Του Κώστα Παπαπολυβίου, αδελφού της μακαριστής Γερόντισσας Ιουστίνης.
Αγαπημένη μας αδελφή και Γερόντισσα της καρδιάς μας ευλογείτε. Συμπληρώθηκαν κιόλας σαράντα μέρες από την κοίμηση σου. Δόξα σοι ο Θεός, «ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλετο.» Ζήσαμε τις τελευταίες πενήντα μέρες πολύ δυνατά γεγονότα, πολύ δύσκολα αλλά αντέξαμε μιας και μας προετοίμασες ανάλογα. Ο τρόπος αποχαιρετισμού σου, μας έδινε την αίσθηση του ότι έφευγες για κάποιο ταξίδι. Η όλη σου στάση ζωής, προϊδέαζε κάπως την λεβεντιά σου απέναντι στο θάνατο, αλλά αυτό που ζήσαμε ξεπερνούσε κάθε προσδοκία. Κι αν ο ποιητής έγραψε για τη ρωγμή του χρόνου εμείς την βιώσαμε κυριολεκτικά. Το διήμερο 2 και 3 Ιουλίου ζήσαμε μες την οδύνη της εξόδου σου, μια ισχυρή αναστάσιμη εμπειρία που τόξευε στιγμές αιωνιότητας για μας όλους τους περιλειπόμενους.
Πώς να χωρέσουν πενήντα πέντε χρόνια αδελφή μου σ’ ένα αποχαιρετισμό; Θυμάσαι στις λειτουργίες, όταν μικρά παιδιά σου κρατούσα το χέρι εκεί κοντά στον αριστερό ψάλτη του Αγίου Λουκά Λαπήθου; Περίπου στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Τα πρώτα μας Χριστούγεννα το 1974 στην προσφυγιά, που κλαίγαμε οι δυό μας δίπλα στην ξυλόσομπα λέγοντας ότι θέλουμε να πάμε πίσω στο σπίτι μας στην Λάπηθο. Δυό μέρες πριν τα σαράντα της θανής σου έφυγε για τον ουρανό κι η Γεωργία μας. Άλλη μια δοκιμασία δυσερμήνευτη αλλά και τόσο κραυγαλέα για την αγάπη του Θεού προς εμάς. Η θεία που τόσο συνδεδεμένες ήσασταν, ομοιοπαθής κι αυτή πορεύεται στας αιωνίους μονάς. Μας έλεγε πριν λίγες μέρες το πόση δύναμη πήρε από τον τρόπο που διαχειρίστηκες την έξοδο σου.
Θέλω όμως και με την δική σου έγκριση, να ευχαριστήσω με απέραντη ευγνωμοσύνη την αδελφότητα του Αγίου Nικολάου για την αυταπάρνηση και την θυσιαστική τους αγάπη ολ’ αυτά τα χρόνια της ασθένειας σου. Οι συνασκήτριες σου ήταν τω όντι και συμπάσχουσες στην πολυετή ασθένεια σου. Δεν λύγισαν στα 2014 όταν έμαθαν για την ασθένεια του καρκίνου που επέτρεψε ο Θεός να σε επισκεφτεί. Και έγιναν κι αυτές όπως κι όλοι μας μάρτυρες της έμπονης πορείας σου από τότε. Ιδιαίτερη μνεία απαιτείται και για δυό κυρίες που σου συμπαραστάθηκαν τα χρόνια της δοκιμασίας σου και προπάντων τις τελευταίες εβδομάδες της επίγειας ζωής σου. Τις κυρίες Χριστίνα Κούλενδρου και Σοφία Μαλτά. Φύλακες άγγελοι μαζί με τις αδελφές: Θεοδώρα, Μακρίνα, Φιλουμένη, Μακαρία, Φεβρωνία, Μαρίνα και Άννα.
Αγαπημένη μας Γερόντισσα σε ευχαριστούμε για όλα! Να έρχεσαι αδελφή μου να μας δυναμώνεις. Τον Δεσπότη μας, τους γονείς μας που ως σύγχρονοι Ιώβ σηκώνουν τον Σταυρό τους, τις αδελφές μας που θα συνεχίσουν το αγώνα τους με την νέα τους Γερόντισσα, τους ιερείς μας, εμάς τους κατά σάρκα συγγενείς σου κι όλους αυτούς τους ανθρώπους που συγκροτούσαν την ευλογημένη εκκλησία και αυλή του Αη Νικόλα, τους εγγύς και τους μακράν αλλά πάντοτε εντός. Καλό παράδεισο αδελφή μου, καλή αντάμωση στον αληθινό κόσμο!
Κ.Π.
