Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὸν πανηγυρικὸ Ἑσπερινὸ τῆς ἑορτῆς τῆς Γενέσεως τῆς Θεοτόκου, ποὺ τελέσθηκε στὴν πανηγυρίζουσα ἱερὰ μονὴ τῆς Παναγίας τοῦ Ἄρακος τῆς κοινότητος Λαγουδερῶν, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (7.9.2019). Τὸ κήρυγμα ἐκφωνήθηκε στὸν προάυλιο χῶρο τῆς Μονῆς.
Έτη πολλά σε όλους, σ᾿ αὐτόν τον τόσο κατανυκτικό και δοξαστικό Εσπερινό, που μας αξίωσε η Παναγία η Αρακιώτισσα, να τελέσουμε απόψε. Πρώτα ο Θεός αύριο να κοινωνήσουμε αυτό το σώμα, αυτό το αίμα, που η Παναγία εδάνεισε εις τον Θεό και έτσι εγεννήθη ο Θεάνθρωπος Χριστός.
Πολλοί ξένοι που δεν είναι Ορθόδοξοι, απορούν γιατί εμείς οι Ορθόδοξοι αγαπούμε τόσο πολύ την Παναγία. Εκείνοι έχουν φτάσει σε άκρα. Οι μεν καθολικοί τη λατρεύουν σχεδόν σαν Θεό, οι δε προτεστάντες ούτε εικόνα της έχουν, ούτε την προσκυνούν. Ούτε λένε ποτέ, Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς, ή πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν. Καμία προσευχή.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, η Εκκλησία της αλήθειας, διασώζει πάντοτε την ισορροπία, την αρμονία ουρανού και γης. Όπως ένωσε η Παναγία τον ουρανό και τη γη στο εργαστήριο της κοιλίας της και εκεί ενώθηκε η ανθρώπινη φύσις, που εδάνεισε εις τον Θεό και η Θεία φύσις, που το Πνεύμα το Άγιον εκατοίκησε μέσα της και ενώθηκαν οι δύο φύσεις στην υπόσταση τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ .Έτσι εγεννήθη ο Θεάνθρωπος Χριστός. Αυτοί λοιπόν απορούν. Όπου πάμε, λέει, σε όποιαν εκκλησία των Ορθοδόξων, είναι Βασίλισσα της Εκκλησίας στο εικονοστάσι η Θεοτόκος. Η Παναγία μας. Όπου υπάρχουν τοιχογραφίες, όπως εδώ καλή ώρα, οι ωραιότερες της Κύπρου, παντού ζωγραφισμένη η Παναγία, στην πιο επίσημη θέση, πάνω από την αγία τράπεζα, πάντοτε η Παναγία. Εμείς ποτέ δεν σκεφτήκαμε να δώσουμε στη γυναίκα ιεροσύνη. Να γίνουν δηλαδή οι γυναίκες ιερείς. Όχι γιατί υποτιμούμε τη γυναίκα, αλλά γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι, αν υπάρχει μία γυναίκα που εγέννησε την αρχιεροσύνη, είναι η Παναγία.
Γι αυτό, αποδίδοντες όλη την τιμή , της αρχιεροσύνης, της ιεροσύνης σ᾿ αυτή την εκλεκτή όχι απλά γυναίκα, αλλά τον εκλεκτότερο άνθρωπο που έδωσε όλη η ανθρωπότητα μέσα στους αιώνες, τιμώντας αυτήν, αφήνουμε μόνο σε αυτήν το της ιεροσύνης μυστήριο και το δανειζόμαστε οι άνδρες, εμείς δηλαδή, διά των επισκόπων από την Παναγία. Διότι αυτή εγέννησε τον Μέγα Αρχιερέα Ιησούν Χριστό.
Προσέξετε λίγο και αύριο, όταν θα έλθετε στη Λειτουργία το απολυτίκιο. Είναι αυτή που μας ελύτρωσε, λέει, από τις ενοχές διά των γονέων της Ιωακείμ και Άννας. Ήταν γεμάτοι ενοχές οι γονείς της Παναγίας, γιατί ήταν στείρα η μάνα της. Και την εποχή εκείνη των Εβραίων, όποια γυναίκα ήταν στείρα, σχεδόν, την θεωρούσαν καταραμένη. Αυτή που δεν είχε ευλογίαν απάνω της. Που δεν μπορούσε να γεννήσει αρσενικό, διότι εγνώριζαν από τους προφήτες, πᾶν ἄρσεν τὸ τὴν μήτραν διανοῖγον, ἅγιον ἐστιν. Διότι επερίμεναν τον Μεσσία. Γι αυτό επερίμεναν οι γυναίκες να γεννούν άρρενα τέκνα. Και αυτή λοιπόν, η στείρα γυναίκα, η Άννα, μέσα σε θρήνους, μέσα σε προσευχές, μέσα σε άσκησην πολλή, στα γηρατειά της έγινε το μικρό θαύμα. Επαναλαμβάνω, στα γηρατειά του Ιωακείμ και της γραίας Άννας, έγινε το μικρό θαύμα. Έμεινεν έγκυος όταν οι γυναίκες στην ηλικία που ήταν η Άννα δεν μπορούν να μείνουν εκ φύσεως έγκυες. Αυτό ήταν το πρώτο μικρό θαύμα, το οποίον επροετοίμαζε, ήταν προοίμιο του μεγάλου θαύματος. Ότι η κόρη των αγίων Ιωακείμ και Άννας, αυτών των γηραλέων ανθρώπων, που εγέννησαν ως εκ θαύματος αυτόν τον άνθρωπο που εγέννησε τον Θεάνθρωπον Ιησούν, ότι θα εγίνετο το μεγάλο θαύμα. Από την κόρη τους να γεννηθεί ο Θεός. Ο Θεάνθρωπος Ιησούς.
