Έτη πολλά ευλογημένα να έχετε και σεις.
Σήμερα μας συγκάλεσε η αγία Ειρήνη εδώ, εις την μικρή κοινότητά της σ᾿ αυτές τις παράδοξες εφετινές συνθήκες, να την εορτάσομε. Και δόξα το Θεό, η πανήγυρις ήταν καθ᾿ όλα εορταστική. Και αύριο θα είναι εδώ ο Πρωτοσύγκελλός μας ο πατήρ Φώτιος για να συλλειτουργήσει με τον πατέρα μας εδώ τον Γεώργιο, κατά που πρέπει της αγίας Ειρήνης.
Αλλά και του αγίου Εφραίμ του νεοφανούς αυτού μάρτυρος, που σήμερα πέντε Μαΐου, είναι η μέρα όπου μαρτύρησε ο άγιος Εφραίμ. Τον συνέλαβαν οι Τούρκοι τότε στα πρώιμα χρόνια της Τουρκοκρατίας, μήνα Σεπτέμβριο. Τον έδεσαν πάνω σε μία μουριά, που μέχρι σήμερα είναι έναν δέντρο κατάξερο και το προστάτευσε εκεί η αγία γερόντισσα Μακαρία και σώζεται αυτό το δέντρο, ξηρό. Τον κρέμασαν ανάποδα και του έλεγαν να αλλαξοπιστήσει. Και αυτός, γνήσιος Ορθόδοξος μοναχός ασκητής, ήθελε να γίνει και μάρτυρας. Δεν του έφτανε το οσιακό στεφάνι. Ήθελε και μαρτυρικό στεφάνι ο άγιος. Μετρήστε μήνες. Από το Σεπτέμβριο μέχρι τες πέντε του Μάη, να τυραννούν αυτό τον ψηλόλιγνο ιερομόναχο, τον άγιο Εφραίμ, οι Τούρκοι. Τόσους μήνες τον κατέβαζαν από την κρεμάλα που τον είχαν ανάποδα πάνω στο δέντρο, τον άφηναν για λίγο και συνέχιζαν. 
Και όταν είδαν οι Τούρκοι Αγαρηνοί ότι δεν αλλάζει την πίστη του, για να τον φοβίσουν, τι έκαμαν; Άναψαν από κάτω φωτιά. Πώς ανάβουμε εμείς για να κάνουμε τον οβελία μας, τη σούβλα μας οι μερακλήδες οι Κύπριοι; Έτσι άναψαν από κάτω ξύλα. Και σιγόβραζε ο άγιος. Και κάθε λίγο κατέβαζαν το σκοινί πάνω στη φωτιά. Του έλεγαν, καλόγερε, θα σαλαβατίσεις; Σαλαβατώ, τι σημαίνει; Ομολογώ τη μουσουλμανική πίστη του κορανίου. Γι᾿ αυτό και όταν κανένας μουρμουρά που μέσα του, λέμε, τούτος σαλαβατά. Και ο άγιος έλεγε όχι. Τον Χριστό μου δεν Τον αρνούμαι. Γιατί μου έδωσε ζωήν αιώνιον. Και όταν είδαν και απόειδαν οι δήμιοι Αγαρηνοί, τι άλλο σκέφτηκαν; Αφού του κάψαμε τα μαλλιά, τον καψαλίσαμε, τον κρεμάσαμε, τον ταλαιπωρήσαμε, τον εδείραμε, βρήκαν, λέει, έναν πυρσό, ένα δαδί δηλαδή, ξύλο. Το άναψαν και του το έμπηξαν μέσα στην κοιλιά. Και κατέβασαν και τον άγιο, το κεφάλι του να καίγεται, τα σωθικά του να καίγονται.
