«Όπως ακριβώς το κρέας χωρίς αλάτι σκουληκιάζει και όζει, έτσι και κάθε ψυχή που δεν έχει αλατιστεί με το Άγιον Πνεύμα, αυτό το επουράνιο αλάτι, σαπίζει και γεμίζει από την μεγάλη ρυπαρότητα των πονηρών λογισμών. Για αυτόν τον λόγο και το πρόσωπο του Θεού αποστρέφεται από την φοβερή βρομιά των μάταιων σκέψεων του ζόφους και των παθών των ζώντων σε μία τέτοια ψυχή· σε αυτήν κρυφά υπεισέρχονται τα κακά και οι φοβεροί σκώληκες, ήτοι τα κακά πνεύματα και οι σκοτεινές δυνάμεις· τρέφονται με αυτήν, φωλιάζουν εντός της, έρπουν σε αυτήν, την τρώνε και την ατιμάζουν. Αλλά μόλις η ψυχή προστρέξει στον Θεό, πιστέψει και παρακαλέσει για τον εαυτό της το αλάτι της ζωής, το ήπιο και θεανθρώπινο Πνεύμα, τότε το επουράνιο αλάτι, αφού κατέλθει, εξολοθρεύει τους φοβερούς σκώληκες, καταστρέφει την επιβλαβή κακοσμία και καθαίρει την ψυχή με την δράση της δύναμής του. Και όταν το αληθές αλάτι καταστήσει την ψυχή υγιή και αλώβητη, εκ νέου αρχίζει να υπηρετεί τον Επουράνιο Κύριο».
«Αλίμονο στο σώμα αν περιοριστεί στην φύση του, επειδή τότε εκείνο καταστρέφεται και πεθαίνει. Αλίμονο στην ψυχή αν περιοριστεί στην φύση της και βασίζεται μόνο στα έργα της, μην έχοντας κοινωνία, επαφή με το Θείο Πνεύμα, επειδή πεθαίνει, χωρίς να αξιωθεί την αιώνιο ζωή της Θεότητος».
Πηγή: ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΟΥ, ΟΜΙΛΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΙ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ)