Βλέπετε λοιπόν, όταν υπηρετήσουμε ένα μικρό θαύμα, μετά ο Θεός μάς δίδει το μεγάλο. Και σε σας. Όταν έλθει μικρή δοκιμασία, μετά έρχεται μεγάλη δόξα. Αν την αντέξετε. Αν την αντέξουμε. Σε άλλον είναι μια ασθένεια. Σε άλλον είναι μία στείρωση. Σε άλλον είναι μια συκοφαντία. Σε άλλον είναι ένας χλευασμός. Σε άλλον είναι ένα μυστικό πάθος, που δυσκολεύεται να το σηκώσει. Όταν αυτά τα μετέλθουμε με την υπομονή των αγίων και την πίστη των αγίων και όπου λυγίζουμε ζητούμε τη βοήθειά τους, εξαιρέτως της Θεοτόκου και των αγίων γονέων της Ιωακείμ και Άννας, τότε, έρχεται και το μεγάλο θαύμα. Και μη νομίσετε, το μεγάλο θαύμα είναι να κερδίσουμε μετοχές. Το μεγάλο θαύμα, το λέει το απολυτίκιο στο τέλος. Είναι η αιώνιος ζωή. Κανένας να μη μας στερήσει την προοπτική μας, που είναι η αιώνια ζωή. Όταν πεθάνει το σώμα μας, να μην πεθάνει η ψυχή μας. Και να έλθουμε σε γνωριμία με την Αγία Τριάδα. Διότι αὕτη ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, τοῦ γνῶναι Σε τὸν ἀληθινὸν Θεόν, καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστό.
Γι αυτό και αύριο, η Λειτουργία αρχίζει με την ευλογημένη βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κάθε Θεία Λειτουργία είναι μία πρόσκλησις για να γνωρίσουμε την αιώνια ζωή. Να γνωρίσουμε τη χαρά της. Να γνωρίσουμε την απόλαυσή της. Θα μου πείτε, μα έτσι εν να είναι η αιώνια ζωή; Είναι μία γεύσις. Είναι μία γεύσις η Θεία Λειτουργία. Θέλει ταπείνωση. Θέλει υπομονήν. Θέλει πίστην. Δεν θέλει το μυστήριον έρευνα. Θέλει μετάνοια. Μια καρδιά που μετανιώνει, μια καρδιά που προσεύχεται, μια καρδιά που συγχωρά, δεν είναι δυνατόν να μην χαρεί στη Θεία Λειτουργία. Όταν χαιρόμαστε μέσα στη Θεία Λειτουργία και ξεκουράζεται η ψυχή μας, χίλια προβλήματα να έχουμε και εμείς και το σπίτι μας, πᾶσαν τὴν βιωτικὴν ἀποθώμεθα μέριμνα. Τα αφήνουμε όλα εκείνη την ώρα. Ιδιαιτέρως από το Χερουβικό και μετά. Τα αφήνουμε όλα και απολαμβάνουμε τον Τριαδικό Θεό μας. Τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸν καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Και για όλα αυτά μάς βοηθά η Παναγία. Διότι τι θα γίνει στο τέλος. Θα κοινωνήσουμε τον Υιόν της. Τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα Του, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Να οι ενοχές πώς σβήνουν. Εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν και τι άλλο θα πει ο παπάς, όταν θα κοινωνήσετε. Καὶ ζωὴν αἰώνιον. Νά την αιώνιον ζωή.
Γι αυτό, αγαπήστε τη Θεία Λειτουργία. Θέλετε να τη μελετήσετε; Μελετήστε την στο σπίτι σας όμως. Όχι βιβλιαράκια την ώρα της Θείας Λειτουργίας. Τη Θεία Λειτουργία δεν την καταλαβαίνουμε. Μας καταλαμβάνει πολλές φορές εξ απροόπτου. Και την νοιώθουμε και την αισθανόμεθα. Δεν λέω την καταλαβαίνουμε. Το να αισθανθείς και να αγαπήσεις κάτι, είναι μεγαλύτερο από το να το καταλάβεις. Όταν μου λεν τα παιδιά στα Λύκεια που πηγαίνω, μα εν καταλαβαίνουμε τη λειτουργία, Πανιερώτατε. Τους λέω, τη μάνα σου εκατάλαβες την; Τον πατέρα σου εκατάλαβες τον; Τον φίλο σου εκατάλαβες τον; Είσαι σίγουρος; Και περιμένουμε να καταλάβουμε τον Θεό, που εγεννήθη από μίαν γυναίκα;
Γι αυτό, να έχουμε συνεχώς αυτή την έγνοια. Πώς να κερδίσουμε την αιώνια ζωή. Η Θεία Λειτουργία είναι ο κατεξοχήν τρόπος. Το κλειδί είναι η μετάνοια. Η μετάνοια είναι άλλη λειτουργία, που γίνεται στην καρδιά. Με μετάνοια και με ευχαριστία, ο άνθρωπος αρχίζει να χαίρεται την αιώνια ζωή από αυτή την ζωή. Και είναι η ζωή μας πανηγύρι πλέον. Έρχονται και δυσκολίες. Έρχονται και πικρίες και θάνατοι αγαπημένων μας προσώπων. Όμως, όλα τα αφήνουμε ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα. Δημιουργούμε μέσα μας έναν ασανσέρ, έναν αναβατόριο. Όλα να ανεβαίνουν απάνω. Να τα παραλαμβάνει η Παναγία και να τα δίδει του Χριστού. Εμείς, μετάνοια και ευχαριστία.
Και έχει μετά και ο Θεός για μας, την αγιότητά Του. Την εύχομαι σε σας, να την εύχεστε και σεις για μας.
