει να κοινωνά τακτικά. Γιατί βλέπει ότι χωρίς τον Θεό μέσα στο σώμα μας, μέσα στην ψυχή μας δεν μπορούμε να κάμομε τίποτε, τίποτε, τίποτε. Ούτε οι δόξες, ούτε η υγεία, ούτε τα χρήματα, τίποτα δεν μπορούμε να κάμουμε. Αντίθετα, επιτρέπει ο Θεός από καιρού εις καιρόν να δοκιμάζονται τα χρήματα μας, τα οικόπεδα μας. Να δοκιμάζεται η πατρίδα μας όπως δοκιμάζεται εδώ και μισό αιώνα, να δοκιμάζεται η υγεία μας όπως δοκιμάζεται όχι μόνον τα δύο χρόνια του κορωνοϊού, με καρκίνους και με λευχαιμίες πολλές.
Γιατί όλα αυτά; Γιατί θέλει ο Θεός να μας τιμωρήσει; Όχι, ο Θεός μας είναι φιλάνθρωπος. Γιατί θέλει ο Θεός να μας βοηθήσει να ζήσομε και εμείς έστω λίγο σαν τον άγιο Νικηφόρο. «Ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται». Μέσα στις αδυναμίες και στις αρρώστιες και τις φτώχιες και τις προσφυγές, να φανερωθεί και η δύναμή μας. Αλλά για να φανερωθεί η δύναμή μας πρέπει να συνδεθεί ο αδύναμος άνθρωπος με τον δυνατό Θεό. Τί έλεγαν οι παλαιοί Κύπριοι; Μα και την πιο μικρή δουλειά να κάνανε, «έλα η δύναμίς σου, Θεέ μου». Και έκαμναν τον σταυρό τους. Μα να ζυμώσουν; Σταύρωναν το αλεύρι και έλεγαν: Έλα η δύναμίς σου, Θεέ μου. Όταν ακούτε τον παπά ή τον δεσπότη που λέει, «ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν», ξέρετε τι σημαίνει χάρις; Δύναμις Θεού. Πάλι δύναμις δηλαδή. Γι᾿ αυτό αυτή τη δύναμη πρέπει να την επιδιώκουμε. Είναι η συχνότητα του Θεού, είναι η ενέργεια του Θεού. Είναι δυνατόν να θέλουμε ηλεκτρικό ρεύμα; Τί ωραία λειτουργία σήμερα χωρίς τα μικρόφωνα! Δόξα τω Θεώ που είναι και η Κατωκοπιά, που κάποτε-κάποτε γίνεται καμιά λειτουργία αυθεντική, όπως τη σημερινή.
Αν αυτά τα θέλουμε, αυτές τις δυνάμεις της τεχνολογίας, σκεφτείτε να είμαστε καλά συνδεδεμένοι με τη δύναμη του Θεού τι θαύματα θα κάμνομε! Έναν λόγο θα λέμε και αμέσως θα πιάνει γραμμή ο ουρανός και θα μας απαντά. Αλλά χάσαμε πολλές συχνότητες, χάσαμε πολλά επεισόδια του ουρανού. Δώσαμε μεγάλη σημασία στα θλιβερά επεισόδια της γης. Και η γη έχει την αξία της, και τη γη πρέπει να την λαμβάνομε υπόψη αλλά όχι μόνον αυτή. Οι δυνάμεις της είναι πολύ περιορισμένες. Ενώ είναι πολύ εκτεταμένες όταν γονιμοποιούμε τη γη με τη δύναμη του Θεού. Αυτό οι πρωτινοί το ήξεραν και όταν ήταν να σπείρουν, να ζυμώσουν, να ξημερωθούν; Έλα η δύναμις σου, Θεέ μου, και έκαμναν τον σταυρό τους. Τι σοφοί άνθρωποι! Χάσαμε αυτή τη σοφία των παλαιών. Βλέπω όμως πολλούς νέους που ψάχνονται να ξαναβρούν αυτή τη σοφία των παλαιών, τη δύναμη του Τιμίου Σταυρού, τη δύναμη και τη συχνότητα της προσευχής. Εύχομαι μέσα σ᾿ αυτούς τους νέους να είναι και τα παιδιά σας, να είναι και τα εγγόνια σας για να έχει αυτός ο τόπος και αυτό το γένος των ανθρώπων μέλλον.