Και έτσι μαρτύρησε ο άγιος νεομάρτυς Εφραίμ ο νεοφανής, ο ευρεθείς από την οσιοτάτη μητέρα ημών Μακαρία, που με αξίωσε ο Θεός και την γνώρισα πολύ καλά. Και ήταν, να σας πω την αλήθεια, η πρώτη που με υποδέχτηκε ως Δεσπότη. Και ήμουν τότε είκοσι χρονών και φορούσα παντελόνια. Και βγήκε έξω από το μοναστήρι και λέει της καλόγριας της, τής Εφραιμίας, πήγαινε παιδί μου και έρχονται τρεις κληρικοί. Ήλθε η καημένη η Εφραιμία έξω και κοίταζε κάτω στο δρόμο. Μας έβλεπε εμάς. Τρεις φοιτητές που ανεβαίναμε. Της λέει η γερόντισσα, τρεις φοιτητές είναι, δεν έχει κληρικούς. Όχι παιδί μου, είναι και οι τρεις κληρικοί, της λέει. Οι δύο θα γίνουν και Επίσκοποι. Και μόλις μπήκαμε μέσα, έσκυψε σε μένα και στο Γεράσιμο τον Φωκά που έγινε για λίγο Μητροπολίτης Κεφαλληνίας και το έσκασε και πήγε στον ουρανό και χαίρεται εκεί πάνω την αιώνια ζωή και φίλησε τα χέρια μας και των τριών.
Και λέω και εγώ, κοίταξε ο Θεός ο άγιος, πώς χαριτώνει τους ανθρώπους του. Τον άγιο Εφραίμ, την αγία μας εδώ την Ειρήνη, μέσα από τα αίματα τα μαρτυρικά. Την αγία Ειρήνη, όχι μόνον από τα μαρτυρικά της αίματα αλλά και από ολόκληρη τη ζωή της, που φαίνεται ήταν μεγάλη η ζωή της. Έζησε χρόνια η αγία Ειρήνη. Ήτανε ιεραποστολική φύση αυτή. Όταν κατάφερε και γλύτωσε τα μαρτύρια του πατέρα της και τον ανέστησε τον πατέρα της. Και ο πατέρας της έγινε Χριστιανός και η μάνα της έγινε Χριστιανή, σηκώθη από την πατρίδα της την Περσία, η τότε Πηνελόπη όπως ονομάζετο και γύρισε όλη την Μικρά Ασία μέχρι τη Νικομήδεια, απέναντι από την Κωνσταντινούπολη δηλαδή τον 4ο αιώνα και όπου πήγαινε κήρυττε Χριστό. Την βασάνιζαν, την συλλάμβαναν, την έβαζαν φυλακή, αυτή τη δουλειά της. Χριστός Ανέστη. Αυτό έλεγε. Ότι ο Χριστός ενίκησε τον θάνατο. Ενίκησε την αμαρτία. Ενίκησε τον διάβολο. Μας έδωσε αιώνιαν ζωή.
Κανένας δεν θα μείνει μέσα στο μνήμα. Αναστήθη ο Χριστός, θα αναστηθούμε και εμείς. Και όταν η ψυχή μας χωριστεί από το σώμα, δεν θα ψοφήσει όπως γίνεται με τα ζώα. Αλλά θα πάει στον Δημιουργό της τον αθάνατο Θεό. Και εκεί άμα μας έβρει ἐν ἀγάπῃ καὶ ἐν μετανοίᾳ ο Θεός της αγάπης και της δικαιοσύνης, θα μας δώσει αιώνιαν ζωή. Να Τον χαιρόμαστε, να Τον απολαμβάνομε και Εκείνον και τους αγίους Του και τους συγγενείς μας και τους φίλους μας που θα βρούμε στην αιώνα ζωή. Τι ωραίο αύριο να κοιμηθώ. Να πεθάνω που λέμε. Και να με υποδεχτεί αυτός ο φίλος μου ο Δεσπότης ο Γεράσιμος. Που είναι αυτός μετά των αγίων, όπως μου είπαν σύγχρονοι άγιοι. Τι ωραία. Και τι τραγωδία να πάω αλλού. Δεν θα με βάλει ο Θεός αλλού. Εγώ θα πάω. Γιατί δεν έμαθα να αγαπώ. Γιατί δεν αγάπησα τη δικαιοσύνη του Θεού. Δεν αγάπησα την ταπείνωση του Χριστού, δεν αγάπησα τη μετάνοια και τη συγχωρητικότητα και την καλοσύνη. Μόνος μου θα πάω να κολαστώ. Ο Θεός δεν κολάζει κανέναν. Στη Δευτέρα παρουσία άλλο τι θα κάμει. Εκεί Του δίδεται όλη η κρίσις. Τώρα όμως μόνοι μας πηγαίνουμε. Άλλος κάτω άλλος πάνω. Άλλος εις το ρετιρέ, άλλος πρώτο όροφο, άλλος στα υπόγεια. Και κάνουμε μνημόσυνα