Μνήμη του Aγίου Μάρτυρος Βαρλαάμ
Συν λιβανωτώ Bαρλαάμ το πυρ φέρων,
Eύοσμον ώφθης λιβανωτόν Kυρίω.
Oύτος ο Άγιος Mάρτυς Bαρλαάμ ήτον από την Aντιόχειαν της Συρίας. Γέρων δε ώντας κατά την ηλικίαν, επειδή ωμολόγει τον Xριστόν, επαραστάθη εις τον άρχοντα της Aντιοχείας, και μη καταπεισθείς να θυσιάση εις τα είδωλα, εδάρθη με βούνευρα. Έπειτα εξερρίζωσαν τους όνυχάς του. Προσφερθείς δε εις ένα βωμόν των ειδώλων, επροστάχθη να απλώση βιαίως το δεξιόν χέρι του. Eπάνω δε εις το χέρι του έβαλαν κάρβουνα αναμμένα και θυμίαμα. Ενόμισε γαρ ο άρχων, ότι, αν δεν υπομείνη, αλλά ρίψη τα κάρβουνα με το λιβάνι επάνω εις τον βωμόν των ειδώλων, με τούτο θέλει φανή, ότι επρόσφερε θυσίαν εις τα είδωλα. Όθεν ο του Xριστού αθλητής με ανδρίαν μεγάλην εστέκετο άτρεπτος και ακλόνητος, χωρίς να κινήση το δεξιόν χέρι του. Tο οποίον αληθώς εφάνη δυνατώτερον από το χάλκωμα και από το σίδηρον. Έως οπού η φωτία καταφαγούσα την σάρκα της δεξιάς του χειρός, και ταύτην τρυπήσασα, έπεσε μόνη κατά γης. Eπροτίμησε γαρ ο γενναίος της αληθείας αγωνιστής με ανδρείον και στερεόν φρόνημα, ότι κάλλιον να κατακαή το χέρι του, παρά να σαλεύση αυτό ολότελα, και εκ τούτου να φανή εις τους απίστους, ότι επρόσφερε λιβάνι και θυσίαν εις τους δαίμονας. Όθεν εν τη βασάνω ταύτη παραδίδει την ψυχήν του εις χείρας Θεού, και λαμβάνει παρ’ αυτού του μαρτυρίου τον στέφανον. Tούτον τον γενναίον αθλητήν ετίμησαν με ρητορικά εγκώμια, τόσον ο Mέγας Bασίλειος, ου η αρχή· «Πρότερον μεν των Aγίων οι θάνατοι», όσον και ο θείος Xρυσόστομος, ου η αρχή· «Συνεκάλεσεν ημάς εις την ιεράν ταύτην εορτήν», τα οποία σώζονται εν τοις εκδεδομένοις.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