Ο Θεός να μας αξιώνει μέσα από αυτές τις σταυρο-αναστάσιμες Λειτουργίες να βρίσκομε τη δύναμη του Θεού όπως τη βρήκε η Παναγία μας και μας έδωσε το μεγαλύτερο δώρο από όλα τα δώρα. Και μάλιστα επειδή το δώρο της Παναγίας είναι αιώνιο, είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς αιώνιος Θεός, είναι αιώνια προσφερόμενος και διαδιδόμενος σε κάθε Θεία Λειτουργία.
Ευχαριστώ τον πατέρα Κυπριανό και όλους εσάς, που δίδετε σ᾿ αυτή την Εκκλησία τη δυνατότητα να γίνεται χριστιανική και πάλι. Να μην είναι μια κλεισμένη, τιμωρημένη Εκκλησία για τις δικές μας αμαρτίες. Αυτό είναι πάρα-πάρα πολύ σημαντικό. Μέσα απ᾿ αυτές τις λειτουργίες, επαναλαμβάνω τις σταυρο-αναστάσιμες, γεννιέται το ωραίο μέλλον της Κύπρου που όλοι οι καλοί άνθρωποι αφού περάσουμε διάφορα κόσκινα, όποιοι μείνουν και ό,τι μείνει, θα είναι αυτοί που θα ξαναχτίσουν αυτά τα χωριά, αυτές τις Εκκλησίες, αυτή την πατρίδα και σε όλο τον κόσμο να καταστήσουν την Ορθοδοξία οικουμενική αλήθεια. Είναι η μόνη οικουμενικότητα που θα έχει αξία και μέλλον. Όλα τ’ άλλα είναι θλιβεροί οικουμενισμοί, υποκρισίες δηλαδή του κόσμου τούτου. Εμείς εδώ στη Μόρφου προσπαθούμε να υπηρετήσουμε την αλήθεια και να είμαστε κατά τη δύναμη και τη δική μας και του Θεού αληθινοί. Το πόσο το κατορθώνομε θα το κρίνει ο Θεός, Αυτός ο οποίος είναι ο τελικός κριτής όλων μας, Αυτός που είναι η μόνη αλήθεια. Αυτός που είπε, «Ἐγὼ εἰμὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ ζήσεται» και κανένας Χριστιανός δεν πεθαίνει.
Όπως είπε ο ίδιος ο Κύριος σε έναν ευσεβέστατο Κύπριο που ήλθε και με είδε πριν λίγες μέρες: Τί φοβήθηκαν οι δεσποτάδες και οι παπάδες. Ξέχασαν τι είπα; Είμαι η αλήθεια και η ζωή. Είναι δυνατόν, όταν με κοινωνούν να φοβούνται; Όταν λειτουργούν να φοβούνται; Εγώ, του λέει, που είμαι η ζωή, φτάνει να με πιστεύουν λίγο, τα υπόλοιπα τα δίδω εγώ. Ξέρεις πόσο διαρκεί ο βιολογικός θάνατος; Δύο δευτερόλεπτα. Όσο διαρκεί το πέρασμα από ένα γιοφύρι από τη μια πλευρά στην άλλη. Και το ωραίο μαζί μου είναι: Στην όχθη της μιας πλευράς, όπως περνά η ψυχή την ώρα του θανάτου λίγο φοβισμένη, είμαι εγώ και περιμένω, εγώ που νίκησα τον θάνατο σας, που νίκησα την αμαρτία σας, που νίκησα τον διάβολο. Γιατί δεν θέλετε να είστε με τον Νικητή και συμπεριφέρεστε σαν ηττημένοι; Εγώ είμαι ο Νικητής, αγαπήστε με Εμένα.
Αυτά ας είναι το χρέος μας για την πολυμήχανη χρονιά που εισερχόμαστε, το 2022. Καλή διάρκεια να έχετε σ᾿ αυτή τη χρονιά με μετάνοια, με αλήθεια και το κυριότερο χωρίς φόβο. Η Παναγία βοήθεια σε όλους και δύναμή μας!