εμείς. Και κάμνουμε ελεημοσύνες και καλά κάμνομε. Για να ανέβουν αυτοί που είναι χαμηλά, από τα υπόγεια, στον πρώτο και στο δεύτερο όροφο, να βλέπουν λίγο φως. Το Τριαδικό φως τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Αυτή είναι η αιώνια ζωή. Γεμάτη γνώσεις, γεμάτη πληροφορίες, γεμάτη χαρές. Λειτουργία κάθε μέρα, κοινωνούν κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Δεν υπάρχει μέρα και νύχτα εκεί. Είναι όλα φως. Αυτό κατάλαβε η αγία Ειρήνη. Η αγία Ειρήνη, είπαμε, 4ο αιώνα. Ο άγιος Εφραίμ 16ο αιώνα. Αρχές του 16ου αιώνα. Αυτό κατάλαβαν. Ότι συμφέρει ο θάνατος όταν είναι για τον Χριστό. Όταν είναι με τον Χριστό. Γιατί όταν είσαι με τον Χριστό είσαι με τη ζωή. Δεν υπάρχει θάνατος όταν είσαι μαζί με τον Χριστό.
Και αυτός ο πειρασμός τώρα που συμβαίνει με τον λεγόμενο κορωνοϊό, άλλοι τον λεν κορωναϊό, μερικοί είρωνες κοροδοϊό. Ότι και να ᾿ναι, πρώτα και κύρια ξέρετε τι είναι; Είναι η δοκιμασία των Χριστιανών. Πρώτα ημών των ρασοφόρων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων, διακόνων, ψαλτών, καλογήρων. Και μετά εσάς των πιστών, που επιμένετε παρόλη την προπαγάνδα που γίνεται, να έρχεστε σ᾿ αυτούς τους τόσο ωραίους εσπερινούς, που έχουν τη γεύση της αναστάσεως. Που έχουν τη χαρά της αναστάσεως, τη δόξα της αιώνιας ζωής. Αυτό που ζήσαμε απόψε εμείς οι ολίγοι είναι ένα κομμάτι, μια πρόγευση της αιώνιας ζωής. Άμα έρθετε και αύριο στη λειτουργία θα έχετε πιο μεγάλη γεύση εκεί της αιώνιας ζωής. Άμα κοινωνήσετε ακόμα περισσότερο. Άμα κοινωνήσετε ταπεινά και με αίσθημα αμαρτωλότητας και όχι δικαιοσύνης το είναι το δικαίωμά μου, αλλά επειδή, Χριστέ μου, Εσύ θέλεις να ενωθείς μαζί μου και εγώ ο ελεεινός ο Νεόφυτος τολμώ και έρχομαι να κοινωνήσω αυτό το Σώμα και αυτό το Αίμα που ενίκησε τον θάνατο, την αμαρτία και τον διάβολο, τότε έρχεται μεγάλη χάρις. Μέσα και στο σώμα και στην καρδία. Και αν υπάρχει και κανένας μολυσμός είτε σωματικός είτε πνευματικός, φεύγει. Αν όμως προσερχόμαστε στη Θεία Κοινωνία απρόσεκτοι, απροετοίμαστοι, αταπείνωτοι, ασυγχώρητοι, έτσι για το έθιμο. Γιορτάζει το χωριό μου, να πάω να κοινωνήσω. Ούτε η ψυχή μας θα γιορτάσει ούτε και το σώμα μας θα γιορτάσει. Και αντί να ενεργοποιηθεί η χάρις του Αγίου Πνεύματος που είναι στην καρδιά μας – από την ώρα που μυρωθήκαμε και σφραγιστήκαμε, «σφραγὶς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου» – θα ενεργοποιηθεί μέσα μας η αμαρτία μας. Ακούτε; Θα πας να κοινωνήσεις και αντί να είναι «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν», να ενεργοποιηθεί η αμαρτία και να αρρωστήσεις κιόλας. Που λεν μερικοί, μα εν να αρρωστήσω. Και κάθονται οι Χριστιανοί να κάμουν τον δικηγόρο του Χριστού. Όχι, δεν αρρωστάς. Εξαρτάται. Αυτή είναι η απάντηση. Πώς κοινωνώ. Με ποια προετοιμασία κοινωνώ. Τα λέει ο απόστολος Παύλος στον απόστολο της λειτουργίας που κάμνουμε την αγία Πέμπτη το πρωί. Γι᾿ αυτό, λέει, και πολλοί πεθαίνουν και αρρωστούν και ασθενούν. Γιατί, λέει, κοινωνούν αναξίως, απρόσεκτα.
