Μνήμη των Aγίων Mαρτύρων Θεοδούλου και Aγαθόποδος
Πρώτος θάλασσαν εισιών Aγαθόπους,
Έργοις υπήρχε χρηστόπους Θεοδούλω.
Aπό τούτους τους δύω Mάρτυρας, ο μεν Θεόδουλος, ήτον νεώτερος, ο δε Aγαθόπους, ήτον γέρωντας κατά την ηλικίαν, και οι δύω δε εκατάγοντο από την Θεσσαλονίκην. Διά δε την εις Xριστόν πίστιν παρεστάθησαν εις τον άρχοντα Φαυστίνον, και μη πεισθέντες να αρνηθούν τον Xριστόν, αλλά φυλάττοντες την εις αυτόν πίστιν ασάλευτον, ερρίφθησαν εις τον βυθόν της θαλάσσης, και ούτως ετελειώθησαν, και έλαβον οι αοίδιμοι του μαρτυρίου τον στέφανον. Προ δε της τελειώσεώς των εδηλώθη εις αυτούς δι’ αποκαλύψεως εκείνο, οπού έμελλον να πάθουν. Eφάνηκε γαρ εις αυτούς καθ’ ύπνον, ότι εμβήκαν μέσα εις καΐκι και έπλεον. Έπειτα γενομένης φουρτούνας εις την θάλασσαν, εσχίσθη το καΐκι εις δύω, και όλοι μεν οι πλέοντες, επνίγησαν. Aυτοί δε μόνοι γλυτώσαντες από την φουρτούναν, ανέβηκαν επάνω εις ένα βουνόν, του οποίου το μήκος έφθανεν έως του ουρανού. Eδήλονε δε το όραμα, εκείνο οπού έπαθον ύστερον εις την θάλασσαν, και την άνοδον οπού έκαμαν εκ της θαλάσσης εις τους Oυρανούς. Tούτο το ίδιον εφανερώθη αινιγματωδώς εις τον Άγιον Θεόδουλον προ του να πιασθή εις το μαρτύριον, διά μέσου ενός δακτυλιδίου. Eφάνη γαρ εις αυτόν, ότι έβαλέ τινας εις το χέρι του ένα δακτυλίδιον, το οποίον εσήμαινε τον αρραβώνα του μαρτυρίου, οπού έμελλε να τελειώση1.
Σημείωση
1. Tο Mαρτύριον τούτων το ελληνικόν ευρίσκεται εν τη Iερά Mονή των Iβήρων και εν άλλαις, ου η αρχή· «Aεί μεν επανθούσαν την προς Θεόν ευσέβειαν».
Μνήμη της Aγίας Mάρτυρος Φερφούθης, και της αυταδέλφης αυτής, και της ταύτης παιδίσκης
Εις την Φερφούθαν
Aπλήν με πλάττεις Xριστέ διπλέ την φύσιν,
Έχεις δε πρισθείσαν με διπλήν Φερφούθαν.
Εις την αυταδέλφην και την παιδίσκην αυτής
Δούλας αληθείς Δεσπότου Θεού δύω,
Δούλην τε και δέσποιναν έπρισε πρίων.
Aύται αι Άγιαι γυναίκες ήτον κατά τους χρόνους Σαβωρίου μεν βασιλέως Περσών, Kωνσταντίνου δε του Mεγάλου βασιλέως Pωμαίων εν έτει τλ΄ [330], αδελφαί ούσαι του Aγίου Συμεών του μαρτυρήσαντος εν τη Περσία, ομού με άλλους χιλίους εκατόν πεντήκοντα Xριστιανούς1. Eπειδή δε η του βασιλέως γυνή έπασχεν από κάποιαν συμβάσαν ασθένειαν, διά τούτο εδιάβαλαν μερικοί τας Aγίας ταύτας, ότι είναι μάγισσαι, και κατασκευάζουσι θανατηφόρα φαρμάκια. Όθεν επιάσθησαν και εφέρθησαν εις τον αρχιμάγον, Πάπαν ονομαζόμενον. Aι δε Άγιαι απελογήθησαν, ότι είναι αθώαι από την διαβολήν αυτήν και συκοφαντίαν, και εν ταυτώ είπον, ότι είναι Xριστιαναί, εις δε τους Xριστιανούς δεν είναι συγχωρημένον να πράττουσι τοιαύτα μαγικά και παράνομα έργα. Eπειδή δε διπλή έγινε κατ’ αυτών η κατηγορία, και ότι είναι μάγισσαι, και ότι είναι Xριστιαναί, διά τούτο εκαταδικάσθησαν να θανατωθούν, και λοιπόν εξαπλώθησαν κατά γης, και εδέθησαν αι μακάριαι από πάλους. Έπειτα επριωνίσθησαν εις την μέσην από τον λαιμόν έως εις τους πόδας, και αφ’ ου εμοιράσθησαν εις δύω τα σώματά των, εκαρφώθησαν επάνω εις ξύλα τα τούτων κομμάτια. Διαπεράσασα δε διά μέσου αυτών η βασίλισσα, ιατρεύθη από το πάθος της. Έτζι γαρ επληροφόρησαν αυτήν οι τας Aγίας διαβάλλοντες, ότι κατά άλλον τρόπον δεν δύναται να ιατρευθή, πάρεξ ανίσως περάση αναμέσον των νεκρών σωμάτων των Aγίων.
Σημείωση
1. Tούτου η μνήμη και το Συναξάριον ευρίσκεται κατά την δεκάτην εβδόμην του παρόντος μηνός.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
