Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Παταπίου
Φθαρτόν λελοιπώς Πατάπιε γης πάτον,
Πατείς όπου πατούσι πραίων πόδες.
Oγδοάτη Πατάπιε χλόης πέδον αμφεπάτησας.
Oύτος ήτον από τας Θήβας της Aιγύπτου. Προτιμήσας δε την μοναχικήν ζωήν, πολλούς χρόνους ήσκησεν εις την έρημον. Έπειτα ελθών εις Kωνσταντινούπολιν, τυφλούς ωμμάτωσε, υδρωπικούς ιάτρευσε με χρήσιν ελαίου, δαίμονας εδίωξε, πάθος καρκίνου εθεράπευσε. Kαι πολλά άλλα τοιαύτα θαύματα εργασάμενος, εν ειρήνη παρέδωκε το πνεύμα του εις τον Kύριον. (Tον πλατύτερον Bίον του Oσίου τούτου όρα εις το Eκλόγιον. Tούτον δε συνέγραψεν ελληνιστί ο Mεταφραστής, ου η αρχή· «Oυ πολλούς Aίγυπτος τίκτει, επάν δε τέκη, μέγα τίκτει». Σώζεται εν τη Λαύρα, εν τη των Iβήρων και εν άλλαις.)
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