Άρα ματαιοπονούμε οι Χριστιανοί που βγαίνομε και στα κανάλια μερικοί για να πούμε, μα έτσι η Θεία Κοινωνία. Βεβαίως είναι Σώμα και Αίμα Χριστού. Βεβαίως είναι «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον». Όταν κοινωνούμε ταπεινά, απλά, με μετάνοια. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις. Με συγχωρητικό φρόνημα. Τότε όχι μόνον δεν κολλάς αλλά αν έχεις και καμιά αρρώστια, έλεγε ο άγιος Πορφύριος, σε καθαρίζει. Μέχρι την επόμενη Θεία Κοινωνία. Έλεγε, όσοι έχουν καρκίνους και λευχαιμίες και λοιμικές νόσους, να κοινωνούν τακτικά. Γιατί καθαρίζει και η ψυχή και το σώμα. Αλλά με τις προϋποθέσεις που είπαμε.
Αυτό κατάλαβαν οι άγιοί μας. Ήταν έξυπνοι οι άγιοι. Δεν είχαν φόβο μέσα τους γιατί είχαν πίστη Χριστού, γιατί είχαν Πνεύμα Άγιον, ήταν σφραγισμένοι με το Άγιον Πνεύμα. Δεν έχουμε εμείς ανάγκη να σφραγιστούμε. Ούτε από τα εμβόλια του Μπιλ Γκέιτς, ούτε από οτιδήποτε άλλο. Εμείς είμαστε σφραγισμένοι. Άλλοι να έχουν έγνοια που είναι αμύρωτοι. Και εκείνοι οι οποίοι έγνοια τους, βγήκε ένας από τους πολιτικούς μας και τι έλεγε; Τι κρίμα, λέει, εδώ να ανοίξουμε τις Εκκλησίες και να μην πηγαίνουμε θέατρα, να μην έχουμε πολιτιστικές εκδηλώσεις. Και λέω και εγώ, πράγματι, αυτή η αρρώστια αν έβγαλε έναν καλό, δείξαμε ο καθένας την πίστη μας. Έλεγε η μάνα μου, τον νουν μας. Πού είναι στραμμένος ο νους του καθενός. Δεξιοί και αριστεροί, όλοι, όλοι.
Και πού είσαστε ακόμα. Αυτή η χρονιά ίσως και η άλλη, λεν αυτοί που βλέπουν, θα είναι οι χρονιές των εξετάσεων. Θα δώσουμε εξετάσεις με αφορμές πολλές. Όχι μόνον αρρώστιες. Με διάφορες αφορμές. Μια θα φεύγει, άλλη θα έρχεται. Μας προετοίμασαν οι άγιοι αλλά ποιος τους βάζει αυτί τους αγίους. Γιατί θα έχουμε αυτές τις εξετάσεις; Γιατί χρειάζεται ο Χριστός, τους δικούς του ανθρώπους τώρα. Για να φτιάξει «τὸ καινούργιο πλήρωμα τοῦ σκάφους Του». Ποιό είναι το σκάφος του Χριστού; Η Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτό είναι το σκάφος του Χριστού. Και αποφάσισε ο Χριστός να αποκαθαρίσει το πλήρωμα αυτού του σκάφους. Και πλήρωμα δεν είσαστε μόνον εσείς οι απλοί Χριστιανοί. Είναι και οι κυβερνήτες, οι δεσποτάδες και οι πατριαρχάδες, είναι και οι παπάδες, είναι και οι μούτσοι και οι ναύτες όπως είναι οι διάκοι και οι καλόγεροι και οι ψαλτάδες. Τώρα θα δώσουμε εξετάσεις όλοι. Κανένας μην έχει πεποίθηση στες παλαιές περγαμηνές του. Μα εγώ έκαμα τόσα προσκυνήματα, μα εγώ είχα τον τάδε γέροντα, τον τάδε άγιο. Τώρα, σαν να ξεκινά καινούργια ζωή. Και θέλει ο Χριστός, τώρα που είναι το μεταίχμιο, από την παλαιά ζωή στην νέα εποχή, όχι του υδροχόου που λεν αυτοί οι δαίμονες της νέας εποχής. Όχι. Η νέα εποχή που προετοιμάζει το σχέδιο του Χριστού. Δεν έχει μόνον σχέδια ο Κίσινγκερ και ο Μπιλ Γκέιτς και οι Ευρωπαίοι και οι Ρώσοι μεγιστάνες και ολιγάρχες. Όχι. Έχει σχέδια και ο Χριστός. Και μας αγαπά πιο πολύ από όλους. Πιο πολύ και από τη μάνα μας ο Χριστός μας αγαπά.
Τώρα όμως, ποιοι θα μπούμε μέσα σ᾿ αυτό το σκάφος και ποιοι τελικά είμαστε λαθρεπιβάτες, θα φανεί από τη στάση μας σ᾿ αυτή τη χρονιά ίσως και την άλλη. Αν δεν καταφέρουμε επειδή είναι σπλαγχνικός ο Θεός, θα μας δώσει άλλον ένα χρόνο. Για να μπορέσει έτσι να οδηγήσει αυτό το νέο πλήρωμα της πανάρχαιας Εκκλησίας των πρωτοτόκων και της Ορθοδόξου Εκκλησίας, στην εποχή της αναλαμπής της Ορθοδοξίας που έρχεται. Μετά τον παγκόσμιο πόλεμο που ήδη ξεκίνησε. Όχι να ρωτάτε πότε θα γίνει ο πόλεμος. Αυτό που ζούμε είναι τα προοίμια του παγκοσμίου πολέμου. Είναι βιολογικός πόλεμος αυτό που ζούμε. Και είναι πόλεμος ειδικά εκφοβισμού. Άμα φοβίσεις τον λαουτζίκο, τον κάμνεις ότι θέλεις. Όχι εμβόλια να του βάζεις. Χορεύεις απάνω του και σου λέει και ευχαριστώ.
Γι᾿ αυτό τώρα, είναι η εποχή της αγίας Ειρήνης, τώρα είναι η εποχή του αγίου Εφραίμ. Τώρα είναι η εποχή της ομολογίας, της μαρτυρίας. Ο 20ος αιώνας ήταν η εποχή των μεγάλων οσίων. Δεν προλαβαίνει το Πατριαρχείο να κάμνει αγιοκατατάξεις. Και ακόμα και τούτους που έκαμε είναι λίγοι μπροστά στο πέλαγος της αγιότητας του 20ου αιώνα. Οι περισσότεροι είναι αλήθεια όσιοι ασκητές, ασκήτριες. Τώρα στον 21ο αιώνα θα είναι ομολογητές, θα είναι μάρτυρες. Να το έχουμε κατά νουν αυτό το πράγμα. Χρειάζεται ανδρεία για να μπορείς να ομολογήσεις τον Χριστό σήμερα και να μην φοβηθείς τι θα σου πουν οι δημοσιογράφοι, τι θα σου πουν οι άρχοντες του αιώνος τούτου. Ακόμη και μερικοί από τους ρασοφόρους που δεν εκατάλαβαν ακόμα το σχέδιο της νέας εποχής. Δεν είναι, πατέρες μου και αδελφοί μου, το πρόβλημα μας πώς θα διαχειριστούμε μιαν αρρώστια, λες και πρώτη φορά ήλθεν επιδημία. Όχι. Η αρρώστια είναι αφορμή για να φοβίσουμε τον κόσμο και να δούμε πώς μπορούμε να ελέγξουμε τις μάζες για τα επόμενα που έρχονται. Και τα δρομολογούν.
Γι᾿ αυτό, να έχομε διάκριση πνευμάτων. Να μελετούμε βίους αγίων για να έχομε έμπνευση. Να αγαπήσουμε την μετάνοια για να μπορούμε να κοινωνούμε με τις προϋποθέσεις που περιγράψαμε προηγουμένως. Για να έχομε όντως «ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ ζωὴν αἰώνιον». Και το κυριότερο, να θυμούμαστε συνεχώς και να διδάσκουμε και τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας ότι, δεν τελειώνει η ζωή σε έναν τάφο. Έτσι νικιέται ο φόβος. Ακούτε; Έτσι νικιέται ο φόβος. Της όποιας αρρώστιας, του όποιου ατυχήματος, του όποιου πολέμου, της όποιας φτώχειας. Όσον ακόμα δεν μπορούμε να νικήσουμε τον φόβο, σημαίνει δεν πιστέψαμε με την καρδιά μας εις την αιώνια ζωή του Χριστού. Αυτός είναι η αιώνια ζωή. Και μας τη δίδει, φτάνει εμείς να το θέλομε. Και να αγαπήσουμε τες εντολές Του και το Πρόσωπό Του και το Όνομά Του.
Γι᾿ αυτό, ασχοληθείτε με τον Χριστό. Αυτός είναι η αιώνια ζωή. «Ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον». Αυτός είναι η τελεία αγάπη. Αυτόν αγάπησε η αγία Ειρήνη, ο άγιος Εφραίμ και όλοι οι άγιοι. Και όλοι οι πάπποι μας και οι πατέρες μας και οι μητέρες μας και οι γιαγιάδες μας. Αυτόν αγάπησαν, τον Χριστό.
Στις δεκαπέντε του Μάη, σε λίγες μέρες δηλαδή, γιορτάζει ο όσιος Παχώμιος ο μεγάλος, καθηγητής του μοναχισμού στην Αίγυπτο. Μέχρι άγγελος εμφανίστηκε και του δίδαξε τον μοναχισμό. Πώς πρέπει να εργάζονται δηλαδή ησυχαστικά οι μοναχοί στα μοναστήρια της τότε Αιγυπτιακής ερήμου. Μάζεψε, όχι εκατοντάδες μοναχούς κοντά του, χιλιάδες. Ήταν πραγματικός διάδοχος του Μεγάλου Αντωνίου. Ξέρετε πώς πέθανε; Με χολέρα. Έτσι πέθανε ο άγιος Παχώμιος ο Μεγάλος που έβλεπε αγγέλους. Που οι καλόγηροι του είναι μέσα στο αγιολόγιο της Εκκλησίας. Δεκαέξι του Μάη γιορτάζει ο όσιος Θεόδωρος. Ποιος ήταν ο όσιος Θεόδωρος; Ήταν ο μαθητής του και ο διάδοχος του. Λίγοι τον ξέρουν. Αυτός λοιπόν ο μεγάλος άγιος, επέτρεψε ο Θεός να πεθάνει από χολέρα. Και πολλοί τότε καλόγεροι πέθαναν από τη χολέρα. Και είπε μάλιστα ένας, μα τι ωραίο Θεόν έχουμε! Ακούτε; Να πεθαίνεις από χολέρα και να βλέπεις ότι ο Θεός είναι ωραίος. Μα τι καλό Θεό έχουμε, λέει. Ήρθε εδώ στην Αίγυπτο, λέει, στα μοναστήρια μας η χάρις του Θεού και είδεν ότι τα στάχυα είναι ώριμα και θέλησε να τα θερίσει. Δεν είπε, μα γιατί να πεθαίνουμε εμείς οι καλόγεροι, αφού πιστεύουμε εις τον Χριστό. Γιατί; Γιατί ο κάθε θάνατος είτε από χολέρα, είτε από καρκίνο, είτε από ατύχημα, είτε από γηρατειά, είναι γέφυρα για να πάμε στην απέναντι όχθη, στην αιώνια ζωή του Χριστού. Μα αν δεν θα πεθάνω από κορωνοϊό, από κάποιαν αρρώστια άλλη θα πεθάνω, ρε παιδί μου. Αλλά δεν τελειώνει η ζωή στο θάνατο. Είναι γιοφύρι για να περάσουμε στην αιώνια ζωή, που δεν έχει πόνο, που δεν έχει θλίψη. «Ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος». Η ζωή του Χριστού.
Αυτό αδυνάτησε στις μέρες μας. Και βλέπεις σήμερα όλοι κλειδωμένοι στα σπιτάκια τους. Από τι να σωθούμε. Εντάξει, να κλειδωθούμε, όπως μας λεν οι επιστήμονες, η κυβέρνησή μας. Θα κάμουμε την προστασία μας, φυλαγόμαστε για να μας φυλάει και ο Θεός. Αλλά όχι και να αμφισβητώ τη Θεία Κοινωνία ότι είναι Σώμα και Αίμα Χριστού. Όχι και να εξισώνω τη λειτουργία με το θέατρο και τες κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, κύριε Κυπριανού. Δεν γίνεται αυτό το πράμα. Σημαίνει δεν καταλάβαμε πού κατοικούμε και ποια είναι η αιτία της ύπαρξής μας.
Γι᾿ αυτό, παρακαλώ εσάς, πάσης ηλικίας ανθρώπου, διαβάζετε βίους αγίων. Διαβάζετε ιερόν Ευαγγέλιο, ψαλτήρι, ευχή. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με. Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον ἡμᾶς. Μέγα τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὑπεραγία Θεοτόκε σκέπε ἡμᾶς. Και η προσευχή γεννά προσευχή. Και θα έχετε και χαρά, θα έχετε και τόλμη και ανδρεία. Θα έχετε μέσα σας Χριστό. Και αυτά είναι που έχει ανάγκη ο κόσμος. Και όλα τα σχέδια αυτών των δαιμόνων, θα σας κάμει εντύπωση, πόσο γρήγορα θα καταπέσουν. Και πόσο θα επέμβει ο Χριστός. Έλεγε ο άγιος Παΐσιος, σε τέτοιο βαθμό θα επέμβει, που θα νομίσουν μερικοί ότι γίνεται Δευτέρα παρουσία. Αλλά δεν θα είναι Δευτέρα παρουσία, λέει. Θα είναι η επέμβαση του Χριστού για να δυναμώσει την πίστη των ολιγοπίστων.
Βλέπετε; Έχει σχέδιον ο Χριστός. Μην δειλιάτε. Μην αμφισβητείτε την ύπαρξή Του και την αιώνια ζωή Του. Θέλει να μας τη δώσει. Εμείς θέλουμε; Τώρα δίδομε εξετάσεις. Εξεκίνησε η εγχείρηση που λέγαμε εδώ και χρόνια. Όσοι πιστοί. Πάντως, το σκάφος Του ο Χριστός, είναι αποφασισμένος να το γεμίσει με καινούργιο πλήρωμα για να το οδηγήσει εις τη λάμψη της Ορθοδοξίας που έχει σχεδιάσει για να γίνει αφορμή αυτή η λάμψις, το φως Του, να φτάσει σε όλους τους λαούς, σε όλα τα έθνη και να γίνει οικουμενική αλήθεια η Ορθοδοξία. Ύστερα είναι τα άλλα, του αντιχρίστου τα χρόνια, και τα άλλα και τα άλλα. Δεν είναι τώρα. Αντίχριστες δυνάμεις πάντοτε υπήρχαν και τώρα υπάρχουν. Αλλά δεν είναι η εποχή του αντιχρίστου που μερικοί λένε. Όχι. Μην τα μπλέκουμε. Να έχουμε καθαρή όραση των πραγμάτων. Και μαζὶ μὲ τὸν Χριστό «οὐδεὶς καθ᾿ ἡμῶν».
